Cytaty na temat towarzysz (287 cytatów, strona 3)

„Zmarli są sierotami. Nie mają ojca, matki, dziewczyny, kochanki. Towarzyszy im tylko cisza, cisza jak skrzydełko ćmy. Ciało w spokoju, w bezruchu. Cisza. Idealny mrok śmierci.”

Stephen King książka Wielki marsz

Wielki marsz

O śmierci , O dziewczynach , O matce , O kochankach

„Obama właśnie znacjonalizował ni mniej, ni więcej, tylko General Motors. Towarzysz Obama! Fidelu, musimy być ostrożni, bo skończymy na prawo od niego.”

Hugo Chávez (1954–2013) polityk wenezuelski

podczas telewizyjnego wystąpienia, komentując przejęcie 60% udziałów w koncernie motoryzacyjnym General Motors przez rząd amerykański
Źródło: money.pl

„Ogłuszający huk padających ścian przypomniał nam starą opowieść o zagładzie Sodomy. Mój towarzysz powiedział do mnie:
– Pamiętasz, co w Chumeszu [Pięcioksiąg Mojżesza] mówi się o Sodomie? Musiało to podobnie wyglądać. I kto wie, czy na Warszawę, a może i na całą Polskę, nie spadnie taka sama kara jak na Sodomę, bo nie tylko Niemcy mordowali tu Żydów… A najboleśniejsze jest to, że nawet kiedy obchodzi się zwycięstwo, są jeszcze tacy, którzy świętują to żydowską krwią. – Masz rację – odpowiedziałem – ale nie zapominaj, że w Sodomie, jak mówi Chumesz, Bóg uratowałby miasto, gdyby znalazł się tam choć jeden sprawiedliwy (…). Tu jednak nie jest tak, nie wszyscy przecież są tacy jak ci, którzy mordowali i krzyczeli: „Śmierć Żydom!”. Nie możesz zapominać o tych, którzy nas uratowali, i o wielu innych.”

Chaim Icel Goldstein (1900)

Bunkier

O śmierci , O Bogu , O karze , O zwycięstwie

„Posłusznie melduje, że 14700 oficerów i policjantów oraz 11000 kontrrewolucyjnych obszarników to szpiedzy i sabotażyści (…), nieprzejednani (…) wrogowie władzy radzieckiej, którzy zostaną osądzeni przez (…) towarzyszy Mierkułowa, Kobułowa i Basztakowa.”

Ławrientij Beria (1899–1953) radziecki działacz komunistyczny, szef NKWD

fragment oficjalnego pisma Berii do Politbiura w sprawie polskich jeńców przetrzymywanych w Ostaszkowie, Kozielsku i Starobielsku.
Źródło: Simon Sebag Montefiore, Stalin. Dwór czerwonego cara

„Teatr jest dla mnie trudnym medium. Pewnie dlatego tak wiele czasu mu poświęcam. Zawsze bardzo silnie na mnie działał. Odkąd zaczęłam chodzić do teatru to uczucie, które towarzyszyło mi nieodłącznie, było przeważnie jakimś uczuciem lęku. Może to zabawna konstatacja, ale wygląda na to, że zaczęłam robić teatr „ze strachu”. Coś z tego lęku pozostało we mnie do tej pory. Z obawą wchodzę na widownię. Z przyjemnością oglądam przedstawienia, które „zabierają” mnie z sobą, ale nie zdarza się to zbyt często. Myślę, że z przedstawieniami jest tak, jak ze spotkanymi ludźmi – z jednymi idziesz w dalszą drogę, innych mijasz, jeszcze inni męczą cię swoją obecnością. Czasem mam kłopot z wytrzymaniem na widowni siedząc w środku rzędu, wolę usiąść bliżej drzwi, mam możliwość wyjścia.”

Anna Augustynowicz (1959)

Źródło: W łupinie orzecha, „Kurier Szczeciński” nr 23, 3 lutego 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/110550.html

O przyjemności , O strachu , O emocjach , O myślach

„W myśleniu o sztuce towarzyszyła Robakowskiemu zawsze idea mocy. „Energia emisyjna czystego światła” albo energia jako element biologiczny. Entuzjazm energetyczny rozsadza i w(y)lewa się w formę. To czysta moc pomnożona. Robakowski ogrywa witalność i wigor energetyczny we wszelkich możliwych aspektach.”

Józef Robakowski (1939)

Źródło: Aleksandra Hirszfeld, Robić sztukę po swojemu http://www.dwutygodnik.com/artykul/3875/, Dwutygodnik.com nr 90/2012

O myślach , O myśleniu

„Poinformowano mnie (…), że kobiety, które mają niemowlęta (…) znajdują się w strasznej sytuacji spowodowanej brakiem pokarmu, a przede wszystkim mleka. Śmiertelność wśród niemowląt była zastraszająca. Od naszych towarzyszy-szewców z terenu Starego Miasta (…) dowiedzieliśmy się, że w PWPW (Państwowa Wytwórnia Papierów Wartościowych) jest mleko w proszku. Udaliśmy się wówczas z tow. Dzięgielewskim do płk. „Wachnowskiego” i przedstawiliśmy mu sytuację. „Wachnowski” rozkazał zaatakować PWPW; rozkaz taki wydał powodowany względami nie tyle wojskowymi, ile chęcią zdobycia mleka dla głodnych dzieci. Było to szesnastego dnia Powstania – w akcji ponieśliśmy duże straty, jednakże zakończyła się ona całkowitym sukcesem. Zdobyliśmy mleko, a jednocześnie duże ilości czekolady, która bardzo nam się przydała.”

Stanisław Sobolewski (1680–1772)

Źródło: Socjaliści w powstaniu warszawskim 1944 r., wybór tekstów Krzysztof Dunin-Wąsowicz, Oficyna Graficzno-Wydawnicza Typografika, Warszawa 2004 http://www.lewicowo.pl/varia/viewpub/tid/2/pid/511.

O kobietach , O dzieciach , O stracie , O sukcesie

„Jak tam towarzysz Jasiński się ma?”

Rafał Grupiński (1952) polski polityk

Źródło: stenogram z posiedzenia Sejmu w dniu 11 maja 2016 r., s.23 http://orka2.sejm.gov.pl/StenoInter8.nsf/0/B302B3DF054A54DBC1257FB0005DF994/%24File/18_a_ksiazka.pdf

„Woda w naczyniu błyszczy, woda w morzu jest ciemna. Małe prawdy wyrażają się jasnymi słowami. Wielkim towarzyszy wielka cisza.”

Rabindranath Tagore (1861–1941) poeta i prozaik indyjski

O ciszy , O wodzie

„Tęsknota – to uczucie towarzyszy nam przez całe życie, siłą rzeczy ma wpływ na to, co robimy, na nasze poszukiwania, im bardziej się posuwany w czasie, im ta droga jest dłuższa, tym częściej wracamy do lat, w których wszystko było możliwe. Te powroty w nas do wspomnień, do ludzi, których już z nami nie ma, to uczucie, że coś przeminęło, ten brak jest ważny. Ale można starać się go dopełniać – czy nie dlatego tworzymy?”

Maja Komorowska (1937) polska aktorka

To najważniejsze zdanie w moim życiu.
Źródło: Maja Komorowska kończy 75 lat, culture.pl, grudzień 2012 http://www.culture.pl/kalendarz-pelna-tresc/-/eo_event_asset_publisher/L6vx/content/maja-komorowska-konczy-75-lat

O życiu , O ludziach , O emocjach , O poszukiwaniu

„To, co nam ma towarzyszyć na co dzień, co nam ma się śnić we snach, co nam się ma marzyć na jawie, to Dom, do którego idziemy.”

Mieczysław Maliński (1923–2017) polski duchowny katolicki, biograf Jana Pawła II

O domu , O snach

„Tęsknota za tym, co minęło, towarzyszy mi coraz częściej. Ale to nie są tylko utyskiwania starucha. Moi młodzi aktorzy też czują niewygodę tego świata. Niewygodę płynącą z wzajemnych stosunków, sposobu życia, chęci uciekania od rzeczywistości i zamykania się np. w świecie wirtualnym. Nas to uwiera. Dlatego tak chętnie wracamy do Fredry.”

Jan Englert (1943) aktor polski

Źródło: Dorota Wyżyńska, Jan Englert robi Fredrę, „Gazeta Wyborcza – Stołeczna” nr 94, 21 kwietnia 2007 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/38106,druk.html

O rzeczywostości

„Myślę, że to jest kwestia ilości bólu. Do pewnego momentu sumę przykrych doznań i dopustów bożych traktujemy jako cios, do którego nie należy się zbyt otwarcie przyznawać. Towarzyszy nam wtedy pewien rodzaj wstydu i onieśmielenia, gdyż chcemy jeszcze uchodzić za okazy zdrowia i młodości. Ale w chwili, gdy suma tych doświadczeń jest już tak potworna, że staje się częścią naszego istnienia biologicznego, zaczynamy się do tego przyznawać Przynajmniej tak było w moim przypadku.”

Christian Skrzyposzek (1943–1999)

w rozmowie ze Stanisławem Beresiem; Skrzyposzek był w literaturze polskiej wyjątkowy w swoistym ekshibicjonizmie narratorem choroby.
Źródło: Ludwik Stomma, Sławnych Polaków choroby, op. cit., s. 140.

