Cytaty na temat wzruszenie (137 cytatów)

„Myślałem o samobójstwie. Powstrzymywało mnie tylko to, że nikt, absolutnie nikt nie wzruszy się moją śmiercią, że w śmierci będę jeszcze bardziej samotny niż w życiu.”

Jean-Paul Sartre książka Mdłości

Mdłości (1938)

O śmierci , O myślach , O samobójstwie , O myśleniu

„Spójrzmy więc wstecz i wspomnijmy to, dla czego warto było żyć. Kruk Edgara Allana Poe. Zamek Karmazynowego Króla. 17 minuta Ech Pink Floyd. James Bond. Nights In White Satin The Moody Blues. Adagio Albinioniego. Kobieta Wąż (The Reptile) w kwietniu 1970 roku – seans w sanockim kinie San, kiedy po raz pierwszy i ostatni bałem się na horrorze. Atom Heart Mother. Andante z Tria Es-dur Schuberta. Tom and Jerry. Coca-cola i ketchup. Rzygający grubas w Sensie życia wg Monthy Pythona. Czas apokalipsy. Drugi koncert Marillion w Gdańsku, gdy Fish śpiewał Lawendy „tylko” dla mnie i Anki. Clint Eastwood i scena z rondlem w westernie Joe Kidd. O fortuna – pierwsza pieśń z Carmina Burana Carla Orffa. Twin Peaks. Wizyta w Domu Kobiety Węża (Oakley Court pod Londynem). Wzruszenie, gdy przyszło mi zapowiedzieć koncert Petera Hammilla w Filharmonii Pomorskiej w Bydgoszczy 14 października 1995. Miłość w czasach zarazy Marqueza. Lost Highway. Noc i poranek 31 maja 1998…
Wszystkie te chwile przepadną w czasie, jak łzy w deszczu. Pora umierać.”

Tomasz Beksiński (1958–1999) polski dziennikarz muzyczny, prezenter radiowy, tłumacz

felieton, który był de facto listem pożegnalnym Tomasza Beksińskiego,
Opowieści z Krypty
Źródło: felieton Fin de siecle, „Tylko Rock” nr 1 (101), styczeń 2000.

O miłości , O kobietach , O domu , O śpiewie

„Jestem człowiekiem o na wskroś pojednawczym usposobieniu. A oto moje życzenia: skromny domek kryty strzechą, przy tym jednak dobre łóżko, dobre jedzenie, mleko i masło pierwszej świeżości, przed oknem kwiaty, przed drzwiami kilka pięknych drzew, jeśli zaś dobry Bóg chce mnie w pełni uszczęśliwić, to niech da mi się nacieszyć widokiem sześciu czy siedmiu moich nieprzyjaciół wiszących na tych drzewach. Z sercem przepełnionym wzruszeniem wybaczę im wszystkie krzywdy, jakie mi wyrządzili w życiu – no, trzeba wybaczać nieprzyjaciołom, ale nie wcześniej, nim zawisną.”

Heinrich Heine (1797–1856) poeta niemiecki

O Bogu , O jedzeniu , O Kwiatach , Serce

„Z jednej strony chciałbym kiedyś znów się wzruszyć, pisząc rapy,
z drugiej chciałbym robić hajs, nie czuć w sumie nic poza tym.”

Taco Hemingway (1990) polski raper, znany też jako FV, albo Fifi

Marmur
Źródło: utwór Deszcz na betonie (?)

„Mężczyznom, którzy rozbierając kogoś nie mogą się wzruszyć, polecam cebulę.”

Krecia P. (1934–2010) dziennikarka, tłumaczka

„W sierpniu 1982 roku mieszkałam w Toronto, gdy prasa podała wiadomość o śmierci Ingrid Bergman.
Wielu moich przyjaciół mówiło o tym ze smutkiem. Było nam wszystkim żal, jak zwykle, kiedy dowiadujemy się o odejściu ulubionych aktorów, pisarzy, artystów, kompozytorów, publicznych lub bardzo prywatnych osób. Podzielili się z nami własnym światem, talentem i każdy z nich stał się jak drogi przyjaciel, którego odejście się opłakuje.
To bardzo ładna nagroda – taka ludzka pamięć i odczucia. Jeden z pięknych pośmiertnych „honorów”, oddanych ludziom, którzy wzbudzali nasze wzruszenia, wiele nam dali swoją sztuką, swoją pracą. Dla mnie Ingrid dołączyła do grupy osób publicznych (bo prywatne opłakujemy często do końca naszego życia), którzy byli mi drodzy, bo cząstka ich została w nas. Nawet czytanie po latach o śmierci trzydziestodziewięcioletniego Fryderyka Chopina, który zmarł sto lat przed moim urodzeniem, wywołuje u mnie myśl: taki talent odszedł, i tak przedwcześnie.”

Aleksandra Ziółkowska (1949) pisarka polska

Ingrid Bergman prywatnie
Źródło: s. 12

O śmierci , O świecie , O myślach , O odejściu

„Dymitr wzruszył ramionami.”

Richelle Mead Akademia wampirów

Wiem, że jest agresywna i nonszalancka, ale ma potencjał…
Agresywna i nonszalancka? – nie wytrzymałam. – A kim ty, do diabła, jesteś, że się wtrącasz w moje sprawy?
Strażnik Bielikow jest od tej chwili opiekunem księżniczki – powiedziała hardo Kirowa. – Zatwierdzam ten wybór.
Wybór taniej siły roboczej do opieki nad Lissą?
Widzicie? Ona nie ma pojęcia, co to jest dyscyplina!
Akademia wampirów (Dialogi)

„U wielu ludzi spokój jest odrętwieniem,
wzruszenie wściekłością.”

Epikur (-341–-269 p. n. e.) grecki filozof

O ludziach

„Jeśli ruch emocjonalny nie przekształcił się w ruch intelektualny, tak jak to miało miejsce w wielkim romantyzmie, to stwierdzić można, że to, co się dzieje w kulturze, zatrzymało się na poziomie małego romantyzmu krajowego, romantyzmu popularnych stereotypów i wzruszeń. Podobna diagnoza wymaga działania, a przede wszystkim przetworzenia niebywałego rozmachu emocjonalnego i ekspresyjnego w wielki ruch intelektualny.”

Maria Janion (1926) polska uczona, historyk literatury

na Niezależnym Kongresie Kultury Polskiej 12 grudnia 1981.
Źródło: Bunt Janion, film dokumentalny Agnieszki Arnold

„Koloryt polskich kolęd sprawił, że jako małej dziewczynce długo wydawało mi się, że Pan Jezus urodził się gdzieś w Polsce, w małej stajence na wsi. Pasterze zbudzeni przez aniołów i spieszący do szopy wydawali mi się polskimi parobkami. Boże Narodzenie wydawało mi się bardzo polskim świętem, z grudniowym mrozem, kożuchami, butami i czapami. Byłam zawiedziona dowiedziawszy się, że Pan Jezus przyszedł na świat w dalekim Betlejem, najmniejszym z miast Judy. Kiedy jako dorosła osoba zobaczyłam to miasto wydało mi się nadzwyczajne: zbudowane z białego i różowego kamienia, rozłożone na dwóch zboczach pokrytych winnicami, gajami figowymi, migdałowymi, drzewami granatów i oliwek. Byłam bardzo przejęta odwiedzając bazylikę Narodzenia prowadzącą do Groty Narodzenia. Wzruszyłam się jednak dopiero znajdując polskie akcenty w Palestynie, jak choćby: III i IV stację Drogi Krzyżowej w Jerozolimie, pomnik z płaskorzeźbami Matki Boskiej Częstochowskiej w Tyberiadzie na dziedzińcu kościoła św. Piotra Rybaka wzniesiony w 1945 roku przez żołnierzy 2. Korpusu, wizerunek polskiej Madonny w otoczeniu Mieszka I i Dąbrowki w sanktuarium Zwiastowania w Nazarecie.”

Aleksandra Ziółkowska (1949) pisarka polska

Ulica Żółwiego Strumienia

O Bogu , O świecie , O aniołach , O butach

„Wzruszenie nie pozwala mi ściskać was za gardło.”

Jonasz Kofta (1942–1988) polski poeta, dramaturg, satyryk, i piosenkarz

Źródło: program kabaretu Pod Egidą

„Poezja bierze początek ze wzruszenia rozpamiętywanego w spokoju.”

William Wordsworth (1770–1850) angielski poeta

„Najpiękniejsze, co znałem na ziemi, był to mój głód. Zawsze był wierny temu, co nań zawsze czekało. Czy słowik upija się winem? Orzeł – mlekiem? Orzeł upija się lotem. Słowik upija się letnimi nocami. Równina drga od upału. Niechaj każde wzruszenie potrafi stać ci się upojeniem. Jeżeli to, co jesz, nie upaja cię, to znaczy, że nie byłeś dość głodny.”

