Cytaty na temat opowieść (262 cytatów, strona 2)

„Z moimi scenariuszami zwykle bywa tak, że główny pomysł, który na początku wydaje mi się znakomity, później znika w trakcie pisania, a cała opowieść podąża w zupełnie inną stronę.”

Pedro Almodóvar (1949) hiszpański reżyser i scenarzysta

Źródło: wywiad, 2006 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=33787

„Zbieranie materiałów, pomysłów, inspiracji to bardzo żmudny proces. Niektóre historie przychodzą same, płyną ci wprost do ucha. Nad innymi musisz się pochylić, cierpliwie czekać na dogodny moment. Nie ma reguły. Czasami wystarczy zasłyszana opowieść, to jest ta iskra, innym razem musisz iskrze pomóc. Nie przesadzę, jeśli powiem, że wszystko może mieć wpływ na pisanie. Także technika.”

Neil Gaiman (1960) angielski pisarz

Źródło: wywiad, 24 marca 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=64159

O historii , O czekaniu

„(…) robię przede wszystkim takie filmy, jakie sam miałbym ochotę obejrzeć. To moje kino, moja sztuka, moje opowieści.”

Quentin Tarantino (1963) amerykański reżyser i scenarzysta filmowy

Źródło: Wywiad, 2007 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=39187

O sztuce

„Naród Polski ze szczególną uwagą i troską śledzi rozwój wydarzeń dotyczących Pańskiego Kraju, które mogą doprowadzić do eskalacji napięcia i wojny. Wojny, której ponad 80% Narodu Polskiego nie chce i stanowczo się przeciwstawia. Wojny, jakiej okrucieństwa i cierpienia doświadczyliśmy osobiście lub znane są nam z opowieści naszych ojców i dziadów.”

Andrzej Lepper (1954–2011) polski polityk

fragment listu do Saddama Husajna.
Źródło: Do Saddama Husajna, samoobrona.org.pl, 1 lutego 2003 http://www.samoobrona.org.pl/pages/02.Partia/06.Listy/index.php?document=993.html

O wojnie , O cierpieniu

„Izrael to świetny kraj dla pisarza, bo wiele się dzieje. Osią każdej dobrej opowieści jest konflikt. No a tego ci u nas pod dostatkiem.”

Etgar Keret (1967) Izraelski pisarz i scenarzysta

Wywiady
Źródło: Iza Klementowska, Etgar Keret. Nie jestem monogamistą, „Playboy” nr 3, 2011

„Nagromadziwszy tyle okrucieństw, nieprawości i zatrważających wydarzeń w jednej księdze [Księdze Sędziów], redaktorzy tekstu biblijnego jakby w pewnej chwili się opamiętali. Bo antologia tych ponurych sag kończy się wydźwiękiem optymistycznym w dodanej znacznie później i nawiązującej do czasów sędziów prześlicznej opowieści o wiernej Rut. Sielankowy, nasycony kojącą ciszą obraz kosiarzy zasiadających podczas żniw do wspólnego posiłku, rolnicy o dobrych sercach i niewiasty obdarzone słodyczą charakteru – jakże inny to świat na tle ogólnej anarchii, nieobyczajności i barbarzyństwa. Opowieść o Rut jakby chciała nam uprzytomnić, że w epoce sędziów na przekór wszystkiemu istniał normalny świat uczciwych ludzi, którzy w ogólnym chaosie potrafili zachować czystość obyczajów, prostotę ducha i godność człowieczeństwa.”

Zenon Kosidowski (1898–1978) polski pisarz, esseista, poeta

Opowieści biblijne (1963)
Źródło: s. 228–229

O ludziach , O świecie , O zachowaniu , O charakterze

„Człowiek zawsze potrzebuje odpowiedzi na podstawowe pytania: „Skąd pochodzę? Dokąd zmierzam?”, niezależnie od epoki, w której żyje. Bardzo często szukamy odpowiedzi, odwołując się do naszej historii. Postacie mitologicznych bohaterów reprezentują wartości, stanowiące uniwersalny kanon kultury. Oczywiście każdy ma swoją mitologię, z której czerpie na swój sposób. Dla jednych punktem odniesienia są komiksowe opowieści o superbohaterach, dla innych – klasyczne teksty w rodzaju Iliady.”

Brad Pitt (1963) aktor amerykański

Źródło: wywiad, 2004 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=19991

O historii , Pytanie

„brandtelling – opowieść marki: tło jej powstania, zmiany, historia, zaangażowanie w lokalne i globalne działania, emocje narosłe wokół marki i inne elementy, które sprawiają, że marka niejako „opowiada firmę.””

Maciej Dutko (1979)

Neologizmy wprowadzone przez Macieja Dutkę

O historii

„Tak, jak Andrzej Śmietanko był Tonym Halikiem polskiego rolnictwa, tak Władysław Serafin okazuje się być baronem Münchhausenem polskiego rolnictwa. Dawno ktoś takich opowieści z krypty, takich dziwnych rzeczy nie opowiadał i dawno ktoś tak bardzo sobie nie zaprzeczał.”

Przemysław Wipler (1978) polski polityk

o konferencji Władysława Serafina, podczas której zaprzeczał o nagraniu swojej rozmowy z szefem Agencji Rynku Rolnego Władysławem Łukasikiem.
Źródło: tvn24.pl http://www.tvn24.pl/zabawna-konferencja-opowiesc-z-krypty-baron-munchhausen-polskiego-rolnictwa,266541,s.html, 23 lipca 2012

„Dla mnie kino właśnie polega na łączeniu skrajności. To taka konfrontacja. Dzięki temu jest w tym dynamika. Robienie filmu to łączenie obrazów i muzyki, przez zestawianie tych dwóch elementów tworzą się nowe znaczenia. Nie chcę, żeby moje filmy były tylko jakimiś tam opowieściami, ale żeby było w nich jakieś „załamanie”, które rozwija się zamiast cokolwiek wyjaśniać. Łączenie prawdziwego i nieprawdziwego, przez zachowanie odpowiedniego balansu pozwala stworzyć coś bardziej interesującego i prowokacyjnego. Dzięki montażowi wywalasz to, co zbędne. Montaż sprawia, że robisz kino, a nie teatr. Jest coś fantastycznego w patrzeniu na rzeczy, które znasz, ale z drugiej strony wydają ci się zupełnie inne, pomieszane. Zyskują nowy kształt i znaczenie. To moja wizja, aczkolwiek nie wszystkim musi się podobać takie patrzenie na kino.”

Duane Hopkins (1973)

Źródło: Duane Hopkins o filmie „Lepsze rzeczy do roboty”, „Vivarto”, 9 lipca 2009 http://www.kinomaniak.pl/katalog/wywiad/85,1

O zachowaniu , Obraz

„Profesorowie na studiach uczyli, że artystą nie jest się dla forsy. Uwielbiam ją wydawać, ale na planie nie liczy się zupełnie. Bawi mnie, kiedy aktorzy snują opowieści, że zagrali w reklamie, bo dzięki niej mogli kupić to czy tamto. Skoro tłumaczą się, to znaczy, że traktują swój udział w promocji wybranego produktu jako danie tylnej części ciała. Czy wysokość gaży zmienia coś w tej kwestii? Przecież w reklamie także można wystąpić z wdziękiem lub bez niego. To znowu kwestia osobowości.”

Grażyna Szapołowska (1953) polska aktorka

Źródło: teatry.art.pl, 10 kwietnia 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/natacy.htm

O osobowości

„Dziennikarka: Co decyduje o wielkości aktora?
Joanna Szczepkowska: Myślę, że to samo, co decyduje o wielkości malarza. Pewna równowaga między talentem a rzemiosłem. I jeszcze trzeba dodać gust artystyczny. Tak, gust. Można mieć wielki talent, ale nie mieć gustu. Ludzie prawdziwie utalentowani przez rolę mówią coś więcej, niż jest napisane. Ich role to opowieść o człowieku.”

Joanna Szczepkowska (1953) aktorka polska

Inne wypowiedzi
Źródło: „Existence” nr 3, jesień 2009.

O ludziach , O myślach , O myśleniu

„Nie przygotowuje żadnych historii. To one kształtują mnie. Plac budowy, zamierzenia, ludzie – to są źródła wielu opowieści. Ja tylko muszę ich słuchać. Nie mogę ich wymyślać. Niewiele by wtedy znaczyły.”

Daniel Libeskind (1946) amerykański architekt

Źródło: rozmowa Vladimira Belogolovsky’ego, „Archnewsnow”, tłum. „Forum”, 10 października 2011.

O ludziach , O historii

„Dziesięć lat temu rysowałam pojedyncze litografie. Chciałam zawrzeć całą historię w jednym kadrze. Z czasem, od 2003 roku, z jednego kadru chciałam opowiedzieć więcej, i więcej… Jakąś historię. Animowaną na papierze. A więc przeszłam zupełnie naturalnie w takie komiksowe opowieści. Marzę o tym, aby kiedyś zrobić film animowany. I do poznanych elementów plastycznych dołączyć jeszcze ruch i muzykę.”

