Cytaty na temat wiersz (347 cytatów, strona 2)

„Dziewczęta wyraziły swój protest polityczny wierszami nietradycyjnej modlitwy przekazanej w sposób ekstrawagancki. To głos tylko, głos protestu, który narasta w społeczeństwie. Nie widzę podstaw, by temu głosowi nie dowierzać.”

Paweł Adelgejm (1938–2013)

broniąc dziewcząt z punkowej grupy Pussy Riot.
Źródło: Wacław Radziwinowicz, Tragiczna śmierć niepokornego rosyjskiego duchownego, „Gazeta Wyborcza”, 7 sierpnia 2013.

O śmierci

„Między wierszami, mówił profesor Muller; musisz czytać między wierszami. Nie chodzi o wydrukowany tekst, który biegnie od lewej do prawej, podając czarno na białym swoją opowieść, tylko o to, co jest pomiędzy, biało na czarnym; musisz czytać spacje i pozwolić, by umysł, czasem tak oporny, zapełnił je słowami, znaczeniami i uczuciami. I właśnie w tej chwili między linijkami tekstu zaczęły się pojawiać inne słowa – słowa, które nie zatrzymywały się na papierze, lecz skądkolwiek przybywały, przenikały wprost do jego skołowanej głowy, jak gdyby książka opowiadała mu zupełnie inną historię.”

José Antonio Cotrina (1972)

Między wierszami

O książkach , O emocjach , O historii , O czasie

„ten wiersz jest
po angielsku
to nic że
nic nie rozumiesz
popatrz na litery
wyrazy których nie znasz
kilka przecinków
i
kropka
którą łatwo rozpoznać
możesz”

Zbigniew Rossa (1956)

Źródło: Wiersz angielski

„Bo i na cóż mi te ody odwieczne
i czar elegii, który rzewność budzi.
Trzeba, by wiersze były niedorzeczne -
nie tak, jak u ludzi.”

Anna Achmatowa (1889–1966) rosyjska poetka

Tom Siódma księga (1946–1959)
Źródło: Bo i na cóż mi te ody…, tłum. Anatol Stern

O ludziach

„W więzieniu byliśmy odcięci, czytanie gazet było zabronione. Ale udawało się nam przemycać gazetę. Powoli, na odległość, poznawałem Rosario, ponieważ pisała do La Prensa i była poetką. Ja też lubię pisać, więc mieliśmy coś wspólnego, wysyłałem jej wiersze.”

Daniel Ortega Saavedra (1945)

Źródło: Endy Gęsina-Torres, Wszechmogąca Rosario Murillo. Współprezydent http://www.wysokieobcasy.pl/wysokie-obcasy/1,96856,11260627,Wszechmogaca_Rosario_Murillo__Wspolprezydent.html, 5 marca 2012, wysokieobcasy.pl

O czytaniu , O odległości

„Wiersze to jeszcze jeden sposób mówienia do drugiego człowieka – i do samego siebie. Są tacy, co uważają, że człowiek, który je tworzy, szuka własnych przeżyć. Czy o to tylko chodzi? Wydaje się, że powinien odnajdywać prawdę, która go przerasta, tę, która stale się mu wymyka, Prawda ta jest tak obszerna, że chociaż było tylu wspaniałych poetów, wciąż pojawiają się nowi i podejmują jeszcze raz ten sam trud.”

Jan Twardowski (1915–2006) poeta polski, duchowny katolicki

O prawdzie

„Zwróćże mi, niewdzięczniku, wszystkie wiersze Cyda,
A poznasz wtedy jasno, oskubana wrono,
Że ci ta twoja pycha rozgłosu nie przyda −
Mnieś to winien twą całą sławę niezmierzoną.”

Jean de Mairet (1604–1686)

oskarżenie Pierre'a Corneille'a o plagiat z Młodości Cyda hiszpańskiego poety Guillen de Castro. Corneille z tego utworu istotnie korzystał.
Źródło: Jerzy Adamski, Historia literatury francuskiej. Zarys, Wrocław 1989, s. 76, tłum. J. Dackiewicz

O historii , O literaturze

„autobus ogrzeje nam ręce udając że nie jesteśmy sami
zanim zagarnie do siebie sztywny wiersz o rybach i lodzie
i usadzi w miękkiej sadzawce snu który już rozchodzi się”

Marta Kapelińska (1988)

Źródło: Dorzecza

O rybach

„Jako dziecko uczyłam się liter nie przy pomocy alfabetu, ale wiersza Pani Twardowska Mickiewicza, czytał mi go mój ojciec. Pierwszą literą było więc nie „a”, ale „j”, bo wiersz zaczyna fraza „Jedzą, piją, lulki palą.””

Joanna Szczepkowska (1953) aktorka polska

Inne wypowiedzi
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Wrocław, 6 maja 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/pttst.htm

O dzieciach , O piciu , O czytaniu , O pomocy

„Wydaje mi się, że w wypadku tak specyficznej dziedziny, jaką jest poezja, tkanka tekstu rzadko bywa jednolita. Co więcej, chyba nawet nie powinna być jednolita. Wiersze, które powstają jako efekt programowej organizacji bólu i utraty, zawsze wydawały mi się nieco podejrzane. Nie sądzę zresztą, aby można było stworzyć uniwersalną regułę przetwarzania materii lirycznej, jakiś przepis na wiersz. Podobnie jest zresztą w życiu: czasami się zwierzamy, czasami żartujemy, a czasami po prostu drapiemy się z nudów po głowie. Mam wrażenie, że każdej formie aktywności przypisana jest określona pula możliwych zachowań językowych. Zdaję sobie sprawę, że teraz przemawia przeze mnie pragmatyk, ale takie ujęcie pozwala się zdystansować i trochę odetchnąć.”

Marcin Orliński (1980)

Źródło: Maciej Topolski, Nagła użyteczność wyszczerbionych słów, „Rita Baum” nr 20, 2011.

O zachowaniu , O wrażeniach

„Spalone wiersze
żyją wokół ciebie
Ich szepty, szelest, chrobotanie
modlitwa dziecka czystym głosem
przeciągły i ochrypły krzyk
o pomoc”

Doris Kareva (1958)

