Cytaty na temat wyjątek (239 cytatów)

„Henry Ford wynajął kiedyś eksperta w dziedzinie wydajności pracy, żeby ocenił jego firmę. Po paru tygodniach ekspert wrócił do Forda. Jego ocena była nadzwyczaj pochlebna, z wyjątkiem jednego słabego punktu. – To tamten człowiek w hali – naskarżył ekspert – Kiedy przechodzę przez jego gabinet, widzę, że leży on wyciągnięty z nogami na biurku i zażywa drzemki. On marnuje pańskie pieniądze, panie Ford. – Ach, ten człowiek – odpowiedział Ford – Kiedyś wpadł na pomysł, dzięki któremu zaoszczędziliśmy miliony dolarów. A jego nogi znajdowały się wtedy dokładnie w tym samym miejscu co teraz.”

Henry Ford (1863–1947) przemysłowiec amerykański, twórca masowej motoryzacji

O pieniądzach

„Wszystkie partie bez wyjątku, są tylko różnymi objawami absolutyzmu, o ile dążą do władzy i posiłkują się gwałtem.”

Pierre-Joseph Proudhon (1809–1865) francuski polityk i filozof

„Głównym warunkiem demokratycznego pokoju jest wyrzeczenie się aneksyj (zaborów) – nie w tym niesłusznym sensie, że wszystkim państwom zwraca się to, co utraciły, lecz w tym jedynym słusznym sensie, że każda narodowość, bez żadnego wyjątku, i w Europie, i w koloniach, uzyskuje wolność i możność samodzielnego zadecydowania, czy tworzy państwo odrębne, czy też wchodzi w skład jakiegoś innego państwa.”

Włodzimierz Lenin (1870–1924) organizator i przywódca Rewolucji Październikowej

Zadania rewolucji
Źródło: s. 8

O pokoju , O wolności , Sens

„Nie masz obowiązków wobec nikogo z wyjątkiem siebie.”

Ayn Rand książka Atlas zbuntowany

Atlas zbuntowany

„Chociaż własność prywatna uważana jest za kategorię naturalną i uniwersalną, w rzeczywistości, biorąc pod uwagę całość ludzkiej historii (z prehistorią włącznie), a zwłaszcza kultury pozaeuropejskie, dla których ekonomia nie stanowi najważniejszej rzeczy w życiu, okazuje się ona raczej wyjątkiem niż regułą.”

Erich Fromm książka Mieć czy być?

Mieć czy być? (1976)

O historii , O rzeczywostości

„Nie ma nic dobrego w wojnie. Z wyjątkiem jej końca.”

Abraham Lincoln (1809–1865) prezydent USA

O wojnie

„My wszyscy bez wyjątku kochamy swą ojczyznę i chcemy do niej wejść pierwsi.”

Władysław Anders (1892–1970) polski generał

O ojczyźnie , Kochać się

„Pierwszą mą myślą był zatem majestat królewski, drugą: wielkość państwa. Znalazłem Francję mniejszą od samej siebie. Wszystko dawne zmniejszyło się, z wyjątkiem języka, który przekraczając granice Francji pozostał nadal francuskim. Narody niegdyś nam podległe, teraz wyrzekały się nas – w naszym języku. Byli Francuzami, a wrogami Francji; zbroiła się Francja – przeciwko samej sobie: wróg posługiwał się nami przeciwko nam, a Francuz był równocześnie zwycięzcą i zwyciężonym, równie waleczny na cudzą chwałę, jak własną zgubę.
Taki był przeto cel mojej polityki: przywrócić Galii granice, które jej ustaliła sama natura: Francuzom dać z powrotem króla francuskiego: utożsamić Galię z Francją i gdziekolwiek rozciągała się Galia starożytna, wskrzesić tam nową.”

Armand Jean Richelieu (1585–1642) francuski książę, kardynał

Testament polityczny (1642)

O myślach , O naturze , O myśleniu

„Jeżeli Sienkiewicz w Potopie porównał Rzeczpospolitą do postawu czerwonego sukna, które sobie wydzierają królewięta, to dziś można by powiedzieć, że wszystkie bez wyjątku partie wydzierają sobie czarną połę sutanny.”

Tadeusz Boy-Żeleński (1874–1941) polski pisarz, eseista, tłumacz

Nasi okupanci (1932)
Źródło: s. 59.

„Każdy bez wyjątku Żyd, którego pochwycimy, będzie podlegać eksterminacji. Jeżeli nie uda nam się teraz zniszczyć biologicznych podstaw żydostwa, to pewnego dnia Żydzi zniszczą naród niemiecki.”

Heinrich Himmler (1900–1945) niemiecki przywódca, nazista

słowa wypowiedziane do Rudolfa Hössa, komendanta obozu w Oświęcimiu, 1941.

„Plagiat – to podstawa wszystkich literatur, z wyjątkiem pierwszej, której zresztą nikt nie zna.”

Jean Giraudoux (1882–1944) francuski powieściopisarz i dramaturg

O literaturze

„W Polsce masła nie brakło, było go pod dostatkiem na wszystkich rynkach, placach targowych i sklepach. Z masła wyrabiano nawet mydło toaletowe, doskonale pieniące się na delikatnej skórze pań. Masło jedli wszyscy – z wyjątkiem chłopów polskich, wszyscy z wyjątkiem tych, którzy pieszo wędrowali w poszukiwaniu pracy.”

Kalman Segal (1917–1980) pisarz i poeta polski narodowości żydowskiej

Źródło: Opowiadania z zabitego miasteczka, s. 113

O poszukiwaniu

„Narcyzm to dominująca cecha narodowa Polaków. Plemię nasze różni się i dzieli pod względem płci, statusu społecznego, orientacji politycznej, ale wszystkich łączy zadowolenie z siebie. Ja na przykład jestem głupim chujem i wiem o tym, ale takim właśnie się sobie podobam i nie stanowię tu wyjątku. Zastrzec się jednak muszę, że istnieją jeszcze głupsze ode mnie prącia; to te, które nie wiedzą, że nimi są.”

Jerzy Urban (1933) polski dziennikarz

Źródło: „Nie” nr 26/2007

„Śmiało jednakże powiedzieć można, że nie masz ani jednego człowieka na Śląsku Górnym, z wyjątkiem chyba najmłodszego pokolenia po miastach, który by nie władał językiem polskim, używając go, zwłaszcza po wsiach w stosunkach z ludem…”

Lucjan Malinowski (1839–1898) językoznawca polski

Źródło: „Ateneum”

O ludziach

„Jedyne, co zawsze pozostanie nieuleczalne, to śmierć, choroba chorób. Chorobę – z definicji – można leczyć. Wyjątkiem jest śmierć, choroba tych, którzy mają się doskonale.”

Vladimir Jankélévitch (1903–1985)

To, co nieuchronne

O śmierci , O chorobach

„Istniejące partie niewiele się od siebie różnią, wszystkie bez wyjątku przychodzą do nas co cztery lata po mandat do rządzenia, aby robić nam wbrew.”

Piotr Ikonowicz (1956) polski polityk

Źródło: Gdyby wybory mogły coś zmienić już dawno by ich zakazano, lewica.pl, 26 sierpnia 2011 http://lewica.pl/blog/ikonowicz/25090/

„Okazało się dowodnie, że śród narodów europejskich nie stanowimy żadnego idealnego wyjątku, że w naszem łonie istnieją też same, co gdzieniegdziej, żywioły i antagonizmy, że przy odpowiednich warunkach wystąpią w nim też same zjawiska. (…) Według naszego przekonania, namiętności, które tak gwałtownie trysnęły z ciemnych mas, sączą się w naszem społeczeństwie i zbierają z dwu źródeł pokrewnych: z fanatyzmu chrześcijańskiego i żydowskiego. Lud polski nienawidzi żydów religijnie i rasowo. Jakże go z tej nienawiści leczy klasa oświecona w stosunkach społecznych, w literaturze i prasie? Większość albo wprost ją podsyca, albo biernością ośmiela.”

Aleksander Świętochowski (1849–1938) polski pisarz, publicysta, filozof i historyk

o pogromie warszawskim w 1881 r.
Źródło: Marcin Wodziński, Antysemityzm; w: Historia Żydów polskich, „Polityka. Pomocnik Historyczny”, 3/2013.

O ludziach , O historii , O literaturze

„Jak widać, nie ma dziś w filmach polskich zapotrzebowania na aktorów wyposażonych w przyzwoity warsztat. Dziś w filmie grają wszyscy, łącznie z modelkami, dziennikarzami, piosenkarzami, sportowcami, kurami, motocyklami itd. Widocznie nie ma w filmie zapotrzebowania na takiego gościa jak ja. Ot co. Poza tym jednak w Polsce, poza wyjątkami w osobach Zbyszka Cybulskiego, Daniela Olbrychskiego, czy w ostatnich czasach Bogusława Lindy, nie było typowych aktorów filmowych i nawet tak wybitni aktorzy jak Tadeusz Łomnicki czy Gustaw Holoubek nigdy w filmie nie zaistnieli w takim wymiarze, w jakim zaistnieli na scenie.”

