Cytaty na temat pozostać (521 cytatów, strona 4)

„Yolande nie gra, ona ucieleśnia Serafinę [Louis]. W miarę trwania filmu udaje jej się odcisnąć w tym wyobrażeniu poetycki i emocjonalny ładunek, tym intensywniejszy i wartościowszy, że dyskretny. Nasza praca polegała właśnie na tym, aby pozostać w ryzach, aby nie pójść na łatwiznę, nie pójść w czułostkowość czy histerię, która często w filmach jest wiązana z przedstawianiem szaleństwa.”

Martin Provost (1957)

o roli Yolande Moreau w filmie Serafina.
Źródło: Martin Provost o filmie „Serafina”, Gutek Film, 20 października 2009 http://www.kinomaniak.pl/katalog/wywiad/99,1

O grach , O szaleństwie

„Z każdym domem wiązało się tyle opowieści. Nie pamiętałam ich, pozostało mi tylko wrażenie, przelotne obrazy, które nie sprawiały mi przyjemności.”

Felicia Mihali (1967)

Z kraju sera

O przyjemności , O domu , O wrażeniach , Obraz

„Lewica zdaje się nie zauważać, że stała bardzo się upodobniła do prawicy.(…) Ruch, któremu w przeszłości udało się uosobić jedną z największych nadziei ludzkości i poderwać nas do czynu prostym zabiegiem odwołania się do tego, co najlepsze w ludzkiej naturze, przebył z biegiem czasu, jak zauważyłem, zmienił swą kompozycję społeczną… z każdym dniem coraz bardziej oddalając się od swoich początkowych obietnic, upodabniając się coraz bardziej do swych dawnych wrogów i przeciwników, jak gdyby taka zmiana frontu była jedynym sposobem na zdobycie uznania. Ostatecznie staje się on bladą odbitką swego dawnego jestestwa, używając do usprawiedliwiania swych poczynań pojęć, za pomocą których wcześniej takie właśnie poczynania działania krytykował. Ruch ten zaprzedał się prawicy i dopiero, gdy to zrozumie, będzie mógł zastanowić się nad tym, skąd wzięła się przepaść między nim a jego tradycyjnymi zwolennikami – ludźmi pogrążonymi w biedzie i niedostatku, a również marzycielami – a tymi resztkami jakie pozostały z jego zasad. Nie można bowiem głosować na lewicę, jeśli lewica przestała istnieć.”

José Saramago (1922–2010) pisarz portugalski, noblista

w swoim pamiętniku 9 czerwca 2009 roku.
Źródło: krytykapolityczna.pl, 11 marca 2011 http://www.krytykapolityczna.pl/Opinie/BaumanOprzetrwaniuTymrazemsocjaldemokracji/menuid-1.html

O naturze , O zmianach , O czasie , O przeszłości

„Przyczyną najważniejszych konfliktów zbrojnych stulecia były zwykle granice. Wojny religijne, konfrontacje spowodowane układem przymierzy, bunty, walki o większą chwałę, starcia spowodowane intrygami lub ambicjami dynastycznymi, w których dominującym czynnikiem był zwykle element osobisty – stopniowo zostały zastąpione wojnami o granice, które wybuchały z powodu ekspansji państwa bądź królestwa. Pozostało już niewiele miejsca nadającego się do zamieszkania, dlatego interesy bądź ambicje jednego kraju wchodziły w gwałtowną kolizję z aspiracjami innego.”

George Curzon (1859–1925) brytyjski polityk, lord

w 1907.
Źródło: Lord Curzon of Kedleston, Frontiers: The Romanes Lecture, 1907, Oksford 1907, tłum. Zuzanna Piotrowska.

O wojnie , O walce , O zamieszkaniu

„Te najwcześniejsze dni Pink Floyd były naprawdę magiczne. Graliśmy dla małych audytoriów, dla pogrążonej w transie publiczności, i było tam takie niesamowite poczucie wspólnoty. Zostaliśmy pokonani przez ciężar sukcesu i wielkich liczb – nie tylko pieniędzy, ale także ludzi na widowni. Stałem się bardzo rozgoryczony. Musiałem podjąć decyzję: albo pozostać w tym kieracie, albo podjąć odważniejszą decyzję i podążyć trudniejszą, samotną ścieżką.”

Roger Waters (1943) muzyk rockowy, basista i wokalista

Filozofia
Źródło: „USA Today”, 1999

O ludziach , O decyzjach , O sukcesie

„Nie brak ludzi naiwnych, którzy sądzą, że dziś wszystko się zmieniło, że Polska przestała być „potrzebnym narodem”, jak napisał pewien Francuz, i pozostała tylko sentymentalnym wspomnieniem, a sentymenty i wspomnienia nie są notowane na giełdzie. Ale cóż się właściwie zmieniło? Czy zmniejszyło się niebezpieczeństwo? Nie. Tylko ślepota intelektualna klas rządzących w Europie doszła do swego zenitu. Polityka Rosji jest niezmienna, co przyznał oficjalny historyk moskiewski Karamzin. Jej metody, jej taktyka czy manewrowanie, mogą się zmieniać, ale gwiazda polarna tej polityki – opanowanie świata – jest gwiazdą stałą.”

Karol Marks (1818–1883) niemiecki filozof, ekonomista i działacz rewolucyjny

Przemówienia
Źródło: przemówienie na posiedzeniu Rady Międzynarodówki i Towarzystwa Robotniczego w Londynie, „Commonwealth”, 22 stycznia 1866, cyt. za: Adam Pragier, Puszka Pandory, Londyn 1969 http://lewicowo.pl/marks-o-polsce/

O ludziach , O gwiazdach

„Pozostać wiernym nie jest żadną sztuką, gdy wszystko idzie gładko. Wierność okazuje się dopiero wtedy, gdy wszystko źle leci.”

Phil Bosmans (1922–2012)

Źródło: Marta Żurawiecka, Z księdzem Twardowskim 2014, Wyd. Diecezjalne i Drukarnia w Sandomierzu, Sandomierz 2013, s. 88.

O wierności

„Młode państwo [chorwackie] pokazuje wszak przy każdej okazji, że chce pozostać wierne swoim wspaniałym tradycjom katolickim i że w tym zakątku Ziemi pragnie otworzyć przed Kościołem katolickim lepsze, jaśniejsze perspektywy.”

Alojzije Stepinac (1898–1960) chorwacki duchowny katolicki, prymas Chorwacji i błogosławionykatolicki

Źródło: Karlheinz Deschner, Polityka papieska w XX wieku, t. 2, tłum. Robert Stiller, wyd. Uraeus, Warszawa 2006, s. 177–178.

O wieku

„To znaczące jak szybko skończyła się ledwie rozpoczęta dyskusja o sposobie finansowania partii z budżetu państwa i reklamie politycznej. PO jako partia najzasobniejsza i mająca najłatwiejszy dostęp do pieniędzy (choćby dzięki setkom partyjnych urzędników i dygnitarzy odprowadzających obowiązkowy procent na konto partyjne) próbowała zawiesić finansowanie, wiedząc, że per saldo i tak skorzysta na tym. (…) System pozostał zamknięty na konkurencję z zewnątrz, a przecież przez to właśnie się demoralizuje, bo prowadzi do sztucznej reprodukcji klasy politycznej dzięki ogromnej ekonomicznej przewadze nad potencjalną konkurencją. To czyni fikcją polską demokrację. Jeśli wszyscy, którzy odpowiednio wcześniej się załapali na budżetowe dotacje mają zapewniony byt w polityce, nie muszą śrubować poziomu, wystarczy, że przeciwników będą ściągać w dół.”

Sławomir Sierakowski (1979) socjolog i publicysta polski

Źródło: Wywrócimy stolik z oszustami, krytykapolityczna.pl, 20 kwietnia 2009 http://www.krytykapolityczna.pl/Teksty-poza-KP/Sierakowski-Wywrocimy-stolik-z-oszustami/menu-id-129.html

O demokracji

„Tbilisi jako ostatnie dołączy do listy tych miejsc, gdzie oficjalnie funkcjonuje iTune, tu nawet nie znalazło się miejsce dla budek z falafelem. Już nawet nie wspominam o sex-shopie, chociażby jednym, gdzieś w odległej dzielnicy. Prawosławny fundamentalizm okazał się nie do przebicia. Gruzińskiemu narodowi pozostało tylko wypełniać plan demograficzny, i to w określonych ramach, to znaczy w dni niepostne.”

Zaza Burczuladze książka Adibas

Źródło: Adibas, przeł. Magdalena Nowakowska, op. cit., s. 101–102.

Odległy

„Poświadczcie mi, że nie w mej mocy dłużej strzec tego skarbu. W tym budynku i komnacie mamy ponad siedemset tysięcy pesos złotych, a jak widzicie, nie można tego ważyć i ukryć. Ponieważ musi to zostać, niech żołnierze czerpią z tego, ile chcą zamiast żeby miało to pozostać dla tych psów.”

Hernán Cortés (1485–1547) konkwistador hiszpański

do sekretarza i notariuszy królewskich, parę godzin przed ucieczką z azteckiej stolicy, nazwanej później Smutną nocą, gdyż objuczeni złotem Hiszpanie nie byli w stanie bronić się przed ścigającymi ich Aztekami i w większości zginęli
Źródło: Bernal Diaz del Castillo, Pamiętnik żołnierza Korteza, przekład Anna Ludwika Czerny, Warszawa 1962,

„Majsterkowanie pozostało do dziś moim ulubionym zajęciem. Moim ostatnim pomysłem jest pułapka na krety, które rozkopują mi ogród. Zaproponowano mi nawet patent. Ale czy można wyobrazić sobie coś takiego jak „kałasznikow – pułapka na krety”? Odmówiłem, no i moja pułapka istnieje tylko w jednym egzemplarzu.”

Michaił Kałasznikow (1919–2013) rosyjski konstruktor broni

Źródło: wywiad dla „Die Weltwoche”, tłum. „Forum”, 20 grudnia 2010.

„Myślę, że to, co robię, może na moją karierę muzyczną wpłynąć wyłącznie pozytywnie. „The Voice of Poland” to dla mnie wspaniała forma promocji, dzięki której mam szansę stać się artystką rozpoznawalną w całej Polsce. Nie chcę pozostać niszową piosenkarką, hołubioną wyłącznie w swojej niszy. Taka popularność jest oczywiście bardzo miła, ale sprawdza się wyłącznie do momentu, kiedy nie ma się dużego zespołu.”

Marika (1980) polska wokalistka reggae

Źródło: Bartosz Sadulski, Marika: „Playboy” ciągle jest na tapecie, muzyka.onet.pl, 8 maja 2013 http://muzyka.onet.pl/inne/the-voice/marika-playboy-ciagle-jest-na-tapecie,1,5507976,wiadomosc.html

O muzyce , O myślach , O myśleniu

„Zrobię wszystko, co w mojej mocy, by przekonać Greków, by Grecja pozostała w strefie euro.”