Źródło: ***, tłum. Aarne Puu

O dzieciach , O pomocy

„Znów więc ten Chopin, od którego uciekałem pod koniec lat osiemdziesiątych, który wypełnił całą dekadę swoją muzyką. Począwszy od strajków w Gdańsku i Szczecinie, od zakładania Solidarności – był wciąż w tle. Patriotyczny podmuch muzyczny. Wykorzystywali go organizatorzy mszy za ojczyznę i opozycyjnych wieczornic, twórcy anty-reżimowych filmów i władza – na wszystkich poziomach przekazu. Muzyka Chopina współbrzmiała z powtarzanym w kółko wystąpieniem towarzysza generała, ogłaszającego wprowadzenie stanu wojennego. Była wręcz jedyną muzyką, jaką można było usłyszeć w radiu w pierwszych dniach tego stanu. A potem rozbrzmiewała na rozpoczęcie i na zakończenie programów telewizyjnych i radiowych, przed przemówieniami i po przemówieniach. Rozbrzmiewała – jeśli nic innego nie można było zaproponować – jako wypełniacz lub jako ważny punkt programu. Słychać ją było, gdy na budynkach pojawiły się hasła: „Wrona skona” i „Zima wasza, wiosna nasza”, gdy czołgi jeździły po ulicach i żołnierze grzali dłonie przy koksownikach, gdy opozycjoniści ośmieszali esbeków i gdy esbecy zabijali opozycjonistów, gdy milicjanci pałowali krnąbrne społeczeństwo i gdy społeczeństwo rzucało w nich kamieniami lub zapalało świece w oknach. Preludia, mazurki, walce nadawał Głos Ameryki, Radio Wolna Europa i następcy Macieja Szczepańskiego. Wszyscy przymilali się do Chopina, wszyscy go puszczali i wszyscy słuchali – stojąc w kolejkach za papierosami i wołowiną z kością, w czasie przesłuchań i akademii, idąc ze strachu na wybory i czytając wydane w podziemiu wiersze Miłosza, ciesząc się, gdy Lechowi Wałęsie przyznano Pokojową Nagrodę Nobla i gdy zniesiono kartki na masło, oglądając w telewizji parodię procesu Piotrowskiego i jego kolegów, i chowając księdza Popiełuszkę. Słuchaliśmy tej naszej muzyki z coraz większym znudzeniem, z coraz większą dezaprobatą.”

Krzysztof Niewrzęda (1964) polski prozaik, poeta i eseista

Źródło: Koncert wyszehradzki – Pogranicza Nr 4/2002

O strachu , O muzyce , O wiośnie , O zimie

„Złożony charakter. Świnia i perły. Spotkałam go w 1914 w crémerie. Siedziałam naprzeciw niego. Haszysz i brandy. Żadnego wrażenia. Nie wiedział, kim jest. Wyglądał brzydko, dziko i chciwie. Znów spotkałam go w Café Rotonde. Był ogolony i uśmiechnięty. Ładnym gestem uniósł czapkę, zarumienił się i zaprosił mnie do obejrzenia swoich prac. I poszłam. Zawsze nosił w kieszeni książkę z wierszem. (…) Pierwszym olejem był Kisling. Nie czuł szacunku do nikogo poza Picassem i Maxem Jacobem. Nie cierpiał Cocteau. Nigdy nie zrobił niczego dobrego pod wpływem haszyszu.”

Beatrice Hastings (1879–1943) pisarka angielska

o Amedeo Modiglianim.

O wrażeniach , O charakterze , O cierpieniu

„Należy każdego dnia posłuchać krótkiej pieśni, przeczytać dobry wiersz, zobaczyć wspaniały obraz i jeśli byłoby to możliwe – wypowiedzieć kilka rozsądnych słów.”

Johann Wolfgang von Goethe (1749–1832) niemiecki poeta

Pozostałe

Obraz

„Jako brytyjski aktor grywałem często w teatrze, w sztukach Czechowa, Ibsena, no i oczywiście Szekspira. Na scenie nauczyłem się, że najlepsze role napisane są tak, aby to, co w nich najistotniejsze, widać było dopiero między wierszami.”

Damian Lewis (1971) aktor brytyjski

Źródło: Yola Czaderska-Hayek, Zagrałem Bonda. Gwiazda „Homeland” w Stopklatce!, stopklatka.pl, 24 października 2012 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=91783

O gwiazdach

„Staram się, aby słowa w moich wierszach odetchnęły. Może nie mają u mnie takiej frajdy, jak u innych poetów, ale przynajmniej nie czują się wykorzystywane.”

Wojciech Bonowicz (1967)

Źródło: Krystyna Dąbrowska, Wojciech Bonowicz, culture.pl, grudzień 2012 http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_bonowicz_wojciech

„Droga, którą idę, jest jak pierwszy własny wiersz,
uczę się dopiero widzieć świat, jaki jest (…).”

Janusz Kondratowicz (1940–2014) polski poeta, satyryk

Źródło: piosenka Droga, którą idę z repertuaru Czerwonych Gitar

O świecie

„Myślę, że nie wszystko jest brudne na tym zafajdanym świecie i nie wszystko oprócz moczu jest gównem. Są jeszcze piękne sprawy i istnieją jeszcze prawdziwe przyjaźnie. Nawet prawdziwa sztuka istnieje, tylko że wszystko jest zafajdane i nie mamy przejrzystości obrazu. Czasami choćby za ścianą może żyć wielki człowiek, a my nie będziemy o tym wiedzieli i może nawet nie dowiemy się o tym, dopóki któregoś dnia ten człowiek nie umrze. Wtedy okaże się, że był wielki, bo w jego szufladzie znaleziono piękne wiersze. W naszym zafajdanym świecie bardzo często nie możemy dojrzeć kryształów, depczemy je nogami, tratujemy racicami perły jak świnie.”

Maciej Maleńczuk (1961) polski artysta rockowy, poeta

Źródło: Tomek Modzelewski, Maciej Maleńczuk: „Więzienie”, nuta.pl http://www.nuta.pl/wywiady/d/1/96/

O sztuce , O myślach , O myśleniu , Obraz

„Samotność jest w jakimś stopniu przypisana pisarstwu, pisanie jest możliwe tylko w samotności – nie można nagle w tłumie zacząć pisać wiersza.”

Julia Hartwig (1921–2017) poetka polska

Źródło: Błyski, jakich nie było, z Julią Hartwig rozmawia Jarosław Mikołajewski, „Gazeta Wyborcza”, 19 grudnia 2002

O samotności

„Co ja, jako poeta, uważam w poezji za najważniejsze? Przede wszystkim to zagęszczenie, którego nigdzie indziej nie można osiągnąć. Z niego wynika przecież niemieckie określenie: Dichter oznaczające poetę. Dichten znaczy bowiem nie tylko pisać wiersze, ale również zagęszczać (od dicht – gęsty). Bo jeśli chce się dotrzeć do granicy niewypowiedzianego, trzeba bardzo oszczędnie operować słowem.”

Krzysztof Niewrzęda (1964) polski prozaik, poeta i eseista

Źródło: Mniej oświetlona strona parnasu – „AKANT” Nr 6/2002

„Kim chciałbym być
Poetą i chciałbym pisać wiersze
o Warszawie byłyby najpiękniejsze.
Pisałbym je nad Wisłą wymyślał z serca, z głowy,
pisałbym je w Łazienkach, na liściach kasztanowych.”