André Gide (1869–1951) prozaik francuski

O głodzie , O czekaniu , O nocy

„Otworzyliśmy obaj oczy. I głowy nasze w pośpiechu, by sprawdzić, dokąd mamy pojechać, zderzyły się ze sobą. Atlas otworzył się na mapie Oceanu Atlantyckiego. Koniec mego ołówka tkwił wyraźnie pośrodku maleńkiej wysepki, której nazwa wydrukowana była tak drobnymi literkami, że doktor musiał nałożyć silne szkła, żeby je odczytać. Drżałem ze wzruszenia.
– Wyspa Pajęczych Małp – powiedział powoli, pogwizdując. – Jakież to dziwne. Natrafiłeś na wyspę, na której widziano po raz ostatni Wielką Strzałę. Chciałbym wiedzieć… Ach, jakie to dziwne!
– Pojedziemy tam przecież, doktorze?”

Hugh Lofting (1886–1947)

zapytałem.
Podróże doktora Dolittle (1922)

„W jakiś sposób nieme wzruszenie na twojej twarzy sprawia, że jesteś podobna do tego, kto nie widzi dla ciebie miejsca w świecie, w którym takie jak ty należałoby próbować zresocjalizować albo zesłać do kamieniołomu, żebyś tam zobaczyła czym tak naprawdę jest orgazm osiągnięty przez kontakt z brutalną rzeczywistością?”

Piotr Siwecki (1971)

Naiwność

O rzeczywostości

„Wcześniej tego roku pojechaliśmy na narty. Byłem właśnie w sklepie, gdzie płaciłem rachunek, i stała tam pewna znana mi pobieżnie kobieta. Czekałem na swój rachunek, a ona coś kupowała, sitko do herbaty. Zupełnie nagle zapytała mnie: „Gdzie zginął twój ojciec?” Byłem bardzo zaskoczony, wyrzuciłem z siebie jakieś „Oh, Anzio”. I teraz: to jest kobieta mniej więcej w moim wieku, a więc gdzieś tak w okolicach czterdziestki. Powiedziała: „Mój ojciec także zginął na wojnie”. Najwyraźniej ktoś pożyczył jej egzemplarz The Final Cut, a ona wysłuchała go w całości i uznała za bardzo poruszający. Tak naprawdę to powiedziała, że wzruszył ją do łez. Powiedziała mi to, stojąc w sklepie, z pewnym wysiłkiem jak podejrzewam, i pamiętam, że pomyślałem wtedy: „To naprawdę wystarczy. I nie będzie miało żadnego znaczenia, jeśli Amerykanie tego nie kupią”.”

Roger Waters (1943) muzyk rockowy, basista i wokalista

Filozofia, Muzyka
Źródło: wywiad przeprowadzony przez Karla Dallasa, 1984

O kobietach , O wojnie , O wysiłku , O czekaniu

„Już dawno wszystko diabli wzięli… zanim przyszliśmy na ten świat, na którym żyjemy. Już w trakcie narodzin człowieka Bóg zabiera mu z jego przestrzeni życiowej miłość oraz sprawiedliwość i myśli sobie: "Teraz męcz się człowieku na tej ziemi, jęcz, użalaj się nad sobą do swoich ostatnich dni. Pamiętaj jednak, że chuj mnie to obchodzi i tak mnie nie wzruszysz, zanim nie staniesz przed Sądem Ostatecznym.”

Jarosław Hebel (1974) dziennikarz polski

Żal

O miłości , O Bogu , O świecie , O sprawiedliwości

„Śnieg jest zamarzniętą doskonałością, jego wielokątnej geometrii nie narusza żadne wzruszenie zapachu. w zimnej symetrii kształtów nie ma miejsca na chociażby najdelikatniejszy aromat.”

Manuela Gretkowska (1964) pisarka polska

Podręcznik do ludzi (1999)

„A wtem widzimy powstającego Adama [Mickiewicza]. Cała twarz jego przybrała jakąś anielską postać i dziwna, niepojęta światłość otoczyła jego skronie. Powstali wszyscy jakby na zjawienie się bóstwa przychodzącego odwiedzić śmiertelnych. A on wypuszczał z ust swych rzekę słów, najcudowniejszych myśli i rymów, z taką siłą, gwałtownością i mocą, a razem z takim wdziękiem, że im nic równego nie było. Taki pęd niewstrzymany, że nam oddech tamowało. Staliśmy w osłupieniu, milczenie było grobowe. Całej jego improwizacji było może półtorasta wierszy. Kiedy ją skończył, nastąpiła chwila najuroczystsza dla wieszcza, bo wszyscy zalali się łzami, jeden okrzyk uwielbienia wyrwał się z piersi, wszyscy padli przed nim na kolana. Jakieś uczucie spólnej miłości ogarnęło serce wszystkich. Mało znajomi ściskali się jak dawni przyjaciele, poprzysięgali sobie wzajemną przyjaźń. Byli i tacy, co doznali nerwowego ataku, jakiegoś konwulsyjnego wzruszenia. Chorzy mówili, że są uzdrowieni, a artyści czuli w sobie nową siłę twórczą, która im w tej chwili geniusz użyczał.”

Eustachy Januszkiewicz (1805–1874) polski pisarz, wydawca i księgarz

relacja z organizowanej przez siebie uczty, na której był Adam Mickiewicz
Źródło: List do Eugenii Larissówny, 1840, cyt. za: Tomasz Małkowski, Jacek Rześniowiecki, Historia III. Podręcznik do klasy III gimnazjum, Gdańskie Wydawnictwo Oświatowe, Gdańsk 2012, ISBN 978-83-7420-253-4, s. 135.

O przyjaźni , O emocjach , O historii , O myślach

„Należy mnożyć wzruszenia, nie zamykać się w jednym życiu, w jednym ciele: uczynić, by dusza dała gościnę wielu duszom.”

André Gide (1869–1951) prozaik francuski

Źródło: Myśli o człowieku, Wydawnictwo Europa, 2004

O duszy , O myślach , O myśleniu

„Dobre wzruszenia, podniosłe nastroje nie lubią być samotne. Szukają otwartych ramion bodaj obcego człowieka.”

Zofia Kucówna (1933) polska aktorka

Zdarzenia potoczne

„Gdy tylko Otylia otrzymała złoty medal i podjęła decyzję o zlicytowaniu go z myślą o dzieciach chorych na białaczkę, polscy przyjaciele zaraz mnie o tym poinformowali. Ta historia wzruszyła mnie z trzech powodów. Po pierwsze dlatego, że ja jestem synem mistrzyni. Moja matka była sprinterką, zdobywającą medale dla Francji w latach 40. Po drugie – cieszy mnie przypadek Otylii, gdyż obala on krzywdzący stereotyp, wedle którego sportowcy nie są wykształconymi ludźmi. Tutaj natomiast mamy wyraźny dowód na to, że sportowcy są osadzeni w kulturze i interesują się światem. Po trzecie wreszcie – raduje mnie to, ponieważ jedna z najlepszych pływaczek na świecie, osoba zdrowa i w pełni sił, pomyślała o dzieciach, które takim zdrowiem i siłą nie mogą się poszczycić. Nie było w tym ani krzty narcyzmu czy samouwielbienia – to było coś naprawdę wspaniałego i altruistycznego z jej strony.”

Éric-Emmanuel Schmitt (1960) pisarz francuski

Wywiad, „Dziennik Polski”, 16 września 2005

O dzieciach , O świecie , O historii , O matce

„Mówimy o piosence literackiej […]. Do wykonania takiej piosenki trzeba aktora. Tu musi zagrać i muzykalność i aktorstwo. Śpiewak musi swoją piosenkę głęboko przeżywać. Musi w swoje przeżycia wciągnąć słuchacza. Musi go wzruszyć. Piosenka taka ma swój konflikt i swoją akcję.”

Lidia Wysocka (1916–2006) polska aktorka, piosenkarka

Źródło: tygodnik „Film”, nr 7 (428), 17 lutego 1957

„Jesteśmy zbyt wyrafinowani intelektualnie by wierzyć w Boga, kreacjonizm i inne rzeczy tego rodzaju – powiadają lepiej wykształceni obrońcy kultu Matki Teresy. Jednak wierzymy w religię – przynajmniej dla innych. Religia to najprostszy sposób sprzedaży nadziei i najtańszy sposób upowszechnienia zasad moralnych. To również forma dyscypliny.(…) Filozofia i wiedza przeznaczone są tylko dla wybrańców, masom pozostaje religia i sentymentalne wzruszenia.”

Christopher Hitchens książka Misjonarska miłość. Matka Teresa w teorii i w praktyce

Misjonarska miłość. Matka Teresa w teorii i w praktyce (1995)
Źródło: str. 60.

O Bogu , O religii , O matce , O wiedzę

„Około sześciu miesięcy temu słuchałem Siamese Dream. Był to pierwszy raz kiedy usłyszałem własny album ponieważ odciąłem się od doświadczeń z tworzenia go. I naprawdę mnie wzruszył. Płakałem, to było takie piękne.”