Piotr Fronczewski (1946) aktor polski

Źródło: Krzysztof Lubczyński, Aktor gombrowiczowskiej formy, „Trybuna”, 7 grudnia 2005 http://pisarze.pl/publicystyka/3878-krzysztof-lubczynski-rozmawia-z-piotrem-fronczewskim.html

„Jak przed 159 laty pisał wielki historiograf, Aleksy de Tocqueville, im głupsza ustawa, tym więcej w niej wyjątków. Jest to, istotnie, nieuniknione – bo gdyby od głupiej ustawy nie było wyjątków, to po jej wprowadzeniu życie stałoby się nieznośne. Dzięki istnieniu wyjątków, po jakimś czasie wszystko staje się wyjątkiem – i głupota zostaje szczęśliwie odizolowana.”

Janusz Korwin-Mikke/J

Źródło: felieton Przepisy celne, ale ulgowe, „Angora” nr 21, 1998

O życiu , O głupocie , O ustawie , O czasie

„Dla zrozumienia dziejów powstania 18 stycznia 183031 roku, dla wyjaśnienia genezy jego klęski i powodów zmarnowania tak olbrzymich szans i możliwości, konieczne jest podkreślenie faktu zasadniczego: wszyscy, a przynajmniej prawie wszyscy, późniejsi członkowie władz narodowych w czasie powstania listopadowego (z wyjątkiem chyba tylko Joachima Lelewela), kierownicy polityki wewnętrznej i zagranicznej powstania, wszyscy generałowie i większość wyższych oficerów armii polskiej w roku 1831–ludzie, których takim zaufaniem obdarzyli organizatorzy spisku – w noc 29 listopada 1830 roku byli przerażeni i wstrząśnięci wybuchem walki, byli gotowi do najbardziej drastycznych posunięć, by ruch ten natychmiast i w zarodku stłumić, byli zdecydowani na podjęcie zaciętych walk ulicznych z patriotycznym tłumem pospólstwa, ze „zbuntowanymi” oddziałami wojskowymi, na kartaczowanie i szarże kawaleryjskie przeciwko ludności cywilnej, na artyleryjskie bombardowanie Warszawy – byle tylko o świcie 30 listopada przywrócić w stolicy sytuację z rana dnia 29 listopada.”

Joachim Lelewel (1786–1861) polski historyk i działacz polityczny

Źródło: Jerzy Łojek, Szanse powstania listopadowego. Rozważania historyczne. Instytut Wydawniczy Pax, wyd. 3, Warszawa 1986, ISBN 8321107761, s. 9.

O ludziach , O zaufaniu , O zrozumieniu , O czasie

„Jako sekretarz generała Sikorskiego [Retinger] nie odstępował go ani na krok, towarzysząc premierowi we wszystkich podróżach zagranicznych. Z wyjątkiem tej ostatniej… Stanisław Kot cytował słowa gen. Sikorskiego, który mówił: „Ostrzegam cię jak najbardziej stanowczo przed tym włóczęgą! Ja nie wiem, dla kogo on pracuje!””

Józef Retinger (1888–1960) polityk polski, cichociemny

Nie zdobył się jednak na odsunięcie Retingera...
Źródło: Małgorzata Rutkowska, To nie był wypadek, „Nasz Dziennik”, 4 lipca 2003 http://www.naszawitryna.pl/jedwabne_987.html

O kotach

„KG AK musiała wziąć pod rozwagę także czynnik szósty, a mianowicie rozlepienie przez Niemców plakatów wzywających wszystkich mężczyzn w Warszawie, z wyjątkiem dzieci i starców, do stawienia się do robót fortyfikacyjnych. Niemcy chcieli w ten sposób zlikwidować w Warszawie całą AK.”

Stefan Korboński (1901–1989) polski polityk ruchu ludowego, działacz Polskiego Państwa Podziemnego

Źródło: W imieniu Rzeczypospolitej…, op. cit., s. 343.

O dzieciach

„Wyobraźcie sobie dyskusję na temat obywatelskiego projektu ustawy o przymusowej kastracji księży. Albo na temat ustawowego zakazu operowania raka prostaty z trzema tylko wyjątkami (groźba śmierci mężczyzny, amputacji penisa i całkowitej impotencji), w których i tak lekarz, powołując się na klauzulę sumienia, mógłby odmówić mężczyźnie leczenia (o znieczuleniu nie wspominając). Lub o wycofaniu z aptek viagry, która zwiększa ryzyko zawału, a przecież nieodpowiedzialni panowie łykają ją jak dropsy.
Nie do pomyślenia, prawda? To byłby szok. Jednak taka właśnie jest codzienność kobiet.”

Eliza Michalik (1976) polska dziennikarka

Źródło: Czarny protest. Zmiećmy samozwańczych władców kobiet http://wyborcza.pl/magazyn/1,124059,20771946,czarny-protest-zmiecmy-samozwanczych-wladcow-kobiet-michalik.html#BoxGWImg, wyborcza.pl, 1 października 2016.

O śmierci , O kobietach , O prawdzie

„Na Szląsku Górnym (w Prusach) zachowały w życiu potocznem mowę słowiańską następujące klasy: cała ludność wiejska rolnicza, a w miastach, zwłaszcza niewielkich, stany rzemieślnicze i robocze. Wszystkie inne klasy, jak kupcy, fabrykanci, urzędnicy, tak przybysze z innych prowincyj, jak i rekrutowani wśród miejscowej ludności, duchowieństwo, nauczyciele elementarni po wsiach i po miastach, oficyaliści dominialni (zwani na Szląsku z czeska urzędnikami), nie mówiąc już o większych posiadaczach ziemskich, którzy ulegli germanizacyi jeszcze za czasów piastowskich, wszystkie te klasy używają zwykle języka niemieckiego. Śmiało też powiedzieć można, że nie masz ani jednego człowieka na Szląsku Górnym, z wyjątkiem chyba najmłodszego pokolenia po miastach, który by nie władał językiem polskim, używając go zwłaszcza po wsiach w stosunkach z ludem […]. Lud nie czuje nawet swej odrębności plemiennej od Niemców. Nazwiska „Niemiec” i „Polak” mają tu swoje specyficzne znaczenie. Kto umie tylko po polsku, ten jest Polak, kto tylko po niemiecku – ten uważa się za Niemca. Lecz jeśli zapytać człowieka, posiadającego oba języki, jakiej jest narodowości, zawsze odpowie, że jest zarazem Polak i Niemiec […]. Kiedy ich upewniłem, że w naszym kraju taki sam lud, ten sam język i wiara, odpowiadali mi: „my nie są Polacy, my są Prusacy.””

Lucjan Malinowski (1839–1898) językoznawca polski

o mieszkańcach Górnego Śląska.

O ludziach , O wierze , O zachowaniu , O nauczycielach

„Jak przyrośnięte do grzbietów bijajaków, fagory zwróciły posępne, bycze twarze ku wyżynie w dali, gdzie stado zatrzyma się na popas. Pod wygiętymi do góry rogami świeciły oczy. Co rusz któryś wysuwał biały mlecz i zapuszczając go w szczeliny potężnych nozdrzy wymiatał dokuczliwe muszki. Niezgrabne głowy siedziały na cielskach w całości porośniętych długim białym włosem. Fagory były białe od stóp do głów – z wyjątkiem różowo – szkarłatnych oczu. Jechały na bijajakach, jakby stanowiły z nimi jedno. Za ich plecami bujały się prymitywne skórzane juki z pałkami i innym orężem.”

Brian Aldiss książka Wiosna Helikonii

Wiosna Helikonii (1982)

„Na całym świecie, z wyjątkiem mojej ojczyzny na spotkania ze mną przychodzą ludzie, zainteresowani moimi powieściami. Zupełnie inaczej dzieje się w Algierii.”

Yasmina Khadra (1955) Algierski pisarz

Źródło: Yasmina Khadra, afryka.org, 24 kwietnia 2006 http://afryka.org/afryka/yasmina-khadra,news/

O ludziach , O ojczyźnie

„Z wyjątkiem problemów terminologicznych, będących zresztą konsekwencją mody na klasykę panującą w przeszłości, znajomość np. filologii klasycznej nie ma najmniejszego znaczenia praktycznego dla uczonego, który nie zajmuje się pracą o wyłącznie lingwistycznym charakterze.”

Thorstein Veblen (1857–1929) ekonomista i socjolog amerykański

Teoria klasy próżniaczej (1899)

O charakterze , O przeszłości

„Jesteśmy na tyle zmyślnym narodem, że po skorzystaniu z ubikacji powinien wystarczyć nam jeden kawałek papieru toaletowego, oczywiście z wyjątkiem tych delikatnych sytuacji, kiedy przydają się dwa lub trzy.”

Sheryl Crow (1962) piosenkarka amerykańska

Źródło: „Forum”, 14 maja 2007

„Socjalizm, który polscy robotnicy i w ogóle Polacy mogą uważać za odpowiadający swą treścią tej nazwie, winien spełniać dwa warunki: po pierwsze, musi być demokratyczny – musi stać na gruncie demokracji politycznej oraz podstawowych praw człowieka i obywatela, i to nie tylko dla zwolenników socjalizmu ale i dla jego przeciwników, dla wszystkich bez wyjątku. Przykładem socjalizmu tego typu jest socjalizm brytyjski, jego przeciwstawieniem jest komunizm moskiewski. Po drugie, socjalizm winien być niepodległościowy, to jest stać na gruncie praw Polski do niepodległego bytu państwowego w takim samym rozumieniu, w jakim niepodległa jest na przykład Szwecja albo Holandia.”

