Cytaty na temat niebo

„Opuszczone, stawały się w mniemaniu okolicznej ludności siedliskiem duchów, upiorów, nawet Złego. A później odchodziły cicho, stopniowo, tracąc skrzydła, dachy, ściany… Aż na wzniesieniach pozostawały tylko upiorne szkielety, rysujące się na tle nieba. Potem słychać było jedynie szum wiatru…”

„Choćbyś poznał ziemię całą
Milion gwiazd jeszcze zostało!
Choćbyś gwiazdy znał na niebie,
Jeszcze musisz znać… sam siebie.”

„Nie chcę iść do nieba! W piekle można spotkać ciekawszych ludzi.”

„Odpoczniemy w niebie.”

„Miłość Boga jest przedsmakiem nieba.”

„Niejeden przedsiębiorca dziękuje niebu za biedę, która mu wskazała, że najlepszy kapitał ma w swojej głowie, a nie w pożyczkach bankowych.”

„Może dlatego utarło się, że niebo jest nad nami, a piekło pod, gdyż chcąc dojść do raju, trzeba wznieść się ponad własne słabości, podążając w piekielne czeluście – wystarczy staczać się w dół.”

„Choroby, pokusy, kłopoty są także krzyżami, które prowadzą do nieba.”

„Przykazania Boże są jak znaki drogowe wiodące do nieba, jak napisy z nazwami umieszczone na rogach ulic, żebyśmy wiedzieli, którędy idziemy.”

„Niechaj Maryja trzyma nas wszystkich w wytrwałości i prowadzi nas na drodze do nieba.”

„Nic piękniejszego nad niebo, które przecież ogarnia wszystko, co piękne.”

„Pobożna modlitwa jest jakby złotą drabiną sięgającą do nieba, po której wchodzi się do Boga.”

„To kraj diabelski (…). Niebo śliczne jak Twoja dusza, ziemia czarna jak moje serce.”

„Wszystkie stworzenia, które są pod niebem, każde zgodnie ze swą własną naturą, służą, znają i są posłuszne swemu Stwórcy lepiej niż ty.”

„Lepiej bez celu iść naprzód niż bez celu stać w miejscu, a z pewnością o niebo lepiej, niż bez celu się cofać.”

„Żeby się dostać do nieba. Jakby tam było dobrze.”

„Człowiek został stworzony dla nieba, szatan złamał drabinę, która tam prowadziła.”

„Wierzę, że wszystko, co robisz źle,
odwróci się od ciebie,
Wszystko, co robiłem, było złe, i
jestem gotów odpowiedzieć za to,
jednak w głębi serca wierzę, że robię dobrze,
dlatego czuję, że zmierzam wprost do nieba…”

„Mówią, że niektórych gwiazd, które widzimy na niebie, tak naprawdę już tam nie ma. Ich światło płynie do nas przez miliony lat, a my patrząc na niebo, spoglądamy w przeszłość, w minioną chwilę, kiedy gwiazdy wciąż tam były. „Co robi gwiazda, gdy przestanie świecić?” – pytam samego siebie. „Może umiera?”. „O, nie!” – odpowiada głos w mojej głowie. „Gwiazda nigdy nie umiera. Gwiazda po prostu zamienia się w uśmiech.””

„Dzięki pragnieniu latania, "przede wszystkim wznoszenia się", tancerze stali się, podobnie jak aniołowie, "ogniwem łączącym człowieka i Boga, niebo i ziemię.”

„Muzyka dziurawi niebo.”

„– „Niebo nie zna wściekłości, jak miłość zamieniona w nienawiść, ani piekło takiej furii, jak zraniona kobieta”.
Spojrzałam na niego zdziwiona.
– Mówisz na podstawie własnego doświadczenia? W świetle księżyca zobaczyłam, że uśmiecha się lekko.
– Cytuję Williama Congreve’a.
– Och.
– Zastanawiałam się przez chwilę.
– Ale, wiesz, czasami zraniona kobieta ma powody, żeby się wściekać.
– Mówisz na podstawie własnego doświadczenia?”

