Cytaty na temat drzwi (394 cytatów, strona 4)

„Słońce zachodzi za mój horyzont,
Czai się noc u drzwi,
Słowa bezmyślne rozum mi podbiją,
Stanę się jednym z nich.

Słońce zachodzi za mój horyzont,
Dalej nie widzę nic,
Armie głupoty skrzydła swe rozwiną,
Na szybach skona krzyk.”

Bogdan Olewicz (1946) polski autor tekstów piosenek i dziennikarz

Źródło: Składam broń z repertuaru zespołu Korba

O głupocie , O słońcu , O nocy

„Drzwi z trzaskiem zamykają się. Komora zapełniona. Puszczają motor, łączą z rurami wlotowymi. Najwyżej w 25 min. wszyscy leżą pokotem. Nie leżą nawet, bo niema gdzie. Padają poprostu sobie w objęcia i stoją. Nie krzyczą już. Pasmo ich życia zostało przerwane. Nie mają żadnych pożądań i potrzeb. Matki i dzieci w śmiertelnym uścisku. Nie ma wrogów i przyjaciół. Nie ma zazdrości. Wszyscy równi. Nie ma ładnych i brzydkich, wszyscy żółci-zatruci. Nie ma bogatych i biednych, wszyscy równi wobec Boga.”

Jankiel Wiernik (1889–1972) ocalony z Treblinki, świadek Holokaustu

Rok w Treblince
Źródło: s. 18.

O Bogu , O dzieciach , O matce

„Siedzę tu, pod gontem już cały lipiec. Pada w Szczyrku i pada. Będzie tak lało do końca wakacji? Boli siedzenie od siedzenia. Czuję tyłek najwyraźniej. Brzuch też boli, pusty bardzo. Hałas w kiszkach, chcenie kwasów. Głowa jednak nie pozwala wchodzić nogom do chałupy. Opór w mózgu. Stożek w kuli piknął znowu chłopca czoło. Dzień za dniem tak przesiaduję w drzwiach Huczkowej z ołówkami i kredkami. Rosną góry na papierze. Za to w nocy tylko słucham – rozpluskania, rozbębnienia – ziemi z wodą. Przetwarzam dźwięki na kolory. Widzę barwną prędkość.”

Jacek Durski (1943)

Źródło: Okno

O wodzie , O wakacjach , O prędkości

„Przyjaciele moi i przyjaciółki! Nie odkładajcie na później ani piosenek, ani egzaminów, ani dentysty, a przede wszystkim nie odkładajcie na później miłości. Nie mówcie jej: „przyjdź jutro, przyjdź pojutrze, dziś nie mam dla ciebie czasu”. Bo może się zdarzyć, że otworzysz drzwi, a tam stoi zziębnięta staruszka i mówi: „Przepraszam, musiałam pomylić adres…” I pstryk, iskierka gaśnie.”

Agnieszka Osiecka (1936–1997) polska poetka, autorka tekstów piosenek

Cytaty z tekstów literackich, Rozmowy w tańcu (1992)

O czasie

„Siedź gorliwie w medytacji! Siedzenie w medytacji jest najważniejsze. Dobrze jest siedzieć w medytacji przynajmniej trzydzieści pięć lat, zaspokajając głód niewielką ilością jedzenia i trzymając zamknięte drzwi swych zmysłów. Nie czytaj sutr, nie rozmawiaj z nikim! Jeśli będziesz ćwiczył długo i wytrwale, owoc tego będzie słodki, jak dla małpy słodkie jest ziarno orzecha. Ale niewielu będzie to dane.”

Dayi Daoxin (580–651)

Źródło: Beata Szymańska, Chiński buddyzm – chan, Kraków 2009, str. 66

O głodzie , O jedzeniu , O czytaniu

„Pulsuje we mnie adrenalina i jestem gotowy walczyć, ale muszę być realistą. Bycie azjatyckim aktorem nie będzie nigdy czymś łatwym. Na szczęście branża się zmienia i osoby odpowiedzialne za casting coraz mniej skupiają się na kolorze skóry i dzięki temu otwierają drzwi dla osób takich jak ja.”

Dev Patel (1990) aktor brytyjski

Źródło: Patel: Hollywood jest rasistowskie, interia.pl, 9 sierpnia 2010 http://film.interia.pl/wiadomosci/film/news/patel-hollywood-jest-rasistowskie,1516485,38

O szczęściu

„Kiedy prześladowanie, myśl o bliskim męczeństwie, choroba, wreszcie wizja śmierci pukają do drzwi, niech nasze pragnienie wyniszczenia, by widzieć Jezusa rozpala się, jak ogień, który po dorzuceniu drzewa płonie wyżej i jaśniej.”

Charles de Foucauld (1858–1916)

O śmierci , O chorobach , O myślach , O myśleniu

„Siedzę i słucham ciszy. Pokój jest po prostu wybielony wapnem. Czasem na białym suficie wystrzeli kurza łapka pęknięcia, czasem płatek tynku obsuwa się z szelestem. Czy mam zdradzić, że pokój mój jest zamurowany? Jakżeż to? Zamurowany? W jakiż sposób mógłbym zeń wyjść? Otóż to właśnie: dla dobrej woli nie ma zapory, intensywnej chęci nic się nie oprze. Muszę sobie tylko wyobrazić drzwi, dobre stare drzwi, jak w kuchni mego dzieciństwa, z żelazną klamką i ryglem. Nie ma pokoju tak zamurowanego, żeby się na takie drzwi zaufane nie otwierał, jeśli tylko starczy sił, by mu je zainsynuować.”

Bruno Schulz (1892–1942) polski prozaik, krytyk literacki, grafik i rysownik

Sanatorium pod klepsydrą

O pokoju , O zaufaniu , O czasie , O dzieciństwie

„Kto żyje bez Chrystusa, stoi na zewnątrz przed drzwiami ojcowskiego domu, na ulicy bez dachu nad głową.”

Ambroży z Mediolanu (339–397) biskup Mediolanu, Doktor i święty Kościoła katolickiego

O domu , Chrystus

„Na drzwiach ponieśli go Świętojańską
Naprzeciw glinom, naprzeciw tankom
Chłopcy, stoczniowcy, pomścijcie druha
Janek Wiśniewski padł”

Krzysztof Dowgiałło (1938)

Źródło: Ballada o Janku Wiśniewskim http://www.huta.katowice.pl/ballada/

„co nas naprawdę dzieli to różnica strachu
mój strach jest małym strachem
jest realny jak echo nocnych kroków
dzwonek u drzwi ma kształt pałki lub łomu
mój strach skazuje mnie na obracanie się
w kręgu rzeczy małych i prymitywnych
twój strach to metafizyka wielka tajemnica
w której mieści się Bóg koniec świata
i twoja śmierć”

Antoni Pawlak (1952) poeta polski

Źródło: Kilka słów o strachu

O śmierci , O Bogu , O tajemnicy , O strachu

„Nigdy nie wiadomo, co na człowieka spadnie. Zamykasz drzwi, a wiatr i tak wciska się przez okno…”

Jodi Picoult (1966)

Drugie spojrzenie (2003)

„Według mnie Iron Maiden uczynił więcej, niż ludzie są skłonni mu przyznać. Myślę, że otworzył w latach 80. drzwi dla skrajnie ostrej odmiany heavy metalu. Iron Maiden jest jednym z moich ulubionych zespołów od ukazania się ich pierwszej płyty. Bardzo go szanuję.”

Lars Ulrich (1963) muzyk rockowy, perkusista, członek zespołu Metallica

Wypowiedzi członków zespołu, Lars Ulrich

O ludziach , O myślach , O myśleniu

„Ponad 10 lat temu była wielka tragedia na Pomorzu. Podczas koncertu w hali stoczni spłonęło 13 osób, było bardzo dużo poparzonych, większość z nich nie ma funduszy na zrobienie operacji plastycznej. Wiem, że do dzisiaj organizator nie poniósł za to kary. Wiem, że były pozamykane drzwi i ludzie nie mogli się ratować. Mam pytanie: Czy pan minister wie, kto był organizatorem tej imprezy. I czy pan minister też wie, że w trakcie śledztwa ginęły dokumenty? A pytam dlatego, że wielu ludzi po tragedii w Katowicach przyszło do mnie do biura i mówiło w ten sposób: Katowice skończą się tak jak Gdańsk. Osoby odpowiedzialne za to do dzisiaj są na urzędach i nie ponoszą żadnej winy.”

Danuta Hojarska (1960) polski rolnik i polityk

Źródło: wystąpienie na posiedzeniu Sejmu, 16 lutego 2006 http://orka2.sejm.gov.pl/Debata5.nsf/851e81387c160e4fc125745f00379393/bf2e20be65ef3684c125746500375888?OpenDocument

O ludziach , O karze , Pytanie

„No tak – przerwałem mu. – To przecież oczywiste. Bo gdy w domu schadzek zamiast ladacznicy ukazuje się w drzwiach opryszek ze sztyletem, każdy myśli tylko, jak wykorzystać tę przemiłą niespodziankę.”

Jacek Piekara (1965) polski pisarz

komentarz MM do tłumaczenia Neuschalka.
Miecz aniołów

O domu , O myślach , O myśleniu

„Podążaj za tym co cię uszczęśliwia, a wszechświat otworzy ci drzwi, nawet gdyby wydawałoby się, że wokół są same ściany.”

Rhonda Byrne (1951) pisarka australijska

Sekret

O wszechświecie

„Gdybyście wiedzieli, ile się naotwierałem i nazamykałem drzwi, zanim do tego doszedłem.”

