Cytaty na temat cień (387 cytatów, strona 4)

„Przez pola, daleko za połową
Życia, cienie ścieżek.
Posmarowane przez gorzkie południowe światło.”

Hans van de Waarsenburg (1943–2015)

Źródło: Przez pola, tłum. Marek Śnieciński

O świetle

„Byłam w podstawówce, w siódmej klasie. Czytałam Zbrodnię i karę Dostojewskiego. Sama w domu, w środku nocy… Właśnie czytałam scenę, gdy Raskolnikow idzie po schodach, by zamordować lichwiarkę, gdy nagle do nocnej lampki wpadła ćma i zaczęła się tam niesamowicie szamotać. Na ścianie zobaczyłam gigantyczny, straszny cień… Po czym ćma wyskoczyła poparzona i wleciała mi prosto w twarz. Nigdy tego nie zapomnę! Ja wiem, że to może wydawać się śmieszne, ale naprawdę się przeraziłam! I zostało mi to do dzisiaj. Niektórzy boją się pająków, węży… A ja panicznie boję się ciem. Gdy jakaś wpadnie do pokoju, od razu się ewakuuję. Wniosek jest jeden: czytajcie, dzieci, lektury, tylko nie po nocach!”

Bożena Stachura (1974) polska aktorka

Źródło: Od Paczkowa do Grabiny – wywiad z Bożeną Stachurą, cz. I http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/1056/Od-Paczkowa-do-Grabiny-wywiad-z-Bozena-Stachura-cz-I.html

O dzieciach , O pokoju , O karze , O domu

„Jestem powściągliwa, niezbyt przebojowa i czasem nawet nieśmiała, ale w realnym życiu muszę sobie z tymi cechami jakoś radzić. Może właśnie dlatego zostałam aktorką. Z potrzeby. Byłam bardzo nieśmiałą dziewczynką. Intuicyjnie szukałam czegoś, co pomoże mi tę nieśmiałość przezwyciężyć. Szukałam sposobu na wyrażanie siebie, ponieważ zawsze miałam z tym trudność w życiu prywatnym. Chciałam się tego nauczyć, wyjść z cienia. Znalazłam aktorstwo. To był mój wentyl, mój ratunek…”

Agnieszka Wosińska (1968) aktorka polska

Źródło: Byłam bardzo nieśmiała http://www.barwyszczescia.pl/4089/bylam-bardzo-niesmiala.html

O czasie

„Cienie tych co odeszli
Tak ciężko, ciężko padają na serca
Tym, którzy na śmierć czekają tu jeszcze.”

Julius Zeyer (1841–1901)

O śmierci , O odejściu , O czekaniu , Serce

„Widziałam orła cień,
Do góry wzbił się niczym wiatr,
Niebo to jego świat,
Z obłokiem tańczył w świetle dnia.”

Kasia Stankiewicz (1977) piosenkarka polska

Źródło: Orła cień

O świecie

„tylko taki kąt,
mały kąt mi wskaż,
gdzie twój słychać śmiech,
widać twoją twarz,
chcę gdy słońca krąg
wzejdzie – być co dnia
cieniem twoich rąk,
cieniem twego psa
nie opuszczaj mnie”

Jacques Brel (1929–1978) belgijski piosenkarz i bard

Źródło: Nie opuszczaj mnie, tłum. Wojciech Młynarski

O śmiechu

„znajdź wzór na wypadek śmierci
C3H13N
niech cień odda kształt
kredowy kontur ust
warkocze plecione i ciepłe jak świeże ciasto
zagniecione pod rękami bluzki dziewczyn i pierwszy bal”

Paulina Zdanowska (1991)

Źródło: bal

O śmierci

„Paryż jest bardzo fotogeniczny. Wygląda pięknie z każdej perspektywy. Jest go znacznie łatwiej filmować niż na przykład Nowy Jork, w którym wszystko jest pionowe, a wysokie budynki źle komponują się w obiektywie. Trzeba odejść od nich bardzo daleko, a wtedy niewiele widać. Poza tym większość ulic leży w cieniu. Proszę mi uwierzyć filmowanie w Nowym Jorku może przyprawić o ból głowy.”

Luc Besson (1959) francuski reżyser i scenarzysta filmowy

Źródło: Monika Marach, Powiedziałem już wszystko co miałem do powiedzenia. Luc Besson specjalnie dla Stopklatki, stopklatka.pl, 17 marca 2006 http://archiwum.stopklatka.pl/news/powiedzialem-juz-wszystko-co-mialem-do-powiedzenia-luc-besson-specjalnie-dla-stopklatki-150414,wiecejNewsow,4

O bólu , O odejściu

„Prędzej czy później, każde narodziny kończą się nieuchronnie śmiercią. Marzy mi się czasem najprostsze rozwiązanie, jak u owych ludów pustynnych, pozostawiających zwłoki swych zmarłych, spowite w biały całun, na łaskę dzikiej zwierzyny i żywiołów. Zredagowałem krótką notkę, zawierającą me ostatnie życzenia. Chciałbym, by miało to coś z radosnego pikniku nad brzegiem rzeki. Sama myśl o trumnach, kościołach, zniczach, nagrobnych pomnikach – wydaje mi się anatemą. Wolę zdecydowanie coś, co połączy mnie, na tyle ile to możliwe, ze źródłami życia, przy akompaniamencie muzyki ludowej i tańców. Jeśli już muszą być jakieś przemowy, niechaj zabiorą głos ci, którzy dobrze mnie znali. Sam ceremoniał i wydatki muszą być ograniczone do minimum, aby zaoszczędzone w ten sposób pieniądze przeznaczone zostały na moje szkoły. Powrót do ziemi, w cieniu drzewa, lub na dnie rzeki – to jest to, czego mi trzeba. Do Ciebie, którego nie znam i znać nie mogę, a z którym łączy mnie miłość, lęk i wiara; do Ciebie jednego i niezliczonego, kieruję tę modlitwę. Niech się stanie wola Twoja…”

Yehudi Menuhin (1916–1999) skrzypek, wiolonczelista i dyrygent

Źródło: Niedokończona podróż. Dwadzieścia lat później, tłum. Rafał Śmietana, Felberg SJA, 2002, ISBN 8388667157.

O miłości , O śmierci , O pieniądzach , O ludziach

„Tak jak nie można obrazu utożsamiać z rzeczą obrazowaną, cienia z rzeczywistością – tak nie można utożsamiać stosunków seksualnych z miłością ani ludzką, ani boską. Są to sprawy toto genere odrębne (…).”

Franciszek Mirek (1893–1970)

Źródło: Zarys socjologii, wyd. KUL, Lublin 1948, s. 438.

O rzeczywostości , Obraz

„(…) tam, gdzie dominują cienie fikcyjnego świata, wśród sugestywnych złudzeń pojawia się niekiedy coś rzeczywistego, co jest pierwotne względem niedoskonałego ciała, choć równie jak ono ułomne, bez czego nie byłoby tych martwych słów i co kiedyś je ożywi – nieśmiertelna między mirażami dusza.”

Adam Wiśniewski-Snerg (1937–1995) polski pisarz

Nagi cel
Źródło: s. 153

O duszy

„Kiedy odchodzą w cień drzew,
Płacze tylko niebo
I w wielkim zgiełku miasta
Cichnie jeden głos.
Kiedy odchodzą w cień drzew,
Inni domów strzegą,
A noc wdeptana w asfalt
Lepi się jak wosk.”

Janusz Kondratowicz (1940–2014) polski poeta, satyryk

piosenka poświęcona osobom chorym na AIDS.
Źródło: piosenka Kiedy odchodzą w cień drzew z repertuaru zespołu Top One

O płaczu , O nocy

„Jeden siedzi dziś w cieniu dlatego, że inny dawno temu posadził w tym miejscu drzewo.”

Warren Buffett (1930)

O drzewach

„Piękno kocha cień, bo w cieniu rodzi się pokusa.”

Dmitrij Głuchowski (1979) rosyjski dziennikarz i pisarz

Futu.re
Źródło: rozdział 1, Horyzonty

Cytaty o pięknie , Kochać się

„Widzowie starają się dotrzeć do sedna i zrozumieć film przez pryzmat własnych doświadczeń. A przeciętna recenzja tak naprawdę jest streszczeniem filmu, do tego dość precyzyjnym. Odbiera więc widzowi całą przyjemność niespodzianki i tajemnicy, jaką z sobą niesie oglądanie filmów. W recenzjach pojawiają się też oczywiście oceny, ale dość rzadko mamy w nich do czynienia z prawdziwą analizą. Czasem film jako całość może być nieudany, ale może być w nim coś fantastycznego, pięknego, ważnego – epizod, aktor, muzyka – coś, co warto dostrzec. (…) Mam wrażenie, że krytycy piszą bez cienia pokory i uwagi wobec tego, co widzą. We wszystkich opiniach widzów czuję konkretnego, żywego człowieka, za recenzją widzę natomiast znawcę kina, który wie wszystko, ale trudno jest znaleźć w tym, co mówi i pisze, rys osobisty.”

