Cytaty na temat stały (608 cytatów, strona 4)

„To jest fajne w teatrze, że zespół jest stały, a tym nowym elementem, który się pojawia, jest reżyser.”

Anna Kadulska (1967)

Źródło: „Dziennik Teatralny”, Katowice, 5 grudnia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/tjmrz.htm

„Kochany Juanie,
Odjeżdżam z wielkim ubolewaniem, ponieważ nie mogę żyć z dala od Ciebie; kocham Cię tak bardzo, że graniczy to z bałwochwalstwem. Być może nie zdołałam okazać Ci ogromu moich uczuć, ale pragnę Cię zapewnić, iż dużo musiałam w życiu walczyć, żeby stać się kimś. Wiele wycierpiałam, ale wtedy pojawiłeś się Ty i uszczęśliwiłeś mnie tak, że do dziś wydaje mi się, że to sen; jedyne, czym mogłam cię obdarzyć, moje serce i duszę, ofiarowałam Tobie. Przez trzy lata naszego stale rosnącego szczęścia ani przez chwilę nie przestałam Cię wielbić i dziękować Bogu, że w swojej dobroci wyróżnił mnie, obdarowując Twoimi względami, których zawsze starałam się być godna, robiąc wszystko, by cię uszczęśliwić. Nie wiem, czy mi się to udało, ale pragnę Cię zapewnić, że nikogo na świecie bardziej nie szanowałam i nie kochałam. Jestem Ci tak wierna, że jeśli Bóg nie zgodzi się na szczęście dalszego kochania Ciebie i powoła mnie do siebie, to pozostanę Ci wierna, i po śmierci i będę Cię czciła zza grobu…”

Eva Perón (1919–1952) argentyńska działaczka związkowa, żona gen. Perona

Źródło: Sigrid Maria Grössing, Kobiety za kulisami historii, op. cit., s. 177.

O śmierci , O kobietach , O Bogu , O szczęściu

„Wielu obywateli ofiarowując swoje ciało państwu służy mu nade wszystko jako maszyny, a nie jako ludzie; mam tu na myśli stałą armię, milicję, strażników więziennych, posterunkowych i tym podobnych.”

Henry David Thoreau (1817–1862) amerykański pisarz, poeta i filozof

O ludziach , O myślach , O myśleniu

„Przeto przezorny książę powinien obmyśleć sposób, aby obywatele zawsze i w każdej okoliczności odczuwali potrzebę jego rządu, wtedy stale będą mu wierni.”

Niccolò Machiavelli książka Książę

E però uno principe savio debba pensare uno modo per il quale li sua cittadini, sempre et in ogni qualità di tempo, abbino bisogno dello stato e di lui: e sempre poi li saranno fedeli. (wł.)
Książę (1513)
Źródło: rozdz. IX

„Głównymi problemami świata islamu są Jerozolima i uciskani Palestyńczycy, które to problemy stały się ważniejsze wskutek Islamskiego Przebudzenia. Wszystkie muzułmańskie rządy i narody, jak również elity polityczne i kulturalne, powinny być czujne wobec niebezpiecznego spisku, który ma zatuszować główny problem oraz próby mające na celu rozmycie rzeczywistości przez rozwianie różnic w narodzie muzułmańskim.”

Ali Chamenei (1939) przywódca religijny i polityczny Iranu

Źródło: Palestyna i Jerozolima są problemem dla islamu, geopolityka.org, 20 sierpnia 2012 http://www.geopolityka.org/info-ecag/1671-palestyna-i-jerozolima-sa-problemem-dla-islamu

O problemach , O rzeczywostości

„Uwielbiam teatr. Od 25 lat pracuję w nim z tymi samymi ludźmi: mamy własną grupę teatralną, własny budynek. Jestem dumny z naszych przedstawień. Lubię kino, ale teatr jest dla mnie stałym punktem odniesienia. Tu czuję się najlepiej, tu zawsze wracam. Do kina odchodzę tylko na chwilę, bo kocham przygodę, jaką ono niesie. W teatrze jednak mam swoje korzenie, tam także uczę się, tam biorę udział w najciekawszych twórczych poszukiwaniach. Myślę, że nie ma przesady w stwierdzeniu, które nieraz słyszałem w Europie, że teatr jest dla aktora domem.”

Willem Dafoe (1955) aktor amerykański

Źródło: Barbara Hollender, Żyję chwilą, „Rzeczpospolita”, 24 maja 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/zyjech.htm

O domu , O poszukiwaniu , O myślach , O myśleniu

„To jest to czego Lis nie mógł darować Kani. Kiedy bowiem swoją karierę rozpoczynała Monika Olejnik u szczytu swoich karier dziennikarskich byli Aleksandra Kedaj i Waldemar Kedaj, czyli rodzice Hanny Lis. Kiedy w roku 1982 dziennikarzy wyrzucano z roboty, kiedy wiele osób dostawało bilet na zachód tylko w jedną stronę, Waldemar Kedaj został stałym korespondentem „Trybuny Ludu” w Sztokholmie, żona zaś pana Kedaja była redaktorem i lektorem dzienników telewizyjnych. Mówiąc krótko, byli to reżimowi propagandyści, których wówczas wszyscy, którzy byli w oporze do władzy ludowej i stanu wojennego, uważali po prostu za zdrajców. Zarówno Aleksandra Kedaj i Waldemar Kedaj znaleźli się na „liście Kisiela”. W roku 1984 wymieniając ciurkiem w swoim tekście pt. „Moje typy” imiona i nazwiska kilkudziesięciu osób Stefan Kisielewski postanowił oddać w ten sposób „hołd” wszystkim tym, którzy w miejsce dziennikarstwa uprawiali czerwoną propagandę. I dlatego właśnie tak Tomasz Lis się zagotował na tekst Doroty Kani. Bowiem osią powyższego zdania Doroty Kani i całego sporu z Olejnik jest przekaz, że wiele osób, które zrobiły kariery m. in. w mediach zawdzięcza po prostu swoim dobrze umocowanym rodzicom oraz zbudowanym silnym układom.”

Jerzy Wasiukiewicz (1966)

Źródło: Tomasz Lis atakując brutalnie Dorotę Kanię nie broni Moniki Olejnik, ale staje w obronie Hanny Lis, wpolityce. pl, 8 lipca 2012 http://wpolityce.pl/dzienniki/dziennik-jerzego-wasiukiewicza/31964-tomasz-lis-atakujac-brutalnie-dorote-kanie-nie-broni-moniki-olejnik-ale-staje-w-obronie-hanny-lis

O ludziach , O rodzicach

„Nie ma nic stałego – wszystko jest stanem przejściowym.”

