Cytaty na temat nienawidzić

„Nienawidziłem moich przyjaciół z wzajemnością. Byli idiotami.”

„Niech żaden człowiek nie sprowadzi cię do tego poziomu, byś go nienawidził.”

„Nienawidzę wojny tak, jak nienawidzić może tylko żołnierz, który ją przeżył i widział całe jej okrucieństwo i głupotę.”

„Kobieta zaczyna nienawidzić coraz bardziej w miarę jak jej urok zanika.”

„Nie kochasz mnie (…). Nie masz pojęcia, czym naprawdę jest miłość. Dopóki nie pokochasz własnego życia, nie zdołasz pokochać nikogo, ani niczego. Miłość bierze się z szacunku do własnego życia. Jeśli kochasz siebie, własne życie, to pokochasz też kogoś, kto uczyni to życie jeszcze cenniejszym, podzieli je z tobą i sprawi, że stanie się przyjemniejsze. Jeśli zaś nienawidzisz siebie i wierzysz, że twoje życie jest złe, to możesz jedynie nienawidzić, doświadczyć jedynie pozoru miłości, tęsknić za czymś dobrym, ale nie masz innej podstawy dla owego uczucia, jak tylko nienawiść. Plamisz samo pojęcie miłości, (…), swoim występnym pragnieniem tego uczucia. Potrzebujesz mnie tylko po to, by usprawiedliwić swoją nienawiść. Chcesz towarzyszki w nienawiści do siebie. Żeby prawdziwie kogoś pokochać, (…), musisz się upajać istnieniem tej osoby, bo za jej sprawą życie staje się jeszcze cudowniejsze. Skoro uważasz, że życie to zepsucie, to nigdy nie zaznasz takiego związku, nigdy się nie dowiesz, czym naprawdę jest miłość.”

„Kiedyś antysemitą był ten, kto nienawidził Żydów. Dzisiaj antysemitą jest ten, kogo nienawidzą Żydzi.”

„Kto chce kochać ludzi, musi mocno nienawidzić to, co ich zniewala.”

„Ponieważ większość ludzi łączy pożądanie seksualne z pojęciem miłości, łatwo dochodzą do błędnego mniemania, że się kochają, kiedy pożądają się fizycznie. Jeżeli to nie miłość pobudza prag­nienie fizycznego zespolenia, jeżeli miłość fizyczna nie jest równocześnie miłością braterską, nigdy nie prowadzi do związku, który by nie miał charakteru orgiastycznego i nie był przemijający.
Pociąg seksualny two­rzy na krótko złudzenie związku, a jednak bez miłości „związek” ten pozostawia obcych równie daleko od siebie, jak byli przedtem – zdarza się niekiedy, że zaczynają się siebie wstydzić lub nawet nienawidzić; kiedy znikają złudzenia, dwoje ludzi zaczyna odczuwać wobec siebie chłód i obcość jeszcze wyraźniej niż uprzednio. Czułość nie jest bynaj­mniej, jak to utrzymywał Freud, sublimacją instynktu seksualnego; jest bezpośrednim wynikiem braterskiej miłości i istnieje zarówno w fizycz­nej, jak i w niefizycznej formie miłości.”

„Jan Verney ożenił się z Elżbietą w roku 1938, ale dopiero w zimie 1945 zaczął nienawidzić jej zdecydowanie i żywiołowo.”

„Nienawidziłem każdej minuty treningu. Ale powiedziałem sobie: „Cierp teraz a potem będziesz żył jak mistrz.”

„Potężna jest miłość matki; gdyś uczynił coś złego, nie potrafi cię nienawidzić, bo jesteś owocem jej łona.”

„Czy można kochać po to, aby potem nienawidzić?”

„Zwycięstwa w biegach zawdzięczałem po prostu długim nogom i zawsze bezgranicznemu w trakcie biegu lękowi przed porażką. Nigdy nie odczuwałem ochoty uprawiania jakiegokolwiek sportu, ba, zawsze go nienawidziłem i jeszcze dzisiaj nienawidzę. We wszystkich epokach wszystkie rządy zawsze przypisywały sportowi największe znaczenie, i słusznie, bawi on bowiem, ogłupia i odurza masy, a dyktatury wiedzą najlepiej, dlaczego zawsze i w każdym wypadku opowiadają się za sportem. Kto jest za sportem, ma masy po swojej stronie, kto jest za kulturą, ma je przeciw sobie, mawiał mój dziadek, dlatego zawsze wszystkie rządy są za sportem i przeciw kulturze.”

