Cytaty na temat połowa

„Przychodzi w życiu godzina – jesteś jeszcze od niej bardzo daleko – kiedy znużone oczy znoszą już tylko jedno światło, to, które piękna noc, jak dzisiejsza, tworzy i sączy wraz z mrokiem; kiedy uszy nie mogą już słuchać innej muzyki prócz tej, którą gra blask księżyca na flecie milczenia. Gdzieś w połowie niewiadomego drzewa niewidzialny ptak siląc się skrócić dzień zgłębiał przeciągłą nutą otaczającą samotność; ale otrzymywał od niej odpowiedz tak jednomyślną, odzew tak nabrzmiały ciszą i bezruchem, iż można by rzec, że zatrzymał na zawsze chwilę, której bieg chciał przyśpieszyć.”

„Ożenić się to jest pozbyć się połowy swoich praw i podwoić w zamian swoje obowiązki.”

„Widziano rządy despotyczne posługujące się tą zasłoną religii w przekonaniu, że była ona najmocniejszą podporą ich władzy; wówczas to wyposażono w sposób możliwie najbogatszy księży kosztem nędzy ludów. Przyznano im najbardziej oburzające przywileje łącznie z zasiadaniem przy tronie. Słowem, do tego stopnia rozmnożono łaski, dobra i bogactwa duchowieństwa, że połowa narodu z tego powodu cierpi i jęczy w nędzy, podczas gdy oni nic nie robiąc opływają we wszystko.”

„Kobiety dźwigają połowę nieba.”

„Kiedy miłość i ambicja zejdą się razem, są tylko połową tego, czym byłyby, gdyby istniała tylko jedna z nich.”

„Kiedy siła do walki o własne zdrowie przestaje istnieć, oznacza to koniec prawa do życia w tym świecie walki. Ona należy do silnej całości, nie słabej połowy.”

„Połowa problemów współczesnego człowieka polega na tym, że jest on wykształcony w zakresie rozumienia języków obcych i niezrozumienia cudzoziemców.”

„Nie sądzę, żeby ktokolwiek był koniecznie gotowy na śmierć. Możesz mieć tylko nadzieję, że kiedy się zbliży, poczujesz się, że powiedziałes to, co chciałeś powiedzieć. Nikt nie ma ochoty wychodzić w połowie zdania.”

„Ci, którzy z rozumem i z dzielnością nie mają nic wspólnego, a czas spędzają na ucztach i tym podobnych przyjemnościach, i to jest całe ich doświadczenie, ci, zdaje się, zjeżdżają tylko na dół, a stamtąd z powrotem do połowy drogi i na tej przestrzeni plączą się całe życie, a nie mijają tej granicy nigdy i nigdy się nie wznoszą do tego i nie patrzą na to, co jest naprawdę wysoko, i nigdy się istotnie nie napełniają tym co istnieje; więc pewnej a czystej rozkoszy nie kosztują, tylko tak jak bydło patrzą zawsze w dół i schylają się ku ziemi i ku stołom, pasą się tam i parzą, a że każdy z nich chce mieć tego więcej niż inni, więc kopie jeden drugiego i bodzie żelaznymi rogami i kopytami, i zabijają się nawzajem, bo nie napełnili tym, co istnieje, ani tego, co w nich samych jest, ani tego, co w nich jest szczelne.”

„Połowa zła na tym świecie wynika stąd, że ktoś chce się czuć ważnym.”

„Połowę życia zatruwają nam rodzice, a drugą połowę dzieci.”

„Nie możesz jeść ponad swój apetyt. Druga połowa bochenka należy do drugiego człowieka, i jeszcze trochę powinno zostać dla przypadkowego gościa.”

„Litość jest tylko połową sprawiedliwości.”

„A jeśli kiedy taki czy jakikolwiek inny człowiek przypadkiem znajdzie swą drugą połowę, wtedy nagle dziwny na nich czar jakiś pada, dziwnie jedno drugiemu zaczyna być miłe, bliskie, kochane, tak że nawet na krótki czas nie chcą się rozdzielać od siebie, i niektórzy życie całe pędzą tak przy sobie, a nie umieliby nawet powiedzieć, czego jedno chce od drugiego. Bo chyba nikt nie przypuści, żeby to tylko rozkosze wspólne sprawiały, że im tak dziwnie dobrze być, za wszystko w świecie, razem. Nie. Ich obojga dusze, widocznie, czegoś innego pragną, czego nie umieją w słowa ubrać, i dusza swe pragnienia przeczuwa tylko i odgaduje. I nie wiedzieliby, co odpowiedzieć mają, gdyby tak nad ich łożem Hefajstos z narzędziami stanął i zapytał: „Czego wy chcecie od siebie, ludzie?” Nie wiedzieliby, czego. Więc gdyby znowu pytał: „Prawda, że chcecie tak się złączyć w jedno, możliwie najściślej, żebyście się ani w dzień, ani w nocy nie rozłączali? Jeżeli tego chcecie, ja was spoję i zlutuję w jedno, tak że dwojgiem będąc, jedną się staniecie istotą (…). Miłość jest na imię temu popędowi i dążeniu do uzupełnienia siebie, do całości.”

