Cytaty na temat żal
strona 3

Antoni Słonimski Fotografia

„Tęsknota, słowo zużyte
otwarło mi swoją dal…
Jak różne są rzeczy ukryte
w króciutkim wyrazie żal.”

Antoni Słonimski (1895–1976) polski poeta, felietonista, dramatopisarz, satyryk, krytyk teatralny i działacz społeczny

Źródło: Żal

Eduardo Mendoza Fotografia
Kornel Makuszyński Fotografia
Graham Greene Fotografia

„Mój żal nad sobą i moja nienawiść wędrowały ręka w rękę, jak para idiotów bez opiekuna.”

Graham Greene (1904–1991) angielski powieściopisarz i dramaturg

Koniec romansu

Rudyard Kipling Fotografia

„Żal nie może zastąpić kary!”

Księga dżungli
Źródło: Łowy węża Kaa, s. 84.

Zbigniew Hołdys Fotografia
Maria Koburg Fotografia

„W mej niedojrzałości starałam się odwzajemnić jego namiętność, ale w duszy pragnęłam czegoś całkiem innego. Nad wszystkim dominowało niejasne uczucie, że czekałam najwidoczniej na coś nie nastąpiło. Często musiałam przyciskać usta do poduszki, aby z żalu i tęsknoty nie krzyczeć na cały głos: mamo, mamo, mamo!”

Maria Koburg (1875–1938)

o swym pożyciu małżeńskim.
Źródło: Eleanor Herman, Królowe i ich kochankowie. 900 lat intryg, namiętności i pasjonującej polityki, tłum. Barbara Tarnas, Wydawnictwo Jeden Świat, Warszawa 2007, ISBN 9788389632319, s. 27.

Ben Klassen Fotografia
Krzysztof Niewrzęda Fotografia
Marjane Satrapi Fotografia
Beyoncé Knowles Fotografia
Violetta Villas Fotografia
Władysław Orkan Fotografia
Sebastian Świderski Fotografia

„Nie czuję złości i nie mam do nikogo żalu, ani nie obwiniam osób trzecich za moje kontuzje. Tak zostałem wychowany i zawsze staram się walczyć na 100 procent.”

Sebastian Świderski (1977) siatkarz polski

Źródło: 15 minut do… http://www.plusliga.pl/news/id/4256/15_pyta%C5%84_do_Sebastiana_swiderskiego

Grzegorz XVI Fotografia

„Żal mi go, bo był dla mnie jak ojciec. W ogień bym za nim poszła. Jak zbierałam podpisy na listę Samoobrony, to ludzie się wyśmiewali i mówili: „do agencji idźcie po te podpisy.””

Danuta Hojarska (1960) polski rolnik i polityk

A ja nic, jeszcze się z nimi kłóciłam.
o Andrzeju Lepperze.
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 7 grudnia 2007

„żal mi snów, które nie przyszły
i dni mi żal, co nie były moim udziałem
nocy bez ciebie i słów niewypowiedzianych
kwiatów, których nie ścięłam
a i tak umarły, tyle, że stojąc”

Źródło: Żal, „Sekrety ŻAR-u” 2007, nr 1 http://www.pzn-mazowsze.org.pl/kultura/klub_zar/sekret16/sek_16.html#poezja

Maksim Bahdanowicz Fotografia

„Kraju ojczysty! Wyklęty przez Boga –
Tyle ty znosisz niedoli.
Chmury, mokradła… Nad zbożem ubogim
Wieczór zapada na błoni.

Wokół rzucone ojczyste me wioski.
Z żalu aż pierś ściska, burzy! –
Biedne tam chatki, topole i brzózki,
I wszędzie ludzie ponurzy…”

Maksim Bahdanowicz (1891–1917) białoruski poeta, krytyk literacki, historyk

Краю мой родны! Як выкляты Богам –
Столькі ты зносіш нядолі.
Хмары, балоты… Над збожэм убогім
Вецер гуляе на волі.