Małgorzata Dmitruk (1974)

Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_dmitruk_malgorzata

O historii , O czasie

„To inteligenckie fumy: ta opowieść Szostkiewicza, że co prawda Kościół katolicki popełnia różne błędy, ale jest ostoją polskiej cywilizacji. Otóż nie jest. Kościół psuje polską demokrację. Skręcił w stronę głębokiej narodowej prawicy i wyalienował się od procesów historycznych i nastrojów społecznych.”

Adam Szostkiewicz (1952)

Autorka: Agnieszka Graff, Graff: Kościół psuje polską demokrację. Dość szantażu PO, gazeta.pl, 22 września 2011 http://wiadomosci.gazeta.pl/Wiadomosci/1,80269,10334046,Graff__Kosciol_psuje_polska_demokracje__Dosc_szantazu.html

O prawdzie , O demokracji

„Kuba Morgenstern miał najbliżej z domu do mojej szkoły na Zakroczymskiej. Wzięli mnie na zdjęcia próbne. Kanał zmienił moje życie. Wcześniej nikt w mojej rodzinie nie był związany z teatrem ani z filmem. Mając 13 lat, miałem naiwne myśli, że za późno się urodziłem i nie mogę zginąć za ojczyznę. Tak byłem wychowany. Mieszkałem na Starym Mieście, bawiłem się w ruinach, opowieści o powstaniu były częścią codziennego życia mojej rodziny. Kiedy dostałem rolę powstańca, byłem szczęśliwy jak nigdy. Utalentowany pewnie nie, bo Wajda potrzebował 50 lat, żeby zatrudnić mnie drugi raz, ale to może dobrze, bo utalentowane dzieci często nie sprawdzają się jako dorośli aktorzy. Praca na planie była dla mnie przyspieszonym kursem dorosłości.”

Jan Englert (1943) aktor polski

Źródło: „Rzeczpospolita”, 5 września 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/ozobl.htm

O życiu , O dzieciach , O rodzinie , O domu

„Znamy te opowieści, że mój facet jest wspaniały. Kiedy ona mówi, że razem uwielbiają pić wino na balkonie i patrzeć na miasto, wiemy, że koniec tego związku jest bliski.”

Leszek Talko (1965)

Rodzaj męski (rubryka felietonowa w „Twoim Stylu”)
Źródło: My wiemy, „Twój Styl” nr 10 (243), październik 2010, s. 98.

O facetach , O piciu , O winie

„Życie jest wtedy dobre, gdy nie może się stać tematem porywającej opowieści.”

Trudi Canavan (1969)

Ostatnia z dzikich (2006)

O życiu

„Teoria ewolucji to kłamstwo. Mam przekonanie, że to pomyłka, którą zalegalizowano jako obowiązującą prawdę. Dla mnie to opowieść o charakterze literackim, mogłaby np. stać się kanwą filmu science fiction.”

Mirosław Orzechowski (1957) polityk polski

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 14 października 2006

O kłamstwie , O charakterze

„To, co ujrzał, było wielką, skomplikowaną pajęczyną, siecią rozciągającą się we wszystkich kierunkach i wypełnioną mnóstwem migoczących, świetlistych punkcików. Pośrodku tej pajęczyny falował pojedynczy, silny płomień. Wiedział, że ten płomień to Królowa, pozostałe świetliste punkciki oznaczały zaś wszystkich krwiopijców. Gdzieś tam było także jego małe światełko. Opowieść o Świętym Ogniu była prawdziwa. Widział to na własne oczy. A teraz nadszedł czas dla nich wszystkich, aby poddać się mrokowi i ciszy. Nadchodził koniec.
Rozległa i niesamowita pajęczyna pojaśniała i zalśniła słabym blaskiem, płomień stanowiący jej środek eksplodował, a potem na dłuższą chwile wszystko ściemniało, on zaś poczuł w kończynach cudownie miłą wibrację, jaka często nawiedzała go, gdy pogrążał się w zwykłym śnie, i pomyślał: Ach, a więc to jest śmierć. Umieramy. I to bezboleśnie.
Lecz dla jego starych bogów to, co się działo było niczym Ragnarok, kiedy strażnik Asgardu, Heimdall, Ten, Który Niesie Światu Światłość, dmie w swój róg, wzywając bogów Aesirów, by stanęli do ostatniej bitwy.”

Anne Rice książka Krew i złoto

My też odejdziemy, walcząc – wyszeptał Thorne w swojej jaskini.
Krew i złoto

O śmierci , O Bogu , O świecie , O odejściu

„Chyba nie bardzo rozumiał moją opowieść, ale cóż ja mogę poradzić, lubię mawiać, że rzeczy są, jakie są, i jeśli wydają się dziwne, nie jest to wina mojej czapy i trzeba je przyjąć właśnie takimi.”

Gaétan Soucy (1958–2013)

Dziewczynka, która za bardzo lubiła zapałki (1998)

„Opowieść jako kategoria estetyczna jest dla mnie podstawą teatru, czyli spotkania żywego widza z żywym aktorem. Każdy z nas jest kopalnią opowieści o sobie i swoim życiu, ale istnieje mnóstwo pięknych opowieści o wymiarze uniwersalnym, ponadczasowym, z którymi wielu z nas się identyfikuje i wzrusza. Szekspir jest królem tych opowieści i wciąż na nowo je przedstawiamy w teatrze w najróżniejszych interpretacjach.”

Izadora Weiss

Źródło: Przemysław Gulda, Ironiczna opowieść o przezwyciężaniu samotności, „Gazeta Wyborcza - Trójmiasto” nr 117, 21 maja 2015 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/202575.html

O samotności

„Pytają mnie często, dlaczego, mimo tak długiego pobytu w Ameryce, piszę nadal w jidysz, który staje się powoli martwym językiem… Lubię pisać historie o duchach i dybukach. A co nadaje się lepiej do snucia takich opowieści niż martwy język?”

Isaac Bashevis Singer (1902–1991) pisarz amerykański, noblista

Źródło: Singer podczas wręczania nagrody Nobla

O historii

„Historia oskarżenia o gwałt na nieletniej nie mieści się w ramach tabloidalnej opowieści o rozpustniku i niewinnej dzieweczce. Przypominałem, że dziewczynka była w rękach matki stręczycielki. A zarazem nie podpisałem listu filmowców w obronie Polańskiego, bo potępiam jego czyn. Padłem ofiarą języka, jakim o tym mówiono, wykluczającego wszelkie subtelności. Kiedy przyznano mi w Opolu doktorat honoris causa na wydziale teologii, odbyła się manifestacja uliczna przeciwko mnie. Chciano udowodnić na moim przykładzie, że katolik to świnia, w dodatku hipokrytyczna, bo jak może być inaczej?”

Krzysztof Zanussi (1939) polski reżyser i scenarzysta filmowy

Źródło: rozmowa Tadeusza Sobolewskiego, wyborcza.pl, 19 grudnia 2011 http://wyborcza.pl/1,75475,10838249,Zanussi__Z_nikim_mi_nie_po_drodze.html

O historii , O matce

„No więc teraz opowiadałam własne historie. Dziwne: robiąc to, zauważyłam, jak bardzo takie opowieści nas kształtują. Jakby historie naszego życia czyniły z nas ludzi, którymi jesteśmy. Gdyby ktoś nie miał żadnych historii, nie byłby człowiekiem, w ogóle by nie istniał. A gdyby moje historie były inne, nie byłabym osobą, którą jestem.”

John Marsden (1950) Pisarz australijski

Seria Jutro, Jutro 6: Cienie

O ludziach , O historii

„Chodzę do kina na filmy, które mają mnie poruszyć. „Jak zostać królem” to niezwykle wzruszający obraz, który posiada także wielką dawkę humoru i pasjonującą opowieść o abdykacji. Te wydarzenia miały naprawdę wielkie znaczenie, czego kulminacją jest wybuch II wojny światowej. Ponadto możemy w jednym filmie obejrzeć grupę najznakomitszych aktorów brytyjskich i australijskich. „Jak zostać królem” ma wiele do zaoferowania współczesnemu widzowi, a do tego daje niepowtarzalną okazję ujrzenia Anglii przed wojną.”

Tom Hooper (1972)

Źródło: Jąkanie króla Jerzego, film.interia.pl, 25 stycznia 2011 http://film.interia.pl/gwiazdy/gwiazda/tom-hooper/wywiady/news/wywiad,26198,1588041

O wojnie , O gwiazdach , Obraz

„Był on mężem zrodzonym na ten świat, by wstrząsnąć narodami; biczem Bożym, który przeraził całą ludzkość za sprawą straszliwych opowieści, jakie wszędy o nim opowiadano.”