François Hollande (1954) Prezydent Francji

Źródło: Szczyt UE pod presją Grecji i podziałów francusko-niemieckich, pb.pl, 23 maja 2012 http://www.pb.pl/2610669,23268,szczyt-ue-pod-presja-grecji-i-podzialow-francusko-niemieckich

„My to my. My to wybór, którego dokonujemy, a nie krew płynąca w naszych żyłach. Każdy z nas będzie musiał wytyczyć sobie własną ścieżkę pośród jeżyn, nigdy nie mając całkowitej pewności, gdzie leży dobro, i poszukując go bez ustanku, czasem myląc się i zaczynając od nowa. Każdy z nas będzie musiał się opowiedzieć za honorem lub hańbą – drogi prowadzące do światłości zgubią się pośród pyłu i błota, przez które czasem trzeba się czołgać, by odnaleźć właściwą ścieżkę. Wszyscy będziemy musieli powstawać po upadku, bo bohaterowie, którzy nigdy nie upadają, zniknęli jeden po drugim w królestwie śmierci i pozostaliśmy tylko my. Z każdym zachodem słońca dokonamy rachunku sumienia i jeśli honor przeważy nad hańbą, odwaga nad tchórzostwem, będziemy wiedzieć, że to był dobry dzień.”

Silvana de Mari (1953)

Źródło: Ostatni ork

O śmierci , O czasie , O odwadze

„[Stalin pozostał] dla mnie uosobieniem zwycięstwa. Dźwigał na swoich barkach ciężar całej walki z Hitlerem i był nadzieją na przeobrażenia w Polsce (…). Dla mnie był człowiekiem, z którego imieniem na ustach miliony ludzi szło do walki i ginęło.”

Jakub Berman (1901–1984) polski polityk i działacz komunistyczny

Źródło: Marci Shore, Dzieci rewolucji, tłum. M. Sutowski, krytykapolityczna.pl, 10 listopada 2012 http://www.krytykapolityczna.pl/artykuly/czytaj-dalej/20121110/dzieci-rewolucji

O dzieciach , O ludziach , O czytaniu , O walce

„Podobnie, jak głosi teoria Nietzschego o nadczłowieku, sądzę, że każdy mężczyzna i każda kobieta jest gwiazdą. To tylko kwestia uświadomienia sobie tego i pozostania nią. Kwestia siły woli. No bo świat jest taki, jakim się go postrzega. Jeżeli chcesz, by inni powiedzieli ci jak go postrzegać, możesz tak zrobić. Ale jeżeli sam chcesz go oglądać, to nie będzie dla ciebie żadnych ograniczeń. Dlatego właśnie nie widzę potrzeby, by zawsze być tą samą osobą. Mogę przecież być tyloma osobami, iloma uznam za stosowne. To kwestia zadania pytania, czy powinniśmy postępować zgodnie z zasadami, które stworzył dla nas świat, czy też chcemy sami sobie je stworzyć. Ja tworzę swoje zasady.”

Marilyn Manson (1969) kontrowersyjny muzyk amerykański

O kobietach , O świecie , O sile , Pytanie

„Po chwili to niepewne lśnienie znikło i zobaczył tylko dwie zakapturzone głowy, spoglądające ze szczytu ściany. Rozległ się śmiech.
Potem obie zakapturzone głowy zniknęły z widoku i pozostał jedynie skraj dachu, niebo, gwiazdy i gładka ściana.”

Fritz Leiber (1910–1992) amerykański pisarz

zakończenie.
Targ Niezwykłości

O miłości , O śmiechu

„Jaka jest ta prawda historyczna!? Moja jest taka: miliony ludzi w Polsce, w PZPR, ZSL i SD, czy PAX-ie, służyło komunie. Kolejne sto tysięcy aktywnie walczyło z nią. Pozostała część społeczeństwa właściwie była bierna, milczała, gdy nas wsadzano do więzień. Dlaczego Benderowi i (J. R.) Nowakowi, którzy służyli totalitarnemu ustrojowi i publicznie dobrze mówili o generale Jaruzelskim, wydano teczki? (…) Czy Maciej Giertych zapłacił jakąkolwiek cenę za walkę z totalitarnym systemem? My, ludzie podziemia, staliśmy się jego wyrzutem sumienia. I właśnie dlatego jego syn, Roman, chce dziś społeczeństwu wmówić: „Zobaczcie wcale w tej «Solidarności» nie było lepszych. Wszyscy byli tacy sami. Donosili”. To jest propozycja całkowitego zabicia legendy „Solidarności”, z której i tak już niewiele zostało. Zakompleksieni ludzie z pseudoprawicy chcą ją zamordować, bo w niej nie uczestniczyli.”

Władysław Frasyniuk (1954) polski polityk

Źródło: rozmowa Mirosława Maciorowskiego, Teczkami chcą zabić „Solidarność”, „Gazeta Wyborcza”, 24 stycznia 2005.

O ludziach , O prawdzie , O walce

„Do roku 1939 byliśmy oczywiście w stanie sami rozbić Polskę. Ale nigdy – ani w roku 1938, ani w 1939 – nie zdołalibyśmy naprawdę sprostać skoncentrowanemu wspólnemu atakowi tych państw [Wielkiej Brytanii, Francji, Polski]. I jeśli nie doznaliśmy klęski już w roku 1939, należy to przypisać jedynie faktowi, że podczas kampanii polskiej około 110 dywizji francuskich i brytyjskich pozostało kompletnie biernych wobec 23 dywizji niemieckich.”

Alfred Jodl (1890–1946) dowódca niemiecki, skazany w procesie norymberskim

Źródło: Jan Karski, Wielkie mocarstwa wobec Polski: 1919–1945 od Wersalu do Jałty, wyd. I krajowe, PIW, Warszawa 1992, ISBN 8306021622, s. 316–317.

„Zmiana osobowości wymaga ciągłej walki z samym sobą, bo w człowieku kłócą się dwa uczucia: determinacja, by zmienić skórę i pragnienie pozostania we własnej.”

Gabriel García Márquez (1927–2014) pisarz kolumbijski, noblista

O emocjach , O zmianach , O walce , O osobowości

„Nie, nie liczy ich pan poprawnie. Samo zabijanie zabierało mniej czasu. Można było pozbyć się dwóch tysięcy ludzi w ciągu pół godziny, ale palenie zwłok zabierało cały pozostały czas. Zabijanie było proste; nie potrzeba było nawet strażników, aby skierować ich do komór; po prostu wchodzili, spodziewając się, że idą pod prysznic, ale zamiast wody puszczaliśmy gaz. Cała sprawa posuwała się bardzo szybko.”

Rudolf Höß (1901–1947) administrator niemiecki, nazista

zapytany przez Gustave’a Giberta o funkcjonowanie komór gazowych.
Źródło: Joanna Lubecka, Kat, który kochał dzieci, „Pamięć.pl” nr 1 (34)/2015, s. 35.

O dzieciach , O ludziach , O czasie

„Więc jedziesz przez centrum Michałowic, przez miejsce, które już dawno przerosło swoją wiejskość, ale nigdy nie dochrapie się miejskości, bo nowych miast już się nie tworzy. I nie znajdzie nowego, odpowiadającego swoim ambicjom kształtu, bo nowych kształtów już się nie nadaje. Więc Michałowice zostaną z tym swoim wrzaskiem szyldów w centrum, nadal pozostaną wsią-ulicówką z budowanymi przy Siódemce niby-biurowcami, trochę oszklonymi, trochę spanelowaciałymi, budowanymi bez konsultacji z żadnym urbanistą, zresztą – gdzie urbanista na wsi, panie kochany, w związku z czym Michałowice najbardziej ze wszystkiego, co w życiu widziałeś, przypominały ci Kosowo, gdzie na serbskiej tkance Albańczycy wybudowali na dziko całkiem nowy kraj, zakrywając zupełnie to, co znajdowało tam się dawniej.”

Ziemowit Szczerek (1978) polski pisarz i publicysta

Siódemka (2014)
Źródło: s. 55.

Kochać się

„Są nauki którym dane jest pozostać wiecznie młodymi. Takimi naukami są wszystkie nauki historyczne, wszystkie dyscypliny, którym nie powstrzymywany ani na chwilę przypływ cywilizacji dostarcza ciągle nowych problemów.”

Max Weber (1864–1920) niemiecki socjolog, historyk, ekonomista, prawnik, religioznawca i teoretyk polityki

O nauce

„Pisałem do Arsene’a Wengera i do Barcelony z prośbą o poradę. Oczywiście, nawet mi nie odpowiedzieli, ale marzenie pozostało.”

Dzongsar Jamyang Khjentse Rinpocze (1961)

Rinpocze starał się dotrzeć do najważniejszych ludzi w futbolu, by dowiedzieć się, jak stworzyć silną drużynę.
Źródło: Ostatni będą pierwszymi?, „Angora” nr 13 (1293), 29 marca 2015, s. 77.

O ludziach

„Pozostali patrzą w górę i w dół, w lewo i w prawo. Ale tacy jak my są inni. Jesteśmy wizjonerami.”

Eoin Colfer (1965)