„Przyczyną połowy naszych błędów życiowych jest to, że odczuwamy tam, gdzie powinniśmy myśleć, a myślimy tam, gdzie powinniśmy odczuwać.”

„Dla osiągnięcia celu politycznego można poświęcić w ofierze połowę ludzkości.”

„Choć więcej nie zostało, tylko jedna krowa,
Niech dzieci głodem pomrą – na kościół połowa.”

„Eelke M. Heemskerk, profesor nauk politycznych na Uniwersytecie w Amsterdamie, przeprowadził analizę europejskiej elity gospodarczej. Z jego badań wynika, że elitę ową tworzy grupa zaledwie 16 mężczyzn. Heemskerk podjął się sporządzenia jej charakterystyki: „Ten niewielki elitarny krąg generuje połowę wszystkich kontaktów handlowych wśród najważniejszych przedsiębiorców w Europie”. Zasiadają oni w 67 różnych radach nadzorczych i łączą ich firmy w jedną strukturę o 216 powiązaniach międzyzarządowych.”

„Myślę często, że na świecie nie ma chyba kobiety mądrzejszej ode mnie. Choć słyszałam wiele o królowej Wiktorii, wciąż nie sądzę, by jej życie było w połowie tak ciekawe i urozmaicone jak moje. Spójrz na mnie, ode mnie zależy los 400 milionów ludzi.”

„Sądzę, że niektórzy ludzie, o najwybitniejszych umysłach nie przeczytali nawet połowy tego ani wiedzieli tyle, co niektórzy spośród naszych miernych uczonych. I niejeden z naszych bardzo miernych uczonych mógłby zostać znacznie wybitniejszym człowiekiem, gdyby tak wiele nie przeczytał.”

„Polsce z całą pewnością należała się pełna niepodległość, bez płacenia za nią Rosji połową terytorium.”

„Hermiona zawsze używa długich, trudnych słów. Nie rozumiem połowy z tego, co mówi!”

„Tak jak napisaliśmy w liście, władze Polski zachowują się bardzo naiwnie. One wierzą w „skruchę serca” rosyjskich władz i są przekonane, że połowa Kremla nagle pokochała Polskę i Polaków, że nastąpiła „poprawa relacji” ze stroną rosyjską. Może mi pan podać definicję „poprawy relacji”, reżimem KGB? W psychice tych ludzi nie ma miejsca na „dobre relacje”. Oni uznają tylko dwa rodzaje relacji: albo kogoś kontrolują, albo ktoś jest ich wrogiem. Taka jest ich mentalność.”

„Być może dlatego tak dobrze się tu czuję, że znam także drugą stronę świata – i ponura klimatyzacja w hotelu jest połową yin i yang natury, której drugą połową jest zielony krajobraz malezyjskiej dżungli. I w jakiś magiczny sposób łączą się ze sobą, stanowiąc całość. I być może dlatego nie potrafię wybrać żadnego z nich na stałe, bo zawsze brakuje mi jakiegoś elementu z tego drugiego świata.”

„(…) życie ludzkie dzieli się na dwie połowy. Druga upływa wyłącznie pod znakiem przyzwyczajeń, jakie nagromadziły się w pierwszej.”

„(…) gdybyśmy mieli ogony, połowa z nas kręciłaby się za nimi przez cały dzień i próbowała je sobie odgryźć.”

„Tego roku zima postanowiła być wyjątkowo podstępna. Długo czekała na właściwy moment, tocząc wielce wyrachowaną wojnę psychologiczną, aż wreszcie, mniej więcej w połowie grudnia, sypnęła śniegiem aż miło i odniosła spektakularny sukces. Drogowcy byli bardzo zaskoczeni. Nikt natomiast nie był zaskoczony zaskoczeniem drogowców i chyba tylko dlatego obyło się bez zamieszek.”

„Mężczyzna ani w połowie nie potrafi tak kłamać i przysięgać jak kobieta.”

„W nieszczęściu i rozpaczy, kiedy wydaje się, że zapadnie wieczna noc, nadzieja spływa wraz z uświadomieniem, że towarzyszem nocy jest dzień, że ciemności zawsze ustępują przed światłem, a śmierć rządzi tylko połową stworzonego świata, życie zaś drugą połową.”

„Oddałem na was głos, bo to ponoć się opłaca,
Pytam się was – kurwa, gdzie jest obiecana praca?!
Nie dostałem nie oprócz moralnego kaca,
Bo połowa wyjechała stąd i nie zamierza wracać”

„(…) nic się nie znasz na wędkarstwie, Jolanto. Tu nie liczy się połów, tylko proces.
– Ciekawe, jak byś proces zeżarł na kolację, gdybym do sklepiku nie poszła. Takie to wakacje z tobą! Siedzi nad rzeką, kijem kiwa, a nocą wóda z kolegami.”

„Wszystko, co kocham, traci na wartości połowę, jeśli nie ma Cię obok mnie, aby dzielić to ze mną.”

„Panie marszałku, wysoka izbo, gdyby choć połowa informacji w mediach na mój temat była prawdziwa, już dawno z obrzydzenia dla samego siebie dokonałbym uroczystej egzekucji i samobójstwa, strzelając sobie w łeb na rynku Starego Miasta.”