Jordanes

o Attyli.
Źródło: O pochodzeniu i czynach Gotów, tłum. Edward Zwolski, cyt. za: Simon Sebag Montefiore, Potwory. Historia zbrodni i okrucieństwa, tłum. Jerzy Korpanty, wyd. Świat Książki, Warszawa 2010, ISBN 9788324715480, s. 47, rozdz. Attyla, wódz Hunów.

O książkach , O świecie , O historii

„W opowieści tej prawie nie ma bohaterów ani dramatycznych konfliktów, gdyż występujący w niej ludzie są albo chorzy, albo stanowią bezwolne igraszki w ręku jakichś potężnych sił. Przecież jednym z największych efektów wojny jest właśnie to, że pozbawia osobowości.”

Kurt Vonnegut książka Rzeźnia numer pięć

Rzeźnia numer pięć

O wojnie , O ludziach , O osobowości

„Każdemu budynkowi, każdemu miastu powinna towarzyszyć jakaś opowieść – o życiu, ludziach. Inaczej budynek jest abstrakcją.”

Daniel Libeskind (1946) amerykański architekt

Źródło: rozmowa Vladimira Belogolovsky’ego, „Archnewsnow”, tłum. „Forum”, 10 października 2011.

„Kiedy wracałem z zagranicy, to zawsze pytałem, co tu się działo. Opowieści były coraz bardziej przesiąknięte poczuciem beznadziejności, poczuciem grzęźnięcia w bagnie, poczuciem, że to bagno nas wchłania. Drugi objaw, to nasilające się – w miarę upływu czasu – wrażenie, że coś musi się stać. Istniało przekonanie, że ten naród – zduszony, przygnieciony, pozbawiony głosu, pozbawiony szansy samorealizacji – wybuchnie. To były wizje krwawej rzeźni, krwawego odwetu. Istniało przekonanie, że kierownictwo Partii już dawno przeciągnęło strunę odporności psychicznej społeczeństwa, a ponieważ społeczeństwo nie jest zorganizowane, to zareaguje w sposób chaotyczny. To były wizje katastroficzne, apokaliptyczne. Te wizje wynikały z faktu, że udało się władzy doprowadzić do bardzo dużej atomizacji społeczeństwa, udało się przy pomocy propagandy wszystkich pseudowartości reklamowanych w środkach masowego przekazu stworzyć nieufność człowieka do człowieka, skłócenie wewnętrzne, ale również dezintegrację w sensie warstwowym, klasowym, grupowym.”

Marek Miller (1951)

Kto tu wpuścił dziennikarzy

O wrażeniach , O czasie , O pomocy , Sens

„Mając 13 lat, znalazłam w szufladzie ojca zdjęcie, które przedstawiało stos chudych trupów, szkieletów, na których leżało śliczne żydowskie dziecko. Miało zamknięte oczy, ale wyglądało spokojnie, jakby spało. Było ładne, wyróżniało się. Nie mogłam się po tym odkryciu pozbierać. Ojciec nie opowiadał nigdy o swojej obozowej przeszłości. Zaczęłam naciągać go na opowieści. Nie chciał. Zdjęcia też w końcu zniknęły. Później w różnych wspomnieniach obozowych czytałam, że ojciec ryzykował życie i pomagał innym.”

Tomira Kowalik (1947) polska aktorka

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 7 lutego 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/teatrje2.htm

O życiu , O dzieciach , O czytaniu , O przeszłości

„Praca w teatrze jest pewną formą terapii. Czechow doskonale rozumiał kobiety, które cudownie stwarzał w swoich dramatach. Ja miałam szczęście je poznać. Dlaczego nie skorzystać z tej okazji? Dlaczego tylko tyle dawać i oddawać dla tych ról? Trochę zdrowego egoizmu nie zaszkodzi. Przy okazji moich Czechowowskich kobiet sporo sobie wyjaśniłam, zrozumiałam niespełnienia, nabrałam dystansu do smutku, a czasem nawet do radości. Nie naginałam ani życia do roli, ani roli do życia. Jestem ciekawa ludzi, co bardzo pobudza wyobraźnię. Pewne role przychodziły do mnie w odpowiednim czasie. Na przykład Raniewska z Wiśniowego sadu w reżyserii Pawła Miśkiewicza. Gdybym miała grać ją dzisiaj, byłaby to opowieść o zupełnie innej kobiecie. Cieszę się, bo tamten moment był właściwy dla tej roli.”

Halina Skoczyńska (1953–2016) aktorka polska

Źródło: Wywiad, 2007 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/48457.html

O kobietach , O szczęściu , O ludziach , O czasie

„To opowieść o tym, że w relacji między dwojgiem ludzi, nigdy nie można mieć pełnej kontroli. Kiedy w grę wchodzą uczucia, wszystko może się wydarzyć.”

Atom Egoyan (1960)

o filmie Chloe.
Źródło: Atom Egoyan o filmie „Chloe”, „Syrena Films”, 26 października 2010 http://www.kinomaniak.pl/katalog/wywiad/116,1

O ludziach , O emocjach , O relacjach

„Porównują mnie do Toma Waitsa, a przecież Waits to teatr, confetti, kreacja. Ja tak nie potrafię. To, co robię, jest arcyszczerą opowieścią o tym, co łączy mnie i widza. Takie uczucia są w każdym z nas. Ja, pani, tamta pani czy ten pan, wszyscy znamy te uczucia. Każdy kiedyś spacerował po elipsie, przeżył pierwszą miłość, rozstanie… to nie jest teatr.”

Marek Dyjak (1975) polski kompozytor i piosenkarz

Źródło: Joanna Rachoń, Nikt nie wyszedł z takiego nałogu jak on, muzyka.onet.pl, 17 kwietnia 2013 http://muzyka.onet.pl/publikacje/nikt-nie-wyszedl-z-takiego-nalogu-jak-on,1,5469597,wiadomosc.html

O miłości , O muzyce , O emocjach

„Lubię w nich to, że ich główna siła napędowa to nie akcja, ale postacie. Uwielbiam wychwytywać w tych opowieściach rozmaite subtelności, domyślać się dalszego ciągu na podstawie otwartego zakończenia…”

Sofia Coppola (1971) amerykańska aktorka, scenarzystka i reżyser filmowa, a także fotografik i projektantka mody

o włoskiej kinematografii.
Źródło: Yola Czaderska-Hayek, Walentynkowy prezent dla Tokio. Sofia Coppola specjalnie dla Stopklatki, 20 lutego 2004 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=18680, tłum. Krzysztof Lipka-Chudzik

O sile

„(…) kiedy w czasach kryzysu w latach 80. ogoliłem głowę, w teatrze zaczęto mnie obsadzać w rolach schwarz charakterów. Chciałbym kiedyś zagrać kogoś miłego, rodzinnego i ciepłego, bo taki naprawdę jestem. Płaczę na filmach (…). Do tej pory tylko jeden reżyser, Remigiusz Caban, dostrzegł, że byłbym dobry w tego typu rolach. Przymierzaliśmy się kiedyś do spektaklu Opowieść o zoo, w którym miałem zagrać nobliwego amerykańskiego tatusia z dwójką dzieci. To mi się bardzo spodobało, ale nie doszło do premiery. Może jeszcze kiedyś zrobimy tę sztukę w Teatrze 77.”

Sławomir Sulej (1949) aktor polski

Źródło: Anna Świerkocka, Zagrać kogoś miłego, „Gazeta Łódzka”, 25 lipca 2001 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/ssulej.htm

O dzieciach , O charakterze

„Moja rodzina pochodzi z Kuldīgi w zachodniej Łotwie, z terenów Kurlandii. W mojej rodzinie mówiło się sporo o historii. Podczas wakacji letnich mieszkałem razem z babcią, która opowiadała mi historie, które były diametralnie różne od propagandy, którą słyszałem w szkołach. Były też inne od opowieści moich kolegów, w których rodzinach nie mówiło się o tematach historycznych. Być może tamte rodziny wziąć się bały wspominać o deportacjach, sowieckich zbrodniach. Za to moja babcia dużo o tym opowiadała, a ja sam od dziecka byłem bardzo zaciekawiony historią. Byłem chętny, żeby rozgłaszać te prawdy także wśród swoich kolegów.”

Edvīns Šnore (1974)

o powodach zainteresowania historią XX wieku.
Źródło: Edvīns Šnore: o sowieckiej historii, Hołodomorze, łotewskich narodowcach i babci Polce, radiownet.pl, 13 października 2013 http://www.radiownet.pl/publikacje/edvins-snore-o-sowieckiej-historii-holodomorze-lotewskich-narodowcach-i-babci-polce

O dzieciach , O rodzinie , O historii , O wakacjach

„Opowieść w Koranie jest prosta i płaska: Hiob zostaje wystawiony na próbę, jest posłuszny i zostaje za to wynagrodzony. Koniec historii. Opowieść w Biblii jest dramatyczna: Hiob buntuje się przeciw Bogu, rozpacza, wątpi, wybucha, oskarża Boga. Ten dramat w Koranie nie istnieje – i na tym polega zasadnicza różnica między obiema tradycjami.”