Billy Corgan (1967)

Źródło: Out on a Limb, „Details Magazine”, październik 1996

O płaczu

„W teatrze szukam swojego miejsca jako choreograf i tancerz. Staram się udowodnić, że taniec współczesny to nie są podrygiwania rodem z programu Jaka to melodia. Taniec to sztuka, która potrafi wzruszyć i zachwycić.”

Dariusz Lewandowski (1976) aktor polski

Źródło: „Tele Tydzień”, 29 listopada 2004, cyt. za: Monika Mokrzycka-Pokora, Kompania Primavera, culture. pl, maj 2006 http://www.culture.pl/teatry-i-grupy-teatralne/-/eo_event_asset_publisher/sh2A/content/kompania-primavera

O sztuce , O tańcu

„(…) żyjemy dla kilku spotkań i paru wzruszeń i być może, gdy dorosnę do swojej samotności, będę umiał się z nią zmierzyć i wówczas może, gdy poukładam się sam ze sobą, będę w stanie ofiarować komuś pełnię moich uczuć.”

Maciej Kozłowski (1957–2010) polski aktor

Źródło: „Viva!” nr 8, 13 kwietnia 2004

O emocjach , O samotności

„Dlaczego się oglądam
za tym śmiesznym facetem
w poplamionym płaszczu
czemu patrzę ze wzruszeniem
na jego prawe ramię
i żyłkę na skroni
po co słucham jak mówi
i milczy
do tamtej pani
nie do mnie

wiesz
on miał Twoje usta”

Alicja Rybałko (1960) polska poetka i tłumaczka

Źródło: Spotkanie w autobusie

O facetach

„Niczego nie czuję, stwierdził ze zgrozą, niczego, najmniejszego wzruszenia. To, że teraz obejmę jej plecy, to gest rozmyślny, wyważony, nie spontaniczny. Obejmę ją, bo czuję, że tak trzeba, nie dlatego, że pragnę. Niczego nie czuję.(…) Trochę poświęcenia, pomyślał, tylko trochę poświęcenia. To ją przecież uspokoi, uścisk, pocałunek, spokojne pieszczoty… Ona nie chce więcej. A nawet, gdyby chciała, to co? Trochę poświęcenia, bardzo mało poświęcenia, przecież jest piękna i warta… Gdyby chciała więcej… To ją uspokoi. Cichy, spokojny, delikatny akt miłosny. A ja… Mnie przecież jest wszystko jedno, bo Essi pachnie werbeną, nie bzem i agrestem, nie ma chłodnej, elektryzującej skóry, włosy Essi nie są czarnym tornadem lśniących loków, oczy Essi są piękne, miękkie, ciepłe i modre, nie płoną zimnym, beznamiętnym, głębokim fioletem. Essi uśnie potem, odwróci głowę, otworzy lekko usta, Essi nie uśmiechnie się z tryumfem. Bo Essi… Essi nie jest Yennefer.”

Andrzej Sapkowski (1948) polski pisarz

myśli Geralta gdy Essi wyznaje miłość.
Miecz przeznaczenia, Granica możliwości, Trochę poświęcenia

O miłości , O myślach , O pocałunku , O myśleniu

„Sztuka, którą tworzę, posiada konstrukcję wzruszenia, to znaczy robię wszystko, by wytworzyć „pole wzruszenia.””

Tadeusz Kantor (1915–1990) polski reżyser, malarz, scenograf, grafik

Źródło: Monika Joanna Dobrowlanska-Sobczak, Das Spiel mit dem Zuschauer

O sztuce

„Łzy tych kobiet tak mnie wzruszyły, że nie mogłem odmówić i wydałem rozkaz wstrzymania przygotowań do wysadzenia kościoła Notre Dame.”

Walery Antoni Wróblewski (1836–1908) Polski działacz rewolucyjno-demokratyczny, dowódca w powstaniu styczniowym, generał Komuny Paryskiej.

opowiadając o dwóch księżniczkach francuskich, które podczas Komuny Paryskiej swoim błagalnym płaczem przyczyniły się do ocalenia słynnej katedry.
Źródło: Leonard Dubacki, Walery Wróblewski, „Przegląd Socjalistyczny” nr 1 (22), 2009 http://lewicowo.pl/walery-wroblewski/

O kobietach , O łzach

„Ludzie negatywni, którzy zawsze są mniemania usłyszanego ostatnio, których czyjaś ironia lub wzruszenie ramion zniechęca, ci ludzie są podobni do kanału, przez który wszystek brud i gnój przepływa, aż póki wszystkie otwory nie zostaną zapchane dla rzeczywiście cennych prądów i póki sami nie staną się zupełnie niezdolni do wysyłania sił pozytywnych.”

Prentice Mulford (1834–1891) amerykański pisarz, filozof

O ludziach

„Zawsze byłam obsadzana przede wszystkim w repertuarze komediowym. Ale nie mam z tego powodu kompleksów. Przeciwnie. Może to zabrzmi banalnie, ale jestem głęboko przekonana, że trudniej jest widzów rozbawić niż wzruszyć.”

Adrianna Biedrzyńska (1962) polska aktorka i piosenkarka

Źródło: Berenika Lemańczyk, Katarzyna Stróżyk, Festiwal gwiazd komedii, „Kurier Szczeciński” nr 206, 24 października 2005 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/17557.html

„Postać Konrada [w Studium o słuchu] od razu niesamowicie mnie wzruszyła. Co dziwne – w konfrontacji z tą dosyć mroczną postacią były to uczucia wyłącznie ciepłe. Dokonana przez niego zbrodnia była oczywista i dostrzegałem jej straszliwość. Mimo to, uznałem, że ten człowiek – posiadając taki a nie inny umysł – nie miał wyjścia – po prostu musiało do tego dojść, chociaż brzmi to okropnie.”

Andrzej Hudziak (1955–2014) aktor polski

Źródło: „Gazeta Krakowska”, 7 stycznia 1993

O emocjach

„Dziękuję Ci Panie
że ze wszystkich chorób świata
obdarowałeś mnie tą
która przysłania źrenice
woalem zauroczeń
rozszerza pole widzenia
o ludzką dolę
myśli poruszone jej dłonią
wybiegają dalekowzrocznie
poza horyzont namacalności
a nagły skurcz w piersi
potrąca strunę wzruszeń”

Aleksandra Ochmańska (1980)

Źródło: Choroba, „Sekrety ŻAR-u” 2006, nr 3

O chorobach , O myślach , O myśleniu

„Ach Golgota! Nigdy nie mogłem się oswoić z tym ołtarzem okupu: zawsze ze drżeniem wstępowałem na straszną opokę. Czytałżeś kiedy z rozwagą opisanie chwil ostatnich Pana Jezusa, i czy mogłeś czytać bez wielkiego wzruszenia? A teraz pomyśl, jakie uczucia muszą towarzyszyć na miejscu samego spełnienia. Serce najtwardsze z najmniejszą krztą wiary, musi się we łzach rozpływać! Klęcząc na tej skale, nie powiem, że mogłem czytać, ale raczej jękać po jednem słowie ten opis rozdzierający serce.”

Ignacy Hołowiński (1807–1855) arcybiskup; polski pisarz i tłumacz

wyrażenie uczuć pątnika na Kalwarii, w miejscu śmierci Chrystusa

O śmierci , O wierze , O emocjach , O czytaniu

„We współczesnych polskich filmach jest coś niedobrego: dużo pośpiechu, martwoty dusz, za mało wzruszenia.”

Maria Fołtyn (1924–2012)

Źródło: „Gazeta Wielkopolska”, 29 września 2001 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/mfoltyn.htm

O duszy

„Pisałem tak, jak umiałem i jak dyktowało mi serce. Wiersze były dla mnie rodzajem rzewnego pamiętnika, dzięki czemu jest w nich pierwsze spojrzenie, zatrzymana chwila dawnego wzruszenia.”

Jan Twardowski (1915–2006) poeta polski, duchowny katolicki

Serce

„Najczęściej nie mogę opanować wzruszenia na widok tego, że ktoś umie robić coś perfekcyjnie, wspaniale…”

Janusz Gajos (1939) polski aktor

Źródło: „Zwierciadło”, 2/1960, luty 2010

„Wreszcie 18 września, podczas pięknej, słonecznej pogody, doszedł do umęczonego miasta jakiś inny, głęboki i potężny głos motorów. Nie było widać jeszcze nic, ale już się rozpoczął potworny ogień niemieckiej broni przeciwlotniczej. Nad płonącą Warszawę, nad głowy płaczących ze wzruszenia ludzi, którzy wyciągali ręce ku niebu, nadpływają wysoko – niestety za wysoko – ogromne, błyszczące srebrzyście ptaki i setki różnokolorowych spadochronów spływają w dół… w większości poza linie powstańcze! Ściskamy sobie ręce z Janem, który ma łzy w oczach. Schwyciłem za kod i za chwilę Jan depeszował: „W tej chwili samoloty amerykańskie dokonywują nad Warszawą zrzutu”. Przeszedł na odbiór i z radosnym uśmiechem notował: „O. K., O. K., dziękujemy!”. Znad klucza podniosły się ku mnie zadowolone oczy: „Postawiliśmy dzisiaj nasz nowy rekord szybkości. Jeszcze zrzut się nie skończył, a już Londyn pokwitował wiadomość o nim!”.”

