Cytaty na temat usta (190 cytatów, strona 2)

„Nic tak nie przyciąga spojrzenia jak czerwone usta.”

Magdalena Różczka (1978) polska aktorka filmowa i teatralna

Źródło: „InStyle” nr 2(11) luty 2009

„K – jak: kocham cię,
A – aniele mój,
S – jak: sny ci moje wszystkie dam,
I – Ideale mój,
U – usta po to masz,
żebym, aż mi zabraknie tchu,
ciągle je całować mógł.”

Wacław Bojarski (1921–1943) polski poeta

Źródło: Piosenka o Kasi

O aniołach , Kochać się

„(…) Kiedy zjednoczony szlachetnym entuzjazmem naród powziął historyczną misję. Op, pardon – zreflektował się. – Co ja pierdolę, kurwa mać. Przyzwyczajenie w mordę… człowiek przemówi raz czy drugi w Senacie i później te pierdoły same wchodzą mu na usta.”

Jacek Piekara (1965) polski pisarz

Przenajświętsza Rzeczpospolita

„Podaj mi usta!… Chcę dziś wyssać z ciebie
Wszystko, co miłość twoja dać mi może…”

Zdzisław Dębicki (1871–1931) poeta polski

Źródło: Podaj mi usta...

O miłości

„Ludzkie oczy mówią czasem gorsze rzeczy niż usta.”

Bertolt Brecht (1898–1956) niemiecki pisarz, dramaturg, teoretyk teatru, inscenizator i poeta

O czasie

„Słuchając, usta zatnij,
czoła nie zniżaj.
Oto opowieść o dniach ostatnich
Komuny miasta Paryża”

Władysław Broniewski (1897–1962) polski poeta

Źródło: Komuna Paryska

„strzał w głowę. wystarczy, by bohatersko umrzeć, wiemy o tym z książek, telewizji.
teoretycznie moglibyśmy w ten sposób umierać codziennie, jeśli powód byłby
odpowiednio ważny. ale to zbyt odległe, niepraktyczne. wystarczy przecież
otworzyć usta i mówić albo znaleźć się tu i teraz (nie tam, nie w porę).
dzisiaj celujesz we mnie, trzymasz na muszce, jutro być może będziesz żywą tarczą.
ja śniegową drobinką, która ukradkiem spadnie ci na język, potem zejdzie głębiej, lawiną.”

Marzena Orczyk-Wiczkowska

Źródło: kula, III

O książkach , Odległy

„Angelina Jolie to piękna kobieta i wspaniała aktorka, dlatego też takie porównanie bardzo mi schlebia. Śmieszy mnie jednak znajdowanie polskich odpowiedników dla amerykańskich gwiazd. U nas w filmie i w teatrze powodzenie mają raczej kobiety o innym typie urody, nie tak wyrazistym, bardziej eterycznym. Reżyserzy szukają raczej ciepłych Słowianek. Mój wygląd czasami mi przeszkadza. Bywa, że wyraźne usta przestają być atutem.”

Aleksandra Kisio (1983) polska aktorka

Źródło: „Tina” nr 27, 15 lipca 2009

O kobietach , O wyglądzie

„Usłyszałam te słowa: Gdybyś nie krępowała rąk moich, wiele kar spuściłbym na ziemię; córko moja, spojrzenie twoje rozbraja mój gniew; choć usta twoje milczą, wołasz do mnie tak potężnie, że jest poruszone niebo całe. Nie mogę uciec przed prośbą twoją, gdyż mnie nie ścigasz dalekiego, ale we własnym sercu swoim.”

Faustyna Kowalska książka Dzienniczek

Dzienniczek
Źródło: 1722, s. 478.

O gniewie , Serce

„Samoobrona, która potrafiła zablokować mównicę sejmową, będzie także umiała zamknąć usta tym dziennikarzom, którzy opluwają księdza Jankowskiego.”

Danuta Hojarska (1960) polski rolnik i polityk

Źródło: Prałat przeprasza za wiernych, wprost.pl, 16 sierpnia 2004 http://www.wprost.pl/ar/?O=65164

„Żebyś wiedział, powiedział Mały, dziewczyny bardzo mamę lubią. Inne kobiety mówiły: Prażanka jedna. Ale się picuje. Ale jak niby się picuje? Włosy ma umyte. Ma golf. Maluje sobie usta, no to co? Dziewczynom to się podobało.”

Jáchym Topol (1962) czeski poeta i prozaik

Źródło: Nocna praca, tłum. Leszek Engelking

O kobietach , O dziewczynach

„Wszystkie słabe rządy opierają się na tym, że kneblują mądrzejszej części narodu usta.”

Georg Christoph Lichtenberg (1742–1799) pisarz niemiecki, aforysta

„Było trochę tego oraz to, że zawsze trzymały się nas żarty. Od samego początku mówiliśmy, że mamy większe usta niż Mick Jagger i Presley, kiedy je wydymamy. Właściwie jak spojrzysz na okładkę Highway to Hell, zobaczysz, że mam tak podciągniętą wargę. Pamiętam, jak byłem dzieciakiem, zobaczyłem wczesny biało-czarny film z Brigitte Bardot, która miała takie wydatne usta i stwierdziłem, że bardzo podoba mi się to, co ma do zaoferowania.”

Angus Young (1955) australijski muzyk rockowy (AC/DC)

Maksimum rock’n’rolla

„W Libanie kobiety stworzyły swój własny model piękna, jak nigdzie na świecie – bardzo wysokie brwi, maleńki nos, wydatne usta, wysokie kości policzkowe itd. Chcemy wyglądać jak kobiety Zachodu, podporządkowane jednak naszym własnym kryteriom, nie do końca rozsądnym.”

Nadine Labaki (1974)

Źródło: Nadine Labaki o filmie „Karmel”, Gutek Film, 3 stycznia 2008 http://www.kinomaniak.pl/katalog/wywiad/38,3

O kobietach

„Miała oczy Kaliguli i usta Marilyn Monroe.”

François Mitterrand (1916–1996) polityk francuski

o Margaret Thatcher.
Źródło: wyborcza.pl http://wyborcza.pl/1,75248,11065962,Margaret_Thatcher__oczy_Kaliguli__usta_Marilyn_Monroe.html, 8 kwietnia 2013

„Usta na zawsze niepewne swych warg,
na których nigdy nie usiądzie nawet
płatek cienia, kryjomy pocałunek dnia.”

Rafał Wojaczek (1945–1971) polski poeta

Źródło: Katalog

O pocałunku

„Usta milczą, dusza śpiewa
Kochaj mnie
Bez miłości świat nic nie wart
Kochaj mnie.”

Leo Stein (1861–1921)

Źródło: duet z operetki F. Lehara Wesoła wdówka

O świecie , O duszy , O śpiewie , Kochać się

„Powiedz jeszcze raz: „prowokujesz”. Prowokująco układasz przy tym usta.”

Becca Fitzpatrick książka Szeptem

Szeptem (2009)

„Powiedz Malikowi, żeby nabrał wody w usta, albo wyślę go na Syberię. Znam Breżniewa lepiej niż on. Zapytaj go, czy Breżniew kiedyś pocałował go w usta, tak jak mnie.”

Henry Kissinger (1923–2023) amerykański polityk i dyplomata

w rozmowie telefonicznej z ambasadorem Scalim 23 października 1973.

„Egzystencjalny paw
Cały rękaw wkładam sobie w usta”

Krzysztof Grabowski (wokalista) (1965) polski wokalista, kompozytor i autor tekstów

Cytaty z utworów Pidżamy Porno
Źródło: Egzystencjalny paw

„Dziwni my ludzie – młode lata nasze,
A myśli takie smutne, takie czarne,
Ironia usta tylko nam okrasza,
Miłe są uchu melodie cmentarne.
I wśród młodości, wśród życia, wśród siły
My, ludzie dziwni – tęsknim do mogiły.”

Marcelina Kulikowska (1872–1910) polska dramatopisarka i poetka

Źródło: Agnieszka Baranowska, Kraj modernistycznego cierpienia, Warszawa 1981, PIW, s. 125.

O ludziach , O myślach , O sile , O cierpieniu

„Duma milczenie niech na usta kładnie,
A znajdziesz perły w sercu – na dnie.”