„Można się różnić, można się spierać. Ale nie wolno się nienawidzić.”

„Więc albo zaczniemy się nienawidzić, zwalczać, tępić, postrzegać innego jako wroga naszej kultury czy religii, albo zaczniemy szukać zrozumienia i wzajemnego poznania. Przecież 99 procent konfliktów na świecie bierze się ze wzajemnej nieznajomości!”

„Czasem nienawidzę się za swoje niedociągnięcia. Ale łatwiej jest mi bardziej nienawidzić innych.”

„Jasno sobie powiedzmy, że wszyscy ludzie pragną swobody i nienawidzą niewolnictwa, powtórzmy ten truizm jeszcze raz, wbijmy sobie w głowę, że będą pierwszego pragnęli, że będą drugiego nienawidzili, że nie zmieni się to nigdy, bo nie może (…).”

„Dlaczego tego nie zrobiłaś? – krzyknęło cicho, gdy została sama. – Przecież pragniesz go do bólu! Nie miałaś nic przeciwko jego towarzystwu, uwodził cie zupełnie otwarcie, a ty pozwalałaś, więcej, prowokowałaś go! Dlaczego więc, gdy mogłaś się w końcu pozbyć tego… tego tam dziewictwa… Dlaczego nie?! Ukryła twarz w dłoniach i zapłakała gorzko. Oczywiście wiedziała 'dlaczego nie.' Może raczej 'dlaczego nie z nim'. I tym bardziej siebie nienawidziła! – Nic by ci nie ubyło, kretynko! Kto dziś przywiązuje wagę do czegoś takiego?! Byłabyś wreszcie wolna! Mogłabyś TO robić, ilekroć przyszłaby ci ochota! Ale ty nieeee… Ty czekasz na swojego księcia z bajki, który – tak się głupio złożyło – jest tym złym, a nie tym dobrym! Jakaś ty głupia Gabrielo… I nie mądrzejesz wraz z wiekiem… nie mądrzejesz…”

„Łatwo nienawidzić kogoś, kto zna nasze sekrety, zwłaszcza gdy nie znamy – i nigdy nie poznamy – jego tajemnic.”

„Chciałem wiedzieć o Tobie wszystko. Jako syn byłem nawet gotów okazać się łaskawszy niż prawo. Ale im więcej się o Tobie dowiadywałem, im więcej czytałem, im bardziej zarazem uświadamiałem sobie dzisiejsze kołtuństwo w Niemczech, tym żywiej stawałeś mi przed oczami i tym mocniej cię nienawidziłem.”

„Nie trzeba mniemać, iż kłamstwo nie jest grzechem, skoro posługuje na korzyść cudzą. (…) Czy kłamstwo może kiedykolwiek nie być złem? Czy może kiedykolwiek być dobrem? (…) Powinniśmy nienawidzić powszechnie wszelkiego rodzaju kłamstwa, ponieważ nie ma żadnego, które przeciwnym nie byłoby prawdzie. Podobnie jak nie masz zgody pomiędzy światłem a ciemnością, między religią a bezbożnością, zdrowiem a chorobą, życiem a śmiercią: tak też nie ma żadnej godziwej umowy między kłamstwem a prawdą. O ile ta jest dla nas drogą, o tyle kłamstwem brzydzić się powinniśmy. Ale oto jest człowiek niewinny, któremu trzeba ocalić życie, oświadczając wbrew prawdzie, że nie wiemy gdzie się ukrył. Czy powiedzielibyście to samo w obecności najwyższego Sędziego, który by wam zadał to pytanie? Czyliż nie jest większą odwagą i cnotą odpowiedzieć: „Nie będę ani donosicielem, ani kłamcą”. Biskup Thagaste, imieniem Firmus wezwany imieniem cesarza, o wydanie człowieka, który się ukrywał u niego, odpowiedział śmiało, że nie chce ani kłamać, ani wydać nieszczęśliwego, woląc raczej wycierpieć najsroższe męki, niżeli uczynić to, czego wymagają po nim, lub powiedzieć fałsz.(…) Gdy nas przymuszają do kłamania z powodu zbawienia wiekuistego jakiej osoby, na przykład gdy idzie o udzielenie jej sakramentu chrztu świętego, do kogoż wtedy mam się uciec, jeżeli nie do ciebie; o prawdo święta? Ale czy prawda może pozwolić dopuścić się kłamstwa? (…) Nie uważane są za kłamstwa, pewne żarty, w których jawnie okazuje się ze sposobu, w jakim je wyrażamy, że nie mamy zamiaru oszukiwać, nawet mówiąc nieprawdę.”