Adam Ciołkosz (1902–1978) polski działacz socjalistyczny, instruktor harcerski

Źródło: Socjalizm – ale jaki?, „Orzeł Biały”, Nr 140, kwiecień 1976 http://lewicowo.pl/socjalizm-%E2%80%93-ale-jaki/.

O demokracji

„Kolory, inaczej niż kształty – które pozostają niezmienne, z wyjątkiem przypadków, kiedy urabia je czas – ewoluują i przeobrażają się w zetknięciu ze światłem oraz wraz ze zmianą nastroju odbijającego je oka. Dlatego kino, które jest ruchome, a co za tym idzie, zmienne, nie zachowuje kolorów, ale odkrywa je na nowo (przez co są zawsze prawdziwe), i dlatego fotografie, będące z założenia nieprzemijającym światłem oraz spojrzeniem, opisują świat nie takim, jakim był, ale takim, jakim zdarzyło mu się raz być, a co za tym idzie, jakim mógł być na wiele różnych sposobów.”

Julio Llamazares (1955) pisarz hiszpański

Sceny z niemego kina

O świecie , O zmianach , O czasie

„Chcę, abyście czytając moją opowieść, pamiętali o jednej rzeczy. Że pomimo całego bólu – przeszłego, obecnego oraz tego, który jeszcze nadejdzie – postąpiłabym dokładnie tak samo. Oraz o tym, że czasu, który spędziłam z tym mężczyzną, nie oddałabym za nic – z wyjątkiem tego, za co, ostatecznie, go oddałam.”

Richard Paul Evans (1962)

Obiecaj mi

O czasie , O czytaniu

„Niestety Okrągły Stół i „gruba kreska” zapewniły tym elitom sowieckim funkcjonowanie w nowych warunkach. Nawet, jeśli ci państwo zeszli z tego świata, to ich środowisko nadal funkcjonuje. Ci ludzie mają dwa podstawowe instrumenty, którymi dalej rządzą. Mają główne media i pieniądze – kapitał, który wynieśli z PRL i w III RP jeszcze rozwinęli (…) Ja mam wielki problem z dotarciem do ludzi. Ta książka nie jest mile widziana w mediach z wyjątkiem mediów niezależnych. Nie ma jej w głównych mediach z takiego powodu, że jak jeden czy drugi prezes zobaczy samą okładkę, to się przerazi. To nie może tak być, żeby na okładce były takie osoby – ze szczególnym uwzględnieniem Stefana Michnika.”

Tadeusz Płużański (ur. 1971) (1971) polski historyk, dziennikarz i publicysta

Źródło: Bestie i rotmistrz Pilecki, blogpress.pl, 28 czerwca 2012 http://blogpress.pl/node/13414

O pieniądzach , O ludziach , O książkach , O problemach

„Byłem lekarzem wysokogórskim, więc było mi łatwiej. Pełna świadomość tego, co może się stać, czasem hamowała moje ambicje. Nigdy nie pomyślałem, by wchodzić wysoko za wszelką cenę. Jako lekarz wypraw nie byłem też wyznaczany do zdobywania szczytu. Od tego byli inni, młodsi, mocniejsi, lepsi wspinacze. Wyjątkiem była wyprawa z 1986 r. na Baturę. Wysoki siedmiotysięcznik w Karakorum. Wówczas to był najwyższy niezdobyty szczyt Ziemi. Zresztą do dzisiaj jeden wierzchołek z pięciu jest chyba nadal niezdobyty. Wraz z trzema kolegami z ekipy mieliśmy jakieś szanse wejścia szczytowego. Ale nasze plany pokrzyżowała koszmarna pogoda. Na „niedalekim” K2 poginęło wtedy wielu wspinaczy. Prawdziwa hekatomba.”

Ryszard Długołęcki (1933)

Źródło: Karolina Kowalska, „Być albo nie być” chirurga Ryszarda Długołęckiego, bydgoszcz.gazeta.pl, 2 kwietnia 2013 http://bydgoszcz.gazeta.pl/bydgoszcz/1,48722,13668031,_Byc_albo_nie_byc__chirurga_Ryszarda_Dlugoleckiego.html?as=2

O czasie , O pogodzie

„Wymyślam wszystko – z wyjątkiem małych realiów, które służą uwiarygodnieniu narracji. I mam z tego wymyślania ogromną przyjemność, a czytelnicy najwyraźniej – także!”

Małgorzata Musierowicz (1945) pisarka polska

Małomówny i rodzina (1975), Ciotka Zgryzotka (2018)
Źródło: Małgorzata Musierowicz: - Nudzi mnie powielanie rzeczywistości, wiadomosci24.pl, 2 lutego 2005 http://www.wiadomosci24.pl/artykul/malgorzata_musierowicz_nudzi_mnie_powielanie_rzeczywistosci_87944-2--1-a.html

O przyjemności , O rzeczywostości

„Jedyna droga do ocalenia dla Żydów prowadzi poprzez zetknięcie z ludnością miejscową. Żydzi niemający sposobności albo środków ani zdolności, by taki kontakt nawiązać, bądź też ci, których zaskoczy tempo zdarzeń, są skazani na śmierć – z wyjątkiem nielicznych, którzy przeżyli do końca wojny w obozach.”

Jan Tomasz Gross książka Złote żniwa

Złote żniwa
Źródło: s. 115.

O śmierci , O wojnie

„Dzieci mają wszystko, z wyjątkiem tego, co im się odbiera.”

Jacques Prévert (1900–1977) poeta francuski, scenarzysta

O dzieciach

„Przy tym trybie nigdy nic nie jest przesądzone, załatwione raz na zawsze, nie podlegające wyjątkom. Nigdy nie może być człowiek całkowicie pewien, ale nigdy też nie może pozostawać bez cienia nadziei. To piękne! Przyznaj!”

Tadeusz Breza (1905–1970)

Postać: mec. Campilli - jak wyżej
Urząd (1960)
Źródło: s. 89

„Wśród mężów stanu, monarchów, wodzów XX w., ani jednej postaci, która by odpowiadała naszemu obrazowi królewskiego majestatu, z wyjątkiem Karola Wojtyły. Tylko On mógłby naprawdę grać królów Shakespeare’a.”

Czesław Miłosz (1911–2004) polski poeta, prozaik, eseista, tłumacz i krytyk literacki, noblista

o Janie Pawle II

Obraz

„By wierzyć w siebie, muszę mieć kogoś, kto we mnie wierzy. Czy jestem wyjątkiem?”

Stefan Florian Garczyński (1805–1833) polski poeta

„Każda bez wyjątku nowa technologia ma awers korzyści i zarazem rewers nowych, nieznanych dotychczas bied.”

Stanisław Lem książka Bomba megabitowa

Utwory, Bomba megabitowa

„[Są] najpełniejszym systemem duchowego i świeckiego despotyzmu, jaki kiedykolwiek zrodził się w ludzkim umyśle, z wyjątkiem może Ignacego Loyoli.”

John Stuart Mill (1806–1873) angielski filozof, politolog i ekonomista

o ideach Comte'a.
Źródło: Autobiografia, przeł.M. Szerer, Warszawa 1931.

„Pęd do sukcesu to worek, który człowiek bierze sobie na plecy. Najważniejsza jest świadomość własnych możliwości. Nie ma śpiewaka, który potrafiłby wszystko, Plácido Domingo to wyjątek. Warto też być życzliwym dla partnerów.”

Wiesław Ochman (1937) śpiewak polski, tenor liryczny

Źródło: „Rzeczpospolita”, 15 listopada 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/zpwk.htm

O sukcesie

„Konsumeryzm zastąpił mitycznego amerykańskiego ducha i związane z nim hasło „zrobimy to!”. Zneutralizował i zrównał tęsknoty klasy średniej. Jednocześnie wyeliminował potrzebę rasowych konstrukcji, z wyjątkiem tych, które wykorzystuje się dziś dla celów nostalgicznych.”

Kara Walker (1969)

Źródło: Katarzyna Bojarska, Wszystko jest czarną dziewczyną rozmowa z Karą Walker, dwutygodnik. com http://www.dwutygodnik.com/artykul/2817-wszystko-jest-czarna-dziewczyna.html

O karze

„Każda wojna domowa ma to do siebie, że z biegiem czasu staje się coraz bardziej okrutna. Historia nie zna wyjątku od tej reguły.”

Paweł Jasienica (1909–1970) polski pisarz i eseista

Rozważania o wojnie domowej

O wojnie , O historii , O czasie

„Dobry kompromis złości wszystkich bez wyjątku.”