O chorobach , O literaturze , O myślach , O myśleniu

„Każdy wędrujący człowiek ma zwierzę, które mu towarzyszy, przecież. Nawet jeśli go nie widzi albo nie wie o jego istnieniu. W zależności od tego, kim jest i co robi, matka zwierzęcia wybiera go i mówi do swego małego: „Ten człowiek jest dla ciebie, opiekuj się nim.””

Mario Vargas Llosa książka Gawędziarz

I zwierzę staje się jego cieniem, zdaje się.
Postać: Tasurinczi
Gawędziarz

O matce , O zwierzętach

„Przyszedłem do tego wojska z tak odległych światów myśli, tak obcy, a przecie nie przeżyłem już nigdy takiego uczucia jedności, koleżeństwa ludzi najróżniejszych klas, rang, formacji i przekonań, jak wtedy w pułku, kiedy wszystkich połączyło uczucie zagrożenia Polski, a śmierć tuż wiązała wszystkich w zupełnej równości.
Gdy wspominam te krótkie miesiące mego życia spędzone na froncie w 1920 roku, zdaje mi się, że tylko wówczas (u szczytu piramidy Piłsudski – Naczelnik Państwa, Wincenty Witos – premier, Eustachy Sapieha – minister spraw zagranicznych) – że tylko wtedy od rotmistrza i księcia Leona Sapiehy po porucznika i komunistę Władysława Broniewskiego, który ku pasji swych partyjnych towarzyszy do śmierci szczycił się głośno swym Virtuti Militari z 1920 roku – aż po tego żołnierzyka podsłuchanego „i wszystko za te ojczyznę k…. ją mać”, że tylko tam mógł Piłsudski, tak jak tego pragnął, tak pięknie „kosę zapleść.””

Józef Czapski (1896–1993) polski malarz i pisarz

Czytając
Źródło: s. 359–360 [Kosę zapleść, 1967]

O śmierci , O ludziach , O świecie , O emocjach

„Patrząc z perspektywy dotychczasowego życia, zauważyłem, że wygrane zazwyczaj towarzyszą przegranym. Zanim wreszcie nauczyłem się jeździć na rowerze, upadałem wiele razy. Nigdy nie spotkałem nikogo, kto grając w golfa, nie straciłby piłeczki. Nie znam też nikogo, kto nigdy nie zakochałby się bez wzajemności. Nigdy też nie spotkałem nikogo, kto jest bogaty i nie zdarzyło mu się stracić pieniędzy.”

Robert Kiyosaki (1947) amerykański ekonomista, teoretyk inwestowania

Bogaty ojciec, biedny ojciec

„Rosjanie dlatego nie potępili komunizmu, ponieważ chcą kontynuować tę wizję, mimo że dzisiaj ta ideologia raczej przymarła. Z kolei w Europie Zachodniej główne siły nie napierają, żeby uznać ten system jako zbrodniczy, ponieważ marksizm jest wciąż obecny w ideologii nowej lewicy. Gdybyśmy uznali ten system jako zbrodniczy, to cała symbolika, która temu towarzyszy, byłaby zakazana.”

Mieczysław Ryba (1969) polski historyk

Źródło: Ambasada z sierpem i młotem, naszdziennik.pl, 23 lutego 2010 http://www.naszdziennik.pl/index.php?dat=20100223&typ=po&id=po01.txt

O sile

„Gdy już traw, korzonków, myszy, psów, kotek, ścierwa nie stało; więźnie wyjedli, trupy wykopując z ziemie wyjedli, piechota się sama między sobą wyjadła i ludzie łapając pojedli. Truszkowski, porucznik piechotny, dwu synów swych zjadł; hajduk jeden także syna zjadł; drugi matkę; towarzysz jeden sługę zjadł swego; owo zgoła syn ojcu, ociec synowi nie spuścił, pan sługi, sługa pana nie był bezpieczen; kto kogo zgoła zmógł, ten tego zjadł, zdrowszy chorszego pozbył.(…) W tak tedy okrutnym głodzie nastąpiły rozmaite choroby, śmierci srogie, że na człowieka z głodu umierającego patrzeć z strachem i nie bez płaczu przychodziło, których wielem się napatrzył, ziemię pod sobą, ręce, nogi, ciało jako mógł żarł, a co najgorsza, że choćby rad umarł, a umrzeć nie mógł, kamień albo cegłę kąsał, prosząc Pana Boga, aby w chleb przemienił, ale ukąsić nie mógł.”

Józef Budziłło

relacjonując sytuację polskiej załogi na Kremlu na kilka dni przed kapitulacją w listopadzie 1612 r.
Źródło: Wojna moskiewska wzniecona i prowadzona z okazji fałszywych Dymitrów od 1603 do 1612 r., oprac.J. Byliński, J. Długosz, Wrocław 1995, s. 164.

O śmierci , O głodzie , O Bogu , O wojnie

„Prezydent Rosji Putin i kanclerz Niemiec Schröder objęci w czułym uścisku – oto widok, który towarzyszył podpisaniu umowy o budowie gazociągu na dnie Bałtyku. W chwili, gdy dwie kwestie zagrażają pokojowi i bezpieczeństwu gospodarki światowej, mianowicie: międzynarodowy terroryzm oraz wzrost cen i niestabilność na rynkach surowców energetycznych, gdy wszyscy rozumieją, że związanie z tym wymaga współdziałania w skali globalnej, gdy Unia Europejska powinna dać światu przykład zbiorowej mądrości i solidarności w działaniu, kanclerz Schröder i prezydent Putin głośno i jednoznacznie deklarują, że dla nich liczy się wyłącznie egoistycznie pojmowany interes Niemiec i Rosji. Fakt niepowiadomienia i nieskonsultowania z krajami, w których morskiej strefie ekonomicznej ma przebiegać gazociąg, jest wyrazem stosunku obu krajów do międzynarodowego prawa morskiego.”

Dariusz Grabowski (1950) polityk polski

Źródło: wystąpienie w Parlamencie Europejskim, 26 września 2005 http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//TEXT+CRE+20050926+ITEM-012+DOC+XML+V0//PL&language=PL&query=INTERV&detail=1-042

O świecie , O pokoju

„Moje życie cały czas jest na cienkiej lince i nigdy nie wiem, kiedy spadnę. Za mną nic nie stoi. Nic. Wychowałam się w świecie antyku, mojemu dzieciństwu towarzyszył Sokrates. Ogromne wrażenie zrobiła na mnie jego decyzja, kiedy mógł uniknąć śmierci, a jednak uznał, że on również powinien podlegać prawu.”

Joanna Szczepkowska (1953) aktorka polska

Inne wypowiedzi
Źródło: „Existence” nr 3, jesień 2009.

O życiu , O śmierci , O wrażeniach , O decyzjach

„Oprócz Jana Andrzeja Morsztyna, później Gałczyńskiego, Boya, Tuwima, Pawlikowskiej lub takiej osobowości jak Anna Świrszczyńska ten gatunek i temat praktycznie w Polsce nie istnieje. Tu leży chyba najgłębsza na mapie ludzkości depresja kultury erotycznej. Ale nie bez wyjątków! Nie wynika to z charakteru narodowego Polaków. Na taki stan rzeczy złożyły się odwieczne tradycje kościelnej hipokryzji, rubaszności szlacheckiej, nędzy ludowej i literackiego prostactwa w połączeniu z nieobecnością kultury mieszczańskiej. Przez długie lata cokolwiek u nas wykraczało poza dopuszczalne rejony westchnień i ślubu, kwiatków i motylków, odsyłano z oburzeniem do piekła pornografii. A już nie daj Boże, jeśli płci towarzyszył humor czy jakakolwiek lekkość ujęcia! Choćby tzw. obscena poetyckie Boya. Do tej pory właściwie nikt ich nie wydał.”

Robert Stiller (1928–2016) polski tłumacz i pisarz

Źródło: „Wysokie Obcasy”, 12 lipca 2009

O Bogu , O piekle , O charakterze , O ślubie

„Ewolucja muzyki XX wieku, zerwanie z tonalnością, dodekafonia, aleatoryzm, pierwsze eksperymenty z muzyką konkretną, a w końcu możliwość utrwalania na płycie i taśmie wyznaczyły kierunki rozwoju w następnych dziesięcioleciach. Muzyka stała się powszechnie dostępna nie tylko z poziomu sal koncertowych czy ludowych festynów, ale także w domu. Okazało się, że istnieje ogromne zapotrzebowanie społeczne na muzykę odartą z patosu filharmonii, bardziej rozrywkową, mogącą towarzyszyć ludziom na co dzień. Jazz, blues, rock&roll, a potem rock torowały sobie niezależnie drogę do słuchaczy, równolegle do muzyki określanej mianem poważnej. Twórcy awangardowi dostrzegli wielki potencjał w instrumentach elektronicznych, które po wojnie zaczęły stopniowo zdobywać studia eksperymentalne rozgłośni radiowych, a później stawać się normalnym instrumentarium wykorzystywanym w procesie twórczym. Kraftwerk zaczynał na początku lat 70., w okresie przez wielu uważanym za jeden z najbardziej płodnych i twórczych w dziejach muzyki współczesnej. Psychodelia, rock progresywny czy eksperymenty z elektroniką były wyznacznikami zmian mentalności młodego pokolenia, które nie chciało już słuchać Elvisa Presleya czy skocznych piosenek The Beatles, a znaleźć w dźwiękach ulubionych wykonawców coś mistycznego, pozwalającego oderwać się od rzeczywistości.”

