Cytaty o miłości

strona 7

„Zły baronie, dobrze tak ci!
chciałeś naszą miłość zgnieść,
nasze słodkie koci-łapci,
że tak powiem, naszą płeć.
Na złość tobie wiosną Amor,
co sekrety różne zna,
ukołysze nas tak samo
w tym najsłodszym TRULLA LA.”

„Słyszałam różne [definicje miłości]. Ostatnio, że miłość to „chęć oddania się w pełni drugiemu człowiekowi”. Nie wiem jednak, czy to jest JEDNA z definicji, czy to jest TA definicja? Myślę, że miłość to jest coś ulotnego, nienazywalnego. To się dzieje. Od nas zależy, czy potrafimy ją poczuć, dostrzec i przeżyć.”

„Wielka miłość jednej osoby czyni zbyteczną miłość wielu innych.”

„Podłością jest żądanie zapłaty za swoją miłość.”

„Młodość jest kwiatem, a miłość jego owocem […] Szczęśliwy, kto zbiera winne grono, przyjrzawszy mu się wprzódy cierpliwie, jak z wolna dojrzewa”

„Miłość nas rozszarpie”

„Miłość to nie szranki, w których jest miejsce na honor i kurtuazję. Miłość to wojna, bezwzględna i okrutna.”

„Miłością idealną jest tylko miłość listowna.”

„Być może, niegdyś miłość była rzeczą
Słodką; może, nie pomnę. Ale teraz
Goryczy pełna.”

„Miłość, którą odbierasz, jest równa miłości, którą dajesz.”

„Wmawiano we mnie, że świat jest z tęcz, mężczyzna szczytem rozumu, dom świątynią, miłość wiecznością. Okazało się, że świat jest z piasku i sośniny, mężczyzna istotą pełną kaprysów, humorów i zacofania, dom placem sprzeczek i plotek, a miłość perfumą złego gatunku, która się ulatnia, zanim się jej zapach pozna!”

„O rzeczach zaś bez naruszenia wiary i obyczajów, gdy o nich nie zapadło orzeczenie Stolicy Apostolskiej, można dyskutować i wolno oczywiście każdemu mieć swoje zdanie i tego zdania bronić. Jednakże w tych dyskusjach należy wystrzegać się wszelkiej niepowściągliwości w słowach, która często może obrażać miłość; niech każdy swobodnie broni swego zdania, lecz niech czyni to z umiarkowaniem; niech nie myśli, że godzi się tych, którzy mają inne zapatrywanie z powodu tej jednej tylko przyczyny, podejrzewać o złą wiarę lub obyczaje. Siła i natura wiary katolickiej ma tę właściwość, że nie można jej ani nic dodać, ani ująć: albo się ją wyznaje całą, albo się ją w całości odrzuca.”

„(…) lubię ludzi odrzuconych, którzy walczą o coś prostego dla siebie, jakąś miłość, jakieś godne warunki życia. W Polsce to, co się dzieje, można przyrównać do tragedii. Mamy bardzo duże rozwarstwienie i wielu odrzuconych, młodych ludzi, którzy udają się na emigrację w poszukiwaniu pracy, co gorsze są to często ludzie wykształceni.”

„Kobieta zakochana w wybitnym mężczyźnie traci poczucie swojej wartości, mężczyzna uświadamia sobie swoją wartość przez miłość szlachetnej kobiety.”

„Co za rozkosz, gdy dusze czują skłonność prawą, gdy miłość jest wolnością, natura ustawą.”

„Stać się przyjacielem ukochanej przedtem kobiety jest to poczciwy sposób zapomnienia o niej; miłość bowiem zamieniając się w przyjaźń przestaje być miłością.”

„Nieważne, jak facet wygląda. Najważniejsze, żeby umiał kochać i okazywać miłość, żeby starał się opiekować swoją wybranką i dawał jej poczucie bezpieczeństwa. Idealny mężczyzna powinien poważnie traktować życie i uczucia, wiedzieć, czego pragnie kobieta i robić wszystko, by te pragnienia realizować”

„Miłość z wyboru, służba z poboru.”

