Cytaty na temat żal (248 cytatów, strona 2)

„Im dalej w las, tym bardziej żal drzew.”

Henryk Jagodziński (1928–2000) polski satyryk i aforysta

„W liście tym nie było wartościowania o winie lub niewinności pana Rywina. Napisaliśmy po prostu, że jest to człowiek, który kiedyś zrobił coś istotnego dla polskiej kultury. Kiedy zobaczyłem niedawno okładkę jednego z tygodników na której głowa Lwa Rywina wystawała w sedesu, to mi się go po prostu po ludzku zrobiło żal. Dlatego podpisałem ten list.”

Maciej Ślesicki (1966) polski reżyser i scenarzysta

o liście ws. Lwa Rywina.
Źródło: Wywiad, 2003 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=13588

„W jednym miejscu spotkały się Kluby Gazety Polskiej, rodziny Radia Maryja i Solidarni 2010. Myśmy się już tu kiedyś spotkali – prawie dwa lata temu, kiedy chowaliśmy naszego prezydenta. Myśmy się spotkali w bólu i żalu, ale przysięgliśmy sobie, że wyjaśnimy ta sprawę, i zaczęliśmy ją wyjaśniać. Kłamstwo smoleńskie upada, a w raz z tym rośnie strach władzy przed niezależnymi ruchami społecznymi, czy wolnymi mediami. I jeśli dziś władza chce cenzurować media czy ograniczać wolność słowa, to nie dlatego że chce być kochana czy pieszczona. Ona drży przed gniewem społecznym, gniewem który dzisiaj rośnie. Bo ta władza pokazała swoje prawdziwe oblicze.”

Tomasz Sakiewicz (1967) polski dziennikarz

Źródło: Kraków: Marsz w obronie TV Trwam, malopolanin.pl, 4 marca 2012 http://malopolanin.pl/10783_krakow_marsz_w_obronie_tv_trwam__zdjecia.html

O kłamstwie , O strachu , O wolności , Kochać się

„Szanuj, synu i kochaj nauczyciela swego. Kochaj go, bo twój ojciec kocha go i szanuje; bo życie jego poświęcone jest dobru setek dzieci, które kiedyś zapomną o nim; kochaj go, bo on rozwija i oświeca twój rozum, bo on kształci duszę twoją. Kochaj go, bo gdy zostaniesz człowiekiem, a nas już nie będzie na świecie, ani mnie, ani jego, obraz jego często ci przed oczami stanie przy moim obrazie, a wtedy spostrzeżesz ten wyraz bólu i znużenia w jego szlachetnym obliczu, na które dziś nie zważasz, i przypomnisz je sobie tak żywo, że nawet po trzydziestu latach jeszcze zabolą. A wtedy uczujesz żal i wstyd, żeś go nie kochał, żeś się źle zachowywał względem niego. (…) Kochaj go więc tak, jakbyś brata mego kochał; kochaj go zarówno czy cię pochwali, czy zgani; czy jest sprawiedliwy, czy ci się niesprawiedliwym wydaje; kochaj go, gdy jest pobłażliwy i wesół, a więcej jeszcze, gdy go smutnym widzisz. Kochaj go zawsze mój synu! I zawsze z czcią wymawiaj to słowo: nauczyciel. Ono bowiem, po słowie: Ojciec – jest najszlachetniejszą i najmilszą nazwą, jaką człowiek człowiekowi dać może.”

Edmondo De Amicis książka Serce

Serce

O życiu , O dzieciach , O emocjach , O duszy

„Czarnosecinna, ksenofobiczna, skrobankowo-przemytnicza Polska, cette pauvre Pologne, leniwa na dodatek, pełna żalu i pretensji do świata, nie stanie się niczym innym, jak przerażeniem narodów, jak kiedyś chciała być ich natchnieniem (…) czarnosecinna, skołtuniona, kabaretowa prawica polska nie należy do wspólnoty ludzi przyzwoitych.”

Aleksander Małachowski (1924–2004) polski polityk i publicysta

Źródło: „Po Prostu”, 7 czerwca 1990

O ludziach

„Ale teraz, przy okrągłym stole, ale tańcował Mefistofeles na tym stole, a narodzie Polski ogarnęła cię ciemność. Żal mi ciebie ukochana ojczyzno polska!”

Piotr Natanek (1960)

Źródło: http://gloria.tv/?media=209733

„Zanim skończyłam czterdzieści lat, twarde usztywnienie bandaży ograniczało nie tylko złote lilie mych stóp, ale także serce, które tak zastygło w poczuciu niesprawiedliwości, żalu i pretensji, że nie umiałam wybaczyć tym, których kochałam, i którzy mnie kochali.”

Lisa See (1955)

Kwiat Śniegu i sekretny wachlarz

Serce , Kochać się

„Zarówno cmentarze pamięci Katyń i Miednoje, jak i tragiczne losy żołnierzy rosyjskich, którzy dostali się do niewoli podczas wojny 1920 r., powinny stać się symbolem wspólnego żalu i wzajemnego przebaczenia. Powinniśmy wspólnie zachować pamięć o ofiarach tej zbrodni.”

Władimir Putin (1952) rosyjski polityk

tekst Putina w specjalnym artykule dla „Gazety Wyborczej”.
O Rosji i ZSRR

O losie , O wojnie , O zachowaniu , O przebaczeniu

„Gdy rozpadał się Maanam, było między nami zmęczenie. Był brak prób. Ale ja nie jestem osobą, która idzie w zaparte. Potrzebuję tylko czasu – uważam, że to najlepszy sędzia. Ostatnio Kamilowi [Sipowiczowi] śniło się, że Marek, Porter, „Yanina” i ja gramy jakiś jam. Wszystko w superradosnej atmosferze. Tak to czasem bywa, że w pewnym momencie zamykasz drzwi, aby w innym na powrót je otworzyć. Tylko że teraz te drzwi zostały zamknięte na zawsze. Można mówić o nieśmiertelności artysty, o ponadczasowej sile jego piosenek. Ale teraz jest mi po prostu żal, że go nie ma.”

Marek Jackowski (1946–2013) polski muzyk

Autorka: Kora Jackowska
Źródło: Robert Sankowski, Marek Jackowski nie żyje, „Gazeta Wyborcza”, 20 maja 2013.

O sile , O czasie

„Nigdy nie wiadomo, z jakiej racji przypomina nam się akurat to, a nie co innego. Pojawia się nagle, ot tak, nie pytając o pozwolenie. I nigdy nie wiesz, kiedy da ci spokój. Jedyne czego możesz być pewnym, to że, niestety, nawiedzi cię ponownie. Ale zazwyczaj to kwestia kilku sekund. I już wiem jak sobie z tym radzić. Wystarczy nie poddawać się temu zbytnio. Jak tylko pojawi się wspomnienie, należy niezwłocznie zostawić je samemu sobie, oddalić się natychmiast, bez żalu, nie idąc na żadne ustępstwo, pozwolić by pozostało nieostre, nie dać mu się wciągną. Tak, by uniknąć bólu.”

Federico Moccia (1963)

Tylko ciebie chcę

O wspomnieniach

„Dwudziestojednoletni,
Słyszałem rady mędrca:
„Trwoń funty i gwinee,
Lecz nie kapitał serca,
Nie trać dla kogoś głowy –
Najgorsza to ze strat”.
Dwudziestojednoletni
Nie słucha takich rad.
Dwudziestojednoletni,
Słyszałem, co rzekł dalej:
„Kto odda komuś serce,
Sam płaci – łzą i żalem;
A nic nie zyska – poza
Nie wiedzieć jakim złem”.
Dwadzieścia dwa mam lata
I, ech, już wiem, już wiem.”