Hans Hellmut Kirst (1914–1989) pisarz niemiecki

Źródło: „Powojenni Zwycięzcy”

„Do lat 60. władze twierdziły, że przyczyną wszystkich katastrof są sabotaż i celowe działanie imperialistów. Funkcjonariusze Urzędu Bezpieczeństwa, a później Służby Bezpieczeństwa na siłę szukali winnych, którzy po pokazowych procesach na wiele lat trafiali do więzień. Zmiany nastąpiły w latach 70. Wypadki w kopalniach stały się narzędziem propagandy. Nagłaśniano je, by pokazać społeczeństwu, jak niebezpieczna jest praca górników. Inne katastrofy wciąż były tajemnicą. Rodziny ofiar, poszkodowanych i świadków zmuszano do milczenia. Zabraniano nawet umieszczania na nagrobkach napisów: „zginął śmiercią tragiczną.””

Przemysław Semczuk (1972)

Źródło: Wstęp w: Zatajone katastrofy PRL, Warszawa 2011, wyd. „Newsweek Polska”, ISBN 978-83-7558-921-4, s. 6.

O śmierci , O tajemnicy , O sile

„Różny był los tych dzieci. Jedne zostawały już na stałe (o ile wtedy cokolwiek mogło mieć cechy stałości) w rodzinach wyszukanych przez nasze „pogotowie opiekuńcze”, i to w różnym charakterze. Były rodziny, które traktowały swą misję jako potrzebę serca niesienia pomocy nieszczęśliwym. (…) Były i takie rodziny, które utrzymywały dziecko bezinteresownie; ze względu jednak na ogólną bardzo ciężką sytuację materialną – takie osoby były raczej wyjątkiem. Były też wypadki, dotyczyły one zazwyczaj dzieci najmniejszych, że przybrana rodzina tak szczerze i serdecznie pokochała dziecko i przywiązała się do niego, że zawczasu rozpaczała, iż kiedyś będzie musiała je oddać. Wielka, prawdziwa matczyna miłość kazała [przybranej matce] zapomnieć, że dziecka tego sama nie zrodziła.”

Irena Sendlerowa (1910–2008) polska działaczka społeczna, uczestniczka akcji pomocy Żydom w czasie II wojny światowej

Źródło: Ten jest z ojczyzny mojej. Polacy z pomocą Żydom 1939–1945, oprac. W. Bartoszewski i Z. Lewinówna, wyd. „Znak”, Kraków 1969 http://lewicowo.pl/o-pomocy-zydom/.

O miłości , O losie , O dzieciach , O rodzinie

„Połączył w sobie cechy największych ludzi. Głowę nosił pochyle jak Aleksander, grzebał ciągle we włosach jak Cezar, kawę pił jak Leibnitz, a gdy usiadł w wygodnym fotelu, zapominał o jedzeniu i piciu jak Newton. Perukę nosił jak dr Johnson i jak Cervantes miał stale otwarty rozporek.”

Georg Christoph Lichtenberg (1742–1799) pisarz niemiecki, aforysta

O ludziach , O jedzeniu , O kawie , O piciu

„Ponieważ oboje [z mężem] mamy dominujące osobowości, zawsze staraliśmy się utrzymać równowagę między czasem spędzanym wspólnie i osobno. Dawaliśmy sobie nawzajem dużo swobody, pozwalaliśmy, by druga strona miała przestrzeń na realizację własnych zainteresowań i marzeń. Dzięki temu żadne z nas nie czuło się w związku tłumione. Uniknęliśmy wielu kłótni i nie zdążyliśmy się sobą znudzić. Od początku naszej znajomości obdarzaliśmy się zaufaniem. Często na przykład zdarzało mi się zostawiać Wiktora samego na imprezach, mimo że koleżanki radziły, by tego nie robić. Oczywiście, zdaję sobie sprawę, że w życiu są różne pokusy, ale to nie oznacza, że mamy się nawzajem stale pilnować.”

Maria Winiarska (1951) aktorka polska

Źródło: Dorota Niedźwiecka, Taniec przeciwieństw, „Magazyn Familia”, 23 września 2099 http://www.magazynfamilia.pl/artykuly/Taniec_przeciwienstw,1848,91.html

O zaufaniu , O czasie , O tańcu , O osobowości

„Ostatni fakt zamachu na Hitlera łącznie z położeniem wojennym Niemiec doprowadzić może do ich załamania się w każdej chwili. Zmusza to nas do stałej i pełnej gotowości do powstania. Z tego względu wydałem rozkaz stanu czujności do powstania z dniem 25 lipca godzina 0:01, nie wstrzymując przez to dotąd wykonywanej „Burzy.””

Tadeusz Komorowski (1895–1966) polski generał, dowódca AK, polityk emigracyjny

meldunek komendanta AK do Londynu, Warszawa, 21 lipca 1944.
Źródło: Powstanie Warszawskie, Warszawa 2004, Oficyna Wydawnicza „Rytm”, s. 27.

„Głowę można mieć i w gwiazdach, byleby czuć stale piasek pod nogami.”

Stefan Pacek (1938)

„Metafizycznie życie jest jedynym fenomenem będącym końcem samym w sobie: wartością zdobytą i podtrzymywaną przez stały proces działania. Epistemologicznie, pojęcie wartości jest genetycznie zależne i wyprowadzone z wcześniejszego pojęcia życia. Mówienie o „wartości” w oderwaniu od „życia” jest gorsze niż sprzeczność w określeniach. Jedynie pojęcie „życie” uzasadnia pojęcie „wartość.””

Ayn Rand książka Cnota egoizmu

Cnota egoizmu

O życiu

„Straszne pragnienie życia,
chociażby bez radości, chociażby bez nadziei,
stale przypina czarne skrzydła
strachu przed nieistnieniem.”

Jaroslav Seifert (1901–1986) poeta czeski, noblista

Źródło: Koralowe kolczyki

O strachu

„Nawet jeżeli człowiekowi udało się ukryć gdzieś wspomnienia wydarzeń, gdzieś je głęboko zakopać, nie da się wymazać historii, której częścią się stały. Lepiej o tym pamiętać. Nie można wymazać ani zmienić historii. To byłoby jednoznaczne z zabiciem siebie samego.”

Haruki Murakami książka Bezbarwny Tsukuru Tazaki i lata jego pielgrzymstwa

Bezbarwny Tsukuru Tazaki i lata jego pielgrzymstwa

O historii

„Od lat 80. rynki finansowe stały się motorem wszystkich innych rynków. Oczekiwania zysków z branży finansowej przeniesiono także na tradycyjny przemysł, czyli branże produkcyjne. To doprowadziło do daleko idących konsekwencji: obniżenia kosztów pracy, strategii firm hedgingowych. Społeczeństwa przebudowywano wprowadzając na coraz większą skalę zasady wolnej konkurencji. Dotyczy to deregulacji rynku pracy, prywatyzacji, wprowadzenia zasad konkurencji w takich obszarach, jak polityka zdrowotna, edukacja, system emerytalny. A także sięgnięcia po nowe zasoby ekonomiczne, takie jak np. „kapitał ludzki.””