„Miłość to choroba nerwu wzrokowego; dotknięci nią widzimy rzeczy nie istniejące.”

„Powiem ci – ciągnęła tym samym pośpiesznym, namiętnym szeptem – co to jest prawdziwa miłość. To ślepe oddanie, poniżenie bez granic, całkowite poddanie się, zaufanie i wiara na przekór samej sobie i całemu światu, ofiarowanie własnego serca i duszy oprawcy! Tak kochałam!”

„Czasami trzeba przejrzeć się w cudzych oczach, znaleźć na chwilę w cudzych ramionach, żeby zrozumieć, gdzie jest nasze miejsce i nasza prawdziwa miłość.”

„Każda miłość kobiety do mężczyzny i odwrotnie, ma w sobie nienawiść. Bo człowiek jest związany z kimś, kogo kocha, i to mu odbiera cząstkę wolności, nie może być inaczej. A mając za złe utratę własnej wolności, usiłuje drugiego zmusić do tego, aby się swej wyrzekł całkowicie.”

„Miłość Ojczyzny – to polski dyktator.”

„Ojciec Święty Pius XII mówił cudowne rzeczy o Warszawie, pogrążonej w walce powstańczej o honor i wolność. Nazwał ją: „Miastem opromienionym aureolą wytwornej kultury, miastem dziś przemienionym dla swych własnych synów w ognistą kaźń. Ale nie tylko (…). Nazwał ją „tyglem, w którym oczyszcza się i uszlachetnia złoto najwyższej próby” (15 XI 1944) (…). Niedawne to chwile, gdy przez Archikatedrę biegł front walki. Nacierała nienawiść najeźdźcy, broniła świętych ołtarzy miłość i wiara powstańców warszawskich. Tu na posadzce, którą omywamy dziś wodą poświęconą, płynęły potoki krwi najlepszych synów Stolicy. Tu ułożono z ich ciał istny stos ofiarny, który miał zaświadczyć wobec całej ludzkości, że Polacy giną pro aris et focis (za ołtarze i ogniska domowe) w samym „sercu Stolicy”, w Archikatedrze Świętego Jana. Czy to wylanie krwi ofiarnej nie jest najwierniejszym wyrazem przedziwnej jedności spraw ludzkich i Bożych w Ojczyźnie naszej? Gdy posnęli snem śmierci najlepsi synowie Narodu na sercu Oblubienicy miasta, najeźdźcza nienawiść usypała im kopiec grobowy z kolumn, sklepień i ścian i Katedry, wysadzonej w powietrze przez niemieckie Vernichtungskommando w nadziei, że już się nie porwą do broni. Ale trotyl, który zniszczył 90% murów świątyni, nie zdołał zabić ducha synów Narodu. Kopiec grobowy stał się kolebką zmartwychwstania. Miłość ofiarna dźwignęła mury, a wiara budzi nadzieję na nowe, lepsze życie. Ci, którzy tu padli, pouczyli nas, jak trzeba żyć i umierać w obronie największych świętości Narodu. Padając w obronie Katedry pouczyli nas, że nie wystarczy żyć z wiary: trzeba umieć dać życie za wiarę; nie wystarczy składać Bogu ofiarę z Ciała i Krwi Jego Syna: trzeba oddać własne ciało i krew Ojcu śmierci i życia. Oto „tygiel warszawski”, w którym odmieniło się życie nasze tak bardzo, iż Stolica budziła w całym świecie uczucie podziwu, „które każe nisko pochylić czoła przed męstwem bojowników i ofiar”. „Te ofiary - mówił Pius XII - i ci bojownicy wykazali światu, do jakich to wyżyn wznieść się potrafi bohaterstwo zrodzone i podtrzymywane przez owo tak szlachetne poczucie honoru człowieka i przez silne przekonanie wiary chrześcijańskiej”. (15 XI 1944).”

