Cytaty na temat głowa

„Niejeden przedsiębiorca dziękuje niebu za biedę, która mu wskazała, że najlepszy kapitał ma w swojej głowie, a nie w pożyczkach bankowych.”

„Dla utrzymania porządku społecznego ważne jest posiadanie nie tylko głowy, lecz i pięści, inaczej pewnego dnia pojawi się siła bez umysłu i głowę rozbije.”

„Dlaczego, widząc piękny kuferek, każdy spodziewa się, że w środku jest skarb, a widząc piękną kobietę, uważa, że ma ona pusto w głowie?”

„Patrzyłem i słuchałem ze zdziwieniem, bo nigdy mi nie przyszło do głowy, żeby kraj Kaszubów był aż tak duży.”

„Światu grożą trzy plagi, trzy zarazy.
Pierwsza – to plaga nacjonalizmu.
Druga – to plaga rasizmu.
Trzecia – to plaga religijnego fundamentalizmu.
Te trzy plagi mają tę samą cechę, wspólny mianownik – jest nim agresywna, wszechwładna, totalna irracjonalność. Do umysłu porażonego jedną z tych plag nie sposób dotrzeć. W takiej głowie pali się święty stos, który tylko czeka ofiary. Wszelka próba spokojnej rozmowy będzie mijać się z celem. Nie o rozmowę mu chodzi, tylko o deklarację. Żebyś mu przytaknął, przyznał rację, podpisał akces. Inaczej w jego oczach nie masz znaczenia, nie istniejesz, ponieważ liczysz się tylko jako narzędzie, jako instrument, jako oręż. Nie ma ludzi – jest sprawa. Umysł tknięty taką zarazą to umysł zamknięty, jednowymiarowy, monotematyczny, obracający się wyłącznie wokół jednego wątku – swojego wroga. Myśl o wrogu żywi nas, pozwala nam istnieć. Dlatego wróg jest zawsze obecny, jest zawsze z nami.”

„Schowali głowy w piasek. Spodziewają się, że coś urośnie.”

„Wykształcenie jest czymś, co trzeba zdobyć, nie zawracając sobie głowy nauką szkolną.”

„Mówią, że niektórych gwiazd, które widzimy na niebie, tak naprawdę już tam nie ma. Ich światło płynie do nas przez miliony lat, a my patrząc na niebo, spoglądamy w przeszłość, w minioną chwilę, kiedy gwiazdy wciąż tam były. „Co robi gwiazda, gdy przestanie świecić?” – pytam samego siebie. „Może umiera?”. „O, nie!” – odpowiada głos w mojej głowie. „Gwiazda nigdy nie umiera. Gwiazda po prostu zamienia się w uśmiech.””

„Wszystko dzieje się w głowie. A co dzieje się w głowach wszystkich, dzieje się naprawdę.”

„Polak, jak mu przyjdzie fantazja do głowy, może być całkiem porządnym człowiekiem.”

„Kiedy przychodzą nam do głowy dobre pomysły, znaczy to, że nawiedza nas Duch Święty.”

„Słaba głowa, słabe serce i pycha, to najniebezpieczniejszy rodzaj ludzi.”

„Klapaucjusz myślał, myślał, wreszcie zmarszczył się i rzekł:
– Dobrze. Niech będzie o miłości i śmierci, ale wszystko to musi być wyrażone językiem wyższej matematyki, a zwłaszcza algebry tensorów. Może być również wyższa topologia i analiza. A przy tym erotycznie silne, nawet zuchwałe, i w sferach cybernetycznych.
– Zwariowałeś chyba. Matematyką o miłości? Nie, ty masz źle w głowie – zaczął Trurl. Lecz zamilkli wraz z Klapaucjuszem, ponieważ Elektrybałt jął deklamować:

Nieśmiały cybernetyk potężne ekstrema
Poznawał, kiedy grupy unimodularne
Cyberiady całkował w popołudnie parne,
Nie wiedząc, czy jest miłość, czy jeszcze jej nie ma?

Precz mi, precz, Laplasjany z wieczora do ranka
I wersory wektorów z ranka do wieczora!
Bliżej, przeciwobrazy! Bliżej, bo już pora
Zredukować kochankę do objęć kochanka!

On drżenia współmetryczne, które jęk jednoczy
Zmieni w grupy obrotów i sprzężenia zwrotne,
A takie kaskadowe, a takie zawrotne,
Że zwarciem zagrażają, idąc z oczu w oczy!

Ty, klaso transfinalna! Ty, silna wielkości!
Nieprzywiedlne Continuum! Praukładzie biały!
Christoffela ze Stoksem oddam na wiek cały
Za pierwszą i ostatnią pochodną miłości.

