Cytaty na temat wieczór (368 cytatów)

„Jedną z najstarszych ludzkich potrzeb jest mieć kogoś, kto zastanawia się, gdzie jesteśmy, kiedy nie wracamy wieczorem do domu.”

Margaret Mead (1901–1978) uczona amerykańska, antropolog

O domu

„Uczucie rozczarowania przychodzące czasem po jakimś niepowodzeniu w pracy mijało szybko, ustępując miejsca świeżemu napływowi energii. Rozkoszne też przeżywaliśmy chwile, przechadzając się dookoła szopy i rozprawiając o naszej pracy. Jedna z naszych rozrywek w owym czasie – to przychodzenie do pracowni wieczorem. Dostrzegaliśmy wtedy ze wszystkich stron słabo mieniące się zarysy szkieł i torebek, w których mieściły się nasze preparaty. Był to widok naprawdę cudowny i zawsze dla nas nowy. Żarzące się rurki wyglądały jak nikłe czarodziejskie światełka.”

Maria Skłodowska-Curie (1867–1934) polsko-francuska uczona, fizyk, noblistka

Źródło: Alicja Rafalska-Łasocha, Maria Skłodowska-Curie – kobieta niezwykła, „Alma Mater” nr 136, nr specjalny 2011, s. 14.

O kobietach , O rozczarowaniu , O emocjach , O czasie

„Klapaucjusz myślał, myślał, wreszcie zmarszczył się i rzekł:
– Dobrze. Niech będzie o miłości i śmierci, ale wszystko to musi być wyrażone językiem wyższej matematyki, a zwłaszcza algebry tensorów. Może być również wyższa topologia i analiza. A przy tym erotycznie silne, nawet zuchwałe, i w sferach cybernetycznych.
– Zwariowałeś chyba. Matematyką o miłości? Nie, ty masz źle w głowie – zaczął Trurl. Lecz zamilkli wraz z Klapaucjuszem, ponieważ Elektrybałt jął deklamować:

Nieśmiały cybernetyk potężne ekstrema
Poznawał, kiedy grupy unimodularne
Cyberiady całkował w popołudnie parne,
Nie wiedząc, czy jest miłość, czy jeszcze jej nie ma?

Precz mi, precz, Laplasjany z wieczora do ranka
I wersory wektorów z ranka do wieczora!
Bliżej, przeciwobrazy! Bliżej, bo już pora
Zredukować kochankę do objęć kochanka!

On drżenia współmetryczne, które jęk jednoczy
Zmieni w grupy obrotów i sprzężenia zwrotne,
A takie kaskadowe, a takie zawrotne,
Że zwarciem zagrażają, idąc z oczu w oczy!

Ty, klaso transfinalna! Ty, silna wielkości!
Nieprzywiedlne Continuum! Praukładzie biały!
Christoffela ze Stoksem oddam na wiek cały
Za pierwszą i ostatnią pochodną miłości.

Twych skalarnych przestrzeni wielolistne głębie
Ukaż uwikłanemu w Teoremat Ciała,
Cyberiado cyprysów, bimodalnie cała
W gradientach, rozmnożonych na loty gołębie!

O, nie dożył rozkoszy, kto tak bez siwizny
Ani w przestrzeni Weyla, ani Brouwera
Studium topologiczne uściskiem otwiera,
Badając Moebiusowi nieznane krzywizny!

O wielopowłokowa uczuć komitanto,
Wiele trzeba Cię cenić, ten się dowie tylko,
Kto takich parametrów przeczuwając fantom,
Ginie w nanosekundach, płonąc każdą chwilką!

Jak punkt, wchodzący w układ holonomiczności,
Pozbawiony współrzędnych zera asymptotą,
Tak w ostatniej projekcji, ostatnią pieszczotą
Żegnany – cybernetyk umiera z miłości.”

Stanisław Lem książka Cyberiada

Utwory, Cyberiada
Źródło: Wyprawa Pierwsza A, czyli Elektrybałt Trurla

O miłości , O śmierci , O emocjach , O kochankach

„Wielu wokalistów uważa się za gwiazdy tylko dlatego, że śpiewają słowa do melodii. A to bzdura. Jeśli masz taki fantastyczny głos jak Andrea Bocelli, jesteś kimś. Jesteś wielki. A ja jestem takim sobie przeciętnym wokalistą w dobrym zespole. Udaje mi się trzymać melodii. A wszystko, co śpiewam, chłopcy ozdabiają swoją, cholernie dobrą muzyką. Są wielcy. Mam świetną pracę w zespole. Każdego wieczoru śpiewam. I mogę ich oglądać za darmo, ile tylko chcę.”

Brian Johnson (1947) brytyjski muzyk rockowy, wokalista AC/DC

Źródło: Piotr Metz, „Wciąż kochamy rock'n'rolla”, muzyka.interia.pl, 10 maja 2000 http://muzyka.interia.pl/wywiady/wywiad/acdc/news/wciaz-kochamy-rocknrolla,845516,,8

O muzyce , O śpiewie

„Wszystkim manna pada z nieba
Ludzie mają co potrzeba
Darmo: światło, gaz i lokaja,
Śpią od rana do wieczora
Czasem drepczą do kościoła
A nocą, zmęczeni śpiewają:

Świat nie jest taki zły,
Świat nie jest taki mdły
Niech no tylko zakwitną jabłonie:
Babcie wnuczkom bajki klecą
Złote zęby z nieba lecą”

Jerzy Afanasjew (1932–1991) polski pisarz, poeta i reżyser

Źródło: Niech no tylko zakwitną jabłonie

O ludziach , O świecie , O świetle , O śpiewie

„Pewnego wieczoru zaczął wypisywać jakieś głupoty, by następnie przeczytać je między wierszami. Gdy to zrobił, odczytał bezsensowne wiadomości, które wprawiły go w długotrwały niepokój i zadumę. Nie on napisał to, co tam widniało, ale przecież ktoś musiał to zrobić! Kto więc pisał jego ręką? Kto pisał książki, które ukrywały się w innych książkach?”

José Antonio Cotrina (1972)

Między wierszami

O książkach , O głupocie

„Ta funkcja mnie przerasta – wiem o tym doskonale. To, czego chce Ojciec Święty ode mnie, to by nie czekać na biednych, którzy będą pukali do drzwi Watykanu, tylko iść ich szukać, przekraczać samego siebie, chodzić na oddziały paliatywne, reprezentować Ojca Świętego, zanosić różańce, błogosławić, modlić się z tymi ludźmi, wychodzić na ulice – to, co robił Ojciec Święty w Buenos Aires bardzo często w ciągu tygodnia wychodził wieczorami na ulicę i z ubogimi jadł kolację. Ojciec Święty żąda ode mnie, bym go reprezentował – to powala na nogi, ale skoro powiedziałem „tak”, więc spróbuję przekroczyć samego siebie. Ewangelia mówi: „zaprzeć się samego siebie”, by być twarzą miłosierną Boga i Ojca Świętego. Papież już nie może wychodzić na ulice, jak kiedyś; potrzebował do tego księdza – wybrał mnie. To biskupstwo – owszem, jest sakramentem, otwiera mi drogę do wielu drzwi, ale tak jak mówiłem dzisiaj w podziękowaniu – wszyscy na Watykanie mówili do mnie „Ojcze Konradzie” i poprosiłem, żeby dalej tak mówili; żeby nie mówili do mnie „Ekscelencjo”, bo ja jestem posłany do tych, do których Ojciec Święty nie może już wyjść ze zrozumiałych względów. Więc będę chodził po tych ulicach wraz z siostrami, z Gwardią Szwajcarską i będę reprezentował Ojca Świętego, mówiąc ludziom, jak bardzo ich kocha. Oni o tym wiedzą, ale potrzebują także jego pomocy, więc będę udzielał im pomocy w imieniu Ojca Świętego.”

Konrad Krajewski (1963) polski duchowny rzymskokatolicki, kardynał, jałmużnik papieski od 2013

o funkcji jałmużnika papieskiego.
Źródło: o. Zdzisław Klafka CSsR, Posłany do ubogich http://naszdziennik.pl/wiara-stolica-apostolska/54476,poslany-do-ubogich.html, naszdziennik.pl, 21 września 2013.

O Bogu , O wierze , O czekaniu , O pomocy

„Pomyślałam, że to trochę śmieszne, nosić nazwisko Darcy i stać samotnie na przyjęciu, z dumną i nieprzystępną miną. To tak jakby nazywać się Heathcliff i spędzić cały wieczór w ogrodzie, krzycząc „Cathy” i waląc głową w drzewo.”

Helen Fielding książka Dziennik Bridget Jones

Dziennik Bridget Jones

O drzewach

„Pewnego razu weszło do nas na próbę trzech marines w pełnym umundurowaniu i bez słowa usiadło w pierwszym rzędzie.
Spytałem ich, jak się mają i czy nie chcą się przyłączyć. Zapytałem ich, czy znają jakieś piosenki i jeden z nich powiedział, że taaa, znają „House of the Rising Sun” i „Everybody Must Get Stoned”. „To byczo – powiedziałem. – Zaśpiewalibyście z nami dziś wieczorem? Bardzo byśmy chcieli, żeby zaśpiewali z nami marines”. Powiedzieli, że taaa, zaśpiewają.
Kiedy wrócili, wprowadziłem ich na scenę, choć pewnie nie wolno im było na nią wchodzić w mundurach. Zaśpiewali „Everybody Must Get Stoned”. Mieli już nieźle w czubie, więc powiedziałem: „Chłopcy, może pokażecie publiczności, jak zarabiacie na życie?”
Wręczyłem im dużą lalkę i dodałem: „Wyobraźcie sobie, że to jakiś żółty szczeniak”. My zagraliśmy, a tymczasem oni zabrali się do maltretowania lalki. Porozrywali ją na strzępy. To było naprawdę straszne. Kiedy już skończyli, podziękowałem im i przy spokojnym akompaniamencie pokazałem widzom zmaltretowane fragmenty. Nikt się nie śmiał.”