Joseph Vogl (1957)

Źródło: rozmowa Piotra Burasa, Rynek już nie jest bogiem, „Gazeta Wyborcza”, 3–4 września 2011.

O Bogu

„Stale słyszymy o jakimś zagrożeniu zależnością od Rosji, że trzeba ograniczyć dostęp rosyjskich firm do europejskich rynków. Gdy przychodzą do nas, to są to inwestycje, globalizacja, a kiedy my zamierzamy iść do nich, to jest to już ekspansja.”

Władimir Putin (1952) rosyjski polityk

O Rosji i ZSRR
Źródło: PAP, 8 maja 2006

„Moja terapia polegała na tym, że nie otrzymywałem odpowiedzi na pytania, które zadawałem, otrzymywałem natomiast dodatkowe pytania. I płaciłem za to spore pieniądze. Ewidentną korzyścią było jednak to, że od ponad roku utrzymywałem się w stałej relacji z kobietą.”

Robert Rient (1980) polski dziennikarz, reportażysta, pisarz

Źródło: Chodziło o miłość

O miłości , O kobietach , O pieniądzach , O relacjach

„Stworzenie przez selfizm ideologii wrogiej dyscyplinie, posłuszeństwu i odraczaniu gratyfikacji okazało się pożyteczne ze względu na wzrastające zapotrzebowanie gospodarek zachodnich na konsumentów. Podkreślanie znaczenia stałego poszukiwania nowych doświadczeń, przy jednoczesnym odrzucaniu hamowania i tłumienia dążeń, było prawdziwym dobrodziejstwem dla przemysłu stojącego za reklamami. Doświadczał on bowiem malejącej skuteczności odwoływania się jedynie do statusu społecznego czy samej jakości produktu. Większość haseł i sloganów selfizmu doskonale nadaje się do reklam: Zrób to teraz! Zdobądź nowe doświadczenie! Jesteś tego wart!”

Paul Vitz (1935)

Psychologia jako religia
Źródło: s. 113

O poszukiwaniu

„Wybór tej, najprostszej dopuszczalnej prawem, formy pochówku, bez upublicznienia jego daty, daje mi poczucie, że chociaż ten unikalny, osobisty moment będzie wolny od demonstrowania, nawet w najlepszej intencji, gestów i symboli religijnych. Ostatnio przestały one być symbolami miłości, a stały się demonstracją dominacji „prawdziwych Polaków” nad ludźmi „gorszego sortu”, do których zostałem tuż przed śmiercią zaliczony. Ten nekrolog to mój ostatni, choć bezsilny protest przeciwko niszczeniu dorobku humanizmu w Polsce. Wolność zawsze ceniłem sobie najwyżej. Proszę więc o wyrozumiałość. Tomasz Biliński”

Tomasz Biliński (1939–2016)

fragment nekrologu prof. Tomasza Bilińskiego opublikowanego przez rodzinę zgodnie z jego wolą.
Źródło: Tomasz Biliński http://nekrologi.wyborcza.pl/0,11,,376428,Tomasz-Bili%C5%84ski-inne.html, nekrologi.wyborcza.pl, 2 grudnia 2016.

O śmierci , O rodzinie , O wolności

„W sali znajduje się teraz kilkadziesiąt żywych ludzkich ciał, a każde z nich jest workiem wypełnionym wnętrznościami i płynami pod tak wysokim ciśnieniem, że po nakłuciu strzyknęłyby na kilka metrów. Każde z nich opiera się na konstrukcji zbudowanej z dwustu sześciu kości połączonych ze sobą znanymi z zawodności stawami, które często trzeszczą, skrzypią i trzaskają, kiedy znajdują się w nie najlepszym stanie stanie technicznym. Ten szkielet obciągnięty jest trzęsącym się mięsiwem, wydęty workami z powietrzem i nadziany gordyjskim węzłem kanalizacyjnym, pełnym bulgocących kwasów i gazów pod ciśnieniem, spryskiwanym enzymami i rozpuszczalnikami produkowanymi przez ułożone wzdłuż niego ciemne, skruszałe bryłki genetycznie przeprogramowanego mięsa. Przez ten lepki labirynt przeciskają się kawały trawionego pokarmu, popychane szeregowymi skurczami, rozkładając się na gaz, płyn i substancje stałe, które należy regularnie wydalać na świat, inaczej bowiem właściciel zatrułby się na śmierć. Kuliste, wypełnione żelem kamery obracają się w smarowanym śluzem gniazdach. Niezliczone armie rzęsek bronią organizm przed wrogimi cząsteczkami, otorbiają je i pozbywają się ich. W każdym z ciał trzepocze usytuowany centralnie mięsień, przepompowujący płyny pod ciśnieniem. A mimo to żaden z organizmów nie wydaje nawet najdrobniejszego szmeru podczas całej przemowy sułtana. Ten cud można wyjaśnić jedynie potęgą władzy, jaką ma nad ciałem mózg, a nad nim z kolei – kultura.”

Neal Stephenson książka Cryptonomicon

Źródło Cryptonomicon, rozdział Sułtan str. 250, Warszawa 2001
Cryptonomicon

O śmierci , O świecie

„(…) od 40 lat prowadzę stałe zapiski specjalnym ołóweczkiem elektrycznym, pozwalającym pracować po ciemku. Tych zapisanych, bo oczywiście zdarza mi się jakiś słabszy film pominąć, mam dziś 14 500.”

Jerzy Płażewski (1924–2015) polski krytyk i historyk filmu

Źródło: Janusz Wróblewski, Jerzy Płażewski – człowiek, który obejrzał 14,5 tysiąca filmów, Polityka.pl, 8 stycznia 2013 http://www.polityka.pl/kultura/rozmowy/1534251,1,jerzy-plazewski---czlowiek-ktory-obejrzal-145-tysiaca-filmow.read#ixzz2elPIWHvy

„Winterbotham wyjrzał przez okno, zwlekając z odpowiedzią. Na zewnątrz panowała absolutna ciemność; nie był w stanie dostrzec nawet granicy między lasem i niebem. Od dwóch lat co noc cała Anglia gasiła wszystkie światła. To dobrowolne sprowadzanie mroku chyba przynosiło efekty: Luftwaffe miała kłopoty z namierzaniem celów. Sęk w tym, że ciemności stały się udręką dla samych Anglików, realną i nieznośną choć przede wszystkim psychiczną. Hitler nie wygrał wojny – przynajmniej na razie – ale zmusił ich do krycia się w mroku, jak zwierzęta w jaskini.”

