Cytaty na temat dzień

„Wiem, że czasami bywa źle, ale zapamiętaj jedno – po każdej ciemnej nocy
przychodzi jasny dzień. Więc nieważne, jak jest, wypnij klatę, trzymaj głowę w górze
i poradź sobie z tym.”

„Może to wszystko
dzieje się w laboratorium?
Pod jedną lampą w dzień
i miliardami w nocy?”

„Przychodzi w życiu godzina – jesteś jeszcze od niej bardzo daleko – kiedy znużone oczy znoszą już tylko jedno światło, to, które piękna noc, jak dzisiejsza, tworzy i sączy wraz z mrokiem; kiedy uszy nie mogą już słuchać innej muzyki prócz tej, którą gra blask księżyca na flecie milczenia. Gdzieś w połowie niewiadomego drzewa niewidzialny ptak siląc się skrócić dzień zgłębiał przeciągłą nutą otaczającą samotność; ale otrzymywał od niej odpowiedz tak jednomyślną, odzew tak nabrzmiały ciszą i bezruchem, iż można by rzec, że zatrzymał na zawsze chwilę, której bieg chciał przyśpieszyć.”

„Jak dzień dobrze przeżyty daje dobry sen, tak życie dobrze spędzone daje dobrą śmierć.”

„Lepiej żyć jeden dzień jak lew niż 100 lat jak owca.”

„Skaut musi umieć znaleźć drogę równie łatwo w nocy jak w dzień.”

„Słońce odnawia się co dzień.”

„Ponieważ stan nasz jest taki, że lepiej, by go nie było, zatem wszystko, co nas otacza, nosi tego ślady – dokładnie tak jak w piekle wszystko trąci siarką – albowiem wszystko jest zawsze niedoskonałe i złudne, wszystko, co miłe, splecione z niemiłym, każda rozkosz tylko połowiczna, każda przyjemność sama się niszczy, każdy środek zaradczy, do którego uciekamy się co dzień, co godzinę w biedzie, co chwila nas zawodzi i odmawia służby, stopień, na który wchodzimy, jakże często się załamuje (…), jednym słowem jesteśmy jak Fineasz, któremu harpie kalały każdą potrawę czyniąc ją niezdatną do spożycia.”

„Każdy dzień przeżywaj tak, jakby się miał skończyć świat
Może czas wreszcie być sobą i zacząć na nowo?”

„Czasem wątpię w to, że możemy mieć wszystko.
Mamy miłość, ale nienawiść zawsze trzyma ja za rękę.
Mamy siebie, ale nie wiem czy mamy coś więcej.
Kilka tematów do rozmowy, czas do spotkań,
Mamy zazdrość, która pożera nas od środka.
Mamy stres, ból do siebie w sercach głęboko skryty,
Mamy marzenia – to największe do popisu pole.
Czasem się modlę, by ten kolejny dzień nie był końcem,
Ale pamiętam, że następnego dnia też wstaje słońce.
Wątpię w ciebie, czasem już myślę że odejdziesz,
Że nie wytrzymasz mnie za to, kim jestem.
Ja nie potrafię zmienić swoich myśli w moment,
Ja nie potrafię więcej.
Uwierz, że to, co robię jest wszystkim co potrafię,
Gdybym mógł dać więcej – dałbym. Bądź pewna.
Czasem mam wrażenie, że zostanę sam bez ciebie,
Że nie zniesiesz tego, co potrafię zrobić w nerwach,
Ale pamiętam że nosisz przebaczenie.”

„Miłość bliźniego jest sprawą trudną, ale stanowi ona probierz naszego chrześcijaństwa. Nie można być prawdziwym chrześcijaninem, jeśli się nienawidzi swoich bliźnich, jeśli długie lata nie rozmawia się ze swoim sąsiadem, krewnym z powodu jakichś drobiazgów, złego słowa czy wyrządzonej przykrości. Zdarza się, że chrześcijanie gniewają się całymi latami, nie odzywają się do siebie, traktują się jak wrogowie i mszczą się przy każdej okazji. Bywa, że wrogość, nienawiść, a także złe, wulgarne i podłe słowa panują w niejednej rodzinie, że z taką wrogością traktują się ci, którzy powinni być sobie najbliżsi. Czy to jest chrześcijaństwo? To nie jest chrześcijaństwo. Taki człowiek chociażby cały dzień siedział w kościele i odmawiał modlitwy, jeśli nienawidzi swoich bliźnich i krzywdzi ich, taki człowiek nie jest prawdziwym chrześcijaninem.”