Tadeusz Kubiak (1924–1979) polski poeta

Źródło: Kim chciałbym być

Serce

„Jako dziecko potwornie się jąkałem. Kiedy po raz pierwszy wszedłem na scenę w szkolnym przedstawieniu, nagle przestałem się jąkać. To było niesamowite! Za każdym razem, kiedy wchodziłem na scenę, kłopoty z mówieniem znikały bez śladu. No a poza tym odkryłem, że aktorstwo to niezła zabawa. Naprawdę. Choć w moich ustach być może zabrzmi to dziwnie, uważam, że aktorstwo jest formą artystycznej ekspresji. Gdybym umiał rzeźbić, to zająłbym się rzeźbą. Gdybym umiał śpiewać, to byłbym piosenkarzem. Gdybym pisał wiersze, to zostałbym poetą. A tak uprawiam jedyną dziedzinę sztuki, jaka mi została. Każdy film stanowi dla mnie naukę. Próbuję grać za każdym razem trochę inaczej, dzięki czemu wciąż nie straciłem zainteresowania tym zajęciem. To wciąż fascynujące – wziąć strony z tekstem i próbować z nich stworzyć żywą postać. Jak dotąd nigdy mnie to nie znudziło.”

Bruce Willis (1955) aktor amerykański

Źródło: Wywiad http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=10109

O dzieciach , O nauce , O śpiewie

„Myślę też, że więcej ludzi pozyskałem sobie wierszami niż kazaniami. Język wiersza jest intymniejszy, mówi o przeżyciach, uczuciach, wzruszeniach. Dlatego wiersze są dla ludzi wrażliwych, których nie można lekceważyć.”

Jan Twardowski (1915–2006) poeta polski, duchowny katolicki

O ludziach , O emocjach , O myślach , O myśleniu

„To był niespokojny duch. Dla niej liczyła się twórczość, miłość, rozmowa. Była osobą bardzo delikatną i wrażliwą, dzięki czemu możliwe były te piosenki, wiersze i książki. To jednocześnie osoba bardzo zdecydowana i kategoryczna, kiedy zmierzała do jakiegoś celu. Zarówno kiedy celem było opublikowanie wiersza, wystawienie musicalu czy też miłość, czy też podróż – wówczas ona nagle zmieniała się w czołg, który miażdży wszystko po drodze.”

Daniel Passent (1938) dziennikarz polski, publicysta

o Agnieszce Osieckiej.
Źródło: Sławomir Koper, Życie artystek w PRL, Czerwone i Czarne, Warszawa 2011, ISBN 9788377000670, s. 54.

O miłości , O życiu , O książkach

„Można by nie pisać ci tego wiersza
a powtórzyć ten pierwszy, nie mój,
co w jeden dzień stał się
epitalamium.”

Renata Senktas (1979)

Źródło: Mniej więcej

„(…) wiersze
rodzą się przed nami, dużo wcześniej
niż nasz głos, w pradawnym księstwie nicości.”

Tomas Venclova (1937) litewski poeta

Źródło: Po wykładzie, tłum. Alina Kuzborska

„W moich książkach nie ma zadań z liczenia czy pisania, ale czytając wiersze, można poćwiczyć wymowę, nauczyć się, jak poprawnie mówić po polsku, a jakich form unikać; można się dowiedzieć, co to znaczy „mieć siano w głowie” albo „chodzić spać z kurami.””

Agnieszka Frączek (1969)

Źródło: Dzieci pytają: Jak pani produkuje książki?, czyli rozmowa z Agnieszką Frączek http://qlturka.pl/2015/12/11/dzieci-pytaja-jak-pani-produkuje-ksiazki-czyli-rozmowa-z-agnieszka-fraczek/, qlturka.pl, 10 maja 2011

O dzieciach , O książkach , O literaturze , O czytaniu

„Już samo pojęcie nowości, rozumiane awangardowo, wydaje mi się groteskowe. Mam wrażenie, że oddają się mu ludzie niedostatecznie wykształceni. Nie chcę przytaczać nazwisk, ale za dużo przeczytałem w życiu książek i zbyt wiele doświadczyłem na własnej skórze rozmaitych zjawisk, bym się miał teraz podniecać wierszem bez kropek. Prawdziwa nowość w literaturze polega na czym innym. Jeśli potrafię odtworzyć w polszczyźnie tok łacińskich zdań świętego Augustyna, jeśli frazy te na nowo płoną w moim języku, to znaczy, że udało mi się stworzyć nową jakość literacką.”

Zygmunt Kubiak (1929–2004) polski pisarz, eseista, tłumacz, propagator kultury antycznej

Źródło: Klasyczne miary i świat współczesny. Z Zygmuntem Kubiakiem rozmawia Paweł Czapczyk, Biblioteka „Więzi”, 2009, s. 131.

O ludziach , O książkach , O świecie , O literaturze

„Chyba po prostu urodziłam się, żeby być aktorką. Wiadomo było od zawsze, że nią zostanę, od dziecka ciągnęło mnie do teatru, tańca, muzyki. Zostałam zauważona w podstawówce, gdy recytowałam wiersze na szkolnych akademiach. Mój profesor powiedział nawet, że mam głos jak Armstrong.”

Krystyna Tkacz (1947) aktorka polska

Źródło: Nie muszę być na pierwszym planie, „Super Express”, 6 czerwca 2011 http://www.se.pl/rozrywka/plotki/nie-musze-byc-na-pierwszym-planie_189322.html

O dzieciach , O tańcu

„Kiedy przyjechałem do Warszawy w 1955 roku na egzamin do szkoły teatralnej z innego świata, z drewnianą walizeczką, teatr wywarł na mnie ogromne wrażenie. Złapał mnie jakiś fotograf przy kościele św. Floriana. Do dzisiaj mam zrobione przez niego zdjęcie. Właściwie nie znałem teatru przed egzaminem. Nie było wtedy telewizji, a teatry do takich małych miasteczek jak Augustów w ogóle nie przyjeżdżały. Moi wspaniali nauczyciele z liceum dostrzegli we mnie tę odrobinę talentu i pomogli mi skończyć szkołę. Bo z przedmiotów ścisłych miałem kiepskie oceny. Ciągle przecież uczyłem się wierszy!”

Janusz Michałowski (1937) aktor polski

Źródło: Nie jestem zachłanny, „Tele Tydzień” nr 9, 9 lutego 2004 http://www.plebania.pl/wywiady/michalowski.html

O wrażeniach , O nauczycielach , O zdjęciach

„Staram się, by poeta Krzysztof Niewrzęda istniał tylko w wierszach. I staram się nie utożsamiać z nim na co dzień. Próbuję żyć bez niego i być zwyczajnym człowiekiem. Wiem bowiem bardzo dobrze, jakie zagrożenia stwarza on dla mnie. I nie myślę tu jedynie o śmieszności przejawiającej się w ekstrawagancjach, egzaltacjach, czy mitomanii, rozwojowi których sprzyja przecież pisanie wierszy. Myślę raczej o straszliwych efektach długoletniego oddziaływania na psychikę tych wszystkich ekstrawagancji, egzaltacji i mitomanii.”