John Altman (1952) brytyjski aktor

Źródło: Gry szpiegów (ang. A Gathering of Spies, 2000), tłum. Wojciech Szypuła

O wojnie , O udręce , O zwierzętach , O nocy

„Jeśliby ktokolwiek z niewierzących był zmuszony do wejścia do Kościoła, do przystąpienia do ołtarza, do przyjmowania sakramentów, ten bez żadnej wątpliwości nie został prawdziwym chrześcijaninem, albowiem wiara, bez której „niepodobna jest podobać się Bogu” (Hbr 11,6), winna być zupełnie wolną „uległością intelektu i woli”. Gdyby więc wbrew zasadom stale głoszonym przez Stolicę Apostolską zdarzył się fakt przymuszenia do przyjęcia wiary katolickiej kogoś, kto tego nie chce, My z obowiązku Naszego sumienia, zmuszeni bylibyśmy to potępić.”

Pius XII (1876–1958) papież

Encyklika Mystici Corporis Christi o Mistycznym Ciele Chrystusa i Kościele

O Bogu , O wierze

„Najważniejsze jest, żeby w jakimś momencie nie zachwycić się zanadto sobą. Stale szukać, szukać i jeszcze raz szukać. Nie powielać się i nie powtarzać. I jeśli już stworzy się rolę, która usatysfakcjonowała nas i publiczność, przy następnej podobnej propozycji nie powielać środków wyrazu”

Iga Cembrzyńska (1939) polska aktorka

Źródło: „Film” 1984, nr 46

„(…) [polega] na organizacji zaplecza, przygotowaniu planu pracy, dobraniu środków inscenizacyjnych i ułożeniu tzw. kalendarzówki zdjęć. Stanowi to nie lada wyzwanie, jako że w serialu, poza stałą obsadą, biorą udział gwiazdy, zmieniające się w każdym odcinku. Moim zadaniem jest dopasowanie terminów tak, by nie kolidowały z innymi zajęciami aktorów.”

Jakub Mazurek (1981)

odpowiedź na pytanie, na czym polega praca II reżysera serialu.
Źródło: Jolanta Majewska-Machaj, Jakub Mazurek zakochany w córce, 16 maja 2012 http://www.teletydzien.pl/gwiazdy/news-jakub-mazurek-zakochany-w-corce,nId,605972

„Len i bawełna to bezpośrednie produkty przemiany materii zachodzącej w roślinie, jej wymiany między ziemią a słońcem, przy której powstaje tlen, tak niezbędny dla naszej egzystencji. Katalipomeny stały się hołdem dla doskonałości natury – ku uwadze i refleksji widza.”

Kajetan Sosnowski (1913–1987)

Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_sosnowski_kajetan

O naturze

„Prezydent bierny w polityce państwa jest za to bardzo aktywny, gdy chodzi o skłócanie społeczeństwa. Jego wypowiedzi stały się zachętą do ataków na krzyż na Krakowskim Przedmieściu. Mianowane przez prezydenta Komorowskiego kierownictwo Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji blokuje przyznanie Telewizji Trwam miejsca na publicznej platformie cyfrowej. W sprawach in vitro czy promocji konkubinatów i związków homoseksualnych prezydent wręcz stoi na czele destrukcji zgody społecznej wokół podstawowych katolickich zasad etyki społecznej.”

Marek Jurek (1960) polski polityk

Źródło: Prezydentura pod kandelabrami, naszdziennik.pl, 10 sierpnia 2012 http://naszdziennik.pl/wp/6975,prezydentura-pod-kandelabrami.html

„Każdy plantator jest patriarchą. Jego pozycja wręcz zmusza go do tego, by był władcą w domu. Od początku niewolnicy i dzieci patrzą na niego jak na głowę domu, a posłuszeństwo i subordynacja stały się ważnymi elementami w edukacji. Tego rodzaju stosunki w domu były pożądanym modelem rodziny.”

Christopher Memminger (1803–1888)

napisane w 1851.
Źródło: Krzysztof Michałek, Dyplomaci i okręty z dziejów polityki zagranicznej Skonfederowanych Stanów Ameryki 1861–1865, Warszawa 1987, s. 27.

O dzieciach , O domu

„Zanurzeni w naszą polską, mazowiecką rzeczywistość, nie możemy tracić z pola widzenia tych wszystkich, którzy „źle się mają”. Nie możemy zapominać o ubogich, mieszkających na tej samej ulicy, czy w naszym domu. Trzeba mieć stale serce otwarte i na tych, którzy oddaleni od nas nieraz o tysiące kilometrów, czekają na nasza pomoc. Jednakże wszystko zaczyna się od głębokiej przemiany mentalności – od nawrócenia serca.”

Piotr Libera (1951) polski duchowny katolicki, biskup

Źródło: homilia w katedrze płockiej podczas mszy Środy Popielcowej, 17 lutego 2010

O domu , O rzeczywostości , O czekaniu , O pomocy

„Myślę, że rodzice to stały punkt w życiu każdego człowieka. Ich odejście determinuje wiele nowych zachowań, rodzą się nowe przemyślenia i postanowienia. Śmierć rodziców zawsze zmienia człowieka.”

Lesław Żurek (1979) polski aktor

Źródło: Trzeba umieć wąchać czas. Janusz Morgenstern i Lesław Żurek wspólnie specjalnie dla Stopklatki, stopklatka.pl, 22 października 2009 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=59755

O śmierci , O zachowaniu , O myślach , O odejściu

„Pełnokrwiści autochtoni starają się bowiem śledzić każdy krok przyjezdnych. Pilnują praworządnego zachowania obcych w ich kraju i informują odpowiednie władze o każdym, najdrobniejszym nawet, wykroczeniu. Wszystko po to, by umocnić poczucie własnej lojalności, by móc nazywać się obywatelem. Trudno się zatem dziwić, iż u obcokrajowców wywołuje to niechęć do wychodzenia z mieszkań. Jest ona tym większa, im łatwiejsze do zauważenia są różnice między obcymi i tubylcami. Dlatego właśnie ludzie o innym kolorze skóry wychodzą na zewnątrz tylko wtedy, gdy jest to rzeczywiście niezbędne. Inni, póki nie da się im możliwości stałego „tu” przebywania, póki nie zgłębią tajemnic panującego „tu” porządku, przez całe lata zachowują się podobnie. Mają jednak tę przewagę, że ich obcość można stwierdzić dopiero, gdy się odezwą. Na pierwszy rzut oka nikt im jej nie jest w stanie zarzucić. W centrum miast spotyka się więc całe zastępy niemych mężczyzn, kobiet i dzieci. Milcząc, przeciskają się w tramwajach i sklepach. Milcząc, ustawiają się w kolejkach. Na postawione im pytania odpowiadają najchętniej ruchami ramion lub głowy. I tylko w ostateczności wypowiadają najprostsze zwroty – tak długo ćwiczone, żeby brzmiały jak najbardziej swojsko dla tutejszych.”

