Cytaty na temat wiersz (347 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Tym spośród nas, którzy łatwo znajdują zadowolenie, a pogodni są tylko z pozoru, przeciwstawiają się inni ludzie i całe ludzkie pokolenia, których pogoda nie jest powierzchowną igraszką, ale powaga i głębią. Jednego z nich znałem, był to dawny nasz mistrz muzyki, którego sam niegdyś widywałeś w Waldzell czasami, człowiek ten w ciągu ostatnich lat swojego życia posiadł cnotę pogody w tak znacznym stopniu, że promieniowała zeń jak światło ze słońca, że w postaci życzliwości, radości życia, dobrego humoru, ufności i zaufania przechodziła ona na wszystkich dookoła, we wszystkich też dalej promieniując, we wszystkich tych, którzy prawdziwie blask jej wchłonęli i pozwolili się nim przeniknąć. Ja również oświecony zostałem jego blaskiem, mnie również udzielił on nieco swej jasności i promienistości serca (…) Osiągnięcie takiej pogody jest dla mnie, a wraz ze mną dla wielu, celem najwyższym i najszlachetniejszym. Znajdziesz ową pogodę także u niektórych ojców z kierownictwa zakonu. A pogoda ta nie jest ani igraszką, ani upodobaniem w samym w sobie, jest najwyższą świadomością i miłością, jest afirmacją wszelkiej rzeczywistości, czuwaniem na skraju wszelkich głębin i przepaści, jest cnota rycerzy i świętych, cnota niezniszczalną, która wraz z wiekiem i przybliżaniem się śmierci stale jeno wzrasta. Jest ona tajemnica piękna i właściwą substancją wszelkiej sztuki. Poeta, który cuda i potworności życia taneczną miara swych wierszy opiewa, muzyk, co pozwala im rozbrzmiewać w postaci czystej współczesności, jest szafarzem światła, pomnaża radość i jasność na ziemi, nawet jeśli nas najpierw wiedzie przez łzy i ból. Może ów poeta, którego wiersze tak nas zachwycają, jest smutnym samotnikiem, może i muzyk ów był posępnym marzycielem, lecz także i wówczas dzieło jego uczestniczy w radości gwiazd i bogów. To, co nam daje, nie jest już jego mrokiem, cierpieniem czy trwogą, to kropla czystego światła, wiekuistej radości. Nawet całe narody czy języki zgłębić usiłują głębiny świata przez mity, kosmogonie, religie, radość ta jest ostatecznym i najważniejszym celem, który mogą osiągnąć.”

Hermann Hesse książka Gra szklanych paciorków

Józef Knecht do swojego przyjaciela Plinia Designori
Gra szklanych paciorków
Źródło: Gra szklanych paciorków (rozdz. Rozmowa), tłum. Maria Kurecka, Wydawnictwo Poznańskie 1971, s. 319–322.

O śmierci , O Bogu , O bólu , O ludziach

„Gdyby jeszcze dyktatorzy zechcieli,
Czytać nasze gniewne, wściekłe i
Solidnie opracowane wiersze, poezja
Na pewno zmieniłaby świat. Ale
Róże także nie znają poświęconych
Im utworów. Kolce nie piją krwi.”

Adam Zagajewski (1945) poeta polski, eseista, prozaik, tłumacz

Źródło: Kolce

O świecie , O piciu , O czytaniu

„Wiersz jest nad czas i nad śmierć.”

Michał Anioł (1475–1564) włoski rzeźbiarz, malarz, architekt i poeta

O śmierci , O czasie

„A co do początków… To stworzył Bóg mężczyznę i z niego kobietę. I stworzył mnie i ze mnie stworzył robaka i z robaka wiersze.”

Genowefa Jakubowska-Fijałkowska (1946)

Źródło: Nie jest aż tak czarno (rozmowa z Genowefą Jakubowską-Fijałkowską), literaturajestsexy.pl http://www.literaturajestsexy.pl/nie-jest-az-tak-czarno-rozmowa-z-genowefa-jakubowska-fijalkowska/

O kobietach , O Bogu

„Każdy większy wybór wierszy prowokuje do postawienia dwóch pytań: czy pasują dotychczasowe klucze odczytania, stosowane wobec dorobku poety? Czy nie trzeba ich skorygować? Poza tym skoro są wiersze wybrane – to co z odrzuconymi… dlaczego zostały skazane na pominięcie?”

Anna Nasiłowska (1958)

Źródło: Wiara w zadanie, „Kwartalnik Artystyczny” nr 4/2010

O wierze , Pytanie

„Pewnego wieczoru zaczął wypisywać jakieś głupoty, by następnie przeczytać je między wierszami. Gdy to zrobił, odczytał bezsensowne wiadomości, które wprawiły go w długotrwały niepokój i zadumę. Nie on napisał to, co tam widniało, ale przecież ktoś musiał to zrobić! Kto więc pisał jego ręką? Kto pisał książki, które ukrywały się w innych książkach?”

José Antonio Cotrina (1972)

Między wierszami

O książkach , O głupocie

„Ja wiedziałem, co sercem gryźć mam,
jakim ciosom nadstawić pierś,
nie rachunkiem, nie sylogizmem
budowałem życie i wiersz.

Ale troska jak rdza przeżarła
mojej pieśni serdeczną moc,
tylko krzyk ściśniętego gardła
głucho ciemną przeszywa noc.

Lecz w tym krzyku zostanę młodym.
Jeśli grom – niechaj trafia mnie!
Temu światu ja się nie poddam,
temu światu ja krzyknę: nie!”

Władysław Broniewski (1897–1962) polski poeta

Źródło: Troska i pieśń

O życiu , O świecie , O grach , O nocy

„Dlaczego nie smakuje mi czysta poezja? Dlaczego? Czyż nie dla tych samych przyczyn, dla których nie smakuje mi cukier w stanie czystym? Cukier nadaje się do osładzania kawy ale nie do tego aby go jeść łyżką z talerza, jak kaszkę. W poezji czystej, wierszowanej, nadmiar męczy; nadmiar poezji, nadmiar poetycznych słów, nadmiar metafor, nadmiar sublimacji, nadmiar, wreszcie, kondensacji i oczyszczenia ze wszelkiego elementu antypoetyckiego, co upodabnia wiersze do chemicznego produktu.”

Witold Gombrowicz (1904–1969) pisarz polski

Przeciw poetom
Źródło: Dziennik 1953–1956, Uzupełnienie, s. 341–342

„Wiersz jest spełnioną miłością pragnienia, które pozostaje pragnieniem.”