„Żydowski Związek Wojskowy powstał w listopadzie 1939 roku (…) Utworzyli go oficerowie i podoficerowie Wojska Polskiego, którzy jeszcze nie dawno bronili Warszawy. Którzy po triumfalnej defiladzie wojsk niemieckich w Warszawie w obecności Hitlera i po niemieckim wezwaniu do rejestracji nie ujawnili się, pozostali w konspiracji. W grudniu 39 pierwszych 39 złożyło przysięgę na ręce rabina i otrzymało od Polaków 29 pistoletów. W powstaniu stanowili już wraz z prawicową organizacją młodzieży „Betar” ponad połowę walczących w getcie. Byli od początku oficjalną częścią Polski Podziemnej. Działali w ramach powstałej 9 września Organizacji Bojowej Korpus Bezpieczeństwa podległej generałowi Władysławowi Sikorskiemu. Działały w niej żona i córka Sikorskiego. To one przewiozły raporty i dokumentację o hekatombie zbrodni dokonywanej przez Niemców na polskich Żydach i dzięki temu, gen. Sikorski już jako premier i wódz naczelny mógł przedstawić je prezydentowi USA Rooseveltowi i żądać szantażowych nalotów na centralne miasta niemieckie w obronie ginących Żydów polskich. Niestety bezskutecznie.”

„Gdy czytamy o obscenicznych historiach, niecnych uczynkach, okrutnych i poprzedzonych torturami egzekucjach, nieustannej chęci zemsty, którą wypełniona jest ponad połowa Biblii, dochodzimy do wniosku, że należałoby ją raczej nazwać słowem demona niż słowem bożym. Służyła (…) ona korupcji i brutalizacji rodzaju ludzkiego.”

„W drugiej połowie roku wydarzą się dwie rzeczy, które poważnie tąpną polską gospodarką. Zwycięzcą wyborów prezydenckich zostanie Bronisław Komorowski. Wbrew pozorom nie oznacza to jednak tryumfu Platformy Obywatelskiej. To będzie nokaut dla PO. Druga połowa tego roku będzie fatalna gospodarczo dla Polski, głównie jeśli chodzi o pozycję złotówki.”

„My, ludzie z Ameryki Łacińskiej, umieramy przeciętnie w wieku lat 35; wy żyjecie ponad 65 lat. Czy masy niepiśmiennych, głodnych i dręczonych chorobami chłopów z Boliwii, Haiti czy Wenezueli, wczoraj zaś jeszcze i z Kuby są częścią tej samej „zachodniej cywilizacji” co i wy? Jakaż to cywilizacja, w której mogą dziać się podobne rzeczy?… Ustalamy to raz na zawsze: należymy do ludów głodnego świata. Czy ludy te zamieszkują Afrykę i Azję, czy Amerykę Łacińską, nie czyni to zbyt wielkiej różnicy… Śmierć poniesiona w 35 roku życia w Ameryce Środkowej w czasie pracy dla koncernu owocowego nie różni się tak bardzo od śmierci poniesionej w Afryce Południowej w czasie pracy w kopalni diamentów… Brak zaś umiejętności czytania jest takim samym brakiem w każdym języku… Prawie połowa nas, mieszkańców Ameryki Łacińskiej to takie właśnie prymitywne stworzenia – jesteśmy niepiśmienni.”

„Ruś znalazła się w jednej z ziem pierwotnie polskich, w ziemi Lachów, dokąd po najeździe mongolskim w połowie XIII wieku zaczęły napływać immigracja ruska; w podobnyż sposób zruszczyła się znacznie ziemia Grodów Czerwieńskich. Obie te krainy nazywano następnie razem Rusią Czerwoną i nazwa ta utarła się. Dzieła zruszczenia dokonała unja brzeska. Aż do roku 1569 bardzo niewiele tedy Rusi należało do królestwa polskiego; dopiero w owym roku przyłączyły się do Polski dobrowolnie ziemie południowo-ruskie, Podole, Wołyń, Podlasie, Bracławszczyzna i Ukraina, ażeby uzyskac prawo polskie publiczne bez względu na to, czy dojdzie do skutku ściślejsza unja Polski z Litwą; opuszczali W. Księstwo Litewskie, prosząc o obywatelstwo polskie, a Zygmunt August przychylił się do tej prośby. Geneza panowania naszego nad Rusią tkwi tedy w tem, że jedni Rusini osiedlili się na naszej ziemi, a drudzy sami wprosili się do państwa polskiego. Ani jednego Rusina nie przyłączono do Polski nigdy przemocą”

„Bycie w połowie chrześcijaninem, a w połowie człowiekiem świata czyni was w jednej setnej chrześcijaninem, a cała reszta należy do świata.”