A.E. Housman (1859–1936)

When I was one-and-twenty
I heard him say again,
„The heart out of the bosom
Was never given in vain;
'Tis paid with sighs a plenty
And sold for endless rue.”
And I am two-and-twenty
And oh, 'tis true, 'tis true. (ang.)
Źródło: Dwudziestojednoletni, „Dekada Literacka” nr 7, 1992, tłum. Stanisław Barańczak

O stracie , Serce

„Stąd o dwie mile w zachodniej stronie
Śliczna Mnikowska dolina;
(…)
Jadą paniątka z Krakowa,
Ażeby ujrzeć (żal się mój Boże!)
Uroczą dzikość Mnikowa.
Jadą więc, jadą wygodnym koczem,
I przyjeżdżają w południe;
Przez chwilę patrzą, pochwalą, – poczem
Mówią: że na wsi jest nudnie.”

Gustaw Ehrenberg (1818–1895) poeta i działacz społeczny

Źródło: Zbieracz Umysłowych Rozrywek, Kraków 1839, tom II.

O Bogu

„Kocham cię… – zakomunikował nagle.
– Dlaczego nigdy mi tego nie powiedziałeś? – spytałam i sama słyszałam żal w swoim głosie.
Zdawało mi się, że wiesz, bo to chyba było oczywiste! A u mnie słowa się nie liczą. Ja nie kocham słowami. Nie lubię słów, niektóre są chyba tylko po to stworzone, żeby je cofać! Między innymi po to stworzone jest kocham.”

Krystyna Siesicka książka Jezioro osobliwości

Jezioro osobliwości

Kochać się

„jeśli tematem sztuki
będzie dzbanek rozbity
mała rozbita dusza
z wielkim żalem nad sobą

to co po nas zostanie
będzie jak płacz kochanków
w małym brudnym hotelu
kiedy świtają tapety”

Zbigniew Herbert (1924–1998) polski poeta

Wariant: Jeśli tematem sztuki
będzie dzbanek rozbity
mała rozbita dusza
z wielkim żalem nad sobą

to co po nas zostanie
będzie jak płacz kochanków
w małym brudnym hotelu
kiedy świtają tapety
Źródło: Dlaczego klasycy

O duszy , O kochankach , O płaczu

„Nie ma się czemu dziwić, pomyślałem. Nie ma się co dziwić, że ludzie służyli diabłu i szli z nim w układy. Nie ma się co dziwić, że oddawali cześć złowrogim bóstwom żyjącym w podwodnych górach Atlantydy. Zawsze przychodzi chwila żalu, chwila rozpaczy, gdy się pożąda kogoś, kto na zawsze pozostanie dla człowieka niedostępny.”

Graham Masterton (1946) brytyjski pisarz

Studnie piekieł (1979)

O ludziach

„Tak chyba jest w małżeństwie – na początku jest się przekonanym, że partner będzie spełniać wszystkie twoje życzenia, a potem to przekonanie wali się w gruzy i rozczarowanie zmienia się w żal, który nie pozwala ci dostrzec zalet, jakie widziało się w ukochanej osobie przed tym wszystkim”

Deirdre Purcell (1945)

Tajemnice
Źródło: Rozdział 47. Innymi słowami, zwykła miłość

O miłości , O małżeństwie , O rozczarowaniu

„Byłem… chrześcijaninem, tak. Ortodoksyjnym chrześcijaninem. Byłem… lekarzem, tak. Pediatrą. Bardzo to lubiłem. Myślałem, że wykonuję najpiękniejszą pracę na świecie. I taka jest, wie pani? Dlatego że to praca, w którą angażujesz wszystko: umysł, emocje. Szczególnie przy dzieciach. Kochałem leczyć dzieci… I trudno było wszystko zostawić, trudno! Czasem żal mnie przeszywa, tak. Przeszywa mnie jak szpilka. Ale musiałem zrobić to, co zrobiłem, i nie żałuję. Między moją działalnością polityczną a moją pracą w klinice istniała zbyt wielka sprzeczność. Człowiek nie może dzielić w ten sposób swoich uczuć, swojego rozumowania, z jednej strony leczyć, a z drugiej zabijać. Nadchodzi dzień, kiedy człowiek musi sobie powiedzieć: albo tu, albo tam.”

George Habasz (1926–2008) terrorysta palestyński

w wywiadzie udzielonym Orianie Fallaci w marcu 1972 w Ammanie
Źródło: Oriana Fallaci, Wywiad z historią, wyd. Sfery, Warszawa 2012, ISBN 978-83-7799-039-1, tłum. Agnieszka Czepnik, Anna Osmólska-Mętrak, Joanna Ugniewska, s. 182.

O dzieciach , O emocjach , O historii , O myślach

„Niektórzy ludzie chcą być sławni. Inni bogaci. Jeszcze inni chcą być piękni. Tak czy owak, umrą. I jeśli nie spróbują zrozumieć życia, to mi ich żal. Umrą z niczym.”

Rodolfo Llinás (1934) kolumbijski neurobiolog i wynalazca

Źródło: rozmowa Wojciecha Mikołuszki, Ta cała cyfryzacja to wielki błąd, „Gazeta Wyborcza”, 30 sierpnia 2013.

O ludziach , O błędach

„Nie lubi się ludzi, którym wyrządziło się krzywdę. Ma się żal do nich, że byli przyczyną tego, co nas zawstydza, chociaż w istocie byli tylko pretekstem.”

Zofia Nałkowska (1884–1954) pisarka polska, publicystka i dramatopisarka

Węże i róże
Źródło: Czytelnik, Warszawa 1977, s. 50.

O ludziach

„Była to głupia miłość.
Dawno już się skończyła,
Czasem tylko mi tamtej wiosny żal.
Była to głupia miłość.
Była to głupia miłość.
Czemu więc tej miłości tak mi brak?”

Krzysztof Dzikowski (1938) polski satyryk i literat

Źródło: Była to głupia miłość

O miłości , O wiośnie , O czasie

„Szczęście moje mieści się w wyrazie: wolność. Gdybym teraz odebrał sobie życie – nikt nie uroniłby po mnie łzy żalu.”

Stefan Żeromski książka Dzienniki

Dzienniki

O życiu , O szczęściu , O wolności , O łzach

„Płaczmy razem, wrogu mój,
nad niezgodą, wojną, złem,
umierajmy, Boże mój,
z umarłymi, których żal,
opadajmy, orle, z gór,
gdy dziką gęś ugodzi strzał.”

Agnieszka Osiecka (1936–1997) polska poetka, autorka tekstów piosenek

Cytaty z tekstów literackich, Cytaty z wierszy i piosenek
Źródło: Płaczmy razem, wrogu mój

O Bogu , O wojnie , O płaczu

„Wybory to niezwykle emocjonujący moment, często obnażający prawdziwe odczucia polityków, którzy podczas kampanii zwykle starają się trzymać nerwy i uczucia na wodzy. Wieczór wyborczy wnosi tyle napięcia, że trudno im ukryć radość, żal, rozczarowanie.”

Dorota Gawryluk (1972) polska dziennikarka

Źródło: Tylko dla „To i Owo”, „To i Owo” nr 40, 4 października, s. 11.

