Cytaty na temat autor (378 cytatów, strona 3)

„Wdrażane reformy to jedynie kosmetyczne poprawki, których autorzy, politycy, nie próbują nawet dotrzeć do źródeł problemów. Tymczasem problemy społeczeństw w krajach rozwiniętych zaostrzyły się już ostatnio do tego stopnia, że można mówić wręcz o wykruszaniu się fundamentów naszej demokracji.”

Oskar Negt (1934)

Źródło: Der politische Mensch. Demokratie als Lebensform, tłum. Joanna Hartwig.

O demokracji

„My też nie negujemy, że w Ruandzie i Burundi są ludzie, którzy cierpią. No bo tak za bardzo na co dzień się tym nie zajmujemy. Jeżeli by Polska miałaby spaść do rangi zainteresowania, jakim obdarzana jest Ruanda, Burundi w świecie, to byłby najlepszy argument za wybraniem człowieka, który ma doświadczenie w hodowli zwierząt futerkowych. Natomiast nie ma doświadczenia bycia ojcem czegokolwiek i czyimkolwiek, tylko – jak twierdzi Lech Wałęsa – autorem zawodowej dekonstrukcji.”

Władysław Bartoszewski (1922–2015) polski polityk, działacz społeczny, historyk

wystąpienie podczas prezentacji komitetu honorowego poparcia kandydata na prezydenta Bronisława Komorowskiego, 16 maja 2010.
Źródło: TVN24.pl, 16 maja 2010, zapis wideo http://www.tvn24.pl/12690,1656566,0,1,komitet-obrony-bronka-_-normalnego,wiadomosc.html

O ludziach , O cierpieniu , O zwierzętach

„Autor może popełnić samobójstwo celując w gust publiczności.”

Stanisław Jerzy Lec (1909–1966) poeta polski, aforysta

O samobójstwie

„Obcowanie z autorami wieków minionych jest tym samym prawie, co podróżowanie.”

Kartezjusz (1596–1650) francuski filozof, matematyk i fizyk, jeden z najwybitniejszych uczonych XVII wieku, uznawany również za oj…

O podróżowaniu , O wieku

„Jeżeli zaś natchnieni pisarze to i owo zaczerpnęli z ludowych opowieści (co przyjąć wolno), nie można nigdy zapomnieć, że przy tego rodzaju postępowaniu wspomagało ich natchnienie Boże zabezpieczające ich od wszelkiego błędu w wyborze i ocenie dokumentów. Co zaś przeszło do Ksiąg Świętych z ludowych opowieści, tego żadną miarą nie można zestawiać z mitologicznymi albo innymi podobnymi opowieściami. O ile bowiem w tych ostatnich rolę gra raczej wybujała wyobraźnia, o tyle w Księgach Świętych, także Starego Testamentu, tak jasno występuje dążność do prostoty i prawdy, że naszym autorom natchnionym niepodobna nie przyznać jawnej wyższości nad świeckimi pisarzami starożytności.”

Pius XII (1876–1958) papież

Źródło: encyklika Humani generis

O Bogu , O błędach , O grach

„Nie zawsze dziennik odpowiada rzeczywistości, w której żyje jego autor.”

Rafael Ábalos (1956) hiszpański pisarz i prawnik

Kôt

O rzeczywostości

„Pomoc śp. gen. Maksyma Weyganda była zapewne pożyteczna ale to śp. gen. Tadeusz Rozwadowski, szef Sztabu, nie tylko był autorem planu Bitwy Warszawskiej (słynny „Rozkaz Nr 10.000”), ale pod nieobecność Piłsudskiego przejął całkowicie osobiste dowodzenie, i – wedle słów samego Weyganda: „i tak robił, co chciał”. I tak geniusz Rozwadowskiego, niesubordynacja bolszewików i… odrobina szczęścia spowodowały, że z Boską pomocą bolszewicy ponieśli klęskę.”

Janusz Korwin-Mikke/P

o bitwie warszawskiej

O zwycięstwie , O pomocy

„Nie ważne, o czym się pisze, ale ważne jak. Tematyka to sprawa wtórna. O pisarzu nie świadczy problematyka, którą podejmuje, ale jego styl. Jeśli styl autora jest koślawy, niemrawy czy nieindywidualny, od razu skreślam utwór.”

Andrzej Sapkowski (1948) polski pisarz

Historia i fantastyka
Źródło: s. 251

„Życie to honorarium, które otrzymują nie autorzy, lecz ich dzieła.”

Anton Czechow (1860–1904) rosyjski nowelista i dramatopisarz

O życiu

„Wszelkie opisy muzyki są w zasadzie bezwartościowe, a nawet nieprzyjemne. Jest w nich skłonność do histerii i do stwierdzeń, których wygłaszania autorzy mogliby się później wstydzić.”

Virginia Woolf (1882–1941) angielska pisarka

Chwile wolności. Dziennik 1915–1945 (2007)

„Czułem się jak bohater powieści, którą autor przestał nagle pisać. Bez pomysłu na ciąg dalszy zaciskałem w dłoni kawałek rozbitego lustra. Spływająca po nim krew plamiła podłogę, a ja tkwiłem w tej scenie, nie mogąc się z niej wyrwać. Zaskoczony przez sytuację, w której się znalazłem, nie potrafiłem podjąć jakiejkolwiek decyzji, a świadomość tego, że jestem zdany wyłącznie na siebie, pogrążała mnie jeszcze bardziej. Nie byłem nawet w stanie przewidzieć, co się wydarzy. Pozostawało mi zatem czekać na powrót autora.”

Krzysztof Niewrzęda (1964) polski prozaik, poeta i eseista

Wariant do sprawdzenia
Źródło: s. 105

O decyzjach , O czekaniu

„Aktor, czy się do tego przyznaje, czy nie, chce być kochany. Miłość płynąca od widza, ale i akceptacja współtwórców przedstawienia, filmu czy słuchowiska daje mu poczucie stabilności gruntu, po którym się porusza. Autor nakreśla konflikt, ale dopiero aktor sprawia, że jego słowa zaczynają żyć. Każdą rolę buduję z nadzieją, że będzie wyjątkowa.”

Janusz Nowicki (1943)

Źródło: „Rzeczpospolita”, 20 lipca 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wser.htm

O miłości , Kochać się

„Czytam już którąś z kolei wersję scenariusza i mogę stwierdzić, że postacie są coraz bardziej mięsiste, kolorowe. Z tego filmu dużo dowiemy się o naszym polskim charakterze, ale bez drwin. Autorzy raczej akceptują swoich bohaterów pełnych słabości i ułomności. To ma być ciepłe spojrzenie na świat, a nie kolejny film o tym, że świat się składa wyłącznie z kurw i złodziei.”

Łukasz Garlicki (1977) aktor polski

o filmie Lekcje pana Kuki.
Źródło: wywiad, „Gazeta Wyborcza”, 2006 http://serwisy.gazeta.pl/wyborcza/1,68586,3582291.html

O świecie , O charakterze , O czytaniu

„To Pilecki jako pierwszy uświadomił świat o Holocauście. Słał raporty o zagładzie Żydów, na które Alianci Zachodni nie zareagowali. Te raporty były uznawane za niewiarygodne, za wymysł fantazji autora. Nikt sobie też nie zadał trudu, aby sprawdzić czy informacje w nich zawarte są prawdziwe. Dzisiaj Europa i Ameryka nie chcą o tym pamiętać.”

Tadeusz Płużański (ur. 1971) (1971) polski historyk, dziennikarz i publicysta

Źródło: Bestie i rotmistrz Pilecki, blogpress.pl, 28 czerwca 2012 http://blogpress.pl/node/13414

O świecie , O fantazji

„Dlaczego Ice, choć jest Żydem, przekazuje ogromne środki finansowe wrogom Izraela?” - zastanawia się płaczliwie autor dossier i proponuje następujące wyjaśnienie: ze zwykłej chciwości, jako podwójny agent, jako Żyd nienawidzący swojego żydostwa.”

Thomas Pynchon (1937) amerykański pisarz

W sieci
Źródło: s. 289

„Nie chwaląc się, muszę przyznać, że naprawdę dołożyliśmy wszelkich starań, by uniknąć przecieków. Zupełnie, jakby nie chodziło o film, a o jakieś tajne przedsięwzięcie na miarę Projektu Manhattan! Nie robiliśmy na przykład kopii scenariusza dla członków ekipy. Ani scenograf, ani autor zdjęć nie dostali tekstu! Oczywiście, jeśli ktoś potrzebował, mógł udać się do czytelni, gdzie znajdował się zamknięty w sejfie egzemplarz scenariusza. Można było robić notatki, ale po skończonej lekturze tekst z powrotem lądował w sejfie i w ogóle nie opuszczał pokoju. Żaden agent, żaden aktor nie dostał skryptu przed rozpoczęciem zdjęć. Oczywiście odtwórcy głównych ról mogli zapoznać się z tekstem, ale wtedy scenariusz przywoził im do domu specjalny kurier, który czekał przed wejściem. Potem zabierał skrypt i odwoził go na miejsce. Dzięki temu udało się nam zadbać o bezpieczeństwo. Tak naprawdę jednak naszymi największymi sojusznikami w walce o utrzymanie tajemnicy okazali się fani „Indiany Jonesa”. Widzowie po prostu nie chcieli wiedzieć zbyt wcześnie, co się wydarzy w filmie. Chcieli pójść do kina i pozwolić się zaskoczyć. W pewnym momencie doszło do przykrego incydentu, gdy pewna osoba ukradła z planu blisko 4000 zdjęć, które zdradziłyby całą fabułę. Złodziej zaoferował je pewnej stronie internetowej – nie będę wymieniał jej nazwy – która z reguły nie ma oporów przed ujawnianiem tego rodzaju sekretów. Okazało się jednak, że ci ludzie uwielbiają Indianę Jonesa i nie chcieli psuć innym fanom zabawy. Zadzwonili więc do działu prawnego Paramount Pictures, w porozumieniu z FBI przygotowali prowokację i w ten sposób doprowadzili do aresztowania złodzieja. W tej chwili, gdy rozmawiamy, człowiek ten siedzi już w więzieniu. George Lucas nie bierze jeńców. Mnie czasem stać na wielkoduszność, George jednak jest w takich sprawach bezwzględny.”