„Naród nasz ma w sobie dużo uczuciowych popędów i odruchów. Niekiedy za nimi idzie. Powstają z nich dzieła sztuki, wielkie i wzniosłe porywy, potężne zwycięstwa. Są one kwiatami naszych dziejów i kultury narodowej, ale aby te kwiaty mogły wyrosnąć, ziemia musi być owładnięta, opanowana i wypracowana. Musimy czuwać nad nią i trzymać ją „obiema dłońmi” w swej spokojnej, trzeźwej myśli, woli i sercu. (…) I naszym narodowym być albo nie być jest nakaz władania sobą, spokój, równowaga, trzeźwość, umiejętność rządzenia wszystkimi swymi porywami, odruchami, namiętnościami, skłonnościami i uczuciami. W obliczu szczytów, które dziurawią niebo i wyciągają swe ramiona w bezkresy, można niekiedy ulec nieładowi uczuć. Tymczasem kto chce wejść na szczyt musi zaczynać od dołu, a potem iść krok za krokiem, nie przyspieszając go. Zły to taternik czy alpinista, który zaczyna wspinaczkę w góry od zrywu i wielkiego wysiłku. Dobry – idzie krok za krokiem, powoli, spokojnie. Możemy się tutaj uczyć jak kierować sobą, rodziną swoją, narodem i państwem. To musi być cierpliwy, spokojny krok za krokiem. Wypadnie niejednego się wyrzec, niejednego sobie odmówić, niejedno w sobie opanować. Trzeba będzie zdobyć się na cierpliwość i umiejętność koordynowania wszystkich swoich porywów. (…) Każdy, kto chce władać państwem, narodem, Kościołem czy rodziną musi naprzód nauczyć się władać sobą.”

„(…) miłość jest kombinacją podziwu, szacunku i namiętności. Jeśli żywe jest choć jedno z tych uczuć to nie ma o co robić szumu. Jeśli dwa, to może nie jest to mistrzostwo świata, ale blisko. A jeśli wszystkie trzy, to śmierć jest już niepotrzebna: trafiłaś do nieba za życia.”

„Ja, Klara, służebnica Chrystusa, roślinka świętego Ojca naszego Franciszka, siostra i matka wasza oraz innych sióstr ubogich, chociaż niegodna, proszę Pana naszego Jezusa Chrystusa przez Jego miłosierdzie i przez wstawiennictwo Jego Najświętszej Rodzicielki Maryi, św. Michała Archanioła, wszystkich Świętych, aby sam Ojciec niebieski dał wam i potwierdził to najświętsze błogosławieństwo w niebie i na ziemi; na ziemi, pomnażając was w łasce i swoich cnotach wśród swych sług i służebnic w swoim Kościele wojującym, w niebie, wywyższając was i uwielbiając wśród swych świętych w swoim Kościele tryumfującym.”

„Niebo religii jest jedynie mirażem, w którym człowiek rozpromieniony wiarą długo dostrzega własny obraz, tyle że powiększony i odwrócony, to znaczy ubóstwiony.”

„Duża wiedza czyni skromnym, mała zarozumiałym. Puste kłosy dumnie wznoszą się ku niebu, kłosy pełne ziarna w pokorze chylą się ku ziemi.”

„Dziękuję niebu, że we wszystkich swoich instynktach pozostałem Polakiem.”

„Widzisz kochanie… Istnieje coś takiego jak niebo i coś takiego jak piekło. Coś takiego jak więzienie i coś takiego jak pudło. I tatuś prawdopodobnie trafi do tych wszystkich miejsc oprócz jednego…”

„Wolę iść do piekła niż do nieba, gdyż w tym pierwszym znaleźli się wszyscy ciekawi ludzie.”