„Potrafimy kochać lub nienawidzić bez wysiłku. Nie umiemy tylko, mimo wysiłku, ani z miłości, ani z nienawiści zrezygnować.”

„Słowianofile w niszczeniu powstania polskiego i Polski widzieli misję Rosji. Polska w ich oczach była zdrajczynią Słowiańszczyzny, awangardą Europy, cywilizacji łacińskiej, katolicyzmu, wszelkiej w ogóle „zachodowości”, której tak nienawidzili.”

„Byłem typem faceta, którego uwielbiali nienawidzić rodzice: „Zamknijcie swoje córki! Schowajcie swoje psy! Ozzy Osbourne przyjeżdża do miasta.””

„Szeryf John Brown zawsze mnie nienawidził,
Za co?… nie wiem
Za każdym razem gdy sieję ziarno
Mówi zabić to zanim urośnie
Mówi zabić ich zanim urosną”

„To jest obyczaj białogłów: albo nader miłować, albo nader nienawidzić.”

„Tak, kazała mi powtarzać 10 tysięcy razy skoki i wrzeszczała podczas porannego ważenia, ale nauczyła diety, a na lodzie trzeba wyglądać kobieco. Czasem jej nienawidziłam, ale często zastępowała mi matkę, szyła sukienki. Nie faszerowała dziwnymi pigułkami, jakie dostawały inne gwiazdy sportu NRD. Jej życie, apartament, pensja, dostęp do luksusów też zależały od medali, jakie przywoziłam z imprez. Byłyśmy na siebie skazane.”

„Świat zza krat nie taki kolorowy.
By nienawidzić psów znów miałem powód nowy.”

„A tak serio, to nie ma znaczenia czy jesteś papieżem, czy Barackiem Obamą, czy też Bono albo Björk – niektórzy ludzie będą cię uwielbiać, a niektórzy nienawidzić. Możesz być kolesiem wałęsającym się po ulicach albo najsławniejszą osobą na świecie, to bez znaczenia. Niezgoda i opozycja są, niestety, częścią człowieczeństwa. Nie znam jeszcze artysty, który by nie zaznał jakiejś formy krytyki.”

„Najstraszniejsze jest nienawidzić siebie, wstydzić się siebie, a jednak nie móc od siebie uciec, wciąż do siebie wracać i dlatego siebie przeklinać.”

„Niektórzy ludzie po prostu muszą kogoś nienawidzić, więc lepiej skierować tę wrogość przeciw pentadrianom niż przeciw tkaczom.”

„Zapewne, moich upiorów nikt nie nienawidził, nikt im nie zazdrościł, nikt się im nie naprzykrzał. Ale też nikt nie kochał ich miłością, jaka jedynie się liczy.”

„Nienawidził własnego kraju za to, że niegdyś Polska była o krok od wielkości, a wybrała podłość.”

„Pisz mówię sobie, spróbuj nienawidzić
tego kto łagodnie prowadzi w nicość
mężczyzn i kobiety którzy razem z tobą i ze sobą idą
i myślą że nie wiedzą. Pomiędzy imionami wrogów
napisz również swoje. Burza
cudownie zniknęła. Przyroda
jest zbyt słaba by naśladować bitwy. Poezja
nic nie zmienia. Nic nie jest pewne, ale pisz.”

„Dobrze jest nienawidzić samego siebie, ale tylko od czasu do czasu.”

„A więc jesteś samotna i nienawidzisz tego miejsca? – Liz kiwa głową. – Mam dla ciebie radę: przestań być samotna i nienawidzić tego miejsca. W moim przypadku to zawsze działa – mówi pies. – O, i jeszcze jedno: bądź wesoła! Łatwiej jest być wesołym niż smutnym. Bycie smutnym kosztuje sporo wysiłku. To okropnie wyczerpujące.”

„Jest w naturze ludzkiej nienawidzić tych, których się skrzywdziło.”

„Przez jakiś czas występowaliśmy wtedy w drobnomieszczańskich, brzydkich hotelach. Niekiedy publiczność składała się z dwóch pijaków i jednego typa, który właściwie chciał zobaczyć striptiz. Nienawidziłam tego. Mieszkaliśmy w obskurnych pokojach hotelowych, w których tapeta łuszczyła się ze ścian. Musiałam gotować na maszynce elektrycznej, a gwizdy pociągów budziły nas co 10 minut.”