Stefan Korboński (1901–1989) polski polityk ruchu ludowego, działacz Polskiego Państwa Podziemnego

o zrzucie pomocy alianckiej dla walczącej Warszawy z samolotów „latających fortec” USA, 18 września 1944.

O ludziach , O uśmiechu , O historii , O ptakach

„Kiedy wam każę pieprzyć szkołę,
Łapię duchową więź z matołem,
Matoł się zaraz czuje lepszy,
Gdy artysta też go wypieprzy!
Kretyn kocha Olusię Bajer,
Bo wierzy w wielką kasę za frajer.
A prymitywa ciężko zachwyci
Lekko wytarty żarcik o rzyci.
Całą resztę dogłębnie wzruszę,
Gdy im powiem, że są geniusze!
I ty, matole, też jesteś genialny,
Chociaż nie wyglądasz…
Kocham was, palanty!”

Stanisława Celińska (1947) polska aktorka

Cytaty z piosenek wykonywanych przez S. Celińską
Źródło: „Pieprzyć szkołę!”

Kochać się

„Jesteś bohaterem ze skazą – słabym punktem, przez który pakujesz się w kłopoty. Och, pod koniec gry dokonasz bohaterskiego czynu, uratujesz życie i publiczność będzie płakać ze wzruszenia.”

Jeffery Deaver (1950) pisarz amerykański

Błękitna pustka

O życiu , O płaczu

„Moje serce zmienia swój kształt,
już większe jest niż ja,
od nagłych wzruszeń pęka już,
pomóc nie mogę mu.”

Anita Lipnicka (1975) piosenkarka polska

Źródło: A kiedy tęsknie

Serce

„wzniósł ręce do nieba, i zwracając się do Boga, wrzasnął: „Dlaczego właśnie ja?!” Przez chwilę przyglądał się milczącym gwiazdom, a ponieważ żadna odpowiedź nie nadchodziła, wzruszył ramionami i wymamrotał: „Jasne, że wiem! Bo niby dlaczego właśnie nie ja?!””

Marc Levy (1961)

A gdyby to była prawda…

O Bogu

„Nie mogliśmy się z tym przebić od długiego czasu. Nasze postulaty były przyjmowane ze wzruszeniem ramion. Teraz Lewica wyszła z cienia, Lewica jest trendy, poparli nas młodzi ludzie.”

Katarzyna Piekarska (1967) polski polityk

Źródło: wyborcza.pl, 13 lipca 2010 http://wyborcza.pl/1,76842,8134883,Lewica_jest_trendy.html

O ludziach , O czasie

„Tylko Kościół autentycznie stał na drodze Hitlerowi w jego kampanii na rzecz wyparcia prawdy. Nigdy wcześniej się Kościołem nie interesowałem, ale teraz odczuwam wielkie wzruszenie i podziw, ponieważ tylko jeden Kościół miał odwagę i upór by stać po stronie intelektualnej prawdy i duchowej wolności. Przez to jestem zmuszony przyznać, że to, czym kiedyś pogardzałem, dziś wychwalam bez powściągliwości”

Albert Einstein (1879–1955) fizyk niemiecki, noblista

Źródło: German Martyrs, „Time”, 23 grudnia 1940

O wolności

„Szczęście jest sługą, a nie panem. Trzeba przyjąć je ze wzruszeniem ramion i wykorzystać do maksimum, jednocześnie zachowując świadomość, czym rzeczywiście jest, a nie mylić z błędnym rozpoznaniem szans na wygraną.”

Ian Fleming (1908–1964) pisarz brytyjski najbardziej znany z serii powieści szpiegowskich z Jamesem Bondem

Sam chciałeś te karty, czyli Casino Royale (1953)

O szczęściu

„To było coś niesamowitego, stanowiłem. Byłem szczęśliwy. Wojtek Skupień złapał mnie i podniósł do góry. Podbiegli inni członkowie naszej ekipy, wszyscy mi gratulowali. Spełniło się moje kolejne marzenie, nie zapomnę tego nigdy. Na ryneczku w Lahti, na specjalnie ustawionej scenie, w blaskach świateł i przy asyście tysięcy ludzi zabrzmiał Mazurek Dąbrowskiego. Widziałem biało-czerwone flagi, kibiców. Bardzo się wtedy wzruszyłem.”

Adam Małysz (1977) polski skoczek narciarski

o mistrzostwach świata w Lahti w 2001.

O ludziach , O świetle

„Poezja Brylla zaczynała się od ironii ludzi schwytanych, którzy muszą lawirować i kluczyć, żeby jakoś przeżyć i coś cennego ocalić. Następnie przekroczył próg i zwrócił się przeciwko swoim towarzyszom w nieszczęściu, atakując ich za to, że łudzą się, nie chcą uznać tego, co jest, ciągle marząc o tym, co być powinno, toteż słusznie są bici. Poezja jego przekształciła się w katalog sarmackich obrzydliwości, bynajmniej nie podawanych za piękne, właśnie za ohydne, ale nieuniknionych, swoich, narzuconych przez konieczność czy Opatrzność. Teza, jaką można z niej odczytać, jest następująca: inteligenci [którzy] wyobrażają sobie, że w Polsce może być miejsce na szlachetne zachcianki, jak w XIX wieku, to głupcy, bo jakakolwiek wybredność podniebienia jest w Polsce ponad stan, i Polak musi być świnią, ponieważ się Polakiem urodził. Zaiste przyzwyczajono nas w tym stuleciu do wszystkiego, gotowi więc nawet jesteśmy pokwitować wzruszeniem ramion prosty fakt, że stylistycznie Bryll wywodzi się z Norwida, stanowiąc zarazem najjaskrawsze zaprzeczenie ideałów, jakim całe życie służył Norwid. Oto późny jego wnuk, który nie minął pisma, ale spożytkuje pismo swego pradziada, żeby zatwierdzać „śmierć mej ojczyzny.””

Czesław Miłosz książka Prywatne obowiązki

Prywatne obowiązki

O życiu , O śmierci , O ludziach , O wieku

„Gdy traci się wszystko, wtedy nie myśli się o sobie. I nie jest to dzielność, tylko coś innego…(…) Możliwe, że emocje, nasza skłonność do wzruszeń; może też po prostu natura przynosi nam pocieszenie i przyjaźnie wspiera.”

Jacquelyn Mitchard (1956)

Prezent na święta

O myślach , O naturze , O myśleniu

„Ojciec nigdy nie poddawał się emocjom w życiu publicznym. Lubił przytaczać wspomnienie pewnego przedwojennego krytyka teatralnego, który był na premierze jakiejś romantycznej sztuki. Tak nim wstrząsnęła, że do rana nieprzytomny z zachwytu chodził po Warszawie. A kiedy wrócił do domu, napisał recenzję dyskwalifikującą ten spektakl. Wzruszenie minęło, zorientował się, że nie był dobry. Ojciec potrafił się wzruszać, ale potem, jak mówił, jest czas na zapalenie papierosa, żeby wszystko przemyśleć, zracjonalizować i dopiero wtedy wydać swój osąd.”

Piotr Dejmek (1953–2010) polski aktor i producent filmowy

Źródło: „Rzeczpospolita”, 4 lutego 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/dnitpb.htm

O domu , O wspomnieniach , O czasie

„Jak bardzo jestem szczęśliwa, nie doświadczając już tych wzruszeń, które, jak mi się kiedyś wydawało, składają się na szczęście.”

Virginia Woolf (1882–1941) angielska pisarka

Chwile wolności. Dziennik 1915–1945 (2007)

O szczęściu

„Najbardziej interesująca była dla mnie relacja Pawełka – dziecka, i Andrzeja – mężczyzny nie do końca dojrzałego w swoich emocjach. Jest alkoholikiem, ale mnie bardziej od zewnętrznych objawów jego choroby ciekawiło, skąd się wziął ten jego gigantyczny życiowy zakręt, z którego nie może się wydostać. Piękna opowieść o przyjaźni. Skrajne emocje, trochę śmiesznie, trochę smutno. Mnie ta historia wzruszyła. Czytając scenariusz, popłakałem się.”