Twych skalarnych przestrzeni wielolistne głębie
Ukaż uwikłanemu w Teoremat Ciała,
Cyberiado cyprysów, bimodalnie cała
W gradientach, rozmnożonych na loty gołębie!

O, nie dożył rozkoszy, kto tak bez siwizny
Ani w przestrzeni Weyla, ani Brouwera
Studium topologiczne uściskiem otwiera,
Badając Moebiusowi nieznane krzywizny!

O wielopowłokowa uczuć komitanto,
Wiele trzeba Cię cenić, ten się dowie tylko,
Kto takich parametrów przeczuwając fantom,
Ginie w nanosekundach, płonąc każdą chwilką!

Jak punkt, wchodzący w układ holonomiczności,
Pozbawiony współrzędnych zera asymptotą,
Tak w ostatniej projekcji, ostatnią pieszczotą
Żegnany – cybernetyk umiera z miłości.”

„Mój dom jest w mojej głowie, mój dom jest zawsze tam, gdzie ja.”

„Kto przepycha się w życiu łokciami, zapomina często, od czego jest głowa.”

„Nie gwarantuję, że będę tym który odmieni świat, ale gwarantuję, że oświecę umysł który to zrobi. Więc głowa do góry, rób co masz do zrobienia, a wtedy, wewnątrz ciebie, odrodzę się.”

„Człowiek z nową ideą w głowie to pomyleniec. Oczywiście, dopóki jego idea nie zatriumfuje.”

„Człowiek zły łatwo innych posądza o zło, podobnie jak ten, co ma zawroty głowy, myśli, że wszystko dokoła niego wiruje.”

„Jakież zalety potrzebne są, aby wytworzyć doskonałego człowieka? Zimna głowa, gorące serce, trzeźwy sąd i zdrowe ciało.”

„Z workiem na głowie byłbym zgubiony, nie mógłbym nic zrobić.”

„Nie liczcie na to, że o ósmej rano w Tokaju coś zjecie. W przeszklonej knajpie przy Kossuth ter można pić kawę za kawą i patrzeć, jak deszcz spada na pusty plac. Bardzo ciekawe myśli przychodzą wtedy do głowy. Na przykład, czy wziąć sobie za wzór tych dwóch przy sąsiednim stoliku, którzy zamówili dwa razy po trzysta aszu, czy też spokojnie zadawać sobie pytanie w stylu „co ja tu właściwie robię?”, czyli podstawową mantrę czy też modlitwę każdego podróżnika. Bo właśnie w podróży, rano, w obcym mieście, zanim druga kawa zacznie działać, doświadcza się najmocniej dziwności własnego, pozornie banalnego bytu. Podróż jest po prostu stosunkowo zdrowym rodzajem narkotyku.”

„Szczególnie nurtowało mnie następujące pytanie: jaką część powinna posiadać w dziele natura? Gdzie należy się zatrzymać? Czy należy malować bezpośrednio z natury, czy tylko obserwować i następnie sobie przypominać? Zbyt duża wolność przeraża mnie, biednego naśladowcę, ale z drugiej strony mam w głowie tyle obrazów wywołanych przez rozgrywające się przede mną permanentne widowisko, że natura wobec nich wydaje mi się mała i banalna.”

„Mądrej głowie dość po słowie.”

„Wojny rozgrywają się zawsze w taki sposób, jakby pojęcie sprawiedliwości w ogóle jeszcze nie przyszło ludziom do głowy.”

„Z definicji pop niesamowicie wpada w ucho, czy tego chcesz czy nie. Są takie piosenki popowe, których nienawidzę, ale nie mogę ich wyrzucić z głowy. Nasze piosenki też mają typową popową budowę: zwrotka, refren, zwrotka, refren, solówka, marna solówka. W gruncie rzeczy myślę, że brzmimy jak The Knack i Bay City Rollers molestowani przez Black Flag i Black Sabbath.”

„Gubernatorzy, urzędnicy i pojedynczy obywatele mają obowiązek oddawania Chrystusowi publicznej czci i bycia posłusznym Jego prawom. Głowy społeczeństwa świeckiego ze swojej strony wspomną Sąd Ostateczny, gdy Chrystus oskarży tych, którzy wyrzucili Go z życia publicznego, którzy pogardliwie ustawili Go z boku lub Go zignorowali, i najsurowiej pomści tak wielkie zniewagi. Jego królewska godność wymaga bowiem, aby całe państwo było regulowane przykazaniami Boga i chrześcijańskimi zasadami, przy ustalaniu praw, w zarządzaniu trybunałami, w intelektualnej i moralnej formacji młodych, która musi respektować zdrową doktrynę i czystość moralną.”