„Ciężkie miałem życie w Wiedniu. Bywało, że miesiącami nie jadłem nic ciepłego, żywiłem się mlekiem i suchym chlebem, a dzień w dzień wydawałem trzynaście krajcarów na papierosy, paliłem dwadzieścia pięć do czterdziestu papierosów dziennie! Jeden krajcar to było dla mnie więcej jak dzisiaj dziesięć tysięcy marek. Aż pewnego dnia naszła mnie myśl: człowieku, wydajesz trzynaście krajcarów na papierosy. Kupiłbyś sobie masła do chleba, wyniosłoby cię to pięć krajcarów i jeszcze by ci trochę zostało! Wyrzuciłem papierosy do Dunaju i więcej po nie nie sięgnąłem. Jestem przekonany, że gdybym palił, tobym nie zniósł tego wszystkiego, co dźwigam od dłuższego czasu. Może naród niemiecki temu zawdzięcza ocalenie! Tylu wybitnych ludzi straciłem przez papierosy: Starszy Pan [feldmarszałek Hindenburg], Dietrich Eckart, Troost! Pana, Hoffmann, też przez nie stracę!”

„W języku poezji, gdzie każde słowo się waży, nic już zwyczajne i normalne nie jest. Żaden kamień i żadna nad nim chmura. Żaden dzień i żadna po nim noc. A nade wszystko żadne niczyje na tym świecie istnienie.”

„Niech zło poczeka na dzień swojej klęski.”

„Nie jesteśmy zespołem festiwalowym, granie w dzień to coś, z czym musimy skończyć, tzn., eh, słońce jest do d. py.”

„Przed laty najgorsza była małpa. Tak nazwałem mieszkającego w pobliżu jednokomórkowca, który „uszczęśliwiał” mnie dyskotekowym łomotem o każdej porze. Najchętniej z rana. Stwierdziłem, że tylko małpy zdolne są zaczynać dzień od pseudomuzyki, która przenosi się przez ściany pod postacią równomiernego „łup łup łup”. Totalny brak wrażliwości, subtelności i poczucia estetyki. Małpa na szczęście chyba się wyprowadziła, albo zdechła na guza mózgu od słuchania tego gówna. W każdym razie od kilku lat dudnienia nie słychać.”

„Przyjaciele, straciłem dzień.”

„Każdy dzień mojego życia strzeżony jest w Twym sercu, mój Boże. Cały spoczywam w Twoich rękach.”

„To jest tak, przyjacielu, jakbyś od rana przyjmował różne pyszne pokarmy i płyny. Kawka – to przygotowany obiekt, bułeczki z szyneczką – piękna scenografia, pyszna zupka – udana inscenizacja, mięsko – niezrównana gra aktorów, desery – zręczna praca szwenkiera, i tak cały dzień, i wszystko pięknie, tylko że ktoś potem w końcu tę kupkę musi zrobić.”

„Przyjąłem dziś Pana Jezusa! Błogosławiony dzień, którego wspomnienie napełnia błogością i wielką za nim tęsknotą.”

„Faceci uwielbiają dominować. To facet chce być w związku gwiazdą. Chce wchodzić na imprezę z reprezentacyjną kobietą, która się ukłoni i powie: „Dzień dobry. Jestem żoną Zdzisia i Zdzisio jest naprawdę niezły”. Faceci obawiają się kobiet, które ich w jakikolwiek sposób przewyższają, które mają własne zdanie i podejmują samodzielnie decyzje.”

„Najlepszy dzień, jaki kiedykolwiek miałem, był wtedy, kiedy nauczyłem się płakać na zawołanie.”

„Poważne rabunki i zbrodnie karano zazwyczaj niezwykle surowo. Najłagodniejszym wyrokiem, na jaki mógł liczyć złoczyńca, była kara więzienia na sto lat i jeden dzień.”

„Najpiękniejszym dniem mego życia będzie dzień, w którym wycofam się z życia politycznego i pozostawię za sobą wszystkie troski, plagi i kłopoty.”

„Dzień bez uśmiechu to dzień spisany na straty.”

„Niech nie nadejdzie dzień, gdy przejdziemy ulicą, jeden mimo drugiego, nie spojrzawszy na siebie, ocierając się łokciami jak dwaj spieszni przechodnie.”