Lotnik

O górach

„Tak czy owak wszystko dobrze się skończyło. Zmieniłem kierunek studiów na historię z ukierunkowaniem polityczno-filozoficznym i poznałem kilku nowych przyjaciół. Od tego czasu, życie na uczelni było wszystkim czego pragnąłem począwszy od niewielkiej ilości czasu jaki ode mnie wymagano. Tak naprawdę, nigdy się nie pogodziłem z faktem, że osiągnięcia na uczelni to coś wymagającego wysiłku. Dwa lata później zakończyłem swoją edukację z bardzo średnimi ocenami i dwoma na nowo odkrytymi i raczej naiwnymi ambicjami z lat młodzieńczych. Chciałem podróżować. I chciałem pisać.
Chęć oczywiście, sama w sobie nie gwarantuje sukcesu. Niestety moje raczej cieplarniane wychowanie nie nauczyło mnie tego. Nie nauczyły mnie tego również 3 lata w instytucji edukacyjnej, gdzie kobiety w średnim wieku codziennie sprzątają ci pokój i ścielą łóżko. Prawdę mówiąc byłem zepsuty. Przeniosłem się do Londynu, który wessał mnie niczym doktora Watsona na początku Studium w szkarłacie. W przeciwieństwie do Dr. Watsona nie zamierzałem jednak pozostać na długo – chciałem zaoszczędzić jedynie trochę pieniędzy, coś napisać i wybrać się w podróż dookoła świata płacąc za wszystko z zaliczek od hojnego wydawcy.
Jasne.
Londyn zweryfikował te marzenia. W domu, w Norfolk, a nawet w Cambridge, moje pragnienie zostania pisarzem odróżniały mnie od tłumu. W Londynie, fakt, że chcesz zostać pisarzem (artystą, reżyserem ) było czasem czymś dobijająco przeciętnym. Każdy w Londynie pisze powieść, planuje to zrobić, zna kogoś kto to robi, pracuje w wydawnictwie, albo co najgorsze z wszystkiego – już coś wydał.
Dzięki szczęśliwej sytuacji geopolitycznej będącej następstwem kliku wieków brytyjskiego imperializmu ustępującego pola szybko rozwijającej się strefie wpływów Stanów Zjednoczonych, ludzie na całym świecie chcą się uczyć angielskiego.
Z zupełnie zrozumiałych, choć pedagogicznie niepewnych powodów, ludzie wierzą, że jedyny sposób by nauczyć się angielskiego to lekcje z native speakerami. Dodaj do tego powszechną żyłkę handlową przedsiębiorców, odrobinę sprytnej reklamy i oto wynik – przemysł Nauki Języka Angielskiego (NJA). Niecały rok od momentu, gdy zdecydowałem, że chcę żyć i pracować za granicą znalazłem się w Istambule mając za sobą cztery tygodnie treningu w International House bez wartego uwagi doświadczenia i z większą pensją niż lokalny lekarz. Czyż gospodarka rynkowa nie jest wspaniała?
NJA była dla mnie dość przypadkową karierą (zapewne podobnie jak w przypadku 90% jej pracowników), lecz dziwnym trafem kontynuowałem ją 14 lat. Poczucie winy w stosunku do nieszczęsnych tureckich lekarzy sprawiło, że dobrze wyuczyłem się tego fachy. Czytałem literaturę, dołączyłem do zawodowych stowarzyszeń, zapisałem się na dalsze kursy. Z Istambułu jeździłem do Londynu, Z Londynu do Madrytu, z Madrytu do Glasgow. Z nieopierzonego ucznia stałem się dyrektorem studium, potem doświadczonym profesjonalistą w dziedzinie NJA i wreszcie trenerem nauczycieli. Moje wynagrodzenie rosło. Niewielkie szkółki otworzyły mi drogę do w miarę poważnych instytucji, które otworzyły mi drogę do profesjonalnych firm, które otworzyły mi drogę do posady na uniwersytecie. Rozdawałem foldery na konferencjach. Ale zaraz…
Czy nie chciałem zostać pisarzem? No tak. Podczas, kiedy utrzymywałem się z uczenia angielskiego, również pisałem w tym języku. czasem wściekle, czasem spokojnie i leniwie – zależnie od nastroju. Pisałem krótkie historie, pisałem artykuły. Pisałem scenariusz i poświęciłem półtora roku mojego cennego czasu próbując sprawić aby jakiś filmowiec potraktował go poważnie. Pisałem powieść. Zupełnie nic nie wydałem i nikt nie zrobił filmu.
Na plus mogę policzyć to, że pisałem to na co miałem ochotę.
W końcu napisałem Modyfikowany węgiel. Golancz go wydał, Hollywood kupiło, a ja zostawiłem swoją stałą pracę.
Osiem miesięcy. Tak po prostu.
Ciągle piszę. Musiałbym być martwy albo sparaliżowany, żeby przestać.”

Richard Morgan (1965)

Źródło: informacja biograficzna z obwoluty Modyfikowanego węgla

O języku słowackim , O życiu , O kobietach , O ludziach

„Agnieszka powiedziała mi kiedyś, że w obu nas jest taka „nerwica życia”. Niby wydaje się, że jest normalnie, spokojnie, ale to tylko pozory. To dziwne, ale właśnie sobie uświadamiam, że po naszej przyjaźni nie pozostało prawie żadnego śladu. A jednak Agnieszka była w moim życiu właściwie stale obecna. Często wysyłała kartki, dzwoniła z lotniska. Bardzo przeżywała chwilę, gdy urodziły mi się bliźniaczki. Kiedy leżałam w szpitalu, dzwoniła do mnie codziennie, opowiadała o swoich doświadczeniach macierzyńskich z Agatą.”

Ewa Błaszczyk (1955) polska aktorka

Źródło: „Rzeczpospolita”, 28 kwietnia 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/nerwicaz.htm

O przyjaźni

„Jeśliby się trzymać tej baśniowej poetyki Ludwika Dorna rodem z Baśni 1000 i jednej nocy, to można by stwierdzić – jeśli miałbym odebrać te słowa o eunuchach do siebie – że pan Ludwik Dorn to taki wyleniały, a co gorsza zgorzkniały wezyr, któremu już pozostało tylko kiszenie czosnku czy ogórków.”

Joachim Brudziński (1968) polski polityk

o Ludwiku Dornie.
Źródło: interia.pl http://fakty.interia.pl/tylko_u_nas/wywiady/news/dorn-to-wylenialy-zgorzknialy-wezyr,1190700, 8 października 2008

„Margaret, skoro wyłącznie dzięki własnym osiągnięciom i zaletom zostałaś przywódcą jednej z wielkich partii, uważam, że wolno ci pozostać jeszcze jakiś czas z mężczyznami.”

Woodrow Wyatt (1918–1997)

na przyjęciu wydanym przez siebie, na którym była m.in. Margaret Thatcher (wówczas świeżo upieczona przywódczyni Partii Konserwatywnej)
Źródło: Paul Johnson, Bohaterowie, wyd. Świat Książki, Warszawa, 2009, ISBN, tłum. Anna i Jacek Maziarscy, s. 297

O książkach , O świecie , O czasie

„Myślę, że wolność jest czymś, co trzeba zdobyć i że wyzwolenie bardzo boli. Dlatego mam gigantyczny problem z dominującą dziś etyką, która opiera się na samorealizacji – „Musisz pozostać wierny samemu sobie”. Tymczasem, jeżeli chcesz być wierny samemu sobie, musisz zreprodukować całe to g…., które jest w środku. Przecież w nas samych są także rzeczy odrażające. Jestem starym lewakiem. Ale na poziomie psychologicznym mam konserwatywną i pesymistyczną wizję człowieka – w każdym z nas jest coś strasznego i za wszelką cenę musimy to zniszczyć.”

Slavoj Žižek (1949) słoweński socjolog, filozof, psychoanalityk i krytyk kulturalny

Źródło: Jeżeli Boga nie ma, wszystko jest zakazane, „Europa”, 24 marca 2007.

O Bogu , O myślach , O problemach , O wolności

„Zdecydowanie pozostanę po drugiej stronie kamery. Ewentualnie pojawię się na ekranie tak, jak to robił Alfred Hitchcock – dyskretnie i na chwilę. Poza tym jako reżyser będę miał tyle pracy, że jednoczesne granie w filmie byłoby dużym błędem. Nie chcę także oglądać samego siebie. Jeśli mam być szczery, nigdy tego nie lubiłem… Jestem obserwatorem, dlatego wolę pozostać reżyserem, bo to malarz, który modeluje krajobrazy i tworzy sytuacje. A trudno malować obraz i jednocześnie się na nim znajdować.”

Casper van Dien (1968) amerykański aktor

Źródło: Anna Bielak, Casper Van Dien w Stopklatce o swojej najnowszej produkcji, stopklatka.pl, 28 maja 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=66063

O błędach , Obraz

„Nie tylko jego twarz, ale cała postać wyrażała tak wielki smutek, że nie odważyłam się go pocieszać nawet najmniejszym gestem. Było jasne, że chce pozostać sam na sam ze swą żałobą. Wydawało mi się, że zmalał: czapka niemal zakrywała mu twarz, oczy tonęły w powstrzymywanych z wysiłkiem łzach. Gdy nasze grono postąpiło naprzód wraz z tłumem żałobników, poszedł za nami bez oporu, tak jakby wdzięczny był, że prowadzimy go do zmarłej towarzyszki.”

Andżelika Bałabanowa (1878–1965)

opisując reakcję Włodzimierza Lenina na śmierć Inessy Armand.
Źródło: Nigel Cawthorne, Życie erotyczne wielkich dyktatorów, tłum. Zofia Domaniewska, wyd. Puls, ISBN 1859170676, s. 51.

O życiu , O śmierci , O smutku , O wysiłku

„Złoty będzie się wzmacniał. Kredyty we frankach jeszcze długo pozostaną bezpieczne i opłacalne.”

Ryszard Petru (1972) polski ekonomista i polityk

O kursie franka szwajcarskiego
Źródło: Filip Springer, Partyzanci miejscy. Kołysanka Petru, „Gazeta Wyborcza”, 2 czerwca 2015 (oryginalna wypowiedź w „Polska The Times”, 2008)

„Troska z powodu izolacji Kościoła we współczesnym świecie odegrała wielką rolę w pracach II Soboru Watykańskiego i zapoczątkowała próbę wejścia w dialog zarówno z innymi religiami, jak i z dzisiejszym ateistycznym światem. Ten nacisk na dialog oznacza, że Kościół nie chce już poprzestawać jedynie na odrzucaniu ateistycznych błędów lub religii, którym brakuje światła Chrystusa. To odrzucanie jest jedną z najważniejszych misji Kościoła i musi pozostać sprawą fundamentalną i niezbywalną. Jednakże Kościół gorąco pragnie odnajdywać wszelkie elementy prawdy w innych religiach, cierpliwie wsłuchiwać się w ich naukę i badać drogi, którymi mogłoby do nich przeniknąć światło Chrystusa. Kościół usiłuje również zrozumieć przyczyny ciężkiej choroby, jaką jest ateizm, i znaleźć środki pomocne w usuwaniu tego wszystkiego, co przeszkadza ateistom w odnalezieniu drogi do Boga.”

Dietrich von Hildebrand (1889–1977)

Koń trojański w mieście Boga
Źródło: s. 269

O Bogu , O świecie , O chorobach , O religii

„Chłopstwo cierpi barbarzyński wyzysk, zmuszano je nawet do zjadania własnych ekskrementów, rugowano je z gospodarstw, rabowano mu ziemię, toteż w rezultacie istnieje na wsi wielki odsetek robotników rolnych, którzy przez część roku, w okresie zbiorów, mają pracę, a przez pozostały okres nie znajdują zatrudnienia. Włóczą się więc, nie mając stałego punktu oparcia i żyją z tego, co inni mogą im ofiarować. Chłopstwo, stanowiące 70 procent ludności, jest w naszym kraju warstwą najbardziej wyzyskiwaną (…) jest to główna siła, która zapewni zwycięstwo w naszej wojnie rewolucyjnej i że ze wsi rozwinie się walka, w której toku okrążone i możliwe będzie zdobycie władzy.”

Casimiro Sotelo

Źródło: Zbigniew Marcin Kowalewski, Guerilla latyno-amerykańska, Zakład Narodowy im. Ossolińskich – Wydawnictwo, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk 1978, s. 56–57.