„On sam, siedzący o czwartej nad ranem ze szklaneczką whisky w ręce i martwym światem nie tylko dookoła, ale również w swojej głowie, tysiąc lat przed świtem i bez nadziei na jakąkolwiek kołysankę.”

„Najpierw jednak skończcie… i nawet po skończeniu nie tracie głowy i dajcie sobie czas na zastanowienie, póki wasza opowieść wciąż przypomina pole pokryte świeżym śniegiem, pozbawione czyichkolwiek śladów, prócz waszych własnych.”

„Człowiek został stworzony, by wątpić w siebie, ale nie w prawdę; ten porządek rzeczy został dziś postawiony na głowie. Człowiek domaga się uznania dla tej części siebie, dla której nie powinien się spodziewać poklasku – a mianowicie własnego ja. Wątpi natomiast w tą część, w którą wątpić nigdy nie powinien – czyli w Boski Rozum.”

„Większość ludzi nie zawraca sobie głowy samodzielnym myśleniem – bo nie może albo nie chce – i w rezultacie łatwo pada ofiarą zbiorowych sugestii.”

„Jedna czytelniczka zarzuciła mi niedawno, że widzę w kobiecie tylko tyłek i cycki. To nie jest prawda. Przede wszystkim widzę naczynie interesownej podłości. Zawsze starałem się szukać czegoś poza wymienionymi wyżej atrybutami i nigdy nie udało mi się trafić na nic wartościowego. Prawie zawsze kończyło się to bólem serca i wieloletnią rekonwalescencją pod opieką Kruka z poematu Edgara Allana Poe, a także bólem głowy od papierosowego smrodu – dama bowiem nie wie, że z papierosem jest równie atrakcyjna jak z kapką wiszącą z nosa.”

„Towarzysz Piotr Ikonowicz nieustannie oskarża SLD o „zdradę ideałów Prawdziwej Lewicy” i przejście na pozycje liberalne. Tow. Ikonowicz niewątpliwie wyrzuciłby z Partii (tej jedynej, Prawdziwej Partii, oczywiście!) zarówno nśp. Karola Marksa, jak i nśp. Włodzimierza Eliaszewicza Uljanowa (ps. „Lenin”) – i miałby ku temu powody: kto wymyślił Nową Politykę Ekonomiczną dzięki której w Ojczyźnie Światowego Proletariatu podniosły głowy resztki nie do końca rozgromionej burżuazji, spekulanci, dorobkiewicze i wszelaka drobnomieszczańska swołocz? Towarzysz (nie mój, oczywiście) Ikonowicz ma absolutną rację: SLD zdradziła Ideały Prawdziwej Lewicy – a to z tego powodu, że była parę razy partią rządzącą, a w oparciu o Ideały Prawdziwej Lewicy rządzić się nie da, bo po parunastu miesiącach państwo szlag by trafił. Nawet taki na wskroś czerwony typas, jak nśp. Franciszek Mitterand po dojściu do władzy realizował przez prawie rok politykę Prawdziwej Lewicy; gdy zadłużenie zagraniczne Francji z $7 mld wzrosło do $51 mld poddał się, i pozwolił francuskim burżujom się bogacić – obsadzając tylko państwowe banki i państwowe spółki ludźmi z Partii Socjalistycznej, by PS też mogła się wzbogacić.”

„Bezlitosny uśmiech ust tych, które znał… Sojusznika! Który strzelał mu w tył głowy!
Dziesiątki lat męczona i nękana przez życie szła o przyszłość niespokojna
Kto głupi tak zaprzedał swą ojczyznę, kto skazał kraj na rządy komunizmu?
Tysiące dni lata niespłaconych ran, czerwone psy mordercy wielkich wspomnień,
Judaszy płacz, srebrniki za ojczyznę, fałszywe łzy za zbrodnie komunizmu!”

„Poznaj swoją godność, chrześcijaninie! Stałeś się uczestnikiem Boskiej natury, porzuć więc wyrodne obyczaje dawnego upodlenia i już do nich nie powracaj. Pomnij, jakiej to Głowy i jakiego Ciała jesteś członkiem. Pamiętaj, że zostałeś wydarty mocom ciemności i przeniesiony do światła i królestwa Bożego.”

„Chciałum uciec, wymknąć się samojednu, ale gdziem się nie obróciłu, i tak w polu było mi polno, a w lesie – leśno. Nie uciekniesz od samego siebie. Nie wypłyniesz w nowe geografie, gdy nadal stara głowa je wyświetla.”

