Cytaty na temat drzwi (394 cytatów, strona 3)

„Kiedy staliśmy w drzwiach (…) tuż przed wyjściem na ulicę w światło i upał, podczas tej krótkiej chwili wahania, która w tropikach jest taką samą chwilą namysłu, jak gdzie indziej, kiedy człowiek zbiera odwagę, żeby wyjść na deszcz (…).”

Vidiadhar Surajprasad Naipaul (1932–2018) brytyjski prozaik i eseista, noblista

Zakręt rzeki (1979)

O świetle

„Księżyc to nie drzwi przecież. Tylko twarz własna,
blada jak pięść człowiecza gniewnie zaciśnięta.”

Sylvia Plath (1932–1963) amerykańska poetka, pisarka i eseistka

Źródło: Księżyc i Cis

„(…) A ona miała nadzieję, wierzyła, pragnęła przynajmniej jego obecności. Potrafił doprowadzić ją do furii swoimi talentami buntownika. Trzaskał sucho drzwiami, co brzmiało jak rewolwerowy wystrzał, gdy uciekał, by odpocząć w mieszkaniu żony. Pozostawił w sercu Piaf głęboką, nieuleczalną ranę. Zgromadziła tych ran całą kolekcję. Były pozornie podobne do siebie, lecz każda inna, zależnie od tego, kto je zadał. Żadna z tych fałszywych przygód nie przyniosła jej odrobiny szczęścia. Jedynie miraże i kolejne rozstania, po których była jeszcze bardziej samotna, bardziej smutna, choć jakże romantyczna na tym pustkowiu serca.”

Joanna Rawik (1934)

Ptak smutnego stulecia
Źródło: rozdział 14

Serce

„Piwnica dawała tyle radości, że o zmęczeniu się zapominało. Nigdy nie zapomnę imienin, które dla mnie urządzili. Nie chciałam przyjść tego dnia do Piwnicy, byłam zmęczona i nie miałam grosza, żeby ich ugościć, ale przysłali po mnie kogoś, żebym raczyła się pofatygować. Okazało się, że każdy przyniósł coś dla mnie: makarony, zupy w proszku, ser, strój do konnej jazdy! Baśka Nawratowicz stała przy drzwiach i nie wpuszczała bez prezentu. Jedzenia zebrało się tyle, że mieliśmy go z Maćkiem i Jaszą na kilka tygodni.”

Kika Szaszkiewiczowa (1917–2014)

Źródło: Violetta Szostak: Irena „Kika” Szaszkiewiczowa: ja się wszędzie czuję wyśmienicie (wywiad), „Wysokie Obcasy” nr 22 (677), 2 czerwca 2012 http://www.wysokieobcasy.pl/wysokie-obcasy/1,96856,11837833,Irena___Kika___Szaszkiewiczowa__ja_sie_wszedzie_czuje.html

O jedzeniu , O zapominaniu

„Twoje ludzkie oczy
były jak Bóg nad drzwiami
na szczęście temu domowi”

Anna Janko (1957) polska poetka, pisarka, felietonistka, krytyk literacki

Źródło: Inna odyseja

O Bogu , O szczęściu , O domu

„jeśli pukasz do drzwi i nikt nie otwiera
nie martw się
to nie znaczy że dom jest pusty

to tylko zmęczenie
niechęć by otworzyć drzwi”

Eqrem Basha (1948)

Źródło: Bicie serca, tłum. Mazllum Saneja

O domu

„Już świt pierwszą roznietą złoci się po ścianie,
Gdy właśnie słychać kroki i do drzwi pukanie…

Więc zrywam się i biegnę! Wiatr po niebie dzwoni!
Serce w piersi zamiera… Nie!… To — Bóg, nie oni!…”

Bolesław Leśmian (1877–1937) polski poeta

Źródło: Urszula Kochanowska w: Napój cienisty, wyd. J. Mortkowicz, Warszawa 1936, s. 84.

O Bogu , Serce

„Przyjaciel to przede wszystkim człowiek, co nie sądzi. Mówiłem ci, że to ten, co otwiera drzwi przed włóczęgą i jego kulą, i kosturem postawionym w kącie, i nie każe mu tańczyć po to, aby tańczącego oceniać. A jeśli włóczęga opowiada o wiośnie widzianej po drodze, przyjaciel to ten, co przyjmuje w siebie wiosnę.”

Antoine de Saint-Exupéry (1900–1944) francuski pisarz i poeta, lotnik

Twierdza

O wiośnie

„W postchłopskim społeczeństwie wszelki ruch kojarzy się z ciężką pracą. Dlatego będziemy podjeżdżali pod same drzwi teatru czy kościoła.(…) Bierze się to zapewne ze złożenia pewnego rodzaju uzależnienia od auta z poczuciem, że nie wypada pójść piechotą. Polak nie idzie, Polak jedzie.”

Tomasz Szlendak (1974)

Źródło: wywiad Magdaleny Dąbrowskiej z Tomaszem Szlendakiem, Polak nie idzie, Polak jedzie http://warszawa.gazeta.pl/warszawa/1,90134,8721288,_Samochod_to_dla_Polaka_emanacja_jakiejs_boskosci_.html, „Gazeta Wyborcza” – Warszawa, 26 listopada 2010, s. 12.

O uzależnieniu

„Pan ma coś z tymi drzwiami. Albo się pan o nie opiera, siedząc w kucki na ul. Mazowieckiej, albo je wyważa w redakcji "Wprost". Ma pan jakiś kompleks drzwi.”

Julia Pitera (1953) polska działaczka polityczna i samorządowa

do Przemysława Wiplera

„Polak nie czyściłby butów Niemcowi, nawet gdyby miał za to ponieść śmierć. Francuz zrobiłby to chyba dopiero pod grozą rewolweru. A i Niemiec, gdyby – przeciwnie – miał czyścić buty Anglikowi, uznałby to za poniżenie honoru narodowego. Ale Anglik może to robić bez żadnej ujmy dla siebie i calego imperium, nie rażąc nawet nikogo. Jest to tak mocno ugruntowana wyższość, że aż umyka potocznej świadomości i odbiera znaczenie próbom życia. Wszystkim dokoła następuje się raz po raz na wrażliwe odciski honoru narodowego, że podskakują, klną i pienią się. Ale noga honoru angielskiego jest wolna od odcisków, nikt jej nie może urazić. Jest to arystokratyczna wyższość pełnego osiągnięcia nad brakiem pewności siebie dorobkiewicza. Stary arystokrata może pozwolić sobie na wszystko, porusza się w kręgu dobrego wychowania przekazanym jego świadomości przez szereg pokoleń, poza krąg ten nie może się wydobyć, choćby nawet pragnął, bo każdy postępek przemienia się w jego ręku w czarodziejski sposób na czyn dobrego wychowania. Ale niech identyczny postępek spróbuje popełnić przeciętny dorobkiewicz, zmrozi wszystkich chamstwem, zostanie wyproszony za drzwi.”

Stanisław Dygat książka Jezioro Bodeńskie

Jezioro Bodeńskie
Źródło: wyd. KiW 1987, s. 34–35.

O pewności siebie , O śmierci , O butach

„Szkoda, że Halina (…) nie dożyła do świtania, kiedy skona ciemność i nad Białorusią zaświeci nowy dzień. Ten dzień już się zbliża. Stuka do naszych drzwi. (…) Halina Siamdzianawa była osobą sumienną i trzymającą się zasad, z twardym charakterem i przenikliwym rozumem. Wiedzieliśmy, że w taktycznych kontaktach z naszymi przeciwnikami politycznymi jej nie przestraszą, nie skrzywią, nie domówią się i nie oszukają. (…) Halina Siamdzianawa wybrała naszą drogę – drogę walki o prawdę, o sprawiedliwość, o demokrację i wolność, o niepodległość Białorusi, drogę męczeńską, drogę ciężką, drogę wieczną…”

Halina Siamdzianawa (1947–2011) białoruska polityk

O Halinie Siamdzianawej

O sprawiedliwości , O demokracji , O charakterze , O wolności

„Kobiety, których ciało jest widowiskiem – o drzwiach stojących ciągle otworem – są nieskończenie godniejsze miłości od tych, które otwierają się jedynie, jak teatry prowincjonalne, podczas wielkich okazji. Te czuć pustką.”