Christopher Paolini książka Najstarszy

Najstarszy

„Dla zrozumienia dziejów powstania 1830 i 1831 roku, dla wyjaśnienia genezy jego klęski i powodów zmarnowania tak olbrzymich szans i możliwości, konieczne jest podkreślenie faktu zasadniczego: wszyscy, a przynajmniej prawie wszyscy, późniejsi członkowie władz narodowych w czasie powstania listopadowego (z wyjątkiem chyba tylko Joachima Lelewela), kierownicy polityki wewnętrznej i zagranicznej powstania, wszyscy generałowie i większość wyższych oficerów armii polskiej w roku 1831 – ludzie, których takim zaufaniem obdarzyli organizatorzy spisku – w noc 29 listopada 1830 roku byli przerażeni i wstrząśnięci wybuchem walki, byli gotowi do najbardziej drastycznych posunięć, by ruch ten natychmiast i w zarodku stłumić, byli zdecydowani na podjęcie zaciętych walk ulicznych z patriotycznym tłumem pospólstwa, ze „zbuntowanymi” oddziałami wojskowymi, na kartaczowanie i szarże kawaleryjskie przeciwko ludności cywilnej, na artyleryjskie bombardowanie Warszawy – byle tylko o świcie 30 listopada przywrócić w stolicy sytuację z rana dnia 29 listopada.”

Jerzy Łojek (1932–1986) polski historyk i pisarz

Źródło: Jerzy Łojek, Szanse powstania listopadowego. Rozważania historyczne. Instytut Wydawniczy Pax, wyd. 3, Warszawa 1986, ISBN 8321107761, s. 9.

O ludziach , O zaufaniu , O zrozumieniu , O czasie

„Wyrazy scholastyka i scholastyczny bywają często używane przez niefachowców w pejoratywnym znaczeniu. Takie znaczenie nadał im wiek XVIII… Powtarzanie kpin i fałszów głoszonych ongiś (nie tylko w XVIII wieku, ale przede wszystkim w czasie odrodzenia) jest zabobonem świadczącym o ignorancji tego, kto go wyznaje. Zwolennicy tego zabobonu podają na przykład jako typowo scholastyczną subtelność pytanie „ile aniołów mieści się na główce od szpilki?”, podczas gdy wszyscy scholastycy bez wyjątku uważali anioły za istoty ponad-przestrzenne i takie pytanie byłoby dla nich bez sensu.”

Józef Maria Bocheński (1902–1995) polski duchowny katolicki, dominikanin, filozof

O aniołach , O czasie , O wieku , Sens

„Z wyjątkiem seryjnych zabójców i sprzedawców samochodów, uważających, że to dobra jednostka do mierzenia pojemności bagażnika, nikt nie lubi martwej dziwki. („Tak, można tym przewieźć pięć, może sześć martwych dziwek”).”

Christopher Moore (1957)

Ssij, mała, ssij

„W zasadzie nie istnieje nic beznadziejnego z wyjątkiem słów, z którymi wiąże nas nieuczciwość.”

Georges Bataille (1897–1962)

„Prawdziwym znawcą kamieni ani minerałów nigdy nie byłem. Nie zajmowałem się też nigdy systematyką kwiatów ani traw, jak to mają w zwyczaju czynić botanicy, ponieważ w obliczu Boga każda istota żyje dla samej siebie, tak więc i ja wypraszam sobie jakiekolwiek klasyfikowanie mojej osoby, ponieważ chcę być samodzielny i możliwie mało podobny do kogokolwiek innego, z wyjątkiem mojego Boskiego Stwórcy, na którego obraz i podobieństwo zostałem stworzony.”

Joseph Wittig (1879–1949) niemiecki duchowny katolicki, teolog, poeta

Ja mit ihnen erlebt! Denn ein eigentlicher Stein – und Blumenkennerwar ich nie. Ich habe auch nie Blumen und Gräser gruppiert und klassifiziert, wie es die echten Botaniker tun. Denn vor Gott ist ein jedes Wesen für sich da, und ich selbst verbitte mir jede Klassifikation meiner Person, denn ich will selbständig sein und jedem anderen möglichst unähnlich auβer meinem göttlichen Schöpfer, nach dessen Bild ich geschaffen bin. (niem.)
Źródło: Das Mysterium der Blumenwelt (Misterium świata kwiatów)

O Bogu , O trawie , Obraz

„(…) polskie społeczeństwo, poza nielicznymi wyjątkami, jest nieobecne w dyskusji na temat miejsca jednostki we współczesnym świecie, lęków społecznych, wszechobecnego wyzysku, a przede wszystkim globalizacji oraz jej skutków i w tym obszarze, o wiele bardziej niż w jakimkolwiek innym, spełnia wymogi idealnych lemingów.”

Krzysztof Niewrzęda (1964) polski prozaik, poeta i eseista

Źródło: Niewrzęda: Rany, które wynikają z empatii – rozmowa Kamili Kasprzak dla „Krytyki Politycznej” http://www.krytykapolityczna.pl/kluby-kp/publicystyka/20130922/niewrzeda-rany-ktore-wynikaja-z-empatii

„Dzieci postrzegają świat w kategoriach estetycznych. Pewien fiński poeta mówi, że swoje wojenne dzieciństwo pamięta jako „wspaniałe, ogromne pożary”. W dziecięcym języku nie istnieje słowo „skutecznie”, którego prawdziwe znaczenie odkryłem będąc w wojsku. W języku dorosłych słowo to określa, bez wyjątku, zniszczenie.”

Semezdin Mehmedinović (1960)

Obraz wojny

O dzieciach , O świecie , O dzieciństwie

„Komórki naszego ciała (z nielicznymi wyjątkami, do których należą też komórki mózgowe) stale się odnawiają. Zdawałoby się, że gdyby ten proces nie został przerwany jakimś nieszczęśliwym wypadkiem czy chorobą, to powinien trwać nieskończenie długo, a tymczasem na skutek jakiegoś nieuchwytnego wpływu jest on niedoskonały.”

Walter S. Sullivan (1918–1996)

Źródło: We Are Not Alone, 1964, s. 282.

„Klęska i śmierć protagonisty wydawała się zawsze w tragediach nieunikniona. Antygona jest chyba jedynym wyjątkiem albo przynajmniej jedynym, jakim znam.”

Jan Kott (1914–2001) polski tłumacz, eseista, krytyk i teoretyk teatru

Zjadanie bogów

O śmierci

„W zamiłowaniu do szkoleń nie jesteśmy wyjątkiem. W całej Europie chętnie organizuje się szkolenia dla obywateli krajów niedemokratycznych, najlepiej w kraju, który je finansuje – dzięki temu pieniądze przeznaczone na pomoc zagraniczną zostają na miejscu. W ten sposób białoruscy dziennikarze są chyba najlepiej wyszkoleni w Europie.”

Agnieszka Romaszewska-Guzy (1962) polska dziennikarka

Źródło: Biełsat. Po co robimy tę telewizję?, „Newsweek”, 1 października 2011 http://polska.newsweek.pl/bielsat--po-co-robimy-te-telewizje,82532,2,1.html

O pieniądzach , O pomocy

„Politycy w moim kraju poszukują głosów, oddania i szacunku, w tej kolejności… Po za paroma wyjątkami są po prostu ludźmi, którzy chcą być kochani.”

Edward R. Murrow (1908–1965) dziennikarz amerykański

O poszukiwaniu , Kochać się

„Nie zrozumiecie sztuki, póki nie zrozumiecie, że w sztuce 1+1 może dać każdą liczbę z wyjątkiem 2.”

Pablo Picasso (1881–1973) hiszpański malarz, rzeźbiarz

„Nie mam nic do zadeklarowania, z wyjątkiem własnego geniuszu.”

Oscar Wilde (1854–1900) angielski poeta, prozaik i dramatopisarz

I have nothing to declare except my genius. (ang.)
do celnika.
Źródło: Gyles Brandreth, Oscar Wilde and the Dead Man’s Smile: A Mystery http://books.google.pl/books?id=CD0R_4ZJ25EC&printsec=frontcover&source=gbs_ge_summary_r&cad=0#v=onepage&q&f=false, Simon and Schuster, 2009, s. 17.