„Przykro mi to mówić, ale wy, ekonomiści, nie rozumiecie, jak działa świat. Mam doktorat z metalurgii, w Kobe Steel pracuję od prawie trzydziestu lat, zatem wiem co nieco o produkcji stali. Moja firma jest jednak teraz tak duża i skomplikowana, że nawet ja nie rozumiem połowy rzeczy, które się w niej dzieją. Co do innych menadżerów – z doświadczeniem w rachunkowości i marketingu – oni w zasadzie wiedzą niewiele. Mimo to nasz zarząd rutynowo akceptuje większość projektów przedstawianych przez naszych pracowników, bo wierzymy, że oni pracują na rzecz firmy. Gdybyśmy zakładali, że wszyscy są tam dla promocji własnego interesu i kwestionowalibyśmy motywacje naszych pracowników, firma by stanęła, bo poświęcalibyśmy cały czas analizie propozycji, których tak naprawdę nie rozumiemy. Po prostu nie da się prowadzić dużej biurokratycznej organizacji czy to będzie Kobe Steel, czy rząd, założywszy, że wszyscy w niej działają tylko na własną korzyść.”

„Niepodobna przyjąć, aby zanikła nasza wolna wola, więc sądzę, że może być prawdą, iż los w połowie jest panem naszych czynności, lecz jeszcze pozostawia nam kierowanie drugą ich połową lub nie o wiele mniejszą ich częścią. Widzę w nim podobieństwo do rwącej rzeki, która gdy wyleje, zatapia równiny, przewraca drzewa i domy, zabiera grunt w jednym miejscu, układa w innym, każdy przed nią ucieka, każdy ustępuje przed jej wściekłością, nie mogąc jej się oprzeć. Lecz chociaż taką jest rzeka, nie znaczy, że ludzie, gdy spokój powróci nie mogli zabezpieczyć się groblami i tamami w taki sposób, żeby ona, przybierając później, albo popłynęła kanałem, albo żeby jej impet nie był tak nieokiełznany ani tak szkodliwy.”

„Odeszła moja młodość
Gdzieś za góry, lasy
A może to ja odszedłem
Gubiąc po drodze
Lata i wspomnienia
I dotarłem
Do takiej krainy
Gdzie nie straszne
Lata pozostawione
Ani zaschnięte róże
W staroświeckim wazonie
Ocierałem się o czas
Jak o płot przy drodze
Teraz patrzę
Na jego resztki
W połowie spróchniałe
l czekam
Aż wicher czasu
Powali mnie
Wraz z nim”

„Pensja spadła mi o połowę, ale znikł wrzód żołądka. Znów mogłem się obżerać w drogich restauracjach – tyle, że nie było mnie na to stać.”

„Pewnego dnia w kościele Pokoju Chrystusowego zobaczył stare retabulum, które zdawało się doskonale pasować do jego poglądów. Na retabulum widniał nagi człowiek szarpany przez anioła i diabła za ramiona. Anioł próbował zaciągnąć go do nieba, gdzie czekała na niego Trójca Przenajświętsza oraz reszta aniołów i błogosławionych; natomiast diabeł chciał go zawlec do piekła, z którego nawoływały go inne diabły, włochate, uszate i zezowate, tańczące między płomieniami i żarem. Człowiek, o włos od rozdarcia na połowy i nie będący w stanie opowiedzieć się za jedną bądź drugą stroną, patrzył przed siebie ogłupiały. Któż mnie wpakował w ten spór?, zdawał się mówić. Fabregas czuł z nim pełną solidarność”

„Prowincja jest największym przegranym transformacji. Wraz z przyłączeniem się do Unii dostanie jeszcze cios na dobitkę. Przecież reguły unijne nadal będą gnębiły rolnictwo, które i tak leży na łopatkach. Na Węgrzech upadnie około połowy miliona drobnych rolników. Pół miliona rodzin! Unia popiera tylko duże gospodarstwa, drobni rolnicy nie wytrzymają konkurencji mocno dotowanych zachodnich producentów. Boli mnie, gdy o tym myślę, boli, że w moim kraju utrwala się głębokie podziały między warstwami społecznymi. Pozbawieni szans ludzie z prowincji wychowują potomstwo pozbawione szans, a elity reprodukują same siebie. Taki porządek społeczny głęboko narusza moje poczucie sprawiedliwości i jest dla mnie całkowicie nie do przyjęcia.”

„Wiekuista Bitwa może się zatem toczyć między Bogiem a Jego Wrogiem lub między dwoma połowami Boga. My, ludzie, odbieramy owe wojny jako rozgrywające się w naszym wnętrzu.”

„Jeśli nasi utrzymają koncentrację… to dokładnie w połowie seta… no może po połowie seta i jeśli Rosjanie grać będą tak jak teraz to faworytem do wygrania tego meczu będą Polacy!”

„Przecież prawdziwe spiski też się zdarzają. Tylko że o nich wcześniej czy później dowiadują się wszyscy. Bo kończą się fiaskiem właśnie dlatego, że wszyscy już o nich wiedzą. A kiedy kończą się sukcesem, po prostu przechodzimy nad nimi do porządku dziennego. (…) Np. loża masońska P2. (…) To był w gruncie rzeczy spisek mający na celu przejęcie władzy. Bardzo udany – połowa spiskowców jest dziś we włoskim rządzie.”

„Na własne oczy przekonałem się, że Dziki Zachód naprawdę wciąż istnieje – połowa członków naszej ekipy nosiła przy sobie broń. Rewelacja!”