Steven Spielberg (1946) amerykański reżyser, scenarzysta i producent filmowy

Źródło: wywiad, 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=45855

O ludziach , O pokoju , O domu , O czasie

„Wypuszczone przez nas dzieło idzie w świat, uniezależnia się od nas, po latach zrywa z nami częstokroć więzy nawet uczuciowe. Autor usiłujący ten twór właściwego czasu ratować dla współczesności komentarzami przypomina ojca, który, zdradzając tajniki charakteru i przeżyć swego syna w dzieciństwie, domaga się, by na tej podstawie uznano jego pełne i trwałe prawa dojrzałości. Daremnie. Syn działa już i przemawia we własnym imieniu, na nic nie zdadzą się ojcowskie ględzenia.”

Stanisław Dygat książka Jezioro Bodeńskie

Jezioro Bodeńskie
Źródło: przedmowa do II wydania, wyd. KiW 1987, s.5.

O świecie , O charakterze , O czasie , O dzieciństwie

„Ujawniony niedawno fakt wieloletniej współpracy naszego kolegi, redaktora i publicysty Leszka Maleszki z peerelowską Służbą Bezpieczeństwa był ciosem dla całego zespołu i środowiska „Gazety Wyborczej”. (…)
Przez 25 lat nikomu nigdy nie powiedział, co robił. I żył z tym przez 25 lat. Jest to świadectwo człowieka złamanego i zakłamanego, ze wszystkimi straszliwymi tego konsekwencjami. I, niestety, jest to świadectwo wymuszone – gdyby fakt współpracy z SB nie wyszedł na jaw, Leszek Maleszka prawdopodobnie sam by się nie przyznał. Pogrzebałby w sobie tę prawdę. (…)
Zawsze uważaliśmy i nadal uważamy, że w wolnej Polsce więcej złego niż dobrego przynosi sądzenie i skazywanie takich ludzi, publiczne roztrząsanie jako dowodów w ich sprawie raportów, zeznań, SB-ckich fałszerstw – świadectw ludzkiej słabości, strachu i upodlenia. O tym wszystkim pamiętamy i będziemy pamiętać; o tym trzeba wiedzieć, to także budzi moralne obrzydzenie.
Nikt ze środowiska „Gazety” nie znał prawdziwej przeszłości Leszka Maleszki. Znaliśmy kogo innego. Dzisiaj musimy się zmierzyć z faktem, że przez wiele lat cieszył się w zespole autorytetem znakomitego redaktora i autora, ogłaszał na naszych łamach teksty, do których publikowania – dzisiaj już to wiemy – nie miał tytułu moralnego. Leszek Maleszka stracił w naszych oczach wiarygodność i szacunek. Jego nazwisko musi na długie lata zniknąć z łam „Gazety”, bo to nazwisko wprowadzało nas i Czytelników w błąd.
Czy można się podnieść z moralnego upadku? Czy człowiek może wrócić z tak dalekiej podróży? Czy możemy i powinniśmy mu w tym pomóc?
Nie wiemy. Ale byłoby okrutną pychą z naszej strony wykluczyć pozytywne odpowiedzi na te pytania.”

Lesław Maleszka (1952) dziennikarz polski

O Lesławie Maleszce

O ludziach , O strachu , O błędach , O przeszłości

„Wiem doskonale, że dzieło jednego człowieka nie może być bezbłędne, choćby człowiek ten był najgenialniejszy i znacznie bardziej wykształcony ode mnie. Dlatego nie nadałem jeszcze mojemu językowi postaci ostatecznej, nie mówię więc: „oto język jest stworzony i gotowy, takim go chcę, taki ma być i taki ma pozostać!”. Wszystko, co da się ulepszyć, będzie ulepszane dzięki radom napływającym ze świata. Nie chcę być twórcą tego języka, chcę być tylko jego inicjatorem (…). Nie mogę powiedzieć, że język jest gotowy, dopóki nie przejdzie przez publiczną ocenę (…). Dlatego też nie mogę dokonywać żadnych zmian w języku natychmiast po otrzymaniu uwag, nawet najbardziej bezbłędnych i pochodzących od najbardziej kompetentnych osób. W ciągu całego roku 1888 język pozostanie całkowicie nie zmieniony (…). Jeżeli jakaś kompetentna akademia powiadomi mnie, że chce wziąć na siebie całą pracę, natychmiast prześlę jej cały materiał, który jest u mnie (…), a sam z wielką radością zejdę na zawsze ze sceny. Z autora i inicjatora stanę się zwykłym przyjacielem języka międzynarodowego, jak każdy inny jego przyjaciel.”

Ludwik Zamenhof książka Dua Libro

Źródło: Dua Libro (1888)

Radość

„Autor to człowiek, o którego redaktor musi się bić. Redaktor stawia na jakiegoś autora, czuje w nim coś i pragnie, żeby się to zrealizowało. I może się w tym swoim chceniu posuwać bardzo daleko, niekiedy za daleko. Bo autor jest kimś, kto żyje i rozumie świat po swojemu. Czy tu jest wzajemne zrozumienie? Niekoniecznie, autorom trzeba pozwolić myśleć po swojemu, to oni są najważniejsi, to oni posiedli sekret twórczego podejścia do świata. Podstawą tego związku jest zaufanie do autora i jego talentu. Autor w życiu redaktora istnieje bardzo mocno, co nie oznacza, że to związek ze wzajemnością.”

Barbara Toruńczyk (1946) polska publicystka, eseistka, historyk literatury, wydawca, redaktor naczelny "Zeszytów Literackich"

Źródło: Tomasz Cyz, Redaktor jest dość samotny http://www.dwutygodnik.com/artykul/4181/, Dwutygodnik.com nr 98/2012.

O świecie , O zaufaniu , O myślach , O zrozumieniu

„Niektórym autorom zdaje się, że gdy w swych utworach otworzyli czytelnikowi sypialnię, klozet i łazienkę bohaterów – otworzyli w literaturze nową epokę.”

Aleksander Świętochowski (1849–1938) polski pisarz, publicysta, filozof i historyk

O literaturze

„Almodovar jest stuprocentowym autorem – przede wszystkim chce pokazać to, co się dzieje wokół, co go otacza.”

Fele Martínez (1975)

o Pedro Almodóvarze
Źródło: Wywiad, 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=50079

„Dla mnie osobiście chyba najtrudniejszy był moment, kiedy zostałam wezwana do prokuratury w Białymstoku, w sprawie rzekomego przekroczenia uprawnień w procesie legislacyjnym ustawy o kinematografii. Był to chyba pierwszy w Polsce, dosyć dziwny przypadek prowadzenie postępowania prokuratorskiego w sprawie przekroczenia uprawnień ministra i wiceministra w procedowaniu ustawy poselskiej. Rząd w takim przypadku może jedynie przedstawić swoje stanowisko. Postępowanie trwało ponad rok, przesłuchano kilkunastu świadków i umorzono z powodu niestwierdzenia przekroczenia prawa. W tym czasie byłam obiektem ataku wielu stron, pod moim mieszkaniem prawie na stałe zamieszkali paparazzi, a w Rzeczpospolitej ukazały się kłamliwe publikacje na temat moich prywatnych spraw. Po trzech latach procesu, redakcja i autor przegrali przed sądem cywilnym. W uzasadnieniu sąd stwierdził: „Twierdzenie dziennikarza, że przez fakt publikacji chciał uczynić świat lepszym jest swoista ironią, ponieważ pisanie niesprawdzonych informacji pochodzących z anonimowych i niewiarygodnych źródeł nigdy nie może służyć prawdzie, zaś potrzeba tworzenia tanich lecz szkodliwych społecznie sensacji, nie powinna stanowić dewizy uczciwego dziennikarza.””

Agnieszka Odorowicz (1974) polska działaczka państwowa, wiceminister kultury

Ale jak widać, nie przeszkadza to poważnym niby pismom, jak „Newsweek”, powtarzać te brednie.
Źródło: Artur Cichmiński, PISF jest instytucją elastyczną. Agnieszka Odorowicz w Stopklatce, 11 czerwca 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=66440

O świecie , O czasie , O zamieszkaniu

„Autorzy raportu nie zapomnieli napisać, że na pokładzie były trzy stewardesy zamiast przepisowych czterech, ale zapomnieli dołączyć odtworzone rozmowy z kontrolerem lotu, z których jasno wynikało, że podaje on niewłaściwe dane.”

Julija Łatynina (1966)

o raporcie MAK.
Źródło: Wstrętny dokument, „Jeżedniewnyj Żurnał”, tłum. „Forum”, 17 stycznia 2011.