„(…) Jeżeli świat nie jest rozsypaną przed nami łamigłówką, tylko zupą, w której pływają bez ładu i składu kawałki, od czasu do czasu zlepiające się przez przypadek w jakąś całość? Jeżeli wszystko, co istnieje, jest fragmentaryczne, nie donoszone, poronne, zdarzenia mają koniec bez początku albo tylko środek, sam przód albo tył, a my wciąż segregujemy, wyławiamy i rekonstruujemy, aż zaczynamy widzieć całe miłości, całe zdrady i klęski, chociaż naprawdę jesteśmy cząstkowi, byle jacy. Nasze twarze, nasze losy urabia statystyka, jesteśmy wypadkową ruchów brownowskich, ludzie to nie dokończone szkice, przypadkowo zarysowane projekty. Perfekcja, pełnia, doskonałość – to rzadki Wyjątek, zdarzający się tylko dlatego, że wszystkiego jest tak niesłychanie, niewyobrażalnie wiele! Olbrzymiość świata, nieprzeliczalna jego mnogość jest automatycznym regulatorem codziennej zwyczajności, dzięki niej uzupełniają się pozornie luki i wyrwy, myśl dla własnego zbawienia odnajduje i scala odległe fragmenty. Religia, filozofia są klejem, wciąż składamy i zbieramy rozpełzające się w statystykę ochłapy, żeby je złożyć w sens, jak w dzwon naszej chwały, żeby odezwały się jednym, jedynym głosem! Tymczasem jest tylko zupa. Matematyczny ład świata to nasza modlitwa do piramidy chaosu. Na wszystkie strony wystają kawałki życia poza znaczenia, które ustaliliśmy jako jedyne, a my nie chcemy, nie chcemy tego widzieć! Tymczasem istnieje tylko statystyka. Człowiek rozumny to człowiek statystyczny. Czy dziecko będzie piękne czy brzydkie? Czy muzyka da mu rozkosz? Czy dostanie raka? O tym wszystkim decyduje gra w kości. Statystyka stoi u naszego poczęcia, ona wylosowuje zlepki genów, z których tworzą się nasze ciała, ona wylosowuje naszą śmierć. O spotkaniu kobiety, którą pokocham, o mojej długowieczności, o wszystkim decyduje normalny rozkład statystyczny, więc może także o tym, czy będę nieśmiertelny? Może ona staje się czyimś udziałem na ślepo, przez przypadek, od czasu do czasu, tak samo jak uroda lub kalectwo? A skoro nie istnieją jednoznaczne przebiegi, skoro rozpacz, piękno, radość i brzydota są dziełem statystyki, statystyką jest podszyte nasze poznanie, istnieje tylko ślepa gra, wiekuiste układanie się przypadkowych wzorów. Nieskończona liczba Rzeczy szydzi z naszego umiłowania Ładu. Szukajcie – a znajdziecie; zawsze w końcu znajdziecie, jeżeli będziecie tylko dość żarliwie szukali, statystyka bowiem niczego nie wyklucza, czyni wszystko możliwym, jedynie mniej lub więcej prawdopodobnymi. Historia zaś jest ziszczaniem się brownowskich ruchów, statystycznym tańcem cząstek, które nie przestają marzyć o innym doczesnym świecie…
– Może i Bóg istnieje tylko czasami? – rzucił niegłośno Inspektor. Pochylił się do przodu i z niewidzialną twarzą słuchał tego, co Gregory z takim trudem wyrzucał z siebie, nie śmiejąc nań spojrzeć.
– Może – obojętnie odparł Gregory. – A przerwy w jego istnieniu są bardzo długie, wie pan?
Wstał, podszedł do ściany i wpatrzył się niewidzącymi oczami w jakąś fotografię.
– Może i my…”

Stanisław Lem książka Śledztwo

zaczął i zawahał się – ... i my jesteśmy tylko czasami, to znaczy: raz mniej, niekiedy prawie znikamy, rozpływamy się, a potem nagłym skurczem, nagłym wysiłkiem, scalając na chwilę rozpadające się rojowisko pamięci... na dzień stajemy się...
finalna rozmowa Inspektora z Gregorym.
Utwory, Śledztwo

O rozpaczy , O myśleniu , Radość , O śmierci

„Arab nie ma przewagi nad barbarzyńcą ani barbarzyńca nad Arabem. Biały nie ma przewagi nad czarnym ani czarny nad białym; za wyjątkiem dobrych czynów. Każdy muzułmanin jest bratem innego muzułmanina.”

Mahomet (570–632) Arabski przywódca polityczny i założyciel islamu

„Pozwalam sobie na wszystko z wyjątkiem skargi.”

Josif Brodski (1940–1996) rosyjski poeta i eseista

„Mam niemiłe wrażenie, że raczej się cofnęłam. To nie było wyzwanie dla mojego warsztatu. Kocham swój zawód i wciąż potrafi mnie fascynować. Ale ciekawe propozycje to rzadkość. Już nie mam ochoty grać wesołych cioteczek. Szkoda nawet o tym mówić. Zresztą, i tak w końcu mnie wywalili. Trzeba byłoby zapytać tych, co ze mnie zrezygnowali. Swoją pracę staram się zawsze wykonywać jak najlepiej. Jestem zawodowcem, więc moje chimery nie są chyba nie do zniesienia. Ale aktorstwo to zawód, w którym trzeba się podporządkować reżyserowi, producentowi. A ja to trudno znoszę, bo nie ma osoby, której oddałabym władzę nad sobą – z wyjątkiem własnej rodziny.”

Agnieszka Pilaszewska (1965) aktorka polska

o tym, dlaczego przestała grać w serialu Barwy szczęścia.
Źródło: Małgorzata Piwowar, Szorowałam grzywką po niebie, „Rzeczpospolita”, 23 marca 2011 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/27774

O wrażeniach , O czytaniu , Kochać się

„Urodzeni wysoko czy nisko, pomarli bez wyjątku.
Wszyscy oni umarli, obróciwszy się w proch i pył.
W salonach, zamiast ich tańców i śpiewów, grasują teraz lisy.
Ulotni jak sen, jak błysk, jak bańka powietrza – są wszyscy wieczni podróżni.”

Kūkai (774–835)

Źródło: Do szlachetnie urodzonego z Kioto

O snach , O tańcu

„To ciekawe, że poszczególne rejony świata w różny sposób determinują literatów. Zadziwia mnie, że impuls do pisania można odnaleźć wszędzie. Nawet w najdziwniejszych i najbardziej nieprzyjaznych miejscach. Wyjątkiem jest w tej chwili może jedynie Korea Północna, bo w tym ustroju chyba naprawdę trudno tworzyć literackie dzieła. Choć chciałbym się mylić. Mimo wszystko wierzę, że nawet tam, w tym najbardziej nieprzyjaznym miejscu na świecie, są poeci tworzący wiersze w wyobraźni i pod wpływem impulsu.”

David Mitchell (1969) pisarz angielski

Źródło: Mitchell dla Michała Hernesa: Wierzę w poetów w Korei Północnej, krytykapolityczna.pl, 22 lutego 2013 http://www.krytykapolityczna.pl/artykuly/czytaj-dalej/20130222/mitchell-wierze-w-poetow-w-korei-polnocnej

O wierze , O czytaniu

„Zupełnym wyjątkiem była rozprawa Jana M. Ciechanowskiego, którą już parokrotnie krytykowałem, reprezentowała bowiem jednostronny, anglosaski, punkt widzenia na problem Powstania, tym razem także mile przyjmowany przez komunistyczne środki przekazu, a utrwalający stereotyp Polaków jako niedowarzonych romantyków i miernych polityków. Czy ten stereotyp może być akceptowany przez naszą historiografię?”

Stanisław Salmonowicz (1931) polski historyk

Powstanie warszawskie z perspektywy półwiecza
Źródło: s. 30–31.

O historii , O problemach

„Lepper i jego ludzie pilnowali, by mówić do niego „panie marszałku”, teraz już per premierze. I mówią tak do niego wszyscy, z jednym wyjątkiem – Łyżwińskiego. On mówił inaczej – „tata”, „tata kazał”, „tata powiedział”, „tata uważa”. Jakby Lepper był ojcem rodziny. Bo Łyżwiński był najbliższym współpracownikiem Leppera.”

Ryszard Czarnecki (1963) polityk polski

Źródło: „Dziennik”, 3 sierpnia 2007

O ludziach

„W naturze człowieka nie istnieje nic takiego, jak zdecydowanie i swobodne opowiedzenie się czy to za dobrem czy za złem – z wyjątkiem momentu egzekucji.”

Nathaniel Hawthorne książka Twice-Told Tales

Źródło: Twice Told Tales

O naturze

„Człowiek zawsze myśli, że niektóre związki są tak silne, że mogą oprzeć się wszystkiemu, ale to nieprawda. Brak zaufania, znużenie, złe wybory, miraże flirtów, uwodzicielskie głosy kretynów, długie nogi idiotek, niesprawiedliwość losu – wszystko to zabija miłość. W tej nierównej walce szanse na zwycięstwo są słabe i są bardziej wyjątkiem niż reguł.”

Guillaume Musso (1974)

Kim byłbym bez ciebie?

O miłości , O losie , O zaufaniu , O myślach

„Jest prawdą bezwzględną, rozumowo oczywistą, że właściwemu postępowaniu nigdy, z wyjątkiem rzadkich wypadków, nie pomoże niewiedza, ani nie zaszkodzi wiedza.”

Bertrand Russell (1872–1970) angielski logik, matematyk, filozof, myśliciel, działacz społeczny i eseista, noblista w dziedzinie literat…

Małżeństwo i moralność (1931)

O wiedzę

„W ostatnich miesiącach wojny, kiedy coraz więcej ludzi poddawało się rozpaczy, wyjątek stanowiły pisma astrologiczne. Ponieważ z wielu względu były zależne od Ministerstwa Propagandy, używano ich, jak mnie informował w Norymberdze Fritzsche, jako środka oddziaływania na opinię publiczną. Snute w nich horoskopy mówiły o dolinach, które musiały być przekroczone, wyrokowały o mających nastąpić niepodziewanych zmianach i rozwodziły się nad pełnymi obietnic aluzjami. Reżim więc miał jeszcze przyszłość tylko w piśmie astrologicznym.”