„Kocham literaturę ponad wszystko, ale nie podoba mi się pomysł bycia pisarzem zamkniętym w swojej wieży z kości słoniowej, odciętym od reszty świata. Nie napisałbym połowy swoich powieści, gdyby nie dziennikarstwo, gdyby nie moje felietony czy reportaże.”

„Czy 21 lat to za mało, by zbrodniarz się zmienił? Statystycznie w Norwegii starcza. Czy starczy Breivikowi – nie wiadomo. Ale wiadomo, że mimo dużej migracji Norwegia jest jednym z najbezpieczniejszych krajów. Tylko co piąty więzień wraca tam za kraty, choć na 100 tys. ludzi w luksusowych więzieniach przebywa zaledwie 69 osób. W Ameryce i Anglii ponad połowa skazanych znów popełnia przestępstwo, choć wskaźnik karceryzacji jest kilkunastokrotnie większy, a więzienia są dużo mniej przyjemne. Dla społeczeństwa ważne jest, by kara była skuteczna – nie mała lub duża.”

„Właściwe zrozumienie tego, co dzieje się w Brazylii, ale także w innych krajach Ameryki Łacińskiej wymaga przyjrzenia się środowiskom wojskowym. W wyższych szkołach wojennych wykłada się pewną filozofię polityczną, która daje uproszczoną wizję świata, podzielonego na połowę kapitalistyczną, dysponującą wszystkimi wartościami, i połowę socjalistyczną, posiadającą jedynie antywartości… Tu właśnie jest niebezpieczeństwo: w imię antykomunizmu dochodzi się do absurdów. I zbrodni.”

„Z kolegami słuchał rapu od lat,
ale połowa nowych rzeczy to już chyba nie rap dla niego,
zna Biggiego, wie, że niebo to limit,
nie świadczą o nas nasze plany, ale co z nimi robimy.”

„Specjaliści twierdzą, że osuszanie Nowego Orleanu potrwa 80 dni. Prezydent Bush powiedział: „80 dni? To prawie połowa moich wakacji!””

„Lubię budzić się z poczuciem, że mogę wszystko. Nawet, jeżeli nie mogę. Być może ktoś zarzuci mi, że to, co zaraz powiem, to jedynie puste frazesy, ale uwierzcie mi, że pozytywne nastawienie do życia naprawdę stanowi o połowie naszego sukcesu. Druga połowa to wysiłek, który należy włożyć w to, by zrealizować swoje pragnienia.”

„Pierwszą połowę życia rujnują nam rodzice, a drugą dzieci.”

„Jung zauważył, że wszelkie spełnione życzenia pod adresem psychiki opierają się na zasadzie „coś za coś”. Psychika lubi robić interesy. Jeśli, na przykład, jakaś część was jest niezwykle leniwa i nie chce się jej pracować, to nawet najbardziej stanowcze noworoczne postanowienie poprawy niewiele zdziała. Poskutkuje, jeśli powiecie do swojej leniwej połowy:
– Pozwól mi popracować przez godzinę, a wtedy ja pozwolę ci się byczyć przez następną godzinę, zgoda?”

„Na koniec opowiem anegdotę o stanie wojennym, ale uprzedzam, że jest prawdziwa, gorzka i przewrotna. Wezwał mnie kiedyś wysoki urzędnik resortu kultury. Straszył, mówił, jakie mają na nas haki, a w końcu zapytał, po co występuję w kościołach. Odpowiedziałem, że wszystko jest takie szare, a tam widzę same uduchowione twarze. A on na to: „Co pan pier…, przecież połowa to nasi!””

„W pierwszej połowie 1968 r. ujawniła się agresja przeciw ustrojowi i władzy w Polsce sił rewizjonistycznych, syjonistycznych i reakcyjnych. Z nasilenia takiego ataku mieliśmy do czynienia w tym czasie zresztą nie tylko w Polsce. W Polsce atak ten został bardzo szybko udaremniony w wyniku aktywności politycznej i zaangażowania patriotyczno-socjalistycznego partii i jej sojuszników.”

„Warszawę należy uznać za centrum polskiej konspiracji, polskiego podziemia, Polski Podziemnej, czy po prostu Polski Walczącej, by użyć tych określeń, zamiast mówić o centrum polskiego ruchu oporu, który to termin niemal powszechnie jest odrzucany przez byłych żołnierzy AK. Wiemy już, że od czerwca 1940 r. w Warszawie znajdowało się dowództwo i sztab największej wojskowej organizacji konspiracyjnej, czyli ZWZ (przemianowanej w lutym 1942 r. na Armię Krajową). Miały tu swoje siedziby również dowództwa i sztaby wszystkich innych podziemnych organizacji wojskowych o zasięgu ogólnopolskim. Także kierownictwo cywilnego oporu znajdowało się w Warszawie. Tu działały władze naczelne konspiracyjnych partii i stronnictw politycznych, a także podziemnych organizacji społecznych i zawodowych, by wspomnieć choćby o Radzie Pomocy Żydom czy Tajnej Organizacji Nauczycielskiej. Warszawa była bez wątpienia centrum podziemnego ruchu wydawniczego. Jak obliczyła Stanisława Lewandowska na 1 257 tytułów prasy konspiracyjnej ze stwierdzonym miejscem wydania aż 690, a więc więcej niż połowa, ukazało się w Warszawie. Tu również wydano większość z 1 069 zwartych druków konspiracyjnych, zarejestrowanych w bibliografii Władysława Chojnackiego.”