Robert Więckiewicz (1967) aktor polski

o roli w filmie Wszystko będzie dobrze.
Źródło: „Gazeta Wyborcza – Wysokie Obcasy” 2007, nr 257

O przyjaźni , O dzieciach , O chorobach , O historii

„O, targowiska warszawskie! Czyż jest coś bardziej poetyckiego w wielkim mieście niż targowisko? Czyż współczesna, wielkomiejska metropolia zdolna jest zdobyć się na inny objaw plastycznego liryzmu poza kolorową paletą hali targowej? Czy może się cokolwiek równać w sile uczuciowej ekspresji z obraźliwymi rozmowami i zjadliwym targowaniem się przy rytualnym obrzędzie zakupów nabiału i owoców, warzyw i mięsa, ryb i kasz, pieczywa i kartofli? Trzeba być człowiekiem oschłym i zimnym, by nie dać się unieść wzruszeniu na widok gigantycznych połaci surowej wołowiny, by nie zatopić się w smutku wobec czarno-srebrzystych złóż ryb, wobec rozwartych z wysiłku, różowawych pyszczków świeżych karpi, by nie wydać okrzyku zachwytu stanąwszy oko w oko z brunatnymi kopcami włoszczyzny, by nie zatrzymać się w nostalgicznej zadumie przed nieskalaną, śnieżną bielą ciągnących się hen w dal szeregów twarogu! Jedynie człowiek płytki nie ulega tajemniczej poetyczności ciasnych i ciemnych straganów z bielizną, obuwiem i odzieżą, budki z pończochami, czapkami i nićmi, kramów z norymberszczyzną, pasmanterią i konfekcją, stoisk z częściami rowerowymi, zardzewiałym żelastwem, zamkami, kłódkami, rurami do piecyków i odpadkami ślusarskimi. Jedynie człowiek tępy i brutalny nie przystanie w pełnym szacunku podziwie przed grubymi, opatulonymi w zwały odzienia, starymi jak drzewa i głazy przekupkami warszawskimi, przysiadłymi od wieków za kolorowymi szańcami świeżego, smakowitego towaru; i tylko człowiek głupi nie wsłucha się w ich kłótliwy dialog, nabrzmiały surową, zgrzytliwą i prastarą mądrością, wiecznie nową dzięki swej roziskrzonej humorem przyziemności.”

Leopold Tyrmand książka Zły

Zły

O mądrości , O wysiłku , O sile , O wieku

„Myślę też, że więcej ludzi pozyskałem sobie wierszami niż kazaniami. Język wiersza jest intymniejszy, mówi o przeżyciach, uczuciach, wzruszeniach. Dlatego wiersze są dla ludzi wrażliwych, których nie można lekceważyć.”

Jan Twardowski (1915–2006) poeta polski, duchowny katolicki

O ludziach , O emocjach , O myślach , O myśleniu

„Ziemia, przebiegając przestworza, stygnąc i marszcząc swe oblicze, starzeje się, a życie jest dla niej zawsze jednakowo młode i niedoświadczone. Każdy bowiem człowiek przeżywa te same wzruszenia i uczucia, opanowany błogosławionym złudzeniem, że nikt tak jako on nie kochał.”

Jan Parandowski (1895–1978) polski pisarz, eseista i tłumacz

O życiu , O emocjach , Kochać się

„(…) filmy nie powstają po to, żeby uczyć. Nie po to przecież chodzi się do kina. Do kina chodzi po to, żeby się pośmiać, wzruszyć albo przestraszyć. I temu ma służyć dubbing, a nie nauce języka. Tym powinna się zajmować chyba szkoła.”

Bartosz Wierzbięta (1974) polski tłumacz, dialogista

Źródło: wywiad, 2002 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=9771

O szkole , O nauce

„Czy to nie złośliwe kpiny? Czasy coraz cięższe, na każdym kroku można być postrzelonym, doszło do tego, że wyjście z domu do fryzjera, czy do cukierni na czarną kawę, jest już karygodnem lekceważeniem życia, a tu mi zalecają bezwzględny spokój i unikanie wzruszeń.
Dobrze, daj mi stałą rentę, żebym mógł wyjechać zagranicę, to będę wiódł spokojny żywot.”

Włodzimierz Perzyński (1877–1930) dramatopisarz polski

Źródło: Nocna zabawa http://www.polona.pl/dlibra/docmetadata?id=4932, wyd. Biblioteki Dzieł Wyborowych, Warszawa 1914, s. 112.

O domu , O kawie

„Mętność i jałowość jego koncepcji oraz nielojalność i nieszczerość jego metod politycznych, połączona z niesłychaną wręcz megalomanią, jak zraziła Polskę do Piłsudskiego, tak samo też niestety przez niego głównie zagranicę zraziła do Polski. Ein Konfusionskopf – mówił o nim Beseler. Un génie de l’intrigue – powiadają o nim w Paryżu. Nobody knows Poland policy – powiadają ze wzruszeniem ramion Anglicy, a szydercze to zdanie dotyczy właśnie polityki Piłsudskiego. [Jego nieodpowiedzialne poczynania] (…, pominięcie autorów książki) poderwały za granicą kredyt osobisty Piłsudskiego, a wraz z nim, niestety, i kedyt Polski. Cały kapitał sympatii i szacunku, jaki zdobył dla nas w świecie całym Kościuszko, nieszczęśliwy wódz Polski upadającej, został przez Piłsudskiego, „szczęśliwego” wodza Polski odrodzonej, zmarnowany i stracony, o ile chodzi o jego politykę osobistą, niemal do ostatniego szeląga.”

Irena Pannenkowa (1879–1969)

Źródło: Daria i Tomasz Nałęcz, Józef Piłsudski…, op. cit., s. 48.

O książkach

„Każde słowo, każde zdanie i skojarzenie Zośki [córki] to wydarzenie. Płakałam, gdy poszła do przedszkola i pierwszy raz zobaczyłam moją córkę jedzącą zupę w towarzystwie innych dzieci. Poczułam takie wzruszenie, że ze wstydu schowałam się w toalecie. Do tej pory, kiedy stawia pierwsze kroki w jakiejś dziedzinie, od razu mam łzy w oczach.”

Aneta Todorczuk-Perchuć (1978) polska aktorka

Źródło: Izabela Górnicka-Zdziech, Życie bez rutyny, „Magazyn Familia”, 21 sierpnia 2010 http://www.magazynfamilia.pl/artykuly/Zycie_bez_rutyny,3396,91.html

O życiu , O dzieciach , O płaczu , O łzach

„(…) w Jarocinie zaczęły się większe problemy od 1985 roku. Przyjeżdżał cenzor i cenzurował. Ale sporo zespołów, jak Dezerter, miało to w nosie i śpiewały, co chciały. Kultowi niby wycięli piosenki, a „Wolność” jednak zaśpiewał. I wszyscy płakali ze wzruszenia, ja też.”

Leszek Gnoiński (1966) polski dziennikarz muzyczny

Źródło: Paweł Piotrowicz, Leszek Gnoiński: po co ta wolność, ksiazki.onet.pl, 2 grudnia 2016 http://ksiazki.onet.pl/leszek-gnoinski-po-co-ta-wolnosc-wywiad/0pkc1s

O wolności , O śpiewie , O płaczu

„Wtedy Matka Przełożona w obecności wszystkich zebranych, ogarniętych wielkim wzruszeniem, wydobyła sztandar biało-czerwony, pięknie haftowany, ukryty do tej chwili w poszewce poduszki. Poprzedniego dnia w jakimś momencie wezwała nas do swego pokoiku. Patrzyłyśmy z podziwem, z jakim oddaniem ta staruszka haftowała polski sztandar. Dotykałyśmy delikatnie biało-czerwonego materiału, chowanego od tylu lat właśnie na tę chwilę, kiedy będzie mogła go zawiesić na domu. Uśmiechała się do nas, nie przerywając roboty. Już jutro – mówiła – na naszym domu zawiśnie sztandar. I tak się stało. Stanęliśmy na baczność. Powoli sztandar zawisnął na domu. Początkowo nieśmiało, tu i ówdzie, a potem w coraz to nowych domach ukazywały się biało-czerwone znaki wolności. Sztandary spływały z okien, balkonów i bram… Był to bardzo nierozważny krok, bo dom tak ozdobiony nieustannie był ostrzeliwany, jeśli nie przez czołgi, to przez ukrytych „gołębiarzy”, którzy sprytnie z różnych kryjówek strzelali na ulice, podwórka i w okna.”

Maria Okońska (1920–2013)

Źródło: Maria Okońska, Wspomnienie z powstania warszawskiego, op. cit., s. 27.