Pitigrilli (1893–1975)

Pogodny pesymista

O kobietach

„(…) komuś, kto niepewnie uchyla drzwi Biblioteki, udzieliłbym takiej oto rady. Czytaj to, co chcesz czytać, ale nie omijaj klasyków. Książki klasyków to bagaż, z którym warto wędrować po Bibliotece. Oczywiście – raz po raz na postojach rozpakowując nasze torby podróżne. Bo przy pierwszej lekturze bardzo niewiele dowiemy się o Homerze, Szekspirze, Goethem, Dostojewskim. Możemy zresztą ich odrzucić, wolno nam powiedzieć, że literaccy giganci nie są naszymi przyjaciółmi, ale w żadnym wypadku nie wolno ich zlekceważyć. Bo to oni, autorzy arcydzieł, kształtują od wieków nasz smak, uczą nas, czego mamy prawo wymagać od naprawdę wielkiej literatury.”

Jan Tomkowski (1954) polski historyk literatury

Źródło: Zamieszkać w Bibliotece.

O książkach , O literaturze , O czytaniu , O wieku

„Prędzej strop stawiajcie, cieśle,
Dajcie wiechę na dach.
Już niedługo, panno młoda,
Staniesz ze mną w tych drzwiach.”

Krzysztof Dzikowski (1938) polski satyryk i literat

Źródło: Prędzej strop stawiajcie, cieśle

„W dzieciństwie zdarza się zawsze taka chwila, kiedy otwierają się drzwi, by wpuścić do środka przyszłość.”

Graham Greene (1904–1991) angielski powieściopisarz i dramaturg

Źródło: Moc i chwała

O przyszłości , O dzieciństwie

„Widzę cię tak, jak nigdy byś się nie zachowała.
W pasku elektrycznego światła pod drzwiami
do łazienki, kiedy nie wchodzę, żeby jeszcze
kilka sekund to czuć. I słysząc odgłos
pociągu, w którym właściwie już siedzę. Ściszony
monitor oświetla mi twarz. Śląsk w powtórce łoi
Legię. Serce robi się ciepłe.”

Jacek Bierut (1964) polski poeta, prozaik i krytyk literacki

Źródło: Oby trwała podróż kończyła się częściej

O zachowaniu , Serce

„Dancing Queen –
jeszcze masz styl i makijaż,
Dancing Queen –
jeszcze wciąż grasz to, co chcesz,
Dancing Queen –
tylko jak krzyk cichnie przyjaźń,
Dancing Queen –
przez własne drzwi trudniej przejść.”

Janusz Kondratowicz (1940–2014) polski poeta, satyryk

Źródło: piosenka Dancing Queen z repertuaru Haliny Frąckowiak

O przyjaźni

„Udaliśmy się z mym ojcem, królem Ferdynandem, na dworzec, aby spotkać przybywającego z oficjalną wizytą Naczelnika Państwa Polskiego, Marszałka Piłsudskiego. Miałem wrażenie, że ojciec mój ma zamiar przyjąć swego gościa serdecznie, ale z pewną nonszalancją. Pomimo wszystko Marszałek, Naczelnik Państwa, to nie król. Ojciec mój rozmawiał z nami wesoło, gdy pociąg podchodził, a gdy stanął, zapalił właśnie papierosa. Z salonki, wprost przed nami, wyskoczyli dwaj adiutanci i świetnie stanęli na baczność po obu stronach drzwi. Po chwili ukazał się w tych drzwiach wasz Marszałek i lekko pochylony naprzód patrzał na naszą grupę. Potem wolno, bardzo wolno zaczął wychodzić. Było w tym wzroku coś takiego, że wyprostowałem się mimo woli. Spojrzałem na mego ojca i, nie zapomnę nigdy, skonstatowałem, że zanim Marszałek zdążył zejść, ojciec mój rzucił papierosa i stanął na baczność…”

Mikołaj Rumuński (1903–1978)

o wizycie Józefa Piłsudskiego w Rumunii w 1922
Źródło: Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Bukareszcie: Pierwsza wizyta Marszałka w Rumunii 14-15.09.1922 r (pol.) http://www.bukareszt.polemb.net/index.php?document=252. [dostęp 11 stycznia 2009].

O wrażeniach

„Za zamkniętymi drzwiami elity, które robią narodową politykę bezpieczeństwa, mówią najczęściej językiem władzy a nie zasad, i Stany Zjednoczone działają w systemie międzynarodowym zgodnie z tym, co dyktuje logika realizmu. W istocie, widoczna przepaść oddziela publiczną retorykę od rzeczywistego prowadzenia amerykańskiej polityki zagranicznej.”

John Mearsheimer (1947)

Źródło: Tomasz Formicki, Ośmiornica z Kosowa, geopolityka.org, 24 lipca 2012 http://www.geopolityka.org/analizy/1602-osmiornica-z-kosowa

„Dziennikarze byli zainstalowani w specjalnym pomieszczeniu. Na drzwiach wisiała tabliczka: HIBERNACJA – osobom nieupoważnionym wstęp wzbroniony. I poniżej odręcznie dopisana: Budzić tylko w razie rewelacji.”

Robert Sheckley (1928–2005) amerykański pisarz science fiction

Źródło: Skazaniec w kosmosie

„Proszę, weź mnie dziś przez zamknięte drzwi,
Bym nie musiał znów powtarzać ci
Tych słów, które ty tak dobrze znasz,
Nie powiem więcej nic,
Zrób to, jeśli chcesz,
Nawet kiedy śpię,
Niech dzisiejsza noc będzie pięknym snem,
Przecież dobrze wiesz, nie potrzeba słów,
By tańczyć z ciszą.”

Artur Gadowski (1967) polski wokalista i gitarzysta rockowy (IRA)

Źródło: utwór Czułe słówka, płyta Artur Gadowski, 1998

O snach , O nocy

„Agnieszka mieszkała wtedy naprzeciwko [teatru], w domu wypoczynkowym ZAiKS-u. Był to dla niej trudny okres przygnębienia po śmierci matki. Tłumacz sztuki Jacek Stanisław Buras namówił ją jednak, by przyszła na spektakl. Przyszła. I została. Potem przychodziła co wieczór. Ta sztuka otworzyła jej drzwi do naszego świata.(…) Ogromnie się cieszyła, gdy zagraniczna publiczność myślała, że to oryginalna żydowska klasyka. Nikomu by do głowy nie przyszło, że autorami jest dwójka współczesnych artystów – Osiecka i Konieczny.”

André Ochodlo (1963)

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 7 marca 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/tlzt.htm

O śmierci , O sztuce , O domu , O matce

„Jest takie powiedzenie, że polski lotnik to jest taki, że jak trzeba będzie, to nawet poleci na drzwiach od stodoły. Więc proszę Państwa, chciałem z wielką satysfakcją stwierdzić, że to już nie grozi. Piloci polscy będą latali na F-16.”

Bronisław Komorowski (1952) polski polityk, prezydent Polski

II miejsce w plebiscycie Programu III Polskiego Radia „Srebrne Usta” za wypowiedź na temat zakupu dla polskiego lotnictwa wojskowego samolotów F-16.
Źródło: Wikipedia http://pl.wikipedia.org/wiki/Bronisław_Komorowski

„Chodzą wokół trzymając w ramionach drzwi,
Które otwierają się na wszystkie strony świata.
Kiedykolwiek chcę przez nie przejść,
Delikatnie otwieram je kluczem,
Tak cienko żłobionym jak język kłamcy.
Przekręcam go bezgłośnie lekkim poruszeniem.
Bez tego klucza musiałbym drzwi moje wyrzucić.
On kołacze w kieszeni jak żyjące serce.”

Paul Engle (1908–1991)

Źródło: Drzwi, tłum. Leszek Elektorowicz

Serce

„W taką noc nie można spać.
Wciąż skrzypią drzwi i trzeszczy dach.
I słucham tak, wciąż sam i sam,
Co śpiewa mi w kominie wiatr.”

