Cytaty na temat koniec (1340 cytatów, strona 9)

„Nasi ludzie ponownie uśmiechają się. Nie noszą już mundurów wojskowych i nie czyszczą regularnie swojej broni. Nie przywdziewają żałoby. Wierzą w swoją przyszłość i przyszłość dla swoich rodzin. W końcu jesteśmy pewni siebie, bo nie jesteśmy już zrozpaczeni. Możemy czekać tak długo, aż świat opamięta się.”

Siergiej Bagapsz (1949–2011)

Źródło: Czekamy na olimpiadę w Soczi, geopolityka.org, 17 października 2009 http://www.geopolityka.org/panstwa-nieuznawane/abchazja/226-czekamy-na-olimpiade-w-soczi

O ludziach , O świecie , O czekaniu , O przyszłości

„Być rządzonym to być obserwowanym, nadzorowanym, szpiegowanym, kierowanym, nastawianym, podporządkowanym ustawom, indoktrynowanym, zmuszanym do wysłuchiwania kazań, kontrolowanym, szacowanym, ocenianym, cenzurowanym, poddawanym rozkazom ludzi, którzy nie mają ani prawa, ani wiedzy, ani cnót obywatelskich. Być rządzonym oznacza przy każdej transakcji, przy każdym działaniu, przy każdym ruchu być odnotowanym, rejestrowanym, kontrolowanym, opodatkowanym, ostemplowanym, opatentowanym, licencjonowanym, autoryzowanym, aprobowanym, napominanym, krępowanym, reformowanym, strofowanym, aresztowanym. Pod pretekstem dbałości o dobro ogółu jest się opodatkowanym, drenowanym, zmuszanym do płacenia okupu, eksploatowanym, monopolizowanym, poddawanym presji, uciskanym, oszukiwanym, okradanym; wreszcie przy najsłabszych oznakach oporu, przy pierwszych słowach skargi, represjonowanym, karanym, obrażanym, nękanym, śledzonym, poniżanym, bitym, rozbrajanym, duszonym, więzionym, rozstrzeliwanym, sądzonym, skazywanym, deportowanym, chłostanym, sprzedawanym, zdradzanym, i na koniec wyśmiewanym, wyszydzanym, znieważanym, okrywanym hańbą. Taki jest rząd, taka jest jego sprawiedliwość, taka jest jego moralność”

Pierre-Joseph Proudhon (1809–1865) francuski polityk i filozof

Źródło: Idee generale sur la Revolution au XIX siecle, Paryż 1851

O ludziach , O sprawiedliwości , O ustawie , O wiedzę

„Stalin odwrócił się do mnie i powiedział, „Dobrzy robotnicy na fabryce powinni dostać pałki, by móc zbić Żydów na kwaśne jabłko pod koniec dnia pracy…” Mołotow, Beria i Malenkow byli przy tym. (Ale nie Kaganowicz. Stalin nigdy nie pozwalał sobie na antysemickie uwagi w obecności Kaganowicza).”

Nikita Chruszczow (1894–1971) przywódca ZSRR

Pamiętniki
Źródło: tom 2, s. 49.

„Starałem się udawać, że [plama] wygląda jak rosnące drzewo z cieniami zgromadzonymi pod nim, ale nie wyglądała. Wyglądała bardziej jak martwy kot, którego kiedyś znalazłem, grube lśniące czerwie biegające na ślepo, uderzające jeden o drugiego, szaleńczo wkopujące się głębiej, z dala od światła. Ale i to było tylko unikaniem prawdziwej grozy. Grozą jest to, że koniec końców to tylko obraz pustej, bezsensownej czerni. Jesteśmy sami. Nie ma nic innego.”

Alan Moore książka Strażnicy

Watchmen

O kotach , O drzewach , Obraz

„Mówi, że pień drzewa ma więcej rozumu niż ty…
Jasiek zawarczał zupełnie niczym duży, zły pies i zacisnął kułaki.
– … że twardy jesteś tylko w pięściach, a ten instrument, co każdy mężczyzna nosi go w spodniach, to już ci dawno przegnił niby jakiś bagienny kijaszek.
– Uuuuuch! – Gęba Jaśka nabrała tak głęboko czerwonej barwy, że zacząłem się bać, iż zaraz mi go tu, na miejscu, szlag trafi.
– … no i że twoja kobitka to ci takie rogi przyprawia, że aż dziw, iż nimi po niebie nie szorujesz – dorzuciłem na koniec.”

Jacek Piekara (1965) polski pisarz

Mordimer nastawia Jaśka przeciwko Eberhardowi
Ja, inkwizytor. Dotyk zła

„Renesans odkrył naturę w stopniu nie większym, aniżeli uczyniła to starożytność, dokonał natomiast czegoś nowego w swoim zainteresowaniu się Naturą – uzasadnił pisanie jej przez duże „N” i w końcu doprowadził ją niemal do rzucenia wyzwania chrześcijaństwu.”

Michael Levey (1927–2008)

Wczesny renesans (1967)

O naturze

„(…) każdy z nas niemal bez przerwy improwizuje w życiu. Przecież prowadząc rozmowę, właśnie improwizujemy. Oczywiście – pewne ramy zakreśla temat rozmowy. Improwizacja w muzyce polega dokładnie na tym samym. Skąd się bierze łatwość, z jaką improwizujemy rozmawiając? Ponieważ robimy to niemal od urodzenia, najpierw naśladując słowa 'mama', 'tata', potem ucząc się na coraz wyższych stopniach abstrakcji. W końcu osiągamy poziom, kiedy nie myślimy już o języku, o odmianie wyrazów, deklinacji. To samo trzeba zrobić z improwizacją w muzyce, muzyka to przecież mowa dźwięków, żywy język. Trzeba więc spowodować, żeby dźwięki były środkiem swobodnej wypowiedzi. To można uzyskać przez naukę improwizacji od przedszkola po akademię muzyczną.”

Szábolcs Esztényi (1939) pianista

Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_esztenyi_szabolcs

O muzyce , O myślach , O nauce , O myśleniu

„(…) chodzi o to, żeby radość, jaką odczuwam na końcu każdego biegu, przetrwała do dnia następnego. Tę samą taktykę stosuję, gdy piszę powieść. Każdego dnia przerywam w miejscu, w którym wiem, że mógłbym pisać dalej. Spróbujcie tego, a praca pójdzie wam kolejnego dnia zaskakująco łatwo. (…) Żeby wytrwać w czymkolwiek, trzeba utrzymać rytm.”

Haruki Murakami książka O czym mówię, kiedy mówię o bieganiu

O czym mówię, kiedy mówię o bieganiu (2007)

Radość

„(…) świat nie zmierza w dobrym kierunku. Życzę wszystkim ludziom na świecie dobrze, ale każde społeczeństwo w końcu kiedyś ulega zagładzie i nie sądze, aby nasze czasy były w tym odosobnione. Więc, tak, uważam, że świat zmierza ku zagładzie.”

Tuomas Saukkonen (1980)

Źródło: Monika Matura, WYWIAD: Tuomas Saukkonen z Wolfheart, infomusic.pl, 30 grudnia 2015 https://www.infomusic.pl/wywiad/44891,wywiad-tuomas-saukkonen-z-wolfheart

O świecie

„Rozmaite prace, uważane aż po koniec średniowiecza za biografie, to właściwie kroniki nieuwydatniające indywidualnych rysów człowieka, którego zamierzają sławić.”

Jacob Burckhardt (1818–1897) szwajcarski historyk sztuki

Kultura Odrodzenia we Włoszech (1860)

„W Polsce problem z nieczytelnymi, a zarazem czysto formalnymi regułami gry szybko zmienia się w problem silnego lidera. Jak na dłoni widać to na prowincji. Gdzie jest dobry burmistrz czy wójt, gmina lub miasteczko od razu wygląda inaczej. Prawo jest na tyle skomplikowane, że raczej hamuje inicjatywy, niż im sprzyja. Tę inercję narzuconą przez biurokrację i formalistyczny rodzaj prawa możne przekroczyć tylko silny przywódca. Narzekamy, że w dwóch partiach są za silni przywódcy. A może nie mogą być inni? Ten brak reguł, system oparty na niemożnościach rodzą właśnie tęsknotę za silnymi przywódcami. Konieczny więc nowy Piłsudski, może być nawet kieszonkowy. Ale nich weźmie to w końcu za mordę. Ta tęsknota jest w Polsce żywa, choć zaraz, gdy ktoś taki się pojawi, budzą się wszelkie lęki. Zaczynamy bać się dyktatury, jesteśmy na nią uczuleni.”

Paweł Śpiewak (1951) polski socjolog i historyk idei

Źródło: „Zwierciadło” nr 2/1960, luty 2010

O problemach

„Kto jest z Samoobrony musi dostać wyrok i koniec.”

Wanda Łyżwińska (1953) polska działaczka polityczna

Źródło: Niewiarygodne historie małżeństwa Łyżwińskich http://www.echodnia.eu/apps/pbcs.dll/article?AID=/20090123/POWIAT0206/314765044

O małżeństwie , O historii

„To już jest koniec tej groteski
Autobus życia w końcu dalej jedzie”

Kazimierz Staszewski (1963) polski muzyk rockowy

Kult
Źródło: utwór Dziewczyna bez zęba na przedzie, z płyty Ostateczny krach systemu korporacji

„Po tym jak w końcu rzuciła się do ucieczki, zauważyłem, że przygryzłem dolną wargę. Pod wpływem stresu często to robię. Muszę uważać. Kiedy jest się pułkownikiem, trochę głupio, jak ktoś cię przyłapie z krwią na brodzie.”

