Cytaty na temat zostać (2881 cytatów, strona 26)

„Najpierw był problem, żeby w ogóle znaleźć pracę radcy, mimo że był to zawsze zawód deficytowy. Brakowało radców w przedsiębiorstwach prywatnych i państwowych, każdy był chętnie zatrudniany. Dla mnie jednak miejsca brakowało. Wreszcie zostałam przyjęta do jednej z gminnych spółdzielni. Stamtąd już było łatwiej awansować, aż w końcu zostałam radcą w zarządzie regionu Solidarności w Lesznie. Pracy miałam wiele, trzeba było bronić ludzi w sądach, których chciano wtedy zwalniać. Była to też ogromna satysfakcja, że wielu osobom udało się pomóc.”

Elżbieta Barys (1947) polski polityk

Źródło: Przekonuję ludzi do słusznych pomysłów, naszdziennik.pl, 29 września 2007 http://www.naszdziennik.pl/index.php?typ=my&dat=20070929&id=my12.txt

O ludziach , O problemach

„Musimy jednak pamiętać o jednym: opór zbrojny i walka orężna wobec najeźdźcy nie były narzucone społeczeństwu przez jakiś rozkaz z góry. Ta decyzja została podjęta przez cały naród samorzutnie, nie w sierpniu '44 roku, ale już we wrześniu '39.”

Tadeusz Komorowski (1895–1966) polski generał, dowódca AK, polityk emigracyjny

o powstaniu warszawskim.

O decyzjach , O walce

„O zużytkowaniu pewnej pracy dla naukowych celów powinna rozstrzygać jej wartość naukowa, a nie dzieło, w którym umieszczona została.”

Samuel Adalberg (1868–1939) polski paremiolog i wydawca tekstów staropolskich

Źródło: Księga przysłów, przypowieści i wyrażeń przysłowiowych polskich, op. cit., s. VI.

„Kronika miejscowa i zagraniczna.
Kraków 20 czerwca.
(…)
Układ z p. Konstantym Schmitd-Ciążyńskim względem nabycia przez gminę miasta Krakowa cennych jego zbiorów, kamei, gemm i innych dzieł sztuki dla Muzeum narodowego w Krakowie, w dniu wczorajszym stanowczo doszedł do skutku i przez delegowanych gminy podpisany został. Wczoraj też spisanym został protokół w Prezydyum Magistratu z powodu odbioru od p. Konstantego Schmidta Ciążyńskiego zbioru kamei i gemm, nabytych w myśl uchwały Rady miasta z d. 1 kwietnia 1885 r. Obecnymi byli wiceprezydent p. Friedlein Józef, r. m. Dr Henryk Jordan, r. m. Dr F. Jakubowski, Dr Maryan Sokołowski, prof Uniwersytetu, hr. Cieszkowski Zygmunt i p. Muczkowski Stefan, notaryusz. Odbioru wspomnianych kamei i gemm dokonano na podstawie umowy zawartej między gminą a p. Schmiedtem-Ciążyńskim i od brano razem sztuk 2507, czyli o siedm sztuk więcej nad umówioną liczbę 2500. Kamee i gemmy złożone w poszczególnych pudełkach, umieszczone w skrzyni, którą następnie złożono w kasie wertheimowskiej w lokalu kasy miejskiej.”

Konstanty Schmidt-Ciążyński (1818–1889) polski kolekcjoner dzieł sztuki

O Konstantym Schmidcie-Ciążyńskim
Źródło: „Czas” nr 139, 21 czerwca 1885, s. 3, Małopolska Biblioteka Cyfrowa http://mbc.malopolska.pl/publication/20747

O myślach , O czasie , O myśleniu , Pudełko

„To jest pewne, że jemu (papieżowi) Kościół się w rękach nie rozlezie. Z całą pewnością. A, że będzie mu trudno… ja sądzę, że w Niemczech będzie mu najtrudniej. Ja pisałem do Niemców, czy wy pokażecie tyle miłości do swojego papieża, jak my do swojego? Na to niektórzy Niemcy powiedzieli, że to Niemiec, ale Bawarczyk. To dla Kościoła będzie wiele znaczyć, ale dla Niemiec nie. To ciekawe, że po tylu latach papieżami nie – Włochami zostali najpierw Polak, później Niemiec. (…) Papież Benedykt XV domagał się niepodległości Polski, pisał listy w tej sprawie, pomagał Polakom, opiekował się między innymi polskimi uchodźcami. To wskazuje, że (u obecnego papieża) również nie będzie niechęci do Polaków. Jednak na pewno uprzywilejowana pozycja Polaków w Rzymie się skończy. To zrozumiałe. Papież Jan Paweł II dał nam 26 lat byśmy się nauczyli wiary. Teraz trzeba będzie się uczyć na nowo religii. Dopiero okaże się, co nam dał Jan Paweł II. Czy rzeczywiście związał nas bliżej z wiarą, Kościołem, Bogiem, czy też uczynił z nas snobów, którzy zrobili sobie idola z papieża. To będzie dla nas wszystkich wielki sprawdzian.”

Leon Knabit (1929) polski duchowny katolicki, benedyktyn, katecheta

po wybraniu papieża Benedykta XVI.
Źródło: Sylwia Miszczak, O. Leon dla WP: czeka nas wielki sprawdzian wiary i religijności http://wiadomosci.wp.pl/kat,10812,title,O-Leon-dla-WP-czeka-nas-wielki-sprawdzian-wiary-i-religijnosci,wid,7035664,wiadomosc.html, wp.pl, 21 kwietnia 2005.

O Bogu , O wierze , O religii , O czekaniu

„Polscy muzułmanie czekali na nowego muftiego przez 60 lat. Dlaczego? Poprzedni mufti – Jakub Sienkiewicz – był zmuszony wyemigrować z Polski podczas II wojny światowej. A wedle zwyczaju mufti pełni swą funkcję dozgonnie, dlatego do śmierci Sienkiewicza w 1965 r. wybór muftiego był niemożliwy. Potem zabrakło odpowiedniego kandydata. Większość polskiej inteligencji wyznającej islam została wymordowana. Tatarzy ginęli w Katyniu i w sowieckich łagrach. Ci, co ocaleli, nie mogli do Polski wrócić.”

Tomasz Miśkiewicz (1977) mufti RP od 2004

Źródło: gazeta.pl, 26 kwietnia 2005 http://kobieta.gazeta.pl/poradnik-domowy/1,63125,2675317.html?as=2&startsz=x

O śmierci , O kobietach , O wojnie , O inteligencji

„Pojawiła się propozycja zagrania w serialu i z przyjemnością ją przyjęłam. Nie należę do tych piosenkarek, które chcą nagle zostać aktorkami, tylko po prostu lubię wyzwania. A ten epizod traktuję jak przygodę. Tym bardziej, że „Na dobre i na złe” ma swoją historię i renomę.”

Anna Wyszkoni (1980) wokalistka polska zespołu ''Łzy''

Źródło: Joanna Rutkowska, Ze sceny przed kamery - Ania Wyszkoni http://www.nadobre.pl/20539/ze-sceny-przed-kamery-ania-wyszkoni.html

O przyjemności , O historii

„Lud Twój Panie, lud pielgrzymi
Prosi byś był światłem.
Byś na drodze do Królestwa
Wzmacniał serca swoim Ciałem.
Zostań, zostań wśród nas, o Panie.”

Jerzy Szymik (1953) polski duchowny katolicki, poeta, teolog

Cytaty z poezji
Źródło: tłumaczenie z języka włoskiego http://www.wroclaw.oaza.pl/muzyczna/spiewnik/Lud%20Twoj,%20Panie.pdf ks. Szymika.

O ludziach , Serce

„Po tym jak zostałeś zapoznany z Wieczną Dharmą, Ścieżką i Guru, szanuj wszystkie religie oraz wierzenia.”

Dharma Sangha (1990)

Źródło: etapasvi.com http://www.etapasvi.com/pl/

O religii

„Ta sześcioletnia medytacja została ukończona, aby szukać naszej najczystszej drogi do światowego pokoju i wyzwolenia wszystkich żyjących istot.”

Dharma Sangha (1990)

Kazanie z 20 maja 2011

O pokoju

„Jeżdżę po Polsce i słucham wielu takich relacji. O prześladowaniach za patriotyczno-prawicowe przekonania. Jest przecież człowiek, Marek Rosiak z Łodzi, który zapłacił cenę życia, a jego kolega został ciężko ranny.”

Ewa Stankiewicz (1967) polska dziennikarka

Źródło: Moje poglądy to żyć w normalnym kraju, „Gazeta Polska”, 5 lipca 2011

O relacjach

„Na pewno jest z nim związany jakiś mit. Pamiętam też jeszcze moje niedawne spotkania z kolegami w szkole teatralnej, z których wyraźnie wynikało, że dla tych młodych ludzi postać Zbigniewa Cybulskiego jest nie tylko swego rodzaju wzorem, ale też niemal każdy chciałby być takim jak on aktorem, który tak silnie, swoją osobowością i filmami, w których zagrał, oddziałuje na ludzi. Mówiąc, w ogromnym oczywiście uproszczeniu, większość z nas chciałaby, aby ludzie upodabniali się do postaci jaką aktor zagrał w danym filmie. Cybulski swoją postawą, jak i rolami, idealnie trafił w potrzeby ówczesnego społeczeństwa. Przez to też został tak dobrze zapamiętany. Myślę, że możemy śmiało mówić o nim dziś, jak o niedoścignionym idolu dla młodych aktorów, adeptów sztuk artystycznych. Poza tym dla mnie osobiście już zawsze pozostanie czymś porażającym to, co on zrobił w tych wszystkich filmach, w których zagrał. To mnie wciąż elektryzuje. W nim było coś, co powodowało, że mimo niespecjalnie wyszukanych środków pozostawał zawsze bardzo wiarygodny na ekranie.”

Antoni Pawlicki (1983) aktor polski

o Zbigniewie Cybulskim.
Źródło: 'Musiałem zagrać „kibola”. Rozmowa z Antonim Pawlickim, stopklatka.pl http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=51022

O ludziach , O myślach , O osobowości , O myśleniu

„Ciągle spotyka się ludzi, którzy chcieliby, by wszyscy geje zdechli na AIDS lub wtrąceni zostali do więzienia.(…) Jedyną nadzieją dla homoseksualistów tego świata jest prawodawstwo, przepisy prawa – a nie kampanie uświadamiające i wychodzenie na powierzchnię. Każdy gej może tylko mieć nadzieję, że żyje w demokratycznym kraju, w liberalnym społeczeństwie, którego kodeks karny ochroni go przed nienawiścią skrajnej konserwy.”

Jimmy Somerville (1961) piosenkarz szkocki

Trotzdem gibt es immer noch Menschen, die wollen, dass alle Schwule an Aids sterben oder ins Gefängnis gehören.(...) Die einzige Hoffnung für die Homosexuellen der Welt ist nicht die Offenheit oder Aufklärung, sondern schlicht die Gesetzgebung. Jeder Schwule kann nur hoffen, in einer demokratischen liberalen Gesellschaft zu leben, in der er durch Gesetze vor „ewig Gestrigen” geschützt wird. (niem.)
Źródło: wypowiedź z wywiadu dla magazynu internetowego Eurogay

O ludziach

„Niech pan nie lekceważy mądrości Kościoła. Kościół to jedyna dyktatura, jaka od dwóch tysięcy lat nie została obalona.”

Erich Maria Remarque książka Czarny obelisk

o księżach i religii.
Czarny obelisk (1956)

O religii

„Odbudowałam, co zostało zniszczone, wzniosłam, co było niedokończone, odkąd Azjaci żyli w kraju północnym, a między nimi barbarzyńcy, którzy zawalili to, co było stworzone i panowali, nie znając Re.”

Hatszepsut (-1507–-1458 p. n. e.)

o swoim wkładzie w odbudowę świątyń zniszczonych przez Hyksosów.
Źródło: Helmut Werner, Tyranki. Najokrutniejsze kobiety w historii, Wydawnictwo Jeden Świat, Warszawa 2005, tłum. Monika Gajowa, ISBN 8389632241, s. 118.