Ayaan Hirsi Ali (1969) holenderska działaczka polityczna pochodzenia somalijskiego

odpowiedź na pytanie, czym różni się Hiob z Biblii od Hioba z Koranu.
Źródło: spotkanie z okazji Dnia Wolności Prasy w Stowarzyszeniu Dziennikarzy Holenderskich, 3 maja 2005 r.

O Bogu , O historii , O wolności

„W życiu są tylko opowieści.”

Jakub Małecki (1982)

Dżozef (2011)

„William Faulkner powiedział kiedyś, że każda dobra powieść jest historią walki ludzkiej duszy z samą sobą. Miał rację. Nie ma znaczenia, czy piszesz fantasy, science fiction o Marsjanach lub powieść historyczną. To zawsze będzie opowieść o ludzkiej chciwości, miłości, pożądaniu, instynkcie przetrwania, honorze.”

George R.R. Martin (1948) amerykański pisarz fantasy i science fiction

Źródło: Dlaczego hobbity nie uprawiają seksu? http://m.wyborcza.pl/wyborcza/1,105406,9836357.html, „Gazeta Wyborcza”, 24 czerwca 2011, NR 145/7268

O seksie , O duszy , O historii , O walce

„To opowieść wigilijna, która dziś będzie inna.
Bo niespodziewany gość przy stole ma twarz Breivika.”

Sokół (raper) (1977) polski raper

Źródło: Życie wypisane na twarzy na albumie Prosto Mixtape Kebs

O życiu

„W Szczecinie jeszcze w latach 80. minionego stulecia wyczuwało się atmosferę życia na walizkach. Powszechne były przecież opowieści lokatorów przedwojennych kamienic o odwiedzających ich Niemcach, którzy doglądali swoich dawnych własności i zostawiali pieniądze na remonty i inwestycje. Mimo przywiązania do Polski, szczecinianie byli więc właściwie zdziwieni, że ich miasto wciąż jeszcze w Polsce pozostaje. Tym bardziej że władza centralna raz za razem kompromitowała się, podejmując decyzje dotyczące stolicy Pomorza Zachodniego.”

Krzysztof Niewrzęda (1964) polski prozaik, poeta i eseista

Źródło: W centrum czy na peryferiach kontynentu? Miasto w poszukiwaniu własnej tożsamości – „Szczecin. Odrodzenie miasta” (Deutsches Kulturforum östliches Europa, 2017)

O pieniądzach , O poszukiwaniu , O decyzjach

„Nie lubię, gdy filmy starają się być mądrzejsze od życia. Są wydumane i nieprawdziwe. Nie podoba mi się, kiedy ktoś nie ma do końca pomysłu artystycznego, a koniecznie chciałby uchodzić za artystę. Polskie filmy często są właśnie wydumane. Tak naprawdę to brakuje nam zwykłych, prostych opowieści o ludziach.”

Maciej Stuhr (1975) aktor polski

Źródło: wywiad, 2007 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=42188

„(…) opowieść o granicach, zarówno tych fizycznych i namacalnych, jak i tych nieuchwytnych, które konstruujemy w naszych głowach, żeby zbudować sobie zwodnicze poczucie porządku i kontroli nad rzeczywistością. Przeszłość – przyszłość, realne – nierealne, kobieta – mężczyzna, człowiek – zwierzę, sen – jawa, jeden kraj – drugi kraj, jeden język – drugi język. Biegunowość tych kategorii tworzy prostą siatkę, która pozwala nam czuć się bezpiecznie – mamy wrażenie, że rozumiemy świat. Jednak to, co najciekawsze, to, co najbardziej żywe i prawdziwe, dzieje się zawsze gdzieś pomiędzy, na nieskończenie wielkim pograniczu.”

Olga Tokarczuk książka Moment niedźwiedzia

Moment niedźwiedzia
Źródło: s. 135

O kobietach , O świecie , O wrażeniach , O rzeczywostości

„Znam księdza, który jeszcze za PRL-u przygotowywał młodą kobietę do chrztu. Kiedyś zapytał ją, jak to się stało, że uwierzyła w Jezusa. – Przeczytałam „Opowieści biblijne” Kosidowskiego i to jakoś tak na mnie podziałało – powiedziała. Gdybyż władza ludowa wiedziała, jak poskutkuje propagowana przez nią książka! Ona miała właśnie wykoślawić Słowo Boże. Miała zamieszać w głowach, narobić wątpliwości i skłonić do odejścia od wiary. Ponieważ zdobycie prawdziwej Biblii było wtedy prawie niemożliwe, Kosidowski miał pole do popisu. A jednak zawarte tam słowo Boże, choć fragmentaryczne i podane w sosie fałszywych interpretacji, okazało się skuteczne.”

Franciszek Kucharczak (1962) polski dziennikarz

o Zenonie Kosidowskim.

O miłości , O kobietach , O Bogu , O książkach

„Podróż do Ameryki była niezwykle długa. Z opowieści taty pamiętała, że Ameryka leży dalej niż Arabia, a dziewczynka wiedziała, że aby dotrzeć do Arabii, potrzeba było stu dni i stu nocy. Nie liczyła dni, jednak wiedziała, że od chwili, gdy weszła na pokład, upłynęło dużo czasu. Tak dużo, że przyzwyczaiła się do dziwnego uczucia bycia w ciągłym ruchu. Była to umiejętność poruszania się po rozkołysanym statku. Wiedziała o tym z Moby Dicka.”

Kate Morton (1976)

Zapomniany ogród (2008)
Źródło: rozdział 11, Ocean Indyjski, dziewięćset mil od Przylądka Dobrej Nadziei, 1913

O emocjach , O czasie

„(…) nie lubię mówić o sobie, nie lubię powtarzać opowieści o teatrze, emocjach, przeżytych chwilach.(…) gwiazdą nie jestem.”

Aleksander Krupa (1947) Polski aktor

Źródło: Jolanta Ciosek, Z Krakowa do Hollywood, „Dziennik Polski” nr 28, 3 marca 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/132523.html

„Szkoły powinny chodzić na takie filmy jak „Syberiada polska”. Opowieści o naszej historii, proste w przekazie, nie przekombinowane w formie, dostosowane do wieku odbiorców. Bo przecież nie pokażemy dwunastolatkom „Róży”. A „Syberiada…””

Kamil Śmiałkowski (1971)

jakoś ich może powoli do „Róży” przygotuje.
Źródło: Śmiałkowski broni „Syberiady”: Nie fukajmy na ten film, stopklatka.pl, 22 lutego 2013 http://stopklatka.pl/-/42416671,smialkowski-broni-syberiady-nie-fukajmy-na-ten-film

O historii , O wieku

„Zazwyczaj, gdy dostaję do przeczytania scenariusz, patrzę nań jako na dwie oddzielne historie: mniejszą i większą. Objaśnię ci to na przykładzie. W filmie Ja, robot większa historia polega na tym, że roboty buntują się i próbują opanować świat. Tyle mniej więcej możesz dowiedzieć się ze zwiastunów. Na tym tle rozgrywa się mniejsza historia – opowieść o facecie, który cierpi na powypadkową traumę i próbuje poskładać swoje życie z powrotem do kupy. Tak naprawdę to właśnie te mniejsze historie decydują o wartości danego filmu, tym jednak, co przyciąga widzów do kin, są historie większe. I przyznaję się bez bicia, że podczas lektury scenariuszy patrzę przede wszystkim na ten większy plan i zastanawiam się: czy ja bym się wybrał na taki film? Roboty chcą przejąć władzę nad światem. Tajna organizacja rządowa kontroluje napływ kosmitów na planetę Ziemia i ich kontakty z ludźmi… Większa historia decyduje o tym, czy dany projekt jest skazany na sukces, czy na porażkę. Ale cała sztuka w tym, aby oba plany opowieści tworzyły zwartą, przekonującą całość. Taki właśnie, zwarty i przekonujący wydał mi się scenariusz Robota… O, przypomniałem sobie: Matrix to idealny przykład mniejszej i większej historii. Większa polega na tym, że żyjemy w świecie wykreowanym przez komputer, a mniejsza – że jakiś facet próbuje ten świat zmienić.”

Will Smith (1968) amerykański aktor filmowy

Źródło: wywiad, 2004 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=21770

O życiu , O świecie , O sztuce , O facetach

„Życie jest to opowieść idioty, pełna wrzasku i wściekłości, nic nie znacząca.”

William Shakespeare (1564–1616) angielski poeta i dramatopisarz

It is a tale told by an idiot, full of sound and fury, signifying nothing. (ang.)