O wojnie , O sile , O cierpieniu , O zwycięstwie

„Obóz, jak się zorientowałem. Obejmował teren około półtora kilometra kwadratowego płaskiego terenu. Otoczony był solidnym ogrodzeniem z drutu kolczastego, rozpiętego kilkoma rzędami pomiędzy drewnianymi słupami. Ogrodzenie miało ponad dwa i pół metra wysokości. Po zewnętrznej stronie przechadzały się patrole w odstępach około pięćdziesięciometrowych. Po stronie wewnętrznej strażnicy z bronią stali co jakieś piętnaście metrów. Za drutami stało kilkanaście baraków. Przestrzeń pomiędzy nimi wypełniał gęsty, falujący tłum. Więźniowie tłoczyli się, przekrzykiwali. Z kolei strażnicy starali się utrzymywać ich we względnym porządku…
… Po lewej stronie od bramy, o jakieś sto metrów za ogrodzeniem, był tor kolejowy, a właściwie rodzaj rampy. Prowadził od niej do ogrodzenia chodnik zbity z desek. Na torowisku stał pociąg złożony z około trzydziestu wagonów towarowych. Były brudne i zakurzone…
… Mijaliśmy akurat jakiegoś starca. Siedział na ziemi nagi i rytmicznie kiwał się do przodu i tyłu. Jego oczy błyszczały i nieustannie mrugał powiekami. Nikt nie zwracał na niego uwagi. Obok leżało dziecko w łachmanach. Miało drgawki. Z przerażeniem spoglądało dookoła.
Tłum pulsował jakimś obłędnym rytmem. Wrzeszczeli, machali rękami, kłócili się i przeklinali. Zapewne wiedzieli, że niedługo odjadą w nieznane, a strach, głód i pragnienie potęgowały poczucie niepewności i zwierzęcego zagrożenia. Ludzie ci zostali wcześniej ograbieni z całego skromnego dobytku, jaki im pozwolono zabrać w tę podróż. Było to pięć kilogramów bagażu. Były to zwykle jakieś najpotrzebniejsze w drodze przedmioty. Poduszka, jakieś okrycie, trochę jedzenia, butelka z wodą. Czasem kosztowności czy pieniądze. Docierała tu przeważnie ludność gett, która nie miała już nic…
Pobyt w obozie nie trwał długo. Zazwyczaj nie dłużej niż cztery dni. Potem pakowano ich w wagony na śmierć. Przez czas pobytu w obozie prawie nie otrzymywali jedzenia. Zdani byli na własne zapasy.
Baraki obozowe mogły pomieścić mniej więcej połowę więźniów. Drugie tyle pozostawało na dworze. Powietrze wypełniał odór ludzkich odchodów, potu, brudu i zgnilizny…
… Oficer SS, odpowiadający zapewne za załadunek, stanął przed tłumem Żydów. Nogi rozstawił szeroko.
– Ruhe! Ruhe! Spokój! – wrzasnął. – Wszyscy Żydzi mają wejść do wagonów. Pojedziecie tam, gdzie jest dla was praca. Ma być porządek. Nie wolno się pchać ani opóźniać załadunku. Kto będzie wywoływał panikę albo stawiał opór, zostanie zastrzelony.
Przerwał i wbił wzrok w masę ludzką przed sobą. Spokojnie zaczął otwierać kaburę pistoletu. Wyjął broń. Pierwsze szeregi Żydów zaczęły się cofać. Niemiec zaśmiał się i oddał trzy strzały w tłum. W grobowej ciszy rozległ się przeszywający krzyk. Spokojnie schował pistolet.
– A teraz do wagonów! Raus! – wrzasnął.
Tłum zamarł. Z tyłu rozległy się strzały. Ludzie ławą ruszyli do przodu, krzycząc przeraźliwie. Zbliżali się do drewnianego pomostu. Ludzki strumień był jednak zbyt szeroki, aby się w nim pomieścić. Esesmani otworzyli ogień. Pędzący zaczęli padać. Rozległ się głuchy tupot nóg po deskach rampy. Teraz zaczęli strzelać strażnicy stojący przy wagonach. Tłum przyhamował.
– Ordnung! Ordnung! – wrzeszczał esesman.
Pierwsi Żydzi wpadli do wagonu. Niemcy przy drzwiach odliczali ich. Po liczbie „sto czterdzieści” esesman zawył „Halt!” i dwukrotnie strzelił. Przystanęli. Pociąg powoli szarpnął i nowy wagon wtoczył się na wysokość pomostu. Zaczęli go wypełniać nowi więźniowie.
Wedle wojskowych regulaminów wagon towarowy przeznaczony był na osiem koni lub czterdziestu żołnierzy w transporcie. Upychając ludzi na siłę i bez jakiegokolwiek bagażu, można było pomieścić w wagonie sto osób. Niemcy wydali rozkaz pakowania po stu trzydziestu, ale jeszcze dopychali dodatkową dziesiątkę. Gdy drzwi nie dały się zamknąć, tłukli na oślep kolbami, strzelali do środka wagonu, wrzeszczeli na nieszczęsnych Żydów. Ci, aby zrobić miejsce dla nowych, wspinali się na ramiona i głowy już znajdujących się wewnątrz. Z głębi wagonu dochodził jakiś potępieńczy ryk i wycie.
Gdy upchnięto już sto czterdzieści osób, strażnicy przystąpili do zamykania drzwi. Były ciężkie, wykonane z drewna obitego żelazem. Miażdżyły wystające na zewnątrz kończyny wśród wrzasków bólu. Po zasunięciu drzwi zabezpieczano je żelazną sztabą i ryglowano.
Przed załadunkiem na podłogę wagonów sypano warstwę niegaszonego wapna. Oficjalnie był to zabieg higieniczny. Chodziło o nie rozprzestrzenianie się chorób zakaźnych. W praktyce wapno gwałtownie absorbowało wilgoć z powietrza. Spadała zawartość tlenu i ludzie zaczynali się dusić. Równocześnie wapno w kontakcie z ludzkimi odchodami wydzielało trujące substancje, między innymi chlor. Ten zaś dusił stłoczonych więźniów. Niemcy osiągali podwójny cel. Choroby zakaźne istotnie się nie rozprzestrzeniały, a wagon można było łatwiej po transporcie wymyć. Po drugie, transportu tego nie przeżywało wielu „podróżnych”. A o to przecież chodziło.
Czasami od polskich kolejarzy docierały informacje, że takie wagony z Żydami stały na bocznicach po kilka dni. Po otwarciu znajdowano w nich same trupy…
… Na obozowym placu pozostali zabici i konający. Strażnicy przechadzali się wolnym krokiem i dobijali ich strzałami w głowę. Wkrótce zapanowała cisza…”

Jan Karski (1914–2000) prawnik, dyplomata, wykładowca akademicki, polski kurier czasów II wojny światowej

Karski dostał się w przebraniu strażnika do obozu tranzytowego dla Żydów w Izbicy, który był „ostatnim etapem” przez obozem zagłady w Bełżcu.
Tajne państwo: opowieść o polskim Podziemiu

Koń , O miłości , O śmierci , O pieniądzach

„Błagam wszystkich rządzących, żeby nie pozostali głusi na wołanie ludzkości o pokój i podjęli negocjacje (…) żeby usłyszeli okrzyk, który z każdej części Ziemi, z ust dzieci i starców, pojedynczych osób i wspólnot wznosi się ku Niebu: Pokój, pokój, pokój!”

Jan XXIII (1881–1963) papież

słowa z 25 października 1962 w obliczu kryzysu kubańskiego.
Źródło: „Focus Ekstra” nr 2, kwiecień-czerwiec 2014, s. 55.

O dzieciach , O pokoju

„Znam tylko dwa typy Polaków: tych, którzy się zbuntowali przeciwko mnie, i tych którzy pozostali mi wierni – jednych nienawidzę, drugimi gardzę.”

Mikołaj I Romanow (1796–1855) cesarz Imperium Rosyjskiego, wielki książę Finlandii, król Polski

w rozmowie z Wilhelmem IV.
Źródło: W. Bruce Lincoln, Mikołaj I, op. cit., s. 387.

„Sądzę, że na świecie istnieje jedna, tylko jedna historia – ta która napawa nas lękiem i natchnieniem, tak że żyjemy jakby w pewnym seryjnym filmie nieustających myśli i roztrząsań. Ludzie w swym życiu, w rozumowaniu, w pożądaniach i ambicjach, w swym skąpstwie i okrucieństwie, a także w dobroci i wspaniałomyślności – są uwikłani w matnię dobra i zła. Myślę, że to jest jedyna nasza historia i że rozgrywa się ona na wszystkich poziomach uczuć i inteligencji. Cnota i występek były wątkiem i osnową naszej najpierwszej świadomości i pozostaną tkaniną ostatniej, i to na przekór wszelkim przemianom, jakie możemy narzucić polom, rzekom i górom, ekonomii i obyczajom. Nie ma innej historii. Człowiekowi, który strząśnie już z siebie pył i śmierć życia, pozostaną tylko twarde, jasne pytania: czy to życie było dobre, czy złe? Czy postępowałem dobrze, czy źle?”

John Steinbeck książka Na wschód od Edenu

Na wschód od Edenu

O życiu , O śmierci , O ludziach , O emocjach

„Nie czuję się bohaterem. Bohaterów było jedenastu. Zagraliśmy świetny mecz i zasłużyliśmy na zwycięstwo. (…) Muszę ciężko pracować, by zostać na szczycie. Nie jest sztuką dostać się na szczyt, ale na nim pozostać. Chcę być numerem 1 w Arsenalu na długie lata.”

Wojciech Szczęsny (1990) piłkarz polski

po meczu Arsenal 2–1 Barcelona.
Źródło: tvn24.pl, 17 lutego 2011 http://www.tvn24.pl/12694,1693029,1,1,szczesny-zupelnie-nie-czuje-sie-bohaterem,wiadomosc.html

O zwycięstwie

„Tak to wygląda. Rodzimy się. Żyjemy. Starzejemy się. Umieramy. Zrobił swoje. Jedyne co pozostało, to rozkład.”

Stieg Larsson (1954–2004) szwedzki pisarz

Seria Millennium, Zamek z piasku, który runął (2007)

„(…) życie jest coraz piękniejsze. Ludzie często mówią, że najpiękniejsze jest dzieciństwo, żałują szybko odchodzącej młodości, a potem powoli się starzeją. Dla mnie dzieciństwo było koszmarne, rodzice się rozeszli, ja pozostałam sama z ręką w nocniku. Młodość była przepełniona przesadnym poczuciem obowiązków, ciągle tańczyłam i ćwiczyłam ponad miarę. Potem walka o byt, o życie, o pęd do doskonałości, teraz o nic nie muszę zabiegać, za to mogę robić to, na co mam ochotę. Jestem w nieustannej podróży, co bardzo lubię i to jest mój najlepszy okres.”