Carol Emshwiller (1921–2019)

Chłopcy

„Za czasów Ceauszescu antykoncepcja była zabroniona, pigułki też. Kobieta musiała urodzić pięcioro dzieci, zanim pozwolono jej usunąć kolejną ciążę. Lub musiała mieć więcej niż 45 lat. Sama usunęłam dwa razy. Za pierwszym razem pracowałam jeszcze w fabryce maszyn. Nie mogłam zrobić tego w klinice, bo tam zatrudniano lekarzy związanych ze służbami bezpieczeństwa. W zakładowej toalecie koleżanka z pracy wsadziła mi do macicy plastikową żyłkę od okrągłych drutów. Musiałam ją nosić trzy doby. Jej drugi koniec przyklejony był do uda. Nosiłam spódnice, żeby zapewnić dopływ powietrza do macicy. Za drugim razem koleżanka przyniosła mi tylko żyłkę. Resztę zrobiłam sama. Siedziałam w łazience, nad lustrem, które położyłam na ziemi.”

Herta Müller (1953)

Źródło: wyborcza.pl, 21 czerwca 2009 http://wyborcza.pl/1,76842,6734227,Przecwiczylam_smierc.html?as=3&startsz=x#ixzz0vW5V7rFs

O kobietach , O dzieciach

„Osobiście boję się myślenia, że cokolwiek zrobi Putin czy Miedwiediew, to „pokazucha”. Pamiętam debaty czasów Gorbaczowa z rosyjskimi emigrantami lat 80. i z elitą polskiego ruchu podziemnego. Słyszałem, że pierestrojka to „pokazucha” na użytek Zachodu. Podobnie uważała polska nomenklatura komunistyczna. Jednak czytając radzieckie gazety, odnosiłem wrażenie, że zmienia się język, a wraz z nim zmienia się rzeczywistość. Pierestrojka zaczęła się od dekoracji, ale w życiu – inaczej niż w teatrze – dekoracje w końcu zaczynają żyć własnym życiem.”

Adam Michnik (1946) polski dziennikarz i publicysta

Źródło: Wyznania antysowieckiego rusofila, „Gazeta Wyborcza”, 2–3 października 2010

O myślach , O wrażeniach , O rzeczywostości , O czytaniu

„Była to teczka dotycząca agenta o pseudonimie Bolek, chodziło o Lecha Wałęsę, był to właściwie jeden dokument. Był to opis wydarzeń, jakie miały miejsce w Stoczni Gdańskiej już po głównej fali strajków – albo przy końcu grudnia 1970, albo w styczniu 1971. Był to opis dość przejrzysty, wielostronicowy, z wymienianiem nazwisk. Chodziło o jakieś zamieszanie w stoczni, kilkusetosobowe wiece. Na moje stwierdzenie, że tego Wałęsa nie mógł napisać, bo by nie potrafił, jako że tekst był dość spójny, w miarę gramatyczny, a w każdym razie zrozumiały, Milczanowski odpowiedział mi: Co ty, nie wiesz, jak było?”

Jarosław Kaczyński (1949) polski polityk, premier RP

on najpierw opowiedział to temu ubekowi, a później tamten mu to podyktował. I dlatego ten tekst jest taki.
o domniemanej współpracy Lecha Wałęsy z SB.
Źródło: zeznania złożone w prokuraturze w 1998 w śledztwie dotyczącym sprawy płk. Jana Lesiaka.

O współpracy

„Potępienie nie jest jednak wieczne.
Bóg jest litościwy.
Umieramy w końcu.”

Grzegorz Stec (1955) polski artysta malarz

Źródło:

O Bogu

„Rozumiem, że będę cierpiał za to, co zrobię, oraz że wyjawienie tych informacji będzie oznaczało mój koniec.”

Edward Snowden (1983)

do dziennikarza „The Washinton Post”, któremu przekazał tajne materiały.
Źródło: Yes, we scan!, „The Guardian”, tłum. „Forum”, 21 czerwca 2013.

O cierpieniu

„Ujrzeli wtem, jak na mulicyjedzie dziewica, co w prawicyDzierżyła bicz, a swoje włosyPozaplatane miała w kosyCzarne i niepomiernie krzywe:A jeśli słowa to prawdziwe,I jeśli można wierzyć księdze,Nic szpetniejszego nad tę jędzęNie było w piekle wiekuiście:Żelaza nie znaleźlibyścieRównie czarnego, jak jej dłonieI szyja: ale to nie koniecObrzydliwości owej damy: Jej oczy były to dwie jamy,Całkiem jakoby ślepia szczura:Nosa miała małpy lub kocura,A wargi osła lub buhaja, Jej zęby, niby żółtko jajaRdzaworude, w gębie kłapią:I brodę miała całkiem capią; Śród piersi garb się jej wyorał,Kręgosłup miała jak pastorałI krzywe lędźwie i ramiona,Jakoby w tańcu wykręcona;Na grzbiecie wyrósł jej garb brzydki, Nogi jak dwie wierzbowe witkiJakoby je skręcił taniec chyży. Zaraz do króla się przybliżyDziewica jadąc na mulicy;Dotąd podobnej jej dziewicyNa dworze króla nie widziano.”

Chrétien de Troyes średniowieczny poeta francuski

Źródło: Perceval z Walii czyli opowieść o Graalu, tłum. J. Kowalski.

O tańcu

„Palestyńczycy wypowiedzieli nam wojnę, i musimy odpowiedzieć im na to wojną. Nie żadną powolną operacją, nie łagodną, kontrolowaną eskalacją, nie zniszczeniem terrorystycznej infrastruktury, a nawet nie precyzyjnie ukierunkowanymi zabójstwami. Koniec z pozornymi rozwiązaniami. To jest wojna. Słowa mają znaczenie. To jest wojna. Ale nie wojna z terrorem ani z ekstremistami czy z władzami palestyńskimi. To też tylko puste formułki omijające rzeczywistość. To jest wojna pomiędzy dwoma ludami. Kto jest w niej wrogiem? Palestyńczycy. Dlaczego? Ich zapytajcie, to oni zaczęli.”

Ayelet Shaked (1976)

Źródło: Gilbert Ramsay, Dylemat bezpieczeństwa i izraelskie bombardowania, krytykapolityczna.pl, 14 lipca 2014 http://www.krytykapolityczna.pl/artykuly/bliski-wschod/20140714/dylemat-bezpieczenstwa-i-izraelskie-bombardowania

O wojnie , O ludziach , O rzeczywostości

„Pani redaktor: Dziękuję. Zostało nam ostatnie pół minuty. Proszę o jedno zdanie na koniec. Czy ktoś zyska na abolicji? Krzysztof Lewicki…
Krzysztof Lewicki: Tak. Ja.
Pani redaktor: Dziękuję do usłyszenia.”

Jarosław Jaros (1978)

Źródło: Abolicja

„Ostatnio przyjąłem np. zaproszenie do spotkania z młodzieżą, do czytania dzieciom wierszy. To było dla mnie bardzo ważne: fakt, że mogę w końcu zwrócić część tego, co przed laty dostałem od prof. Wójcik. Dzisiaj, na własnym przykładzie, mogę tym dzieciom pokazać, że nie ma rzeczy niemożliwych. Kiedyś byłem przecież małym Heniem, który siedział u babci w Kozach i wyglądając przez okno zastanawiał się, dokąd jadą te wszystkie samochody, skoro we wsi jest tylko jedna ulica… I ten Henio jest teraz znany, trafił do „telewizyjnego okienka”…”

Henryk Talar (1945) Polski aktor

Źródło: Henryk Talar, wywiad http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/816/Henryk-Talar.html

O dzieciach , O młodzieży , O czytaniu , O lecie

„Serial to nie jest łatwy i pewny chleb. Nie wiadomo, jak długo potrwa produkcja lub czy któregoś dnia scenarzysta nie zrezygnuje z postaci, którą gram. No i nie wiadomo, co dalej będzie z nami – kredytobiorcami. Mam jeszcze 30 lat spłacać raty, ale jeśli widzów będą wciąż interesowały „przygody” 60-letniego Jerzyka z „Plebani”, to chyba spłacę 53-metrowe mieszkanie w Warszawie w czerwcu 2039 r. Zrobię w końcu „parapetówę”, mówiąc: „No! Wreszcie jestem u siebie!””

Wojciech Błach (1972) polski aktor

o serialu Plebania.
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Łódź, 16 stycznia 2009 http://www.teatry.art.pl/!informacje/seatt.htm

„Kraje Słowian ciągną się nieprzerwanie od Morza Syryjskiego (Śródziemnego) po Ocean ku północy (…) Królowie ich są obecnie czterej: król Bułgarów (Piotr I) i Bojeslaw (Bolesław I Srogi), król Pragi i Krakowa, i Mesko (Mieszko I), król Północy, i Nakon (książę Obodrytów) na końcu Zachodu. (…)
Na ogół biorąc, to Słowianie są skorzy do zaczepki i gwałtowni, i gdyby nie ich niezgoda (…) żaden lud nie zdołałby im sprostać w sile. (…) Oddają się ze szczególną gorliwością rolnictwu. (…) Handel ich dociera lądem i morzem do Rusów i do Konstantynopola.
Kobiety ich, kiedy wyjdą za mąż, nie popełniają cudzołóstwa; ale panna, kiedy pokocha jakiego mężczyznę, udaje się do niego i zaspokaja u niego swoją żądzę. A kiedy małżonek poślubi dziewczynę i znajdzie ją dziewicą, mówi do niej: „gdyby było w tobie coś dobrego, byliby cię pożądali mężczyźni i z pewnością byłabyś sobie wybrała kogoś, kto by wziął twoje dziewictwo”. Potem ją odsyła i uwalnia się od niej.
Kraje Słowian są najzimniejsze z wszystkich krajów. Najtęższy mróz bywa u nich, gdy noce są księżycowe, a dnie pogodne (…). A gdy ludzie wydychają powietrze, tworzą się na ich brodach powłoki z lodu niby ze szkła.(…)”

Ibrahim ibn Jakub (912–966) kronikarz

Źródło: Norman Davies, Europa, Kraków 2000, przeł. T. Kowalski, Relacja Ibrahima ibn Jakuba z podróży do krajów słowiańskich w przekładzie Al-Bekriego.

