Cytaty na temat wewnątrz

„Jestem przekonany, że szkody, które ponieśliśmy w ciągu ostatnich 20 lat, nie są zawinione przez sobór. Przyczyny znajdowały się „wewnątrz” Kościoła, w którym ujawniły się utajone przedtem siły (…). Szkody te zostały spowodowane także i tym, co przyszło z „zewnątrz” jako skutek rewolucji kulturalno-obyczajowej (…) na Zachodzie.”

„Nie gwarantuję, że będę tym który odmieni świat, ale gwarantuję, że oświecę umysł który to zrobi. Więc głowa do góry, rób co masz do zrobienia, a wtedy, wewnątrz ciebie, odrodzę się.”

„Jeden z mniej wytrawnych, choć dość znaczących „sanatorów” wypowiedział się w rozmowie: „my czekamy, aż wy się rozbijecie, na wewnątrz pokłócicie, a wtedy was wykończymy”. Jest to jedno z sanatorskich złudzeń, bo zlikwidować obozu narodowego nikt nie zdoła: nie jest on wyrazem, ani jakiejś doktryny, ani jakichś partykularnych interesów; wyrasta on z istoty narodu, jest organizacją narodowego ducha i gdy naród żyje, on zginąć nie może. Może on tylko nie stanąć na wysokości swych zadań, gdy zgłupieje i gdy go zaprzątać będą wewnętrzne rozterki.”

„Możliwe, że każdy z nas ma w sobie jakąś utajoną sadzawkę, w której zło i szpetota legną się i rosną w siłę. Jednakże ta hodowla jest odgrodzona i pływające wewnątrz plemnię wspina się na zapory jedynie po to, by spaść na powrót. Czy nie może się zdarzyć, iż w mrocznych sadzawkach niektórych ludzi zło nabiera takiej siły, że przesadza zapory, aby wypłynąć na swobodę? Czyż taki człowiek nie jest właśnie owym potworem i czy nie jesteśmy mu pokrewni przez nasze utajone wody? Byłoby czymś niedorzecznym, gdybyśmy nie rozumieli zarówno aniołów, jak szatanów, skoro ich sami wymyśliliśmy.”

„Dzisiaj największe prześladowania Kościoła nie pochodzą z zewnątrz, ale z grzechów, jakie są wewnątrz jego samego.”

„Nie powinno się ich skracać, gdyż strzyżone wzrastają we wnętrze głowy i przeszkadzają w pracy mózgu.”

„Niemniej warto zauważyć, że w momencie, w którym dyskutujemy, dwadzieścia lat po wojnie, ruchy społecznie postępowe chrześcijan wewnątrz państw socjalistycznych zdobyły dostateczny autorytet, by prowadzić konstruktywny dialog z partnerami marksistowskimi – zdobyły go w walce z konserwatyzmem we własnym obozie światopoglądowym, zdobyły go w wyniku wkładu konkretnej pracy w budowę ustroju socjalistycznego (…).”

„Ten przydomek to bzdura. Jem, śpię i chodzę do łazienki jak każdy inny. Nie ma specjalnego światła, które oświecałoby mnie od wewnątrz i czyniło ze mnie gwiazdę. Jestem po prostu szczęściarzem z Ohio. Byłem w odpowiednim miejscu o odpowiedniej porze i miałem wiele bystrych ludzi, którzy mi pomagali – to wszystko.”

„Możemy się uczyć i iść do przodu tylko dzięki sprzecznościom.
Wierni wewnątrz powinni spotkać się z wątpiącymi. Wątpiący powinni spotkać się z wiernymi. Człowiek powoli posuwa się naprzód i staje się dojrzały, gdy akceptuje swoje sprzeczności.”

„Miłość jest to piękny samotrzask, zewnątrz samo złoto, a wewnątrz śmierć.”

„Z natury jestem introwertykiem, powiedział do głuchej już słuchawki. Walczyłem, na swój sposób, aby znaleźć drogę do zrozumienia rzeczy wyższych, do chociażby odrobiny piękna. Kiedy miałem dobre dni, czułem, że było to w zasięgu ręki, tuż, tuż, gdzieś we mnie, gdzieś wewnątrz. Ale wciąż łudziło mnie. Uwikłałem się w rzeczy, w świat i jego bałagan i nie potrafię oprzeć się temu. Znalazłem się w niewoli groteski, tak jak uprzednio byłem w niewoli codzienności. Morze wypluło mnie z głębin w górę; życie na lądzie wciąga mnie w dół.”

„Po igrzyskach w Pekinie złożyliśmy trenerowi Rezende przyrzeczenie, o naszej pełnej gotowości do pracy z zespołem narodowym w kolejnym czteroletnim cyklu, czyli do igrzysk olimpijskich w Londynie. Zadeklarowaliśmy, że Bernardo może liczyć na naszą pomoc w każdej sytuacji i w każdym turnieju oraz, że będziemy się wzajemnie wspierać także wewnątrz drużyny.”

„Genezyp poczuł znowu jakieś tam męskie skomlenia i nakazy wewnątrz ciała. Gruczoły zaczynały się ruszać, niezależnie od stanów ducha. Co on je w ogóle obchodził – teraz użyjemy my, a resztę niech biorą sobie wszyscy diabli.”

„Przemysł polski stał się przemysłem wywozowym do Rosji jeszcze przed zdobyciem rynku wewnętrznego w samym kraju, a burżuazja polska stała się przedstawicielem zlania Rosji z Polską na długo przedtem, zanim zdobyła wpływ na życie społeczne wewnątrz Polski.”

„Słońce przylepiło koszulę do pleców, przypalało skórę bez litości, ale zdążyłem. Autobus zakwitł na światłach przed skrzyżowaniem. Na przystanku młode małżeństwo dyskutowało o wielkości pampersów dla bobasa pomrukującego w wózeczku. Neoplan w końcu podjechał i bobas, zdrętwiały ze zdziwienia, znalazł się wewnątrz wraz z wehikułem i rodzicami. Mężczyzna pozwolił małżonce usiąść, a sam trzymał rękojeść spacerówki. Żona zwaliła się ciężko naprzeciwko i mocno wachlując udami chłodziła trójkąt granatowego stroju kąpielowego. Skrawek materiału tym razem nie mógł pobudzać męskości. Jego funkcja publiczna, plażowa, nijak nie przystawała do pokusy zaglądania w kobiece intymności.”