Поруч раскідалісь родные вёскі.
Жалям сцікаюцца грудзі! –
Бедные хаткі, таполі, бярозкі,
Ўсюды панурые людзі… (białorus.)
Źródło: wiersz Kraju ojczysty! Wyklęty przez Boga… http://wiersze.wikia.com/index.php?title=Kraju_ojczysty!_Wyklęty_przez_Boga…&useskin=monobook, 1913

Henryk Jankowski Fotografia

„W 1980 roku poprosił mnie o pomoc, a ja mu nie odmówiłem. Byliśmy blisko siebie. Jak bracia. Wałęsa często mówił, że jesteśmy bliźniakami. Żartował nawet, że jak w wolnej Polsce źle się będzie działo, to on znów schowa się pod sutannę księdza. Potem stanęli między nami Geremek, Mazowiecki i inni. Źle się stało. Nasze drogi rozeszły się. Nie mam jednak do niego żalu. Miał prawo do wyboru własnej drogi i współpracowników. Chciał zmienić ludzi, to ich zmienił. Koniec pieśni. Czy Wałęsa był „Bolkiem”? Nie wiem. Trudno mi powiedzieć. Żadnych twardych dokumentów nie widziałem. A książka? W książkach różne rzeczy piszą. Czy ktoś chciał Wałęsę opluć? Aż tak bym tego nie nazwał. Pan Lechu popełnił błąd. Zamiast się szarpać, już dawno temu powinien powiedzieć, jak było naprawdę. Jeśli zbłądził i na chwilę dał się złamać – powinien przeprosić. Miał ogromne poparcie, winy odkupił, ludzie by mu wybaczyli. Zabrakło trochę mądrości. Za Wałęsą wiele takich niedomówień się ciągnie. Tak jak ten skok przez płot. Ja w stoczni byłem od samego początku. I żadnego skoku nie widziałem. Weszliśmy przez bramę. Kiedyś częściej do mnie zaglądał i dzwonił. Ostatnio się nie odzywał. Widzieliśmy się na jego imieninach. Arcybiskup Głódź poprosił, abym zaprowadził go na przyjęcie. To poszliśmy. Bardzo szanuję panią Wałęsową. Z nią przynajmniej nie muszę się politycznie spierać. Bo z panem Lechem w wielu sprawach się nie zgadzam.”

Henryk Jankowski (1936–2010) polski ksiądz katolicki, biznesmen

Źródło: Henryk Jankowski: Wałęsa? Lubię Danutę, Lecha mniej, se. pl, 20 sierpnia 2008 http://www.se.pl/wydarzenia/kraj/waesa-lubie-danute-lecha-mniej_68842.html

Jean Moréas Fotografia

„Me serce tak spoczywa, jak pustelnik w trumnie,
Chroniąc się pod błękitny wyrzeczenia krzyż…
Żalem nędznego szczęścia nie mąć bezrozumnie,
Nie zakłócaj pogody rozgrzeszenia cisz.”

Jean Moréas (1856–1910) poeta grecki

Źródło: Niech precz rzucą te lilie, Liryka francuska. Serya druga, wyd. J. Mortkowicz, Warszawa 1911, s. 5, tłum. Bronisława Ostrowska.

Ursula K. Le Guin Fotografia

„Jestem częścią świata ludu Kesh, a on jest częściowo mną. Dlatego bardzo żal było mi kończyć pisanie tego dzieła i rozstawać się z tym światem, będącym w pewnym sensie moim domem.”

Ursula K. Le Guin (1929–2018) amerykańska pisarka

Źródło: Michał Hernes, Le Guin: Wracać wciąż do domu, esensja.pl, 3 listopada 2013 http://esensja.stopklatka.pl/ksiazka/wywiady/tekst.html?id=17347Ursula

Krzysztof Kotowski Fotografia
Karolina Korwin-Piotrowska Fotografia

„Była i jest jedyną z krwi i kości diwą w tym kraju. Żal mi jej, że tak bardzo dawała powody ludziom do tego, żeby się z niej śmiali. To też jest człowiek strasznie połamany w dzieciństwie.”

Karolina Korwin-Piotrowska (1971) polska dziennikarka i felietonistka

o Edycie Górniak.
Źródło: Sorry, będę inna! http://polki.pl/zycie_gwiazd_znaniilubiani_artykul,10020720,2.html