O kobietach , O mężczyznach , O ludziach , O sile

„Tak to nadobne grono
radziło unisono
w śmiertelnej sali.
A że lico miał bladsze
orzekli: – Pewnie nadszedł
koniec kanalii.”

Konstanty Ildefons Gałczyński (1905–1953) polski poeta

Kronika olsztyńska (1950)
Źródło: Śmierć poety, 1930

O śmierci

„Śląsk jest teraz krajem zgermanizowanym. Mniemanie, że z dawniejszych germańskich mieszkańców Śląska, Ligierów, Sylingów, Wandalów, resztki ostały się w górach, podczas gdy obszary równinne po wywędrowaniu ich głównych skupisk przypadły w udziale Słowianom, zostaje przez dowody dokumentarne odparte, same obszary górskie na początku XIII wieku również były całkowicie słowiańskie. Ponowne jego zdobywanie następowało dość opornie od końca XII wieku: w roku 1175 klasztor w Lubiążu przy jego założeniu przez Bolesława I otrzymał dla niemieckich osadników na terenie jego dóbr zwolnienie od polskich obciążeń; pierwsze udokumentowane świadectwo rzeczywiście skutecznego niemieckiego osadnictwa dotyczy lat 1202–1207 i wskazuje na okolice między Złotoryją a Jaworem, Strzegomiem, Kamienną Górą do Ząbkowic Śląskich i Świebodzina. Do 1230 roku większe skupiska Niemców można potwierdzić koło Wlenia, Świebodzic, wokół Sobótki, koło Dzierżoniowa, Białej, Prudnika, Psiego Pola, Oławy. Gościęcin między Głubczycami a Koćlem, który dzisiaj jeszcze jest językową wyspą, obsadzony został przez Niemców w 1225 r.; niemieckie osadnictwo wokół Ujazdu i Olesna, tak samo koło Bierzyc w trzebnickim, jednak upadło.
Na koniec XIII wieku na Dolnym Śląsku po lewej stronie Odry zwycięstwo niemczyzny było przesądzone, na Górnym Śląsku szlachta polska, z książętami na czele, stawiała długotrwały opór. Dopiero od początku XIX wieku niemczyzna poczyna na prawym brzegu Odry, od Wrocławia, sięgać mocniej wokół siebie.
Twardogóra, Goszcz, Dobrzykowice koło Wrocławia i niektóre inne miejscowości, które w 1815 roku były jeszcze całkowicie polskie, teraz są w pełni niemieckie; miasto Trzebnica, które wówczas zamieszkiwane było jeszcze w połowie przez Polaków, jest teraz czysto niemieckie; powiaty Syców i Namysłów są obecnie już mieszane i w ciągu życia jednego pokolenia ujrzą wymarcie polszczyzny. Na podstawie dokumentów jesteśmy tylko skąpo poinformowani o pochodzeniu niemieckich osadników na Śląsku. Najczęściej wymieniani są Flamandowie i Frankowie, a z tego, że przeważają tu flamandzkie miary gruntów rolniczych, najliczniej przywędrować musieliby Niederlandczycy.”

Karl Weinhold (1823–1901)

Źródło: Z dzieła pt. Artykulacja i słowo-twórstwo oraz formy dialektu śląskiego z uwzględnieniem pokrewieństwa w dialektach niemieckich

O wieku , O zwycięstwie

„Żeby zrobić film animowany 3D, trzeba mieć więcej pieniędzy niż na animację klasyczną. Jest to niezwykle drogie przedsięwzięcie, o ile ma być ono zrobione bardzo dobrze, dając na końcu niesamowity efekt. Aby taki film zrobić trzeba mieć też talent na miarę Tomasza Bagińskiego i studio, co najmniej takie, jak Platige Image.”

Zbigniew Żmudzki (1950) polski producent filmowy

Źródło: Ten Oscar jest dla nas wszystkich. Rozmowa ze Zbigniewem Żmudzkim ze studia Se-ma-for https://archiwum.stopklatka.pl/news/ten-oscar-jest-dla-nas-wszystkich-rozmowa-ze-zbigniewem-zmudzkim-ze-studia-se-ma-for-150239, stopklatka.pl, 27 lutego 2008

„Jestem przekonany, że żyjemy w epoce niesłychanie przełomowej; zresztą jest to przekonanie dosyć powszechne. Mówi się o końcu świata, dla niektórych są to czasy wręcz apokaliptyczne, czyli jakby koniec historii. Ja jednak sądzę, iż jest to tylko koniec pewnej epoki. Zawsze mieliśmy skłonność wyolbrzymiać te „końce” (…).”

Jerzy Prokopiuk (1931)

O historii

„Wiele z tego, co przyjmujemy w życiu jako fakty, jest niczym innym jak tylko propagandą lub odbiciem tego, jak wydarzenia i ludzie są postrzegane przez osoby uprzedzone lub mało spostrzegawcze. Opowieści przechodzą z ust do ust, z jednego serwisu informacyjnego do drugiego, krążą po skrzynkach e-mailowych, przedostają się od polityków do mas, od świadków do sędziów, i w końcu każą nam wierzyć w najrozmaitsze wersje znacznie zniekształcone lub zgoła z gruntu fałszywe.”

Patricia Cornwell (1956)

Wyspa psów

O ludziach

„Albo jest to manipulacja z jego strony, albo uderzyło mu do głowy, ale w takim razie niech odwiedzi lekarza, a nie startuje w wyborach. Kaczyński może mnie za te słowa do sądu pozwać, ale takie są realia. W końcu ktoś musi to powiedzieć.”

Henryka Krzywonos (1953) sygnatariuszka porozumień sierpniowych

o zmianie wizerunku Jarosława Kaczyńskiego w kampanii wyborczej w 2010.
Źródło: Roman Daszczyński, Krzywonos: Albo Kaczyński manipuluje, albo uderzyło mu do głowy http://wyborcza.pl/1,75478,8061119.html, „Gazeta Wyborcza”, 25 czerwca 2010

„Dla normalnego śmiertelnika to jest niemożliwe, ale w końcu zawodnicy po to trenują przez całe życie, żeby trafiać w lotkę. Ten rekord pobił malezyjski deblista Koo Kien Keat z pary numer jeden na świecie. Teraz to 414 km/godz. Zrobili mu do tego specjalną rakietę. Oczywiście to jest prędkość początkowa, lotka szybko zwalnia, ale i tak ten rekord robi wrażenie.”

Przemysław Wacha (1981) badmintonista polski

odpowiedź na pytanie, jak można trafić w małą lotkę, lecącą z prędkością 366 km/h.
Źródło: „Magazyn Sportowy Tempo”, cyt. za: Wacha: Ograłem idola z plakatu, sports.pl, 4 kwietnia 2010 http://www.sports.pl/Inne-dyscypliny/Wacha-Ogralem-idola-z-plakatu,artykul,72820,1,476.html

O życiu , O wrażeniach , O prędkości

„Gdy ci się kiedyś przyśni
na przykład gałązka wiśni,
to wiedz,
że to znaczy szczęście –
bo wiśnia we śnie znaczy,
że koniec twej rozpaczy
i że będziesz szczęśliwy
coraz częściej.”

Konstanty Ildefons Gałczyński (1905–1953) polski poeta

Kronika olsztyńska (1950)
Źródło: Gałązka wiśni

O szczęściu , O snach

„(…) budowanie tożsamości na tym, co drażni i wkurwia, to wstęp na równię pochyłą zgorzknienia, po której zjeżdża się coraz szybciej, aby na końcu stać się ziejącym nienawiścią frustratem.”

Zygmunt Miłoszewski (1976) polski pisarz i publicysta

Ziarno prawdy (2011)

„Wreszcie ta gra zaczęła się jakoś zazębiać. W końcu zaczęliśmy wyglądać jak zespół a nie jak sześciu ludzi, którzy nie bardzo wiedzą, po co stoją na tym boisku.”

Zbigniew Bartman (1987) polski siatkarz

O ludziach , O grach

„Najpierw starzeje się ciało, potem umysł, na końcu serce.”

Jan Twardowski (1915–2006) poeta polski, duchowny katolicki

Serce

„Bracia i siostry, dobry wieczór. Wiecie, że konklawe miało za zadanie dać Rzymowi biskupa. Zdaje się, że moi bracia kardynałowie znaleźli go prawie na końcu świata. Dziękuję wam za powitanie.”

Franciszek (papież) (1936) papież

po wybraniu na papieża.
Źródło: Nowo wybrany papież przemówił do wiernych, onet.pl, 13 marca 2013 http://wiadomosci.onet.pl/kraj/nowo-wybrany-papiez-przemowil-do-wiernych,1,5443908,wiadomosc.html

O siostrze

„Literatura i film to moje pasje. Nim zdecydowałem się zdawać do szkoły aktorskiej, myślałem o reżyserii. W końcu nie odważyłem się, ale teraz wracam do niej okrężną drogą. I trochę to widać; wiele scen komponuję w filmowy sposób. Zawsze też sięgam po dobrą literaturę. Mam zresztą za sobą epizod księgarski.”