„Jego [pisarza] zadaniem jest spisanie historii i poprzez nią dostarczenie czytelnikom emocji. Po ostatniej redakcji tekstu i oddaniu go do druku, autor powinien usunąć się w cień, bo jego rola się kończy – ster przejmuje odbiorca i to on staje się kluczowy. On tworzy całą tę historię na nowo w swojej wyobraźni. Gdyby więc pisarz nie krył się za książką, a zamiast tego wyskoczył ze środka jak diabeł z pudełka, zakłóciłby cały proces.”

Remigiusz Mróz (1987) polski pisarz

Źródło: Milena Buszkiewicz, Jesień w tym roku może okazać się wyjątkowo mroźna… – wywiad z Remigiuszem Mrozem, booklips.pl, 2 września 2016 http://booklips.pl/wywiady/jesien-w-tym-roku-moze-okazac-sie-wyjatkowo-mrozna-wywiad-z-remigiuszem-mrozem/

O historii , Pudełko

„Przez lata uważałem Margarita Duarte za klasyczny przypadek postaci szukającej autora, na jaką my, pisarze, czekamy całe życie, i jeśli nigdy nie dałem mu się odnaleźć, to wyłącznie dlatego, że zakończenie jego historii wydawało mi się niewyobrażalne.”

Gabriel García Márquez (1927–2014) pisarz kolumbijski, noblista

Dwanaście opowiadań tułaczych

O życiu , O historii , O czekaniu

„Skostniałe granice między literackimi gatunkami coraz bardziej się zacierają. Wierzę, że ten proces będzie trwał i doczekamy się chwili, w której autor książek fantastycznych zostanie należycie doceniony.”

George R.R. Martin (1948) amerykański pisarz fantasy i science fiction

o Noblu dla pisarza SF lub fantasy.
Źródło: Od „Strefy Mroku” do „Gry o tron”, z Georgem R.R. Martinem rozmawia Michał Hernes http://www.fantastyka.pl/media/pdf_bonus_2012.pdf, bonusowy dodatek do „Nowej Fantastyki”, 2012 rok.

O książkach

„Kiedy odkryłem książkę Janusza L. Wiśniewskiego, to od razu zaintrygował mnie tytuł. Zapoznałem się też oczywiście z notką o autorze, który też jest ciekawą postacią. Przeczytałem książkę i stwierdziłem, że jest interesująca, ale jednocześnie trudna do realizacji. Na pewno jest wyzwaniem zarówno dla reżysera, który musi znaleźć odpowiednią formę, jak również dla operatora, który musi odnaleźć taki sposób fotografowania, aby przełożyć, to co nieprzekładalne.”

Witold Adamek (1945–2017) polski operator filmowy, reżyser i scenarzysta

o powieści S@motność w sieci.
Źródło: Wywiad, 2006 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=33500

„Myślę, że na co dzień w życiu młodych ludzi brakuje wielu pozytywnych spraw i relacji. Za każdym razem rozpoczynam Woodstock od jednego słowa – przepraszam. Za to, że ten kraj tak niewiele może wam zaoferować, że słyszycie tyle oszczerstw, kłamstw, chamstwa, których autorami są właśnie dorośli. Potem możemy oddać się kilku dniom zabawy, ale i myślenia o tym, że może być normalnie, możemy do czegoś dążyć. I to jest różnica pomiędzy nami a Love Parade. Dlatego gloryfikują Przystanek Woodstock.”

Jerzy Owsiak (1953) polski muzyk i działacz społeczny

Źródło: Przystanek Woodstock: To nasza prywatka, 5 sierpnia 2003 http://muzyka.onet.pl/publikacje/wywiady/przystanek-woodstock-to-nasza-prywatka,2,4775970,wiadomosc.html

O ludziach , O muzyce , O myślach , O relacjach

„Kiedy w sierpniu roku 1921 w Zakopanem wracałem z wieczoru, na którym czytałem swoje najlepsze wiersze, odprowadzany przez słuchaczów przez całą długość Krupówek (od Morskiego Oka do Trzaski) gradem kamieni, dostatecznie dużych, aby rozpłatać głowę przeciętnego, a nawet nieprzeciętnego śmiertelnika (niestety było zbyt ciemno), myślałem o tym, że opinja elity publiczności naszej, wyrażona doraźnie po tym wieczorze, była dla mnie naogół… zbyt pochlebną. Ukamieniowanie w r. 1921 nie wchodziło bynajmniej w zakres moich ambicji. Byłem poprostu zażenowany, jak zbyt chwalony autor.”

Bruno Jasieński (1901–1938) polski poeta futurystyczny

Źródło: Nogi Izoldy Morgan, Lwów 1923, s. 11.

O myślach , O czytaniu , O myśleniu

„Nie jestem ani trochę tajemnicza. Niestety, ku mojemu ubolewaniu, zupełnie nie przypominam romantycznej, zagadkowej heroiny, osłoniętej gęstą woalką. Piszę pod pseudonimem, ponieważ tak akurat jest dla mnie wygodniej. Zresztą, wielu autorów wybiera pseudonim właśnie dla wygody.”

Jaga Rydzewska

Źródło: Gabriel Wiktor Kamiński, Zupełnie nie przypominam romantycznej, zagadkowej heroiny, osłoniętej gęstą woalką, 22 października 2010 http://www.przystan-literacka.pl/index.php?show=1313

„W momencie kiedy samemu piszesz scenariusz, po skończeniu trzeba umieć o nim zapomnieć. Potem trzeba zdobyć się względem tego tekstu na chamski, ordynarny i bezwzględny stosunek, aby uwolnić się od bycia jego autorem.”

Paweł Borowski (1973)

Źródło: Wywiad, 2009 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=59498

„Straciliśmy 30 lat. W trakcie kampanii wyborczej okazało się, że rządzący w roku 1980 Edward Gierek był patriotą i najlepszym I sekretarzem w PRL. Po co w takim razie był cały Sierpień i zakładanie „Solidarności”?
Obalając Gierka, najwyraźniej wszyscy się pomylili. Gdyby takie bezwarunkowe poparcie okazać Gierkowi nie obecnie, ale podczas jego rządów – kiedy nikt się do tego nie kwapił – z jego autora zrobiłoby to co najmniej premiera już wtedy.
Po co więc było czekać z tym tyle lat? Dziś wszyscy mielibyśmy to już przynajmniej dawno za sobą.”

Michał Ogórek (1955) polski dziennikarz, felietonista i satyryk

Źródło: Gierek pomożecie?, „Gazeta Wyborcza”, 3–4 lipca 2010.

O czekaniu

„Ujawniony niedawno fakt wieloletniej współpracy naszego kolegi, redaktora i publicysty Leszka Maleszki z peerelowską Służbą Bezpieczeństwa był ciosem dla całego zespołu i środowiska „Gazety Wyborczej”. (…)
Przez 25 lat nikomu nigdy nie powiedział, co robił. I żył z tym przez 25 lat. Jest to świadectwo człowieka złamanego i zakłamanego, ze wszystkimi straszliwymi tego konsekwencjami. I, niestety, jest to świadectwo wymuszone – gdyby fakt współpracy z SB nie wyszedł na jaw, Leszek Maleszka prawdopodobnie sam by się nie przyznał. Pogrzebałby w sobie tę prawdę. (…)
Zawsze uważaliśmy i nadal uważamy, że w wolnej Polsce więcej złego niż dobrego przynosi sądzenie i skazywanie takich ludzi, publiczne roztrząsanie jako dowodów w ich sprawie raportów, zeznań, SB-ckich fałszerstw – świadectw ludzkiej słabości, strachu i upodlenia. O tym wszystkim pamiętamy i będziemy pamiętać; o tym trzeba wiedzieć, to także budzi moralne obrzydzenie.
Nikt ze środowiska „Gazety” nie znał prawdziwej przeszłości Leszka Maleszki. Znaliśmy kogo innego. Dzisiaj musimy się zmierzyć z faktem, że przez wiele lat cieszył się w zespole autorytetem znakomitego redaktora i autora, ogłaszał na naszych łamach teksty, do których publikowania – dzisiaj już to wiemy – nie miał tytułu moralnego. Leszek Maleszka stracił w naszych oczach wiarygodność i szacunek. Jego nazwisko musi na długie lata zniknąć z łam „Gazety”, bo to nazwisko wprowadzało nas i Czytelników w błąd.
Czy można się podnieść z moralnego upadku? Czy człowiek może wrócić z tak dalekiej podróży? Czy możemy i powinniśmy mu w tym pomóc?
Nie wiemy. Ale byłoby okrutną pychą z naszej strony wykluczyć pozytywne odpowiedzi na te pytania.”

Adam Michnik (1946) polski dziennikarz i publicysta

Lesław Maleszka pracował dla „Gazety Wyborczej” adiustując teksty do emisji filmu Ewy Stankiewicz Trzech kumpli.
O Lesławie Maleszce

O ludziach , O strachu , O błędach , O przeszłości

„Fundacja z kalkulatorem i suwmiarką w ręku, zbadała częstotliwość występowania w mediach publicznych, prezydenta i premiera, i ustaliła że pojawiają się oni, zwłaszcza w dziennikach, częściej niż politycy opozycji. „Tak źle nigdy nie było”, skonkludowali autorzy raportu, i co tu dużo gadać – mieli racje – np. za rządów w mediach publicznych lewicy i Unii Wolności było nie do pomyślenia, żeby tak dużo mówić o politykach prawicy. Mówiono wtedy, jak należy, tylko o politykach eleganckich i rozumnych.”