Przemysław Mieszko Rudź (1976)

Źródło: Tomek Nowak, Kraftwerk jest tu, muzyka.pl, 26 czerwca 2013 http://www.muzyka.pl/wywiady/strona/229/1.html

O wojnie , O muzyce , O domu , O rzeczywostości

„Miłość to czas najbujniejszej siły; towarzyszy jej bliska obecność śmierci.”

Sakaguchi Ango (1906–1955)

O miłości , O śmierci , O sile , O czasie

„W spektaklach teatru tańca słowo bywa budulcem, ale w mojej praktyce opieram się głównie na ruchu i towarzyszeniu mu innych sztuk, jak malarstwo czy właśnie muzyka. A ruch zawsze podporządkowany musi być treści, nie odwrotnie. Technika nie może być celem samym w sobie.”

Paulina Wycichowska (1976)

Źródło: Łukasz Kaczyński, Paulina Wycichowska o premierze Teatru Logos, „Polska Dziennik Łódzki”, 7 września 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/123058.html?josso_assertion_id=31AA6A63AFCF514B

O muzyce , O tańcu , O malarstwie

„Przyspieszającemu wciąż postępowi wiedzy towarzyszą wielkie nadzieje i dużo radości. (…) Ja martwię się raczej tym, że ów postęp, zwłaszcza biotechnologii, doprowadzi do poważnego zakłócenia równowagi społecznej. Może on bowiem w nieprawdopodobny sposób zwiększyć potęgę i siłę nacisku pojedynczych zrażonych do świata jednostek czy małych grup. Wystarczy kilku frustratów wyposażonych w moc, jaką daje technologia, by spowodować kataklizm, który zniszczy całe nasze społeczeństwo.”

Martin John Rees (1942)

Źródło: Nowy renesans

O wiedzę , O sile

„Tak narodziła się tradycja, która towarzyszy ludzkości do dzisiaj: Niecywilizowanych, którzy mordują, trzeba w cywilizowany sposób wymordować. Niech żyje cywilizacja.”

Andrzej Sapkowski (1948) polski pisarz

Źródło: Świat króla Artura, wyd. Supernowa; s. 50

O świecie

„Coraz rzadziej myślę o alkoholu jak o sposobie zdobywania niewieściego serca. Ale jeżeli miałby mi alkohol towarzyszyć na tej drodze, to wino jest dobre, bo nie zwala z nóg, tylko przedłuża akt poznawania niewiasty. Dobry dobór wina do spotkania bardzo określi jego przebieg. Jeżeli mamy do czynienia z wyrafinowaną kobietą, to… Ale jak to odkryć przy jednej butelce?…”

Marek Kondrat (1950) aktor polski

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 17 sierpnia 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/aktori.htm

O kobietach , O alkoholu , O myślach , O winie

„W śródmieściu sklepy i warsztaty rzemieślnicze zostały zamknięte, zarówno chrześcijańskie, jak i żydowskie. Tłumy mieszkańców zapełniły ulice, mężczyźni – Polacy i Żydzi – z odkrytymi głowami na znak solidarności wzajemnej, towarzyszyli żałobnemu pochodowi z ciałem Romana Dmowskiego, aż do katedry. Tam nabożeństwo żałobne dla ludności katolickiej, za duszę świętej pamięci Pana Romana, odprawił w asyście około stu księży, a może i większej ich liczby, bp Łukomski – bliski przyjaciel Dmowskiego jeszcze z tajnej Ligi Narodowej z przełomu XIX i XX wieku.”

Ryszard Bender (1932–2016) polski polityk i historyk

o swoich wspomnieniach z uroczystości pogrzebowych Romana Dmowskiego.
Źródło: Roman Dmowski, jakim zapamiętałem go z dzieciństwa, nczas.com, 16 października 2011 http://nczas.com/publicystyka/roman-dmowski-jakim-zapamietalem-go-z-dziecinstwa/

O mężczyznach , O duszy , O wieku , O dzieciństwie

„W pewnej chwili Pas zaczął nucić „Pierwszą Brygadę”. Coraz głośniej. Obecni podchwycili słowa i melodię. Rytm marsza towarzyszył dygotom domku. Po „Brygadzie” śpiewaliśmy „Białe róże”, potem już inne piosenki, jedna wypływała z drugiej: „Rozmaryn”, „Ułani pod okienkiem”, „Czerwony pas”, „Jak dobrze nam zdobywać góry”, „Otwarte okna”. Padały bomby, pociski z nieba i z ziemi, a my śpiewaliśmy jak w transie, porwani melodią pieśni legionowej, żołnierskiej, harcerskiej. Nikt nie myślał, co może stać się w każdej chwili. Nikt już się nie bał. Nawet ja straciłam nieustające dotąd poczucie strachu. Niech się dzieje, co ma się dziać, my śpiewamy, wszystko jedno. Zrobiło się prawie wesoło.”

Teresa Sułowska-Bojarska (1923–2013) polska poetka i prozaik

o powstaniu warszawskim 1944

O strachu , O myślach , O śpiewie , O myśleniu

„(Ktoś z widowni): Panie WC ja stąd wychodzę, bo Pan jesteś nakręcony, a każdy i tak wie, że za komuny było lepiej.
WC: Niektórym; Proszę Pana było dużo gorzej. Taki towarzysz Oleksy na przykład, kiedy za komuny był sekretarzem partii w Białej Podlaskiej, to był chudy i dopiero teraz upasł się, że ledwo na oczy widzi. Jemu za komuny było gorzej niż dzisiaj.”

Wojciech Cejrowski (1964) polski dziennikarz i podróżnik

Utwory, Kołtun się jeży

„To dzięki Matce Najświętszej nadziei naszej może towarzyszyć radość. A tam, gdzie jest radość, tam łatwiej przychodzi znoszenie wszelkich dolegliwości ziemskiego bytowania.”

Antoni Dydycz (1938) polski duchowny katolicki, biskup

Źródło: Zabrali więcej, niż oddają, naszdziennik.pl, 7 października 2010 http://www.naszdziennik.pl/index.php?typ=my&dat=20101007&id=my12.txt

O matce , Radość

„Janek to ja. To jest moja opowieść. W sumie 85–90 procent wspomnień i 10 „cukru pudru” czyli fakt, że akcja rozgrywa się w roku 1981, w którym miałem dopiero 11 lat. To jest ten procent mojej konfabulacji. Wiele rzeczy zdarzyło się dopiero cztery, pięć lat później. Byliśmy wówczas takimi właśnie chłopakami, którzy grali w szkołach czy innych miejscach. To jest jednak zabieg czysto techniczny, wszystkie emocje i uczucia jakie mi wtedy towarzyszyły są przeniesione w stosunku jeden do jednego.”

Jacek Borcuch (1970) polski aktor, reżyser, scenarzysta

o bohaterze filmu Wszystko, co kocham.
Źródło: wywiad, 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=62325

O emocjach , Chłopak

„Ale nie sądzę, żeby twój wytrawny gracz był w stanie mnie zaskoczyć. Nie po tym co ja tu przeszedłem. Rzucili się na mnie szpiedzy, opadły wymierające gady i gronostaje. Nakarmiono mnie nie istniejącym kawiorem. Nie gustujące w mężczyznach nimfomanki podawały w wątpliwość moją męskość, groziły gwałtem na jeżu, straszyły ciążą, ba, nawet orgazmem, i to takim któremu nie towarzyszą rytualne ruchy. Brrr…”

Andrzej Sapkowski Wiedźmin

Czas pogardy
Saga o wiedźminie, Czas pogardy
Wariant: Będę czujny – westchnął. – Ale nie sądzę, żeby twój wytrawny gracz był w stanie mnie zaskoczyć. Nie po tym, co ja tu przeszedłem. Rzucili się na mnie szpiedzy, opadły wymierające gady i gronostaje. Nakarmiono mnie nie istniejącym kawiorem. Nie gustujące w mężczyznach nimfomanki podawały w wątpliwość moją męskość, groziły gwałtem na jeżu, straszyły ciążą, ba, nawet orgazmem, i to takim, któremu nie towarzyszą rytualne ruchy. Brrr...
- Piłeś?