Louis de Funès (1914–1983) francuski aktor komediowy

„Gapiłeś się na bar Sarmacja. Prosta, pustaczana buda pojechana kanarkowym tynkiem-barankiem. Dwa plastikowe, białe okna, drewniany okap nad drzwiami, z okapu zwisają dwie plastikowe, białe doniczki, z nich z kolei zwisają czerwone plastikowe kwiatki. Dach pewnie pokryty papą, bo czym. Kiedyś pewnie w barze Sarmacja mieścił się jakiś warsztat samochodowy. W sumie – podobało ci się to nawet, było polskie do bólu, powinno być sprzedawane na pocztówkach z napisem „Polska” zamiast jakichś tam, kurwa, Łazienek czy Wilanowów. Kurwa, to jest prawdziwa Polska, tylko że Polska udaje, że tego nie ma, Polska sama się tego wstydzi, nikt tego nie umieszcza na logach, w encyklopediach, podręcznikach, (…) Polacy udają, że u nich nie ma przestrzeni publicznej, że jeśli coś – to Wilanów i Łazienki. Kazimierz i Sandomierz, i to tylko w centrum. A chuj – myślałeś – to jest właśnie Polska, ten bar Sarmacja, to jest cywilizacja, którą wytworzyliśmy, i chuj, i koniec, kropka, jeśli się jej wstydzimy, to mamy problem, to coś z nią kurwa, zróbmy, ale nie udawajmy, że jej nie ma. Ten Bar Sarmacja powinien być na znaczkach pocztowych, a nie, kurwa, Wilanów.”

Ziemowit Szczerek (1978) polski pisarz i publicysta

Siódemka (2014)
Źródło: s. 89.

O myślach , O problemach , O myśleniu

„A może (…) twe przygnębienie z czego innego wypływa? Czyżby z faktu, że to ciebie wystawiono za drzwi, podczas gdy ty planowałeś finał we własnym stylu? Taki z ucieczką nad ranem i kwiatkami na stoliku? Ha, ha, w miłości jak na wojnie, przyjacielu, a twoja miła postąpiła jak wytrawny strateg. Zadziałała wyprzedzająco, atakiem prewencyjnym.”

Andrzej Sapkowski książka Sezon burz

Jaskier do Geralta.
Sezon burz

O wojnie

„(…) wykształcenie matka odebrała tylko elementarne w klasztorze Sakramentek we Lwowie, jej wyobraźnia poetycka, nie wyzyskana i niekształcona, wypowiadała się w wierze w cuda, duchy, zjawy, w zabiegach pobożnych i modlitwach, w żarliwym życiu religijnym jej samej i obu córek, z którymi była w serdecznym porozumieniu. (…) Na choroby w domu pomagała woda z Lourdes i cudowny obrazek Pana Jezusa (…) Nowenny odmawialiśmy wszyscy klęcząc wieczorami przed ołtarzykiem Serca Jezusowego. Wisiał na ścianie pomiędzy łóżkiem matki i siostry, paliła się na nim wieczna oliwna lampka z czerwonego szkła. (…) Nad drzwiami medalik cudowny św. Benedykta chronił od złodziei pokój, w którym i tak trudno było coś ukraść, bo nędza wyglądała z każdego kąta. Św. Antoni Padewski pomagał szukać rzeczy zgubionych, Matka Boska Nieustającej Pomocy ratowała w cięższych i lżejszych chorobach, Niepokalanie Poczęta w małej figurce porcelanowej miała też swój ołtarzyk w pokoju – świeckich obrazków w ogóle nie było na ścianach. Największy obraz na ścianie to było Niepokalane Poczęcie Papuzińskiego.
W zimie chodziliśmy o w pół do siódmej na roraty przed szkołą, do Trzech Króli śpiewaliśmy w domu kolędy, w poście co niedzieli odmawiałem u św. Mikołaja Gorzkie Żale od 4 do 8 po południu, a w piątki wieczorem obchodziłem na klęczkach 14 stacyj Męki Pańskiej. W maju co wieczór zasypiałem podczas Litanii Loretańskiej w kościele Bernardynów lub u św. Mikołaja. (…)
Najbardziej świeckie były miesiące letnie. Wtedy już tylko jakieś 4-godzinne nabożeństwo dziękczynne i ekspiacyjne, dni krzyżowe, Boże Ciało, św. Trójca, św. Piotr i Paweł, Matka Boska Zielna lub imieniny siostry najstarszej i własne nakazywały nabożeństwa poza niedzielami. (…)
I w lecie jednak dzień, zmrok i część nocy wypełniały myśli i nastroje związane z wiarą religijną. Co dzień rano przed śniadaniem trzeba było głośno mówić na klęczkach przed ołtarzykiem Ojcze Nasz, Zdrowaś Mario, Wierzę w Boga, modlitwę do Anioła Stróża i Modlitwę za umarłych na końcu. To samo wieczorem przed snem.”

Władysław Witwicki (1878–1948) polski psycholog, filozof i tłumacz

Źródło: Ankieta w sprawie utraty wiary religijnej

O Bogu , O wykształceniz , O chorobach , O pokoju

„Lunęło na nas światło. Bo na nas były skierowane reflektory, na pociąg. Otworzyły się drzwi wagonów i zobaczyliśmy ogromne płomienie ognia znad jakichś kominów. I niesamowity duszący smród. Nie wiedzieliśmy, że palą się ludzie.”

Bogdan Bartnikowski (1932)

o obozie koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau.
Źródło: „Niemiec mówił, że z Auschwitz wychodzi się tylko przez komin”, tvn24.pl, 26 stycznia 2015 http://www.tvn24.pl/rocznica-wyzwolenia-auschwitz-stad-wychodzi-sie-tylko-przez-komin-mowi-wiezien-auschwitz,509388,s.html

O ludziach , O świetle

„Nie zamykam drzwi, ani ich nie otwieram.”

John Kerry (1943) amerykański polityk Partii Demokratycznej, senator

„Czuwam nad tobą, czy świt, czy zmierzch
Słucham pod drzwiami bez sił, by wejść.
Kiedy przez park idziesz z wózkiem co dzień,
Nie wiem, czy podejść mam, czy nie?”

Jacek Skubikowski (1954–2007) polski piosenkarz, gitarzysta, kompozytor

Źródło: Anka, utwór z repertuaru zespołu Lombard

„Nigdy naprawdę nie wiemy, co się dzieje z ludźmi. Co się dzieje w domach za zamkniętymi drzwiami, jakie tajemnice..”

Harper Lee książka Zabić drozda

Zabić drozda

O tajemnicy , O domu

„Novum, (…) jest, jeśli mogę tak to nazwać, jednostką nowości w science-fiction. Zauważalny punkt różnicy, odchyłu od szeroko rozumianej współczesności. Maszyna czasu, niewidzialny człowiek – to nova. Piętrowe zdania Roberta Heinleina – „rozprężenie drzwi” – zawierają w sobie novum i inne kamienie milowe literatury science-fiction. Inny nacisk językowy. W science-fiction zdanie „otworzyła oczy” może oznaczać dwie różne rzeczy. To, według wielu ludzi, jest powodem dlaczego znaczący procent odbiorców odtrąca literatura science-fiction – bo wymaga od was przetwarzania ich informacji w zupełnie inny sposób, cały czas. Niektórzy ludzie czują się tak jakby sf próbowało ich nabrać w każdym zdaniu. Słyszałem sugestie, że stara reputacja sf jako infantylnej literatury bierze się nie tylko z żałosnej pisaniny i infantylnych problemów z historii gatunku, ale też z tego, że przeważająca część populacji czuje się, jakby ktoś próbował ich nabrać.”

Warren Ellis (1968) Angielski pisarz, scenarzysta komiksowy i telewizyjny.

w swojej kolumnie w Doctor Sleepless #12.
Wypowiedzi autora i didaskalia

O ludziach , O historii , O literaturze , O czasie

„Wystarczy tylko pchnąć drzwi i cała przegniła budowla zawali się z trzaskiem.”

Adolf Hitler (1889–1945) kanclerz Rzeszy, twórca i dyktator III Rzeszy niemieckiej

o Rosji Stalina do Alfreda Jodla przed atakiem na ZSRR.
Źródło: Alan Bullock, Hitler. Studium tyranii, Warszawa 1997, s. 558.

„Nie mów kobiecie, że jest piękna. Powiedz jej, że nie ma drugiej takiej jak ona, a otworzą ci się wszystkie drzwi.”

Jules Renard (1864–1910)

O kobietach

„Poręcz jest wytarta od rąk pobrudzonych cyjanem.
Skrzypią buty.
Śledzę przez wizjer poskręcane sylwetki.
Codziennie wędruję za nimi do drzwi chlapniętymi farbą
Światło plami klamkę.”

Anna Nowaczyńska (1974)

Źródło: Wyobrażenie o Diane http://www.dwutygodnik.com/artykul/3819/, dwutygodnik.com nr 89/2012.

O butach , O świetle

„Usłyszałem w pałacu ruch – szybkie, choć jeszcze nie paniczne kroki, okrzyki zdumienia, lecz nie przerażenia. Gwałtownie otworzyły się okiennice, rozsunęły się drzwi. Na zewnątrz wypadło kilku wartowników; tuż za nimi biegli Shoichi i Masahiro, nadal w nocnych strojach, ale z obnażonymi mieczami. Na mój widok zatrzymali się jak wryci. Szedłem ku nim w oparach mgły z Jato w dłoni; za moimi plecami wyłaniały się z szarówki pierwsze żagle. Nad wodą znów zaśpiewały konchy, a góry wokół zatoki odbiły echem ich granie.”

Gillian Rubinstein (1942)

Źródło: W blasku księżyca

O wodzie

„Na tej planecie jedna rzecz jest pewna, a mianowicie to, że szczęście nie wali drzwiami i oknami.”