O kobietach , O świecie , O historii

„Wszystkie istoty są buddami; jest to jednak przesłonięte powierzchownymi splamieniami. Kiedy zostaną one usunięte, natychmiast stają się buddami; co do tego nie ma wątpliwości.”

Budda Siakjamuni (-563–-483 p. n. e.)

Tantry, Hevajra Tantra

„Moi koledzy poszli w biznesy,
bo przestał słuchać ich naród,
moim kolegom pęcznieją kiesy,
(…) a ja zostałem sam –
z gitarą.”

Andrzej Sikorowski (1949) piosenkarz polski

Źródło: Jak kapitalizm, to kapitalizm

„Jestem świadomy tego co się teraz dzieje w świecie, więc piszę o tym, co jest aktualne. Patrzę w przyszłość, przewidując dokąd zmierza ludzkość, na podstawie tego co wiem o historii i czego nauczyłem się z Biblii. Nie można zaprzeczyć, że świat jest w stanie bardzo szybkiego upadku. W niebie są dziury [ozonowe], a rośliny, drzewa, ryby i zwierzęta umierają. Nawet gleba umiera. Zegar tyka i musimy coś zrobić. Ludzkość jest wsysana w wir śmierci. Wiem, że rzeczy zostaną poprawione prędzej czy później. Każdy ma dobre intencje, ale liczą się uczynki. Zacznij najpierw od siebie. Jeśli chcesz zrobić coś dobrego dla ludzkości, daj dobry przykład.”

Dave Mustaine (1961) gitarzysta amerykański (Metallica, Megadeth)

w 1993.

O śmierci , O świecie , O historii , O rybach

„W co wierzyć?…
W co wierzyć, gdy wszystko upada,
W co wierzyć dzisiaj, kiedy błoto tryska
Aż do słonecznych promieni ogniska,
Gdy zwątpień jadem zatruta biesiada?

W co wierzyć, kiedy światło nam nie błyska
Choć mgły już pierzchły? Nikt nie odpowiada.
Wątpić nam trzeba! Tłumy jęczą: biada!
Patrząc na złudzeń swych dawnych zwaliska.

Wszystko zbryzgane rozczarowań kałem!
Za dużo wiemy i za mało razem,
I każdy woła dziś w zwątpieniu stałem:
„Gdziem był przed wieki, tam do dziś zostałem,
Nędznym robakiem, nie Boga obrazem,
Daremną pogoń jest za ideałem!…””

Zenon Przesmycki (1861–1944) polski poeta i tłumacz, przedstawiciel parnasizmu, krytyk literacki i artystyczny okresu Młodej Polski

Źródło: z tomu Z czary młodości (1893)

O Bogu , O świetle , O wieku , Obraz

„Samotność stanowi dla duszy cudowną sposobność, by się poznać, dopilnować i ukształtować. Tylko puste głowy i niestałe serca boją się zostać w ciszy sam na sam ze sobą. W takich właśnie chwilach widzimy czy nasze uczucia są solidne i czy przypadkiem nie była to tylko pusta wrzawa. Wzniosłe uczucia mogą żyć własnym życiem, bez obecności fizycznej. Przeciwnie – odosobnienie oczyszcza je i zwielokrotnia.”

Léon Degrelle (1906–1994) belgijski polityk faszystowski

O emocjach , O duszy , O samotności , Serce

„Każde doniesienie o tajnym programie nadzoru nasuwa więcej pytań, niż daje odpowiedzi. Ale wszystkie one prowadzą do wspólnego mianownika: aparat nadzoru, który został stworzony w imię naszego bezpieczeństwa, działa poza demokratyczną kontrolą i poza jakąkolwiek dyskusją o tym, co konieczne i proporcjonalne. W Stanach Zjednoczonych i w Europie jego prawne fundamenty zostały położone w momencie największego strachu. Patriot Act, FISA, europejska dyrektywa o retencji (zatrzymywaniu na potrzeby bezpieczeństwa) danych telekomunikacyjnych to wszystko owoce paniki po 11 września 2001 r. Łączy je ta sama logika prewencyjnej, masowej inwigilacji. To był moment zmiany paradygmatu i punkt kulminacyjny erozji powojennego systemu ochrony praw człowieka. Reszta dokonała się dyskretnie, na linii tajne służby – prywatne korporacje.”

Katarzyna Szymielewicz (1981) polska prawniczka, współzałożycielka i prezes Fundacji Panoptykon

Źródło: Kryzys bez odpowiedzi, krytykapolityczna.pl, 10 września 2013 http://www.krytykapolityczna.pl/artykuly/serwis-piracki/20130910/szymielewicz-kryzys-bez-odpowiedzi

O strachu , Pytanie

„Te tłumy na ulicach zostały zrozumiane jako poparcie, że ludzie wreszcie docenili. Wydaje mi się, że to jest złe odczytanie intencji tych tłumów, że ludzie dostrzegli coś takiego poruszającego w tej śmierci. Śmierci 96 osób, śmierci prezydenta ze względu na tą całą symbolikę: Katyń, „drugi Katyń”. (…) Jarosław Kaczyński nie ma dobrych doradców. Niechcący została zrobiona taka sytuacja, że wokół tego pogrzebu będą głosy – nie wiem jak to nazwać – niechętne, krytyczne, demonstracje itd. To jest niepotrzebne.”

Ewa Milewicz (1947) polska dziennikarka

Źródło: Goście Poranka Tok FM, Tok FM, 14 kwietnia 2010 http://www.tok.fm/TOKFM/0,88711.html

O śmierci , O ludziach

„W tym samym czasie, gdy Avatar zarabia pieniądze na całym świecie, ma miejsce coś, co dziwnie przypomina jego fabułę. Górzyste tereny indyjskiego stanu Orissa, zamieszkane przez lud Dongria Kondh, zostały sprzedane koncernom wydobywczym, które planują eksploatację tamtejszych ogromnych zasobów boksytu (wartych co najmniej 4 bln dolarów). W odpowiedzi na ten projekt wybuchła maoistowska (naksalicka) zbrojna rebelia. (…) W Orissie nie ma szlachetnie urodzonych księżniczek czekających, aż biali bohaterowie je uwiodą i pomogą ich ludowi. Są tylko maoiści organizujący głodujących chłopów. (…)
Ci sami ludzie, którzy z przyjemnością oglądają Avatara i podziwiają zbuntowanych tubylców, wedle wszelkiego prawdopodobieństwa ze zgrozą odwróciliby się od naksalitów, odrzucając ich jako zbrodniczych terrorystów. Prawdziwym awatarem jest więc sam Avatar”

Slavoj Žižek (1949) słoweński socjolog, filozof, psychoanalityk i krytyk kulturalny

film zastępujący rzeczywistość.
Źródło: Powrót dzikich, „New Statesman”, tłum. „Forum”, 15 marca 2010.

O pieniądzach , O ludziach , O przyjemności , O rzeczywostości

„Niektórzy oceniali Księdza Jerzego jako działacza „Solidarności”, jako mieszającego się niepotrzebnie do polityki kapłana, wręcz jako człowieka szukającego własnej chwały. Te wątpliwości zostały pokonane pod natchnieniem Ducha Świętego, dzięki jednoznacznej, czystej postawie Jana Pawła II, który od początku widział Księdza Jerzego jako Męczennika. I podobnie odczuwał to lud Boży, zwłaszcza ci, którzy gromadzili się w parafii św. Stanisława Kostki. Widziałem to, bo z wieloma osobami rozmawiałem, modliliśmy się wspólnie, żeby proces beatyfikacyjny w swoim czasie był wszczęty.”

Stanisław Małkowski (1944) polski duchowny katolicki, działacz opozycji w PRL

Źródło: Wziął narzędzia Boże i nimi zwyciężył, naszdziennik.pl, 5 czerwca 2010 http://www.naszdziennik.pl/index.php?dat=20100605&typ=zj&id=zj82.txt

O Bogu , O ludziach , O czasie

„Miliony kobiet żyło zgodnie z uroczą wizją mieszkających na przedmieściach amerykańskich pań domu, całujących przed domem mężów na do widzenia, zostawiających w szkole dzieci, które ledwie zmieściły się do ich kombi, z uśmiechem używających nowego elektrycznego odkurzacza do polerowania nieskazitelnie czystej kuchennej podłogi. Same piekły chleb, szyły sobie i dzieciom ubrania, ich pralki i suszarki chodziły całymi dniami. Zmieniały prześcieradła nie raz, a dwa razy w tygodniu, w szkole dla dorosłych, uczyły się robić dywaniki i współczuły biednym sfrustrowanym matkom, które marzyły o robieniu kariery. Ich jedynym marzeniem było zostać idealną żoną i matką; ich największą ambicją była piątka dzieci i piękny dom, walczyły wyłącznie o to, by znaleźć i zatrzymać przy sobie męża. Nie zastanawiały się nad niekobiecymi problemami tego świata za progiem własnego domu; chciały, aby to mężczyźni podejmowali najważniejsze decyzje. Chlubiły się swoją rolą kobiety i w spisie ludności w rubryce „zawód” z dumą wpisywały: „pani domu.””

Betty Friedan książka Mistyka kobiecości

Mistyka kobiecości (The Femine Mystique, 1960)
Źródło: tłum. A. Wysokińska, „Res Publica” nr 210, 2008

O kobietach , O mężczyznach , O dzieciach , O uśmiechu

„Dobrze, że Pol Pot umarł. (…) Był wietnamskim agentem. Mam na to dokumenty. Pol Pot spadł niczym przejrzała papaja. (…) Został bez niczego. Bez władzy. Bez przywilejów. Był nikim. Bawolim łajnem. Gorzej. Łajno chociaż się przyda. Można nawieźć nim pole.”

Ta Mok (1926–2006)

Źródło: Jean-Louis Margolin, Sześć śmierci Pol Pota w: Ostatnie dni dyktatorów, wyd. Znak Horyzont, Kraków 2014, tłum. Anna Maria Nowak, s. 131

O śmierci

„Lepiej nie zostać okradzionym. Wtedy nie mamy kłopotów z policją.”

Tadeusz Fangrat (1912–1993) poeta polski, satyryk, tłumacz literatury węgierskiej

„Miłość nie powinna prosić – mówiła – ani żądać. Miłość musi posiadać siłę, dzięki której dojdzie sama w sobie do pewności. I wtedy nie ją cokolwiek ciągnąć będzie, lecz ona zacznie przyciągać. Sinclairze, miłość u pana ciągnięta jest przeze mnie. A jeśli ona kiedykolwiek mnie pociągnie, wówczas przyjdę. Nie chcę jednak dawać prezentów, chcę zostać zdobyta.”

Hermann Hesse książka Demian

Demian

O miłości , O sile

„Świat został stworzony ze względu na Kościół.”

Justyn Męczennik (100–165) święty filozof i pisarz chrześcijański

Źródło: Apologiae 2,7

O świecie

„Socjalizm ze względu na samą swoją naturę nie może zostać nikomu narzucony, wprowadzony rozkazem… Bez wyborów powszechnych, bez nieograniczonej wolności prasy i zrzeszania się, bez swobody wymiany poglądów zamiera życie w każdej publicznej instytucji, a aktywna pozostaje jedynie biurokracja.”

Róża Luksemburg (1871–1919) niemiecka polityk

O życiu , O naturze , O wolności

„Przed naszym przyjazdem głową rządu Mongolii był Amor. Widziałam tego Amora, przychodził do nas z żoną. Amor miał tłustą twarz, oczy przysłonięte fałdką, uśmiechał się jak Budda. Mironow mi powiedział, że podejrzewają go o to, że ciągnie go w stronę Japonii. Został on wtedy odsunięty od funkcji w rządzie. Nic więcej nie mogę o nim powiedzieć. Niedługo potem zniknął. Nie wiem, nie wiem, nie wiem, gdzie się podział i czy Mirosza miał z tym jakiś związek. Mirosza jeszcze w pociągu zdjął mundur wojskowy i ubrał się po cywilnemu. Na początku wszystkim zajmował się tam Frinowski. Nie wiem, gdzie zniknął Amor. Jego urzędnicy zostali zaproszeni do Moskwy. Po drodze, w pociągu, otruli się jakimiś konserwami, żaden z nich nie dojechał do Moskwy żywy. Teraz łatwo się domyślić, co to były za konserwy…”

Anandyn Amar (1886–1941)

Źródło: Agnessa Mironowa
Źródło: Mira Jakowienko, Żona enkawudzisty. Spowiedź Agnessy Mironowej, tłum. Dorota Bal, wyd. Znak Horyzont, Kraków 2014, ISBN 9788324030101, s. 161–162.