Dorota Kędzierzawska (1957) polska reżyserka filmowa

Źródło: Anna Bielak, Żeby nie narzekać http://www.dwutygodnik.com/artykul/4292/, Dwutygodnik.com nr 101/2013.

O przyjemności , O muzyce , O wrażeniach , O czasie

„Nikt nie może przeskoczyć swego cienia.”

Samuel Taylor Coleridge (1772–1834) poeta angielski

„Wypełznął zza bidetu; czarny cień w niebieskiej łazience, atramentowy kleks na gładkiej bibule. Nie żywił się światłem. Odpychał je, jak olej odpędza wodę, pozostawiał gdzieś obok swej gładkiej sierści.
– No? Musiałeś narzygać na płaszcz tego dupka? I kapelusz?
Kot Lisy otarł się o jego nogi. Heineman poczuł strach. I nagłe podniecenie spodziewaną projekcją.
– Mogłeś jeszcze narzygać mu na buty. Wtedy byłbym już zupełnie kontent.
Kot Lisy przesunął się pod umywalkę, pochylił swą okrągłą czaszkę i zwymiotował raz jeszcze. Tym razem wprost na klapki własnej pani.”

Maciej Żerdziński (1967) polski pisarz

Źrenice

O strachu , O butach , O kotach , O wodzie

„Kto doświadczył cienia, wie, że czasem w cieniu lepiej widać rzeczy, które są w świetle.”

Stanisław Dziwisz (1939) polski duchowny katolicki, sekretarz Jana Pawła II, arcybiskup krakowski

odpowiedź na zapytanie jednego z dziennikarzy odnośnie faktu, że „Dziwisz był cieniem Jana Pawła II”.

O czasie

„Nie mam zamiaru usuwać się w cień, ale też z pewnością nie będę w stanie rozwiązać problemów świata. Są jednak sprawy, w których mogę coś zdziałać, i będę się starał to zrobić.”

Michael Jordan (1963) koszykarz amerykański

Źródło: Wielkie dzięki, Chicago!, „Pro-Basket. Magazyn” nr 5/99 (33), s. 13.

„Przekroczmy rzekę i odpocznijmy w cieniu drzew.”

Thomas Jackson (1824–1863) generał amerykański

ostatnie słowa, wypowiedziane na łożu śmierci.

O śmierci

„Przyjaciele na tysiące sposobów potrafią przekształcić moje ograniczenia w atuty i sprawiać, że pogodna i szczęśliwa wychodzę z cienia mojej ułomności.”

Helen Keller (1880–1968) niewidoma i głuchoniema pisarka amerykańska

„W Kościele istnieje piąta kolumna, której członkami są nawet hierarchowie, a wielu z tych, którzy do niej nie należą, bardziej boi się opinii publicznej niż Boga i dlatego zawsze płyną z prądem czasów lub brak im odwagi by podjąć walkę z dominującymi tendencjami. Naszą reakcją musi być czujność w wierze, miłości i nadziei. Czy spustoszenie winnicy nie jest wezwaniem do większej niż kiedykolwiek przedtem miłości Boga, Chrystusa i Jego Kościoła świętego? Czy zniechęcenie i odsunięcie się w cień nie jest zdradą Chrystusa? Czy naszym zadaniem nie jest właśnie dostrzeganie prawdziwego piękna winnicy Pana, które obiektywnie nadal istnieje, mimo spustoszeń? Naszą reakcją powinno więc być dążenie ze zdwojoną gorliwością do glorificatio Boga, praca nad naszym uświęceniem i przeciwdziałanie absolutyzacji doczesności poprzez bezwzględne naśladowanie Chrystusa.”

Dietrich von Hildebrand (1889–1977)

Spustoszona winnica
Źródło: s. 281

O Bogu , O zdradzie , O wierze , O walce

„Światło uwypukla, ale z cieniem, wyklucza, dając obrazowi wartość głębokości wyobraźni i możliwości wykluczenia. Wierzę, że zaangażowanie i technikę można osiągnąć chęcią i nauką, natomiast pomysłowość i pasja dają coś więcej, aniżeli elementy wrodzone, i nieubłagalnie specjalne.”

Augusto De Luca (1955)

Źródło: Augusto De Luca” test Giuseppe Alario (direttore Kodak centro-sud), „Il Fotografo Professionista Kodak” nr 27, marzec 1987, s. 49.

O świetle , O nauce , O pasji , Obraz

„Nie myśl.. – szepnęła. – Nie myśl nic. Czuł na twarzy jej piersi, jej ręce. Nie było właściwie światła, tylko mętne pełganie dogasającej latarki, która wtoczywszy się miedzy kłosy, rzucała spośród nich rozczesany smugami cienia blask. Słyszał powolny, spokojny rytm jej serca, jakby ktoś do niego przemawiał w starym, najlepiej zrozumiałym języku. Wciąż jeszcze zwidywały mu się tamte twarze, gdy słabo, jakby bez tchu, pocałowała go w usta. Potem zacisnęła ich ciemność. Był szorstki chrzest słomy pod włochatym kocem i kobieta, która dawała mu rozkosz, ale nie tak, jak się to czyni zawsze. W każdej chwili panowała nad sobą i nad nim. Dlatego później, znużony, trzymając jej piękne ciało bez cienia namiętności, ale całą siłą rozpaczy, rozpłakał się na jej piersiach. Potem uspokoił się i spojrzał na nią. Leżała na wznak, trochę wyżej, a w ostatnim świetle jej twarz byłą taka spokojna. Nie śmiał spytać, czy go kocha. Tak ofiarować się, jakby się dawała obcemu ostatni kęs – to było więcej niż miłość. A wiec i jej nie znał. Nagle przemknęło mu przez głową, że nie wie o niej nic, że nie pamięta nawet jej imienia. Cichutko szepnął: – Słuchaj… Ale zamknęła mu usta dłonią miękką, choć pełną stanowczości. Potem uniesionym rąbkiem koca zaczęła wycierać jego łzy i pocałowała go lekko w policzek. Wtedy opadła odeń nawet ciekawość, tak że w ramionach tej obcej kobiety stał się jedno mgnienie biały i niezapisany, jak w chwili narodzin.”

Stanisław Lem książka Szpital Przemienienia

Stefan i Nosilewska.
Utwory, Szpital Przemienienia

O miłości , O kobietach , O myślach , O narodzinach

„Jak Roman Giertych ma trochę honoru, powinien usunąć się w cień.”

Zygmunt Wrzodak (1959) polityk polski

po wyborach w 2005.
Źródło: Wrzodak: przegraliśmy przez Giertycha, wp.pl, 26 września 2005 http://wiadomosci.wp.pl/kat,1342,title,Wrzodak-przegralismy-przez-Giertycha,wid,7982728,wiadomosc.html

„Ja Camill, stara kochanka, zostawiłam odpoczywający cud Sokountala.
I walc, który kusił złotem draperii. Pośladki, na których jego palec zostawił cień po odejściu.
Nie pamiętam, czy łopatki były spodkiem nieba.
Turynia była moim kręgosłupem. Auguste profilem. Teraz dopadł mnie wiek dojrzały…”

Anna Nowaczyńska (1974)

Źródło: Testament Claudel http://free.art.pl/akcent_pismo/pliki/nr1-2.02/nowaczynska-smoczyk.html, „Akcent” nr 1-2 (87–88) 2002.

O kochankach , O odejściu , O wieku

„Zrozumiałem, że praca modela nie różni się od bycia w związku. I tu, i tu facet musi pozostawać w cieniu kobiety.”