„Komuna nie uznaje żadnego państwa i dąży do tego, aby wszystkie potrzeby ludzkie zbiorowe, wymagające organizacji, zaspokajane były przez swobodne stowarzyszenia. Nieuznawanie państwa wyraża się w postępowaniu prywatnym każdego z jej członków.
a) Członek komuny nie podaje skarg do sądu.
b) Nie bierze udziału w sądach przysięgłych.
c) Nie świadczy przed sądem, chyba w celu ocalenia podsądnego.
d) Nie przyjmuje wezwania sądowego w sprawach cywilnych.
e) Nie wykonywa wyroków sądowych, które mu dają moc krzywdzenia kogoś.
f) Nie denuncjuje złodziei ani zbrodniarzy przed policją.
g) Nie pomaga policji w wykryciu lub schwytaniu przestępcy.
h) Nie przyjmuje żadnej posady w służbie policyjnej lub jakiej bądź służbie rządowej.
i) Nie bierze udziału w żadnych instytucjach przez rząd zakładanych lub protegowanych (jak np. kuratoria trzeźwości, czytelnie wiejskie, zakłady dobroczynności itp.).
k) Nie bierze udziału w żadnych objawach legalizmu rządowego ani w żadnych składkach przez rząd inicjowanych (jak np. proponowane gminom wiejskim składki na pomniki, szkoły, czytelnie).
l) Jeżeli nie może odmówić złożenia przysięgi (jak np. w wojsku), to jednak nie przywiązuje do niej żadnej wartości wewnątrz sumienia swego.
m) Jeżeli nie może odmówić służby wojskowej, to jednak w razie wojny zachowuje się tak, by nie szkodzić ludziom, zatem zupełnie biernie.
n) Nie uznaje żadnych praw cywilnych, jakie rząd daje w małżeństwie nad żoną i dziećmi.
o) Nie oddaje dzieci do szkół rządowych.”

„Braterstwo oznacza utożsamienie się z kimś drugim, nieoddzielanie jego losu od swojego; więcej nawet – widzenie jego niebezpieczeństwa wyraźniej niż swego, doznanie, że jego śmierć jest trudniejsza do przeżycia niż własna. Braterstwo jest łatwością przekraczania tych granic, które filozofowie głoszący samotność człowieka uznają za nieprzekraczalne, za linię, za którą jest już tylko milczenie lub powrót własnego głosu. Tkwiliśmy głęboko wewnątrz słowa „my”, słowa, w którym fenomenologowie widzą wyraz oznaczający szczególną jakość doświadczenia, jakość kształtującą odbiór świata, nadającą nam inny wymiar istnienia. W kręgu tego wymiaru – jeśli w nim jesteśmy naprawdę, nie tylko w wyobrażeniu, w udaniu przed sobą, w poczuciu powinności bycia innymi, niż jesteśmy, w osadzie chrześcijańskości, będącym już tylko tajonym wstydem – istotnie odbieramy świat inaczej, jesteśmy w inny sposób, i to z poczuciem oczywistości, które dziwnym czyni wszelki odmienny sposób przeżywania.”

„Jeśli dojdziesz do ładu z własnym wnętrzem, wówczas to, co zewnętrzne, samo się ułoży. Rzeczywistość pierwotna tkwi wewnątrz, a zewnętrzna jest wobec niej wtórna.”

„Nie ma nic bez ryzyka.
Tylko widz, tylko widz go unika.
A kto chce być wewnątrz zdarzeń –
musi żyć wciąż z bagażem.
Musi mieć walizeczkę i koc,
i latarenkę na noc.”

„Wyzwolenie człowieka zaczyna się od wewnątrz.”

„Wewnętrzne wsparcie zawsze łatwo rozpoznać - to poczucie absolutnego spokoju, który wynika ze spójności. To wyraźny sygnał od ciebie i dla ciebie, że wszystko wewnątrz i na zewnątrz ciebie jest w zgodzie, czyli w harmonii.”

„Za podjęciem akcji mającej na celu opanowanie Warszawy przed wkroczeniem do niej wojsk rosyjskich przemawiały względy natury wojskowej, politycznej i ideologicznej. Przygotowania niemieckie wskazywały, że Niemcy będą bronić Warszawy, że walki toczyć się będą na terenie stolicy o umocnione obiekty. W związku z tym miasto narażone będzie na poważne straty i zniszczenia. Jeżeli jednocześnie z uderzeniem rosyjskim od zewnątrz podjęta zostanie walka wewnątrz miasta, umożliwi to przyśpieszenie jej końca i uchroni stolicę od nadmiernych strat i zniszczeń.”

„Wiesz, dla czego dzwon głośny? bo wewnątrz jest próżny.”

„Któregoś dnia zatrzymałem się na moment w maleńkiej miejscowości, której nazwy nawet nie pamiętam, i wstąpiłem do białego kościółka przy drodze. Wewnątrz pachniało chłodem, było ciemno i tak pusto, jak być powinno z mojego punktu wiary, z którego można rozmawiać z Bogiem tylko w cztery oczy.”

„Wczoraj, nad ranem, przyszła do mnie rozpacz
To zwierzę musiało już długo spać we mnie
Bo kiedy się obudziłem
Usłyszałem, że szlocham, łzy
Spływały mi po policzkach, wewnątrz
Coś bulgotało i wzdrygało się
Jakby kot, co zamieszkał we mnie
Usiłował wypluć rybę, która cuchnie
I zbyt późno zorientował się
Że umiera”

„(…) prawdę można znaleźć w każdej z religii podobnie jak iluzje. Duże znaczenie ma to, jakiej prawdy poszukujesz. Jeśli ktoś szuka konwencji moralnych i społecznych wierząc, że są prawdziwe musi szukać na innych poziomach aniżeli ten, który szuka źródła mocy w człowieku. Jasne religie bazują na sile społecznej podczas gdy religie ciemne szukają siły wewnątrz jednostki. Nic nie jest prawdą a zarazem jest nią wszystko. Nic nie istnieje i wszystko istnieje. To są właśnie pytania mocy.”

„To rządy miały pretensje do wprowadzenia ładu wśród ludzkości, później podzieliły jednak ludy na wrogie obozy, bo jedynym ich zajęciem wewnątrz było tworzenie zależności, a na zewnątrz zręczność polegała na podtrzymywaniu, faktycznie albo w dalszej perspektywie, stanu wojny.”

„Autor nie jest narratorem, chyba że zechce tak to ustawić. Narrator nie jest autorem, choćby wyskoczył ze skóry. Siedzi wewnątrz historyjki jak w pudełku i wie tyle, ile chce autor. Być narratorem – to w moim rozumieniu jest to samo, co wcielić się w postać z książki, czyli coś fizycznie niemożliwego.”