„To nauka się starzeje, dezaktualizuje. Mistyka – nie. Fascynuje mnie, jak fizyka i proponowane przez nią nowe sposoby opisu rzeczywistości zmieniają, ułatwiają rozumienie Biblii. Chodzi mi o teorię światów równoległych, o wielowymiarowość świata. Ewangeliczne terminy w rodzaju „świętych obcowania” przyjmujemy na co dzień w kluczu emocjonalnym albo literacko-metaforycznym jako piękne przenośnie. Tymczasem fizyka współczesna pozwala traktować te prawdy wiary bardziej dosłownie.”

„(…) na co dzień naprawdę trudno mi odczuć, jaki jestem sławny, ponieważ na planie filmowym nikt nie traktuje mnie jak wielką gwiazdę. Wstaję o piątej rano, kręcę zdjęcia, a potem wracam do domu i padam na łóżko. I tak w kółko. Dlatego nie bardzo potrafię rozmawiać na temat własnej popularności. Jedynym dowodem sławy, z jakim miałem bezpośredni kontakt, są naprawdę piękne łazienki hotelowe. Człowiek, który podróżuje tyle, co ja, zawsze dostaje najlepszy apartament!”

„I gdybym nie miał kilku cech, o których wiem
Pewnie podszedłbym do ciebie w ten smutny szary dzień
Czułem, że czujesz to co ja, może się mylę
Czułem tak, gdy spojrzeniami spotkaliśmy się przez chwilę
I w moim innym świecie jesteśmy blisko
Ale tu bałem się, że mi pozwolisz spieprzyć wszystko.”

„Pragnę zacząć własne marzenie,Pragnę przeżyć każdy swój dzień.Nie chcę zakazu pragnienia, strachu.”

„Kelner wie, że obrabiają nas w biały dzień.”

„A jeśli kiedy taki czy jakikolwiek inny człowiek przypadkiem znajdzie swą drugą połowę, wtedy nagle dziwny na nich czar jakiś pada, dziwnie jedno drugiemu zaczyna być miłe, bliskie, kochane, tak że nawet na krótki czas nie chcą się rozdzielać od siebie, i niektórzy życie całe pędzą tak przy sobie, a nie umieliby nawet powiedzieć, czego jedno chce od drugiego. Bo chyba nikt nie przypuści, żeby to tylko rozkosze wspólne sprawiały, że im tak dziwnie dobrze być, za wszystko w świecie, razem. Nie. Ich obojga dusze, widocznie, czegoś innego pragną, czego nie umieją w słowa ubrać, i dusza swe pragnienia przeczuwa tylko i odgaduje. I nie wiedzieliby, co odpowiedzieć mają, gdyby tak nad ich łożem Hefajstos z narzędziami stanął i zapytał: „Czego wy chcecie od siebie, ludzie?” Nie wiedzieliby, czego. Więc gdyby znowu pytał: „Prawda, że chcecie tak się złączyć w jedno, możliwie najściślej, żebyście się ani w dzień, ani w nocy nie rozłączali? Jeżeli tego chcecie, ja was spoję i zlutuję w jedno, tak że dwojgiem będąc, jedną się staniecie istotą (…). Miłość jest na imię temu popędowi i dążeniu do uzupełnienia siebie, do całości.”

„Marzę by przyszedł chociaż jeden taki dzień, w którym mój telefon będzie milczał. Żebym mogła siedzieć w słońcu i patrzeć na przechodzących ludzi.”

„Ciągle czekamy na nic. Czekamy dzień i noc. Nikt nie wie co będzie jutro.”

„Wrogość, okrucieństwo, uciecha z prześladowania, z napadania, ze zmiany i zniszczenia – wszystko to, zwrócone przeciw posiadaczom takich instynktów, o t o początek „nieczystego sumienia”. Człowiek, który z braku zewnętrznych wrogów i oporów, wtłoczony w gniotącą cieśń i prawidłowość obyczaju, niecierpliwie sam siebie targał, prześladował, gryzł, zakłócał i katował, to o kraty swej klatki raniące się zwierzę, które się chce „obłaskawić”, ten nędzarz, czujący brak i trawiony tęsknotą za pustynią, który z samego siebie stwarzać sobie musiał przygodę, miejsce tortury, puszczę niepewną i niebezpieczną – ten szaleniec, ten stęskniony i zrozpaczony więzień stał się wynalazcą „nieczystego sumienia”. Od niego jednak rozpoczęła się największa i najstraszniejsza choroba, z której ludzkość po dziś dzień nie ozdrowiała, człowiek rozchorował się na człowieka, na siebie samego: wskutek gwałtownego odcięcia się od przeszłości zwierzęcej, niejako skoku i runięcia w nowe położenie i warunki bytu, wskutek wypowiedzenia wojny starym instynktom, na których polegała dotąd jego siła, uciecha i straszliwość.”