„System przymusowych ubezpieczeń emerytalnych, który ma zapewnić utrzymanie osobom starszym z podatków na osoby zarabiające (ludzi młodych) ma szczególnie szkodliwy wpływ na więzi między rodzicami, dziadkami i dziećmi. Osoby w podeszłym wieku nie potrzebują już pomocy swoich dzieci, jeśli nie zgromadziły środków na starość a młodzi (którzy mają mniej zgromadzonego bogactwa) muszą utrzymywać starych (którzy w normalnych warunkach dysponują większymi rezerwami środków) zamiast odwrotnie – tak jak zwykle w rodzinie. Oprócz tego więc, że ludzie decydują się na posiadanie mniejszej liczby dzieci – co potwierdza fakt, że od wprowadzenia nowoczesnej polityki bezpieczeństwa socjalnego wskaźnik urodzeń spadł o połowę, zmniejszył się także szacunek, którym młodzież tradycyjnie darzyła osoby starsze. Nasiliły się też zjawiska wskazujące na rozpad i nieprawidłowe funkcjonowanie rodziny: liczba rozwodów, nieślubnych dzieci, rodziców wychowujących samotnie dzieci, osób samotnych, aborcji, a także przypadków znęcania się nad dziećmi, przypadków złego traktowania rodziców i współmałżonka, życia według alternatywnych wzorców.”

„Sekundy dzielą nas od końca pierwszej połowy. Dokładnie 4 minuty.”

„Dziennikarz: David Byrne kiedyś opisał twoją muzykę jako „transcendentalna nostalgia”. Wiem, że nie lubisz etykietki z napisem nostalgia, ale jaka jest twoja odpowiedź, gdy ludzie przedstawiają cię w ten sposób?
Sufjan Stevens: Uważam, że moja muzyka nie jest bardzo współczesna. Tam jest coś romantycznego, wokół formy i dźwięku starego świata. Nawet w estetyce i opakowaniu płyt, jest coś z połowy wieku. Nie przeszkadza mi to, ale nie mam wiele szacunku do nostalgii czy sentymentalizmu. Lubię nie móc się doczekać i podoba mi się idea istnienia tu i teraz. Lubię filozofię teraźniejszą. Myślę, że moja muzyka jest kompresją nostalgii i modernizmu i taki rodzaj neo-futurystyczny o znaczeniu religijno-apokaliptycznym.”

„(…) z każdej uczelni wyrzucali mnie za brak postępów w nauce. Z aktorskiej również. Jan Świderski, który był opiekunem mojego roku powiedział, że egzaminatorzy pomylili się, przyjmując mnie do szkoły teatralnej i wyrzucił mnie w połowie studiów. Powiedział, że jestem jeszcze na tyle młody, że sobie poradzę.”

„W połowie łanu ryczący bawół zatchnął się i zrezygnował, rączy jeleń zaś znikł osłonięty krzewami tarniny i dzikich róż.”

„Zdecydowałam, że moja szklanka będzie zawsze do połowy pełna, nigdy do połowy pusta.”

„Tamta połowa była skuteczna dla Hiszpanów.”

„Od dawna twierdzę, że PiS to sekta. Problem w tym, że PO to gang. Właśnie na tym polega nieszczęście polskiej sytuacji – inkwizytor kontra mafioso, sekciarze przeciwko gangsterom. Pan Davies oczywiście dostrzega tylko właściwą połowę tego nieszczęścia.”

„I tu znowu zwrot do premiera Jarosława Kaczyńskiego, który powiedział, że będzie nakładał karne podatki dla przedsiębiorców, którzy nie będą odpowiednio zagradzać pracowników. Najbardziej karny podatek powinien zostać nałożony na polityków, którzy z wynagrodzenia pracowników płaconego przez pracodawców zabierają połowę.”

„Pesymista powie, że szklanka jest do połowy pusta, a optymista, że do połowy pełna. Wiecie, co ja o tym myślę? Że ta szklanka nie jest w połowie ani pełna, ani pusta, tylko że to jest zła szklanka. Wyraźnie za duża. Takie jest moje zdanie. – Tutaj jak zwykle zawiesiła głos, żeby dotarł do nas sens jej słów, po czym ciągnęła: – A wiecie, o czym to świadczy? Że jestem pragmatykiem! To znaczy osobą o praktycznym, zdroworozsądkowym podejściu do życia. Takich ludzi nazywa się pragmatykami i ja właśnie taka jestem, do problemów życiowych podchodzę praktycznie. Więc jeśli nie wiecie, czy wasza szklanka jest w połowie pusta, czy w połowie pełna, może lepiej się zastanówcie, czy po prostu nie jest ona za duża. Rozumiecie, do czego zmierzam? Nie chodzi o to, co myślicie o swojej szklance, ale o to, co z nią zrobicie. Powtarzam, że powinnyście ruszyć tyłek z miejsca i wziąć sobie inną szklankę! I zawsze pamiętajcie: odpowiedź to tylko zwykłe słowo. Rozumiecie? Drzwi do sukcesu są oznaczone nalepką z napisem: PCHAĆ! Nie da się zostawić odcisków swoich stóp w piasku czasu, jeśli się nie nosi obuwia roboczego.”