„Antychrysta sztandar w niebo wznieść.
Podłe plemię krzyża strącić w mrok!
W starciu z nieznanym złożyliście broń
By bogom Judei poświęcić swój dom
Walka i prawda nie służą za cel
Bo wiedza i duma zmieniły się w grzech
Wszystkie pojęcia straciły swój sens
Gdy czarne jest białe, a dobro jest złem
Nie będzie tu nic, gdy minie nasz czas
Gdy runą potęgi zatrute przez jad”

„Bezimienne (stało się) początkiem nieba i ziemi.
Nazwane (stało się) rodzicielką dziesięciu tysięcy rzeczy.”

„Nie pomogą próżne żale…
Ból swój niebu trza polecić —
A samemu wciąż wytrwale
Trzeba naprzód iść… i świecić!”

„Są rzeczy na niebie i na ziemi, o których się filozofom nie śniło.”

„W niebie brak wszystkich interesujących ludzi.”

„Śniło mi się, że poszedłem do nieba i Święty Piotr zaprowadził mnie przed oblicze Boga.
Bóg zaś rzekł: „Ty mnie nie pamiętasz, ale ja w 1947 roku uczęszczałem na twoje wykłady z mechaniki kwantowej w Berkeley.””

„Kobiety dźwigają połowę nieba.”

„Religia niszczy twórczą energię, ponieważ każe gardzić życiem ziemskim, liczyć jedynie na osiągnięcie szczęśliwości w niebie.”

„Miłość – to światło, to niebo, to życie!”

„Muszę powiedzieć, iż sądzę, że pewnego dnia w astrologii da się na pewno odkryć duży kawał wiedzy o drogach naszych przeczuć; wiedzy, która dotarła aż na niebo. Wydaje mi się np., że znaki zodiaku to obrazy charakteru, tzn. symbole libido, które przedstawiają typowe właściwości libido.”

„Kiedy w niedzielę przyszliśmy z Vladimirem a mszę, było tak, jak przepowiedział Vladimir. W czasie sumy kot siedział obok dzwonka i patrzył na ołtarz w taki sposób, że kiedy obejrzeliśmy się w pierwszej ławce za siebie, zobaczyliśmy, że a żadnej ludzkiej twarzy nie było widać tyle pobożności i tyle mądrości, co u tego kota, tak, że Vladimir szepnął do mnie, że ten kot, wpatrujący się z miłością w odprawiającego mszę proboszcza, rykoszetem nawiązuje łączność z samym Bogiem, a znowu Bóg za pośrednictwem proboszcza jest w ścisłym kontakcie z kotem, tak więc w wyjątkowych wypadkach koty wysuwają się przed ludzi małej wiary i w niebie musi być mnóstwo kotów.”

„HIV nie sprawia, że ​​ludzie są niebezpieczni, więc możesz uścisnąć im dłoń i przytulić ich. Niebo wie, że tego potrzebują.”

„Wszystkim manna pada z nieba
Ludzie mają co potrzeba
Darmo: światło, gaz i lokaja,
Śpią od rana do wieczora
Czasem drepczą do kościoła
A nocą, zmęczeni śpiewają:

Świat nie jest taki zły,
Świat nie jest taki mdły
Niech no tylko zakwitną jabłonie:
Babcie wnuczkom bajki klecą
Złote zęby z nieba lecą”

„Żadna władza, nawet najwyższa w hierarchii, nie może zmusić nas do porzucenia lub umniejszenia wiary katolickiej, którą to Magisterium Kościoła jasno wykłada i wyznaje od ponad dziewiętnastu stuleci. „Ale gdybyśmy nawet my albo anioł z nieba głosił wam Ewangelię różną od tej, którą wam głosiliśmy – niech będzie przeklęty” (Gal 1, 8). Czyż nie to powtarza nam dziś Ojciec Święty? A jeżeli w jego słowach lub czynach, albo też w aktach dykasterii dałoby się dostrzec jakieś sprzeczności, to wybieramy wówczas to, czego zawsze nauczano, i zamykamy uszy na niszczące Kościół nowinki.”