Krzysztof Dzikowski (1938) polski satyryk i literat

Źródło: Ktoś, kogo nie znasz

O śpiewie , O nocy

„To właśnie drzwi, ich kształt, kolor, rozmiar, zawiasy, klamka, futryna, są najlepszą wizytówką tego, co dzieje się wewnątrz mieszkania.”

Hubert Klimko-Dobrzaniecki (1967) polski pisarz

Kołysanka dla wisielca

O kolorach

„Wtedy wszystko było fragmentaryczne. Jakby z rzeczy uciekło znaczenie i zostawiło je pokawałkowane. Nie powiązane ze sobą. Odblask igły Ammu. Kolor wstążki. Krzyżykowy ścieg haftowanej kołdry. Drzwi powoli ustępujące. Odrębne rzeczy, które nie posiadały żadnego znaczenia. Jakby inteligencja, która odszyfrowuje ukryte struktury życia – która łączy odbicia z obrazami, odblaski ze światłem, ściegi z materiałem, igły z nitką, ściany z pokojami, miłość ze strachem z gniewem z winą – nagle zanikła.”

Arundhati Roy (1961)

Bóg rzeczy małych (1997)

O miłości , O strachu , O pokoju , O kolorach

„Kiedy miałem 12 lub 13 lat bardzo lubiłem chodzić do kina. Najczęściej do „Domu Żołnierza” na Pradze, gdzie bilet kosztował 25 groszy. Tam zobaczyłem amerykański film pod tytułem Doktor X (…) o lekarzu zboczeńcu – takim ówczesnym doktorze Mengele, którego śledził reporter – typ dzisiejszego dziennikarza śledczego. Najbardziej podobało mi się, że każdy dziennikarz – każdy reporter w Ameryce nosi kapelusz, ponieważ za ozdabiającą go wstążką ma on wetkniętą akredytację będącą jego legitymacją prasową i te znaki rozpoznawcze otwierały mu prawie wszystkie drzwi. Strasznie mi się to spodobało i wtedy postanowiłem zostać dziennikarzem.”

Zygmunt Broniarek (1925–2012) polski dziennikarz

Źródło: Zygmunt Broniarek nie żyje, wp.pl, 16 marca 2012 http://wiadomosci.wp.pl/gid,14338069,kat,355,title,Zygmunt-Broniarek-nie-zyje-zdjecia,galeria.html?ticaid=1e19f

O domu

„Mieszkałaś w czystości nocy
za wysokimi jej drzwiami
I zawsze ktoś cię szukał
a ty się tylko śmiałaś
Ukrywałaś się w swoim
mitologicznym ciele
My staliśmy przed drzwiami
Oniemiali
zdumieni”

Georges Haldas (1917–2010)

Źródło: Kobieta (1992), tłum. Maciej Szybist

O kobietach

„W tej chwili Polska jest właściwie bez granic i wszystko (…) na Zachodzie zależy od ententy, o ile zechce ona mniej lub więcej ścisnąć Niemcy. Na Wschodzie to sprawa inna – tu są drzwi, które się otwierają i zamykają i zależy, kto i jak szeroko siłą je otworzy.”

Józef Piłsudski (1867–1935) polski działacz niepodległościowy i polityk, premier, Naczelnik Państwa, twórca tzw. rządów sanacyjnych

Źródło: Historia Polski – Józef Piłsudski

O historii , O sile

„Powiedziałem sobie, że zrobię wszystko, aby stracić dziewictwo przed szesnastymi urodzinami. To był mój najważniejszy cel w życiu. No i umówiłem się na randkę. Przyszedłem w poliestrowym garniturze, z wielkim bukietem kwiatów. A dziewczyna wita mnie w dżinsach! Przez całą noc czułem się jak idiota. Kto wie, może rzeczywiście jestem dziwakiem? (…) Wyszczerzyłem zęby i zniosłem to jakoś. Poszliśmy chyba na spacer (…) Zawsze na randkach przydarzały mi się dziwne rzeczy. Któregoś wieczoru dziewczyna zaprosiła mnie do siebie, no i po drodze strasznie zachciało mi się, hm, do łazienki. No, ale na dworze raczej trudno o łazienkę. Postanowiłem więc wejść pod most i tam zrobić co trzeba. No i w trakcie wszystkiego pojawił się jakiś facet. „Co ty tu robisz?” – zaczął pytać. Kiedy zorientował się, co jest grane, zaczął się ze mnie strasznie nabijać. Skląłem go wtedy naprawdę potwornie, używając najmocniejszych słów, jakie tylko znałem. No i dobrze, facet sobie poszedł, a ja ruszyłem w dalszą drogę. Gdy wreszcie dotarłem na miejsce, dziewczyna otwiera drzwi, patrzę – a za nią stoi ten gość z mostu. Okazało się, że to jej brat. Takie historie zdarzają mi się bez przerwy.”

Jim Carrey (1962) aktor kanadyjski

Źródło: Yola Czaderska-Hayek, Chciałbym wyskoczyć z ekranu. Rozmowa z Jimem Carreyem, stopklatka. pl, 12 kwietnia 2002 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=8217, tłum. Krzysztof Lipka-Chudzik

O facetach , O historii , O urodzinach , O nocy

„Jakże haniebne są przypadki, jakie się zdarzały podczas tegorocznej klęski głodu. Ludzie naprawdę umierali, przyjmując ostatnie namaszczenie na ulicy (…) W tym mieście, w którym mieszka bogaty arcybiskup, gdzie jest wielka katedralna kapituła, tylu opatów, trzy jezuickie pałace (…) nie zdarzył się ani jeden dowiedziony przypadek, aby którykolwiek z tych ludzi wziął do siebie choćby jednego z owych nieszczęśników, którzy leżeli pod ich drzwiami.”

Józef II Habsburg (1741–1790) cesarz niemiecki

Praga, 1771.
Źródło: Dziennik z podróży przez Czechy Józefa II; tłum. Elżbieta Tabakowska.

O głodzie , O ludziach

„Rozwiązane więzadła, rozluźnione rymy.
Bliżej do drzwi i okien niż do siebie. Śpimy.”

Jacek Dehnel (1980) poeta polski

„I już wiesz, że to, co się dzieje, jest jak otwarcie drzwi, do których kołatałaś latami na próżno, a były cały czas otwarte, wystarczyło po prostu wejść, i wiesz, że to nie obce drzwi, ale drzwi do twojego domu.”

Katarzyna Grochola (1957) pisarka polska

Podanie o miłość

O domu , O czasie

„Kiedy uprawiasz wyłącznie seks, wówczas miniona miłość wraca, by się o ciebie upomnieć. I od razu cię dopada. Nie stuka do drzwi. Wchodzi jakby nigdy nic, niespodziewanie, bezczelna i piękna, tak jak to tylko ona sama potrafi.”

Federico Moccia (1963)

Tylko ciebie chcę

O miłości , O seksie

„Ano, posłuchaj ty o tym, że życie jest nie do przewidzenia i że każdy ma jakieś drzwi, co ich nie otworzył, i potem on wciąż myśli, czy za nimi aby inny los go nie czekał. Każdy potrzebuje kogoś, kto akuratnie jego potrzebuje, ale świat tak już jest bezlitośnie urządzony, że kto pragnie gwiazdki z nieba, to dostaje koński nawóz w pudełku od tytoniu. Bo jakby każdy dostał to, co on sobie upatrzył, toby nie czuł, co on stracił (…).”

Andrzej Mularczyk (1930)

Każdy żyje jak umie (2011)

O życiu , O losie , O świecie , O myślach

„Gdy zamykają się jedne drzwi do szczęścia, otwierają się inne, ale my patrzymy na pierwsze drzwi tak długo, że nie widzimy tych drugich.”

Helen Keller (1880–1968) niewidoma i głuchoniema pisarka amerykańska

„Nie drzwi odstraszają złodziei, tylko obawa przed tym, co znajduje się za drzwiami.”

Eduardo Mendoza (1943) pisarz hiszpański

Rok potopu

„Kiedy dom otwarty, drzwi wypoczywają.”

Antoni Regulski

O domu

„Za oknami pijane dymią góry łysiny,
stare diabły rwą sobie czupryny,
od białych kudłów w powietrzu aż gęsto,
one w okna, w drzwi ciężko bębnią.”