„Kapitalizm w Polsce przypomina dziś do złudzenia niedobrane stadło małżeńskie, w którym małżonek starzec poślubia młodą, pełną życiowego wigoru i młodzieńczych pragnień małżonkę. Młoda oblubienica – to Polska. Polska przeludniona, Polska z blisko półmilionowym przyrostem naturalnym rocznie, z 8 milionami „zbędnych” na wsi i milionem bezrobotnych w miastach, z milionem dzieci bez szkół, z dochodem społecznym niższym niż przed wojną i o połowę skurczonym w porównaniu z latami lepszej koniunktury. A więc Polska pełna sił żywotnych, pełna drzemiącej energii, lecz jeszcze pełniejsza niezaspokojonych, palących potrzeb.”

„Kochać jest łatwo. To, można powiedzieć jak z samochodem: wystarczy włączyć silnik, dodać gazu i wyznaczyć sobie cel podróży. Ale być kochaną to tak jak przejażdżka z kimś innym, jego samochodem. Nawet jeśli uważasz tego kogoś za dobrego kierowcę, zawsze pozostaje jakiś podskórny strach, że może się pomylić, a wtedy w ułamku sekundy wystrzelicie oboje przed przednią szybę na spotkanie śmierci. Być kochaną może oznaczać największy koszmar. Bo miłość to rezygnacja z panowania nad własnym losem. A co się stanie, jeśli w połowie drogi postanowisz zawrócić albo skręcić w bok, a nie masz na to jako pasażer żadnego wpływu?”

„Sypiam, sypiam, raptem słyszę, coś mnie kąsa. wykrzesuję ogień, i cóż! – okazuje się, Jan Mikołaj za nogę. Już ledwie nie połowę nogi zjadł! Zamordowałem go, odwrócił się na inny bok, znów usnął.”

„Nieudana operacja to połowa udanej sekcji.”

„Polski ład społeczno-ekonomiczny to jeden z najbardziej niesprawiedliwych ustrojów społeczno-ekonomicznych w Europie drugiej połowy XX wieku.”

„Na sex-appeal składa się w połowie to, co kobieta ma, a w połowie to, co myślą, że ma.”

„Była to najsłabsza pierwsza połowa w tym meczu.”

„W pierwszej połowie byliśmy równorzędnym partnerem do gry…”

„Kryzysy finansowe krążą po świecie (…) W świecie pieniądza wciąż niby obowiązują mechanizmy rynkowe – dokąd jednak zmierza ta wielka fala spekulacji? (…) Majątek dzisiejszych miliarderów odpowiada PKB krajów zamieszkałych przez połowę ludzkości. Czy naprawdę o to nam chodzi?”

„Przypadek rządzi ponad połową naszych działań, a my kierujemy resztą.”

„Niczego za bardzo nie chcieć, do wszystkiego zachować dystans. Nawet do spraw ważnych. Wtedy z każdego zwycięstwa można cieszyć się podwójnie, a porażką martwić się o połowę mniej.”

„Powroty są zawsze trudne. Droga na szczyt, to połowa sukcesu, trzeba jeszcze zejść.”

„Do istot, które kochałem bardziej niż bardzo zaliczam „Dar Przemyśla” (…) Żyję z połową duszy, ta druga połowa leży na wraku lub we wraku „Daru Przemyśla” na kubańskiej plaży, gdzie (…) został on bezmyślnie, nonszalancko, jak własność państwowa, rozbity na progu rafowym 80 metrów od suchego lądu, przy doskonałym wietrze ENE 4°B i idealnej widzialności. Wygląda to tak, przy innym spojrzeniu na sprawę, jakby ten jacht nie mógł żyć beze mnie, jakby połowa mojej duszy zadomowiona w nim zrewoltowała się, brzydziła się dotykiem steru jachtu tych rąk, które wydarły go moim. Często wydaje mi się, że ten jacht popełnił samobójstwo (…) przy wraku została połowa mojej duszy, a ta druga, zdumiona nieszczęściem tamtej, nie może się pozbierać do dzisiaj. Nikt nie postawił pomnika czy choćby kamienia przy wraku, czas zdrapał nazwę z burty, nikt tutaj nie uronił jednej łzy, bo dla wszystkich w Przemyskim OZŻ jacht był przedmiotem, a nie istotą, jak dla mnie; ten jacht rodził się na moich oczach, z moich marzeń i nadziei, i nim został zwodowany był już otoczony moim gorącym uczuciem. Niech te słowa będą hołdem dla jachtu w każdą rocznicę jego zagłady, już nieważne czy w wyniku samobójstwa, czy morderstwa. Niech te słowa zastąpią mu kamień przygrobowy z opisem jego czynów. Wspomnienie o „Darze Przemyśla” zakończę marszem żałobnym z III Symfonii „Eroica” Beethovena i westchnieniem: Okręcie mój kochany, rozumiem to, że nie mogłeś żyć beze mnie, ale nie rozumiem tego, jak ja mogę bez ciebie żyć.”