Frank Zappa (1940–1993) amerykański muzyk rockowy, multiinstrumentalista, kompozytor

Źródło: Takiego mnie nie znacie

O życiu

„Pszczoły były wielkim umiłowaniem stryja Leona, kochał je i lubił miód. Ule były przeważnie typu Dadanta, najłatwiejsze w obsłudze. Były one kwadratowe, z podnoszonym dachem, którędy w okresie zbiorów miodu wsuwało się specjalne nadstawki. Nadstawka taka starczała ledwie na kilka dni, szybko bowiem napełniała się miodem i należało zakładać nową. Sad pełen był olbrzymich, szerokich lip, obsiewano go też specjalnie miododajnymi trawami. W okolicy rosły białe koniczyny, dużo łubinów, w lasach wrzos. Miodobranie zaczynało się w czerwcu, po zakończeniu kwitnienia sadów i łąk. Im wcześniejszy był miód, tym lepszy. Stryj rozsyłał go i sprzedawał po całej Polsce, dużo zabierali krewni. W domu, w glinianych dzbankach miód stał cały rok. Przede wszystkim jednak specjalnie pakowany w żelazne pudełka był sprzedawany klientom z różnych miast. Miód jesienny na pierniki kupował Toruń, wiosenny i lipcowy brał Wedel. Były miody wczesne, łąkowe, rzadziutkie, złotego koloru – te nigdy się nie scukrowały. Miód z akacji, aby się scukrzyć, musiał stać bardzo długo, i wtedy robił się podobny do drobnej, białej kaszki. Inne, późniejsze, to były miody lipcowe z lip i wrześniowe, z gryki i wrzosu. Lipcowy uchodził za najlepszy, natomiast z gryki i wrześniowy były gorsze. Kiedy miód twardniał, to na przykład gryczany ciemniał, lipcowy bielał. Wszystkie oczywiście różniły się smakiem. W okresie miodobrania, kiedy pracy było wiele, stryj wynajmował chłopców do pomocy. W specjalnym domku, zimą zastępującym stebnik, miód się wirowało. Tam przenosiło się ramki, odcinało się ciepłym nożem zasklepioną woszczynę i stawiało do centryfugi (wirówki), gdzie po wpływem kręcenia korbą miód wypryskiwał na ściany beczki i ściekał. Z dołu, kurkiem, zlewało się go do podstawionych garnków, na które nakładało się sita, aby nie wpadły odłamki woszczyny. W garnku mieściło się około szesnastu litrów miodu. Przez kilka dni garnek stał odkryty, aby miód odparował, dopiero potem zakładało się woskowy papier i zawiązywało wokół. Stryj miał biblioteczkę z książkami o pszczołach. Lubił pszczoły, a one jego. Kiedy któraś wleciała do domu, brał ją delikatnie w ręce i wynosił, nigdy go nie użądliła. Pracował gołymi rękoma, nie w rękawiczkach, mówił, że pszczoły nie lubią tego. Czasami wieczorem kładł się w sadzie i słuchał jak pracują, czy są zadowolone ze zbiorów. Mówił na przykład, że pszczoła umarła, nie zdechła; jeżeli ktoś opowiadał, że pszczoła ugryzła, odpowiadał zaczepnie: – Czy widział ktoś, aby pszczoła miała zęby do gryzienia?”

Aleksandra Ziółkowska (1949) pisarka polska

Lepszy dzien nie przyszedł już
Źródło: Z miejsca na miejsce, [w: Lepszy dzień nie przyszedł już], Warszawa, Iskry 2012, str 208–209

O książkach , O domu , O trawie , O pszczołach

„Żyć dzisiaj tak, jakbym wieczorem miał umrzeć jako męczennik.”

Charles de Foucauld (1858–1916)

„W Japonii czułam taką samotność, samotność w tej masie ludzi. Jak wyszłam tam na ulicę wieczorem, zaczęłam się śmiać. Miałam wrażenie, że ci ludzie wyszli właśnie z jakiegoś ogromnego spędu, koncertu typu Michael Jackson. Oni tak po prostu idą, idą, idą… I to jest deprymujące. Ale z drugiej strony – to jest fantastyczne, bo w tym tłumie można się tak łatwo schować, stajesz się taki niezauważalny. Genialna sytuacja. Genialna dla mnie. I ja się tam bardzo dobrze czułam.”

Kasia Kowalska (1973) piosenkarka polska

O pobycie w Japonii związanym z promocją płyty Samotna w wielkim mieście
Źródło: „Teraz Rock”, 6 października 2004

O ludziach , O wrażeniach , O samotności

„Nie ucząc się łaciny, straciłem coś dobrego, coś takiego, jak cudowny wieczór z ładną dziewczyną. Tak, przez lenistwo wyrzekłem się dobrowolnie poznania wspaniałego dorobku ludzkości, bo nie miałem ochoty zadać sobie trochę trudu.”

Francis Scott Fitzgerald (1896–1940) amerykański pisarz

„Kilka tygodni przed wyjazdem Łukasz Kadziewicz kupił sobie nowe buty do gry. Zapłacił 250 złotych. Ale nie czuł się w nich komfortowo, gdzieś go obcierały. Nie były dla niego. Któregoś wieczora zapytał mnie, czy chcę je od niego odkupić. Odpowiedziałem: „Kadziu, dam tobie dwie stówy i w tych butach zdobędę mistrzostwo Europy”. Chyba więc wierzyłem gdzieś po cichu w ten nasz sukces. W nowych butach rozegrałem cały turniej w Turcji.”

Daniel Pliński (1978) polski siatkarz

Źródło: wywiad, 2009 http://aves.lksdwernicki.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=86:daniel-pliski-dla-nas&catid=3:newsflash&Itemid=75

O butach , O sukcesie

„(…) grałem moją sonatę b-moll, zdarzyła mi się niezwykła przygoda. Wykonałem mniej więcej poprawnie allegro i scherzo i już miałem zacząć marsz [żałobny], gdy nagle ujrzałem wyłaniające się z na wpół otwartego pudła fortepianu przeklęte widziadła, które pewnego, ponurego wieczora ukazały mi się w Chartreuse. Musiałem wyjść, żeby się opamiętać, po czym bez słowa zacząłem grać dalej.”

Fryderyk Chopin (1810–1849) polski kompozytor i pianista XIX wieku

do Solange Clesinger 9 września 1848, opis jednego z koncertów angielskich.
Listy
Źródło: Mieczysław Tomaszewski, Fryderyk Chopin…, op. cit.

„Zbawiciel mówi: Jarzmo Moje jest słodkie, a brzemię lekkie. Weź więc to słodkie jarzmo i lekkie brzemię na siebie, czyli bądź pobożną. Nie jest to wcale ani tak trudne, ani tak przykre jak się na oko wydaje: co dzień rano zastanów się po pacierzu nad którąś prawdą wiary lub nad swymi skłonnościami i wadami. Postanów wady swe zwyciężać, a skłonności przyrodzone umartwiać lub ćwiczyć się w pewnej cnocie w ciągu dnia i pamiętaj o tym postanowieniu przy wszystkich twoich czynnościach. Wieczorem zaś uczyń rachunek sumienia czy w postanowieniach uczynionych wytrwałaś, żałuj za grzechy i uchybienia, postanów się nazajutrz poprawić i na drodze cnoty do doskonałości postępować.”

Zygmunt Gorazdowski (1845–1920) polski duchowny katolicki, święty Kościoła katolickiego

Źródło: Zygmunt Gorazdowski (św.): Pamiętaj, że kto nie postępuje naprzód, ten się cofa http://skarbykosciola.pl/xx-wiek/zygmunt-gorazdowski-pamietaj-ze-kto-nie-postepuje-naprzod-ten-sie-cofa/

O wierze , O wieku

„Wczoraj przyjechałem do Katowic, ale urzędnicy polscy robili mi tyle trudności, że musiałem znowu udać się do Berlina, aby stamtąd wrócić do Katowic. Dziś zwiedziłem kopalnię Ferdynand, ale zobaczyłem tylko urządzenia poziomu wyższego, a niestety nie mogę się dłużej zatrzymać, żeby odwiedzić i te głębsze. Wieczorem jadę pociągiem pośpiesznym do Wrocławia, to prawdziwa radość, że znowu będę spał w łóżku. (…) Przykro mi, że doznałem tylu trudności od Polaków. Będę się musiał wyrzec jazdy do Wiednia przez Kraków, bo czas leci i muszę rychło wrócić do Italii.”

Pier Giorgio Frassati (1901–1925) student włoski, błogosławiony Kościoła katolickiego

z listu do Marii Fischer napisanego w Katowicach 28 grudnia 1922.

O czasie , Radość

„Denver, Colorado, minęło sporo czasu! Jesteście najlepszą jebaną publiką jaką w życiu widziałem! Dziś wieczorem stoi na zewnątrz wielu ludzi trzymających tę pieprzoną książkę. I chcą mi wmówić, że troszczą się o was bardziej niż ja. Czy mogę więc usłyszeć okrzyk dla nich: „Pierdolcie się!”?
'Publiczność:' Pierdolcie się!
I tak jak obiecałem, będę czytał z Biblii. Lecz najpierw zapytam: czy te słowa nie ubliżają młodym ludziom? „Ktokolwiek złorzeczy swojemu ojcu i swojej matce, poniesie śmierć”! A to nie wszystko, bracia i siostry. Otwórzmy naszą Biblię na Psalmach. „Błogosławiony, kto pochwyci i roztrzaska niemowlęta twoje o skałę”! Więc pytam: Kto jest gorszą inspiracją, Bóg czy Marilyn Manson?
'Publiczność:' Bóg!
A najlepszym pierdolonym przykładem jest to, że sam Bóg zabił swojego jebanego syna!”

Marilyn Manson (1969) kontrowersyjny muzyk amerykański

wypowiedź przed piosenką The Death Song.

O śmierci , O Bogu , O ludziach , O matce

„Szczęście dla mężczyzny to świadomość, że kiedy wieczorem wraca do domu, jakaś kobieta nasłuchuje jego kroków.”

Clark Gable (1901–1960) aktor amerykański

O kobietach , O szczęściu , O domu

„Wszystkie te francuskie papugi, które wynalazły dyskurs, ćpają amfę. Wieczorem żrą barbiturany, żeby zasnąć, a dzień zaczynają od amfetaminy, żeby się przedrzeć przez barbiturany. A potem ćpają amfetaminę, żeby zdążyć wymyślić jak najwięcej dyskursu, zanim zaczną znów łykać barbiturany po to, żeby zasnąć. I to cały dyskurs.”

