Cytaty na temat powietrze (285 cytatów, strona 3)

„Twoja skóra pachnie jak ostatnie dni wakacji,
dziś powietrze pachnie jak ostatnie dni wakacji
deszcz na betonie, deszcz na betonie.”

Taco Hemingway (1990) polski raper, znany też jako FV, albo Fifi

Marmur
Źródło: utwór Deszcz na betonie (?)

O wakacjach

„Realizm to konwencja. Nasze subiektywne odczucia nigdy nie są realistyczne. Żyjemy w krainie ułudy i fantazji. Na przykład, jeśli jesteś zakochany, masz wrażenie, jakbyś płynął w powietrzu. Z punktu widzenia fizyki to absolutnie niemożliwe, ale tak się właśnie czujemy. Subiektywne odczucie staje się rzeczywistością. Realizm to demokracja, wszyscy ludzie powinni mieć takie same odczucia. Nic z tego. Nie można ograniczać ludzkich doświadczeń i odbierać im w ten sposób wartości.”

Etgar Keret (1967) Izraelski pisarz i scenarzysta

Wywiady
Źródło: Beata Zatońska, Czytelnicy staną się celebrytami, tvp.info, 29 czerwca 2012 http://tvp.info/opinie/wywiady/czytelnicy-stana-sie-celebrytami/7846319

O ludziach , O demokracji , O fantazji , O wrażeniach

„Tacy sportowcy, jak myśliwi i wędkarze np. mają zwyczaj przypisywania sobie miłości do przyrody, potrzeby wypoczynku na świeżym powietrzu i szukają tym podobnych uzasadnień dla ulubionego sposobu spędzania czasu. Motywy te niewątpliwie rzeczywiście działają i decydują częściowo o atrakcyjności stylu życia sportowca, ale w żadnym wypadku nie są głównymi pobudkami. Potrzebę obcowania z naturą można by chyba znacznie lepiej zaspokoić nie pozbawiając życia stworzeń, stanowiących jeden z głównych składników tej, tak ukochanej przez sportowca, przyrody. Najbardziej bowiem widocznym rezultatem działalności naszego sportowca jest sianie w przyrodzie spustoszenia poprzez zabijanie wszystkich możliwych do pokonania żywych stworzeń.”

Thorstein Veblen (1857–1929) ekonomista i socjolog amerykański

Teoria klasy próżniaczej (1899)

O naturze , O czasie

„Ta informacja kłóci się z teorią zamachu, którą on sam głosi. Bo jeżeli samolot wybuchł kilometr przed brzozą, w powietrzu i w wyniku detonacji dwóch bomb, to trudno sobie wyobrazić, że ktoś mógł przeżyć. Mamy tu do czynienia z narastaniem albo zjawiska psychologicznego, psychiatrycznego na którym się nie znam, albo z sytuacją rosnącego fanatyzmu. Fanatycy tym się charakteryzują, że muszą ciągle eskalować swoje roszczenia. Fanatyzm jest zjawiskiem, które eskaluje. W moim przekonaniu pan Antoni Macierewicz jest przykładem fanatyka, który eskaluje.”

Roman Giertych (1971) polski polityk narodowy

o Antonim Macierewiczu i pracach parlamentarnego zespołu, którym kieruje.
Źródło: tvn24.pl http://www.tvn24.pl/trzy-osoby-przezyly-macie-dowody-polozcie-na-stol-macierewicz-nie-jest-talibem,318030,s.html, 11 kwietnia 2013

„Modlitwa po sakramentach świętych i po Mszy św. jest najbezpieczniejszą drogą, po której zstępuje Jezus do duszy i po której dusza wstępuje na świętą górę zjednoczenia z Jezusem. Modlitwa jest tym dla duszy, czym powietrze dla organizmu. Bez modlitwy niepodobna żyć życiem wewnętrznym. Żeby podtrzymywać to życie ustawicznie, jak powietrze podtrzymuje życie organizmu, trzeba się modlić, a nie ustawać.”

Leonia Nastał (1903–1940) polska zakonnica

Pisma Sługi Bożej Leonii Marii Nastał siostry Profeski Zgromadzenia Służebniczek NMP Niepokalanie Poczętej w Starej Wsi, t. 1, s. 97.
Źródło: o. Joachim Roman Bar, s. Janina Bernadeta Lipian – Polscy święci. Służebnica Boża Leonia Maria Nastał, t. 2, op. cit., s. 286.

O życiu , O duszy , O górach , O siostrze

„Nie wyobrażam sobie, że w Warszawie przeprowadzę się do apartamentowca. Bo jednak fajnie jest, gdy dom ma duszę. Nie trzeba do końca znać jego historii, tajemnica unosi się w powietrzu.”

Borys Szyc (1978) aktor polski

Źródło: „InStyle” nr 2 (11), luty 2009

O tajemnicy , O domu , O duszy , O historii

„Tango już nie istnieje. Istniało wiele lat temu, do roku 55., kiedy Buenos Aires było miastem, w którym nosiło się tango, chodziło się tangiem, oddychało się zapachem tanga w powietrzu. Ale nie dzisiaj. Dzisiaj oddycha się więcej zapachem rocka czy punka. Tango jest obecnie jedynie nostalgiczną i nudną imitacją tamtej epoki.”

Astor Piazzolla (1921–1992) argentyński kompozytor tang

Źródło: „Astor Piazzolla: Un tango triste, actual, consciente” (wywiad z Astorem Piazzollą przeprowadzony w lipcu 1989 r. przez Gonzalo Saavedrę), piazzolla.org http://www.piazzolla.org/interv/

„Las drgnął, zaszemrał i pochylił korony ku słońcu, a z łąk i oparzelisk zaczęły bić mgły w górę jak dymy z trybularzy. Stawy podnosiły powieki mgieł i sennym jeszcze, zorzanym spojrzeniem patrzyły w niebo; zboża zachrzęściły źdźbłami, poruszyły się sennie, że rosa jak grad różowymi perłami posypała się na ziemię. Strumienie zabulgotały i płynęły szybciej, radośniej.
Nad mokradłami czajki już chybotały białymi podbrzuszami, kołowały i kwiliły, bocian zaklekotał nad stodołą jakąś i ciężkim lotem płynął na żer, jaskółki świegotały pod strzechami, dzikie kaczki krzyczały na oparzeliskach, a od wsi jakiejś jeszcze niewidzialnej płynęło po rosach rżenie koni.
Słońce szło w górę, dzień się zrobił zupełny, bo skowronki ze wszystkich pól zrywały się ku niebu i drżał w powietrzu ich hymn porankowy, a potem głos sygnaturki leciał po rosach, dzwonił, budził, radował.”

Władysław Reymont (1867–1925) polski pisarz

Źródło: Dwie wiosny

O górach , O wiośnie , O słońcu , Koń

„Teraz, kiedy przeszłam już chrzest bojowy, nie boję się chodzić po mieście, ale tych godzin na dachu bardzo nie lubię. Siedzi się bezczynnie i czeka co na łeb zrzucą. Paskudne uczucie. Obserwujemy miasto. Widać stąd prawie całą Warszawę. W wielu miejscach domy nikną w kłębach dymu i ognia. Pożarów jest coraz więcej.
W nocy jest zupełnie inaczej. Tu, wysoko nad miastem, jest bezpiecznie. Niemcy o tej porze nie latają. Nasz „gołębiarz” też widocznie śpi. Dokoła czerwone łuny pożarów. Wyraźnie widać, gdzie toczą się walki. Wylatują stamtąd łańcuszki świetlnych pocisków.
W ciszę nocną zaczyna się wkradać dziwny pomruk. Przecież to samoloty. Tymczasem w mieście rozpętała się wściekła kanonada. Sznury czerwonych paciorków wytryskują ze wszystkich stron. Wysuwają się białe macki reflektorów. Tu i ówdzie pęka rakieta. Pukają zenitówki, jazgocą w dole cekaemy. Co się dzieje? Niedaleko od nas przesuwa się ciemna, wolno lecąca, trochę do widma podobna sylwetka samolotu, za nią druga. To do nich strzelają.
– O Boże! Przecież to nasi…
Od samolotów coś się odrywa i wolniutko, majestatycznie, oświetlone łunami pożarów szybują w powietrzu białe spadochrony z zasobnikami. To zrzut. Żeby tylko nie dostał się w ręce Niemców. Samoloty raz jeszcze przelatują koło nas i powoli ich warkot milknie. Jeszcze jakiś czas trwa kanonada. Świetlne pociski we wszystkich kierunkach przeszywają niebo. Zenitówki szczekają zajadle. Powoli wszystko cichnie. Jest znowu zwykła powstaniowa noc. Odlecieli. Białe parasole spadochronów szybują coraz niżej. Jednak nie jesteśmy sami. Pewno często będą zrzucać broń, a może prześlą desant. Długo dyskutujemy na temat pierwszego zrzutu.”