„Londyn w niedzielny wieczór, kiedy wszystkie żarówki są do połowy umazane niebieską farbą, jest miejscem odrażającym. Tylko długie ulice w kolorze błota, a światła dziennego i niedostatecznego oświetlenia jest akurat tyle, żeby widać było nagie niebo, niewypowiedziane zimne i płaskie.”

„Pinochet „Najwyższym Dowódcą Narodu”! Ileż pochlebstw, nacisków, gróźb i intryg musiał użyć, by uzyskać od pozostałych trzech członków junty zgodę na ten dziwny tytuł? Jedno jest pewne: Pinochet tylko wtedy będzie zadowolony, kiedy wydusi od junty rezolucję proklamującą go prezydentem republiki. I jeszcze jedno jest pewne: jego koledzy, jak dotąd, nie wyrazili na to zgody. Ale wiemy, jak jest uparty i znamy jego zdolność do intryg… Nie spocznie w połowie drogi. Jego celem jest prezydentura republiki ze wszystkimi atrybutami władzy wykonawczej, choćby dla osiągnięcia tego miał wyrzucić przez okno Merina, Leigha i Mendozę”

„Decyzja teherańska zapadła wbrew wszelkim przedwojennym traktatom oraz wbrew Karcie Atlantyckiej z 14 VIII 1941 r., która deklarowała nieuznanie przez Stany Zjednoczone i Wielką Brytanię żadnych nabytków terytorialnych uzyskanych przemocą. W ten sposób Polska, kraj, który pierwszy stawił czoło Niemcom Hitlera, stracić miała ponad połowę swych ziem, za co po zakończeniu wojny winna była otrzymać rekompensatę na zachodzie. Rekompensata ta nie była jednak do końca ustalona i wiele jeszcze mogło się zmienić: dzielono wszak skórę na żywym wciąż niedźwiedziu.”

„A uczone obiady? Znasz może to imię,
Gdzie połowa nie gada, a połowa drzymie;
W którym król musi wszystkie zastąpić ekspensa
Dowcipu, wiadomości i wina, i mięsa.”

„Dla nas najważniejsze jest by być widocznym, a dla oglądających nas dzieciaków by się dobrze bawić. To wszystko, czego chcemy. Czujemy się bardzo przygnębieni jeśli ludzie nudzą się gdy my jesteśmy dopiero w połowie drogi przez drugi zestaw. Wtedy nagle słyszą Arnolda Layne, i wariują na nowo.”

„W tej chwili jestem po wstępnych rozmowach w powiatach z kilkoma byłymi i obecnymi członkami Samoobrony, którzy razem ze mną kilka lat temu budowali tu Samoobronę. Chcą się przyłączyć. Problem w tym, że jeśli nie uda mi się założyć struktur Samoobrony RS w ponad połowie powiatów, zjazdu wojewódzkiego nie będzie.”

„Ciągle uważam, że byciu córką Chaplina zawdzięczam występ w połowie moich filmów. Kocham to. Odbieram bardziej jako rodzaj zabezpieczenia, niż czegoś złego. Nie chcę zapominać, że był moim ojcem.”

„Katastrofa to nie śmierć połowy ludzkości w wojnie atomowej. Katastrofa to życie całej ludzkości pod panowaniem ustroju komunistycznego.”

„Nie jestem audiofilem. Muzyki mogę słuchać nawet przez radio samochodowe. Uwielbiam to nawet, bo bardzo dużo podróżuję – ponad połowę tygodnia jestem poza domem. Kiedy się budzę, najpierw ustalam, gdzie jestem.”

„Każdy przecież początek
to tylko ciąg dalszy,
a księga zdarzeń
zawsze otwarta w połowie.”

„Kto nie odeprze pokusy natychmiast, jest już w połowie zwyciężony.”

„O, nogi moje!
Choćby was rzeźbą przybrano bogatą,
choćbyście mędrców zwiedzali pokoje,
choćbyście dłuższe, wyższe były o połowę, —
zawszeście nogi, nogi!… drewniane, stołowe!”

„Najlepszą połową męstwa jest dyskrecja. Właśnie tą połową uratowałem całe moje życie.”

„Połowę, najpiękniejszą połowę życia traci człowiek, który nie kochał namiętnie.”

„Ponieważ kobiety stanowią połowę kraju, muszą współpracować na polu społecznym i ekonomicznym z mężczyznami, z korzyścią dla zrównoważonego rozwoju Bangladeszu.”

„Duże wrażenie zrobiła na mnie ostatnio Agnieszka Chylińska, to w jakiś sposób się rozwinęła i w dalszym ciągu rozwija. Pamiętam jej debiut z zespołem O. N. A. w połowie lat 90. – w tej chwili widzę ogromną różnicę, wielką dojrzałość, jeśli chodzi o śpiew i teksty.”