René Char (1907–1988)

„Skoro tylko zabieram się do pisania, kałamarz napełnia się wierszami,
pióro marzeniami, a biały papier myślami.”

Fernando Arrabal (1932) hiszpański pisarz

Jądro szaleństwa – księga lęku
Źródło: 2

„Nieczytanie wierszy sprawie, że społeczeństwo osuwa się na taki poziom wysławiania, na którym staje się łatwym łupem demagoga lub tyrana. Jest to odpowiednik zapomnienia w skali społeczeństwa.”

Josif Brodski (1940–1996) rosyjski poeta i eseista

Źródło: Sprawić przyjemność cieniowi

O przyjemności

„Tylko w cudzym pięknie
jest pocieszenie, w cudzej
muzyce i w obcych wierszach.
Tylko u innych jest zbawienie,
choćby samotność smakowała jak
opium.”

Adam Zagajewski (1945) poeta polski, eseista, prozaik, tłumacz

Źródło: W cudzym pięknie

O samotności

„Przyjaźń to rzecz dziwna. Podczas gdy w miłości mówimy o miłości, między prawdziwymi przyjaciółmi nie mówi się o przyjaźni. Przyjaźń czynimy, nie nazywając jej ani jej nie komentując. Jest silna i cicha. Jest skromna. Jest męska. To romantyzm mężczyzn. Musi być dużo głębsza i solidniejsza niż miłość, skoro nie trwonimy jej głupio w słowach, deklaracjach, wierszach i listach. Musi być dużo bardziej satysfakcjonująca niż seks, ponieważ nie myli jej się z przyjemnością i świerzbieniem w ciele.”

Éric-Emmanuel Schmitt (1960) pisarz francuski

Przypadek Adolfa H.

O miłości , O przyjaźni , O przyjemności , O seksie

„Pisanie wierszy po czterdziestce
jest jak seks po pięćdziesiątce:
już nikt niczego
od ciebie nie oczekuje,
więc wszystko może być
przyjemną niespodzianką.”

Paweł Marcinkiewicz (1969)

Źródło: Wiersz z drapaczem chmur w środku

O seksie

„Nawet poważny artykuł naukowy o działaniu alkoholu na system nerwowy zdradza zazwyczaj między wierszami, czy autor jest abstynentem, czy też nie.”

Bertrand Russell (1872–1970) angielski logik, matematyk, filozof, myśliciel, działacz społeczny i eseista, noblista w dziedzinie literat…

„Metafora, pozbawiona wszelkiego wędzidła, wzięła na kieł, rozszalała się do tego stopnia, że dziś już nic w wierszach nie ma, prócz metafor.”

Witold Gombrowicz (1904–1969) pisarz polski

Przeciw poetom

„Wykształcenie pozwala nam czytać pomiędzy wierszami. Doświadczenie zaś zdobywamy, gdy nie potrafimy tego zrobić.”

Pete Seeger (1919–2014) amerykański piosenkarz i działacz polityczny

O wykształceniz , O czytaniu

„Narysuję dla ciebie aniołka
Choć nie mnie prosisz o to w swych wierszach
Nie mnie
I usiądę przy twoim stole
Choć nie dla mnie było to miejsce
Nie dla mnie”

Agata Budzyńska (1964–1996) polska piosenkarka, poetka i kompozytorka

Źródło: Pioseneczka (Aniołek)

„Tylko tam, gdzie są groby i wielkie kurhany,
i aleje menhirów, i zwykłe kamyki,
i bryłki ochry dobre do barwienia
ciał albo ścian w przepastnych, ogromnych pieczarach,
tylko tam, gdzie jest człowiek wraz ze swoim strachem,
gdzie więzień własnej trwogi zostawia ślad w glinie,
tak i my kropkujemy wciąż kartki papieru,
aby wypełnić pustkę obrazem lub wierszem.
Tylko tam się spotyka człowiek ze swym bogiem.”

Anna Piwkowska (1963)

Źródło: Zakopią nas, zakopią, w proch rozsypią z tomu Farbiarka

O Bogu , O strachu , Obraz

„Jeśli piszę wiersz, czuje się poetą. Jeśli ubieram go w dźwięki – jestem muzykiem. Może jedynie najlepiej czuję się w satyrze politycznej, bo robię to od wielu lat i wiem, że robię to dobrze. Na pewno jednak nie chcę być zaszeregowany w jakąkolwiek ramę. Po prostu prowadzę firmę o nazwie Krzysztof Daukszewicz.”

Krzysztof Daukszewicz (1947) satyryk polski

Inne wypowiedzi
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 24 listopada 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/fonk.htm

„Czyż sławę imieniu wiersze mogą przynieść?”

Du Fu (712–770)

Źródło: Refleksje ze spaceru nocą w: Dzwoneczki nefrytowe w księżycowej poświacie. Wybór wierszy chińskich, z chińskiego przełożył Aleksy Dębnicki, Warszawa 2003, str. 97

„Małżeństwo bez drobnych nieporozumień byłoby prawie czymś takim jak wiersz bez „r.””

Georg Christoph Lichtenberg (1742–1799) pisarz niemiecki, aforysta

O małżeństwie

„Są aktorzy kochający wiersz, ja do nich nie należę. W szkole teatralnej wolałem prozę. Ale teraz, kiedy usiadłem nad scenopisem i wchodzę w to coś, co ukrył Słowacki pod słowami, zrozumiałem, że wiersz jest piękny.”

Wojciech Mecwaldowski (1980)

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Wrocław, 19 stycznia 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/zrozumialemz.htm

Kochać się

„Dzisiaj poeci częściej wrażliwość wykorzystują niż wykazują. I to wykorzystują haniebnie. Rodzą się więc z tego jedynie niepotrzebne, kiczowate wiersze. Choćby takie, które napisano w związku z zamachem na nowojorski World Trade Center w 2001 roku.”

Krzysztof Niewrzęda (1964) polski prozaik, poeta i eseista

Źródło: Najwięcej miejsca trzeba zostawić dla ciszy – rozmowa Marleny Cieślik w „Poezja światłem i mrokiem w rozgrywkach o życie” (UŚ, 2005)

O życiu

„Już w dyskotekach brzmi łagodniej bas
I w radiu częściej słychać wiersze.
Ktoś obok ciebie jest jak książę czas,
Choć go od nie dawna znasz.
„To nic ważnego” – pewnie powiesz mi,
Naprawdę nie wiesz, jaka jesteś.
Obrączka złota, jak wyzwanie złotem lśni,
A więc skąd te głupie łzy?”