„Miłość bywa ślepa. I nie dotyczy to tylko miłości do kobiet, ale także rozmaitych intelektualnych zauroczeń. A najnowszym tego przykładem jest arcybiskup Józef Życiński, który – postanowił udowodnić, że jest nie gorszym „cynglem GW” niż Agnieszka Kublik czy Paweł Smoleński – i poświęcił obronie Adama Michnika i Heleny Łuczywo kazanie na Środę Popielcową.”

„Flirt to czułe słówka bez temperamentu. Miłość to temperament bez czułych słówek.”

„Uważam, że ludzie, których życie wypełnia muzyka, mówią światu: „Masz moją miłość, masz mój uśmiech. Zapomnij o wszystkim, co złe, nie potrzeba ci tego. Po prostu ciesz się muzyką i dobrocią.””

„Miłość wystarcza sama sobie. Gdy zawładnie jakimś sercem, skupia w sobie wszystkie inne uczucia. Dusza, która kocha… kocha i nie myśli o niczym innym.”

„Pamiętajcie…, kiedyś po mojej śmierci modlić się za moją duszę, bo wy przez miłość waszą będziecie mnie kanonizować, a ja tymczasem będę długo w czyśćcu jęczeć za moje grzechy.”

„Spuśćcie zasłonę mroku między mną i ścianą,
We krwi mej śpiewają jeszcze ptaki niewidoczne
I jakby ręka zwolna przebiega nad klawisze
Klawiatura nieba poddaje jeszcze objawienia.”

„To nie jest tylko miłość do muzyki, to moja pasja. To coś więcej niż hobby, to sposób życia. Muzyka jest esencją mojego życia.”

„Miłość jest dla mnie wyjątkowym słowem i używam go tylko wtedy, gdy naprawdę ją czuję. Gdy powtarzasz to zbyt często, słowa stają się bezwartościowe.”

„Przyjaźń to strach przed samotnością, a miłość to jeszcze większy strach przed osamotnieniem.”

„Kiedy pisałam scenariusz czułam, że problem samotności ludzi i lęk przed bliskością jest ogromny. Dzisiaj widzę, że się tylko pogłębia. Żyjemy w ogromnym tempie: tak bardzo dużo czasu spędzamy w pracy, że nie starcza go na wypoczynek, nie wspominając już o pielęgnowaniu relacji z bliskimi i otwieraniu się na nowe. Do tego dochodzi jeszcze egoizm, traktowanie innych przedmiotowo, koncentracja na zaspakajaniu tylko własnych potrzeb i nie myśleniu o innych. W naszej kulturze z jednej strony podtrzymywany jest mit o miłości romantycznej, o idealnym królewiczu / królewnie, z drugiej strony tak mało mówi się o tym, czym ta prawdziwa miłość jest – jak o nią dbać, by nie wygasła. Tęsknota do miłości i związku zostaje zderzona z lękiem i niewiarą w to, że ktoś naprawdę może nas kochać.”

„Ja w mieszkańcach nie pobudziłem miłości do Sosnowca. Jeśli ktoś nagle zapałał miłością do miasta, to oznacza, że ona tak naprawdę była, ale ten ktoś oczekiwał bodźca, aby tę miłość pobudzić.”

„PKP Intercity jest znakomity, rodem z kroniki filmowej PRL. Czytamy na stronie internetowej wpis z 15 grudnia: „pomimo trudnych warunków pogodowych PKP Intercity z powodzeniem i nieprzerwanie prowadzi ruch pociągów, a pasażerowie docierają do stacji docelowych”. (…) Czytamy dalej: wystartował niezwykły projekt Intercity Kino Polska. Pasażerom serwuje się filmy Barei: Poszukiwany, poszukiwana, albo Lekarstwo na miłość. A może poleciłby pan panie ministrze projekcję tasiemców filmowych na długą podróż – na przykład Niewolnica Isaura, albo dla rozrywki Pociąg widmo?”