„Moja koleżanka jadła niedawno lunch ze swoją 80-letnią babcią, która powiedziała jej właśnie to – chwytaj każdy dzień, bo za kilka lat będzie już za późno na niektóre rzeczy. Jeśli masz ładne nogi, nie wstydź się zakładać krótkich spódniczek, bo być może za 10 lat nie będziesz mogła ich nosić. I co najważniejsze, kochaj samą siebie. Wiele kobiet w pewnym wieku całkowicie poświęca się dla rodziny, zupełnie ignorując swoje potrzeby czy marzenia. To nie jest dobre! Każda z nas musi umieć znaleźć czas tylko (…) na swoje pragnienia, a niestety, zbyt często o tym zapominamy. Warto być zdrową egoistką.”

„Wojciech Cejrowski: W przedszkolu byłem dwa dni. Wiesz jak się skończyło?
Kuba Wojewódzki: Dwa dni byłeś w przedszkolu?!
W. C.: Tak.
K. W.: O jeden dzień za długo!
W. C.: Tak. Dostałem cegłą w głowę…
K. W.: To słychać!”

„Moja ojczyzna to nie dzień wczorajszy. Moja ojczyzna to jutro.”

„Droga do roli mojego scenicznego życia była wielce nietypowa. Pamięcią wracam do czasów stypendium u jednej z najwybitniejszych wykonawczyń tej roli, marzenia nie tylko mezzosopranów! To pod wokalną opieką prof. Iriny Archipowej poznawałam partie Carmen. Po powrocie do kraju, niemal na drugi dzień, otrzymałam zaproszenie do opery w Tallinie, aby wystąpić w Carmen. Jedna próba ansamblowa, bez tenora śpiewającego partię Josego, jedna orkiestrowa i jedna sceniczna… „Co mam robić?” – zapytałam asystenta reżysera i odpowiedź brzmiała: „Diełajcie, szto chatitie”. No i tak zadebiutowałam w tej najpiękniejszej partii – najbliższej memu sercu.”

„Myśli czarne na co dzień mam, albo defekt inny”

„Ja zawsze tęgo piłem, natomiast nigdy nie miałem skłonności do uzależnienia od tego nałogu. Moje picie po dziś dzień jest jak jedzenie, to znaczy, że jak wypiję, to mam dosyć i nie mogę więcej.”

„Dla biednych, którzy przychodzą w miejsce Boga, jedzenie musi być smaczne…, wstydzić byśmy się musiały, gdyby Zbawiciel stanął przed nami w starym ubraniu lub koszuli, którą od nas otrzymał. Biada nam wówczas w dzień sądu.”

„Ziarno, które w porę nie wykiełkuje obumiera. Trzeba mi było iść pod wiatr, wtedy świat dowiedziałby się na co stać Sarę Coleman. Trzeba było nie pozwolić, aby cokolwiek… abyście stanęli mi na drodze. Czego chcesz ode mnie? Jeszcze czegoś? Nie mam już nic. Wszystko zabiliście. MATT mamo… rozmazał ci się makijaż. SARA COLEMAN to fasada. Trochę pudru i koloru… jestem zmęczoną kobietą. Niczego się nigdy nie bałam (chrząka), a teraz boję się ciebie. Przypominasz życie. Mam gdzieś, czy to jest właściwe, byle bym się dobrze czuła. Muszę iść do domu. Zamówię taksówkę. Jestem przemoczona do suchej nitki. Zepsuliście mi zegarek (patrzy na rękę, jakby sprawdzała godzinę, potem przykłada ją do ucha). Każdy dzień mojego życia. MATT samo się rozpadło, mamo… jak kalendarz.”

„Dwadzieścia lat minęło jak jeden dzień.
Nie masz co wspominać? Lepiej swe życie zmień.”

„Wracając tedy do wszechświatowego kryzysu finansowego, to on ma, można powiedzieć, same dobre strony. Czyż w innych okolicznościach można by wyciągnąć ludziom z kieszeni w biały dzień miliardy dolarów i euro pod pretekstem „ratowania gospodarki”? Czyż w innej sytuacji można by, za zrabowane w ten sposób pieniądze, przejmować na rzecz „państwa” udziały w firmach, przybliżając w ten sposób upragnione „socjalistyczne przemiany”? Oj, chyba nie byłoby można, więc jakże tu narzekać? Gdyby nawet żadnego kryzysu nie było, trzeba by go wymyślić, podobnie, jak „globalne ocieplenie”, a wcześniej – „dziurę ozonową”.”