Teresa Wilska (1926)

Notatka dotycząca 4 sierpnia 1944
Oszczędzajcie filipinki

O Bogu , O emocjach , O czasie , O czekaniu

„Palestyna jest okupowana przez armię Izraela od 1967 roku. W 2002 roku rząd Izraela rozpoczął budowę muru oddzielającego okupowane terytorium od Izraela. W świetle prawa międzynarodowego większość tych prac jest nielegalna. Mur jest ściśle kontrolowany, najeżony wieżami wartowniczymi i strzeżonymi przejściami. Ma wysokość trzy razy taką, jak mur berliński i w końcowej fazie ma osiągnąć siedemset kilometrów długości – to dystans jak z Londynu do Zurychu. Obecnie Palestyna jest największym na świecie więzieniem na świeżym powietrzu i wymarzonym miejscem na wakacje dla artystów graffiti.”

Banksy brytyjski artysta graffiti

Wojna na ściany (2005)

O wakacjach

„Uwikłałem się w karmę i otrzymałem to ciało. Ojcem mym jest brahman, a matką Maja. Ja sam nie mam kształtu, jestem obecny we wszystkim. Wypełniam każdą przestrzeń, jestem wszechobecny. Zamieszkuję wodę i suche lądy, zaludnione miejsca i pustkowia, ogień i powietrze.”

Shirdi Sai Baba (1836–1918)

Źródło: S.P. Ruhela, Sai Baba z Shirdi. Mistrz uniwersalny, Bydgoszcz 2004, s. 21.

O matce , O wodzie

„Można kamień rzucić w powietrze. Przez to jednak nie urosną mu skrzydła.”

Friedrich Hebbel (1813–1863) niemiecki dramaturg i poeta

„Ale my byliśmy nieśmiertelni, nas tam nie było, obmywani na plażach, gdzie o powietrze się walczyło.”

Ian Curtis (1956–1980) wokalista brytyjski (Joy Division)

Źródło: Something must break

„(…) powietrze nad tobą
jest soczyste, cokolwiek zrobisz, gdziekolwiek
pójdziesz zostawisz po sobie nie własną śmierć,
lecz rozpoczęty akapit”

Dawid Jung (1980) polski poeta i krytyk literacki

Free Over Blood. New Polish Poets Series

O śmierci

„Na świadectwach, wzbici w radość, odlecieli uczniowie,
drży powietrze po ich śmigłym zniku.
Wakacje, panie profesorze! Pora
trzepać wesoło słowa jak futra na wiosnę
oraz
czasowniki przez dni lata odmieniać!”

Julian Przyboś (1901–1970) poeta i eseista polski

Źródło: Lipiec

O wiośnie , O wakacjach , Radość , Pora roku

„Naznaczać wszystko: podłogę, stół, płótno, butelkę, powietrze, zegar, ptaka… będą to ślady naszego istnienia jako twórców, sama manifestacja obecności twórczej, obecności uporczywie ingerującej.”

Zdzisław Jurkiewicz (1931–2012) polski malarz

własna koncepcja sztuki.
Źródło: Manifest, „Odra”, cyt. za: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_jurkiewicz_zdzislaw

O ptakach

„Muzyka i poezja kryją w sobie tajemnice. Tylko niewielu je zna, a jeszcze mniej jest takich, którzy je rozumieją. Zawarta w nich moc często wnika w słuchacza, subtelna jak wspomnienie zapachu we wciągniętym w płuca powietrzu, słabsza niż szept, a mimo to potrafi go przeobrazić, obdarować instynktowną ekstazą, dzięki której kłopoty znikają, a wszelkiego rodzaju wspaniałość staje się możliwa, a nawet łatwa do osiągnięcia.”

Steven Erikson książka Myto ogarów

Myto ogarów (2008)

O tajemnicy , O muzyce , O wspomnieniach

„Byli obcymi ludźmi, którzy spotkali się przypadkowo.
Znali się jeszcze przed początkiem Życia.
Na temat tego, co nastąpiło później, bardzo niewiele da się powiedzieć. W każdym razie nic, co oddzielało (według kryteriów Mammaći) Seks od Miłości. Albo Potrzeby od Uczuć.
Może tyle, że nikt nie patrzył przez oczy Rahel. Nikt nie spoglądał przez okno na morze. Albo na łódkę na rzece. Albo na przechodnia w kapeluszu we mgle.
Może tyle, że powietrze było trochę chłodne. Trochę wilgotne. Lecz bardzo ciche.
Co więcej można było powiedzieć?
Tylko tyle, że polały się łzy. Tylko tyle, że Cisza i Pustka pasowały do siebie jak łyżki położone jedna na drugiej. Tylko tyle, że z jednego pięknego gardła wydobywało się łkanie. Tylko tyle, że na twardym ramieniu w kolorze miodu odciśnięty był półokrąg zębów. Tylko tyle, że kiedy już było po wszystkim, długo leżeli wtuleni w siebie. Tylko tyle, że tym, co połączyło ich tej nocy, nie było szczęście, lecz straszliwy smutek.
Tylko tyle, że znowu złamali Prawa Miłości. Które stanowiły, kogo należy kochać. I jak. I jak bardzo.”

Arundhati Roy (1961)

Bóg rzeczy małych (1997)

O szczęściu , O smutku , O seksie , O emocjach

„Kochać się za młodu, a ożenić na starość, jest to słuchać przez cały dzień śpiewu skowronka latającego w powietrzu, a wieczorem jeść pieczeń z niego.”

Jean Paul (1763–1825) pisarz niemiecki, humorysta

O starości , O piekle , Kochać się

„Ciąża jak granat wysadziła w powietrze całe moje życie. Poczułam, że już nie pasuję do tamtej zadziornej dziewczyny. Odstawiłam alkohol. Po dwunastu latach picia wytrzeźwiałam. A ostrość widzenia rzeczywistości bez promili kompletnie mnie powaliła.”

Agnieszka Chylińska (1976) polska piosenkarka

Źródło: interia.pl http://muzyka.interia.pl/wiadomosc_dnia/news/a-chylinska-ciaza-jak-granat,730008

O życiu , O alkoholu , O muzyce , O dziewczynach

„Egzorcysta odwrócił się, słysząc charakterystyczny brzęk trzydziestu butelek jednocześnie przekształcanych w tulipany. Trzydziestu tubylców patrzyło na niego ponuro, trzymając w dłoniach wyszczerbione flaszki.
(…)
– To ma być tulipan? – Jakub spojrzał na narzędzie mordu w dłoni tamtego.
A potem parsknął homeryckim śmiechem. Sięgnął na ladę po pustą flaszkę i jednym zręcznym ruchem przerobił ją na broń.
– O kurde – sapnął menel.
Wyrób Jakuba już na pierwszy rzut oka był o kilka klas doskonalszy. Światło żarówki połyskiwało na szklanych drzazgach. Wszystkie były idealnie kształtne i, co najważniejsze, znakomicie wyprofilowane.
– To co, sprawdzimy, kto z nas lepszy? – zapytał egzorcysta zaczepnie. – Urządzimy zawody?
Przeciwnik skinął głową. Siegnął po flaszkę z tanim winem i zębami odgryzł szyjkę razem z korkiem. Spojrzał wyzywająco. Jakub nie wyśmiał go tylko z grzeczności. Sięgnął po dwie. Kucnął i z wysokości trzydziestu centymetrów upuścił je na podłogę.
Pyk, pyk – odpadły denka. Złapał butelki za szyjki i zręcznie odwrócił w powietrzu. Trzymał w dłoniach dwa jakby wielkie kielichy pełne aromatycznej pryty, a nie rozlał przy tym ani kropli.
Szczęki opadły z trzaskiem. Tłum zafalował w podziwie.
– Mistrzu – wykrztusił wódz.”