Krzysztof Niewrzęda (1964) polski prozaik, poeta i eseista

Źródło: Najwięcej miejsca trzeba zostawić dla ciszy – rozmowa Marleny Cieślik w „Poezja światłem i mrokiem w rozgrywkach o życie” (UŚ, 2005)

O życiu , O myślach , O myśleniu

„Organizowałyśmy wspólnie z koleżankami wieczorki, śpiewałyśmy piosenki żołnierskie z czasów powstań i inne patriotyczne, recytowałyśmy wiersze Mickiewicza i Słowackiego. Mojej miłości do wielkiej polskiej poezji romantycznej i do bohaterów powstań narodowych pozostałam zawsze wierna. Od 1946 r. piszę o Mickiewiczu, zwłaszcza o jego koncepcji folkloru słowiańskiego, odszukuję w archiwach Lwowa, Wilna, Syberii pamiętniki, listy i notatki patriotów, świadczące o dużym wpływie wieszcza Adama na ich umysły.”

Dora Kacnelson (1921–2003) polska historyk, literaturoznawca i slawistka, badaczka dziejów Kresów Wschodnich i polskich zesłańców

Źródło: „Nasz Dziennik”, 28 grudnia 2002

O śpiewie

„Ja sam jestem nieśmiały. Książkę wydałem dlatego, że w pewnej chwili był to jedyny sposób dotarcia z moimi wierszami do mojego najważniejszego czytelnika, czyli Justyny. Chciałem również przekonać się o tym, czy moje wiersze znajdą innych czytelników. Myśląc w ten sposób wydawało mi się, że nakład jest jednak za duży. Okazało się, że konieczny jest dodruk.”

Piotr Macierzyński (1971) poeta polski

Źródło: Wywiad http://hum.uwb.edu.pl/~kolo/wy_mac.htm

O myślach , O myśleniu

„W bardzo głębokim sensie czytanie dobrego wiersza to odnajdywanie go w samym sobie.”

Jacek Gutorow (1970)

Źródło: „Nieustanna zmiana ostrości” – rozmowa Grzegorza Czekańskiego z Jackiem Gutorowem

O zmianach , O czytaniu , Sens

„Sztuka tworzy jedynie wiersze, tylko serce jest poety.”

André de Chénier (1762–1794)

L'art ne fait que des vers, le coeur seul est poëte. (fr.)
Źródło: Elegies, 1819

O sztuce , Serce

„Po dziewiąte:
Życie jest nic niewarte
Po dziesiąte:
Może jest wiersza warte?”

Rafał Wojaczek (1945–1971) polski poeta

Źródło: Poemat mojej melancholii

O życiu

„Jego krótkie opowiadania były zmanieryzowane i szablonowe i był rad, że ukazują się w ambitnych kwartalnikach o bardzo małym kręgu odbiorców. Jego wiersze, sam to wyczuwał, były okropne i zamieszczał je w mało znanych czasopismach literackich ukazujących się w Pretorii i na Isle of Wight oraz w angielskojęzycznych publikacjach uniwersyteckich w Bejrucie, Hiszpanii i w Teheranie. Czuł się bezpieczniejszy dyskutując o swojej poezji z ludźmi, którzy jej nigdy nie czytali.”

Joseph Heller (1923–1999) pisarz amerykański

Gold jak złoto

O czytaniu

„Poeta pisząc wiersz nie może całkiem trafnie ocenić, co się dzieje, ani na pewno określić, jaka część ostatecznego rezultatu wynika z pracy podświadomości, nad którą poeta nie ma kontroli, a jaka część jest świadomym tworem.”

Wystan Hugh Auden (1907–1973) angielski poeta i pisarz

Źródło: Ręka farbiarza i inne eseje

„Pomysły na wiersze przychodzą do mnie w tajemniczej formie. Trudno jest mi je zrozumieć, niezależnie od tego, czy są to kwestie na miarę życia i śmierci, czy raczej konkrety – niedalekie pielgrzymki.”

Eiléan Ní Chuilleanáin (1942)

Źródło: Grzegorz Czemiel, Ten ciemny element w poezji Rozmowa z Eiléan Ní Chuilleanáin, dwutygodnik.com http://www.dwutygodnik.com/artykul/3450-ten-ciemny-element-w-poezji.html

O śmierci

„Na temat wiersza składa się tłum zapamiętanych przejawów uczuć, pośród których najważniejsze są wspomnienia spotkań ze świętymi istotami lub zdarzeniami. Poeta stara się przekształcić ten tłum we wspólnotę, wpisując go w towarzystwo słów”

Wystan Hugh Auden (1907–1973) angielski poeta i pisarz

Źródło: Ręka farbiarza i inne eseje

O emocjach

„Dziś wiem, że można pisać poezję po Oświęcimiu i można pisać poezję „po Tadeuszu Różewiczu”.
Ale wiem też, że bez znajomości Jego Poezji, nie byłbym dziś poetą, pewnie bym poezję porzucił. I wiem, że nie można być współczesnym poetą, nie mierząc się z Jego Poezją, nie znając Jej.
Mistrz wiele swoich wierszy poświęcił Matce. Ośmielę się napisać, że on sam jest Matką współczesnej poezji polskiej – tak wielu poetów wydał na świat, i tak różnych. Tak wielu dużo mu zawdzięcza. Czuję się jednym z nich. Nie wiem kto jest Ojcem poezji polskiej, ale Matką na pewno Tadeusz Różewicz – tyle w Nim i w Jego Poezji dobroci i pochylenia. Ojcem był Jan Kochanowski.”

Sławomir Matusz (1963) poeta polski

Źródło: Różewicz, moja matka; „Śląsk”, nr 10(192)/2011, s. 35.

O świecie , O matce

„Odrodzenie nauczyło nas – albo nauczyło na nowo – opłakiwać zmarłe dzieci. Luter głęboko przeżył utratę szesnastoletniej córki Magdaleny. Jest rzeczą charakterystyczną, że największy polski poeta wieku XVI, humanista Kochanowski, najlepsze swoje dzieło, Treny, poświęcił córeczce Urszuli, która umarła, mając dwa i pół roku. Oczywiście utwór jest starannie wypracowany, czasem przeładowany erudycją, jednakże jego szczerość nie budzi wątpliwości; ona decyduje o wartości jego najpiękniejszych wierszy, „przejrzystych i czystych jak łzy.””

Jean Delumeau (1923–2020) francuski historyk

Cywilizacja odrodzenia (1967)

O dzieciach , O czasie , O wieku , O szczerości

„Nie umiem napisać, jak ciebie kocham.
Lękam się ckliwej poetyczności,
Lękam się bezcielesności.
Ach, gdyby wiersz mógł być jak ciało”

Anna Kamieńska (1920–1986)

Źródło: Nie umiem napisać…

Kochać się

„Wiele dałbym za to, żeby
Ten wiersz był pudełkiem
zapałek, odkrytą lampką
na biurku, kwitkiem z pralni.
To marzenie czyni mnie
poetą.”

Julian Kornhauser (1946) polski poeta

Źródło: Traktat poetycki

Pudełko

„Jonasz nie zdążył zobaczyć, jak jego wiersze interpretuję na scenie, ale zdążył wysłuchać moich nagrań. Z tekstami, które przed laty dostałam, do dziś trudno mi się rozstać. Są uniwersalne, ponadczasowe, dotyczą każdego człowieka. Noszą w sobie jakąś ludzką cielesność.”