Stanisław Korab-Brzozowski (1876–1901) polski poeta i tłumacz, przedstawiciel "fin de siècle'u" w literaturze Młodej Polski; jeden z najwybitniejs…

Źródło: Perły

Serce

„Księżyc, śnieg, rosa już mnie nie uleczy,
I wszelkie inne, chłód niosące rzeczy,
Już nie uleczą mnie i nie ukoją,
Aż sen najwyższy przyjdzie z ciszą swoją,
Aż czas zaniknie w każdym swym okresie,
Aż przeznaczenie jarzmo bogów zniesie
I, by nasycić wszelką mą podnietę,
Da mi na usta i Lotus i Lethę,
Aż mnie pogrąży całą w mroków łożu
I w wiekuistem, niezmożonem morzu.”

Algernon Charles Swinburne (1837–1909) pisarz angielski

Źródło: Anaktorya, tłum. Jan Kasprowicz w: Poeci angielscy. Wybór poezyi (1907)

O Bogu , O snach , O czasie

„Badaj twarze, nie słuchaj tego, co mówią usta.”

Umberto Eco książka Imię róży

Imię róży

„Może zbyt mocno się uszminkowałem. Jedno oko wyszło niebieskie, drugie lekko pomarańczowe. Za to usta wszyscy uznali za arcydzieło. Zrobiłem je na czarno. W ogóle nie odbija się od brody Michała Walecznego, którą dali mi z rekwizytorni, innej nie było.”

Răzvan Petrescu (1956)

W roli Jezusa

„Bracia, musiało wypełnić się słowo Pisma, które Duch Święty zapowiedział przez usta Dawida o Judaszu. On to wskazał drogę tym, którzy pojmali Jezusa, bo on zaliczał się do nas i miał udział w naszym posługiwaniu.”

Piotr Apostoł (-1–67 p. n. e.) apostoł, święty kościoła katolickiego

Dzieje Apostolskie
Źródło: Dz 1, 16–17

„W dziejach cywilizacji europejskiej procesy przeciwko pisarzom nie są niczym nowym. Wielu pisarzy było więzionych, byli nawet tacy, których powieszono lub rozstrzelano. Wielu pisarzy nonsensownie oskarżono, wielu wygnano z ich ojczyzny, wielu innym w różny sposób próbowano zamknąć usta i ocenzurować ich poglądy (…) Osip Mandelsztam, zamordowany przez Józefa Stalina, jest teraz największym rosyjskim poetą XX wieku. Jest chwałą cywilizacji rosyjskiej i chwałą cywilizacji europejskiej. A Józef Stalin jest teraz tym, kim był zawsze – nędznym pijaczkiem, nędznym ospowatym prześladowcą Osipa Mandelsztama. I tak to już zostanie – na wieki.”

Jarosław Marek Rymkiewicz (1935) polski pisarz i krytyk literacki

o procesie wytoczonym mu przez Adama Michnika.
Źródło: Oświadczenie Jarosława Marka Rymkiewicza, bibula.com, 25 października 2010 http://www.bibula.com/?p=27830

O wieku , O ojczyźnie

„Z każdym rokiem mniej mi trzeba,
ucho coraz mądrzej słyszy,
oko widzi więcej nieba,
usta zastygają w ciszy.”

Paweł Hertz (1918–2001) polski pisarz, tłumacz i wydawca

Źródło: Katarynka X

„Ludzie mylą się często co do istoty i natury powodów, dla których niektóre umysły areligijne lub pozbawione wiary mają dla katolicyzmu wielki szacunek, prowadzący do wielkiego przywiązania. (…) Istotny jest byt moralny, do którego wznosi się myśl, kiedy usta wypowiadają imię Kościoła rzymskiego. (…) Starzec w białych szatach, siedzący na samym szczycie katolickiej hierarchii, może przypominać władców, jednak przez większość czasu jego władza to pełnienie pokojowej funkcji przewodnika chóru, dyrygującego śpiewem, który chórzyści rozumieją. Zewnętrzny porządek nie kończy pojęcia katolicyzmu, jego harmonia idzie dalej. (…) Zasady rządzące wnętrzem organizacji odnajdują się w ścisłości krytycznych wyborów, racjonalnych opinii, jakie logika dogmatu nakazuje wiernym. Obowiązują hierarchiczne stopnie, na których spoczywają majestatyczne autorytety. Wszystko to, co człowiek może otrzymać od wiary Kościoła, dostaje proporcjonalnie, wedle stopnia ważności, użyteczności i dobroci. Nic w świecie nie może się równać z tym ciałem złożonym z zasad tak prostych, podporządkowanych jednej idei, że wszyscy ci, którzy zgodzą się tę wielkość uznać, nie będą mogli nigdy się tłumaczyć, że zbłądzili z powodu niewiedzy czy nieświadomości.”

Charles Maurras (1868–1952)

Le dilemme de Marc Sangnier. Essai sur la démocratie religieuse
Źródło: s. 59

O ludziach , O wierze , O myślach , O naturze

„Gdy powiem: utrzymuj w czystości zęby i płucz usta co rano, nie będzie to tak chętnie postrzegane niż wtedy, gdy dodam: złóż przy tym dwa palce na krzyż. Skłonność ludzka do mistycyzmu. Należy z niej korzystać.”

Georg Christoph Lichtenberg (1742–1799) pisarz niemiecki, aforysta

„Nie zawsze noszę wieczorową suknię od Diora. Zdarza się, że wyglądam całkiem pospolicie. Mogę iść ulicą i nikt nie zwróci na mnie uwagi.(…) Być może cię to zdziwi, ale kiedyś w ogóle nie akceptowałam swojego wyglądu. Wydawało mi się, że mam za duże usta i za duże zęby. Nie znosiłam ich! Marzyłam o operacji plastycznej. A teraz je uwielbiam. Zakochał się we mnie pewien mężczyzna. I wyznał, że najbardziej podoba mu się we mnie mój uśmiech. Rozumiesz? Byłam przekonana, że mam obrzydliwe usta, a on mi powiedział, że są piękne! Wtedy spojrzałam na siebie inaczej. I dzisiaj nie chcę już nic zmieniać. Może tylko czasem krytycznie patrzę na swoje dłonie. Wydają mi się zbyt małe, jak u czternastolatki. Ale to wszystko.”

Eva Mendes (1974) aktorka amerykańska

Źródło: Jestem raczej kobietą niezależną. Eva Mendes specjalnie dla Stopklatki, 25 października 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=70602

O kobietach , O uśmiechu , O wyglądzie , O czasie

„Umieramy tylko dla innych. Nigdy dla siebie samego. Dla każdego z nas własna śmierć jest przecież zawsze przyszłością, która z osobistego punktu widzenia nigdy nie będzie mogła się dokonać. Nigdy nie uda się przecież powiedzieć: umarłem. O wiele trudniejsze do zaakceptowania jest więc chyba to, że zimne usta ciemnej, wielgachnej, oceanicznej ryby dotykają naszych bliskich.”

Krzysztof Niewrzęda (1964) polski prozaik, poeta i eseista

Źródło: Jestem głuchy na pozaziemskie tam-tamy – rozmowa Krzysztofa Niewrzędy z Januszem Rudnickim – „Pogranicza” Nr 5/2002

O śmierci , O rybach , O przyszłości

„Piętnastoletnia Jo była bardzo wysoka, chuda i smagła i przypominała źrebię, gdyż zdawało się, że nigdy nie wiedziała, co zrobić ze swoimi długimi kończynami, które wciąż jej zawadzały. Miała zdecydowane usta, komiczny nos i bystre szare oczy, które wydawały się wszystko dostrzegać i były kolejno to groźne, to wesołe, to znów zamyślone. Długie, gęste włosy były jedynym atutem jej urody, ale zazwyczaj upychała je w siatkę, żeby jej nie przeszkadzały. Jo miała okrągłe ramiona, duże stopy i ręce, rozwichrzone stroje i skrępowany wygląd dziewczyny, która gwałtownie zmieniała się w kobietę i nie lubiła tego.”