Krystyna Mazurówna (1939)

Źródło: Bohdan Gadomski, Nieustanna podróż, „Ekspress Ilustrowany” nr 104, 6 maja 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/116808.html

O życiu , O ludziach , O rodzicach , O walce

„(…) jak ja zaczynałem, filmy były krótsze, trwały 80–90 minut, rzadko dochodziły do 120. Seans miał jednak trwać dwie godziny, dlatego pozostały czas wypełniały kroniki filmowe, i filmy krótkometrażowe, np. animacje. To były tzw. dodatki. My byliśmy zaś zatrudnieni w wytwórni Se-ma-for i naszym zadaniem było produkowanie tych dodatków.”

Daniel Szczechura (1930) polski reżyser

Źródło: Wywiad, 2010 https://archiwum.stopklatka.pl/news/najwazniejsza-byla-dobra-historia-rozmowa-z-danielem-szczechura

O czasie

„Wiem doskonale, że dzieło jednego człowieka nie może być bezbłędne, choćby człowiek ten był najgenialniejszy i znacznie bardziej wykształcony ode mnie. Dlatego nie nadałem jeszcze mojemu językowi postaci ostatecznej, nie mówię więc: „oto język jest stworzony i gotowy, takim go chcę, taki ma być i taki ma pozostać!”. Wszystko, co da się ulepszyć, będzie ulepszane dzięki radom napływającym ze świata. Nie chcę być twórcą tego języka, chcę być tylko jego inicjatorem (…). Nie mogę powiedzieć, że język jest gotowy, dopóki nie przejdzie przez publiczną ocenę (…). Dlatego też nie mogę dokonywać żadnych zmian w języku natychmiast po otrzymaniu uwag, nawet najbardziej bezbłędnych i pochodzących od najbardziej kompetentnych osób. W ciągu całego roku 1888 język pozostanie całkowicie nie zmieniony (…). Jeżeli jakaś kompetentna akademia powiadomi mnie, że chce wziąć na siebie całą pracę, natychmiast prześlę jej cały materiał, który jest u mnie (…), a sam z wielką radością zejdę na zawsze ze sceny. Z autora i inicjatora stanę się zwykłym przyjacielem języka międzynarodowego, jak każdy inny jego przyjaciel.”

Ludwik Zamenhof książka Dua Libro

Źródło: Dua Libro (1888)

Radość

„W postaci św. Stanisława Kostki pozostało coś, co jest niezmienne i jakże charakterystyczne dla was – współczesnego młodego pokolenia: to świat marzeń, ambicji, pragnień i życiowych celów, które posiada każdy młody człowiek. Niezależnie, czy jest synem szlachcica żyjącym w XVI wieku, czy młodym człowiekiem, chłopcem, dziewczyną, który przyjechał tu dziś, aby wyruszyć w drogę do Rostkowa. Dlatego kiedy przypatrujemy się postaci i życiu świętego Stanisława, bez wahania możemy powiedzieć, że jest on dla nas ciągle żywym i aktualnym przykładem. jest drogowskazem do świętości.”

Piotr Libera (1951) polski duchowny katolicki, biskup

Źródło: homilia przed kościołem farnym w Przasnyszu na rozpoczęcie XXV Pieszej Pielgrzymki z Przasnysza do Rostkowa (miejsca urodzin św. Stanisława Kostki), 22 września 2007

O świecie , O urodzinach , O wieku

„Byłem w Samoobronie przez 14 lat, w tym wiele lat zastępcą Andrzeja Leppera. To jest ciężka decyzja, ale mam swoje zasady, nie jestem pionkiem na szachownicy. Uprzedzałem, że nie zgadzam się na odwołanie Mojzesowicza. By pozostać w komisji, podjąłem decyzję o wystąpieniu z klubu.”

Tadeusz Dębicki (1945) polski rolnik i polityk

Źródło: „Rzeczpospolita”, 8 września 2006

O decyzjach

„Im więcej PRL zachowano, tym więcej komunizmu w postkomunizmie. Ideologia odpadła, ale dialektyka „kto kogo” i bolszewicki sposób sprawowania władzy oraz bolszewicki sposób odruchów społecznych pozostały. (…) Jakie są odruchy społeczne? Pasywność. 80% ludzi w Polsce nie ufa nikomu z wyjątkiem najbliższej rodziny.”

Marek Jan Chodakiewicz (1962) amerykański historyk polskiego pochodzenia

Źródło: Bo wolnych ludzi nic nie złamie!, blogpress.pl, 3 lipca 2012 http://www.blogpress.pl/node/13488

O ludziach , O zachowaniu

„(…) jest to klasyczny typ samotnika. Ian Fleming stworzył Bonda w swojej wyobraźni, ale tak naprawdę to Sean Connery dał mu swoją twarz. Wydaje mi się, że wizerunek agenta 007 utrzymał się tak długo w świadomości widzów między innymi dlatego, że producenci zadbali o to, by była to marka z klasą. Premiera każdego filmu z Bondem stanowiła wydarzenie. Jego przygody zawsze w jakiś sposób nawiązywały do aktualnych wydarzeń, ale z drugiej strony bohater nigdy nie opowiadał się po stronie jakiejś politycznej opcji. Scenariusz koncentrował się przede wszystkim na akcji, na widowiskowych scenach. Publiczność to uwielbiała. I tak pozostało do dziś.”

Daniel Craig (1968) aktor angielski

o Jamesie Bondzie.
Źródło: James Bond powrócił!, wywiad, 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=50179

„Po zaprzysiężeniu będziemy sprawdzać, czy obietnice prezydenta Bronisława Komorowskiego nie pozostaną na papierze. Od tej chwili nie będzie on mógł powiedzieć, że ktoś mu przeszkadza, bo rząd i prezydent są z jednej partii.”

Alfred Budner (1950) polski rolnik i polityk

komentarz do wyników wyborów prezydenckich w 2010.
Źródło: Poznań: Wielkopolski prezydent Bronisław Komorowski, gloswielkopolski.pl, 5 lipca 2010 http://www.gloswielkopolski.pl/stronaglowna/277842,pozna-w-wielkopolsce-komorowski-zwyci-zy-wyra-nie,id,t.html?cookie=1

„Proszę tego, kto dożyje wolności, aby przekazał, że Antonow-Owsiejenko był i pozostał bolszewikiem do ostatniego dnia.”

Władimir Antonow-Owsiejenko (1883–1938)

przed egzekucją do współwięźniów.
Źródło: Paweł Wieczorkiewicz, Noty biograficzne w: Fenomen Stalina, tłum. Maria Kotowska, wyd. Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1988, ISBN 8320334381, s. 176.

O wolności

„Ludność składa się z dziwnych istot. Połowa potępia to, co sama czyni, druga połowa czyni to, co sama potępia. Pozostali zawsze mówią i postępują jak należy.”

Benjamin Franklin (1706–1790) amerykański polityk, uczony i filozof

Mankind are very odd creatures: one half censure what they practice, the other half practice what they censure; the rest always say and do as they ought. (ang.)

„Wajda jest wynajęty. Wtedy był wsparciem systemu, tak i dziś jest wsparciem tego samego systemu. Można powiedzieć, że Wajda pozostał wierny swoim lizusowskim zasadom.”

Andrzej Gwiazda (1935) polski działacz związkowy

Źródło: Gwiazda: Film Wajdy o Wałęsie to najbardziej spektakularna próba fałszowania historii, wpolityce.pl, 3 lipca 2012 http://wpolityce.pl/wydarzenia/31641-nasz-wywiad-gwiazda-film-wajdy-o-walesie-to-najbardziej-spektakularna-proba-falszowania-historii

O historii , O gwiazdach , O wsparciu

„Musimy patrzeć w przyszłość i pracować dla obopólnej korzyści. My, Tybetańczycy, pragniemy należnej, znaczącej autonomii i ustaleń, które pozwolą nam żyć w strukturach Chińskiej Republiki Ludowej. Spełnienie aspiracji Tybetańczyków zapewni Chinom stabilność i jedność. Nie przedstawiamy żadnych żądań o charakterze historycznym. Historia uczy, że nie ma na świecie kraju – i nie są nim również Chiny – którego status terytorialny pozostawałby, i mógł pozostać, niezmienny.”

Dalajlama XIV (1935) Dalajlama, duchowy i polityczny przywódca Tybetu

oświadczenie z okazji 50. rocznicy powstania tybetańskiego, 10 marca 2009.
Wypowiedzi, oświadczenia i przemówienia
Źródło: Orędzie Jego Świątobliwości Dalajlamy, hfhrpol.waw.pl, 10 marca 2009 http://www.hfhrpol.waw.pl/Tybet/raport.php?raport_id=880

O historii , O charakterze , O przyszłości

„Pozostałem starym, niemodnym kochankiem wolności w czasach, gdy prawie każdy lubi mieć pana.”

Alexis de Tocqueville książka Dawny ustrój i rewolucja

Dawny ustrój i rewolucja, Listy

O kochankach , O wolności

„Problemem w XXI wieku staje się los ludzi pozbawionych pracy. Sytuacja ta tworzy się zarówno z powodu niewłaściwie prowadzonej gospodarki, jak i z powodu rozkwitu techniki. Maszyny, mówiąc najogólniej, zastępują ludzi. Dlatego też twierdzę, odwołując się do poglądów niemieckiego filozofa XX wieku Gustawa Radbrucha, że jedną z idei XXI wieku powinien stać się transpersonalizm. Otóż filozof ten zwrócił uwagę na to, że w dziejach zachodzi wciąż na nowo pewien paradoks. Ocenia się przeszłe pokolenia stosownie do wartości dzieł kulturowych, które po nich pozostały. Ale pokolenia, które żyje nikt nie zachęca ku temu, by koncentrowało swoje siły na tworzeniu dzieł kultury. Według innych kryteriów ocenia się minione pokolenia – a ku innym celom skłania się tych, którzy są żywi. Mianowicie zaszczepia się od wieków przekonanie, że należy oddawać życie w imię patriotycznych lub religijnych idei. Zmiana tego paradoksu, czyli propagowanie znaczenia wysiłku kulturotwórczego wśród żywych pokoleń spowodowałyby zarazem rozwiązanie problemu wzrastającej liczby osób pozbawionych pracy, nie wiedzących jak ukierunkować własną energię psychofizyczną. Transpersonalizm, wskazujący wartość idei oraz szerzący szacunek dla różnic indywidualnych między ludźmi, może stać się ideą nadającą sens życia człowiekowi w XXI wieku.”