O domu , O matce , O wolności , O wspomnieniach

„Twardy jest zawód górnika, twardy i wymagający niezwykłego hartu, wykuwający surowość dla siebie i innych, pełen uporczywej, znojnej walki z węglowymi skałami, walki, w której tężeją mięśnie i serca. Twardy jest zawód marynarza, chłostanego przez wichry i uginającego się pod sztormami i twardzi są ludzie morza na chybotliwych deskach pokładu, dla których nieustępliwość i siła muskułów stanowią nieraz o całym życiu. Ale najtwardsi pod słońcem, wszędzie, na wszystkich równoleżnikach i południkach są ludzie przemysłu gastronomicznego. Twardzi są warszawscy kelnerzy, szatniarze, barmani, muzycy z nocnych lokali. Życie ich upływa w nieustannej walce. Wobec pertraktacji z pijanym warszawiakiem praca w kamieniołomach wydaje się fabrykowaniem dziecięcych baloników. Starożytni galernicy uciekliby w popłochu na widok katorżniczej roboty, jaką wykonuje warszawski kelner w sobotnie wieczory, zaraz po pierwszym każdego miesiąca. Toteż kelnerzy ci mają twarde serca, nic nie jest w stanie ich wzruszyć, rozpogodzić, przyjąć sympatią dla świata. Nic – ani uprzejmość, ani ubóstwo, ani młodzieńcza naiwność, ani radość życia. Imponuje i moc, urzeka ich siła i twardość innych, korzą się tylko przed realnymi korzyściami. Gotowi są służyć tym wątpliwym wartościom, nie zdając sobie sprawy, jak bardzo czynią niesłusznie. Usprawiedliwia ich jedno: atmosfera nocnego lokalu, w którym spędzają życie…”

Leopold Tyrmand książka Zły

Zły

O życiu , O ludziach , O sile , O walce

„Do dna zaglądnie duszy,
czymś nagle się ucieszy,
a potem czymś się wzruszy,
zrozumie – i rozgrzeszy…”

Beata Obertyńska (1898–1980) poetka polska

Źródło: Spowiedź

O duszy

„Pod lewą powieką ukrywam pompkę wzruszenia.”

Konstanty Ildefons Gałczyński (1905–1953) polski poeta

Kronika olsztyńska (1950)
Źródło: Okulary szydercy, 1946

„Filozof sprawdza się w filozofii myśli, poeta w filozofii wzruszenia.”

Kostis Palamas (1859–1943)

O myślach , O myśleniu

„Najlepszy moment związany z kibicami to wspólne odśpiewanie hymnu. Zawsze, gdy w czymś takim uczestniczę jest to dla mnie duże wzruszenie.”

Sebastian Świderski (1977) siatkarz polski

Źródło: 15 minut do… http://www.plusliga.pl/news/id/4256/15_pyta%C5%84_do_Sebastiana_swiderskiego

„Wzdłuż ulicy Złotej stał szpaler złożony z ludności cywilnej. Stoją po obu stronach prawie tłumnie. Stoją i żegnają polskich żołnierzy, którzy przecież oddali wszystko dla Polski. I oni – ludność cywilna – to wiedziała. Żegnali nas pełni modlitwy, wzruszających okrzyków, podziękowań za naszą postawę. Oni płakali, a myśmy szli najpiękniejszą defiladą, jaka mogła się żołnierzowi zdarzyć. Szliśmy wyprostowani, zdyscyplinowani i pełni wzruszenia. I tak ludność Warszawy odprowadziła nas prawie do miejsca, gdzie składaliśmy broń, w domu akademickim przy Placu Narutowicza. Wchodziliśmy na podwórze poszczególnymi oddziałami i każdy osobno występował z szeregu i rzucał na stos to nasze żelastwo, które przez dwa miesiące pozwoliło nam żyć w wolnej Warszawie. To była wielka, niezapomniana gorycz.”

Hanna Szczepanowska (1929–2017)

o powstaniu warszawskim.
Źródło: Hanna Szczepanowska „Heban” Archiwum Historii Mówionej http://www.1944.pl/archiwum-historii-mowionej/hanna-szczepanowska,607.html 1944.pl

O domu , O historii , O płaczu

„Niedawno w programie Kawa czy herbata w I Programie TVP zaśpiewałam „Pierwszy znak”, po czym jakaś pani zatelefonowała mówiąc, że się popłakała, że tak ją ta moja wersja wzruszyła. Słysząc podobne komplementy, tym bardziej upewniam się, że warto było wybrać taki repertuar i takie aranżacje oraz zaprosić do współpracy tych właśnie muzyków.”

Małgorzata Krzysica (1965) aktorka polska

Źródło: „Dziennik Polski”, 29 listopada 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wzjs.htm

O kawie , O herbacie , O współpracy

„Jeżeli dajesz byle jak, to te pieniądze będą byle jak wydane. Jeżeli dajesz dobrze, to zostaną wydane dobrze. A co znaczy dobrze? To wymaga wysiłku, chodzenia, sprawdzania, interesowania się. Zaangażowania. A nie udawania wielkich gestów, rzucania kwot z odruchu serca, bo mnie sierotka wzruszyła. Uważamy, że dawanie jest samo w sobie takie szlachetne, że zwalnia z jakiegokolwiek dodatkowego wysiłku. Wystarczy dać i cały świat powinien być szczęśliwy.”

Janina Ochojska (1955) polska działaczka charytatywna

Źródło: rozmowa Grzegorza Sroczyńskiego, Janina Ochojska. Czy jesteś dobrym człowiekiem?, „Duży Format”, wyborcza.pl, 7 sierpnia 2014 http://wyborcza.pl/duzyformat/1,139945,16438335,Janina_Ochojska__Czy_jestes_dobrym_czlowiekiem_.html

O pieniądzach , O świecie , O wysiłku , Serce

„Każdy szanujący się sprwozdawca sportowy - a innych nie ma - zanim on zacznie sprawozdawać sportowo, on coś takiego nakłada sobie na głowę. [brawa publiczności] Przepraszam państwa, ja się wzruszyłem, bo to jest niesamowite wrażenie, stary chłop, a po raz pierwszy w życiu dostałem brawa za wygląd. Ale proszę śmiać się bez żadnego skrępowania, ja państwa rozumiem, bo ja się w lustrze widziałem.”

Stanisław Tym (1937) polski aktor, satyryk, felietonista

Cytaty ze skeczy, Sprawozdawca sportowy

O wrażeniach , O wyglądzie

„Uwielbiam chodzić do kina w Paryżu, bo światła zapalają się dopiero, gdy skończą się napisy. To jest wyraz szacunku dla wszystkich ludzi, którzy oddali czasem pół roku, czasem dwa lata życia, żeby ktoś miał rozrywkę, ktoś się wzruszył. W Londynie, we Francji znajduję dobrze utrzymane kostiumy, które mają 150 lat, są do dyspozycji i do wynajęcia. A ja szukam swoich kostiumów z kilku filmów i nigdzie ich nie ma. Nasze kostiumy w Łodzi kosztują drożej niż w Paryżu, a są przechowywane w gorszych warunkach, magazyny są w opłakanym stanie.”

Dorota Roqueplo (1960)

Źródło: Dominika Bierczyńska, Kostium mówi prawdę o człowieku (wywiad z Dorotą Roqueplo), "Kino", nr 9/2014 (567), wrzesień 2014, s. 42.

O ludziach , O czasie

„Wtedy ja usiadłam do fortepianu. Chwila namysłu, a potem mocnym dźwiękiem popłynęła melodia najpierw Jeszcze Polska nie zginęła, a potem – Oto dziś dzień krwi i chwały. Wszyscy stają na baczność, coś drży w całym ciele. Z wielkim wzruszeniem pełną piersią śpiewamy Warszawiankę – zakazane od pięciu lat słowa, nucone wiele razy przy szczelnie zamkniętych drzwiach i oknach: „Kto przeżyje wolnym będzie, kto umiera, wolnym już”. Trudno powstrzymać płacz. Łzy spadają mi na klawisze. Oto pierwszy oddech wolności, pierwsze spotkanie z tym, o czym człowiek marzył, o co się modlił i o co walczył. Wolność Woli. Wolność śpiewa w duszy, wolność drży w klawiszach fortepianu, w odgłosach salw karabinowych, w naszej młodości, która zespolona w oczekiwaniu na nieprzyjacielski czołg, chce zgnieść zło, podłość i fałsz. Dom pełen chłopców, żołnierzy AK, którzy przed chwilą butelkami benzyny pokonali czołg. Wychodzimy na ulicę – pełni entuzjazmu i szczęścia wołamy – Warszawa wolna! I nagle zrywa się pieśń inna, potężny, poważny hymn – modlitwa: „Przed Twe ołtarze zanosim błaganie, Ojczyznę wolną racz nam wrócić, Panie!” Stoimy wyprostowani, na baczność, a śpiew nasz biegnie na ulicę, oczekującą w ciszy na nowy szturm. Wiele jeszcze razy w ciągu powstania śpiewało się tę pieśń, ale nigdy już z takim entuzjazmem, mocą, szczęściem i łzami, jak wówczas w trzecim dniu powstania, w trzecim dniu walki na Woli, między zdobywaniem jednego czołgu po drugim.”

Maria Okońska (1920–2013)

Źródło: Maria Okońska, Wspomnienie z powstania warszawskiego, op. cit., s. 26–27.

O szczęściu , O domu , O duszy , O wolności

„Moja poezja nikogo nie wzruszy,
ani nie wyrwie z odrętwienia.
Nie spowoduje zamieszania.
Będzie niemym echem snu. To takie
coraz częstsze. Gładka normalność.
Patrzenie w letargu przez szybę.
Promienie, wybranki losu podtrzymują
koloryt kwiatów. One też topnieją
w suchość.”