„Małe nienawiści podnoszą małe głowy wężów grzechotników. Nienawidzić trzeba niewielu, gdyż to bardzo nuży. Wieloma trzeba pogardzać, przebaczać często i nie zapominać nigdy.”

„Trzeba kochać, trzeba nienawidzić, trzeba walczyć, trzeba umieć silnie przeżywać. To może uczynić życie gorzkim, ale bez tego życie nic nie jest warte.”

„Co do miłości, spartaczyliśmy tę sprawę do cna,
odkąd zrobiliśmy z niej ideał.
Gdy przysięgam kobiecie, określonej kobiecie, dozgonną miłość,
w tym samym momencie zaczynam jej nienawidzić.”

„Wszyscy bez wyjątku kradli i podejrzewali też o to innych, przekupywali się wzajemnie, po czym słali na siebie donosy do burmistrza, kochali pieniądze i nienawidzili pracy, ale o dziwo, że niezależnie od okoliczności zawsze wyrażali się nadzwyczaj wykwintnie, byli szarmanccy i otaczali opieką sztuki.”

„Nienawidziłem pierdolonej szkoły. Nawet nie zadawałem sobie trudu, żeby przejść do następnej klasy.”

„Za jawny rozłam można nienawidzić, za ukryty – trudno nie pogardzać.”

„Moim ideałem jest taki ustrój społeczny, w którym by wolno było z czystym sumieniem kochać wszystkich. Dążąc do niego i w imię jego, może potrafię kiedy nienawidzić.”

„Gdy pan pojmie, że jego sługa jest mądrzejszy, zaczyna go nienawidzić.”

„Nie podobał mi się jego [Diagilewa] zbyt pewny siebie ton, ale poszedłem do niego szukać swego szczęścia (…). Natychmiast pozwoliłem mu na stosunek ze sobą… Nienawidziłem go, ale udawałem, że go lubię, gdyż wiedziałem, że w przeciwnym razie matka moja umrze z głodu.”

„Kto wierzy w wolność woli, ten nigdy nie kochał i nigdy nie nienawidził.”

„Zajebiście? To słowo jest obrzydliwe i pochodzi od paskudnego czasownika na „jot”. Dostaję gęsiej skórki! I to już nawet nie o to chodzi, że mamy przyzwolenie społeczne na jego używanie i wszyscy wymawiają je z uśmiechem, jakby nie wiedzieli, od jakiego wyrazu pochodzi! To słowo jest tak obrzydliwe fonetycznie, że nawet gdyby znaczyło aksamitny, to bym go nienawidził!”

„Nienawidziłam swojej bezradności. Nienawidziłam pragnienia, aby mój ból ukoił mężczyzna, który go zadał.”

„Jak dr House kocham nienawidzić życie.”

„To mnie tak naprawdę zmieniło. Stałam się brutalna, bo wiedziałam, co to znaczy nienawidzić.”

„Nie powinniśmy kochać ludzi na tyle, aby dla nich kochać ich występki, a nie powinniśmy nienawidzić występków na tyle, aby dla nich nienawidzić ludzi.”

„Trzeba pilnie nauczyć dzieci, aby nienawidziły zła dla jego własnej ohydy, i pokazać im naturalną jego szpetotę, iżby go unikały nie tylko w uczynku, ale zwłaszcza w sercu…”

„Zdobycie każdej wiadomości jest zawsze pożyteczne dla umysłu, gdyż będzie on mógł wygnać z siebie rzeczy nieużyteczne a zachować dobre. Bo nie można żadnej rzeczy kochać ni nienawidzić, jeśli się jej wprzód nie poznało.”

„Myślałem, że problemy gejów zostały rozwiązane. Ale wydarzenia w Polsce i w innych krajach regionu pokazują, że niektórzy mają strasznie twarde głowy. Mamy rok 2007, a wewnątrz Unii Europejskiej zakazuje się parad gejowskich. Uważam, że wolno nienawidzić kogo się chce, ale tworzenie praw otwarcie dyskryminujących ludzi jest niedopuszczalne. Naszą reakcją jest piosenka Save My Pride.”

„Większość z nas nie przechodzi przez życie jako jedna, kompletna osoba, która stawia czoło światu, jesteśmy całym zbiorowiskiem postaci. Kiedy ktoś umiera, scala się w duszę, esencję tego, kim jesteśmy, niezależną od masek, jakie nosimy w życiu. Nienawidzisz tych postaci, których zawsze nienawidziłaś, a kochasz te, które zawsze kochałaś. Siłą rzeczy coś takiego musi namieszać ci w głowie.”