Jerzy Harasymowicz (1933–1999) polski poeta

Źródło: Kołysanka, „Życie Literackie” nr 15, 8 kwietnia 1956, s. 3 http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=14805

O życiu

„Ty masz to, co ja chciał-
bym mieć, gdybym kilka lat mniej miał
I tylko chcę cię ostrzec:
Nie wyważaj drzwi otwartych na oścież”

Kazimierz Staszewski (1963) polski muzyk rockowy

o Kasi Nosowskiej
Kult
Źródło: Wiesław Weiss, Kult. Biała księga, Kosmos Kosmos, Warszawa 2009, ISBN 9788392699125, s 302.
Źródło: utwór Lewe lewe loff z płyty Muj wydafca

„Babka nie odezwała się słowem, dopóki nie wróciliśmy do Pensjonatu Grillparzer, gdzie zauważyliśmy, że pod drzwiami WC jest szpara stopę czy może nawet więcej i że przypominają dolną połowę drzwi amerykańskiego pisuaru saloonu z westernów. – Całe szczęście, że skorzystałam z toalety w restauracji – odezwała się babka. – Coś odrażającego! Będę musiała wytrzymać całą noc, żeby się nie wystawiać na widok publiczny, gdzie każdy przechodzący mógłby sobie oglądać moje kostki.”

John Irving książka Świat według Garpa

Świat według Garpa (1978)

O szczęściu , O nocy

„Aby znaleźć miłość, nie pukaj do każdych drzwi. Gdy przyjdzie twoja godzina, sama wejdzie do twego domu, w twe życie, do twego serca.”

Bob Dylan (1941) amerykański muzyk rockowy, wokalista, gitarzysta, kompozytor, poeta

O miłości , O życiu , O domu , Serce

„Przechodząc ciemnym korytarzem, nieśmiało zastukała do drzwi. Nikt jednak nie zwrócił na to uwagi. Odmierzono jej już widać w tym domu porcyjkę litości.”

Jerzy Korczak (1927) polski prozaik i satyryk

Opowiadanie niemoralne

O domu

„Obóz, jak się zorientowałem. Obejmował teren około półtora kilometra kwadratowego płaskiego terenu. Otoczony był solidnym ogrodzeniem z drutu kolczastego, rozpiętego kilkoma rzędami pomiędzy drewnianymi słupami. Ogrodzenie miało ponad dwa i pół metra wysokości. Po zewnętrznej stronie przechadzały się patrole w odstępach około pięćdziesięciometrowych. Po stronie wewnętrznej strażnicy z bronią stali co jakieś piętnaście metrów. Za drutami stało kilkanaście baraków. Przestrzeń pomiędzy nimi wypełniał gęsty, falujący tłum. Więźniowie tłoczyli się, przekrzykiwali. Z kolei strażnicy starali się utrzymywać ich we względnym porządku…
… Po lewej stronie od bramy, o jakieś sto metrów za ogrodzeniem, był tor kolejowy, a właściwie rodzaj rampy. Prowadził od niej do ogrodzenia chodnik zbity z desek. Na torowisku stał pociąg złożony z około trzydziestu wagonów towarowych. Były brudne i zakurzone…
… Mijaliśmy akurat jakiegoś starca. Siedział na ziemi nagi i rytmicznie kiwał się do przodu i tyłu. Jego oczy błyszczały i nieustannie mrugał powiekami. Nikt nie zwracał na niego uwagi. Obok leżało dziecko w łachmanach. Miało drgawki. Z przerażeniem spoglądało dookoła.
Tłum pulsował jakimś obłędnym rytmem. Wrzeszczeli, machali rękami, kłócili się i przeklinali. Zapewne wiedzieli, że niedługo odjadą w nieznane, a strach, głód i pragnienie potęgowały poczucie niepewności i zwierzęcego zagrożenia. Ludzie ci zostali wcześniej ograbieni z całego skromnego dobytku, jaki im pozwolono zabrać w tę podróż. Było to pięć kilogramów bagażu. Były to zwykle jakieś najpotrzebniejsze w drodze przedmioty. Poduszka, jakieś okrycie, trochę jedzenia, butelka z wodą. Czasem kosztowności czy pieniądze. Docierała tu przeważnie ludność gett, która nie miała już nic…
Pobyt w obozie nie trwał długo. Zazwyczaj nie dłużej niż cztery dni. Potem pakowano ich w wagony na śmierć. Przez czas pobytu w obozie prawie nie otrzymywali jedzenia. Zdani byli na własne zapasy.
Baraki obozowe mogły pomieścić mniej więcej połowę więźniów. Drugie tyle pozostawało na dworze. Powietrze wypełniał odór ludzkich odchodów, potu, brudu i zgnilizny…
… Oficer SS, odpowiadający zapewne za załadunek, stanął przed tłumem Żydów. Nogi rozstawił szeroko.
– Ruhe! Ruhe! Spokój! – wrzasnął. – Wszyscy Żydzi mają wejść do wagonów. Pojedziecie tam, gdzie jest dla was praca. Ma być porządek. Nie wolno się pchać ani opóźniać załadunku. Kto będzie wywoływał panikę albo stawiał opór, zostanie zastrzelony.
Przerwał i wbił wzrok w masę ludzką przed sobą. Spokojnie zaczął otwierać kaburę pistoletu. Wyjął broń. Pierwsze szeregi Żydów zaczęły się cofać. Niemiec zaśmiał się i oddał trzy strzały w tłum. W grobowej ciszy rozległ się przeszywający krzyk. Spokojnie schował pistolet.
– A teraz do wagonów! Raus! – wrzasnął.
Tłum zamarł. Z tyłu rozległy się strzały. Ludzie ławą ruszyli do przodu, krzycząc przeraźliwie. Zbliżali się do drewnianego pomostu. Ludzki strumień był jednak zbyt szeroki, aby się w nim pomieścić. Esesmani otworzyli ogień. Pędzący zaczęli padać. Rozległ się głuchy tupot nóg po deskach rampy. Teraz zaczęli strzelać strażnicy stojący przy wagonach. Tłum przyhamował.
– Ordnung! Ordnung! – wrzeszczał esesman.
Pierwsi Żydzi wpadli do wagonu. Niemcy przy drzwiach odliczali ich. Po liczbie „sto czterdzieści” esesman zawył „Halt!” i dwukrotnie strzelił. Przystanęli. Pociąg powoli szarpnął i nowy wagon wtoczył się na wysokość pomostu. Zaczęli go wypełniać nowi więźniowie.
Wedle wojskowych regulaminów wagon towarowy przeznaczony był na osiem koni lub czterdziestu żołnierzy w transporcie. Upychając ludzi na siłę i bez jakiegokolwiek bagażu, można było pomieścić w wagonie sto osób. Niemcy wydali rozkaz pakowania po stu trzydziestu, ale jeszcze dopychali dodatkową dziesiątkę. Gdy drzwi nie dały się zamknąć, tłukli na oślep kolbami, strzelali do środka wagonu, wrzeszczeli na nieszczęsnych Żydów. Ci, aby zrobić miejsce dla nowych, wspinali się na ramiona i głowy już znajdujących się wewnątrz. Z głębi wagonu dochodził jakiś potępieńczy ryk i wycie.
Gdy upchnięto już sto czterdzieści osób, strażnicy przystąpili do zamykania drzwi. Były ciężkie, wykonane z drewna obitego żelazem. Miażdżyły wystające na zewnątrz kończyny wśród wrzasków bólu. Po zasunięciu drzwi zabezpieczano je żelazną sztabą i ryglowano.
Przed załadunkiem na podłogę wagonów sypano warstwę niegaszonego wapna. Oficjalnie był to zabieg higieniczny. Chodziło o nie rozprzestrzenianie się chorób zakaźnych. W praktyce wapno gwałtownie absorbowało wilgoć z powietrza. Spadała zawartość tlenu i ludzie zaczynali się dusić. Równocześnie wapno w kontakcie z ludzkimi odchodami wydzielało trujące substancje, między innymi chlor. Ten zaś dusił stłoczonych więźniów. Niemcy osiągali podwójny cel. Choroby zakaźne istotnie się nie rozprzestrzeniały, a wagon można było łatwiej po transporcie wymyć. Po drugie, transportu tego nie przeżywało wielu „podróżnych”. A o to przecież chodziło.
Czasami od polskich kolejarzy docierały informacje, że takie wagony z Żydami stały na bocznicach po kilka dni. Po otwarciu znajdowano w nich same trupy…
… Na obozowym placu pozostali zabici i konający. Strażnicy przechadzali się wolnym krokiem i dobijali ich strzałami w głowę. Wkrótce zapanowała cisza…”

Jan Karski (1914–2000) prawnik, dyplomata, wykładowca akademicki, polski kurier czasów II wojny światowej

Karski dostał się w przebraniu strażnika do obozu tranzytowego dla Żydów w Izbicy, który był „ostatnim etapem” przez obozem zagłady w Bełżcu.
Tajne państwo: opowieść o polskim Podziemiu

Koń , O miłości , O śmierci , O pieniądzach

„Przedstawiciele innych narodów są zaledwie gośćmi na gruzińskiej ziemi, którym gospodarze w każdej chwili mogą wskazać drzwi.”