Cormac McCarthy książka To nie jest kraj dla starych ludzi

To nie jest kraj dla starych ludzi (2005)

O szczęściu

„Wstań otwórz drzwi rozwiąż te sznury
wyplącz się z sieci nerwów
jesteś Jonaszem który trawi wieloryba
Odmów podania ręki temu człowiekowi
wyprostuj się osusz tampon języka
wyjdź z tego kokonu rozgarnij te błony
zaczerpnij najgłębsze warstwy powietrza
i powoli pamiętając o regułach składni
powiedz prawdę do tego służysz w lewej ręce
trzymasz miłość a w prawej nienawiść”

Adam Zagajewski (1945) poeta polski, eseista, prozaik, tłumacz

Źródło: Prawda

O miłości , O nienawiści , O prawdzie

„Jestem posiadaczem niemałej kolekcji wycinków prasowych na temat różnych dziwnych wydarzeń. Zamierzam wydać z czasem ten zbiór w postaci książki.
Większość z nich trafiła do moich rąk w dość niezwykły sposób. Jakiś mały chłopiec zadzwonił do drzwi i powiedział, że zarabia na studia zbierając zamówienia na prenumeratę gazet. Zgodziłem się i odtąd codziennie ramo znajdowałem pod drzwiami paczuszkę wycinków. Gdybym chciał zająć się tą sprawą poważnie, to sądzę, że powinienem wstać któregoś dnia wcześniej i zobaczyć, kto je przynosi.”

Ron Goulart (1933)

Źródło: Nowe „Lo!”, początek opowiadania

O książkach , O studiach , O czasie

„Farsa wymaga wielkiej precyzji. Niektórzy złośliwi mówią, że aby wyreżyserować farsę, trzeba precyzyjnie zgrać zamykanie i otwieranie drzwi. W farsie nie ma miejsca na rozgrywanie emocji. Ważne jest tempo.”

Renata Dancewicz (1969) aktorka polska

Źródło: Marek Pałka, Nie znoszę rywalizacji, „Dziennik Zachodni”, 27 czerwca 2007 http://www.dziennikteatralny.pl/artykuly/nie-znosze-rywalizacji.html

„Wisława Szymborska. Nie tylko poetka, lecz także filozof i mędrzec. Często w jednym jej zdaniu odnajduję coś, o czym myślę pół życia. Czytam i dziękuję, że dane są mi te zdania, klucze otwierające tyle pozamykanych drzwi.”

Magda Umer (1949) piosenkarka polska, aktorka, reżyser

Źródło: „Zwierciadło”, nr 3/1925, marzec 2007

O myślach , O czytaniu , O myśleniu

„Wsiadanie. Więc tak: trzeba kliknąć pilotem, podjechać z lewej strony, otworzyć drzwi, przesunąć się trochę do przodu i pchnąć je, a potem, ostrożnie manewrując, stanąć wózkiem tuż przy progu, uważając (…), by nie porysować lakieru. Następnie należy złapać drzwi lewą ręką, przytrzymać je, a prawą chwycić kolumnę kierownicy.
Podciągam się teraz na rękach, przekręcając tułów w lewo i opadam na siedzenie. Bezwładne nogi układam rękami pod kierownicą, przy bezużytecznych pedałach (…). Przechylam się w lewo, odczepiam prawe koło wózka i kładę je, wyginając się do tyłu, za przednie siedzenie – sąsiada kierowcy. Przekręcam wózek, aby jego lewe koło znalazło się w moim zasięgu. Zwalniam lewe koło, przytrzymując wózek, by łagodnie osunął się na trotuar, a nie grzmotnął na ziemię. To koło stawiam za prawym, również tylnym siedzeniem (…). Przechylam się następnie i dźwigam korpus wózka, już bez kół, który wygląda jak człowiek bez nóg lub jak kurczak u rzeźnika, czyli „korpus” w taniej wersji pozbawionej skrzydełek i udek.”

Ryszard Lenc (1955)

Źródło: Samochód, „Sekrety ŻAR-u” 2006, nr 3

O samochodach

„Farsa to rama, którą aktorzy muszą wypełnić. Co jest tym trudniejsze, że są naciskani z dwóch stron. „Od wewnątrz” posługują się – rzekłbym – „ograniczoną metodą Stanisławskiego”, rekonstruują motywacje postaci, ich osobowość, stany psychiczne. „Od zewnątrz” zaś szlifowani są jako precyzyjny element układanki. Jedno przekręcenie klucza w drzwiach za mało (albo za dużo) i okaże się, że jakaś pani nie będzie mogła wyjść ze swojej kuchni (albo wejść do środka) – i cały dowcip sytuacyjny bierze w łeb.”

Ryszard Maciej Nyczka (1958)

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Łódź, 26 stycznia 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/farsat.htm

O motywacji , O osobowości

„Czy panie mają dzieci? – spytała Gloria, kiedy drzwi się za nimi zamknęły.
– Obie mamy dorosłe córki – odrzekła pani Higby.
– A wiedzą panie, gdzie one są dziś wieczór i co robią?
Żadna z kobiet nie odezwała się słowem.
– Może ja to paniom w przybliżeniu opiszę – powiedziała Gloria. – Kiedy wy dwie, szlachetne osoby, spełniacie obowiązek wobec nieznanych wam ludzi, wasze córki spędzają zapewne czas w mieszkaniach jakichś facetów, rozebrane i podpite.
Pani Higby i pani Witcher w tej samej chwili odebrało mowę.
– Tak się zazwyczaj dzieje z córkami reformatorek – mówiła Gloria. – Prędzej czy później każda się z kimś prześpi, a na ogół nie wie nawet tyle, żeby jej ten facet nie zrobił bachora. Wyganiacie je z domu tymi swoimi cholernymi kazaniami o czystości i skromności, a za bardzo jesteście zajęte wtykaniem nosa w cudze sprawy, żeby je uświadomić…”

Horace McCoy książka Czyż nie dobija się koni?

Czyż nie dobija się koni?

O kobietach , O dzieciach , O ludziach , O facetach

„Czterdziestoletni mężczyźni umieją już cicho zamykać drzwi pokojów, do których nigdy nie wrócą.”

John Irving książka Hotel New Hampshire

Hotel New Hampshire (1981)

O mężczyznach , O pokoju

„Chciałem być aktorem, który ma coś do powiedzenia, aktorem, który będzie obsadzany w ważnych rolach dramatycznych, a tymczasem byłem tylko amantem (choć dziś powiedziałbym, że „aż”, bo jest to kwestią aktora, jak zagra daną rolę). I myślałem, że mogę mieć większy wpływ na rzeczywistość, na to, jakie myśli płyną ode mnie z desek teatru, jeśli zajmę się reżyserią. Niestety, będąc etatowym aktorem Teatru Polskiego we Wrocławiu, nie sposób było tego pogodzić z egzaminami do szkół teatralnych. Do tego zawodu wszedłem tylnymi drzwiami. Najpierw ucząc w Szkole Teatralnej, zacząłem bardziej niż trzeba reżyserować egzaminy z piosenki aktorskiej. Kilka osób zobaczyło taki egzamin, a w szczególności dyrektor teatru Romek Kołakowski, i powierzono mi recital (…).”

Wojciech Kościelniak (1965)

Źródło: Piotr Wyszomirski, Nie jestem mordercą musicalu. Rozmowa z Wojciechem Kościelniakiem, 29 kwietnia 2011 http://www.top.wielkiemiasto.pl/index.php?id=2&t=1&page=24233

O myślach , O rzeczywostości , O myśleniu

„Każdy z nas jest odkrywcą. Jak można żyć, patrząc na zamknięte drzwi i nie próbować ich otworzyć?”

Robert Ballard (1942) amerykański geolog morski, geofizyk

„Takie postępowanie ma na celu zamknięcie mi ust. Zresztą przez lata pukam do różnych drzwi. Od drzwi byłych kolegów i koleżanek parlamentarzystów do drzwi rozmaitych redakcji. Myślę, że czeka mnie kolejny żenujący spektakl. Bo przecież kajdanki na przegubach byłego członka komisji ds. Rywingate w TVN będą wyglądały ciekawie. Bo jak wiadomo, ani Rywingate ani afery hazardowej z „Mirem” niby nie było. PRL-owskie elity działają w spokoju, eksSB-cy zostają szanowanymi dziennikarzami z emeryturami z MSW… a niezależni śledczy trafiają do więzienia. Cóż z mojej obecnej renty pokrycie kary jest niemożliwe. Ale skoro sprawiedliwości trzeba szukać w trybunałach międzynarodowych to trudno. Poczekam i przetrzymam.”

Piotr Smolana (1958) polski polityk

Źródło: Śledczy z Sejmowej Komisji Rywingate trafi do więzienia?, rebelya.pl, 24 maja 2012 http://rebelya.pl/post/1946/sledczy-z-sejmowej-komisji-rywingate-trafi-do-w

O sprawiedliwości , O karze , O myślach , O czekaniu

„Ja jestem tylko piosenkarzem.
Raperem, grajkiem czy tekściarzem.
Masz jaja, to masz własne zdanie.
Masz zdanie, to na ich zdanie masz wyjebane. Sprawdź!
Wchodzisz czy wychodzisz? Nie stój w drzwiach.
No glory with no nuts.”

Sokół (raper) (1977) polski raper

Źródło: Kto nie ryzykuje, szampana nie pije na albumie Monster Popka

O piciu

„Otwieram drzwi wspomnień.
Radość płynie strumieniem
z młodości wydobytym,
szczęśliwe chwile,
pierwsza miłość ukryta…”

Wanda Gizicka (1925) poetka polska

Źródło: Letni wieczórz tomiku Pory roku

O miłości , Radość

„Rozkosz to płonące drzwi donikąd.”

Anna Janko (1957) polska poetka, pisarka, felietonistka, krytyk literacki

Dziewczyna z zapałkami

„Byłam na dole, w kuchni. Czytałam stary numer Harper's Magazine, który znalazłam w szafce. Nie jestem pewna czy byłam tam czy w jadalni. (…) Kiedy Bridget otwierała mu [Andrewowi Bordenowi] drzwi byłam na schodach… Na górze byłam krótko; zaniosłam tylko ubrania i przyszyłam pętelkę do rękawa. Nie sądzę, żebym spędziła tam więcej niż pięć minut. Nie wiem, co powiedziałam. Odpowiadam na tyle pytań, że wszystko mi się pomieszało. Przedstawiam panu wszystko tak, jak zapamiętałam.”