„Kurtyzany mamy dla przyjemności, konkubiny na co dzień, małżonki – by zapewnić sobie legalne potomstwo i wierną strażniczkę domowego ogniska.”

„Rok kalendarzowy żyje z dnia na dzień.”

„Zbawiciel mówi: Jarzmo Moje jest słodkie, a brzemię lekkie. Weź więc to słodkie jarzmo i lekkie brzemię na siebie, czyli bądź pobożną. Nie jest to wcale ani tak trudne, ani tak przykre jak się na oko wydaje: co dzień rano zastanów się po pacierzu nad którąś prawdą wiary lub nad swymi skłonnościami i wadami. Postanów wady swe zwyciężać, a skłonności przyrodzone umartwiać lub ćwiczyć się w pewnej cnocie w ciągu dnia i pamiętaj o tym postanowieniu przy wszystkich twoich czynnościach. Wieczorem zaś uczyń rachunek sumienia czy w postanowieniach uczynionych wytrwałaś, żałuj za grzechy i uchybienia, postanów się nazajutrz poprawić i na drodze cnoty do doskonałości postępować.”

„Myślę, co bym zrobił, gdybym był Żydem i przeżył… Niewykluczone, że poszedłbym do UB. Jak Chaim Hirszman, któremu udało się wyskoczyć z transportu z Bełżca do Sobiboru. Nie dziwię się, że po takim doświadczeniu poszedł do UB. Gdzieś musiał szukać schronienia. Zastrzeliła go nastoletnia dzieciarnia z organizacji niepodległościowej, kiedy już zresztą z UB się zwolnił. Dzień przed śmiercią składał zeznania o Bełżcu. Dnia następnego miał je kontynuować. Podziemie tyle nawojowało, że usunęło bardzo ważnego świadka zbrodni. Niewykluczone, że dzięki tym dzieciakom paru esesmanów uniknęło kary… Co za upiorny chichot historii.”

„Jeden zwykły dzień może zmienić życie,
Jeden zwykły dzień może zmienić świat.
Jeden zwykły dzień może dać Ci siłę,
Jeden zwykły dzień zamienia zamki w piach.”

„Jeszcze dzień, jeszcze chwila
I koniec motyla.”

„Ja dzień w dzień
przechodzień
w maju
raju
mijam
w sekundę
(śnię?)
wiśnię
w roztargnieniu
niepotrzebne już gubiącą płatki
w pośpiechu do owoców
owo – cud!
i jabłonkę
jeszcze w różowości stuloną
najskromniej”

„Zrób mi trochę miejsca
w swoim życiu
dużo nie potrzeba
jedno krzesło (…)
jedna gwiazda na niebie
kawałek poduszki (…)
fotografia w zeszycie
łza na policzku (…)
krótka wiadomość tekstowa
w środku dnia
kocham cię
minuta
dzień
noc
wieczność
ja z tego sobie zrobię
największe szczęście”

„Jaki dzień w moim życiu był najpiękniejszy? To nie był dzień, to była noc.”

„Zakładamy i często wierzymy, że to, co jest w istocie negatywnym nawykiem, stanowi wyjątkowy, jednorazowy akt. Odwrotny zaś błąd popełniamy odnośnie do naszych cnót – jak słaby tenisista, który mówi, że miał „zły dzień”, podczas gdy tak naprawdę zaprezentował swoją normalną, kiepską formę, a swoje rzadkie sukcesy uważa za „rzecz normalną.””

„W jeden dzień siostry z losu się poczęły. Miłość i Śmierć.”

„Jest często w naszym życiu jedno wydarzenie, od którego wszystko się rozpoczyna i do którego wszystko powraca, jedno doświadczenie, które nadaje specjalną barwę psychiczną. Dzień, od którego widzi się inaczej świat i siebie, może to być choroba własna lub kogoś bliskiego, śmierć, miłość, urodzenie dziecka, przeżycie artystyczne, podróż, spotkanie. Potem, choć zdarzają się rzeczy większe i ważniejsze, wydarzenia odróżnia się na „przedtem” i „potem.””