Hanna Banaszak (1957) polska piosenkarka

o Jonaszu Kofcie.
Źródło: Wywiad, 2008 http://poznan.naszemiasto.pl/wydarzenia/931994.html

O lecie

„Nadto się zagęściły dziś w kraju poety.
Niejedno narzekanie i z wyższych ust słyszę,
Że zdolny i niezdolny bez braku wiersz pisze.”

Franciszek Ksawery Dmochowski (1762–1808)

Sztuka rymotwórcza. Poema we czterech pieśniach, Pieśń pierwsza

„Wydaje mi się, że mój sposób postrzegania i przeżywania świata jest raczej punktowy. To się objawia w różnej formie: wolę miniatury niż wielkie płótna, opowiadania niż powieści, krótkie wiersze niż poematy. Można to traktować jako skazę, ale można też jako dar – umiejętność skupienia na fragmencie, detalu, który innym umyka.”

Wojciech Bonowicz (1967)

Źródło: Magda Łuka, Przekroczyć to, co horyzontalne, studnia.net.pl, 5 maja 2011 http://www.studnia.net.pl/2011/05/05/przekroczyc-to-co-horyzontalne/

„Nieprzypadkowo najwięcej samobójstw wśród artystów popełniają poeci. Poezja może więc mieć ogromny wpływ na tych, którzy ją piszą i w tym sensie można powiedzieć, że tworzy człowieka. Tylko że ten człowiek bardzo często ulega destrukcji. Tak jak Edward Stachura, który zresztą doskonale zdawał sobie z tego sprawę. Wielokrotnie powtarzał, że „pisanie wierszy zżera jak rak, i że lepiej nie zajmować się poezją, o ile można się nią nie zajmować”. Z czasem zauważył jednak, iż od poezji nie sposób się uwolnić i powiedział wtedy: „Zrozumiałem, że poezja to jest sposób bycia, a nie pisanie wierszy; że poezja jest demonem i jeśli raz kimś zawładnie, to już nigdy go nie opuści”.”

Krzysztof Niewrzęda (1964) polski prozaik, poeta i eseista

Źródło: Najwięcej miejsca trzeba zostawić dla ciszy – rozmowa Marleny Cieślik w „Poezja światłem i mrokiem w rozgrywkach o życie” (UŚ, 2005)

O życiu , O samobójstwie , O czasie , Sens

„Jam wskroś Polakiem; stąd mam bodziec pierwszy
Do próżnowania i pisania wierszy.”

Krystyn Piotr Ostrowski (1811–1882)

Źródło: Antologia poezji głupich i mądrych Polaków, wybór Ludwik Stomma, Gdańsk 2000.

„Bardzo zgodni. Ale co to ma właściwie znaczyć? Zgodność jest wtedy, kiedy wiersz jest do rymu. Albo, co brzmi gorzej, kiedy w umowie wszystko się zgadza. A o miłości to można mówić wtedy, kiedy brak ci tchu, kiedy jest bezrozumna, kiedy odczuwasz brak, kiedy jest pięknie, chociaż nic się nie rymuje, kiedy jest szał… Kiedy już, na samą myśl o tym, że mógłbyś ją ujrzeć u boku innego, przesadziłbyś cały ocean, rozszarpując po drodze wszystko, co popadnie.”

Federico Moccia (1963)

Tylko ciebie chcę

O myślach , O myśleniu

„Małżeństwo – tłumaczenie prozą wiersza miłosnego.”

Sacha Guitry (1885–1957)

O małżeństwie

„Oznacza mieć odwagę, mieć godność. Oznacza wierzyć w ludzkość. Oznacza kochać, nie pozwalając, by miłość stała się kotwicą. Oznacza walczyć. I zwyciężać. Wiesz, mniej więcej to, co mówi Kipling w wierszu zatytułowanym Jeśli.”

Aleksandros Panagulis (1939–1976)

A czym dla ciebie jest człowiek?
zapytany przez Orianę Fallaci, co oznacza bycie człowiekiem (z wywiadu udzielonego we wrześniu 1974 w Atenach).
Źródło: Oriana Fallaci, Wywiad z historią, op. cit., s. 701.

O miłości , O historii , Kochać się

„Z całym uznaniem dla urody wielu rodzajów i gatunków literackich Wisławy Szymborskiej, to ona bawiła się słowami, ale ta zabawa mogła się odbyć gdziekolwiek. Ja w jej wierszach nie gustowałam, bo dla mnie ważniejsze jest, aby poeta towarzyszył Polakom w trudnych chwilach narodu. Wisława Szymborska nie towarzyszyła nam w odzyskiwaniu Polski, w odzyskiwaniu suwerenności. Nie pamiętam jej poezji, która by porywała. (…) Wisława Szymborska kojarzy mi się z Noblem, ale nie kojarzy mi się z Polską, z polską wierzbą, nie kojarzy mi się ani z polską przyrodą, ani polską historią.”

Krystyna Pawłowicz (1952) polska polityczka, prawniczka

o Wisławie Szymborskiej tuż po jej śmierci.
Źródło: wypowiedź dla Programu I Polskiego Radia, przedruk Krystyna Pawłowicz z PiS o Szymborskiej: Nie gustuję w tej postaci http://wiadomosci.dziennik.pl/polityka/artykuly/378018,krystyna-pawlowicz-z-pis-o-szymborskiej-nie-gustuje-w-tej-postaci.html, Dziennik.pl, 4 lutego 2012

O śmierci , O historii

„Nade wszystko muzyki! Dla niej
Przenoś wiersz nieparzysty nad inne.”

Paul Verlaine (1844–1896) poeta francuski

De la musique avant toute chose,
Te pour cela préfe’re l’Impair. (fr.)

„Narzekamy na zalew złego stylu, ale i tak największym grafomanem jest życie, które mnoży się i nadpisuje w sposób wyzuty z kontroli. Mam słabość do długiej listy ludzkich niedostatków i nadmiarów, zboczeń i charakteropatii, chorób i aberracji. Dlatego w wierszach chętnie sięgam po słowa, które pochodzą ze stricte naukowego języka.”

Kamila Pawluś (1979) poetka i tłumaczka polska

Źródło: Maciej Woźniak, Kandydka idzie do miasta http://www.artpapier.com/index.php?page=artykul&wydanie=168&artykul=3577, ArtPapier nr 1 (217), 1 stycznia 2013

O życiu

„Ludzie czytają między wierszami, bo nie lubią poezji.”

Jacek Wejroch (1929)

O ludziach , O czytaniu

„Pisanie wierszy po Oświęcimiu jest barbarzyństwem.”

Theodor Adorno (1903–1969) niemiecki filozof, socjolog, teoretyk muzyki i kompozytor

Źródło: Prismen. Kulturkritik und Gesselschaft (1951)

„Po poecie zostaje często jeden wiersz. Szkoda, że nie wie, który, bo wtedy mógłby sobie darować inne wiersze.”

Tadeusz Gicgier (1927–2005)

„Stawiam sobie czasem trzy pytania: dlaczego piszę? do kogo piszę? Co myślę o swoich własnych wierszach?”