„Nawet w więzieniu siedziałem nie ze względu na swoje zasługi, tylko przez ojca. Stalinowcy i ubecka kamaryla rodem od Moczara nienawidzili ojca, a jednocześnie Michnik i Kuroń tępili mnie. Dostawałem z obu stron.”

„Im silniejszą Polska będzie, tym bardziej nienawidzić jej będą Niemcy, a my potrafimy posługiwać się tą ich niezniszczalną nienawiścią. Przeciwko Polsce możemy zawsze zjednoczyć cały naród rosyjski i nawet sprzymierzyć się z Niemcami.”

„Kochaj, jakbyś miał nienawidzić, nienawidź, jakbyś miał pokochać.”

„Nie lubisz jej?
– Nie tylko jej. Nie cierpię arystokracji.
– Wydaje się miła.
– O tak, jest. Ale chodzi mi o zasadę.
– Jak możesz nienawidzić kogoś dla samej zasady? – Sowin westchnął i zamknął oczy.”

„Nienawiść do osoby to całkiem co innego niż nienawiść do grupy ludzi. Zwykle trudniej jest Ci nienawidzić grupy ludzi, jeśli uświadomisz sobie, że lubisz jakąś osobę z tej grupy.”

„W „Zabiłem moją matkę” syn nienawidził swojej matki i ją odrzucał. W „Na zawsze Laurence” matka odrzucała dziecko. Teraz nikt nikogo nie odrzuca, matka i syn nie potrafią bez siebie funkcjonować. Mimo że społeczeństwo nie pozwala im się kochać tak, jak chcieliby się kochać.”

„W getcie żaden z moich kolegów i znajomych, nikt z mojego otoczenia nie szukał Boga, a wszyscy tylko nienawidzili Hitlera. Co to za Bóg? On nie istnieje, bo gdzie by był? Jeżeli Bóg każe zabijać ludzi, to nie ma Boga. Kto to się oglądał na takie rzeczy? Widziałeś, że jak strzelają, to trzeba uciekać, żeby cię nie trafili. Co to ma z Bogiem wspólnego?”

„Łatwo być uczciwym, kiedy się umie nienawidzić diabła, którego się nie zna;
kochać Boga, w którego wątpić nie starcza rozumu.”

„To znaczy, jak już się kogoś pozna, nie da się go nienawidzić tylko dlatego, że jest wilkołakiem.”

„Przestrzegam przed postawą etyczną zasadniczo i bezwzględnie antyżydowską, jest ona niezgodna z etyką katolicką. Wolno swój naród więcej kochać, nie wolno nikogo nienawidzić (…). Nie wolno na Żydów napadać, bić ich, kaleczyć, oczerniać. Także w Żydzie należy uszanować i kochać człowieka i bliźniego.”

„Patriotyzm dzisiaj nie polega na tym, żeby się zamknąć w obrębie własnego kraju, kochać tu urodzonych i nienawidzić reszty, tylko na tym, żeby z tego miejsca, które jest naszym krajem, wysyłać jak najwięcej wartościowych rzeczy w świat. A poza tym taki zamknięty patriotyzm nie ma już szans.(…) Patriotyzm i religia są dzisiaj czymś zupełnie innym i starych modeli się nie przywróci. Konserwatywny szloch niewiele tu zmieni.”

„Jakiś mężczyzna powiedział mi w gniewie: uważaj, umiesz tylko nienawidzić. Nienawidzić? To nie było to słowo. Ja umiałam tylko odchodzić. Już tyle razy odchodziłam i zawsze żegnały mnie rozżalone oczy.”

„Powiedz: byłem częścią projektu natury;
Znałem jej chłodne serce, będąc świadomością,
Niegdyś nienawidziłem. Potem błogosławiąc,
Wierzyłem jej; wątpiłem; i znowu wierzyłem.”