Albert Speer (1905–1981) jeden z przywódców hitlerowskich Niemiec

Wspomnienia (1969)
Źródło: s. 490

O wojnie , O ludziach , O przyszłości

„Mogę się oprzeć wszystkiemu z wyjątkiem pokusy!”

Oscar Wilde Wachlarz Lady Windermere

I can resist everything except temptation. (ang.)
Wachlarz Lady Windermere, Lord Darlington
Źródło: akt II

„Wyschnąć może wszystko z wyjątkiem wody.”

Tomasz Wargala (1976)

Antologia del Premio internazionale per l’aforisma „Torino in sintesi”

„Chcę wam powiedzieć, że nie jest to dobre wtedy… ta metafora często się pojawia – kiedy jest sztorm i kiedy wszyscy na statku powinni sobie pomagać, żeby przez ten sztorm przepłynąć, że znajduje się grupa ludzi, która w tym czasie, kiedy wszyscy bez wyjątku ciężko pracują, plądruje walizki pasażerom.”

Donald Tusk (1957) polski polityk

komentarz dot. posłów i posłanek PiS, którzy zgłosili wotum nieufności dla ministra finansów Jacka Rostowskiego, wygłoszone w Sejmie 25 czerwca 2009.
Źródło: sejm.gov.pl http://orka2.sejm.gov.pl/StenoInter6.nsf/0/00F9E33A6499B4F0C12575E10038F547/$file/44_b_ksiazka.pdf

O ludziach , O czasie

„Ach, pomóż wspomóż dopomóż ty – jedyny jedyniutki wyjątku czuły – odeprzeć tłumne pospolite armie reguły, i ach, cudne manowce, dźwignąć się, powstać, z-podeptanych-przez-demony-powstać, z fatalnego opętania się odpętać (…) i naprzód iść, naprzód zawsze i niesłychanie.”

Edward Stachura (1937–1979) polski poeta, prozaik, pieśniarz i tłumacz

Się

„!--Uwaga: nie poprawiać; początek z małej litery i brak kropki na końcu wg tekstu oryginalnego-->pomóż wspomóż dopomóż wyjątku czuły
odeprzeć tłumne armie reguły”

Edward Stachura (1937–1979) polski poeta, prozaik, pieśniarz i tłumacz

Źródło: Kropka nad ypsylonem w: Wiersze, poematy, piosenki, przekłady, wyd. Czytelnik, Warszawa 1982, s. 168.

„Wszystko może być śmieszne, z wyjątkiem nędzy.”

Miguel de Unamuno (1864–1936)

„Otóż moim zdaniem ten antysemityzm ma dwie różne przyczyny, albo jeśli ktoś woli, istnieją dwa rodzaje antysemityzmu i antysemitów. Jeden ma charakter ludowy, odruchowy i w gruncie rzeczy gospodarczy. Mechanizm powstania tego antysemityzmu znakomicie opisał w rzeczy o sprawie żydowskiej Karol Marks. Ten antysemityzm jest skutkiem utożsamiania Żydów z wyzyskiwaczem. W Polsce rzecz przedstawia się tak, że głównym wyzyskiwaczem chłopa był szlachcic polski, ale ten był zwykle chroniony przez feudalną ideologię (bunt Szeli jest wyjątkiem w tej dziedzinie). Nienawiść skupiała się więc na wyzyskiwaczu numer dwa, na karczmarzu Żydzie i to tym łatwiej, że był on człowiekiem pod wieloma względami obcym. To był jeden rodzaj antysemityzmu.
Ale w Polsce, jak i gdzie indziej, mieliśmy także inny rodzaj, intelektualny. Podczas gdy pierwszy typ był rozpowszechniony w ludzie, drugi był wytworem inteligencji i miał w niej najwięcej zwolenników. Tym antysemitom nie chodziło o sprawy gospodarcze, ale o kulturalne. Stwierdzali, że Żydzi byli przedstawicielami obcej wiary i kultury, i że jako tacy działali rozkładowo na naszą kulturę narodową, podkopywali wiarę, moralność, wierność ideałom narodowym i tak dalej. A że mieli ogromny wpływ na prasę i piśmiennictwo, stanowili poważne zagrożenie samego istnienia narodu polskiego. Dodajmy że w przytłaczającej większości nie utożsamiali się z Polską, w tych trudnych walkach pozostawali „neutralni.””

Józef Maria Bocheński (1902–1995) polski duchowny katolicki, dominikanin, filozof

Jeśli chodzi o mnie odrzucam obie wersje antysemityzmu.
Wspomnienia
Źródło: s. 31, 32

O nienawiści , O ludziach , O wierze , O inteligencji

„To była bardzo, bardzo ciężka praca, by zorganizować ten koncert The Wall, ale wszyscy byli naprawdę baśniowi we współpracy – Bryan Adams, Van Morrison, Cyndi Lauper, cholernie dobrzy. Wszyscy kapitalni. Z wyjątkiem Sinead O'Connor… niczego nie rozumie. Jest po prostu głupiutką małą dziewczynką. Nie można po prostu zaszyć się w kącie, i golić tę swoją przeklętą głowę, i siedzieć na dupie, okazjonalnie tylko ruszając ją z miejsca, by powiedzieć „Och, to jest źle i tamto jest nie tak” i wybuchnąć łzami.”

Roger Waters (1943) muzyk rockowy, basista i wokalista

Filozofia, Muzyka
Źródło: „Q Magazine”, listopad 1992

O współpracy , Łza

„Cóż, nie można było kupić biletu i, ot tak, sobie polecieć. Paryż… To było dla mnie coś niewiarygodnego, nieprawdopodobnego! Tam wszystko wyglądało inaczej. Mekka mody. Wybiegów. Wielkich projektantów. U nas praktycznie nie było agencji modelek, z małymi wyjątkami, które, gdy spojrzy się na nie z dzisiejszej perspektywy, bardzo odstawały od podstawowych standardów. A ja miałam swoje marzenia, wielkie aspiracje – Paryż, a potem… Hollywood. Tak, jak wiele młodych dziewczyn, które postawiły pierwszy krok w show-biznesie i którym wyśnił się Zachód! Poza tym straciłam wtedy mamę… Potrzebowałam tego wyjazdu.”

Agnieszka Jaskółka

Źródło: Wywiad, 2010 http://film.onet.pl/0,0,1625219,1,596,artykul.html

O marzeniach

„Z pewnością cierpimy na zbiorową nerwicę i dlatego powieść, która nie zajmuje się tym stanem rzeczy, nie jest powieścią odpowiadającą naszej epoce. Nie można dłużej ignorować zbiorowej nerwicy, twierdząc, że to wyjątek, patologia albo przejaw ignorancji.”

Anaïs Nin (1903–1977) pisarka francuska

O cierpieniu

„Kapitulacja to próba ocalenia wszystkiego, z wyjątkiem honoru.”

Napoleon Bonaparte (1769–1821) cesarz Francuzów

„Miłość rodzi się z (…) nicości – ponieważ ta nicość, pustka, nie jest tobą, jest czystą boskością. Miłość może zrodzić się tylko z pustki, ponieważ tylko pustka zdolna jest do połączenia się z inną pustką; tylko próżnia może stać się jednym z inną próżnią. Nie dwie osoby, ale tylko dwie nicości mogą się spotkać, bo teraz nie ma bariery. Wszystkie inne, z wyjątkiem nicości, otoczone jest ścianami.”

Osho (Bhagwan Shree Rajneesh) (1931–1990)

Seks się liczy część I – od seksu do nadświadomości

O miłości

„W większości rodzin narzucanie współmałżonkowi czy współmałżonkom swojej woli jest źle widziane. Jeśli jakaś rodzina funkcjonuje na innych warunkach, to raczej wyjątek od reguły. Partnerstwo jest dla nas czymś naturalnym. Wystarczy się przyjrzeć, w jaki sposób kobieta i mężczyzna dzielą obowiązki przy dzieciach. Jeśli matka ma akurat coś do zrobienia, bhutański ojciec bez protestów ją zastępuje. Ojcowie pomagają też często przy narodzinach. Moja własna historia może być dobrym przykładem. Przyszłam na świat w rodzinnym domu w Nobgang, małej wiosce w okręgu Punakha. Gdy się rodziłam, nie było lekarza ani pielęgniarki. Rolę akuszerki pełnił mój ojciec. Przyjął poród, odciął pępowinę i podał mnie matce. Asystował też przy porodzie moich braci i sióstr.”

Dorji Wangmo (1955)

Źródło: Anna Jasińska, Królowa na krańcach świata http://www.styl.pl/magazyn/w-swiecie-kobiet/news-krolowa-na-krancach-swiata,nId,350777 (wywiad z Dorji Wangmo), „Twój Styl” nr 8 (253), sierpień 2011, s. 109.

O kobietach , O dzieciach , O świecie , O rodzinie

„Cierpienie wtedy staje się złem, kiedy dana jest nam możliwość życia bez niego, kiedy jest wyjątkiem, zaprzeczeniem stanu normalnego.”

Ludwik Stomma (1950) polski antropolog kultury i etnolog

Źródło: A jeśli było inaczej... Antropologia historii, Poznań 2008, S. 36.