Jan Twardowski (1915–2006) poeta polski, duchowny katolicki

O myślach , O czasie , O myśleniu , Pytanie

„Czasami lubię zapisywać sny wierszami,
najczęściej nierymowanymi, bo jak można zrymować
ładunek elektryczny twojego nagiego ciała, które leży obok i
tę niespodziewaną ulewę, te zapocone okna?”

Andrij Lubka (1987)

Źródło: James Bond, tłum. Aneta Kamińska

„Od nie napisanych wierszy gnije dusza poety.”

Anna Janko (1957) polska poetka, pisarka, felietonistka, krytyk literacki

Dziewczyna z zapałkami

O duszy

„Moje pierwsze doświadczenia sceniczne to spotkanie z teatrem amatorskim w Otwocku, który ostatnio obchodził 85-lecie. Jako kilkuletni chłopak widziałem tam Zemstę – znakomicie się bawiłem. Dlatego nieco później wpadałem do nich na próby, czasami pozwolono mi zaciągnąć kurtynę, a to wbrew pozorom wcale nie takie łatwe. W liceum przynajmniej raz w miesiącu do warszawskiego Teatru Polskiego zabierał nas – grupę 40 rozbisurmanionych chłopaków – polonista, profesor Minakowski. Był maniakiem teatralnym, zaraził nas tą fascynacją i okiełznał nasze temperamenty. Z Teatru Polskiego zapamiętałem przede wszystkim piękną kurtynę z frędzlami, która mieni się do dziś. Wtedy ten świat za tą wspaniałą płachtą zaczął mnie fascynować. Bardzo często też profesor Minakowski i inni nauczyciele prosili mnie o przygotowanie wiersza na akademię, a to Odę do młodości, a to dwie strony z życiorysu Napoleona. Zwrócono wówczas uwagę na moją umiejętność wypowiadania na głos tekstu. Nawet któregoś dnia podszedł do mnie katecheta i zapytał: „Ignasiu, a nie poszedłbyś do seminarium?”.”

Ignacy Gogolewski (1931) aktor i reżyser polski

Źródło: Agnieszka Michalak, Ignacy Gogolewski o „32 omdleniach”, paleniu i wdzięczności do wieszcza, dziennik. pl, 26 kwietnia 2011 http://kultura.dziennik.pl/artykuly/332792,ignacy-gogolewski-o-32-omdleniach-paleniu-i-wdziecznosci-do-wieszcza.html

O świecie , O zemście , O nauczycielach , Chłopak

„W wierszu mym – wolność, równość, braterstwo,
wiersz mój zbroczony krwią swoich ran.
Jeśli ma zginąć, niech poprzez śmierć swą
głosi nadzieje: „No pasaran!””

Władysław Broniewski (1897–1962) polski poeta

Źródło: No pasaran!

O śmierci , O wolności

„Słuszniej by było, gdyby Gałczyński ukręcił łeb temu rozwydrzonemu kanarkowi, który zagnieździł się w jego wierszach.”

Adam Ważyk (1905–1982) poeta polski

Źródło: referat wygłoszony na V Zjeździe literatów polskich w 1950 roku, cyt. za: Bohdan Drozdowski, O poezji, Iskry, 1977, s. 223.

„Podobnie jak książę Machiavellego, w naszym obrazie renesansu kluczową postacią stał się dworzanin Castiglionego. Il Cortegiano przedstawia go jako człowieka „wszechstronnego” – równie biegłego w wojnie, co w literaturze, potrafiącego śpiewać, tańczyć, malować, pisać wiersze i zalecać się (…) do kobiet (…). Ta idealna postać zdaje się wcieleniem renesansowego ruchu odnowy.”

Baldassare Castiglione (1478–1529) pisarz włoski, dyplomata

o traktacie Castiglionego Il Cortegiano.

O kobietach , O wojnie , O literaturze , O śpiewie

„Wbrew mydłkom, których muza w całej bezczelności,
Sądząc starszych, zuchwałe prawo sobie rości
Reformowania wierszy, nie swoich jedynie,
Ale chce Greków zsadzić z piedestału ninie,
Rzymian, Hebrajów, całą starożytną kartę,
I rzec im w nos, że dzieła ich są diabla warte.
Ronsard w rzemiośle swoim byt tylko uczniakiem,
I byt mózgiem upartym, i wielkim dziwakiem;
Desportes niejasny; Bellay nazbyt łatwy; wreszcie
Belleau nie mówi zgoła, jak się mówi w mieście,
Ma słowa napuszone, górne, rozwierzgane,
Które dziś przez pospólstwo nie są uznawane (…)
Sądzą−ż, że jeśli starszych poetów lżyć będą,
To sami przez pogardę ich sławę posiędą?”

Mathurin Régnier książka Satires

Źródło: Satyry (fr. Satires), tłum. Leopold Staff

„Pisanie wierszy pozwala dotknąć żywego języka, zbadać jego granice, docenić wartość samego słowa i metafory pozbawionych pobocznych wzmocnień. Ważnym powodem uprawiania poezji jest i to, że pewnych nastrojów i stanów po prostu nie da się wypowiedzieć inaczej. Tylko przez wiersz.”

Ryszard Kapuściński (1932–2007) polski reportażysta, dziennikarz, pisarz i publicysta

Z mediów
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 20 lutego 2006

„A nie chcą [ludzie] zrozumieć pierwszej warstwy wiersza – dosłowności. Od razu chcą załapywać coś innego, niż jest.”

Miron Białoszewski (1922–1983) polski poeta

Źródło: wywiad, „Przekrój” 1967, nr 1134

O ludziach

„Na kolację filet z wiersza kupiony w dyskoncie spożywczym.
Cała Polska czyta dzieciom, cała wiara zapierdala po markecie.”

Kamil Wojciechowski

Źródło: Don Felipe nie płaci alimentów

O dzieciach , O wierze , O czytaniu

„Gdyby nie było Republiki, zostałbym chyba piszącym wiersze nauczycielem polskiego. Zacząłem się jednak spełniać literacko, publikując teksty piosenek, a kolejne płyty traktowałem jak tomiki poetyckie.”

Grzegorz Ciechowski (1957–2001) polski muzyk rockowy

O sobie

O nauczycielach

„Mrówki mają w życiu jeden cel.(…) Cały dzień pracują, żeby zdobyć jedzenie, rozmnażać się, zapewnić przetrwanie gatunku. Tak jak wielu ludzi. Większość ludzi. Praca, zakupy, dzieci, obiad, seks, sen… Dopiero kiedy tworzysz muzykę, piszesz wiersz, którego nikt nie zrozumie, malujesz obraz, a potem tniesz go na tysiąc kawałków, czytasz filozofię, pytasz, krzyczysz, płaczesz, szukasz doskonałości… Dopiero wtedy stajesz się… czymś więcej niż mrówką.”