Andrzej Pilipiuk książka Zagadka Kuby Rozpruwacza

Wybacz naszą nieuprzejmość. Nie wiedzieliśmy, kto zawitał w nasze progi.
Cykl Kroniki Jakuba Wędrowycza, Zagadka Kuby Rozpruwacza
Źródło: Łowy na Młotkowca

O śmiechu , O świetle

„Przede wszystkim odniosłem wrażenie, że cała ludność dzielnicy z jakiegoś powodu znalazła się na ulicy. Idąc chodnikiem, potykaliśmy się o kobiety, mężczyzn i dzieci. Byli ubrani tak nędznie, że nasze ubrania wydały mi się jakimiś strojami wieczorowymi. Byli wychudzeni, głodni i chorzy.
Siedzieli na ziemi, usiłując żebrać lub coś sprzedać. Jakieś nędzna resztki tego, co im pozostało. Niekiedy przedmioty wręcz surrealistyczne. Jakaś kobieta trzymała przed sobą abażur lampy. Chłopiec obok niej wyciągał przed siebie karafkę w kształcie ryby i puste blaszane pudełko po paście do butów „Kiwi”. Mijali nas ludzie o dzikim spojrzeniu błyszczących od gorączki oczu. Gdzieś biegli, śpieszyli się. Czegoś gwałtownie szukali. Może – kogoś.
W powietrzu wisiało nienaturalne napięcie, chorobliwa aktywność, jakby przedśmiertne pobudzenie. Swoją sztuczną ruchliwością i zabieganiem chcieli oszukać śmierć?
Panował smród. Ulice były nie sprzątane. Rynsztoki wypełnione fekaliami. I trupy. Nagie trupy…
… Wyjrzałem przez okno. Środkiem ulicy szło dwóch młodych Niemców w mundurach. Byli wysocy, wysportowani. Jeden z nich trzymał w ręku pistolet. Ulica była pusta. Wodził wzrokiem po oknach. Przystanęli. Ten z pistoletem uważnie wpatrywał się teraz w jakiś punkt. Uniósł broń i starannie wycelował. Padł strzał. Doleciał nas brzęk szkła i rozpaczliwy okrzyk bólu. Strzelający uniósł rękę w geście satysfakcji. Jego kolega zamaszyście poklepał go po plecach. Następnie ruszyli wolnym krokiem w kierunku bramy wyjściowej getta. Gestykulowali, śmiali się, coś do siebie głośno mówili…”

Jan Karski (1914–2000) prawnik, dyplomata, wykładowca akademicki, polski kurier czasów II wojny światowej

relacja Karskiego z pobytu w getcie warszawskim.
Tajne państwo: opowieść o polskim Podziemiu

O śmierci , O kobietach , O dzieciach , O ludziach

„Na zewnątrz sali wykładowej liczba przekleństw przerastała ilość jonów w powietrzu.”

Erich Segal (1937–2010)

Doktorzy

„Henry Kissinger: Emigracja Żydów ze Związku Radzieckiego nie jest celem polityki Stanów Zjednoczonych. A jeśli w ZSRR będą pakowali Żydów do komór gazowych, to nie jest to amerykańskie zmartwienie. Może humanitarne zmartwienie.
Richard Nixon: Wiem. Nie możemy z tego powodu wysadzić świata w powietrze.”

Henry Kissinger (1923–2023) amerykański polityk i dyplomata

rozmowa, która odbyła się w marcu 1973 w Białym Domu po wizycie Goldy Meir. Premier Izraela zabiegała, żeby Waszyngton zmusił Moskwę, by zezwoliła prześladowanym Żydom na wyjazd z ZSRR.
Źródło: wyborcza.pl, 14 grudnia 2010 http://wyborcza.pl/dziennikarze/1,96904,8817489,Kompromitacja_Nixona_i_Kissingera.html#ixzz18BcRKu1t

O domu

„Wiosna długo nie nadchodziła. (…) Na Wielkanoc leżał śnieg. I nagle na drugi dzień świąt powiał ciepły wiatr, nadciągnęły chmury i przez trzy dni i trzy noce lał rzęsisty i ciepły deszcz. We czwartek wiatr ucichł i nastała gęsta, szara mgła, jakby kryjąc tajemnicę dokonujących się w przyrodzie przemian. W tej mgle popłynęły wody, kry lodowe zatrzeszczały i drgnęły, szybciej ruszyły mętne spienione strugi i w samą Przewodnią Niedzielę przed wieczorem mgła się rozpełzła, chmury rozbiegły się, przybierając kształt baranków, niebo się przetarło i nastała prawdziwa wiosna. Rankiem mocne słońce pożarło cienką warstwę lodu, która przez noc ścięła wody, i całe rozgrzane powietrze zadrgało od napełniających je oparów zmartwychwstałej ziemi. Zazieleniła się zeszłoroczna i nowa, strzelająca igiełkami z ziemi trawa, napęczniały pączki kaliny, porzeczek i lepkiej, pełnej pieniących się soków brzozy. Na osypanej złocistym kwieciem łozinie zahuczała wysłana na zwiady, znużona lotem pszczoła. Zaniosły się od śpiewu niewidzialne skowronki nad aksamitem ozimin i nad zmarzniętym ścierniskiem; zapłakały czajki nad bagnami i nad zalanymi burą, nieskoro spływającą wodą niżami, a wysoko przeciągnęły z głośnym klangorem klucze żurawi i gęgające stada dzikich gęsi. Zaryczało wyliniałe nierówno bydło na wygonach, krzywonogie jagnięta poczęły wyskakiwać dokoła tracących wełnę, beczących matek. Po niezupełnie jeszcze suchych, pokrytych śladami stóp ludzkich ścieżkach rozbiegły się lekkonogie dzieci; nad stawem zaterkotały wesoło głosy bab niosących płótno, a po podwórzach zastukały topory chłopów szukających sochy i brony. Przyszła prawdziwa wiosna.”

Lew Tołstoj książka Anna Karenina

Źródło: Anna Karenina, t. 1, rozdz. XII, tłum. Kazimiera Iłłakowiczówna

O dzieciach , O tajemnicy , O wiośnie , O matce

„Istoty o wyższych duchowych możliwościach nie przechodzą w ogóle przez bardo. Śmierć takich zrealizowanych istot jest opisywana na różne sposoby. Jedno z wyjaśnień porównuje ich śmierć do wazy która pęka – powietrze na zewnątrz i wewnątrz miesza się. To, co zewnętrzne, i to, co wewnętrzne, staje się jednością.”

Lopon Tseczu Rinpocze (1918–2003)

Źródło: diamentowadroga.pl http://diamentowadroga.pl

O śmierci

„Rzadko zdarzyło mi się spotkać w moim życiu ludzi, w których, tak jak we mnie, trzeba by bezustannie pompować powietrze.”

Henri Michaux (1899–1984)

O ludziach

„Najpiękniejsze doświadczenie, jakie przeżyłem podczas wspinania miały miejsce wtedy, gdy wszystko było uproszczone. Najprostszą rzeczą jest wspinaczka solo, przynajmniej dopóki się nie nauczysz jak latać lub chodzić w powietrzu – co uważam za jak najbardziej możliwe.”

Dean Potter (1972–2015) amerykański wspinacz, skoczek BASE

Źródło: Cytaty o górach, alpinistyczne, wspinaczkowe, drytooling.com.pl, 9 stycznia 2013 http://drytooling.com.pl/serwis/art/artykuly/2136-cytaty-o-gorach-alpinizmie-himalaizmie-wspinaczce-wspinaczach?showall=&start=2

„Życie przechodzi przez obojętne ręce, zimną wodę, powietrze. Wszystko jest takie zimne, zimne, zimne.”

Patricia Cornwell (1956)

Czarna kartka

O życiu , O wodzie

„Czym żyjecie? – zapytał jak zwykle praktyczny Corx.
– Powietrzem, dosłownie powietrzem… Przypuszczamy, że zawiera ono jakieś nieznane ludziom związki. W każdym razie oddychanie w zupełności wystarcza do podtrzymania przy życiu naszych organizmów. Siedzimy już tutaj ponad dwa miesiące i dotychczas nikt z nas nie poczuł się ani głodny, ani zmęczony, ani chory…”

Edmund Wnuk-Lipiński (1944–2015) polski socjolog

Wyprawa ratunkowa

„Gnał jak szalony, uderzając podeszwami o betonowe płyty. Gdzieś blisko rozległy się strzały, ale nie wiedział, czy to on był ich celem.(…) W Śródmieściu Chlebowski dostrzegał więcej strachu i nerwowości niż na Starym Mieście, strzały rozlegały się częściej i oddawano je z bliższej odległości. Po raz pierwszy uświadomił sobie, że nawet jeżeli dotrze na Szopena 7, nawet jeżeli odnajdzie matkę Zosi i zdobędzie jej dziennik, kluczowy dowód w sprawie, być może nie będzie miał możliwości wrócić na Stare Miasto. Bez słowa wyminął pracujących przy barykadzie ludzi i odbił, w Wilczą, potem w Mokotowską. Po lewej stronie miał Aleje Ujazdowskie, przed sobą ulicę Szopena. W powietrzu czuć było swąd spalenizny.”