Wiktor Pielewin książka Święta księga wilkołaka

Święta księga wilkołaka

„Co wieczór stawiać sobie poważnie pytanie, czegośmy się w danym dniu nowego nauczyli.”

Georg Christoph Lichtenberg (1742–1799) pisarz niemiecki, aforysta

Pytanie

„Grałam w spektaklu, który na premierze wypadł beznadziejnie, mimo że występowali w nim doświadczeni aktorzy. Tak jednak ciężko pracowaliśmy, że po pięćdziesiątym wieczorze uznaliśmy, że jest nieźle. Tylko spokój sprawił, że nie załamaliśmy się.”

Gabriela Kownacka (1952–2010) polska aktorka filmowa i teatralna

Źródło: „Rzeczpospolita”, 8 marca 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/ciaryo.htm

„W piątek wieczorem idziemy i nagle mówią: ojcze, uwaga, kamera z tyłu! Późno w nocy przybiegli, podchodzę – TVN! Patrzę i mówię: słuchaj, tego cię uczyłem, tego się uczyłeś u nas? Po licencjacie u nas, do TVN poszedł, drugi do TVN poszedł, trzeci też. Wiecie jak to boli jak ktoś zdradza? Ale na szczęście tylko trzech. Pan Jezus miał dwunastu, a i tak go jeden sprzedał, tak że proporcje mamy i tak nie najgorsze.”

Tadeusz Rydzyk (1945) polski duchowny katolicki, publicysta

podczas obchodów 18-lecia Radia Maryja.

O szczęściu

„Scena, kiedy Tomek zostaje postrzelony. Trudna do przygotowania i fizycznie, i aktorsko. Pogoda wtedy nie była najlepsza, graliśmy pod wieczór. Druga to scena wypadku na motorze. Musiałem leżeć na noszach, wkładali mnie do karetki i jakoś dziwnie się z tym czułem. Nigdy w życiu nie miałem żadnych poważnych wypadków i nie znalazłem się w sytuacji zagrożenia życia. Grając takie sceny zmusza cię to do refleksji…”

Andrzej Młynarczyk (1980) aktor polski

o scenach w serialu M jak miłość, z których jest dumny.
Źródło: Joanna Rutkowska, Od „Czerwonego Kapturka” do „M jak Miłość” – rozmowa z Andrzejem Młynarczykiem, 8 listopada 2010 http://www.m-jak-milosc.pl/76798/od-czerwonego-kapturka-do-m-jak-milosc-rozmowa-z-andrzejem-mlynarczykiem.html

O miłości , O pogodzie

„Po tym, gdy moi oksfordzcy koledzy wybrali (…) nowego dziekana, tak się jakoś złożyło, że przez trzy kolejne wieczory podczas uroczystych kolacji wszyscy członkowie college'u wznosili toast za jego zdrowie. Trzeciego wieczoru dumny elekt z wdzięcznością odpowiedział na toast: „Czuję się już o wiele lepiej””

Richard Dawkins (1941) angielski biolog

oświadczył.
Cytaty z książek, Bóg urojony (2006)

O zdrowiu

„Najpierw chciałem zostać artystą malarzem, ale też kochałem grać, więc w Akademii uczyłem się i malarstwa, i aktorstwa. Na początkach mojej kariery, kiedy starałem się o angaż, byłem lepiej znany jako malarz niż aktor. Teatr przynosi więcej satysfakcji, ponieważ co wieczór wcielasz się w kompletną postać. To jest jak wystawna kolacja co wieczór. W filmie jest inaczej, bo pracujesz nie po kolei i przez wiele miesięcy. Tak, że trudno ogarnąć całą złożoność bohatera. A i tak po zmontowaniu, może się okazać, że film jest niedobry. Jednak minusem teatru jest to, że trzeba grać codziennie. Najgorsze dla mnie są główne role. Na przykład w komediach romantycznych. O wiele ciekawsze są role drugoplanowe, bo ich bohaterowie często są dużo bardziej złożeni.”

Justin Theroux (1971) aktor amerykański

O malarstwie , Kochać się

„Straszne, po prostu niesamowite wrażenie robią --lament dzieci, które stoją na ulicach --i proszą o jałmużnę lub skarżą się, że nie mają gdzie przenocować. Na rogu Leszna i Karmelickiej dzieci co wieczora zalewają się gorzkimi łzami. Choć słyszę ten płacz codziennie wieczorem, nie mogę do późnej nocy --tych parę groszy, które daje im co wieczór, nie mogą uspokoić mojego sumienia”

Emanuel Ringelblum (1900–1944) polski historyk narodowości żydowskiej

Kronika getta warszawskiego
Źródło: s. 347.

O dzieciach , O wrażeniach , O płaczu , Łza

„Młodym jest ten, kto wieczorem czuje się tak samo jak rano.”

Tadeusz Kotarbiński (1886–1981) polski filozof

Źródło: Leksykon złotych myśli, wyboru dokonał K. Nowak, Warszawa 1998.

O myślach , O myśleniu

„Powrót do ojczyzny. Muszę jeszcze przejechać przez cztery kraje, ale cokolwiek widzę, przepuszczam w roztargnieniu między palcami jak paciorki różańca; bo jest to już tylko powrót. Człowiek, kiedy wraca, wciska się w pociągu w kąt i przymyka oczy; już dosyć, już dosyć tego mijania i opuszczania; już dosyć tego wszystkiego, co ucieka do tyłu, ledwie się ukazało. Już znowu być w swym kraju niczym pal wbity w ziemię; rano i wieczorem widzieć dokoła siebie te same znajome rzeczy.
– Tak, ale gdy świat jest taki wielki!”

Karel Čapek (1890–1938) pisarz czeski

Listy z podróży

O świecie , O ojczyźnie

„Dworzec autobusowy w Nowym Jorku znajdował się w pobliżu Times Square. Wyszedłem ze swą starą walizką na ulicę. Był wieczór. Z metra wysypywały się roje ludzi. Ludzkie postacie o nierozróżnialnych twarzach, opętane zbiorowym szaleństwem, jak chmary insektów, pędziły obok mnie, wprost na mnie i wokół mnie z niezwykłą wprost intensywnością. Wirowały, potrącały się nawzajem i wydawały z siebie jakieś potworne dźwięki.”

Charles Bukowski książka Faktotum

Faktotum

O ludziach , O szaleństwie

„Kwiecień, 1992 rok. Pierwsze spotkanie. Bałtroczyk wypowiada do mnie pierwsze słowa – „Dobry wieczór państwu.””

Maciej Stuhr (1975) aktor polski

Teksty kabaretowe, Moje spotkania z Piotrem B.

„Teatr jest i tu i teraz. Czegoś raz zagranego podczas jednego spektaklu, nie można już powtórzyć. Pomyłki nie są wskazane. Dobrze, jak się trafia w same dziesiątki, co się jednak nigdy nie udaje. Tymczasem w kinie takich trafień można wykonać dosyć sporo. Z drugiej strony, na przykład serial, może być też swego rodzaju relaksem, zwłaszcza kiedy mam świadomość, że zawsze mogę coś powtórzyć. Jest to też inna praca, o dziwo mniej stresująca. Kiedy gram wieczorem w teatrze, cały dzień zostaje podporządkowany temu wystąpieniu. Muszę do chwili spektaklu bardzo się pilnować, szczególnie w sferze emocjonalnej. Nie może mi zabraknąć potem, na przykład łez… Tego dnia trzeba także uważać na dietę. Teatr jest swego rodzaju zakonem. Natomiast w serialu czy filmie czuję po prostu większy luz. To znaczy dzisiaj, ponieważ w czasach kiedy wystarczało taśmy jedynie na dwa duble, już tak lekko nie było.”