Janusz Kondratowicz (1940–2014) polski poeta, satyryk

Źródło: piosenka Słodka lady z repertuaru Moniki Borys

O czasie , O łzach

„Czytam dużo klasyki i sensacji, a także literaturę polską. Ciągle wracam do Dostojewskiego, to mój życiowy nauczyciel. Natomiast za największego poetę uważam ks. Twardowskiego. Nie wiem, czy ktoś jeszcze na świecie pisze tak dobre i mądre wiersze, jak on. Gdybym mogła przyznawać Nobla, to dawno by go dostał! W jego wierszach jest coś szczególnego. Jeśli czegokolwiek chcemy się dowiedzieć o życiu, w prawdach prostych a nie natrętnych, to wszystko można znaleźć u ks. Twardowskiego. To „niezbędnik” w trudnych chwilach.”

Daria Trafankowska (1954–2004) aktorka polska

Źródło: Małgorzata Karnaszewska, Daria Trafankowska – Nie jestem kobietą luksusową http://www.nadobre.pl/18904/daria-trafankowska-nie-jestem-kobieta-luksusowa.html

O kobietach , O literaturze , O nauczycielach , O czytaniu

„Z zawodu jestem tokarzem ślusarzem i w pewnym momencie życia zaczęłam recytować. Pracowałam w zakładach Unitra-Unima, wytwarzających m. in. pompy próżniowe. I tam podeszła do mnie kiedyś kierowniczka prężnie działającego klubu przyzakładowego, pani Teresa. Wyznała mi, że ma problem, ponieważ żaden mężczyzna, którego prosi, nie chce powiedzieć okolicznościowego wiersza. Był to monolog Załuckiego opowiadający o jakiejś urzędniczce. Zgodziłam się. I za sprawą tego wiersza weszłam do konkursów recytatorskich.”

Elżbieta Okupska (1953) aktorka polska

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Katowice, 30 sierpnia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/jztzs.htm

O problemach

„Wśród innych gór uczyłem się wierszy,
które dopiero miały mnie nawiedzić,
Szczyt naprzeciw domu zaglądał do nieba,
nikt nie wiedział dlaczego nazywa się Owidiusz,
czyżby tam się zabłąkał wygnany poeta?”

Jerzy Hordyński (1919–1998) poeta polski

Źródło: Porównanie

O domu

„Gdy mieszkałem w Londynie, Berlinie lub Wiedniu, gdzie wykonywałem partie operowe m. in. w „Rafaelu” Areńskiego, pojawiała się we mnie jednak tęsknota za wielkopolskim krajobrazem, przyrodą. Myślę, że wtedy powstały moje najlepsze wiersze.”

Dawid Jung (1980) polski poeta i krytyk literacki

Źródło: Medale Młodej Sztuki, z wywiadu dla „Głosu Wielkopolskiego”, nr 48 (21.289) 27 lutego 2014, s. 10.

O myślach , O myśleniu

„Zdarzało się, że recenzenci omawiając moje wiersze pisali o dialektyce, antynomiach, Pascalu, Heraklicie, Heglu. Przeraziłem się. Otworzyłem tom moich wierszy i przeczytałem: „Polna myszka siedzi sobie, konfesjonał ząbkiem skrobie”, „kto bibułę buchnie, temu łapa spuchnie”, „siostra Konsolata, bo kąsa i lata””

Jan Twardowski (1915–2006) poeta polski, duchowny katolicki

i uspokoiłem się.

O siostrze

„Wbiegli artyści na scenę
jeden ryczał że jest pijany szczęściem
pił tylko wódkę
Drugi zabił prostytutkę młotkiem
chciał zabić sumienie
A trzeci umarł z głodu
płakały idiotki bez powodu
idioci pisali wiersze
na pocieszenie
Leżał socjalizm z długą brodą
w kącie jak szczenię!”

Andrzej Bartyński (1934–2018)

Źródło: Artyści

O głodzie , O szczęściu , O płaczu , O idiotach

„Ogromnie cenię poetów, ponieważ jest to jedyna grupa, dla której tak ważny jest język. Prozaików obchodzi głównie intryga, sposób zawiązywania i rozwiązywania. Eseistów – myśl, którą chcą precyzyjnie sformułować. A poeci czuwają nad samym słowem, niezależnie od jego funkcji – nad jego plastyką, obrazowością. Nad tym, co może wyrazić samo w sobie jako słowo. Tak więc, nie czując się do końca poetą, odczuwałem przecież ogromną dumę, kiedy napisałem udany, moim zdaniem, wiersz. Napisanie takiego wiersza wyzwala niesłychanie pozytywne emocje, podobne do tych, które towarzyszą dobrej fotografii. O ile proza rozłożona jest w czasie, w poezji i fotografii mamy błysk, eksplozję, nieprawdopodobne zagęszczenie odczuć.”

Ryszard Kapuściński (1932–2007) polski reportażysta, dziennikarz, pisarz i publicysta

Z mediów
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 20 lutego 2006

O myślach , O czasie , O myśleniu

„W tym wierszu
leżę na łące
i myślę:
jakie smutne jest niebo,
kiedy cię jeszcze nie ma,
Małgorzato.”

Marcelijus Martinaitis (1936–2013)

Źródło: Z wczesnych wierszy K.B., tłum. Izabela Korybut-Daszkiewicz

O myślach , O myśleniu

„W wierszach zawsze wygląda to inaczej.
Kiedy czytam zdania które inni napisali,
wszystko wydaje mi się jaśniejsze i łatwiejsze.
Jak kartka papieru która jeszcze daje radę ogniowi,
która ledwo czuje znaki popiołu
na sobie.”

Zvonko Maković (1947)

Źródło: Po, tłum. Julian Kornhauser

O czytaniu

„Pisząc reportaże, niekiedy chętnie uciekałem w poezję. Jest wiele fragmentów, o których czasami myślę, że można by je zebrać i wydać jako wiersze lub poematy prozą, choć częściej odnoszę wrażenie, że są one poetyckie przez to, że są tam, gdzie są – w reportażu. Dlatego, że są skonfrontowane z prozą. Nie zamierzam więc ich z niej wydzielić.”

Ryszard Kapuściński (1932–2007) polski reportażysta, dziennikarz, pisarz i publicysta

Z mediów
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 20 lutego 2006

O myślach , O wrażeniach , O myśleniu

„Dobry poeta rozumie, że przekład w poezji nie jest zdradą. To tworzenie zupełnie nowego wiersza w innym języku.”

Keith Botsford (1928–2018)

Źródło: Iga Gierblińska, Edyta Hetmanowska, Tożsamość ukryta między językami świata Rozmowa z Keithem Botsfordem, dwutygodnik.com http://www.dwutygodnik.com/artykul/386-tozsamosc-ukryta-miedzy-jezykami-swiata.html

O zdradzie

„Twoje wiersze układają się w loki Zauważa z grzeczności niewidomy
Bóg mnie kocha odpowiadam
I kieruję papierowy statek do brzegu wanny.”