O historii , O cierpieniu

„Od najmłodszych lat marzyłem o dalekich podróżach, o lasach dziewiczych, o Indianach i dzikich zwierzętach egzotycznych. Na pewno nie byłem wyjątkiem; marzą o tym bodaj wszyscy i dorastający chłopcy. Pierwsza wojna światowa wyrwała mnie z tych rojeń. Już w siedemnastym roku życia nałożyłem mundur, który zdjąłem, chwilowo zresztą, dopiero w roku 1921. Wtedy to wyruszyłem po raz pierwszy w świat. Dokonałem tego bez pieniędzy, bez doświadczenia i bez znajomości obcych zwyczajów. Była to najmniej rozsądna z moich wypraw. Zadecydowała o niej przychylna zachęta ze strony dwóch ludzi, których wysoko ceniłem: filozofa Jana Hempla, którego uważałem od wczesnych lat młodości za mistrza, oraz Michała Pankiewicza, ówczesnego sekretarza generalnego partii „Wyzwolenie.””

Mieczysław Lepecki (1897–1969) zawodowy oficer, podróżnik, pisarz, publicysta

Obaj przez pewien czas mieszkali w Brazylii i ich opowiadania rozpalały moją wyobraźnię.
Źródło: W selwasach Paragwaju, rozdz. Wstęp, wyd. Wiedza Powszechna, Warszawa 1962, s. 5.

O wojnie , O ludziach , O świecie , O wiedzę

„Poruszałem się szybko; moje stopy wiedziały, gdzie stanąć i jak mocno nacisnąć. Ptaki milczały. Ogarnęło mnie uczucie niemające nic wspólnego z uniesieniem – głęboka przyjemność, jaką daje opanowanie kunsztów Plemienia. Wtem zza pleców dobiegł mnie szmer oddechu.
Odwróciłem się i ujrzałem pana Shigeru.
– Usłyszałeś mnie – powiedziałem rozczarowany.
– Nie, już nie spałem. Możesz to zrobić jeszcze raz?
Przyczajony, znieruchomiałem na chwilę, zapadając się w siebie modłę Plemienia, pozwalając, by spłynęły ze mnie wszystkie doznania z wyjątkiem świadomości nocnych odgłosów. Po czym znów przebiegłem po słowiczej podłodze. Ptaki wciąż spały.”

Gillian Rubinstein (1942)

Źródło: Po słowiczej podłodze

O przyjemności , O emocjach , O ptakach

„Państwo powstało z potrzeby utrzymania w karbach przeciwieństw klasowych, a jednocześnie samo powstało wśród konfliktów tych klas, to z reguły jest ono państwem klasy najsilniejszej, ekonomicznie panującej, która przy jego pomocy staje się również klasą panującą politycznie i w ten sposób zdobywa nowe środki do ciemiężenia i wyzyskiwania klas uciskanych. Tak więc państwo starożytne było przede wszystkim państwem właścicieli niewolników do ciemiężenia niewolników, podobnie jak państwo feudalne było organem szlachty do ciemiężenia pańszczyźnianych i poddanych chłopów, a nowożytne państwo przedstawicielskie jest narzędziem wyzysku pracy najemnej przez kapitał. Bywają jednak w drodze wyjątku okresy, w których walczące ze sobą klasy są tak bliskie równowagi, że władza państwowa, jako pozorna pośredniczka, chwilowo uzyskuje pewną samodzielność w stosunku do nich. Tak było z monarchią absolutną XVII i XVIII wieku, utrzymującą równowagę między szlachtą a mieszczaństwem; tak było z bonapartyzmem Pierwszego, a zwłaszcza Drugiego Cesarstwa we Francji, który wykorzystywał proletariat przeciwko burżuazji, a burżuazję przeciwko proletariatowi. Najnowszym wydaniem tego rodzaju równowagi, w której panujący i poddani wyglądają jednakowo komicznie, jest nowe niemieckie państwo narodu bismarkowskiego: kapitaliści i robotnicy są tu utrzymywani w równowadze i równomiernie oszukiwani na rzecz podupadłych junkrów pruskich. Ponadto w większości znanych z historii państw prawa przyznawane obywatelom stopniuje się według majątku, przez co stwierdza się wyraźnie, że państwo jest organizacją klasy posiadającej dla obrony przed nieposiadającą. Tak było już w ateńskich i rzymskich klasach majątkowych. Tak było w średniowiecznym państwie feudalnym, gdzie wpływ polityczny był uzależniony od wielkości posiadanego gruntu. Tak ma się rzecz w cenzusach wyborczych nowożytnych państw przedstawicielskich. To polityczne uznanie różnic majątkowych bynajmniej nie jest jednak rzeczą istotną. Przeciwnie - oznacza ono niski stopień rozwoju państwowego. Najwyższa forma państwa, republika demokratyczna, która w naszych nowożytnych stosunkach społecznych staje się coraz bardziej nieuniknioną koniecznością oraz formą państwa, w której jedynie rozegrać się może ostateczna, decydująca walka pomiędzy proletariatem a burżuazją - republika demokratyczna nie zna oficjalnie różnic własnościowych. Bogactwo sprawuje w niej władzę pośrednio, ale za to tym pewniej. Z jednej strony, wprost w postaci korupcji urzędników, czego przykładem klasycznym jest Ameryka, z drugiej zaś - w postaci sojuszu między rządem a giełdą. Jest on tym łatwiej urzeczywistniany, im bardziej rosną długi państwowe i im bardziej towarzystwa akcyjne koncentrują w swych rękach nie tylko transport, lecz i samą produkcję, znajdując znów swój punkt oparcia w giełdzie. Uderzający pod tym względem przykład oprócz Ameryki stanowi najnowsza Republika Francuska, a poczciwa Szwajcaria odznaczyła się również na tym polu. Ze jednak dla tego braterskiego sojuszu rządu z giełdą niekoniecznie potrzebna jest republika demokratyczna, tego dowodzi oprócz Anglii nowe państwo niemieckie, gdzie nie wiadomo kogo wyżej wyniosło głosowanie powszechne - Bismarcka czy Bleichrodera. I wreszcie klasa posiadająca panuje bezpośrednio przy pomocy powszechnego prawa głosowania. Dopóki klasa uciskana, a więc w naszym wypadku proletariat, jeszcze nie dojrzała do wyzwolenia się własnymi siłami, będzie ona w większości swej uznawała istniejący ustrój społeczny za jedynie możliwy i pod względem politycznym będzie się wlokła w ogonie klasy kapitalistów, będzie jej skrajnie lewym skrzydłem (…).”

Fryderyk Engels (1820–1895) niemiecki filozof i rewolucjonista

Pochodzenie rodziny, własności prywatnej i państwa (1884)

O historii , O sile , O wieku , O pomocy

„Gdy żyłem w okresie PRL, media nie przekazywały właściwie żadnych wiadomości religijnych, za wyjątkiem tych przedstawianych w złym świetle. Pierwszym wyłomem była Msza św. transmitowana przez program 1 Polskiego Radia z kościoła Św. Krzyża w Warszawie. Pamiętam, że gdy byłem na Słowacji, tam również słuchano tych transmisji, bo u nich władze nie zezwoliły na emisję Mszy św. w radiu.”

Zbigniew Jacyna-Onyszkiewicz (1944) polski fizyk i polityk

Źródło: Przekraczamy granice fizyki, naszdziennik.pl, 15 marca 2008 http://www.naszdziennik.pl/index.php?typ=my&dat=20080315&id=my21.txt

„Mój mąż to geniusz! On umie robić absolutnie wszystko, z wyjątkiem pieniędzy.”

Mileva Marić (1875–1948)

Źródło: Przemysław Słowiński, Sławni ludzie w anegdocie, Videograf II, Katowice 2009, ISBN 9788371837272.

O ludziach

„We wszystkich sytuacjach, z wyjątkiem tych najbardziej codziennych, najbardziej neutralnych, istnieje nacisk na to, jak mamy się zachowywać, jak mamy się czuć. I gdy przyjrzeć się temu nieco bliżej, nierzadko odkrywa się, że to powieści, filmy i sztuki teatralne, które się kiedyś czytało albo oglądało, przepisują nam te role.
Gdy w rzeczywistości stajemy w obliczu niezwykłych sytuacji (…), przede wszystkim czepiamy się tych powieściowych szablonów uczuciowych.
Nie dają nam one zbytniego oparcia. Pozostawiają nas jeszcze samotniejszymi niż przedtem, i spadamy znowu w otchłań rzeczywistości.”

Lars Gustafsson (1936–2016)

Śmierć pszczelarza
Źródło: s. 62.