„Czasami ludzie muszą robić to, co wydaje się słuszne… A jeśli to zrobią, po czym nie czują się dobrze i przepełniają ich pytania, jakby dostali niestrawności, tyle że wewnątrz głowy, nie w brzuchu, uważają, że popełnili błąd… Nie przyjdzie im natomiast do Głowy, że może zanim zaczną kwestionować to, co mówi im serce, powinni zakwestionować owe dręczące ich wątpliwości.”

„Wewnątrz tego interfejsu znajdują się bakterie. Ich DNA pozwala na przenoszenie… dużych ilości informacji. Informacje zostaną przekazane panu w formie komunikacji chemicznej opartej na sztucznie wzmocnionych feromonach, toteż określa się je obecnie mianem metaferomonów. Owe metaferomony popłyną bezpośrednio do pańskiego mózgu i w ten sposób dowie się pan tego, czego chce się pan dowiedzieć.”

„Była to próba przemyślenia wyzwolenia od wewnątrz Kościoła. Centralizacja władzy duchownej jest w Kościele zjawiskiem powszechnie znanym. Nie ma również wielkiej wrażliwości na sprawę praw człowieka. W obrębie Kościelnych Wspólnot Podstawowych utrzymuje się obraz Kościoła bardziej jako służby niż władzy, bardziej jako wspólnoty niż społeczności. Opisałem nowy typ kapłana i biskupa oraz proces wzajemnego przekazywania sobie wiedzy, przezwyciężając klasyczny podział na Kościół nauczający i Kościół nauczany.”

„Wewnątrz muzeów, Wieczność przechodzi próbę
Głosy rezonują, tak musi wyglądać przeterminowana wieczność.”

„Wewnątrz każdego kamienia tkwi przepiękna rzeźba, którą trzeba tylko odkryć.”

„Myślę, że w pewnym wieku nasze piękno nosimy już tylko wewnątrz siebie i że uzewnętrznia się ono dopiero wtedy, kiedy je w nas poruszy miłość.”

„Konkurent jest wewnątrz, nie na zewnątrz. Ciągle więc posłom towarzyszy niepokój, że obok, we własnej partii ktoś urośnie i przejmie mój okręg wyborczy.”

„Cztery kolumny maszerują na Madryt, piąta kolumna czeka wewnątrz miasta, aby nas powitać.”

„Jest w kraju Redarów pewien gród o trójkątnym kształcie i trzech bramach doń wiodących, zwany Radogoszcz, który otacza zewsząd wielka puszcza, ręką tubylców nie tknięta i jak świętość czczona. Dwie bramy tego grodu stoją otworem dla wszystkich wchodzących, trzecia od strony wschodniej jest najmniejsza i wychodzi na ścieżkę, która prowadzi do położonego obok i strasznie wyglądającego jeziora. W grodzie znajduje się tylko jedna świątynia, zbudowana misternie z drzewa i spoczywająca na fundamencie z rogów dzikich zwierząt. Jej ściany zewnętrzne zdobią różne wizerunki bogów i bogiń – jak można zauważyć, patrząc z bliska – w przedziwny rzeźbione sposób, wewnątrz zaś stoją bogowie zrobieni ludzką ręką w straszliwych hełmach i pancerzach, każdy z wyrytym u spodu imieniem. Pierwszy spośród nich nazywa się Swarożyc i szczególnej doznaje czci u wszystkich pogan.”

„Jest rzeczą jasną, że Kościół stoi dziś wobec poważnego kryzysu. Pod nazwą nowego Kościoła, Kościoła posoborowego próbuje obecnie utrwalić swoje istnienie Kościół odmienny od Kościoła Chrystusowego: zagrożone od wewnątrz apostazją antropocentryczne społeczeństwo, które pozwala, by je ogarnął i uniósł ze sobą ruch powszechnej rezygnacji pod pretekstem odnowy, ekumenizmu lub przystosowania.”

„Zobaczmy w nim przede wszystkim człowieka: zaskoczonego wybuchem cywila i żołnierza, który na rozkaz „W” stawił się w wyznaczonym punkcie na koncentrację. W taki sam sposób spójrzmy na tych, którzy o wybuchu powstania zadecydowali i którzy nim kierowali. Popatrzmy na nich bez taryfy ulgowej, lecz jednocześnie nie patrzmy jak na ludzi obcych, których zmagania i motywy nic nas nie obchodzą. Stanęli oni przed najtrudniejszym wyborem, w którym nie było całkowicie dobrych rozwiązań, a za który musieli przyjąć całkowitą odpowiedzialność. To nie są żadni „oni”, to rówieśnicy mojego ojca i mojej matki. To pokolenie, które z bronią w ręku, w szarych mundurach strzeleckich i skautowskich, a także w obcym, rosyjskim czy niemieckim szynelu, poszło walczyć o Polskę. To pokolenie Oleandrów i obrony Lwowa, pokolenie powstańców wielkopolskich i śląskich, pokolenie, z którego potu i krwi wyrosła Polska Niepodległa. Nie mówmy, że ich dylematy i ich motywy są dla nas niezrozumiałe, bo świadczyłoby to o zerwaniu więzi psychicznej między pokoleniami Polaków. Zrozumieć je, to nie znaczy wcale to samo, co podzielać, ale zrozumieć trzeba. Analizujmy je od wewnątrz, z własnych, a nie cudzych pozycji, z pozycji walki o niepodległą i suwerenną Polskę.”

„W okresie przechodzenia do kultury łupieżczej zmienił się charakter walki o byt – z walki ze środowiskiem pozaludzkim stał się walką wewnątrz środowiska ludzkiego. Zmianie tej towarzyszył wzrastający antagonizm i świadomość tego antagonizmu między poszczególnymi członkami grupy. Zmieniły się stopniowo warunki decydujące o zdobyciu powodzenia w grupie oraz o przetrwaniu całej grupy. Zmieniło się również panujące nastawienie psychiczne, co pociągnęło za sobą dominację odmiennego układu zdolności i skłonności odpowiadających nowemu sposobowi życia. Wśród cech archaicznych, które uważamy za przeżytki pokojowej fazy kultury, można wymienić instynkt solidarności etnicznej, który nazywamy sumieniem, obejmujący również wierność i poczucie równości, a także instynkt pracy w jego naiwnej, niezawistnej formie.”