Bartłomiej Rychter (1978)

Źródło: Ostatni dzień lipca

O ludziach , O strachu , O matce , O odległości

„Wiek 28 i pół, dobre zdrowie kochający sport na świeżym powietrzu szczególnie wspinaczkę i polowania na grubą zwierzynę. Adept Większy w A∴A∴, ale zmęczony mistyką i rozczarowany magiją. Racjonalista, buddysta, agnostyk o antyklerykalnych i moralnych poglądach, torys i jakobita. Szachista, pierwszorzędny amator, potrafiący rozgrywać trzy partie naraz z zawiązanymi oczyma. Uzależniony od czytania i pisania. (…)
Moralność: seksualnie silny i namiętny. Męski w kontaktach z kobietami, wolny od jakichkolwiek podobnych impulsów względem tej samej płci. Pasja do kobiet bezinteresowna, główna motywacja: sprawiać rozkosz. Stąd wielkie pragnienie zrozumienia kobiecej natury, utożsamianie się z ich uczuciami i stosowanie wszelkich środków. Obdarzony wyobraźnią, subtelny nienasycony: cała sprawa to zaledwie próba zaspokojenia pragnienia duszy. To pragnienie największej uwagi, nigdy niezakłócone przez jakiekolwiek inne względy.
Wstrzemięźliwość w alkoholu. Nigdy nie byłem pijany. Jedynym alkoholem, który piję, jest lekkie wino.
Ogólna moralność: arystokrata.
Poczucie sprawiedliwości tak czułe, zrównoważone i nieodparte, że niemal stające się obsesją.
Chojny, dopóki nie pojawia się podejrzenie, iż ktoś próbuje mnie okraść. Liczący każdy grosz, lecz z łatwością wydający fortunę. Rozrzutnik, lekkomyślny, lecz nieuprawiający hazardu, gdyż zawsze ceniłem sobie zwycięstwo w grach wymagających umiejętności, schlebiających mej próżności.
Miły, delikatny, czuły, egoistyczny, zarozumiały, nierozważny, uczący się na błędach.
Niepotrafiący żywić urazy nawet po doświadczeniu największej zniewagi i krzywdy. Lubiący zadawać ból dla własnej przyjemności. Z łatwością atakujący obcą osobę, a następnie pastwiący się nad nią latami, nie odczuwając do niej żadnej animozji. Lubiący dzieci zwierzęta, które niemal zawsze odwzajemniają miłość. Uznający aborcję za haniebne morderstwo, odczuwający silny wstręt do społecznej postawy, która do niej zachęca.
Nienawidzący i pogardzający matką, jak i jej rodziną. Kochający i darzący szacunkiem ojca i jego krewnych.”

Aleister Crowley (1875–1947) okultysta angielski

Crowley o sobie w okresie spisywania Księgi Prawa.
Ekwinokcjum bogów
Źródło: s. 144–145

O miłości , O kobietach , O bólu , O dzieciach

„Despotyzmy z reguły wykrzykują o własnych krzywdach, wydaje im się podejrzane, że inaczej myślący korzystają z przywileju oddychania świeżym powietrzem i chodzenia na dwóch nogach. Prawidła zdrowego rozsądku nie obowiązują w Ciemnogrodach.”

Paweł Jasienica książka Rzeczpospolita Obojga Narodów

Rzeczpospolita Obojga Narodów, Dzieje agonii, Część III
Źródło: s. 269–270.

Myślący

„Prawda to stan umysłu. Dla bankiera pieniądze w księdze głównej są bardzo prawdziwe, choć w rzeczywistości nie może ich zobaczyć ani dotknąć. Ale dla bramina one po prostu nie istnieją w sensie takim, jak istnieje powietrze i ziemia, ból i poczucie straty. Dla niego rzeczywistość bankiera to szaleństwo. A dla bankiera idee bramina są równie błahe jak kurz.”

Libba Bray (1964)

Magiczny krąg, Mroczny sekret

O pieniądzach , O bólu , O prawdzie , O rzeczywostości

„Wolność okazywała się nie tylko czymś tak oczywistym, jak powietrze i woda. Trzeba było nauczyć się jej.”

Jan Guillou (1944) pisarz szwedzki

Krzyżowcy. Rycerz zakonu templariuszy
Źródło: tom 2

O wolności , O wodzie

„Miłość w każdym sercu kobiecym pragnie mieć wszystko, a nie cząstkę; to, według planu Natury, jest dla niej ważniejsze niż ambicja dla mężczyzny, to jej światło, jej życie, jej powietrze, których alternatywą jest tylko śmierć.”

Henry Wadsworth Longfellow (1807–1882) poeta amerykański

O miłości , O życiu , O śmierci , O naturze

„Czy religia Ludzkości nie jest warta tyleż co religia Istoty Boskiej? Czy wieczny temat miłości wyczerpał się? Bądźmy cierpliwi! Jeszcze kilka dni, a Muza podniesie swoją wspaniałą postać z łoża spoczynku i poemat opiewający Młodość, wzlatując z jej świeżych ust, popłynie czysty i spokojny w powietrzu pełnym zapachu wiosny.”

Comte de Lautréamont (1846–1870) poeta francuski

Poezje

O religii , O wiośnie

„Za bardzo i na zbyt długo poluzowaliśmy kapitałowi. Wypuściliśmy dżina z butelki. W moim kraju pod rządami Margaret Thatcher sprywatyzowalibyśmy powietrze, gdyby to tylko było możliwe. Za czasów Blaira nie było inaczej. Efekt? Powstanie wielkich własności, zatrzymanie procesu modernizacji gospodarki, nierówności.”

John le Carré (1931)

Źródło: rozmowa Adama Michnika i Pawła Smoleńskiego, „Gazeta Wyborcza”, 17–18 września 2011.

„Żałujemy, że nie mogliśmy z powodu złej pogody w Polsce grać na wolnym powietrzu, np. na Rynku Starego Miasta w Warszawie w Krakowie, tak jak gramy w plenerze w Awinionie.”

Gérard Philipe (1922–1959) aktor francuski

wypowiedziane na pożegnalnym bankiecie wydanym 20 października 1954 przez Włodzimierza Sokorskiego.
Źródło: Ada Borkowska, Między spektaklami pracował przy odbudowie Warszawy, „Retro” nr 4 (18), kwiecień 2016, s. 41.

O pogodzie

„Robert Janson, lider supergrupy Varius Manx, ma opinię szamana. Dziwne rzeczy dzieją się z jego byłymi wokalistkami. Pierwsza związała się ze stuletnim Walijczykiem. Druga nagrała płytę, sprzedając własne mieszkanie, tak więc od dawna słucha jej na świeżym powietrzu. Trzeciej lider udowodnił, że jak się nie odejdzie we właściwym czasie, to on sam pomoże. Teraz wraca z nową śpiewaczką Anną Józefiną Lubieniecką. Już nam jest jej szkoda.”

Kuba Wojewódzki (1963) polski dziennikarz muzyczny

Źródło: „Polityka”, marzec 2010

O odejściu , O czasie

„Jestem przekonany, że czas nie istnieje. Sądzę, że można opisać przyrodę, nie używając pojęć czasu jak i przestrzeni, a wyrzucenie ich z języka okaże się użyteczne i przekonujące. Pojęcia czasu i przestrzeni to tylko pewne przybliżone pojęcia, których używa nasz umysł, żeby wyobrazić sobie rzeczywistość. Podobnie jak pojęcie powierzchni wody, które traci sens w odpowiednio małej skali, gdy widać poszczególne atomy formujące wodę i powietrze.”

Carlo Rovelli (1956) włoski fizyk i filozof, profesor

Źródło: wyborcza.pl, 24 stycznia 2005 http://wyborcza.pl/1,75248,2509424.html

O rzeczywostości , O wodzie , O czasie , Sens

„Mam nadzieję, że nie boisz się deszczu.
Wyjdź z domu, spokój znajdź w powietrzu,
W deszczu miasta oddech, na twarzy krople,
W „noce pełne inspiracji” zmieniam swe „bezsenne noce.””

Eldo (1979) polski raper

27
Źródło: Spacer

O domu

„Wodnosamolot M.5 jest to dwumiejscowy dwupłat o otwartym kadłubie. Masz niczym nie ograniczony widok, jak na karuzeli. W powietrzu trzymaj gębę zamkniętą, bo jak ci pęd powietrza rozedmie usta, będziesz wyglądał jak balon, a jeśli masz sztuczne zęby, to pójdą z wiatrem. Gdy podchodzisz do wodowania, to przeżegnaj się na wszelki wypadek i mów na głos: „Niech się dzieje wola nieba!””