O rzeczywostości , O czytaniu

„W Polsce skończyła się epoka, kiedy mogliśmy polegać na zadeklarowanej w Konstytucji zasadzie demokratycznego państwa prawnego. O prawo, o sposób jego interpretacji, o jego przestrzeganie, o każdy cal sprawiedliwości należy teraz walczyć i obowiązek ten – co tu dużo mówić – spoczywa na sędziach. Nie ma walki bez ofiar, a do nich może być zaliczony każdy z nas tu obecnych. Piastujemy władzę publiczną, a skoro tak, musimy zawsze liczyć się z konsekwencjami. Proszę więc Państwa Sędziów – wszystkich bez wyjątku – aby przestali myśleć o sobie jako o tych, którzy tylko przychodzą do miejsca pracy wykonać swój obowiązek, a tak poza tym to muszą pracować, spłacać kredyt, wyżywić rodzinę itp. Takie postawy skłaniają do szukania usprawiedliwień, a w ostateczności – do ustępstw. Walka o prawo, o niezawisłość sędziów musi toczyć się w granicach prawa, ale musi być twarda i jednoznaczna, jak jednoznaczny jest ustrój państwa. Aby zwyciężyć, trzeba się przygotować nawet na sądy dyscyplinarne, na ryzyko usunięcia z urzędu, na wszystko! Trzeba pisać i wygłaszać dobre mowy, trzeba głośno i – daj Boże – mądrze mówić o imponderabiliach. Nie wolno się bać. Trzeba pokazywać, że jesteśmy w opozycji przeciwko spychaniu demokratycznego państwa z niezawisłymi sędziami w niebyt.”

Małgorzata Gersdorf (1952) profesor prawa

o zmianach w systemie wymiaru sprawiedliwości proponowanych przez ministra sprawiedliwości i prokuratora generalnego Zbigniewa Ziobro w styczniu 2017.

O Bogu , O rodzinie , O sprawiedliwości , O myślach

„'Herbatniki'
Wydarzyło się to faktycznej osobie, a jestem nią ja. Chciałem złapać pociąg. Było to w kwietniu 1976 roku, w Cambridge w Wielkiej Brytanii. Zostało jeszcze trochę czasu do odjazdu pociągu. Poszedłem po gazetę, by porozwiązywać krzyżówkę, po kawę i paczkę herbatników. Usiadłem przy stoliku. Opiszę wam scenerię – jest niezwykle ważne, abyście bardzo wyraźnie ją ujrzeli. A więc tu mamy stolik, tu gazetę, filiżankę z kawą, herbatniki. Naprzeciwko mnie siedzi mężczyzna, całkiem przeciętny gość w biznesowym garniturze, z teczką. Nic nie wskazywało na to, aby miał zrobić cokolwiek dziwnego. A jednak zrobił: nagle pochylił się do przodu, wziął do ręki herbatniki, rozerwał opakowanie, wyjął jednego i zjadł.
Muszę powiedzieć, że z takiego typu rzeczami my Brytyjczycy bardzo źle sobie radzimy. W naszej historii, naszym wychowaniu, naszej edukacji nie ma nic, co uczyłoby nas, jak zachować się w stosunku do kogoś, kto w biały dzień kradnie nam herbatniki. Wiadomo, co by się stało, gdyby rzecz miała miejsce na dworcu South Central w Los Angeles. Natychmiast rozpoczęłaby się strzelanina, zjawiłyby się helikoptery, CNN, rozumiecie… w końcu zrobiłem to, co zrobiłby każdy czerwonokrwisty Brytyjczyk: zignorowałem wydarzenie. Gapiłem się w gazetę, wziąłem łyk kawy, próbowałem zrozumieć artykuł, w tekst którego się wpatrywałem, nie byłem jednak w stanie nic pojąć, z wyjątkiem powtarzania w myśli: „Co mam robić?”.
W końcu uznałem: „Trudno, muszę coś zrobić”. Próbując z całych sił nie zauważać, że w tajemniczy sposób paczka została otwarta, wyjąłem herbatnik. Pomyślałem sobie: „To go uspokoi”. Nie uspokoiło, bowiem po chwili powtórzył to, co przedtem. Wziął następny herbatnik. Ponieważ za pierwszym razem nic nie powiedziałem, za drugim jakby trudniej było podnieść temat: „Przepraszam bardzo, trudno tego nie zauważyć, ale…”. Nic by to nie dało.
Zjedliśmy całą paczkę. Było w niej co prawda tylko osiem herbatników, ale sprawa zdawała się trwać wieczność. On brał herbatnik, ja brałem herbatnik, on brał herbatnik. Kiedy skończył, wstał i odszedł. Wymieniliśmy pełne znaczenia spojrzenia, po czym poszedł sobie, ja zaś głęboko odetchnąłem i opadłem ciężko na oparcie krzesła.
Wkrótce podstawiono pociąg, dopiłem kawę, wstałem i podniosłem gazetę, pod którą leżały moje herbatniki. Tym, co szczególnie lubię w tej opowieści, jest wrażenie, że gdzieś po Anglii przez ostatnie ćwierć wieku krąży całkowicie przeciętny facet, który ma do opowiedzenia identyczną historię – tyle tylko, że brakuje jej puenty.”

Douglas Adams (1952–2001) brytyjski pisarz

z przemowy do pracowników Embedded Systems, 2001

O losie , O prawdzie , O facetach , O zachowaniu

„W Polsce można bezkarnie profanować Pismo Święte, drzeć je na strzępy, palić jego kartki czy wykrzykiwać, że Kościół katolicki jest największą sektą. A najlepszym tego przykładem jest brak wyroku w sprawie Nergala, który na swoim koncercie ewidentnie obraził chrześcijan, a którego wziął w obronę polski sąd. Ten absurdalny – nie ma co ukrywać – wyrok jest najlepszym dowodem, jak bardzo zmienia się sytuacja w Polsce. Jeszcze jakiś czas temu media – prawdopodobnie z wyjątkiem skrajnie antychrześcijańskich „Faktów i mitów” i „Gazety Wyborczej” – przyjęłyby taką decyzję sądu z oburzeniem. Nikt normalnie myślący nie może mieć wątpliwości, że zniszczenie przez Adama Darskiego Pisma Świętego nie było zwyczajną prowokacją artystyczną, a ukaranie go za to nie byłoby „wyznaczaniem granic sztuce” (co próbował nam wmówić sędzia). Celem Nergala było sprofanowanie Słowa Bożego do człowieka, było bluźnierstwo. I opowiadanie teraz, że to wszystko to tylko sztuka, ociera się o absurd.”

Tomasz Terlikowski (1974) polski dziennikarz i publicysta

Źródło: Chronić uczucia to nie chronić niczego!, „Gazeta Polska”, 24 sierpnia 2011

O sztuce , O emocjach , O decyzjach , O czasie

„To nie było poważne pytanie. Oczywiście nie będę traktował takich pytań poważnie, czyli z taką powagą na jakie to pytanie zasługuje. Niemniej jednak, chciałbym podkreślić, że kopaliny w Polsce, tak jak we wszystkich krajach na świecie z wyjątkiem Stanów Zjednoczonych należą do państwa. Jestem głęboko zaszokowany, zeszokowany, że PiS działa na rzecz lobbystów inwestorów zagranicznych i nie broni interesu narodu polskiego! Wstyd mi za was! Wstyd! Jeśli chodzi o podatek bankowy to wprowadzimy w tym roku opłatę bankową, która pójdzie na specjalny fundusz w Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, aby zapewnić bezpieczeństwo depozytów Polaków w systemie bankowym. To zapewni także bezpieczeństwo całej polskiej gospodarki. Pomysły rodem z Budapesztu tutaj nie przejdą! Dziękuję.”

Jacek Rostowski (1951) ekonomista polski

odpowiedź na pytanie posła Pawła Szałamachy z PiS.
Źródło: tvn24.pl, 17 lutego 2012 http://www.tvn24.pl/-1,1735217,0,1,rostowski-do-pis-wstyd-mi-za-was-wstyd-jestem-zszokowany,wiadomosc.html

Pytanie

„(…) z Łodzią to specyficzny przypadek. Do Warszawy mamy tylko 120 km, to bardzo blisko. Na początku jeździ się tam, nawet codziennie, tylko do pracy. Potem raz w tygodniu i wraca na weekend, a po roku, dwóch latach już się tam zostaje. Teraz problem polega na tym, że ci, którzy mogliby coś tutaj stworzyć, ciekawego zrobić, to nagle odnajdują się w stolicy, rozparcelowani po różnych korporacjach. Robią kariery, odnajdują się w życiu i to jest OK. Szkoda tylko, że miasto Łódź nie stworzyło im takiej możliwości. To, że ja tu mieszkam, robię tu filmy i jakoś udaje mi się funkcjonować, jest tak naprawdę dosyć samobójcze. Powinienem mieszkać i pracować w Warszawie. Nie oszukujmy się, pieniądze na film są w Warszawie. Ale Łódź jest pod tym względem wyjątkiem. Ma ona swoją filmową przeszłość, kiedy do lat 80. kręciło się tu naprawdę dużo. Była tu baza, która została do dziś. Jest tu kilka firm produkujących filmy. Z wiodącym Opus Film, dzięki któremu z Łodzi nie zniknęła jeszcze definitywnie produkcja filmowa. Dzięki tej firmie jakoś to wszystko funkcjonuje.”

Piotr Szczepański (filmowiec) (1975)

Źródło: Artur Cichmiński, Potrzebuję miejsca, z którego mogę czerpać inspirację. Nasza rozmowa z Piotrem Szczepańskim, stopklatka.pl, 13 kwietnia 2007 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=37257

O pieniądzach , O problemach , O przeszłości , O oszukiwaniu