„Było wszak coś pięknego w tamtych chłopcach i tamtych dziewczętach, jeżeli możemy ich kochać jeszcze dzisiaj. Było w nich coś pięknego, jeżeli ci, co przeżyli, potrafią dziś jeszcze poczuć w sobie powiew tamtego gorącego lata. Tego lata, w którym realizowała się jakaś ich lepsza część, w czasie którego przerośli samych siebie, w czasie którego poczuli tak jak nigdy, że są pomiędzy braćmi. A my, którzy mamy za sobą inny, również gorący Sierpień, lepiej umiemy odczuć i zrozumieć ich poryw. Prawdziwa Polska buduje się od wewnątrz. Dziś jest lepsza i prawdziwsza niż wczoraj. Nie jest to, wbrew pozorom, Polska pijaków i Polska milicjantów. To jest Polska zapełnionych kościołów, w których nasza młodzież modli się lepiej i goręcej niż my potrafimy się modlić. Polska, w której możemy być dumni z naszych więzionych braci. Polska solidarności. Polska nadziei. Ta Polska, jestem o tym głęboko przekonany, zbudowana jest także na miłości i ofierze powstańców warszawskich. Na wartościach, które ciągle gorzeją w tym popielisku sprzed lat czterdziestu, strasznym i pięknym, jakże smutnym i jakże obdarzającym nadzieją. Przed tym ogniem i tym popiołem nisko pochylam głowę.”

„Pozbawienie mnie mszy było bardzo ciężkim ciosem, ale Pan mnie wypełnia, a Chrystus jest dla mnie bardzo żywy i bardzo realny w moim bliźnim, w moim narodzie. Kocham go, kochając swój naród, i służę mu, służąc swojemu narodowi, walcząc o pokój, walcząc o to, aby Nikaragua miała godne stosunki z innymi krajami i rządami. Wierzę w Pana, odczuwam tę wiarę coraz silniej, kiedy staje się również wiarą w człowieka i w historię. Nie boję się historii. I myślę, że nic nie może oderwać nas od Pana, nic nie może nas od Pana oddzielić, tylko my sami, nie z zewnątrz, ale od wewnątrz.”

„Nowa piątka to paskudny wóz z grubym zadem i światłami jak okulary Edny Everage. By ukryć tę brzydotę ozdobili go spoilerem jak podwójny podbródek, wielkimi rurami wydechowymi i plakietką na każdym panelu. Nie jest ani trochę dyskretny. To wrzaskliwe auto: „spójrzcie na mnie zobaczcie jaki jestem potężny, jaki ze mnie rekin… z płetwą na grzbiecie.””

„Antyczni Grecy zrozumieli lepiej niż nasi współcześni politycy rozróżnienie między pracą w sensie labour a pracą w sensie work, a także pomiędzy zabawą (play) a wypoczynkiem (leisure) lub tym, co zwali schole. Ci, którzy wykonywali jakąś pracę najemną, nie byli obywatelami. Obywatele nie pracowali, oni pozwalali sobie na praxis – wraz z rodziną i przyjaciółmi oddawali się zajęciom wewnątrz domu i wokół niego. Była to działalność „reprodukcyjna”, zajęcia wykonywane dla siebie, dla wzmocnienia osobistych relacji lub po to, by włączyć się w życie publiczne społeczności. Ich społeczeństwo wedle naszych standardów było niesprawiedliwe, zwłaszcza pod względem traktowania kobiet, lecz już wtedy zrozumieli oni, dlaczego niedorzeczne jest ocenianie wszystkiego w kategoriach pracy najemnej.”

„Najgorsza rzecz na świecie to znaleźć się wewnątrz siebie i nawet nie pragnąć ratunku.”

„Wpadłem na trop grupy przestępczej o charakterze politycznym, bo tak to trzeba nazwać, a prokuratura miała trudności, aby dotrzeć do osób, które funkcjonowały wewnątrz tej grupy. Mnie sprawa tej ustawy interesowała od początku. Na przykład pani poseł Błochowiak. Dlaczego to właśnie ona została wybrana do komisji śledczej? Przecież w SLD jest wielu posłów ze świetnym doświadczeniem w pracy z wymiarem sprawiedliwości. Ona tymczasem takiego doświadczenia nie miała zupełnie, co zresztą było widać w trakcie przesłuchań, bo nie jej pytania pamiętamy, ale niezwykle niegrzeczne wtrącenia, które posłowi zwyczajnie nie przystoją. Moim zdaniem poseł Jaskiernia, który wówczas w SLD rozdawał karty chciał po prostu poseł Błochowiak podziękować w ten sposób za autopoprawki, które wprowadziła do ustawy o grach losowych. Tajemnicą poliszynela jest to, że Błochowiak nie wiedziała co robi, a za autopoprawkami stał adwokat Żółtko. I takich ciekawostek przy tej ustawie jest więcej.”

„Masoneria nie jest partią ani ruchem politycznym. Nawet wewnątrz jednej loży są bracia o odmiennych poglądach politycznych. Rozmawiając z panem, przedstawiam własne poglądy. Łączą nas kwestie etyczne, fundamentalne wartości, humanistyczny ideał człowieka, zgodnie z którym wszyscy ludzie powinni być jednakowo traktowani niezależnie od rasy, wyznania, płci, orientacji seksualnej.”

„W rzeczywistości prawdziwa poezja niczego nie opowiada; odhacza tylko możliwości, otwiera tylko wszystkie drzwi. Każdy może przejść przez te, które mu odpowiadają. I właśnie dlatego wiersze tak bardzo do mnie przemawiają, ponieważ są na wieczność. Jak długo istnieje ludzkość, tak długo przechowywane są w pamięci słowa, ich zestawienia. Nic poza wierszami i piosenkami nie przetrwa zagłady. Nikt nie jest w stanie spamiętać całej powieści. Nikt nie potrafi opisać filmu, rzeźby czy obrazu, jednak dopóki żyją ludzie dopóty istnieć mogą piosenki i wiersze. Jeżeli moja poezja zmierza ku jakiemuś celowi, to ku temu, aby uwolnić ludzi od przymusów, wewnątrz których widzą i czują”

„Pomysły przychodzą od wewnątrz; domysły – od zewnątrz.”

„Bolesne problemy swego życia tworzy człowiek najczęściej wewnątrz siebie, tworzy wówczas, gdy szuka kompromisów, gdy usiłuje pogodzić to, czego pogodzić się nie da.”