Krzysztof Niewrzęda (1964) polski prozaik, poeta i eseista

Poszukiwanie całości
Źródło: s. 59

O kobietach , O dzieciach , O ludziach , O tajemnicy

„W łagrze, aby stać się „dochodiagą” – cieniem człowieka, młody, zdrowy człowiek rozpoczynający swą karierę w wyrobisku na „czystym powietrzu” potrzebuje nie mniej niż dwadzieścia do trzydziestu dni przy szesnastogodzinnej pracy bez wolnych dni, przy stałym głodzie, porwanej odzieży i noclegach w dziurawych brezentowych namiotach na sześćdziesięciostopniowym mrozie; bijący dziesiętnicy, bijący starostowie-kryminaliści, bijący konwojenci – przyspieszają nieco ten proces.”

Warłam Szałamow (1907–1982)

Opowiadania kołymskie
Źródło: s. 101

O odzieży

„Należy zawsze i stale odświeżać w pamięci młodych ludzi zasadę: wszystko w miarę! – by móc zawsze ochronić siebie przed przesytem i odrazą.”

Iwan Turgieniew (1818–1883) pisarz rosyjski

O ludziach

„Dwadzieścia jeden republik latynoamerykańskich stanowi strukturalnie jeden naród, który dojdzie do jedności w wyniku procesu o nie dającej się przewidzieć długości i w konsekwencji stałej walki, której trwania też nie jesteśmy w stanie przewidzieć.”

Juan Lechín Oquendo (1914–2001)

Źródło: Marcin Kula, Anatomia rewolucji narodowej (Boliwia w XX wieku), Wydawnictwo Leopoldinum, Wrocław 1999, s. 183.

O wieku , O walce

„Na świecie istnieją podobno dwa rodzaje ludzi. Jedni kiedy dostają szklankę dokładnie w połowie napełnioną mówią: „Ta szklanka jest w połowie pełna”. Ci drudzy mówią: „Ta szklanka jest w połowie pusta”. Jednakże świat należy do tych, którzy patrzą na szklankę i mówią: „Co jest z tą szklanką? Przepraszam bardzo… No przepraszam… To ma być moja szklanka? Nie wydaje mi się. Moja szklanka była pełna. I większa od tej!”. A na drugim końcu baru świat pełen jest innego rodzaju osób, które mają szklanki pęknięte albo szklanki przewrócone (zwykle przez kogoś z tych, którzy żądali większych szklanek), albo całkiem nie mają szklanek, bo stały z tyłu i barman ich nie zauważył.”

Terry Pratchett książka Prawda

Prawda (2000)

O ludziach , O świecie

„W moim przypadku „na stałe” jest to, co tymczasowe.”

Denijal Hasanović (1969)

Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/baza-film-pelna-tresc/-/eo_event_asset_publisher/eAN5/content/denijal-hasanovic

„Ludzie, którzy tworzą politykę zagraniczną Rosji, stale „ważą” naszych partnerów. Oceniają, ile warta jest gospodarka każdego z nich, jak rosną czy maleją jego wpływy na arenie światowej. Ci, których obowiązkiem jest zajmowanie się Polską, zauważają, że w ostatnich latach jej „waga” stale rośnie.”

Dmitrij Trenin (1955)

prognozując dwa lata temu ocieplenie stosunków polsko-rosyjskich.
Źródło: Wacław Radziwinowicz, Polska, której kryzys niestraszny, „Gazeta Wyborcza”, 11–12 grudnia 2010.

O ludziach

„Badania kresowych mitów ujawniają drastyczny rozziew między tym, co wyobrażone a tym, co historyczne i konkretne. Frustracja rodzi tutaj schizofrenię, którą trzeba dobrze rozpoznać jako stały czynnik historii polskiej. Panujący „dobrodzieje” byli z reguły wyzyskiwaczami, a bojownicy o niepodległość Polski, nie uznawali na ogół narodowych dążeń Ukraińców czy Białorusinów.”

Daniel Beauvois (1938)

Źródło: Avant-propos de l’editeur, w: Les confins de l’ancienne Pologne. Ukraine-Lituanie-Bielorussie XVIe – XX siecles, Lille 1988, str.8.

O historii

„On był stały –
Tylko one się zmieniały.”

Jan Sztaudynger (1904–1970) poeta polski, satyryk

Raptularz zakochanych
Źródło: Męska stałość, s. 39

„W klubach tych występowali wielcy artyści i dlatego przychodzili tam aktorzy, aktorki, producenci filmowi oraz scenarzyści. Ale zachodzili tam również stręczyciele, prostytutki i handlarze narkotyków. Billie Holiday zażywała dużo narkotyków i dlatego stale kręciło się tam wielu handlarzy. Kiedy się żyje w podobnym otoczeniu, w końcu takie życie wydaje się całkiem normalne. Człowiek zaczyna się w to wciągać i popada w kłopoty.”

Trummy Young (1912–1984)

Muzyka zawładnęła moim życiem

O życiu

„Śmierć jest jak walkman.
Przenośna i z własnym zasilaniem.
Z zewnątrz nic nie słychać.
Ale wystarczy nałożyć ją na uszy,
aby sprawdzić czy Mozart dokończył Requiem.

Śmierć jest jak walkman.
Podręczna. Prosta w użyciu.
Łatwa do ukrycia pod ubraniem. (…)

Śmierć jest jak walkman.
W epoce kultury masowej
jej popularność stale rośnie.”

Maciej Woźniak (1969)

Źródło: Śmierć jest jak walkman http://zeszytypoetyckie.pl/poezja/20-maciej-woniak, ZeszytyPoetyckie.pl.

O śmierci

„Bóg stale raduje się, że daje – wypełnia pustkę w ludzkim sercu swoją obecnością.”

Jan Twardowski (1915–2006) poeta polski, duchowny katolicki

O Bogu , Serce

„W uelastycznienie i jego zbawienny wpływ wierzą już chyba tylko dziennikarze ekonomiczni i eksperci organizacji reprezentujących przedsiębiorców. Poza Polską najbardziej elastyczny kodeks pracy w Europie ma Hiszpania i wiemy, jak wygląda tam sytuacja. Z badań wynika też, że elastyczne zatrudnienie wcale nie pomaga w uzyskaniu stałej pracy. Wejście w system pracy śmieciowej staje się dla pracowników ślepą uliczką. Z jednej śmieciowej pracy przeskakuje się do drugiej.”