„To zabawne. Zanim tu dotarłeś, biskup chciał nas przekonać, że jesteś Szatanem. W naszej rodzinie tylko Quim traktował to poważnie Ale gdyby biskup powiedział, że jesteś Enderem, pewnie ukamienowalibyśmy cię zaraz po lądowaniu.
– Czemu teraz tego nie zrobicie?
– Teraz cię znamy. Na tym polega cała różnica. Nawet Quim przestał cię nienawidzić. Kiedy pozna się kogoś naprawdę, nie można go nienawidzić.
– A może nikogo nie można naprawdę poznać, póki nie przestaje się go nienawidzić?
– Czy to paradoks błędnego koła? Dom Cristão twierdzi, że większość prawd daje się wyrazić jedynie poprzez błędne koło.
– Nie sądzę, by miało to związek z prawdą. To po prostu kwestia przyczyny i skutku. Nigdy nie zdołamy ich rozróżnić. Nauka nie uznaje żadnych przyczyn prócz najpierwszej – jeśli przewrócisz klocek domina, sąsiedni upadnie także. Jeśli idzie o istoty ludzkie, to jedyną przyczyną, która ma znaczenie, jest przyczyna ostateczna – cel. Co dana osoba chce osiągnąć. Kiedy zrozumiesz, czego ludzie naprawdę pragną, nie możesz ich nienawidzić. możesz się ich bać, ale nie nienawidzić, ponieważ zawsze znajdziesz te same pragnienia we własnym sercu.”

„W 1980 r., gdy Czesław Miłosz otrzymał Nagrodę Nobla, Polacy nie znali jeszcze jego antypolskiej twórczości. Dziś wiemy o wiele więcej. W związku z tym mam pytanie, czy Sejm RP nie zna polskich poetów lub pisarzy bardziej zasługujących na oddanie im hołdu niż Czesław Miłosz, który – chociaż był poetą – ale przecież nienawidził Polaków, bo jak uznać jego stwierdzenie, że „Polak musi być świnią, bo się Polakiem urodził?””

„Czas zabrał wszystkich, uśmiercił ich albo zniszczył. Jak on nienawidził tej prymitywnej siły, która potrafi tylko iść naprzód, depcząc wszystko co piękne. Czy była na świecie sprawa szlachetniejsza od walki z czasem, z tym ohydnym nadzorcą niewolników, w takt bębnów, którego żyła ludzkość?”

„Lepiej zostać zabitym przez faszystów
Niż samemu być faszystą!
Lepiej zostać zabitym przez komunistów
Niż samemu być komunistą!
Dlatego my, błądzący bracia,
Możemy kochać nawet w poróżnieniu,
A nie sądzić i nienawidzić.
Cierpliwa miłość,
Miłująca cierpliwość
Zbliża nas do świętego celu.”

„Nareszcie mogłam pracować całkowicie niezależnie, nie biorąc pod uwagę opinii jurorów. Wiedziałam już, kim są moi prawdziwi mistrzowie. Podziwiałam Moneta, Courbeta i Degasa. Nienawidziłam sztuki konwencjonalnej. Zaczęłam żyć.”

„Justo Fadrique instynktownie nienawidził przemocy. Przeczuwał, że wcześniej czy później przemoc zwróci się przeciwko temu, kto ją stosuje.”

„Grzegorzewski nauczył mnie myślenia o teatrze i wolności w teatrze. Tego, iż nie wszystko powinno być w nim dopowiedziane. Zwracał uwagę, że rozwiązanie, które od razu przychodzi nam do głowy, wcale nie jest najlepsze. Nienawidził w teatrze oczywistości, symetrii. Sprzeciwiał się twierdzeniu, iż w życiu wszystko jest poukładane. Rozumiał, że człowiek do końca poukładany nie jest. Jako pierwszy zobaczył we mnie aktorkę dramatyczną, bo wcześniej grywałam głównie postacie komediowe.”

„Przyrzekam na kobiety stałość niewzruszoną,
nienawidzić ród męski, nigdy nie być żoną.”

„Kochać albo nienawidzić – oto prawdziwe zajęcie dla człowieka z sercem.”

„(…) w Berlinie sytuacja przedstawiała się zupełnie inaczej niż w pozostałej części kraju. Mimo nieustannych bombardowań i wojennych ograniczeń życie towarzyskie toczyło się nieustannie. Berlińskie kobiety robiły wszystko, żeby dobrze się ubierać i żeby dobrze wyglądać. Hitler nienawidził ich, Goebbels zresztą również. Hitler w ogóle nienawidził kobiet, przede wszystkim dlatego, że się ich bał. Jego relacje z kobietami zawsze były sztuczne, teatralne. Przy nich był tchórzem i dodatkowo jeszcze bał się, że jego strach się wyda. Goebbels z kolei nie cierpiał Niemek z Berlina za to, że nie chciały iść do pracy w fabrykach. To były damy, które pragnęły żyć, jak na damy przystało.(…) Przyjęcia, muzyka i seksualne eskapady były w tym środowisku na porządku dziennym.”