„Mam wrażenie, że jest coś wewnątrz mnie, co popycha mnie naprzód. Osobiście nie wierzę w istnienie wolnej woli. Myślę, że i my jesteśmy jednym ze sposobów, na jakie manifestuje się Wszechświat.”

„Większym narcyzem był tylko "Baranina", Jeremiasz Barański. To dopiero był nygus! W PRL pracował dla SB, a po upadku Muru - dla wojskówki. Miał wygląd księcia i charakterek bestialskiego zbira, nie cofał się przed żadną zbrodnią. Ustawiliśmy go w Wiedniu i załatwiliśmy immunitet, więc… Tak, został konsulem honorowym Liberii na Słowacji, pani Krystyno. (…) poczuł się królem, faraonem półświatka europejskiego, półbogiem, któremu wszystko wolno, zrywał się ze smyczy. W 1999 samowolnie rozwalił kliku bandziorów wewnątrz warszawskiej restauracji "Gama". Dostał nagrodę, lecz uważał, że jest już niedotykalny, gdyż przyznano mu austriackie obywatelstwo… Miarka się przebrała, kiedy w 2001 roku kazał rąbnąć ministra Jacka Dębskiego, który był moim człowiekiem. Aresztowano za to "Baraninę" w Wiedniu, a jego "cyngla", o ksywce "Tadzio", w Warszawie, i obaj w swych celach popełnili "samobójstwa".”

„Wiele lat trzeba przeżyć wśród stronnictw, wewnątrz tego wirowiska, w jakim się poruszają, ażeby pojąć, do jakie stopnia ludzie tam się wzajemnie popychają poza swe własne zamierzenia jak los tego świata postępuje skutkiem czynów, lecz często wbrew pragnieniom wszystkich, co go współtworzą, podobny w tym latawcowi poruszanemu przeciwstawnymi działaniami linki i wiatru.”

„Lubiłem szukać, ale nic napotkanego nie sprawiało mi przyjemności. Poszukaj konieczności, nie będziesz miał problemu, co wybrać, powiedziała do mnie widząc moje długie wahanie. W końcu, zamknęła drzwi pokoju od wewnątrz, na klucz. Zostaliśmy sami. Pozostawało teraz tylko poszukać jej.”

„o bok o krocze około wyznaczam wokół mnie brzucha
wątroby żołądka macicy planetarium ciała
zupełnie inny gest niż gest
często to robię w milczeniu robię to czasem
się śmieję szczebiotam nucę kołysankę skaczę
wyznaczam poligon dookoła jestem nie poruszając obiektem
przestępuję jedynie z jawnego eksponatu na widoczny rekwizyt
w znikaniu egzemplarzy wszystkiego do niczego
zatrzymuję się w konspiracji tajemnicy sekretu ich zwodzę
o gram a także z dystansem w procedurę ślinienia języka
w sytuacji na zewnątrz słońca
ale wewnątrz siebie nie wkroczę do”

„Ludwik XIV wymagał od swojego otoczenia, by było świadkiem nawet jego posiedzeń na nocniku. Luwr jest zresztą tak zaprojektowany, że nie ma korytarzy. Przechodząc amfiladą z pokoju do pokoju, było się świadkiem rodzenia, gotowania, życia seksualnego. To był naturalny tryb życia w gromadzie. Dopiero świat nowoczesny, mieszczański, który zaczął wyłaniać się w XVII-XVIII wieku, zbudował pojęcie prywatności, podzielił przestrzeń przegrodami, obwarował granicami. Wynaleziono choćby zamki, za pomocą których można było zamykać drzwi od wewnątrz, stworzyć sobie intymny świat.”

„To samo zmęczenie – niezależne od pory dnia, roku i wykonywanych czynności, zmęczenie zacierające w kleconych zdaniach nawet cienie aluzji do innego porządku, niż konglomeraty pomyłek, interpretacji, przeinaczeń. Zmęczenie nagabujące do wyjścia ze skorupy, bo droga do wewnątrz nigdzie nie prowadzi, zaczepiające ludzi i słuchające ich, uśmiechające się i kiwające ze zrozumieniem głową.”

„Przy królach mamy wojnę na zewnątrz, przy republice będziemy mieć ją wewnątrz.”

„Kim był? Był człowiekiem zapatrzonym bardziej wewnątrz siebie niż na zewnątrz. Należał do tych ludzi, którzy kultywują swoje człowieczeństwo z tak twardymi dykcjonarzami zasad, iż każdy ich krok jest z góry wyznaczony, a droga którą podążają, nie ma żadnych odnóg. I wreszcie był jednym z tych, do których pasuje używane w pierwszej połowie XX wieku austriackie powiedzonko lotnicze: „polnisches Wetter””

„Poszedłem do kościoła i powiedziałem Panu: „Uratuj mnie od uzależnienia od narkotyków i alkoholizmu, mojej depresji i gniewu. Jeżeli jesteś Bogiem, uzdrów mnie. Daj mi spokój i radość, o której każdy mówi, że ją masz”. I Pan tak zrobił. Kocham siebie i kocham każdego człowieka. Jestem odmienioną osobą. Zażywałem każdy narkotyk, o jakim można pomyśleć, ale uczucia, które teraz mam, są lepsze niż te, które wtedy odczuwałem. Narkotyki imitują uczucie obecności Boga. Prawdziwy kontakt ze Stwórcą wywołuje dreszcze i… nie ma po nim bólu głowy. Nie czuję ani nienawiści, ani lęku, ani gniewu, ani smutku. Mam tyle pokoju wewnątrz. Mogę iść do każdego i podzielić się miłością. Jestem w zgodzie z Bogiem i pomagam ludziom.”

„Czyż nie wieszali ludzi głową w dół, nie topili w workach, nie krzyżowali na deskach, nie grzebali żywcem, nie miażdżyli na śmierć? Nie zmuszali ich do jedzenia odchodów? Nie zdzierali im skóry batem? Nie rzucali żywcem na pożarcie przez robaki i mrówki albo zostawiali przywiązanych na bagnach, by pożarły ich komary? Nie wrzucali ich do kotłów wrzącego syropu? Nie wpychali mężczyzn i kobiet do beczek, najeżonych wewnątrz kolcami i nie staczali ich ze zboczy w przepaść? Nie rzucali nieszczęsnych czarnych psom ludojadom, dopóki te nie były już tak nażarte ludzkim mięsem, że okaleczone ofiary dobijano bagnetami i sztyletami?”