Noah Mills (1983)

Źródło: Noah Mills – siedem życiowych prawd, kobieta.pl, 4 stycznia 2013 http://www.kobieta.pl/gwiazdy/wywiady/zobacz/artykul/noah-mills-siedem-zyciowych-prawd/

O kobietach , O facetach

„Nieszczęściem Telimena siedziała śród dróżki;
Mrówki, znęcone blaskiem bieluchnej pończoszki,
Wbiegły, gęsto zaczęły łaskotać i kąsać,
Telimena musiała uciekać, otrząsać,
Na koniec na murawie siąść i owad łowić.
Nie mógł jej swej pomocy Tadeusz odmówić.
Oczyszczając sukienkę, aż do nóg się zniżył,
Usta trafem ku skroniom Telimeny zbliżył… (…)
„A mnie tu mrówki gryzą”. „Gdzie?” „Koło kolana”.
Tadeusz ręką sięgnął – już mrówka złapana.
„Czy jeszcze?” „Pan się pyta a mrówki zuchwałe
Coraz to wyżej idą!” Za pończoszki białe
Sięgać musiał tym razem bohater szczęśliwy,
Że jednak krew nie woda, majtki nie pokrzywy,
Tadeusz sięgnął wyżej, gdzie w cieniu ukryte
Rosną wstydliwe włosy w pierścienie spowite.
Telimena syknąwszy padła na murawę.
Tadeusz porzuciwszy na mrówki obławę,
Otoczył ją ramieniem, ku sobie przycisnął,
Ogień tajemnych pragnień w oczach jego błysnął,
Ustami ust jej szukał – znalazłszy, w zapale
Rozpalonymi wargi miażdżył je zuchwale.
Telimena na razie, śmiałością zdumiona,
Odepchnąć zaraz chciała młodzieńca ramiona,
Sił jednak i oddechu w piersiach jej nie stało:
Dreszcz rozkoszy znienacka objął całe ciało,
Ubezwładnił jej członki, rzucił krew do twarzy.
A widząc, że Tadeusz na wszystko się waży,
Uległa. Lecz, że wiele doświadczenia miała:
„Ach! jeszcze kto zobaczy””

Antoni Orłowski (1869–1921)

z cicha wyszeptała.
Źródło: Mrówki – Spotkanie się pana Tadeusza z Telimeną w Świątyni Dumania i zgoda ułatwiona za pośrednictwem mrówek

O nieszczęściu , O wodzie , O pomocy

„Wciąż wychodzą na jaw fakty kładące się smugą cienia na polskim pontyfikacie. Według wielu, do świętości Jana Pawła II nie bardzo pasuje tolerowanie i zalecanie ukrywania pedofilii duchownych, jawna przychylność dla zbrodniczego reżimu Pinocheta czy potępienie usuwania ciąży przez zgwałcone ofiary wojny bałkańskiej. Wręcz się z nią kłóci ortodoksyjny zakaz stosowania prezerwatyw, także przez nosicieli wirusa HIV, co przyczyniło się do rozpowszechnienia epidemii AIDS i śmierci tysięcy ludzi. (…) Miłość Jana Pawła II wydaje się mocno toksyczna. Papieska zaś chęć dostosowania świata do Rzymu spowodowała więcej osobistych nieszczęść niż przyniosła korzyści. Tysiącom ludzi wręcz zrujnowała życie.”

Joanna Senyszyn (1949) polska działaczka polityczna, ekonomistka

Źródło: blog Joanny Senyszyn http://senyszyn.blog.onet.pl/CZWORCA-SWIETA,2,ID346423351,n, 17 października 2008

O miłości , O życiu , O śmierci , O wojnie

„Zmieniały się mody muzyczne, odchodziły w cień i zapomnienie różne gatunki, style, odmiany, ale blues istniał zawsze, ta prosta dwunastotaktowa forma, od stu lat podbija serca słuchaczy.”

Marek Gaszyński (1939) polski dziennikarz i prezenter muzyczny

Czy wiesz? Zagadki. Muzyka rozrywkowa
Źródło: s. 60

Serce

„Cień jest dowodem na to, że istnieje światło.”

Dorota Terakowska (1938–2000) polska pisarka i dziennikarka

Ono

O świetle

„Kobieta jest kwiatem, który tylko w cieniu mężczyzny może rosnąć i pachnieć.”

Pittakos

O kobietach

„Cóż pozostało we mnie, gdy stał się cień…?”

Georges Bataille (1897–1962)

„Cień tajemnic stanowi właśnie zasługę i uległość w wierze.”

Maria Karłowska (1865–1935) polska zakonnica, założycielka Zgromadzenia Sióstr Pasterek, błogosławiona katolicka

Źródło: Waldemar Rozynkowski, s. Glaudiosa Dobrska, Duch Pasterek/bł. Maria Karłowska, Wydawnictwo Bernardinum, Pelpin 2010, Pisma t. III, 6 s. 181.

O tajemnicy , O wierze

„Miłość albo kona powoli i staje się cieniem, albo też umiera młodo i pozostaje snem.”

James Jones (1921–1977) pisarz i nowelista amerykański

O miłości , O snach , O koniach

„Słowa są najważniejsze. Mają własny rozum”. (…) Jest to prawda równie oczywista i łatwo dostrzegalna jak każda idea, jaka kiedykolwiek rzuciła cień na wejście do mrocznej jaskini naszej percepcji. Ale słowa są także zdradzieckimi pułapkami, czyhającymi na każdy, nawet najmniejszy błąd. Słowa kierują nasze myślenie na kręte ścieżki ułudy, a fakt, że większość życia spędzamy w zamkach, które z nich właśnie wybudowaliśmy, dowodzi ponad wszelką wątpliwość, iż brakuje nam obiektywizmu, bez którego nie sposób dostrzec ogromnych zniekształceń rzeczywistości powodowanych przez język.”

Dan Simmons (1948) amerykański pisarz fantastyki naukowej

Cykl Hyperion Cantos, Dylogia Hyperion, Hyperion (1989)
Źródło: Pieśni Hyperiona

O prawdzie , O błędach , O myślach , O rzeczywostości

„Tęsknimy za słońcem, a szukamy cienia.”

Antoni Regulski

„Nie miłość, nie udręka, może urojenie,
Jakiś cień zniewolenia błądzący po duszy”

Dino Campana (1885–1932)

Źródło: Genueńska kobieta

O miłości , O kobietach , O duszy , O udręce

„Twoja osoba jest tylko cieniem Najwyższej Świadomości… a tak na prawdę wcale nie jesteś osobą, lecz samą Najwyższą Świadomością.”

Sathya Sai Baba (1926–2011)

Misterium Sai
Źródło: s. 99

„Mój syn mówi na nich… yyy… cieniasy… ym… to znaczy… cienie, gabinet cieni (…) organizuje po dwie, trzy konferencje prasowe dziennie.”

Kazimierz Marcinkiewicz (1959) polityk polski, premier RP

Źródło: TVN24, konferencja prasowa z 14 lutego 2006

„Wszyscy widzimy blaski tego zawodu, ale cieni już mniej.”

Wiktor Zborowski (1951) aktor polski

Źródło: Beata Kęczkowska, "Mistrz i Małgorzata", Michaił Bułhakow (audiobook z serii "Mistrzowie Słowa", biblioteka gazety wyborczej), Warszawa 2012, s. 20.

„Zawody tworzą pewne szczeble hierarchii w zależności od prestiżu. Te z nich, które wiążą się bezpośrednio z wielką własnością, cieszą się najwyższym prestiżem spośród zawodów «ekonomicznych». Następny szczebel zajmują zawody służące najbardziej bezpośrednio wielkiej własności i finansom, a więc bankowość i prawo. Zajmowanie się bankowością może się wiązać z posiadaniem wielkiej własności, co niewątpliwie wpływa na prestiż tego zawodu. Zawód prawnika nie budzi takich skojarzeń, ale podstawą jego wysokiego prestiżu jest służenie wyłącznie celom konkurencji, bez cienia użytkowości. Prawnik nie zajmuje się niczym innym jak tylko techniką łupieżczego oszustwa, stosując kruczki prawne dla zapewnienia sukcesu klientom lub udaremnienia go ich rywalom, dlatego powodzenie w tej profesji świadczy o wielkiej barbarzyńskiej przebiegłości, która zawsze budziła podziw i lęk.”

Thorstein Veblen (1857–1929) ekonomista i socjolog amerykański

Teoria klasy próżniaczej (1899)

O sukcesie

„Augustine poczuł się odtrącony, le wiedział, że musi być cierpliwy. Umiał działać w cieniu, milcząco i pozbawiony zaufania. Już dawno temu nauczył się naśladować podrzędne wirusy.”

Greg Bear (1951) amerykański pisarz science-fiction

Dzieci Darwina

O zaufaniu

„Chciałbym tak spalić ograniczenia,
wyzbyć się cienia, ucieczka w krainę zapomnienia.”

Buka (1988)

StyliMilion
Źródło: utwór Chciałbym tak

„Kto przywiązuje się do dobrego drzewa, zyskuje dobry cień.”

Miguel de Cervantes (1547–1616) pisarz hiszpański

Źródło: Leksykon złotych myśli, wyboru dokonał K. Nowak, Warszawa 1998.

O myślach , O myśleniu

„My, Polacy, jesteśmy takim troszeczkę skomplikowanym narodem, że mobilizujemy się dopiero wtedy jak jest już czarno, beznadziejnie i tylko cień szansy pozostaje.”