O życiu , O idiotach

„Słuchając, usta zatnij,
czoła nie zniżaj.
Oto opowieść o dniach ostatnich
Komuny miasta Paryża”

Władysław Broniewski (1897–1962) polski poeta

Źródło: Komuna Paryska

„Film [W rytmie serca] jest opowieścią o dojrzewaniu mężczyzny. On dojrzewa, ponieważ muzyka uczy go, że życie obracające się wokół handlu to ślepy zaułek. Dzięki temu lepiej rozumie kobiety.”

Jacques Audiard (1952) francuski scenarzysta, reżyser i aktor

Źródło: Jacques Audiard o filmie „W rytmie serca”, „Best Film”, 21 listopada 2007 http://www.kinomaniak.pl/katalog/wywiad/36,1

O życiu , O kobietach , O muzyce , Serce

„Ostro jak krawędź
ostrygi tęsknota za białym wielorybem wżera mu się

w wosk mózgu. I w kość i w skórę. Powtórzy starą
opowieść. W jego drżących mięśniach zbiera się
rozżarzony płyn, w głowie krzyczą mu szalone ptaki
i owady. W wiecznie zranionych oczach odblask oceanu.”

Aleš Debeljak (1961–2016)

Słownik ciszy
Źródło: „Dekada Literacka” 1991, nr 28, tłum. Katartna Salamun-Biedrzycka

O ptakach

„Czas opowieści krąży niejako w pewnej przestrzeni; wydłuża się, opóźnia, zatrzymuje się lub też przyspiesza, nabierając zawrotnego pędu. Opowieść w ę d r u j e w czasie powieściowym, jakby po jakimś obszarze, przybliża się i oddala, biegnie do przodu wielkimi skokami albo posuwa się drobnymi kroczkami, pozostawia białe plamy całych okresów chronologicznych (wykreślając je), potem zaś cofa się, by odzyskać ten utracony czas, przeskakuje z przeszłości w przyszłość i z powrotem ze swobodą niedostępną nam, istotą z krwi i kości, w realnym życiu.”

Mario Vargas Llosa (1936) pisarz peruwiański

Listy do młodego pisarza

O czasie , O przeszłości , O przyszłości

„Ten buńczuczny zabijaka pełen animuszu, ten niewyczerpany w konceptach chwat i niezbyt tęgi na umyśle siłacz jakaż to pyszna, typowa postać ludowa! W jego fortelach i opałach życiowych uwidacznia się rubaszny humor hebrajskich pasterzy i typowe dla Wschodu zamiłowanie do awanturniczych opowieści baśniowych. Samson to jakby Zagłoba plemion hebrajskich.”

Zenon Kosidowski (1898–1978) polski pisarz, esseista, poeta

o Samsonie.
Opowieści biblijne (1963)
Źródło: s. 243

„Matka karmiła mnie opowieściami o idealnej miłości, a wiara w ideały to ciężkie kalectwo.”

Marc Levy (1961)

A gdyby to była prawda…

O wierze , O matce

„Z każdym domem wiązało się tyle opowieści. Nie pamiętałam ich, pozostało mi tylko wrażenie, przelotne obrazy, które nie sprawiały mi przyjemności.”

Felicia Mihali (1967)

Z kraju sera

O przyjemności , O domu , O wrażeniach , Obraz

„Jednak dopiero pojawienie się na świecie mojego brata i niekończące się opowieści o tym, jaki to wspaniały prezent otrzymałam, sprawiły, że zaczęłam sobie powoli uświadamiać, jak bardzo wyobrażenia matki na mój temat różnią się od moich własnych.”

Alice Munro (1931)

Oko
Źródło: s. 330.

O matce

„Filmy są po to, by je oglądać. Jasne, można nakręcić jakąś wielce artystyczną opowieść, dajmy na to, o szydełkowaniu. Ale kto kupi bilet na coś takiego? Przyznam Ci się, że za każdym razem, gdy przychodzą mi do głowy pomysły tego rodzaju, wolę wstać z fotela i pograć w tenisa. Mam pewność, że przynajmniej sztuka na tym nie straci.”

Ridley Scott (1937) amerykański reżyser filmowy

Źródło: wywiad, 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=50605

O sztuce , O stracie

„Z pewnością nie jest to polityczna prowokacja. Tekst jest ponadczasowy, mówi o mechanizmach władzy, tragicznym losie człowieka uwikłanego w rzeczywistość. Zresztą polityki tu jest niewiele. To bardziej opowieść o „everymanie” niż o konkretnym człowieku.”

Maciej Kowalewski (1969) aktor polski

o sztuce Obywatel M.
Źródło: „Gazeta Dolnośląska”, 30 marca 2002

O losie , O rzeczywostości

„Myślę, że rozwój ksiąg pisanych ręcznie, który dokonał się jakieś dwa tysiące lat temu, wywarł gigantyczny wpływ na rozwój Zachodniej Cywilizacji. Nie tylko poprzez dostarczenie zasobu informacji, idei czy opowieści, ale poprzez nauczenie nas angażowania się w te informacje, idee i opowieści na odpowiednio „głębokim” poziomie. Ludzie ze swej natury są istotami które łatwo się rozkojarzają. Książka pozwoliła nam przezwyciężyć ten biologiczny nawyk, oraz wtłoczyć się ramy znacznie bardziej zdyscyplinowanego myślenia.”

Nicholas Carr (1959)

Źródło: Piotr Stasiak, Czy internet spłyca myślenie? Umysł przeładowany, polityka.pl, 8 września 2011 http://www.polityka.pl/nauka/komputeryiinternet/1508546,1,czy-internet-splyca-myslenie.read

O ludziach , O książkach , O myślach , O naturze

„Czasem życie pozwala spojrzeć, jak w zaczarowany kalejdoskop, w przyszłość. Dzień za dniem, krok za krokiem i ukazuje się to wszystko, co byłoby – co będzie – dla osiągnięcia czego koniecznie trzeba chcieć żyć. Jeżeli człowiek z niechęcią odwraca twarz od tych obrazów, jeżeli nie chce ich widzieć i pragnie tylko zanurzyć się w nicość, wtedy śmierć łagodnie kładzie dłoń na słabnącym sercu i przerywa jego bieg. Potem przesuwa palce po jego twarzy, pokrywając rysy powłoką wiecznej martwoty. Niekiedy zdarza się jednak, że opowieść którą snuje życie, budzi w żyjącym taki ból, burzę, protest, przepełnia jego serce takim płaczem rozpaczy i żalu za tym, co najbardziej umiłowane, że każe mu gestem niecierpliwej tęsknoty wyciągać ramiona i wołać: – Ja chcę żyć! Każe mu spękanymi od pragnienia ustami szeptać swą jedyną prośbę: – Ja chcę żyć! Każe mu zebrać całą wolę, skupić wszystkie siły organizmu, każe mu uchwycić się życia i trwać najbardziej nieprawdopodobnym wysiłkiem. Śmierć nie cofa wprawdzie swej niewidzialnej ręki, lecz jej też nie zbliża. Tymczasem życie ujmuje w swą dłoń gasnące serce człowieka i powoli napełnia je własnym ciepłem. Pierwszym doznaniem budzącego się do życia jest cierpienie. Jeszcze nie ocknął się po męczących, gorączkowych zjawach, a już czuje że boli, tu głęboko, koło serca. Tak jakby jakaś dobra, kochająca ręka ściskała biedne serce z czułością, nie pamiętając, że to boleć może.”

Seweryna Szmaglewska książka Dymy nad Birkenau

Dymy nad Birkenau (1945)

O życiu , O śmierci , O bólu , O wysiłku

„Post mortem. Opowieść katyńska jest dla mnie filmem bardzo szczególnym i bardzo bolesnym. Przez całe dziesięciolecia prawda o zbrodni katyńskiej była zatajana i wiem, że powinien on powstać wcześniej, ale długo namyślałem się, jak ten film zrealizować. Nie miałem żadnych sojuszników w polskiej literaturze poza wierszem Herberta. Szukałem drogi, o czym opowiedzieć i co pokazać na ekranie, żeby temat katyński zaistniał. Widz oceni, czy nam się to udało.”

Andrzej Wajda (1926–2016) polski reżyser filmowy

Źródło: Kinga Mieszaniec, Kino idzie za opowieścią, „Alma Mater” nr 91, kwiecień 2007, s. 63.

O prawdzie , O literaturze

„Tak jak w malarstwie (…) początkiem pomysłu na obraz jest szkic, tak w „deskach” odlewy są realizacją pomysłu rzeźbiarskiego. Ale „desek” nie nazwałbym rzeźbami. Powstawały i powstają z dwóch powodów: zachwytu nad drewnem i zachwytu nad ludzkim ciałem, a szczególnie twarzą. Pomiędzy drewnem a powierzchnią twarzy dzieją się różne historie, opowieści, napięcia…(…) Każdy zobaczy to, co chce zobaczyć. Rozmawiam „deskami” sam ze sobą. Są to obiekty, w których spełnia się moja czysta przyjemność tworzenia, nie jestem zobligowany żadnymi formami, ilością, wyglądem, terminami…”

Jacek Baczak (1967)

Źródło: Tatiana Drzycimska, Jacek Baczak, teatrdlawas.pl, 9 kwietnia 2014 http://teatrdlawas.pl/artykuly/220-jacek-baczak

O przyjemności , O historii , O wyglądzie , O malarstwie

„W Azji realizm miesza się z nadrealizmem w sposób swobodny. Oni jakoś specjalnie nie wstydzą się opowieści niesamowitych. W przeciwieństwie do nas, gdzie horror to rodzaj kina traktowany jako coś gorszego i wstydliwego. W szkole filmowej, jak dobrze pamiętam, nie można było przyznać się do kina gatunkowego, na egzaminie wstępnym przekreślało to kandydata od razu.”