„Czerwona masoneria zacieśnia się do niewielkiej liczby osób, przeważnie Żydów, którzy w pełni świadomi swych celów kierują całą liczną rzeszą mniej więcej „oświeconych” w sprawach organizacji masonów. Głowa ta jest nieznana i działa zawsze w ukryciu, by uniemożliwić przeciwdziałanie. Oni to układają plany roboty. Z ich warsztatu wyszła rewolucja francuska, szereg rewolucji od 1789 do 1815 roku, a także… wojna światowa. Wedle ich wskazania pracował Voltaire, d’Alembert, Rousseau, Diderot, Choiseul, Pombal, Aranda, Tanucci, Hangwitz, Byron, Mazzini, Palmerston, Garibaldi i inni. Nazwisk obecnych członków nie znamy, ale na pewno do masonerii należy u nas Piłsudski.”

„Bo posłuchaj mnie, to jest piosenka o miłości, nie o chwdp i baunsujących laskach w strojach kąpielowych z cipą ale bez głowy.”

„Większość ludzi używa głowy nie do myślenia, lecz do potakiwania.”

„Za każdym razem, kiedy zaczynam kręcić film, czuję, że jestem beznadziejna, i mam w głowie całą listę aktorek, które zagrałyby lepiej niż ja.”

„To tak, jakbym nie mogła oddychać
Jakbym nie mogła dostrzec nic
Poza tobą
Jestem od ciebie uzależniona
To tak, jakbym nie mogła myśleć
Nie myśląc o tobie
W mojej głowie
W moich snach
Istniejesz tylko ty
To tak jakbym nie była sobą…”

„Głowa z hukiem wzlatuje, hen, ku czarnym łąkom
w pościgu za gwiazdami chyża jak pies gończy.
Oto jest mej codziennej kosmogonii obrzęd
póki wódka na stole i śledź się nie skończył.”

„Takie są skutki powszechnej oświaty. Dawniej też były matoły, ale – ponieważ nie umiały czytać i pisać – to nie zawracały nikomu głowy!”

„Nikt z nas nie siedzi przecież w drugim człowieku, skąd więc możemy wiedzieć, co mu chodzi po głowie, przypisujemy po prostu innym własne myśli i później mówimy, Blimunda myślała, Baltazar pomyślał, a to wyłącznie nasze osobiste wrażenia.”

„Pokażcie mi szczęśliwego człowieka, a ja wam pokażę bliznę po lobotomii na jego głowie.”

„Wiedział, jak wyglądają ludzie wracający z wycieczek w stanie odłączenia, gdy na powrót uaktywniają swe uczucia… można było przez wiele dni czy tygodni żyć bez uczuć i było to ponoć wspaniałe doznanie czysto intelektualnej siły, zdolnej rozwiązywać problemy dotąd maskowane przez mozaikę uczuć. Jedynym problemem były odbite wspomnienia i zablokowane uczucia, gdy się je włączyło. Wtedy dobrze było mieć koło siebie kogoś, kto rozwinąłby kłębek nieszczęścia, w jakie zmieniał się ów odłączony (można by używać łomu), i położył go do łóżka”

„Co ci w ogóle przyszło do głowy z tym spaleniem? Że co? Że to tak ładnie, że nic nie zostaje, tylko duch się będzie unosił w przestrzeniach nieskończonych? Że nie oddasz swojego wychudzonego ciała na rozkład, żeby powoli weszło w ziemię? Szkielet zaś żyłby wiecznie. I przyciągał myśli, ożywiał pamięć. Przecież wciąż jesteśmy dzicy i potrzebujemy totemów, potrzebujemy fetyszy. Myśl musi czegoś dotykać.”

„O wy wszystkie narody prawami, wolnością, językiem, pokrewieństwem, wiarą pod skrzydłami jednego orła złączone na dane hasło wypadnijcie na te bezecniki, zmiatajcie ich obrzmiałe nawojami głowy zręcznym szabel pokosem. Oto Dniestr w tyle nieprzebyty, oto rozlane wszędy Turków i Tatarów orszaki. Upadła wszelka nadzieja do ucieczki, tu bić się i zwyciężyć albo zginąć nam potrzeba każe.”

„Są cudzoziemcy, syci i znudzeni, którzy nie mają nic innego do roboty, jak wskazywać palcem na nasz kraj i go pouczać… Chiny nie eksportują rewolucji, głodu ani biedy. Nie wywołują żadnego bólu głowy. Czego chcecie więcej?”