Eugeniusz Pławski (1895–1972) polski komandor

Fala za falą

O woli

„Boże pomóż, bo mi sumienie pieprzy,
jak mam na siłę sobie świat tandetą ulepszyć,
jestem tym co chce spać, a nie węszyć za szczęściem,
dla ciebie hajs dla mnie czas, treści są piękne,
dlatego nic mi się nie chce, szczęście wchłaniam z powietrzem,
takiego świata ja nie chcę, więc go sobie ulepszę.”

O.S.T.R. (1980) raper polski

Źródło: Brzydki, zły i szczery z płyty HollyŁódź

O Bogu , O szczęściu , O świecie , O sile

„Te szczątki na wysokościach Te przypływy
gruzu i śmieci
Stoły po stypie sprzed wieków W słodkawym
powietrzu
Bezradność tego popołudnia
Tylko anteny satelitarne – uszy przestrzeni –
z innego krajobrazu
Tylko gołębie żalące się przed świtem”

Jerzy Lesław Ordan (1934)

Źródło: Z okna hotelu w Kairze

O wieku

„W Warszawie przy karuzeli,
W pogodny wieczór wiosenny,
Przy dźwiękach skocznej muzyki.
Salwy za murem getta
Głuszyła skoczna melodia
I wzlatywały pary
Wysoko w pogodne niebo.

Czasem wiatr z domów płonących
Przynosił czarne latawce,
Łapali skrawki w powietrzu
Jadący na karuzeli.
Rozwiewał suknie dziewczynom
Ten wiatr od domów płonących,
Śmiały się tłumy wesołe
W czas pięknej warszawskiej niedzieli.”

Czesław Miłosz (1911–2004) polski poeta, prozaik, eseista, tłumacz i krytyk literacki, noblista

Źródło: Campo di Fiori, Warszawa – Wielkanoc, 1943 http://www.milosz.pl/w_cdf.php.

O czasie

„A jeśli idzie o agenta we władzach „Solidarności”. To jest bardzo wrażliwy temat. Ja tego nie rozwiążę. To sama „Solidarność” i społeczeństwo musi rozwiązać. Nadszedł już czas, że my musimy wiedzieć, kto jest kto. (…) Te maski trzeba zdjąć. Z tym smrodkiem – przepraszam za użycie takiego stwierdzenia – można żyć, bo od tego nikt jeszcze nie umarł. Ale to jeszcze nie jest świeże powietrze. Nas stać na to, żeby tę sprawę powoli do końca wyjaśnić. Warto wspomnieć, co mówił gen. Kiszczak, że społeczeństwo byłoby zaszokowane, gdyby wiedziało, kto faktycznie jest kim…”

Ryszard Kukliński (1930–2004) polski wojskowy i amerykański agent CIA

O czasie , O zdjęciach

„Można nabawić się tam klaustrofobii! Wyobraź sobie, że w hotelu, w którym mieszkaliśmy, recepcja mieści się na pięćdziesiątym piętrze! Poważnie: wjeżdżasz pięćdziesiąt pięter w górę, żeby odebrać klucz do pokoju. Rozumiesz, co można poczuć, patrząc w dół? Nie dość, że człowiek ma jeszcze w pamięci 11 września, to na dodatek wiadomo, że w Japonii niemal bez przerwy zdarzają się trzęsienia ziemi. Fajnie, prawda? W hotelu bez przerwy oddychasz klimatyzowanym powietrzem, siedzisz w ciasnych pomieszczeniach, a szlafroki są co najmniej o trzy numery za małe. Czułem się jak zamknięty w szufladzie.”

Bill Murray (1950) aktor amerykański

o japońskich hotelach.
Źródło: wywiad, 2004 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=18304

O prawdzie , O pokoju , O górach

„Uciekłem. Kanister z benzyną: chluśnięcie na płótno namiotu, błysk zapałki. Dwie żagwie nie mogą wysupłać się z płomieni. Dziki wrzask bólu…
Granat: wyszarpnięcie zawleczki, celny rzut, eksplozja. Strzępy w powietrzu…
Karabin maszynowy: zgranie szczerbinki z muszlą pośrodku namiotu, naciśnięcie spustu, ta-ta-tata-tatata!…
Potop.
Lawina kamieni, deszcz głazów, skał.
Trzęsienie ziemi.
Erupcja wulkanu dokładnie pod namiotem.
Koniec świata. Tak: koniec świata byłby najlepszy.”

Aleksander Minkowski (1933–2016) polski prozaik, reportażysta, scenarzysta filmowy

Wyspa szatana

„Jest jednak pewna stara legenda. Raz na sto lat smog odpływa znad Los Angeles na całą noc i powietrze robi się czyste jak w przestrzeni międzygwiezdnej. W ten sposób bogowie mogą zobaczyć, czy Los Angeles jeszcze jest na swoim miejscu. Jeśli jest, to z powrotem zasnuwają niebo smogiem, żeby nie musieli patrzeć na miasto.”

Larry Niven (1938) amerykański pisarz

Źródło: Niestały Księżyc

O Bogu , O losie , O nocy

„Gertruda chwiała się przede mną. Balansowała na wysokich szpilkach. Zrobiła krok do przodu i poczułem nagle, że jakieś fragmenty jej ciała mnie dotykają. Nie byłem w stanie wykrzesać z siebie żadnej reakcji. Dzielił nas dystans nie do przekroczenia. Miałem wrażenie, jakby ta kobieta próbowała rozmawiać z kimś nieobecnym, z kimś, kogo już od dawna nie ma wśród żywych. Jej wzrok zdawał się przenikać przeze mnie jak przez powietrze. Nie potrafiłem nawiązać z nią kontaktu. Ale nie czułem z tego powodu wstydu; raczej zażenowanie i bezradność.”

Charles Bukowski książka Faktotum

Faktotum

O kobietach , O wrażeniach

„A potem zrobił krok w powietrze, tak spokojnie, jakby schodził z ganku. Clary krzyknęła głośno, kiedy runął w dół jak kamień… I wylądował lekko na stopach, tuż przed nią. Clary wytrzeszczyła oczy i rozdziawiła usta, kiedy wstał z lekkiego przysiadu i uśmiechnął się do niej szeroko.
– Gdybym powiedział, że właśnie do was wpadłem, pewnie uznałabyś to za oklepany żart.”

Cassandra Clare książka Miasto popiołów

Miasto popiołów

„Ludzie szczęśliwi stają się samowystarczalni, oddychają innym powietrzem i podlegają innym siłom grawitacji”

Tess Gerritsen (1953)

Źródło: Skalpel (ang. Apprentice), tłum. Zygmunt Halka

O ludziach , O sile

„Nie ma zbyt wiele czasu, by być szczęśliwym. Dni przemijają szybko. Życie jest krótkie. W księdze naszej przyszłości wpisujemy marzenia, a jakaś niewidzialna ręka nam je przekreśla. Nie mamy wtedy żadnego wyboru. Jeżeli nie jesteśmy szczęśliwi dziś, jak potrafimy być nimi jutro?
Wykorzystaj ten dzień dzisiejszy. Obiema rękoma obejmij go. Przyjmij ochoczo, co niesie ze sobą: światło, powietrze i życie, jego uśmiech, płacz, i cały cud tego dnia. Wyjdź mu naprzeciw.”

Phil Bosmans (1922–2012)

O życiu , O uśmiechu , O marzeniach , O świetle

„Gdy ją przyciskałem, słyszałem jak z płuc uchodzi powietrze.”

Issei Sagawa (1949) japoński morderca-kanibal

Źródło: Michał Filipczak, Issei Sagawa http://killer.radom.net/~sermord/New/zbrodnia.php-dzial=mordercy&dane=SagawaIssei.htm, zbrodnia.of.pl

„Oto dziewiąta rano w Jeleniej Górze, dziewiąty dzień stycznia 2012 r.
Trochę śniegu z deszczem, szarego światła w chybocącym powietrzu.
Wszystko to za oknem w obojętnym śnie bogów i demonów. A tuż
Przede mną, po zwykłej stronie ludzkiej niemocy: na biurku zapalniczka,
Kubek z ciepłą herbatą, popielniczka, mały notes, łyżeczka, telefon.”

Jan Kurowicki (1943–2017)

Źródło: Moment prozaiczny I

O Bogu , O snach , O herbacie

„Ominęliśmy tę osadę z daleka. Była ciemna noc. Szliśmy, trzymając swoje psy na smyczy. Z oddali niosło się tylko, w zimnym, nieprzeniknionym powietrzu, szczekanie ludzi.”

Marek Konecki (1949)

Księga kpin (satyry, ironie i nonsensy)

O ludziach , O psie , O nocy

„Gdy jesteś człowiekiem, przekonujesz się, że nienawiść do spraw ziemskich ma wielką moc. Tak wielką, że prawie dodaje skrzydeł. A one nigdy nie uniosą cię w powietrze.”