Rafał A. Ziemkiewicz (1964) polski pisarz

ironicznie o raporcie Fundacji Batorego dotyczącym „mediów publicznych”.
Źródło: „Gazeta Polska” nr 47, 22 listopada

O wolności

„Pierwszy na FREEREPUBLIC (…) pojawił się artykuł z „New American” z 1997 roku, że minęła właśnie 16. ta rocznica wydania przez m. Kennesaw (Georgia) rozporządzenia, nakazującego posiadanie w domu co najmniej jednej sztuki broni przez głowę rodziny. Efekt: po wprowadzeniu tego nakazu w 1982 przestępczość spadła o 74% i w 1983 o dalsze 45% – i trzyma się nadal na rekordowo niskim poziomie mimo czterokrotnego zwiększenia liczby mieszkańców. Autor podkreśla, że amerykańskie telewizje i prasa, będące w rękach Lewicy w 85% NIGDY o takich faktach nie wspominają – bo są sprzeczne z lewicową doktryną.”

Janusz Korwin-Mikke/P

Źródło: blog, 18 kwietnia 2007

O domu

„Autorów sądzą ich dzieła.”

Cyprian Kamil Norwid (1821–1883) polski poeta, dramatopisarz, prozaik, artysta plastyk

Źródło: Józef Franciszek Fert, Norwid. Poeta dialogu, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1982.

„W teatrze życia każdy może się ubawić z wyjątkiem autora.”

George Bernard Shaw (1856–1950) dramaturg i prozaik irlandzki, noblista

Źródło: Strona internetowa Ekspert medialny http://www.ekspertmedialny.pl/post/55320059388/w-teat-rze-zycia-kazdy-moze-sie-uba-wic-z

„Jestem bardzo emocjonalną osobą, a mój talent przelewa emocje na papier. To jest coś, co po prostu potrafię. Ludzie mogą nie wierzyć, że ja byłam autorką tekstów, ale tak jest naprawdę.”

Avril Lavigne (1984) muzyk rockowy, wokalistka

O ludziach

„Jeden znany nam pan – autor genialnej pracy „Usposobienia i przyzwyczajenia ichtiosaurusów” – zginął w opinii przyzwoitego społeczeństwa tylko dlatego, że pewnego dnia na oficjalnym obiedzie nie tylko kroił szparag widełkami, ale jeszcze i pił likier z dużej czarki, jak wiadomo, przeznaczonej dla białego wina, a wysysając trzema potężnymi gardłami cały likier, wytarł wargi krawędzią sumiastego gazowego rękawa swojej pani, chociaż dla tego celu on miał pod samym nosem krawędź obrusa.”

Arkadij Awierczenko (1881–1925)

„Ziemianie przez cały czas zachowywali się tak, jakby z nieba obserwowało ich jakieś wielkie oko – i jakby to wielkie oko bez końca łaknęło rozrywki.
Wielkie oko było nienasyconym wielbicielem teatru. Wielkiemu oku obojętne było, czy na Ziemi grają komedię czy tragedię, czy farsę, czy satyrę, czy zawody lekkoatletyczne, czy wodewil. Żądało jedynie, aby spektakl zrobiony był z rozmachem – dla Ziemian zaś to żądanie było równie nieodparte, jak siła ciążenia.
Żądanie było tak kategoryczne, że Ziemianie nie robili prawie nic innego, tylko grali, grali dniem i nocą – a nawet we śnie.
Wielkie oko było jedyną publicznością, jaką Ziemianie się przejmowali. Autorami najwymyślniejszych spektakli byli ci Ziemianie, którzy żyli w najokrutniejszej samotności. Ich jedyną publicznością było rzekome wielkie oko.”

Kurt Vonnegut książka Syreny z Tytana

Syreny z Tytana

O samotności , O snach , O sile , O czasie

„l’Art Brut jest stowarzyszeniem przyjaciół. (…) Kolekcja, zebrana po długich latach cierpliwych poszukiwań liczy obecnie około dwóch tysięcy prac ponad dwustu autorów, z których połowa uznawana jest przez lekarzy za umysłowo chorych.”

Jean Dubuffet (1901–1985) francuski malarz i rzeźbiarz

O art brut
Źródło: Jean Dubuffet, Hołd dla wartości prymitywnych (Honneur aux valeurs sauvages), 1951

O poszukiwaniu

„Robert Sheckley był mistrzem ekstrapolacji, socjologii połączonej z satyrą. Z przyjemnością wspominam wstrząs, jaki w latach pięćdziesiątych jego opowiadania wywarły na mój umysł podatny na wpływy. (…) Mimo że opublikował około dziesięciu powieści, znany jest jako autor utworów o mniejszej objętości.”

Martin H. Greenberg (1941–2011)

Źródło: notka biograficzna w Isaac Asimov przedstawia najlepsze opowiadania science-fiction (1958)

O przyjemności

„To jest też przedmiot teologiczny, bo z chwilą, kiedy chce się poznać autora, czyta się jego dzieło. A to dzieło jest nie mniej ważne niż katechizm. Są dwie księgi – historii i przyrody.”

Michał Heller (1936) polski filozof, teolog, fizyk kosmolog

odpowiedź Michała Hellera na pytanie; „zamiast badać tajemnicę katechizmu, zabrał się ksiądz za tajemnicę Wszechświata”.
Wywiad Dowód na istnienie Boga

O tajemnicy , O historii , O czytaniu

„Ależ dzień Sądu jest trywialny.
W tę ostatnią godzinę czasu
prowadzę obronę doktoratu. Autor
usprawiedliwił się już z błędów druku w swojej osobowości
a recenzent wstępnie zdezawuował
to co nazywaliśmy dotąd naszą epoką.
Rada Wydziału patrzy ukradkiem zbita z tropu
i przemyca mi przerażony cytat:
„Szybko: czy istnieją inne życia?”
Może jednak. Przecież tutaj jest połowa mnie.”

Kjell Espmark (1930)

Źródło: Sąd Ostateczny, tłum. Leonard Neuger

O czasie , O osobowości

„Dobrego redaktora powinna cechować skłonność do myślenia o innych. Tego nie można wymagać od autorów, nawet jeśli jest to siłą ich pisarstwa. Ci ludzie muszą mieć własny świat i oni są ośrodkiem tego świata.”

Barbara Toruńczyk (1946) polska publicystka, eseistka, historyk literatury, wydawca, redaktor naczelny "Zeszytów Literackich"

Źródło: Tomasz Cyz, Redaktor jest dość samotny http://www.dwutygodnik.com/artykul/4181/, Dwutygodnik.com nr 98/2012.

O ludziach , O świecie , O myślach , O sile

„Ale chociaż książka ma charakter listy proskrypcyjnej, gdyby mnie w niej nie było, poczułabym się pokrzywdzona. Znalezienie się w elicie polskiego dziennikarstwa (tak, to jest elita, czy się autorom prawym i niepokornym podoba czy nie) jest swego rodzaju uhonorowaniem. Wszystkie osoby, których fotografie zdobią okładkę, znam, lubię, cenię i rozumiem dlaczego tak bardzo nie lubi ich trójka autorów. Po prostu jej w tym salonie nie ma, stoją pod drzwiami, a swojego nie mają.”

Janina Paradowska (1942–2016) dziennikarka polska

o książce Resortowe dzieci : media Doroty Kani, Jerzego Targalskiego i Macieja Marosza
Źródło: Wszystkie moje resortowe grzechy, „Polityka” nr 5, 28 stycznia 2014

O dzieciach , O książkach , O charakterze

„Nie ma w sztuce konfliktu? Ależ jest, z pewnością,
Między autorem a publicznością.”

Antoni Marianowicz (1924–2003) polski pisarz, tłumacz i satyryk

Źródło: Sprawa konfliktu

„Ciekawią mnie momenty, w których sztuka staje się rzeczywistością, czyli kiedy realizuje się postulat utopii awangardy, która chciała wyjść ze sztuką do ludzi. Wtedy to było wielkie fiasko, bo artyści w gruncie rzeczy mieli ludzi w nosie, a ich język okazał się zbyt hermetyczny. Paradoksalnie, ten postulat zaczyna się realizować przy nieporozumieniach, błędnych interpretacjach, gdy praca uwalnia się od autora, kiedy on traci nad nią kontrolę.”

Agnieszka Kurant (1978)

Źródło: Karol Sienkiewicz, Agnieszka Kurant, culture.pl, sierpień 2010 http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_kurant_agnieszka

O ludziach , O sztuce , O rzeczywostości

„Dlaczego obecny prezydent USA uważa, że Żydzi byli mordowani w „polskich obozach śmierci”? Ponieważ jest wyrazicielem opinii środowiska gardzącego Polakami i traktującego Polskę jak przedmiot przetargu w grze o inne interesy. Ale współwinni są także ci Polacy, którzy z pogardy wobec ojczyzny uczynili zawód i źródło profitów. Tacy jak Aleksander Kwaśniewski, proponujący, żeby medal dla Jana Karskiego odebrał Elie Wiesel, autor słów: „Nie jest to zwykły przypadek, że obozy największej zagłady powstały u nich, w Polsce, a nie gdzie indziej”. Tacy jak Adam Michnik, promujący amerykański antypolonizm Jana Grossa. Również tacy, jak Donald Tusk, który wierny swojej dewizie „polskość to nienormalność” wysyła do Waszyngtonu byłego funkcjonariusza PRL zamiast – jak się należało – najbliższego członka rodziny Karskiego (Kozieleckiego), czyli mieszkającą w Gdańsku jego bratanicę i córkę chrzestną dr Wiesławę Kozielewską-Trzaska.”