Ewa Klajman-Gomolińska (1966)

Milczenia z Bogiem
Źródło: Niewidomy patrzy w lustro

O Bogu , Kochać się

„Bardzo lubię Poświatowską. To moja ulubiona poetka. Jest wiersze są bardzo osobiste i nacechowane wielkimi emocjami.”

Przemysław Wojcieszek (1974) polski reżyser filmowy i teatralny

Źródło: Wywiad, 2002 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=11087

„Słowo krew jest nieobecne w wierszu,
kiedy krew wisi w powietrzu.”

Krzysztof Karasek (1937)

„Poezja zawiera w sobie najwięcej prawdy. Bo proza może być fikcją od początku do końca, a poezja jest raczej zapisem emocji. Natomiast nie jest to też do końca prawda o człowieku, bo przecież każdy wiersz jest zapisem chwili. W związku z czym niekoniecznie oddaje całokształt człowieka, jego istotę.”

Hanna Banaszak (1957) polska piosenkarka

Źródło: Wywiad, 2006 http://szczecin.gazeta.pl/szczecin/1,34938,3719734.html

O prawdzie

„Wiersze nie przeszkadzają w moim posługiwaniu. Próbuję przekazać przeżycia religijne, zadziwić i zachwycić Bogiem. Mają swoje posłannictwo, torują na swój sposób drogę łasce.”

Jan Twardowski (1915–2006) poeta polski, duchowny katolicki

O Bogu

„Muszę zaznaczyć, że nie jestem stuprocentowym humanistą, gdyż w szkole podstawowej i w liceum lubiłem najbardziej język polski i matematykę. Ludzie pukali się w czoło, kiedy o tym mówiłem, ale ja nie widziałem sprzeczności w układaniu wierszy o całkach i różniczkach (to oczywiście żart). W liceum chodziłem do klasy o profilu matematyczno-fizycznym i radziłem sobie raczej nieźle, a studia polonistyczne wybrałem głownie z powodu zapewnionego indeksu po olimpiadzie z języka polskiego – czyli z lenistwa i irracjonalnego lęku przed egzaminami wstępnymi.”

Cezary Zbierzchowski (1975) pisarz polski

Źródło: Wywiad, 2010 http://ksiazki.polter.pl/Wywiad-z-Cezarym-Zbierzchowskim-c21697

O ludziach , O studiach , O matematyce

„Miłosz stworzył tam całkowicie kłamliwy portret mojego ojca! (…) Miłosz zarzucał Gałczyńskiemu, że jest poetą popularnym, że jego wiersze można zaśpiewać. Traktatów filozoficznych Miłosza nikt nie zaśpiewa, nikt ich nie przerobi na kabaret. Miłosz dopiero pod koniec życia przyznał, że dwa czy trzy wiersze Gałczyńskiego są utworami wielkimi!”

Kira Gałczyńska (1936) pisarka i dziennikarka polska

o utworze Zniewolony umysł.
Źródło: „Dziennik Zachodni”, 3 stycznia 2007 http://wisla.naszemiasto.pl/archiwum/rozmowa-z-kira-galczynska-pisarka-corka-poety-konstantego,1357170,art,t,id,tm.html

„Powstanie Warszawskie zorganizowane, podjęte i prowadzone przez generałów i pułkowników, było – jak mało która bitwa – dziełem dwudziestolatków, ich sprawą, ich czynem, ich wielką życiową przygodą. Przyjęli je oni za własne i nasycili sobą, nadając mu ten kształt i tę atmosferę, którą znamy z tysięcznych przekazów: z pamiętników i wspomnień, piosenek i wierszy, z całej powstańczej literatury. Zawdzięczało im powstanie nie tylko atmosferę. Zawdzięczało także swoje uporczywe trwanie, aż do ostatecznego wyczerpania się możliwości walki, pomimo braku broni, zaopatrzenia i żywności. Oni spowodowali, że ta często do rzezi podobna walka zachowała się w pamięci społecznej nie tylko jako koszmar, ale także jako wielki i piękny zryw młodzieży, wspartej przez przytłaczającą większość ludności stolicy. Bo także jest prawdą, i to prawdą nie do podważenia, że wszędzie tam, gdzie powstanie nabrało charakteru walki nie pozbawionej szans powodzenia, gdzie trwało nieco dłużej i nie zaczynało się od rzezi, jak na Ochocie i Woli, zaakceptowane zostało przez ogół warszawiaków. I dlatego dzień 1 sierpnia gromadzi dziś na cmentarzu wojskowym w Warszawie, tak jak gromadził przez tyle lat, tłumy nie tylko byłych żołnierzy powstania, ale także ogromne rzesze tych, którzy przeżyli je nie na barykadzie i nie z bronią w ręku. Obok tych, którzy stracili wtedy swoich najbliższych, przychodzą tu co rok tacy, którzy nie mają nikogo ze swoich na tym cmentarzu. Powstanie bowiem było sprawą nie jakiejś garstki szaleńców, którzy wydali miasto na łup pożarów i pod kule żołdaków, lecz było i jest sprawą ludu Warszawy, który podobnie jak ci chłopcy i te dziewczęta w opaskach, przyjął je za swoje własne.”

Tomasz Strzembosz (1930–2004) polski historyk

Refleksje o Polsce i Podziemiu 1939–1945
Źródło: s. 119–120

O ludziach , O młodzieży , O zachowaniu , O literaturze

„A wtem widzimy powstającego Adama [Mickiewicza]. Cała twarz jego przybrała jakąś anielską postać i dziwna, niepojęta światłość otoczyła jego skronie. Powstali wszyscy jakby na zjawienie się bóstwa przychodzącego odwiedzić śmiertelnych. A on wypuszczał z ust swych rzekę słów, najcudowniejszych myśli i rymów, z taką siłą, gwałtownością i mocą, a razem z takim wdziękiem, że im nic równego nie było. Taki pęd niewstrzymany, że nam oddech tamowało. Staliśmy w osłupieniu, milczenie było grobowe. Całej jego improwizacji było może półtorasta wierszy. Kiedy ją skończył, nastąpiła chwila najuroczystsza dla wieszcza, bo wszyscy zalali się łzami, jeden okrzyk uwielbienia wyrwał się z piersi, wszyscy padli przed nim na kolana. Jakieś uczucie spólnej miłości ogarnęło serce wszystkich. Mało znajomi ściskali się jak dawni przyjaciele, poprzysięgali sobie wzajemną przyjaźń. Byli i tacy, co doznali nerwowego ataku, jakiegoś konwulsyjnego wzruszenia. Chorzy mówili, że są uzdrowieni, a artyści czuli w sobie nową siłę twórczą, która im w tej chwili geniusz użyczał.”