Maciej Gdula (1977) sociolog

Źródło: Nadchodzi przyszłość, krytykapolityczna.pl, 27 maja 2011 http://www.krytykapolityczna.pl/Opinie/GdulaNadchodziprzyszlosc/menuid-197.html

O przyszłości

„Nie brak ludzi naiwnych, którzy sądzą, że dziś wszystko się zmieniło, że Polska przestała być „potrzebnym narodem”, jak napisał pewien Francuz, i pozostała tylko sentymentalnym wspomnieniem, a sentymenty i wspomnienia nie są notowane na giełdzie. Ale cóż się właściwie zmieniło? Czy zmniejszyło się niebezpieczeństwo? Nie. Tylko ślepota intelektualna klas rządzących w Europie doszła do swego zenitu. Polityka Rosji jest niezmienna, co przyznał oficjalny historyk moskiewski Karamzin. Jej metody, jej taktyka czy manewrowanie, mogą się zmieniać, ale gwiazda polarna tej polityki – opanowanie świata – jest gwiazdą stałą.”

Karol Marks (1818–1883) niemiecki filozof, ekonomista i działacz rewolucyjny

Przemówienia
Źródło: przemówienie na posiedzeniu Rady Międzynarodówki i Towarzystwa Robotniczego w Londynie, „Commonwealth”, 22 stycznia 1866, cyt. za: Adam Pragier, Puszka Pandory, Londyn 1969 http://lewicowo.pl/marks-o-polsce/

O ludziach , O gwiazdach

„Słowa Engelsa z roku 1891, że Komuna Paryska była właśnie dyktaturą proletariatu dobitnie wykazują, że rządy bolszewickie nic nie mają wspólnego z metodą Komuny Paryskiej, a więc nie mają nic wspólnego z istotną dyktaturą proletariacką. Komuna Paryska zniosła wojsko stałe; usunęła policję polityczną; oparła swój ustrój na głosowaniu powszechnym itd., podczas gdy bolszewizm stworzył potęgę armii, zaprowadził samodzierżawie policyjnej czerezwyczajki i zamiast powszechnego głosowania przeprowadził rządy kliki. Przez pewien czas te rządy kliki były usprawiedliwiane tym, że Rosja znajduje się w stadium „przejściowym” do socjalizmu; skoro jednak z bezpośredniego przejścia do socjalizmu zrezygnowano i wprowadzono „nowy kurs””

Kazimierz Czapiński (1882–1941)

jakież więc mają usprawiedliwienie te rządy oligarchów i terror. Przestają więc być zjawiskiem „przejściowym” i stają się zwykłym despotyzmem.
Źródło: przedmowa książki Karola Kautsky’ego, Od demokracji do niewolnictwa państwowego. Odprawa Trockiemu, Ludowe Spółdzielcze Towarzystwo Wydawnicze, Lwów 1922 http://lewicowo.pl/kautsky-vs-trocki/.

O książkach , O demokracji , O czasie

„Wiara nasz stale jest zagrożona, „niesiemy skarb w naczyniach glinianych.””

Janusz Pasierb (1929–1993) polski ksiądz, poeta, eseista, historyk sztuki

Bóg i wiara

O wierze

„Wszechwładza Sejmu Ustawodawczego doprowadziła po kilku latach do upadku Sejmu i przyczyniła się do wszechwładzy rządu (…) Dni majowe stały się punktem wyjścia rosnącego wzrostu siły i potęgi rządu, przy równoczesnym osłabieniu czynnika ustawodawczego: parlamentu (…) Państwo chwieje się między dwiema nienormalnymi i szkodliwymi stanami. Czas najwyższy doprowadzić je do równowagi i harmonijnego współdziałania władzy ustawodawczej i wykonawczej.”

Ignacy Daszyński (1886–1936) polski polityk

Źródło: Adam Ciołkosz, Ludzie PPS, Londyn 1981

O ludziach , O sile , O czasie

„Sędzia pochylił się do przodu, by przyjrzeć się Johnny’emu i dziewczynie, którzy byli nieco zdenerwowani i stale spoglądali na siebie. Sędzia był młodym człowiekiem o twarzy komedianta.
– Sprawa umorzona – oznajmił, a następnie pogroził palcem. – Mógłbym teraz powiedzieć, że to winna być dla was nauczka. Ale wiem, że nie będzie. Nic nigdy nie jest nauczką dla nikogo, i jeśli to brzmi jak filozoficzne przesłanie, skorzystajcie z niego w pełni. To była bardzo ładna rzecz, to, co zrobiłeś, stając w obronie starego Jima Hughesa, ale dlaczego nie mogłeś po prostu użyć rewolweru! Doprowadzenie aresztu do porządku będzie nas kosztować pięćset dolarów i być może potrącimy ci je z twojej nagrody.
Pomocnik sądowy odwrócił się do szeryfa i mrugnął porozumiewawczo, a wtedy obaj wybuchnęli śmiechem.
– Proszę uszanować powagę sądu – powiedział sędzia.”

W.R. Burnett (1899–1982)

Inna sprawa, że gdyby Jim Hughes był demokratą, lubiłbym go bardziej, ale myślę, że po prostu pomylił się już na samym początku. Jak mówiłem, sprawa umorzona.
Podróżując bez bagażu

O myślach , O śmiechu , O myśleniu

„Był na wydziale aktorskim profesor Jerzy Merunowicz – historia polskiego aktorstwa – który uczył nas interpretacji poezji. Krążyła wtedy po szkole teatralnej historia, że jak Merunowicz pracował nocą ze starszymi studentami nad Bema pamięci żałobnym rapsodem Norwida, i uczył ich recytacji na głosy, to spod podłogi wyszły szczury, stanęły na tylnych łapkach i tak stały… zasłuchane. To dało mi do myślenia. Jerzy Merunowicz zaraził mnie poezją, wpłynął zasadniczo na moje życie zawodowe. Z wierszem, jeśli się chce, można zrobić wszystko.”

Antoni Gryzik (1955)

Źródło: „Raport Śląski” 12/06, 13 stycznia 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/aktor.htm

O życiu , O historii , O myślach , O myśleniu

„Twarz ściemniała i zmieniła się, rysy stały się nierozpoznawalne (…). Agonia była straszna. Dusił się na oczach wszystkich. W pewnym momencie – nie wiem, czy rzeczywiście, ale tak mi się wydawało – otworzył oczy i powiódł wzrokiem po stojących dookoła. Było to przerażające spojrzenie, na poły bezmyślne, na poły gniewne i przepełnione strachem przed śmiercią. Ojciec uniósł lewą rękę i ni to wskazał gdzieś w górę, ni to pogroził nam wszystkim. W następnym momencie dusza, uczyniwszy ostatni wysiłek wyrwała się z ciała. (…) Twarz taty zbladła i przyjęła swój zwykły wygląd (…) stateczny, piękny, opanowany. Nie wiem, ile czasu staliśmy tak w milczeniu, oniemiali…”

Swietłana Alliłujewa (1926–2011)

o agonii Stalina.
Źródło: Simon Sebag Montefiore, Stalin. Dwór czerwonego cara

O śmierci , O strachu , O duszy , O górach

„Jestem przekonany, że za jego karierą polityczną stały służby specjalne. On się pojawił na scenie politycznej w podobny sposób do Żyrinowskiego – koncesjonowanego populisty w Rosji. W tym kraju w latach 90. pojawiło się nagłe zapotrzebowanie na „trybuna ludu”, kiedy nie wypłacano pensji i emerytur. I nagle w telewizji pojawił się Władimir Żyrinowski, który miotał obelgi na złodziei z Moskwy. A potem jego partia weszła do Dumy i głosowała tak, jak życzył sobie tego prezydent Jelcyn. Z reprezentacją Samoobrony było tak samo.”