Krzysztof Wyszkowski (1947) polski polityk, publicysta, działacz opozycji w PRL

Źródło: Był sobie Gdańsk, jest Rotfeld i Adamowicz, „Gazeta Polska”, 6 czerwca 2012

O śmierci , O grach , O ojczyźnie

„Większość książek o czarach podaje, że czarownice pracują nago. Zapewne dlatego, że autorami tych dzieł są mężczyźni.”

Terry Pratchett książka Dobry omen

Dobry omen (1990)

O mężczyznach , O książkach

„Papież nie jest dla mnie żadnym autorytetem, to człowiek, który odgrywa fatalną rolę, obskurancką, usiłując zawracać świat współczesny w kierunku dawno przebrzmiałym, zarówno formą, jak i poglądem. To człowiek, który nie rozumie współczesnego świata, a jego doktryna społeczna, która tak bliska jest sercu lewicy, jest tylko zespołem pobożnych życzeń. Dla mnie jest rzeczą przygnębiającą, że ten autor pustosłowia jest uznawany za autorytet moralny, co nie wynika z tego, o czym on mówi, lecz z kompleksu Polaków, że oto jeden Polak zrobił tak wspaniałą karierę i dlatego jest naszym idolem.”

Jerzy Urban (1933) polski dziennikarz

o papieżu Janie Pawle II.
Źródło: tygodnik „Angora” nr 50/2000

O świecie , Serce

„Bolszewizm opiera się na tym metafizycznym założeniu, że dobro może wywodzić się ze zła, że jest możliwe, jak to ujmuje Razumichin w Zbrodni i karze, abyśmy dokłamali się do prawdy. Autor tych słów nie jest w stanie podzielać tej wiary.”

György Lukács (1885–1971) węgierski filozof

w 1918 Lukács jeszcze był sceptyczny w stosunku do marksizmu w leninowskiej wersji.
Źródło: Bolszewizm jako problem moralny, 1918, tłum.K. Ślęczka, w: Bogusław Jasiński, Lukacs, Warszawa 1985.

O wierze , O karze , O problemach

„Parę tygodni temu zaproponowałem na tym miejscu przyznanie Tomaszowi Lisowi tytułu Hieny Roku. A to za publikację artykułu (innego autora) o Rajmundzie Kaczyńskim opartym po części na plotkach o życiu osobistym ojca szefa opozycji, wziętych ze źródła anonimowego. Za linię redakcyjną i etykę pisma odpowiada naczelny. Tomasz Lis odniósł się do pomysłu entuzjastycznie. Na swoim portalu zawołał. „Dajcie mi tę hienę!”. Ale wie, że nie wystarczy poprosić. Trzeba jeszcze przekonać, że nagroda słusznie mu się należy. Więc w ostatnim Newsweeku mamy artykuł (innego autora) m. in. o tym, że PiS bardzo dużo wydaje na ochronę osobistą Jarosława Kaczyńskiego.”

Krzysztof Kłopotowski (1946) polski dziennikarz i krytyk filmowy

Źródło: Dajcie mu tę Hienę, sdp. pl (22 sierpnia 2012) http://www.sdp.pl/felieton-krzysztof-klopotowski-22-sierpnia-2012/

„Reakcja na Szatańskie wersety Salmana Rushdiego również pokazuje, jak silny jest fundamentalizm panarabsko-islamski. Wyrok śmierci imama Chomeiniego (kara śmierci dla autora „bluźnierczego i obscenicznego” dzieła o kobietach w rodzinie proroka) jest popierany przez wszystkie islamskie szkoły prawa i został również zatwierdzony przez 46 członków Organizacji Konferencji Islamskich”

Hubertus Mynarek (1929)

OIC
Zakaz myślenia. Fundamentalizm w chrześcijaństwie i islamie
Źródło: s. 8

O śmierci , O kobietach , O rodzinie , O karze

„I w dużym nakładzie autora się kładzie.”

Tadeusz Fangrat (1912–1993) poeta polski, satyryk, tłumacz literatury węgierskiej

„Humaniści byli uczonymi klasycznymi i przyczynili się do rozwinięcia studiów klasycznych. W dziedzinie studiów łacińskich odkryli na nowo szereg ważnych tekstów, których niemal nie czytano w okresie średniowiecza. Humaniści pogłębili też wiedzę o autorach łacińskich powszechnie znanych w średniowieczu, rozpowszechniając ich teksty w licznych kopiach manuskryptów i druków, a także poprzez studia gramatyczne i stosowanie krytyki filologicznej i historycznej.”

Paul Oscar Kristeller (1905–1999)

Humanizm i scholastycyzm we włoskim renesansie (1961)

O studiach , O czytaniu

„Kto chce być autorem sporej ilości książek i artykułów fotograficznych, ten nie może jednocześnie całej swej energii pozostałej do pracy zawodowej (polegającej również na pisaniu rzeczy podobnych, tylko w innej dziedzinie wiedzy ludzkiej) poświęcać tworzeniu pięknych obrazów. Pisarz i artysta, w jednej skórze amatora, nie mieszczą się; zawsze ktoś z tej spółki wychodzi pokrzywdzony. Na razie górą jest pisarz, ale może przyjdzie czas, że moje miejsce zajmie w tej dziedzinie ktoś inny, a wówczas wrócą dawne dobre czasy, gdy główną troską fotograficzną był dobry obraz i solidnie obesłana wystawa.”

Tadeusz Cyprian (1898–1979) polski prawnik i fotografik

o tym, że liczne obowiązki zawodowe nie pozwalają mu w pełni poświęcić się fotografii artystycznej.
Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_cyprian_tadeusz

O książkach , O wiedzę , O czasie , Obraz

„Jesteś projektantem swojego przeznaczenia. Jesteś jego autorem. Sam piszesz historię. Pióro tkwi w Twoim ręku, a wynik zależy od tego, co wybierzesz.”

Rhonda Byrne (1951) pisarka australijska

Sekret

O historii

„Grałem, w latach osiemdziesiątych, w kilku szczecińskich zespołach, z których z największym sentymentem wspominam Brunatne Sklepienie i Casus. Byłem perkusistą i autorem tekstów, do kilku piosenek. Tylko do kilku ponieważ większość utworów w naszym repertuarze stanowiły kompozycje instrumentalne. Zacząłem od kapeli hard-rockowej, a potem był najdłuższy okres w grupie Casus, której muzyka była bliska King Crimson i SBB.”

Krzysztof Niewrzęda (1964) polski prozaik, poeta i eseista

Źródło: Platon był jak Rudolf Hess – rozmowa Wojtka Filipowiaka – „Oddech” Nr 1/2003

O muzyce

„Na czym polega sukces sztuk Hanocha Levina? Są uniwersalne. Odnajdujemy w nich siebie. Dotykają tego, co nam bliskie. Naszych lęków, naszych marzeń. Niezwykła jest forma jego utworów. I ten specyficzny „hanochowy”, przewrotny język. To autor, który nie moralizuje, a o rzeczach poważnych umie mówić zabawnie, oczyszczająco.”

Artur Tyszkiewicz (1973)

Źródło: Dorota Wyżyńska, Komedia domowa, „Gazeta Wyborcza – Stołeczna” nr 262, „Co Jest Grane”, 10 listopada 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/127020.html

O sukcesie

„Wartość ekonomiczna jest częścią wartości globalnej dzieła; zawsze tak jest, ale w sztuce współczesnej to bardzo istotne (…) Najważniejsze jest znaczenie dzieła, nie dla artysty, lecz dla społeczeństwa. Puste lub rozerwane płótno nie miałoby żadnego znaczenia, gdybym to ja był jego autorem. Natomiast ma znaczenie, jeśli pochodzi z warsztatu słynnego artysty; i nie chodzi tu o głupotę gawiedzi, lecz o to, że wyraża wówczas postawę artysty wobec sztuki. To jak milczenie filozofa w związku z jakimś transcendentalnym tematem: ma wartość o tyle, o ile społeczeństwo przyznało jakąś wartość jego słowom.”

Eduardo Mendoza (1943) pisarz hiszpański

Postać: Mauricio Greis
Mauricio, czyli wybory

O głupocie

„Przypomnijmy, że z krytyką kłamstw Grossa występowali rozliczni autorzy polscy (m. in. uczeni polonijni: prof. Iwo Cyprian Pogonowski i prof. Marian Kamil Dziewanowski, dr Marek Chodakiewicz, a w Polsce m. in. prof. Tomasz Strzembosz, Piotr Gontarczyk, Leszek Żebrowski i piszący te słowa /por. „100 kłamstw J. T. Grossa"/). Z zagranicznych historyków kłamstwa J. T. Grossa piętnowali m. in.: najwybitniejszy amerykański badacz historii Polski prof. Richard C. Lucas, niemieccy badacze Bohdan Musiał i Thomas Urban. Ze względów objętościowych nie będę teraz wdawał się w szczegółową analizę tak licznych antypolskich kłamstw Grossa.”