Zwiad Gamsachurdia (1939–1993) polityk gruziński

Źródło: Kamil Janicki (red.), Źródła nienawiści. Konflikty etniczne w krajach postkomunistycznych, Kraków-Warszawa 2009, s. 176.

„Od wczoraj już nie szukam twoich drzwi, to cud,
Pamięć byle groszem przekupuję
I może też przekupię mrzonką złotą głód,
Góry i pagórki przeskakuję.”

Stanisława Celińska (1947) polska aktorka

Cytaty z piosenek wykonywanych przez S. Celińską
Źródło: „Dziurawy but na każdą z dróg”, sł. Janusz Wiśniewski

O głodzie , O butach

„Sztuka jest jak magiczny klucz, który otwiera drzwi do ukrytych skarbów. Za tymi drzwiami znajdują się idee i wyobrażenia, którym nadano rzeczywistą formę.”

Fethullah Gülen (1941)

Art is like a magical key that opens hidden treasures. Behind the doors it opens are ideas embodied and imaginings given substantial form. (ang.)
Źródło: Perły mądrości

O sztuce

„Napis w Pompejach na ozdobionych fallusem drzwiach fornicis (lupanaru): Heic habitat felicitas (Tu mieszka szczęście); napis ten brzmiał naiwnie dla wchodzącego, ironicznie dla wychodzącego, a sam przez się był humorystyczny.”

Arthur Schopenhauer (1788–1860) filozof niemiecki

Świat jako wola i przedstawienie
Źródło: t. 2

O szczęściu

„Natura nadal oferuje nam swoje dary, zwielokrotnione dzięki ludzkiemu trudowi. Choć jednak obfitość jest u naszych drzwi, to w coraz mniejszym stopniu korzystamy z jej dobrodziejstw. Wynika to w dużej mierze stąd, że przez swój upór i niekompetencję władcy giełdy dóbr ludzkości zawiedli, popełnili błąd, przyznali się do fiaska, po czym uciekli od odpowiedzialności.”

Franklin Delano Roosevelt (1882–1945) prezydent USA

fragment mowy inauguracyjnej z 4 marca 1933 na rozpoczęcie pierwszej kadencji zawierającej apel o poparcie przez obywateli USA programu Nowego Ładu (New Deal).
Źródło: Mowa inauguracyjna, przeł. Piotr Rączka, w: Wielkie mowy historii, t. 2, wyd. Polityka Spółdzielnia Pracy, Warszawa 2006.

O błędach , O historii , O naturze

„Kiedy Bóg drzwi zamyka – to otwiera okno”

Jan Twardowski (1915–2006) poeta polski, duchowny katolicki

Źródło: Kiedy mówisz

O Bogu

„Alternatywą dla wejścia Polski do UE jest albo wejście do Wspólnoty Niezależnych Państw albo sojusz bilateralny z Łukaszenką (…). Wejście do NATO zapoczątkowało proces integracji, a wejście do UE jest ekonomicznym i organizacyjnym dopełnieniem tego procesu (…). To otwarte drzwi do szkół, do uczelni i świata, o którym marzyliśmy.”

Władysław Bartoszewski (1922–2015) polski polityk, działacz społeczny, historyk

Źródło: PAP, 7 maja 2002

„Jestem wiecznie młody. Jak dobry Amerykanin, poszedłem do koledżu sztuk wyzwolonych. Byłem kompletny. I rozwinąłem umiejętność krytycznego myślenia i liberalnego światopoglądu. Grałem na oboju w orkiestrze i w śródścienny tenis. Dołączyłem do klubów literackich, pisałem dla studenckiej gazety, uczestniczyłem w marszu praw kobiet na Kapitolu. Paliłem papierosy i pokonałem mój lęk wysokości. Kąpałem się na golasa w jeziorze Michigan i pocałowałem dziewczynę na dachu fabryki. Jak każdy, żyłem wielkim amerykańskim snem […] W Detroit zostałem kilka razy pobity przez uliczne gangi, mój rower został skradziony, miałem szwy na wardze i ssałem kciuk aż do jedenastego roku i miałem wystające zęby. Sprawy nie wyglądały dobrze. Przeprowadziliśmy się na północ do Alanson do mieszkania z najmniejszych mostów obrotowych w Michigan. Pływaliśmy przy mieliźnie rzeki Crooked i od drzwi do drzwi sprzedawaliśmy czekoladki Morleya. Miałem ubraną białą szatę w kościele metodystów i zapalałem świece przed każdym nabożeństwem. Później, gdy uderzył okres dojrzewania, kładłem żel na włosach i nosiłem mój kołnierz w górę i mocno podwijałem nogawki u spodni. W koledżu, miałem ubrane sandały, bandanę i koszulki farbowane techniką tie-dye. Czytałem Bukowskiego, Williama Blake’a i Allana Ginsberga. Nic dziwnego, że byłem taki zmieszany!”

Sufjan Stevens (1975)

Źródło: „Eastern Echo”, 26 marca 2004 http://web.archive.org/web/20040423090433/http://www.easternecho.com/cgi-bin/story.cgi?4270

O kobietach , O górach , O myślach , O snach

„Chodzą ludzie, asfalt depczą
Nikt nie krzyknie, każdy szepcze
Drzwi zamknięte, zaklepany krąg

Tylko czasem kropla z oczu
po policzku w dół się stoczy
I to dziwne drżenie rąk”

Wojciech Belon (1952–1985) polski piosenkarz, lider Wolnej Grupy Bukowina

fragment piosenki śpiewanej przez zespół Wolna Grupa Bukowina.
Źródło: Bez słów

O ludziach , O czasie

„Kostucha bowiem już krążyła wokół jego domu, to podchodziła do drzwi, to znowu się cofała, jakby ją zbijało z tropu milczenie starego, bo jak tu powiedzieć człowiekowi, Chodź ze mną, jeśli ten ani nie odpowiada, ani o nic nie pyta, tylko patrzy, takie spojrzenie może onieśmielać.”

José Saramago (1922–2010) pisarz portugalski, noblista

Baltazar i Blimunda
Źródło: s. 285–286.

O domu

„Oprócz wyważania otwartych drzwi istnieje też zwyczaj trzaskania zamkniętymi.”

Wiesław Brudziński (1920–1996)

„Niech żyje bal,
bo to życie to bal jest nad bale,
niech żyje bal,
drugi raz nie zaproszą nas wcale,
orkiestra gra,
jeszcze tańczą i drzwi są otwarte,
dzień wart jest dnia
i to życie zachodu jest warte!”

Agnieszka Osiecka (1936–1997) polska poetka, autorka tekstów piosenek

Cytaty z tekstów literackich, Cytaty z wierszy i piosenek, Sentymenty (wyd. 1996)
Źródło: Niech żyje bal!