„Wierzę, że to się może zdarzyć. Musiałam sobie to wyobrazić, grając postać w „Samotności w sieci”. Tak naprawdę miłość przychodzi, kiedy chce. Nie mamy na to wpływu. Różnymi drogami. Jedną z nich może być internet… Ale ja nie jestem wielką internautką, więc mnie to nie grozi!”

„Miłość to uczucie, którego trzeba się uczyć. To napięcie i spełnienie. To głęboka tęsknota i wrogość. To radość i ból. Nie ma jednego bez drugiego.”

„(…) postaci Marty nie traktuję, jak przedłużenia swojej osobowości, pozostawiam jej los w rękach scenarzystów. Lubię grać to, co zostanie mi napisane, odgadywać intencje, szukać motywów, próbować w ten sposób zrozumieć. Granie tego, co sama wymyślę wydaje mi się mało inspirujące.”

„Miłość to ktoś, z kim się chce zestarzeć.
– Nic podobnego. To ktoś, bez kogo nie podobna żyć.”

„Niczego nie czuję, stwierdził ze zgrozą, niczego, najmniejszego wzruszenia. To, że teraz obejmę jej plecy, to gest rozmyślny, wyważony, nie spontaniczny. Obejmę ją, bo czuję, że tak trzeba, nie dlatego, że pragnę. Niczego nie czuję.(…) Trochę poświęcenia, pomyślał, tylko trochę poświęcenia. To ją przecież uspokoi, uścisk, pocałunek, spokojne pieszczoty… Ona nie chce więcej. A nawet, gdyby chciała, to co? Trochę poświęcenia, bardzo mało poświęcenia, przecież jest piękna i warta… Gdyby chciała więcej… To ją uspokoi. Cichy, spokojny, delikatny akt miłosny. A ja… Mnie przecież jest wszystko jedno, bo Essi pachnie werbeną, nie bzem i agrestem, nie ma chłodnej, elektryzującej skóry, włosy Essi nie są czarnym tornadem lśniących loków, oczy Essi są piękne, miękkie, ciepłe i modre, nie płoną zimnym, beznamiętnym, głębokim fioletem. Essi uśnie potem, odwróci głowę, otworzy lekko usta, Essi nie uśmiechnie się z tryumfem. Bo Essi… Essi nie jest Yennefer.”

„Nic nie może przecież wiecznie trwać,
za miłość też przyjdzie kiedyś nam zapłacić.”

„Nawet miłość grzeszna jest miłością Boga – rozpusta rozłącza.”

„W powieści Pawła Huelle zawarta jest tęsknota za tym czasem i tymi momentami w naszym życiu, kiedy byliśmy beztroscy, kiedy świat odbieraliśmy wszystkimi zmysłami, kiedy potrafiliśmy naprawdę opisać szczęście, a nie zręcznie sformułować slogan. Kiedy miłość była miłością, a ból był bólem. Kiedy nie baliśmy się śmierci, bo ona stanowiła dla nas wyzwanie. Dojrzewając, zaczynamy tęsknić za tymi czasami, kiedy byliśmy naprawdę autentyczni. Dorosły nie cieszy się już pełnią życia. Zaczyna kalkulować, manipulować, uczy się jak zbudować tarczę, chroniącą go przed prawdziwymi emocjami. Żyje, ale tak naprawdę jest to namiastka prawdziwego życia, ponieważ owa tarcza nie dopuszcza do niego ani bolesnych, ani cudownych doznań, które płyną z otaczającego go świata. To jest podstawowy powód, dla którego ja obsesyjnie powracam do dzieciństwa i dla którego zdecydowałem się zrealizować Weisera.”

„Miłość – radość widzenia, dotykania istoty kochającej i godnej kochania, odczuwania jej wszystkimi zmysłami, i tak blisko, jak to możliwe.”

„Miłość błyszczy w durnym sercu.”

„Miłość to taki potok, który znosi wszelkie tamy i zalewa istotę ludzką bez reszty.”