Marcin Bruczkowski (1965) polski pisarz

Singapur, czwarta rano

O dzieciach , O ludziach , O jedzeniu , O seksie

„Wykorzystując każdą chwilę na rozwój i tworzenie, wygrywamy z czasem. Zostawiamy jakiś ślad – myśl, wiersz, obraz – nieważne, jak trwały. Ważne, by ktoś kiedyś mógł się na niego natknąć i z niego skorzystać.”

Halina Duczmal-Pacowska (1924)

O myślach , O czasie , O myśleniu , Obraz

„Geometria służy mi jak gramatyka, w języku ekspresji obrazu. Szkielet strukturalny, kompozycja i cięcie geometryczne dają klucz do lektury obrazu; inaczej byłoby jak dadaistów, którzy wkładali słowa do woreczka, a później wyciągali je pojedynczo, aby ułożyć wiersz.”

Augusto De Luca (1955)

Źródło: Flavio Squarcio, wywiad, „L'Italo Europeo”, 4 grudnia 2009 http://www.italoeuropeo.it/interviste/1829-intervista-graffiti-hunter-augusto-de-luca-si-racconta

Obraz

„Nic nie jest oryginalne. Kradnij ze wszystkiego, co wpływa na twoją inspirację lub napędza twoją wyobraźnię. Wchłaniaj stare filmy, nowe filmy, muzykę, książki, obrazy, fotografie, wiersze, sny, przypadkowe rozmowy, architekturę, mosty, znaki drogowe, drzewa, chmury, zbiorniki wodne, światło i cienie. Wybieraj tylko te rzeczy, z których masz kraść, które przemawiają bezpośrednio do twojej duszy. Jeśli tak zrobisz, twoje prace – i kradzieże – będą autentyczne. Autentyczność jest bezcenna; oryginalność nie istnieje. I nie zawracaj sobie głowy ukrywaniem swojego złodziejstwa – obnoś się z nim, jeśli masz na to ochotę. W każdym razie zawsze pamiętaj, co powiedział Jean-Luc Godard: „Nie chodzi o to, co skądś zabierasz – chodzi o to, gdzie zabierasz.””

Jim Jarmusch (1953) amerykański reżyser, scenarzysta, aktor i muzyk

O książkach , O duszy , O świetle , Obraz

„Biała Lokomotywa to oksymoron, poetycka metafora. W czasach, kiedy lokomotywy były po prostu czarne, pisanie o białej lokomotywie było wyrażeniem tęsknoty za innym, mniej szarym światem. Wiersz Edwarda Stachury odwraca mit Orfeusza i Eurydyki. To Eurydyka wysyła Orfeuszowi będącemu w piekle Białą Lokomotywę, która z krainy cieni, mroków, martwych, pustych wierszy ma zawieść go do żywego świata. Dla nas, pokolenia ludzi wędrujących po polskiej zapyziałej prowincji, jeżdżących czarnymi parowozami, Biała Lokomotywa była smugą światła. Mam wrażenie, że to określenie bardzo długo miało takie właśnie znaczenie dla młodych ludzi. Kolejne pokolenia pisały do tego tekstu swoją muzykę. Stała się symbolem.”

Jerzy Satanowski (1947) polski kompozytor, dyrygent i reżyser

o Białej lokomotywie Edwarda Stachury
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Warszawa, 6 listopada 2002 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/promowacm.htm

O ludziach , O świecie , O wrażeniach

„W tramwaju przeczytałem, że prowadzone są dodatkowe egzaminy do szkoły aktorskiej. Pomyślałem, że pójdę, spróbuję. Nauczyłem się wierszy Staffa. Do dziś nie wiem, czy bym zdał, gdyby nie Jacek Woszczerowicz. Kazał mi zagrać wariata, który nagle ma atak szału. Myślę, że dzięki temu zostałem przyjęty. Szkołę skończyłem w 1948 r. Zdałem egzamin, ale dyplomu nie odebrałem do dziś.”

Janusz Kłosiński (1920–2017) polski aktor i reżyser

Źródło: www.se.pl, 30 lipca 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/23015

O wariatach , O myślach , O czytaniu , O myśleniu

„Każdy człowiek tutaj ma coś swojego, coś, co jest najbardziej OSTATECZNE i najważniejsze, coś, co pomaga żyć, czepiać się tego życia, odbieranego nam tak usilnie i z takim uporem. Jeśli dla Zamiatina tym ostatecznym była liturgia Jana Złotoustego, to moją wartością „ostateczną” były wiersze.”

Warłam Szałamow (1907–1982)

Opowiadania kołymskie
Źródło: s. 147

„Najpiękniejsze wiersze Różewicza oscylują między konkretem, betonem, kurzem, a metaforą.”

Wojciech Marczewski (1944)

Źródło: wywiad, 2003 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=14607

„(…) poszedłem do rektora, którym był Dejmek. Chciałem się dowiedzieć, co zrobiłem źle, by się poprawić i wystartować w kolejnym roku. On odnalazł teczkę i mówi: „Wiersz dobrze, proza w porządku, scenka dobrze, poczucie rymu dobrze… Aaa, nie zdał pan, bo widzi pan, nie ma pan warunków zewnętrznych, a my w tym roku amantów potrzebujemy”. Po kilku latach udało mi się dostać do niego do Teatru Narodowego. Powiedziałem tylko: „Panie dyrektorze, niemożliwe żeby mnie Pan drugi raz odwalił”. Wyjaśniłem, że o szkołę chodzi i o mój brak warunków zewnętrznych. „Patrz pan, jaki człowiek był głupi” rzekł Dejmek i przygotował mi kartę wstępu na wszystkie próby „Żywotu Józefa”, do generalnej włącznie.”

Stanisław Ochmański (1929)

o niedostaniu się do szkoły filmowej.

„Chleba bochenek tam i flasza wina,Z wierszami książka, cienia odrobinaI Ty – i śpiew Twój przy mnie na pustkowiu,A rajem dla mnie ta pusta kraina.”

Omar Chajjam (1048–1131) perski poeta, astronom, filozof, lekarz i matematyk

Źródło: Rubayat, XI, tłum. Edward Raczyński

O książkach

„Ważne jest dla mnie, że poprzez swoje wiersze dotarłem do pewnych osób, do których z pewnością nigdy w życiu bym nie trafił. Dzięki pisaniu poznałem mnóstwo ludzi, z którymi nigdy bym się nie spotkał nie zaprzyjaźnił. Byłoby to pewnie niemożliwe, gdybym mówił tylko językiem „kościelnym.””

Jan Twardowski (1915–2006) poeta polski, duchowny katolicki

O ludziach

„Znacie już
Wiersz o abecadle,
Co z pieca
na łeb
Spadło nagle?
Ja
Chcę zwierzyć się z sekretu,
Który dziś wyjawić czas -
Kształty liter alfabetu
Spotka w życiu
każdy z was.”