O zdjęciach

„Casagrande nie został mistrzem, kurwa, niczego. Kim jest Casagrande, żeby się wypowiadać na mój temat? Opowiada kupę gówna w telewizji, jakby znał się na piłce. Nie ma o niej pojęcia.”

Romário (1966) polityk brazylijski

„Wszędzie, gdzie to tylko możliwe, Żyd musi zostać przez nas wytępiony. Okazywanie Żydowi jakiejkolwiek wielkoduszności jest działaniem nieprawidłowym.”

Albert Forster (1902–1952) nazista, gauleiter Gdańska

Źródło: Dieter Schenk, Albert Forster. Gdański namiestnik Hitlera, Wydawnictwo Oskar, Gdańsk 2002, s. 83.

„W ostatnich kilku latach w Etiopii panował zastój. Atmosfera niezadowolenia i rozczarowania rosła coraz bardziej wśród chłopów, kupców, urzędników, w armii i w policji, wśród uczącej się młodzieży, wśród całego społeczeństwa… Na żadnym odcinku nie widać postępu. Wynika to z tego, ze garstka dostojników zamknęła się w egoizmie i nepotyzmie, zamiast pracować dla dobra ogółu. Lud Etiopii wciąż oczekiwał dnia, kiedy nastąpi likwidacja nędzy i zacofania, ale nic nie zostało zrealizowane z całego ogromu obietnic. Żaden inny naród nie zdobył się na taką cierpliwość…”

Germame Neway (1924–1960)

manifest napisany przez Germame, które odczytał syn cesarza, Asfa Uesen (Asfa Wossen)
Źródło: Ryszard Kapuściński, Cesarz, wyd. Czytelnik, Warszawa, 1980, ISBN 8307001560, s. 94–95

O ludziach , O młodzieży , O rozczarowaniu , O cierpliwości

„Powstrzymuje ich tylko strach i obawa przed utratą wszystkiego tego, co im jeszcze do stracenia zostało. Dopóki siłą naszą jest nie tylko liczebność wojskowa, lecz i nieubłagane środki zespolenia z Rosją, groźba pozbawienia ich owej specyfiki, która stanowi resztkę ich rzekomej narodowości – dopóty mieć będziemy nam nimi przewagę, choćby miała ona charakter chwiejny. Lecz skoro tylko osłabniemy w stosowaniu tych środków albo też pozwolimy sobie na zaufanie im – wszystko przepadnie i czeka nas niechybna klęska.”

Mikołaj I Romanow (1796–1855) cesarz Imperium Rosyjskiego, wielki książę Finlandii, król Polski

z rozległej korespondencji cara z namiestnikiem Królestwa Polskiego, Paskiewiczem; (18 kwietnia 1845).
Źródło: W. Bruce Lincoln, Mikołaj I, op. cit., s. 388.

O strachu , O zaufaniu , O charakterze , O sile

„Czterdzieści jeden dni znajdowałem się w strasznych, nieludzkich warunkach. W celi, zaprojektowanej dla dwóch osób, znajdowało się cztery-pięć osób. Reżim instytucji był bardzo represyjny. Przesiedziawszy tam, można po dwóch miesiącach w sądzie przyznać się do czegokolwiek, choćby do zabójstwa Kennedy'ego. I tego bardzo się boję: w sądzie, by znowu nie trafić do tego więzienia, człowiek po prostu może się wygadać. Dlatego bardzo się cieszę, że znalazłem się na wolności. To oburzające, że w dwudziestym pierwszym stuleciu państwo tak obchodzi się z obywatelami, których wina jeszcze nie została dowiedziona przed sądem.”

Siarhiej Wazniak (1962) radziecki wojskowy, białoruski polityk

po uwolnieniu z izolatki śledczej białoruskiego KGB, o panujących tam warunkach, 30 stycznia 2011 roku.
Źródło: Radio Swaboda http://www.svaboda.org/content/article/2292120.html, 30 stycznia 2011 r.

O wolności

„(…) przyznam, że nie znajduję już epitetów na określenie tego, co widzę. Bo jeśli powiem, że jest to okropne i obrzydliwe, to niczego to nie wniesie do tzw. debaty publicznej. Bardzo chciałbym, żeby jakaś powołana do tego instytucja, czyli może Trybunał Konstytucyjny, może Sąd Najwyższy, odniosła się do wymiaru prawnego tego, co się dzieje. Do władzy doszła bowiem szajka, która za nic ma obowiązujące prawa. Chodzi nie tylko o to, by to rozliczyć, ale o to, by coś podobnego nie powtórzyło się w przyszłości. Sytuacja, w której prokurator generalny wydaje podwładnym polecenia w swojej własnej sprawie, powinna zostać poddana publicznej, fachowej ocenie wybitnych prawników. To powinno zostać przez nich opisane i opublikowane ku przestrodze na przyszłość. To będzie cenniejsze niż ustalenia komisji sejmowych, bo w tych są politycy, którzy rozgrywają między sobą swoje sprawy i interesy. Tylko zatem obiektywni prawnicy mogliby to pokazać w jasnym świetle. To oni powinni przestrzec przyszłych koalicjantów, że tak postępować nie wolno. Oni powinni pokazać bez ogródek, kto przekracza prawo we wszystkich jego aspektach. Dość mam bowiem władzy, która jest instrumentem straszenia społeczeństwa, a nie służbą dla niego. Władza ma dbać o to, byśmy dobrze czuli się w naszym kraju, a nie być źródłem opresji. Tymczasem już dwa lata żyjemy – że użyję modnego ostatnio określenia – w rzeczywistości porażającej.”

Janusz Kijowski (1948)

Źródło: „Trybuna”, 18 sierpnia 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/mkna.htm

O rzeczywostości , O przyszłości

„Podejrzenia skonkretyzowały się w połowie tego roku, kiedy dotarliśmy do pracy magisterskiej funkcjonariusza SB o działaniach operacyjnych wobec SKS – mówi Józef Ruszar, jeden z członków SKS. W pracy pojawił się agent o kryptonimie „Ketman”. To on miał m. in. uczestniczyć w zakładaniu podsłuchu w domu Ruszara. (…) Drogą analizy doszliśmy do wniosku, że „Ketmanem” jest Maleszka – dodaje Ruszar. (…) Według Józefa Ruszara, o roli Maleszki uczestnicy SKS poinformowani zostali 22 września. (…) Na zebraniu pojawiły się jednak propozycje, aby dać Maleszce szansę. Padły propozycje, aby wszystko publicznie wyjaśnił. Maleszka niestety nie zareagował. O wszystkim poinformowano też Adama Michnika.”

Lesław Maleszka (1952) dziennikarz polski

O Lesławie Maleszce
Źródło: mk, Zapytałem go wprost, „Gazeta Krakowska”, 7 listopada 2001

O domu

„Wszyscy Żydzi powinni zostać odesłani na Wschód. Co tam się z nimi stanie, nie może nas bardzo interesować. Życzyli sobie takiego losu, po to zaczęli wojnę, muszą teraz za to także odpokutować.”

Joseph Goebbels (1897–1945) niemiecki polityk nazistowski, minister propagandy

w 1941.
Dzienniki (1923–1945)

O losie

„Za co jesteście politycznie podejrzani? Kania przyciągnął lewą nogę do prawej.
– Za g…., panie feldfebel. Feldfebel groźnie zmarszczył brwi.
– Przepraszam pana bardzo, panie feldfebel, ale chociaż to wygląda na niegrzeczność, mówię panu szczerą prawdę.
– Nie rozumiem.
– Udowodnili mi świadkami, że buntowałem żołnierzy i zostałem przyłapany na agitacji w wychodku…”

Kazimierz Sejda (1900–1959) polski pisarz, oficer Wojska Polskiego

podczas pierwszego spotkania Stefana z feldfeblem.
C.K. dezerterzy, Stefan Kania
Źródło: Politycznie podejrzany, s. 22

„Pięć lat przed powstaniem podjęty został w Warszawie bój, znany nam dobrze jako obrona stolicy z września 1939 r. Bój ten, którego wszak można było uniknąć ogłaszając Warszawę, podobnie jak potem Paryż, miastem otwartym, kosztował miasto kilkanaście procent jego zabudowy, z tym że najbardziej ucierpiało cenne śródmieście. Kosztował on także około 25000 zabitych cywilów i 6000 żołnierzy, a 50000 osób zostało rannych. Były to straty bardzo poważne, które dziś z punktu widzenia całkowitego zniszczenia miasta mógłby ktoś lekceważyć, ale jeśli porównamy je ze stratami innych stolic europejskich – należą do najcięższych. A kto dzisiaj podnosi te wszystkie straty kwestionując zasadność długotrwałej obrony stolicy? Obrony, która trwała trzy tygodnie, a już po dziesięciu dniach traciła wszelki sens operacyjny. Czy mówi się o zbrodniczym błędzie, o szaleństwie, o szukaniu odpowiedzialnych? Nie. Bo dojrzano sens tamtej walki w sferze zupełnie innej niż sfera zysków i strat materialnych, niż sfera wartości operacji wojskowych. Dostrzeżono ten sens w sferze moralnej, podkreślając ogromną rolę oblężenia Warszawy w podtrzymaniu woli narodu do stawienia oporu w okresie okupacji. A więc sens tej walki odnaleziony został w dziedzinie zupełnie różnej od tych, które decydują o ocenie powstania. W dziedzinie właściwie politycznej. Nie było sensu obrony stolicy z punktu widzenia przebiegu walk wrześniowych, gdyż nie miała ona żadnego wpływu na zwycięstwo, o którym trudno było marzyć. Miała ona sens na lata późniejsze, pozwalała je przetrwać w lepszej kondycji psychicznej, budowała dalszy opór, współdziałała z przyszłym zwycięstwem.”

Tomasz Strzembosz (1930–2004) polski historyk

Refleksje o Polsce i Podziemiu 1939–1945
Źródło: s. 125–126

O stracie , O zwycięstwie , O walce , O szaleństwie

„Do Boga się tylko modlę. O zdrowie dla wszystkich, którzy zostali w wypadku poszkodowani. I o wybaczenie. Nie ma dnia, żebym nie wysyłał do Niego tych próśb. Może któregoś dnia zostaną wysłuchane?”

Robert Janson (1965)

Źródło: Gdyby cofnąć czas..., „Viva!” http://polki.pl/viva_exclusive_artykul,10018133,4.html

O Bogu , O zdrowiu , O czasie

„Trudno sobie dziś wyobrazić, jak wielka była w owych czasach chęć do nauki. Mali chłopcy i młodzieńcy studiowali dzień i noc. Wstawało się w środku nocy na „czuwanie” i szło się studiować do domu nauki. Dziadek ożenił się mając lat trzynaście, a w wieku lat czternastu czy piętnastu został ojcem (…).”

Isaac Bashevis Singer (1902–1991) pisarz amerykański, noblista

Dziadek

O domu , O nauce , O wieku , O nocy

„To kto został w tych 24 mln?! Tylko chłopi wyszli z wojny, zachowując swoją tożsamość, i to oni stali się bazą społeczną dla nowego systemu. Czyli my z nich wszyscy, a nie z Czartoryskich, Radziwiłłów albo z wybitnych przedstawicieli inteligencji krakowskiej czy warszawskiej.”

Jacek Wasilewski polski socjolog

Źródło: rozmowa Doroty Wodeckiej, Nie wstydź się swojego chłopa, „Gazeta Wyborcza”, 30 czerwca-1 lipca 2012.

O wojnie , O inteligencji

„Wszelako jakkolwiek na to patrzeć, nie ulega wątpliwości, iż legenda o symbiozie Żydów i stanowionej przez komunistów władzy jest właśnie tylko legendą. (…) Co już wielokrotnie podkreślali różni autorzy, wystarczał jeden Żyd, aby instytucja w opinii potocznej stawała się „żydowska”. A jeśli instytucja owa została wcześniej napiętnowana tą etykietką (jak np. komunizm czy masoneria). Żydem stać się mogła dowolna osoba. I tak Bierut postrzegany był albo jako figurant, gdy osobę nr l we władzy upatrywano w Bermanie, albo był zwyczajnie Żydem.”