„Puszczając wodze fantazji wyobraźmy sobie, iż hitlerowscy ministrowie po drugiej wojnie światowej opływają w dostatek, a działacze narodowosocjalistyczni porozumieli się z opozycją antyhitlerowską, stając się zapleczem kadrowym demokratycznego państwa. Idąc dalej: fachowcy z gestapo tropiliby wówczas wrogów demokracji i podziemie neonazistowskie, a Abwehra stałaby się zapleczem kadr kierowniczych demokratycznych Niemiec. Minister Goebbels miałby własne środowisko demokratyczne, a przy tym wydawałby pluralistyczną gazetę, opiewając w niej uroki europejskości, demokracji i praw człowieka. Towarzyszyłyby temu – oczywiście – spółki tworzone w oparciu o majątek państwowy przez kadrę doskonałych narodowosocjalistycznych fachowców, wspieranych przez mniej doświadczonych profanów z dawnej opozycji. Członkowie partii narodowo-socjalistycznej – NSDAP – weryfikowaliby wówczas uprawnienia kombatanckie swoich przeciwników z czasów wojny. Na szczęście – po koszmarze hitleryzmu odbył się proces norymberski i dokonano surowej oceny co najmniej części zbrodniarzy. Odbyła się też w Niemczech denazyfikacja, której elementami były – między innymi – zakaz szerzenia poglądów narodowosocjalistycznych, demonopolizacja i dekartelizacja. Czas pokazał, że osąd ten oraz zastosowane środki były potrzebne i słuszne, choć może nie do końca konsekwentnie przeprowadzone. Obecnie nie kwestionuje tego chyba żaden poważny historyk, oczywiście – jeżeli nie należał do PZPR. Nie widzę dzisiaj żadnego powodu, aby osoby, które ułatwiały zniewolenie naszego kraju, mogły zajmować w nim stanowiska wymagające społecznego zaufania, prawości charakteru, a także kierowania się polską racją stanu. Odsunięcie tych ludzi od niektórych stanowisk jest niezbędne – w imię sprawiedliwości dziejowej i wiarygodności państwa. Bez tego obywatele naszego kraju nie wyzwolą się z apatii i zniechęcenia.”

Mariusz Marasek (1959) polski polityk

Źródło: Wystąpienie na posiedzeniu Sejmu, 5 września 1992 http://orka2.sejm.gov.pl/Debata1.nsf/5c30b337b5bc240ec125746d0030d0fc/1198cd3a81e9a6d5c125750c0044e806?OpenDocument

O wojnie , O szczęściu , O ludziach , O sprawiedliwości

„Towarzysz Stalin, zostawszy pierwszym sekretarzem, skupił w swoich rękach bezgraniczną władzę.”

Włodzimierz Lenin (1870–1924) organizator i przywódca Rewolucji Październikowej

Inne cytaty
Źródło: Jarosław Gronert, Astrologia od początku, Pabianice 2007, s. 33.

„Ekspansja rodzaju ludzkiego, mierzona zarówno w liczbach bezwzględnych, jak i zużyciem zasobów Ziemi na głowę, jest niezwykła. Kilka tylko przykładów: w ciągu ostatnich trzech stuleci populacja ludzka wzrosła do 6000 milionów, czemu towarzyszył wzrost pogłowia bydła do 1400 milionów (około jeden krowy na rodzinę przeciętnej wielkości). Dziesięciokrotne zwiększyła się urbanizacja w ciągu ostatnich stu lat. W ciągu kilku pokoleń ludzkość zużywa więcej paliw kopalnych, niż powstało w ciągu setek milionów lat.”

Paul Crutzen (1933) holenderski chemik atmosfery i meteorolog, noblista

Źródło: Paul J. Crutzen i Eugene F. Stoermer, The Anthropocene, „Global Change Newsletter” nr 41, maj 2000 http://www.igbp.net/download/18.316f18321323470177580001401/1376383088452/NL41.pdf

O rodzinie

„Nie mogę się wstrzymać od uwielbienia XX. Bernardynów, bo nadzwyczajna gorliwość ożywia ich w tak ustawicznej pracy: nigdy nie widziałem późniących się albo zaspanych, owszem wszelka gotowość w wszelkie zebranie ducha zawsze im towarzyszyły. Nic dziwnego, że raz pierwszy i na krótki czas zamknięty, mogłem wytrwać w tej pracy, ale przez trzy miesiące nie dać upaść ciału, jest rzeczą prawie nadludzką. Och, bo żywa wiara jakże podnosi człowieka!”

Ignacy Hołowiński (1807–1855) arcybiskup; polski pisarz i tłumacz

na temat pracy franciszkanów w Bazylice Grobu Pańskiego w Jerozolimie

O wierze , O czasie

„Potrzebny mi jest towarzysz. Potrzebna mi jest bliskość pokrewnego człowieka. Pragnę jakiejś poręki świata wewnętrznego, którego istnienie postuluję. Wciąż tylko trzymać go na własnej wierze, dźwigać go wbrew wszystkiemu siłą swej przekory – jest trudem i udręką Atlasa. Czasem zdaje mi się, że tym wytężonym gestem dźwigania trzymam nic na swoich barkach. Chciałbym móc na chwilę złożyć ten ciężar na czyichś ramionach, rozprostować kark i spojrzeć na to, co dźwigałem”

Bruno Schulz (1892–1942) polski prozaik, krytyk literacki, grafik i rysownik

Księga listów
Źródło: s. 9, list do Tadeusza Brezy

O wierze , O sile , O udręce , O czasie

„Byłem przy nim prawie czterdzieści lat. Najpierw przez dwanaście lat w Krakowie, a potem przez kolejnych dwadzieścia siedem w Rzymie. Zawsze przy nim. Zawsze u jego boku. A teraz, w chwili śmierci, poszedł sam. (…) Po tamtej stronie, kto mu towarzyszy?”

Stanisław Dziwisz (1939) polski duchowny katolicki, sekretarz Jana Pawła II, arcybiskup krakowski

O śmierci

„Ada Sari była niezwykła, zaczynając od stroju. Przed wyjazdem do filharmonii i Teatru Wielkiego, gdzie jej towarzyszyłem, krawcowa projektowała jej stroje, a szewc z tego samego materiału robił buciki, zwane prunelkami. Miała ich 40 czy 60 par. Proszę pana – do każdej sukni prunelki. Na głowę zarzucała czarną woalkę z czarnymi kropkami, nazywała je muchami. Do tego szal wenecki spięty na dwa lwy, które w oczach miały brylanty. Na szyi na złotym łańcuchu zawieszała aparat do patrzenia, bo nie używała okularów, była to soczewka oprawiona złotem z brylantem w uchwycie. Dobierała garnitur biżuterii, czyli jeden rodzaj kamienia: brylanty, szmaragdy albo perły. Ada Sari żyła jak w akwarium – sama nigdzie się nie poruszała. W Ministerstwie Kultury prowadzony był kalendarz jej wyjazdów i minister wysyłał samochód. Pamiętam, podczas przerwy w Teatrze Wielkim szliśmy przez hol, ja młodziutki, szczupły chłopiec, ona wielka gwiazda, trzymała mnie pod rękę, a po obydwu stronach wszyscy gięli się w ukłonach. Ada Sari kłaniała się uprzejmie, ja pytałem: „Kim jest ten pan?”, a ona uśmiechnięta odpowiadała: „Nie mam pojęcia”, i szliśmy dalej.(…) Ona nigdy nie była w sklepie. Uczennice żartowały: „Maestra, ile kosztuje jajko?”. A ona: „Pięć złotych.””

Bogusław Kaczyński (1942–2016) polski dziennikarz i krytyk muzyczny

A kosztowało 40 groszy. Jej się myliły waluty, bo ciągle była w innym kraju.
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 29 grudnia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/jmcal.htm

O samochodach , O gwiazdach

„Patrzeć, śledzić, kibicować, towarzyszyć – w tym byłem najlepszy. Byłem i pozostałem fanatykiem. To znaczy tym, kto popiera drugich.”

Keith Botsford (1928–2018)

Źródło: Marek Bieńczyk, Jedno udane życie, tygodnik.onet.pl, 27 maja 2008 http://tygodnik.onet.pl/37,0,10383,5,artykul.html

O życiu

„Jarek też bardzo cierpi, choć niewiele o tym mówi. Teraz muszę żyć ze względu na Jarka, bo pozostałby bardzo samotny. Muszę przez jakiś czas mu towarzyszyć.”

Jadwiga Kaczyńska (1927–2013) polska filolog

o synu, Jarosławie Kaczyńskim.
Źródło: Przeraża mnie myśl, że to nie była zwykła katastrofa, gazetapolska.pl, 6 kwietnia 2011 http://www.gazetapolska.pl/2540-przeraza-mnie-mysl-ze-nie-byla-zwykla-katastrofa

O myślach , O cierpieniu , O czasie , O myśleniu

„Istniejące dowody wskazują więc na to, że stan bycia szczęśliwym spełnia wszystkie rozsądne kryteria choroby umysłowej. Jest on, statystycznie biorąc, nienormalny i towarzyszy mu specyficzny zespół objawów; przynajmniej niektóre dane dowodzą, że stanowi on objaw zakłóceń funkcjonowania ośrodkowego układu nerwowego; na koniec, wiąże się on z rozmaitymi zaburzeniami aparatu poznawczego – zwłaszcza z brakiem kontaktu z rzeczywistością.”

Richard Bentall (1956)

W artykule Bentall żartobliwe wykazywał, jak trudno jest ustalić niedwuznaczne kryteria odróżniające zdrowie umysłowe od choroby psychicznej.
Źródło: artykułu z czasopisma Journal of Medical Ethics, z czerwca 1992 roku, pt. A proposal to classify happiness as psychiatrie disorder (Propozycja klasyfikacji szczęścia jako zaburzenia psychiatrycznego).