Igor Kantorowski (1956) polski poeta i publicysta

Źródło: Pomału

O losie

„Nie rób tego! – krzyknął Bachus, sięgając do kieszeni. (…) Wydobył z kieszeni jabłko. Uniósł je do góry niczym kapłan świętą relikwię.
– Jeśli pozwolisz nam odejść, damy ci to – powiedział. – Mamy więcej.
– Ten pan nie ma pojęcia, co to, Bachusie – stwierdził Eros.
Loki wzruszył ramionami.
– Przeciwnie – powiedział. – Doskonale wiem. To jest jabłko, owoc z drzewa zwanego jabłonią. Całkiem smaczny, choć bywa kwaskowaty, zależy od odmiany. Ale teraz wybaczcie, nie jestem głodny.”

Jakub Ćwiek (1982) polski pisarz fantasy

Kłamca 2. Bóg marnotrawny
Źródło: Idźcie, jesteście posłani

O odejściu

„Większość moich klientów mówiła o nich przyciszonym głosem i prawie wszyscy powtarzali: „Widzi pan. Wszystko przychodzi z powrotem”. W taki sposób jakby od dawna na tych chłopców czekali. Jakby byli dumni, że oni nadeszli. Jakby był to dowód tego, iż w imię wyższych wartości trzeba się zgodzić na wyrzeczenia. Starsi ludzie mieli nawet łzy wzruszenia w oczach. Marzyli o tym, by przypisać siedzącym na schodach chłopcom winę za wszelkie niegodziwości, w zamian za choćby tylko chwilę ponownej wielkości całego narodu. Chłopcy nie wykazywali jednak najmniejszej inicjatywy. Siedzieli tylko i popijali piwo. Nieumundurowani i zgodni z konstytucją. Ale ich ogolone głowy wskazywały na to, że gotowi są do bohaterskich czynów.”

Krzysztof Niewrzęda (1964) polski prozaik, poeta i eseista

Poszukiwanie całości
Źródło: s. 119

O ludziach , O piwie , O czekaniu , O łzach

„Nie byliśmy Ci potrzebni wcale do szczęścia Twego, ale Ty, Panie, chcesz się podzielić własnym szczęściem z nami. Lecz podczas próby nie wytrwał człowiek; mógłbyś go ukarać, jak aniołów, wiecznym odrzuceniem, ale tu wystąpiło miłosierdzie Twoje i wzruszyły się wnętrzności Twoje litością wielką, i przyrzekłeś sam naprawić nasze zbawienie.”

Faustyna Kowalska książka Dzienniczek

Dzienniczek
Źródło: 1743, s. 484.

O szczęściu , O aniołach

„(…) teatr spełnia dzisiaj zupełnie inną rolę niż w latach 70. czy nawet 90. Jesteśmy przytłoczeni mnóstwem bodźców: muzyka, puby, internet, filharmonia, DVD, telewizja, wystawy, performensy. Wszystko. Codziennie dochodzą dziesiątki nowych ofert. W tej sytuacji teatr utrzymywany z pieniędzy publicznych nie powinien startować w zawodach stricte komercyjnych. Mamy inne zadanie. Spełnieniem moich marzeń byłyby takie propozycje artystyczne, które godząc atrakcyjne wykonanie (aktorstwo, inscenizację, scenografię) pozwoliłyby widzom trochę dojrzeć – coś ważnego przeżyć, a czasami także się wzruszyć.”

Izabella Cywińska (1935) polski reżyser teatralny, b. minister kultury i sztuki

Źródło: „Dziennik”, 14 listopada 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/kzrzu.htm

O muzyce

„Cisza – niekiedy tylko pająk siatką wzruszy,
Lub przed oknem topolę wietrzyk pomuskuje;
Och! jak lekko oddychać, słodko marzyć duszy –
Tu mi gwar, tu mi uśmiech myśli nie krępuje.”

Cyprian Kamil Norwid (1821–1883) polski poeta, dramatopisarz, prozaik, artysta plastyk

Źródło: Samotność

O uśmiechu , O duszy , O myślach , O samotności

„W moich wędrówkach w początkach drugiej wojny światowej zdarzyło mi się, co prawda na bardzo krótko, być w Związku Sowieckim. Czekałem na pociąg na stacji jednego z wielkich miast Ukrainy. Był to olbrzymi gmach. (…) Marmurowe schody pełne były śpiących nędzarzy; ich nagie nogi wyglądały z łachmanów, chociaż była to zima. Z góry nad nami głośniki ryczały propagandowe hasła. Przechodząc zatrzymałem się, nagle czymś tknięty. Pod ścianą umieściła się rodzina chłopów: mąż, żona i dwoje dzieci. Siedzieli na koszykach i tobołach. (…) Mówili ze sobą przyciszonymi głosami po polsku. Patrzyłem na nich długo i nagle poczułem, że łzy płyną mi po policzkach. I to, że właśnie na nich zwróciłem uwagę w tłumie, i moje gwałtowne wzruszenie były spowodowane ich zupełną innością. Była to ludzka rodzina, jak wyspa w tłumie, któremu czegoś brakowało do zwyczajnego, małego człowieczeństwa. Gest ręki nalewającej herbatę, uważne, delikatne podanie kubka dziecku (…) ich odosobnienie, ich prywatność w tłumie – oto co mną wstrząsnęło.”

Czesław Miłosz książka Zniewolony umysł

Zniewolony umysł

O wojnie , O dzieciach , O prawdzie , O rodzinie

„Tam z ogromnym wzruszeniem uklęknąłem na tej mokrej ziemi i ucałowałem ją z szacunku dla niego i dla tego, co zrobił dla Kościoła w Radomiu. A zarazem modliłem się, aby on mi pomagał w mojej posłudze biskupiej, abym mógł iść śladami jego serca”

Zygmunt Zimowski (1949–2016) polski biskup katolicki, teolog

Źródło: Ireneusz Domański, Biskup Zygmunt Zimowski wraca do Watykanu http://miasta.gazeta.pl/miasto/1,96987,6512918,Biskup_Zygmunt_Zimowski_wraca_do_Watykanu.html, miasta.gazeta.pl, 18 kwietnia 2009

Serce

„Nie chcę kogokolwiek swoim pisaniem wzruszać. Staram się pisać tak, by poruszać, wstrząsać. Z takiego poruszenia coś może dobrego wyniknąć, ze wzruszenia najwyżej mokra chusteczka.”

Wojciech Tochman (1969) polski dziennikarz

Z wywiadów
Źródło: Wściekły, Exklusiv

„Gwardia Narodowa paryska z wzruszeniem przyjęła adres współbraci broni warszawskich. Byłem w sposobności ocenienia wrażeń, które sprawił, i pomiędzy dowodami współczuciów codziennie dochodzących Komitet Polski miło mi uznawać duch podziwienia i wdzięcznego przywiązania ożywiającego gwardzistów narodowych, którym raczyłeś powinszować naszej rewolucji w stolicy. Przyjmij, generale, wraz z życzeniami mymi dla świętej sprawy waszej wylanie niewymownej mojej radości z powodu nieporównanych czynów waszych i szczególne zapewnienie przywiązania i poważania, które ci poślubił twój grenadier Gwardii Narodowej.”

Marie Joseph de La Fayette (1757–1834) francuski polityk i generał

z listu do generała Antoniego Ostrowskiego (1782–1845, powstańca listopadowego) po nadaniu La Fayette'owi przez Rząd Narodowy tytułu gwardzisty narodu polskiego z 21 kwietnia 1831 r.
Źródło: Antoni Ostrowski, Pamiętnik z czasów powstania listopadowego, wydali K. i W. Rostoccy, Warszawa 1961

O wrażeniach

„Ciąża to stan mistyczny! Przez te 9 miesięcy czułam, że unoszę się 5 centymetrów nad ziemią. Czułam się tak kobieco, jak nigdy wcześniej. To było fantastyczne. Pierwsze pięć miesięcy nagrywałam płytę, jeździłam na koncerty. Efekt jest taki, że teraz, gdy Filip słyszy muzykę, przestaje płakać. Singlową wersją piosenki „Jeszcze raz” uspokajam go lepiej niż czymkolwiek innym. Filip często okropnie płakał przy kąpieli. Nie zapomnę, jak mój tata wszedł z gitarą do łazienki i zaśpiewał „Paint It Black” Stonesów i mały zamilkł. Tata bardzo się tym wzruszył. A ja tłumaczyłam synkowi, żeby okazał dziadkowi szacunek, bo normalnie dużo mu płacą za takie granie, a on ma to za darmo.”