Krystyna Kersten (1931–2008) polski historyk

Polacy-Żydzi-Komunizm. Anatomia półprawd 1939–1968
Źródło: s. 84.

„Skąd się wziął metal, miedź, kamień i temu podobne; to zostało stworzone przez Boga lub spontaniczną pracę natury; oczywiście, znaleźliśmy to, gdy przyszliśmy na świat, więc to powinno być dostępne dla wszystkich.”

Errico Malatesta (1853–1932) włoski myśliciel polityczny, anarchista

Kapitalizm

O Bogu , O świecie , O naturze

„Autoagresja to rodzaj donosu na kulturę, w której zostaliśmy wychowani. Taka nadekspresja kobiet jest tym, czego mężczyźni się boją, bo to nieracjonalne i może nad nimi zapanować. To kobiecość w postaci nieakceptowalnej społecznie, bo przecież kobieta ma być łagodna, potulna spokojna i zadowolona, a nie wrzeszcząca, ekstatyczna, histeryczna.”

Anna Baumgart (1966)

Źródło: Culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_baumgart_anna

O kobietach , O mężczyznach

„Halliburton nie jest „firmą” prowadzącą interesy w Iraku. To wojenny spekulant wyciągający miliony z kieszeni przeciętnych Amerykanów. Dawniej zostaliby aresztowani. Albo gorzej.”

Michael Moore (1954) amerykański filmowiec, dokumentalista

w 2004.
Źródło: Chris McGreal, „The Guardian”, tłum. „Forum”, 29 marca 2010.

„Andrzeja szkoda, szkoda tego, co żeśmy robili, ja patrzę na niego i wiem, że w nim się wszystko miesza, on zdaje sobie przecież sprawę, że co by nie było, to mu najprzyzwoitsi ludzie, to znaczy my, poodchodzili, taka jest prawda, no co? Ci coś mieli, ciężko pracowali, mieli jakieś problemy, to prawda – bo każdy w życiu je ma, ale byliśmy z przekonania. A największe gnidy zostały. Przecież on widzi, co jest, co on jest ślepy.”

Wojciech Mojzesowicz (1954) polski rolnik i polityk

fragment rozmowy z Renatą Beger ujawnionej przez TVN.
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 2 października 2006

O ludziach , O prawdzie

„Cesarz odszedł, generałowie zostali.”

Theodor Plievier (1892–1955)

Der Kaiser ging, die Generäle blieben. (niem.)
tytuł powieści (1932)

O odejściu

„Moim powołaniem jest literatura. Nigdy nie chciałem być zawodowym politykiem. Nigdy. Zostałem kandydatem (na prezydenta Peru) z uwagi na zupełnie nieoczekiwane okoliczności. Zrobiłem to bardzo świadomie, wiedząc, że będę musiał na pewien czas poświęcić swoje powołanie.”

Mario Vargas Llosa (1936) pisarz peruwiański

Źródło: wywiad Gillesa Anquetila i François Armaneta, „Le Nouvel Observateur”, tłum. „Forum”, 11 października 2010.

O literaturze , O czasie

„Macierewicz zawinił, bo wojskowej bezpiece, która przeniesiona została do III RP w stanie niemal niezmienionym, zarzucił, że dopuszczała się bezprawnych działań wobec świata mediów, polityki i gospodarki, oraz dostrzegał w nich „ślady zewnętrznych inspiracji”, m. in. „z bloku wschodniego”. Nie wiem, czy panie sędzie czytały publikacje Leona Chajna, twórcy powojennego wymiaru sprawiedliwości, który piętnował sędziów „usiłujących kompromitować młody aparat bezpieczeństwa”. Byłby on z nich wczoraj dumny – dobra osobiste bezpieki obroniły świetnie. Pisano wiele razy, że WSI to jedyna służba, która została przeniesiona z PRL-u do III RP niezmieniona. To nieprawda – podobnie stało się z sądami. Cóż, nazwiska tych pań w przyszłym „Raporcie o likwidacji postkomunistycznego wymiaru sprawiedliwości” będą zapewne pojawiały się często.”

Piotr Lisiewicz (1972) polski publicysta, happener, aktywista Akcji Alternatywnej "Naszość"

o sędziach, które skazały Antoniego Macierewicza za zniesławienie gen. Marka Dukaczewskiego.

O sprawiedliwości , O czytaniu

„Wysoko nad nami było niebo całe obsypane gwiazdami i często leżeliśmy na plecach i patrzyliśmy w górę, i zastanawialiśmy się obaj, czy gwiazdy zostały zrobione, czy po prostu skądś się wzięły. Jim był zdania, że zostały zrobione, ale ja przypuszczałem, że wzięły się skądś. Uważałem, że to by za długo trwało, gdyby ktoś chciał zrobić ich taką kupę. Jim powiedział, że może księżyc zniósł je niczym jaja. Hm… to mi się wydało niegłupie, bo widziałem, jak żaba znosi skrzek, więc to samo mogło się tyczyć księżyca. Przyglądaliśmy się też spadającym gwiazdom, jak śmigały w dół po niebie. Jim przypuszczał, że się zepsuły, więc je wyrzucano z gniazda.”

Mark Twain książka Przygody Hucka

Przygody Hucka (1884), Huckelberry Finn
Źródło: wyd. Tower Press, Gdańsk 2001

O górach

„(…) rodzice dali mi wolny wybór, kim chcę zostać w życiu. Grę w filmach traktowali tylko jako moje dodatkowe zajęcie. Mogłam być aktorką, ale pod warunkiem, że będę mieć w szkole najlepsze oceny. W ten sposób nauczyłam się odpowiedzialności.”

Mila Kunis (1983) aktorka amerykańska

Źródło: Joanna Ozdobińska, Mila Kunis. To nie seks, to... praca!, „To i Owo” nr 32, 7 sierpnia 2012, s. 6.

O seksie , O rodzicach

„Trzeba w życiu bardzo dużo rzeczy zrobić, żeby po śmierci ze dwie, trzy zostały.”

Andrzej Wajda (1926–2016) polski reżyser filmowy

O śmierci

„Wyjechałem z Polski w 1939 roku; nie mam tam już żadnej rodziny. Owszem, mam sporo przyjaciół, ale to nie to samo. Poza tym rozumuję tak jak Jerzy. Każde spotkanie, zaproszenie na obiad czy kolację mogłoby zaraz wywołać różne komentarze. Po co mi to. Ten dom, biblioteka i archiwa na pewno tutaj zostaną. Ja też.”

Henryk Giedroyc (1922–2010)

Źródło: wywiad Grzegorza Dobieckiego, 2003, cyt. za: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_giedroyc_henryk

O domu

„Wszyscy byli usatysfakcjonowani. Misja została doprowadzona do końca. Lecz prezydent, mimo że zadowolony z zakończenia prac, nie życzył sobie organizowania żadnych uroczystych obchodów. Czekał na przyjazd Papieża. Zbudował ten olbrzymi kościół, aby oddać go Bogu. Należało więc zaczekać, aż jego ziemski namiestnik zaakceptuje podarunek.”

Pierre Fakhoury (1943)

Źródło: ks. Piotr J. Karp, Między niebem a ziemią Afryki http://www.ms.ecclesia.org.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=684, 14 czerwca 2011 – Miejsca Święte

O Bogu , O czekaniu

„Zostałem przyjęty na audiencji, zadałem kilka istotnych pytań i pan Hoser odpowiadał sprytnie, tak, żebym nie mógł niczego zacytować. W slangu dziennikarskim nazywamy to bełkotem. Wiele słów, ale nie ma jak zacytować tego w tekście (…). Czy możemy zapytać pana Hosera, dlaczego wyjechał z Rwandy na kilka miesięcy przed ludobójstwem i powrócił tam w sierpniu 1994, kiedy maczety były jeszcze ciepłe, a ziemia uginała się od trupów? Uważam, że mamy prawo oczekiwać odpowiedzi (…). Na stronach archidiecezji ten moment wyjazdu nie jest zachowany. Jest napisane, że pracował w Rwandzie od 1975 do 1996.”

Wojciech Tochman (1969) polski dziennikarz

na temat prób uzyskania od abp. Henryka Hosera stanowiska w sprawie jego postawy w trakcie ludobójstwa w Rwandzie.
Źródło: Tochman: W Rwandzie byli księża, którzy mordowali i gwałcili. Czas się przyznać http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/1,114871,14253684,Tochman__W_Rwandzie_byli_ksieza__ktorzy_mordowali.html, gazeta.pl, 10 lipca 2013.

O zachowaniu , O czasie , Pytanie

„Kiedy na początku 2009 roku na kilku spotkaniach próbowałem mówić o ochronie życia czy metodzie in vitro, zostałem zagłuszony przez gromkie protesty domagające się ode mnie zajęcia stanowiska w sprawach geotermii i telefonii komórkowej W Rodzinie. Sytuacja niestety powtarzała się wielokrotnie. (…) Obszar aktywności [Radia Maryja] został bowiem w pełni zagospodarowany przez problematykę geotermii, obrony polskich lasów czy Smoleńska. Wielokrotnie później od zaangażowanych słuchaczy Radia Maryja słyszy się, że nie poprą tego czy innego projektu katolickiego, bo np. właśnie zbierają podpisy, by postawić urzędującego premiera przed Trybunałem Stanu.”

Jan Filip Libicki (1971) polski historyk i polityk

Źródło: Katarzyna Wiśniewska, U Rydzyka cicho o in vitro, głośno o geotermii, „Gazeta Wyborcza”, 21–22 maja 2011.

O rodzinie

„Jesienią 1942 r., najwyższe władze ZSRR zdecydowały podjęcie boju o Stalingrad; w jego wyniku miasto zostało niemal starte z powierzchni ziemi. Trudno uwierzyć, ale ani w radzieckiej wielotomowej historii drugiej wojny światowej, ani w naszej encyklopedii II wojny, ani w innych dostępnych masowemu czytelnikowi opracowaniach nie znajdziemy jednego słowa o wielkości strat materialnych i ludzkich tego miasta, które miało 450 tysięcy mieszkańców. Są tylko straty niemieckie: liczby rozbitych dywizji, wyeliminowanych z walki żołnierzy, zdobytego sprzętu. Jakby nikogo cena tej bitwy – straty ludzkie i materialne – nie obchodziła. Jakby ważny był tylko sam fakt zwycięstwa przybliżającego koniec wojny. Nie podzielam takiego stanowiska. Straty powstańczej Warszawy obchodzą mnie i bolą, ale przecież nie można wszystkiego sprowadzać do jednego tylko czynnika. Tak jak nikt, oceniając polską działalność partyzancką, która we wszystkich publikatorach ma tak znakomitą prasę, nie spróbował nawet obliczyć, ile kosztowała ona ludność cywilną wsi polskich i jaki był stosunek między stratami Niemców a naszymi. Tak jak nikt nie potępia akcji na Kutscherę, za którą przyszło nam zapłacić życiem 300 rozstrzelanych więźniów Pawiaka. Jakże nierówną miarę można przykładać do podobnych w swej tragicznej wymowie wydarzeń! Jak dowolne są kryteria oceny różnych bitew tej samej wojny światowej! Tak samo jak na walkę wrześniową, partyzantkę, akcje bojowe podziemia, również na Powstanie Warszawskie trzeba spojrzeć biorąc pod uwagę i zestawiając różne czynniki, niczego nie eliminując. W procesie historycznym, w procesie długiego trwania, liczą się bowiem także wartości. Czasem nie tylko się liczą – decydują.”