O zdrowiu , O chorobach , O rzeczywostości

„Aktorstwo towarzyszy mi od najmłodszych lat i w tym wymiarze realizuję się zawodowo. To jednak dla mnie coś więcej, coś, co wpływa na to, kim i jaka jestem. Miało duży wpływ na to, jak kształtowało się i nadal kształtuje moje życie.”

Klaudia Halejcio (1990) polska aktorka

Źródło: Artur Krasicki, Sara przyciąga jak magnes, teletydzien.pl, 26 września 2012 http://www.teletydzien.pl/gwiazdy/news-sara-przyciaga-jak-magnes,nId,637748

O życiu

„Nic nie jest bardziej fałszywe, niż bogactwo. To nieprzyjazny towarzysz. To wewnętrzny wróg.”

Jan Chryzostom (349–407) biskup Konstantynopola, pisarz chrześcijański

Źródło: „Dziś”, tom X, 1999.

O bogactwie

„Bardzo niebezpieczne dla nas są liczne wewnętrzne i zewnętrzne powiązania syjonistyczne i prosyjonistyczne występujące w postaciach mafijnych i indywidualnych. Milczenie i brak ustosunkowania się wysoko postawionych towarzyszy pochodzenia żydowskiego stanowi pożywkę dla naszych wrogów z zagranicy.”

Wojciech Jaruzelski (1923–2014) generał, działacz PZPR, prezydent PRL i RP

w marcu 1968 na posiedzeniu Podstawowej Organizacji Partyjnej w Sztabie Generalnym Wojska Polskiego.
Źródło: Mariusz Cieślik, Barwy walki Wojciecha Jaruzelskiego, rp.pl http://www4.rp.pl/artykul/1199319-Barwy-walki-Wojciecha-Jaruzelskiego.html, 8 maja 2015.

O walce

„Poznałem kiedyś człowieka, który obsesyjnie łapał muchy i komary. Rejestrował każdą ofiarę w osobnym grubym zeszycie. Starannie wykaligrafowanym pismem, wiecznym piórem stawiał swoje pochylone cyfry: 123271, 123272, 123273… Wpisywanym cyfrom towarzyszyły daty tej osobliwej ofiary, czy może raczej kolejnego pozbawionego materialnego bytu okazu w kolekcji – wpisu w rejestrze.(…)
Nieważne – pożyteczne czy szkodnik, gryzące czy tylko brzęczące uciążliwie, wszystkie tępił z tą samą pasją kolekcjonera.”

Łukasz Gołębiewski (1971) poeta polski, wydawca

Źródło: Mistrz kartofla

„Stworzenie całego świata to oczywiście czyn zasługujący na wielkie uznanie. Chociaż jeszcze większy szacunek powinien się należeć światu, gdyby okazało się, że świat był w stanie sam się stworzyć. I vice versa: samo doświadczenie bycia stworzonym to nic w porównaniu z przytłaczającym wrażeniem, jakie musi towarzyszyć świadomości, że stworzyło się samego siebie zupełnie z niczego i że, co za tym idzie, stoi się na całkowicie własnych nogach.”

Jostein Gaarder (1952) pisarz norweski

Maja, Manifest

O świecie , O wrażeniach

„Duszy plebejskiej stale towarzyszy uczucie, że ręka, która ochrania może ją udusić.”

Nicolás Gómez Dávila (1913–1994)

O emocjach , O duszy

„Najbardziej irytuje mnie zachowanie ludności w moim mieście rodzinnym Rheydt. (…) Niejaki pan Vogelsang (…) oddał się do dyspozycji amerykańskim władzom okupacyjnym jako nadburmistrz. Oświadczył przy tym, że wstąpił do partii jedynie pod moim naciskiem i przymusem.(…) Przygotowuję akcję, aby przy najbliższej sposobności położyć go trupem. Akcja ma zostać przeprowadzona przez berlińskich towarzyszy partyjnych, którzy są już wyćwiczeni w takich przedsięwzięciach.”

Joseph Goebbels (1897–1945) niemiecki polityk nazistowski, minister propagandy

11 marca 1945.
Dzienniki (1923–1945)

O zachowaniu

„Śmierć jest niczym, jeżeli jej nie towarzyszy długi orszak wrzodów i apteki.”

Louis Aragon (1897–1982) francuski pisarz

O śmierci

„Całe życie czytałem. Pamiętam nawet, jak to się u mnie zaczęło. Moja mama była śpiewaczką. Pracowała do późnych godzin nocnych. A ja nie lubiłem chodzić do przedszkola. Wolałem zostawać w domu. I zawsze rano czekałem, kiedy o 9 czy 10 mama otworzy oczy. I wtedy wskakiwałem do jej łóżka. Miałem taką wielką, przedwojenną książkę z baśniami braci Grimm, która była napisana gotykiem. I miała niesłychane ilustracje. Mama mi to czytała, tłumacząc a vista z niemieckiego. I te bajki towarzyszyły mi przez całe dzieciństwo. I potem, jak już się nauczyłem czytać, zacząłem czytać wszystko. I to bez umiaru. Wszystkie historie o latarkach pod pierzyną podczas czytania, to – wypisz wymaluj – moje dzieciństwo. Potem, kiedy tylko skończyłem szkołę podstawową, były to fantastyczne czasy, kiedy trzeba było bardzo dużo czytać lektur. Ja nigdy nie brzydziłem się czytania lektur.”

Roberto Skolmowski (1957)

Źródło: Urszula Krutul, Całe życie czytałem, „Gazeta Współczesna” nr 102, 28 maja 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/140042.html

O życiu , O domu , O historii , O czekaniu

„Ada Sari była niezwykła, zaczynając od stroju. Przed wyjazdem do filharmonii i Teatru Wielkiego, gdzie jej towarzyszyłem, krawcowa projektowała jej stroje, a szewc z tego samego materiału robił buciki, zwane prunelkami. Miała ich 40 czy 60 par. Proszę pana – do każdej sukni prunelki. Na głowę zarzucała czarną woalkę z czarnymi kropkami, nazywała je muchami. Do tego szal wenecki spięty na dwa lwy, które w oczach miały brylanty. Na szyi na złotym łańcuchu zawieszała aparat do patrzenia, bo nie używała okularów, była to soczewka oprawiona złotem z brylantem w uchwycie. Dobierała garnitur biżuterii, czyli jeden rodzaj kamienia: brylanty, szmaragdy albo perły. Ada Sari żyła jak w akwarium – sama nigdzie się nie poruszała. W Ministerstwie Kultury prowadzony był kalendarz jej wyjazdów i minister wysyłał samochód. Pamiętam, podczas przerwy w Teatrze Wielkim szliśmy przez hol, ja młodziutki, szczupły chłopiec, ona wielka gwiazda, trzymała mnie pod rękę, a po obydwu stronach wszyscy gięli się w ukłonach. Ada Sari kłaniała się uprzejmie, ja pytałem: „Kim jest ten pan?”, a ona uśmiechnięta odpowiadała: „Nie mam pojęcia”, i szliśmy dalej.”

Ada Sari (1886–1968) śpiewaczka polska

Źródło: Dariusz Zaborek, Ja, Maria Callas, „Gazeta Wyborcza”, 29 grudnia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/jmcal.htm

O samochodach , O gwiazdach

„Religii chrześcijańskiej nie tylko od pierwszej chwili towarzyszyły cuda, ale i dzisiaj trzeba cudu, żeby ktokolwiek rozsądny w nią wierzył.”

David Hume (1711–1776) brytyjski filozof, pisarz i historyk

O religii

„Zawsze uwielbiałam pisać. Rozważałam nawet studiowanie pisania, ale nigdy mi ono nie wystarczało. Lubię słowa, ale wiem, że mogą być czymś bardzo niebezpiecznym. Zawsze towarzyszą mi w pracy. Czasami podejmuję decyzję, żeby wpuścić je i pozwolić zobaczyć je innym. Ich materialna obecność w obrazie czy rysunku jest czymś bardzo istotnym. Nie oznacza to jednak, że one cokolwiek wyjaśniają, a z pewnością – nie objaśniają moich prac. Można to porównać do gry między słowem i obrazem w komiksie. Dwa niezależne sposoby komunikacji, które spotykają się, niekiedy zderzają.”

Marlene Dumas (1953)

Źródło: Katarzyna Bojarska, Jak wyglądam, kiedy na mnie patrzysz http://www.dwutygodnik.com/artykul/4045/, Dwutygodnik.com nr 94/2012.

O komunikacji , O decyzjach , Obraz

„Jeszcze do niedawna ojciec unikał rozmów związanych z jego przeżyciami w czasie wojny. Mimo to towarzyszyły mi one od dziecka: z tej książki, którą znalazłem w domowej bibliotece w wieku 12 lat, dowiedziałem się, dlaczego nie mam dziadków ze strony ojca i dlaczego u nas w domu nigdy się o tym nie wspominało. Wówczas pamiętnik ten pomógł mi w poznaniu nieznanej części naszej rodzinnej historii… I nadal nie mówiliśmy na ten temat. Może właśnie dlatego uszło mojej uwadze, że przeżycia ojca mogą dziś kogoś jeszcze zainteresować. O sensie wydania tej książki przekonał mnie mój przyjaciel, wielki niemiecki poeta Wolf Biermann, który uświadomił mi jej niezwykłą wartość dokumentalną.”