Lizzie Borden (1860–1927)

podczas przesłuchania prowadzonego przez prokuratora okręgowego Hoseę M. Knowltnona
Źródło: Shelley Klein, Największe zbrodniarki w historii, wyd. Muza SA, Warszawa, 2006, ISBN 83-7319-854-7, tłum. Barbara Gutowska-Nowak, s. 20

O historii , O czytaniu , Pytanie

„Otworzyłem paczkę i na moje kolana wypadła ludzka głowa. Głowa mężczyzny z dziurą po kuli między oczyma.
Zdarzyło się to późną nocą, w moim mieszkaniu. Byłem tego wieczoru w „Chinese” na najnowszym filmie z Chaplinem i kiedy dotarłem z powrotem do domu, pod drzwiami leżała paczka owinięta w brązowy papier. Podniosłem ją i zabrałem do środka.
Nie było na niej żadnych znaczków pocztowych. Żadnych nalepek poczty kurierskiej także. Najwyraźniej ktoś dostarczył ją osobiście. Na wierzchu widniał napis drukowanymi literami: „Dla Dana Turnera, prywatnego detektywa”. I to wszystko. Bez nazwiska nadawcy, bez adresu zwrotnego.
Przeciąłem sznurek i rozpakowałem zawiniątko. I wtedy właśnie odcięta głowa wytoczyła się na moje kolana.”

Robert Leslie Bellem (1902–1968) amerykański pisarz

początek opowiadania.
Głowa umarlaka

O domu

„My, Kunegunda, wdowa po śp. panu Bolesławie niegdyś księciu krakowskim, pani i księżna sądecka, rozważając głęboko w sercu i rzetelną pobożnością, że nic nie będzie pomocnym na ostatecznym sądzie i nic tak nie przebłaga Sprawiedliwego Sędziego, który daje życie sprawiedliwym, a śmierć bezbożnym, jak dzieła miłosierdzia, które miłosierdzie czyniącym wprowadzają same do drzwi szczęśliwej wieczności, postanowiliśmy ku chwale Bożej, ku uczczeniu świętej Boga Rodzicielki Maryi i błogosławionego Franciszka…, uposażyć i wybudować klasztor dla zakonnic św. Klary…, aby wyrzekłszy się własnej woli, służyły Panu w bojaźni we dnie i w nocy i kroczyły przed Nim w świątobliwości i prawdzie, przez wąską ścieżkę i ciasną bramę, obierając wnijście do życia; przez co nie bez słuszności należy wspierać je wszystkimi potrzebami żywota doczesnego, aby im spokojniej, tym goręcej pełniły służbę Panu i były użyteczne sobie zasługą życia swojego, innym zaś modłów pomocą i przykładem…”

Święta Kinga (1224–1292) węgierska księżniczka, klaryska

fragment aktu fundacyjnego klasztoru starosądeckiego Kingi z 6 lipca 1280.
Źródło: Święta Kinga. Życie i działalność (Klasztor klarysek w Starym Sączu) http://www.klaryski.sacz.pl/www.klaryski.stary.sacz.pl/pl/25048/0/Zycie_i_dzialalnosc.html

O życiu , O śmierci , O Bogu , O pomocy

„Dobry doktor to jest taki, który spojrzy na pacjenta i zobaczy coś takiego, co mu coś przypomina. Więc trzeba mieć zdolność kojarzenia i zdolność obserwacji. Kiedy pracowałem w poradni kardiologicznej na Sterlinga, to tam w zimie było cholernie zimno. Na kaloryferze z tyłu za mną siedziało pięciu, sześciu studentów czy studentek. Ktoś otwierał drzwi. Pacjent. To ja ich pytam: „Co mu jest?”. Trzeba było z daleka rozpoznawać chorobę, bo jeden objaw przesądza (…). To jest zdolność kojarzenia, zdolność obserwacji, nie jakiś nadprzyrodzony dar (…). Trzeba umieć obserwować człowieka. Nie! Trzeba chcieć.”

Marek Edelman (1922–2009) przywódca powstania w getcie warszawskim, lekarz, działacz polityczny

Źródło: Paweł Smoleński, Oddział wskrzeszeń, „Gazeta Wyborcza”, 2–3 października 2010.

„Szósta rano. Łomot do drzwi. Kto tam? Klerykalna brygada do walki z ateizmem. Nie wierzę! Właśnie o tym przyszliśmy porozmawiać. Nie chcemy żyć w takim państwie.”

Joanna Senyszyn (1949) polska działaczka polityczna, ekonomistka

o klerykalizmie w Polsce.
Źródło: Fakty, TVN, 21 czerwca 2008

O walce

„Gdy nieprzyjaciel da ci okazję przerwania szeregów, korzystaj z tego natychmiast. Daj im, o co się prosili i starannie przewiduj ich posunięcia. Utrzymuj dyscyplinę w swych szeregach i przystosuj własne postępowanie do działań wroga, by wpłynąć na wynik wojny. Najpierw powinieneś być jak nadobna dziewica, przed którą wróg otworzy drzwi, a potem jak wypuszczony z klatki królik, którego wróg nie może wyrzucić.”

Sun Tzu (-543–-495 p. n. e.)

O wojnie

„Jak ich było pięćdziesięciu, wszyscy byli poetami i każdy wypowie wiersz na cześć profesora R. (który dyskretnie i z taktem dawał do zrozumienia, że mniejsza o niego, poezja grunt). Zawezwałem wtedy kelnera aby mi dostarczył dwóch butelek wina, jedną białego, drugą czerwonego, i obie zacząłem doić! Tymczasem poeci recytowali, R. promieniał, anielskość parowała wraz ze wszystkimi cnotami praktykowanymi w takich wypadkach - skromność, dyskrecja, ale i szlachetność, z uczuciem, z sercem, wszystko było jak wyjęte z najsłodszych snów poetyckich starej ciotki: "piękne" i "czyste". Gdy skończył poeta, ściskano mu dłoń, wołano "brawo!". Ale kiedy na koniec tłusta pindula, niecierpliwie oczekująca swojej kolei, zerwała się rzucając biustem na prawo i lewo, machając rękami, wytoczyła z siebie nowe pęki rymowanych szlachetności, ja mając we wnętrzu czerwone z białym nie wytrzymałem, parsknąłem w plecy Dipie, który też parsknął, ale, że to nie miał komu wsadzić w plecy twarz, parsknął i ryknął twarzą całemu zgromadzeniu!

Zgorszenie. Spojrzenia. Ale oto wstaje czcigodny laureat i kropi: że nie zasłużył sobie, chociaż może i zasłużył, ale raczej nie zasłużył, acz cokolwiek może zasłużył… Wzruszenie. Oklaski. Anioł-prezes-poeta dziękuje i zagrzewa… Atmosfera staje się tak wzniosła i słodka, że Dipi i ja dajemy drała najbliższymi drzwiami, zataczają się, pijani w pestkę, w pędzel, w sztok i w kitę!”

Witold Gombrowicz (1904–1969) pisarz polski

Dziennik 1957-1961

O zrozumieniu , O zerwaniu , O snach , O aniołach

„Co to ma znaczyć? - zawołał Woland. - Dlaczegoś sobie pozłocił wąsy? I po kiego diabła ci ta muszka, skoro nie masz nawet spodni?
-Spodnie nie obowiązują kota, messer – niezmiernie z siebie zadowolony odpowiedział kocur. - Może polecisz mi, messer, włożyć jeszcze buty? Koty w butach występują jedynie w bajkach, messer. Ale czy zdarzyło ci się kiedykolwiek widzieć na balu kogoś, kto by nie był w muszce? Nie chciałbym znaleźć się w ośmieszającej sytuacji ani ryzykować, że zostanę wyrzucony za drzwi. Każdy przystraja się, jak może. Weź pod uwagę, messer, że to, co powiedziałem, odnosi się także do lorgnon!
-Ale wąsy?…
-Nie rozumiem – oschle zaprotestował kocur – dlaczego Azazello i Korowiow, goląc się dzisiaj, mogli się posypać białym pudrem, i w czym biały puder jest lepszy od złotego? Upudrowałem sobie wąsy, i to wszystko! Co innego, gdybym się ogolił! Ogolony kot to rzeczywiście shocking, zgoda, zawsze to przyznam. Ale w ogóle – głos kota zadrżał z obrazy – widzę, że robi się tu jakieś osobiste wycieczki pod moim adresem, widzę też, że staje przede mną poważny problem – czy aby powinienem iść na bal?”

Michaił Bułhakow książka Mistrz i Małgorzata

The Master and Margarita

O kotach , O problemach , Obraz , O butach

„Pierwsza moja Wizyta u Witkacego: dzwonię, otwierają się drzwi, w ciemnym przedpokoju potworny karzeł rośnie - to Witkacy otworzył drzwi w kucki i z wolna się podnosił…”

Witold Gombrowicz (1904–1969) pisarz polski

Dziennik 1953 - 1956

„Tu nie ma wody tu jest tylko skała
Skała bez wody i piaszczysta droga
Droga wijąca się wśród gór nad nami
Między skałami głazami bez wody
Gdyby tu była woda stanąłbym i pił
Lecz pośród skał nie można myśleć ani stać
Suchy jest pot a stopy grzęzną w piachu
Gdyby tu woda spływała ze skał
Martwa jest paszcza gór spróchniałe zęby pluć nie mogą
Tutaj nie można usiąść leżeć ani stać
I ciszy nawet nie ma w górach
Tylko bezpłodny suchy grzmot bez deszczu
I samotności nawet nie ma w górach
Tylko posępne czerwone twarze - drwią i szydzą
W drzwiach lepianek z popękanej gliny
Gdyby tu była woda
A nie skała
Gdyby tu była skała
Ale i woda
I woda
Źródło
Sadzawka wśród skał
Gdyby tu był chociażby wody dźwięk
A nie cykada
I śpiew suchych traw
Ale na skale wody dźwięk
Gdzie drozd-pustelnik śpiewa pośród sosen
Krop kap krop kap kap kap kap
Ale tu nie ma wody

Kim jest ten trzeci, który zawsze idzie obok ciebie?
Gdy liczę nas, jesteśmy tylko ty i ja
Lecz gdy spoglądam przed siebie w biel drogi
Zawsze ktoś jeszcze idzie obok ciebie,
Stąpa spowity płaszczem brunatnym, w kapturze
Nie wiem czy jest to kobieta czy mąż
- Kim jest ten, który idzie po twej drugiej stronie?