Stanisława Celińska (1947) polska aktorka

Źródło: Wywiad, 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=44284

„Źle. Nic nie zdziałałem. Birski, idiota się wplątał. Przykuł mnie do drzewa i poszedł po samochód. Cholera. Mało mnie nie dopadło.
– Uwolniłeś się?
Pokazał resztki kajdanek wiszące mu na nadgarstku.
– Zawieś czosnek. Jutro spróbuję znowu. Tylko, że ten cholerny gliniarz będzie teraz na mnie czatował. Boże, Ty widzisz taką ciemnotę i dlaczego nie oświecasz tego bałwana?
– Dzięki. Jak mogę się odwdzięczyć?
– Dopiero po robocie. Szkoda, że nie dałem rady dzisiaj.
– Czekaj, przetnę ci może chociaż do końca te bransoletki.
– Tego nie odmówię.
Poszli do szopy. Marek zręcznie przeciął szlifierką kajdanki, podkładając kawałek blachy. Jakub starannie wytarł je szmatką i wsypał do plastikowej torebki.
– Przyda się – wyjaśnił.
Wkrótce potem na swoim koniku jechał do domu. Dojechał do szosy na Chełm i pojechał w stronę Woj sławie. Gdy mijał cmentarz poczuł, że coś mu się przygląda.
– Jeszcze się do was dobiorę – obiecał.
Wrażenie przyglądania się zniknęło, tak jak gdyby to coś przestraszone wycofało się. Birski czekał swoim radiowozem na krzyżówkach.
– Dobry wieczór – rzucił kąśliwą uwagę.
– A dobry wieczór.
– A skąd to się wraca? Może z nielegalnych poszukiwań archeologicznych?
– A tak sobie jeżdżę. Cierpię na bezsenność. Pomyślałem, że odrobina świeżego powietrza dobrze mi zrobi.
– Słuchaj Jakub, ty mnie znasz.
– Trudno nie znać ozdoby naszej gminy i dzielnego pogromcy kłusowników, bimbrowników i wszelakich innych złoczyńców.
– Dopóki nie złapię cię na gorącym uczynku, możesz czuć się bezpieczny, ale strzeż się. Nawet, jeśli wiek cię uratuje przed odsiadką, to ja się postaram, żeby obrzydzić ci życie. Będą grzywny i inne takie. Ty się starzejesz. Nie jesteś już taki sprytny jak pięć lat temu, gdy obejmowałem tu służbę. A z czasem będzie coraz gorzej.
– Zapewne tak. A swoją drogą to mało brakowało, a tłumaczyłby się pan, dlaczego mój trup znaleziony na cmentarzu ma kajdanki na rękach.
– Hym?
– Wampiry przyszły. Na szczęście uwolniłem się.
– Oddaj chociaż kajdanki. To służbowe…
– Proszę – Jakub rzucił mu torebkę. Birski roześmiał się.
– Wiesz, za co cię posadzę?
– Tak?
– Za niszczenie milicyjnej własności.
– Pańskie słowo w sądzie przeciwko mojemu. To będzie bardzo trudno udowodnić.
– Tu są twoje odciski palców – potrząsnął torebką.
– Obawiam się, że nie. Wytarłem je flanelą. Nie został ani jeden.
Birski zawył. Naraz coś mu przyszło do głowy.
– Są za to na torebce.
– Niewątpliwie. Znalazł pan torebkę u mnie w kuble i wsypał pan do niej zniszczone uprzednio kajdanki. Na torebce są moje odciski palców, co nie czyni dowodu.
Milicjant zaklął.
– Muszę cię dopaść, choćby to była ostatnia rzecz, jaką zrobię w życiu.
– Życzę powodzenia.
– Mam. Kierowanie nieoznakowanym pojazdem. Ten konik nie ma nawet świateł odblaskowych o pozycyjnych, nie wspominając.
– Zgadza się. Sanie, fura przyczepa platforma muszą mieć światła odblaskowe. Ale konie nie. To taka luka w przepisach. Nie zacytuję z pamięci stosownego paragrafu. Ale mam w domu kodeks ruchu drogowego. Gdyby pan chciał skorzystać.
Birskiemu wpadł do głowy kolejny pomysł. Wyciągnął z kabury pistolet.
– Rzuć broń – polecił.
– Nie mam.
– Rzuć broń. Rzuć broń.
– Proszę o dodatkowe wyjaśnienia.
– Proste. Muszę trzy razy ostrzec, abyś rzucił broń. Potem oddam strzał ostrzegawczy, a potem postrzelę cię w obronie własnej i postaram się, aby to był nieszczęśliwy wypadek. Aby postrzał okazał się śmiertelny. – Zaraz, zaraz. Przecież nie mam broni.
– Przepisy milczą o takim przypadku. To taka luka, Jakubie. Muszę ostrzec, oddać strzał ostrzegawczy i mogę strzelać.
– A jeśli rzucę broń, to już pan nie może? – zaciekawił się Jakub.
– Wtedy nie.
Egzorcysta sięgnął do cholewy buta i wydobywszy z niej nóż, rzucił go na ziemię. Prosto pod nogi Birskiego.
– Rzuciłem broń. Tym samym nie może pan strzelać.
Birski rozpłakał się.
– Ja już nie mogę – powiedział. – Pan panie Wędrowycz jest okropnym człowiekiem.
– No nie rozklejaj się. Milicjant, a beczy. Zagniesz mnie następnym razem.
Posterunkowy otarł oczy.
– Rozmowa z panem to intelektualne przeżycie – wyznał. Jestem szczęśliwy, że tylko pan w tej gminie jest tak inteligentny. Proszę jechać do domu.
– Nie omieszkam się. Jestem już stary i muszę się wysypiać. A odnośnie świateł odblaskowych, to wiszą tam, pokazał gestem.
Na końcu ogona kłaczka miała zapiętą spinkę do włosów, na której huśtał się odblaskowy znaczek. Czterolistna koniczynka. Na szczęście. Birski wył długo i ponuro. Wył tak przejmująco, że aż pobudzili się okoliczni mieszkańcy. Nie zapalali świateł. Stali za firankami i przyglądali się temu zdumiewającemu widokowi. Pośrodku skrzyżowania stał radiowóz, a koło niego miejscowy posterunkowy, zadarłszy głowę, wył do księżyca. Okoliczne psy podchwyciły jego skowyt. Wkrótce obudziło się pół wsi.”

Andrzej Pilipiuk książka Czarownik Iwanow

rozmowa Jakuba z Birskim po nieudanej walce z wampirami.
Cykl Kroniki Jakuba Wędrowycza, Czarownik Iwanow

O koniach , O życiu , O Bogu , O szczęściu

„Tęsknię za tą postacią oraz za oglądaniem go w niedzielne wieczory podczas emisji „Detektywa”. Byłem szczęśliwym człowiekiem, gdy przez 6 miesięcy robiliśmy ten serial, ponieważ żyłem wtedy we własnym świecie.”

Matthew McConaughey (1969) aktor amerykański

o swojej roli w serialu Detektyw i ewentualnym powrocie do niej.

„Mało kto z nas [artystów kabaretu Pod Egidą] myślał, o tym, że aktorstwo może stać się jego przyszłością, zawodem. Po prostu była tam świetna atmosfera, dobrze było tam spędzić wieczór.”

Jan Pietrzak (1937) polski satyryk

Wypowiedzi w wywiadach, Co jest grane, panie Janku… (1992)
Źródło: s. 13

O myślach , O przyszłości , O myśleniu

„Wczoraj dość długo odstresowywał się Ingebrigtsen. Widzieliśmy go wieczorem. Jak widać, dobre piwo może czasem pomóc. A teraz Goldi – on już ma to za sobą. Jemu już nic nie może zaszkodzić.”

Włodzimierz Szaranowicz (1949) polski dziennikarz sportowy

o Ingebrigtsenie i Goldbergerze.
Skoki narciarskie, Oberstdorf 2004

O piwie , O czasie

„Treningi mam dwa razy dziennie: ponad dwie godziny rano i dwie godziny wieczorem. W międzyczasie zajęcia na uczelni, bo studiuję rehabilitację na AWF. Trenuję tak samo ciężko jak zdrowi koledzy, czasem nawet na jednym basenie z Otylią Jędrzejczak. Jeżdżę na zgrupowania.”

Joanna Mendak (1989) pływaczka polska, mistrzyni paraolimpijska

Źródło: gazeta.pl, 13 maja 2010 http://warszawa.gazeta.pl/warszawa/1,34889,7875800,Mistrzyni_swiata_bez_nagrody_od_ratusza__Przeoczenie_.html

O czasie , Trening

„Wywoływało w nas odruch buntu zarówno to, że [Jorge] Ubico przekazał bazy na lotnisku La Aurora i w porcie San Jose żołnierzom północnoamerykańskim, jak i to, że w sobotnie wieczory wylewali się oni na ulice w stolicy jak chmara wygłodniałych samców, gwałcąc nasze maniery i obyczaje swoim zachowaniem pijanych i wyuzdanych supermenów. Z niechęcią przyglądaliśmy się, niczym „kolaborantkom” i zdrajczyniom swojej rasy, krwi i ludu, tak zwanym gringueras, półkurwom, które uważały za zaszczyt przechadzanie się pod rękę z blondynami w mundurach koloru khaki, żującymi gumę. Z zapałem włączaliśmy się do wszelkiego mordobicia jakiegoś pijanego i impertynenckiego Jankesa, na przykład w knajpie El Ciro’s. To wszystko nie było ideologią antyimperialistyczną. Było instynktowną reakcją, streszczającą się w jednym, mało doktrynalnym haśle: Gringos wielkie skurwysyny.”

Manuel Galich (1913–1984)

Źródło: Zbigniew Marcin Kowalewski, Guerilla latyno-amerykańska, Zakład Narodowy im. Ossolińskich – Wydawnictwo, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk 1978, s. 55–56.

O ludziach , O zachowaniu

„Nie zwykłam od rana do wieczora chodzić po czerwonym dywanie w fioletowym futrze z norek.”

Joanna Brodzik (1973) polska aktorka

„Wydawało mi się, że dziś wieczorem umrę z rozkoszy; to rozkosz mnie zabija, nie strach.”

Georges Bataille (1897–1962)

O strachu

„Cisza była składnikiem sensu, częścią myśli:
Danym doskonałości wstępem na stronicę.

A świat pełen spokoju. Prawda w takim świecie,
Gdzie spokój jest jedynym sensem, sama jest

Spokojem, sama latem i wieczorem, sama
Czytelnikiem, schylonym późno, czytającym.”

Wallace Stevens (1879–1955) poeta i eseista amerykański

The quiet was part of the meaning, part of the mind:
The access of perfection to the page.

And the world was calm. The truth in a calm world,
In whitch there is no other meaning, itself

Is calm, itself is summer and night, itself
Is the reader leaning late and reading there. (ang.)
Źródło: The house was quiet and the world was calm w: Samuel French Morse, Poems by Wallace Stevens, Vintage Books, Nowy Jork 1959, s. 126, tłum. Stanisław Barańczak.

O prawdzie , O świecie , O myślach , O ciszy

„Niektórzy ludzie, kładąc się wieczorem do łóżka, myślą: «Ależ to był piękny dzień». Ja zawsze się zastanawiam: «Co też dzisiaj spieprzyłem?». Przed totalną depresją chronią mnie dwie rzeczy: optymizm Rity i aktorstwo.”

Tom Hanks (1956) aktor amerykański

Źródło: Barbara Hollender, Tom Hanks – Przed depresją chronią go żona i aktorstwo, «Rzeczpospolita», 13 grudnia 2007 http://www.rp.pl/artykul/76690.html

O ludziach , O myślach , O optymiźmie , O myśleniu

„Jakże, to się właśnie liczy – zwykłe codzienne sprzęty, rodzina, dla której trzeba gotować, cztery ściany domu, kilka ulubionych przedmiotów. Tysiące szarych ludzi, krzątających się wokół własnych spraw, uprawiających ziemię, robiących garnki, wychowujących dzieci, śmiejących się i płaczących, wstających rano i kładących się spać wieczorem. To oni się liczą, a nie przewrotni aniołowie, którzy chcą zbudować nowy świat, nie bacząc na cudzą krzywdę.”

Agatha Christie książka Spotkanie w Bagdadzie

Spotkanie w Bagdadzie (1951)

O dzieciach , O ludziach , O świecie , O rodzinie

„Hej, dziewczęta, posłuchajcie tego! Halo, czy to rada ministrów? Dajcie mi tu prezydenta [Pedro] Ramireza… Halo, panie prezydencie. Tu Eva Duarte… Tak, z rozkoszą zjem z panem obiad jutro wieczorem. O dziesiątej… Dobrze. Na razie… Chau, Pedro.”