Robert Talarczyk (1968) polski aktor i reżyser

Źródło: „Dziennik Zachodni”, 7 stycznia 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/njcz.htm

O literaturze , O myślach , O myśleniu

„Kiedy aparat dzwoni przeraźliwie, przywołuje, wstaję jeszcze nieraz z niedorzeczną nadzieją, ale potem mówię: Halo? zmienionym, niższym głosem, ponieważ na drugim końcu zawsze jest ktoś, z kim właśnie nie chcę lub nie mogę mówić. Potem kładę się i chciałabym umrzeć.”

Ingeborg Bachmann książka Malina

Malina

„Opieka nad niepełnosprawnym dzieckiem popycha na granice wytrzymałości fizycznej i psychicznej. Pod koniec pierwszego roku byliśmy całkowicie rozbici i wyczerpani. Wiele małżeństw z tak chorymi dziećmi nie przetrwało.”

Samantha Cameron (1971)

Źródło: Promyk słońca w gęstej mgle, „Angora” nr 16 (1296), 19 czerwca 2015, s. 76.

O małżeństwie , O dzieciach

„To [jazda konna] jak proszenie kobiety do tańca. Jeżeli nie masz pewności siebie i boisz się, że ci odmówi, i podchodzisz ukradkiem, patrząc na swoje buty, to jasne jak słońce, że ci odmówi. Wtedy, oczywiście, możesz spróbować złapać ją i zmusić do skakania po podłodze, ale w końcu żadnemu z was nie sprawi to zbytniej radości.(…)
Tańczenie i jazda konna to to samo cholerstwo. Chodzi o zaufanie i przyzwolenie. Jedno się trzyma drugiego. Mężczyzna prowadzi, ale nie ciągnie jej na siłę, proponuje współpracę, a ona czuje to i idzie z nim. Są w harmonii i poruszają się we wzajemnym rytmie, po prostu na wyczucie.”

Nicholas Evans książka Zaklinacz koni

Zaklinacz koni

O kobietach , O butach , O zaufaniu , O sile

„Kiedy widzę w telewizji Bin Ladena z moją bronią, jestem oczywiście oburzony. Ale co ja mogę na to poradzić? W końcu terroryści nie są głupi. Oni także wybrali najbardziej niezawodną broń. Jestem dumny z mojego wynalazku, ale jest mi przykro, że używają go też terroryści. Szkoda, że nie wymyśliłem czegoś, co by się przydało ludziom i co pomoże rolnikom w pracy. Na przykład kosiarkę spalinową.”

Michaił Kałasznikow (1919–2013) rosyjski konstruktor broni

Źródło: Die Weltwoche, 20 września 2004

„Chcę się gdzieś osiedlić, zapuścić korzenie. Trzeba wiedzieć, kiedy należy powiedzieć, że to już koniec. Teraz jest najlepsza pora.”

Mark Price (1964) koszykarz amerykański

o zakończeniu kariery.
Źródło: Price kończy karierę, „Pro-Basket. Magazyn” nr 5/99 (33), s. 7.

Pora roku

„Widzę więc siebie, jak siedzę w niebie w cieniu drzewka przed Sądem Ostatecznym z piwem „Heineken” i słucham zmyślonych i prawdziwych opowieści Marka Hłaski. Widzę jak twardo, ale i romantycznie opowiada o Esther, w której potwornie zakochał się w Izraelu. W oczach ma wypisaną tęsknotę za krajem i wcale nie chce mówić o Soni Ziemann, która w końcu przez pewien okres nawet była jego żoną. O czym jednak ja mógłbym mu opowiedzieć? Na pewno opowiedziałbym mu o B., jako o wielkiej i niespełnionej miłości. Z pewnością bym mu powiedział, że gdyby ktokolwiek ją znał i miał choćby cień nadziei, to warto na taką dziewczynę czekać nawet do końca życia, a później nawet i w niebie. W innym przypadku można je sobie zmarnować, gdyż życie bez niej ma taką wartość, jak wyrzucona w błoto największa świętość.”

Jarosław Hebel (1974) dziennikarz polski

Chciałbym umrzeć z miłości

O życiu , O czekaniu

„Nasze zwyczaje i uprzedzenia, zasady i wierzenia, uczucia i temperament, w dalszym ciągu instytucje polityczne i prawne, poglądy moralne i estetyczne, w końcu nasze systemy filozoficzne, wszystko to w rozwoju dziejowym tworzy jedną zwartą kategorię – podłoża historycznego.”

Ludwik Krzywicki (1859–1941) polski filozof i ekonomista

Źródło: Wybór pism http://books.google.pl/books?id=yLJIAAAAMAAJ&q=Nasze+zwyczaje+i+uprzedzenia,+zasady+i+wierzenia,+uczucia+i+temperament,+w+dalszym+ci%C4%85gu+instytucje+polityczne+i+prawne,+pogl%C4%85dy+moralne+i+estetyczne,+w+ko%C5%84cu+nasze+systemy+filozoficzne,+wszystko+to+w+rozwoju+dziejowym+tworzy+jedn%C4%85+zwart%C4%85+kategori%C4%99+%E2%80%93+pod%C5%82o%C5%BCa+historycznego.&dq=Nasze+zwyczaje+i+uprzedzenia,+zasady+i+wierzenia,+uczucia+i+temperament,+w+dalszym+ci%C4%85gu+instytucje+polityczne+i+prawne,+pogl%C4%85dy+moralne+i+estetyczne,+w+ko%C5%84cu+nasze+systemy+filozoficzne,+wszystko+to+w+rozwoju+dziejowym+tworzy+jedn%C4%85+zwart%C4%85+kategori%C4%99+%E2%80%93+pod%C5%82o%C5%BCa+historycznego.&hl=pl&ei=h62RTOLcF8qROPfM7fwH&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=2&ved=0CCgQ6AEwAQ, Wyd. Zakładu Narodowego im. Ossolińskich, 1952, s. 33.

O emocjach

„Zdarzyło mi się też siedzieć przy jednym stole z Giną Lollobrigidą, już pod koniec jej kariery. Jak pani to robi, że tak wspaniale wygląda, zagaduję. Proszę pana, poświęcam na to trzy godziny dziennie.”

Jerzy Płażewski (1924–2015) polski krytyk i historyk filmu

Źródło: Janusz Wróblewski, Jerzy Płażewski – człowiek, który obejrzał 14,5 tysiąca filmów, Polityka.pl, 8 stycznia 2013 http://www.polityka.pl/kultura/rozmowy/1534251,2,jerzy-plazewski---czlowiek-ktory-obejrzal-145-tysiaca-filmow.read

„Nie ma jednolitej grupy ludzi, którym bliskie są poglądy faszystowskie. Można raczej powiedzieć, że polskich faszystów różni w zasadzie wszystko, oprócz zamiłowania do ideologii faszystowskiej. Z jednej strony są więc świadomi neonaziści, głęboko zakorzenieni w swojej ideologii skupieni wokół organizacji typu Blood and Honour czy zespołów skinheadzkich jak Honor lub Konkwista 88. Z drugiej mamy środowiska kibolskie wykrzykujące na stadionach hasła antysemickie. Są w końcu grupy odwołujące się do faszyzmu przedwojennego jak np. Obóz Narodowo Radykalny.”

Marcin Kornak (1968–2014)

Źródło: Marcin Kornak: „Faszyzm wszedł do politycznego mainstreamu” http://spoleczenstwo.newsweek.pl/marcin-kornak---faszyzm-wszedl-do-politycznego-mainstreamu-,84377,1,1.html, newsweek.pl, 11 listopada 2011

O ludziach

„Wszyscy jesteśmy w końcu tylko mięsem.”

Tess Gerritsen (1953)

Klub Mefista (2006)
Źródło: rozdział 6

„Deportacje dotknęły wszystkie cztery narodowości zamieszkujące te terytoria: Polaków, Żydów, Ukraińców i Białorusinów. Politycznie aktywne grupy ze sfer wszystkich czterech narodowości były dotknięte w podobny sposób, ponieważ miernik stosowany do wszystkich czterech populacji był ten sam: w stosunku do wszystkich z nich główne uderzenie było w praktyce stosowane przeciwko lewicowym organizacjom. Ale w masowych deportacjach było pewne zróżnicowanie. Główną grupą byli Polacy, którzy stanowili około 52% deportowanych. Następnie szli Żydzi, których udział był około 30%. W końcu Ukraińcy i Białorusini stanowili około 18–20%.”

Cyryl Ratajski (1875–1942) prezydent Poznania, Minister Spraw Wewnętrznych, delegat rządu emigracyjnego na kraj

Źródło: Deportacje ze wschodnich terytoriów Polski w latach 1939–1941, Londyn, Instytut Historyczny im. gen. Sikorskiego A.N.73/11.

„Posłuszeństwo to [żony mężowi] nie zaprzecza bynajmniej i nie znosi wolności, która słusznie przysługuje kobiecie na podstawie jej człowieczej godności i szczytnych obowiązków małżonki, matki i towarzyszki; nie nakazuje też posłuszeństwa wobec jakichkolwiek zachcianek męża, mniej zgodnych może z rozsądkiem i kobiecą jej godnością; nie stawia jej w końcu na równi z osobami nazwanymi w prawie małoletnimi, którym dla braku dojrzałego sądu i doświadczenia życiowego odmawia się wolnego wykonywania praw osobistych. Posłuszeństwo to przeciwstawia się raczej tylko rozwydrzonej wolności, nie dbającej o dobro rodziny, zabrania w ciele rodziny serce odrywać od głowy ze szkodą niepowetowaną dla ciała i z niebezpieczeństwem bliskiej jego zagłady. Gdy bowiem mąż jest głową, żona jest sercem i jak mąż posiada pierwszeństwo rządów, tak żona może i powinna kierować się we wszystkim przywilejem miłości.”