Patrycja Markowska (1979) piosenkarka polska

Źródło: „Gala”, 17–18/2008

O płaczu

„Z bardzo dużym wzruszeniem myślę o ludności cywilnej. Przez cały czas Powstania. Na początku, póki jeszcze stały domy, w każdej bramie, przechodząc wzdłuż domów w południe, można było wejść, bo wszędzie stał kocioł z zupą. Rzeczywiście ludność cywilna niesamowicie nam pomagała. Wszystkie przekucia piwniczne dawały nam priorytet przejścia. Ustępowali nam, byli serdeczni, oddawali wszystko, co mieli. Rzeczywiście niewiele mieli, coraz mniej. Później zaczęły się niedostatki.”

Hanna Szczepanowska (1929–2017)

o powstaniu warszawskim.
Źródło: Hanna Szczepanowska „Heban” Archiwum Historii Mówionej http://www.1944.pl/archiwum-historii-mowionej/hanna-szczepanowska,607.html 1944.pl

O historii , O myślach , O czasie , O myśleniu

„– Nieumiarkowanie, to nieumiarkowanie. – Teodor wzruszył ramionami. – A chyba lepiej żałować, że się żre szynkę, niż żałować, że się żre chwasty, prawda? Bo żal w obu wypadkach jest taki sam, ale w pierwszym z nich przynajmniej w gębie zostaje lepszy smak.”

Jacek Piekara (1965) polski pisarz

Rozmowa inkwizytorów, nawiązanie do św. Hieronima, który „żałował, iż nie potrafi odmówić sobie garnuszka zupy z lebiody”
Ja, inkwizytor. Dotyk zła

O prawdzie

„Wiadomo nie od dziś, czego nie lubi (na czele z religią katolicką i Kościołem) była pani minister (psiakrew, ministerka) ds. zrównywania waginy z penisem. Idiosynkrazjom Pani Madzi, filozofki, nie ma większego sensu poświęcać uwagi: zresztą, kto ciekaw, może sobie zrobić ich repetycję w przywoływanym wywiadzie. Trudno nam też wzruszyć się deklarowanym wyznaniem samopoczucia znajdowania się „w kompletnej mniejszości”, a już oznajmienie, że jest to mniejszość, „która właściwie milczy”, może być uznane co najwyżej za przejaw specyficznego poczucia humoru. Trudno przecież, włączywszy telewizor na jakikolwiek program publicystyczny którejkolwiek ze stacji, nie trafić akurat na Panią Madzię, która gada, gada, gada…, śmieszy, tumani, przestrasza, by już nie wspomnieć o kazaniach głoszonych ciemnemu ludowi na Wirtualnej Polsce.”

Jacek Bartyzel (1956) polski publicysta, działacz opozycji w czasach PRL

o działalności Magdaleny Środy.
Źródło: J. Bartyzel, Madzia La Pasionaria http://www.legitymizm.org/madzia-la-pasjonaria

O ludziach , O religii , Sens

„Ten pamiętnik, pisany pośpiesznie, odczytałam świeżo z rozwagą i spostrzegłam, że bez najmniejszego z mej strony zamiaru przedstawiłam siebie w każdym wierszu jako istotę tak nieszczęśliwą, jak naprawdę byłam, lecz o wiele milszą, niż jestem. Czyżby to wynikało z tego, że uważamy mężczyzn za mniej czułych na obraz naszych cierpień niż na obraz naszych powabów? I czyżbyśmy sobie obiecywały, że jeszcze łatwiej ich uwieść niż wzruszyć?”

Denis Diderot książka Zakonnica

Zakonnica

O cierpieniu , Obraz

„Każdy człowiek, najczęściej podświadomie, pragnie być twórcą. Nie każdy potrafi. Kto nie nauczył się techniki tworzenia, nie przeżył wzruszeń, kto nie umie kochać może tylko żyć tęsknota.”

Witold Dederko (1906–1988) fotoreporter polski

Przedmiot rzeczywisty i jego obraz (1989)
Źródło: s. 23

Kochać się

„To nie jest tak, że on doznał jakiegoś wzruszenia, wyskoczył na mównicę i powiedział – to było skalkulowane w ten sposób. (…) Cynicznie wypuszczono młodego człowieka, który dał w pysk premierowi. Ja się tak poczułem jako obywatel tego państwa, niezależnie od tego, co myślę o polityce Platformy Obywatelskiej.”

Marek Siwiec (1955) polityk polski

o wystąpieniu Mariusza Kamińskiego podczas debaty sejmowej.
Źródło: dziennik.pl, 23 stycznia 2011 http://wiadomosci.dziennik.pl/polityka/artykuly/318863,mlody-czlowiek-dal-w-pysk-premierowi.html

O myślach , O myśleniu

„Propozycja wyjazdu i występu świątecznego w Kosowie dla żołnierzy to był honor i zaszczyt. Do głowy mi nawet nie przyszło, by żądać za to jakichkolwiek pieniędzy. Pojechałam do żołnierzy pełniących misję pokojową, widziałam jak im ciężko być z dala od rodzin, szczególnie, że był to okres świąteczny. Chciało mi się płakać ze wzruszenia, gdy widziałam jak żołnierze cieszą się, że przyjechał do nich ktoś z Polski. I to była dla mnie zapłata i zaszczyt.”

Justyna Steczkowska (1972) polska piosenkarka

Wypowiedzi w wywiadach

O płaczu

„To królestwo moich wzruszeń, marzeń wielki błękit,
Kredką słońca dziś na murze pisze swój pamiętnik.
Kocham to, co mam, i tracę: niebo, róże, ziemię,
I muzykę, i wakacje, czasem nawet Ciebie.”

Janusz Kondratowicz (1940–2014) polski poeta, satyryk

Źródło: piosenka Wielki błękit z repertuaru Kasi Lesing

O czasie , O wakacjach , Kochać się

„Spośród krajobrazów, które głęboko się w mym umyśle wyryły, żadne nie przewyższają wspaniałością krajobrazu pierwotnych lasów, nietkniętych ludzką ręką – czy to lasów Brazylii, gdzie panują siły życia, czy lasów Ziemi Ognistej, w których przeważa śmierć i rozkład. Jedne i drugie są świątyniami wypełnionymi tworami Boga Natury i nie ma nikogo, kto znalazłszy się w takiej samotni, nie odczułby wzruszenia i nie poczułby, że jest coś więcej w człowieku niż tylko życie cielesne.”

Karol Darwin (1809–1882) biolog angielski

Źródło: Podróż na okręcie „Beagle”, przeł. Kazimierz Szarski, Kraków 2008, str. 552.

O życiu , O śmierci , O Bogu , O naturze

„Nasze życie jest zaliczaniem wzruszeń.”

Jan Góra (1948–2015) polski duchowny katolicki, duszpasterz akademicki, dominikanin

Źródło: kazanie, 16 listopada 2008 r.

O życiu

„W grupie założycielskiej PJN są sami PR-owcy. Nigdy nie byli skuteczni w budowaniu struktur i okazywali wrogość wobec współpracy z ludźmi w terenie. Myślę, że z tą zardzewiałą motyczką, którą próbują wzruszyć skałę jaką jest samorząd, nic nie zdziałają. Na kilku wyjazdach medialnych się zakończy.”

Marek Suski (1958) polski działacz polityczny

o stowarzyszeniu Polska Jest Najważniejsza.
Źródło: wp.pl http://wiadomosci.wp.pl/kat,1329,title,Posel-PiS-to-podrobka-przepisali-nasz-program,wid,12928775,wiadomosc.html?ticaid=1b625, 8 grudnia 2010

O wrogości , O myślach , O współpracy , O myśleniu

„Bardzo przeżyłam moment składania Ślubów. Ojciec stanął przed ogromnym Obrazem Matki Bożej Jasnogórskiej, wziął tekst Ślubów do ręki i powiedział do mnie: „Powtarzaj – «Królowo Polski – przyrzekamy!». Jesteśmy jakby symbolem ludu zebranego pod Szczytem Jasnej Góry”. Czytał dobitnie, wyraźnie, z ogromnym wzruszeniem. Ja drżącym głosem powtarzałam: „Królowo Polski, przyrzekamy!”. Po skończonej uroczystości Ojciec był radosny i szczęśliwy jak nigdy przedtem. Dokonało się to, czego tak bardzo pragnął: Naród złożył Śluby i Prymas złożył Śluby. W zadumie Ojciec powiedział: „Stała się wielka rzecz. Jakiś ogromny, wielki, ciężki kamień przetoczył mi się z ramion na ziemię. Czuję się wolny jak ptak. Ufam, że Królowa Niebios i Polski doznała dziś wielkiej chwały na Jasnej Górze!”. Na drugi dzień, 27 sierpnia, musiałam wyjechać z Komańczy. Kończyła mi się przepustka. Przy pożegnaniu Ojciec powiedział mi: „Dostałem wiadomość, że Śluby zostały złożone. Było przeszło milion ludzi. To był prawdziwy cud”.”

Maria Okońska (1920–2013)

o Ślubach Jasnogórskich z prymasem Wyszyńskim w Komańczy.

O ludziach , O matce , O ptakach , O ślubie