Eva Perón (1919–1952) argentyńska działaczka związkowa, żona gen. Perona

w lipcu 1943 Eva zaszokowała swych kolegów w sali prób Radio Belgrano demonstrując im, jakie wpływy daje jej sława; zadzwoniła do Pedro Ramireza i rozmawiała z nim słowami podanymi wyżej.
Źródło: Nigel Cawthorne, Życie erotyczne wielkich dyktatorów, tłum. Zofia Domaniewska, wyd. Puls, ISBN 1859170676, s. 149.

O życiu

„Teatr jest dla mnie priorytetem. Pamiętam, że kiedyś miałam temperaturę 39 stopni i ledwo wstawałam z łóżka, a wieczorem miałam spektakl w Kielcach. Wezwałam więc lekarza i prosiłam o lek, który pozwoliłby mi zagrać. Dostałam jakiś specyfik, który działał przez trzy godziny. Co prawda nic z tego nie pamiętam, ale dzięki temu poświęceniu spektakl mógł się odbyć.”

Marta Żmuda Trzebiatowska (1984) polska aktorka telewizyjna, filmowa i teatralna

Źródło: Rafał Bryndal, Nie jestem widokówką, „Gazeta Wyborcza”, 6 maja 2011 http://wyborcza.pl/1,106359,9543992,Nie_jestem_widokowka.html

O prawdzie

„Zakopane i cel wieczoru urocze i w lecie na pokaz.”

Julian Tuwim (1894–1953) polski poeta

palindrom
Pegaz dęba, czyli panopticum poetyckie
Źródło: s. 99

„Żyć nauczyłam się prosto i mądrze,
patrzeć na niebo, modlić się do Boga
i długo, długo chodzić o wieczorze,
by niepotrzebna ustąpiła trwoga.”

Anna Achmatowa (1889–1966) rosyjska poetka

Tom Różaniec (1914)
Źródło: Żyć nauczyłam się…, tłum. Wiktor Woroszylski

O Bogu

„Czy będzie wojna? W to nie wierzę. W każdym razie nikt właściwie w tym momencie nie ma na to ochoty. Taki stosunek do niej to nasz najlepszy sojusznik. (…) Wieczorem znowu u Führera.(…) Jest bardzo wściekły na Polskę.”

Joseph Goebbels (1897–1945) niemiecki polityk nazistowski, minister propagandy

24 kwietnia 1939.
Dzienniki (1923–1945)

O wojnie

„Co robiłem? Biegałem od rana do wieczora jak zatruta mysz. Przypominałem sobie wszystkich, których znałem, próbowałem ich szukać, spotykać się, do jakiegoś stopnia biorąc pod uwagę czyhające niebezpieczeństwo. I robiłem rzeczy szalone. Tak jak wtedy, kiedy zwerbowałem policjanta granatowego. (…) W końcu znaleźliśmy kanalarzy przez króla szmalcowników na ulicy Prostej. (…) I nagle król postanowił, że ja jestem Żydem. Więc my mówimy, że jesteśmy z AK i idziemy wyciągnąć grupę Polaków, która pomagała Żydom, a w czasie powstania utknęła w getcie, i tak dalej. No, jakoś wyszedłem z tego, obiecałem udowodnić swoją „aryjskość” po powrocie. Poszliśmy. (…) Kanalarze szybko oprzytomnieli. Uświadomili sobie, jak bardzo narażają swoje życie i w końcu powiedzieli, że rezygnują i wracają. (…) Oni dostali z góry swoją zapłatę. A poza tym, ja im powiedziałem, że zapisują swoje nazwiska na kartach historii Polski, że dokonują bohaterskiego czynu, i tak dalej. Przemawiałem do patriotycznego sumienia Polaków.”

Symcha Ratajzer-Rotem (1924–2018) polski działacz ruchu oporu

o operacji pomocy bojownikom getta.
Źródło: Wiem, co wiem i pamiętam, co pamiętam. Rozmowa z Kazikiem Ratajzerem; w: Anka Grupińska, Ciągle po kole. Rozmowy z żołnierzami getta warszawskiego; cyt. za: Elżbieta Janicka, Kamienie na szaniec, krytykapolityczna.pl, 6 kwietnia 2013 http://www.krytykapolityczna.pl/artykuly/historia/20130406/janicka-kamienie-na-szaniec

O życiu , O historii , O czasie , O pomocy

„Hotel Tichota był co wieczór brzemienny oczekiwaniem (…), przygotowany na przyjęcie gości jak jakaś szafa grająca, wrzucisz do niej tylko monetę i zacznie grać, ten hotel był jak kapela, tylko dyrygent ma podnieść batutę, wszyscy muzycy czekają przygotowani, skoncentrowani, ale batuta nie podaje jeszcze taktu…”

Bohumil Hrabal (1914–1997) czeski pisarz

Obsługiwałem angielskiego króla
Źródło: s. 42

O czekaniu

„O dziesiątej wieczorem, powołuję Legion Michała Archanioła pod moim przywództwem. Niech doń wstąpi ten, kto bezgranicznie wierzy.
Niech poza nim pozostanie ten, kto ma wątpliwości”

Corneliu Zelea Codreanu (1899–1938)

Źródło: Roman Wyborski, Lepiej, żeby jeden zginął, „Fronda” nr 6/1996.

„Walczyłem zaciekle, lecz wasze karabiny były dobrze wycelowane. Kule leciały w powietrzu jak ptaki i świstały przy naszych uszach jak zimowy wiatr w drzewach. Moi wojownicy padali wokół mnie. (…) Rankiem słońce wzeszło zamglone, a wieczorem zatonęło w ciemnym obłoku i wyglądało jak kula ognia. Po raz ostatni słońce świeciło nad Czarnym Jastrzębiem. (…) Jest on teraz więźniem białych ludzi. (…) Nie zrobiłem nic, czego mógłby się wstydzić Indianin. Walczyłem w obronie swoich rodaków, kobiet i dzieci przeciwko białym, którzy przybywali rok po roku, aby ich oszukiwać i odbierać ich ziemie. Sami wiecie, dlaczego toczymy tę wojnę. Wiedzą to wszyscy biali. To oni powinni się wstydzić. Indianie nie są podstępni. Biali ludzie mówią źle o Indianach i patrzą na nich z pogardą. Lecz Indianie nie kłamią. Indianie nie kradną.”

Czarny Jastrząb (1767–1838)

mowa kapitulacyjna wygłoszona w 1832, kiedy został pokonany i schwytany.
Źródło: Howard Zinn, Ludowa historia Stanów Zjednoczonych. Od roku 1492 do dziś, tłum. Andrzej Wojtasik, Wyd. Krytyki Politycznej, Warszawa 2016, s. 184.

O kobietach , O dzieciach , O ludziach , O historii

„Co wieczór jest pijany i każdy, kto chce, może nim powodować. Paryż jest zresztą znanym schronieniem przestępców i zbrodniarzy.”

Katarzyna II (1729–1796) cesarzowa Rosji w latach 1762–1796

o Ludwiku XVI.
Źródło: Władysław A. Serczyk, Katarzyna II, Ossolineum 1983.

„W dłuższej perspektywie będę przede wszystkim chciała założyć rodzinę. Ambicje artystyczne już zaspokoiłam. Nagrałam płytę, z której jestem naprawdę dumna. Teraz chcę nagrywać następne, ale chciałabym też mieć dzieci. A potem wyjechać do Vegas, otworzyć kasyno i występować tam każdego wieczora.”

Amy Winehouse (1983–2011) brytyjska piosenkarka i autorka piosenek

Źródło: Robert Sankowski, Amy Winehouse nie żyje, wyborcza.pl, 23 lipca 2011 http://wyborcza.pl/1,75475,9997022,Amy_Winehouse_nie_zyje.html#ixzz1TQ5jkgoD

O dzieciach , O rodzinie

„Wiarę wynosi się z domu. Przykład matki mocno na mnie oddziaływał. Uczyła mnie odmawiania pacierza rano i wieczorem, chodzenia w każdą niedzielę na Mszę Świętą. Kiedyś nie poszedłem w niedzielę do kościoła, a mamie powiedziałem, że byłem. Kiedy się dowiedziała, że skłamałem, dostałem lanie. Wtedy się dowiedziałem, że nie można tak postępować. Kiedy byłem chłopcem, służyłem też do Mszy Świętej jako ministrant. Jeżeli nie będzie Boga w sercu, to będzie bieda, bo człowiek się pogubi.”

Tomasz Adamek (1976) polski bokser

Źródło: Wiara pomaga osiągać sukcesy, mojarodzina.org, 15 grudnia 2010 http://www.mojarodzina.org/index.php?option=com_content&view=article&id=383

O Bogu , O wierze , O domu , O matce

„Wiek nie przynosi mądrości automatycznie. Może przynieść wiedzę. Ale mądrość to nie jest krem, którym smarujesz się wieczorem i rano budzisz się mądrzejszy.”

Jeanne Moreau (1928–2017) aktorka francuska

O mądrości , O wieku

„(…) i taki z tego morał wynika,
żeby z rezerwą przyjmować to, co
mówi wieczorem spiker z Dziennika.”

Bohdan Smoleń (1947–2016) polski artysta kabaretowy

Teksty kabaretowe

„Gdy wychodzę z pobliskiej knajpy, stoję późnym wieczorem na Placu Bankowym i pada śnieg, to czuję się tak, jakbym był Wokulskim. Mam wrażenie, stojąc w śnieżny wieczór przed pałacem prezydenta m. st. Warszawy, jakbym był panem Stachem, który stał w śnieżycy przed pałacem arcyksięcia. Nie wszedł jednak na bal i nie zobaczył Łęckiej, którą kochał. Stojąc jednak przed tym pałacem, znalazł się w momencie kluczowym swojego życia, wystawiając sobie słony rachunek z miłosnego zaangażowania. Czy miałoby to jednak znaczyć, że nie warto kochać?”