„Nie powinno się ich skracać, gdyż strzyżone wzrastają we wnętrze głowy i przeszkadzają w pracy mózgu.”

„Wszyscy królowie grzecznie płacą! Dlaczego nie jesteś taka jak inni królowie?
– Dlatego, że ja noszę koronę na głowie, a oni na dupie”

„Studiowanie historii nauczyło mnie, że elekcja głowy państwa lub rady rządzącej niesie w sobie zaród upadku lub zgoła niewoli dla ludów…”

„Nie rozumiem, doprawdy, jak mogło przyjść Chrystusowi do głowy, dać się przez takie jak wy kanalie ukrzyżować.”

„Rafał A. Ziemkiewicz jest spiralnym chujem prawoskrętnym jak korkociąg. Z jego zgni­łych jaj wylęgają się jadowite węże. Pierdolone to gady! Zamiast krwi, którą Ziemkiewicz powinien codziennie przelewać za Polskę, w żyłach jego płynie mocz pełen nieakceptowalnych zarazków. W głowie Ziemkiewicza polskie wszy i plu­skwy walczą zajadle o każdy gram złośliwego raka, którego nosi zamiast mózgu. Ziemkiewicz wyległ się na świat z pizdy zde­chłej świni uwalanej gównem szczurów. Pisząc, pierdoli, a pierdoląc, zaraża HIV, syfem, patrioty­zmem i rzeżączką. Na jego zamrożonym garbie wypełnionym kompleksami narciarze mogą ćwi­czyć krystianie. Z bydlęcych ślepi Ziemkiewicza cieknie ropa pełna radosnych gonokoków. Na żo­łądku ma Michnika, który wygryza temu capowi wrzody na dwunastnicy. Podczas gdy ludzie mają parcie pchające ich do sracza, Ziemkiewicz rwie się do salonu, by zrobić tam swoją kupę śmierdzą­cą jak cała pielgrzymka piesza do Częstochowy. A to, jakim naprawdę Ziemkiewicz jest gnojem i odbytem ludzkości, zachowam w myślach, gdyż opisując, mógłbym go obrazić.”

„Gwiazdą się nie czuję i nie mam takiego zamiaru, ponieważ źle to może wpłynąć na moją grę w późniejszym czasie i mogę powiedzieć, że woda sodowa na pewno mi nie uderzy do głowy.”

„Owszem, w głowie zamiast róż, ciągle dzikie badyle,
chociaż czasem bredzę, jakbym w łepetynie miał wylew,
to w Marmurze spokój ducha niewątpliwie nabyłem.”

„Czasem tak wiele myśli przychodzi mi do głowy rankiem, kiedy wciąż leżę w łóżku, że schodzi całe rano, a bywa, że cały dzień i dłużej, zanim zdążę je wszystkie dokładnie spisać.”

„Oj, na niebo wyszły chmurki!
Z górki, dzieci, na pazurki,
Bo nuż deszczyk ten majowy
kapu-kapu-kap, na głowy?”

„Oczyszczalnia wydala trujący gaz.Trująca mgła przenika śpiących.Ale we śnie prowadzę osłaprzez śnieżycę i dawną kobietęz dzieckiem obcego mężczyzny.I już płomień liże uśpione palenisko,i budzę się wypoczęty, śnieg mającw płucach i w przejrzystej głowie.Osioł leży na wznak, z racicami w górze.Śmierć postronkiem ścisnęła osłu racice.Oczy jego zmienione w duńskie kule.”

„Otworzyliśmy obaj oczy. I głowy nasze w pośpiechu, by sprawdzić, dokąd mamy pojechać, zderzyły się ze sobą. Atlas otworzył się na mapie Oceanu Atlantyckiego. Koniec mego ołówka tkwił wyraźnie pośrodku maleńkiej wysepki, której nazwa wydrukowana była tak drobnymi literkami, że doktor musiał nałożyć silne szkła, żeby je odczytać. Drżałem ze wzruszenia.
– Wyspa Pajęczych Małp – powiedział powoli, pogwizdując. – Jakież to dziwne. Natrafiłeś na wyspę, na której widziano po raz ostatni Wielką Strzałę. Chciałbym wiedzieć… Ach, jakie to dziwne!
– Pojedziemy tam przecież, doktorze?”

„Moim marzeniem od dziecka było zobaczyć, wyświetlić na ekranie sen. Podstawić do głowy rurkę i go stamtąd wyciągnąć.”