„Ludzie jak gdyby zapomnieli, że istnieje coś takiego jak patriotyzm, miłość do ojczyzny, która każe robić rzeczy niebezpieczne nawet, takie, które się nie podobają. Zapomnieli o tym, że ktoś działa tylko i wyłącznie z takich pobudek.”

„Zaczęłam pracować, kiedy Filip miał cztery miesiące. Ale kiedyś zadałam sobie pytanie: czy mogłabym zrezygnować z pracy? Im jestem starsza, tym bardziej zachłanna na muzykę. To również miłość, która daje mi szczęście. A dobra mama to szczęśliwa mama.”

„Odkąd miłość milczy, jest jak wbijanie gwoździ w przystrojoną trumnę (…).”

„Letnia miłość jest częstym zjawiskiem w Polsce. Wolny czas, wyjazdy w egzotyczne miejsca, relaks i wypoczynek, oddalenie od codzienności, nagość, czyli eksponowanie swojej fizyczności i erotyczności, alkohol, wakacyjny flirt – wszystko to sprzyja zakochaniu. Jesień jednak wystawia rachunki.”

„Miłość przypomina pantomimę. Nigdy do końca nie jesteśmy pewni, co który gest znaczy.”

„Rzeczy, które kochamy, świadczą o nas; również osoby, które kochamy, świadczą o nas.”

„Moja wielka miłość trwała kilka lat i pewna jestem, że już takiej drugiej nie przeżyję nigdy. Kiedy pod presją rodziny i otoczenia musieliśmy się rozstać, myślałam nawet o odebraniu sobie życia. Byłam na skraju przepaści, zdruzgotana doszczętnie. Nie umiałam śpiewać, nie umiałam żyć. Uratowała mnie miłość do mojej mamy, której nie mogłam wyrządzić takiej krzywdy.”

„Rynek poddany jest zasadom tak zwanej sprawiedliwości wymiennej, regulującej relacje dawania i otrzymywania między parytetowymi podmiotami. Jednak nauka społeczna Kościoła nigdy nie poniechała podkreślenia ważnej roli sprawiedliwości rozdzielczej oraz sprawiedliwości społecznej dla samej ekonomii rynkowej (…) Bez wewnętrznych form solidarności i wzajemnego zaufania, rynek nie może wypełnić swojej ekonomicznej funkcji. Dziś zabrakło tego zaufania, a utrata zaufania jest poważną stratą.”

„W moim pierwszym szwedzkim filmie była scena, w której główny bohater przychodzi do mnie z kwiatami. Starałam się grać jak najprościej. Jak w życiu. I widzę, że reżyser jest niezadowolony: „My się chyba nie rozumiemy – mówi. – Przecież on przyszedł do ciebie z kwiatami”. No właśnie, ja mu dziękuję, wstawiam kwiaty do wazonu. A on dalej: „Przyniósł ci kwiaty. To jest niesamowite”. „A cóż w tym niesamowitego? – pytam. – Bez przerwy ktoś do kogoś przychodzi z kwiatami”. „Nieprawda – odpowiada. – Normalnie gość może przynieść książkę, bombonierkę. Jeśli przynosi kwiaty, to będzie ci wyznawał miłość. Powinnaś być zaskoczona i zmieszana”. Ja bym na to nie wpadła. Na tym właśnie polegają różnice kulturowe.”

„Miłość jest głęboka, jest tajemnicą – kto chciałby zrozumieć każdy jej szczegół?”

„(…) „potępienia” nie można przypisać inicjatywie Boga, ponieważ w swej miłosiernej miłości pragnie On jedynie zbawienia istot stworzonych przez siebie. W rzeczywistości to istota stworzona sama zamyka się na Jego miłość. „Potępienie” polega właśnie na ostatecznym oddaleniu się od Boga, które człowiek dobrowolnie wybrał i potwierdził ten wybór ostateczną pieczęcią w chwili śmierci. Wyrok Boży jedynie ratyfikuje ten stan.”

„Miłość albo jest szalona, albo w ogóle jej nie ma.”