Anne Fortier (1971)

Julia

O nienawiści

„Im dalej wjeżdża się w miasto, tym bardziej widać gorzkie obrazy bezsensownego zniszczenia: obrabowane sklepiki z cygarami, w których wyposażenie leży zniszczone na podłodze. W innych sklepach obrabowane i zdemolowane regały z zawartością lub puste. Ulice pełne gapiącego się i namiętnie dyskutującego tłumu, częściowo ludzie starzy, jak i młodzi, są zachwyceni. Ale pomimo to, dławienie u wszystkich. (…) Był kwadrans przed dziesiątą, gdy dotarłem na plac Zamkowy, aby skręcić w Anger Strasse (dziś Łąkowa): tak zwana „Mauschelhalle”, znana i piękna budowla autorstwa von Opplera, była już tylko dymiącą ruiną. Górna kopuła już się zaczęła przechylać na jedną stronę i musiała być wysadzona w powietrze w południe między drugą a czwartą, w tym czasie wszyscy okoliczni mieszkańcy musieli opuścić swoje mieszkania (…).”

Walter Tausk (1890–1941) pisarz niemiecki, pamiętnikarz

O ludziach , O czasie , Obraz

„No przecież nikt nie obiecywał nam, że będzie łatwo.
Zamiast łóżka, czterech ścian, tylko powietrze i karton.
Przedstaw szczęście tym faktom

i tak ci nikt nie powie gdzie w szaleństwie tym wartość.”

O.S.T.R. (1980) raper polski

Album Tylko dla dorosłych
Źródło: Track 12

O szczęściu , O szaleństwie

„Zdumiewająca to rzecz, że tak wcześnie można wstać, gdy się noc spędza na świeżym powietrzu. Opatulony pledem leżysz na deskach łódki, walizę masz za poduszkę i wcale nie marzysz o tym, żeby „jeszcze parę minut”, jak to jest w twoim zwyczaju, kiedy wylegujesz się w puchach.”

Jerome K. Jerome (1859–1927) pisarz angielski

Trzech panów w łódce nie licząc psa

O nocy

„W moim ulubionym śnie jest ciemno. Ktoś za mną idzie. Nie wiem, czemu boję się. Wtedy nagle unoszę się daleko. Jak się czuję? Jakbym pływała w powietrzu. Wolna, lekka, nikt nie może mnie dogonić, nikt nie może mnie dotknąć. To cudowne uczucie. Jednak ten sen trochę mnie niepokoi. Co chce mi powiedzieć i co znaczy? Że czasami chce uciec od prawdziwego życia? Ale uciec przed czym? Przed sukcesem? Przed presją show businessu? Nie. Rozkoszuję się każdą sekundą mojej sławy. Jeśli mogłabym zacząć moje życie od nowa, nie zmieniłabym ani jednej rzeczy. Nawet gdy byłam mała dziewczynką, wiedziałam, że chcę być sławna. Pracowałam, żeby spełnić to marzenie, pracowałam ciężko – naprawdę ciężko. Brałam lekcje śpiewu, występowałam w szkolnych przedstawieniach. Robiłam wszystko, by być dobrą artystką, ponieważ ładna buzia nie czyni cię gwiazdą, czy to w muzyce czy w filmie.”

Aaliyah (1979–2001) amerykańska piosenkarka

wywiad udzielony niemieckiemu dziennikarzowi na miesiąc przed śmiercią Aaliyah.
Źródło: Dagmar Leischow Aaliyah: Ich hebe ab, ich fühle mich frei… http://www.zeit.de/2001/36/AALIYAH_Ich_hebe_ab_ich_fuehle_mich_frei w „Die Zeit”, 36/2001, wersja angielska http://www.rarevinyl.de/soul/aaliyah8.html.

O życiu , O śmierci , O emocjach , O snach

„Jestem w Palmie, między palmami, cedrami, kaktusami, pomarańczami, cytrynami (…) Niebo jak turkus, morze jak lazur, góry jak szmaragd, powietrze jak w niebie (…) Żyję trochę więcej (…) Jestem blisko tego co najpiękniejsze, lepszy jestem.”

Fryderyk Chopin (1810–1849) polski kompozytor i pianista XIX wieku

do Juliana Fontany, 15 listopada 1838, wrażenia z pobytu na Majorce.
Listy
Źródło: Mieczysław Tomaszewski, Fryderyk Chopin…, op. cit.

O wrażeniach , O morzu

„Byłem w paru miejscach i to nawet parę razy,
miłe panie, niezłe fazy, bez kominów krajobrazy,
nie to samo, powietrze jakieś zbyt lekkie rano,
a na ulicach pusto, jakby wszyscy mieli na noc.”

Miuosh (1986)

Prosto przed siebie
Źródło: utwór Reprezent

O nocy

„Tu nie ma wody tu jest tylko skała
Skała bez wody i piaszczysta droga
Droga wijąca się wśród gór nad nami
Między skałami głazami bez wody
Gdyby tu była woda stanąłbym i pił
Lecz pośród skał nie można myśleć ani stać
Suchy jest pot a stopy grzęzną w piachu
Gdyby tu woda spływała ze skał
Martwa jest paszcza gór spróchniałe zęby pluć nie mogą
Tutaj nie można usiąść leżeć ani stać
I ciszy nawet nie ma w górach
Tylko bezpłodny suchy grzmot bez deszczu
I samotności nawet nie ma w górach
Tylko posępne czerwone twarze - drwią i szydzą
W drzwiach lepianek z popękanej gliny
Gdyby tu była woda
A nie skała
Gdyby tu była skała
Ale i woda
I woda
Źródło
Sadzawka wśród skał
Gdyby tu był chociażby wody dźwięk
A nie cykada
I śpiew suchych traw
Ale na skale wody dźwięk
Gdzie drozd-pustelnik śpiewa pośród sosen
Krop kap krop kap kap kap kap
Ale tu nie ma wody

Kim jest ten trzeci, który zawsze idzie obok ciebie?
Gdy liczę nas, jesteśmy tylko ty i ja
Lecz gdy spoglądam przed siebie w biel drogi
Zawsze ktoś jeszcze idzie obok ciebie,
Stąpa spowity płaszczem brunatnym, w kapturze
Nie wiem czy jest to kobieta czy mąż
- Kim jest ten, który idzie po twej drugiej stronie?

Co to za dźwięki wysoko w powietrzu
Pomruk matczynych lamentów
Co to za hordy w kapturach, jak roje
Na bezkresnych równinach, utykają na spękanej ziemi
Otoczonej jedynie płaskim horyzontem
Co to za miasto nad łańcuchem gór
Pęka i zrasta się i rozpryskuje - w fioletowym wietrze
Walące się wieże
Jeruzalem Ateny Aleksandria
Wiedeń Londyn
Nierzeczywiste”

Thomas Stearns Eliot (1888–1965) poeta, dramaturg i eseista angielski

The Wasteland, Prufrock and Other Poems

O myślach , O myśleniu , O samotności , O kobietach

„Ej Maryśka! Noc się kończy! - i porwał kobietę do tańca. Zderzyli się ciężko, bezwdzięcznie i cieleśnie, by z brzękiem wywalcowac zza stołu pod drzwi, a potem wzdłuż sciany i na powrót, jak ciężarny, dziecinny bąk. Spadła szklanka, brzękneła, ale chrzęst deptanego szkła przepadł w śmiechu Maryśki. Zamiotła czerwonymi włosami powietrze i ogień smagnął nagie ramiona Gacka. Upał jak czarny miód wlewał się oknem i ciała tancerzy wirowały wolno, splecione, związane tą pewnością która zjawia się od pierwszego dotyku i wszystko, co ma się stać, własciwie już się stało. Ciężki od krwi wir wciągał wszystko wokół. Ściany w rzucik, półnagą Sandy z gazety, żółtą kulę żyrandola, stół i satelity popielniczek i naczyń, wersalkę i ciemną Czestochowską za szkłem, podłogę, dreszcz przenikał dom aż po miekką skórę nieba, w którym gwiazdozbiory ocierały się o siebie nazwajem, sunąc ku ciemniejszej niż noc rozpadlinie zachodu i tylko Gacek pozostawał nieruchomy.
Muzyka urwała się raptem, lecz oni kołysali się dalej, jakby dzwięki nie były im potrzebne. Krzesło upadło na podłogę. Edek posłał je kopniakiem w kąt i próbował coś zrobić z kasetą, chociaż nie chciał ani na chwilę wypuścić tancerki z rąk.
- Pić! - zawołała Maryśka, ale butelka była już pusta.
- Co Gacek? Po wódkę też strach? - zaśmiał się Edek.”