„Wiatr strącał im
na głowy gwiazdy
które osiadały
we włosach jak szron”

„Mądra myśl może, oczywiście, przyjść do głowy nawet idiotce, ale wypowiadanie jej głośno byłoby idiotyzmem z jej strony.”

„Ja ocean niespokojny w mojej głowie gwiezdne wojny”

„(…) zapewne kłopoty z ciśnieniem pod ziemią – miesza górnikom w głowie i zabarwia węglem poczucie humoru, czyniąc je czarniejszym niż amerykański prezydent.”

„Film nigdy nie jest naprawdę dobry, dopóki kamera nie jest okiem w głowie poety.”

„Nie sypiałem przez całe noce, nie spoczywałem całe dnie i nie zajmowałem się niczym oprócz pracy umysłowej. Jeśli morzył mnie sen lub dawało się we znaki zmęczenie, wypijałem szklankę czystego wina, aby przywróciło głowie świeżość i ciału siły, potem zaś brałem się do czytania i pisania. Jeśli zaś później zasypiałem na chwilę, to we śnie stykałem się z tymi samymi problemami naukowymi – i często zdarzało się, że we śnie opadała zasłona skrywająca przede mną trudne problemy i udawało mi się je rozwiązać. Tak pracowałem, dopóki nie opanowałem podstaw nauki i nie odsłoniły się przede mną jej tajemnice.”

„Żyje, a jest w niej więcej śmierci niż w odciętych głowach, które rozwierają martwe usta i zdają się protestować, przeklinać i błagać niebiosa o pomstę.”

„Wyobraź sobie: siedzisz w pracowni, rysujesz coś, a po pewnym czasie nabiera to formy w przestrzeni. Coś, co było marzeniem w mojej głowie, potem płaskim rysunkiem, jest w trzech wymiarach i można tam mieszkać.”

„Myśl tylko o tym, co należy. Miej w głowie to, co robisz.”

„Nie mogę się jeszcze przyzwyczaić
Do obrazków, które z kina znam.
W głowie gdzieś nie mogę się przestawić,
Że to jest już całkiem inny kraj.”

„Tego chciałam
zalanych łzami nocy
właśnie to dostałam (…)
Tyle twoich słów
w głowie ciągle mam
tyle pięknych słów
że uwierzyłam,
że już zawsze będzie tak…”

„Dla mnie Grudzień ’70 to była wielka lekcja. Bo zobaczyłem, do jakich strasznych nieszczęść prowadzi ślepy bunt ludzi zrozpaczonych, doprowadzonych do ostateczności. Wtedy w głowie naszych przyjaciół zaczęła kiełkować myśl, żeby znaleźć trzecią drogę między kapitulacją, serwilizmem wobec władzy a ślepym buntem.”

„Kaczyńscy mają w sobie to szczególne nawiedzenie. Widać w dzieciństwie mieli jakieś fatalne zabawki i zamiast jeździć na rowerze i kopać piłkę, czytali patriotyczne czytanki. I to im się w tych głowach zalęgło.”

„Traktowany arogancko przez mającego się za Bóg wie kogo, a faktycznie będącego niedouczonym błaznem dziennikarza, nie daję się zahukać ani zdominować, nie spuszczam nisko głowy i nie przyjmuję z pokorą bezczelności i arogancji, o nie, wprost przeciwnie, rewanżuję się, daję takiemu poznać, jak arogancja smakuje. Jak się rzekło: moja wina. Należy wszak nadstawiać drugi policzek, udawać, gdy plują, że to deszcz pada. Nie umiem. Sorry. Mea culpa, mea maxima culpa.”

„Księżyc przecina Targową jak nóż,
miejskie, podmiejskie to jest Eldorado,
jeśli chcesz przeżyć to zgodnie z zasadą,
głowa do góry, nie pękać i już!”

„Händel jest największym kompozytorem, jaki kiedykolwiek żył. Zdejmuję czapkę z głowy i klękam przed jego grobem.”

„Nie mogę (…) przedstawiać się Hiszpanii jako pretendent do korony, lecz muszę wierzyć i wierzę, że korona hiszpańska już spoczywa na mej głowie włożona mocą świętego prawa. Urodziłem się z tym prawem, które jest dla mnie zarazem świętym zobowiązaniem, pragnę jednak, by prawo to zostało mi potwierdzone miłością mego narodu.”

„Panowie, za pomocą mego urządzenia mogę obciąć wam głowy w ciągu jednej sekundy i to bez żadnego bólu!”

