„A bodaj ci nóżka spuchła!“
— Aleksander Fredro, Dożywocie
Dożywocie (1834–1835)
Źródło: akt II, scena 2
Aleksander Fredro cytaty
51 0
Aleksander Fredro
Data urodzenia: 20. Czerwiec 1793
Data zgonu: 15. Lipiec 1876
Aleksander Fredro hrabia herbu Bończa – polski komediopisarz, pamiętnikarz, poeta, wolnomularz, tworzył w epoce romantyzmu.
Dzieło
Cytaty Aleksander Fredro
„Nie uchodzi, nie uchodzi.“
— Aleksander Fredro, Damy i huzary
Damy i huzary (1825)
Źródło: akt I, scena 6
„U jegomości zawsze jeszcze figle w głowie.“
— Aleksander Fredro, Pan Jowialski
Pan Jowialski (1832)
Źródło: akt I, scena 7
„Znam dobrze mężczyzn, ten ród krokodyli.“
— Aleksander Fredro, Śluby panieńskie
Śluby panieńskie (1832)
Źródło: akt I, scena 7
„Przykra rzecz udawać, zwłaszcza z przyjaciółmi (…).“
— Aleksander Fredro, Damy i huzary
Damy i huzary (1825)
Źródło: akt I, scena 15
„Paweł i Gaweł w jednym stali domu (…).“
— Aleksander Fredro, książka Paweł i Gaweł
początek utworu.
Paweł i Gaweł
„Młodość ma swoje prawa (…).“
Postać: Kasztelan
Źródło: Nowy Don Kiszot, akt III, scena II
„Kiedy żona na balu robi furorę, po balu mężowi śnią się grzyby.“
Wariant: Kiedy żona na balu robi furorę, mężowi po balu śnią się grzyby.
Źródło: Wielka księga gier, łamigłówek i humoru 2002, Wydawnictwo Reader’s Digest, red. naczelna: Adelsa Atelier Tourisme, Paryż 2000; red. naczelny polskiej wersji: Jacek Fronczak, Warszawa 2001, tłum. Magdalena Rodak.
„Błagał, przysięgał, od miłości ginął,
a koniec końców chorągiewkę zwinął.“
— Aleksander Fredro, Śluby panieńskie
Śluby panieńskie (1832)
„Z tej powiastki morał w tym sposobie,
Jak ty komu, tak on tobie.“
— Aleksander Fredro, książka Paweł i Gaweł
Paweł i Gaweł
„W tej Polsce nigdy ładu, ale najmniej teraz.“
Źródło: Przyjaciele, akt IV, scena XIII.
„W nagrodę cierpień niebo miłość dało.“
Źródło: Pierwsza Lepsza, sc. 12
„Ale miłość, choć się śmieje,
Nie nakarmi, nie ogrzeje.“
Źródło: Nocleg w Apeninach, akt I, sc. II
„Jak kark skręcisz, dam gromnicę…
Lub gromnicy obietnicę.“
— Aleksander Fredro, Dożywocie
Dożywocie (1834–1835)
Źródło: akt II, scena 4