Louisa May Alcott książka Małe kobietki

Małe kobietki

O kobietach , O dziewczynach , O wyglądzie

„Żyjemy tu, w Warszawie życiem tramwajowym. Znaczy to, że w naszej warszawskiej epoce tramwaj wzniósł się do roli symbolu. Oczywiście tramwaj wyraża miejską jednostkę komunikacyjną, taką samą jak trolejbus czy autobus. Mówi się: żyjemy życiem takim czy innym, wtedy gdy życie owo dobywa z człowieka jego najistotniejsze cechy. Czyli że w zetknięciu z nim człowiek objawia się w całej okazałości. Przepełniony irracjonalnie tramwaj warszawski stanowi doskonały odczynnik, przekonujemy się w nim codziennie, jacy jesteśmy i jak bardzo żyjemy życiem tramwajowym. W chwili gdy najbliższy bliźni demoluje nam śledzionę, unicestwia czar dopiero co kupionego płaszcza, niweczy z trudem przyszyte guziki, gasi brutalnie przepiękny połysk żarliwie wyczyszczonych butów, gniecie na miazgę wiezione dla dzieci ciastka, uśmiecha się przepraszająco, pakując nam w usta rękaw od kurtki, w której przed chwilą czyścił kominy lub wypakowywał stare śledzie – w takiej chwili, powtarzam, instynkty, jak działa żaglowej fregaty, wysuwają się groźnie z burt naszych dusz. Wtedy dopiero spostrzegamy z przerażeniem, jacy potrafimy być pierwotni, dzicy, egoistyczni, kłótliwi, nietolerancyjni, zaślepieni, krótkowzroczni. Z drugiej strony – ileż wspaniałych wartości dostrzegamy naraz w życiu, gdy uda nam się wepchnąć jako ostatni do rozchodzącego się w szwach autobusu, gdy przygodny sąsiad, wisząc na stopniu, odstąpi nam trzy centymetry kwadratowe miejsca, akurat tyle, by postawić na nich szpic buta, gdy złapany rozpaczliwie za krawat ten, który już do połowy tkwi w środku, uśmiechnie się bez pretensji i przygnie nas mocnym ramieniem, gdy wreszcie starsza pani, której, prąc ku wyjściu, strąciliśmy kapelusz, porwali w strzępy gazety i wgnietli całą zawartość siatki z masłem, jajami i marmoladą w biust, uśmiechnie się z tramwajową melancholią i powie smutne, lecz przebaczające: – Nie szkodzi… – Wtedy widzimy, jak dalece potrafimy być solidarni, wyrozumiali, ludzcy i coś ciepłego rozpływa się nam jak słodka, rozgrzana czekolada koło serca. Nic nie wzbudza w nas tak nieprzytomnej złości i bezmyślnej chęci awantur, jak niekończące się wyczekiwanie na wypchane ludźmi trolejbusy, do których nie można się dostać, jak tępota, brutalności i nieuprzejmość w tramwaju, o nic nie będziemy się sprzeczać i kłócić tak namiętnie, jak o grubiaństwa współpasażerów i bezduszną wrogość konduktorów. Ale też nic nie wzbudza w nas takiego uczucia zadowolenia, satysfakcji i wygody, jak widok wyczekiwanego numeru na ulicznym horyzoncie i stwierdzenie, że znajdziemy w nim miejsce siedzące. Tramwaj wyzwala w nas dziś w Warszawie cenną bezpośredniość przeżywania i dlatego żyjemy tu, w Warszawie życiem tramwajowym.”

Leopold Tyrmand książka Zły

Zły

O życiu , O wrogości , O dzieciach , O uśmiechu

„Oczy jej (pokutującej wychowanki) spoczywają na świętych obrazach, raz po raz łza żalu toczy się po policzkach, usta poruszają się w modlitwie błagalnej. Ręce przyciskają i tulą do Serca Rany Zbawiciela Ukrzyżowanego. Widzi ona w tych Ranach Najświętszych swoje zbawienie, widzi Dobrego Pasterza, który do ostatniej kropli Krew Najświętszą wylał, aby ją ocalić.”

Maria Karłowska (1865–1935) polska zakonnica, założycielka Zgromadzenia Sióstr Pasterek, błogosławiona katolicka

Źródło: Waldemar Rozynkowski, s. Glaudiosa Dobrska, Św. Marii Magdaleny miłość i pokuta: notatki z rekolekcji/bł. Maria Karłowska. Wydawnictwo Bernardinum. Pelpin. 2012. Pisma t. IV, 4 s. 79.

O miłości , Obraz , Serce , Łza

„Tatiana wiedziała, że gdyby wyznał Daszy prawdę nie miałby wyboru: musiałby pójść swoją drogą i nie stałby się częścią jej przesyconego zdradą i bólem życia. Straciłaby i jego, i Daszę. Nie mogłaby z nią żyć, wiedząc, że jej pełne piersi, jej śliczne włosy, usta i dobroć serce nie wystarczą dla mężczyzny, którego kochała. Przepaści, która podzieliłaby ich rodzinę, nie spiąłby żaden most, nawet most siostrzanej miłości. Nie, Tatiana nie mogła rościć do niego praw. Dobrze o tym wiedziała. Rzecz w tym, że wcale nie rościła. Że nie próbowała go odzyskać. Aleksander nie był towarem, a ona klientką, która przychodzi do sklepu i mówi: podoba mi się. Chyba go wezmę. Tak, powinien się nadać. Nie walczyła o jego serce. To on do niej przyszedł. To on wkroczył w jej młode, samotne życie i pokazał jej, że można żyć pełną piersią. To on przeszedł na drugą stronę ulicy i powiedział; jestem twój. To on.”

Paullina Simons (1963) pisarka

Jeździec Miedziany

O życiu , O zdradzie , O rodzinie , Serce

„Gdybym ja umierał na raka, cierpiał okrutne bóle i poprosił cię o skrócenie męczarni, czybyś to zrobiła?
– Tak – odparła Allie bez wahania. – Ale zaraz potem zabiłabym siebie.
Cam mimowolnie rozdziawił usta ze zdumienia.
– Ponieważ czekałaby cię kara za zabójstwo? Gnębiły wyrzuty sumienia?
– Nie. Ponieważ ciebie by już nie było.”

Jodi Picoult (1966)

Deszczowa noc (1996)

O karze , O cierpieniu , O czekaniu

„Jak homoseksualizm może być choć trochę bardziej sprawą polityczną niż heteroseksualizm? Gdybym napisał, że Shatterstar oświadcza się Rictorowi, wtedy to by było polityczne. I tylko dlatego, że niektórzy ludzie uważają, że to kto z kim bierze ślub jest w jakiś sposób ich sprawą i czują potrzebę upolitycznienia tego. Ale jeden facet całujący drugiego? Jak to może być choć trochę bardziej polityczne jak, na przykład, gdybym kazał Shatterstarowi pocałować w usta Val Cooper, gdyby się spotkali?”

Peter David (1956)

How is homosexuality any more of a political issue than is heterosexuality? If I had Shatterstar proposing marriage to Rictor, then it becomes political. And that’s only because some people believe that who someone marries is somehow their business and therefore felt the need to politicize it. But one man kissing another man? How is that any more political than if, say, I had Shatterstar kiss Val Cooper on the mouth if they should meet up? (ang.)
odpowiedź na zarzut o umieszczenie wątku politycznego w komiksie.

O ludziach , O facetach , O ślubie

„Nie próbujcie połknąć osoby, z którą się całujecie! Nigdy nie doświadczyłem „wirówkowych” pocałunków, ale o nich słyszałem. Dziewczyna omiata twoje usta językiem i porusza nim jak bębnem pralki.”

Zac Efron (1987) aktor i piosenkarz amerykański

O pocałunku

„Materio czuła, różo o uschłych skrzydłach,
zatopiony w marzeniu stąpam po twych płatkach
stopami, co zbyt ciężkie czerwonym znużeniem,
aby w twardej katedrze twojej zgiąć kolano
bijąc się w usta własne aniołami.”

Pablo Neruda (1904–1973) poeta chilijski, noblista

Źródło: Wprowadzenie w materię drzewa

O marzeniach , O aniołach

„Normalne życie w nienormalności wlewającej się nawet w usta jest cenniejsze niż spokojna śmierć.”

Krzysztof Varga książka Nagrobek z lastryko

Nagrobek z lastryko

O życiu , O śmierci

„Nabierałem szybkości, odbijałem się o półki, tłukłem w skałę kaskiem i plecakiem, czekając na ostatnie uderzenie. Po prawdopodobnie 30 sekundach wylądowałem w głębokim śniegu u podstawy ściany. Zacząłem ruszać nogami i rękami i zrozumiałem, że niczego nie złamałem. W szoku wyjąłem przeciwsłoneczną szminkę i zacząłem smarować nią usta.”

Jan Mostowski (1928–2012)

o upadku z północnej ściany Eigeru (ok. 500 m).
Źródło: Jan Mostowski, drytooling.com.pl, 10 maja 2012 http://drytooling.com.pl/baza/ludzie/2031-jan-mostowski

O ludziach

„Ja smakuję tak, że jeżeli kto mnie skosztuje, to musi zaraz sobie usta wypłukać.”

Michał Choromański książka Schodami w górę, schodami w dół

Schodami w górę, schodami w dół (1965)
Źródło: s. 117

„Chyba wyślę swoją 95-letnią matkę, aby wypłukała Chuckowi usta.”