Andrzej Stasiuk (1960) pisarz polski

Tales of Galicia

O nocy , O piciu , O śmiechu , O kobietach

„Tam między gałązkami coś tkwiło — coś sterczało odrębnego i obcego, choć niewyraźnego… i temu przyglądał się też mój kompan.
— Wróbel.
— Acha.
Był to wróbel. Wróbel wisiał na drucie. Powieszony. Z przechylonym łebkiem i rozwartym dzióbkiem. Wisiał na kawałku cienkiego drutu, zahaczonego o gałąź.
Szczególne. Powieszony ptak. Powieszony wróbel. Ta ekscentryczność krzyczała tutaj wielkim głosem i wskazywała na rękę ludzką, która wdarła się w gąszcz — ale kto? Kto powiesił, po co, jaki mógł być powód?… myślałem w gmatwaninie, w tym rozrośnięciu obfitującym w milion kombinacji, a trzęsąca jazda koleją, noc hucząca pociągiem, niewyspanie, powietrze, słońce, marsz tutaj z tym Fuksem i Jasia, matka, chryja z listem, moje „zamrażanie” starego, Roman, zresztą i kłopoty Fuksa z szefem w biurze (o których opowiadał), koleiny, grudy, obcasy, nogawki, kamyczki, liście, wszystko w ogóle przypadło naraz do tego wróbla, jak tłum na kolanach, a on zakrólował, ekscentryk… i królował w
tym zakątku.
— Kto by go mógł powiesić?
— Jakiś dzieciak.
— Nie. Za wysoko.
— Chodźmy.
Ale nie ruszał się. Wróbel wisiał. Ziemia była goła, ale miejscami nachodziła ją trawa krótka, rzadka, walało się tu sporo rzeczy, kawałek zgiętej blachy, patyk, drugi patyk,
tektura podarta, patyczek, był też żuk, mrówka, druga mrówka, robak nieznany, szczapa i tak dalej i dalej, aż ku zaroślom u korzeni krzaków — on przyglądał się temu, podobnie jak ja.
— Chodźmy. Ale jeszcze stał, patrzył, wróbel wisiał, ja stałem, patrzyłem. —
Chodźmy. — Chodźmy. Nie ruszaliśmy się jednak, może dlatego, że już za długo tu
staliśmy i upłynął moment stosowny do odejścia… a teraz to stawało się już cięższe, bardziej nieporęczne… my z tym wróblem, powieszonym w krzakach… i zamajaczyło mi się coś w rodzaju naruszenia proporcji, czy nietaktu, niestosowności z naszej strony…
byłem śpiący.
— No, w drogę! — powiedziałem i odeszliśmy… pozostawiając w krzakach wróbla, samego.”

Witold Gombrowicz książka Kosmos

Cosmos

O nocy , O matce , O myślach , O odejściu

„Skoro nie mam nadziei, bym jeszcze powrócił
Skoro nie mam nadziei
Skoro nie mam nadziei, bym wrócił
Do pożądania zalet innych ludzi
Nie usiłuję walczyć o te sprawy
(Po cóż ma stary orzeł rozpościerać skrzydła?)
Po cóż bym opłakiwał
Miniona chwałę zwykłego królestwa?

Skoro nie mam nadziei, abym jeszcze zaznał
Niepewnej chwały określonej chwili
Skoro nie sądzę
Skoro wiem, że nie zaznam
Prawdziwej mocy, która przemija
Skoro nie mogę pić
Skąd piją kwiaty drzew i źródła rzek, bo nic tam już nie ma

Skoro wiem, że czas jest zawsze czasem,
A miejsce zawsze i jedynie miejscem,
A co się dzieje, to się dzieje tylko jeden raz
I tylko w jednym miejscu,
Cieszę się, że jest tak jak jest
Wyrzekam się uwielbianej twarzy
I wyrzekam się głosu
Skoro nie mogę mieć nadziei, bym jeszcze powrócił
Raduję się, że mam coś stworzyć
Co sprawiałoby radość

I modlę się do Boga o litość nad nami
I modlę się, bym mógł zapomnieć
O sprawach, które ważę w sobie zbyt przytomnie,
Zbytnio roztrząsam
Skoro nie mam nadziei, bym jeszcze powrócił
Niech mówią za mnie te słowa
Bo co się stało, już się nie stanie
Niech sąd nad nami nie będzie zbyt srogi

Skoro już skrzydła nie niosą mnie w przestrzeń,
Tylko z wysiłkiem biją powietrze
Teraz już próżne, doszczętnie jałowe,
Próżniejsze i bardziej jałowe niż wola,
Ucz nas jak troszczyć się i jak nie troszczyć
Ucz nas cichości.

Módl się z nami grzesznymi teraz i w godzinę śmierci naszej
Módl się za nami teraz i w godzinę śmierci naszej.”

Thomas Stearns Eliot (1888–1965) poeta, dramaturg i eseista angielski

O piciu , O wysiłku , O śmierci , O Bogu

„I wreszcie wyruszam na morze zawsze jako majtek z uwagi na zbawienny dla zdrowia ruch i czyste powietrze na pokładzie forkasztelu. A ponieważ na tym świecie wiatry wiejące od przodu znacznie przeważają nad wiatrami od rufy (to znaczy, o ile się nigdy nie pogwałci zasady pitagorejskiej), zatem w większości wypadków płuca komodora stojącego na mostku kapitańskim otrzymują powietrze z drugiej ręki - od majtków na forkasztelu. Jemu się zdaje, że pierwszy nim oddycha; tak jednakże nie jest.”

Herman Melville książka Moby Dick

Ismael, Moby-Dick or, The Whale
Źródło: Moby Dick

O morzu

„Jestem pewny, że w Albert Hall, w czasie mowy lorda Salisbury'ego, nie było dziewięcioletniego Adolfa Hitlera. Nie musiał tam być. Wszystko to wiedział. Powietrze, którym on i ludzie żyjący w latach jego dzieciństwa na Zachodzie oddychali, było nasycone przeświadczeniem, że imperializm jest biologicznie koniecznym procesem który zgodnie z prawami natury prowadzi do nieuniknionej zagłady ras niższych. To przekonanie kosztowało miliony istnień ludzkich, zanim Hitler wniósł w ten proces swój bardzo osobisty wkład.”

Sven Lindqvist (1932–2019) szwedzki dziennikarz

"Exterminate All the Brutes": One Man's Odyssey into the Heart of Darkness and the Origins of European Genocide

O naturze , O ludziach , O dzieciństwie , O czasie

„Żyć nawet tak, z dnia
na dzień i z tygodnia na tydzień, wciąż w teraźniejszości i bez żadnych widoków na
przyszłość, nakazywał im instynkt równie niemożliwy do przezwyciężenia jak ten, który
wprawia w ruch płuca, dopóki w powietrzu jest choć odrobina tlenu.”

George Orwell książka Rok 1984

1984

O przyszłości

„Ludzie, którzy piszą historię, zbyt dużo uwagi poświęcają tzw. głośnym momentom, a za mało badają okresy ciszy. Jest to brak intuicji tak niezawodnej u każdej matki, kiedy usłyszy, że w pokoju jej dziecka raptem zrobiło się cicho. Matka wie, że ta cisza oznacza coś niedobrego. Że jest to cisza, za którą coś się kryje. Biegnie interweniować, ponieważ czuje, że zło wisi w powietrzu. Tę samą funkcję spełnia cisza w historii i w polityce. Cisza jest sygnałem nieszczęścia i często – przestępstwa. Jest takim samym narzędziem politycznym jak szczęk oręża czy przemówienie na wiecu. Cisza jest potrzebna tyranom i okupantom, którzy dbają, aby ich dziełu towarzyszyło milczenie.”