O życiu , O grach

„Jeśli chodzi o teatr, doszedłem do momentu, w którym mogłem przebierać w rolach. Potem zająłem się telewizją, gdzie wkrótce również grałem główne postaci. Kiedy stuknęła mi czterdziestka, zdecydowałem, że chcę zacząć od nowa. A przy okazji zarabiać więcej. Brytyjscy aktorzy wiedzą, że gra o duże stawki rozgrywa się za oceanem. Na szczęście moje pierwsze trzy filmy – dwa wyspiarskie i jeden hollywoodzki – okazały się sukcesami, co otworzyło mi drzwi do kariery w USA.”

Tom Wilkinson (1948) aktor brytyjski

Źródło: Wywiad, 2004 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=22572

O szczęściu , O grach , O sukcesie

„Postrzegam świat jako coś otwartego, owianego tajemnicą, której żadna nauka nigdy nie odkryje. Architektura odgrywa podstawową rolę w rozumieniu wielu spraw, ponieważ dostarcza przestrzeni do oglądania nieba, ulicy, innych ludzi wchodzących przez drzwi.”

Daniel Libeskind (1946) amerykański architekt

Źródło: rozmowa Vladimira Belogolovsky’ego, „Archnewsnow”, tłum. „Forum”, 10 października 2011.

O ludziach , O tajemnicy , O świecie , O nauce

„Przepraszam cię. Mówiłaś, bym zwolnił obroty.
Za chwilę będę krzyczał. Zamknij teraz drzwi.
Nie patrz na mnie. Dzwoniłaś. Lekarz zaraz będzie.
Ty wiesz, że jestem słaby. Więcej nie wie nikt.”

Wincenty Faber (1936–1980)

Źródło: Pogotowie z tomiku W cieniu ognia

„Polska wieś, na pierwszy rzut oka katolicka, z kredowym napisem na drzwiach C+M+B, z kropidłem, krzyżem nad progiem, święconą palmą powieszoną w chlewie pod pułapem, funkcjonowała według kalendarza liturgicznego, uczestniczyła w odpustach i pasterkach, ale miała pogańską podszewkę.”

Wioletta Grzegorzewska (1974) polska poetka i pisarka

Za Bożym Stokiem, Miesięcznik Znak, nr 714/2014

„Kiedy jest się członkiem rodziny, ma się więcej praw, niż kiedy prosi się o przyjęcie i puka się do drzwi.”

Jacques Chirac (1932–2019) prezydent Francji

„Pamiętaj, że śmiech, który sam do twoich drzwi puka i pyta się: „Mogę wejść?”, to nie jest prawdziwy śmiech. Nie! To jest król i on przychodzi kiedy chce i jak chce. Nikogo o pozwolenie nie pyta; właściwych momentów nie wybiera. Mówi tylko: „Jestem!””

Bram Stoker książka Drakula

Drakula

O śmiechu

„Odsłoniło się oblicze lewicowo-liberalnego elektoratu: dość luzackie, mało sympatyczne i nietolerancyjne. To w PRL było oczywiste, że prawo do religii kończy się na drzwiach kościoła i w drzwiach prywatnego domu. Manifestację trudno nazwać sporem cywilizacyjnym, bo ci młodzi ludzie nie reprezentowali intelektualnej grupy laickiej, która odwołuje się do jakichś wartości. Przypominam, że po śmierci Ojca Świętego Jana Pawła II też byli ludzie, którzy nosili koszulki z napisem: „Nie płakałem po papieżu”, i nie rozumieli, że te słowa ranią innych.”

Barbara Fedyszak-Radziejowska (1949) polska socjolog

Źródło: Walka z krzyżem to powtórka z PRL, naszdziennik.pl, 11 sierpnia 2010 http://www.naszdziennik.pl/index.php?typ=my&dat=20100811&id=my11.txt

O śmierci , O ludziach , O religii , O domu

„To moje pieprzone życie i wiesz co? Nikt cię tu nie zapraszał.. tam są drzwi, papa!”

Billie Joe Armstrong (1972) amerykański muzyk rockowy

O życiu

„Nieraz drzwi otwieram, tam muzyka dech zapiera. I cholera!
Mi na płacz się zbiera.”

Rahim (1978) muzyk polski, raper

Cytaty z Paktofoniki, Archiwum kinematografii
Źródło: utwór Ja to ja 2 (Dokładnie tak!)

O muzyce , O płaczu

„Celem nauki nie jest otwieranie drzwi nieskończonej mądrości, lecz położenie kresu nieskończonym błędom.”

Bertolt Brecht (1898–1956) niemiecki pisarz, dramaturg, teoretyk teatru, inscenizator i poeta

Życie Galileusza (1939)

O nauce

„Oto dlaczego nie należy drażnić się z drzwiami. Mogą potem wepchnąć ci klamkę w plecy w najmniej oczekiwanym momencie.”

Katarzyna Berenika Miszczuk (1988)

Ja, anielica

„Życie nauczyło mnie, że w najwspanialszym umyśle zawsze wije się jakiś niedowład, że olśnienia gasną, że i najmądrzejszy, który rzuca nas na kolana, też nie wie, dokąd się udać. Co sprawia, że nie dam żadnej mądrości decydować o mnie beze mnie. Ja wiem, mój protest jest czysto teoretyczny, ale co robić? Żyłem pod Hitlerem i pod Stalinem, w imię których ludzie bądź źli, bądź głupi decydowali w najlepsze o moim losie, nie pytając mnie wcale o zdanie. A za sanacji też znowu nie było tak czarownie. Przeciwstawiałem się wszystkim, jak mogłem, ale niewiele mogłem. I czego ja chciałem? O co walczyłem? O prawo do powiedzenia: "Zaraz, zaraz, to może nie tak…"”

Leopold Tyrmand książka Dziennik 1954

czyli to, co ci tam, za Łabą i za Atlantykiem, w 170 lat po Rewolucji Francuskiej mają co rano pod drzwiami jak butelkę mleka.
Dziennik 1954

O życiu , O losie , O ludziach

„Uważnie słuchać innych i dyskutować to dla mnie etyczny wymóg. Będzie on nadawał kierunek mojemu rządowi i zgodnie z nim otworzę moje drzwi wszystkim Kostarykankom i Kostarykańczykom.”

Laura Chinchilla (1959)

po złożeniu przysięgi prezydenckiej, 8 maja 2010.
Źródło: Chinchilla u steru Kostaryki, tierralatina.pl, 8 maja 2010 http://www.tierralatina.pl/2010/05/chinchilla-u-steru-kostaryki/

„Dla mnie aktorstwo jest całym światem. To się zaczęło jak miałem dziesięć, jedenaście lat. Uczyłem się tańca jazzowego i mieliśmy wspólną szatnię z dziewczynami. Czego ja tam wtedy nie widziałem! Aż nabrałem przekonania, że warto być artystą. A tak bardziej serio, to rzeczywiście od wczesnych lat marzyłem o scenie i ekranie, choć wstydziłem się do tego przyznać. To była moja tajemnica. Jako mały chłopiec właziłem pod prysznic i gdy szklane drzwi od kabiny zaparowywały, pisałem palcem modlitwę: „Boże, daj mi zostać aktorem.””

Jeff Goldblum (1952) aktor amerykański

Potem szybko wszystko zmazywałem, żeby nikt nie zobaczył.
Źródło: Lubię żyć z otwartymi oczami, „Rzeczpospolita”, 7 lutego 2011 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/26970

O Bogu , O tajemnicy , O świecie , O czytaniu

„Szliśmy zatem w padającym deszczu… każdy z tornistrem i torbą na zakupy, pełnymi po brzegi najrozmaitszych rzeczy, powrzucanych byle jak. Ludzie idący do pracy popatrywali na nas ze współczuciem. Z ich twarzy było widać, jak bardzo żałują, że nie mogą nas podwieźć; błyszcząca żółta gwiazda mówiła sama za siebie… Kiedy dotarliśmy do Prinsengracht, Miep szybko zabrała nas na górę do „Tajemnego Pokoju.””

Anne Frank (1929–1945) Żydówka, autorka dziennika

Zamknęła za nami drzwi i pozostaliśmy sami.
lipiec 1942.