Pius XI (1857–1939) papież

Encyklika Casti connubii o małżeństwie chrześcijańskim

O kobietach , O matce , O wolności , Serce

„Polska polityka musi być inna. Pokora, praca, umiar, roztropność w działaniu i odpowiedzialność. A przede wszystkim słuchanie obywateli. To są zasady, którymi będziemy się kierować. Koniec z arogancją władzy i koniec z pychą.”

Beata Szydło (1963) polska działaczka samorządowa i polityczna

Źródło: Exposé premier Beaty Szydło – stenogram https://www.premier.gov.pl/expose-premier-beaty-szydlo-stenogram.html, premier.gov.pl, 18 listopada 2015

„To potwierdza naszą przynależności do narodu. Polacy na Wschodzie musieli walczyć o zachowanie swojej tożsamości. Nie było szkół, na siłę wpisywano nam narodowość białoruską, wbijano w głowy, że jesteśmy Białorusy. To zadośćuczynienie za te wszystkie lata i moralne wsparcie (…) W końcu będziemy mogli bez problemu wyjeżdżać do macierzy i nie chodzi o to, by zostawać w Polsce na stałe. To szansa dla młodych, którzy będą mogli wybrać polskie uczelnie, ale i satysfakcja dla starszych, którzy będą mogli za darmo odwiedzać bliskich.”

Andżelika Borys (1973) działaczka polonijna na Białorusi

reakcja na wiadomość o uchwaleniu ustawy o Karcie Polaka.
Źródło: zpb.org.pl http://www.zpb.org.pl/index.php?id=w70611

O zachowaniu , O wsparciu , O sile , O szansie

„Ponad 10 lat temu byłem z kobietą, która miała córkę. Mała dziewczynka, chodziła do przedszkola. Długo się oswajaliśmy, w końcu mnie zaakceptowała. Kiedyś wędrowaliśmy po ulicach Warszawy i ona mnie chwyciła za rękę. Żadna kobieta w moim życiu – a było ich kilka i były to często wyzywająco piękne kobiety – nigdy nie wywołała we mnie takiej dumy, poczucia godności i spełnienia jak ta sześcioletnia pannica. Tamta sytuacja stała się barometrem mojej normalności.”

Kuba Wojewódzki (1963) polski dziennikarz muzyczny

Źródło: „Elle” nr 12/2006

O kobietach

„Wspólnotę ludzkich działań uzasadnia w końcu tylko jeden główny cel: wywalczyć dla ludzi prawo do bycia różnymi, odrębnymi jednostkami, żeby mogli po swojemu, każdy inaczej, czuć, myśleć, żyć na tym świecie. Żeby wywalczyć takie prawo, obronić je albo rozszerzyć, ludzie się jednoczą. Wtedy jednak rodzi się straszliwy, ale potężny przesąd, że właśnie owo zjednoczenie – w imię rasy, Boga, partii, państwa – jest nie tylko środkiem, ale i celem życia. Nie, nie, i jeszcze raz nie! W człowieku, w jego skromnej swoistości, w jego prawie do niej tkwi jedyny, prawdziwy i wieczny sens walki o życie.”

Wasilij Grossman (1905–1964) pisarz radziecki

Życie i los (1959)

O życiu , O Bogu , O ludziach , O myślach

„Określiłbym to tak: kto chciał przeżyć, nie wolno mu było bać się śmierci, bo każdy, kto chciał żyć, a bał się śmierci – bał się narazić na bicie i wykonywał ściśle zarządzenia, czekając na cud i koniec wojny, że go zwolnią albo że przetrzyma. Gdy się zorientował, że się kończy, za późno już wtedy było na zryw i dla takiego zostawało tylko krematorium.”

Stanisław Grzesiuk książka Pięć lat kacetu

Pięć lat kacetu, O życiu w obozie koncentracyjnym

O śmierci , O wojnie

„Moje życie było czymś więcej niż bajką. Przeżyłam wiele trudnych chwil, ale niezależnie od trudności, które przeszłam, na końcu zawsze czekała na mnie nagroda.”

Audrey Hepburn (1929–1993) aktorka amerykańska pochodzenia holenderskiego

O życiu , O czekaniu

„Tak czy owak wszystko dobrze się skończyło. Zmieniłem kierunek studiów na historię z ukierunkowaniem polityczno-filozoficznym i poznałem kilku nowych przyjaciół. Od tego czasu, życie na uczelni było wszystkim czego pragnąłem począwszy od niewielkiej ilości czasu jaki ode mnie wymagano. Tak naprawdę, nigdy się nie pogodziłem z faktem, że osiągnięcia na uczelni to coś wymagającego wysiłku. Dwa lata później zakończyłem swoją edukację z bardzo średnimi ocenami i dwoma na nowo odkrytymi i raczej naiwnymi ambicjami z lat młodzieńczych. Chciałem podróżować. I chciałem pisać.
Chęć oczywiście, sama w sobie nie gwarantuje sukcesu. Niestety moje raczej cieplarniane wychowanie nie nauczyło mnie tego. Nie nauczyły mnie tego również 3 lata w instytucji edukacyjnej, gdzie kobiety w średnim wieku codziennie sprzątają ci pokój i ścielą łóżko. Prawdę mówiąc byłem zepsuty. Przeniosłem się do Londynu, który wessał mnie niczym doktora Watsona na początku Studium w szkarłacie. W przeciwieństwie do Dr. Watsona nie zamierzałem jednak pozostać na długo – chciałem zaoszczędzić jedynie trochę pieniędzy, coś napisać i wybrać się w podróż dookoła świata płacąc za wszystko z zaliczek od hojnego wydawcy.
Jasne.
Londyn zweryfikował te marzenia. W domu, w Norfolk, a nawet w Cambridge, moje pragnienie zostania pisarzem odróżniały mnie od tłumu. W Londynie, fakt, że chcesz zostać pisarzem (artystą, reżyserem ) było czasem czymś dobijająco przeciętnym. Każdy w Londynie pisze powieść, planuje to zrobić, zna kogoś kto to robi, pracuje w wydawnictwie, albo co najgorsze z wszystkiego – już coś wydał.
Dzięki szczęśliwej sytuacji geopolitycznej będącej następstwem kliku wieków brytyjskiego imperializmu ustępującego pola szybko rozwijającej się strefie wpływów Stanów Zjednoczonych, ludzie na całym świecie chcą się uczyć angielskiego.
Z zupełnie zrozumiałych, choć pedagogicznie niepewnych powodów, ludzie wierzą, że jedyny sposób by nauczyć się angielskiego to lekcje z native speakerami. Dodaj do tego powszechną żyłkę handlową przedsiębiorców, odrobinę sprytnej reklamy i oto wynik – przemysł Nauki Języka Angielskiego (NJA). Niecały rok od momentu, gdy zdecydowałem, że chcę żyć i pracować za granicą znalazłem się w Istambule mając za sobą cztery tygodnie treningu w International House bez wartego uwagi doświadczenia i z większą pensją niż lokalny lekarz. Czyż gospodarka rynkowa nie jest wspaniała?
NJA była dla mnie dość przypadkową karierą (zapewne podobnie jak w przypadku 90% jej pracowników), lecz dziwnym trafem kontynuowałem ją 14 lat. Poczucie winy w stosunku do nieszczęsnych tureckich lekarzy sprawiło, że dobrze wyuczyłem się tego fachy. Czytałem literaturę, dołączyłem do zawodowych stowarzyszeń, zapisałem się na dalsze kursy. Z Istambułu jeździłem do Londynu, Z Londynu do Madrytu, z Madrytu do Glasgow. Z nieopierzonego ucznia stałem się dyrektorem studium, potem doświadczonym profesjonalistą w dziedzinie NJA i wreszcie trenerem nauczycieli. Moje wynagrodzenie rosło. Niewielkie szkółki otworzyły mi drogę do w miarę poważnych instytucji, które otworzyły mi drogę do profesjonalnych firm, które otworzyły mi drogę do posady na uniwersytecie. Rozdawałem foldery na konferencjach. Ale zaraz…
Czy nie chciałem zostać pisarzem? No tak. Podczas, kiedy utrzymywałem się z uczenia angielskiego, również pisałem w tym języku. czasem wściekle, czasem spokojnie i leniwie – zależnie od nastroju. Pisałem krótkie historie, pisałem artykuły. Pisałem scenariusz i poświęciłem półtora roku mojego cennego czasu próbując sprawić aby jakiś filmowiec potraktował go poważnie. Pisałem powieść. Zupełnie nic nie wydałem i nikt nie zrobił filmu.
Na plus mogę policzyć to, że pisałem to na co miałem ochotę.
W końcu napisałem Modyfikowany węgiel. Golancz go wydał, Hollywood kupiło, a ja zostawiłem swoją stałą pracę.
Osiem miesięcy. Tak po prostu.
Ciągle piszę. Musiałbym być martwy albo sparaliżowany, żeby przestać.”

Richard Morgan (1965)

Źródło: informacja biograficzna z obwoluty Modyfikowanego węgla

O języku słowackim , O życiu , O kobietach , O ludziach

„W Nowej Zelandii istnieje pewien stereotyp, norma zachowania, która każe tłamsić w sobie wszelkie żale, pretensje, rany, wychodzące później na jaw, gdy normalny – zdawałoby się – mężczyzna idzie sobie do pubu, pije piwo z kolegami, funkcjonuje jak gdyby nigdy nic i nagle bach! Samobójstwo. Na ludziach ciąży społeczna presja, czy też raczej represja, która nakazuje zmagać się z własnymi problemami w ciszy, miast wywlekać je na światło dzienne i narzekać. Kiedy więc w końcu czara goryczy się przelewa, dzieje się to z hukiem. Jednak ów mroczny nurt to tylko jedna z dróg, jaką podążają filmowcy z Nowej Zelandii, choć być może najpopularniejsza, bo umożliwiająca sublimację tłumionych treści.”