Marcin Lijewski (1977) polski piłkarz ręczny

Źródło: Nasza grupa jutro też tu będzie!, zapis video na Plusliga. tv http://www.plusligatv.pl/Nasza-grupa-jutro-tez-tu-bedzie,corder,asc,csort,creationDate.html

„Białe słońce Paryża
rozmiękcza chodniki
szkicuje białe cienie na świetlikach
chwyta w pułapkę czarnego kota
na odległym balkonie
I cale miasto śpiąc dryfuje
przez białe przestrzenie
jak zagubiony sterowiec
nieświadomy ogromu tajemnicy”

Lawrence Ferlinghetti (1919)

Źródło: Paryskie przemiany, tłum. Andrzej Szuba

O słońcu , Odległy

„(…) Anglicy uwielbiają własne perwersje, które znajdują się zwykle w cieniu, by nagle nieoczekiwanie wypłynąć.”

Roger Donaldson (1945)

Źródło: Wywiad, 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=47529

„Jeśli usuniemy Maryję, tę Gwiazdę Morza, to cóż zostanie, jak nie noc wokoło; jak nie cień śmierci i gęste ciemności?”

Bernard z Clairvaux (1090–1153)

Źródło: „Zawsze Wierni” nr 4 (173), lipiec-sierpień 2014, s. 11.

O śmierci , O nocy

„Każda miłość jest pierwsza,
najgorętsza, najszczersza,
wszystkie dawne usuwa w cień.
Każda miłość jest siłą,
która burzy, co było,
zanim nastał dzisiejszy dzień.
Zostaje jeden cel, zostaje jeden sens
i ta myśl, jedna myśl, że się życie zaczyna od dziś.”

Jerzy Jurandot (1911–1979) polski poeta i dramaturg

Źródło: Każda miłość jest pierwsza

O miłości , O życiu , O myślach , O sile

„ciekawe czy istnieją
tutaj gdzie krzyżują się drogi deszczu wiatru i zniszczenia
czy istnieją, ruch twarzy kształt uczucia
tych, których tak dziwnie ubyło w naszym życiu
tych, którzy pozostali cieniami fal i myślami z bezkresem morza
a może nie, nie pozostaje już nic prócz ciężaru
tęsknoty za ciężarem istnienia żywego
tam, gdzie trwamy teraz nierealni zginając się
jak gałęzie przeraźliwej wierzby ułożone w stos w czasie rozpaczy
podczas gdy żółty prąd powoli kładzie wykorzenione sitowie w bagnie
obraz kształtu, który skamieniał wraz z decyzją o wiecznej goryczy”

Jorgos Seferis (1900–1971) poeta i eseista grecki, noblista

Obraz , O decyzjach , O czasie , O emocjach

„[Brzask] jest to pora, kiedy przedmioty tracą konsystencję cienia, jaką darzyła je noc, i odzyskują po trochu właściwe sobie barwy; ale najpierw przechodzą jeszcze przez coś niby strefę pośrednią, niejasną, zaledwie muśnięte czy raczej otoczone dokoła światłem: o tej porze mniej niż kiedykolwiek ma się pewność istnienia świata.”

Italo Calvino książka The Nonexistent Knight

Il cavaliere inesistente

O nocy , Pora roku

„… rosłem i dojrzewałem w oczekiwaniu dnia, kiedy będę mógł wreszcie dosięgnąć zasłony, która cieniem okrywa świat, i zobaczyć nagle jego oblicze pełne mądrości i dobroci; z tymi niedorzecznymi i pijanymi swą potęgą bogami chciałem stoczyć walkę o władzę nad światem i zwrócić ziemię tym, którzy ją przepełniają własną odwagą i własną miłością.”

Romain Gary książka Promise at Dawn

Promise at Dawn

O walce , O świecie , O Bogu

„Przed wojną. Kawiarnia Ziemiańska w Warszawie. Dymna chmura. Stolik pisarzy i poetów. Awangarda. Proletariat. Surrealizm. Socrealizm. Wyzwoleni z przesądów. Mówią: - Głupie snobizmy epoki kończącego się mieszczaństwa! Albo: - Śmieszne uprzedzenia rasowe feudalizmu!
Lecz ja przysiadam się i z miejsca zaznaczam, choć mimochodem, że moja babka była kuzynką Burbonów hiszpańskich. Po czym najuprzejmiej podsuwam im cukier - nie Kazimierzowi jednak (który wśród nich królował gdyż najlepszym był poetą) ale Henrykowi (który jest bardziej z towarzystwa i ma ojca pułkownika). Gdy zaś rozpoczyna się dyskusja popieram zdanie Stefana gdyż on z ziemiańskiej rodziny. Albo mówię: - Stasiu, poezja poezją, ale przede wszystkim ci radzę: nie bądź gminny. Albo: - Sztuka jest zjawiskiem w pierwszym rzędzie heraldycznym! Śmieją się lub poziewają, albo protestują - ale ja tak miesiącami, latami całymi z niezłomną konsekwencją absurdu, z powagą nonsensu, z największą pracowitością dlatego właśnie iż rzecz niewarta pracy. - Nuda, idiotyzm, kretyństwo! - krzyczą, ale powolutku jeden, potem drugi ulega, oto już ten bąknął, że jego dziadek miał willę w Konstancinie, tamten daje do zrozumienia, że siostra babki była "ze wsi", a inny jeszcze niby dla zabawy wyrysował swój herb na bibułce. Socrealizm? Surrealizm? Awangarda? Proletariat? Poezja? Sztuka? - Nie. Las drzew genealogicznych, a my w ich cieniu.
Powiedział mi poeta Broniewski.
- Co pan robi? Co to za dywersja? Pan nawet komunistów zaraził herbarzem!”

Witold Gombrowicz (1904–1969) pisarz polski

Dziennik 1953 - 1956

O zrozumieniu , O siostrze , O wojnie , O sztuce

„Nigdy nie byłam do końca pewna, czy naprawdę istnieję. Mogłam przecież być cieniem, myślą, obrazem, który błyskawicznie przemknął pod powiekami innego człowieka. Jakżeby inaczej? Wystarczyło, żebym siedziała w milczeniu przez minutę czy dwie i cały świat mógł o mnie zapomnieć.”

Majgull Axelsson (1947) szwedzka pisarka i dziennikarka

Den jag aldrig var

Obraz , O myślach , O świecie , O myśleniu

„Szepczę "żegnaj", lecz komu to przekazać, nie wiem,
Bo przecież nie rozmawiam z martwą marą czy cieniem.
On gdyby chciał przytaknąć, choćby głowę skłonić,
W odpowiedzi nie poda nawet pustej dłoni.

Ale w tym się już nowy zawiera element,
bo przewagę nie głos ma, ale usta nieme,
jak u ryby miarowo otwierane dla
wydobycia w wydechu bezdźwięcznego "la".

Akwarium, jak wiadomo, jest takim zaciszem,
gdzie się nigdy piosenek i płaczu nie słyszy,
gdzie ręka zawieszona i znieruchomiała
zmienia własności - wkrótce płetwą by się stała.

A więc do ciebie - która umiałaś pokonać
te mokre, wyciągnięte ku tobie ramiona
nereid z wód rodzimych - ja unosząc brew
piszę o tym, co może w żyłach zmrozić krew,

że kondensat cierpienia i bólu przekroczył
powierzchnię mózgu. Nie da się pamięci z oczu
wykłuć. Za zamkniętymi ustami się piętrzy
to cierpienie i krzyczy w rozpaczy do wnętrza.”