Tomasz Strzembosz (1930–2004) polski historyk

Refleksje o Polsce i Podziemiu 1939–1945
Źródło: s. 126–127

O wojnie , O historii , O stracie , O czasie

„Współczesny patriotyzm Polaka w swojej Ojczyźnie nie musi mieć wymiaru militarnego. Dziś powinien mieć przede wszystkim wymiar religijny, społeczny i polityczny. Współczesny polski patriota w jeden zasadniczy sposób może i powinien okazywać swoją miłość do Ojczyzny, a mianowicie winien najlepiej jak potrafi spełniać swoje życiowe obowiązki. Obowiązki stanu i zawodu. Obowiązki ojca, matki, syna, córki, krewnego, przyjaciela, sąsiada, ale także obowiązki swojego zawodu, jaki wykonuje, oraz stanowiska społecznego czy politycznego, na jakie został powołany lub wybrany. Prawdziwym patriotą jest dziś ten, kto czyni dobro i czyni je dobrze, pilnie, uczciwie, najlepiej jak umie. Prawdziwym patriotą jest dziś ten, kto na miarę swoich możliwości, sił, zdolności i talentów, podejmuje na każdym miejscu, na którym postawiła go Opatrzność, wszelkie działania, które mają służyć nie tylko jego osobistym celom, lecz także dobru wspólnemu; które mają służyć nie tylko jego najbliższym i znajomym, lecz także innym ludziom, często całkowicie obcym, za których jest – z uwagi na swoje miejsce w społeczeństwie – odpowiedzialny.”

Stanisław Wielgus (1939) polski arcybiskup katolicki

Źródło: Homilia w katedrze płockiej podczas mszy z okazji święta niepodległości, 11 listopada 2006

O miłości , O matce , O ojczyźnie , Córki

„To, co działo się wtedy w Polsce, odbierałam w sposób zapośredniczony. I to niezależnie od faktu, że dotyczyło to moich bliskich, przyjaciół i żydowskiej części mojej rodziny, która zdecydowała się wtedy na emigrację; jedynej rodziny, która została mi z gałęzi mojego ojca, czyli ciotki i jej bliskich. Wielu moich znajomych trafiło do więzienia, ale w marcu, kiedy się tam znaleźli, przeżywałam jeszcze w Czechach euforie Praskiej Wiosny. Stała się ona dla mnie, podobnie jak dla Czechów i Słowaków, przeżyciem pokoleniowym. Praska Wiosna i jesień po sowieckiej inwazji wojsk układu warszawskiego były ogromnie ludycznym wybuchem swobody, wręcz karnawałem, jak to ujął Kundera.”

Agnieszka Holland (1948) polska reżyserka i scenarzystka

o Praskiej Wiośnie.
Źródło: Michał Hernes, dla Stopklatki: co się stało z naszą tolerancją?, stopklatka.pl, 18 lutego 2013 http://stopklatka.pl/-/42242296,holland-dla-stopklatki-co-sie-stalo-z-nasza-tolerancja-?page=3Holland

O wiośnie , Jesień

„Ty zostań przy swej stule,
A ja swą Lolę tulę.”

Ludwik I Wittelsbach (1786–1868) król Bawarii

cytat przypisywany; Ludwik miał tymi słowy zbyć spowiednika, który zalecał mu zerwanie publicznej znajomości z tancerką Lolą Montez.
Źródło: Wolfgang Kossak, Cudzołóstwo, tłum. Robert Stiller, Dom Wydawniczy Bellona, Warszawa 2002, ISBN 8311095159, s. 132.

O domu , O zerwaniu

„W świecie, gdzie symbol cały czas pokrywa się z rzeczą i nigdy nie może być zastąpiony kilkoma małymi śmiesznymi dźwiękami albo dziwaczną serią drobnych znaków na papierze, znaków, które ściśle rzecz biorąc nie mają nic wspólnego z jakimiś innymi rzeczami, inaczej jak tylko w naszych kruchych i przypadkowych społecznych konwencjach, zbiegają się naturalnie prawda i sens, kłamstwo i nonsens.
Jedyna namiastka kłamstwa, która istnieje w takim świecie, polega naturalnie na mówieniu tak niewyraźnie, tak nonsensownie, by nie można było zostać zrozumianym.
Normalne rozmowy, paplanina polegają na tej planecie na tym, że mieszkańcy jej z przyniesionych z sobą skórzanych woreczków wyjmują różne bardzo małe przedmioty, szklane kulki, małe, różnokolorowe kamienie, pięknie polerowane małe patyczki i żwawo wymieniają je między sobą.”

Lars Gustafsson (1936–2016)

Śmierć pszczelarza
Źródło: s. 104–105.

O prawdzie , O kłamstwie , O czasie , Sens

„Podobnie jak nie pragnie się tego, czego się nie zna, tak nie można też naprawdę uznać czegoś, co jest nieznane i nie zostało ani pojęte ani poznane przez zmysł wewnętrzny. Naprzód trzeba poznać czyli ująć myślą, czym jest i co oznacza jakieś powiedzenie, a dopiero potem można uznać je za prawdę.”

Andrzej Wiszowaty (1608–1678) polski filozof protestancki

O religii zgodnej z rozumem, czyli traktat o posługiwaniu się sądem rozumu także w sporach teologicznych i religijnych

O myślach , O myśleniu

„Przypominając masom pojęcie stanów, ojczyzny i autorytetu, Kościół ratuje jednostkę przed ustawieniem samej siebie na ołtarzu. (…) Indywidualizm został wykluczony w imię miłości do osoby, a ci, których Kościół nazywa maluczkimi, otrzymali od niego uprzywilejowane traktowanie, pod warunkiem że nie wywoła u nich pychy, a zasada podporządkowania nie wywoła buntu.”

Charles Maurras (1868–1952)

Le dilemme de Marc Sangnier. Essai sur la démocratie religieuse
Źródło: s. 60

O ojczyźnie

„Koryfeuszka polskich nauk historycznych Krystyna Kersten w swej bałamutnej pracy „Narodziny systemu władzy” wymyśliła, że Narodowe Siły Zbrojne od lipca 1943 r. wszczęły walki bratobójcze (…). 22 lipca w Stefanowie na Kielecczyźnie został wymordowany oddział GL im. Ludwika Waryńskiego. Kersten uznała to za rozpalenie wojny domowej w Polsce. Zgrabnie to brzmi, jednak nie ma nic wspólnego z prawdą, co w pracach tej autorki, ulubienicy „lewicy laickiej”, zdarza się dość często.”

Leszek Żebrowski (1955) polski historyk, ekonomista i publicysta

Źródło: „Nasza Polska”, 29 lipca 2003

O wojnie , O narodzinach , O sile , O nauce

„Nieprzyjaciel wolności słowa mógłby powiedzieć w celu zmniejszenia siły tych uwag, że nie ma żadnej konieczności, by ludzkość znała i wiedziała wszystko, co mogą powiedzieć za lub przeciw jej opiniom filozofowie i teologowie. Że zwykłym ludziom nie jest potrzebna zdolność do wykazania nieścisłości lub błędów przemyskiego oponenta. Że wystarczy, jeśli jest ktoś zdolny do udzielenia odpowiedzi obalającej wszystko, co mogłoby wprowadzić w błąd osoby niewykształcone. Że proste umysły, które nauczyły się oczywistych zasad wpajanych w nie prawd, mogą zaufać autorytetowi co do rzeczy, a zdając sobie sprawę z tego, że nie mają dostatecznej wiedzy ani talentu do rozwiązywania każdej trudności, którą można by wysunąć, mogą zadowolić się przeświadczeniem, że wszystkie wysunięte trudności zostały już lub mogą być pokonane przez osoby szczególnie do tego uzdolnione.”

John Stuart Mill (1806–1873) angielski filozof, politolog i ekonomista

Źródło: Richard H. Popkin, Avrum Stroll, Filozofia, Poznań 1994, tłum. Jan Karłowski, Norbert Leśniewski, Andrzej Przyłębski, s. 127.

O błędach , O zaufaniu , O wiedzę , O wolności

„Wytworzyłem całe mnóstwo pięknych słówek i określeń, które po mojej śmierci zostaną, a które naród polski stawiają w rzędzie idiotów.”

Józef Piłsudski (1867–1935) polski działacz niepodległościowy i polityk, premier, Naczelnik Państwa, twórca tzw. rządów sanacyjnych

przemówienie na zjeździe legionistów w Kaliszu, 7 sierpnia 1927.

O śmierci

„Z podziwem dla Polaków i konfrontując się ze stopniem odzwierciedlenia żalu. W czasie Holokaustu w przeciwieństwie do Ukraińców i Litwinów, na przykład Polacy nie byli zaangażowani w nazistowską machinę śmierci i nawet niektórzy z nich, całkiem sporo z nich było Sprawiedliwymi wśród Narodów Świata, którzy ratowali Żydów, ale po tym polscy antysemici przeprowadzali pogromy a następnie Żydzi zostali wygnani z Polski w '68 roku i stosunki dyplomatyczne zostały zerwane pomiędzy Polską Ludową i Izraelem. To mają na sumieniu Polacy.”

Szewach Weiss (1935) izraelski polityk, politolog, pisarz, ambasador Izraela w Polsce

wywiad profesora Szewacha Weissa dla izraelskiej gazety Maariv.
Źródło: After 20 years as a public figure, Shevach Weiss satisfied: „The situation here is better than ever” http://www.maariv.co.il/news/new.aspx?pn6Vq=E&0r9VQ=GHFDG, „Maariv”, 23 października 2014.

O śmierci , O zerwaniu , O czasie

„Wybrałem Politechnikę Śląską, chemię oczywiście. Zaraz, na II roku, po zdaniu egzaminu z chemii organicznej, zostałem asystentem (…) bo ja byłem obkuty w tej chemii nieprawdopodobnie. I moi koledzy, z którymi zaczynałem studia, zaliczali u mnie ćwiczenia.”

Mieczysław Wilczek (1932–2014) polski przedsiębiorca, polityk, b. minister

Źródło: Krystyna Naszkowska, Oto ojciec proszku Ixi, „Duży Format” (dodatek „Gazety Wyborczej”), 17 sierpnia 2007

O ćwiczeniach , O studiach

„Otrzymujemy następujące pismo:
Do Redakcyi dziennika „Czas.”
Villa Broelberg pod Zurychem d. 31 lipca.
Bardzo błędne wiadomości, ogłoszone w Czasie, a dotyczące Muzeum narodowego w Rapperswylu zmuszają mnie do następnego sprostowania:
W dniu 6 kwietnia b. r. p Schmidt Ciążyński antykwariusz, przesłał mnie z Londynu akt poświadczony przez świadków, w którym wszystkie swoje zbiory ofiarował Muzeum narodowemu, a w których się pomiędzy innemi znajdowało koło 1500 kamei i gemm, oświadczając jednocześnie chęć służenia ojczystej sprawie, jako jeden z urzędników tego zakładu i pobierania dożywotniej pensyi. Odpowiedziałem dziękczynnie, oznajmiając, że Muzeum przyjmuje te dary i że oczekiwać będę jego zapowiedzianego przybycia do Rapperswylu. Zgodziłem się więc na wszystkie postawione przezeń warunki.
Tymczasem 26 kwietnia i 19 maja, p. Schmidt spełniając swoje przyrzeczenie, wysłał paki z niektóremi darami, na które rewers został mu posłany. Niepodobna więc mi dzisiaj przypuscić, aby dary ofiarowane Muzeum narodowemu w Rapperswylu mogły być później powtórnie ofiarowane Muzeum krakowskiemu. (…)
Władysław Plater.”

Konstanty Schmidt-Ciążyński (1818–1889) polski kolekcjoner dzieł sztuki

O Konstantym Schmidcie-Ciążyńskim
Źródło: „Czas” nr 175, 4 sierpnia 1883, s. 2, Małopolska Biblioteka Cyfrowa http://mbc.malopolska.pl/publication/20747

O czasie

„(…) ojciec przyklasnął pomysłowi, byśmy stworzyli własną, szkolną scenę. Grałam więc jako nastolatka w kilku sztukach. Dzięki temu poznałam Karola Wojtyłę, któremu często partnerowałam. On również pragnął zostać aktorem. Jak wiemy, stało się całkiem inaczej. Ojciec nie miał nic przeciwko mojemu wyborowi. Postawił jeden warunek, najpierw jakieś studia, potem dopiero aktorstwo. Tłumaczył, że dzięki uniwersytetowi lepiej będę je rozumiała Udało mi się skończyć tylko pierwszy rok polonistyki na UJ z powodu wybuchu wojny światowej.”