John McCain (1936–2018) amerykański senator

odpowiadając na zarzut aktora Chucka Norrisa, że jest za stary na ten urząd.

O matce

„(…) jeszcze pamiętam dobrze, co to znaczy być samemu, tak całkiem, i mimo że nie wyglądam na takiego faceta, co przejmuje się podobnymi sprawami, czasami jakoś tak robi się chujowo, tak szaro, buro i nijako, jakby ciągle w mojej głowie padał deszcz albo topniał śnieg i mieszał się ze żwirem dopiero co nasypanym przez posypywarki, jeden szlam bez żadnego koloru, bez niczego, w którym człowiek się rozpuszcza, w którym się tonie i nie ma za co się chwycić, i nie ma żadnej osoby, która mogłaby podać gałąź, żeby mnie wyciągnąć, i coraz bardziej wtedy czuję to wszystko, jak szlam wpada mi do ust, kiedy oddycham, całe je zakleja, jak czasami we śnie wchodzi przez przełyk do żołądka, (…) tłoczy się we mnie cały brud, wszystkie te kawałki żwiru, ten na wpół roztopiony śnieg, każdą dziurę we mnie zatyka, próbuję udawać, że nic ze mną się nie dzieje, jak ktoś akurat przechodzi, grzecznie się odzywam, dzień dobry, dzień dobry, nie pokazuję niczego po sobie, idę szybko w jakieś krzaki (…) wkładam palce i rozpieram siłą usta (…) rzygam, wymiotuję wszystkim, co okazuję się tylko tym, co jadłem wcześniej, nie ma żadnego szlamu i jest mi wstyd, że tak się dałem łatwo podejść temu malutkiemu skurwysynowi we mnie, tak łatwo dałem się przechytrzyć i oszukać.”

Mirosław Nahacz (1984–2007) polski pisarz

Bombel (2004)

O snach , O sile

„Pele jest poetą, kiedy milczy. Dobrze byłoby zatkać mu usta butem.”

Romário (1966) polityk brazylijski

O butach

„Jest taki obraz Paula Klee pt. „Angelus Novus”. Przedstawia on anioła, który wygląda w taki sposób, jak gdyby zamierzał oddalić się od czegoś, na co spogląda. Oczy ma szeroko rozwarte, usta otwarte, skrzydła rozpięte. Tak musi wyglądać anioł historii. Zwrócił on oblicze ku przeszłości. Tam, gdzie jawi się nam łańcuch faktów, on widzi jedynie katastrofę, która nieodzownie piętrzy się na ruinach i ciska mu się pod stopy. Z pewnością chciałby się zatrzymać, obudzić zmarłych i scalić to, co rozbite. Ale z raju wieje wichura, która napiera na skrzydła i jest taka silna, że anioł nie może ich złożyć. Wichura pędzi go bez ustanku w przyszłość, do której odwrócony jest plecami, podczas gdy przed nim rośnie stos ruin. Wichurą tą jest to, co określamy mianem postępu.”

Walter Benjamin (1892–1940) niemiecki filozof, teoretyki kultury, tłumacz, krytyk literacki i eseista

Źródło: „Irydion” w reżyserii Andrzeja Seweryna, irka. com. pl, 21 marca 2013 http://www.irka.com.pl/portal/News?news_id=16529

O aniołach , O historii , O przeszłości , O przyszłości

„Kiedy się z nią ożenił, służyła po domach, bo była sierotą. Mała i brzydka, chwili się nie zawahała, kiedy jej powiedział, by poszła z nim na górę, do szałasu. Ludzie śmiali się z nich, choć do wsi chodzili rzadko. Pop dał im ślub w zamian za dwie kozie skóry, drużbą został jeden z gajowych, który lubił kozie mleko. Żona rozzłościła się już w chwili przestępowania progu chaty, jakby przyszła tu specjalnie po to. I tak już zostało. Z początku otwierał usta, by jej coś powiedzieć, ale przerywała mu i nawykł do milczenia. Podawał jej, czego potrzebowała, kiwał głową, kiedy o coś pytała, a potem szedł do kóz, które robiły dużo hałasu, ale niczego nie chciały.”

Bojan Biołczew (1942)

Garnczek fasoli

O ludziach , O domu , O górach , O ślubie

„Zanim spłoniesz na stosie, o warszawska chwało,
Zawiążą twoje usta, ręce będą pętać.
Przyjaciele – to wszystko co nam pozostało –
Żałować. Płakać? – płakać. Pamiętać?”

Marian Hemar (1901–1972) poeta polski, satyryk

pamiętać.
Źródło: Lata londyńskie, wyd. nakładem Pisarzy Polskich, 1946, s. 30.

O płaczu

„Jego jasnozielone oczy, prosty nos i dość dumne, łukowate usta koloru surowej wątroby stanowiły względnie sympatyczną grupę widzialnych organów jego ciała.”

Stanisław Ignacy Witkiewicz książka Pożegnanie jesieni

o Atanazym.
Pożegnanie jesieni

„Pamiętaj przeto! Ilekroć stajesz przed Bogiem, ilekroć otwierasz usta do Boga – stajesz przed Bogiem Wszechmogącym, Bogiem, który wszystko może. Modlitwa jest jak wytrwałe pukanie do drzwi. Wydaje się, że niebo jest zamknięte i głuche. Ale prawda jest inna. Niebo już dawno jest otwarte, tylko my zamknięci. Rzecz w tym, że nam się nie chce pukać.”

Piotr Libera (1951) polski duchowny katolicki, biskup

Źródło: homilia w kościele św. Marcina w Gostyninie, podczas mszy z okazji odsłonięcia pomnika Jana Pawła II, 21 października 2007

O Bogu , O prawdzie

„Całuję twoją dłoń, madame, śniąc, że to usta twe.”

Andrzej Włast (1885–1942)

początek piosenki z 1928 roku do muzyki Erwina Ralpha, z repertuaru Eugeniusza Bodo z teatru Morskie Oko. Włast przełożył tekst z języka niemieckiego, autorem oryginału jest Fritz Rotter.
Źródło: Całuję twoją dłoń, madame

„Widać nie dane nam było
opłatkiem się podzielić
Twoje usta zbyt daleko
słowa
gasną przy wigilijnej świecy
Więc ty i ja
żeby nie zapomnieć
łzę
na dwoje łamiemy”

Lesław Falecki (1951)

Źródło: Zmienność uczuć

O emocjach

„W mej niedojrzałości starałam się odwzajemnić jego namiętność, ale w duszy pragnęłam czegoś całkiem innego. Nad wszystkim dominowało niejasne uczucie, że czekałam najwidoczniej na coś nie nastąpiło. Często musiałam przyciskać usta do poduszki, aby z żalu i tęsknoty nie krzyczeć na cały głos: mamo, mamo, mamo!”

Maria Koburg (1875–1938)

o swym pożyciu małżeńskim.
Źródło: Eleanor Herman, Królowe i ich kochankowie. 900 lat intryg, namiętności i pasjonującej polityki, tłum. Barbara Tarnas, Wydawnictwo Jeden Świat, Warszawa 2007, ISBN 9788389632319, s. 27.

O świecie , O emocjach , O duszy , O kochankach

„Mikrofon i usta to broń, słowa to naboje,
a ty goń za tym, za czym ja już nie gonię.”

Miuosh (1986)

Piąta strona świata
Źródło: utwór Więcej niż możesz

„Niektórzy ludzie z autyzmem wiodą życie w ciszy, zamknięci w sobie, inni szaleją, bo rzeczywistość ich przytłacza. Niektórzy z nich nigdy nie nauczą się poprawnie dziękować. Są jednak tacy, którym ten zwrot tak lekko przechodzi przez usta, że sprawiają wrażenie, jakby rozumieli, co im się właśnie wymsknęło. Niektórzy ludzie z autyzmem chętnie się śmieją i dużo gadają, inni są raczej rzeczowi i małomówni. Niektórzy ludzie z autyzmem rozpaczają z powodu przygnębiających myśli, inni zasiedlają słoneczną stronę życia. Życie w autyzmie jest kiepskim przygotowaniem do życia w świecie bez autyzmu. Uprzejmość zastawiła wiele pułapek, w które można wpaść. Ludzie z autyzmem żadnej nie ominą; są w tym mistrzami.”

Axel Brauns (1963)

Źródło: Barwne cienie i nietoperze. Życie w autystycznym świecie, tłum. Izabela Czyżewska-Dyrała

O życiu , O ludziach , O myślach , O wrażeniach

„Maluje sobie jeszcze usta, bo kto wie, kogo spotka się we śnie.”