Jerzy Robert Nowak (1940) polski historyk

Źródło: Fuszerka IPN http://www.jerzyrobertnowak.com/artykuly/Nasz_Dziennik/2002/fuszerka_ipn.htm

O kłamstwie , O historii

„Nie zgadzam się z poglądem dr hab. Jolanty Tambor, że „Język i dialekt nie są obecnie kategoriami językoznawczymi, lecz językowo-politycznymi.(…) Jeśli gremium ustawodawcze danego państwa zapisze pewien etnolekt jako język, to ów takowym się staje”. A przecież autorka kilka lat wcześniej pisała: „… nie znalazłam w żadnych źródłach ani jednego argumentu, który przekonałby mnie, (…) że polski Śląsk z językiem, który ewidentnie jest terytorialną odmianą polszczyzny zamieszkiwany jest przez ludność nowej śląskiej narodowości”.”

Jolanta Tambor (1958)

„Nasz wzrost zależy zawsze od tego, na ile naśladujemy Boga, także jako autora i wydawcę. Pisarz znajduje zawsze model do naśladowania w Biblii, wydawca otrzymuje wskazówki patrząc na proces powstawania i rozpowszechniania Biblii, która nie została jedynie spisana i zakonserwowana, ale została przetłumaczona na wszystkie języki i jest rozpowszechniania nieustannie.”

Jakub Alberione (1884–1971) włoski duchowny katolicki, założyciel paulistów, błogosławiony Kościoła katolickiego

O Bogu

„Wielką troską każdego myśliciela i poety jest mieć na swoje usługi język: a) odpowiednio bogaty, by mógł wyrażać wszystkie odcienie myśli i uczucia autora, b) odpowiednio sugestywny (wyrazisty), by mógł wsączyć wszystko, co autor chce, w świadomość i serce czytelnika. Stąd płyną dwa wymagania: język powinien być odpowiednio zaopatrzony a) ilościowo, b) jakościowo.”

Ignacy Fik (1904–1942) polski poeta, publicysta, krytyk literacki, działacz polityczny

Źródło: Uwagi nad językiem Cyprjana Norwida, r. III, Kraków 1930, s. 40.

O emocjach , O myślach , O myśleniu , Serce

„Każda scena, każdy monolog Szekspira ma swój wewnętrzny rytm, formalny i znaczeniowy. Słowa nie mogą zwalniać akcji, sensy i emocje muszą docierać do widza w tempie przewidzianym przez autora, który – jak wszyscy wielcy twórcy – był nieomylnym praktykiem i wiedział doskonale, co się sprawdza na scenie.”

Piotr Kamiński (1949)

Źródło: Joanna Walaszek, Natura Szekspira http://www.dwutygodnik.com/artykul/3935/, Dwutygodnik.com nr 91/2012.

O naturze , Sens

„Od dwóch lat odmawiam udzielania odpowiedzi na potrzebne pytania. Na przykład: (…) z którymi bohaterami się utożsamiasz? Mój Boże, z kimże utożsami się autor? Z przysłówkami, to jasne.”

Umberto Eco książka Imię róży

Imię róży, Dopiski na marginesie „Imienia róży”

O Bogu , Pytanie

„Oczywiście nie ma takiej tezy, żeby przestać się odwoływać do prawa naturalnego. Natomiast jest mowa o tym, że koncept prawa naturalnego jest niekomunikatywny – w wyniku tego, co pokazuje nauka, a także w wyniku większej znajomości świata. Sens prawa naturalnego w odniesieniu do rodziny jest kwestionowalny. (…) Autorzy Instrumentum laboris są świadomi ogromnego pomieszania w kwestii rozumienia natury – co nią jest, a co nie jest. Na niektórych kontynentach np. poligamia wydaje się czymś naturalnym. W innych miejscach człowiek utożsamia naturę ze swoimi emocjami i przeżyciami.”

Grzegorz Ryś (1964) polski duchowny katolicki

o najważniejszym temacie nadzwyczajnego synodu w Watykanie.
Źródło: rozmowa Artura Sporniaka, Kościół czeka zmiana wrażliwości, „Tygodnik Powszechny”, 19 października 2014.

O naturze , O nauce , O zmianach , O czekaniu

„Szczerze mówiąc, tylko raz moi przełożeni poprosili o złagodzenie nieco felietonu, co też uczyniłem, rzecz jasna, w stopniu ani ich, ani mnie niezadowalającym. I był to właśnie o red. Miecugowie, a konkretnie o formie, w jakiej zastosował się on do nakazu sądu, by przeprosił dziennikarkę Joannę Lichocką, autorkę cenionych filmów dokumentalnych i reportaży, ale także jedną z najważniejszych dziś twarzy TV Republika.”

Krzysztof Feusette (1971) dziennikarz i publicysta

o Grzegorzu Miecugowie.
Alfabet Salonu
Źródło: s. 192.

„9 maja 1794 roku, równo 222 lata temu, na Rynku Starego Miasta w Warszawie stanęły szubienice dla zdrajców i sprzedajnych posłów. Taki był haniebny koniec Targowickiej Zdrady i jej autorów. Baczcie, więc Panowie Nowocześni, by historia nie zatoczyła koła i by polski lud ponownie nie musiał wymierzać historycznej sprawiedliwości. Zdrajcy, którzy zawiśli na Rynku Starego Miasta też byli majętni, ustosunkowani, pełni zaszczytów i poparcia na obcych dworach, ważniejszych nawet od Brukseli – dziś. Można bowiem być popularnym i w centrum uwagi i wydarzeń nie zdając sobie sprawy z roli błazna po środku areny cyrkowej. Można być medialnie donośnym i głośnym niczym dzwon i zarazem pustym w środku, co nieustannie czyni przywódca Nowoczesnej Ryszard Petru. Na ile ponurym żartem i parodią są dziś w Polsce na poły masońskie hasła: „Wolności, Równości i Demokracji” czy „Jesteśmy i będziemy w Europie”. […] Dlatego nie prowokujcie Polaków, uczcie się historii i wyciągajcie z niej wnioski, również z tego co stało się ze zdrajcami i zaprzańcami równe 222 lata temu.”

Janusz Szewczak (1953) polski polityk

Źródło: Historia nauczycielką życia jest http://wpolityce.pl/polityka/292149-historia-nauczycielka-zycia-jest, wpolityce.pl, 8 maja 2016

O ludziach , O zdradzie , O sprawiedliwości , O demokracji

„Pan Pietrzak dostrzegł (…) w surowej ocenie tego wydarzenia powrót cenzury politycznej, wprowadzanej przez Tuska i jego kompanów. Pani Zapendowska – okazuje się, jego zdaniem, być osobą stojącą na straży interesów zdrajców narodu, którzy chcieliby powrotu ingerencji partyjnych urzędników w dzieła wybitnych twórców. Do takich autor zaliczył p. Rosiewicza i oczywiście siebie. Żal tylko, że obaj panowie są już za starzy na lekcje u Eli Zapendowskiej – wcześniej nie było takich pedagogów i dlatego musieliśmy przez lata znosić cierpliwie ich wokalne wyczyny.”

Antoni Kopff (1944)

jurorzy programu Must Be The Music negatywnie ocenili występ chłopca, który śpiewał patriotyczną piosenkę z repertuaru Andrzeja Rosiewicza, najostrzej zareagowała Elżbieta Zapendowska.
Źródło: Starość musi się wyszumieć?, 22 kwietnia 2011 http://1944kopff.bloog.pl/id,329382163,title,Starosc-musi-sie-wyszumiec,index.html?ticaid=5c326

O starości , O śpiewie

„Należę do autorów ukrytych za tekstem i bohaterami. Inaczej pewnie pisałbym wiersze – poeci są wylewniejsi. Moi bohaterowie to ludzie stale poszukujący swojej prawdy, nierzadko śmieszni i bezradni. Racjonaliści, którym nie sprawdził się racjonalizm, i idealiści, którzy nie mogą znaleźć idei doskonałej. Wbrew własnej woli tkwią w układach i biorą udział w grze z nikłymi szansami na wygraną. Na szczęście ratuje ich humor.”

Henryk Bardijewski (1932)

Źródło: „Rzeczpospolita”, 2 października 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wwtc.htm

O szczęściu , O ludziach , O grach

„Nie chciałbym dezawuować całej książki Kuli; ciekawe są zwłaszcza fragmenty dotyczące przebiegu walk ulicznych w Gdańsku. Jednakże spiskowa wersja wydarzeń grudniowych nakreślona przez autora wydaje się jedynie płodem jego fantazji. (…) A jeśli powołuje się na taką wypowiedź: (…) „Nie ulega wątpliwości, że wielu organizatorów zajść w zakładach i na ulicach było agentami aparatu bezpieczeństwa, który sterował ich działalnością””

Lesław Maleszka (1952) dziennikarz polski

to powinien wiedzieć, że akurat pamiętniki Piotra Jaroszewicza są wyjątkowo niewiarygodne
Źródło: Czytajcie a znajdziecie. Grudzień '70, „Gazeta Wyborcza”, 27–28 stycznia 2001

O książkach , O fantazji , O czytaniu

„Jestem szczęśliwa, że nawet dzisiaj, kiedy – niestety – nie ma już z nami autora scenariusza, Jacka Janczarskiego, słuchowisko ciągle jest pamiętane.”

Marta Lipińska (1940) Polska aktorka

o audycji Kocham pana, panie Sułku.
Źródło: „Temi”, 4 sierpnia 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/humorna.htm

„Bibliofilka; Do zachwytów literackich taka była skora, że nie brała do poduszki książki bez autora.”