„Po latach gdy Stalin doszedł do władzy, zamiast dać przykład, jak wyrywać antysemityzm z korzeniami, sam pomagał go rozprzestrzeniać. Antysemityzm rósł jak wrzód wewnątrz mózgu Stalina. Po śmierci Stalina zatrzymaliśmy wzrost antysemityzmu, ale tylko zatrzymaliśmy. Niestety, zarazki antysemityzmu pozostały w naszym systemie, i widocznie wciąż brak koniecznego zniechęcania do niego i oporu. Moi ochroniarze nie są złymi chłopakami, ale antysemityzm wciąż wyłazi na wierzch nawet w moich rozmowach z nimi.”

„Zaprzestań więc intelektualizowania i pogoni za słowami. Naucz się robić krok wstecz i skieruj swoje światło do wewnątrz. Wtedy twoje ciało i umysł w naturalny sposób odpadną i pierwotna twarz pojawi się sama z siebie.”

„Istnieje co najmniej jedna rzeczywistość, którą ujmujemy wszyscy od wewnątrz, za pomocą intuicji, a nie zwykłej analizy.”

„pomoc wzajemna wewnątrz gatunku jest głównym czynnikiem, głównym sprawcą tego, co można nazwać postępowym rozwojem”

„Widziane od wewnątrz, życie w Warszawie jest zaskakujące. Niełatwe, a przecież osładzane przykładami wzajemnej pomocy (…), a ulice, mimo pochmurnych dni, lśnią czystością i radością letniego dnia. Życie straszne, a pełne wielkoduszności.”

„Sektor farmaceutyczny jest bardzo silnie uregulowany i działa w bardzo restrykcyjnym otoczeniu prawnym. Mamy obowiązujące wewnątrz firmy zasady i specjalne kodeksy dobrych praktyk. Stawiamy też na edukację pracowników i bardzo wysokie standardy postępowania, szczególnie w kontaktach ze środowiskiem lekarskim.”

„Najniższe jaskinie nie służą zgłębianiu przez oczy które widzą; cuda ich bowiem są osobliwe i przerażające. Przeklęta jest ziemia, gdzie umarłe myśli żyją w nowych, dziwnych powłokach cielesnych, i złym jest umysł, który nie zwiera sił wewnątrz czaszki…”

„Po osiągnięciu pewnego poziomu egzystencji, jak ciepło przemienia się w światło, tak życie ludzkie uwalnia się od siebie samego. Nie ma to nic wspólnego ze śmiercią indywidualności, czy też rodzajem mistycznego obumarcia, lecz oznacza transcendentną afirmację życia, w której troski, pożądania, tęsknoty, zmartwienia, poszukiwania wiary, ludzkie cele i wysiłki – wszystko to ustępuje wobec wszechogarniającego stanu absolutnego spokoju. W ten sposób rzeczywistość wykraczająca poza nasze życie, manifestuje się wewnątrz niego. To heroiczne doświadczenie jest samo w sobie dobrem i wartością, podczas gdy życie codzienne to jedynie gonitwa interesów, rzeczy i ludzkich konwencji.”

„Miller pozycji dopracowywał się w trudzie, w potyczkach wewnątrz własnego ugrupowania, w zmaganiach ze swym publicznym wizerunkiem partyjnego betonu.”

„Wszyscy „bohaterowie” procesu korzystali z praw obywatelskich, byli osobami i instytucjami w Polsce, wewnątrz narodu. I wszystkie swoje wysiłki skierowali przeciw Polsce, przeciw narodowi.
Z tej zasadniczej, najgłębszej przestępczości, odgałęziają się wszystkie przestępstwa.
Z tego wynikła postawa oskarżonych w czasie procesu, stąd zbutwiałe „idee” i śmierdzące motywy, stąd rozpaczliwa bezradność, ilekroć usiłowali oni uzasadnić swoje działanie.
Występowali zawsze – i musieli to stwierdzać – w imieniu amerykańskiego wywiadu, w imieniu interesów politycznych Watykanu, w imieniu interesów rządu Adenauera. Występowali – jeżeli mówić o motywach osobistych – w imieniu osobistego zarobku na zdradzie, a jeśli można mówić o jakiejś sprawie ogólnej, to ich sprawa, sprawa, za którą odpowiadali przed sądem, była sprawą rewizjonistów hitlerowskich, sprawą kardynałów robiących interesy na obrotach bankowych, sprawą militarystów amerykańskich, sprawą imperialistów, sprawą byłych obszarników polskich… Te sprawy określiły postawę swoich popleczników.
Czy można wobec tego się dziwić, że ich postawa, postawa oskarżonych i niektórych świadków w procesie krakowskim – nie budziła innego uczucia poza uczuciem głębokiej pogardy? Przecież nie można stać z podniesionym czołem, kiedy działa się w imieniu i interesie ludobójców.”

„Dla tych, którzy są świadomi siebie, nie ma żadnego oskarżenia z zewnątrz, oskarżenie musi być od wewnątrz.”

„Absolutnie nie mam za złe trenerowi Niemczykowi, że nie powoływał mnie do reprezentacji. Widocznie miał swoją wizję reprezentacji i nie było w niej dla mnie miejsca. Nie mogę mieć o to pretensji. Chociaż przyznam, że wewnątrz czułam się troszkę niedowartościowana.”

„A gdzie niby mieliśmy te lśniące zbroje?
– Wewnątrz, Kapitanie, mieliśmy je wewnątrz. Ścięgna, które trzymają razem nasze zbroje, są jak u orków, ale krew na nich jest nasza, i oto ona lśni w słońcu. I każdy koń, który niesie swojego jeźdźca do zwycięstwa, jest wspaniały.”

„Dlaczego wyrzuciłeś swoja szczęśliwą monetę?
– Już jej nie potrzebuję. Bo szczęście pochodzi z wewnątrz.”

„I jest historia inna. Historia tego, co się dzieje wewnątrz człowieka i wewnątrz całych społeczeństw. Historia życia wewnętrznego narodu, które decyduje o jego losie w nie mniejszym stopniu niż położenie geograficzne i sojusze. Ale są też i takie fakty, które coś znaczą, bo wyrastają z prawdziwych dążeń i trwałych podstaw, z najskrytszych marzeń ludzkich i powszechnych przekonań. Fakty takie coś znaczą, gdyż wyrażają to, co dzieje się głębiej. Takie fakty zapisują się w życiu narodu niby wykute ostrym rylcem. Trwają w sercach i w myślach. Domagają się swojej prawdy. Takim faktem jest Powstanie Warszawskie.”