Szewach Weiss Fotografia
Robert Graves Fotografia
Oscar Wilde Fotografia

„Nie istnieje coś takiego, jak dobry wpływ, panie Gray. Każdy wpływ jest niemoralny - niemoralny z naukowego punktu widzenia.
- Dlaczego?
- Kiedy bowiem się na kogoś wpływa, daje mu się własną duszę. Taki człowiek nie ma już własnych myśli, nie płoną w nim jego własne namiętności. Własne cnoty nie są już dla niego realne. Także jego grzechy, jeśli w ogóle jest coś takiego, są zapożyczone. Staje się echem muzyki kogoś innego, aktorem odgrywającym rolę, która nie została dla niego napisana. Celem życia człowieka jest rozwijanie samego siebie. Doskonałe poznanie własnej natury - oto po co tu jesteśmy. W dzisiejszych czasach ludzie boją się samych siebie. Zapomnieli o najwyższym obowiązku, obowiązku, jaki każdy z nas ma wobec samego siebie. Oczywiście są miłosierni. Karmią głodnych i odziewają żebraków. Ale ich własne dusze są nagie i głodne. Nasza rasa utraciła całą odwagę. Może zresztą nie mieliśmy jej nigdy. Lęk przed społeczeństwem, które jest fundamentem moralności, i lęk przed Bogiem, który jest tajemnicą religii - one nami rządzą. A jednak (…) uważam, że gdyby choć jeden człowiek przeżył swe życie w pełni, nadał formę każdemu uczuciu, wyraził każdą myśl, zrealizował każde marzenie, uważam, że świat otrzymałby tak świeży impuls radości, że wyzbylibyśmy się wszystkich naszych średniowiecznych ułomności i powrócili do helleńskiego ideału - a może nawet do czegoś jeszcze doskonalszego i bogatszego niż ten ideał. Niestety, nawet najodważniejszy z nas boi się samego siebie. Tragicznym przedłużeniem okaleczeń, jakim poddają się dzicy, są szpecące nasze życie wyrzeczenia, które dodatkowo ściągają na nas karę. Każdy impuls, który usiłujemy w sobie zdusić, rozplenia się w naszym umyśle i zatruwa nas. Ciało, grzesząc, oczyszcza się poprzez działanie. Wtedy nie pozostaje nic, poza wspomnieniem przyjemności czy luksusem, jakim jest żal. Jedynym sposobem przezwyciężenia pokus jest uleganie im. Zacznij się opierać, a twa dusza rozchoruje się z tęsknoty za tym, czego sobie odmówiła, z pragnienia tego, co jej potworne prawa uczyniły potwornym i bezprawnym. Ktoś powiedział, że wielkie wydarzenia tego świata zachodzą w umyśle. W umyśle też - i tylko w nim - pojawiają się największe grzechy tego świata.”

The Picture of Dorian Gray

Snorri Sturluson Fotografia

„Obłęd i szał, rozczarowanie i żal,
Siądź tu, a opowiem tobie
o męce tęsknoty
I zdwojonym bólu.”

Snorri Sturluson (1179–1241) islandzki poeta, historyk i przywódca

The Poetic Edda

Guillaume Apollinaire Fotografia

„Raz w przedwieczornej mgle w Londynie
Ulicznik jakiś mnie zaskoczył
Podobny był do mej jedynej
Ze wstydu więc spuściłem oczy
W spojrzeniu jego czując drwinę

Zły chłopak szedł i całą parą
Gwiżdżąc w kieszenie ręce włożył
Ja za nim domy nad tą parą
Jak rozstąpione fale morza
On Hebrajczycy ja Faraon

Niech cegły zwalą się lawiną
Jeślim cię miła fałszem karmił
Władcą Egiptu i władczynią
Jestem i ciurą jego armii
Jeśli nie jesteś mą jedyną

W rogu ulicy która płonie
Ogniami wszystkich swoich fasad
Runami mgieł w nieutolonej
Krwawiącej skardze wszystkich fasad
Kobieta szła podobna do niej

Ten wzrok nieludzki i niewierny
Ta blizna tuż pod szyją gołą
Pijana szła przez próg tawerny
W tej samej chwili gdy pojąłem
Każdej kochanej fałsz bezmierny

Kiedy przytułał się z daleka
Ulisses mądry d przystani
Drgnęła staremu psu powieka
I za przędziwem cienkich tkanin
Żona na powrót męża czeka

Do Sakontali syty chwały
Wracał małżonek-król po walce
Oczy miłością jej pałały
Czekała blada a jej palce
Samca gazeli sierść głaskały

Ledwie wspomniałem szczęście króli
Tu nieprawdziwa tam niedobra
W której wciąż kocham się najczulej
Dwa cienie które los mi dobrał
Zderzyły się by zjątrzyć ból mój

Żal się już piekłem na mnie wali
Otwórz się niebo niepamięci
Za pocałunek jej zuchwali
Królowie życie z własnej chęci
Nędzarze cień by swój sprzedali

Zazimowałem w swej przeszłości
O słońce wielkanocne grzej i
Niech ciepło w sercu mym zagości
Bo zmarzło tak jak w Cezarei
czterdziestu męczenników kości

Pamięci o mój piękny statku
Czy nam już nie dość podróżować
Po fali wód o przykrym smaku
Od zórz po zmierzchy od różowych
Aż po te smutki na ostatku

Szalbierko żegnam twój kobiecy
Cień pomylonych dwóch postaci
I tej z którą zwiedzałem Niemcy
Jam ją w ubiegłym roku stracił
I nigdy nie zobaczę więcej