Vincent Ward (1956)

Źródło: wywiad, 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=47590

O zachowaniu , O piciu , O piwie , O samobójstwie

„Dla mnie jedynym celem jest to, by powstał bardzo dobry film, i koniec. Pracując nad nim, nie mogę mieć żadnych obciążeń, osobistych dylematów. Jeśli jadę do Indii, Japonii czy gdzieś tam, to nawet jeśli coś sobie założyłem, w każdej chwili jestem gotowy to zmienić dla dobra filmu.(…) Zawsze lubiłem wynaleźć sobie jakiś temacik na końcu świata i tyle go zdokumentować, żeby stać się jednym z najlepszych specjalistów w tym temacie. Jestem chyba jedynym polskim reżyserem filmu dokumentalnego, który takie filmy kręci.”

Andrzej Fidyk (1953) reżyser dokumentalista

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 25 czerwca 2009

„Po raz pierwszy pojechałem znów do Niemiec w roku 1978 na zaproszenie Uniwersytetu w Hagen. To było już po ogłoszeniu listu episkopatu polskiego do niemieckiego, zawierającego słynne słowa „przebaczamy i prosimy o przebaczenie”. A wiele było do przebaczenia. Sam oglądałem eksodus Niemców z Wrocławia, szli szeregami i ciągnęli za sobą swój dobytek, właściwie resztki tego dobytku, pośpiesznie załadowanego na wózki. Tłoczyli się do wagonów i jedyną ich pociechą mogło być, że na końcu tej podróży nie czekają na nich komory gazowe. Jednak o tej pociesze nie myśleli i nawet nie musieli o tym myśleć. Nie musieli też myśleć o tym, że wypędzali ich wypędzeni. Bowiem w tym czasie Wrocław i okolice były pełne zaciągających Polaków z Lwowa, Podola, Wołynia, Polesia i można nawet było usłyszeć melodyjną mowę z okolic Wilna.”

Jerzy Łoś (1920–1998) polski matematyk

Źródło: Dankesrede aus Anlaß der Verleihung der Ehrendoktorwürde, Hagener Universitätsreden 23, Hagen: Oktober 1995, s. 39.

O myślach , O przebaczeniu , O czasie , O czekaniu

„Dotąd byłem dość sceptyczny wobec sądów o sile mediów. Ale teraz okazało się to w pełnej krasie. Mamy do czynienia z pewnym rodzajem halucynacyjnej siły. Media właściwie nie mówiły nam tego, co mamy myśleć, ale wprowadzały nas w taki trans, w pewną spiralę. Mówiło się: „koniec świata”, „nie potrafimy tego wyrazić.””

Wiesław Godzic (1953) polski socjolog i filmoznawca

To są szamańskie praktyki. Rozum śpi, a emocje buzują.
o relacjonowaniu katastrofy smoleńskiej w mediach.
Źródło: mmwroclaw.pl http://www.mmwroclaw.pl/9008/2010/4/24/prof-wieslaw-godzic-rozum-spi-a-emocje-buzuja?category=news

O myślach , O sile , O myśleniu

„Siła natury rozprawia się z naszymi błędami i w końcu, gdy nie wyciągamy wniosków, rozprawia się także z nami. Dlatego zawsze, wszystko jest w porządku.”

Maciej Bennewicz (1961)

Życie na Ziemi. Poradnik dla kosmitów (2013)

O naturze , O sile

„Z jako takim wykształceniem historycznym nikt nie byłby zwolennikiem etatyzmu, centralizacji, biurokracji, bo przypomni sobie Bizancjum. Jak tam biurokratyzm wpłynął na państwowość! Moskiewska zaś historia pouczy, jak pod koniec XV w. trzeba było wstrzymać ekspansję państwa, gdyż zabrakło diaków. Ileż nauk mieszą w sobie „reformy” Piotra W.! Dzieje XX w. narzucają znów wniosek, że parlamentaryzm musi się wykoleić, gdzie państwowość podlega biurokracji.”

Feliks Koneczny (1862–1949) historyk polski, historiozof

O biurokracji

O wykształceniz , O historii , O nauce

„Poznałem go w Kalifornii, kiedy ogłaszałem śmierć literatury radzieckiej. Była pierestrojka, ale ZSRR miał się jeszcze dobrze, na sali siedzieli amerykańscy profesorowie literatury radzieckiej i głośno protestowali przeciwko moim prognozom. Bo gdyby się sprawdziły – straciliby pracę. Głupia sytuacja: przyjechał człowiek ze Związku Radzieckiego i twierdzi, że literatura radziecka umarła, a Amerykanie krzyczą: żyła, żyje i żyć będzie! Na koniec tych przepychanek podszedł do mnie Miłosz i poradził, żebym się nie przejmował. „Oni tu wszyscy są martwi.””

Wiktor Jerofiejew (1947) pisarz rosyjski

To mi zapadło w pamięć.
o tym, jak poznał Czesława Miłosza.
Źródło: rozmowa Anny Żebrowskiej, wyborcza.pl, 2 sierpnia 2011 http://wyborcza.pl/1,75475,10045741,Ranking_rosyjskich_pisarzy_wedlug_Wiktora_Jerofiejewa.html?as=5&startsz=x

O śmierci , O literaturze

„Wydaje mi się, że Krzywicka we wspomnieniach bywa mitomanką i w różnych sprawach przypisuje sobie rolę większą, niż odgrywała w rzeczywistości. Za gorszycielkę uznała się sama pod koniec życia, a jako świadek epoki jest niestety mało wiarygodna. Ale doceniam jej reportaże sądowe i muszę przyznać, że bywała zupełnie niezłą pisarką.”

Małgorzata Szpakowska (1940)

o Irenie Krzywickiej
Źródło: Zofia Zaleska, Niepiękne dwudziestolecie http://www.dwutygodnik.com/artykul/4019/, Dwutygodnik.com nr 93/2012.

O rzeczywostości

„Lepiej kochać mniej z początku niż wcale przy końcu.”

John Galsworthy (1867–1933) powieściopisarz i dramaturg angielski

Kochać się

„Jednak to nie koniec mojej drogi. Wierzę, że Bóg, tworząc mnie, miał większy plan. Chciał, by Piekło się nawróciło.”

Katarzyna Berenika Miszczuk (1988)

Ja, diablica

O Bogu , O piekle

„W innych filmach na ogół to ja obrywałem, ale nie w tym przypadku. Dobrze się bawiłem podczas treningu sztuk walki z Chadem i Dave’em, którzy koordynowali pracę kaskaderów. To prawdziwi twardziele. Przepuścili mnie przez wyżymaczkę podczas treningu. Po godzinie zadawania ciosów i kopania jesteś naprawdę zmęczony. Nie chciałem zadawać im ciosów. To oni mieli ze mną problem, bo ja myślałem sobie „Nie chcę skrzywdzić tych facetów”. Oni po prostu robili, co do nich należy, i chcieli, żebym na przykład zadał im cios w brzuch. Nie mieli żadnych ochraniaczy. A ja chyba zbytnio sobie schlebiałem, myśląc, że moje ciosy są silne. Więc zaczęliśmy od małego sparringu. Oni zadawali mi lekkie ciosy, coś w rodzaju „No, oddaj mi!” A ja na to „Nie, nie” a oni znowu. W końcu zacząłem zadawać mi ciosy, a oni na to „Dobrze. Tak trzymaj”. Było tak „Czuję twój gniew”. Próbowali mnie sprowokować.”

Emile Hirsch (1985) aktor amerykański

o pracy w filmie Speed Racer.

O myślach , O problemach , O gniewie , O walce

„Anonimowość to podstawa w jego fachu. Każdy ślad jego prawdziwej tożsamości trafiający gdziekolwiek do akt zmniejsza jego użyteczność i w końcu zagraża życiu. Tu w Ameryce, gdzie wiedzą o nim wszystko, czuł się jak Murzyn, któremu czarownik ukradł cień. Jakaś żywotna część jego przeszła w cudze ręce jako zastaw. Tym razem u przyjaciół, owszem, ale jednak…”

Ian Fleming książka Żyj i pozwól umrzeć

Żyj i pozwól umrzeć (1954)

„Informacje o naszych życiorysach były w materiałach tajnych służb dość ograniczone, jednak ich język i specyfika sprawiły, że wystąpiliśmy do IPN o zgodę na zajrzenie do własnych teczek. Zaskakująca była już ilość materiałów zgromadzonych o nas, niewielkiej w końcu grupce młodych ludzi, którzy wyobrazili sobie, że poprzez teatr można zmieniać świat. Dalekich jednak od możliwości obalenia ustroju. Tymczasem machina środków uruchomionych wobec nas była imponująca – inwigilacja, kontrola korespondencji, podsłuchy – zupełnie nieproporcjonalna do ewentualnego zagrożenia. Obraz, jaki się z tych dokumentów wyłania, ma jednak charakter podobny do odbicia w krzywym zwierciadle.”

Marcin Kęszycki (1953)

o Służbie Bezpieczeństwa.
Źródło: „Rzeczpospolita”, 10 stycznia 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/ttod.htm

O ludziach , O świecie , O charakterze , Obraz

„Pepkin też się zarzeka, że piękna piosenka miłosna Me wargi trochę obumrą w tym roku, która się chełpi tym zaprawionym goryczą fragmentem – tul mnie, poniżaj, lecz nie wykreślaj ze swego kołonotatnika, wyląduje w końcu na czołówkach list.”