„Wojna zmienia reguły, wedle których żyjemy. Nagle okazuje się, że nienawidzić jest dobrze, że dobrze jest przyklasnąć zniszczeniu. Ludzie mogą pokazać swoje prawdziwe ja…”

„Możesz mnie nienawidzić, byle byś mnie kochał.”

„Kuba nigdy nikomu nie zagrażała i chce tylko żyć swym własnym życiem. Wielu ją za tę odwagę bezpodstawnie nienawidziło i nienawidzi. Chciałbym wyrazić narodowi kubańskiemu głębokie współczucie, że stracił Fidela Castro, promotora tej odwagi.”

„Wielkim szczęściem było dla mnie zagranie kilkaset razy Papkina w Zemście w reżyserii Gucia Holoubka, co wieczór wchodziłem na scenę „Ateneum”, doznając wielkiej radości. Dziś gram w fantastycznej Boskiej w Teatrze Polonia. Ale było też wiele spektakli, których po prostu nienawidziłem. Wchodziłem na scenę jak na ścięcie. W filmie czy telewizji też czasem bywało podobnie…”

„Właściwe jest naturze ludzkiej nienawidzić tego, kogo się obraziło.”

„W odróżnieniu od Platona nigdy nie chciałem decydować o innych. Po doświadczeniach dwudziestego wieku fascynowanie się spuścizną Platona – jeśli nie powinno być karalne, to przynajmniej powinno być publicznie wyśmiewane. To, co proponował w „Państwie” było przeżarte ekstremalnym totalitaryzmem i szowinizmem. Choćby odbieranie dzieci matkom po to, żeby wychować je zgodnie z obowiązującym duchem. On zoologicznie nienawidził demokracji. Imponowały mu takie systemy, jak system spartański. A Sparta znana była między innymi z tego, że osoby chore i niedołężne były tam uśmiercane. W wojnie Sparty z Atenami, które były przecież jego ojczyzną, Platon życzył zwycięstwa Sparcie. Jego postawę można porównać z zachowaniami komunistów, stawiających sowiecki internacjonalizm ponad niepodległość. Z tą oczywiście różnicą, że Platon nawet nie udawał, iż jest za społeczną równością i jawnie chwalił system kastowy oraz głosił, że jednostka musi być bezwzględnie podporządkowana interesom państwa. Swoje skrajne metody rządzenia próbował nawet wprowadzić w życie. Ale na szczęście dla jego podwładnych dość szybko się na nich poznano. Choć i tak ten „wielki” filozof zdążył rozpętać wojnę i sam ledwo uszedł z życiem. I to tylko dlatego, że z niewoli wykupiła go jakaś grupka przyjaciół. Mimo to nie zmienił swoich poglądów. Platon był jak Rudolf Hess, który, mimo iż przesiedział kilkadziesiąt lat w więzieniu, do końca sławił nazizm.”

„Ja jestem Europejczykiem. Jestem dobrym Europejczykiem. I tak samo jak dobry Rosjanin nienawidził Związku Sowieckiego, tak samo jak dobry Niemiec nienawidził Trzeciej Rzeszy, tak samo ja jako dobry Europejczyk nienawidzę Unii Europejskiej, pod której okupacją Niemcy, potężne Niemcy, ze wspaniałą gospodarką, od 20 lat rozwijają się w tempie plus 1% – minus 1%, w tej chwili minus 5%. To jest wynik narzucenia przez Unię Europejską absurdalnych, socjalistycznych przepisów.”

„Jestem jak pies. Czasem mogę ugryźć, ale nie możesz nienawidzić psa. To takie kochane stworzenia.”

„Nienawidził niesprawiedliwości tak samo jak okrucieństwa, leżał więc ogarnięty pasją, która go zaślepiła, aż gniew stopniowo przycichł, czerwono-czarna, oślepiająca, mordercza furia odeszła i w końcu poczuł, że umysł jego jest tak spokojny, pusty, trzeźwy i chłodny, jak mężczyzna po stosunku z kobietą, której nie kocha.”

„Jeśli przeszłość była absurdalną stratą, to przyszłość obchodzi mnie jeszcze mniej (…). Zbyt wiele wiem, aby kochać, i za wiele, aby nienawidzić. Jestem zmęczony tym, że jestem człowiekiem.”

„Jak się jest dzieckiem, to się myśli, że rodzice są absolutnie doskonali i ślepo się ich kocha. Potem człowiek zaczyna ich nienawidzić, bo nie są tak doskonali, jak sobie wyobrażał, i rozczarowują nas. A jeszcze potem człowiek uczy się akceptować ich błędy, bo sam je robi. I może wówczas właśnie staje się dorosły.”