Ryszard Kapuściński książka Chrystus z karabinem na ramieniu

Chrystus z karabinem na ramieniu

O ludziach , O dzieciach , O złu , O matce

„Ręce w górę! W górę! (…) Coście za jedni? Ty mów! – odezwał się najwyższy z uzbrojonych podchodząc do prodziekana Aniłłowicza.
(…)
– Jedziemy do Wrocławia… jesteśmy uczonymi, uniwersytet… Polska… – dobiegały Wielenieckiego pojedyncze słowa. (…) Wszyscy stali nieruchomo. Pod dużą wierzbą przy rowie dwóch leśnych obszukiwało szofera.
– No… – rzekł dowódca, widać nie bardzo wiedząc, co robić z tym fantem – no…
Nagle wzrok jego padł na milicjanta, który coraz bardziej bladł od upływu krwi.
– Żbik, co z tym szczeniakiem?
– Melduję posłusznie, komunista, panie kapitanie. Znalazłem! – triumfująco, choć spokojnie wypalił Żbik, ów brodacz w spadochroniarskim hełmie, który postrzelił milicjanta. Podniósł w górę zakrwawioną książeczkę. Do tej pory podtrzymywał chłopca, jakby tego nie czując. Teraz puścił go. Tamten ukląkł od razu i zastygł niezdarnie na czworakach. Ze spęczniałej bluzy mundurowej kapała krew.
Żbik potrząsnął w powietrzu książeczką. Żaden z profesorów nie spojrzał w tę stronę; była cisza. Dowódca założył kciuki za pas. Marszcząc czoło wciągnął ze świstem powietrze.
– A wy co, polscy profesorowie? – ryknął nagle głosem wysilonym do zdarcia. – Co robicie?! Rozkazów bolszewików słuchacie?! Chleb moskiewski zapachniał?! Żydokomunę zaprowadzić?! Co?! Co?! Co?! – krzyczał coraz przenikliwiej, jakby upajając się własnym głosem. (…) – Bolszewika wam dali, żeby bronił?! A przed kim?! Przed kim, ja się was pytam, panowie moi?! Przed nami, przed armią polską, przed siłami zbrojnymi niepodległej rzeczypospolitej…
Urwał, krótką chwilę wytrzymał w strasznej ciszy i rzucił:
– Komuniści, wystąp! (…) Są peperowcy? Żydzi? No?!
Grupa profesorów zwarła się jeszcze bardziej, tak że Wieleniecki został zupełnie sam na jej narożu. Chwila, a wystąpiłby przed szereg. Czuł, jak pali mu pierś legitymacja partyjna i jak powoli łomocą pulsy w głowie. Dwaj leśni przeciągali przez rów milicjanta, który leciał im z rąk. Po raz ostatni zobaczył Wieleniecki twarz chłopca.
(…)
Profesorowie kupą rzucili się do autobusu. (…) Starter stęknął, szyby zadrżały i autobus ruszył od razu z drugiego biegu. Gdy mijali zakręt, od łąki rozległ się jeden głośny strzał.”

Stanisław Lem (1921–2006) polski pisarz, futurysta

Powrót

O górach , O miłości , O sile , O ciszy

„O czwartej nad ranem noc powoli unosi czarny tyłek, jakby obżarta wstawała od stołu i szła spać. Powietrze jest jak zimny atrament, spływa asfaltowymi drogami, rozlewa się i krzepnie w czarne jeziora.”

Andrzej Stasiuk (1960) pisarz polski

Dukla

O nocy

„Od pewnego czasu opinia publiczna w Polsce przywiązuje duże znaczenie do ochrony środowiska naturalnego, ceniąc sobie nie skażoną wodę i czyste powietrze, natomiast mniej uchwytny czynnik wpływający na jakość życia, jakim jest krajobraz najbliższej okolicy, nie budzi na razie równie żywego zainteresowania.”

Stanisław Moskal (1935–2019) polski naukowiec i pisarz

o krajobrazie.
Inne publikacje
Źródło: „Krakowskie Studia Małopolskie” https://czasopisma.marszalek.com.pl/images/pliki/ksm/04/ksm200010.pdf, nr 4/2000, s. 135.

O wodzie , O czasie

„Tym, czym dla Francji nie była linia Maginota, tym dla Anglii stał się wynalazek radiolokacji, który umożliwił odparcie niemieckiej floty powietrznej. Witano tu nas wtedy, w chwilach śmiertelnego niebezpieczeństwa, z otwartymi ramionami. Szkoci, wśród których stacjonowało wojsko polskie, twierdzili, że milszych ludzi w ogóle nie ma na świecie. Przyjeżdżającego prezydenta Rzeczypospolitej witał król, Jerzy VI. Jakiż wtedy był nastrój!… Jakże z góry spojrzałby, zachwycony braterstwem broni z Anglikami, polski marynarz, lotnik, żołnierz na tego, który by mu mówił, że… jednak układy polityczne z Anglią… Jakie tam układy! Kto by tam chciał je czytać! Wspólnota walk w powietrzu, nad falami i pod falami mórz, wydawała się być silniejsza ponad wszystkie układy. Oby tylko Niemców zwyciężyć! Nikt o tym nie myślał, że przeminą kiedyś grzmoty najsilniejszych nawet armat, a z nimi razem odlecą uczucia wdzięczności…”

Stanisław Mackiewicz (1896–1966) premier Rządu Rzeczypospolitej Polskiej na Wychodźstwie

Lata nadziei

O myślach , O nastroju , O myśleniu , O ludziach

„Zdaje mi się, że ostatni już raz piszę. Na mieście obława. Nie wolno mi wychodzić, i szaleję w domu. Chciałam iść rano do Jumka, żeby go uprzedzić o mającej nastąpić akcji. Miejmy nadzieję, że go nie złapali. Od kilku dni wisi coś w powietrzu.”

Rutka Laskier (1929–1943) polska Żydówka, autorka pamiętnika z życia getta

początkowy fragment wpisu do pamiętnika z dnia 20 lutego 1943.
Źródło: Taken 06 June 2007, The diary of Rutka Laskier, a 14-year-old Jewish girl from Poland http://www.gettyimages.co.uk/detail/news-photo/taken-06-june-2007-the-diary-of-rutka-laskier-a-14-year-old-news-photo/74415512#taken-06-june-2007-the-diary-of-rutka-laskier-a-14yearold-jewish-girl-picture-id74415512, gettyimages.co.uk, 6 czerwca 2007.

O domu

„Wszystkich intelektualistów winno się ulokować w kopalni i wysadzić w powietrze.”

Heinrich Müller (1900–1945) funkcjonariusz hitlerowskich służb specjalnych

Źródło: Walter Schellenberg, Wspomnienia, tłum. Tadeusz Rybowski, Krajowa Agencja Wydawnicza, Wrocław 1987, s. 33.

„Jak to się dzieje, że się znajduje akurat potrzebne słowa? Próbowałam na przykład przez wiele dni ułożyć wiersz do pewnego mężczyzny. Wiem, że właściwe słowa wiszą poniekąd w powietrzu, ale jak to zrobić, żeby je uchwycić? – Czy nie polega to na tym, że braknie ci właściwie prawdziwego uczucia? – spytał poeta.”

Halldór Kiljan Laxness (1902–1998) pisarz islandzki, noblista

Jeżeli się naprawdę głęboko czuje, to słowa same się znajdą.
Światłość świata

O emocjach

„Wiersz zbudowany jest ze słów – pierwiastków, pochodzących od ludzi z przeszłości. Alfabetu znanego nam wszystkim dzięki nim. Wiersz może nieść kosmiczne myśli, może uderzyć, można zanurzyć się w nim, może pobudzić do własnych przeżyć. Myśli zapisane wierszem rzucone są w powietrze, jak zarodniki. Nośnikiem poezji jest, był, i pewnie będzie jednak papier, oraz ludzie, ich oczy – wrażliwe duchy. Pisząc swoje wiersze nigdy nie sądziłam, że odkryją je właśnie państwa oczy, albo wcześniej, kiedy na samym początku odkrył je pan Dawid Jung.”

Dawid Jung (1980) polski poeta i krytyk literacki

Autorka: Urszula Zajączkowska
Źródło: Mowa poetki po wręczeniu Nagrody Kościelskich 2017 http://www.popcentrala.com/aktualnosc/9-uncategorised/2171-wazne-slowa-urszuli-zajaczkowskiej-po-odebraniu-nagrody-koscielskich, „Popcentrala. Magazyn Kulturalny”, 29 października 2017.

O przeszłości , O ludziach , O myślach , O myśleniu

„Piękno świata dostrzegamy w pojedynczych elementach, na przykład w gwiazdach na niebie, ptakach w powietrzu, rybach w wodzie i ludziach na ziemi.”

Wilhelm z Conches (1080–1154)

Źródło: De philosophia mundi; cyt. za: Umberto Eco, Historia piękna, przeł. Agnieszka Kuciak

Cytaty o pięknie , O ptakach , O rybach

„Żyjemy na dnie morza powietrza, które – jak wynika z doświadczenia – ma ciężar i to taki, że najgęstsze powietrze przy powierzchni ziemi waży około jednej czterechsetnej ciężaru wody.”

Evangelista Torricelli (1608–1647) włoski fizyk i matematyk

Noi viviamo sommersi nel fondo di un pelago d’aria elementare, la quale per esperienze indubitate si sa che pesa, e tanto, che questa grossissima vicina alla superficie terrena, pesa circa la quattrocentesima parte del peso dell’acqua. (wł.)
list do Michelangelo Ricciego, 11 czerwca 1644.
Źródło: Andrea Frova, Se l’uomo avesse le ali