Rafał A. Ziemkiewicz (1964) polski pisarz

o Andrzeju Lepperze.
Źródło: Ziemkiewicz: Nie wierzę w samobójstwo Leppera, fronda.pl, 6 sierpnia 2011 http://fronda.pl/news/czytaj/tytul/ziemkiewicz:_nie_wierze_w_samobojstwo_leppera_14729

O ludziach , O samobójstwie , O czytaniu

„Z bardzo dużym wzruszeniem myślę o ludności cywilnej. Przez cały czas Powstania. Na początku, póki jeszcze stały domy, w każdej bramie, przechodząc wzdłuż domów w południe, można było wejść, bo wszędzie stał kocioł z zupą. Rzeczywiście ludność cywilna niesamowicie nam pomagała. Wszystkie przekucia piwniczne dawały nam priorytet przejścia. Ustępowali nam, byli serdeczni, oddawali wszystko, co mieli. Rzeczywiście niewiele mieli, coraz mniej. Później zaczęły się niedostatki.”

Hanna Szczepanowska (1929–2017)

o powstaniu warszawskim.
Źródło: Hanna Szczepanowska „Heban” Archiwum Historii Mówionej http://www.1944.pl/archiwum-historii-mowionej/hanna-szczepanowska,607.html 1944.pl

O historii , O myślach , O czasie , O myśleniu

„W życiu stale szukamy wytłumaczenia. Marnujemy czas, usiłując się dowiedzieć dlaczego. Ale czasami nie ma żadnego dlaczego. I jakkolwiek smutno by to brzmiało, do tego właśnie sprowadza się całe wytłumaczenie.”

Federico Moccia (1963)

Tylko ciebie chcę

O czasie

„Aktorzy chyba nie są łatwi do życia właśnie dlatego, że stale muszą coś robić w środku siebie.”

Tomasz Dedek (1957) polski aktor

Źródło: Dedek... kombinuje http://www.barwyszczescia.pl/wywiady:1039:210.html

„Począwszy od czasów kleryckich, w Seminarium Duchownym w Krakowie, całe moje życie kapłańskie związane jest z osobą kard. Wojtyły a później Ojca Świętego Jana Pawła II. Uważam to za wielki dar Opatrzności, za który stale Bogu dziękuję i ciągle z niepokojem zadaję sobie pytanie, na ile potrafiłem go w swoim kapłańskim i biskupim życiu wykorzystać… Nie tylko udzielił mi On wszystkich święceń, łącznie z pełnią kapłaństwa w biskupstwie, ale był przede wszystkim niedościgłym wzorem Kapłana i Pasterza rozmiłowanego w Chrystusie i w Kościele. Sobór Watykański II mówi o „ojcostwie sakramentalnym” biskupa wobec swoich kapłanów: w tym sensie w osobie Jana Pawła II widziałem zawsze prawdziwego Ojca. A trzyletni okres pracy w Watykańskim Sekretariacie Stanu, kiedy bezpośrednio współpracowałem z Janem Pawłem II, uważam za najważniejszy w moim kapłańskim życiu…”

Stanisław Ryłko (1945) polski duchowny katolicki, kardynał

Źródło: o. Stanisław Tasiemski OP, Nowy polski kardynał Stanisław Ryłko – wywiad http://pl.radiovaticana.va/storico/2007/11/24/nowy_polski_kardyna%C5%82_stanis%C5%82aw_ry%C5%82ko_-_wywiad/pol-169441, pl.radiovaticana.va, 24 listopada 2011

O życiu , O Bogu , Sens , Pytanie

„Zysk z kapitału i jego naturalnie stały charakter sprawiają, że czas wolny może rodzić się dzięki pracy i oszczędzaniu. To słodka perspektywa, którą każdy może mieć przed oczyma; to szlachetna rekompensata, do której każdy może dążyć.”

Frédéric Bastiat (1801–1850) francuski ekonomista

Kapitał i zysk z kapitału
Źródło: s. 166

O charakterze , O czasie

„Kryzysy są stałą składową genomu kapitalizmu. W żadnym wypadku nie stanowią wyjątku, lecz są regułą. Dokładnie te same czynniki, którym kapitalizm zawdzięcza witalność, czyli innowacyjność i akceptacja ryzyka, mogą wywołać także katastrofalne zapaści. To, co przeżywamy obecnie, daje nam ledwie przedsmak tego, co nas jeszcze czeka.”

Nouriel Roubini (1958)

Źródło: „Forum”, 17 maja 2010.

O czekaniu

„Podróżnik bowiem prócz znajomości geografii danego kraju znać musi choć pobieżnie język ludu. Znajomość języka jest kluczem do dusz ludzkich, a tym samym zabezpiecza przed zatargami, które dla wielu podróżników stały się powodem śmierci.”

Kazimierz Nowak (1897–1937) pisarz, podróżnik i odkrywca

Rowerem i pieszo przez Czarny Ląd

O śmierci , O ludziach , O duszy

„Na polskiej scenie politycznej główną rolę grają autokreacja i propaganda. Brakuje profesjonalnego marketingu politycznego i public relations. Raz na cztery lata na tourne przybywa marketing wyborczy. Wtedy politycy wyciągają walizki z niezbędnymi kostiumami i ubierają je nie bacząc, że stały się przyciasne, zalatują naftaliną, a dziennikarskie mole wyżarły w nich dziury. Pozwala to na sformułowanie Reguły Budzika Wyborczego – jeśli czas kadencji mierzyć na tarczy zegarowej, licząc każdy rok za kwadrans, kandydaci do parlamentu rozpoczynają swoje kampanie „za pięć dwunasta”. Cztery miesiące przed wyborami zaczynają tworzyć się sztaby i rozpoczyna walka o miejsca na listach. Pragnący reelekcji przypominają sobie o swoich elektoratach, a wyrzutki partyjne szukają ideowej bliskości z programami innych formacji, co nie jest trudne. Łączy je przecież myśl przewodnia: „Wyjść z ludu, by do niego więcej nie wrócić”…”

Wiesław Gałązka (1953)

Źródło: Political Fiction & Muppet Show, Piar. pl nr 4 (lipiec-sierpień 2005)

O ludziach , O myślach , O czasie , O walce

„Odrzuciliśmy terapię szokową, którą zachód nam stale narzucał, podobnie jak naiwne i złudne twierdzenia o samoregulacji rynku. Kryzys finansowy udowodnił, że mieliśmy rację.”