Jarosław Hebel (1974) dziennikarz polski

Wszyscy byli odwróceni

O wrażeniach , Kochać się

„Jam… w Galilei… sklepik miał…
otwarty… ledwie… do wieczora…”

Karol Hubert Rostworowski Judasz z Kariothu

Źródło: Judasz z Kariothu, akt IV, scena 4, 1913

„Parokrotnie mogliśmy się przekonać o niezadowoleniu Polaków z istniejącego stanu rzeczy, choćby 11 listopada, gdy pojawiły się tłumy na Marszu Niepodległości. Na ile jednak mogłoby się to przełożyć na odsunięcie od władzy dzisiejszego rządu? Nie wiem. Z jednej strony obserwuję w ludziach wzrost niezadowolenia, z drugiej niechęć do działania. Ludzie są omamieni mediami, które robią im wodę z mózgu. Potrafią ponarzekać wieczorem z żoną przed telewizorem i koniec. Brakuje tej spontaniczności, która w latach 80. społeczne niezadowolenie zmieniła w masowy ruch.”

Przemysław Gintrowski (1951–2012) polski kompozytor i muzyk

Źródło: Żyjemy w czasach kłamstwa i obłudy, „Gazeta Polska Codziennie”, 21 stycznia 2012

O ludziach , O kłamstwie , O wodzie

„Kobiety wahają się wieczorem i obiecują rano. Mężczyźni odwrotnie.”

Valeriu Butulescu (1953) poeta rumuński, aforysta, polityk

O kobietach , O mężczyznach

„Znowu dochodzą nas wieści o wyrokach śmierci. Dziś wieczorem w sprawie włocławskiej, która trwała 10 dni, zapewne znowu zapadło kilkanaście. Z 11 wyroków w sprawie lubelskiej zatwierdzono 5. Przed 2 tygodniami razem z Wólczyńskim powieszono i drugiego, Śliwińskiego. Końca nie ma i nie widać jeszcze. My już przyzwyczailiśmy się do tych wiadomości. I żyjemy dalej. Myśl nie jest już w stanie objąć zgrozy całej, odczuwa niepokój tylko jakiś, jakiś cień pada na duszę – i obojętność na wszystko coraz głębiej duszę ogarnia. Żyje się, bo nie wyczerpały się siły fizyczne. I wstręt się rodzi do siebie za to życie. I pozostaje jedno z dwojga: albo stoczyć się na samo dno…, albo odrzucić od siebie wszelką myśl o życiu własnym, o szczęściu i pójść drogą „odkupienia” winy swojej, winy ludzkości – drogą „męczeństwa”. Tyle razy pisałem o radości życia i potędze jego, o dniu jasnym, wiosennym, o czarodziejskiej muzyce, o pieśni wymarzonej, o kraju z bajki, o kraju prawdziwym. Dziś jeszcze mówiłem o tym towarzyszowi memu, przed kilku dniami pisałem o tym do towarzysza, któremu na obczyźnie, w kraju cudownie pięknym, smutno i pusto, i obco. A teraz, gdy piszę te słowa, zawsze, jak cień złowrogi, pada na mą duszę myśl: „umrzeć powinieneś””

Feliks Dzierżyński (1877–1926) polski i rosyjski działacz komunistyczny

to najlepsza droga. Nie! Będę żył – nie odbiorę sobie życia: wiążą mnie czucia innych i praca moja, a może tęsknota i nadzieja, że wrócą czasy pieśni, nadzieja nieuświadomiona, nadzieja, którą tęsknota stara się wpoić.
Pamiętnik więźnia
Źródło: s. 91–92

O życiu , O śmierci , O nadziei , O duszy

„Pewnego wieczora poprosiłem, by wymienili trzy najważniejsze istoty w dziejach (…)
– Ty, Jezus Chrystus i święty Mikołaj.”

Kurt Vonnegut książka Slapstick, czyli nigdy więcej samotności!

Slapstick

Chrystus

„(Magdalena Mołek wręcza Garou Wiktora, gratulując mu w języku angielskim) Może ja będę tłumaczył. Witamy cię, o Garou, w tej pięknej sali. Chciałam powitać cię chlebem i solą, alem go zjadła. (Magdalena Mołek uzasadnia werdykt Akademii Telewizyjnej i pyta Garou o wspomnienia z Sopot Festivalu) Kiedy tak pięknie śpiewasz i śpiewasz, wszyscy jesteśmy tym oczarowani, włączamy odbiorniki, przestrajamy stacje radiowe, a kucharki nawet odchodzą od garu. (Magdalena Mołek pyta Garou, czy zechciałby powiedzieć kilka słów) Czy chciałbyś, żebym ja nadal coś mówił? (Garou wita się mówiąc „Dobry wieczór”) Good evening. (Garou mówi „Dziękuję bardzo” i wyjaśnia, że są to jedyne polskie słowa, jakich się nauczył). Kiedy szedłem dziś Krakowskim Przedmieściem… (Garou składa podziękowania) Zobaczyłem takie dwa bałwanki ze śniegu ulepione. I bardzo chciałbym je jeszcze kiedyś zobaczyć. (Garou wyraża nadzieję, że Maciej Stuhr jest dobrym tłumaczem) I chciałbym być tak przystojny jak ten facet z prawej.”

Maciej Stuhr (1975) aktor polski

Teksty kabaretowe
Źródło: gala rozdania Wiktorów, 3 marca 2003

O facetach , O śpiewie

„8 grudnia 1980 zastrzeliłem Johna Lennona. Wcześniej tego samego wieczoru poprosiłem go o podpisanie płyty Double Fantasy. Podpisał ją, zamieszczając również datę: 1980. Umieściłem następnie tę płytę za budką ochroniarza, gdzie znaleziono ją po moim aresztowaniu. Przez lata bezskutecznie próbowałem ją odzyskać (pomagało mi w tym 2 prawników), w nadziei, że będę mógł wystawić ją na aukcję i zdobyte w ten sposób pieniądze przeznaczyć na cel charytatywny związany z dziećmi. Pomyślałem, że mogę zrobić chociaż tyle. Czy można w jakiś sposób oszacować wartość takiego przedmiotu? Kilka razy chciałem napisać w tej sprawie do jakiegoś handlarza (do głowy przychodził mi na przykład Charles Hamilton), ale nie zrobiłem tego. Wydaje mi się, że słuchając pana w radiu, zrozumiałem, że mogę panu ufać – bo tak w ogóle jestem raczej odludkiem. Czy można ocenić wartość takiej rzeczy? Czy może da się to zrobić tylko podczas aukcji? Proszę napisać mi, jak pan uważa.”

Mark David Chapman (1955) Amerykanin, morderca Johna Lennona

z listu do eksperta memorabiliów z 10 kwietnia 1986; słowa Double Fantasy zostały przez Chapmana w liście podkreślone.
Źródło: Shaun Usher (zebr. i oprac.), Listy niezapomniane, tłum. Jakub Małecki, SQN, Kraków 2013, ISBN 9788379243327, s. 366.

O pieniądzach , O dzieciach

„Nazajutrz po rannem śniadaniu wyprawiliśmy się na Łopiennik. Było nas siedmiu czy ośmiu, wszyscy jechaliśmy na koniach, ja na kucu huculskim.(…) O zachodzie słońca przyjechaliśmy do samego podnóża tej góry i tam rozłożyliśmy się obozem. Wieczorem nałożono ogromny ogień z drzew szpilkowych i jałowcowych gałęzi, których ożywiający zapach jeszcze dziś mi się przypomina. Noc przepędziliśmy w szałasach, których nam odstąpili owczarze. Nazajutrz, na dobrą godzinę przed świtem, wstaliśmy, a owczarze poprowadzili nas dalszymi, lecz za to nie za bardzo stromymi ścieżkami na sam szczyt Łopiennika.”

Zygmunt Kaczkowski (1825–1896) polski pisarz

o wycieczce na Łopiennik w 1833 roku

O nocy , Koń

„Nie podałem się wczoraj do dymisji. To informacje zupełnie nieprawdziwe, nierzetelne. Dzisiaj rano ku mojemu kompletnemu zdumieniu, okazuje się, że w nocy (a poszedłem spać o 10 wieczór) miała miejsce medialna burza w szklance wody. Jestem tym rozbawiony i oczywiście zdziwiony. Premier Tusk odniósł się wczoraj do plotek. Uważam, że nie można komentować plotek i dawać się wpuszczać w kanał komentowania ich. Premier słusznie odmówił i ja będę robił tak samo.”

Jacek Rostowski (1951) ekonomista polski

o swojej rzekomej dymisji.
Źródło: wyborcza.pl, 22 sierpnia 2013 http://wyborcza.pl/1,75248,14473581,Nocne_grillowanie_ministra_Rostowskiego.html

„Sukcesem jest trwanie w zawodzie. Mimo lat wzlotów, oszołomień karierą i sukcesem, jak i lat spokojniejszych, wciąż mam sporo pracy, co daje poczucie zadowolenia, spełnienia… Nawet jeśli nie ma mnie na pierwszych stronach kolorowych pism i na warszawskich bankietach. Mam na ten temat swoje zdanie; bywają na nich ci, którzy nie mają co robić. Nieraz się zastanawiam, z czego oni żyją, skoro weekendowe wieczory spędzają głównie na rautach i otwarciach snobistycznych sklepów. Ja wtedy pracuję.”

Jacek Wójcicki (1960) aktor polski, śpiewak

Źródło: Wacław Krupiński, Prawdziwa sztuka wesel się nie boi, „Dziennik Polski” nr 187, 11 sierpnia 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/144329.html?josso_assertion_id=D788BD0E9DB22907

O sztuce , O sukcesie

„Londyn w niedzielny wieczór, kiedy wszystkie żarówki są do połowy umazane niebieską farbą, jest miejscem odrażającym. Tylko długie ulice w kolorze błota, a światła dziennego i niedostatecznego oświetlenia jest akurat tyle, żeby widać było nagie niebo, niewypowiedziane zimne i płaskie.”

Virginia Woolf (1882–1941) angielska pisarka

Chwile wolności. Dziennik 1915–1945 (2007)

„potem nadchodzić wieczór ten
gdy głowę zwiesić na plecach i więcej nic nie żądać
od ust i nóg – i tylko: tse-tse-tse
jak jęk na pustyni wielbłąda”

Edward Kozikowski (1891–1980)

Źródło: zaloty

„Wieczór. Robotnicy wychodzą z fabryk i zakładów, niknąc gdzieś w przestrzeni. Chłód zgniłych liści powoli zagarnia wszystko. Przed nami znów rozgrywa się wielka lub całkiem nieistotna tajemnica życia – powoli przenikając wszystko.”