„Dla nieuleczalnych romantyków miłość zajmuje w życiu pierwsze miejsce, pozostawia w tyle wszystko inne.”

„Miłość jest mgłą, która wytwarza się w głowie. Jeśli owa mgła opada na dół – na serce – następuje pogoda życia; jeśli pozostaje w głowie – pada deszcz łez.”

„włóż w miłość swoje siły
choć ona i tak nie zwycięży
wszystko umiera”

„Ukryta złość napina mięśnie. Jeśli ten stan utrzymuje się długo, mięśnie twardnieją na podobieństwo pancerza. W sercu może istnieć miłość, ale chęć zbliżenia się nie może się przebić przez barierę napiętych mięśni, powierzchnia pozostaje chłodna.”

„Miłość polega na tym, że dwie samotności ochraniają się, dotykają i pozdrawiają.”

„Świętość to miłość od Bożego wejrzenia.”

„Miłość bliźniego wśród ludności szwajcarskiej nie była pustym frazesem. Wszyscy byli świadomi, że ich obowiązkiem jest spieszyć z życzliwą pomocą tym, których tak tragicznie dotknął zły los wojny.”

„Odbiorca, którego sobie wyobrażam, to potwór o tysiącu głów. Są pośród tych głów intelektualiści, ludzie, którzy mają taki sami background jak ja. Czytelnicy, którzy właśnie potrafią dostrzec pod tą pozorną naiwnością moich opowieści prawdziwą literacką pracę, to właśnie filozofowie. Na pewno więc piszę dla nich. Ale wśród głów potwora są też głowy należące do ludzi prostych, niewykształconych. Ponieważ można być inteligentnym, nie będąc wykształconym.”

„Jak zwykle w porze obiadu zjawia się Boguś Sobczuk. „Chłopie, ale straciłeś! – krzyczymy. – Były konie!” „Jakie?” – pyta podniecony Boguś. „Eee, nie ma czego żałować. Same brązowe…” – odpowiada Janusz Gauer. Boguś zwija się jak smagnięty batem. „Błagam! Tylko nie brązowe! Na miłość Boską! Nie brązowe! GNIADE!!!””

„Kiedyś powiedział, że nie spuści Uczka z oków, dopóki Uczka nie znajduje porządnego mężczyzna jako męża. A ja na to: „A co kapitan wykonuje, jak ona zakocha w nieporządnym?” A on na to: „Zabiję go, rzecz jasny”. To prawdziwa miłość!”

„Jezus wszedł w cierpienie, nadał cierpieniu większy sens. Jeżeli człowiek odgadnie sens swojego cierpienia, może je uczynić ofiarą za kogoś i za coś. Tylko takie cierpienie zrodzi dobro.”

„Miłość rodzi dowcip i karmi się dowcipem, kochać – to wymaga umiejętności.”

„Oddanie się całkowite bez zwrotów na siebie i miłość czysta, bezinteresowna, poznanie swej niemocy i ufność dziecka, bezgraniczna ufność, oparcie się na Jezusie to jest cały sekret modlitwy.”

„Zawsze omijasz to słowo.”

„Kłótnie kochanków umacniają ich miłość.”

„Przekonał się dzisiaj, że zadanie bólu komuś, przez kogo się jest kochanym, wymaga wprawdzie pewnego wysiłku i przełamania się, lecz nie grozi następstwami przekraczającymi miłość.”

„Wdzięczny może być tylko ten, kto kocha. Kto kocha, ten pamięta, myśli. Im większa miłość, tym większa wdzięczność. Moim obowiązkiem jest kochać człowieka takim, jakim on jest, i okazywać mu wdzięczność, bo to nieprawda, że jesteśmy samowystarczalni i wszystko zawdzięczamy tylko sobie.”

„Gdzie u kobiety zaczyna sie miłość, tam się kończą wszystkie zasady.”

„Miłość to ryzyko, które trzeba podjąć. To ryzyko, które podejmuje się za każdym razem. Gdybyśmy zawsze się bali, że ktoś nas zrani i upokorzy, nigdy byśmy nikogo nie pokochali.”