O ludziach , O pokoju , O górach , O gwiazdach

„Teatr jest dla mnie trudnym medium. Pewnie dlatego tak wiele czasu mu poświęcam. Zawsze bardzo silnie na mnie działał. Odkąd zaczęłam chodzić do teatru to uczucie, które towarzyszyło mi nieodłącznie, było przeważnie jakimś uczuciem lęku. Może to zabawna konstatacja, ale wygląda na to, że zaczęłam robić teatr „ze strachu”. Coś z tego lęku pozostało we mnie do tej pory. Z obawą wchodzę na widownię. Z przyjemnością oglądam przedstawienia, które „zabierają” mnie z sobą, ale nie zdarza się to zbyt często. Myślę, że z przedstawieniami jest tak, jak ze spotkanymi ludźmi – z jednymi idziesz w dalszą drogę, innych mijasz, jeszcze inni męczą cię swoją obecnością. Czasem mam kłopot z wytrzymaniem na widowni siedząc w środku rzędu, wolę usiąść bliżej drzwi, mam możliwość wyjścia.”

Anna Augustynowicz (1959)

Źródło: W łupinie orzecha, „Kurier Szczeciński” nr 23, 3 lutego 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/110550.html

O przyjemności , O strachu , O emocjach , O myślach

„Wywalczyliśmy, wypracowaliśmy tam margines swobody, a zarazem wydawało się nam, że ta przestrzeń wciąż do nas mówi pełnym głosem. Kiedy wreszcie znaleźliśmy oś opartą na ogniu, sala otworzyła się akustycznie. Mijał czas, praca nabierała szlifu, ale naprawdę tylko w Brzezince udało się nam zachować i wpisać w strukturę spektaklu coś fundamentalnego dla naszego rozumienia dźwięku, ciszy i w konsekwencji dla przekazu całego spektaklu. Gdziekolwiek go prezentujemy, zaczyna się on tą samą pieśnią-sekwencją, którą nazywamy Zamykaniem, stwarzającą sugestię, że widzowie wchodzą w trakcie jakiegoś aktu, który właśnie się kończy i kiedy tylko usiądą i spróbują przyswoić sobie przestrzeń, słyszana jeszcze przez drzwi wejściowe pieśń już się skończyła, gasi się kolejne świece, kolejne lampy, dwie kobiety zlewają olej z lampad. Nie następuje jednak jeszcze cisza – po pieśni odsłaniają się dźwięki działań, kroków. Kiedy to zanika, dopiero wtedy słyszymy ogień w kominku, a kiedy oswoimy się i z tym, słyszymy dźwięki płynące z zewnątrz – w Brzezince są to ptaki i jaz młyński, który pracuje i jego głos do nas dochodzi. Cała ta fonosfera docierała do nas przez cały czas pracy i trzeba było, tak jak w procesie odłupywania, rzeźbienia, odejmować kolejne powierzchnie, żeby zostało to, co jest ciszą – nie tylko brakiem dźwięku, cyfrowym zerem, lecz ciszą głębokiej obecności świata. W Brzezince właśnie to na nas oddziaływało, pokazywało wewnętrzny kierunek naszej pracy – odsłaniania poprzez dźwięk.”

Jarosław Fret (1971)

o Teatrze ZAR.
Źródło: „Teatr”, 24 grudnia 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/26200

O kobietach , O zachowaniu , O ptakach , O ciszy

„Spójrz na drzwi radiowozu, Jeeter. Tam jest napisane „chronią i służą”, a nie „wkurwiają i marudzą.””

Christopher Moore (1957)

Krwiopijcy

„Ale chociaż książka ma charakter listy proskrypcyjnej, gdyby mnie w niej nie było, poczułabym się pokrzywdzona. Znalezienie się w elicie polskiego dziennikarstwa (tak, to jest elita, czy się autorom prawym i niepokornym podoba czy nie) jest swego rodzaju uhonorowaniem. Wszystkie osoby, których fotografie zdobią okładkę, znam, lubię, cenię i rozumiem dlaczego tak bardzo nie lubi ich trójka autorów. Po prostu jej w tym salonie nie ma, stoją pod drzwiami, a swojego nie mają.”

Janina Paradowska (1942–2016) dziennikarka polska

o książce Resortowe dzieci : media Doroty Kani, Jerzego Targalskiego i Macieja Marosza
Źródło: Wszystkie moje resortowe grzechy, „Polityka” nr 5, 28 stycznia 2014

O dzieciach , O książkach , O charakterze

„Pomyślał, że w każdym człowieku istnieje tajemne pomieszczenie, w którym gromadzą się wspomnienia i obrazy przeszłości. Zaryglował prowadzące tam drzwi i założył mocną kłódkę.”

Henning Mankell książka Mężczyzna, który się uśmiechał

Mężczyzna, który się uśmiechał (2007)

O przeszłości , Obraz

„Jest taki wiersz: „Kiedy przyjdą nocą, kolbami w drzwi załomocą…”, prawda? Wiesz co? Jakby tak przyszli i puścili twoją piosenkę, to bym ich wpuścił, naprawdę. Poddałbym się i chciałbym zostać zakładnikiem.”

Kuba Wojewódzki (1963) polski dziennikarz muzyczny

Idol

O prawdzie

„Jesteśmy między Rosją a Niemcami i to jest takie miejsce, gdzie – nawet jeśli ktoś się integruje, jeśli powstaje wspólny dom europejski czy natowski – ciągle są jakieś przeciągi. Niezależnie, na którym piętrze ktoś otworzył drzwi czy okno, to od przeciągu my Polacy ciągle mieliśmy katar.”

Bronisław Komorowski (1952) polski polityk, prezydent Polski

o stosunkach Polski z Rosją i Niemcami.
Źródło: tvn24.pl http://www.tvn24.pl/-1,1685458,0,1,w-czasach-komunistycznych-bylem-terrorysta,wiadomosc.html, 9 grudnia 2010

O domu

„Baśnie niczego nie spychają w podświadomość ani nie otwierają żadnych drzwi. Pokazują tylko, że drzwi są już otwarte – do poza dobrem i złem, do życia i śmierci.”

Adolf Muschg (1934) pisarz szwajcarski

Szczęście Suttera
Źródło: s. 54

O śmierci

„(…) jeśli dostatecznie długo obserwujesz kogoś, kto wpatruje się wyczekującym wzrokiem w drzwi, w końcu sam zaczynasz się zastanawiać, czy ktoś ich jednak nie otworzy.”

Tosca Lee (1969)

Diabeł. Autobiografia

„Użycz mi twego łoskotu, twego jakże płynnego ruchu,
Twego nocnego ślizgania się po Europie świateł.
O luksusowy ekspresie! I niepokojącej muzyki
Która stuka wzdłuż twoich skórzanych korytarzy ze złotym deseniem,
Podczas gdy za lakierowanymi drzwiami z grubą mosiężną klamką
Śpią milionerzy.
Przebiegam nucąc twoje korytarze
W podróży do Wiednia i Budapesztu,
Dodając swój głos do stu tysięcy twoich głosów,
O Harmonika-Zug!”

Valery Larbaud (1881–1957)

Źródło: Oda, tłum. Czesław Miłosz

O świetle

„Pociąg do kobiet, pisania i do nauki spalał mnie, dręczył. Jednak do wszystkich tych trzech namiętności drzwi były przede mną pozamykane na siedem spustów.”

Isaac Bashevis Singer (1902–1991) pisarz amerykański, noblista

Uczę się polskiego

O kobietach , O nauce

„Jeśli chcesz, możesz przyjść, kupić wino, zostać na noc,
nie przytulę cię potem, odwrócę, rzucę „dobranoc”,
jeśli chcesz, możesz przyjść, zdjąć bluzkę, zostać do rana,
nie odprowadzę cię potem, do drzwi trafisz sama.”