O rozczarowaniu , O emocjach , O wodzie , Radość

„Nasze twarze poryły żal i życia piętna
choć w oczach nie zgasł jeszcze nam miłości żar,
na rękach ciążył łańcuch: gadzinowa pętla,
wciąż nas gniotła ku ziemi jakaś moc przeklęta
i ciężarem straszliwym zginała nam kark.”

Iwan Franko (1856–1916) poeta i pisarz ukraiński, działacz polityczny

Źródło: Kamieniarze, „Życie Literackie” nr 35, 26 sierpnia 1956, s. 4 http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=14825, tłum. Aleksander Baumgardten

O życiu

„Fontanna zadowolenia wytryska z umysłu; a ten co posiadł tak małą wiedzę o ludzkiej naturze, że szuka szczęścia przez zmianę czegoś innego niż własnych skłonności, zmarnuje życie na bezowocnych wysiłkach i pomnoży żal, którego chciał się pozbyć.”

Samuel Johnson (1709–1784) pisarz i leksykograf angielski

O życiu , O naturze , O wysiłku

„Są kobiety, z którymi gdy się rozmawia, robi nam się żal ich mężów.”

Janina Ipohorska (1914–1981)

O kobietach

„Z głębokim żalem informujemy, że swoje rewolucyjne życie zakończył komendant Tomás Borge. Tomás nigdy nie umrze.”

Rosario Murillo (1951)

audycja w Radio Ya nadana po śmierci Tomása Borge.
Źródło: Trzydniowa żałoba po śmierci ostatniego sandinisty http://www.polskieradio.pl/39/1240/Artykul/596058,Trzydniowa-zaloba-po-smierci-ostatniego-sandinisty, polskieradio.pl, 5 maja 2012

O życiu , O śmierci

„Kalisz wielokrotnie powtarzał, że czeka aż Napieralski go wyrzuci z SLD, żeby z tytułem męczennika przejść do Ruchu Palikota. Okazało się, że wszystko to, co mówił do mnie, do moich kolegów, do Arłukowicza, który także na początku był w tym projekcie, to było dla niego tylko narzędzie do wynegocjowania z Napieralskim „jedynki”. Pokazywał Napieralskiemu smsy, mówił: „mam «jedynkę» u Palikota. Albo dacie mi «jedynkę», albo idę do Ruchu Palikota. Albo wy dajecie mi «jedynkę», albo mnie tu nie ma”. Na takiej zasadzie Kalisz na końcu dostał tą „jedynkę”. Ja się akurat cieszę, choć uważam, że postąpił nieetycznie. Co więcej, wybrał koniunkturalne bezpieczeństwo w SLD, a nie propozycję zmiany na lewicy. Mam do niego o to żal.”

Janusz Palikot (1964) polski polityk

o kulisach nieudanego transferu Ryszarda Kalisza do Ruchu Palikota.

O czekaniu

„Każdy wędrowiec, choć wybrał swój los i nie zamieniłby do na inny, ma taką chwilę, kiedy przechodząc przez wieś o zmierzchu i widząc przez okno izbę, gdzie rodzina zasiada do stołu w kręgu lampy, odczuwa strach przed przyszłością żal za przeszłością i niepewność, czy wybrał właściwie. Wtedy chciałby rzucić w szybę kamieniem. Na pozór po to, by zniszczyć obraz, który uważa za głupi i niedorzeczny. A naprawdę po to, żeby dodać sobie odwagi. Nie wie, że jednocześnie ktoś obserwuje go z głębi domu. Ktoś, kto widząc włóczęgę, zazdrości mu wędrówki, bo sam siedzi przez całe życie w tej samej izbie, ciepłej i przytulnej, ale za to w bezruchu i nudzie. I ten ktoś ma ochotę wyjść przed dom i rzucić w wędrowca kamieniem. Pozornie z oburzenia na niemoralne, bo bezpłodne życie włóczęgi, a naprawdę z zawiści i zemsty za swoją nudę. Dwa mijające się w locie kamienie – więc po co nimi rzucać? Lepiej niech każdy schowa swój kamień do swojej kieszeni. Po co wymieniać jeden kamień na inny? Dwa takie same kamienie.”

Sławomir Mrożek (1930–2013) polski dramatopisarz, prozaik i rysownik

Varia. Życie i inne okoliczności

O życiu , O losie , O strachu , O rodzinie

„Niczego mi nie żal, bo Samoobrona jest skompromitowana. Teraz wielkopolskie struktury partii nie istnieją. I to właśnie przez Leppera.”

Tadeusz Dębicki (1945) polski rolnik i polityk

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 13 września 2006

„Nie przeraża ich dźwięk kluczy
Ani szara w oknach stal
Tylko kraty w ludzkiej duszy
Rodzą bunt a czasem – żal”

Ryszard Franciszek Makowski (1948)

Źródło: Za murami poprawczaka, Warszawa 2009

O duszy , O czasie

„Zła to radość, mój bracie, po której żal chodzi.”

Ignacy Krasicki książka Pijaństwo

Źródło: Pijaństwo

Radość

„Ja miałem też lecieć, ale jak ja przeczytałem listę pasażerów tego samolotu… powiedziałem – Danka, zapomnij! Ludzie, ja czytam tak, że leci tak: no ten, to wiadomo – z małżonką Jolantą. On tam schodków nie widzi, ale samolot zobaczył. Następnie leci, następnie leci do Rzymu na pielgrzymkę, leci ten… koszałek z Platformy – marszałek Sejmu Płażyński, następnie leci premier Buzek z małżonką. Ta kobita jakaś nieciekawa! Następnie leci ta z Senatu szefowa… wyleciało mi tera… Jak? (Zwracając się o pomoc do widowni) O, właśnie ta laska marszałkowska – święta Genowefa z Torunia. Następnie leci, następnie patrzę, kto leci?! Palcem tak… patrzę następnie leci Marian [Krzaklewski] Ooo… Powiedziałem. Marian – powiedziałem – proszę bardzo! Niech leci w cholerę i nawet nie wraca! Ludzie, i to wszystko, mili… ludzie… w jednym samolocie!!! Ludzie! Wszystko w jednym samolocie! Ja powiedziałem – Danka, przecież to wystarczy… Ja mówię, czy my jesteśmy Zimbabwe, Gibbon czy jakaś inna cholera? Przecież wystarczyłoby, żeby się w tę turbinkę czy tam w tę korbkę szpak wkręcił… (Gwizd spadającego samolotu). I Powązki przez miesiąc zapchane, bo kolejka stoi na ulicy. A w kraju chaos: nie ma dwóch marszałków! Ludzie! Nie ma premiera, prezydenta! No szlag cię trafił! Ja powiedziałem – Danka, rozpakuj się. Niech oni jadą, se lecą do Rzymu w diabły! My jedziemy do Warszawy – jakby im się szpak w korbkę wkręcił, to jeszcze rozkład Pałacu pamiętam. Ale szczęśliwie wylądowali – nie mam żalu do nikogo, nie mam żalu…”

Jerzy Kryszak (1950) aktor polski

Parodia Lecha Wałęsy
Źródło: Kabareton, Opole 2001

O ludziach , O czytaniu , O pomocy

„Pamiętasz naszą pierwszą randkę? (…)
Nasze pierwsze pocałunki przez przystankiem,
kiedy żal nam było nawet paru minut bez dotyku naszych rąk,
pierwszą noc przegadaną do rana
i pierwszą noc, kiedy nie chcieliśmy mówić nic.”