Grzegorz Lewandowski (1969) Polski reżyser i scenarzysta

Źródło: Wywiad, 2007 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=41338

„Wiele z tego, co przyjmujemy w życiu jako fakty, jest niczym innym jak tylko propagandą lub odbiciem tego, jak wydarzenia i ludzie są postrzegane przez osoby uprzedzone lub mało spostrzegawcze. Opowieści przechodzą z ust do ust, z jednego serwisu informacyjnego do drugiego, krążą po skrzynkach e-mailowych, przedostają się od polityków do mas, od świadków do sędziów, i w końcu każą nam wierzyć w najrozmaitsze wersje znacznie zniekształcone lub zgoła z gruntu fałszywe.”

Patricia Cornwell (1956)

Wyspa psów

O ludziach

„Zabawne jest to, że kręcąc takie wielkie filmy, łatwiej się panuje nad opowieścią. A mały film to zawsze większe zaangażowanie i większa radość.”

Kevin Reynolds (1952) reżyser amerykański

Źródło: Wywiad, 2006 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=31881

Radość

„Mój film [Opowieści kanterberyjskie] nie jest wulgarny. Jest to film o życiu. Wulgarne są te filmy, które zrobione są nieuczciwie i schlebiają niskim upodobaniom.”

Pier Paolo Pasolini (1922–1975) włoski pisarz, poeta i reżyser filmowy

Źródło: webesteem magazine http://art.webesteem.pl/14/pasolini.php

„Inklinacjami poetyckimi można poniekąd wytłumaczyć sobie owe psychologicznie paradoksalne zjawisko, że Łukasz, chyba najbardziej wykształcony wśród ewangelistów, nagromadził w swoich przekazach o narodzinach dzieciątka Jezus więcej elementów cudowności niż jego poprzednicy. Do pewnego stopnia musimy oczywiście położyć to na karb procesu mitologizacji Jezusa, procesu, który wówczas już posunął się dalej niż za czasów Marka i Mateusza. Ale sam fakt deifikacji nie wyjaśnia nam, dlaczego Łukasz tak bezkrytycznie wciela do swojej ewangelii te rozbrajająco naiwne, przez prostaczków kolportowane pogłoski, owe podawane z ust do ust, typowo ludowe, urocze baśnie, w których dzieją się dziwy nad dziwami. Archanioł Gabriel zwiastuje narodziny Jana Chrzciciela i Jezusa, a potem każe pasterzom iść do Betlejem. Gdy ruszają w drogę „zastępy wojsk niebieskich” głoszą chwałę Boga i wołają: „Chwała na wysokościach Bogu, a na ziemi pokój ludziom dobrej woli”. Na widok ciężarnej Marii w łonie Elżbiety skoczyło z radości dzieciątko; przyszła matka Jana Chrzciciela zawołała wówczas: „Błogosławionaś ty między niewiastami i błogosławiony owoc żywota twego”.
Gdy przypominamy sobie te czarodziejskie sceny, pełne chwytającej za serce prostoty, radosnych uniesień i światłości niebieskiej, gdy słyszymy hymny Marii i Zachariasza, jak też rozlegające się w przestworzach pienia anielskie – zaczynamy rozumieć Łukasza. Wydaje się bowiem, że nie tylko poetycka wrażliwość na urodę tych ludowych baśni podszepnęła mu myśl, by wcielić je w biografię Jezusa. Wyczuł on może nieomylnym instynktem, ile radości, pokrzepienia i nadziei przyniosą te proste opowieści licznym pokoleniom smutnych i udręczonych ludzi. Dostrzegając ich wagę dla chrześcijaństwa, niejako zalegalizował je swoim autorytetem i nadał im sankcję prawdy historycznej.”

Zenon Kosidowski (1898–1978) polski pisarz, esseista, poeta

Opowieści ewangelistów (1979)
Źródło: Opowieści ewangelistów

O Bogu , O ludziach , O pokoju , O matce

„Dużo piszę na egzemplarzach scenariuszy lub sztuk i wymyślam opowieści o swojej postaci. Kiedyś w szkole kolega podejrzał, co napisałam i strasznie się śmiał, bo to było coś w stylu: „na zewnątrz śmiech, a w środku szloch”. Czasem podglądam ulubionych aktorów w różnych filmach i obserwuję, jak się zmieniają.”

Joanna Gleń (1978)

o przygotowywaniu się do ról.

O śmiechu , O czasie

„Musiałem wyglądać jak wariat. Nieogolony. Podkoszulek cały w dziurach od papierosów. Moje marzenia sprowadzały się do tego, żeby mieć na kredensie więcej niż jedną butelkę. Nie przystawałem do świata, a świat nie przystawał do mnie. Szukałem towarzystwa pokrewnych dusz. Zwykle okazywały się kobietami z gatunku, którego większość mężczyzn unika jak ognia, ja jednak uwielbiałem je, szukałem w nich natchnienia, zgrywałem się przed nimi, kląłem, paradowałem w moim podkoszulku, snując napuszone opowieści o tym jaki to jestem niezwykły, opowieści, w które ja jeden wierzyłem. „Przestań pieprzyć, dolej wódy””

Charles Bukowski książka Hollywood

darły się na mnie te niewiasty z piekła rodem, niewiasty, z którymi dzieliłem piekło.
Hollywood

O kobietach , O świecie , O marzeniach , O wariatach

„Jeżeli zaś natchnieni pisarze to i owo zaczerpnęli z ludowych opowieści (co przyjąć wolno), nie można nigdy zapomnieć, że przy tego rodzaju postępowaniu wspomagało ich natchnienie Boże zabezpieczające ich od wszelkiego błędu w wyborze i ocenie dokumentów. Co zaś przeszło do Ksiąg Świętych z ludowych opowieści, tego żadną miarą nie można zestawiać z mitologicznymi albo innymi podobnymi opowieściami. O ile bowiem w tych ostatnich rolę gra raczej wybujała wyobraźnia, o tyle w Księgach Świętych, także Starego Testamentu, tak jasno występuje dążność do prostoty i prawdy, że naszym autorom natchnionym niepodobna nie przyznać jawnej wyższości nad świeckimi pisarzami starożytności.”

Pius XII (1876–1958) papież

Źródło: encyklika Humani generis

O Bogu , O błędach , O grach

„Widzę więc siebie, jak siedzę w niebie w cieniu drzewka przed Sądem Ostatecznym z piwem „Heineken” i słucham zmyślonych i prawdziwych opowieści Marka Hłaski. Widzę jak twardo, ale i romantycznie opowiada o Esther, w której potwornie zakochał się w Izraelu. W oczach ma wypisaną tęsknotę za krajem i wcale nie chce mówić o Soni Ziemann, która w końcu przez pewien okres nawet była jego żoną. O czym jednak ja mógłbym mu opowiedzieć? Na pewno opowiedziałbym mu o B., jako o wielkiej i niespełnionej miłości. Z pewnością bym mu powiedział, że gdyby ktokolwiek ją znał i miał choćby cień nadziei, to warto na taką dziewczynę czekać nawet do końca życia, a później nawet i w niebie. W innym przypadku można je sobie zmarnować, gdyż życie bez niej ma taką wartość, jak wyrzucona w błoto największa świętość.”

Jarosław Hebel (1974) dziennikarz polski

Chciałbym umrzeć z miłości

O życiu , O czekaniu

„W Zazdrości każda z kobiet jest inna, ale mają wspólny mianownik: choć są pozornie niepokonane, to jednak potrafią żebrać o miłość. I to jest cała prawda o nas. Zresztą nie tylko o kobietach. Ta sztuka jest opowieścią o ludzkich emocjach, które rodzą się, gdy w grę wchodzi miłość.”

Grażyna Barszczewska (1947) polska aktorka

Źródło: „Dziennik Polski”, 12 maja 2002 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/miloscn.htm

O miłości , O kobietach , O prawdzie , O sztuce

„Żaden człowiek nie przemówi do swego pana; lecz do wędrowca i przyjaciela, który nie przybywa, aby pouczać i rządzić, który niczego nie wymaga i zgadza się na wszystko – wobec takiego przyjaciela padają szczere słowa u ognisk obozowych, we wspólnej samotności morza, w pobrzeżnych osadach, na postojach wśród lasów, słowa nie zważające na rasę czy kolor skóry. Jedno serce mówi – drugie serce słucha, a ziemia, morze, niebo, przelotny wiatr lub liść chwiejący się na gałęzi słuchają także błahej opowieści o brzemieniu życia.”