Konrad Stachnio (1980)

początek opowiadania.
Źródło: Dryf

O tajemnicy

„Naród, w którym rozłożona została rodzina – zanika. Istnieje bowiem biologiczna zależność i więź między rodziną a narodem (…) Naród stanowi ochronę dla rodziny i odwrotnie. W ciężkich czasach bytu narodowego, gdy nie mieliśmy wolności politycznej naród ze wszystkimi swoimi wartościami chronił się w zaciszu i dyskrecji życia rodzinnego. Pamiętam, jak będąc małym chłopcem uczyłem się w domu historii Polski na 24 obrazkach, które ojciec mój wyciągnął gdzieś z ukrycia. Czytaliśmy tę książkę podczas długich zimowych wieczorów. Jakże wiele z tamtych czasów zapadło mi w duszę do dziś dnia. Naród musi uznać prawa rodziny, a zwłaszcza prawo do jej trwałości. I nic z tego przeciwko temu podejmować nie może, bo szkodziłby sam sobie. Na służbie rodziny musi być cały dorobek narodu – jego język, dzieje, obyczaj i tradycje.”

Stefan Wyszyński (1901–1981) polski duchowny katolicki, prymas

wypowiedziane w 1976.

O rodzinie , O domu , O duszy , O historii

„zdrowaś Zofio (…)
łaskiś pełna (…)
jeden pan z tobą (…)
błogosławionaś ty między kochankami (…)
i błogosławiony owoc wieczoru naszego (…)
– cytryna”

Leszek Herdegen (1929–1980)

Źródło: Monolog Wacka, „Życie Literackie” nr 16, 21 kwietnia 1957, s. 3 http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=14859

O życiu , O kochankach

„Robaczek w swej dziurce, jak docent za biurkiem
i pszczółka na kwiatkach jak kontrol w tramwajach,
tak dłubie i gmera, napisze, wymyśli,
obejdzie wokoło, zabrudzi, wyczyści.
I krzaczek przy drodze i brat przy maszynie,
jak noga w skarpecie sprzedawca w kantynie,
kamyczek na polu i strażnik na straży,
lodówka wciąż ziębi, kuchenka wciąż parzy,
a po co, a po co tak dłubie i dłubie,
a za co, a za co tak myśli i skubie,
i tak się przykłada i mówi z ekranu,
i bredzi latami wieczorem i rano?”

Kuba Sienkiewicz (1961) polski muzyk i lekarz

Teksty piosenek
Źródło: utwór Koniec z płyty Wielka radość

O myślach , O myśleniu

„Powiada się czasem o człowieku, który żyje sam, że nie lubi towarzystwa. Często jest to tak, jak gdyby mówiono o kimś, że nie lubi spacerów, opierając się na tym, że niechętnie spaceruje wieczorami po lesie w Bondy.”

Sébastien-Roch Nicolas de Chamfort (1741–1794)

Maksymy i myśli

O czasie

„Arcyksiąże Karol Ludwik w Krakowie.
(…)
Dostojny Brat Monarchy przybył, jak już donosiliśmy, w sobotę o godz. 2 min. 33 po południu do naszego miasta, wyłącznie w tym celu, aby obejrzeć naszą Wystawę. (…) oświadczył, że obejrzawszy wieczorem Wystawę przy świetle elektrycznem, pragnął ją zwiedzić dokładniej przy świetle dziennem, jak na to zasługują znakomite dzieła, tak obficie nagromadzone w Sukiennicach. Począwszy od sali muzealnej Arcyksiążę zatrzymał się dłużej przed „Hołdem pruskim” Matejki i „Procesya” Lipińskiego; oglądał zbiór kamei p. Schmidta-Ciążyńskiego (…)”

Konstanty Schmidt-Ciążyński (1818–1889) polski kolekcjoner dzieł sztuki

O Konstantym Schmidcie-Ciążyńskim
Źródło: „Czas” nr 214, 20 września 1887, s. 3, Małopolska Biblioteka Cyfrowa http://mbc.malopolska.pl/publication/20747

O czasie

„To byli harcerze tacy jak ja, „Zawiszacy”, którzy byli prowadzeni przez druha „Kuropatwę”, Przemysława Góreckiego. Cudowny, nadzwyczajny człowiek. I on, dokąd jeszcze „Prudential” jako tako stał, on nam w podziemiach „Prudentialu” urządzał wieczorne kominki. Tam żeśmy śpiewali wieczorami, dokąd jeszcze się dało. Ten śpiew to rzecz bardzo ważna! Młodzieży teraz to mówię, jak bardzo ważne jest wspólne śpiewanie. Nigdy tego nie zapomnę. „Kuropatwa” nas bardzo rozśpiewywał, on nam w tym śpiewie wzmacniał jedność. Kiedyś o czwartej nad ranem przed „Prudentialem” stanęłam razem z oddziałem idącym do pierwszej linii. Oni śpiewali jakąś modlitwę, a ja razem z nimi. Siły tego śpiewu, tego drżenia, tych skrzydeł rozwijanych, któreśmy czuli wszyscy w sobie, nie zapomnę do końca życia. Dlatego wiem jedno, że wspólne śpiewanie jest taką ogromną siłą, której nikt z młodzieży nie docenia! Szkoda, myśmy tego doświadczyli i mogę to potwierdzić.”

Hanna Szczepanowska (1929–2017)

o powstaniu warszawskim.
Źródło: Hanna Szczepanowska „Heban” Archiwum Historii Mówionej http://www.1944.pl/archiwum-historii-mowionej/hanna-szczepanowska,607.html 1944.pl

O młodzieży , O historii , O sile , O śpiewie

„Wieczorem gdy udaję się na nocny spoczynek, wraz z ubraniem zdejmuję wszystkie swoje troski.”

Robert Walpole (1676–1745) angielski polityk

„Wieczorem na Domu Długosza
zakrwawi się mocniej czerwień,
zgaśnie westchnienie
z więziennych koszar,
pieśń o Halinie
noc przerwie.”

Włodzimierz Piotrowski (1922–1983) poeta

Źródło: Sandomierz

O domu , O nocy

„Nie bardzo sobie wyobrażam, jak można, mając dzieci, codziennie wychodzić z domu o szóstej wieczór i wracać o jedenastej. Poza tym jestem zdemoralizowana pracą dla kina – film robi się raz, a potem on już na nas przez całe życie pracuje. W teatrze zaś za każdym razem odtwarza się od nowa to samo. Takie wielokrotne powtarzanie byłoby dla mnie chyba zbyt monotonne.”

Beata Tyszkiewicz (1938) aktorka polska

o tym, dlaczego nie gra w teatrze.
Źródło: „Film” nr 12/1996

O życiu , O dzieciach , O domu , O grach

„Urywam. Marek również milczy. Widzę jego odbicie w matowej kuli, zniekształcone, owalne. I odżywa we mnie ten wieczór, krótka rozmowa w bramie, wściekła pasja ukryta pod zjadliwie chłodnymi uśmieszkami:
– Za ile cię kupił?
– Nie powiem, bobyś pękł z zawiści. A na ciebie on nie reflektuje.
– Nic dziwnego. Nie mam lokajskiej duszy.
– Coś ty powiedział, Marek?
– Powiedziałem: „nie mam lokajskiej duszy…””

Aleksander Minkowski (1933–2016) polski prozaik, reportażysta, scenarzysta filmowy

Źródło: Podróż na wyspę Borneo

O duszy , O pasji

„Lubię pić, alkohol rozluźnia ludzi i pomaga w nawiązywaniu rozmowy. To taki hazard; wychodzisz wieczorem się napić, a nie wiesz, gdzie wylądujesz następnego ranka. Może być wspaniale, może nastąpić katastrofa – tak jakbyś rzucał kostką. Różnica pomiędzy samobójstwem a powolną kapitulacją.”

Jim Morrison (1943–1971) amerykański muzyk rockowy i poeta

Źródło: Jerry Hopkins, Danny Sugerman, Nikt nie wyjdzie stąd żywy…, op. cit.

O ludziach , O alkoholu , O piciu , O samobójstwie

„Ostatniego wieczora przed powrotem siedziałem na balkonie w pokoju hotelowym, spoglądałem na wzgórza Hollywood i przyszła mi na myśl ta fraza – „żegnajcie wzgórza Hollywood”. Chwilę potem miałem już w głowie melodię, a cały tekst napisałem w 5 minut. To niesamowite, że niektóre piosenki powstają tak niespodziewanie!”

Samu Haber (1976)

o powstawaniu piosenki Hollywood Hills.

O pokoju , O myślach , O myśleniu

„Magda M. to świetny pretekst do babskich wieczorów.”

Marzena Rogalska (1970) polska dziennikarka telewizyjna i radiowa

Źródło: „Tele Tydzień” nr 15, 10 kwietnia 2007

„TV odebrała życie światu. Pozbawiła go wrażliwości, ograbiła z uczuć, zrobiła z nas ludzi bez oblicza, dokładnie takich samych jak wszyscy pozostali. Epatuje nas gestami niedorozwiniętego małolata (idioty, debila, imbecyla, kretyna), przemawia do nas jałowym szyfrem na zawsze utraconego i trwale nieobecnego znaczenia. Przymknijcie oczy. W tym jednym mgnieniu, wszystko jedno, z rana czy z wieczora, miliony ludzi w waszym mieście, na całym bożym świecie, bezmyślnie gapią się w tę otwartą puszkę Pandory – w ten prawdziwy symbol naszego stulecia. I toną wciąż głębiej i głębiej, w tępym oszołomieniu. W letargu tym przestaliśmy już rozróżniać dobro od zła, prawdę od fałszu – na wylot, bez najmniejszego oporu, przenikają nas błękitnawe, całkowicie sterylne obrazy. To, co przedstawiają, nie ma najmniejszego znaczenia: pustynia, ciało bez głowy, puszka gazowanego napoju, orkiestra symfoniczna, tłumy wrzeszczące na jakichś placach, seksualny stosunek antropoidów.”

Mihajlo Pantić (1957)

TV

O życiu , O ludziach , O świecie , O emocjach

„Dziecko urodziło się pewnego zimowego wieczoru szybko i prawie bezboleśnie. Wyglądało całkiem normalnie, ale nie było zdrowe. Martynka jak każda młoda matka zachwycała się nim i trochę się go bała. Dzięki pracy z chorymi dziećmi wiedziała więcej niż kobieta, którą niespodziewanie spotkało nieszczęście – urodziła upośledzone dziecko. Od pierwszej chwili przyjęła swojego synka, nie oczekując od niego niczego. Może dzięki temu otrzymała więcej niż inne matki.”