Andrzej Szpilman (1956) polski kompozytor, producent muzyczny i lekarz stomatolog

Źródło: Wstęp (marzec 2003) w: Władysław Szpilman, Pianista. Warszawskie wspomnienia 1939–1945, Wydawnictwo Znak, Kraków 2002, ISBN 8370069541, s. 5.

O wojnie , O dzieciach , O książkach , O domu

„Bardzo lubię gotować, ale niestety nikt mi w tym nie towarzyszy. Zawsze się śmieję, że kupię sobie ptaka gwarka, który będzie ze mną rozmawiał w kuchni.”

Małgorzata Teodorska (1981) polska aktorka i modelka

Źródło: Mieć wolne od choroby morskiej... – wywiad z Małgosią Teodorską, 27 kwietnia 2009 http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/5240/Miec-wolne-od-choroby-morskiej-wywiad-z-Malgosia-Teodorska.html

O chorobach , O ptakach , O gotowaniu

„Państwo, które traktowaliśmy jako dobro wspólne, jest traktowane jako łup do zawłaszczenia przez rządzących, wolności i niepodległości, ku której otworzyliśmy drogę, nie towarzyszy poczucie solidarności, zwłaszcza wobec tych, którzy są słabsi i biedniejsi, obelgi i kłótnie przepełniają scenę polityczną i rujnują zaufanie obywatela do władzy, instytucje, które powinny stać na straży prawa, stają się instrumentem w rękach rządzących i pojawiły się groźne oskarżenia, że są one nadużywane. (…) Trzeba oczyścić polską politykę z brudów, zaciekłości, nienawiści.”

Bronisław Geremek (1932–2008) polski historyk i polityk

Źródło: wyborcza.pl, 21 lipca 2008 http://wyborcza.pl/1,93057,5476623,Michnik__Bronku__tego_sie_nie_robi_przyjaciolom.html?as=2&startsz=x#ixzz1LPLtbfyz

O zaufaniu , O wolności

„Wielu historyków wskazywało już, że metody «badawcze» Grossa nie mają nic wspólnego z nauką, z autentycznym badaniem historii. Dla mnie socjolog Gross to człowiek, który jest prawdziwym antytalentem historycznym. W swym antypolskim fanatyzmie Gross dotąd nie zrozumiał, że sam obnaża na każdym kroku swoje nieuctwo niebywale mizernym zestawem źródeł. Tej mizerii towarzyszą horrendalne uogólnienia na temat polskiego narodu czy Kościoła katolickiego. Skupia się na bardzo szerokim opisywaniu paru zdarzeń i wyrokuje w oparciu o nie, równocześnie przemilczając fakt, że były setki zdarzeń o dokładnie przeciwstawnej wymowie.”

Jerzy Robert Nowak (1940) polski historyk

o książce Złote żniwa.
Źródło: Józef Kowalski (rozmowa z Jerzym Robertem Nowakiem), Rozbić ofensywę antypolonizmu. „Opcja na Prawo” nr 3, 2011, s. 16.

O historii , O nauce

„Młodzi autorzy są jednak inni. Mają poczucie, co im się należy, co dla nich trzeba zrobić. To bardzo jednostronne myślenie. I dość często towarzyszy temu odwrócone widzenie. Z jednej strony godzą się z tym, że literatura utraciła w życiu publicznym rolę centralną i przekształciła w zjawisko marginesowe, podoba im się to, sami podejmują tematy marginesowe, intymne. A jednocześnie żądają dla siebie splendoru, tuby, która ma potęgować ich głos do nie wiadomo jakich granic. Interesują ich wielkie nakłady, pierwsze strony kolorowych magazynów. Przy czym w ich wizji świata rzeczywiście nie ma poczucia, że to oni są elementem tego świata. Wolą być światem samym dla siebie. Z jednej strony więc ich żądania, ambicje są niczym nie hamowane, z drugiej – na ogół nawet nie usiłują zobaczyć siebie z dystansu, w szerszym planie kultury, społeczeństwa.”

Barbara Toruńczyk (1946) polska publicystka, eseistka, historyk literatury, wydawca, redaktor naczelny "Zeszytów Literackich"

Źródło: Tomasz Cyz, Redaktor jest dość samotny http://www.dwutygodnik.com/artykul/4181/, Dwutygodnik.com nr 98/2012.

O świecie , O literaturze , O myślach , O myśleniu

„Film jest podzielony na dwa światy: laboratorium i stodołę, która jest domem Dren. Dwa przeciwstawne otoczenia. Laboratorium jest zimne i sterylne, takie, jakie wyobrażamy sobie, że jest laboratorium. Stodoła jest ciepła i organiczna. Czułem, że to odzwierciedla istotę filmu: oni stworzyli coś, co, jak sądzili, będą potrafili kontrolować, jak uważają wszyscy naukowcy, ale, naturalnie, życie okazało się bardziej skomplikowane. I egzystencja Dren wywiera wpływ nie tylko na świat, ale także na ich życie. Tak więc film towarzyszy Dren w jej ewolucji, od ograniczonego świata laboratorium do otwartego, porowatego świata stodoły. A potem ostatecznie na zewnątrz, do naturalnego świata.”

Vincenzo Natali (1969) kanadyjski reżyser

o filmie Istota.
Źródło: Wywiad, 2010 http://film.onet.pl/0,0,1615621,4,596,artykul.html

O życiu , O świecie , O domu

„Często namawiano mnie do powrotu. Czasami tęsknię za startami, zwłaszcza gdy oglądam relacje z mistrzostw Europy czy świata. Niczego jednak nie żałuję, ostatnim moim startom w mistrzostwach Polski towarzyszyła dziwna atmosfera. Myślę, że wolę zestarzeć się nie przeżywając takich stresów. Teraz bawię się w łyżwiarstwo.”

Anna Rechnio (1977) polska łyżwiarka figurowa

Źródło: sport.wp.pl, 4 stycznia 2005 http://sport.wp.pl/kat,1826,title,Anna-Rechnio-zycie-z-dnia-na-dzien,wid,6433036,wiadomosc.html?ticaid=1ab56

O myślach , O sporcie , O relacjach , O myśleniu

„Pierwsze szkice projektu powstają w głowie, w mojej wyobraźni. Szkic na papierze, to końcowy etap powstawania modelu, to moment tuż przed przekazaniem go do realizacji. Mały notes i długopis towarzyszą mi wszędzie: w domu, samochodzie i obowiązkowo w torebce. Zdarzyło mi się czasem, że w czasie przyjęcia w jakimś zacisznym zakątku szkicowałam projekt, który właśnie narodził się w mojej głowie…W towarzystwie uchodzę raczej za osobę małomówną – a ja po prostu jestem daleko czasem myślami w swoim świecie mody: przywracając dawno oglądane filmy, ulubione obrazy czy kadry z dawnych wydarzeń rodzinnych, które na zawsze pozostały w mojej pamięci.”

Teresa Rosati (1946)

Źródło: we-dwoje.pl http://www.we-dwoje.pl/elegancja;i;kobiecosc;8211;;wywiad;z;teresa;rosati,artykul,3538.html

O domu , O czasie , Obraz

„Myśl moja napełniała tylko jedna sprawa: Dzieciątko Jezus wstąpi do mojego serca. Czy mnie tylko Pan Jezus nie pominie… Wszystkich uważałam za lepszych, wszystkich za godniejszych od siebie. Przy spowiedzi św. towarzyszyło mi głębokie uczucie pokory na widok moich grzechów… Nie podzielałam troski otoczenia o strój, chociaż dawno pragnęłam białej sukienki. Myślałam tylko o tym, by serce niewinne zanieść Panu Jezusowi. Myśli te rodziły się w mojej duszy bez mojego wysiłku, widocznie nasuwał mi je Pan Jezus sam… Serce moje przylgnęło do Jezusa w miłości czystej, pokornej, wylanej całkowicie dla Boskiego Gościa.”

Leonia Nastał (1903–1940) polska zakonnica

Pisma Sługi Bożej Leonii Marii Nastał siostry Profeski Zgromadzenia Służebniczek NMP Niepokalanie Poczętej w Starej Wsi, t. 1, s. 9–10.
Źródło: o. Joachim Roman Bar, s. Janina Bernadeta Lipian – Polscy święci. Służebnica Boża Leonia Maria Nastał, t. 2, op. cit., s. 236.

O emocjach , O duszy , O myślach , O siostrze

„Ludzie sukcesu rzadko mają refleksyjną naturę. Stale patrzą w przyszłość – dzięki temu odnoszą sukcesy. Nie leży w ich naturze pamiętanie, co przeżywali, jak byli ubrani, kto im towarzyszył, jak pachniało świeżo skoszona trawa na dziedzińcu kościoła w dniu ich ślubu lub jak mocno ich pierwsze dziecko trzymało ich za palec.”