Josif Brodski (1940–1996) rosyjski poeta i eseista

O rybach , O cierpieniu

„Raz w przedwieczornej mgle w Londynie
Ulicznik jakiś mnie zaskoczył
Podobny był do mej jedynej
Ze wstydu więc spuściłem oczy
W spojrzeniu jego czując drwinę

Zły chłopak szedł i całą parą
Gwiżdżąc w kieszenie ręce włożył
Ja za nim domy nad tą parą
Jak rozstąpione fale morza
On Hebrajczycy ja Faraon

Niech cegły zwalą się lawiną
Jeślim cię miła fałszem karmił
Władcą Egiptu i władczynią
Jestem i ciurą jego armii
Jeśli nie jesteś mą jedyną

W rogu ulicy która płonie
Ogniami wszystkich swoich fasad
Runami mgieł w nieutolonej
Krwawiącej skardze wszystkich fasad
Kobieta szła podobna do niej

Ten wzrok nieludzki i niewierny
Ta blizna tuż pod szyją gołą
Pijana szła przez próg tawerny
W tej samej chwili gdy pojąłem
Każdej kochanej fałsz bezmierny

Kiedy przytułał się z daleka
Ulisses mądry d przystani
Drgnęła staremu psu powieka
I za przędziwem cienkich tkanin
Żona na powrót męża czeka

Do Sakontali syty chwały
Wracał małżonek-król po walce
Oczy miłością jej pałały
Czekała blada a jej palce
Samca gazeli sierść głaskały

Ledwie wspomniałem szczęście króli
Tu nieprawdziwa tam niedobra
W której wciąż kocham się najczulej
Dwa cienie które los mi dobrał
Zderzyły się by zjątrzyć ból mój

Żal się już piekłem na mnie wali
Otwórz się niebo niepamięci
Za pocałunek jej zuchwali
Królowie życie z własnej chęci
Nędzarze cień by swój sprzedali

Zazimowałem w swej przeszłości
O słońce wielkanocne grzej i
Niech ciepło w sercu mym zagości
Bo zmarzło tak jak w Cezarei
czterdziestu męczenników kości

Pamięci o mój piękny statku
Czy nam już nie dość podróżować
Po fali wód o przykrym smaku
Od zórz po zmierzchy od różowych
Aż po te smutki na ostatku

Szalbierko żegnam twój kobiecy
Cień pomylonych dwóch postaci
I tej z którą zwiedzałem Niemcy
Jam ją w ubiegłym roku stracił
I nigdy nie zobaczę więcej

O Drogo Mleczna płyń siostrzyco
Białych strumieni ziem Chanaan
Kochanek białych w mgle zachwyceń
Zgrajo topielców niekochana
Ciągnijmy za nią ku mgławicom

Pamiętam jak innego roku
Kwietniowy świr zwiastował wiosnę
Śpiewałem radość u jej boku
Śpiewałem miłość męskim głosem
Gdy rozkwitała miłość roku”

Guillaume Apollinaire (1880–1918) francuski poeta

O wiośnie , O kochankach , O piekle , Chłopak

„Zaledwieś się zjawił na dachu, a już palnąłeś głupstwo. Chcesz wiedzieć, na czym ono polega? Na intonacji twego głosu. To, co powiedziałeś, powiedziałeś w sposób zdający się świadczyć, że nie uznajesz cieni ani zła. Bądź tak uprzejmy i spróbuj przemyśleć następujący problem – na co by się zdało twoje dobro, gdyby nie istniało zło i jak by wyglądała ziemia, gdyby z niej zniknęły cienie? Przecież cienie rzucają przedmioty i ludzie. Oto cień mojej szpady. Ale są również cienie drzew i cienie istot żywych. A może chcesz złupić całą kulę ziemską, usuwając z jej powierzchni wszystkie drzewa i wszystko, co żyje, ponieważ masz taką fantazję, żeby się napawać niezmąconą światłością? Jesteś głupi.
-Nie zamierzam z tobą dyskutować, stary sofisto – odparł Mateusz Lewita.
-Nie możesz ze mną dyskutować, z powodu, o którym już wspomniałem, albowiem jesteś głupi (…).”

Michaił Bułhakow książka Mistrz i Małgorzata

The Master and Margarita

O problemach , O ludziach , O złu , O fantazji

„Czekam, czekam.
Obrazy przechodzą jeden za drugim, nie utrwaliły się mocno - zaledwie cienie i wspomnienia.
Nicość, nicość.
Niepokój mój wzrasta.
Przerażające uczucie obojętności chwyta mnie nagle. Nie mogę znaleźć sobie miejsca, jestem stąd wykluczony; jakkolwiek błagam i wysilam się, nic się tu nie porusza, beznamiętny i smutny siedzę niby skazaniec i przeszłość odwraca się ode mnie. […] Jestem żołnierzem, tego muszę się trzymać.
Zmęczony podnoszę się i wyglądam przez okno. Następnie biorę jedną z książek [.. ] lecz odstawiam ją na miejsce i biorę drugą. […] i wciąż dochodzą inne książki, coraz szybciej - kartki, kajety, listy.
Stoję milczący przed tą stertą. Jak przed sądem.
Zniechęcony.
Słowa, słowa, słowa - nie dosięgają mnie.
Powoli ustawiam książki z powrotem na półkach.
Stało się.
Cicho wychodzę z pokoju.”

Erich Maria Remarque książka Na Zachodzie bez zmian

All Quiet on the Western Front

Obraz , O książkach , O czekaniu , O pokoju

„Mówią o tym wszystkim niby do mnie, ale właściwie między sobą, żalą się, jęczą, pewni z resztą mojej pisarskiej aprobaty, że ja, jako pisarz, podzielę w pełni gorycze ich "pracy na ludem" i "pracy na niwie", tej całej żeromszczyzny tandilowskiej. […]
- Dajcie żyć ludziom! - mówię.
- Ależ…
- Skąd wam się wzięło, że wszyscy muszą być inteligentni i oświeceni?
- Jak to?!
- Zostawcie chamów w spokoju!

Padło słowo "cham" (bruto) i co gorzej "gmin" (vulgo) - od których stałem się arystokratyczny. Było to jak gdybym wypowiadał wojnę. Zerwałem maskę układności. Teraz oni stali się ostrożni.
- Pan neguje konieczność powszechnego oświecenia?
- Oczywiście.
- Ależ…
- Precz z tym nauczaniem!
Tego było za dużo. Cortes wziął pióro do ręki, obejrzał stalówkę pod światło, dmuchnął. - Nie rozumiemy się - powiedział, jakby zmartwiony. A młody człowiek mruknął w cieniu, niechętnie, zjadliwie:
- Pan chyba faszysta co?”

Witold Gombrowicz (1904–1969) pisarz polski

Dziennik 1957-1961

O ludziach , O zerwaniu , O świetle

„W mojej pamięci jest swoim własnym cieniem. Która z nich jest realniejsza, kobieta, która rozłożyła się na trawiastej skarpie moich wspomnień, czy też ta powłoka kurzu i suchy szpik, jedyne jej ślady, które przechowała ziemia? Na pewno gdzieś trwa dla innych, ruchoma figura w gabinecie figur woskowych, jakim jest pamięć, ale ich obraz jest inny niż ten, który ja noszę w myślach, a wszystkie różnią się między sobą. W ten sposób człowiek rozgałęzia się i rozszczepia w umysłach innych ludzi. Nie trwa, nie może trwać, bo to nie jest nieśmiertelność. Nosimy w sobie postacie zmarłych do chwili, aż sami nie umrzemy, a wtedy to nas noszą przez krótką chwilę, a potem ci, co nas nosili, odchodzą, i tak dalej, aż po najdalsze, wymykające się wyobraźni pokolenia.”

John Banville The Sea

The Sea

Obraz , O ludziach , O zmarłych , O kobietach

„Chyba prawie każdy z nas czuwał kiedyś przed wschodem słońca, już to po jednej z
owych bezsennych nocy, przyprawiającej nas niemal o zakochanie się w śmierci, już to po
jednej z owych nocy lęku i szpetnych uciech, gdy przez komórki mózgu przeciągają
majaki, potworniejsze jeszcze od rzeczywistości, a ożywione tym intensywnym życiem
utajonym we wszelkiej groteskowości, które nadaje również gotykowi trwałą siłę życiową,
gdyż sztuka ta wydaje się przede wszystkim sztuką tych, których dusze zasępia choroba
marzenia. Z wolna białe palce wsuwają się przez firanki i zdają się drżeć. Niby czarne,
fantastyczne postacie - nieme cienie pełzają po kątach pokoju i tam się układają. Na
dworze słychać szelest ptaków w listowiu lub kroki ludzi idących do roboty albo jęki i
westchnienia wiatru, który zlatuje ze wzgórza i okrąża cichy dom, jakby się bał zbudzić
śpiącego, a jednak musiał odwołać sen z jego fioletowej jaskini. Zasłona po zasłonie z
cienkiej przejrzystej gazy z wolna się podnosi, rzeczy odzyskują kształty i barwy i
widzimy, jak nadchodzący dzień oddaje światu dawne jego oblicze. Blade zwierciadła
znów otrzymują swe życie odtwórcze. Wygasłe świece stoją, gdzie je pozostawiliśmy, a
obok nich leży na wpół rozcięta książka, którą czytaliśmy, lub drutem opleciony kwiat,
który nosiliśmy na balu, albo list, który obawialiśmy się przeczytać lub czytaliśmy zbyt
często. Wszystko wydaje się nie zmienione. Ze złudnych cieni nocy wyłania się
prawdziwe, znane nam życie. Musimy je podjąć, gdzie zostało przerwane, i ogarnia nas
uczucie straszne - uczucie konieczności zmuszającej do ciągłego zużywania sił w nużącym
kole codziennych wydarzeń lub też porywa nas dzika tęsknota, by pewnego poranka oczy
nasze otworzyły się na świat, co w mroku na nowo został stworzony ku naszej radości, na
świat, w którym rzeczy mają barwy i kształty nowe albo zmienione lub też kryją w sobie
nowe tajemnice; na świat, w którym przeszłość nie zajmowałaby wcale miejsce albo
bardzo mało, a w każdym razie nie w świadomej formie powinności czy skruchy, bo
nawet wspomnienie radości posiada swą gorycz jak wspomnienie rozkoszy - swój ból.”