Eustachy Januszkiewicz (1805–1874) polski pisarz, wydawca i księgarz

relacja z organizowanej przez siebie uczty, na której był Adam Mickiewicz
Źródło: List do Eugenii Larissówny, 1840, cyt. za: Tomasz Małkowski, Jacek Rześniowiecki, Historia III. Podręcznik do klasy III gimnazjum, Gdańskie Wydawnictwo Oświatowe, Gdańsk 2012, ISBN 978-83-7420-253-4, s. 135.

O przyjaźni , O emocjach , O historii , O myślach

„Nie wiem co to poezja
nie wiem, po co i na co,
wiem, że czasami ludzie
czytają wiersze i płaczą.”

Władysław Broniewski (1897–1962) polski poeta

O ludziach , O czytaniu , O płaczu

„wiem że jesteś przy mnie kiedy piszę wiersz
i kiedy go nie piszę
przychodzisz z lepkiego mroku
niczym zwielokrotnione słońce”

Stefan Jurkowski (1948)

Źródło: Obecność

O słońcu

„Była niezorganizowana. Osobna. Miała swój świat. Czytała, czytała, czytała. Zachwycała się zdaniami, i słowami. Wzruszała wierszami. Rozumiała, co czyta. Świat był taki, jakim go czytała. Ludzie byli tacy, jakimi ich sobie idealizowała. Kochała, kochała, kochała. Pisała listy, nie spała, czasem cierpiała, żyła w uniesieniu. Nie zastanawiał się, ile kosztuje mleko i dlaczego drabiny straży pożarnej sięgają tylko do ósmego piętra (…) Pracowała. Żyła. Nie widziała nigdy dokładnie, jaka jest data i która godzina. Żyła.”

Krystyna Janda (1952) polska aktorka

Różowe tabletki na uspokojenie

O ludziach , O świecie , O cierpieniu , O czasie

„Tłumaczenie się z tego, że tłumaczy się wiersze również w celu wytłumaczenia innym tłumaczom, iż dla większości tłumaczeń wierszy nie ma wytłumaczenia.”

Stanisław Barańczak (1946–2014) polski pisarz

podtytuł.
Cytaty z tekstów literackich, Mały, lecz maksymalistyczny manifest translatologiczny

„Prawie pół wieku wytrwałego pisania wierszy (i opowiadań), kilkanaście zbiorków. Żadnych nagród, na szczęście. W dodatku wiele lat nieobecności na rynku wydawniczym. Ostatni zbiorek nowych wierszy, Jak bajka o wilku, ukazał się na początku lat osiemdziesiątych. Długa choroba (nawracające depresje) sprawiła, że moje „świecenie nieobecnością” uczyniło miejsce dla innych. Takie prawo natury…”

Mieczysława Buczkówna (1924–2015)

Źródło: „Topos” nr 5–6/2000

O szczęściu , O chorobach , O bajkach , O naturze

„Jakie defekty znalazł u mnie lekarz wojskowy, tego nie wiem, być może wydałem mu się zbyt cherlawy – niepodobna w ciągu trzech czy czterech lat bezkarnie przekładać wiersze nad wołowinę. Pewien jestem, że gdyby mnie zbadano o kilka miesięcy później, zostałbym uznany za całkowicie zdatnego do służby wojskowej – wystarczy, aby jakikolwiek towar, nie wyłączając mięsa armatniego, stał się deficytowy, a ludzie przestają kręcić nosem i łapią, co się nadarzy.”

Ilja Erenburg (1891–1967) rosyjski pisarz

Ludzie, lata, życie. 1891–1917 Dzieciństwo i młodość
Źródło: s. 194.

O ludziach

„Sam kończyłem szkołę na pograniczu skandalu. Widząc, że komisja egzaminacyjna, wysłuchując kolejnych tasiemcowych wierszy prawie zasypia, zaproponowałem, że powiem „Rzepę” Brzechwy. Czterowiersz: „Chwaliła się rzepa przed całym ogrodem, że jest bardzo smaczna. Z miodem. Na to miód się odezwie i tak jej przygani: A ja jestem smaczny i bez pani” – powiedziałem i zszedłem. Konsternację przerwała prof. Maria Wiercińska od wiersza. Uznała to za kpiny. Wybronił mnie Leon Schiller: „Proszę wziąć pod uwagę odwagę młodego człowieka. I ryzyko, jakie podjął, starając się w tych czterech wierszach zamknąć wszystkie umiejętności. Łącznie z tymi, których został nauczony”. Zdałem.”

Tadeusz Pluciński (1926–2019) aktor polski

Źródło: „Rzeczpospolita”, 4 marca 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/gralemn.htm

„(…) Dość śmiesznej powierzchowności i manier, pozbawiony wszelkiego uczucia dostojeństwa, gadał dużo, ale z trudem, i język plątał mu się w ustach. Bufonada jego przemówień maskowała treść, która zawsze miała pewną subtelność. Powiadano, że osadzając Jakuba Stuarta na tronie Elżbiety Tudor, Anglicy wprowadzili naturę kobiecą na miejsce natury męskiej, i istotnie, spędziwszy dzieciństwo w atmosferze morderstw i spisków, Jakub I Stuart zachował lęk przed uzbrojonymi ludźmi. (…) Nosił strój wywatowany, żeby, żeby zatrzymać ciosy sztyletów, i na widok miecza robiło mu się słabo. Był dość wykształcony, ale miał więcej intelektu niż inteligencji. Jako młodzieniec wcześnie rozwinięty pisywał wiersze, traktaty teologiczne i skomponował dwie książki o treści politycznej: Basilikon Doron i True Law of Free Monarchies, gdzie ustalał, że królowie są przeznaczeni od Boga do rządzenia, a poddani do posłuchu.”

Jakub I Stuart (1566–1625) król Anglii i Szkocji

O Jakubie I Stuarcie
Źródło: André Maurois, Dzieje Anglii, op. cit., s. 290.