Maria Szyszkowska (1937) polska działaczka polityczna, filozof

O życiu , O losie , O ludziach , O wysiłku

„Jarosław Kaczyński, wspominając rangę udziału Lecha Kaczyńskiego jako doradcy MKS w sierpniu 1980 r., miał rację. Następnego dnia po przybyciu na strajk tzw. doradców warszawskich, prof. Jadwiga Staniszkis na niejawnym spotkaniu w hali wydziału W-3 Stoczni Gdańskiej wyjaśniła nam rolę, jaką mają do spełnienia owi doradcy. Zrozumieliśmy, że w zasadzie są oni emisariuszami władzy komunistycznej. Ich podstawowym zadaniem miało być przekonanie nas do rezygnacji z postulatu dotyczącego wolnych związków zawodowych. Na tym spotkaniu rozważaliśmy możliwość zrezygnowania z ich „doradczych” usług, ale został już opublikowany komunikat i nie chcieliśmy mieszać ludziom w głowach. W gronie członków prezydium MKS związanych z WZZ Wybrzeża zdecydowaliśmy, że naszymi doradcami, do których mamy zaufanie, pozostaną Jadwiga Staniszkis, Lech Kaczyński i Jan Olszewski. Od tego momentu moje zaufanie do doradców warszawskich było równe zaufaniu do komisji rządowej.”

Andrzej Kołodziej (1959)

Źródło: „Tramwajarki” atakują, naszdziennik.pl, 4 września 2010 http://www.naszdziennik.pl/index.php?dat=20100904&typ=my&id=my12.txt

O zaufaniu

„To nie ja zdecyduję o tym, jak zostanę zapamiętany. Fani kina artystycznego być może zapamiętają mnie z teatru i wyreżyserowanych przeze mnie filmów. Pozostali dzięki rolom w kinie komercyjnym. Myślę, że nie byłoby tak, gdyby były to złe role, albo role, których powinienem się wstydzić.”

Alan Rickman (1946–2016) aktor brytyjski

Źródło: Artur Zaborski, Alan Rickman: To nie ja zdecyduję o tym, jak zostanę zapamiętany, gazeta.pl http://weekend.gazeta.pl/weekend/1,138262,19483727,alan-rickman-to-nie-ja-zdecyduje-o-tym-jak-zostane-zapamietany.html

O myślach , O myśleniu

„Aby nie było wątpliwości, życie w czasach apostazji nie jest powodem do chwały! Nie zapominajmy jednak, że każdy czas i każdy wiek należą do naszego Pana Jezusa Chrystusa: Ipsius sunt tempora et saecula (Jego jest czas i wieczność), jak mówimy w słowach liturgii paschalnej. Obecny wiek apostazji bez wątpienia w inny sposób niż poprzednie wieki wiary należy do Jezusa Chrystusa. Z jednej strony apostazja wielu podkreśla heroiczną wiarę nielicznych. Tak było w Izraelu w czasach proroka Eliasza, gdy Bóg zachował jedynie siedem tysięcy mężczyzn, którzy nie ugięli kolana przed Baalem. Nie zginajmy więc kolan przed bożkiem „kultu człowieka” (wyrażenie Pawła), który zasiada „w Kościele Bożym, okazując się jakoby był Bogiem.””

Marcel Lefebvre (1905–1991) francuski biskup katolicki, twórca schizmy

Pozostańmy katolikami, czcicielami jedynego prawdziwego Boga, naszego Pana Jezusa Chrystusa, wraz z Jego Ojcem i Duchem Świętym!
Oni Jego zdetronizowali
Źródło: s. 19, 20

O życiu , O Bogu , O szkole , O wierze

„Są mężczyźni, którzy mają to, na co zasłużyli. Inni pozostali kawalerami.”

Sacha Guitry (1885–1957)

Źródło: Mała księga cytatów, red. Halina Lipiec, STON I, Radom 1994, s. 87.

O mężczyznach

„Fonetyczna i morfologiczna struktura polskich dialektów Górnego Śląska jest bez wątpienia polska – z częściowo archaicznymi cechami. To było i zawsze jest rzeczowo uzasadnione ujęcie slawistycznych badań językoznawczych. System deklinacyjny i koniugacyjny jest bez zarzutu słowiański w polskiej odmianie. Aspekt czasownikowy, jedna z cech językowych różniących zasadniczo język słowiański od niemieckiego, pozostał do dzisiaj nienaruszony. (…) Polskie dialekty Górnego Śląska wykazują zwykłą dla dialektów właściwą charakterystykę. Elementy archaiczne znajdują się obok dialektowych nowości. Poza tym polskie gwary Górnego Śląska odznaczają się licznymi zapożyczeniami ze słownictwa niemieckiego, zjawisko, które również w sensie dobrze pomyślanych uczuć patriotycznych stało się powodem, by mówić o rozwodnionym języku polskim. Rzeczowo bezzasadnym było natomiast określać polski język górnośląski jako język, który ulega rozkładowi i rozwija się od słowiańskiego ku niemieckiemu. Tę nienaukową wypowiedć możemy całkowicie pominąć. W dyskusjach naukowych nigdy nie odgrywała jakiejkolwiek roli. Są to więc dialekty polskie, które z powodu długiego, bo od lat trzydziestych XIV wieku, odosobnienia Śląska od Polski w następstwie historycznych rzeczywistości przejęły wiele ze słownictwa niemieckiego integrując to jednak w swój słowiańsko-polski system językowy. To słownictwo niemieckie, które podczas długiego odosobnienia Śląska od państwa polskiego w czasach czeskich, austriackich i pruskich zostało przejęte do dialektów górnośląskich, wzbogaciło się szczególnie w ostatnich dziesięcioleciach XIX wieku mnogością nowoczesnych pojęć technicznych i administracyjnych z języka niemieckiego. Fonetycznie i morfologicznie zostało jednak zintegrowane i nie zdołało ono polskiej struktury tych dialektów zasadniczo zmienić lub wręcz rozkruszyć (…). Podobne zjawiska spotykamy w najrozmaitszych okolicach europejskiego obszaru językowego. Jednym z najbardziej zwracających na siebie uwagę przykładów ukazać można język rumuński, który mimo bogatych leksykalnych zapożyczeń słowiańskich zachował swój romański charakter językowy; bo jego struktura gramatyczna pozostała w swoich wschodnioromańskich właściwościach. Nie ma trudności dowieść polskiego charakteru dialektów górnośląskich, co zresztą w badaniach naukowych dialektologicznych nigdy nie było poddawane w wątpliwość.”

Reinhold Olesch (1910–1990)

O zachowaniu , O emocjach , O charakterze , O rzeczywostości

„Upodobanie do secesji, eklektyzmu i ozdobności pozostało żywe do dzisiaj; w Warszawie nadal wzdycha się do przedwojennej zabudowy, a beztrosko pozwala na rozbiórkę udanych budynków modernistycznych jak Supersam czy kino Moskwa.”

Małgorzata Szpakowska (1940)

Źródło: Zofia Zaleska, Niepiękne dwudziestolecie http://www.dwutygodnik.com/artykul/4019/, Dwutygodnik.com nr 93/2012.

„Wbrew wszystkim żałosnym próbom uznawania tego osobowego Boga za niewinnego cierpień świata, należy jednoznacznie stwierdzić: skoro chrześcijańska, ale także judaistyczna, islamska, w ogóle każda monoteistyczna doktryna bezwzględnie uznaje Boga za absolutnego, wszechmocnego i przyczynę wszechrzeczy, co niewątpliwie czyni, to ów Bóg jest również praprzyczyną wszystkiego, a zatem ponosi pełną odpowiedzialność za całe zło i cierpienia, istniejące na świecie. Tak więc nie istnieje nic, co nie byłoby w pełni przez niego spowodowane i takim by nie pozostało. Stąd też wszystkie „grzechy”, zbrodnie i przestępstwa ziemskich stworzeń mają w nim swoją praprzyczynę, a przeto Bóg jest za nie całkowicie odpowiedzialny.”

Hubertus Mynarek (1929)

Zakaz myślenia. Fundamentalizm w chrześcijaństwie i islamie
Źródło: s. 45

O Bogu , O cierpieniu , O złu

„Ból nie zaczął się właściwie aż do rana. Ale oczywiście rano było gorzej. O tym czasie przyszło już odrętwienie, a z nim ten tępy ból gojenia, który jest zawsze gorszy od ostrego, czystego bólu w pierwszym momencie (…) Jednakże ból był czymś co znał. Ból był jak stary przyjaciel, którego od dawna nie widział. Umiał sobie dać radę z bólem. Z bólem trzeba leżeć, a nie odsuwać się od niego. Trzeba niejako poruszać się dookoła zewnętrznego skraju bólu, tak jak się robi z zimną wodą, dopóki człowiek w końcu nie zdobędzie się na dość odwagi, by wziąć się w garść. Wtedy trzeba nabrać głęboko tchu, dać nurka i opaść aż na samo dno. A potem, kiedy już pozostałeś jakiś czas w głębi, stwierdzasz, że nie jest wcale tak zimno, jak myślałeś, gdy twoje mięśnie cofały się przed tą zewnętrzną krawędzią, kiedy chodziłeś dokoła próbując zebrać się na odwagę. Znał ból. Ból był jak walka na ringu; jeżeli do tego powracasz dostatecznie długo, nabierasz w końcu pewnego instynktu. Nigdy nie wiesz, kiedy przychodzi ani skąd się bierze, ale nagle odkrywasz że go masz i że go masz od dawna, nic o tym nie wiedząc. Tak samo jest z bólem. Ból był jak wioska u stóp góry, na której garbie, wysoko nad wsią, wybudowana jest katedra, a dzwony tej katedry bezustannie wydzwaniają pieśń o krzyżu.”

James Jones książka Stąd do wieczności

Postać: Prewitt
Stąd do wieczności

O bólu , O myślach , O wodzie , O czasie

„Szliśmy zatem w padającym deszczu… każdy z tornistrem i torbą na zakupy, pełnymi po brzegi najrozmaitszych rzeczy, powrzucanych byle jak. Ludzie idący do pracy popatrywali na nas ze współczuciem. Z ich twarzy było widać, jak bardzo żałują, że nie mogą nas podwieźć; błyszcząca żółta gwiazda mówiła sama za siebie… Kiedy dotarliśmy do Prinsengracht, Miep szybko zabrała nas na górę do „Tajemnego Pokoju.””

Anne Frank (1929–1945) Żydówka, autorka dziennika

Zamknęła za nami drzwi i pozostaliśmy sami.
lipiec 1942.

O ludziach , O pokoju , O górach , O gwiazdach

„(…) Obcowanie z kimś może być przyjemne tylko wtedy, gdy nie znamy go całkowicie, gdy pozostało w nim jeszcze coś z tajemnicy, coś niedocieczonego, gdy jest on dla nas odrobinę niepokojący i niedostępny.”

Guy de Maupassant książka Duchoux

Źródło: Duchoux (tłum. K. Dolatowska)

„Zbiorowa nieświadomość, czyli dyżurne szambo, powinna pozostać tym, czym jest. Rzeczy winny wpadać tam i znikać na zawsze. Żebyśmy się nie nałykali jakiejś rzygowiny. Wszyscy stoimy w szambie, starając się stać z godnością. I nie robić fal.”