Zeus (1983)

O nocy

„Zostawiła wielką pustkę i żal za sobą. Przez cały czas choroby byłyśmy jakby w oblężeniu. Przeważnie Żydzi bardzo się interesowali jej chorobą. Ciągle dowiadywali się o stan jej zdrowia. W jej intencji palili świece w swoim domu modlitwy. Pogrzeb był jakby uroczystą manifestacją. Brali w nim udział duchowni wszelkich wyznań i nieprzeliczone tłumy. Każdy uznawał, że to pogrzeb świętej.”

Marta Wiecka (1874–1904) polska zakonnica

zapis z kroniki zakonnej zgromadzenia
O Marcie Wieckiej
Źródło: Bł. Marta Wiecka http://misjonarze.pl/?page_id=8854, misjonarze.pl

O chorobach , O domu , O czasie

„Dziesięć małych Murzyniątek
Jadło obiad w Murzyniewie,
Wtem się jedno zakrztusiło –
I zostało tylko dziewięć.

Dziewięć małych Murzyniątek
Poszło spać o nocnej rosie,
Ale jedno z nich zaspało –
I zostało tylko osiem.

Rzekło osiem Murzyniątek:
Ach, ten Devon – to jest Eden,
Jedno z nich się osiedliło –
I zostało tylko siedem.

Siedem małych Murzyniątek
Chciało drwa do kuchni znieść;
Jedno się rąbnęło w głowę –
I zostało tylko sześć.

Sześć malutkich Murzyniątek
Na miód słodki miało chęć,
Jedno z nich ukłuła pszczółka –
I zostało tylko pięć.

Pięć malutkich Murzyniątek
Adwokackiej chce kariery.
Jedno się odziało w togę –
I zostały tylko cztery.

Cztery małe Murzyniątka
Brzegiem morza sobie szły,
Jedno połknął śledź czerwony –
I zostały tylko trzy.

Trzy malutkie Murzyniątka
Poszły w las pewnego dnia;
Jedno poturbował niedźwiedź –
I zostały tylko dwa.

Dwu malutkim Murzyniątkom
W słońcu minki coraz rzedną…
Jedno zmarło z porażenia –
I zostało tylko jedno.

Jedno małe Murzyniątko.
Poszło teraz w cichy kątek,
Gdzie się z żalu powiesiło –

Ot, i koniec Murzyniątek.”

Agatha Christie książka Dziesięciu Murzynków

dziecięca rymowanka
I nie było już nikogo (1939)

„Żal jest łaską w strategii Boga.”

Antoni Regulski

O Bogu

„Nic – tylko płacz i żal i mrok i niewiadomość i zatrata!
Takiż to świat! Niedobry świat! Czemuż innego nie ma świata?”

Bolesław Leśmian (1877–1937) polski poeta

Źródło: Dziewczyna w: Napój cienisty, wyd. J. Mortkowicz, Warszawa 1936, s. 38.

O świecie , O płaczu

„Prawdziwy żal jest tak samo rzadki jak prawdziwa miłość.”

Stephen King książka Carrie

Źródło: Carrie

O miłości

„Tu naprawdę jest jak na wojnie! – prychnąłem. – Co za czasy, że człowiek nie ufa człowiekowi.
– Ano pewnie – westchnął ze szczerym żalem Grieg. – Łatwiej byłoby go zarżnąć, gdyby nam choć trochę zaufał.”

Jacek Piekara (1965) polski pisarz

Ja, inkwizytor. Wieże do nieba

O wojnie , O zaufaniu

„Na moich oczach padał świat, pół na pół,
czegoś wciąż jest mi żal, choć mam już wszystko tu.”

Miuosh (1986)

Ulice bogów
Źródło: utwór Byliśmy

O świecie

„Pamiętam znajomego który ze mną siedział.
Dziewczyna go zdradzała, z listu się dowiedział.
Zapytałem, co jej zrobi, wiesz co mi powiedział?
Czego oczy nie widzą, tego sercu nie żal.”

Popek (1980) polski raper i zawodnik MMA

Firma
Źródło: Fałszywe dziwki

Serce

„Święta miłości kochanej ojczyzny,
Czują cię tylko umysły poczciwe!
Dla ciebie zjadłe smakują trucizny,
Dla ciebie więzy, pęta nie zelżywe!
Kształcisz kalectwo przez chwalebne blizny,
Gniezdzisz w umyśle rozkoszy prawdziwe!
Byle cię można wspomódz, byle wspierać,
Nie żal żyć w nędzy, nie żal i umierać!”

Ignacy Krasicki książka Myszeidos pieśni X

Myszeida
Źródło: Pieśń IX w: Dzieła Krasickiego, wyd. U Barbezata, Paryż 1830, s. 33.

O ojczyźnie , Kochać się

„(…) śmierć własna, nawet najgłupsza, jest niczym w porównaniu z patrzeniem na cudzą śmierć. Jest niczym wobec wodospadów żalu nad sobą i własnym sieroctwem, jaki wywołuje śmierć w tych, którym póki co udało się przeżyć. Niczym wobec lęku oczekiwania na własny koniec, z jakim po śmierci kogoś bliskiego pozostają żywi.”

Monika Rakusa (1966)

Żona Adama
Źródło: s. 11

O śmierci

„Te gigalampiony ze sztucznymi kwiatami i różańcem zatopionym w przezroczystym, palnym żelu, to nic innego jak pamięć zewnętrzna. Pracuje za nas. Pokazuje wszystkim, za ile nam żal mamusi, dziadka, teściowej, której za życia nie mogliśmy znieść. (…) To reklama i marketing. To public relations, w imieniu zmarłych, ze światem żywych.”

Małgorzata Kalicińska (1956) polska powieściopisarka

Cykl Rozlewisko, Dom nad rozlewiskiem
Źródło: rozdział 5, O Zaduszkach i ognistym początku listopada

O świecie , O zmarłych

„Nawet jeśli przez tysiące kalp wyrządzaliśmy niewyobrażalne zło, oczyścimy je w jednej chwili dzięki odczuwaniu szczerego żalu.”

Budda Siakjamuni (-563–-483 p. n. e.)

Źródło: Sutra Złotego Światła

O złu

„Wierz mi, jeśli cię kocham, i ty też jeżeli
tęsknisz po drugiej stronie niedostępnej zony
nieprzeniknionych światów, szczelnie oddzielony
żółtą rzeką z powietrza, ognia i metalu,
jeżeli drżysz od lęku, jeśli płaczę z żalu,
podaj dłoń, choćby dotknij opuszkami palców
szklanej szyby sunącej w obrotowym walcu.”

Anna Piwkowska (1963)

Źródło: Samotne lotniska

O świecie , Kochać się

„Zapytałam go: „Czy byłeś przygotowany na życie wieczne?”. „Byłbym nieprzygotowany – wyznał mi – ale Pan Bóg daje każdemu, kto tylko nie jest butny i arogancki i nie grzeszy przeciw Niemu zuchwałością, jeszcze dwie, trzy minuty na wzbudzenie żalu za grzechy. I tylko ten, kto to odrzuci, zostaje potępiony”.”

Maria Simma (1915–2004)

Moje przeżycia z duszami czyśćcowymi
Źródło: s. 93.