O Drogo Mleczna płyń siostrzyco
Białych strumieni ziem Chanaan
Kochanek białych w mgle zachwyceń
Zgrajo topielców niekochana
Ciągnijmy za nią ku mgławicom

Pamiętam jak innego roku
Kwietniowy świr zwiastował wiosnę
Śpiewałem radość u jej boku
Śpiewałem miłość męskim głosem
Gdy rozkwitała miłość roku”

Guillaume Apollinaire (1880–1918) francuski poeta
Charles Baudelaire Fotografia

„Nie żywię żalu do ludzi, którzy pogodzili się z klęską i zawieszeniem broni 1940 roku. Zbyt się zadomowili wśród moich mebli, nazywając to losem ludzkim. Sami nauczyli się i nauczali innych owej "mądrości", tej zatrutej mikstury, którą przyzwyczajenie do życia sączy nam powoli do gardła, z jego słodkawym smakiem pokory, wyrzeczeniem i ugody. Ci wykształceni i myślący ludzie, subtelni marzyciele, dystyngowani sceptycy, szlachetnie urodzeni, dobrze wychowani, rozkochani w humanizmie, w gruncie rzeczy zawsze tajemnie wiedzieli w głębi duszy, że osiągnięcie człowieczeństwa jest ponad siły; przyjęli więc zwycięstwo Hitlera jako rzecz zrozumiałą samą przez się. Widząc naszą zupełnie oczywistą niewolę biologiczną i metafizyczną, uznali po prostu za zupełnie naturalne rozciągnięcie jej również na sprawy polityczne i społeczne. Posunąłbym się nawet dalej, nie chcąc bynajmniej nikogo urazić: mieli s ł u s z n o ś ć, i już to samo powinno ich przestrzec. Mieli słuszność, jeśli chodzi o spryt, rozwagę, niechęć do przygód, do ryzyka gry; mieli słuszność w takim sensie, który pozwoliłby Chrystusowi uniknąć krzyża, Van Goghowi - malowania, mojemu Morelowi - obrony słoni, Francuzom - śmierci od kul plutonów egzekucyjnych i który pogrążyłby we wspólnej nicości katedry i muzea, imperia i cywilizacje, nie pozwalając im przyjść na świat.”

Promise at Dawn

Eugenio Montale Fotografia
Łukasz Ciepliński Fotografia

„Widzisz Wisienko, zrobili ze mnie bandytę i nie pozwalają mi tego wyjaśnić. To wszystko kłamstwo. Żalę się przed Bogiem, Tobą i Andrzejkiem. Żyję tylko dlatego aby Ciebie raz jeszcze zobaczyć. Bogu dziękuję, że dał mi tak dobrą żonę. Wierzę że Andrzejka wychowasz na dobrego Polaka i katolika. Bądź mężna! To dla Boga i Polski. (…) Mnie żal tylko Was. Przebacz, ja nie mogłem inaczej żyć.”

Łukasz Ciepliński (1913–1951) wojskowy polski, oficer AK

do żony, list przesłany potajemnie z więzienia UB.
Źródło: „Nie mogłem inaczej żyć” – testament ppłk. Łukasza Cieplińskiego, „Pługa”. http://www.klubgp.tychy.pl/nasza-historia/nie-moglem-inaczej-zyc-testament-pplk-lukasza-cieplinskiego-pluga, tychy.pl

Łukasz Ciepliński Fotografia
Robert Fripp Fotografia

„Gitarzyści często mówią, że można popełnić tylko jeden błąd – nie uczyć się na błędach. Częścią procesu odkupienia jest popełnianie błędów, które nie tylko są nieuniknione, ale także niezbędne. I jeśli ktoś rozumie swoje błędy, swoje pomyłki, nie ma miejsca na żal.”

Robert Fripp (1946) brytyjski muzyk rockowy, gitarzysta

z wywiadu dla Radiowej Trójki – Salisbury, 6 maja 1999.
Źródło: Piotr Kaczkowski, 42 rozmowy, Prószyński i S-ka, Warszawa 2004, ISBN 83-7337-709-3, s. 40.

Julia Przyłębska Fotografia

„Z wielkim smutkiem, żalem i zaskoczeniem przyjęłam wiadomość, że sędzia Morawski nie żyje. Z zaskoczeniem, ponieważ jest to nagła śmierć. Zawsze nagła śmierć powoduje, że zaczynamy myśleć o tym, co się wydarzyło wcześniej.”

