Miguel de Cervantes cytaty

„To wielka tajemnica, jak człowiek powinien postępować, by nie zmarnować sobie życia.“

—  Miguel de Cervantes

„Najgroźniejsi wrogowie, z którymi musimy walczyć są w nas.“

—  Miguel de Cervantes

„Między kobiecym tak i nie, zaledwie koniec igły zmieścić się może.“

—  Miguel de Cervantes

„Jest naturą kobiet nie kochać nas, kiedy je kochamy, a kochać, gdy my ich nie kochamy.“

—  Miguel de Cervantes

„Nie ma lepszego sosu niż głód.“

—  Miguel de Cervantes

„Nieszczęścia nigdy jeszcze nie naprawiła bezczynność ani lenistwo.“

—  Miguel de Cervantes

„To, co mało kosztuje, mało też jest cenione.“

—  Miguel de Cervantes

„Dwa tylko są rody na świecie (…) tych, co mają, i tych, co nie mają.“

—  Miguel de Cervantes

„Nieszczęścia bowiem zawsze prześladują wyższe umysły.“

—  Miguel de Cervantes, książka Don Kichot

Postać: Gines de Pasamonte
Przemyślny szlachcic Don Kichote z Manchy, Część I (dedykowana księciu de Bejar)

„Każdy jest synem swoich czynów.“

—  Miguel de Cervantes

Źródło: Leksykon złotych myśli, wyboru dokonał Krzysztof Nowak, Warszawa 1998.

„Mówić, nie myśląc – to strzelać, nie celując.“

—  Miguel de Cervantes

Źródło: „Przekrój”, wydania 27–38, Krakowskie Wydawnictwo Prasowe, 1999, s. 97.

„Nie każda piękność budzi miłość, niektóre radują wzrok, a nie ujarzmiają woli.“

—  Miguel de Cervantes

„Każdy jest taki, jakim go Bóg stworzył – a często jeszcze gorszy.“

—  Miguel de Cervantes

Źródło: „Przekrój”, wydania 40–52, Krakowskie Wydawnictwo Prasowe, 1996, s. 28.

„Jakże dobrze niebo potrafi z naszych największych przeciwności wyciągać największe pożytki!“

—  Miguel de Cervantes

„Miłość i wojna to wszystko jedno.“

—  Miguel de Cervantes

„Piękniej wygląda żołnierz poległy w bitwie niż wolny w ucieczce.“

—  Miguel de Cervantes, książka Don Kichot

Przemyślny szlachcic Don Kichote z Manchy, Część II (dedykowana hrabiemu De Lemos)

„Musisz bowiem, Sanczo, wiedzieć, że dwa są rodzaje rodów na świecie; jedne początek biorą i wywodzą się od książąt i monarchów, lecz z biegiem czasu upadły i kończą się jednym punktem jak piramida wywrócona; inne biorą początek z niskiego stanu, a wznoszą się ze stopnia na stopień, aż dojdą do tego, że stają się wielkimi panami; tak więc różnica polega na tym, że jedni byli tym, czym już nie są, zaś drudzy są tym, czym nie byli.“

—  Miguel de Cervantes, książka Don Kichot

Postać: Don Quijote
Przemyślny szlachcic Don Kichote z Manchy, Część I (dedykowana księciu de Bejar)

„Martwiła go jedynie myśl, że królestwo owo było w ziemi Murzynów, a więc ludzie, którzy będą mu dani za wasalów, będą wszyscy czarni; na to jednak w wyobraźni swojej znalazł natychmiast dobre lekarstwo i mówił sobie: „Cóż mi to szkodzi, że poddani moi będą czarni? Cóż lepszego uczynię, jak załadować ich na okręt i zawieźć do Hiszpanii, gdzie będę ich mógł sprzedać i gdzie zapłacą mi gotówką, a za te pieniądze będę mógł kupić sobie tytuł albo urząd, aby żyć bez kłopotu po wszystkie dni żywota?”“

—  Miguel de Cervantes, książka Don Kichot

rojenia Sancza o przyszłym wielkorządztwie w Micomicon.
Przemyślny szlachcic Don Kichote z Manchy, Część I (dedykowana księciu de Bejar)

„A złodzieju Ginesillo! Ostaw, co moje, oddaj mi życie, nie pozbawiaj mię podpory, zostaw mego osła, zostaw mój skarb! (…)
– Co się z tobą działo, skarbie mój, siwku mych źrenic, drogi towarzyszu? Z tymi słowy całował go i ściskał, jakby to był człowiek. Osioł milczał i pozwalał się cmokać i ściskać Sanczowi, nie odpowiadając ni słowa.“

—  Miguel de Cervantes, książka Don Kichot

odzyskanie siwka przez Sancza.
Przemyślny szlachcic Don Kichote z Manchy, Część I (dedykowana księciu de Bejar)