„Bóg spłatał ci brzydkiego figla. Dał ci wszystko. I pewno sam tak osłupiał na twój widok, że zapomniał dodać ci na koniec odrobinę wiary w siebie. W porządku. Nie jestem może tym facetem. Niełatwo się z tym pogodzić, ale jakoś sobie z tym poradzę. Mam tylko nadzieję, że pewnego dnia ktoś wbije ci trochę rozumu do tej twojej cudownej głowy i sprawi że pokochasz samą siebie.”

„W tydzień po premierze [debiucie] zaprosił mnie do swojego gabinetu ówczesny dyrektor naczelny Teatru Wielkiego Sławomir Pietras i zaproponował stały angaż. Pamiętam, że po tej rozmowie weszłam na pustą, ciemną scenę, która wydawała mi się przeogromna, a w głowie cały czas intensywnie pulsowała myśl – czy ta scena obdarzy mnie taką samą miłością, jak ja już ją kochałam…”

„Jestem człowiekiem, dla którego bezczynność jest katastrofą. Lubię aktywność i pracę, wtedy wypoczywam.(…) Im więcej mam zajęć, im więcej mam na głowie, tym jestem szczęśliwszy. Okres pustki byłby katastrofą.”

„Ręka z piórem zadrżała, a z ust pociekła ślina. W głowie mu się rozjaśniło jak nigdy przedtem po zażyciu 0,8 dawki weronalu. Ale rozjaśnienie trwało zaledwie pół, najwyżej godzinę. Żył po prostu w ciemnościach, dzień za dniem. Jakby opierając się na cienkim wyszczerbionym mieczu.”

„(…) nie czuję się gwiazdą. Woda sodowa nie uderzyła mi do głowy, może dlatego, że na swój sukces musiałam bardzo ciężko pracować.”

„Doskonale wiem, co to są testy, i strasznie ich nie lubię. Gdy przez sześć lat chodziłem do szkoły specjalnej, stale robili testy i bardzo mnie tym męczyli. A oni nic, tylko liczyli mój iloraz. Gdy ich się zapytałem, gdzie mam ten iloraz, odpowiadali, że mam go w głowie. Ale ja wcale nie czułem, żebym go tam miał, i podejrzewałem, że ze mnie kpili, a ja tego okropnie nie lubię.”

„Wszelkiego rodzaju myśli snują mi się po głowie. Cały dzień czuję wewnętrzny chaos i zawieruchę. Gdy tylko jedna myśl mnie opuszcza, pojawia się następna; każda zajmuje mnie i każda jest innej treści. Czasami jest pogodnie, kiedy indziej mroczno i ogarnia mnie wściekłość (…).”

„Miłość jest jak sake: picie, noc radości, ale rano zimno, boli głowa i brzuch.”

„To był obraźliwy dla głowy państwa bełkot.”

„Głupotą jest rwać włosy z głowy z rozpaczy, bo łysina smutku nie leczy.”

„Nie trzeba molem być książkowym,
grzbietu nad stołem ciągle schylać,
od kartek nie odrywać głowy
i książki w rękę brać co chwila.
Lecz w dzień powszechni czy w niedzielę
sam na sam z książką usiąść sobie,
witać się z nią jak z przyjacielem,
długo się bez niej nie móc obejść.”

„Ryba psuje się od głowy. Ponieważ nie mogę od razu wyłapać całej drobnicy, postanowiłem zacząć od rekinów.”

„Wybrałem się z Zosią w piękne, lipcowe popołudnie na spacer na most Poniatowskiego. Tam oczom naszym przedstawił się niebiański widok. Obraz, o jakim marzyliśmy od lat. Po jezdni ciągnął nieprzerwany sznur żołnierzy niemieckich, ale takich, jakich nigdy nie widzieliśmy. Obdarci, brudni, często bez broni i butów, pieszo, na rowerach i wozach, w nieładzie i rozsypce i często bez dowódców. A wśród nich ranni z obwiązanymi głowami i rękami na temblakach. O widoku niezapomniany! A tu w dodatku słońce lipcowe, jak gdyby chcąc tę nędzę lepiej wystawić na widok, wydobywało z mundurów każdą dziurą, każdą plamę z bandaża, każdą rdzę na karabinie. Trzymając się za ręce i z trudem hamując radość, sygnalizowaliśmy sobie uściskiem dłoni ciekawsze widoki. Takich jak my przechodniów było na moście więcej. Wędrowała tam cała Warszawa. Ludzie, udając, że rozkoszują się pięknym, lipcowym popołudniem i Wisłą połyskującą w potokach światła, w gruncie rzeczy paśli oczy widokiem pobitych Niemców. Wymienialiśmy z nimi ukradkiem rozradowane spojrzenia, a tłumy zdemoralizowanych Niemców płynęły bez końca, ścigane głuchym głosem armat dolatujących od Radzymina i Otwocka. Nie ulegało wątpliwości, że front zbliżał się do Warszawy. Już od dawna obserwowaliśmy wśród Niemców oznaki rozkładu i strachu.”