„Co dzień umierał po trochu, lecz jakże pragnął zatrzymać swoje cierpienie. Człowiek żyje dopóty, dopóki cierpi.”

„Pewna gromada jeżozwierzy skupiła się w zimowy dzień możliwie blisko siebie, aby wzajemnym ciepłem uchronić się przed zamarznięciem. Wkrótce jednak odczuły nawzajem swe igły, co je znowu od siebie oddaliło. Kiedy potrzeba ogrzania się zbliżyła je znowu, powtórzyło się to drugie zło, tak że szarpało je między sobą jedno i drugie cierpienie, póki nie znalazły umiarkowanej odległości, w której najlepiej mogły znieść jedno i drugie. W ten sposób potrzeba towarzystwa, wyrastająca z pustki i monotonii własnego wnętrza, spędza ludzi razem, ale ich liczne odstręczające właściwości i nieznośne wady znowu ich od siebie odpychają.”

„Człowiek jest tym, o czym przez cały dzień myśli.”

„Lubiłem się podobać, chciałem brać kąpiele kultury, naładowywałem się co dzień tym, co uświęcone.”

„Jeszcze raz tracisz wiarę w lepszy dzień, który miał nadejść
Teraz wiesz, kto bratem jest, kto katem.”

„(…) gdybyśmy mieli ogony, połowa z nas kręciłaby się za nimi przez cały dzień i próbowała je sobie odgryźć.”

„Furtianka powinna być osobą dojrzałą, roztropną i w odpowiednim wieku; w dzień niech przebywa blisko furty w celi otwartej bez drzwi.”

„Niczego tak nieodwołalnie nie zaprzepaszczamy jak okazji, która co dzień się nadarza.”

„Staram się żyć każdym dniem, cieszyć się tym, co przynosi. Myśleć o tym, co dobre, a nie złe. Bo tak jest łatwiej. Nie przejmować się tym, co było, ani tym, co mnie jeszcze czeka. Wiadomo, że to nie jest proste. Ale nie wybiegam daleko w przyszłość, najdalej o dzień, dwa. Żyję chwilą. Dużo przeszłam i to mnie nauczyło, że nie warto wszystkiego planować. Życie i tak pisze swój własny scenariusz.”

„Twardo w postanowieniach trwaj, się nie zmieniaj,
Dbaj o rozwój duchowy, nie tylko o finansowy.
Każdy robi błędy, sam wiem czasem błądzę,
Po nocy wstaje dzień, za zakrętem są proste.
Schowaj parasol, pada deszcz, świeci słońce,
Doceniaj każdy błąd, zrozumieć go jest mistrzostwem.”

„Dzień chrztu naszego to największy dzień naszego życia.”

„Wszystkie te francuskie papugi, które wynalazły dyskurs, ćpają amfę. Wieczorem żrą barbiturany, żeby zasnąć, a dzień zaczynają od amfetaminy, żeby się przedrzeć przez barbiturany. A potem ćpają amfetaminę, żeby zdążyć wymyślić jak najwięcej dyskursu, zanim zaczną znów łykać barbiturany po to, żeby zasnąć. I to cały dyskurs.”

„Czasem tak wiele myśli przychodzi mi do głowy rankiem, kiedy wciąż leżę w łóżku, że schodzi całe rano, a bywa, że cały dzień i dłużej, zanim zdążę je wszystkie dokładnie spisać.”

„Człowiek jest jak wtorek: dziś jest, jutro go nie ma. Mimo to nie trzeba rozpaczać, bo wtorek jest dniem, a dzień i wieczność sąsiadują z sobą bliżej niż rok i wieczność.”

„W nieszczęściu i rozpaczy, kiedy wydaje się, że zapadnie wieczna noc, nadzieja spływa wraz z uświadomieniem, że towarzyszem nocy jest dzień, że ciemności zawsze ustępują przed światłem, a śmierć rządzi tylko połową stworzonego świata, życie zaś drugą połową.”

„Gdy byłem jeszcze w szkole artystycznej, jednego dnia poszedłem tam przebrany za dziewczynę. Mój dzień wyglądał całkiem inaczej, bo każdy myślał, że jestem dziewczyną. Powinniście zobaczyć mnie przebranego za laskę. No więc przyszedłem jako dziewczyna, to był taki eksperyment, było całkiem nieźle, ale nie mogłem nic mówić… (…) Jako laska byłem gorący.”

„Człowiek osiąga szczęście, jeśli potrafi z radością - przyjemnością przeżyć każdy dzień.”