Co to za dźwięki wysoko w powietrzu
Pomruk matczynych lamentów
Co to za hordy w kapturach, jak roje
Na bezkresnych równinach, utykają na spękanej ziemi
Otoczonej jedynie płaskim horyzontem
Co to za miasto nad łańcuchem gór
Pęka i zrasta się i rozpryskuje - w fioletowym wietrze
Walące się wieże
Jeruzalem Ateny Aleksandria
Wiedeń Londyn
Nierzeczywiste”

Thomas Stearns Eliot (1888–1965) poeta, dramaturg i eseista angielski

The Wasteland, Prufrock and Other Poems

O myślach , O myśleniu , O samotności , O kobietach

„Nie każdy ma takie życie, żeby nadawało się na dom dla niego, który będzie mógł dekorować coraz bogatszymi meblami wspomnień. Niektórzy mieszkają w hotelach, w niejednym hotelu. Lata zatrzaskują się za nimi jak drzwi hoteli - i jedyne, co im pozostaje, to odrobina odwagi, ale nikt ich nie żałuje.”

Erich Maria Remarque książka Łuk triumfalny (powieść)

Arch of Triumph: A Novel of a Man Without a Country

O życiu , O domu

„Krzyknąłem, że nie jestem ani pisarz, ani członek czegokolwiek, ani metafizyk, czy eseista, że jestem ja, wolny, swobodny, żyjący… Ach, tak, odrzekli, jesteś więc egzystencjalistą.

Ale nagość moja, transoceaniczna, stamtąd, z pampy, nagość, która była mi potrzebna do miłości mojej z Argentyną (wbrew memu wiekowi!) nie pozwalał mi nie być z nimi obnażającym. Wytworzyła się nieprzyzwoitość. Z jakimż zażenowaniem te tuzy przyjmowały mój wzrok namiętnie naiwny, dobierający się do nich poprzez ubranie… śmiertelna dyskrecja, dyskretna melancholia, zgaszenie taktowne, odpowiadały mojemu żądaniu stamtąd, z peryferii świata, z ojczyzny Indian. Ubrani od stóp do głowy, opatuleni, choć maj przecież, z twarzami wystylizowanymi przez fryzjerów… a każdy miał w kieszonce mały posążek, zupełnie nagi, by mu się przypatrywać okiem znawcy. Panuje skromność i rozwaga. Nikt nie narzuca się nikomu. Każdy robi swoje. Produkują i funkcjonują. Kultura i cywilizacja. Uwięzieni w stroju, ledwie się mogą ruszać, podobni do owadów posmarowanych czymś lepkim. Kiedy zacząłem zdejmować spodnie powstał popłoch, dawaj drała drzwiami i oknami. Pozostałem sam. Nikogo nie było w restauracji, nawet kucharze uciekli… dopierom wtedy się spostrzegł, że co to, na Boga, co robię, co ze mną… i skrzywiony stałem z nogawką jedną na nodze, drugą w ręku.

Wtem Kot wchodzi z ulicy i widząc mnie tak stojącego pyta ze zdumieniem: - Co ty, zwariowałeś? Mnie wstyd i chłodno, odpowiadam, że tak trochę zacząłem się obnażać, a wszystko uciekło. Mówi: - Oszalałeś, tobie się w głowie pomieszało, gdzie by tu kto się twojej nagości przestraszył, przecie na całym świecie nie znajdziesz takiego zdzierania szat, jak tutaj… czekaj, na królików trafiłeś, ale ja ci sproszę lwów takich, że choćbyś goły na stole tańczył, ani mrugną! Stanął tedy zakład między nami, zakład szlachecki i polski (bo ja z Kotem nie po argentyńsku a po polsku się czułem, bo tę babkę wspólną mieliśmy), i nie dzisiejszy, chyba tak z końca zeszłego stulecia. No, dobra! Sprosił kogo trzeba, intelekty najbrutalniej obnażające, ja nic, aż kiedy już do wetów przyszło, zaczynam portki zdejmować. Zwiali, grzecznie przeprosiwszy, że niby czas na nich! Więc Leonor Fini i Kot do mnie mówią: - Jakże to, nie może być żeby oni się przestraszyli, przecie intelekty wyspecjalizowane w tym mają! Mnie ciężko bardzo i źle na duszy, smutek mnie zżera, mało brakowało a byłbym się gorzko rozpłakał, ale mówię: - Cała rzecz w tym, że oni, uważacie, nawet rozbieraniem się ubierają i nagość to u nich tylko jedna para pantalonów więcej. Ale jak ja tak zwyczajni portki spuściłem, to ich zemgliło, a głównie dlatego, żem nie robił tego wedle Prousta, ani a la Jean Jacques Rousseau, ani wedle Montaigne'a czy w sensie egzystencjalnej psychoanalizy, tylko ot tak sobie, byle zdjąć.”

Witold Gombrowicz (1904–1969) pisarz polski

Dziennik 1961-1966

O kotach , O ojczyźnie , Sens , O Bogu

„Ej Maryśka! Noc się kończy! - i porwał kobietę do tańca. Zderzyli się ciężko, bezwdzięcznie i cieleśnie, by z brzękiem wywalcowac zza stołu pod drzwi, a potem wzdłuż sciany i na powrót, jak ciężarny, dziecinny bąk. Spadła szklanka, brzękneła, ale chrzęst deptanego szkła przepadł w śmiechu Maryśki. Zamiotła czerwonymi włosami powietrze i ogień smagnął nagie ramiona Gacka. Upał jak czarny miód wlewał się oknem i ciała tancerzy wirowały wolno, splecione, związane tą pewnością która zjawia się od pierwszego dotyku i wszystko, co ma się stać, własciwie już się stało. Ciężki od krwi wir wciągał wszystko wokół. Ściany w rzucik, półnagą Sandy z gazety, żółtą kulę żyrandola, stół i satelity popielniczek i naczyń, wersalkę i ciemną Czestochowską za szkłem, podłogę, dreszcz przenikał dom aż po miekką skórę nieba, w którym gwiazdozbiory ocierały się o siebie nazwajem, sunąc ku ciemniejszej niż noc rozpadlinie zachodu i tylko Gacek pozostawał nieruchomy.
Muzyka urwała się raptem, lecz oni kołysali się dalej, jakby dzwięki nie były im potrzebne. Krzesło upadło na podłogę. Edek posłał je kopniakiem w kąt i próbował coś zrobić z kasetą, chociaż nie chciał ani na chwilę wypuścić tancerki z rąk.
- Pić! - zawołała Maryśka, ale butelka była już pusta.
- Co Gacek? Po wódkę też strach? - zaśmiał się Edek.”

Andrzej Stasiuk (1960) pisarz polski

Tales of Galicia

O nocy , O piciu , O śmiechu , O kobietach

„Szaleństwo ma w sobie pewien urok. Wyjść z domu po chleb i wyjechać do innego miasta, poznać rano dziewczynę i wieczorem wziąć z nią ślub, zdecydowanym ruchem otworzyć drzwi do ciemnego pokoju, z którego dobiegają podejrzane dźwięki, wejść do klatki hipopotama i poklepać go po tłustym zadzie, pojechać do Tajlandii i uprawiać seks bez prezerwatywy, przyjąć propozycję tajemniczego nieznajomego i podpisać się krwią na czystej kartce papieru. Jednym słowem, rzucenie się na złamanie karku ku przygodzie to bardzo kusząca wizja.”

Siergiej Łukjanienko (1968) rosyjski pisarz

O szaleństwie , O seksie , O ślubie , O domu

„Regent nader zręcznie wprasował się do autobusu, który na pełnym gazie pędził w kierunku placu Arbackiego, i umknął. Iwan, zgubiwszy jednego ze ściganych, całą swoją uwagę skoncentrował na kocurze i zobaczył, że dziwny ów kot podszedł do drzwi wagonu motorowego linii A, który stał na przystanku, bezczelnie odepchnął wrzeszczącą kobietę, chwycił za poręcz i nawet wykonał próbę wręczenia konduktorce dziesiątaka przez otwarte z powodu upału okno.
Zachowanie się kota wstrząsnęło Iwanem do tego stopnia, że zastygł nieruchomo obok sklepu kolonialnego na rogu, i wtedy zdumiał się po raz drugi, i to znacznie silniej, tym razem za przyczyną konduktorki. Ta, skoro tylko zobaczyła włażącego do tramwaju kota, wrzasnęła, dygocąc z wściekłości:
-Kotom nie wolno! Z kotami nie wolno! Psik! Wyłaź, bo zawołam milicjanta!
Ani konduktorki, ani pasażerów nie zdziwiło to, co było najdziwniejsze – nie to więc, że kot pakuje się do tramwaju, to byłoby jeszcze pół biedy, ale to, że zamierza zapłacić za bilet!
Kot okazał się zwierzakiem nie tylko wypłacalnym, ale także zdyscyplinowanym. Na pierwszy okrzyk konduktorki przerwał natarcie, opuścił stopień i pocierając monetą o wąsy, usiadł na przystanku. Ale gdy tylko konduktorka szarpnęła dzwonek i tramwaj ruszył, kocur postąpił tak, jak postąpiłby każdy, kogo wyrzucają z tramwaju, a kto mimo to jechać musi. Przeczekał, aż miną go wszystkie trzy wagony, po czym wskoczył na tylny zderzak ostatniego, łapą objął sterczącą nad zderzakiem gumową rurę i pojechał, zaoszczędziwszy w ten sposób dziesięć kopiejek.”