Anna M. Nowakowska (1960)

Dziunia (2013)

„Teatr jest dla mnie trudnym medium. Pewnie dlatego tak wiele czasu mu poświęcam. Zawsze bardzo silnie na mnie działał. Odkąd zaczęłam chodzić do teatru to uczucie, które towarzyszyło mi nieodłącznie, było przeważnie jakimś uczuciem lęku. Może to zabawna konstatacja, ale wygląda na to, że zaczęłam robić teatr „ze strachu”. Coś z tego lęku pozostało we mnie do tej pory. Z obawą wchodzę na widownię. Z przyjemnością oglądam przedstawienia, które „zabierają” mnie z sobą, ale nie zdarza się to zbyt często. Myślę, że z przedstawieniami jest tak, jak ze spotkanymi ludźmi – z jednymi idziesz w dalszą drogę, innych mijasz, jeszcze inni męczą cię swoją obecnością. Czasem mam kłopot z wytrzymaniem na widowni siedząc w środku rzędu, wolę usiąść bliżej drzwi, mam możliwość wyjścia.”

Anna Augustynowicz (1959)

Źródło: W łupinie orzecha, „Kurier Szczeciński” nr 23, 3 lutego 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/110550.html

O przyjemności , O strachu , O emocjach , O myślach

„Jeśli chcemy, by wszystko pozostało tak jak jest, wszystko musi się zmienić.”

Giuseppe Tomasi di Lampedusa (1896–1957) włoski pisarz

Se vogliamo che tutto rimanga come è, bisogna che tutto cambi. (wł.)
Lampart/Gepard

„Ojciec nie opowiadał mi zwykłych bajek, tylko podczas pełni Księżyca za pomocą sztucznej szczęki udawał, że zmienia się w wilkołaka. To były magiczne chwile. Pozostały we mnie i dzięki nim mogę robić takie filmy jak Sweeney Todd.”

Tim Burton (1958) amerykański reżyser filmowy

Źródło: wywiad http://dziennik.pl/kultura/film/article127776/Tim_Burton_Moj_ojciec_to_wilkolak.html

O pomocy

„Taką miałem pracę. Wykonawca widzi tylko potylicę. Nie widzi nawet twarzy. Kto to jest, kogo zabił, siedem osób czy pięć – tego kat nie wie. Po co ma to wszystko wiedzieć? Nie musi, nawet nie powinien. Jest w pracy. Zresztą to była najbardziej sensowna kategoria pracy, najspokojniejsza i na pewno najlżejsza, wielu członków grupy w głębi serca zazdrościło temu, który strzelał. No bo wystrzelił i tyle, następnego doprowadzili. A pozostali członkowie grupy musieli trupa wyciągnąć, dźwignąć, potem kolejna ekipa miała trupa zapakować, odwieźć, zakopać – to już było bardziej skomplikowane.”

Oleg Ałkajew (1951)

Źródło: rozmowa Andrieja Mołodycha, Nieśmiertelna kara śmierci, „Russkij Rieportior”, tłum. „Forum”, 1 sierpnia 2011.

O śmierci , O karze , Serce

„Przede wszystkim odniosłem wrażenie, że cała ludność dzielnicy z jakiegoś powodu znalazła się na ulicy. Idąc chodnikiem, potykaliśmy się o kobiety, mężczyzn i dzieci. Byli ubrani tak nędznie, że nasze ubrania wydały mi się jakimiś strojami wieczorowymi. Byli wychudzeni, głodni i chorzy.
Siedzieli na ziemi, usiłując żebrać lub coś sprzedać. Jakieś nędzna resztki tego, co im pozostało. Niekiedy przedmioty wręcz surrealistyczne. Jakaś kobieta trzymała przed sobą abażur lampy. Chłopiec obok niej wyciągał przed siebie karafkę w kształcie ryby i puste blaszane pudełko po paście do butów „Kiwi”. Mijali nas ludzie o dzikim spojrzeniu błyszczących od gorączki oczu. Gdzieś biegli, śpieszyli się. Czegoś gwałtownie szukali. Może – kogoś.
W powietrzu wisiało nienaturalne napięcie, chorobliwa aktywność, jakby przedśmiertne pobudzenie. Swoją sztuczną ruchliwością i zabieganiem chcieli oszukać śmierć?
Panował smród. Ulice były nie sprzątane. Rynsztoki wypełnione fekaliami. I trupy. Nagie trupy…
… Wyjrzałem przez okno. Środkiem ulicy szło dwóch młodych Niemców w mundurach. Byli wysocy, wysportowani. Jeden z nich trzymał w ręku pistolet. Ulica była pusta. Wodził wzrokiem po oknach. Przystanęli. Ten z pistoletem uważnie wpatrywał się teraz w jakiś punkt. Uniósł broń i starannie wycelował. Padł strzał. Doleciał nas brzęk szkła i rozpaczliwy okrzyk bólu. Strzelający uniósł rękę w geście satysfakcji. Jego kolega zamaszyście poklepał go po plecach. Następnie ruszyli wolnym krokiem w kierunku bramy wyjściowej getta. Gestykulowali, śmiali się, coś do siebie głośno mówili…”

Jan Karski (1914–2000) prawnik, dyplomata, wykładowca akademicki, polski kurier czasów II wojny światowej

relacja Karskiego z pobytu w getcie warszawskim.
Tajne państwo: opowieść o polskim Podziemiu

O śmierci , O kobietach , O dzieciach , O ludziach

„Hmm… Osoba, która zapadła mi najbardziej w pamięci? Może powiem o pewnej grupie osób. Uczniowie klas sportowych ze szkoły, w której uczy mój starszy brat. Dziewczyny i chłopaki są niesamowici. Mają nadzwyczajną wolę walki i są niezwykłą młodzieżą. Starają się koncentrować na rzeczach naprawdę pożytecznych, jasne, że lubią imprezy, ale nie przesadzają. Poza tym każdy z nich ma w sobie coś fantastycznego. Kordian, pomimo niezwykłego talentu jest bardzo skromny, Kacper – gdyby nie siatkówka byłby pewnie niezłym adwokatem, bo nikt takiej ściemy jak on puścić nie potrafi, Jola wiecznie wszystkich wyprowadza z równowagi, a pomimo to ją kochamy… I pozostali również są fantastyczni. Pozdrawiam całego Kopernika.”

Piotr Gruszka (1977) siatkarz polski

odpowiedź na pytanie o osobę, którą zawsze zapamięta.

O młodzieży , O dziewczynach , O walce , Chłopak

„O narodotwórczej roli kultury doskonale wiedzieli nasi wrogowie. Dlatego rozpoczynali od rozstrzeliwania kultury i jej ludzi, zanim stawiali pod ścianą i zamykali w obozach koncentracyjnych pozostałą część społeczeństwa. Po 1945 roku uderzenie poszło w dobrą pamięć o II Rzeczpospolitej. W sens walki w 1939, podczas okupacji i na Zachodzie. Podjęli je ochoczo artyści, naukowcy i publicyści, zmobilizowani przez sowieckich komisarzy typu Jerzego Borejszy, Aleksandra Forda czy Julii Brystygier. Po mordach na profesorach Uniwersytetu Jagiellońskiego i Lwowskiego, eksterminacjach w Oświęcimiu i Katyniu, oraz ubeckich czystkach, pozostało wolne miejsce po polskiej inteligencji. Oto prawdziwe źródło dzisiejszej sytuacji w kulturze i prawdziwy rodowód na siłę narzucanych społeczeństwu „autorytetów”. Konieczna jest weryfikacja kartoteki Julii Brystygierowej. Bowiem z jej czasów wywodzi się ponura anegdota: „Jak zostać członkiem Związku Literatów?””

Bohdan Poręba (1934–2014) reżyser polski

„Wydać jedną książkę i dwóch kolegów”.
Źródło: Ocalić Polskość! cz. I http://www.wicipolskie.org/index.php?option=com_content&task=view&id=3769&Itemid=56

O ludziach , O inteligencji , O sile , O walce

„Krajobraz się zmienił, pozostała jednak jakaś specyficzna energia i życzliwość ludzka. Zawsze, kiedy jestem na Śląsku, czuję się swojsko. Tam jest inny gatunek ludzi i to jest zauważalne.”

Jolanta Fraszyńska (1968) polska aktorka

o Śląsku.
Źródło: „Rzeczpospolita”, 19 sierpnia 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/twardas.htm

O ludziach

„A co, ja mam być nudny jak paru przede mną? Co po nich pozostało?”

Witold Waszczykowski (1957) polski polityk

o wywiadzie dla „Bilda”.
Źródło: Maciej Jarkowiec, Witold Waszczykowski: Mam być nudny jak paru przede mną? http://wyborcza.pl/magazyn/1,151481,19754654,witold-waszczykowski-mam-byc-nudny-jak-paru-przede-mna.html, wyborcza.pl, 12 marca 2016.

„Socjologowie i politolodzy mówią, że dziś żyjemy w ustrojach postdemokratycznych, co wiążą między innymi z nadzwyczajną rolą finansów. Proszę spojrzeć na ostatni kryzys gospodarczy i jego rezultaty. Ci, którzy go wywołali nie ponieśli żadnych konsekwencji, wciąż dyktują społeczeństwu swoje zasady. Neoliberalizm z jego wypaczeniami stale działa jak dogmat, mimo że jest odpowiedzialny za wykolejenie finansów Zachodu w 2008 r. i kryzys gospodarczy najgłębszy od 1929 r. Świat finansów wciąż dominuje nad realną gospodarką, cały rakowaty przemysł derywatów pozostał nietknięty.”

Roman Kuźniar (1953) polski politolog

Źródło: rozmowa Michała Wybieralskiego, Polityka strachu, „Gazeta Wyborcza”, 20–21 lipca 2013.

O świecie , O strachu

„Kościół złączony z władzą i przymusem państwowym nie mógł oczywiście pozostać w zgodzie z nauką Jezusa, odrzucającą, jako największe zło – przemoc, władzę, bogactwo, własność, krzywdę człowieka, wszelki przejaw samolubstwa i obłudy, z nauką która nawet szła tak daleko, że zakazywała przysięgać, sądzić, wymierzać kary, modlić się, spełniać obrządki kultu, zajmować się interesami życia; stawiając człowiekowi za wzór niekłopotliwe piękno linii polnej: doskonałość jej Ojca niebieskiego.”

Edward Abramowski (1868–1918) polski filozof i działacz polityczny

O karze , Cytaty o pięknie , O nauce , O złu

„Ludzie decydują się pozostać na obczyźnie albo dlatego, że osiągnęli tam już pewien status, albo dlatego, że boją się powrócić z pustymi rękoma.”