„Dziś jest twój dzień! Twoja góra czeka!”

„Tam, gdzie każdy ma wpływ na sprawy swojej lokalnej republiki i czuje, że bierze udział w zarządzaniu tymi sprawami, nie tylko przez głosowanie raz do roku, ale na co dzień, gdzie w całym państwie nie znajdzie się człowieka, który nie byłby członkiem jakiejś wielkiej czy małej rady, prędzej da on sobie wyrwać serce z piersi niż odebrać władzę.”

„Dzień nasiąknął słonecznością jak gąbka.”

„Każdy nowy dzień zaczyna się głęboką nocą.”

„To bardzo niekorzystne dla indyjskiej demokracji, że skorumpowani ministrowie z UPA trafiają do więzienia. Wydaje się, że niedługo nadejdzie dzień, kiedy spotkania gabinetu trzeba będzie przenieść do Tiharu.”

„Wczoraj, w niedzielę, przez cały dzień ludność wyłapywała Żydów i odprowadzali ich do aresztu przy magistracie (…). I w dalszym ciągu tropiono wszędzie Żydów. Widziałem, jak w pobliżu szpitala, w zabudowaniach znanych powroźników Dymów, wynaleziono i wyprowadzono pięćdziesięciu Żydów. Liczyliśmy, gdy pędzono ich do aresztu. Tłum gawiedzi stał i przyglądał się. Niektórzy „z amatorstwa” pomagali: rozbijali dachy i ściany, szukając Żydów, a potem bili ich pałkami (…). Ludność z otwieranych żydowskich domów rozchwytuje wszystko, co jest pod ręką, ludzie bezwstydnie dźwigają całe toboły z nędznym żydowskim dobytkiem lub towarem z małych żydowskich sklepików.”

„Dzisiejszy socjalizm rewolucyjno-państwowy musi zginąć (…) jak każde kłamstwo, każda rozterka pomiędzy frazesem i czynem, pomiędzy ideologią, którą się głosi, a którą się wykonywa i urzeczywistnia z dnia na dzień. Socjalizm musi stać się jawnie i konsekwentnie reformatorskim (…), oczyszczonym ze swoich przeżytków rewolucyjnych i buntowniczych idealizmów – albo bezpaństwowym.”

„Jestem szczęśliwy, że już jakieś sześć lat temu, kiedy rozpowszechniane przez prasę angielską oszczerstwa o Leninie prześcignęły nawet potwarze rzucane na Washingtona w roku 1780 – w dedykacji, jaką umieściłem na jednej z moich książek, którą posłałem Leninowi, powitałem w nim największego męża stanu Europy… Nie wątpię, że przyjdzie dzień, kiedy w Londynie obok posągu Wellingtona stanie posąg Lenina…”

„Wszystkie dostępne kapitalizmowi sposoby radzenia sobie z kłopotami, które sam na co dzień i w masowej skali wytwarza, zakładają nieprzerwany wzrost dochodów. A znów ów wzrost dochodów „reprodukcją rozszerzoną” zwany jest nie do pomyślenia bez znajdowania i przechwytywania pod eksploatację coraz to nowych „ziem dziewiczych”, dotąd przez kapitalizm nietkniętych, a więc dotąd jego logice samopożerania nie poddanych, z sił żywotnych (czytaj: dochodowego potencjału, zdolności pomnażania zysków) jeszcze nie wyssanych i z żyzności nie obrabowanych.”

„Gdzie pochyła rośnie brzózka,
Gdzie się słońce za płot chowa,
Żyje sobie kózka Zuzka,
A z nią owca, kot i krowa.
Kózka co dzień, gdy się zbudzi,
W nie najlepszym jest humorze;
O zabawę wszystkich nudzi –
Któż odmówić Zuzce może?”

„Wybieram dzień, jeden pogłębiony grób, gęsta mgła aby ukryć nasze uśmiechy.”

„Laska na starość ma pracowity dzień.”

„Zawsze chciałem, żeby każdy dzień był dla mnie świętem i fakt, że w czasie świąt ktoś inny mówi mi, że właśnie nadeszły Święta, już mnie drażni.”

„Ręka z piórem zadrżała, a z ust pociekła ślina. W głowie mu się rozjaśniło jak nigdy przedtem po zażyciu 0,8 dawki weronalu. Ale rozjaśnienie trwało zaledwie pół, najwyżej godzinę. Żył po prostu w ciemnościach, dzień za dniem. Jakby opierając się na cienkim wyszczerbionym mieczu.”