Woody Allen (1935) amerykański scenarzysta, reżyser, producent i aktor pochodzenia żydowskiego

Cytaty z utworów literackich (w tym scenariuszy), Czysta anarchia

„Co więcej napadały na nas i usiłują wciąż napadać plemiona, które odczuwają wobec nas śmiertelny strach. Zaledwie uważają nas za ludzi, chętniej przyjmują, że pod postacią ludzką jesteśmy demonami, które zstąpiły na świat. Przypisują nam moce w ich rozumieniu nieczyste, władztwo nad wszystkim, co żywe i martwe, a jednak to ich nie odstrasza. Trzeba podziwiać ich odwagę. Ta nieustępliwość może w końcu okazać się groźna. My jesteśmy już zbyt pewni swej siły, oni nie mają nic do stracenia. Próbują raz po raz i kto wie, czy kiedyś ta zaciekłość nie trafi na chwilę naszej słabości lub nieuwagi. Wtedy będziemy zgubieni. Boję się, że wyspa, która jest najbardziej niedosiężną fortecą, nie oprze się pewnego dnia nagim kijom i kamieniom młodych plemion.”

Maciej Kuczyński Atlantyda, wyspa ognia

Atlantyda, wyspa ognia (1967)

O ludziach , O świecie , O strachu , O sile

„(…) liczne są przykłady ludzi, którzy dla swych bogactw ponosili prześladowania, dochodzące aż do śmierci, tudzież takich, którzy dla zdobycia skarbów narażali się na niebezpieczeństwa, aż w końcu życiem przypłacili swą głupotę.”

Baruch Spinoza (1632–1677) niderlandzki filozof

Źródło: Richard H. Popkin, Avrum Stroll, Filozofia, Poznań 1994, tłum. Jan Karłowski, Norbert Leśniewski, Andrzej Przyłębski, s. 49.

O śmierci , O ludziach , O głupocie , O bogactwie

„Dziś patrzę na Polaków, których chce się wywieźć w pole.
Wołam: chodźmy razem w sztafecie pokoleń!
Nadeszły czasy smutne, choć nie ma wielkich wojen.
Walczcie i pracujcie, bo smutny będzie koniec.”

Tadek (1982) polski raper

Tadek – Niewygodna prawda II. Burza 2014
Źródło: Sztafeta pokoleń

„Ty zawsze w tych gazetach łapiesz mdłe nadzieje,
Lepiej by było wiedzieć, co się w domu dzieje,
Pójść do stajni, obory, liczyć w polu snopy
Niż badać, co tam robią na końcu Europy!”

Julian Ursyn Niemcewicz (1758–1841) polski dramaturg, powieściopisarz, poeta i pamiętnikarz

Pan Nowina
Źródło: akt I, scena 2

O domu

„Bardzo istotną sprawą jest wiara w to, co się robi, połączona z przekonaniem, że uda ci się osiągnąć sukces. My zawsze wierzyliśmy w naszą muzykę, wierzyliśmy, że to, co robimy w końcu przyniesie nam sukces i to się udało. Na pewno jednak nie ma jakiejś sprawdzonej recepty na długowieczność. Poza tym Black Sabbath dawno by już nie istniało gdyby nie fani, którzy pokochali naszą muzykę.”

Tony Iommi (1948) gitarzysta angielski (Black Sabbath)

Źródło: muzyka.onet.pl, 16 lutego 2001 http://muzyka.onet.pl/publikacje/wywiady/tony-iommi-przyszlosc-pokaze-jak-potocza-sie-losy-,1,4776066,wiadomosc.html

O losie , O wierze , O muzyce , O sukcesie

„Żyję w udręce, gdyż stale towarzyszy mi myśl o osobie, którą kiedyś zdradziłem, potem pielęgnowałem, a na koniec straciłem. Przychodzę do ciebie, ponieważ wierzę, że potrafisz przywołać ducha tej osoby, żebym mógł z nim porozmawiać. Przychodzę do ciebie, ponieważ wierzę, że potrafię ocenić, czy ten duch odnalazł spokój.”

Anne Rice książka Merrick (powieść)

Merrick

O myślach , O myśleniu

„Od razu przechodzę [ze swoimi studentami] na ty. Tak mi się lepiej pracuje, w końcu za parę lat mogą być moimi kolegami w pracy.”

Wojciech Leonowicz (1979) polski aktor teatralny i filmowy; doktor nauk o sztukach pięknych

Źródło: Romea już nie zagram, „Polska Gazeta Krakowska” nr 109, 11 maja 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/138981.html

„Myślę, że w końcu znajdziemy jakieś rozwiązanie. Żyjemy przecież w świecie nieeuklidesowym, gdzie dwie linie równoległe mogą się przeciąć.”

Efklidis Tsakalotos (1960)

o negocjacjach z Unią Europejską w sprawie zadłużenia.
Źródło: Zabójcze puenty, „Forum” nr 16, 7–20 sierpnia 2015, s. 82.

O myślach , O myśleniu

„Myślę, że kiedy będę patrzeć wstecz pod koniec życia, to będzie jedna z najważniejszych rzeczy jakie mi się przytrafiły. Nauczyłam się więcej o biznesie, niż się spodziewałam.”

Evangeline Lilly (1979) aktorka kanadyjska

o pracy nad Zagubionymi.
Źródło: wywiad Piotra Zawadzkiego, „Gazeta Telewizyjna”, 16 kwietnia 2010.

O myślach , O myśleniu

„Zdradliwe związki doprowadziły ją w końcu do aberracji płynącej z pustki. Pustki ciała, chłodu duszy. „Oni polują na okruchy mojej sławy – zwierzała się przyjaciółce. – To ich pociąga. Chcą iść do łóżka z moim nazwiskiem, ale sami angażują się jedynie na poziomie własnego pępka”.”

Joanna Rawik (1934)

Ptak smutnego stulecia
Źródło: rozdział 13

O duszy

„To nie jest koniec, to nawet nie jest początek końca. Ale być może, jest to koniec początku!”

Winston Churchill (1874–1965) premier Wielkiej Brytanii

Now this is not the end. It is not even the beginning of the end. But it is, perhaps, the end of the beginning. (ang.)
mowa po brytyjskim zwycięstwie nad Afrika Korps pod El-Alamein (10 listopada 1942).

„Miłość i kobieta przypominają mi nędzę naszego istnienia, koniec nieunikniony, śmierć.”

Vicente Blasco Ibáñez (1867–1928) hiszpański pisarz, publicysta i lewicowy działacz polityczny

Wrogowie kobiety
Źródło: rozdz. IV, s. 70

O miłości , O śmierci , O kobietach

„Pan ma wyjść i powiedzieć, że pan głosuje na Tylaka, i pan zgłosił się po to, żeby była demokracja. To jest ostatnia pana szansa. Co pan sobie jaja robi, k…., co pan myśli, że to będzie k…. kino, po to, żeby pan sobie w ch… zagrał. To jest koniec pana kariery, zap…. alaj, jeszcze pan ma szanse”

Janusz Maksymiuk (1947) polski działacz polityczny, inżynier rolnik

słowa skierowane do radnego Samoobrony na zjeździe tej partii.
Źródło: Opolska Samoobrona nie chce Maksymiuka, wyborcza.pl, 6 marca 2006 http://wyborcza.pl/1,76842,3195843.html

O demokracji , O myślach , O szansie , O myśleniu

„Tam, gdzie są ludzie piękni, jak wiersze,
Spokojni, jak lustro,
Ze swoją niezmierzoną tęsknotą
Ci leniwi, których miłość odbito
Kobieta z blednącą tęczówką czoła?
Przyniosłabym im kwiaty.Myślę o tym przyjacielu, zbyt poniesionym przez muzykę,
Który zamienił w gry
I zrobił grę nudy,
Tego zbyt poruszonego twarzami,
Który odwrócił swą twarz do ściany, i tego niesamowitego kłamcy,
Który w końcu zmienił się w prawdę.”

Henri Coulette (1927–1988)

Źródło: Czarny Anioł, tłum. Mariusz Drozdowski

O miłości , O kobietach , O ludziach , O aniołach

„Syn Jana, Henryk, został koronowany jako dziesięcioletni chłopak, a legalność sukcesji była problematyczna. Wydaje się, że miał wiele do powiedzenia w sprawach królestwa, przynajmniej dopóki jego stronnicy nie stanowili większości. Przychylni mu krytycy twierdzą, że był człowiekiem o słabej woli i artystycznym uosobieniu. Inni utrzymują, że był po prostu półgłówkiem. Naturalnie jesteśmy mu winni wdzięczność za wybudowanie paru katedr. Ale Henryk gardził Anglikami i ważne stanowiska w królestwie powierzał jedynie Francuzom. Zrezygnował z angielskich praw do Normandii i Andegawenii, a w końcu wywołał wojnę domową z baronami. Z tego chaosu wyłonił się Simon de Montfort i powołał radę, która później stała się parlamentem.”

Henryk III Plantagenet (1207–1272)

Autorzy: Nigel Blundell, Susan Blackhall, Upadek domu Windsorów, tłum. Grażyna Jagielska, Wydawnictwo Prolog, Warszawa 1993, ISBN 8385763058, s. 33.
O Henryku III Plantagenecie

O wdzięczności , Chłopak

„Chciałem ci tylko przypomnieć, że ona się pogodziła, że ja się pogodziłem i że możesz to zrobić i ty, jeżeli tylko zechcesz. Ten świat jeszcze ciebie potrzebuje, bo ta historia nie wypełni się bez twojego udziału. Jeszcze raz, tak jak w przeszłości. I chociaż to prawda, że duża część twojego życia minęła, jest jeszcze miejsce na ostatnią rzecz: na dobry koniec. Dobry koniec może odkupić nawet najbardziej nieuleczalny z bólów – dodał i z uśmiechem wskazał na talizman.”