„Pocieszyła się myślą, że nienawiść to dobre, trwałe uczucie… Można przestać kochać, ale nigdy nie przestaje się nienawidzić.”

„Nie ma człowieka, który mógłby być opuszczony przez miłość bliźniego. Nie ma żądnych wyjątków! Jeżeli dobrze rozumiem chrześcijaństwo, to tylko Bóg ma prawo człowieka całkowicie potępić; ludzie powinni wierzyć, że w człowieku najgorszym odezwą się jego dobre cechy. Nauczycielem moim w tej dziedzinie był Dostojewski. Sam umiał nienawidzić, ale opowiadał o dziecku, które dawało grosz katorżnikowi i mówiło do niego: „Człowieku nieszczęśliwy”. Dostojewski solidaryzował się z pojęciem, że zbrodniarz to człowiek nieszczęśliwy. Spowiednik asystujący ludziom skazanym na śmierć w chwili egzekucji jest symbolem, że ludzi i prawo inaczej, a religia inaczej ocenia zbrodniarza. Dla prawa jest to człowiek przeznaczony na zniszczenie – dla moralności Chrystusowej to człowiek, który, jak każdy inny, zasługuje na przebaczenie.”

„Nie zmuszą mnie niczym do tego, bym ich nienawidził.”

„Czy nienawidzę Orgoreynu? Nie, dlaczego? Jak można nienawidzić albo kochać kraj? Tibe o niczym innym nie mówi, ale ja tego nie rozumiem. Znam ludzi, znam miasta, wioski, wzgórza, rzeki i skały, wiem, jak jesienią słońce zachodzi za pewnym polem w górach, ale jaki sens ma przecinanie tego wszystkiego granicą i nadawanie temu nazwy po to, żeby przestać to kochać od linii, gdzie nazwa przestaje obowiązywać? Co to jest miłość do swojego kraju? Czy to oznacza nienawiść do innych krajów? W takim razie to nic dobrego. Może to po prostu miłość własna? W takim razie to nic złego, ale nie należy z tego robić cnoty ani profesji… Kocham wzgórza domeny Estre, tak jak kocham życie, ale taka miłość nie zna granicy, za którą zaczyna się nienawiść. A poza tym jestem, mam nadzieję, ignorantem.”

„Jeśli Hanowerczycy mieli jakąś wspólną wadę była nią wyjątkowa tępota. Jerzy I nigdy nie chciał być królem Anglii i kategorycznie odmawiał nauki angielskiego. Niewiele wiedział o angielskim prawie i obyczajach i niewiele go one obchodziły. Był szczęśliwy, gdy sprawy związane z rządzeniem mógł zrzucić na Roberta Walpole'a. Ale Jerzy, mężczyzna o wyłupiastych oczach i wieprzowatej twarzy, był także okrutnikiem. Kiedy odkrył, że żona ma kochanka, wtrącił ją do więzienia i zabronił widywać dzieci (nigdy ich już nie ujrzała). Wkrótce potem zniknął także kochanek. Jerzy nienawidził swojego syna (późniejszego Jerzego II) i unikał go starannie. Większość swojego panowania spędził w Hanowerze. Tam też umarł. Brytyjscy poddani nie płakali po nim.”

„Myśmy chodzili i nosili czerwone gwiazdki z sierpem i młotem, śpiewaliśmy piosenki ze słowami Bruno Jasieńskiego, która się kończyła „o Polską Republikę Rad”. Nosiliśmy nagany w kieszeniach, przyjaźniliśmy się z bezpieką, takich nas było niewielu na uniwersytecie. Myśmy w zasadzie nienawidzili tej nacjonalistycznej frazeologii gomułkowskiej. Tej, co głosiła – demokracja, naród, Maria Konopnicka, Kościuszko. To wszystko bzdura. My jesteśmy komunistami i chcemy komunizmu. To, że się wyrzuciło Gomułkę, było dla nas bardzo przyjemne.”

„Skupiłam się na myśli o bogini, żarliwie chciałam w nią uwierzyć. Nienawidziłam obłudy, z jaką wykorzystywałam świątynię i kult, choć wtedy nie wydawało mi się to istotne.”

„Kim jest antysemita? Kimś, kto nienawidzi Żyda, bo jest Żydem. Nie nienawidzi go za to jakim jest człowiekiem, ale za jego pochodzenie. Może być dobry lub zły, miły albo paskudny, biedny albo bogaty – antysemita będzie go nienawidził po prostu za to że jest Żydem.”