„Wierzę, że każda osoba potrzebuje dwóch rzeczy, by osiągnąć szczęście: poczucie celu i poczucie przynależności. W niektórych kulturach te kwestie są dość zamazane, schowane za chmurami – z tego czy innego powodu. A w Polsce widzę czyste niebo. Więc gdy jestem wśród Polaków, dostrzegam ten szczególny dar pozytywnego myślenia, uwielbiam to. Nawet gdy kłócę się z moimi polskimi przyjaciółmi jak szalony.”

„Nie stworzyłem sam siebie, bo gdyby tak było, to zrobiłbym to o niebo lepiej.”

„Czym jest honor, szacunek, duma, prawda ponad prawem?
(…)
Mówiłaś mi o marnotrawstwie,
ażebym patrząc w talerz miał w myślach Somalię zawsze.
Jest ktoś kto pragnie tego bardziej od ciebie,
ile szczęścia może dać jedna chmura na niebie?
Ile deszczu musi spaść by brat oczyścić ziemię?
Ile wersów musisz znać by raz spojrzeć na siebie?
Ile grzechów kusi nas by świat spełnił marzenie?
Ile szczęścia może dać jedna chmura na niebie?
(…)
Tu żadna szkoła wyższa nie da tyle dla ciebie,
ile spragnionym szczęścia jedna chmura na niebie.”

„Jest jakaś powściągliwość w ludziach nieśmiałych – oni już niczego udawać nie muszą, są tylko tacy, jacy wszyscy jesteśmy naprawdę – bezbronni i nadzy. Więc myślę sobie, że jeżeli piekło wybrukowane jest krzykiem, próżnością i jazgotem udawaczy, to droga do nieba zarezerwowana być musi dla ludzi nieśmiałych. No bo czy można sobie wyobrazić bezczelnego anioła?”

„Gdzie płonie jeszcze mały płomyk nadziei, tam widać światło nieba.”

„Zwyciężyłeś i przeto ulegam. Atoli odtąd umarłeś na równi ze mną – umarłeś dla Ziemi, dla Nieba i dla Nadziei! We mnie istniałeś i – spojrzyj w moją śmierć, spojrzyj wskroś tej, która jest twoją, postaci, – jak doszczętnie zamordowałeś siebie samego!”

„Najbezpieczniejsza, najpewniejsza droga do szczęścia, do świętości, do nieba, do Jezusa – to droga przez Maryję.”

„O jakże chwalebnym, świętym i wielkim jest mieć w niebie Ojca.”

„Dwie rzeczy napełniają umysł coraz to nowym i wzmagającym się podziwem i czcią, im częściej i trwalej się nad nimi zastanawiamy: niebo gwiaździste nade mną i prawo moralne we mnie.”

„Nad miłość nie ma nic słodszego, nic mocniejszego, nic wyższego, nic rozleglejszego, nic przyjemniejszego, nic pełniejszego, nic lepszego w niebie i na ziemi; bo miłość w Bogu się poczęła i wśród wszelkich stworzeń nie spocznie, aż dopiero w Bogu.”

„Jakie się ma uczucie, kiedy wyjeżdża się od ludzi, a oni nikną powoli na równinie, aż w końcu widać tylko rozmywające się punkciki? – że zniewala nas za duży świat i że to jest pożegnanie. Ale człowiek wypatruje już kolejnej szalonej przygody pod tym samym niebem.”

„Kto rozszerza swoje horyzonty, ten pomniejsza niebo.”

„Chciałbym, żeby niebo nie umiało pisać!”

„A cóż piękniejszego nad niebo, które przecież ogarnia wszystko co piękne?…
A zatem, jeżeli godność nauk mamy oceniać według ich przedmiotu, to bez porównania najprzedniejszą z nich będzie ta, którą… nazywają astronomią…”

„Mam trzy klejnoty. Strzegę ich i osłaniam.
Pierwszy to miłosierdzie.
Drugi to umiarkowanie.
Trzeci polega na tym, że nie ośmielam się wyjść przed (innych ludzi na świecie) pod niebem.”