Joanna Bator (1968)

Kobieta (2002)

O snach

„Nad wysoką, ciężką poręczą ławy oskarżonych podniosła się szczupła, jasnowłosa, czarno ubrana dziewczyna. Powieki miała spuszczone, postawę spokojną i głos trochę drżący.
– Uczyłam dzieci, myślałam, że czynię dobrze…
Tu na mgnienie oka w twarzy jej zaszła uderzająca zmiana. Jakby zawrzały w niej gwałtowne jakieś uczucia, podniosła czoło, oczy jej błysnęły, usta drgnęły i, poprawiając ostatnie swe zdanie, głośno, wyraźnie rzekła:
– I teraz myślę, że dobrze czyniłam.”

Eliza Orzeszkowa (1841–1910) polska pisarka

A… B… C…
Źródło: wyd. Gebethner i Wolff, Kraków 1927, s. 24-25.

O dzieciach , O emocjach , O myślach , O zmianach

„Nie myśl.. – szepnęła. – Nie myśl nic. Czuł na twarzy jej piersi, jej ręce. Nie było właściwie światła, tylko mętne pełganie dogasającej latarki, która wtoczywszy się miedzy kłosy, rzucała spośród nich rozczesany smugami cienia blask. Słyszał powolny, spokojny rytm jej serca, jakby ktoś do niego przemawiał w starym, najlepiej zrozumiałym języku. Wciąż jeszcze zwidywały mu się tamte twarze, gdy słabo, jakby bez tchu, pocałowała go w usta. Potem zacisnęła ich ciemność. Był szorstki chrzest słomy pod włochatym kocem i kobieta, która dawała mu rozkosz, ale nie tak, jak się to czyni zawsze. W każdej chwili panowała nad sobą i nad nim. Dlatego później, znużony, trzymając jej piękne ciało bez cienia namiętności, ale całą siłą rozpaczy, rozpłakał się na jej piersiach. Potem uspokoił się i spojrzał na nią. Leżała na wznak, trochę wyżej, a w ostatnim świetle jej twarz byłą taka spokojna. Nie śmiał spytać, czy go kocha. Tak ofiarować się, jakby się dawała obcemu ostatni kęs – to było więcej niż miłość. A wiec i jej nie znał. Nagle przemknęło mu przez głową, że nie wie o niej nic, że nie pamięta nawet jej imienia. Cichutko szepnął: – Słuchaj… Ale zamknęła mu usta dłonią miękką, choć pełną stanowczości. Potem uniesionym rąbkiem koca zaczęła wycierać jego łzy i pocałowała go lekko w policzek. Wtedy opadła odeń nawet ciekawość, tak że w ramionach tej obcej kobiety stał się jedno mgnienie biały i niezapisany, jak w chwili narodzin.”

Stanisław Lem książka Szpital Przemienienia

Stefan i Nosilewska.
Utwory, Szpital Przemienienia

O miłości , O kobietach , O myślach , O narodzinach

„usta kobiety
całują pomarańczą
mówią cytryną”

Mariusz Parlicki (1974)

Źródło: Mariusz Parlicki, Podszepty chwili, Haiku, Kraków 1997

O kobietach

„Wodnosamolot M.5 jest to dwumiejscowy dwupłat o otwartym kadłubie. Masz niczym nie ograniczony widok, jak na karuzeli. W powietrzu trzymaj gębę zamkniętą, bo jak ci pęd powietrza rozedmie usta, będziesz wyglądał jak balon, a jeśli masz sztuczne zęby, to pójdą z wiatrem. Gdy podchodzisz do wodowania, to przeżegnaj się na wszelki wypadek i mów na głos: „Niech się dzieje wola nieba!””

Eugeniusz Pławski (1895–1972) polski komandor

Fala za falą

O woli

„Niektórzy powiedzieli wszystko, zanim jeszcze otworzyli usta.”

Elias Canetti (1905–1994) poeta i dramaturg austriacki, noblista

„Nieszczęściem Telimena siedziała śród dróżki;
Mrówki, znęcone blaskiem bieluchnej pończoszki,
Wbiegły, gęsto zaczęły łaskotać i kąsać,
Telimena musiała uciekać, otrząsać,
Na koniec na murawie siąść i owad łowić.
Nie mógł jej swej pomocy Tadeusz odmówić.
Oczyszczając sukienkę, aż do nóg się zniżył,
Usta trafem ku skroniom Telimeny zbliżył… (…)
„A mnie tu mrówki gryzą”. „Gdzie?” „Koło kolana”.
Tadeusz ręką sięgnął – już mrówka złapana.
„Czy jeszcze?” „Pan się pyta a mrówki zuchwałe
Coraz to wyżej idą!” Za pończoszki białe
Sięgać musiał tym razem bohater szczęśliwy,
Że jednak krew nie woda, majtki nie pokrzywy,
Tadeusz sięgnął wyżej, gdzie w cieniu ukryte
Rosną wstydliwe włosy w pierścienie spowite.
Telimena syknąwszy padła na murawę.
Tadeusz porzuciwszy na mrówki obławę,
Otoczył ją ramieniem, ku sobie przycisnął,
Ogień tajemnych pragnień w oczach jego błysnął,
Ustami ust jej szukał – znalazłszy, w zapale
Rozpalonymi wargi miażdżył je zuchwale.
Telimena na razie, śmiałością zdumiona,
Odepchnąć zaraz chciała młodzieńca ramiona,
Sił jednak i oddechu w piersiach jej nie stało:
Dreszcz rozkoszy znienacka objął całe ciało,
Ubezwładnił jej członki, rzucił krew do twarzy.
A widząc, że Tadeusz na wszystko się waży,
Uległa. Lecz, że wiele doświadczenia miała:
„Ach! jeszcze kto zobaczy””

Antoni Orłowski (1869–1921)

z cicha wyszeptała.
Źródło: Mrówki – Spotkanie się pana Tadeusza z Telimeną w Świątyni Dumania i zgoda ułatwiona za pośrednictwem mrówek

O nieszczęściu , O wodzie , O pomocy

„Mijają cztery lata od tamtej tragedii a świat nie poznał prawdy! Skutecznie zaklebnowano usta tym, którzy mogliby się wypowiedzieć i oskarżyć winnych. Przykład Filipa Adwenta jest doskonałym straszakiem dla wszystkich, którzy chcieliby jeszcze zmagać się z kłamliwą polityką Unii Europejskiej. Poseł Adwent głośno i bezkompromisowo wypowiadał się na temat aborcji, bronił życia poczętego, był lekarzem, jego wypowiedzi były mocne merytorycznie, oparte na wiedzy, a nie na mniemaniach. Poseł Adwent mówił o Polsce, jej historii, o tzw. „wypędzonych Niemcach”, nie pozwalał fałszować historii, nie pozwalał plugawić jej terrorem poprawności politycznej. Był nieugięty, konsekwentny i… skuteczny! To w państwie prawa było jego największą winą! Gdy posłowie, jak pawiany, skaczą po krzesłach sejmowych, gdy udzielają wywiadów w stylu „coś tam, coś tam robię”, gdy w „tok showach” potwierdzają co chwilę, że są nieukami, to wtedy jeszcze są tolerowani, ale biada tym, którzy chcą coś naprawdę zmienić, chcą pracować i gdy są skuteczni. Takich się albo kompromituje… albo giną „w niewyjaśnionych okolicznościach!””

Lusia Ogińska (1974)

Źródło: lusiaoginska.pl, 2009 http://lusiaoginska.pl/index.php?m=6&p=&id=122

O świecie , O historii , O wiedzę

„Erotyką, w której się pławiłeś, był aplauz. Mam Twoje zdjęcia, jak stoisz na mównicy, w tych niedorzecznych sztylpach (taki wojowniczy strój to wspaniała rzecz dla przywódcy robotników Rzeszy. Ty genialny myślicielu hołdujący elegancji). Jedna noga lekko wysunięta do przodu i zgięta, tłusta twarz w natchnieniu podniesiona do góry, obie ręce oparte o pulpit, palce rozcapierzone, jakbyś miętosił w nich piękne kobiece piersi, a zmysłowe usta masz pełne gnoju.”

Niklas Frank (1939) niemiecki dziennikarz i pisarz; syn Hansa Franka

Źródło: s. 45.

„Natomiast panie pośle – jeśli chodzi o pana i o pański program, to mogę tylko zacytować odpowiedź jakiej pan udzielił „Super Expressowi”. Na pytanie o program odpowiedział pan – „Wy ze mnie tu alfy i omegi nie róbcie. Ja znam tylko konkrety ogólne”. I tak panie pośle z panem jest od wielu lat. Pan zna tylko konkrety ogólne. Będę głosował za tym, żeby przyznano panu Srebrne Usta.”