„Wszelkiego rodzaju myśli snują mi się po głowie. Cały dzień czuję wewnętrzny chaos i zawieruchę. Gdy tylko jedna myśl mnie opuszcza, pojawia się następna; każda zajmuje mnie i każda jest innej treści. Czasami jest pogodnie, kiedy indziej mroczno i ogarnia mnie wściekłość (…).”

„Dzień pierwszy: umyć, ubrać, wybrać
trumnę. Wieńce, urzędy. Ksiądz.
Krzyczała na sąsiadkę, co w łapciach
wyszła przed dom pytać. Więcej
nie pamięta. Jak i dnia ślubu.”

„Radio słyszane za oceanem i za Uralem jednoczy po latach rodaków pod sztandarem Kościoła, pod sztandarem Niepokalanej. Jednoczy ich Ta, która Jasnej broni Częstochowy i w Ostrej świeci Bramie. To prawda, że rodacy na obczyźnie poznali różne języki, jednak modlić się potrafimy tylko w języku serca. Z językiem serca dotarło do nich Radio Maryja. Fale radiowe, telewizyjne i impulsy internetu przyniosły prawdę o Kościele w Polsce i melodię „Czarna Madonna”. Chcesz dobrze rozpocząć nowy dzień, włącz Radio Maryja. Tam płynie modlitwa, która towarzyszyć ci będzie przy krojeniu chleba dla dzieci, zaprowadzi cię też do zakładu pracy.”

„Nie martwimy się o to, jak ludzie zareagują, albo zinterpretują to co robimy. Nie ma na to czasu, jest tylko zapieprzaj na okrągło przez cały dzień”

„Proletariat obrał sobie święto wiosny za dzień swego święta, ponieważ w wielkim procesie historycznym przypadła mu podobna rola, jak wiośnie w procesie rozwijania się przyrody. Socjalizm wyzwala młode, twórcze siły społeczeństwa, rzuca podwaliny pod nowy, słoneczny świat sprawiedliwości i prawdy, kroczy na czele postępu gospodarczego, skupia w sobie bogactwo wielkich idei moralnych, w ogóle jest dźwignią powstawania i rozwoju wyższych i bujniejszych form życia ludzkości. Dzień pierwszego maja jest zatem w swej najgłębszej treści świętem wiosny.”

„Nie trzeba molem być książkowym,
grzbietu nad stołem ciągle schylać,
od kartek nie odrywać głowy
i książki w rękę brać co chwila.
Lecz w dzień powszechni czy w niedzielę
sam na sam z książką usiąść sobie,
witać się z nią jak z przyjacielem,
długo się bez niej nie móc obejść.”

„W 1998 roku Kipketer był krok od śmierci. Jak co roku pojechał na wakacje do rodzinnej wioski w Kenii nad Wielkim Rowem Tektonicznym. Za każdym razem odwiedza swoją szkołę St. Patrick High School w Iten, gdzie nauczył się ciężkiej pracy, odwagi w znoszeniu wysiłku. Tyle że w 1998 roku pojechał, gdy zaczęła się pora deszczowa. Zapomniał, że od sześciu lat już nie jest Kalendżinem (to nazwa jego plemienia), ale Duńczykiem żyjącym w innym klimacie i wrócił z malarią. Najpierw rozpoznano jego chorobę jako grypę. Gdyby trafił dzień później do szpitala, mógłby już nie żyć.”

„Zanim schowasz dzień pod powiekami,
Powiedz, co z twoimi niepozałatwianymi sprawami,
Czasami wręcz zasysam otoczenie moimi receptorami,
Zachwycam się chwilami jak dobrymi produkcjami,
Film na siatkówce zdobywa nagrodę Grammy.”

„Kocimi łapkami po klawiaturze
żegna nas dzień.”

„Nie grać ani o jeden dzień za długo! Taka obsesja wciąż mnie prześladuje i chyba o wiele wcześniej przestanę grać, niż mogłabym.”

„Chrystus ubogi nigdy nie żył w rozkoszach, nie wzywał też do nich swych służebników, nie rozdawał im skarbów ani dóbr ziemskich. Nigdy nic nie słyszał o papieżu, kardynałach i tym podobnych potworach. Wzywając bowiem do siebie biednych, pozostawiał ich na zawsze w tym ubóstwie, kazał im w modlitwie prosić o chleb na jeden dzień, a nie domagać się gwałtem dziesięciny za cały rok.”