„Oziębły chrześcijanin nie potrafi zrozumieć pięknej nadziei osiągnięcia nieba, która daje pociechę.”

„Wykreślić ze świata przyjaźń… To jakby zagasić słońce na niebie, gdyż niczym lepszym ani piękniejszym nie obdarzyli nas bogowie.”

„Głupotą sięgamy samego nieba.”

„Niebo nie będzie niebem, jeśli nie spotkam tam mojej żony.”

„Dawkins (…) nie wyśmiewa religii i nie stosuje niezgrabnych kryteriów naukowych do jej oceny. Mówi tylko, że cała metafizyczna i quasi -historyczna warstwa religii jest zmyśleniem, że nie ma innego, lepszego świata, i nigdy nie było. Nie pójdziemy nigdy ani do nieba, ani do piekła. Mężczyzna nie został ulepiony z gliny. Kobieta nie była wyczarowana z żebra. Gatunki nie zostały stworzone w ciągu czterech dni. Dawkins argumentuje sucho i przekonująco – nie obciążajmy sobie wyobraźni bajkami o cudownym pochodzeniu żuka i żaby.”

„Patrz, Kościuszko, na nas z nieba! –
raz Polak skandował
i popatrzył nań Kościuszko,
i się zwymiotował.”

„Podzielimy między siebie
Całe niebo, całą ziemię,
Każdą radość niecierpliwą,
To, co będzie, to, co było.
Wszystkie nasze dzienne sprawy,
Wszystkie nasze zapomnienia,
Bo prócz siebie nic nie mamy,
Nic nie mamy do stracenia.”

„Nie marnowałem czasu na badanie tajemnic nieba.”

„Tao (istniało) zanim (na ziemi i na niebie pojawiły się różne) zjawiska i najwyższe bóstwo.”

„Człowiek wolny idzie do nieba taką drogą, jaka mu się podoba.”

„Jedynym złem jest grzech. Jedynym dobrem jest niebo. Jedyną miłością jest Bóg.”

„Gdyby zniesiono sakrament święceń, nie mielibyśmy Pana. Któż Go złożył tam, w tabernakulum? Kapłan. Kto przyjął waszą duszę, gdy po raz pierwszy wkroczyła w życie? Kapłan. Kto ją karmi, by dać siłę na wypełnienie jej pielgrzymki? Kapłan. Któż ją przygotuje, by pojawiła się przed Bogiem, obmywając ją po raz ostatni we Krwi Jezusa Chrystusa? Kapłan, zawsze kapłan. A jeśli ta dusza umiera ze względu na grzech, kto ją wskrzesi, kto da jej ciszę i pokój? Znowu kapłan… Po Bogu kapłan jest wszystkim!… On sam pojmie się w pełni dopiero w niebie.”

„Niebo rośnie na miarę naszej dzisiejszej miłości.”

„Kierunek, który obierasz jest ważniejszy niż prędkość, z jaką się poruszasz. Jaki jest pożytek z prędkości i przyspieszenia, kiedy kierunek jest błędny? Nie zaczynaj niczego na ziemi, jeśli nie będzie to miało końca w Niebie, nie wybieraj takiej drogi na ziemi, która nie doprowadzi cię do Nieba.”

„Raz będąc już blisko końca, powiedziałem, „Jeśli będziesz mogła, jeśli to dozwolone, przyjdź do mnie, gdy znajdę się na łożu śmierci.” „Dozwolone? – odrzekła. – Niebo z trudem by mnie zatrzymało. A jeśli chodzi o piekło, rozwaliłabym je na kawałki.””