Marek Borowski (1946) polski polityk

Źródło: Srebrne Usta – plebiscyt Programu Trzeciego Polskiego Radia http://www.polskieradio.pl/trojka/srebrneusta/

Pytanie

„W same usta całuj składnie,
A całus do serca wpadnie:
Bez przymusu, bez rozpusty
Dotknij zręcznie swemi usty.Ani wiele, ani mało,
Bo się to na nic nie zdało.
Gdy milczkiem lub z trzaskiem palnie,
To bardzo nienaturalnie. (…)Wpół z przyciskiem, wpół z westchnieniem,
Usta w usta zatop z drżeniem,
A pamiętaj – w jakiej chwili,
Bo w samotności najmilej.”

Paul Fleming (1609–1640) poeta niemiecki

Źródło: O całusach

O samotności , Serce

„A potem zrobił krok w powietrze, tak spokojnie, jakby schodził z ganku. Clary krzyknęła głośno, kiedy runął w dół jak kamień… I wylądował lekko na stopach, tuż przed nią. Clary wytrzeszczyła oczy i rozdziawiła usta, kiedy wstał z lekkiego przysiadu i uśmiechnął się do niej szeroko.
– Gdybym powiedział, że właśnie do was wpadłem, pewnie uznałabyś to za oklepany żart.”

Cassandra Clare książka Miasto popiołów

Miasto popiołów

„Przez usta by mi nie przeszło, żeby prezesa Kaczyńskiego nazwać „Kaczką.””

Joachim Brudziński (1968) polski polityk

odpowiedź na pytanie jak mówi na kolegów partyjnych.
Źródło: dziennik.pl http://www.dziennik.pl/polityka/article450877/Posel_PiS_boi_sie_slowa_kaczka.html, 4 października 2009

„Już od lat „Gazeta Wyborcza” próbuje zamykać usta swoim adwersarzom poprzez sądy. Skazanie Rymkiewicza jest kuriozalne, dlatego bez chwili wahania podpisałem się pod listem sprzeciwu wobec takiego sposobu uprawiania polemiki w naszym kraju. Jak można poecie, w dodatku takiemu, którego można nazwać dziś narodowym wieszczem, nie pozwolić na publiczne wypowiedzi? Taka Polska nie wydaje mi się wolna.”

Antoni Krauze (1940–2018) polski reżyser i scenarzysta filmowy

Źródło: Komentarze w sprawie prof. Jarosława Marka Rymkiewicza, „Gazeta Polska”, 27 lipca 2011

„Rzeczywistości – strasznej, oszalałej –
Dziwna nieśmiałość zadawała kłam,
Jak dziwka nas bezwstydnie zdobywała,
Na kłódkę zamykając usta nam.”

Włodzimierz Wysocki (1938–1980) rosyjski aktor, pieśniarz, poeta

Źródło: W obiecywany nie wierzyłem raj…, tłum. Marlena Zimna

O rzeczywostości

„Czy całował pan żabę?
– Tak, ale się nie zgodziła w usta…”

Grzegorz Halama (1970) polski aktor kabaretowy

Teksty z programów kabaretowych, Cykl Pan Józek

„Marian – uroda ekologiczna, naturalna, śniada cera, spojrzenie orła bielika. Usta Mariana – górna owocowa, malinowa, dolna – brzoskwiniowa. A jeszcze Marian ma w brodzie… taką ma… Ludzie, ja rok czasu tak sobie trzymałem i nic się nie zagłębiło, ludzie, a Marian ma, cholera, w brodzie taką dziurkę! (…) że jak ja mu się w brodę patrzę, to sobie w brodę pluję. (…) Znam Mariana od małego i wiem, że jest piękny od przyrodzenia… urodzenia!”

Jerzy Kryszak (1950) aktor polski

o Marianie Krzaklewskim.
Parodia Lecha Wałęsy
Źródło: HBO na stojaka

O ludziach , O czasie

„Zobacz, karmi nas kultura ideałami,
Wkłada nam te wszystkie bzdury w usta. I co?
Też chcę wierzyć w miłość, w coś co da mi szansę,
Pokaże sens by dalej prowadzić tę walkę.”

Eldo (1979) polski raper

Eternia
Źródło: List z Ziemi

O miłości , O walce , Sens

„Podróżnik, wracający z starożytnej ziemi,
Rzekł do mnie: „Nóg olbrzymich z głazu dwoje sterczy
Wśród puszczy bez tułowia. W pobliżu za niemi
Tonie w piasku strzaskana twarz. Jej wzrok szyderczy,

Zacięte usta, wyraz zimnego rozkazu
Świadczą, iż rzeźbiarz dobrze na tej bryle głazu
Odtworzył skryte żądze, co, choć w poniewierce,
Przetrwały rękę mistrza i mocarza serce.

A na podstawie napis dochował się cało:
«Ja jestem Ozymandias, król królów. Mocarze!
Patrzcie na moje dzieła i przed moją chwałą

Gińcie z rozpaczy!» Więcej nic już nie zostało…
Gdzie stąpić, gruz bezkształtny oczom się ukaże
I piaski bielejące w pustyni obszarze.”

Percy Bysshe Shelley (1792–1822) angielski poeta

Serce

„Oto ja wobec wszystkich człowiek przy zdrowych zmysłach
Znający życie i śmierć to co żyjący znać może
Który poznałem cierpienia i radości miłości
Który potrafiłem niekiedy narzucać swoje myśli
Znający wiele języków
Który niemało podróżowałem
Ja co widziałem wojnę w Artylerii i Piechocie
Raniony w głowę z czaszką trepanowaną pod chloroformem
Który straciłem najlepszych przyjaciół w straszliwej bitwie
Wiem o starym i nowym ile poszczególny człowiek może o tym wiedzieć
I nie dbając dzisiaj o tę wojnę
Między nami i dla nas przyjaciele moi
Rozstrzygam ten długi spór tradycji i wynalazczości
Porządku i Przygody

Wy których usta są na podobieństwo ust Boga
Usta które są samym porządkiem
Bądźcie wyrozumiali kiedy nas porównujecie
Z tymi co byli doskonałością porządku
Nas którzy wszędzie wietrzymy przygodę

Nie jesteśmy waszymi wrogami
Chcemy wam dać rozległe i dziwne dziedziny
Gdzie kwiat tajemniczości prosi chętnych o zerwanie
Są tam nowe ognie kolory nigdy nie widziane
Tysiąc nic nie ważących fantazmów
Którym trzeba nadać realność
Chcemy wykryć dobroć niezmierzoną krainę gdzie wszystko milknie
Jest również czas który można ścigać albo zawrócić
Litości dla nas walczących zawsze na krańcach
Bezkresu i przyszłości
Litości dla naszych błędów litości dla naszych grzechów

Oto i lato pora gwałtowna nastała
I młodość moja zgasła jak podmuch wiosenny
O słońce to już zbliża się Rozum płomienny
I czekam
Aż za urodą którą na koniec przybrała
Abym kochał ją miłą i szlachetną pójdę
Nadchodzi i z daleka
Przyciąga mnie jak siłą stali magnetycznej
Ma postać prześlicznej
Rudej

Jej włosy ze złota tak jasno
Świecące się nigdy nie zgasną
Jak ognie pyszniące się będą
Śród róż herbacianych co więdną

Ale śmiejcie się śmiejcie się ze mnie
Ludzie zewsząd ludzie tutejsi
Bo tyle jest rzeczy których wam nie śmiem powiedzieć
Tyle jest rzeczy których nie dacie mi powiedzieć
Zlitujcie się nade mną”

Guillaume Apollinaire (1880–1918) francuski poeta

O myślach , O myśleniu , O zerwaniu , O życiu

„Szepczę "żegnaj", lecz komu to przekazać, nie wiem,
Bo przecież nie rozmawiam z martwą marą czy cieniem.
On gdyby chciał przytaknąć, choćby głowę skłonić,
W odpowiedzi nie poda nawet pustej dłoni.

Ale w tym się już nowy zawiera element,
bo przewagę nie głos ma, ale usta nieme,
jak u ryby miarowo otwierane dla
wydobycia w wydechu bezdźwięcznego "la".

Akwarium, jak wiadomo, jest takim zaciszem,
gdzie się nigdy piosenek i płaczu nie słyszy,
gdzie ręka zawieszona i znieruchomiała
zmienia własności - wkrótce płetwą by się stała.