Ryszard Marek Groński (1939–2018) polski pisarz, dziennikarz i satyryk

Wierszyki o literkach

O piekle , O czasie

„Prawdziwej krytyki, pogłębionego, indywidualnego czytania, szukam dziś u pisarzy. Mówią wprost albo między wierszami o stanie kultury i literatury, pokazując nie tylko to, jak pisać, ale również, jak czytać. Boję się gazetowych pokrzykiwań niecierpliwych recenzentów – ten rodzaj krytyki sprowadzony został do krótkich, błyskotliwych „zajawek”, biorących udział w wyścigu kreowanym na użytek wydawniczych korporacji…
Jestem za osobowością rosnącą z każdą przeczytaną książką. Osobowością poufnie informującą nas od czasu do czasu o swym wewnętrznym rozkwicie.”

Karol Maliszewski (1960) polski poeta, prozaik, krytyk literacki

Źródło: Literatura, rozkwit osobny http://szafa.kwartalnik.eu/45/htm/esej/maliszewski.html, sZAFa, kwartalnik literacko-artystyczny, nr 45, grudzień 2012.

O literaturze , O czasie , O czytaniu , O osobowości

„(…) dzieciństwo w teatrze jest bardzo przyjemne. Widzi się wiele ciekawych rzeczy… Do tej pory pamiętam taki moment, gdy po przedstawieniu stałam za kulisami i mogłam na chwilę wejść na scenę. I nagle zrobiło mi się tak jakoś dziwnie… Poczułam, że jestem w naprawdę szczególnym miejscu. Miałam wtedy zaledwie kilka lat, więc to musiało być naprawdę silne uczucie, skoro pamiętam je do dzisiaj! Ale, niestety: gdy w końcu sama zostałam aktorką, to się już nie powtórzyło. Na scenie zawsze towarzyszył mi stres czy skupienie, ale już bez takiego „dreszczu”… Zresztą, na początku, wcale nie chciałam być aktorką. Marzyłam, żeby pracować z dzikimi zwierzętami. Najpierw myślałam o ogrodzie zoologicznym, ale później, gdy pojawił się serial „Elza z afrykańskiego buszu”, moje aspiracje wzrosły. Praca na łonie natury, na sawannie… To dopiero wyzwanie! A potem ktoś mi uprzytomnił, że jak już skończę zoologię, to prawdopodobnie będę uczyć w szkole. No i jakoś mi przeszło… Później był okres, gdy bardzo lubiłam malować. Ale przełomowy moment nastąpił, gdy miałam anginę i nie chodziłam przez to do szkoły. Z nudów zaczęłam sobie nagrywać na magnetofon wiersze. I tak mnie to wciągnęło, że rok później zdawałam do szkoły teatralnej!”

Hanna Mikuć (1955) aktorka polska

Źródło: Hanna Mikuć – Zostałam aktorką przez... anginę http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/821/Hanna-Mikuc-Zostalam-aktorka-przez-angine.html

O emocjach , O myślach , O naturze , O zwierzętach

„Szczęśliwy przewoźniku krów! Nie śnisz o sławie i nie układasz wierszy na cześć królewskich zaślubin. I cóż cię obchodzą żeniący się królowie i księżniczki burgundzkie? Nie znasz innych margerytek prócz tych, które łąka kwietniowa daje do skubania twoim krowom. A ja, poeta, jestem wygwizdany, dygocę z zimna, winien jestem dwanaście solidów, a podeszwa mego buta tak jest przezroczysta, że mógłbyś jej używać zamiast szybki w twej latarni. Dziękuję ci, przewoźniku krów! Chatka twoja daje ukojenie memu oku, pozwala mi zapomnieć o Paryżu.”

Pierre Gringore (1475–1539)

Wypowiedzi z powieści Victora Hugo, Katedra Marii Panny w Paryżu
Źródło: s. 64.

O butach , Księżniczka

„Nie rozumiem, jak można pisać wiersze o księżycu. Jest tłusty i niechlujny. Dłubie w nosie kominów. Jego ulubione zajęcie to włazić pod łóżka i wąchać buty.”

Zbigniew Herbert (1924–1998) polski poeta

Źródło: Księżyc

O butach

„Skreślimy ostatni wiersz: „Przysięgam, że danych obietnic dotrzymam.””

Léon Blum (1872–1950) francuski polityk

dowiedziawszy się, że jego odezwa nie zmieści się na stronie gazety (trwała jego kampania wyborcza).
Źródło: Przemysław Słowiński, Sławni ludzie w anegdocie, Videograf II, Katowice 2009, ISBN 9788371837272.

O ludziach

„Doświadczenia starych pisarzy nie mogą nam pomóc. Wiersze tworzone przez masy są lepsze od utworów zawodowych poetów.”

Zhou Yang (1908–1989)

Źródło: Jakub Polit, Chiny, Warszawa 2004, s. 224

„Umarła żona. A od sadu
Przez okna wczesny wieczór szedł.
Dźwięk moich słów, mój lekki wiersz
Kadzidłem przepływały nad nią.”

Michał Choromański (1904–1972) pisarz polski

Źródło: Gdy moja żona gasła cicho, 27 kwietnia 1926

„Miałam swoje marzenia i potrzebę zdawania egzaminu do szkoły aktorskiej. Kiedy mówiłam w klasie wiersz, koledzy i pani słuchali, ale mnie interesowało to, że słowami, które ktoś napisał, mogę powiedzieć coś od siebie. Z tego powodu też chciałam uprawiać ten zawód. Bo ja nie mam charakteru aktorki.”

Aleksandra Justa (1969) polska aktorka

Źródło: Maciej Gajewski, W środku jest jakiś diabeł, „Pani” nr 11, listopad 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/151405.html

O marzeniach , O charakterze

„Byłaś mej pamięci wierszem,
Byłaś.
Byłaś moją myślą pierwszą,
Byłaś.
Lądów moich marzeń brzegiem.
A czym teraz będziesz? Nie wiem (…).”

Krzysztof Dzikowski (1938) polski satyryk i literat

Źródło: Byłaś mej pamięci wierszem

O myślach , O myśleniu

„(…) jeśli wiersze, to złe, jeśli piosenki – niezręczne (…).”

Zbigniew Bieńkowski (1913–1994) polski poeta, krytyk literacki, eseista i tłumacz

o tomie Piosenki Edwarda Stachury
Źródło: Marian Buchowski, Edward Stachura. Biografia i legenda, Opole 1993.

„Wiersz nie powinien znaczyć, ale być.”

Archibald MacLeish (1892–1982)

A poem should not mean, but be (ang.)
Źródło: Streets in the Moon. Ars Poetica (1926)

„Nie trzeba pisać wierszy ani sztuk teatralnych, żeby być twórcą: istnieje również twórczość czynów, która niejednokrotnie stoi znacznie wyżej.”

Johann Wolfgang von Goethe (1749–1832) niemiecki poeta

Pozostałe

„Wydaje mi się, że wiersz może spełniać funkcję wspólnotową, ale mam wrażenie, że nie czynią tego wcale najbardziej „publiczne” utwory.”

Eiléan Ní Chuilleanáin (1942)

Źródło: Grzegorz Czemiel, Ten ciemny element w poezji Rozmowa z Eiléan Ní Chuilleanáin, dwutygodnik.com http://www.dwutygodnik.com/artykul/3450-ten-ciemny-element-w-poezji.html

O wrażeniach