Halina Kwiatkowska (1921) polska aktorka

Źródło: Monika Wysogląd-Majewska, Jubileusz z dziewięćdziesiątką na liczniku, „Dziennik Polski” nr 274, dodatek, 25 listopada 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/128149.html

O wojnie , O studiach

„Kraj, który ocalenie swoje miałby zawdzięczać jedynie takiemu czy innemu człowiekowi, nie zostałby ocalony na długo, nawet przez tego człowieka, a poza tym nie zasługiwałby na ocalenie.”

Benjamin Constant (1767–1830) polityk francuski, pisarz

„Dla człowieka, który chce zostać wybrany przez lud, głupcy są korporacją szacowną, bo zawsze stanowią większość.”

Benjamin Constant (1767–1830) polityk francuski, pisarz

Źródło: Dzienniki poufne, tłum. Joanna Guze, Czytelnik, Warszawa 1980, str. 236.

O ludziach

„Nie, musimy tam funkcjonować. Musimy jednak zdawać sobie sprawę, że w każdej chwili możemy zostać oszukani. Trzeba powiedzieć to otwarcie: polityka Unii okazała się polityką podwójnych standardów i oszukiwania. I do tego będziemy musieli dopasować swoją politykę i odnieść swoje zachowanie.”

Witold Waszczykowski (1957) polski polityk

Źródło: se. pl http://www.se.pl/wiadomosci/opinie/witold-waszczykowski-w-kazdej-chwili-unia-moze-nas-oszukac_964199.html, 11 marca 2017.

O zachowaniu , O oszukiwaniu

„Co się tyczy [paryskich] bulwarów, to w ogóle nie można po nich chodzić. Wszyscy zasuwają z burdelu do kliniki, a z kliniki z powrotem do burdelu. A dokoła jest tyle trypra, że ledwie można złapać dech. Kiedyś wypiłem trochę i poszedłem Polami Elizejskimi - a dokoła było tyle trypra, że ledwie powłóczyłem nogami. Zobaczyłem dwoje znajomych: on i ona, oboje jedzą kasztany, bardzo starzy oboje. Gdzieś ich już widziałem? W gazetach? Nie pamiętam, ale poznałem: Louis Aragon i Elsa Triolet. "Ciekawe - błysnęła mi myśl - skąd idą: z kliniki do burdelu czy z burdelu do kliniki?" I sam sobie przerwałem: "Wstydziłbyś się. Jesteś w Paryżu, a nie w Chrapuszowie. Zadaj im lepiej pytania o sprawy społeczne, o najbardziej palące sprawy."
Doganiam Louisa Aragona i zaczynam mówić, otwierając przed nim serce. Mówię, że jestem zdesperowany, ale nie mam najmniejszych wątpliwości, że umieram od nadmiaru węwnętrznych sprzeczności, i dużo różnych takich. A on spogląda na mnie, salutuje mi jak stary weteran, bierze swą Elsę pod rękę i idzie dalej. Ja znów ich doganiam i zwracam się tym razem już nie do Louisa, lecz do Triolet. Mówię, że umieram na brak wrażeń, że gdy przestaję rozpaczać, ogarniają mnie wątpliwości, gdy tymczasem w chwilach rozpaczy w nic nie wątpiłem… A ona tymczasem, jak stara kurwa, poklepała mnie po policzku, wzięła pod rączkę swojego Aragona i poszła dalej.
Potem, rzecz jasna, dowiedziałem się z prasy, że to wcale nie byli oni, tylko Jean-Paul Sartre i Simone de Baeuvoir, ale jaka to teraz dla mnie różnica! Poszedłem do Notre-Dame i wynająłem tam mansardę. Mansarda, facjatka, oficyna, antresola, strych - ciągle to wszystko mylę i nie widzę różnicy. Krótko mówiąc, wynająłem miejsce, w którym można leżeć, pisać i palić fajkę. Wypaliłem dwanaście fajek i odesłałem do "Revue de Paris" mój esej pod francuskim tytułem "Szyk i blask - immer elegant". Esej na temat miłości.
A wiecie przecież, jak trudno jest we Francji pisać o miłości. Dlatego że wszystko, co dotyczy miłości, zostało już we Francji dawno napisane. Tam wiedzą o miłości wszystko, a u nas nic. Spróbujcie u nas komuś ze średnim wykształceniem pokazać twardy szankier i zapytać: "Jaki to szankier, twardy czy miękki!" - na pewno strzeli: "Jasne, że miękki." A jak zobaczy miękki, to już zupełnie straci orientację. A tam - nie. Tam mogą nie wiedzieć, ile kosztuje dziurawcówka, ale jeśli już szankier jest miękki, to będzie takim dla każdego i nikt go nie nazwie twardym…
Krótko mówiąc, "Revue de Paris" zwróciło mi esej pod pretekstem, że został napisany po rosyjsku, a francuski był tylko tytuł. Wypaliłem więc na antresoli jeszcze trzynaście fajek i stworzyłem nowy esej, również poświęcony miłości. Tym razem cały tekst od początku do końca był napisany po francusku, a rosyjski był jedynie tytuł: "Skurwysyństwo jako najwyższe i ostatnie stadium kurestwa." I posłałem tekst do "Revue de Paris".
[Znów mi go zwrócili. ] Styl, powiedzieli, znakomity, natomiast główna myśl - fałszywa. Być może, powiedzieli, da się to zastosować do warunków rosyjskich, ale nie francuskich. Skurwysyństwo, powiedzieli, wcale nie jest u nas stadium najwyższym i bynajmniej nie ostatnim. U was, Rosjan, powiedzieli, kurestwo, które osiągnie granice skurwysyństwa, zostanie przymusowo zlikwidowane i zastąpione przez programowy onanizm. Natomiast u nas, Francuzów, nie jest wprawdzie w przyszłości wykluczone organiczne zrastanie się pewnych elementów rosyjskiego onanizmu, potraktowanego bardziej swobodnie - z naszą ojczystą sodomią, będącą efektem transformacji skurwysyństwa za pośrednictwem kazirodztwa; jednakże owo zrastanie się nastąpi na gruncie naszego tradycyjnego kurestwa, mając charakter absolutnie permanentny.”

Wieniedikt Jerofiejew książka Moskwa-Pietuszki

Moscow to the End of the Line

O myślach , O myśleniu , O wrażeniach , O charakterze

„B[ucur] T[incu], przyjaciel z dzieciństwa, pisze mi, ze czuje gorycz, bo nie mógł się "zrealizować". Takie rozgoryczenie jest nieuzasadnione. Każdy realizuje się na własny sposób. Ci zaś, którzy myślą, że pozostali gdzieś poniżej własnych możliwości, są w błędzie. Niech tylko spojrzą na tych, którym się udało, którzy dali z siebie wszystko, którzy - dzięki zasługom czy szczęściu - stali się znani: to wraki, strzępy, ludzie przegrani (…) Nic mi oni nie mają do powiedzenia, nudzę się przy nich; za to jakież wrażenie bogactwa w zetknięciu z tamtymi! Uciekajcie od wszystkich, którzy mają za sobą dzieło!

(…)

Jedyne, co robi mi naprawdę dobrze, to praca fizyczna. Nic innego nie potrafi mnie uszczęśliwić, bo nic innego tak przyjemnie ie zawiesza wiru pytań bez odpowiedzi.

Doskwiera mi chroniczne roztargnienie. Dłuższa koncentracja męczy mnie i nudzi. Na szczęście jestem obsesjonatem, a obsesja zmusza nas do koncentracji, jest koncentracją automatyczną.

"Zrobiliście błąd, stawiając na mnie!" - mamy w chwilach przygnębienia ochotę powiedzieć tym, którzy oczekują od nas Bóg wie jakich cudów. Zostać poniżej tego co można by zrobić, co powinno się zrobić… trudno o konstatację bardziej gorzką.”

Emil Cioran (1911–1995) pisarz pochodzenia rumuńskiego

Zeszyty 1957 - 1972

O myślach , O bogactwie , O myśleniu , O wrażeniach

„Ach, messer, moja żona, gdybym ją tylko miał, dwadzieścia razy mogła zostać wdową! Ale, na szczęście, messer, nie mam żony i, mówiąc szczerze, szczęśliwy jestem, że jej nie mam.”

Michaił Bułhakow książka Mistrz i Małgorzata

The Master and Margarita

O szczęściu

„Miłość to za skromne słowo, nie uważa pan? Mam przyjaciółkę w Fern Tree, która uczy gry na fortepianie. Ona jest bardzo muzykalna, a mnie słoń na ucho nadepnął. Ale pewnego dnia ta przyjaciółka powiedziała mi, że każdy pokój ma swoją nutę. Trzeba ją tylko znaleźć. Zaczęła przebierać palcami po klawiszach, tam i z powrotem, i nagle jedna nuta powróciła do nas, po prostu obiła się od ścian, uniosła nad podłogą i wypełniła cały pokój takim jakimś doskonałym pomrukiem. Pięknym dźwiękiem. Było to tak, jak gdyby rzucił pan śliwkę, a ona wróciła by do pana całym sadem. Nie uwierzyłby pan w to, panie Evans. To takie dwie kompletnie różne rzeczy, nuta i pokój, a jakoś się znalazły. Ten dźwięk brzmiał… dobrze. Nie mówię jak idiotka? Czy sądzi pan, że właśnie to mamy na myśli, mówiąc o miłości? Taką nutę, która do nas powraca? Która znajduje pana nawet wtedy, kiedy nie chce pan zostać odnaleziony? Że pewnego dnia znajduje pan kogoś, a potem wszystko czym ten człowiek jest, powraca do pana jakimś dziwnym pomrukiem? Który pasuje. Jest piękny. Nie potrafię dobrze wytłumaczyć, o co mi chodzi, prawda? Nie jestem zbyt elokwentna. Ale tacy właśnie byliśmy, Jack i ja. Właściwie się nie znaliśmy. Nie wiem, czy wszystko w nim mi się podobało. Pewnie miał w sobie coś, co mnie irytowało. Ale ja byłam tym pokojem, a on tą nutą, i teraz Jacka nie ma. I wszędzie panuje cisza.”

Richard Flanagan (1961) pisarz i reżyser australijski

O ciszy , O prawdzie , O myślach , O myśleniu

„Nie istnieje coś takiego, jak dobry wpływ, panie Gray. Każdy wpływ jest niemoralny - niemoralny z naukowego punktu widzenia.
- Dlaczego?
- Kiedy bowiem się na kogoś wpływa, daje mu się własną duszę. Taki człowiek nie ma już własnych myśli, nie płoną w nim jego własne namiętności. Własne cnoty nie są już dla niego realne. Także jego grzechy, jeśli w ogóle jest coś takiego, są zapożyczone. Staje się echem muzyki kogoś innego, aktorem odgrywającym rolę, która nie została dla niego napisana. Celem życia człowieka jest rozwijanie samego siebie. Doskonałe poznanie własnej natury - oto po co tu jesteśmy. W dzisiejszych czasach ludzie boją się samych siebie. Zapomnieli o najwyższym obowiązku, obowiązku, jaki każdy z nas ma wobec samego siebie. Oczywiście są miłosierni. Karmią głodnych i odziewają żebraków. Ale ich własne dusze są nagie i głodne. Nasza rasa utraciła całą odwagę. Może zresztą nie mieliśmy jej nigdy. Lęk przed społeczeństwem, które jest fundamentem moralności, i lęk przed Bogiem, który jest tajemnicą religii - one nami rządzą. A jednak (…) uważam, że gdyby choć jeden człowiek przeżył swe życie w pełni, nadał formę każdemu uczuciu, wyraził każdą myśl, zrealizował każde marzenie, uważam, że świat otrzymałby tak świeży impuls radości, że wyzbylibyśmy się wszystkich naszych średniowiecznych ułomności i powrócili do helleńskiego ideału - a może nawet do czegoś jeszcze doskonalszego i bogatszego niż ten ideał. Niestety, nawet najodważniejszy z nas boi się samego siebie. Tragicznym przedłużeniem okaleczeń, jakim poddają się dzicy, są szpecące nasze życie wyrzeczenia, które dodatkowo ściągają na nas karę. Każdy impuls, który usiłujemy w sobie zdusić, rozplenia się w naszym umyśle i zatruwa nas. Ciało, grzesząc, oczyszcza się poprzez działanie. Wtedy nie pozostaje nic, poza wspomnieniem przyjemności czy luksusem, jakim jest żal. Jedynym sposobem przezwyciężenia pokus jest uleganie im. Zacznij się opierać, a twa dusza rozchoruje się z tęsknoty za tym, czego sobie odmówiła, z pragnienia tego, co jej potworne prawa uczyniły potwornym i bezprawnym. Ktoś powiedział, że wielkie wydarzenia tego świata zachodzą w umyśle. W umyśle też - i tylko w nim - pojawiają się największe grzechy tego świata.”