„tak – to ja ją uczyłem
jak dotykać twego ciała
jak nazywać miłość
po jej piersiach moje usta
wędrowały latami
moje palce zakamarki
jej jaskini poznawały… tak”

„Miłość jest jak te owoce, które za pierwszym kęsem wydają się słodkie, a za ostatnim cierpkie.”

„Przyjaźń nie mniej jest tajemnicza niżeli miłość czy też jakiekolwiek inne oblicze zamętu, który nazywa­my życiem.”

„Jest problem patriotyzmu, który dzisiaj stał się politycznie niepoprawny. Już wcześniej odzywały się głosy, początkowo nieśmiałe, aby dać sobie spokój z patriotyzmem. Ale miłość do Ojczyny dla nas, Polaków, to przez wieki było coś bardzo ważnego. Patriotyzmowi też zawsze przewodził Kościół, który go uczył i osłaniał, będąc zawsze z Narodem. Dlatego dla władzy, której nie cechuje patriotyzm, Kościół zawsze będzie niewygodny.”

„Miłość kurtyzany jest jak czerw toczący drzewo – gnieździ się tam, gdzie więcej jest do stoczenia.”

„Miłość upiększa każde romantyczne przeżycie i usprawiedliwia każde szaleństwo.”

„Kobieta ma jedyny świat – miłość.”

„Stara miłość jest jak rak.”

„Miłość nawet najbardziej szlachetna jest zawsze interesowna.”

„Siłą napędową demokracji nie jest miłość do innych ludzi, ale nienawiść do wszystkiego spoza plemienia, spoza frakcji, partii czy narodu. 'Wola powszechna' głosi wojnę totalną, a nienawiść jest największą siłą rekrutów.”

„Kultura, która nie posługuje się terminem osoba, nie ma nic do powiedzenia na temat miłości. Podobnie zresztą i psychologia, jeżeli nie posługuje się terminem osoba, będzie sprowadzała miłość do potrzeb biologicznych, będzie milczała w kwestii akceptacji patologii seksualnej, mając na uwadze poprawność polityczną.”

„Głęboka miłość i wielka pasja do powieści może być tym, co legitymizuje chęć przeniesienia jej na ekran. Z drugiej strony realizacja filmu wymaga zanurzenia się w powieściowej rzeczywistości i wchłaniania jej w siebie wszystkimi porami ciała.”

„Czyż każda miłość nie wyraża się w ten sposób, że rozsiewa ziarna rozkwitu i zniszczenia wraz z pierwszymi słowami, pierwszym oddechem, pierwszą myślą?”

„Cywilizacja to władza nad światem, a kultura to miłość do świata.”

„Miłość i nienawiść zawsze idą ze sobą w parze.”

„Każda miłość trwa tak długo, na ile zasługuje.”

„Nie potrafię być z normalnym facetem. Jestem pokręcona jak Lato z radiem. U mnie musi być telenowela, uniesienie. Do trzydziestki skorzystam. Teraz wolę się spotykać z osobami, z którymi nie powinnam się spotykać. Jak już powiedziałam, czekam na wielką miłość. A jaka ona będzie, to nie będę jej rozpatrywać pod kątem, czy on będzie do życia, czy nie. Tylko będę brała co mi życie daje.”

„Rozmaicie definiują miłość, najbliższymi prawdy są podobno ci, co ją nazywają chorobą, w którą się popada bezwiednie.”

„Ostatecznie jesteśmy tacy, jak kochamy. To miłość jest miarą naszej wielkości.”

„Ja nie wyobrażam sobie sytuacji, w której my byśmy powrócili jako O. N. A. tylko po to, żeby ugłaskiwać w tych ludziach ich jakąś do nas sympatię, czy miłość.”

„Tyle stajesz się z dnia na dzień piękniejszy, o ile wzrasta w tobie miłość. Bo miłość jest ozdobą duszy, jest jej pięknem.”