„Zrób mi trochę miejsca
w swoim życiu
dużo nie potrzeba
jedno krzesło (…)
jedna gwiazda na niebie
kawałek poduszki (…)
fotografia w zeszycie
łza na policzku (…)
krótka wiadomość tekstowa
w środku dnia
kocham cię
minuta
dzień
noc
wieczność
ja z tego sobie zrobię
największe szczęście”

„Czy istnieje jakiś Bóg dla mnie? Jakoś nie narzuca mi się to urojenie. Jeszcze najbliżej Boga położyłbym Rzeczywistość – to wszystko, co jest, istnieje i ja do tego należę i od tego zależę, i to jest wszędzie, i bywa dobre i bywa złe, a jest nieuchronne i nieugięte, i wieczne i wielkie. O tym bogu uczy logika, fizyka i nauki przyrodnicze i psychologia. Częścią jego twarzy jest widok nieba w nocy i przez mikroskop też jego twarz oglądam, a o jego „woli” uczy mechanika i nauka o cieple, o elektryczności, o ruchu drgającym, i optyka, i biologia. Umiem zgadzać się z tą wolą bożą.”

„Gwiazd, które widzimy na niebie, być może już nie ma. Dokładnie tak samo rzecz się ma z ideałami poprzedniego pokolenia.”

„Umysł jest niezależną jednostką i sam może sprawić, że niebo stanie się Piekłem, a piekło Niebem.”

„Kiedyś Kuba Bednaruk powiedział, że my siatkarze mamy tylko przygodę ze sportem. Karierę to zrobił Tiger Woods czy Michael Jordan, w Polsce udało się to Marcinowi Gortatowi. Nie cierpię, jak ktoś nazywa mnie gwiazdą. (…) Gwiazdy są na niebie.”

„Pamiętasz ten moment, kiedy jako dziecko, w wieku koło siedmiu lat, malujesz obrazek i niebo to niebieski pasek u góry kartki? I wtedy przychodzi ten moment rozczarowania, kiedy nauczyciel mówi ci, że tak naprawdę niebo zajmuje cała wolną przestrzeń na rysunku. I to jest ta chwila, kiedy życie zaczyna być coraz bardziej skomplikowane i nieco nudniejsze, ponieważ zamalowywanie kartki na niebiesko jest raczej nużącym zajęciem.”

„Dla każdego, kto się boi, jest samotny albo nieszczęśliwy, stanowczo najlepszym środkiem jest wyjście na zewnątrz, gdzieś, gdzie jest się zupełnie sam na sam z niebem, naturą i Bogiem. Bo dopiero wtedy, tylko wtedy, czuje się, że wszystko jest tak, jak być powinno i że Bóg chce widzieć ludzi szczęśliwymi wśród prostej, ale pięknej natury. Jak długo to istnieje, a będzie na pewno zawsze istnieć, wiem, że we wszystkich okolicznościach, istnieje zawsze pociecha na każde zmartwienie. I wierzę mocno, że natura potrafi ukoić każde cierpienie.”

„Dzieci to jest nasz skarb, przez który jak nam się zdaje, możemy sobie najprędzej niebo wyjednać.”

„Pismo Święte Starego i Nowego Zakonu przestrzega nas przed kłamstwem. Czynią to i Święci, mówiąc, że nawet dla uratowania świata całego od zagłady nie należałoby kłamać. Choćby nawet przez kłamstwo można z piekła uwolnić potępionych i wprowadzić ich do nieba, nie wolno by nam było tego uczynić. (…) Choćbyśmy mogli kogoś uchronić od śmierci kłamstwem, nie wolno by go popełnić.(…) Dla ocalenia życia i majątku nie wolno zasmucać Boga, bo życie i majątek trwają do czasu, a Bóg i szczęśliwość duszy trwać będą na wieki.”

„Zostawcie ziemi ciężar stóp,
A niebu jego niebieskość.”

„Ta drabina to schody do nieba,
a ta miska nad schodami to księżyc.
Tamten miecz to zwyczajny pogrzebacz,
a z garnków są hełmy rycerzy.”

„Być wolnym… to nic, ale odzyskać wolność – to niebo.”