Krzysztof Pieczyński (1957) aktor polski

Wywiad dla „Zwierciadła”, 2007, nr 4/1926

O ludziach

„Jestem już w późnej jesieni mojego życia. Każdy dzień jest darem Opatrzności, Reszta należy do Was. Starałem się pokazać Wam, jak bardzo pragnęliśmy, moje pokolenie, Wolnej Polski. Byliśmy naprawdę gotowi na wszystko. Ludzie ginęli codziennie. Od pierwszego dnia wojny. Ubyło Polski o 8 milionów ludzi; poległych, wymordowanych, zakatowanych, zamęczonych, deportowanych, i tych, którzy pozostali na emigracji i nigdy do Polski nie wrócili, nie tylko przecież w czasowych ramach 1939–45. Mordowano nas dalej, wiele lat. Całe pokolenie spisane na straty. Trzeba dobrze poznać historię i nie mówić, że wszystkiemu winne Powstanie. To niesprawiedliwe. Taki był wtedy nasz wybór i mieliśmy do niego prawo. Teraz jest czas Waszych wyborów. Pokażcie, co dla was i waszego pokolenia jest najdroższe. Nikt przecież nie umiera dla ciepłej wody w kranie.”

Janusz Brochwicz-Lewiński (1920–2017) polski wojskowy, powstaniec warszawski

Źródło: Generał „Gryf”: Nikt nie umiera dla ciepłej wody w kranie http://niezalezna.pl/46683-general-gryf-nikt-nie-umiera-dla-cieplej-wody-w-kranie, niezalezna.pl, 6 października 2013.

O wojnie , O ludziach , O historii , O stracie

„Według mnie by pozostać sobą, trzeba zachować silną samoświadomość. Mieć własną logikę myślenia i oglądu świata. W niewielkich dawkach stosować kompromis i nie myśleć: „ale bo co powiedzą inni.””

Małgorzata Niemen (1955)

Źródło: „Zwierciadło”, nr 7/1929, lipiec 2007

O zachowaniu , O myślach , O myśleniu

„Chciałabym pozostać sobą, choć tak naprawdę nie wiem, kim jestem.”

Maria Peszek (1973) aktorka i piosenkarka polska

Źródło: film chwil

„Ja, kończąc pracę nad przedstawieniem, myślę o następnym. Inspiracją jest neurotyczne niezadowolenie z dotychczasowych dokonań. Premiera wywołuje wściekłość i pragnienie natychmiastowego rzucenia się w wir następnej pracy. Poczucie końca jest przygnębiające. Choć trzeba się nauczyć z nim żyć. To jest nieuniknione. Mam czterdzieści lat i wiem, że zaczynam drugą część życia. Szaleństwo się skończyło. I boję się tego. Ubolewam z powodu braku młodej, świętej, głupiej radości podczas premier. Pozostał stres i trema, dochodzi strach. Powodem jest powtarzalność. Bankiety już wcale nie są ważne. Największe emocje dają próby.”

Mariusz Bonaszewski (1964) polski aktor

Źródło: Wieczne niespełnienie i niepewność, „Rzeczpospolita” nr 122, 26 maja 2006

O strachu , O myślach , O szaleństwie , O myśleniu

„Rosyjskie wojska pozostaną w Czeczenii na zawsze.”

Władimir Putin (1952) rosyjski polityk

Wojna i terroryzm
Źródło: PAP, 19 września 2002

„Nieraz myślę o teoretycznych wypowiedziach, koniunkturalnych sądach zubożonych brakiem wyobraźni. Opinie i mniemania wygłaszane lekko i ze swadą, skonfrontowane nagle z brutalną rzeczywistością słabną, tracą na sile, odpadają, aby wreszcie już tylko w pamięci pozostać gorzkim wyrzutem, gdy lekkomyślne słowo staje się ciałem. Ciałem umęczonym przez drugiego człowieka”

Antoni Słonimski (1895–1976) polski poeta, felietonista, dramatopisarz, satyryk, krytyk teatralny i działacz społeczny

Ciekawość. Felietony z lat 1973–1976
Źródło: Trochę o wyobraźni, s. 38

O myślach , O rzeczywostości , O sile , O myśleniu

„W jednej ze swych bajek-opowieści (…) Szczedryn maluje typ biurokraty pyszałka, bardzo ograniczonego i tępego, ale bezgranicznie zarozumiałego i gorliwego. Gdy (…) wytracił tysiące mieszkańców, spalił dziesiątki miast i zaprowadził w ten sposób „ład i spokój” w „powierzonym” mu kraju, rozejrzał się wokoło i spostrzegł na horyzoncie Amerykę, kraj (…) mało znany, w którym istnieją (…) jakieś swobody, które bałamucą lud i gdzie państwem rządzą za pomocą innych metod. (…) spostrzegł Amerykę i oburzył się: co to za kraj, skąd on się wziął, jakim to prawem istnieje? Oczywiście, przypadkowo odkryto go przed kilkoma wiekami, ale czyż nie można go z powrotem zakryć, żeby po nim nawet śladu nie zostało? I powiedziawszy to, napisał rezolucję: „Zakryć z powrotem Amerykę”!
Wydaje mi się że panowie z „Deutsche Diplomatisch-Politische Korrespondenz” są jak dwie krople wody podobni do szczedrynowkskiego biurokraty. Panom tym ZSRR od dawna już jest solą w oku. Dziewiętnaście lat stoi ZSRR jak drogowskaz, zarażając duchem wyzwolenia klasę robotniczą całego świata i wywołując wściekłość wrogów klasy. robotniczej. I oto (…) ZSRR nie tylko po prostu istnieje, ale nawet rośnie, i nie tytko rośnie, ale nawet kwitnie, i nie tylko kwitnie, ale nawet układa projekt nowej Konstytucji, projekt podniecający umysły budząc nowe nadzieje w klasach uciskanych. Jakżeż po tym wszystkim nie mają się oburzać panowie z niemieckiego organu półoficjalnego? Co to za kraj wrzeszczą, jakim to prawem istnieje, i jeśli go odkryto w październiku 1917 roku, to dlaczego nie można go z powrotem zakryć, żeby po nim nawet śladu nie pozostało? I powiedziawszy to, postanowili: zakryć z powrotem ZSRR, obwieścić wszem i wobec, że ZSRR jako państwo nie istnieje, że ZSRR – to nic innego, jak tylko zwykłe pojecie geograficzne!”

Adam Schaff (1913–2006) filozof polski

Jak układać i wygłaszać przemówienia

O ludziach , O wieku , O pomocy , Wściekłość

„Pocisków, kul w nią godził grad
Ze strzelb i samopałów,
Wraz z nią jej dumny sztandar padł
Na krwawym polu chwały –
I kat, co się zwycięzcą zwie,
Pozostał na pobojowisku…
Umarła? Nie!
Niech każdy wie:
Komuna żyje mimo wszystko!”

Eugène Pottier (1816–1887) poeta francuski, działacz socjalistyczny

Źródło: Komuna żyje, tłum. Eugeniusz Żytomirski, „Życie Literackie” nr 6 (30), 16 marca 1952 http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=14357

O życiu

„Koła rządzące Polski chełpiły się „trwałością” państwa i „potęgą” armii. Okazało się, że wystarczyło krótkie natarcie wojsk niemieckich, a następnie Armii Czerwonej, by nic nie pozostało po tym bękarcie traktatu wersalskiego, żyjącym z ucisku niepolskich narodowości.”

Wiaczesław Mołotow (1890–1986) rosyjski działacz komunistyczny, polityk radziecki

Źródło: Andrzej Albert, Najnowsza historia Polski: 1918–1980, wyd. Puls, 1991, s. 313.

„Ustawa o lekach za złotówkę okazała się kiełbasą wyborczą, z której nie ma nawet kaszanki, a pozostał sam flak.”

Ludwik Dorn (1954) polityk polski

O ustawie

„Gdzież jest teraz blask Babilonu? Gdzież jest straszliwyNabuchodonozor i moc Dariusza, i ów Cyrus wielki? Zniknęli niby koła obracane siłą. Sława ich pozostała i rośnie, lecz oni obrócili się w proch. Gdzież jest kuria Juliańska, gdzie Juliańska procesja? Przeminęła, Cezarze! A byłeś najgroźniejszy, najpotężniejszy, na świecie całym. Gdzież są Mariusz i Fabrycjusz, któremu złoto było obce? Gdzież jest zaszczytna śmierć i wiekopomny czyn Paulusa? Gdzież jest boski głos Filipik, gdzie niebiański głos Cycerona? Gdzież jest przychylność Katona dla obywateli i jego gniew na rebeliantów? Gdzie jest Regulus? I gdzie Romulus albo gdzie Remus? Wczorajsza róża istnieje tylko z imienia, imiona tylko puste zostały.”

Bernard z Morlay De contemptu mundi

Źródło: De contemptu mundi (1140), tłum. Tadeusz Brzostowski

O śmierci , O sile , O gniewie

„Moja profesorka ze szkoły mówiła, że [przypadek] to chytry sposób Pana Boga na to, żeby pozostać w ukryciu.”

Marcin Bosak (1979) polski aktor

Źródło: Natalia Syrzycka-Mlicka, Poważnie niepoważny, „Playboy” nr 5, maj 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/119086.html

O Bogu

„Polityka dowództwa AK, by za żadną cenę nie pozwolić Stalinowi na wypchnięcie Polski ze zwycięskiego obozu sprzymierzonych, nie pozostała bez wpływu nie tylko na losy Polski, ale całej Europy Środkowo-Wschodniej.”

Jan Nowak-Jeziorański (1914–2005) polski dziennikarz, politolog, działacz społeczny, żołnierz AK

Źródło: Powstanie warszawskie z perspektywy półwiecza, Marian Marek Drozdowski (red.), op. cit., s. 494.

O losie

„Zbliża się chwila, w której mam pożegnać się z życiem. Ze względu na twoją pozycję i pobożność nie możesz pozostać wdowcem. Proszę, powiedz, kogo poślubisz?”

Maria Adelajda Sabaudzka (1685–1712)

do swego męża, przeczuwając własną śmierć.
Źródło: Isabelle Bricard, Leksykon śmierci wielkich ludzi, tłum. Anita i Krzysztof Staroniowie, Wydawnictwo Książka i Wiedza, Warszawa 1998, s. 12.

O śmierci , O ludziach , O książkach , O wiedzę

„Warto powiedzieć, że ci dwaj ludzie bardzo podwyższają średnią wieku… bo Chamutckich 32 lub i nawet 33 lata, a Uszakow jest zaledwie rok młodszy… pozostali są w wieku naszych siatkarzy… albo to jest zdecydowanie do zastanowienia dla naszych szkoleniowców – zdecydowanie młodsi!”

Zdzisław Ambroziak (1944–2004) polski siatkarz i dziennikarz

O ludziach , O wieku