O Bogu , O książkach , O zachowaniu , O emocjach

„Wiersze moje jak kwiatki krótki zapach ślą,
jak kwiaty tracą płatki.
Na wielkich, samotnych polach Waterloo
zerwane kwiatki…”

Maria Pawlikowska-Jasnorzewska (1891–1945) poetka polska

Źródło: Kwiatki z Waterloo

O zerwaniu , O Kwiatach

„A ja wiersz piszę
Po prostu o pięści
Z płaczu omijanego
Z chleba oddalonego
Z mozołu daremnego
Z postarzałego marzenia
Co się w wiecznego tułacza przemienia
Ze słów bez ciała i że z jęku
Tylko samotność dźwięku
I że z kruszyną litościwego daru
Mocujesz się ponad miarę
Ona lekka jak piórko
A ty ją dźwigasz jak tonę ciężaru
Z tego właśnie – tak mi ta leszczyna szeleści
Ukute są pięści”

Julian Kawalec (1916–2014) polski prozaik, publicysta i poeta

Źródło: Pięść

O marzeniach , O samotności

„Wiersze, dobre wiersze są, muszą być poszukiwaniem tajemnicy, a więc muszą dotykać tematu Boga, ludzkiego życia i śmierci. Jak Modlitwa.”

Jan Twardowski (1915–2006) poeta polski, duchowny katolicki

O śmierci , O Bogu , O poszukiwaniu

„Tak cię piszę, biały wierszu
a każda litera jest cyfrą lęku”

Rafał Wojaczek (1945–1971) polski poeta

Źródło: *** (Boję się ciebie)

„Jak to ostrzegał w sławnym wierszu Adam Mickiewicz: „Walkę z nim stoczy sąd krzywoprzysiężny"… Po haniebnym wyroku na Jarosława Marka Rymkiewicza trudno mi się opędzić od tego brzęczącego w uszach cytatu. Wyroki sądów III RP nie zależą najwyraźniej od żadnego prawa, ale od tego, czy stają przed nimi „nasi” czy „nie nasi”. Kiedy Wojciech Cejrowski nazwał Aleksandra Kwaśniewskiego „pulpeciarzem”, został prawomocnie skazany za znieważenie prezydenta. Kiedy Palikot naubliżał śp. Lechowi Kaczyńskiemu od „chamów”, w majestacie prawa uznano, że jego słowa mieszczą się w granicach dopuszczalnej wolności krytyki. Podobnie uznano, gdy wspomnianego Cejrowskiego „Gazeta Wyborcza” znieważała insynuacją nazizmu i nurzała w epitecie „brunatny kowboj.””

Rafał A. Ziemkiewicz (1964) polski pisarz

Ale kiedy to gazeta poczuje się dotknięta – sąd posłusznie idzie jej na rękę.
Źródło: Mówiąc Hubalem…, „Gazeta Polska”, 27 lipca 2011

O wolności , O walce

„tak naprawdę nigdy nic się nie zaczyna
tu tylko kończy się kolejny wiersz”

Jerzy Jarniewicz (1958) polski poeta, krytyk literacki i tłumacz

Źródło: Virgo

„Wolny wiersz –
to logiczne, mądre przemyślenia.
Wolny wiersz –
to pięknie sformułowane marzenia.
Tak mówią sławni, dzisiejsi poeci –
i jeszcze dodają, że tylko grafoman
z rymem wiersze „kleci.””

Barbara Turajczyk (1931)

Źródło: Obrona rymu, „Sekrety ŻAR-u” 2005, nr 1

O marzeniach

„Baranie, co to jest przesłanie?
To, że ktoś ci wpierdala swoje zdanie?
To, że ktoś nie pozwala ci myśleć inaczej?
Ty, polaczek, nie pogadasz ze mną raczej
Rada pierwsza, zacznij szukać w międzywierszach
Rada druga przede wszystkim zacznij słuchać
Rada trzecia, pozbądź się uprzedzeń, dzieciak
Rada czwarta, mając farta już byś wiedział
Typowy Polak, kurwa, potrzebujesz porad?
Chcesz się sugerować? Ej, od czego jest głowa?”

Tede (1976) polski raper

Źródło: Pozytywizm

O myślach , O myśleniu

„(…) Michał [Bałaga] powie wiersz w gwarze zagłębiowskiej, a ja – rodowity Ślązak – ten sam tekst po śląsku. I wcale się nie pokłócimy, gwarantuję!”

Wojciech Leśniak (1951) polski aktor

Źródło: Metropolitalna Noc Teatrów, „Polska Dziennik Zachodni” nr 216, 15 września 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/146462.html?josso_assertion_id=53F08E1E111C373A

O nocy

„Aktorstwo jest jak pisanie wierszy lub malowanie obrazów. Nie zatrzymujesz się dlatego, że namalowałeś Mona Lisę… Ty nawet nie wiesz, że właśnie namalowałeś Mona Lisę.”

Shah Rukh Khan (1965) indyjski aktor i producent filmowy

Acting is like writing a poem or painting a picture. You don’t stop just because you had made Mona Lisa… and you don’t know if you had made Mona Lisa. (ang.)

Obraz

„znam to w głowie gdy wykonujesz prostą czynność i mówisz,
że umysł jest tym co robi mózg a mózgu należy unikać,
zwłaszcza w wierszach”

Paweł Barański (1978) polski poeta

Źródło: Prosta czynność transcendentna

„Do stałości tekstu, czyli zapamiętania i wiernego powtarzania ustalonej formuły przez wiele lat i w wielu okolicach, przyczynia się to, że każda wyliczanka jest uformowana według swojego stałego wzorca rytmicznego. Nie można nic do niego dodać. Nie można nic ująć. Wyliczanek się nie śpiewa, ale też się ich nie mówi. Ich muzyka jest czymś pośrednim między piosenką a mową: jest skandowanym wierszem. Wyliczanki mają swoje rytmy i rymy. Także rymy sprzyjają zapamiętaniu tekstu, często trudnego, bo niezrozumiałego.”

Krystyna Pisarkowa (1932–2010) polska językoznawczyni, polonistka

o wyliczankach.
Wyliczanki polskie (1975)
Źródło: s. 10

O muzyce , O śpiewie

„Wiersz jednak powinien mieć początek, środek i koniec. Nawet jeśli nie zakładamy, że najpierw jest trzęsienie ziemi, a potem napięcie narasta. Życie jest od życia, a twórczość od tego, by je jakoś ogarniać. Nie chodzi mi bynajmniej o porządkowanie rzeczywistości jak towarów w magazynie, ale o ujęcie jej w ramę, by móc ją dzięki temu lepiej zobaczyć.”