Joseph Conrad książka Opowieści niepokojące

Opowieści niepokojące

O kolorach , O samotności , O morzu , Serce

„(…) jeśli odczytamy Antygonę jako opowieść o tym, jak bronimy swoich źródeł, to stanie się ona dotkliwie aktualna. W dzisiejszym świecie chaosu wartości często wpadamy w taki wir, że zupełnie zapominamy o swoich korzeniach. Współczesna Antygona to ten, kto walczy o siebie, o to, żeby utrzymać się w świecie swoich wartości, kto wie, jakiego dokonać wyboru, nie ulega pokusom.”

Agnieszka Grochowska (1979) polska aktorka

Źródło: Dorota Wyżyńska, Antygona w Teatrze Telewizji, „Gazeta Wyborcza”, 15 października 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/antygonaw.htm

O zapominaniu

„Z opowiadań rodziców wiem, że moja cioteczna babka urodziła dziecko w pociągu, który wiózł ją na zsyłkę. Noworodek wkrótce zmarł i trzeba go było wyrzucić przez okno, bo pociąg się nie zatrzymał. Tego typu opowieści wywołują bolesne wspomnienia u niejednej polskiej rodziny.”

Grażyna Barszczewska (1947) polska aktorka

Źródło: wywiad http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/amantkaz.htm

O dzieciach , O rodzicach

„Czy zgadniesz, jaki nastrój mną owłada,gdy w dziczy cierpię wśród Sarmatów, Getów? Jam niezwyczajny ich wody i nieba,innej mi ziemi, jak zbawienia, trzeba.Dom tu bez wygód, jadło szkodzi zdrowiu, bodaj ktoś lekiem w chorobie dopomógł, bodaj przyjaciel zmylił litościwieswą opowieścią czas, co mży leniwie. Leżę bezsilny pośród obcych ludziNa skraju świata. Zda się: przeszłość wraca…”

Owidiusz (-43–17 p. n. e.) poeta rzymski

Źródło: Żale, red. E. Wesołowska, Poznań 2002.

O ludziach , O zdrowiu , O chorobach , O domu

„Wyrażania emocji, podobnie jak aktorstwa, człowiek uczy się przez całe życie.
Nie wierzę w opowieści pod tytułem: „Od dziecka wiedziałam, że będę aktorką”. W moim przypadku wszystko zaczęło się w liceum, kiedy trafiłam do koła teatralnego, działającego przy Staromiejskim Domu Kultury. Wcześniej dość długo szukałam swojej drogi. Był taniec i pływanie, ale gdy trafiłam na Starówkę właśnie, poczułam, że ta droga mnie interesuje, że jestem jej ciekawa. Tak też minęły mi trzy lata – i muszę przyznać, że był to fantastyczny czas. Po dziś dzień czuję, że Teatr Amatorski Klasyki Rosyjskiej dał mi bardzo silne podstawy; Gogol, Czechow…”

Anna Gzyra (1984) polska aktorka

Źródło: Zakazane rewiry – rozmowa z Anną Gzyrą http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/1176/Zakazane-rewiry-rozmowa-z-Anna-Gzyra.html

O życiu , O dzieciach , O domu , O czasie

„Czasami myślę, że gdyby można było powtarzać opowieść na tyle często, że zmniejszyłoby to ból, sprawiło, że słowa zsunęłyby się z moich ramion i zatonęły w wodzie, opowiedziałabym ją tysiąc razy.”

Anita Shreve (1946–2018)

Ciężar wody

O bólu , O myślach , O myśleniu

„Postęp - w znaczeniu tego ruchu, który rozwija się, poczynając od XVI stulecia - w każdej praktycznie sprawie oznacza prześladowanie zwyczajnego człowieka. Postęp ów, jak każda inna religia, ma swoją hagiologię i martyrologię, ma całą masę opowieści o rozmaitych dziwach; ale najczęściej są one kłamstwem, przynależnym do fałszywej wiary. Najbardziej znana z tych legend głosi, że osoba młoda i postępowa to zawsze udręczona ofiara osoby starej i zwykłej. Nic podobnego. Właśnie osoba stara i zwykła z reguły pada ofiarą osób młodych i postępowych. To ona w coraz większym stopniu jest wyzuwana ze swoich starych, zwykłych praw.”

Gilbert Keith Chesterton (1874–1936) pisarz angielski

Obrona rozumu
Źródło: Zwyczajny człowiek, s. 264.

O kłamstwie , O wierze , O religii

„Opowieści o tym, że ojciec może pójść za urlop tacierzyński, ta jak matki na macierzyński, to absurd. Ja bardzo kochałem swoje dzieci, ale nie mógłbym zastąpić mojej żony w opiece nad nimi. Także dlatego, że kobieta ma zupełni inny stosunek do dziecka, bo ono przez długi czas było w niej, było niemal jej częścią. Mężczyzna nie jest w stanie zrobić tego, co potrafi kobieta.”

Witold Kieżun (1922) polski ekonomista

Źródło: Tomasz Terlikowski, Polska jak Burundi, „Do Rzeczy”, 3–9 marca 2014, nr 10/058, s. 32.

O kobietach , O dzieciach , O matce , O czasie

„Wielkie opowieści opisują dzieje świata zgodnie z linearną logiką historii: od początku do końca. Biblia zaczyna się od stworzenia materii, a kończy na jej unicestwieniu. Opowiada o tym, co wydarzyło się w czasie, który ma swój początek i koniec. Każdy niemal helleński mit o egzystencji rozpoczyna się radością zdobywców, a kończy ich gorzką klęską. Jazon wyrusza na okręcie Argo po złote runo po to, aby w porzuconych na pustkowiu resztkach swego okrętu zginąć pod jego zmurszałymi belkami.”

Ryszard Przybylski (1928–2016) historyk literatury polskiej

Źródło: Tadeusz Różewicz, Na powierzchni poematu i w środku..., 2001, posłowie

O historii , O czasie , Radość

„Ciasne ulice mają krótki oddech,
choć ich opowieści ciągną się
przez tysiące dni. Możesz
znieruchomieć w ich objęciu
i słuchać jak przez sen.”

Jacek Karolak (1970)

Źródło: Besalou

O snach

„Ogłuszający huk padających ścian przypomniał nam starą opowieść o zagładzie Sodomy. Mój towarzysz powiedział do mnie:
– Pamiętasz, co w Chumeszu [Pięcioksiąg Mojżesza] mówi się o Sodomie? Musiało to podobnie wyglądać. I kto wie, czy na Warszawę, a może i na całą Polskę, nie spadnie taka sama kara jak na Sodomę, bo nie tylko Niemcy mordowali tu Żydów… A najboleśniejsze jest to, że nawet kiedy obchodzi się zwycięstwo, są jeszcze tacy, którzy świętują to żydowską krwią. – Masz rację – odpowiedziałem – ale nie zapominaj, że w Sodomie, jak mówi Chumesz, Bóg uratowałby miasto, gdyby znalazł się tam choć jeden sprawiedliwy (…). Tu jednak nie jest tak, nie wszyscy przecież są tacy jak ci, którzy mordowali i krzyczeli: „Śmierć Żydom!”. Nie możesz zapominać o tych, którzy nas uratowali, i o wielu innych.”

Chaim Icel Goldstein (1900)

Bunkier

O śmierci , O Bogu , O karze , O zwycięstwie

„Ja chcę pamiętać. I chcę, by pamiętali o tym moi czytelnicy. Staram się z całych sił. Moja opowieść o Bośni wyszła po angielsku w Londynie i w Nowym Jorku. Może ktoś w kawiarni na Manhattanie przeczyta o srebrenickich kobietach i przez chwilę pomyśli za kim one tak płaczą.”

Wojciech Tochman (1969) polski dziennikarz

Z wywiadów
Źródło: WORKSHOP

O kobietach , O płaczu

„Powstanie jest wielką sprawą dla bardzo wielu ludzi. To jedna z najważniejszych chwil w historii Polski, liczonej już przecież w tysiącleciach. Wydało mi się, że najwłaściwiej ten wielki kosmos ukazać w mikrokosmosie jednej kropli – także kropli polskiej krwi. Zawęzić opowieść do losów jednej polskiej rodziny. Powstała kameralna sztuka: matka wspominająca dwóch synów, narzeczona jednego z nich oraz ukrywający się u nich w Warszawie angielski lotnik.”