Robert Harris (1957) angielski powieściopisarz, dziennikarz i komentator polityczny

Ghostwriter
Źródło: rozdział 6

O dzieciach , O ludziach , O naturze , O ślubie

„Chleją, rechoczą, rzygają, zasypiają, budzą się, coś przegryzą, do sklepu się wymkną. Niechętnie… od picia mają światłowstręt. I apiać od nowa. Czasem któryś wyjmie flaka. I stara go męczy… naciąga… Ale nic z tego. Na tej melinie dokonuje się kurewstwo agonalne. Alkoholicy w stanie zejściowym przygłaskują sobie nawzajem zużyte organy, bo wciąż jak przez mgłę pamiętają czasy sprzed marskości, w których popijawie towarzyszyły męsko-damskie harce, czasy w których byli zdolni do przeżywania także innych, niż pośpieszne zabijanie kaca rodzajów przyjemności.”

Wojciech Kuczok książka Senność

Senność

O przyjemności , O piciu , O czasie

„Wbrew temu, co szanowni krytycy myślą, twórcy czytają recenzje i czasami wyciągają z nich wnioski. Zastanawiałem się, co mogę zrobić, aby kręcić lepsze filmy i w którą stronę chcę iść. Oczywiście nie było to spowodowane jedynie lekturą recenzji, ale też rozmowami z przyjaciółmi oraz bliskimi i ważnymi dla mnie osobami. Ponadto sam ze sobą prowadziłem taką polemikę, jak to powinno dalej wyglądać. Nie ukrywam, że towarzyszyły mi wątpliwości czy dotychczasowy kierunek jest słuszny czy nie. Innymi słowy czy dyskontować popularność tego stylu, który zainicjowałem swoimi filmami? One oczywiście nie są identyczne, ale jakiś wspólny duch im towarzyszy.”

Olaf Lubaszenko (1968) aktor i reżyser polski

Źródło: Twórcy czytają recenzje. Olaf Lubaszenko w Stopklatce http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=53366

O myślach , O czytaniu , O myśleniu

„Tyrania wyrządza największą krzywdę tym, że odwodzi ludzi od cnoty. Tyrania uczy pochlebstwa i nikczemnej bojaźni. Pod rządami tyrana jesteśmy jako trzcina gnąca się pod podmuchem wiatru. Brak serca u człowieka jest wielką i niewybaczalną wadą, jeśli towarzyszy mu rozrzutność, samolubstwo, lenistwo, niechlujstwo, nabiera jednak zupełnie innego charakteru, jeśli występuje w parze z niezmożoną energią, umiłowaniem porządku i dobrych obyczajów. Wtedy staje się zaletą bogów. (…) jedynym rozumnym usprawiedliwieniem władcy jest chęć uniknięcia rządów ludzi mniej utalentowanych niż on sam. (…) Religijny fanatyzm jest najniebezpieczniejszą formą szaleństwa.”

Robert Graves książka Klaudiusz i Messalina

Źródło: Klaudiusz i Messalina (ang. Claudius the God), tłum. Stefan Essmanowski

O Bogu , O ludziach , O charakterze , O szaleństwie

„Byłże to ten sam czango? Byłże to on? Wszyscy oni byli podobni… że aż każdy był do zastąpienia innym, prawie identycznym… więc byłem skłonny przypuszczać, że to inny, brat, kolega, towarzysz… ale czyż nie było to obojętne? Szedł wolno w stronę rzeki, Rio Dulce. Poszedłem za nim. Poszedłem za nim dlatego, że było absurdalne i nie do pomyślenia iżbym ja, Gombrowicz, szedł za jakimś czango dlatego jedynie, że był podobny do czango, który nalewał mi wodę. Ale znów doskonała nieważność jego wybuchnęła, jak grom, na marginesie wszystkiego co uchodzi za ważne. I poszedłem za nim jakby to było moim najświętszym obowiązkiem!”

Witold Gombrowicz (1904–1969) pisarz polski

Dziennik 1957-1961

O wodzie , O grach

„Nie widziałeś, że jest w samych gaciach? - powtórzył pirat.
-Zlitujcie się, Archibaldzie Archibaldowiczu – mówił, purpurowiejąc portier – co ja miałem zrobić? Sam rozumiem, na werandzie siedzą damy…
-Damy nic tu nie mają do rzeczy, damom jest to obojętne – odpowiedział pirat, dosłownie spopielając portiera oczyma. - Ale milicji to nie jest obojętne! Człowiek w bieliźnie może kroczyć ulicami Moskwy tylko w jednym wypadku, w tym mianowicie, kiedy towarzyszą mu milicjanci, i tylko w jednym kierunku – na komisariat!”

Michaił Bułhakow książka Mistrz i Małgorzata

The Master and Margarita

„Ludzie, którzy piszą historię, zbyt dużo uwagi poświęcają tzw. głośnym momentom, a za mało badają okresy ciszy. Jest to brak intuicji tak niezawodnej u każdej matki, kiedy usłyszy, że w pokoju jej dziecka raptem zrobiło się cicho. Matka wie, że ta cisza oznacza coś niedobrego. Że jest to cisza, za którą coś się kryje. Biegnie interweniować, ponieważ czuje, że zło wisi w powietrzu. Tę samą funkcję spełnia cisza w historii i w polityce. Cisza jest sygnałem nieszczęścia i często – przestępstwa. Jest takim samym narzędziem politycznym jak szczęk oręża czy przemówienie na wiecu. Cisza jest potrzebna tyranom i okupantom, którzy dbają, aby ich dziełu towarzyszyło milczenie.”

Ryszard Kapuściński książka Chrystus z karabinem na ramieniu

Chrystus z karabinem na ramieniu

O ludziach , O dzieciach , O złu , O matce

„Przyjdzie śmierć i będzie miała twoje oczy -
ta śmierć, która nam towarzyszy
od świtu do zmierzchu, bezsenna,
milcząca, jak odwieczne poczucie winy
lub bezsensowny nałóg. Twoje oczy
będą pustym słowem,
przemilczanym krzykiem, ciszą.
Takimi je widzisz co dzień rano
kiedy nad sobą pochylasz się
w lustrze. Kochana nadziejo,
tego dnia i my się dowiemy
że jesteś życiem i że jesteś niczym.
Śmierć ma dla wszystkich spojrzenie.
Przyjdzie śmierć i będzie miała twoje oczy.
Będzie tak, jak gdybyś porzuciła nałóg,
jak gdybyś ujrzała w lustrze
pojawienie się martwej twarzy,
jak gdybyś słuchała zamkniętych warg.
Niemi zstąpimy w topiel.”

Cesare Pavese (1908–1950) włoski poeta i tłumacz

Kochać się , O śmierci

„Arcybiskup metropolita Bolesław Twardowski (…) i biskup Eugeniusz Baziak byli zmuszeni kilkakrotnie zmieniać przygodne miejsca swego pobytu, cierpiąc liczne udręki i uciążliwości codziennego bytowania oraz różne niedogodności swej dalszej, nieprzerwanej mimo tego pracy kościelno-organizacyjnej i duszpasterskiej. Towarzyszyła też temu organizowana przez Kościół lwowski akcja charytatywnej pomocy zarówno dla dziesiątków tysięcy wywiezionych zbrodniczo w głąb Związku Sowieckiego Polaków, jak i dla biednej, głodującej ludności miejscowej.”

Witold Szolginia (1923–1996) polski architekt, autor książek o Lwowie

o biskupie Eugeniuszu Baziaku w Tamtym Lwowie.
Wariant: Arcybiskup metropolita Bolesław Twardowski (…) i biskup Eugeniusz Baziak byli zmuszeni kilkakrotnie zmieniać przygodne miejsca swego pobytu, cierpiąc liczne udręki i uciążliwości codziennego bytowania oraz różne niedogodności swej dalszej, nieprzerwanej mimo tego pracy kościelno-organizacyjnej i duszpasterskiej. Towarzyszyła też temu organizowana przez Kościół lwowski akcja charytatywnej pomocy zarówno dla dziesiątków tysięcy wywiezionych zbrodniczo w głąb Związku Sowieckiego Polaków, jak i dla biednej, głodującej ludności miejscowej. [o biskupie Eugeniuszu Baziaku w Tamtym Lwowie. ]
Źródło: Wielcy zapomniani. Ks. abp metropolita Eugeniusz Baziak – arcypasterz wygnaniec http://www.lwow.com.pl/naszdziennik/baziak.html, lwow.com.pl

O pomocy , O udręce

„Nasze zadanie jest takie, żeby skutecznie przekonać ludzi do solidaryzmu społecznego, do tego, że warto walczyć o wyższe standardy pracy, o wyższe pensje. Chcemy pokazać, że to nie są abstrakcyjne hasła, na których trudno skupić uwagę. Dlatego opowiadam o swoim własnym doświadczeniu śmieciowego zatrudnienia. Tak jak wielu młodym ludziom w Polsce przez wiele lat towarzyszył mi ciągły lęk o to, czy za miesiąc, dwa będę miał pracę, czy będą miał z czego zapłacić czynsz. I nie miało dużego znaczenia, czy pracowałem jako ochroniarz, czy w państwowej instytucji kultury. Śmieciowe zatrudnienie było wszędzie.”