O życiu , O Bogu

„Czasem życie pozwala spojrzeć, jak w zaczarowany kalejdoskop, w przyszłość. Dzień za dniem, krok za krokiem i ukazuje się to wszystko, co byłoby – co będzie – dla osiągnięcia czego koniecznie trzeba chcieć żyć. Jeżeli człowiek z niechęcią odwraca twarz od tych obrazów, jeżeli nie chce ich widzieć i pragnie tylko zanurzyć się w nicość, wtedy śmierć łagodnie kładzie dłoń na słabnącym sercu i przerywa jego bieg. Potem przesuwa palce po jego twarzy, pokrywając rysy powłoką wiecznej martwoty. Niekiedy zdarza się jednak, że opowieść którą snuje życie, budzi w żyjącym taki ból, burzę, protest, przepełnia jego serce takim płaczem rozpaczy i żalu za tym, co najbardziej umiłowane, że każe mu gestem niecierpliwej tęsknoty wyciągać ramiona i wołać: – Ja chcę żyć! Każe mu spękanymi od pragnienia ustami szeptać swą jedyną prośbę: – Ja chcę żyć! Każe mu zebrać całą wolę, skupić wszystkie siły organizmu, każe mu uchwycić się życia i trwać najbardziej nieprawdopodobnym wysiłkiem. Śmierć nie cofa wprawdzie swej niewidzialnej ręki, lecz jej też nie zbliża. Tymczasem życie ujmuje w swą dłoń gasnące serce człowieka i powoli napełnia je własnym ciepłem. Pierwszym doznaniem budzącego się do życia jest cierpienie. Jeszcze nie ocknął się po męczących, gorączkowych zjawach, a już czuje że boli, tu głęboko, koło serca. Tak jakby jakaś dobra, kochająca ręka ściskała biedne serce z czułością, nie pamiętając, że to boleć może.”

Seweryna Szmaglewska książka Dymy nad Birkenau

Dymy nad Birkenau (1945)

O życiu , O śmierci , O bólu , O wysiłku

„Piszę książki i realizuję filmy o sobie. Innymi słowy opisuję siebie w trybie warunkowym, czasie zaprzeszłym niedokonanym albo przyszłym. Stwarzam sytuacje, w których tak lub inaczej się zachowałem, mógłbym się zachować, a także wyrażam żal, że się nie zachowałem.”

Tadeusz Konwicki (1926–2015) polski prozaik, scenarzysta, reżyser

Wypowiedzi w wywiadach prasowych
Źródło: wywiad Konrada Eberhardta, „Film” 51/1960

O książkach , O zachowaniu , O czasie

„– Nieumiarkowanie, to nieumiarkowanie. – Teodor wzruszył ramionami. – A chyba lepiej żałować, że się żre szynkę, niż żałować, że się żre chwasty, prawda? Bo żal w obu wypadkach jest taki sam, ale w pierwszym z nich przynajmniej w gębie zostaje lepszy smak.”

Jacek Piekara (1965) polski pisarz

Rozmowa inkwizytorów, nawiązanie do św. Hieronima, który „żałował, iż nie potrafi odmówić sobie garnuszka zupy z lebiody”
Ja, inkwizytor. Dotyk zła

O prawdzie

„Ale przebaczenie… Trzymam się tego niewielkiego okruchu nadziei i tulę go mocno, pamiętając, że w każdym z nas mieszka dobro i zło, światło i ciemność, sztuka i ból, wybór i żal, okrucieństwo i poświęcenie. Każdy z nas jest swoim własnym chiaroscuro, własnym kawałkiem iluzji, który stara się przerodzić w coś konkretnego, coś realnego.”

Libba Bray (1964)

Magiczny krąg, Mroczny sekret

O bólu , O sztuce , O przebaczeniu , O świetle

„Dobre duchy Herberta weź ze sobą
w tę wędrówkę – choć dziś już inna pora,
chroń sad zielony i myśl swoją ciepłą,
a te trzy żalu pozłociste koła
niech ci głowę – na próżno – ujmą w swe oploty.”

Wasyl Machno (1964) poeta, prozaik, tłumacz

Źródło: ***, tłum. Andrzej Nowak

O myślach , O myśleniu , Pora roku

„Weroniki Rosati jest mi bardzo żal. Czytałam tę książkę i jako kobieta czułam się, jakby ktoś na mnie zwymiotował.”

Karolina Korwin-Piotrowska (1971) polska dziennikarka i felietonistka

o książce „Nocnik” Andrzeja Żuławskiego.
Źródło: Sorry, będę inna! http://polki.pl/zycie_gwiazd_znaniilubiani_artykul,10020720,2.html

O kobietach , O czytaniu

„Były w domu rzeczy święte: fotografia przecięta
czarną wstęgą żalu, nadtopiona świeca w lichtarzu
z pożegnalnego wieczoru, telefon zawieszony na ścianie
wpół słowa nic więcej, może tylko samotność,
której schronienie jest przekleństwem.”

Marzena Broda (1965) polska pisarka, poetka i dramaturg

Źródło: Dom z czerwonej cegły

O domu , O samotności

„(…) niekiedy go na widok wspanialszego od innych wytworu tych wiekuistych prac brał żal, lecz one tak się wzajem tłumiły, tak gasiły się nieprzebranym nadmiarem, że go już jedno tylko poruszało do ostatka.
To mianowicie, jak mu się ta kraina – ale nie jemu jedynemu! – kojarzyła ze snem, z państwem majaków i szaleństwem rażonej urody. Słowa, że to jest strefa, w której natura śni, wcielając swoją wspaniałą grozę, swoje rozpętane koszmary wprost niejako, z pominięciem wszelkiej psychiki, w litą twardość materialnych ukształtowań, te słowa same mu się formowały na wargach.”

Stanisław Lem książka Fiasko

Utwory, Fiasko

O naturze , O snach , O szaleństwie

„A są rzeczy, których nie sposób zdobyć nawet magią. I są dary, których nie wolno przyjąć jeśli nie jest się w stanie odwzajemnić ich… czymś równie cennym. W przeciwnym razie taki dar przecieknie przez palce, stopi się niby okruch lodu, zaciśnięty w dłoni. Zostanie tylko żal, poczucie straty i krzywdy…”

Andrzej Sapkowski (1948) polski pisarz

Yennefer w rozmowie z Geraltem.
Miecz przeznaczenia, Granica możliwości, Okruch lodu

O stracie

„Ludzie z otoczenia Stalina byli pod wieloma względami do siebie podobni, ale też bardzo różnili się między sobą. Jedni z nich zdolni byli wykonać każdy, najokrutniejszy nawet i najbardziej niesłuszny rozkaz, uświadamiając sobie jego okrucieństwo i „nie odczuwając satysfakcji”. Drudzy wciągali się stopniowo do zbrodni i stawali się sadystami, którym okrutne orgie i znęcanie się nad ludźmi sprawiały przyjemność. Trzeci wykonywali swą pracę z obojętnością robota lub zawodowego oprawcy, nie przeżywając szczególnych emocji, ale i nie wykazując inicjatywy. Inni przeistaczali się w fanatyków i dogmatyków, zmuszając się do szczerej wiary, że wszystko co robią jest potrzebne dla partii, rewolucji a nawet dla „świetlanej przyszłości”. Nie byli zdolni do skruchy czy żalu. Niektórzy byli po prostu ludźmi słabymi, a ponadto ograniczonymi i głupimi, nie zastanawiającymi się zbytnio nad swymi postępkami i nie rozumiejącymi do końca sensu zachodzących zdarzeń. Uspokajali sumienie myślą, że „góra wie lepiej”.”