Kazimierz Braun (1936) pisarz i reżyser, pedagog

o powstaniu warszawskim.
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Łódź, 1 października 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/ostatnii.htm

O losie , O ludziach , O sztuce , O historii

„Generał Skalski był dla mnie bohaterem i kolegą partyjnym, jako wieloletni członek Samoobrony. Słuchałam generała z otwartymi ustami. Jego opowieści lotnicze sprawiły, że zaczęłam latać samolotem jako pasażerka. Przestałam się bać podróżować samolotem. To mi zostało do dziś.”

Renata Beger (1958) polska polityk

Źródło: Głowa leci do góry, rp.pl, 4 grudnia 2004 http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:n6gR9_Ec974J:www.rzeczpospolita.pl/dodatki/plus_minus_041204/plus_minus_a_6.html+stanis%C5%82aw+skalski+beger&cd=1&hl=pl&ct=clnk&gl=pl

O podróżowaniu

„Lubię opowiadać kawałkami, sklejać opowieść z mnóstwa mniejszych fragmentów. No i bawić się czasem. Co się tyczy tych zabaw czasem, trochę inspiracji czerpię z filmów Quentina Tarantino.”

Petr Zelenka (1967) reżyser i scenarzysta czeski

Źródło: Wywiad, 2005 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=27691

O czasie

„'Dziennikarz:' Czym jest właściwie POEE?
'Malakalipsa:' Jest taka opowieść zen o uczniu, który zapytał swego Mistrza: „Czym jest Budda?” Mistrz odrzekł: „Trzema funtami lnu”.
'Dziennikarz:' Czy to jest odpowiedź na moje pytanie?
'Malakalipsa:' Nie, ależ skąd. To był tylko przykład. Odpowiedź na twoje pytanie brzmi: POEE TO PIĘĆ TON LNU!”

Malaklipsa Młodszy (1941–2000)

Źródło: Wywiad z Malakalipsą Młodszym

Pytanie

„Na jednym ze spotkań w szkole filmowej Andrzeja Wajdy Marcel Łoziński opowiadał o swoich niezrealizowanych projektach, mówił o królikach, i tak o tym opowiadał, jak o jakimś science fiction. Z tego, co słyszał, są dwa mury, a pomiędzy tymi murami rosła zielona trawa, a po niej biegały tysiące białych królików. Tworzy się z tej opowieści pewien obraz, przemawiający do wyobraźni, obraz nieco surrealistyczny. I tak wtedy pomyślałem – jaki to jest pomysł! A potem w 1989, jak padał mur, to wszyscy interesowali się ludźmi, kamery skierowane były na górę, a na dole przecież odbywał się ten inny, szczególny exodus. I według Łozińskiego to też było ciekawe, a może nawet bardziej znaczące…”

Bartosz Konopka (1972) polski reżyser

Źródło: wywiad dla filmweb.pl, cyt. za: culture.pl http://www.culture.pl/baza-film-pelna-tresc/-/eo_event_asset_publisher/eAN5/content/bartosz-bartek-konopka

O górach , O trawie , Obraz

„Są ludzie i są opowieści. Ludzie wierzą, że nadają kształt opowieściom, ale przeciwna sytuacja jest często bliższa prawdzie.”

Alan Moore (1953) pisarz brytyjski, autor komiksów

Swamp Thing

O ludziach

„Żydzi bardzo przyzwyczajeni są do haggad, czyli specyficznego – czasami nie dbającego o fakty, a nawet je przeinaczającego – opowiadania o przeszłości, opowiadania, które wyraża bardziej to, co oni myślą o świecie, niż to, co się wydarzyło naprawdę. (…) Rabin [Byron] Sherwin rzetelnie opisał to zjawisko (…) Zdarza się, że „haggada Holocaustu” przybiera ogromne rozmiary i odkrywa ogromne pokłady niechęci wobec wszystkich innych, szczególnie katolików i Polaków. Przykładem może być powieść ocalałego z Treblinki Martina Graya zatytułowana Wszystkim, których kochałem, uchodząca przez długi czas za „tekst kanoniczny”. Stała się światowym bestsellerem, przeczytało ją ponad 30 mln ludzi, zrealizowano na jej motywach serial fabularny. Potem okazało się, że powieść jest apokryfem, gdyż Gray nigdy w Treblince nie był. Jako dokument traktowano również powieść Jerzego Kosińskiego Malowany ptak, w której w bardzo negatywnym świetle – jako antysemitów i degeneratów – przedstawił polskich chłopów, którzy mieli się nad nim znęcać i dręczyć go. Po wielu latach okazało się, że to właśnie owi opisani przez Kosińskiego chłopi uratowali jego i jego rodzinę, ryzykując własną głową, gdyż za ukrywanie Żydów groziła im oraz ich rodzinom kara śmierci. Przykładów takich i podobnych opowieści, które nie były opisem faktów, lecz zmyśleniem odzwierciedlającym określoną świadomość, można przytoczyć więcej.”

Waldemar Chrostowski (1951)

Kościół, Żydzi, Polska
Źródło: s. 435–436.

O śmierci , O ludziach , O rodzinie , O karze

„Oprócz wystawania przed barakami ważnym elementem towarzyskiego życia było wzajemne zarażanie się niepewnością. Służyły temu najlepiej historie opowiadane w stołówkowych kolejkach. Powoli, krok za krokiem, wychodząc z kokonów cudzych relacji, rodziły się bowiem wtedy obawy lgnące do wszystkich. Nawet mimowolni słuchacze ulegali ich wpływom i przygarniali wywołujące wątpliwości lęki. Wbrew sobie każdy, do którego docierały choćby tylko strzępy zainfekowanych opowieści, nagle zaczynał odczuwać niepokój.”

Krzysztof Niewrzęda (1964) polski prozaik, poeta i eseista

Poszukiwanie całości
Źródło: s. 26

O historii , O relacjach

„W jednej ze swych bajek-opowieści (…) Szczedryn maluje typ biurokraty pyszałka, bardzo ograniczonego i tępego, ale bezgranicznie zarozumiałego i gorliwego. Gdy (…) wytracił tysiące mieszkańców, spalił dziesiątki miast i zaprowadził w ten sposób „ład i spokój” w „powierzonym” mu kraju, rozejrzał się wokoło i spostrzegł na horyzoncie Amerykę, kraj (…) mało znany, w którym istnieją (…) jakieś swobody, które bałamucą lud i gdzie państwem rządzą za pomocą innych metod. (…) spostrzegł Amerykę i oburzył się: co to za kraj, skąd on się wziął, jakim to prawem istnieje? Oczywiście, przypadkowo odkryto go przed kilkoma wiekami, ale czyż nie można go z powrotem zakryć, żeby po nim nawet śladu nie zostało? I powiedziawszy to, napisał rezolucję: „Zakryć z powrotem Amerykę”!
Wydaje mi się że panowie z „Deutsche Diplomatisch-Politische Korrespondenz” są jak dwie krople wody podobni do szczedrynowkskiego biurokraty. Panom tym ZSRR od dawna już jest solą w oku. Dziewiętnaście lat stoi ZSRR jak drogowskaz, zarażając duchem wyzwolenia klasę robotniczą całego świata i wywołując wściekłość wrogów klasy. robotniczej. I oto (…) ZSRR nie tylko po prostu istnieje, ale nawet rośnie, i nie tytko rośnie, ale nawet kwitnie, i nie tylko kwitnie, ale nawet układa projekt nowej Konstytucji, projekt podniecający umysły budząc nowe nadzieje w klasach uciskanych. Jakżeż po tym wszystkim nie mają się oburzać panowie z niemieckiego organu półoficjalnego? Co to za kraj wrzeszczą, jakim to prawem istnieje, i jeśli go odkryto w październiku 1917 roku, to dlaczego nie można go z powrotem zakryć, żeby po nim nawet śladu nie pozostało? I powiedziawszy to, postanowili: zakryć z powrotem ZSRR, obwieścić wszem i wobec, że ZSRR jako państwo nie istnieje, że ZSRR – to nic innego, jak tylko zwykłe pojecie geograficzne!”

Adam Schaff (1913–2006) filozof polski

Jak układać i wygłaszać przemówienia

O ludziach , O wieku , O pomocy , Wściekłość

„Kiedyś robiłam film dokumentalny: Rak to nie wyrok. Prawdziwa opowieść o prawdziwych ludziach. Gdy przyszłam tam z kamerą po raz pierwszy, miałam zamiar wszem pokazać, że potrafię robić „dobra minę do złej gry”. Zamierzałam działać pod hasłem: „Wszystko będzie dobrze”. To był falstart. Podczas realizacji tego materiału zrozumiałam, jak fałszywie odbieramy i wcielamy w życie pojęcie optymizmu. Jest źle? Nazwij to. A teraz – spróbuj z tym walczyć.”

Agnieszka Olejnik (1975)

Źródło: Justyna Tawicka, Wszystko dzieje się po coś. Rozmowa z Agnieszką Olejnik, nową scenarzystką serialu „M jak miłość” http://www.m-jak-milosc.pl/76653/wszystko-dzieje-sie-po-cos.html

O miłości , O życiu , O optymiźmie