Marcin Baran (1963) polski poeta

Źródło: Małgorzata I. Niemczyńska, Chronicznie niedojrzały. Marcin Baran, poeta pokolenia bruLionu http://cjg.gazeta.pl/CJG_Krakow/1,104365,12402309,Chronicznie_niedojrzaly__Marcin_Baran__poeta_pokolenia.html, cjg.gazeta.pl, Kraków, 1 września 2012

O życiu , O rzeczywostości

„Złote nuty spadają na Rynek
i dokoła muzyki jest w bród
po królewsku gotuje Wierzynek
a kwiaciarki czekają na cud (…)
u nas chodzi się z księżycem w butonierce
u nas wiosną wiersze rodzą się najlepsze
i odmiennym jakby rytmem
u nas ludziom bije serce
choć dla serca nieszczególne tu powietrze.”

Andrzej Sikorowski (1949) piosenkarz polski

Autorzy: A. Sikorowski i Grzegorz Turnau, Nie przenoście nam stolicy do Krakowa

O wiośnie , O czekaniu , O gotowaniu , Serce

„(…) jeśli z Listów do Koryntian wziąć rozdział trzynasty części pierwszej i w każdym wierszu wpisać „pieniądze” zamiast „miłosierdzie”, rozdział ten nabierze dziesięć razy więcej treści niż poprzednio.”

George Orwell książka Córka proboszcza

Córka proboszcza (1935)

O pieniądzach

„Scena jest miejscem walki wstydu z bezwstydem. Wstydzimy się pewnej intymności, w której aktor pracuje. Intymne jest to, aby z siebie wydobyć cudze myśli, żeby mieć tak dalece posuniętą bezczelność, by mówić czyjeś teksty i utożsamiać się z nimi. To wymaga bezwstydu, ażeby go osiągnąć, trzeba pokonać wstyd. Kiedy mówię wiersz napisany przez poetę, dotykam jego stanu intymnego.”

Krzysztof Globisz (1957) aktor polski

„TV Sat Magazyn”, 4 listopada 2005

O myślach , O walce , O myśleniu

„Nie znałem pana, panie Czesławie,
choć mi maturę wydano
i wierszy pańskich z głowy nie strzelam,
bo strzelać nam nie kazano.”

Jan Kaczmarek (artysta kabaretowy) (1945–2007) polski artysta kabaretowy, autor piosenek, felietonista

Źródło: piosenka o Czesławie Miłoszu, cyt. za: Wspominamy..., „Polska Gazeta Wrocławska”, 1 listopada 2008 http://krakow.naszemiasto.pl/archiwum/1821308,wspominamy,id,t.html?akcja=przejdz_nastepny

„Na przykład obraz Never more, to mrugnięcie okiem do mojego syna, dla którego wiersz Edgara Allana Poe pod tym tytułem miał kiedyś wielkie znaczenie.”

Zdzisław Beksiński (1929–2005) polski malarz, rzeźbiarz, fotografik i grafik komputerowy

Źródło: Zdzisław Beksiński: malował swoje sny, „Konfrontacje”, 1989 http://www.cialo-umysl-dusza.pl/strefa-dobrych-mysli/138-zdzislaw-beksinski-malowal-swoje-sny

O duszy , Obraz

„Platformerskie lizuski w sposób skandaliczny obrażały głowę państwa, ale znani artyści nadal przychodzili do ich telewizyjnych programów. Tymczasem w wierszach Rymkiewicza i Wolskiego nie padło ani jedno nazwisko spośród tych, którzy mogli uczcić śp. Lecha Kaczyńskiego „tylko wstydu minutą.””

Krzysztof Feusette (1971) dziennikarz i publicysta

Źródło: „Uważam Rze”, 7 marca 2011, cyt. za: Sławomir Kmiecik, Przemysł pogardy. Niszczenie wizerunku prezydenta Lecha Kaczyńskiego w latach 2005–2010 oraz po jego śmierci, op. cit., s. 195.

O śmierci

„W wielu ludziach krąży po cichu robak szaleństwa. jest czarny i ma trzy wielkie, fosforyzujące szkarłatem oczy. Długi ryjek zakończony otworem gębowym służy mu do plucia – pluje celnie jak zawodowy snajper. karmi się naszymi snami; chłepcze je po nocach, trawi i wydala z powrotem, by przyszły do nas nad ranem i objawiły jeszcze inny świat. Małe szeleszczące chwytniki pozwalają mu przeciskać się przez każdą szczelinę ciała. Tak właśnie wychodzi z jakiegoś zdarzenia, wiersza lub religii i wdziera się w nas przez oko, ucho albo por skóry, a potem wędruje w milczeniu żyłami i nitkami nerwów szukając stałej przystani. Kiedy wejdzie do duszy, człowiek staje się niebezpieczny dla swojej uczciwości. Kiedy dosięgnie mózgu, człowiek zaczyna zagrażać swemu otoczeniu. ale kiedy dosięgnie serca, człowiek zakochuje się w jakiejś istocie ludzkiej. Wówczas świat staje się dla niego niebezpieczny i każdy krok zagraża mu klęską.”

Waldemar Łysiak (1944) polski pisarz i publicysta

Flet z Mandragory

O świecie , O religii , O duszy , O snach

„Mój dziadek pisał o antyku, moje wiersze są o półświatku, powieść raczej o podwórku. Interesuje mnie zwykłe, małe życie. A poza tym Jan Parandowski to pisarz. Wybitny, głęboki, artystyczny i rzemieślniczy. Ja, jak na razie, napisałam kilka opowiadań i jedną powieść. To za mało, żeby mnie z nim porównywać.”

Joanna Szczepkowska (1953) aktorka polska

Inne wypowiedzi
Źródło: „Rzeczpospolita”, 25 października 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/anmbg.htm

O życiu

„Często za to wspomina się o posmoleńskich wierszach Jarosława Marka Rymkiewicza i Marcina Wolskiego. Być może były zbyt ostre jak na czas żałoby narodowej, ale trzeba pamiętać, na co stanowiły odpowiedź. Na przykład na „małego, niedorozwiniętego, głupiego człowieka” Kuby Wojewódzkiego i Michała Figurskiego.”

Krzysztof Feusette (1971) dziennikarz i publicysta

Źródło: „Uważam Rze”, 7 marca 2011, cyt. za: Sławomir Kmiecik, Przemysł pogardy. Niszczenie wizerunku prezydenta Lecha Kaczyńskiego w latach 2005–2010 oraz po jego śmierci, Wydawnictwo Prohibita, Warszawa 2013, ISBN 9788361344438, s. 281.

O śmierci , O czasie

„(…) wiersz biegnie, ma rozpęd, dialogi wierszem są żywsze i bardziej ekscytujące – po chwili widownia się przyzwyczaja, że będą tak mówić i nie buntuje się przeciwko temu, a odwrotnie – śledzi bardziej te słowa – dlatego, że są one tak kunsztownie powiązane.”