Anna Bolecka (1951)

Nawet anioły bywają głodne

O kobietach , O nieszczęściu , O dzieciach , O matce

„W polu grała mu bylica, w sadku pod chałupą ćwirkotały wróble, aż się wiśnie trzęsły! Wieczorami słuchiwał wszystkich głosów, jakie są na wsi, i pewno myślał sobie, że cała wieś gra. Jak posłali go do roboty, żeby gnój rozrzucał, to mu nawet wiatr grał w widłach.”

Henryk Sienkiewicz książka Janko Muzykant

Janko Muzykant
Źródło: Nowele, tom IV, wyd. Gebethner i Wolff, Warszawa 1931, s. 213.

O grach , O myślach , O myśleniu

„Dobry wieczór. Organizuję klub z kluczem. To ostatnio modne. Nosi taką nazwę dlatego, że tylko członkowie mają klucz. Takie kluby są elitarne, bo należą do nich wyłącznie mężczyźni. Mój klub jest inny – to klub dla kobiet. Znajdą tam wszystko, czego mogą zapragnąć… w tym mnie.”

Alfred Hitchcock (1899–1980) brytyjski reżyser i producent filmowy

początek serialu.
Źródło: sez. I, odc. 1, Rozgrywka

O kobietach , O mężczyznach

„Pewnego wieczoru wziąłem na kolana Piękno. – I przekonałem się, że jest gorzkie.”

Arthur Rimbaud (1854–1891) francuski poeta

Sezon w piekle

Cytaty o pięknie

„Wbrew potocznej opinii, przypisującej decyzję podjęcia walki w Warszawie jedynie dowódcy AK i jego sztabowi, podjęło ją gremium znacznie szersze i o kompetencjach nie tylko wojskowych. Przede wszystkim zgodę na powstanie w Warszawie wyraził premier rządu polskiego Stanisław Mikołajczyk, przekazując ostateczną decyzję w ręce delegata rządu na kraj, Jana Stanisława Jankowskiego. O decyzji tej powiadomieni byli i poparli ją bądź nie zgłosili zasadniczych zastrzeżeń: przewodniczący Rady Jedności Narodowej Kazimierz Pużak, członkowie Komisji Głównej RJN, reprezentujący najważniejsze stronnictwa, oraz członkowie Krajowej Rady Ministrów, najbliżsi współpracownicy delegata, który miał wówczas tytuł wicepremiera. Była to decyzja generalna: że w Warszawie będzie powstanie, że dojdzie do próby opanowania stolicy Polski. Ostateczna decyzja pozostawała jednak rzeczywiście w dużym stopniu w rękach generała Tadeusza Komorowskiego: on bowiem stawiał wniosek co do terminu powstania, chociaż o samym wybuchu zdecydować miał wspólnie z delegatem rządu i przewodniczącym RJN. Ostateczne postanowienie podjęli pod wieczór 31 lipca 1944 r. delegat rządu i dowódca AK, gdyż na ściągnięcie Pużaka zbrakło już czasu. Ale była to tylko sprawa terminu – decyzja zasadnicza zapadła kilka dni wcześniej. Nad sprawą powstania w Warszawie zastanawiały się więc najbardziej kompetentne czynniki polskiego państwa podziemnego. Jest to fakt o znaczeniu podstawowym, na który w literaturze przedmiotu nie zwraca się dostatecznej uwagi.”

Tomasz Strzembosz (1930–2004) polski historyk

Refleksje o Polsce i Podziemiu 1939–1945
Źródło: s. 113–114

O literaturze , O decyzjach , O czasie , O walce

„Przychodzą ciężkie godziny – wyznaje – gdy pokusa grzechu tak mocno i nieodparcie trzyma całe ciało, że tylko machinalnie – brzeżkiem ust i niemal nie wierząc zdolni jesteśmy mówić: Boże mój, mimo wszystko kocham Cię, lecz Ty zlituj się nade mną. I są wieczory, gdy siedząc czy to w głębi kościoła – i nawet nie mogąc się modlić (…), umiemy zaledwie powtarzać to biedne zdanie, którego czepiamy się jak deski ratunku: jednakże kocham Cię, Boże mój.”

Guy de Larigaudie (1908–1940)

O Bogu , Kochać się

„Kocham (…)
wszystko co koi ból,
cieszy serce bezradne,
drżący splot twoich rąk,
muzykę wieczoru,
romantyczne słowa,
magiczne sny,
związane z tobą
i wiele, wiele
nieujawnionych sekretów.”

Wanda Gizicka (1925) poetka polska

Źródło Kocham z tomiku Skojarzenia

O bólu , Serce , Kochać się

„wieczór chwieje się
jak bezradne zwierzę na miękkich łapach
w popielniczkach zasypiają papierki wokół
kumulowanych uczuć
nie jesteśmy niczym poza
tłumem poluzowanych wcieleń
w spiralnych kolejkach
może właśnie tak ocali nas miasto”

Karolina Sałdecka (1983) polska poetka i pisarka

Źródło: Czerwiec – lipiec – czerwiec

O emocjach , O zwierzętach

„Małgosia przyszła do mnie na wieczór autorski, pełna pretensji i podejrzeń, z pytaniem, jak mi się udaje publikować takie rzeczy w takim kraju.”

Ernest Bryll (1935) polski pisarz

o tym, jak poznał żonę.
Źródło: Rafał Porzeziński, Polski, bo nasz, „Magazyn Familia”, 26 marca 2009 http://www.magazynfamilia.pl/artykuly/Polski_bo_nasz,491,91.html

Pytanie

„Wypadek w reaktorze nastąpił w nocy z piątku na sobotę, w poniedziałek w Szwecji odnotowaliśmy wzrost promieniowania. Skontaktowaliśmy się z szeregiem sąsiednich krajów, w tym z Polską, pytając, czy mieli awarię atomową. Rosjanie powiedzieli nam dopiero w poniedziałek wieczór, czyli cztery dni po wypadku. Świat był wściekły z powodu tego opóźnienia, bo emisja substancji promieniotwórczych cały czas trwała, a chmura radioaktywna przeleciała nad Finlandię, Szwecję i Europę Środkową.”

Hans Blix (1928) szwedzki dyplomata

Źródło: Nie na moim podwórku, polityka.pl, 28 marca 2011 http://www.polityka.pl/swiat/rozmowy/1514132,1,rozmowa-z-hansem-bliksem.read#ixzz1I7YeAbwT

O świecie , O czasie

„Zachód jest z róż i złota, czar wieje w przestworze,
I miasto dziś wieczorem tak szumi jak morze.”

Albert Samain (1858–1900) Francuski poeta i pisarz; symbolista.

Źródło: wiersz Wiosenny wieczór http://wiersze.wikia.com/index.php?title=Wiosenny_wieczór&useskin=monobook, przekł. Bronisława Ostrowska

O morzu

„Za dużo było tego lansiarstwa, to jednak kłuje w oczy.(…) To towarzystwo, z którym on się prowadzał po mieście… kurwa. Kiedyś dzwoni do mnie: „Co robisz?”. Ja kończę spotkania, dziesiąta wieczorem. „To wpadaj do nas, w Charlotcie”. Co to, kurwa, jest Charlotte'a? Pytam kogoś potem i się okazuje, że to taki klub hipsterski dla 17–18-latków. Pytam go: „A z kim ty tam jesteś?”. „A (…) z trenerem z siłowni.””

Dariusz Jacek Krawiec (1967)

Ja pierdolę, co to za, kurwa, towarzystwo?
o Sławomirze Nowaku.
Źródło: Nowe taśmy „Wprost”, gazeta.pl, 23 czerwca 2014 http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/1,114871,16200009,Nowe_tasmy__Wprost___Oto_najmocniejsze_i_najciekawsze.html#Cuk

„w mgnieniu oka nadbiega
sobotni poranek i taszczy na plecach
wór refleksji pytań i sprzecznych odpowiedzi
mówiąc wybierz coś dla siebie
ale to minie rano czyli wieczorem”

Wojciech Boliński (1989)

Źródło: Koza, która pachniała śniegiem

Pytanie

„Jesteśmy w Londynie co dwa lata. Zawsze jedziemy tam w euforii, a po dwóch dniach wszystko nas wkurza. Knajpy są otwarte do jedenastej wieczorem, a my kończymy grać tuż przed dziesiątą. Człowieka po występie nosi, siedzenie w hotelu to maksymalny dół. Idziemy do knajpy, zamawiamy piwo – dzwonek, ostatnie zamówienie. To wzięliśmy jeszcze po cztery piwa. A tu drugi dzwonek – wszyscy out. Więc piliśmy je potem jak gęsi, żeby się nie zmarnowało, ale frajda średnia. No to pojawia się pomysł, że wypijemy jakiś alkohol na murku, ale nie ma ani sklepu z alkoholem, ani murku. Chrzanię taki Zachód.”

Robert Górski (1971) polski twórca kabaretowy

Jak zostałem premierem (2012)

O alkoholu , O piciu , O piwie

„Od szkoły ludowej, od pastucha grała mi w sercu nasza ludowa nuta pieśni, śpiewki i muzyki, a także owa żywiołowa, naturalna symfonia przyrody. W porze jesiennej rzępoliłem przy pasieniu krów na pierwszych moich prawdziwych skrzypkach i śpiewałem, aby przewziąć wszystkich moich pasterzów i pasterki wsiowe. Później prawie o własnych siłach zdobyłem tajemnicę czytania nut i technikę gry na skrzypcach, flecie. Grałem po weselach, dożynkach, tłokach i zabawach. Kiedy będąc młodszy, na rodzinnym przysiółku Bugaju zacząłem wieczorami letnimi po rosie sypać perłami tonów z mojego fletu, na mikę słychać było w okolicy melodie ludowe tego mojego grania. Z tych czasów jest u nas, u ludzi powiedzenie: Na Bugaju pięknie grają, same nóżki podrygają.”

Antoni Kucharczyk (1874–1944) polski poeta ludowy

o początkach swojej twórczości.

O ludziach , O tajemnicy , O sile , O śpiewie