Oscar Wilde (1854–1900) angielski poeta, prozaik i dramatopisarz

O ptakach , O rzeczywostości , O snach , O życiu

„- Wiesz, Tsukuru – głos Eri wydobywał się spomiędzy jej palców. - Mam do ciebie prośbę.
- Jaką?
- Czy mógłbyś mnie przytulić?
Tsukuru pomógł jej wstać i objął ją. Dwie duże piersi przylgnęły do niego jak jakiś dowód. Na plecach czuł ciepło jej dłoni. Miękki, mokry policzek dotknął jej szyi.
- Myślę, że już nigdy nie będę mogła wrócić do Japonii – wyszeptała. Jej ciepły, wilgotny oddech musnął jego ucho. - Bo wszystko by mi przypominało Yuzu. I nasze…
Tsukuru nic nie powiedział, tylko mocniej ją objął.
Stali tak objęci, prawdopodobnie widoczni przez otwarte okno. Ktoś mógł tamtędy przechodzić. Edvard z dziećmi mógł w każdej chwili wrócić. Ale takie rzeczy nie miały znaczenia. Niech ludzie sobie myślą, co chcą. Musieli się tu teraz obejmować ze wszystkich sił. Musieli się zbliżyć i razem odegnać długi cień złego ducha. Prawdopodobnie Tsukuru po to tu przyjechał.
Bardzo długo – ile to mogło trwać? - stali tak blisko siebie. Biała firanka nadal nieregularnie kołysała się na wietrze, policzki Eri nadal były mokre, a Alfred Brendel nadal grał utwory z "Roku drugiego. Włochy: Sonet Petrarki nr 47" i "Sonet Petrarki nr 104". Tsukuru dokładnie je wszystkie pamiętał. Mógłby je zanucić z pamięci. Po raz pierwszy zdał sobie sprawę, jak głęboko wsłuchiwał się w nie sercem.
Nic więcej nie mówili. Słowa nie miały mocy. Jak tancerze, którzy przestali się poruszać, stali tylko cicho objęci, poddając się nurtowi czasu. Był to czas, w którym mieszały się przeszłość, teraźniejszość i prawdopodobnie także trochę przyszłości. Między ich ciałami nie było luk, jej ciepły oddech w regularnych odstępach owiewał jej szyję. Tsukuru zamknął oczy i poddając się brzmieniu muzyki, wsłuchiwał się w odgłos bicia serca Eri, który nakładał się na stukot małej łódki uderzającej o pomost.”

Haruki Murakami (1949) pisarz japoński

色彩を持たない多崎つくると、彼の巡礼の年

O myślach , O myśleniu , Serce , O dzieciach

„Ty wiesz: raz jeszcze ciebie stracić muszę i nie mogę.
Jak celny strzał trafia mnie i niepokoi
każda praca, krzyk każdy, a także słony
podmuch, co to zawitał znad brzegów lecąc i wiosnę ponurą czyni
na Sottoripa.

Kraina żelastwa i masztów lasem
sterczących w tumanach wieczoru.
Przydługi zgrzyt dobiega gdzieś z dali,
jak paznokciem po szkle tak drażni. Znaku szukam
zagubionego, jedynej poręki, jaką bez cienia
żalu złożyłaś mi w darze.
I piekło jest bez wątpienia.”

Eugenio Montale (1896–1981) poeta włoski, noblista

O wiośnie , O piekle

„Tę porę roku dostrzec we mnie możesz,
Gdy liście żółte, żadne, nieco liści,
Z drżących gałęzi zwisają na mrozie;
Gdzie słodko śpiewał ptak, nagi chór zniszczeń.
Zmierzch dnia twym oczom we mnie się odsłania,
Gdy słońce gaśnie na zachodzie nisko,
A noc je z wolna pochłania, pochłania -
Bliźniaczka śmierci - pieczętując wszystko.
Nikły żar we mnie widzisz, po płomieniu,
Który w popiele młodości umiera
Na łożu śmierci, gdzie zagaśnie w cieniu,
Przez to pożarty, co dotąd pożerał. (…)”

William Shakespeare książka Sonety Williama Szekspira

Shakespeare's Sonnets

O ptakach , O nocy , O śpiewie , O śmierci

„Jeśli zimową nocą podróżny, poza osadą Malbork, wychylając się nad brzegiem urwiska, nie lękając się wichury ani zawrotu głowy, patrząc w dół, gdzie zagęszczają się cienie, w sieci zbiegających się linii, w sieci przecinających się linii, na dywan z liści w poświacie księżyca, wokół pustego grobu… – jakaż historia tam w tle czekana zakończenie?”

Italo Calvino książka Jeśli zimową nocą podróżny

pyta ciekawy dalszego ciągu opowieści. (…) – Tak, powieść która tak się zaczyna (…) mógłbym przysiąc, że już ją czytałem…Pan ma tylko początek i chciałby pan znaleźć dalszy ciąg, nieprawda? Kłopot w tym, że kiedyś wszystkie opowieści zaczynały się tak samo. Ktoś przechodził pustą drogą i dostrzegł coś, co przykuwało jego uwagę, co zdawało się skrywać jakąś tajemnicę lub zawierać przestrogę. Wówczas on pytał o wyjaśnienie i opowiadano mu długą historię…
Jeśli zimową nocą podróżny (1979)

O czekaniu , O historii

„Uwielbiam Cię, mój Boże, Trójco Przenajświętsza! Dopomóż mi zupełnie zapomnieć o sobie, abym nieporuszona i uspokojona mogła zamieszkać w Tobie tak, jakby moja dusza znajdowała się już w wieczności. Oby już nic nie zdołało zamącić mego pokoju ani wyprowadzić mnie z Ciebie, o Mój Ty Niezmienny, lecz niech każda minuta coraz głębiej zanurza mnie w Twoją Tajemnicę. Napełnij pokojem moją duszę, uczyń w niej swoje niebo, swoje ulubione mieszkanie i miejsce swego odpoczynku. Obym nigdy nie zostawiała Ciebie samego, lecz była tam zawsze cała, cała czuwająca z wiarą, cała pogrążona w adoracji i cała zdana na Twoje stwórcze działanie. O mój umiłowany Chryste, z miłości ukrzyżowany, chciałabym być oblubienicą Twego Serca, chciałabym Cię otaczać chwałą i chciałabym Cię miłować tak, żebym umarła z miłości. Lecz czuję moją niemoc i dlatego proszę Cię, abyś mnie «przyoblókł w siebie samego» – tak, aby wszystkie poruszenia mojej duszy utożsamiały się ze wszystkimi poruszeniami Twojej duszy, abym się zanurzyła w Tobie, została przez Ciebie ogarnięta tak, abyś Ty zajął moje miejsce, aby moje życie było tylko promieniowaniem Twojego Życia. Przyjdź do mnie jako Wielbiciel, Wynagrodziciel i Zbawiciel. Słowo Przedwieczne, Słowo mego Boga, chcę spędzić moje życie na słuchaniu Ciebie; chcę być w pełni pojętną, tak, aby się wszystkiego nauczyć od Ciebie. A potem poprzez wszystkie noce, wszystkie próżnie, wszystkie niemoce chcę zawsze być w Tobie i trwać w Twoim wielkim świetle. O moja umiłowana Gwiazdo, zachwycaj mnie, abym nie mogła już uchylić się spod Twego promieniowania. O Ogniu trawiący, Duchu miłości, «zstąp na mnie», aby w mej duszy dokonało się jakby nowe wcielenie Słowa. Niech będę dla Niego dodatkowym człowieczeństwem, w którym On odnowi całe swoje Misterium. A Ty, Ojcze, pochyl się nad swoim biednym stworzeniem, «okryj je swoim cieniem» i dostrzegaj w nim tylko «Umiłowanego, w którym złożyłeś całe swoje upodobanie». O moi Trzej, moje Wszystko, moja Szczęśliwości, nieskończona Samotności, Niezmierzoności, w której się gubię, oddaję się Wam jako ofiara. Ukryjcie się we mnie, abym ja mogła się ukryć w Was, w oczekiwaniu na kontemplowanie w Waszym świetle przepaści Waszej wielkości. [modlitwa napisana przez św. Elżbietę od Trójcy 21 listopada 1904 r. ]”

Elżbieta od Trójcy Przenajświętszej (1880–1906)

Źródło: Modlitewny testament. Modlitwa do Trójcy Przenajświętszej http://www.karmel.pl/modlitewny-testament, karmel.pl

O samotności , O życiu , O Bogu , O tajemnicy

„Pragnęłam żyć, bo dobrze to rozumiałam że nie żyłam, tylko raczej szamotałam się w cieniu śmierci, a nie było nikogo, kto by mi dał życie. Ten, który mógł mi je dać, słusznie odmawiał mi swej pomocy za to, że tyle razy już mnie nawrócił do siebie, a ja Go znowu opuszczałam.”