„Trzy Pierścienie dla królów elfów pod otwartym niebem,
Siedem dla władców krasnali w ich kamiennych pałacach,
Dziewięć dla śmiertelników, ludzi śmierci podległych,
Jeden dla Władcy Ciemności na czarnym tronie
W krainie Mordor, gdzie zaległy cienie,
Jeden, by wszystkimi rządzić, jeden, by wszystkie odnaleźć,
Jeden, by wszystkie zgromadzić i w ciemności związać
W krainie Mordor, gdzie zaległy cienie.”

„Mężczyźni przewodzą we wszystkim dziedzinach, tylko na drodze do nieba oddają pierwszeństwo kobietom.”

„Życie godne jest szaleństwa,
bo czy jest rzeczą normalną i zwykłą,
że ktoś się wybiera, aby zerwać Niebo?”

„Ale… Ja nie wierzę w Boga.
– A kto tu mówi o Bogu? (…) Wyrażam tylko opinię Nieba. Jako ogółu.
– W niebo też nie wierzę (…).
– Jakoś nieszczególnie przeszkadza mu to istnieć.”

„Jest to kawał o pedofilu. Umarł pedofil i idzie do nieba, no i tam stoi ten święty Piotr i mówi: „A ty gdzie zwyrolu, tutaj takich jak ty się w ogóle nie wpuszcza”, a pedofil mówi: „Ale ja nie do ciebie dziadu, ja do Dzieciątka Jezus.””

„Oj, na niebo wyszły chmurki!
Z górki, dzieci, na pazurki,
Bo nuż deszczyk ten majowy
kapu-kapu-kap, na głowy?”

„Kto Boga stworzył,
Uczeń zapytał,
Ksiądz poczerwieniał nie wie;
A Bóg chodzi jak po Tatrach w niebie,
Tak wszechmogący że nie stworzył siebie”

„Znad spienionej Syrdarii i z aułów Kirgizji
Jadą chłopcy do armii walczyć w polskiej dywizji
Twarz z tęsknoty wychudła tylko błyszczą się oczy
Żegnaj – niebo południa! Żegnaj – mroźna północy!
…
Chociaż marsz będzie ciężki, chociaż cel nie od razu
Broń dostaniesz do ręki, polski mundur ci dadzą.
…
Ale z puszczy tobolskiej i śnieżnego Irkucka,
Z ziem radzieckich do Polski tędy droga najkrótsza
Do skrawionej Warszawy, aby rzucić na metę
Wolność, pokój i sławę wyrąbane bagnetem.”

„powiedziałam mu, że jego niebo byłoby mdłe i nudne, a on odparł, że moje byłoby pijane.”

„Chmury przypływają do mojego życia z innych dni już nie po to, by zrzucić deszcz lub zwiastować burzę, ale by nadać kolor mojemu zachodzącemu niebu.”

„Moje słowa w górę ulatuja, moje myśli w dole pozostaja: Słowa bez myśli nigdy do do nieba nie trafiają.”

„W całym moim nawalaniu, nie wiem czy zauważyłeś że nigdy nie narzekam na polityków. Zostawiam to innym. Ochotników nigdy nie zabraknie, wszyscy narzekają na polityków. Wszyscy mówią, że są do dupy. Co ci ludzie sobie myślą, że skąd oni się wzięli? Spadli z nieba? Przeszli przez membranę z niezależnej rzeczywistości? Pochodzą z amerykańskich domów, amerykańskich rodzin, amerykańskich szkół, amerykańskich kościołów i amerykańskich biznesów. I są wybierani przez amerykańskich wyborców. To właśnie wyprodukował nasz system, ludziska. To najlepsze co nam się udało zrobić. Spójrzmy prawdzie w oczy, nie ma co gadać. Z robienia czegoś z byle czego wychodzi byle co.”

„Kiedy szczęście stoi przed nami, wydaje się tak wielkie, że sięga stropu nieba. Ażeby przejść przez nasz próg, robi się tak małe, że często już go nie dostrzegamy.”