„Zarówno w klubie i reprezentacji, jeśli główny trener ma wsparcie ze strony swoich pomocników ze sztabu szkoleniowego, proces ten zachodzi bardzo szybko. Najważniejsze, żeby pojawiło się zrozumienie i pomoc ze strony tych, którzy tego trenera zatrudnili. Do prawidłowego funkcjonowania całego zespołu potrzebna jest pozytywna atmosfera. Jeśli takiej brakuje, lepiej zrezygnować. W zespole jak w lustrze można wyczytać panującą wewnątrz sytuację.”

„Ponieważ KAŻDY socjalista MUSI być albo oszustem – albo idiotą, który wierzy we własne kłamstwa – to co nas obchodzą spory wewnątrz Lewicy?!? Do kryminału – i tyle. Niech tam się kłócą! I urządzają dintojry.”

„A więc: potrzebuję życiowej rady.
– Ale jakiego rodzaju? – powiedział stłumionym głosem.
– Nie wiem. Naprawdę nie wiem, co mam robić ze swoim życiem. Nie mogę zostać w mojej wsi. Tam nie ma przyszłości, dla nikogo.
– Więc co chcesz robić?
– Sam chciałbym to wiedzieć. Czy może mi pan pomóc? Chciałbym studiować.
Nie zastanawiał się długo.
– Gdzie? Szkoły są wszędzie. Co chcesz studiować?
– Teatr.
– Ty? Aktorem?
– Nie, chciałbym pisać dla teatru, dla telewizji. – Tak powiedziałem: dla telewizji. Poruszyło się we mnie wahadło złudnej nadziei, oscylując pomiędzy wstydem a głodem.
– Wiesz przecież, co to za życie. Dużo deprawacji. To nie dla chłopca ze wsi, takiego jak ty.
– Ale proszę pana, ja zjeździłem już kawał świata. Napisałem także coś niecoś.
Powinienem był mu powiedzieć, że przemierzyłem świat od naszej wsi do Hawany, gdzie wyczerpał się zasób mojej energii, że napisałem tomik sonetów i kilka opowiadań. Ale nic mu nie powiedziałem, głód mój przybrał na sile: do tej chwili znosiłem go z łatwością, zapomniawszy o nim nawet w samo południe, gdy z każdą chwilą robiło się coraz upalniej wewnątrz zamkniętego pokoju. Znowu spojrzałem na aniołka i poczułem się jeszcze bardziej głodny. Gdyby marcepanowa książeczka istniała naprawdę, gdyby zamiast kartek miała francuskie ciasta… Patrzyłem na aniołka, na jego twarz. Wydawało mi się, że ofiaruje mi otwartą książeczkę.
Znowu spojrzałem na niego i wydawało mi się, że się do mnie uśmiecha. Czyżby głód uświęcał?”

„To bardzo proste. Twój obraz jest tym, czym ty jesteś. Pojmujesz to? Obraz, za pośrednictwem którego ukazujesz się światu – to ty. Jak myślisz, dlaczego tubylcy w Afryce tak się bali fotografowania? Za tamtych dni wiedziano, że dzięki próżności jesteśmy zabezpieczeni przed spojrzeniem sobie w twarz. Wiedziano, że za każdym razem, kiedy ktoś maluje twój portret lub robi ci zdjęcie, dosłownie zabiera ci coś, coś z twego wizerunku, część ciebie. Twoja twarz starzeje się nie od wewnątrz, nie ze starości, ale z zewnątrz, ponieważ korzystają z niej inni. Twoja twarz starzeje się dlatego, że jest oglądana i fotografowana.”

„Państwo totalitarne zharmonizuje w Hiszpanii funkcjonowanie wszystkich zdolności i energii kraju, będących wewnątrz Jedności Narodowej; praca, szanowana jako najbardziej nieodzowny obowiązek, będzie jedynym wyrazem woli powszechnej.”

„Gdy piszę, zanurzam się w innej rzeczywistości, powstającej właśnie wewnątrz mojej głowy. Postacie, które niedawno jeszcze nikomu się nie śniły, nagle zaczynają własne, bardzo intensywne życie, domagają się imion, wyrazistego charakteru, wyglądu, przyjaciół i rodziny. W tym fikcyjnym świecie przebywam prawie 24 godzin na dobę, bo wymyśleni bohaterowie mają dziwną władzę – opanowują również moje sny.”

„To, czym jesteś ty, jest właśnie organizacją tych wszystkich konkurencyjnych działań wewnątrz całej armii kompetencji, które rozwinęło i posiada twoje ciało. „Automatycznie” wiesz o tym wszystkim, co zachodzi w twoim ciele, bo gdybyś nie wiedział, nie byłoby to twoje ciało!”

„Niezależność. Przecież ona nie istnieje na zewnątrz, ale wewnątrz nas. Jeśli wewnętrznie zależę od czegokolwiek lub kogokolwiek nie pomogą mi nawet najbardziej sprzyjające warunki.”

„Każdy list jak gdyby przeświecał tym, co w nim jest wewnątrz, tak jak na twarzy prostego człowieka odbija się treść serca. Każdy list ma swoją twarz. Ileż razy, wziąwszy list w ręce, człowiek bez powodu, bo się nie spodziewał złych wieści, uczuwa lęk… Ręce mu drżą i zwleka z otwarciem. Ileż razy! Wtedy w liście, jak w papierowej trumnie, leżą niemal zawsze słowa takie, jak umarłe, albo w nim coś płacze czarnymi łzami, l przeciwnie! Czasem list wpada, jak trzepocący się gołąb, tuli się do rąk, pieści się, uśmiecha i niecierpliwi, jak gdyby chciał, by go prędzej otworzono, bo ma do oznajmienia niespodziane szczęście, ma wykrzyknąć promieniste słowo… Wtedy zawsze z takiego listu pada ci na serce promyczek, albo na usta pada ci jak kwiat – pocałunek.”

„Urodziłem się z muzyką wewnątrz mnie. Muzyka była częścią mnie. Jak moje żebra, moje nerki, moja wątrobą, moje serce. Jak moja krew. Była moją siłą, kiedy znajdowałem się na scenie. Była mi potrzebna, tak jak jedzenie czy woda.”

„Myślałem, że problemy gejów zostały rozwiązane. Ale wydarzenia w Polsce i w innych krajach regionu pokazują, że niektórzy mają strasznie twarde głowy. Mamy rok 2007, a wewnątrz Unii Europejskiej zakazuje się parad gejowskich. Uważam, że wolno nienawidzić kogo się chce, ale tworzenie praw otwarcie dyskryminujących ludzi jest niedopuszczalne. Naszą reakcją jest piosenka Save My Pride.”