A więc do ciebie - która umiałaś pokonać
te mokre, wyciągnięte ku tobie ramiona
nereid z wód rodzimych - ja unosząc brew
piszę o tym, co może w żyłach zmrozić krew,

że kondensat cierpienia i bólu przekroczył
powierzchnię mózgu. Nie da się pamięci z oczu
wykłuć. Za zamkniętymi ustami się piętrzy
to cierpienie i krzyczy w rozpaczy do wnętrza.”

Josif Brodski (1940–1996) rosyjski poeta i eseista

O rybach , O cierpieniu

„Imię moje: Izmael. Przed kilku laty — mniejsza o ścisłość jak dawno temu — mając niewiele czy też nie mając wcale pieniędzy w sakiewce, a nie widząc nic szczególnego, co by mnie interesowało na lądzie, pomyślałem sobie, że pożegluję nieco po morzach i obejrzę wodną część świata. Taki mam właśnie sposób odpędzania splinu i regulowania krwiobiegu. Gdy tylko stwierdzę, że usta wykrzywiają mi się ponuro, gdy tylko do duszy mej zawita wilgotny, dżdżysty listopad, gdy złapię się na tym, że mimowolnie przystaję przed składami trumien albo podążam za każdym napotkanym pogrzebem, a w szczególności, gdy moja hipochondria tak mnie opanuje, iż potrzeba mi silnych zasad moralnych, by się powstrzymać od rozmyślnego wyjścia na ulicę i metodyczmego strącania ludziom z głów kapeluszy — wtedy uznaję, że już wielki czas udać się na morze jak najrychlej. To jest moja namiastka pistoletu i kuli. Katon z filozoficzną oracją rzuca się na ostrze swego miecza; ja spokojnie siadam na okręt. Nie ma w tym nic zdumiewającego. Gdyby tylko zdawano sobie z tego sprawę, okazałoby się, że niemal wszyscy ludzie, każdy na swój sposób, w takiej czy innej chwili, żywią wobec oceanu niemal te same co ja uczucia.”

Herman Melville książka Moby Dick

Moby-Dick or, The Whale

O morzu , O ludziach , O duszy , O czasie

„Serce ustało pierś już lodowata, ścięły się usta i oczy zawarły; Na świecie jeszcze, lecz już nie dla świata. Cóż to za człowiek - Umarły”

Adam Mickiewicz książka Dziady

Dziady (Forefathers' Eve) http://www.ap.krakow.pl/nkja/literature/polpoet/mic_fore.htm

Serce

„Nowoczesna bardzo chce zamknąć mi usta, natomiast żaden wniosek nie powstrzyma mnie od mówienia prawy, a prawda jest taka, że Nowoczesna ze swoją starszą siostrą - Platformą Obywatelską, robią z Sejmu cyrk, którego celem jest podsycanie negatywnych emocji w społeczeństwie, dzielenie Polaków i przykrywanie tym swojej nieudolności i braku kompetencji.”

Stanisław Tyszka (1979) polski polityk

Źródło: "Ja tego cyrku tolerować nie będę". Nowoczesna wnioskuje o odwołanie Tyszki z funkcji wicemarszałka Sejmu http://wiadomosci.dziennik.pl/polityka/artykuly/532610,nowoczesna-wnioskuje-o-odwolanie-stanislawa-tyszki-z-funkcji-wicemarszalka-sejmu.html, dziennik.pl, 6 października 2016.

O prawdzie , O siostrze

„Sejm cały przez usta moje wita cię, wodzu naczelny, wracającego ze szlaku Bolesława Chrobrego. Od czasów Kircholmu i Chocimia naród polski takich triumfów oręża swego nie przeżywał. (…) Historia nie widziała jeszcze kraju, który by w tak trudnych warunkach jak nasz tworzył swą państwowość. W takiej to chwili zwycięski twój pochód na Kijów dał narodowi poczucie własnej siły, wzmocnił wiarę w własną przyszłość, wzmógł jego dzielność duchową, a przede wszystkim stworzył podstawę do pomyślnego i stałego pokoju, którego wszyscy tak bardzo pragniemy.”

Wojciech Trąmpczyński (1860–1953) polityk polski, prawnik

witając powracającego z wyprawy kijowskiej marszałka Józefa Piłsudskiego.
Źródło: Wyprawa kijowska armii polskiej i ukraińskiej https://niezalezna.pl/269105-wyprawa-kijowska-armii-polskiej-i-ukrainskiej, niezalezna.pl, 25 kwietnia 2019.

O sile , O pokoju , O wierze , O przyszłości

„Mam alergię na takich, co mają usta pełne narodu, a kasę wyprowadzają do spółeczek ulokowanych w Luksemburgu.”

Adrian Zandberg (1979) polski historyk i polityk lewicowy

o Grzegorzu Biereckim.
Źródło: Fala krytyki po słowach senatora PiS Grzegorza Biereckiego o „oczyszczeniu Polski” https://wiadomosci.onet.pl/kraj/fala-krytyki-po-slowach-senatora-pis-grzegorza-biereckiego-o-oczyszczeniu-polski/4ed20py, onet.pl, 11 kwietnia 2019.

„Żyjemy tu, w Warszawie życiem tramwajowym. Znaczy to, że w naszej warszawskiej epoce tramwaj wzniósł się do roli symbolu. Oczywiście tramwaj wyraża miejską jednostkę komunikacyjną, taką samą jak trolejbus czy autobus. Mówi się: żyjemy życiem takim czy innym, wtedy gdy życie owo dobywa z człowieka jego najistotniejsze cechy. Czyli że w zetknięciu z nim człowiek objawia się w całej okazałości. Przepełniony irracjonalnie tramwaj warszawski stanowi doskonały odczynnik, przekonujemy się w nim codziennie, jacy jesteśmy i jak bardzo żyjemy życiem tramwajowym. W chwili gdy najbliższy bliźni demoluje nam śledzionę, unicestwia czar dopiero co kupionego płaszcza, niweczy z trudem przyszyte guziki, gasi brutalnie przepiękny połysk żarliwie wyczyszczonych butów, gniecie na miazgę wiezione dla dzieci ciastka, uśmiecha się przepraszająco, pakując nam w usta rękaw od kurtki, w której przed chwilą czyścił kominy lub wypakowywał stare śledzie – w takiej chwili, powtarzam, instynkty, jak działa żaglowej fregaty, wysuwają się groźnie z burt naszych dusz. Wtedy dopiero spostrzegamy z przerażeniem, jacy potrafimy być pierwotni, dzicy, egoistyczni, kłótliwi, nietolerancyjni, zaślepieni, krótkowzroczni. Z drugiej strony – ileż wspaniałych wartości dostrzegamy naraz w życiu, gdy uda nam się wepchnąć jako ostatni do rozchodzącego się w szwach autobusu, gdy przygodny sąsiad, wisząc na stopniu, odstąpi nam trzy centymetry kwadratowe miejsca, akurat tyle, by postawić na nich szpic buta, gdy złapany rozpaczliwie za krawat ten, który już do połowy tkwi w środku, uśmiechnie się bez pretensji i przygnie nas mocnym ramieniem, gdy wreszcie starsza pani, której, prąc ku wyjściu, strąciliśmy kapelusz, porwali w strzępy gazety i wgnietli całą zawartość siatki z masłem, jajami i marmoladą w biust, uśmiechnie się z tramwajową melancholią i powie smutne, lecz przebaczające: – Nie szkodzi…”

Leopold Tyrmand książka Zły

Wtedy widzimy, jak dalece potrafimy być solidarni, wyrozumiali, ludzcy i coś ciepłego rozpływa się nam jak słodka, rozgrzana czekolada koło serca. Nic nie wzbudza w nas tak nieprzytomnej złości i bezmyślnej chęci awantur, jak niekończące się wyczekiwanie na wypchane ludźmi trolejbusy, do których nie można się dostać, jak tępota, brutalności i nieuprzejmość w tramwaju, o nic nie będziemy się sprzeczać i kłócić tak namiętnie, jak o grubiaństwa współpasażerów i bezduszną wrogość konduktorów. Ale też nic nie wzbudza w nas takiego uczucia zadowolenia, satysfakcji i wygody, jak widok wyczekiwanego numeru na ulicznym horyzoncie i stwierdzenie, że znajdziemy w nim miejsce siedzące. Tramwaj wyzwala w nas dziś w Warszawie cenną bezpośredniość przeżywania i dlatego żyjemy tu, w Warszawie życiem tramwajowym.
Zły

O życiu , O dzieciach , O uśmiechu , O butach

„Reakcja Izraela i amerykańskiej opinii publicznej była bardzo ostra i krzywdząca. Sugerowała, że nowa ustawa ma zamknąć usta osobom, które przeżyły Holocaust i wprowadzała tezę, że to ustawa, która zabrania stwierdzenia jakiegokolwiek przypadku zachowania złego Polaka wobec Żydów w trakcie wojny. Odkryliśmy to, że izraelska opinia publiczna może być łatwo zmobilizowania w nieprzychylnej dla Polski interpretacji tej ustawy, oraz to, jak bardzo polityka amerykańska jest wyczulona na kwestie Holocaustu i jak bardzo przekłada się to na kwestie naszych stosunków, a zarazem naszego bezpieczeństwa.”