Skubas (1981)

Brzask
Źródło: utwór Nie mam dla ciebie miłości

O winie , O zdjęciach , O nocy

„Świat jest jak przejażdżka w wesołym miasteczku i kiedy się na nią zdecydujesz, to myślisz, że jedziesz naprawdę, bo tak potężne są nasze umysły. I przejażdżka leci do góry i na dół, i wszędzie dookoła, chwilami jest przerażająco, chwilami spokojnie i jest bardzo kolorowo, i jest bardzo głośno, i jest zabawnie… przez jakiś czas. Niektórzy są na przejażdżce już od dłuższego czasu i zaczynają zadawać pytanie: „ To się dzieje naprawdę czy to tylko przejażdżka?” A inni ludzie, którzy pamiętają, przychodzą do nas i mówią: „Hej, nie przejmuj się, nie bądź wystraszony. Nigdy. Ponieważ… to tylko przejażdżka.”
Ale my… zabijamy tych ludzi.
„ – Uciszyć go! Dużo zainwestowaliśmy w tę przejażdżkę. Uciszyć go! Popatrzcie, jakie mam zmarszczki od zmartwień, popatrzcie na moje grube konto w banku i na moją rodzinę. To musi być prawdziwe.”
– To tylko przejażdżka.
Ale my zawsze zabijamy tych dobrych ludzi, którzy próbują nam to powiedzieć. Zauważyliście to? I pozwalamy demonom rządzić w amoku. Ale to i tak nie ma znaczenia, ponieważ… to tylko przejażdżka. I możemy ją zmienić, kiedy tylko chcemy. To tylko kwestia wyboru. Żadnego wysiłku, żadnej pracy, żadnych oszczędności… Wystarczy wybrać. Teraz. Pomiędzy strachem a miłością. Oczy strachu chcą, abyś założył sobie większy zamek w drzwiach, kupił broń, zamknął się w domu. Oczy miłości zamiast tego postrzegają nas wszystkich jako jedność. Więc oto co możemy teraz zrobić, żeby zmienić świat. Żeby mieć lepszą przejażdżkę. Wziąć całą kasę, którą każdego roku wydajemy na zbrojenia… i przeznaczyć ją na ubranie, wyżywienie i edukowanie biednych tego świata, co zwróciłoby się wielokrotnie. Żadna osoba nie czułaby się wykluczona. A my moglibyśmy podbić wszechświat. Razem. Zarówno ten wewnętrzny, jak i zewnętrzny… na zawsze. W pokoju.”

Bill Hicks (1961–1994) amerykański komik i satyryk

Występ w Queens Theatre w Londynie (1992)

O ludziach , O świecie , O strachu , O rodzinie

„Jeśli gdzieś są drzwi, to jest i próg. Nawet igloo ma próg.”

Susan Elizabeth Phillips (1948)

Arena
Źródło: rozdział 2

„W ten sposób zaczął się jeden z najbardziej dramatycznych dni, jakie przeżyłem – dzień, który wrył się głęboko w pamięć, stając się symbolem karności i dyscypliny silniejszej niż śmierć, bo płynącej z głębokiego zaufania dowódcy do żołnierza i odwrotnie, zaufania, które zrodzić mogła głęboka przyjaźń i wspomnienie przeżytych niebezpieczeństw […] Stan nerwowego napięcia osiąga kulminacyjny punkt, gdy po obrzuceniu piwnic granatami Niemcy zaczynają pruć w okna krótkimi seriami lkm-u. Drzwi piwnic są niewystarczającą ochroną i trzeba mieć wiele hartu, by znieść ogień pocisków uderzających metr nad głowami wtulonych w ziemię chłopców […]”

Ryszard Białous (1914–1992)

Jerzy Białous „Walka w pożodze”

O śmierci , O przyjaźni , O zaufaniu , O wspomnieniach

„Mocniej ścisnął kierownicę, sfrustrowany niemożnością ukojenia jej żalu. Tacy faceci jak Robert nie są warci łez żadnej kobiety. Ale to z ich powodu najczęściej płakały. Złoci chłopcy. Spojrzał na Ninę wtuloną w drzwi samochodu i poczuł przypływ współczucia. I coś więcej, coś co go zadziwiło. Tęsknotę.”

Tess Gerritsen (1953)

Bez skrupułów

O kobietach , O płaczu

„Przypuśćmy, że tu, na tej sali, znajduje się osoba, która mi przeszkadza i odwraca uwagę od mojego wykładu, śmiejąc się, rozmawiając i szurając stopami. Ja mówię, że w takich warunkach nie mogę kontynuować, a wówczas kilku silnych panów wstaje i po krótkiej walce wyrzuca zakłócającego spokój. Zostaje on więc „wyparty”, a ja mogę kontynuować wykład. Aby sytuacja się nie powtórzyła, panowie, którzy usłuchali mej prośby, przestawiają swe krzesła bliżej drzwi i tam zasiadają tworząc „zaporę”. Jeśli teraz przyjmiecie te dwie lokalizacje jako „świadomość” i „nieświadomość”, otrzymacie całkiem niezłą ilustrację procesu wypierania.”

Zygmunt Freud (1856–1939) austriacki neurolog i psychiatra

w wykładzie o psychoanalizie; USA, 1909.

O świecie , O historii , O walce

„Odwołuję trzy jedności – czasu, miejsca i akcji. Ich estetyczna tyranię. W teatrze metacodzienności 'teatr' odzyskuje swój rytualny sens. Przywracam mu godność i urodę, i ostateczność, i zwykłość, i prostotę – Gotowania mleka – Zamykania i otwierania drzwi – Ubierania i rozbierania – Patrzenia przez okno. Od tej pory 'teatr' jest miejscem pośrednim – takim jak schody, jak korytarz, jak Ziemia. Jest zwykły.(…) Teatr metacodzienności jest teatrem powszechnym i jednostkowym. Umożliwia kontakt suwerennych jednostek poprzez to co społeczne i wspólne, bez rezygnacji z tego co jedyne. Nie chce zadawać bólu, choć wie wszystko o bólu i śmierci.”

Helmut Kajzar (1941–1982)

Źródło: „Teatr” 1997, nr 7–8 http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_kajzar_helmut

O śmierci , O czasie , O gotowaniu , Sens

„Kiedy jakieś drzwi się otwierają, inne się zamykają (…). Ale pamiętaj, że nigdy nie otwierają się ani nie zamykają bez przyczyny.”

Graham Masterton książka Muzyka z zaświatów

Muzyka z zaświatów (2008)

„Krótkim korytarzem doszliśmy do kolejnych niepozornych drzwi. Na pierwszy rzut oka wyglądały na pomalowaną na biało sklejkę. Jedynym dziwnym akcentem była przyklejona do nich żaróweczka.
– Najpierw odbędzie się kontrola – wyjaśnił mi Beleth. – Musisz stworzyć sobie medalik albo krzyżyk i stanąć naprzeciw czerwonej lampki. To coś jak bilet wstępu. Gdy zmieni kolor, będziesz mogła wejść.
Machnął dłonią, a na jego szyi pojawił się drobny złoty krzyżyk. Beleth stanął przed drzwiami, żeby pokazać mi, jak to działa. Żarówka zaświeciła się na zielono. Za jego przykładem stworzyłam mały medalik z Matką Boską. Lampka zazieleniła się. Azazel stanął przed drzwiami i zadowolony z siebie wypiął pierś, na której błyszczał olbrzymi, ciężki, srebrny krucyfiks na grubym łańcuchu.
– Ja mam miesięczny – puścił do mnie oko.”

Katarzyna Berenika Miszczuk (1988)

Ja, anielica

O kolorach , O matce

„Konto
Mam konto w pewnym banku
Wyłożone lustrami tektonicznymi ściany
Obrotowe drzwi dolin lodowcowych
Ochrona z kolorowych pomurników
(…)”

Marek Konecki (1949)

Wiersze tatrzańskie

„Patrzę na drzwi i nie wierzę: za drzwiami wolność.”

Andriej Siniawski (1925–1997) rosyjski pisarz

Głos z chóru

O wolności

„Europa nie jest cyfrową wycieraczką pod drzwiami Ameryki. My też mamy swoje innowacje.”

Stéphane Richard (1961)

w odpowiedzi na słowa Baracka Obamy: Internet jest nasz. Nasze firmy go wymyśliły, rozpowszechniły i udoskonaliły do tego stopnia, że Europa nie ma z nami szans, którymi prezydent USA zarzucał protekcjonizm unijnym przepisom o ochronie danych w sieci
Źródło: Zabójcze puenty, „Forum”, nr 8, 17-29 kwietnia 2015, s. 82.