Teresa z Ávili (1515–1582) hiszpańska zakonnica i mistyczka, święta Kościoła katolickiego

Księga życia 8, 12.
Źródło: Benedykt XVI - papież, Św. Teresa od Jezusa - nauczycielką wiernych wszystkich czasów https://www.niedziela.pl/artykul/1397/Sw-Teresa-od-Jezusa---nauczycielka, niedziela.pl

O pomocy , O życiu , O śmierci , O pewności siebie

„Ta cała pani Szakira, Dżakira, czy jak jej tam, nie ma nic wspólnego z żadnym kabaretem. To jest jakaś, przepraszam za wyrażenie, nie wiem, czy o tej porze mogę używać adekwatnych słów, to jest jakaś zdzira wynajęta, ta Szakira. Protestuję przeciwko używaniu słowa kabaret w związku z tą postacią, to jest koszmar, co ona wygaduje, bez taktu, bez ładu, bez składu, bez cienia dowcipu, tam nie ma cienia żartu. To jest ponure chamstwo.”

Jan Pietrzak (1937) polski satyryk

o Klaudii Jachirze
Źródło: gazeta.pl http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/7,114884,25237118,jan-pietrzak-w-tvp-info-nazywa-klaudie-jachire-wynajeta-zdzira.html, 26 września 2019 r.

Pora roku

„Nie mam cienia wątpliwości, że odpowiednio uregulowana prawnie i kontrolowana przez fachowców, prowadzona rzetelnie procedura in vitro powinna być dostępna.”

Tomasz Grodzki (1958) polski lekarz, chirurg, profesor nauk medycznych, polityk, Senator IX i X kadencji, Marszałek Senatu RP X kadenc…

Źródło: Marszałek Tomasz Grodzki: Jak ojczyzna cię wykształciła, dała ci awans, to może pora się zrewanżować http://wyborcza.pl/magazyn/7,124059,25414563,marszalek-tomasz-grodzki-jak-ojczyzna-cie-wyksztalcila-dala.html#a=190&c=8000, wyborcza.pl, 15 listopada 2019.

„Przeciwdziałanie przemocy domowej jest priorytetem rządu Prawa i Sprawiedliwości, a polskie prawo musi być klarowne i bez cienia wątpliwości w pełni chronić ofiary.”

Mateusz Morawiecki (1968) polski menedżer, historyk, bankowiec i polityk, Szesnasty Premier Rzeczypospolitej Polskiej od 2017 roku

Źródło: Mateusz Morawiecki: ustawa o przemocy w rodzinie wraca do wnioskodawcy https://wiadomosci.onet.pl/kraj/mateusz-morawiecki-ustawa-o-przemocy-w-rodzinie-wraca-do-wnioskodawcy/4wwv8mj, onet.pl, 2 stycznia 2019.

O sprawiedliwości

„Szef PiS jest już wyraźnie przekonany, że struktury unijne są bardziej obciążeniem, niż wsparciem czy szansą. Cień unijnej flagi przeszkadza Kaczyńskiemu cieszyć się słońcem własnego, wymarzonego modelu dyktatury. Oznacza dla jego marionetek konieczność upokarzających tłumaczeń przed pogardzaną przezeń brukselską elitą. Oznacza, nieakceptowalne w jego rozumieniu pojęcia władzy, kary finansowe. I to za działania, które on sam uważa za właściwe i słuszne. Kaczyński nie może pojąć, że zdobyta władza napotyka jakieś przeszkody, i to - o ironio - nie w kraju, ale za granicą. Despota nie znosi sprzeciwu. A jeśli nie może go zdławić, zrobi wszystko, by się go inaczej pozbyć. Czyli ominąć. Mówiąc wprost, Bruksela uniemożliwia mu rządzenie we własnym kraju.”

Kamil Durczok (1968) polski dziennikarz

Źródło: Za dużo słońca? Durczok już wie, co planuje prezes PiS: "Cień unijnej flagi przeszkadza Kaczyńskiemu cieszyć się słońcem wymarzonej dyktatury" https://wpolityce.pl/polityka/407581-za-duzo-slonca-durczok-juz-wie-co-planuje-prezes-pis, wpolityce.pl, 11 sierpnia 2018.

O wsparciu , O karze

„W ostatnich latach, kiedy ledwo naszkicuję obraz, gdy tylko pojawi się i odrobinę zmaterializuje jego idea – kończę pracę, bo zależy mi, żeby wyglądał jak duch, jak cień, jak szept.”

Jerzy Duda-Gracz (1941–2004) polski malarz, rysownik, scenograf, pedagog, publicysta

Tyle dzisiaj krzyku w sztuce.
Źródło: Natalia Kruszyna, Gęby. Jerzy Duda-Gracz…, op. cit.

Obraz

„Siłą rzeczy trwające kilka dni sierpniowe walki na Pradze pozostają w cieniu toczonych przez 63 dni zmagań na lewym brzegu Wisły. Ale fakt ten przecież nie oznacza, że poświęcenie i męstwo żołnierzy Obwodu VI warszawskiej Armii Krajowej miałoby być traktowane jako mniej cenne czy mniej godne upamiętniania. A może wręcz przeciwnie, z tego faktu należy wyprowadzić wniosek, że z tym większą troską powinniśmy kultywować pamięć o zrywie na Pradze i o jego bohaterkach i bohaterach.”

Jarosław Kaczyński (1949) polski polityk, premier RP

o powstaniu warszawskim na Pradze w Warszawie.
Źródło: W Warszawie odsłonięto tablice upamiętniające powstańczy zryw na Pradze https://dzieje.pl/aktualnosci/w-warszawie-odslonieto-tablice-upamietniajace-powstanczy-zryw-na-pradze, dzieje.pl, 24 października 2017

O walce , O sile

„Wyobraźnię podnieca niesłychanie tajemniczość. Kiedyś, kiedy ciągle objeżdżałem Europę, wjeżdżając do jakiegoś miasta, zaraz kupowałem plan tego miasta i już nikogo nie pytając, obchodziłem główne ulice i zwiedzałem interesujące gmachy. Potem zrozumiałem, że w ten sposób pozbawiałem siebie głównego uroku podróży, którym jest nieznaność, niespodziewaność. Zrozumiałem, że podróż jest rozkoszna taka właśnie, jaką pamiętam z dzieciństwa, kiedy rozbudzono mnie w wagonie i rozespanego wsadzono do karety; była to noc czy późny wieczór i przez okna tej karety widziałem tylko wielkie ulice, niespodziewane ich skręty w ciemne zaułki, cienie kościołów czy pomników, policjanta na koniu, który czegoś stał przy oknie naszej karety, gdy stanęła. Zdaje się, że to był Wiedeń. Nie darmo światłocień Caravaggia zachwyca nas w wieku XVII. Najciekawiej jest, jak czegoś nie wiemy.”

Stanisław Mackiewicz (1896–1966) premier Rządu Rzeczypospolitej Polskiej na Wychodźstwie

Stanisław August
Źródło: s. 42

O nocy , O wieku , O dzieciństwie , O pewności siebie

„Tuż obok nas istnieją czarne strefy cienia i od czasu do czasu jakiejś złej duszy udaje się przedostać z nich na nasze powszednie ścieżki. Gdy się tak dzieje, człowiek znający prawdę musi uderzyć, nie oglądając się na konsekwencje.”

Howard Phillips Lovecraft (1890–1937) pisarz amerykański

Źródło: Thing on the Doorstep, tłum. Maciej Płaza

O duszy , O czasie

„Z tą pedofilią mocno się przesadza. Pedofilem miłośnikiem ośmioletnich panienek był np. Ludwik Carroll (ten od Alicji w Krainie Czarów); nie tylko sąsiadki, ale i panie z towarzystwa na ogół bez obaw posyłały dziewczynki do jego domu uważając, że dotykanie przez mężczyznę (byle, oczywiście, bez nadmiernego natręctwa) raczej rozbudza kobiecość i pomaga niż szkodzi; również uodpornia na podobne zaloty w przyszłości. Oczywiście robienie czegokolwiek na siłę, nie wspominając o stosunkach seksualnych lub, nie daj Boże, o gwałcie powinno być z całą surowością karane. Jeśli zaś matka obawia się, że dotykanie przez księdza-pedofila (bo, oczywiście, ks. Michał jest pedofilem, dokumentacja nie pozostawia tu cienia wątpliwości) może wywrzeć zły wpływ na przyszłe życie seksualne córki to bez rozgłosu (który z pewnością córce zaszkodzi) powinna jej zakazać chodzenia na plebanię a gdyby ksiądz pytał dlaczego, powiedzieć: Ksiądz wie, dlaczego co każda kobieta potrafi poprzeć dostatecznie wymownym spojrzeniem. I tyle.”