„Dzieje się w Polsce coś, co nosi znamiona prawicowego zamachu stanu. Trójpodział władzy zostaje przekreślony, fałszowana jest przeszłość, ktoś, kto nie ma władzy konstytucyjnej, kieruje krajem. Mamy zamach na historię, naukę, media, Trybunał Konstytucyjny. Nawet zwykły „Teleexpress” kłamie w żywe oczy. „Gazeta Wyborcza” nie jest, jak się próbuje Polaków przekonać, szmatą, tylko bardzo istotną częścią opinii publicznej, TVN nie ma misji ewangelizacyjnej, bo mieć nie musi, jest natomiast ciekawą stacją informacyjną. Jak to bezprawie, które obecnie się dokonuje, nazwać? Bardziej przypomina mi nowa Polska początki faszyzmu w wykonaniu Franco czy Pinocheta. I boję się tego, co nastąpi za jakiś czas, zarówno w Polsce, jak i wewnątrz Kościoła. Gościliśmy ostatnio hiszpańskiego dominikanina, który powiedział: myśmy tę lekcje przerabiali i mamy teraz efekt – absolutną laicyzację. W Polsce kiedyś nastąpi reakcja na obecne wydarzenia i wahadło wychyli się w drugą stronę. Ze szkodą dla Kościoła. Na razie trzeba głośno mówić, że mamy do czynienia z elementami zamachu stanu.”

„Atomy naszych ciał zostały ukształtowane w kuźni nukleosyntezy, wewnątrz eksplodującej gwiazdy, eony przed narodzeniem się Układu Słonecznego. Nasze atomy są starsze niż łańcuchy górskie. Jesteśmy – dosłownie! – stworzeni z pyłu gwiezdnego. Teraz te atomy spotkały się w inteligentnych istotach, zdolnych zrozumieć uniwersalne prawa, rządzące tym wydarzeniem.”

„Jeżeli życie jest walką, to najtrudniejsza odbywa się wewnątrz.”

„To, co wewnątrz człowieka. Co z tego, że poznaję przepiękną dziewczynę, jeśli ona jest fałszywa, nieprzychylna i nadąsana?”

„Istnieje tylko jedna siła, która może od wewnątrz osłabiać egoizm – to miłość, a przede wszystkim miłość płciowa.”

„Cieszy mnie odruch sprzeciwu wobec próby upokorzenia pana Ziobry. Ale obawiam się, że pan prezes zechce przywrócić stan obawy i zalęknienia, że potrzebna jest mu dość szybko ofiara wewnątrz partii, wydaje mi się, że będzie nią poseł Zbigniew Girzyński.”

„Wydałem rozkaz wszczęcia jawnej walki w Warszawie dnia pierwszego sierpnia 1944, w chwili gdy armia czerwona znajdowała się u samych wrót naszej stolicy i kiedy wszystkie względy wojskowe zdawały się wskazywać, że chwila dojrzała do otwarcia bitwy na tym odcinku. Wydałem te rozkazy ufając, że bitwa rozpoczęta wewnątrz miasta przez nasze siły zostanie niezwłocznie poparta przez wojska sowieckie, przez wznowioną ofensywę, przez bombardowanie niemieckich obiektów wojskowych, przez rzucanie nam materiałów wojennych. Nie zamierzam ani oskarżać, ani odpierać zarzutów. Muszę jednak podkreślić, że kosztem niesłychanych poświęceń uczyniliśmy wszystko, co leżało w ludzkiej mocy, by w naszym Kraju wziąć udział w wysiłku wojennym Sojuszników i aby przyspieszyć nasze wyzwolenie. Było również naszym życzeniem wykazanie naszej dobrej woli oraz uczynienie możliwym porozumienia dzięki wspólnej walce przeciwko wspólnemu wrogowi. Jest straszną tragedią naszego Narodu, że cel ten nie został osiągnięty i że w godzinie zwycięstwa nad Niemcami Polska nie odzyskała ani niezależności, ani wolności. Dla mnie szczególnie smutną i tragiczną jest świadomość, że tysiące mych byłych żołnierzy obecnie wypełniają sowieckie więzienia i obozy koncentracyjne. Pragnę również podkreślić, że autorytet moralny Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych oraz ich przywódców i głębokie zaufanie, jakim cały Naród Polski ich obdarzał, były dla nas źródłem natchnienia i otuchy, z którego czerpaliśmy konieczną siłę do prowadzenia naszej walki.”

„Najgorzej, jeśli ktoś poci się od wewnątrz.”

„Naprawdę, zanim zacznie się porządkować świat, należy najpierw uczynić generalne porządki wewnątrz nas samych. Wymieść przesądy, schematy, chore ambicje…”

„Krew! To powinno być wewnątrz.”

„Konserwatywny oznacza kogoś, kto przez „szum” anomalii i wypadków dostrzega to, co stare i naturalne, i kto tego broni, kto to wspiera i stara się chronić przed tym co tymczasowe i nienormalne. W sferze praw dotyczących człowieka, w tym również nauk społecznych, konserwatysta uznaje rodzinę i gospodarstwo domowe, oparte na własności prywatnej i współpracy we wspólnocie z innymi gospodarstwami, za najbardziej podstawową, naturalną, istotną, najdawniejszą i najbardziej nieodzowną komórkę społeczną. Gospodarstwo rodzinne jest także modelem porządku społecznego w ogóle. W społeczeństwie – podobnie jak w gospodarstwie rodzinnym – wewnątrz wspólnoty rodzin istnieje hierarchia. Są uczniowie, służący i panowie, wasale, rycerze, wodzowie i królowie. Wszyscy oni są połączeni w jeden misterny i skomplikowany system związków pokrewieństwa, w którym są dzieci, rodzice, księża, biskupi, kardynałowie, patriarchowie lub papieże, a wreszcie i sam transcendentny Bóg. Jeśli konserwatyści czegoś bronią, to rodziny, hierarchii społecznej i autorytetów w sferze materialnej i duchowo-intelektualnej, opartych na więzi rodzinnej oraz związkach pokrewieństwa.”

„Miłość, jak deszcz, może czerpać siły z góry – poi wówczas obficie zakochane pary, a wszystko przesiąknięte jest radością. Ale czasem, w okresach smutnej życiowej posuchy, miłość wysycha na powierzchni i wtedy musi czerpać siły z wewnątrz – stara się wówczas przetrwać, zapuszczając głębiej korzenie.”