Piotr Semka (1965) polski dziennikarz i publicysta

Źródło: Ustawa o IPN znowelizowana. Komentarze publicystów https://www.polskieradio.pl/130/5925/Artykul/2161364,Nowelizacja-ustawy-o-IPN-Komentarze-publicystow,, polskieradio.pl, 27 czerwca 2018

O wojnie , O ustawie , O zachowaniu

„Było wiele przypadków współuczestnictwa Polaków w pogromach. Potem się to tuszowało i uważa się, że jesteśmy czyściutcy jak baranek. Nie jesteśmy. Sami ustawodawcy powinni wyczuć, że to jest materia tak delikatna, że trzeba się długo zastanowić, czy to w ogóle robić. A jeśli tak, to powinni odbyć szerokie konsultacje z ludźmi, którzy włożyli wysiłek w relacje polsko-izraelskie i rozmawiać z rządem Izraela. Nie będę dyktował ani Senatowi ani panu prezydentowi rozwiązań. Powiem tyle, że głos pani ambasador, który mówi, że to zamyka usta ludziom, którzy zostali wskazani Niemcom przez Polaka, a tacy ludzie jeszcze żyją, jest ważny. Ja widzę konieczność uznania prawdy. Prawdy jaką było Auschwitz, Holokaust, wojna.”

Tadeusz Pieronek (1934–2018) polski duchowny katolicki, biskup

o nowelizacji ustawy o Instytucie Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu ze stycznia 2018.
Źródło: Bp Pieronek o nowelizacji ws. IPN. „Było wiele przypadków współuczestnictwa Polaków w pogromach. Potem się to tuszowało” https://dorzeczy.pl/kraj/54695/Bp-Pieronek-o-nowelizacji-ws-IPN-Bylo-wiele-przypadkow-wspoluczestnictwa-Polakow-w-pogromach-Potem-sie-to-tuszowalo.html, dorzeczy.pl, 30 stycznia 2018

O wysiłku , O relacjach , O wojnie , O ludziach

„Jestem wysoka szczupła, nogi niebrzydkie, w pasie bardzo wąska. Ręce mam długie ale o brzydkich a raczej niepielęgnowanych paznokciach. Oczy mam duże czarno brązowe brwi gęste i rzęsy długie, nawet bardzo. Włosy czarne obcięte krótko i zaczesane w tył nos mały zadarty nieco ku górze. I usta ładnie wykrojone, bardzo białe zęby i portret gotowy. Chciałabym to wszystko co się we mnie dzieje, przelać na papier ale absolutnie mi się nie udaje. A teraz jeszcze opiszę się ze strony moralnej: Mówią, że jestem inteligentna, wykształcona, możliwe, chociaż się nie uczyłam, to znaczy nie przykładałam do nauki. Mam bziki, nieraz jestem tak melancholijnie nastrojona, i wtedy otwieram usta tylko by dociąć komuś a docinać lubię bardzo i robię to z umiarem.”

Rutka Laskier (1929–1943) polska Żydówka, autorka pamiętnika z życia getta

fragment wpisu do pamiętnika z dnia 27 stycznia 1943.
Źródło: Anita Jasińska: Nieporadne jeszcze dźwięki. O materialności dziennika Rutki Laskier. (PDF) http://www.journals.us.edu.pl/index.php/NoZ/article/download/6849/4962, journals.us.edu.pl, s. 322

O nastroju , O nauce

„O homoseksualnych skłonnościach arcybiskupa mówiło się w poznańskiej diecezji od dawna. Niektórzy usiłowali drogą perswazji nakłonić go do zaprzestania tego procederu lub do złożenia kościelnego urzędu. Na próżno. Arcybiskup Paetz nie zamierzał ustąpić, sądząc najwyraźniej, że chroni go szata biskupia i wysoka pozycja w Episkopacie. A duchownym wzywającym go do opamiętania zamykał usta.”

Jan Skórzyński (1954) polski historyk i publicysta

o arcybiskupie Juliuszu Paetzu
Źródło: „Rzeczpospolita” http://www.rp.pl/artykul/20,105561_Grzech_w_Palacu_Arcybiskupim.html

„W czasie oglądania filmów w swojej prywatnej rezydencji Ceausescu jest zrelaksowany i zupełnie inny, niż w czasie publicznych wystąpień. Uwielbia oglądać filmy z Kojakiem – nie tylko dlatego, że są naładowane akcją; szczególnie podoba mu się to, że jego umysł z łatwością odgaduje zakończenie każdego odcinka. Pod koniec seansu zapalono światło, które wydobyło z mroku głęboko uśpioną Elenę. Zarówno jej szlafrok, jak i usta były nieestetycznie rozchylone. Elena nigdy nie jest w stanie dotrwać do końca filmu.”

Ion Pacepa (1928)

Czerwone horyzonty (1987)
Źródło: s. 18.

O czasie , O świetle

„Cóż może być pewniejszego od relacji naocznych świadków, uczestników wydarzeń, podmiotów działających lub choćby tych, którzy byli blisko – w czasie i przestrzeni – zdarzenia? Przecież to dzięki takim świadectwom nie mamy wątpliwości, że Bolesław Chrobry bliskich sobie ludzi, którzy zawiedli jego zaufanie chłostał witkami brzozowymi w łaźni, że Przemysław II napadnięty w łaźni przez brandenburskich siepaczy uciekał konno półnagi i pokrwawiony, a Ulryk von Jungingen, wielki mistrz krzyżacki legł na grunwaldzkim polu zwalony z konia pchnięciem w usta zadanym litewską sulicą.”

Tomasz Panfil (1962) polski historyk

Źródło: Kto obalił komunę? Refleksja nad siłą i możliwościami historiografii http://bc.wydawnictwo-tygiel.pl/public/assets/114/%E2%80%9EPolska%20Ludowa%E2%80%9D%201944-1989%20%E2%80%93%20wybrane%20problemy%20historii%20politycznej%20i%20spo%C5%82ecznej%20v.2.2.pdf#page=6 [w:] D. Litwin-Lewandowska, K. Bałękowski, „Polska Ludowa” 1944–1989–wybrane problemy historii politycznej i społecznej, Wydawnictwo Naukowe Tygiel, Lublin 2016, ISBN 9788365598325, s.7.

O relacjach , O ludziach , O czasie , Koń

„Spośród bardzo wielu przeżytych tam tragedii szczególnie żywo zapamiętałam historię pewnej kobiety z Wilna, skazanej na Oświęcim za udzielenie pomocy partyzantom. Bezpośrednio po urodzeniu przez nią dziecka wywołano jej numer (numerem bowiem przywoływano więźnia). Poszłam ją wytłumaczyć lecz to nic nie pomogło, spotęgowało tylko gniew. Zorientowałam się, że wzywają ją do krematorium. Owinęła dziecko w brudny papier i przycisnęła do piersi… Usta jej poruszały się bezgłośnie, widocznie chciała zaśpiewać maleństwu piosenkę, jak to nieraz czyniły tam matki, nucąc swym maleństwom przeróżne kołysanki, którymi pragnęły im wynagradzać za dręczące je zimno i głód, za ich niedolę. Nie miała sił… nie mogła wydobyć głosu… tylko duże obfite łzy wylewały się spod powiek, spływały po jej niezwykle bladych policzkach, padając na główkę małego skazańca. Co było bardziej tragiczne, czy ta jednoczesna śmierć dwóch najbliższych sobie istot, czy też przeżywanie śmierci niemowlęcia, które ginęło na oczach matki, połączona ze świadomością pozostawienia na łasce losu jej żywego dziecka – na to trudno odpowiedzieć.”

Stanisława Leszczyńska (1896–1974) położna polska, Służebnica Boża Kościoła katolickiego

Źródło: „Nie, nigdy! Nie wolno zabijać dzieci!” http://www.fronda.pl/blogi/blogus-meus/nie-nigdy-nie-wolno-zabijac-dzieci,4625.html, fronda.pl

O matce , O łzach , O śmierci , O kobietach

Cytaty na temat usta strona 2

Cytaty na temat usta
strona 2