Michaił Bułhakow książka Mistrz i Małgorzata

The Master and Margarita

O kotach , O kobietach , O zachowaniu , Szarpnięcie

„Wszedł ojciec.
- Złapali ich. Całą trójkę – powiedział do inspektora i spojrzał na mnie z odrazą.
Inspektor natychmiast wstał i wyszli razem. Wpatrywałem się w zamknięte drzwi. Ból samonagany przenikną mnie tak, że cały się zatrząsałem. Słyszałem własne jęki i łzy spływały mi po policzkach. Usiłowałem je powstrzymać, ale nie mogłem. Zapomniałem o bolących plecach. Udręka wieści, którą przyniósł ojciec, była o wiele bardziej bolesna. Czułem taki ucisk w piersiach, że się dusiłem.”

John Wyndham książka The Chrysalids

The Chrysalids

O łzach , O udręce , O bólu

„Ze słuchawką w ręce patrzył na drzwi, przez które wpadał ten błędny i drażniący powiew. Zaczął cytować coś z jakiejś dawno czytanej książki:
“Spokoju coraz mniej! Spokoju coraz mniej!”

William Faulkner książka Sanctuary

Sanctuary

O książkach , O czytaniu

„Chcę ci wyznać tajemnicę Czas jest tobą
Czas jest kobietą Jest osobą
Pochlebioną gdy się pada na kolana
U jej stóp czas jak suknia rozpinana
Czas jak nie kończąca się włosów fala
Rozczesywana bez końca
Czas jak lustro co się w oddechu rozjaśnia i zmącą
O świcie kiedy się budzę czas jak ty śpiąca czas jak ty
Jak nóż przebijający mi gardło Ach czy nazwę nareszcie
Tę udrękę czasu który nie odpływa tę udrękę
Czasu zatrzymanego jak krew w naczyniu krwionośnym
To gorsze niż pragnienie nigdy nie spełnione niż nienasycenie
Oczu kiedy przechodzisz przez pokój i drżę z obawy
By nie prysło urzeczenie
To jeszcze gorsze niż przeczuwać cię obcą
W ucieczce
Z myślami gdzie indziej z innym już stuleciem w duszy
Mój Boże jakie ciężkie są słowa I tak być musi
Moja miłości ponad rozkoszami miłości nieprzystępna dziś dla zagrożeń
Bijąca w mojej skroni mój pulsujący zegarze
Kiedy wstrzymujesz oddech duszę się
W moim tętnie waha się i przystaje twój krok

Chcę ci wyznać tajemnicę Każde słowo
Na mych wargach jest nędzarką która żebrze
Utrapieniem dla twych dłoni czymś co gaśnie pod twym wzrokiem
Więc powtarzam że cię kocham bo mnie zwodzi
Kryształ frazy nie dość jasny by zawisnąć na twej szyi
Wybacz mowę pospolitą Ona jest
Czystą wodą która przykro syczy w ogniu
Chcę ci wyznać tajemnicę Nie potrafię
Opowiedzieć ci o czasie który ciebie przypomina
I o tobie nie potrafię ja jedynie tak udaję
Jak ci którzy bardzo długo stoją na peronie dworca
I machają jeszcze dłonią choć pociągi odjechały
Aż im słabnie przegub ręki pod ciężarem nowej łzy

Chcę ci wyznać tajemnicę Ja się boję
Ciebie tego co wieczorem każe podejść ci do okien
Twoich gestów i słów jakich nie wymawia się zazwyczaj
Powolnego i szybkiego czasu boję się i ciebie
Chcę ci wyznać tajemnicę Zamknij drzwi
Łatwiej umrzeć jest niż kochać i dlatego
Życie moje znieść umiałem
Moja miłości”

Louis Aragon (1897–1982) francuski pisarz

O łzach , O życiu , O kobietach , O Bogu

„Nigdy takiego „oświadczenia” nie składałem. Przed kilku laty udzieliłem wywiadu dziennikarzowi z „Jerusalem Post” na aktualne wtedy problemy polityczne, dotyczące Izraela. Już po wywiadzie, niemal „przy drzwiach” rozmowa zeszła na jakiś antysemicki incydent, jaki miał miejsce w Polsce i wtedy rzuciłem mimochodem słowa, że trudno jest zrozumieć antysemityzm w Polsce, bo przecież tam już nie ma prawie Żydów, ale oni chyba „wyssali to z mlekiem matki”. Po opublikowaniu tych słów w oderwaniu od kontekstu, nie uważałem za konieczne ich prostowanie, bo każdy rozsądny człowiek powinien zrozumieć, że nie należy ich odczytywać dosłownie. Wiadomo, że pokarm matki nie zawiera żadnych składników, które wpływają na ukształtowanie świadomości niemowlęcia, gdy podrośnie i zacznie myśleć. Słowa te były przenośnią, która miała wyrazić myśl, że uczucia czy poglądy antysemickie, podobnie jak wiele innych zarówno pozytywnych, jak i negatywnych uczuć i poglądów, człowiek wynosi z rodzinnego domu. [o swoich słowach o antysemityzmie. ]”

Icchak Szamir (1915–2012) polityk izraelski

Źródło: Aleksander Klugman, Icchak Szamir tłumaczył w „Rz”: Nie oskarżałem całego narodu https://www.rp.pl/Historia/190229877-Icchak-Szamir-tlumaczyl-w-Rz-Nie-oskarzalem-calego-narodu.html, rp.pl, 21 lutego 2019.

O matce , O myślach , O myśleniu , O lecie

„Ta scena mówi o Jarosławie Kaczyńskim więcej niż tysiące słów. Dwa dni po śmierci Pawła Adamowicza, w Sejmie Grzegorz Schetyna wspomina prezydenta Gdańska, jest minuta ciszy i modlitwa. Kaczyński przychodzi po uroczystości – to spóźnienie zaplanowane. Wchodząc na salę, przepuszcza w drzwiach rzeczniczkę PiS Beatę Mazurek, także z rozmysłem spóźnioną. W ten sposób pokazuje jednocześnie dwa sprzeczne kulturowo oblicza: że jest tradycyjnie szarmancki wobec kobiet i całkowicie bezlitosny wobec zmarłego. Cudzego zmarłego.”

Andrzej Stankiewicz (1942–2018) okulista

Źródło: Andrzej Stankiewicz Spokój ponad siły https://www.tygodnikpowszechny.pl/spokoj-ponad-sily-157373, tygodnikpowszechny.pl, 28 stycznia 2019.

O kobietach , O zmarłych , O śmierci

„Rząd plasterek po plasterku, chce zrobić z Polski państwo wyznaniowe. To, że w tej chwili nie mamy finansowania metody in vitro, ale mamy finansowanie na promocję kalendarzyka małżeńskiego, to jest kolejny przykład, gdzie ideologia wchodzi do życia wszystkich rodzin. Zamiast decydować medycyna, decyduje czyjś światopogląd. Nie powinniśmy się godzić na wprowadzanie krok po kroku państwa wyznaniowego. Tylnymi drzwiami PiS próbuje nam wprowadzać teologię do każdego zakątka naszego życia. Powinniśmy temu powiedzieć stanowcze nie.”

Katarzyna Lubnauer (1969) polska nauczycielka, matematyczka i polityk, była przewodnicząca partii Nowoczesna

Źródło: Katarzyna Lubnauer: rząd chce zrobić z Polski państwo wyznaniowe http://wiadomosci.onet.pl/tylko-w-onecie/katarzyna-lubnauer-rzad-chce-zrobic-z-polski-panstwo-wyznaniowe/q69bzxv, onet.pl, 6 kwietnia 2017

„Najłatwiej było rozbić cele na dole, w kobiecym – jak się okazało – pawilonie. Za chwilę na podwórcu zapanował niesłychany harmider i bieganina. Cały tłumek rozgorączkowanych, nieprzytomnych niewiast, w najróżniejszych, nierzadko nocnych strojach – skupił się dookoła mnie, radując i płacząc na przemian. Niewiele pomagały nasze perswazje, prośby i wreszcie rozkazy, żeby natychmiast się rozpraszały, uciekały w miasto, gdzie która może. Powoli opanowaliśmy sytuację i zabraliśmy się do cel męskich (…) Robota z wysadzaniem cel odbywała się powoli, gdyż trzeba było zachować dużą ostrożność, żeby nie ucierpieli uwalniani (…) Zdarzało się, że znajdującym się w celach naszym kolegom wrzucaliśmy przez okno ładunek, żeby sami od wewnątrz wysadzali zamki w drzwiach.”

Antoni Heda (1916–2008) polski dowódca partyzantki, generał

wspominając rozbicie więzienia UB w Kielcach z 4 na 5 sierpnia 1945 i uwolnienie ponad 350 więźniów.
Źródło: 70 rocznica rozbicia więzienia UB w Kielcach https://www.dzieje.pl/aktualnosci/70-rocznica-rozbicia-wiezienia-ub-w-kielcach, dzieje.pl, 5 sierpnia 2015.

O zachowaniu

„Ojczyzna bez bohaterów to jak dom bez drzwi.”

Gabriel García Márquez książka Jesień patriarchy

Jesień patriarchy (1975)

O ojczyźnie , O domu

„Musimy zbudować mur i musimy go zbudować szybko. Nie mam nic przeciwko, aby mieć duże piękne drzwi, dzięki którym ludzie będą mogli legalnie wchodzić do tego kraju.”