Julia Przyłębska (1959) polska prawniczka, sędzia Trybunału Konstytucyjnego

wypowiedź po śmierci Lecha Morawskiego.
Źródło: Julia Przyłębska w studiu wPolsce.pl: „Śmierć prof. Lecha Morawskiego to cios dla Trybunału Konstytucyjnego” https://wpolityce.pl/polityka/348388-julia-przylebska-w-studiu-wpolscepl-smierc-prof-lecha-morawskiego-to-cios-dla-trybunalu-konstytucyjnego, wpolityce.pl, 12 lipca 2017.

Stanisław Mikulski Fotografia
Waldemar Bonkowski Fotografia
Henryk Sienkiewicz Fotografia
Faustyna Kowalska Fotografia

„O mój Boże, jak mi żal ludzi, którzy nie wierzą w życie wieczne, jak się modlę za nich, aby ich promień miłosierdzia ogarnął i przytulił ich Bóg do łona ojcowskiego. O Miłości, o królowo.”

Miłość nie zna bojaźni, przechodzi przez wszystkie chóry anielskie, które przed Jego tronem trzymają straż. Ona się nie zlęknie nikogo; ona dosięga Boga i tonie w Nim, jako w jedynym skarbie swoim. Cherubin z mieczem ognistym, który strzeże raju, nie ma władzy nad nią. O czysta miłości Boża, jakżeś wielka i nieporównana. O, gdyby dusze poznały moc Twoją.
Dzienniczek (Dz 780-781).
Dzienniczek
Źródło: s. Faustyna Kowalska: Widziałam życie wieczne https://www.fronda.pl/a/s-faustyna-kowalska-widzialam-zycie-wieczne,72017.html, fronda.pl

Stefan Żeromski Fotografia

„Prawdę swą należy mówić głośno, nie schlebiając ani – żal się Boże!”

Stefan Żeromski (1864–1925) powieściopisarz polski

gwelfom i gibelinom polskim, ani rzeczom, ani wypadkom, ani stosunkom, ani ideom.
Snobizm i postęp
Źródło: rozdz. IV

Wojciech Fortuna Fotografia

„To nieuzasadniony żal, jakieś nieporozumienie! Po prostu nie kwalifikuje się do składu pierwszej reprezentacji i ma o to pretensje. Wina leży po jego stronie. Tak dobrze jak dziś nie było w skokach od dawna, zarówno w pierwszej i drugiej kadrze. Jasiek niech się bierze w garść, bo szkoda sezonu. Wierzę w niego.”

Wojciech Fortuna (1952) polski skoczek narciarski

o wypowiedziach Jana Ziobry
Źródło: wyborcza.pl http://krakow.wyborcza.pl/krakow/7,35800,22906735,jan-ziobro-kontra-swiat-skokow-zamach-na-kariere-czy-dziecinada.html?disableRedirects=true, 17 stycznia 2018 r.

Krzysztof Ziemiec Fotografia

„Kiedyś było mi go żal. Dzisiaj widzę oportunistycznego i cwanego gracza. Ludzie nie zapomną. Ktoś kiedyś panu to wypomni i z tego rozliczy, a pan co, powie, że wypełniał polecenia? Warto było? Zeszmacić się publicznie aż tak?”

Krzysztof Ziemiec (1967) dziennikarz polski

Autorka: Karolina Korwin-Piotrowska, plotek.pl, 9 sierpnia 2017 http://www.plotek.pl/plotek/7,154063,22209875,karolina-korwin-piotrowska-brutalnie-o-krzysztofie-ziemcu-warto.html#Czolka3Img
O Krzysztofie Ziemcu

Jarosław Jaromi Drażewski Fotografia

„Hej Góralu czy ci nie żal – robiłeś w Polsce oscypki od tysiąca latJadło je pospólstwo i królowie polscy, i nawet nasz Papież Jan Paweł II twe oscypki jadłDziś urzędnik Unii Europejskiej na twym karku siadłOn cię będzie uczył jak oscypki robić?”

Jarosław Jaromi Drażewski (1961) polski muzyk, kompozytor, gitarzysta rockowy, bluesowy i jazzowy.

Jakbyś zgadł!<br/ >Trudno – jak mus to mus – krzywizna banana blues.
Jestem bluesmanem
Źródło: utwór Krzywizna banana blues, sł. Jarosław Jaromi Drażewski

„Uciekł – stwierdził Januszek z mieszaniną żalu i ulgi.”

Joanna Chmielewska (1932–2013) polska pisarka powieści sensacyjnych

Znaczy, był żywy.
– Od tych jej ryków uciekłby i nieżywy – mruknął Zygmunt.
Ślepe szczęście