Jan Czarny (1918–1985)

O książkach

„(…) wydaje mi się, że w przypadku adaptacji cięcia są niezbędne. Przecież nie chodzi o to, by przenieść książkę w całości na taśmę filmową, ekranizowana historia musi zostać przefiltrowana przez twoją wrażliwość, emocjonalność, sposób postrzegania świata. Dokonując analizy książki, przygotowując wstępną wersję scenariusza musiałem przede wszystkim wybrać bohaterów – wybrałem sześciu, siedmiu najważniejszych i na nich się skupiłem, wokół nich zacząłem budować całą fabułę. Potem nastąpiła żmudna, długotrwała praca nad adaptacją, ale myślę, że efekt końcowy jest niezły. Autor książki widział film i był wzruszony.”

Bent Hamer (1956)

o filmie W drodze do domu.
Źródło: Kino, najmocniejszy stymulant. Bent Hamer, twórca „Historii kuchennych”, specjalnie dla Stopklatki, 17 listopada 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=71437

O książkach , O domu , O historii , O myślach

„Od początku do końca książki [Kosidowskiego] przeprowadzona jest konsekwentnie założona we wstępie teza: Biblia przestała być fenomenem nadzwyczajnym i niepowtarzalnym, lecz okazała się jednym z wielu przejawów ludzkiej tęsknoty za prawdą. Książka Kosidowskiego jest typową książką z góry założoną tezą. Wysiłek autora Opowieści zmierza do tego, aby zanegować lub zdyskredytować wszystko, co nadprzyrodzone: cud, natchnienie, proroctwo, objawienie. Co więcej, Kosidowski idzie nawet dalej niż jego duchowni prekursorzy (tzn. racjonaliści i pozytywiści XIX wieku przyp. K. B.); tamci w większości abstrahowali od tego, co nadprzyrodzone, autor Opowieści stara się nauką tak ścisłą jak archeologia udowodnić swą tezę filozoficzną, mieszając przy tym dwie płaszczyzny”

Józef Kudasiewicz (1926–2012)

tzn. założenia ideologiczne i nauki ścisłe
o Opowieściach biblijnych Zenona Kosidowskiego.
Źródło: Biblia – Historia – Nauka, 1977, s. 130., cyt. za: Kazimierz Bukowski, Biblia a literatura polska, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1984, ISBN 8302021156, s. 18.

O książkach , O historii , O literaturze , O wysiłku

„Sztuka obrazu filmowego to bardzo osobista twórczość. To swego rodzaju osobista podróż. Tworzenie filmu przypomina grę w orkiestrze, w której występują scenarzysta, kompozytor, montażysta i autor zdjęć. Reżyser jako dyrygent prowadzi wszystkich w jednym kierunku. Ale dla każdego z nas to odrębna podróż.”

Vittorio Storaro (1940) włoski operator filmowy

Źródło: Marcin Tomaszewski, Opowieść jest w obrazie, tvp.info, 17 grudnia 2012 http://tvp.info/opinie/wywiady/opowiesc-jest-w-obrazie/9452251

O sztuce , Obraz

„Syjamski kot Qwillerana był sławny w klubie prasowym. Portret Koko wisiał w hallu obok podobizn laureatów Nagrody Pulitzera. Był on też prawdopodobnie jedynym w historii dziennikarstwa kotem posiadającym legitymację klubu prasowego z podpisem samego komendanta policji. Wszyscy w klubie wiedzieli, że Qwilleranowi udało się, dzięki wrodzonej podejrzliwości i dociekliwemu umysłowi, wsadzić kilku przestępców za kratki. Uważali jednak, że prawdziwym autorem tych sukcesów musiał być niezwykle inteligentny i spostrzegawczy kot. Wyglądało na to, że Koko zawsze zjawia się we właściwym momencie, by coś istotnego wywęszyć czy wydrapać.”

Lilian Jackson Braun (1913–2011)

Kot, który lubił Brahmsa
Źródło: rozdział I

O historii , O kotach , O sukcesie

„To prawda, że film odbiega od fabuły. Tak to zwykle bywa, gdy twórcy filmu nie zapoznają się z fabułą. Oczywiście hoolywodzka maniera kręcenia filmów obowiązuje i stała się już nawet kanonem. Dobrze jest jednak – oczywiście nie twierdzę, że to warunek sine qua non – ale dobrze jest, gdy biorąc się za ekranizację dzieła literackiego, owo dzieło się przeczyta. Za twórcami filmu stoi jednak ogromny argument: „po co nam czytać, skoro mamy komiks?”. Jak państwo zapewne wiedzą, czytanie tych małych cholernych literek na białym tle jest niesłychanie trudne, wymaga skupienia. A jak się ma komiks, to ten problem odpada – zdjęcia i litery są duże, obrazki mówią same za siebie. Trudno się więc dziwić, że chłopcy mając do wyboru mozolne czytanie książki a szybkie obejrzenie komiksu, zdecydowanie wybierają komiks i kręcą film na jego podstawie. Czy państwa nigdy nie zastanawiało np. dlaczego w roli Jaskra obsadzono Zamachowskiego? Otóż w komiksie autor zadrwił sobie z jednego z polskich pisarzy fantastyki, wrocławianina zresztą – Jacka Inglota – i skarykaturował go w tym komiksie jako Jaskra. Traf chciał, że uroda Inglota jest nieco zbieżna z urodą Zamachowskiego. Czy państwo znają adaptację dzieła literackiego lepszą od książki? Ja znam tylko jedną – „Lśnienie”. Przez wiele lat i nawet do dzisiaj Roger Zelazny był dla mnie autorem, za którego dałbym się posiekać. No i co, obejrzałem film nakręcony na podstawie jego jednej z późniejszych noweli i powiem wam, że przy tym, to filmowy „Wiedźmin” powinien dostać siedem Oskarów. To mniej więcej sytuacja podobna do takiej, w której wygrywam konkurs piękności, gdy staję do niego ja i pies sołtysa, w dodatku baaardzo brzydki.”

Andrzej Sapkowski (1948) polski pisarz

Polcon we Wrocławiu, 2012 rok.
Wywiady i spotkania

O prawdzie , O książkach , O problemach , O czytaniu

„Istnieje tyle dokładnie wizji Salammbo, ilu było czytelników tego utworu Flauberta, zmuszonych przez autora do indywidualnych wysiłków. Film i telewizja chcą całkowicie sobie podporządkować odbiorcę, usypiają jego wzrokową wyobraźnię. Nie jestem wrogiem tych wynalazków. Są jednak dziedziny, w których pragnę pozostać sam na sam – o ile to w ogóle możliwe – z tematem i jego wszechstronną treścią.”

Paweł Jasienica (1909–1970) polski pisarz i eseista

Rozważania o wojnie domowej

O wysiłku

„To już prędzej autor tej paraleli, czyli poseł Sebastian Karpiniuk, ze swoją idealnie zaczesaną fryzurą i legendarną dbałością o wygląd, bardziej by mi nasuwał tego typu skojarzenia.”

Zbigniew Girzyński (1973) doktor nauk humanistycznych, polityk

komentarz do wypowiedzi Sebastian Karpiniuka z PO, w której porównał Arkadiusza Mularczyka z PiS do Jolanty Rutowicz.
Źródło: pardon.pl za blogiem posła http://www.pardon.pl/artykul/7025/politycy_kochaja_gwiazde_brukowcow_jola_do_sejmu, 2 grudnia 2008

O wyglądzie

„Zrobiłem ok. 40 filmów, więc tak naprawdę najmocniej jestem związany z tą sztuką. Te, które robiłem, wypływały ze mnie. Ja byłem autorem scenariuszy do nich, choć również zdarzało się, że proponowano mi realizację filmów opartych na cudzym pomyśle.(…) Miałem też ogromne szczęście, że udało mi się nakręcić tyle filmów. Kiedy zaczynałem sądziłem, że zrobię tylko jeden. A tymczasem nakręciłem ich kilkadziesiąt i każdy nowy jest niesamowitą przygodą. Mam nadzieję, że będzie to dalej tak trwało.”

Carlos Saura (1932) hiszpański reżyser filmowy

Źródło: Wywiad, 7 czerwca 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=66339

O szczęściu

„Moja naiwność i dziecięcość wyraża się przede wszystkim w tym, że przestałem udawać jakobym był mądrzejszy od autora tekstów. Przestaję go traktować jako pretekst do wyrażania moich poglądów. Dziś staram się przede wszystkim zrozumieć, po co autor tak czy inaczej konkretną kwestię napisał. Nie chcę głosić, chcę pytać. Dziś interesuje mnie dialog, spotkanie z człowiekiem, a nie ze świetnie wyuczonym manekinem.”

Andrzej Seweryn (1946) aktor i reżyser polski

Źródło: Głosić nie zamierzam, chcę pytać, „Dziennik Bałtycki” 24–26 grudnia 1993

O naiwności

„(…) stosunek tłumacza do autora jest służalczy – chodzi mu wszak o to, by uchować jak najwięcej z oryginalnego tekstu. Nie wolno dokonywać żadnych tego typu działań, które na przykład mają miejsce w teatrze, gdzie morduje się tekst albo skreśla obszerne jego fragmenty. W tłumaczeniach należy dbać o oryginał i zarazem o brzmienie w nowym języku.”