Maciej Konieczny (1980) polski polityk

Źródło: rozmowa Jana Smoleńskiego, Potrzebny jest atom https://krytykapolityczna.pl/kraj/maciej-konieczny-eurowybory-rozmowa/, krytykapolityczna.pl, 7 maja 2019.

O ludziach

„Chcieć to móc. Te słowa wydawałoby się nierozważne towarzyszyły nam w tamtych trudnych ale pięknych czasach. Towarzyszyły też twórcom naszej niepodległości II Rzeczypospolitej.”

Lech Kaczyński (1949–2010) polski polityk, prezydent Polski

Źródło: Niedokończona prezydentura. 9 lat temu Lech Kaczyński został zaprzysiężony na prezydenta http://telewizjarepublika.pl/niedokonczona-prezydentura-9-lat-temu-lech-kaczynski-zostal-zaprzysiezony-na-prezydenta,15237.html, telewizjarepublika.pl, 23 grudnia 2014.

„Przesłanie miłosierdzia jest dla wszystkich, także dla osoby ludzkiej, która się rozwija podczas ciąży. Po porażce aborcji też jest miłosierdzie. Jest to jednak bardzo trudne miłosierdzie, problemem nie jest bowiem ofiarowanie przebaczenia tylko towarzyszenie kobiecie, która zdała sobie sprawę, że dokonała aborcji. Trzeba być w konfesjonale, tam musisz dać pocieszenie.”

Franciszek (papież) (1936) papież

Źródło: Papież: dramat aborcji najlepiej zrozumiałem w konfesjonale, to coś straszliwego https://opoka.news/papiez-dramat-aborcji-najlepiej-zrozumialem-w-konfesjonale-to-cos-straszliwego, opoka.news, 28 stycznia 2019.

O przebaczeniu , O kobietach

„Jeśli towarzyszy ci smutek, nie narzekaj na samotność.”

Krzysztof Bilica (1946)

Źródło: Krzysztof Bilica Myślnik. 303 aforyzmy z "Przekroju", Wydawnictwo Polskie, Wołomin 2009

O samotności , O smutku

„Przyczyny wściekłości lewicy, która nienawidzi J. E. Włodzimierza Putina jest następująca: jakiś miesiąc po moim pobycie, żona p. Aksjonowa, zażądała usunięcia z Krymu wszystkich pomników Włodzimierza Lenina (…) natomiast jest seria znaczków wydanych przez pocztę belgijską, gdzie towarzysz Lenin jest najwybitniejszą postacią XX-wieku.”

Janusz Korwin-Mikke (1942) polski polityk

Źródło: Korwin-Mikke wprost o Rosji!, „Najwyższy Czas!”, 5 maja 2019

O wieku

„Żegnamy człowieka, który jest jak ogień, który z ciemności wydobywa kształt rzeczy, w ciemnościach jakby nieobecnych, niedostrzegalnych. Ogień budzi strach, śmierć budzi strach. Żegnamy człowieka, który będzie nam towarzyszył. Koło takich wydarzeń nie da się przejść z zamkniętymi oczyma, zatkanymi uszami.”

Adam Boniecki (1934) polski duchowny katolicki, publicysta

wypowiedź podczas pogrzebu Piotra Szczęsnego
Źródło: Ks. Adam Boniecki: Piotr był jak krzyk, który rozdziera ciszę. Widział ostrzej, wiedział, że musi ostrzec https://oko.press/ks-adam-boniecki-piotr-byl-krzyk-ktory-rozdziera-cisze-widzial-ostrzej-wiedzial-ze-musi-ostrzec/, oko.press, 14 listopada 2017.

O strachu , O śmierci

„Stalin jest zbyt brutalny i wada ta, która jest całkiem do zniesienia w naszym środowisku i w stosunkach między nami, komunistami, staje się nie do zniesienia na stanowisku sekretarza generalnego. Wobec tego proponuję towarzyszom, by zastanowili się nad sposobem przeniesienia Stalina z tego stanowiska i wyznaczyli na to miejsce innego człowieka, który niezależnie od wszystkich innych względów miałby tę przewagę nad tow. Stalinem, że charakteryzowałby się większą tolerancyjnością, większą lojalnością, większą uprzejmością, bardziej życzliwym stosunkiem do towarzyszy, mniej kapryśnym usposobieniem itd.”

Włodzimierz Lenin (1870–1924) organizator i przywódca Rewolucji Październikowej

Inne cytaty
Źródło: twojahistoria.pl https://twojahistoria.pl/2017/12/26/co-lenin-naprawde-myslal-o-stalinie/#3, 26 grudnia 2017.

„Zakochałem się w piłce nożnej tak, jak później zakochiwałem się w kobietach: nagle, niewytłumaczalnie, bezkrytycznie, nie myśląc o bólu ani kłopotach, jakie będą temu towarzyszyły.”

Nick Hornby Futbolowa gorączka

Futbolowa gorączka

O kobietach , O piłce nożnej , O myślach , O myśleniu

„Mam to we krwi… Bolączki towarzyszą mi od dzieciństwa i nikt, tylko Bóg i ja wiemy, jakiemu straszliwemu horrorowi musiałam stawić czoło wskutek moich zbrodni.”

Amy Bock (1859–1943)

Źródło: Jan Stradling, Złe kobiety, tłum. Katarzyna Bażyńska-Chojnacka, Piotr Chojnacki, Demart, Warszawa 2010, ISBN 9788374275439, s. 150.

O dzieciństwie , O Bogu

„Śmierć latała ze mną podczas wojny przycupnięta na siedzeniu mojego spitfire’a, towarzyszyła mi też, gdy rozwścieczone fale były w zmowie z wiatrem i czyhały na chwilę słabości kruchej żaglówki. Śmiertelne zagrożenie przynosiły mi polowania na dzikie zwierzęta i wizyty wśród wrogich i pierwotnych plemion indiańskich. Śmierć kryła się w kulach rabusiów, w zatrutych strzałach, w pełnych jadu zębach węży. W dziewiczej selwie, na drogach i bezdrożach, w wodzie i w górach miałem szansę walczyć ze śmiercią. Na kulę mogłem odpowiedzieć kulą, a furię Przyrody mogłem pokonać mięśniami, zręcznością i pomysłowością. Tutaj, w selwie żelaza i betonu, czułem się bezradny, nie znałem dostatecznie świata kłamstw.”

Tony Halik (1921–1998) polski podróżnik

Źródło: Moja wielka przygoda (1988)

O śmierci , O wojnie , O zwierzętach

„Nigdy nie uważałem samotności za wadę. Pojawiła się we wczesnym dzieciństwie i towarzyszy mi przez całe życie.”

Alain Delon (1935) aktor francuski

Źródło: Małgorzata Piwowar, Alain Delon, jakiego nie znamy http://www.rp.pl/Film/170309626-Alain-Delon-jakiego-nie-znamy.html, rp.pl, 3 marca 2017.

O samotności , O dzieciństwie , O życiu

„Zgubę moją spowodowały dobre intencje którym nie towarzyszyły uczynki i dobre, ale niespełnione przyrzeczenia. Boga odkładałem z dnia na dzień, aż wpadłem w noc śmierci.”

Heinrich Seuse (1295–1366)

Księga Mądrości Przedwiecznej
Źródło: cz. II r. 21

O nocy , O śmierci , O Bogu

„W pewnej chwili Pas zaczął nucić Pierwszą Brygadę. Coraz głośniej. Obecni podchwycili słowa i melodię. Rytm marsza towarzyszył dygotom domku. Po Brygadzie śpiewaliśmy Białe róże, potem już inne piosenki, jedna wypływała z drugiej: Rozmaryn, Ułani pod okienkiem, Czerwony pas, Jak dobrze nam zdobywać góry, Otwarte okna.”

Teresa Sułowska-Bojarska (1923–2013) polska poetka i prozaik

Padały bomby, pociski z nieba i z ziemi, a my śpiewaliśmy jak w transie, porwani melodią pieśni legionowej, żołnierskiej, harcerskiej. Nikt nie myślał, co może stać się w każdej chwili. Nikt już się nie bał. Nawet ja straciłam nieustające dotąd poczucie strachu. Niech się dzieje, co ma się dziać, my śpiewamy, wszystko jedno. Zrobiło się prawie wesoło.
o powstaniu warszawskim 1944.
Źródło: Teresa Sułowska-Bojarska, Codzienność. Sierpień-wrzesień 1944, op. cit., s. 170.

O śpiewie

„Na lotnisku w Neapolu czekał na nas (leciałam oczywiście w towarzystwie Ranucia) kompozytor piosenki, którą miałam śpiewać na festiwalu. Towarzyszyła mu żona, młoda, przystojna kobieta – matka pokaźnej liczby dzieci. Dokładnie nie pamiętam, ale liczba dzieci waha się w mojej pamięci między siódemką a dziewiątką. Zresztą, jeśli popełniam niedokładność, to do tego czasu wyrównana ona została z pewnością na korzyść dziewiątki.”

Anna German (1936–1982) piosenkarka polska

Cytaty z książki "Wróć do Sorrento?..."

O matce , O kobietach , O dzieciach , O śpiewie

Cytaty na temat towarzysz strona 3

Cytaty na temat towarzysz
strona 3