Donald Trump (1946) prezydent Stanów Zjednoczonych

We need to build a wall, and it has to be build quickly. And I don’t mind having a big beautiful door in that wall, so the people can come into this country legally. (ang.)
Donald Trump o budowie muru na granicy amerykańsko-meksykańskiej.
Źródło: przemówienie w trakcie debaty Fox News, youtube.com, 14 października 2015 https://www.youtube.com/watch?v=U26QeaFP_3I

O ludziach

„Każdy cudzoziemiec, który puka do naszych drzwi jest okazją do spotkania z Jezusem Chrystusem, utożsamiającym się z cudzoziemcem przyjętym lub odrzuconym każdej epoki (por. Mt 25,35.43). Pan powierza macierzyńskiej miłości Kościoła każdą osobę ludzką zmuszoną do opuszczenia swojej ojczyzny w poszukiwaniu lepszej przyszłości. Troska taka musi być wyrażona w sposób konkretny na każdym etapie doświadczenia migracyjnego: od wyruszenia w drogę, od początku do końca.”

Franciszek (papież) (1936) papież

Źródło: Orędzie Papieża Franciszka na 104. Światowy Dzień Migranta i Uchodźcy http://episkopat.pl/oredzie-papieza-franciszka-na-swiatowy-dzien-migranta-i-uchodzcy-2/, episkopat.pl, 12 stycznia 2018

O ojczyźnie , Chrystus , O przyszłości , O poszukiwaniu

„W krainie nieuków można opatentować cegłę jako urządzenie do przytrzymywania otwartych drzwi; w niebie inżynierów latający dom zasilany przez światło słoneczne może zostać uznany za banalne rozwinięcie istniejącej wiedzy i praktyki.”

Daniel Dennett (1942) filozof amerykański

Od bakterii do Bacha
Źródło: s. 181.

O wiedzę , O świetle , O domu

„Dla Sowietów było jasne, że wprawdzie odstąpią Polakom te tereny, ale z możliwie jak najmniejszymi bogactwami. W każdym mieście i w każdej wsi Śląska urządzono, natychmiast po ich zdobyciu, obozy służące przejmowaniu łupów. Kiedy w końcu kwietnia przypadek ponownie sprowadził mnie do kilku wsi w okolicy Głogowa, zobaczyłem, że w domach wyrwane były nawet podłogi, drzwi, futryny, krzyże okienne, umywalki, urządzenia klozetowe, przewody elektryczne i wyłączniki światła. Wszystko to, rzucone na stos, czekało na załadunek i wywiezienie do Rosji. Często urządzenia elektryczne i telefony ładowano łopatami na ciężarówki…”

Jürgen Thorwald (1915–2006)

Wielka ucieczka (1951), ISBN 978-83-08-05853-4, Wydawnictwo Literackie Sp. z o.o. 1995

O bogactwie , O czekaniu , O domu

„Raz w tygodniu przyjmuję obywateli jako prezes. Na jeden z takich dyżurów przyszedł człowiek. Już od drzwi przepraszał, że zabiera czas, że nie wie, czy może itd. Mówię do niego: proszę śmiało mówić o co chodzi, pan jest moim pracodawcą i może mówić, ile chce. Człowiek powiedział, o co chodzi, ale nie krył zdziwienia. Naprawdę można być dla ludzi, nic na tym nie tracąc i zyskiwać wiele. Choć nie zmieniam zdania i zwracam się do obywateli: unikajcie sądów.”

Jarosław Gwizdak (1974) polski sędzia, działacz społeczny

Źródło: Coś we mnie pękło – sędzia Jarosław Gwizdak o powodach rezygnacji z funkcji prezesa sądu https://www.rp.pl/Rzecz-o-prawie/302069932-Cos-we-mnie-peklo---sedzia-Jaroslaw-Gwizdak-o-powodach-rezygnacji-z-funkcji-prezesa-sadu.html, Rzeczpospolita, 7 lutego 2017

O ludziach , O czasie

„Internet otwiera okna na świat, ale nie drzwi.”

Krzysztof Bilica (1946)

Źródło: Krzysztof Bilica Myślnik. 303 aforyzmy z "Przekroju", Wydawnictwo Polskie, Wołomin 2009

O świecie

„Czekał na korytarzu pod drzwiami prokuratora magistra J. Sikory. Siedział na ławce pod ścianą, krzywiąc się, jakby oddychanie sprawiało mu ból. Ciekawa sekretarka zagadnęła: – Co tak dziwnie się rusza? Pobity? Młody człowiek skinął głową. – Kto pobił? – Milicja.”

Kazimierz Orłoś (1935) polski pisarz, scenarzysta filmowy i telewizyjny

I co: będziecie skarżyć milicję? Pobity ponownie skinął głową. Sekretarka roześmiała się: – Dziecko!
Źródło: Przechowalnia, Kantor Wydawniczy SAWW, Poznań 1990, s. 116.

O czekaniu , O bólu

„Otwieram nie tylko drzwi, ale przede wszystkim świadomość faktu, że Polak może wygrać z Shellem w Afryce. Czemu nie? To ja wykupiłem Shella, a nie Shell mnie.”

Jan Kulczyk (1950–2015) polski przedsiębiorca

Źródło: „Wprost” wywiad z 27 czerwca 2012

„To jest prywatyzacja kolejnej sprawy, która dotyczy kobiet. Najpierw była prywatyzacja aborcji, teraz jest prywatyzacja przemocy. Jakbyś się nie broniła, to byś nie dostała. Niech kobieta w uświęconej rodzinie obrywa po głowie za drzwiami, w zaciszu domowego ogniska. Rząd się tym nie interesuje.”

Renata Grochal

Źródło: Rząd wycofa się konwencji antyprzemocowej? „Niech kobieta w uświęconej rodzinie obrywa po głowie za drzwiami http://www.tokfm.pl/Tokfm/7,103454,21082800,rzad-wycofa-sie-konwencji-antyprzemocowej-niech-kobieta-w.html, tokfm.pl, 7 grudnia 2016

O kobietach , O rodzinie

„Upraszam Posłów o pozostawienie jadu przed drzwiami sali plenarnej. Lub w szatni.”

Marek Kuchciński (1955) polski polityk

Źródło: Marszałek Kuchciński zaprasza na posiedzenie Sejmu. "Upraszam o pozostawienie jadu przed drzwiami sali plenarnej. Lub w szatni" http://wiadomosci.dziennik.pl/polityka/artykuly/572542,po-nowoczesna-i-psl-zapowiadaja-wspolny-wniosek-o-odwolanie-marszalka-sejmu.html, dziennik.pl, 13 kwietnia 2018

„Miał wrażenie, że znajduje się w dużym pokoju, którego drzwi i okna szczelnie zamknięto. Z początku człowiek myśli, że pomieszczenie jest dość obszerne, a potem stopniowo uświadamia sobie, że nie ma w nim wymiany powietrza. Coraz trudniej mu oddychać, prawie się dusi.”

Gilles Rozier (1963) francuski pisarz, poeta i tłumacz

o życiu w Związku Radzieckim w czasach stalinowskich.
Z kraju bez miłości
Źródło: s. 320.

O myślach , O myśleniu , O wrażeniach , O pokoju

„W boleściach i w trwodze rodzisz, kobieto, ku twojemu mężowi masz spoglądać, i on panuje nad tobą – czy ty nie wiesz, że jesteś Ewą? Trwa wyrok Boga nad twą płcią w tym świecie: nieuniknione jest, by przestępstwo też trwało. Jesteś drzwiami diabła; jesteś tą, która złamała prawo słynnego drzewa; to ty namówiłaś tego, do którego diabeł nie znalazł dostępu; ty człowieka, podobiznę Boga, tak łatwo wypędziłaś; z twojej to zasługi, to jest śmierci, również Syn Boży musiał umrzeć.”

Tertulian (155–220) łaciński teolog z Afryki Północnej

Źródło: O klejnocie kobiet, 1, 1–2

O śmierci , O kobietach , O Bogu

„Rojza, zgięta w pół, przez otwarte drzwi dojrzała swojego przyszłego męża prowadzonego przez korytarz. Chodzący patyk, wygląda jak laleczka – pomyślała.”

Ester Kreitman (1891–1954) pisarka żydowska, tworząca w języku jidysz

Jedwabna lalka.
Opanowały ją jednocześnie żal i wściekłość. Wzrastała w niej szalona chęć, by się roześmiać, jednak ból, który odczuwała głęboko w żołądku, przyćmił wszystkie pozostałe uczucia. Głośno zawyła, a kobiety w jednej chwili ją otoczyły i powstało zamieszanie. Panna młoda wierzgała nogami, wijąc się z bólu i płacząc jak mała dziewczynka.
Rodowód
Źródło: opowiadanie Atłasowa kapota, s. 48.

„Będziecie szpiegowali, jak robiliście to przez dwa i pół stulecia, dopóki nie rzucicie się na swoją zdobycz. potwory z kamienia i marmuru, smoki i demony szalonego księcia, który zdecydował się ucieleśnić swoje zwidy, ogromne gipsowe słonie, zamaskowane domy: powinniście wejść przez te drzwi, które są paszczą Demona, do tego klasztoru za wściekłymi oczami Demiurga: powinniście drżeć kiedy mnie zobaczycie. Nie, nie był szalony, mówi Leonr Fini: był to książę Orsini, który zmusił do pracy swoich saraceńskich więźniów.”

Carlos Fuentes (1928–2012) pisarz meksykański

Rozdział: Szczęście w kartach
Święta strefa

„Nie zapijaj się, nie graj w karty, oszczędzaj i bądź pilnym w swoim zawodzie, a wtedy nie będziesz musiał oburzać się publicznie na Żydów, nie będziesz im szyb wybijać, a potem przez tylne drzwi do nich zachodzić i pieniądze pożyczać.”