Henryk Bereska (1926–2005) niemiecki tłumacz literatury polskiej na język niemiecki i poeta

Źródło: „Dziennik Polski”, 16 maja 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/misjat.htm

„Chcę zajmować się życiem w całości, w jednym kawałku. Dopiero wtedy można uzmysłowić sobie prawdziwą wagę spraw. Zmierzam w kierunku uporządkowania, poukładania ich na swoim miejscu. Kiedyś jeden z miesięczników zwrócił się do najwybitniejszych polskich filozofów z pytaniem o to, czym jest dla nich filozofia. Pamiętam, że wszystkie wypowiedzi były bardzo obszerne, z wyjątkiem jednej. Jej autorem był Władysław Tatarkiewicz. Napisał tylko: „Żeby był porządek na stole.””

Andrzej Barański (1941) polski reżyser

Źródło: „Kino”, listopad 1998 http://www.parnas.pl/index.php?co=blog&id=12&idb=80

Pytanie

„Redakcja to dla mnie ludzie, którzy pomagają w istnieniu i funkcjonowaniu pisma. Tu obowiązują reguły, że coś ma być na czas, ma być zrobione i nie ma być zapomniane. Redaktor potrafi myśleć w sposób maksymalistyczny, czyli bardzo trudno go zadowolić (…). Poza tym redaktor ma wizję całościową, więc interweniuje w każdym momencie, walczy o dbałość wykonania poszczególnych elementów, co także może być denerwujące, bo jak wiadomo, trudno się spalać w pracy biurowej. Oczekuje z jednej strony inwencji, a z drugiej hamuje pomysłowość, bo ją kontroluje. Redaktor narzuca swoje gusty i nie życzy sobie na ten temat dyskusji, co bywa raniące, chociaż akurat to należy do abecadła tej pracy, bo jak wiadomo o gustach nie należy dyskutować, tu liczy się tylko zdanie redaktora. (…) Wobec autora redaktor jest inny. Nawet jeśli chce mu dać z siebie wszystko, to rzeczywistość narzuca swoje ograniczenia. Czasem myślę, że maksimum to zrozumienie sytuacji autora i po prostu okazywanie mu tego zrozumienia. Los autora, artysty, jest jednym z trudniejszych na tym padole.”

Barbara Toruńczyk (1946) polska publicystka, eseistka, historyk literatury, wydawca, redaktor naczelny "Zeszytów Literackich"

Źródło: Tomasz Cyz, Redaktor jest dość samotny http://www.dwutygodnik.com/artykul/4181/, Dwutygodnik.com nr 98/2012.

O losie , O ludziach , O myślach , O zrozumieniu

„Stać z boku, być autorem, nie aktorem swego losu.”

Buka (1988)

Źródło: utwór Tracę tlen

O losie

„Patrzałem na zagładę Żydów w Polsce z dwóch różnych punktów widzenia, między którymi była przepastna antynomia: jako chrześcijanin i jako Polak. Jako chrześcijanin nie mogłem nie współczuć mym bliźnim. Nieraz rozmyślałem o tym, co ci nieszczęśnicy przeżywali, gdy ich pędzono do komór gazowych. (…) Jako Polak patrzyłem na te wypadki inaczej. Hołdując ideologii Dmowskiego, uważałem Żydów za wewnętrznego zaborcę, i to zawsze wrogo do kraju diaspory nastawionego. Toteż nie mogłem nie żywić uczucia zadowolenia, że się tego okupanta pozbawiamy, i to rękami nie własnymi, ale drugiego, zewnętrznego zaborcy (…). Nie mogłem ukryć uczucia zadowolenia, gdy przejeżdżałem przez odżydzone nasze miasteczka i gdy widziałem, że ohydne, niechlujne żydowskie rudery z nieodłączną kozą przestały szpecić nasz krajobraz. Zapytany przez Thurma [urzędnika niemieckiego, z którym akurat autor był w podróży] „Sehen die Polen die Befreiung vom den Juden als ein Segnen an?” – czy Polacy postrzegają uwolnienie się od Żydów jako błogosławieństwo? – odpowiedziałem „Gewiss””

Józef Górski (1904–1983)

jasne – będąc przeświadczony, iż jestem wyrazicielem opinii przygniatającej większości mych rodaków.
Źródło: Na przełomie dziejów, oprac. Artur Ziontek, Siedlce 2006, s. 288–291.

O emocjach

„Dla mnie najciekawszym elementem pracy nad wirtualnymi grami było to, że świat, który tworzyłem, mogłem wprowadzić w życie, animując go. To naprawdę niesamowite, kiedy możemy przenieść się w świat, który dotychczas był wymysłem naszej fantazji. Tym bardziej, że możemy brać czynny udział w jego wydarzeniach, co jest wielką frajdą dla samego autora. Już wcześniej współpracowałem z firmą gier wideo, ale to było zupełnie inne doświadczenie. Tam jedynie odtwarzałem czyjeś pomysły, natomiast tutaj mogłem dać upust swojej twórczej fantazji. Dla Might & Magic zajmowałem się przede wszystkim tworzeniem postaci, które w minimalnym stopniu musiały jednak nawiązywać do swoich wcześniejszych form i ustaleń. Nawet jeśli dziś niektóre z nich nie nadają się do przeniesienia w świat wirtualny, to wciąż mam nadzieję, że będzie to możliwe w przyszłości.”

Olivier Ledroit (1969)

Źródło: Hathostet, Wywiad z Olivier Ledroit http://www.tawerna.biz/czytaj_artykul_336_wywiad-z-olivier-ledroit.html, tawerna.biz, udostępniony 28 września 2010

O życiu , O świecie , O fantazji , O grach

„Nigdy nie zapomnę emocji i uczuć, jakie wzbudziły we mnie pierwsze spotkania ze światem Disneya. Na ile było to możliwe, starałem się poprzez swoją pracę przekazać te przeżycia czytelnikom. Mam nadzieję, że się udało. Uważam się za szczęśliwca, po tylu latach nie straciłem bowiem entuzjazmu w stosunku do swojej pracy. To bez wątpienia także zasługa czytelników, którzy przez lata przysyłali mi pełne sympatii listy, które bardzo mnie cieszyły. Nie można zapominać, że twórca pracuje w samotności swojego gabinetu, a łączność z zewnętrznym światem zapewnia mu jedynie druk jego dzieł. Kiedy przekaz zostaje odebrany i doceniony, autor odczuwa ogromną satysfakcję.”

Marco Rota (1942)

Źródło: Kaczogród, wyd. Egmont Polska, Warszawa, ISBN 978-83-237-2993-8, tłum. Jacek Drewnowski, s. 12.

O świecie , O emocjach , O samotności , O zapominaniu

„Każdy autor sztuk komicznych wie, że większość widowni śmieje się, gdy kilku widzów zacznie rechotać… Cały problem sprowadza się zatem do tego, jak tych kilka osób zmusić do śmiechu…”

Marcel Achard (1899–1974) francuski dramatopisarz

Źródło: Myślę, więc jestem. Aforyzmy, maksymy, sentencje, Czesława i Joachim Glenskowie (oprac.), Antyk, Kęty 1993, s. 17.

O problemach , O śmiechu

„Dlaczego premier Donald Tusk nazwał Martina Schulza, nowego przewodniczącego Parlamentu Europejskiego, „przyjacielem Polski”? Bo ten „niestrudzony bojownik” walki o zniszczenie chrześcijańskich korzeni Europy ma do polskości ten sam stosunek, co autor opinii, że „polskość to nienormalność”. Ich Polska to zarządzany z zewnątrz kraj, by tak rzec, odnarodowionego motłochu maszerującego w nowy bolszewizm pod komendą przywódców „międzynarodowego obozu miłości i postępu”.”

Krzysztof Wyszkowski (1947) polski polityk, publicysta, działacz opozycji w PRL

Źródło: Przyjaciel Polski, „Gazeta Polska”, 8 lutego 2012

O walce

„Grecy dostrzegali w ludzkiej naturze zarówno element pragnienia (eros), jak i dumy, współcześni autorzy zadowalają się uproszczoną interpretacją ludzkiej psyche w kategoriach libido lub jego braku – i wynikającej zeń żądzy posiadania, a w kwestii dumy i honoru od ponad stu lat nie mają nic do powiedzenia.
Z tego względu nie powinna dziwić bezradność polityków i psychologów, gdy przychodzi im zmierzyć się z publicznymi wyrazami dumy – zapomnianego składnika ludzkiej duszy.”

Peter Sloterdijk (1947)

Źródło: Głosuj i milcz, „Der Spiegel”, tłum. „Forum”, 22 listopada 2010

O duszy , O naturze

„Ogromnie cenię sobie utwory Jacka Vance’a. To wspaniały i unikalny stylista. Nikt nie potrafi pisać tak jak on. Tworzy wspaniałe światy i postaci. Nie ukrywam, że właśnie z tego powodu złożyłem mu hołd. „Umierająca Ziemia” jest cudownym zbiorem opowiadań. Z pisarzy historycznych bliscy są mi Thomas B. Costain i Francuz Maurice Druon, autor cyklu „Królowie przeklęci”. Ubóstwiam też prozę Bernarda Cornwella, który jest najlepszym żyjącym literatem piszącym o wojnie. Nikt tak jak on nie opisuje scen batalistycznych lub po prostu wojennych. I to niezależnie od faktu, czy rozgrywają się one na lądzie, czy w wodzie, w czasach arturiańskich bądź napoleońskich.”

George R.R. Martin (1948) amerykański pisarz fantasy i science fiction

Źródło: Od „Strefy Mroku” do „Gry o tron”, z Georgem R. R. Martinem rozmawia Michał Hernes http://www.fantastyka.pl/media/pdf_bonus_2012.pdf, bonusowy dodatek do „Nowej Fantastyki”, 2012 rok.

O wojnie