Roj Miedwiediew (1925)

Źródło: Ludzie Stalina, przedmowa do pierwszego wydania, tłum. Tadeusz Kaczmarek, Instytut Wydawniczy Związków Zawodowych, Warszawa 1989, s. 8.

O ludziach , O przyjemności , O wierze , O górach

„Nigdy (…) nie miałam do Roberta żalu o wypadek, nawet stawałam w jego obronie. Wiedziałam w jak trudnej jest sytuacji. Nie chciałabym się z nim zamienić, wziąć na siebie jego poczucia winy.”

Monika Kuszyńska (1980) polska wokalistka

Źródło: Monika Kuszyńska: czas na żałobę się skończył, onet.pl, 13 maja 2010 http://muzyka.onet.pl/0,2169214,newsy.html

O muzyce , O czasie

„Nie wróż sobie własnej śmierci
i nie ciesz się, że wszystko przepadło,
nie zastanawiaj się, jak będą po tobie płakali,
jak zadręczy ich spóźniony żal.”

Olga Siedakowa (1949)

Źródło: Pocieszenie, tłum. Aleksander Wawrzyńczak

O śmierci , O płaczu

„Przepiękna muzyka. Czasami płaczę, kiedy tego słucham, płaczę z żalu, że światem nie można dyrygować jak orkiestrą. Życia nie można zapisać na pięciolinii.”

Graham Masterton (1946) brytyjski pisarz

Ikon (1983)

O świecie , O muzyce

„Wyruszyłam w podróż do miejsca położonego głęboko w moim wnętrzu, gdzie wszystko co światowe było zbędne, gdzie żyłam tylko uczuciami: miłością, żalem, tęsknotą, nadzieją.”

Lisa See (1955)

Miłość Peonii

O emocjach

„Leo opuścił śrubokręt. Spojrzał w sufit i pokręcił głową, jakby chciał powiedzieć „I co ja mam zrobić z tym facetem?”.
– Staram się być denerwujący – powiedział. – Nie obrażaj mnie, twierdząc, że tego nie potrafię. I jak mam żywić do ciebie urazę, skoro zaczynasz mnie przepraszać? Jestem zwykłym mechanikiem. Ty jesteś księciem nieba, synem pana wszechświata. Po winieniem mieć do ciebie żal.
– Pana wszechświata?
– No pewnie! Jesteś ta-da-bum. Miotaczem błyskawic. „Patrzcie, jak ja fruwam! Jestem orłem, który szybuje…”
– Zamknij się, Valdez.
Leo uśmiechnął się blado.
– No widzisz. Denerwuje cię.
– Przepraszam, że cię przepraszałem.
– Dzięki.”

Rick Riordan (1964)

Zagubiony heros

O facetach

„Skąpcem jest nie ten, kto nie chce wydawać; skąpcem jest ten, któremu żal wydawać.”

Alberto Moravia (1907–1990) włoski powieściopisarz, nowelista i dziennikarz

„(…) naprzeciwko Reni siedzi jej przewodniczący z opaloną twarzą… Jak mi jest go żal…! On jest coraz ciemniejszy! On normalnie idzie na prezydenta krajów III świata!”

Krzysztof Piasecki (1949) polski satyryk, artysta kabaretowy, dziennikarz i prezenter telewizyjny

Cytaty z monologów kabaretowych, Dowcip polityczny

„Ludzie wkraczają w świat innych, a potem odchodzą, czasem spokojnie, czasem gwałtownie, lecz zawsze pozostaje żal.”

Danielle Steel (1947) pisarka amerykańska

Bungalow numer 2 (2008)

O ludziach , O świecie , O czasie

„Tak właśnie wszystko się kończyło – w małych, brzydkich kawałkach. Ludzie mogą krzyczeć albo tonąć, albo codziennie jeść samotnie lunch, a świata to w ogóle nie obchodzi. Po prostu pędzi do przodu ze swoimi sprawami, pracując niestrudzenie jak ludzkie serce. Żadnych zasad, żadnych wskazówek, żadnych odpowiedzi. Tylko żal. A ja z tym wszystkim nie miałam nic wspólnego.”

Aryn Kyle (1978)

Bóg zwierząt

O ludziach , Serce

„Ludzka dusza
jest jak tęcza nad przepaścią,
jak całe życie znika.
I taki wielki żal
jakby zgasła czyjaś miłość
– tych co zostali
przenika.”

Marek Skwarnicki (1930–2013)

O miłości , O życiu , O duszy

„Mnie tam nigdy nie żal kurew, bo kurwą nie można zostać, trzeba się nią urodzić i umrzeć, a reszta na ten temat to kiepska literatura.”

Marek Hłasko (1934–1969) polski pisarz

W dzień śmierci Jego

O literaturze

„Oczy jej (pokutującej wychowanki) spoczywają na świętych obrazach, raz po raz łza żalu toczy się po policzkach, usta poruszają się w modlitwie błagalnej. Ręce przyciskają i tulą do Serca Rany Zbawiciela Ukrzyżowanego. Widzi ona w tych Ranach Najświętszych swoje zbawienie, widzi Dobrego Pasterza, który do ostatniej kropli Krew Najświętszą wylał, aby ją ocalić.”

Maria Karłowska (1865–1935) polska zakonnica, założycielka Zgromadzenia Sióstr Pasterek, błogosławiona katolicka

Źródło: Waldemar Rozynkowski, s. Glaudiosa Dobrska, Św. Marii Magdaleny miłość i pokuta: notatki z rekolekcji/bł. Maria Karłowska. Wydawnictwo Bernardinum. Pelpin. 2012. Pisma t. IV, 4 s. 79.

O miłości , Obraz , Serce , Łza

„Matka mówiła mi: „każdy ma anioła na straży”,
mojego jest mi żal, dawno się otruł.”

Miuosh (1986)

Ulice bogów
Źródło: utwór Byliśmy

O aniołach , O matce

„Momentem wyjścia, właściwie tej całej zmiany, to było pokochanie i zaakceptowanie tego, co było. Począwszy od żalu ogromnego, który miałam do kolegów, który z upływem czasu zamienił się w ogromną wdzięczność. Za to, co dla mnie zrobili, za to, że mi zaufali. Osiemnastoletniej gówniarze, która przyszła znikąd, nie miała żadnego doświadczenia, gówno wiedziała w ogóle o czymkolwiek. I oni taką mnie wzięli. I oni mi dali nieprawdopodobną szansę, którą wykorzystałam. I niektórzy z nich byli obrażeni, że pisklak wyrósł na kogoś większego, fajniejszego.”

Agnieszka Chylińska (1976) polska piosenkarka

podczas wywiadu z Karoliną Korwin-Piotrowską.

O czasie , O wdzięczności

„I jak wtedy w czasie drogi krzyżowej na Golgotę, tak i teraz na tej krzyżowej drodze, którą każdy z nas ma przebyć w tym życiu, Matka nasza czuwa nad nami, abyśmy płakać umieli tak, jak należy, aby te łzy, które nieraz cisną się nam do oczu nie były nigdy łzami złości i gniewu, ani smutku i zniechęcenia, ani rozpaczy, ale łzami szczerego żalu kruszącymi to wszystko, co w duszy pozostawało twardego z dawno zadawnionych wad, przemywającymi jej wzrok z tego, co ją zaślepiało najbardziej i pozwalającymi coraz jaśniej w świetle wiary poznawać żądania Boże w celu czynienia pokuty za dawne winy.”