Andrzej Wajda (1926–2016) polski reżyser filmowy

Źródło: wywiad, 2002 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=11083

„Dla mnie pisanie wierszy to przede wszystkim szukanie przyjaciela, nawiązywanie kontaktu z drugim człowiekiem.”

Jan Twardowski (1915–2006) poeta polski, duchowny katolicki

„Wiersz jest arystokracją mowy.”

Kazimierz Przerwa-Tetmajer (1865–1940) polski poeta, nowelista, powieściopisarz i dramaturg

Źródło: Żądło i miód mądrości, op. cit., s. 60.

„Z początku wstydziłem się jej dać. Taki wiersz to jak oświadczyny prawie. A ona – jak się ucieszyła! Przeczytała i zrobiła się cała czerwona. Nie bujaj, mów, na pewno skądś przepisałeś. Jak Boga kocham, napisałem go specjalnie dla ciebie. No, nie wierzę. Chłopaki zawsze tak mówią. To ja na to, że zaraz na przerwie mogę jej napisać następny. No? Wziąłem kartkę, tę samą, i na drugiej stronie napisałem wiersz Jeżeli mi nie wierzysz. Dwie zwrotki, ale zawsze. „Jeżeli mi nie wierzysz, odejdę. By nigdy już tu nie wrócić. Daleko. Niczym nie zmierzysz. Pójdę rozbite serce rozrzucić. Na cztery strony. Świata. Bo jeśli ty mi nie wierzysz. Nie wzejdę. Jak słońce. Na Twoim niebie. O nieskończoność od Ciebie. W innym kosmosie. Kto inny zrozumie. I przyjmie. Nieszczęśliwego wariata.””

Tadeusz Siejak (1949–1994) pisarz polski, inżynier elektryk

Kulturysta

O Bogu , O wariatach , O odejściu , O słońcu

„To ciekawe, że poszczególne rejony świata w różny sposób determinują literatów. Zadziwia mnie, że impuls do pisania można odnaleźć wszędzie. Nawet w najdziwniejszych i najbardziej nieprzyjaznych miejscach. Wyjątkiem jest w tej chwili może jedynie Korea Północna, bo w tym ustroju chyba naprawdę trudno tworzyć literackie dzieła. Choć chciałbym się mylić. Mimo wszystko wierzę, że nawet tam, w tym najbardziej nieprzyjaznym miejscu na świecie, są poeci tworzący wiersze w wyobraźni i pod wpływem impulsu.”

David Mitchell (1969) pisarz angielski

Źródło: Mitchell dla Michała Hernesa: Wierzę w poetów w Korei Północnej, krytykapolityczna.pl, 22 lutego 2013 http://www.krytykapolityczna.pl/artykuly/czytaj-dalej/20130222/mitchell-wierze-w-poetow-w-korei-polnocnej

O wierze , O czytaniu

„Na początku, gdy nie byłem wypromowany, czułem się jak na konkursie. Bardzo zależało mi, żeby wypowiedzieć się w piosenkach tak jakby miał to być mój ostatni występ, jakby na świecie już nic więcej nie miało się wydarzyć. Stąd w moich pierwszych programach było tyle piosenek samobójczych, to dlatego sięgałem po wiersze Wojaczka.”

Kuba Sienkiewicz (1961) polski muzyk i lekarz

Wywiady i rozmowy
Źródło: wywiad dla gazety „Rzeczpospolita”, maj 2003

„Myślę, że po to są wiersze,
ich ruch ku sercu człowieka,
by szerzej szła, coraz szerzej
przez kontynenty jutrzenka…”

Konstanty Ildefons Gałczyński (1905–1953) polski poeta

Źródło: Kronika olsztyńska (1950), Pieśni (1953), X

O myślach , O myśleniu , Serce

„Tak, mam swój pamiętnik, ale nie w konwencjonalnym sensie. Nie opisuję, co się zdarzyło danego dnia, nie utrwalam swoich odczuć. Zamiast tego umieszczam w notesie rozmaite cytaty, kawałki wierszy, które znaczą dla mnie coś szczególnego. Nikt tego nie czyta poza mną, nie muszę więc troszczyć się o przejrzystość. Zaglądając do dziennika, przypominam sobie konkretne wydarzenia i nastroje, które towarzyszyły dawnym wpisom. Chociaż coraz bardziej skłaniam się ku przekonaniu, że powinnam zacząć prowadzić normalny pamiętnik. Wokół mnie tyle się dzieje, że nie sposób zachować wszystkiego we wspomnieniach. Boję się, że kiedyś zapomnę o czymś ważnym. Dlatego chyba w końcu wezmę długopis i zabiorę się do roboty.”

Renée Zellweger (1969) aktorka amerykańska

Źródło: wywiad, 2007 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=37240

O zachowaniu , O czytaniu , Sens

„Nocą przychodzą do mnie gila, piosenki. Z lasu przychodzą. Zlatują się wesołe jak stado wróbli. Dręczą, dzwonią, wołają. Raz śpią ze mną, a raz spać nie dają. Między jedną a drugą słyszę cygańską muzykę, skrzypki, arfy, gitary, kastalety. I ja wtedy tańczę. Tańczy Cyganka jak liść na wietrze, jak dym z ogniska, jak słońca promyk wesoły, gorący. I nagle wszystko przepada w ciszy, a ja płaczę i tu mnie boli, pulsy… Doktór powiedział, ażeby ja nigdy już wierszy nie pisała. Zabronił mi przyjmować te piosenki w domu, bo mnie zabijają. Tylko gdzie się przed nimi schowam? Prawdę powiedzieć, ja jestem zadowolniona, jak przychodzą. Od razu cały tabor stoi mi przed oczami.”

Papusza (1908–1987)

Źródło: Angelika Kuźniak, Papusza, op. cit., s. 24–25.

O domu

„Między wierszami tej książki tkwiła opowieść niemająca nic wspólnego z Małym księciem! (…) Słowa pod słowami, opowieść pod opowieścią. Techniki zaawansowanej lektury…”

José Antonio Cotrina (1972)

Między wierszami

O książkach

„Ten wiersz zajmuje się językiem na bardzo prostym poziomie.
Patrz, jak do ciebie mówi. Wyglądasz przez okno
Lub udajesz niepokój. Masz go, ale i nie masz.
Tracisz go, on traci ciebie. Tracicie siebie nawzajem.
-
Wiersz jest smutny, bo chce być twój, a nie może.”

John Ashbery (1927–2017) amerykański poeta

Źródło: Paradoksy i oksymorony z tomu Shadow Train, tłum. Agata Preis-Smith (http://readeatslip.com/2011/12/13/ashbery-paradoksy-oksymorony-wiersz-jest-toba/)