„Honor to dla mnie jedna z największych wartości. Być może zawdzięczam to mojej cygańskiej krwi. Cyganie, chociaż nigdy nie mieli swojej ziemi, są ludźmi dumnymi. Jeśli przegrywają z lepszym – oddają mu honor. Jeśli ze słabszym – wstydzą się. Duma i pokora zarazem, które odziedziczyłam po rodzicach, mamie Polce i ojcu Cyganie, to mieszanka wybuchowa. Dlatego, choć zazwyczaj jestem rozważna, bywa, że mam „piekło w głowie.””

„Wędrowna kasa pancerna z lamparcią czapką na głowie.”

„Duże umiejętności w grze na skrzypcach, ciężko wypracowane. Odczuwanie muzyki. Poza tym jestem wybitnie skromnym człowiekiem. Ale wiesz, ile utalentowanych osób nie miało fartu?! A kariery robią ci, którzy wciskają kit. Moi rodzice byli gościnni. Przychodziło do nas mnóstwo muzyków, razem grali i śpiewali. Więc miałem szczęście uczyć się od mistrzów. Jeśli coś nie wypadło dobrze, nie było naigrawania się, tylko dyskretna uwaga. Nauczyłem się przy tym jeszcze jednego: w moim domu gościowi włos z głowy spaść nie może.”

„Zawsze imponowała mi jego wiedza. Miał pamięć do liczb. A potem widziałam, jak się uczył szybko, chłonął wiedzę. Kiedy był ministrem rolnictwa czy wicemarszałkiem, nie musiał posługiwać się kartkami. On to wszystko miał w głowie – wspomina. Nie zdziwiła jej ta przemiana w salonowca. Media zbyt dużo uwagi temu poświęcały. Wyśmiewały. A przecież szef wracał do gospodarstwa. Przebierał się w dres, wsiadał na ciągnik. Ale jak jechał do Warszawy, to musiał dobrze wyglądać.”

„Choroba górska – puna – jest wywołana zmniejszeniem ilości tlenu w rozrzedzonym powietrzu, a objawy jej są bardzo rozmaite i zmienne. Najczęściej występują: ból głowy, zmęczenie, bezsenność, utrudnione oddychanie, bicie serca, brak apetytu, nudności i wymioty. Człowiek dotknięty tą chorobą ma wielkie trudności w posuwaniu się pod górę. Natomiast schodzić na dół może zwykle w normalnym tempie i zejście na niższą wysokość przynosi szybką ulgę (…). Jedne z istniejących teorii głoszą, że występowanie puny w pewnych określonych miejscach jest związane z emancjami żył kruszcowych, np. antymonu, wydzielaniem się gazów podziemnych, większym naładowaniem atmosfery elektrycznością, brakiem przewiewu w zaklęśnięciach terenu i tym podobnymi przyczynami.”

„Pomyślał, jesteś Bogiem.
– Panie Chien – głos dobiegał z wnętrza jego głowy, nie od strony bezustnej istoty, która zmaterializowała się na wprost niego. – Miło znów pana spotkać. Nic nie wiesz. Odejdź. Nie interesujesz mnie. Dlaczego miałbym zajmować się śluzem? Śluz; grzęznę w nim, muszę go wydalić i tak zrobię. Mógłbym cię złamać, mogę złamać nawet siebie. Mam pod sobą ostre kamienie, rozkładam je na grzęzawisku. Kryjówki, ustronia bulgoczą jak garnki, dla mnie morze to balsam. Skrawki mego ciała przywierają do wszystkiego. Jesteś mną. Jestem tobą. To bez różnicy, podobnie jak kreatura o rozjarzonych piersiach jest chłopcem lub dziewczyną; możesz nauczyć się doceniać obie formy.”

„Ireneusz Mazur: Zakołysał się sędzia u góry…
Tomasz Swędrowski: I gwizdek się uruchomił.
Ireneusz Mazur: Stracił równowagę, zawroty głowy, no i jest problem. Lepiej użyć gwizdka niż innego elementu.”

„Ktoś doradził Markowi masaż pokrzywami na porost włosów. Pojechaliśmy za miasto. Marek zerwał garść pokrzyw i zaczął się nimi smagać po głowie. Efekt był taki, że po 15 minutach głowa świeciła mu się jak czerwona lampa sygnalizacyjna.”