Jacek Woroniecki (1878–1949) teolog polski, dominikanin

Macierzyńskie Serce Maryi
Źródło: s. 103

O Bogu , O wierze , O duszy , O matce

„Tracimy język wieków chrześcijaństwa. Stajemy się jakby intruzami i dyletantami w literackim gmachu tekstów sakralnych. Przy okazji żegnamy się w jakimś sensie z tym niezrównanym, cudownym zjawiskiem artystycznym i duchowym, jakim jest śpiew gregoriański. Mamy powody, by odczuwać żal, a nawet by się martwić. Bo czymże zastąpimy ten anielski język? Zaiste, wielka jest cena tej ofiary.”

Paweł VI (1897–1978) papież

Źródło: Romano Amerio, Iota Unum. Analiza zmian w Kościele katolickim w XX wieku, Wydawnictwo Antyk, 2009, s. 723.

O wieku , Sens

„W tej naszej szarej codzienności, w tej szamotaninie, kiedy w stosunkach międzyludzkich rządzi coraz częściej prawo wilka, żal mi się zrobiło pewnej cywilizacji z jej harmonią, życzliwością, powolnym rytmem, w którym człowiek miał czas na wszystko: na towarzyskie spotkanie, na refleksje.”

Jan Rybkowski (1912–1987) polski reżyser i scenarzysta

Źródło: Danuta Karcz, Opisanie świata, „Kino” nr 6 (204), czerwiec 1984, s. 6.

O czasie

„Pod niebem jest pięknie dziś,
Od westchnień i próśb,
Pod niebem jest szaro od…
Od naszych żalów i gróźb.
Pod niebem jest pięknie tak,
Od życzeń, ich barw,
Pod niebem ulotnie jest
Od marzeń jak ptak.”

Jacek Cygan (1950) polski autor piosenek, poeta, scenarzysta

piosenka śpiewana przez Ryszarda Rynkowskiego.
Teksty piosenek
Wariant: Pod niebem jest pięknie dziś,
Od westchnień i próśb,
Pod niebem jest szaro od…
Od naszych żalów i gróźb.
Pod niebem jest pięknie tak,
Od życzeń, ich barw,
Pod niebem ulotnie jest
Od marzeń jak ptak.
Źródło: Nie budźcie marzeń ze snu

O ptakach

„Rozumiałem już. Umiera gąsienica, kiedy zmienia się w poczwarkę. Umiera roślina, kiedy zawiązuje się ziarno. Każdy, przemieniając się, odczuwa smutek i niepokój. Wszystko w nim staje się zbędne. Każdy, przemieniając się, jest jak pełen żalu cmentarz.”

Antoine de Saint-Exupéry (1900–1944) francuski pisarz i poeta, lotnik

Twierdza

O smutku

„Będę pościł aż do śmierci, ponieważ premier odmówił stworzenia komisji, która opracowałaby treść ustawy antykorupcyjnej Jan Lokpal Bill. Dla sprawy poświęcę życie bez żalu, jestem pełen oddania dla narodu.”

Anna Hazare (1937)

podczas konferencji prasowej poprzedzającej rozpoczęcie strajku głodowego przeciwko korupcji (kwiecień 2011).
Źródło: Agnieszka Budzyńska, Indie: Głodówka w proteście przeciwko korupcji, polska-azja.pl, 6 kwietnia 2011 http://www.polska-azja.pl/2011/04/06/indie-glodowka-w-protescie-przeciwko-korupcji/

O życiu , O śmierci

„Jesteśmy zaborczy wobec swojego żalu, niemal z niego dumni. chcemy wierzyć, że nasz żal jest wyjątkowy. Ale tak nie jest. To taki sam ból jak każdy inny. Ból jest jak rekin – od początku istnienia nie musiał ewoluować. Bo osiągnął doskonałą postać.”

Jonathan Tropper (1970)

Jak rozmawiać z wdowcem

O bólu

Dorothy Nolte (1924–2005)

Źródło: Dzieci uczą się tego, czym żyją (1972), cyt. za: Wess Stafford, Dean Merrill, Zbyt małe, by zignorować, Wyd. Pojednanie, Lublin 2007, tłum. Andrzej Gandecki, s. 53, 54.

O przyjaźni , O dzieciach , O ludziach , O świecie

„Żal? To wyświechtane słowo.”

James Hetfield (1963) amerykański muzyk rockowy

„Jak piasek, tak mój dowcip nierodzący;
Dusza z frasunku w skałę przemieniona;
Serce, jak morze, wichry utrapione.

Ono wód pełno, a me zatopione
Oczy są łzami; wżdy myśl niezgwałcona,
Acz wszelka radość rodzi żal trapiący.”

Sebastian Grabowiecki (1543–1607)

Źródło: Sonet CVI

O duszy , O myślach , O morzu , O myśleniu

„Zapałka raz się zapala,
Tylko jeden raz,
W całym życiu raz taka gala,
A potem żal.
Odpukaj w niemalowane, póki trochę szans,
Póki płomień żyje w nas.”

Marek Dutkiewicz (1949) polski autor tekstów piosenek

Źródło: Nie masz prawa z repertuaru Moniki Borys

„Jeszcze w 1984 r. zachodnioniemiecki „Der Spiegel” zamieścił artykuł o podobieństwie losów Wiaczesława Mołotowa i Rudolfa Hessa, który ukończył wówczas 90 lat. W latach trzydziestych Hess był drugą po Hitlerze osobą w partii narodowosocjalistycznej, jednym z organizatorów terroru przeciwko antyfaszystom. Uczestniczył aktywnie w przygotowaniu paktu „Mołotow-Ribbentrop” i w rozmowach Mołotowa z Hitlerem w 1940 r. Na zdjęciu opublikowanym w piśmie Mołotow i Hess wymieniają uścisk dłoni uśmiechając się powściągliwie. Jak wiadomo, Hess też chciał dożyć setki, lecz zmarł czy popełnił samobójstwo w wieku 93 lat. W losach tych ludzi jest jednak istotna różnica. Od 1941 Hess, jako zbrodniarz wojenny, przebywał w więzieniu, początkowo brytyjskim, a od 1946 r. w pojedynczej celi berlińskiego więzienia Spandau. Nawiasem mówiąc, strzeżenie tego zbrodniarza kosztowało państwo niemieckie dziesięciokrotnie więcej niż „utrzymanie” Mołotowa w jego komfortowej willi w Żukowce. Można tylko wyrazić żal, że wielu najlepszych ludzi żyje często bardzo krótko, gdy tymczasem dużej liczbie znacznie gorszych przypada w udziale zdumiewająca długowieczność.”

Rudolf Hess (1894–1987) niemiecki działacz nazistowski

Źródło: Roj Miedwiediew, Ludzie Stalina (Przedmowa do pierwszego wydania), tłum. Tadeusz Kaczmarek, Instytut Wydawniczy Związków Zawodowych, Warszawa 1989, s. 68–69.

O losie , O ludziach , O samobójstwie , O wieku

„Mocniej ścisnął kierownicę, sfrustrowany niemożnością ukojenia jej żalu. Tacy faceci jak Robert nie są warci łez żadnej kobiety. Ale to z ich powodu najczęściej płakały. Złoci chłopcy. Spojrzał na Ninę wtuloną w drzwi samochodu i poczuł przypływ współczucia. I coś więcej, coś co go zadziwiło. Tęsknotę.”