Tomáš Garrigue Masaryk (1850–1937) prezydent Czechosłowacji (1918–1935)

"najlepsza recepta na antysemityzm" według Tomasza Masaryka
Źródło: Bardzo dawno temu, mniej więcej w zeszły piątek... Jan Tomasz Gross w rozmowie z Aleksandrą Pawlicką, Wydawnictwo WAB, Warszawa 2018, s. 9.

O pieniądzach

„Wieczorem wkrada się do szpitala grupa harcerek z Murów. Niosą prawdziwą maleńką choinkę ubraną kolorowo, ze świeczkami. Oczom nie chce się wierzyć. Czy to nie gorączkowe majaki? Chore dotykają gałązek. Prawdziwe. Wąchają. Wydaje im się, że las wtargnął ze swoim zapachem. Są wzruszone, dziękują za pamięć, opiekę, przesyłają pozdrowienia obozowym przyjaciółkom, ale jednocześnie ogarnia je tęsknota wraz ze wspomnieniami minionych świąt wśród bliskich.(…) (Drzwi) się otwierają i wpada Zosia Pociłowska z szopką artystycznie rzeźbioną w stearynie. Znowu chodzi od pryczy do pryczy, znowu zachwyty, dotknięcia wychudłymi palcami maleńkich postaci i wymiana serdeczności. Zosia musi obejść cały rewir.”

Danuta Brzosko-Mędryk (1921–2015)

o tajnej polskiej Drużynie Starszych Harcerek „Mury” działającej w konspiracji w obozie Ravensbrück i wsparciu wzajemnym.
Źródło: Danuta Brzosko-Mędryk, Mury w Ravensbrück, Warszawa 1979, s. 76-77

„Kilkunastu SS-manów gnało pejczami i ostrymi bagnetami kobiety, aż do budynku komory przez trzy schodki do sieni, a askarzy odliczali po 750 osób do każdej komory. Kobietom, które wzbraniały się wejść askarzy wbijali w ciała bagnety, krew się lała i w ten sposób wpędzali je do kaźni. Słyszałem zasuwanie drzwi, jęki i krzyki, słyszałem rozpaczliwe wołania, po polsku, po żydowsku, mrożące krew lamenty dzieci i kobiet, a potem jeden wspólny przeraźliwy krzyk…”

Rudolf Reder (1881–1968) polski przedsiębiorca

Bełżec
Źródło: s. 49.

O dzieciach , O kobietach

„W środku nocy rozległo się walenie do drzwi. Irena Sendlerowa wyjrzała przez okno. Chciała wyrzucić na zewnątrz rulonik zwiniętych karteczek, lecz zauważyła, że dom otoczony był przez gestapo. Podała więc zwitek swej koleżance Janinie Grabowskiej, która nocowała akurat u niej, a sama poszła otworzyć drzwi. Do środka wpadło jedenastu Niemców. Zaczęli szukać dowodów zbrodni. Zbrodnią była pomoc Żydom. Dowód stanowiła kartoteka, gdzie wypisane były adresy ukrywanych dzieci. Jeśli gestapowcy znajdą listę, zginą wszyscy żydowscy uciekinierzy oraz ich polscy opiekunowie. Grabowska zdążyła wcisnąć rulon w bieliznę pod pachą i założyć przepastny szlafrok Sendlerowej z przydługimi rękawami. Tak ubrana z udawanym spokojem przypatrywała się rewizji.”

Grzegorz Górny (1969) polski dziennikarz i publicysta

o Irenie Sendlerowej
Źródło: Sprawiedliwi, czyli trzy historie z tysięcy https://wpolityce.pl/historia/236204-sprawiedliwi-czyli-trzy-historie-z-tysiecy-przeczytaj-fragment-wyjatkowej-ksiazki-grzegorza-gornego, wpolityce.pl, 6 marca 2015.

O dzieciach , O pomocy , O domu

„To jest nacjonalizm starych ludzi, starych społeczeństw. Mając 70 lat, mogę to w ten sposób ująć. Pozamykajmy okna i drzwi, zostawcie nas w spokoju - to są reakcje, które spotykamy na każdym kroku. Mamy do czynienia z wiarą w powrót do przeszłości i przekonaniem, że przeszłość jest przyszłością. Uważam ten sposób myślenia za wysoce niebezpieczny, ponieważ wszystkie trendy, między innymi demograficzny i technologiczny, są niekorzystne dla Europy. Musimy uważać, by nie pozostać w tyle. Działające w pojedynkę europejskie państwa narodowe są na światowym rynku na straconej pozycji.”

Joschka Fischer (1948) polityk niemiecki

Źródło: Joschka Fischer: Europa dwóch prędkości, bez Orbana i Kaczyńskiego https://wiadomosci.onet.pl/swiat/joschka-fischer-europa-dwoch-predkosci-bez-orbana-i-kaczynskiego/vy39ebs, onet.pl, 5 marca 2018

O myślach , O myśleniu , O ludziach , O wierze

„Mnie basen uspokajał, wszystko porządkował. Tam tworzyłam historie, napisałam wiele tomów harlequinów, uczyłam się do testów, śpiewałam piosenki. Woda dawała poczucie bezpieczeństwa. To było miejsce, w którym nie zagrażał mi świat. Wiedziałam, że to mój czas, że nikt nie zadzwoni, nie przerwie, nie zaprowadzi w inne miejsce. Każdy ma swój dom i czuje spokój, kiedy zamknie drzwi od środka. Ja miałam wodę.”

Otylia Jędrzejczak (1983) polska pływaczka, mistrzyni olimpijska

Źródło: rp.pl, 2 lutego 2017 http://www.rp.pl/Plus-Minus/302029876-Otylia-Jedrzejczak--Plywanie-daje-poczucie-bezpieczenstwa.html,

O wodzie , O śpiewie , O czasie , O świecie

„W bożnicy było rojno jak w ulu. Ciężka woń gorejących świec, ludzki pot, zapach czarnej tabaki. Na stopniach przy wejściu siedzieli żebracy – starcy o czerwonych powiekach, ślepcy z bielmami, kulawi ze szczudłami lub bez szczudeł. Tuż koło drzwi, przy długim stole, szykowali się do modlitwy rzemieślnicy, krawcy i szewcy, tragarze nieuczeni, niepiśmienni – siedzieli barczyści lub chuderlawi, czysto wymyci, wspierając się ciężko na dębowych deskach stołu i zaglądając do modlitewnych książek, których nie potrafili czytać. Na podwyższeniu i przed ołtarzem, wzdłuż wschodniej ściany, siedzieli prominenci – ludzie bogaci lub mądrzy i uczeni, poważani i znani. Ojciec usadowił się w jednej ze środkowych ławek, nie zanadto na przedzie i nie zanadto w tyle. Trzymałem się poły jego kapoty i patrzyłem w sufit, na gwiazdy ze złoconego drzewa migające na firmamencie, który niegdyś był lakierowany i błękitny, a teraz okopcony i szary jak niebo przed słotą. Lwy skrzydlate nad ołtarzem poruszały potężnymi łbami i otwierały paszcze, ale nie słyszałem ich ryku. Gwar zagłuszał poszczególne dźwięki, słychać było tylko ten gwar, tonęły w nim pienia sześcioskrzydłych serafinów, wycie wichru pustynnego, modły starców i szlochanie kobiet, ukrytych za firankami na małej galeryjce. Zapach tabaki zatykał oddech, ludzie kichali i wycierali nosy, a za oknami zapadał zmierzch, szkiełka witraży mieniły się w świetle świec i w blasku dużego elektrycznego żyrandola.”

Kalman Segal (1917–1980) pisarz i poeta polski narodowości żydowskiej

Źródło: Raz w roku przebaczać, w: Przygoda w miasteczku, Iskry, Warszawa 1965, s. 23–24.

O kobietach , O ludziach , O książkach , O czytaniu

„Z rynku myślenickiego, uzbrojona w karabiny i rewolwery, grupa Doboszyńskiego udała się do mieszkania starosty powiatowego Antoniego Basary (…). Po dotarciu do mieszkania starosty i wyważeniu drzwi kilkunastu napastników rozbiegło się po pokojach, demolując siekierami ich wyposażenie (…). Starosta wraz z gospodynią Kunegundą Turek ukrył się w komórce obok kuchni. Kryjówka szybko została ujawniona (…). Na pytanie Doboszyńskiego o starostę ten wyparł się swojej tożsamości (…).”

Adam Doboszyński (1904–1949) polityk i pisarz

Autorzy: Krzysztof Kaczmarski, Paweł Tomasik, Adam Doboszyński 1904–1949, Instytut Pamięci Narodowej, Rzeszów 2010, ISBN 9788376292304, s. 16.

Pytanie , O pokoju

„Na drzwiach pewnego szpitala wywieszono informację: Wydatki na chemioterapię i radioterapię zostały zmniejszone o połowę.”

Leokadia Oręziak (1954)

I ludzie płakali. Autentycznie pod tą kartką płakali. W takich miejscach człowiek wyzbywa się złudzeń typowych dla polskiej klasy średniej.
Źródło: Grzegorz Sroczyński, Myślisz, że sam sobie poradzisz?, wyborcza.pl, 2 sierpnia 2013 http://wyborcza.pl/magazyn/1,133673,14380111,Myslisz__ze_sam_sobie_poradzisz_.html

„Babka nie odezwała się słowem, dopóki nie wróciliśmy do Pensjonatu Grillparzer, gdzie zauważyliśmy, że pod drzwiami WC jest szpara stopę czy może nawet więcej i że przypominają dolną połowę drzwi amerykańskiego pisuaru saloonu z westernów. – Całe szczęście, że skorzystałam z toalety w restauracji – odezwała się babka.”

John Irving książka Świat według Garpa

Coś odrażającego! Będę musiała wytrzymać całą noc, żeby się nie wystawiać na widok publiczny, gdzie każdy przechodzący mógłby sobie oglądać moje kostki.
Świat według Garpa (1978)

O szczęściu