Oscar Wilde książka Portret Doriana Graya

The Picture of Dorian Gray

O myślach , O myśleniu , O naturze , O życiu

„Istnieje jednak zasadnicza różnica między tymi mordami a mordami na Żydach. Spośród Rosjan nieżydowskiego pochodzenia tylko określone grupy, przede wszystkim intelektualiści i komuniści, miały zostać zgładzone doszczętnie. Spośród pozostałych Rosjan - według planów kilkanaście milionów, a resztę miało pozostawić się przy życiu jako niewolniczą siłę roboczą dla Niemców. Naród żydowski natomiast miał zostać wytępiony w całości.”

Sven Lindqvist (1932–2019) szwedzki dziennikarz

"Exterminate All the Brutes": One Man's Odyssey into the Heart of Darkness and the Origins of European Genocide

O sile

„Religia – każda religia – pozwala myśleć spokojnie, że tak, jak jest teraz, będzie zawsze, że wszystko zostało obmyślone i zaplanowane od tej chwili aż do skończenia czasów i że zawsze rządziła i będzie rządzić nami ta sama moc – jakiś bóg czy bogowie. Gdyby człowiek wierzący miał dopuszczać, że władza rządząca światem podlega zmianom, kto mógłby mu obiecać życie wieczne? A panujący – królowie, cesarze – uczepili się tej idei: nasza władza nie powinna się zmieniać, ponieważ opiera się na Wielkiej Władzy, która nigdy się nie zmienia – na prawie boskim. Religii potrzebna jest niezmienność. Stąd, na przykład, tak niesłychanie gwałtowne reakcje Kościoła katolickiego, kiedy jacyś goście sto czy dwieście lat temu zaczęli przegrzebywać skamieliny, jaskinie, kości, udowadniając, że świat jest o wiele starszy, niż głosi Biblia, i że nie zawsze wyglądał tak, jak wygląda teraz: że żyły na nim dziwne zwierzęta, że krowy i pchły nie zostały stworzone przez Boga, lecz powstały w wyniku ewolucji gatunków, że my, ludzie, byliśmy bardzo specyficznymi małpami. Nic nie mogło brzmieć równie wywrotowo – i odkrycie to wywróciło wszystko do góry nogami.”

Martín Caparrós (1957)

El hambre

O myślach , O myśleniu , O życiu , O Bogu

„Reszta uciekła lub została wypędzona. wielkie skupiska żydowskiej ludności występowały w Polsce (milion osiemset tysięcy) i Rosji (pięć milionów). Z praktycznego punktu widzenia ułatwiało to Hitlerowi realizację planu eksterminacji, wystarczyło bowiem napaść i zdobyć oba te kraje.”

Sven Lindqvist (1932–2019) szwedzki dziennikarz

"Exterminate All the Brutes": One Man's Odyssey into the Heart of Darkness and the Origins of European Genocide

„Zaświadcza się niniejszym, że okaziciel niniejszego zaświadczenia, Nikołaj Iwanowicz, spędził wyżej wymienioną noc na balu u szatana, gdzie został zaangażowany jako środek lokomocji… otwórz, Hella, nawias, a w nawiasie napisz „wieprz”. Podpisano – Behemot.”

Michaił Bułhakow książka Mistrz i Małgorzata

The Master and Margarita

O nocy , Wieprz

„Od pierwszego Adama, który ujrzał noc,
I dzień, i kształt swojej dłoni,
Ludzie snuli opowieści i utrwalali
W kamieniu, w metalu czy na pergaminie
To wszystko, co zawiera ziemia czy co tworzy sen.
Oto ich dzieło: Biblioteka.
Powiadają, że liczba jej woluminów
Przekracza liczbę ciał niebieskich
Czy ziaren piasku na pustyni. Człowiek,
Co chce ją wyczerpać,
Traci rozum i zuchwałe oczy.
Zawarta jest tu rozległa pamięć wieków
Minionych, miecze i bohaterowie,
Lakoniczne symbole algebry,
Wiedza, co sonduje planety
Rządzące przeznaczeniem,
Moce ziół i talizmanów ze słoniowej kości,
Wiersz, w którym trwa pieszczota,
Nauka, co rozszyfrowuje samotny
Labirynt Boga - teologia,
Alchemia, która w błocie szuka złota,
I formy wyobrażeń bałwochwalcy.
Niewierni twierdzą, że gdyby spłonęła,
Spłonęłaby historia. Lecz się mylą.
Te nieskończone księgi zostały spłodzone
Przez ludzką bezsenność. Jeśliby z nich wszystkich
Nie ocalała ani jedna, bezsenność
Spłodzi na nowo każdy wers i każdą kartę,
Wszystkie prace i każdą miłość Heraklesa,
Każdą lekcję każdego manuskryptu.
Teraz, w pierwszym stuleciu Hidżry,
Ja, ów Omar, co ujarzmił Persów
I narzuca Islam kuli ziemskiej,
Rozkazuję żołnierzom, by zniszczyli ogniem
Rozległą Bibliotekę,
Co nie zginie. Niech będzie pochwalony
Bóg, który nie śpi, i Muhammad, Prorok.”

Jorge Luis Borges (1899–1986) argentyński pisarz, poeta i eseista

O nocy , O wiedzę , O snach , O miłości

„Czułem się zupełnie tak samo, jakby nagle wyrzucono mnie nocą do morza z pokładu płynącego statku. (…) Nie wiem, czy zostałem popchnięty, czy sam spadłem, ale w każdym razie statek płynął dalej, a ja w ciemnej, zimnej wodzie patrzyłem, jak oddalają się światła pokładu. Nikt – ani pasażerowie, ani załoga – nie wiedzieli, że wpadłem do morza. Nie miałem się czego uchwycić. Nadal czuję w sobie ten strach. Obawę, że moje istnienie zostanie nieoczekiwanie zaprzeczone, że choć nic złego nie zrobiłem, zostanę wyrzucony nocą do morza. Prawdopodobnie dlatego nie potrafię już tworzyć z ludźmi głębszych związków. Zawsze teraz zachowuję w stosunku do innych pewien dystans.”

Haruki Murakami (1949) pisarz japoński

色彩を持たない多崎つくると、彼の巡礼の年

O strachu

„Podróżnik, wracający z starożytnej ziemi,
Rzekł do mnie: „Nóg olbrzymich z głazu dwoje sterczy
Wśród puszczy bez tułowia. W pobliżu za niemi
Tonie w piasku strzaskana twarz. Jej wzrok szyderczy,

Zacięte usta, wyraz zimnego rozkazu
Świadczą, iż rzeźbiarz dobrze na tej bryle głazu
Odtworzył skryte żądze, co, choć w poniewierce,
Przetrwały rękę mistrza i mocarza serce.

A na podstawie napis dochował się cało:
«Ja jestem Ozymandias, król królów. Mocarze!
Patrzcie na moje dzieła i przed moją chwałą

Gińcie z rozpaczy!» Więcej nic już nie zostało…
Gdzie stąpić, gruz bezkształtny oczom się ukaże
I piaski bielejące w pustyni obszarze.”

Percy Bysshe Shelley (1792–1822) angielski poeta

Serce

„Niektórym się wydaje, że czubkiem można zostać ot tak, ni z gruchy, ni z pietruchy. Ze na przykład najspokojniej w świecie spacerujesz sobie z rodziną, aż tu nagle doskakujesz do drzewa i zaczynasz je kopać, dopadasz wózeczka i plujesz dzidziusiowi w ryło, podnosisz nogę i obsikujesz kulę kaleki, jednym słowem - odbija ci. Albo inaczej, zwyczajnie szykujesz się do spania, ucałowałeś rodziców, przyjaciół, żonę, dzieci, meble, oszczędności, ubranka, bojler, umywalkę, podeszwy swoich butów, muszlę klozetową. Po prostu dostajesz hyzia.

Nie, nie i jeszcze raz nie.

To może jeszcze inaczej - przeglądasz pocztę, popijając poranną kawę (zachowanie w normie, tylko trochę niezdrowe dla pęcherza) i trafiasz na wredny list na swój temat, anonim. Sklecono go przy pomocy liter powycinanych z różnych piśmideł, których nie czytujesz, pośrednio zmuszając cię tym sposobem do ich lektury. - Łajdaki! Nie uda się wam! - wydzierasz się z pianą na ustach i ciach! dostajesz kuku na muniu. Bo zachodzące w mózgownicy procesy chemiczne uległy zakłóceniu, jako że bolą cię zęby. Albo dlatego, że w dzieciństwie mamusia i tatuś nie kochali cię dość mocno, bo słońce grzeje coraz słabiej, a księżyc wchodzi przez okno dwanaście po północy.

Nie. nie. nie. NIE.

NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE.

Kto jak kto. ale ja znam się na tym i mogę stwierdzić, że ci, którzy tak mówią, po prostu bredzą. Nigdy w życiu nie zająłbym tak eksponowanej pozycji, na samym szczycie hierarchii chorób umysłowych, gdybym nie poświęcał każdej sekundy na ciężką, wytrwałą, drobiazgową pracę nad sobą i swoimi uzdolnieniami. Jeśli człowiek nie stawia sobie wymagań, to do niczego nie dojdzie. Dzisiejsza młodzież chciałaby dostać świra - bo to całkiem fajne - ale bez tego wysiłku, który jest niezbędny. Owszem, być szurniętym to nic trudnego. Ale żeby zostać prawdziwym, wielkim, pierwszorzędnym szaleńcem, na to - wierzcie mi - trzeba się nieźle napocić. A czasami trochę wypić: nie jestem wymagający, trzy kieliszki wystarczą. Ale przede wszystkim, przede wszystkim, przede wszystkim - z czego nie zdajemy sobie sprawy i czego powtarzać nigdy dość - świrowanie to wynik zbiorowego wysiłku! Tak, koleżanki i koledzy, zatkało was, co? "Jak to? Wariowanie to zajęcie grupowe? Ten się chyba z głupim widział!" No dalej, lżyjcie mnie, nie żałujcie sobie. Och, przyznaję, że niełatwo to znieść, ale kiedy za twoimi plecami stoi murem zespól, wszystko staje się prostsze. A ja, czego nie należy zapominać, mam najlepszą ekipę na świecie. Byłem we wszelakich szpitalach, u najróżniejszych psychiatrów. Wszyscy połamali sobie na mnie zęby. Najbardziej nieustępliwi, którzy od pierwszego spotkania wyrokowali z okrutnym uśmieszkiem: "To nic takiego, nic poważnego, raz dwa wróci pan do siebie." No i co? Figa z makiem. Jak wysiadają ci mądrale, teraz, gdy nikt, nawet najciemniejsza z pielęgniarek nie może zaprzeczyć, że jestem przykładem najwspanialszego, najelegantszego, najosobliwszego obłędu w stylu francuskim z końca dwudziestego wieku? Ale ja nigdy, przenigdy nie zapominam, nawet gdy piję samotnie, że udało mi się dzięki innym, dzięki mojemu zespołowi. To on przypominał mi nieustannie, że świat jest przeciw mnie, że ludzie chcą moich pieniędzy i mojej śmierci, że nie spoczną, dopóki nie wymażą mnie z listy żyjących.

Dziękuję.

Dziękuję wam wszystkim.”

Roland Topor (1938–1997) pisarz i rysownik francuski pochodzenia polskiego

Dziennik Paniczny

O kawie , O zapominaniu , O piciu , O rodzicach

„Następnego dnia Moista von Lipwiga delikatnie zbudził Crossly, który jak dotąd nie zdołał pojąć stosunku swego pracodawcy do snu. Stosunek ten został więc wyrażony przez odwrócenie się Moista na drugi bok i uwagę:
- Błebłe błebłe wrm błebłe erm błebłe zostaw!”