Licia Troisi (1980)

Wojny świata wynurzonego, Nowe królestwo
Źródło: rozdział 23, Trup puszczy

O prawdzie , O świecie , O uśmiechu , O historii

„Wraz ze słabnięciem afrykańskich państw pojawił się fenomen miejscowych watażków, którzy wypełnili polityczną próżnię. Podstawą ich błyskotliwej kariery stała się niesłychana dostępność tajnej broni i rekrutów do ich prywatnych armii. Watażkowie pojawili się zresztą pod koniec wieku nie tylko w Afryce, ale wszędzie tam, gdzie doszło do kryzysu struktur państwowych. Watażką był nie tylko Somalijczyk Mohammed Farah Aidid (…) Ta nowo powstająca struktura watażków dąży do rozsadzenia struktury tradycyjnych państw.”

Mohamed Farrah Aidid (1934–1996)

Źródło: Ryszard Kapuściński, Rwący nurt historii. Zapiski o XX i XXI wieku, wybór: Krystyna Strączek, Wydawnictwo Znak, Kraków, 2007, s. 60.

O historii , O wieku

„Bywa z ludźmi, którzy widnokrąg swój biorą za koniec świata, nie pojmują, nie mają dość mocy serca i umysłu, aby pojąć, że osobiste bóle i szczęście to wyjątkowe, przelotne chwile w życiu człowieka, a całe życie jest nieprzerwanym ciągiem prac i powinności, którego ani radości, ani cierpienia przerywać nie powinny.”

Eliza Orzeszkowa (1841–1910) polska pisarka

Źródło: Na prowincji http://www.polona.pl/dlibra/doccontent2?id=26428&dirids=42, Warszawa, S. Lewental, 1884, cz. 1, s. 284.

O życiu , O szczęściu , O cierpieniu , Serce

„Sądzę, że poezja, że w ogóle piśmiennictwo wymaga, ażeby o nim powiedzieć na początku lub końcu: tak lub nie, czyli zdecydować się: pisać, czyli wyrażać, wierząc, że się wyraża – albo przestać pisać, kiedy po krótkim lub długim pisaniu doszło się do przekonania, że się nie wyraża tego, co co chodzi. (…) Podejrzewać i sprawdzać wszystko, co się tyczy języka, ale zweryfikowawszy zaufać zrehabilitowanemu po nadużyciach werbalistów słowu.”

Julian Przyboś (1901–1970) poeta i eseista polski

Zapiski bez daty
Źródło: Dubitandum et not dubitandum est, s. 185–186.

O zaufaniu

„Prawdę mówiąc, w tym momencie nie był zupełnie pewny, czy w regulaminie jest coś na temat odmowy wykonania rozkazu, czy też to tylko jego złudzenie, podsunięte mu przez nieprzydatną w wojsku logikę i zdrowy chłopski rozum. W końcu jednak doszedł do wniosku, że musi mieć rację, bo jest oficerem.”

Josef Škvorecký książka Batalion czołgów

Batalion czołgów

„Droga, którą szedł ksiądz biskup Kaczmarek i jego poplecznicy ma swoją nieubłaganą logikę rozwojową. Ten duchowny i denuncjant robotników w jednej osobie, pupilek reakcyjnych biskupów francuskich i polskich, faworyt Watykanu i zausznik Becka, organizator antyludowej roboty pod przykrywką Akcji Katolickiej i szermierz „krucjaty antybolszewickiej”, wielbiciel korporacjonizmu i poplecznik hitleryzmu staje na progu niepodległości jako nieprzejednany wróg nowej, odrodzonej Ludowej Polski.
Aby wzmocnić efekt na końcu powtórzył:
Ksiądz biskup Kaczmarek, faworyt Watykanu, zausznik Becka, krzyżowiec antykomunizmu, sługa hitleryzmu, chwalca narodowego zaprzaństwa i kapitulacji.”

Stanisław Zarakowski (1907–1998) naczelny prokurator wojskowy, generał brygady WP zdegradowany do stopnia szeregowego

mowa oskarżycielska przeciwko ordynariuszowi kieleckiemu, biskupowi Czesławowi Kaczmarkowi w 1953 roku.

„(…) mieliśmy na studiach, na początku, wszystkiego po trochu, a dopiero potem była specjalizacja. Ci profesorowie, którzy widzieli, że jestem do ich dziedziny napalony, wszystkie swoje tajemnice mi przekazywali. Tak było z prof. Kwiatkowskim na witrażu, tak na konserwacji u Torwirta. Prowadził zajęcia dla osób, które się interesują technologią, technikami i gruntami; studenci się wykruszali, w końcu zostałem sam, i on przychodził specjalnie dla mnie, zadzierzgnęła się między nami taka przyjaźń, że przetrwała po studiach.”

Jerzy Gnatowski (1929–2012)

Źródło: Z Jerzym Gnatowskim, artystą malarzem rozmawia Zygmunt Korus, „Akcent” 2004, nr 3–4 http://www.akcent_pismo.free.art.pl/pliki/nr3-4.04/gnatowski.html

O przyjaźni , O tajemnicy

„W końcu gigantyczna czerwona kula, niczym rozżarzona bańka, oderwała się od morza. Przez chwilę Mattia myślał o obrotowym ruchu gwiazd i planet, o słońcu, które wieczorem zniża się w miejscu, które teraz znajdowało się za jego plecami, a rano podnosi w punkcie, na który spoglądał. Każdego dnia, do morza i z morza, niezależnie od tego, czy on patrzył, czy też nie. Czysta mechanika, zachowanie energii i momentu pędu, siły, które się równoważą, odśrodkowe i dośrodkowe, ruch po trajektorii, która nie może być inna niż jest.”

Paolo Giordano (1982)

Samotność liczb pierwszych (2008)
Źródło: s. 327

O zachowaniu , O myślach , O sile , O myśleniu

„Zawsze, kiedy patrzyłam na gwiazdy, bałam się. Ich widok sprawia, że mam wrażenie, jakby moje życie było bez znaczenia.
– Masz rację. Bo jest bez znaczenia. Tak samo jak moje i każdego na tym świecie. Kiedy ktoś żartuje sobie z dzieciaków z mojej klasy, zawsze pytam, czy naprawdę uważa, że jego życie jest więcej warte od życia któregokolwiek z nich. Koniec końców wszyscy jesteśmy mrówkami.
– Nie jesteś zbyt poprawny politycznie, co? Powinieneś mówić, że życie każdego człowieka coś znaczy.
– Życie mrówki coś znaczy, tyle że nie aż tak dużo, jak mrówka sądzi.”

Graham Masterton książka Demon zimna

Demon zimna

O życiu , O wrażeniach

„Byłem ja, Malcolm, George, Ray i paru innych gości i poszliśmy do tego klubu na końcu George Street w Sydney. Nie chcieli nas wpuścić. Powiedzieli, że wyglądamy zbyt prostacko, a grali AC/DC na cholernej dyskotece! Popatrzyliśmy na siebie i poszczaliśmy się ze śmiechu.”

Angus Young (1955) australijski muzyk rockowy (AC/DC)

Maksimum rock’n’rolla

O śmiechu

„W końcu odkryłem, że moje miejsce, mój świat jest tu. W Polsce jestem dokładnie pośrodku wszystkiego, co mnie interesuje. Z Warszawy mam sześć tysięcy kilometrów zarówno do mamy, jak i do Nowego Jorku, porównywalna odległość dzieli mnie od Paryża, Berlina i Rzymu, jak i Moskwy, Petersburga. To najlepsze, co mogłem sobie w życiu zafundować! A zawdzięczam te odkrycia najpierw swoim dzieciom, które dorastając mnie tu przytrzymały, a teraz mojej licznej publiczności. Bez niej artysta staje się nikim. Dziękuję Wam, że czuję się potrzebny w Polsce.”

Eugeniusz Malinowski (1967) aktor i muzyk pochodzenia rosyjskiego

Źródło: Jolanta Majewska, „Barwy szczęścia” – Evgen Malinowski: Mój świat jest tu, teletydzien.pl, 15 marca 2013 http://www.teletydzien.pl/gwiazdy/news-barwy-szczescia-evgen-malinowski-moj-swiat-jest-tu,nId,939882

O dzieciach , O świecie , O odległości

„Bałem się, że to koniec. Zawodowa śmierć. A ja bardzo chciałem grać, bardzo chciałem być aktorem.”

Janusz Gajos (1939) polski aktor

o zaszufladkowaniu po serialu Czterej pancerni i pies.
Źródło: Monika Mokrzycka-Pokora, Janusz Gajos, culture.pl, grudzień 2001 http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_gajos_janusz

O śmierci

„Koniec wieńczy dzieło.”

Owidiusz (-43–17 p. n. e.) poeta rzymski

Inaczej: Koniec dowodzi czynów.
Finis coronat opus. / Finis adest operi. (łac.)

„Raport MAK zupełnie nie zauważa faktu, że w wieży kontroli lotów doszło wtedy do awantury między Pliusninem a Ryżenką i Krasnokuckim, którzy chcieli, by Pliusnin wykonał polecenie z Moskwy. Krasnokucki uciął dalsze próby Pliusnina, by odesłać tupolewa na zapasowe lotnisko, wydając mu polecenie: „Doprowadzamy do 100 metrów, 100 metrów i koniec rozmowy.””

Anita Gargas (1964) polska dziennikarz i matematyk

Źródło: Wieża poza raportem, gazetapolska.pl, 19 stycznia 2011 http://www.gazetapolska.pl/236-wieza-poza-raportem

Cytaty na temat koniec strona 9

Cytaty na temat koniec
strona 9