„Wyobraźnia, poczucie humoru, partnerska rozmowa. Lubię, gdy dziecko traktuje się poważnie, prowadzi z nim dialog. Dzieci są świetnymi słuchaczami, w mig wyczują fałsz, a jak jest nudno, to nie mają oporów, by głośno westchnąć. Nie lubię „pieszczenia się”, gdy do dzieci mówi się, spłaszczając samogłoski, jakby wymagały innego języka. Tak nie jest. Jako mała dziewczynka słuchałam piosenek dla dzieci, ale też Beatlesów, Rolling Stonesów, muzyki poważnej, moje córki słuchają Michaela Jacksona i czują go na swój sposób. Występując dla dzieci, nie trzeba przebierać się za zwierzaka, one doceniają to co my, np. świetnie zagraną solówkę na gitarze.“
odpowiedź na pytanie, co jest ważne w przedstawieniach dla dzieci.
Źródło: „Gazeta Wyborcza Stołeczna”, 25 lutego 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/19237