Terry Pratchett książka Para w ruch

Raising Steam

„Ktoś, kto sobie wyobraża, że reżymy komunistyczne w Europie środkowej są wyłącznie dziełem zbrodniarzy, nie zdaje sobie sprawy z podstawowej prawdy: zbrodnicze reżymy zostały stworzone nie przez zbrodniarzy, ale przez entuzjastów, przekonanych, że odkryli jedyną drogę prowadzącą do raju.”

Milan Kundera książka Nieznośna lekkość bytu

The Unbearable Lightness of Being

„Nie pojmuję, jak można nie palić, kto nie pali, dobrowolnie pozbawia się, że tak powiem, najlepszej cząstki życia, w każdym razie wielkiej przyjemności. Budząc się już się cieszę, że w ciągu dnia będę mógł palić, a przy jedzeniu znów się na to cieszę, a nawet mogę powiedzieć, oczywiście z pewną przesadą – że jem tylko po to, aby później zapalić. Ale dzień bez tytoniu byłby dla mnie szczytem szarzyzny, byłby dniem zupełnie pustym i bez żadnego powabu, a gdybym musiał sobie rano powiedzieć:dzisiaj nie ma nic do palenia-sądzę, że nie znalazłbym wcale odwagi, żeby wstać, słowo daję, że zostałbym w łóżku.”

Thomas Mann (1875–1955) prozaik niemiecki, noblista

O jedzeniu , O przyjemności

„Już wiosna z ciepłym powraca powiewem,
Już marcowego nieba i mórz gniewy
Wesoły Zefir koi pieszczotami.
Wnet ziemie Frygii zostaną za nami,
Katullu, pola Nicei uprawne -
Polećmy do miast azjatyckich sławnych!
Już do włóczęgi myśl zrywa się lotem,
Nogi się prężą z radosnej ochoty.
A więc żegnajcie, towarzysze mili!
W podróż daleką wspólnieśmy ruszyli,
Różnymi szlaki wrócimy z powrotem.”

Katullus (-84–-54 p. n. e.)

O wiośnie , O myślach , O myśleniu

„Skoro tylko kot doprowadzony został do komisariatu, stwierdzono tam, że rzeczony obywatel intensywnie wonieje spirytusem, w związku z czym jego zeznań nie przyjęto za dobrą monetę. Tymczasem staruszka, dowiedziawszy się od sąsiadów, że jej kota przymknęli, popędziła do komisariatu i zdążyła na czas. Wystawiła kotu jak najpochlebniejsze świadectwo, zeznała, że zna go od pięciu lat, od małego kociaka, że ręczy za niego jak za samą siebie, udowodniła, że nigdy jeszcze się nie zdarzyło, by przyłapano go na czymś zdrożnym, oraz że nigdy nie wyjeżdżał do Moskwy. W Armawirze się urodził, tu się wychował, tu się kształcił w łowach na myszy.
Kot został uwolniony z więzów i zwrócony właścicielce, acz, co prawda, ciężko doświadczony przez los – przekonał się bowiem na własnej skórze, co to znaczy fałszywe posądzenie i oszczerstwo.”

Michaił Bułhakow książka Mistrz i Małgorzata

The Master and Margarita

O losie , O kotach , O prawdzie , O czasie

„Człowieczeństwo Tasmańczyków nie było dla nich żadną ochroną. Zostali zmieceni z powierzchni ziemi w ciągu trwającej pięćdziesiąt lat, wyniszczającej wojny prowadzonej przez najeźdźców z Europy. Jakie więc mamy prawo skarżyć się, gdy ten sam rodzaj wojny prowadzą Marsjanie przeciwko nam?”

Sven Lindqvist (1932–2019) szwedzki dziennikarz

"Exterminate All the Brutes": One Man's Odyssey into the Heart of Darkness and the Origins of European Genocide

O wojnie

„Partnerka Clavaina została chirurgicznie zmodyfikowana w ten sposób, że mogła przyjąć w macicy żywy mózg po operacji będącej prostym odwróceniem cesarskiego cięcia - zabieg wykonywał Clavain. Ciało mężczyzny zostawili na miejscu, by znaleźli je strażnicy. Następnie Hybrydowcy sklonowali dla tego człowieka nowe ciało i wpakowali do środka ciężko doświadczony mózg.”

Alastair Reynolds książka Redemption Ark

Redemption Ark

„Chyba prawie każdy z nas czuwał kiedyś przed wschodem słońca, już to po jednej z
owych bezsennych nocy, przyprawiającej nas niemal o zakochanie się w śmierci, już to po
jednej z owych nocy lęku i szpetnych uciech, gdy przez komórki mózgu przeciągają
majaki, potworniejsze jeszcze od rzeczywistości, a ożywione tym intensywnym życiem
utajonym we wszelkiej groteskowości, które nadaje również gotykowi trwałą siłę życiową,
gdyż sztuka ta wydaje się przede wszystkim sztuką tych, których dusze zasępia choroba
marzenia. Z wolna białe palce wsuwają się przez firanki i zdają się drżeć. Niby czarne,
fantastyczne postacie - nieme cienie pełzają po kątach pokoju i tam się układają. Na
dworze słychać szelest ptaków w listowiu lub kroki ludzi idących do roboty albo jęki i
westchnienia wiatru, który zlatuje ze wzgórza i okrąża cichy dom, jakby się bał zbudzić
śpiącego, a jednak musiał odwołać sen z jego fioletowej jaskini. Zasłona po zasłonie z
cienkiej przejrzystej gazy z wolna się podnosi, rzeczy odzyskują kształty i barwy i
widzimy, jak nadchodzący dzień oddaje światu dawne jego oblicze. Blade zwierciadła
znów otrzymują swe życie odtwórcze. Wygasłe świece stoją, gdzie je pozostawiliśmy, a
obok nich leży na wpół rozcięta książka, którą czytaliśmy, lub drutem opleciony kwiat,
który nosiliśmy na balu, albo list, który obawialiśmy się przeczytać lub czytaliśmy zbyt
często. Wszystko wydaje się nie zmienione. Ze złudnych cieni nocy wyłania się
prawdziwe, znane nam życie. Musimy je podjąć, gdzie zostało przerwane, i ogarnia nas
uczucie straszne - uczucie konieczności zmuszającej do ciągłego zużywania sił w nużącym
kole codziennych wydarzeń lub też porywa nas dzika tęsknota, by pewnego poranka oczy
nasze otworzyły się na świat, co w mroku na nowo został stworzony ku naszej radości, na
świat, w którym rzeczy mają barwy i kształty nowe albo zmienione lub też kryją w sobie
nowe tajemnice; na świat, w którym przeszłość nie zajmowałaby wcale miejsce albo
bardzo mało, a w każdym razie nie w świadomej formie powinności czy skruchy, bo
nawet wspomnienie radości posiada swą gorycz jak wspomnienie rozkoszy - swój ból.”

Oscar Wilde (1854–1900) angielski poeta, prozaik i dramatopisarz

O ptakach , O rzeczywostości , O snach , O życiu

„Najbardziej lubię koniec grudnia, kiedy ciemno robi się o czwartej. Mogę włożyć pidżamę, łyknąć środek nasenny, położyć się do łóżka z butelką wina i książką. Tak żyję od lat. Słońce wstaje o dziewiątej, zanim człowiek się umyje i wypije parę kaw, robi się południe i trzeba przetrwać już tylko cztery godziny, co zazwyczaj udaje mi się bezboleśnie. Ale wiosna jest nie do zniesienia, niekończące się cudowne zachody słońca, jak w jakiejś pieprzonej operze, wciąż nowe kolory, nowe blaski; raz postanowiłem zostać tu przez całą wiosnę i lato; myślałem, że umrę, co wieczór byłem na skraju samobójstwa, przez ten zmrok, który godzinami nie chciał zapaść.”

Michel Houellebecq (1956) francuski prozaik, eseista, poeta i autor piosenek

La Carte et le territoire

O wiośnie , O myślach , O myśleniu , O samobójstwie

„Kiedy nie wierzy się niebo, śmierć jest stuprocentowym Końcem. Choć to śliczna myśl, nie wierzę, że Julia je w raju Sole Meunière z Paulem. Wierzę, że jej ciało zostało pogrzebane - pod bardzo fajnym nagrobkiem, nawiasem mówiąc, ciekawe, czy zgadniecie, jakie ma epitafium - a mózg, serce, poczucie humoru i doświadczenie, które sprawiły, że to ciało było Julią, znikły. Wszystko, co zostało, znajduje się w naszych wspomnieniach. Ale to też jakieś życie pozagrobowe, prawda? (…) Kiedy byłam w liceum, miałam wyjątkowo przykrego nauczyciela aktorstwa. (…) Już umarł i żyje w mojej pamięci, ale jako wredny, manipulujący, nieszczęśliwy sukinsyn. To kiepski sposób na spędzenie wieczności. Z Julią jest inaczej. Zamiast snuć się po jakimś niewydarzonym niebie, zastanawiając się skąd skombinować prawdziwą solę z Dover, chodzi po komnatach mojego mózgu, zatrzaskuje z rozmachem porządny, mocny piekarnik, pije wino i bawi się jak jasna cholera. Ma swoje zwyczaje, bywa uparta jak muł, ale już nie klaruje masła, bo uznała, że to zawracanie głowy, więc ciągle się uczy. A ponieważ dałam jej miejsce, w którym może bywać, uznała, że jednak nie jestem taką zarozumiałą suką i nawet fajna ze mnie kobitka. Przynajmniej tak uważa Julia z mojej głowy. Istnieją tysiące tysięcy Julii w umysłach ludzi z całego świata, ale ta Julia jest moja.”

Julie Powell (1973)

Julie and Julia: 365 Days, 524 Recipes, 1 Tiny Apartment Kitchen: How One Girl Risked Her Marriage, Her Job, and Her Sanity to Master the Art of Living

O myślach , O myśleniu , O piciu , O życiu

„Przytłumione stukanie dobiegające z zewnątrz przerywało ciszę, jakby coś chciało się dostać do środka, coś szarego, ponurego i bezkształtnego, coś smutniejszego niż smutek - odległe anonimowe wspomnienie, niekończąca się fala, która nadpływała i pragnęła odzyskać i pogrzebać to, co poprzednio przyniosła i porzuciła na wyspie - trochę człowiek, a trochę światło i myślenie.

-Dobra noc na picie.

-Tak… i zła, żeby być samemu.

Ravic myślał przez chwilę.

- Do tego wszyscy musieliśmy się przyzwyczaić - powiedział w końcu. - To, co nas kiedyś trzymało razem, zostało zniszczone. Rozsypaliśmy się niczym szklane paciorki z zerwanego sznura. Nic nie jest już trwałe. - Ponownie napełnił kieliszek. - Jako chłopiec przespałem kiedyś noc na łące. Było lato, niebo zupełnie bezchmurne. Zanim zasnąłem, widziałem Oriona, który stał ponad lasami na horyzoncie. Potem, w środku nocy, obudziłem się - i Orion stał nagle w górze nade mną. Nigdy nie zapomnę tego widoku. Wcześniej uczyłem się, że Ziemia jest planetą i się obraca, ale uczyłem się tego tak jak wielu rzeczy, o których czyta się tylko w książkach, i nigdy się nad tym nie zastanawiałem. Wtedy po raz pierwszy poczułem, że naprawdę tak jest. Czułem, jak lecę bezszelestnie przez niesamowitą przestrzeń. Odczuwałem to bardzo mocno, wydawało mi się niemal, że muszę się trzymać, żeby nie wyrzuciła mnie siła odśrodkowa. Było tak pewnie dlatego, że obudzony z głębokiego snu, opuszczony przez pamięć i przyzwyczajenie, patrzyłem przez chwilę w ogromne przesunięte niebo. Ziemia przestała nagle być dla mnie trwałą podstawą - i od tamtej pory już nigdy się nią nie stała.”

Erich Maria Remarque książka Łuk triumfalny (powieść)

Arch of Triumph: A Novel of a Man Without a Country

O nocy , O myślach , O myśleniu , O piciu

Cytaty na temat zostać strona 26

Cytaty na temat zostać
strona 26