Janusz Korwin-Mikke (1942) polski polityk

Źródło: Pedofil http://korwin-mikke.pl/najwyzszy_czas/zobacz/pedofil/291, korwin-mikke.blog.onet.pl, 15 listopada 2001

O matce , Córki , O życiu , O sile

„Ja, siostra Faustyna, z rozkazu Bożego byłam w przepaściach piekła na to, aby mówić duszom i świadczyć, że piekło jest. O tym teraz mówić nie mogę, mam rozkaz od Boga, abym to zostawiła na piśmie. Szatani mieli do mnie wielką nienawiść, ale z rozkazu Bożego, musieli mi być posłuszni. To com napisała, jest słabym cieniem rzeczy, które widziałam. Jedno zauważyłam, że tam jest najwięcej dusz, które nie dowierzały, że jest piekło. Kiedy przyszłam do siebie, nie mogłam ochłonąć z przerażenia, jak strasznie tam cierpią dusze, toteż jeszcze się goręcej modlę o nawrócenie grzeszników, ustawicznie wzywam miłosierdzia Bożego dla nich. O mój Jezu, wolę do końca świata konać w największych katuszach, aniżeli bym miała Cię obrazić najmniejszym grzechem.”

Faustyna Kowalska książka Dzienniczek

Dzienniczek
Źródło: 741, s. 242.

O piekle , O siostrze , O cierpieniu , O Bogu

„Dźwięk, cień, dym, wiatr, błysk, głos, punkt, żywot ludzki słynie.”

Daniel Naborowski (1573–1640) poeta polski

Krótkość żywota, za: Mała księga cytatów, Halina Lipiec (red.), Oficyna Wydawnicza STON I, Radom 1994, ISBN 8390113228, s. 197.

„Odtąd przestrzeń sama w sobie i czas sam w sobie są skazane na usunięcie w cień, a w niezależnej rzeczywistości przetrwają tylko jako partnerzy w swego rodzaju unii.”

Hermann Minkowski (1864–1909) niemiecki matematyk i fizyk

Źródło: Dean Buonomano, Mózg – władca czasu, tłum. Adam Tuz, Prószyński i S-ka, Warszawa 2019, ISBN 978-83-8123-374-3, s. 232–233.

O rzeczywostości , O czasie

„Zapraszając do swego filmowego świata, reżyser zwykle wskazuje prowadzącą doń szeroką drogę wijącą się na pozór bezpiecznie wśród sielskich pól i łąk, wprowadza do malowniczych domów wydających się oazami spokoju, prezentuje bohaterów często o dziwacznych wyglądach, ale i bujnych temperamentach, stworzonych do przeżywania silnych emocji. W filmy Kolskiego wchodzi się łatwo, uroda ekranowego świata i ludzi uwodzi, fabuły fascynują, czas płynie leniwie, zdarzenia magiczne mieszają się z realnymi, metafizyka kusi objawieniem tajemnicy. Aliści nagle okazuje się, że w nasłonecznionym krajobrazie czają się mroczne cienie, z bohaterów wypełzają demony, wielka Historia upomina się o swe ofiary, gwałtowne namiętności powodują nieszczęścia, złe postępki z przeszłości domagają się zadośćuczynienia, śmierć zbiera obfite żniwo.”

Grażyna Stachówna (1951)

o Janie Jakubie Kolskim
Źródło: „Kino”, 6/2009, cyt. za: Konrad J. Zarębski, Afonia i pszczoły, culture.pl, czerwiec 2009 http://www.culture.pl/baza-film-pelna-tresc/-/eo_event_asset_publisher/eAN5/content/afonia-i-pszczoly

O śmierci , O wyglądzie , O ludziach , O czasie

„Mówi się, że sukces przewraca w głowie ludziom słabym. Oczywiste stwierdzenie, ale mało wyczerpujące. Czasami bardziej przewraca w głowie nie temu, kto odniósł sukces, ale reszcie z jego otoczenia, a bywa, że głównie tym, którzy nie mają nawet cienia swojego udziału w tym sukcesie.”

Małgorzata Karolina Piekarska (1967) polska dziennikarka i pisarka

Wzrockowisko (rubryka w czasopiśmie Cogito)
Źródło: Kto się zmienił?, nr 1/99 (104), 14 stycznia 1999, cyt. za: s. 11.

O sukcesie

„Był pochmurny dzień. Wieczorem zaczął padać drobny, kłujący deszcz i padał tak uporczywie, że przenikał nie tylko ubranie i skórę, ale nawet duszę. Szmuglerzy, dobrze opatuleni chustami i szalami, siedzą milcząc, skurczeni, na poły obecni, ale jakby nieobecni, patrząc jeden na drugiego, lecz nie dostrzegając się wzajemnie… I nikt nie wie, czego chce, czego potrzebuje, czego mu brak… Zdaje się im, że przesuwające się dokoła cienie to dusze umarłych, które błądzą po tym świecie…”

Ojzer Warszawski (1898–1944) żydowski prozaik, malarz i krytyk sztuki, piszący w języku jidysz

Szmuglerzy
Źródło: s. 163.

O duszy

„Wieczorem nawet krasnoludki rzucają długie cienie.”

Helmar Nahr (1931) ekonomista i matematyk niemiecki

Źródło: Hans Werner Wüst, Zitate & Sprichwörter

„Już na terenie Niemiec widziałam różnicę w zachowaniu w czasie okupacji Polaków i Niemców. Okupacja ich kraju przez aliantów nie była taka okrutna jak Polski przez Niemców. Ale to naród polski zachował dumę, stawił opór, a często zdobywał się na prowokację wobec wroga. Niemcy – wbrew opinii, jaka o nich panowała na świecie – zachowywali się wobec Anglików czy Amerykanów z dziwną dla nas uległością. Byłam dumna, że jestem Polką i nigdy nie okazałam wobec okupanta cienia lęku czy uniżoności – tak zachowywał się prawie cały naród, czego sprawdzianem były piosenki uliczne, handel żywnością, nie mówiąc o zorganizowanej pracy konspiracyjnej, o wydawaniu i rozwożeniu co tydzień licznej prasy podziemnej.”

Maria Mirecka-Loryś (1916) Polska kombatantka, w czasie II wojny światowej działaczka partyzancka i antykomunistyczna, po wojnie działaczka…

Źródło: Przede wszystkim Polska. Zapiski amerykańskie z lat 1952–2010, opr. K. Kaczmarski i R. Sierchuła, Rzeszów 2016, s. 10.

O czasie , O zachowaniu

„Zawsze lubiłem się wygłupiać. Lubiłem kabarety, chodziłem na występy Potemów, Po Żarcia. Kiedyś był w Trójmieście taki przegląd kabaretów studenckich Wyjście z cienia.”

Abelard Giza (1980) polski artysta kabaretowy

W 1998 roku byłem tam jako widz, a już w '99 zgłosiliśmy się jako kabaret.
odpowiedź na pytanie, dlaczego zajął się kabaretem.
Źródło: Patryk Gochniewski, Zburzyć czwartą ścianę, „Gazeta Wyborcza”, 23 lutego 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/111533.html?josso_assertion_id=EAAB727151B3AFBD

„Nie chcę się spierać o słowa. Jedno mogę powiedzieć z ręką na sercu - nie znajduję w tych taśmach żadnej podstawy, by zarzucać Jarosławowi Kaczyńskiemu choć cień nieuczciwości. Wracając do relacji PiS-Porozumienie, przykład taśm pokazał, że w chwilach próby jesteśmy dla PiS jak ta lekka jazda Witolda, która wspierała króla Jagiełłę pod Grunwaldem.”

Jarosław Gowin (1961) publicysta, senator VI kadencji

Źródło: onet.pl https://wiadomosci.onet.pl/tylko-w-onecie/jaroslaw-gowin-i-jadwiga-emilewicz-nie-jestesmy-jak-pis-wywiad/v69pxty, 23 lutego 2019

O relacjach , Serce

Cytaty na temat cień strona 4

Cytaty na temat cień
strona 4