Tess Gerritsen (1953)

Bez skrupułów

O kobietach , O płaczu

„Odebrałem list MKMści wzywający mnie na sejm, na dzień 15. września; tak z chęci czynienia usług Ojczyźnie mojéj, jako i dogadzając woli króla, na ten dzień zajadę. Gdyby nie te powody, z żalem przyszłoby mi porzucić szczęśliwe schronienie, które znajduję w wioskach moich. W te rząd wprowadzić i ile możności zbliżać poddanych moich do wolności, bez któréj żaden szczęśliwym być nie może, jest mym zamiarem. WKMści los zdarzył toż samo czynić dla wielkiego narodu. Uskutecznienie tego, nawet w potomkach krwi WKMści czcić będzie wolny Polak, są bowiem trafy, gdzie z wdzięczności wyzuć się trudno; i tak, w potomkach wielbi Amerykanin Penna, że rządną go obdarzył wolnością.”

Ignacy Witosławski (1720–1808)

Źródło: list do króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, za: Rocznik Towarzystwa Historyczno-Literackiego w Paryżu

O losie , O wolności , O ojczyźnie

„Nie ma nic prócz teraz i narastającej wewnątrz mnie ciszy. Cisza i wściekłość, gorąco i chłód (…) Jeżeli czegoś szukam to jest właśnie to. Spokój. Jeżeli istnieje coś co mnie powstrzyma, kiedy będzie to potrzebne to jest właśnie spokój. Nie ma gniewu, nie ma wściekłości, nie ma furii. Nie ma pragnień, potrzeb, pożądania. Nie ma nienawiści, nie ma wstydu, nie ma żalu. Nie ma bólu, smutku, przygnębienia. Nie ma lęku. Nie ma żadnego lęku. Nie da się złamać tego kto żyje bez lęku…”

James Frey (1969)

Milion małych kawałków

O ciszy , Wściekłość

„Słyszysz? zahuczyć chce naszą mowę
Jak zaspą śniegu ciemięzcy wrzask,
Trzeba słowami bić ścieżki nowe,
Nim śnieg stopnieje na prawdy blask.
A więc, tułaczu, nie żałuj dźwięków
Żalu czy gniewu z zbolałych warg,
Wszak pomnisz, pomnisz, wśród krwi i jęków,
Jak brzmiał ku niebu głos waszych skarg?”

Włodzimierz Wolski (1824–1882)

Źródło: Ona, w. 37–44

„My się śmierci nie boimy, ciebie nam żal.”

Pięciu Braci Męczenników grupa benedyktyńskich pustelników

słowa, z jakimi zwrócili się bracia do przywódcy swych katów.
Źródło: Szymon Hołownia, Monopol na zbawienie, wyd. Znak, Kraków 2010, ISBN 9788324013364, s. 334.

O śmierci

„Jest książka o Zbigniewie Cybulskim składająca się z rozmów z ludźmi, którzy z nim pracowali. I wszędzie, a jest tych rozmów ze 20, pojawia się żal, że Cybulski nie zagrał ról na miarę swego talentu, że nie zagrał ich tyle, ile mógł. I w większości mówili to reżyserzy, od których zależało, czy on będzie grał, czy nie.”

Zbigniew Zamachowski (1961) polski aktor filmowy i teatralny

Źródło: Robert Mazurek, Gotowy do roli Julii, „Przekrój” nr 12, 22 marca 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/114075.html

O książkach

„Zdecydowanie aż nie chce mi się w to wierzyć. Jest mi szalenie przykro i żal, aż nie chce mi się mówić. Szkoda mi Andrzeja tym bardziej, że pamiętam go jako młodego chłopaka, kolegę jeszcze ze szkoły. To zawsze był człowiek sprawiający wrażenie twardego, który lubił życie. Mówię sprawiający, bo jak się okazuje, może nie był aż tak twardy, jakby się mogło wydawać. Był normalnym człowiekiem, który jak widać przeżywał to, co działo się wokół niego. I przede wszystkim – przecież on miał dla kogo żyć! Miał rodzinę. Dwie wspaniałe córki i syna. Wnuki! Był im potrzebny i to czuł. Nie mam pojęcia, co musiało się wydarzyć, że mógł zrobić to, co robił.”

Wojciech Mojzesowicz (1954) polski rolnik i polityk

o Andrzeju Lepperze.
Źródło: Mojzesowicz: Samobójstwo Leppera? „Przecież on miał dla kogo żyć! Miał rodzinę. Dwie wspaniałe córki i syna”, wpolityce.pl, 6 sierpnia 2011 http://wpolityce.pl/wydarzenia/12811-mojzesowicz-samobojstwo-leppera-przeciez-on-mial-dla-kogo-zyc-mial-rodzine-dwie-wspaniale-corki-i-syna

O życiu , O rodzinie , O wrażeniach , O samobójstwie

„Tęsknota byłaby po prostu straszna, gdyby nie filozofia. Taka prosta filozofia. Siądzie się na oknie. Najpierw szosa. Potem Michaś. Potem przechodziła z targu służąca pani aptekarzowej. Potem szedł rabin Szymsze. To się nazywa świat zewnętrzny. Potem przychodzi tęsknota. Potem znowu chęć ukochania kogoś aż do dna. Potem żal bezdenny, że wszystko tak mija. To się nazywa świat wewnętrzny. Filozofia polega na tym, iż się udaje przed samym sobą, że sie tego nie widzi. Czasem można spostrzec Michasia. Czasem żal bezdenny. Ale rabin Szymsze? Szerokie susy szosy nic nie znaczą naprawdę, rabin Szymsze nic nie znaczy. Nic nie ma. Nawet mnie nie ma, bo nie ma mego bólu.”

Jarosław Iwaszkiewicz (1894–1980) polski poeta i pisarz

Cytaty z prozy
Źródło: Wieczór u Abdona

O świecie , O czasie

„Ktoś mi kiedyś powiedział, że sami kreujemy swoje duchy, że tak jak w snach, każdy duch jest pewną wersją nas samych: naszej winy, naszego żalu, naszego smutku. Może to jest jakaś odpowiedź. Każdy z nas ma swoje duchy. Nie każdy z tych duchów jest stworzony przez nas samych, ale jednak nas wszystkich w końcu dopadają.”

John Connolly (1968)

Niespokojni

O snach

„Pan Pietrzak dostrzegł (…) w surowej ocenie tego wydarzenia powrót cenzury politycznej, wprowadzanej przez Tuska i jego kompanów. Pani Zapendowska – okazuje się, jego zdaniem, być osobą stojącą na straży interesów zdrajców narodu, którzy chcieliby powrotu ingerencji partyjnych urzędników w dzieła wybitnych twórców. Do takich autor zaliczył p. Rosiewicza i oczywiście siebie. Żal tylko, że obaj panowie są już za starzy na lekcje u Eli Zapendowskiej – wcześniej nie było takich pedagogów i dlatego musieliśmy przez lata znosić cierpliwie ich wokalne wyczyny.”

Antoni Kopff (1944)

jurorzy programu Must Be The Music negatywnie ocenili występ chłopca, który śpiewał patriotyczną piosenkę z repertuaru Andrzeja Rosiewicza, najostrzej zareagowała Elżbieta Zapendowska.
Źródło: Starość musi się wyszumieć?, 22 kwietnia 2011 http://1944kopff.bloog.pl/id,329382163,title,Starosc-musi-sie-wyszumiec,index.html?ticaid=5c326

O starości , O śpiewie