Islom Karimov (1938–2016) prezydent Uzbekistanu

Źródło: „Rzeczpospolita”, 6 grudnia 2008 http://new-arch.rp.pl/artykul/827819_Cytat_dnia_-_Islam_Karimov.html

„Podnieśmy bunt przeciw Bogu! Zawołał kilka dni temu zdominowany przez ateistów Konwent Europejski, który ze swojego projektu preambuły do przyszłej konstytucji Unii Europejskiej wyrzucił jakąkolwiek wzmiankę o chrześcijaństwie (…). W zamian za to Konwent ten wprowadził do preambuły prądy filozoficzne oświecenia, o których dobrze wiemy, że w swojej ateistycznej postaci stały się narzędziem zwalczającej chrześcijaństwo, czasem bardzo krwawo, ideologii faszystowskiej i komunistycznej.”

Stanisław Wielgus (1939) polski arcybiskup katolicki

Źródło: Homilia w katedrze płockiej podczas mszy transmitowanej przez TV Polonia, 1 czerwca 2003

O Bogu , O czasie

„Stłumienie powstania okazało się niemożliwe, wielki książę Konstanty odmówił interwencji, ruch stał się ruchem ogólnonarodowym – i wtedy zaufanie spiskowców, zaufanie krajowej opinii publicznej, uprzednia milcząca desygnacja do władzy w powstaniu stały się skarbem nieocenionym: w oparciu o to stanowisko opinii publicznej można było utworzyć tymczasową władzę, by prowadzić powstanie w stronę zupełnie przeciwną, niż opinia publiczna oczekiwała, łudząc ją, oszukując i w ostateczności połowicznie jej ulegając.”

Jerzy Łojek (1932–1986) polski historyk i pisarz

Szanse powstania listopadowego
Źródło: s. 9

O zaufaniu

„Padało tak silnie, że wszystkie świnie stały się czyste, a wszyscy ludzie brudni.”

Georg Christoph Lichtenberg (1742–1799) pisarz niemiecki, aforysta

O ludziach

„(…) dla mnie bycie aktorem to ciągła droga. Stale musisz się czegoś uczyć. Oczywiście, można pracować w tym zawodzie i bez szkoły. Ale nie w teatrze – bo tam technika jednak się przydaje…”

Marcin Bosak (1979) polski aktor

Źródło: Marcin Bosak – Potwornie empatyczny http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/825/Marcin-Bosak-Potwornie-empatyczny.html

„Kocham Irlandię i uwielbiam wracać do swoich przyjaciół. Czasami zastanawiam się, dlaczego nie wracam tam na stałe. Odpowiedzią jest mój syn, który mieszka w Ameryce ze swoją mamą i potrzebuje, aby tata również był obecny w jego życiu. Jestem ojcem i muszę być tam, gdzie mój syn. To wszystko.”

Colin Farrell (1976) aktor irlandzki

Kochać się

„Najprawdopodobniej wszyscy myślą o mnie, że jestem nimfomanką, która coś tam udaje i że mam stale niezaspokojony apetyt seksualny. W rzeczywistości wolałabym przeczytać jakąś książkę.”

Madonna (1958) amerykańska piosenkarka

O myślach , O rzeczywostości , O myśleniu

„Podczas naszych pobytów w Ameryce były różne propozycje. Nawet trasa koncertowa ze Stingiem po amerykańskich college’ach. Ale musiałam być dyspozycyjna. W każdej chwili spakować się i lecieć do USA. W czasach komuny paszport zdobywało się z trudem. Trzeba było dokonać wyboru. Zostać na stałe w Stanach, albo wrócić do Polski i czekać na lepsze czasy. (…) Nie umiałam zostawić Polski. (…) Nie mam poczucia, że zmarnowałam szansę.”

Beata Kozidrak (1960) polska piosenkarka muzyki rozrywkowej

Źródło: „Twój Styl” nr 10 (255), październik 2011

O czekaniu

„Czy mam grywać w filmie stale i za wszelką cenę? Teatr całkowicie mi wystarczy. Wypełnia niemal całe moje życie. Owszem… Grywałam kiedyś często przed kamerą. Film przyniósł mi nawet sporo popularności, ale zawsze uważałam, że jest dopełnieniem mej roboty teatralnej.”

Elżbieta Barszczewska (1913–1987) polska aktorka

Źródło: „Teatr” 1981, nr 15

O życiu

„Dla aresztanta nadzieja – to stałe kajdany. Nadzieja zawsze zniewala.”

Warłam Szałamow (1907–1982)

Opowiadania kołymskie
Źródło: s. 615

O nadziei

„Gdy nasz naród doznawał strasznego męczeństwa, głos papieża podniósł się w obronie ofiar. Nasze czasy stały się bogatsze dzięki temu głosowi, mówiącemu donośnie o wielkich prawdach moralnych ponad zgiełkiem toczącego się konfliktu. Opłakujemy wielkiego sługę pokoju.”

Pius XII (1876–1958) papież

Autorka: Golda Meir
napisane 9 października 1958.
Źródło: Grzegorz Ignatowski, Papieże wobec kwestii żydowskiej Pius XII - Jan XXIII - Paweł VI - Jan Paweł II - Benedykt XVI, Katowice 2007, s. 11 http://www.znak.org.pl/files/papieze.pdf

O pokoju

„To potwierdza naszą przynależności do narodu. Polacy na Wschodzie musieli walczyć o zachowanie swojej tożsamości. Nie było szkół, na siłę wpisywano nam narodowość białoruską, wbijano w głowy, że jesteśmy Białorusy. To zadośćuczynienie za te wszystkie lata i moralne wsparcie (…) W końcu będziemy mogli bez problemu wyjeżdżać do macierzy i nie chodzi o to, by zostawać w Polsce na stałe. To szansa dla młodych, którzy będą mogli wybrać polskie uczelnie, ale i satysfakcja dla starszych, którzy będą mogli za darmo odwiedzać bliskich.”

Andżelika Borys (1973) działaczka polonijna na Białorusi

reakcja na wiadomość o uchwaleniu ustawy o Karcie Polaka.
Źródło: zpb.org.pl http://www.zpb.org.pl/index.php?id=w70611

O zachowaniu , O wsparciu , O sile , O szansie

„Tak czy owak wszystko dobrze się skończyło. Zmieniłem kierunek studiów na historię z ukierunkowaniem polityczno-filozoficznym i poznałem kilku nowych przyjaciół. Od tego czasu, życie na uczelni było wszystkim czego pragnąłem począwszy od niewielkiej ilości czasu jaki ode mnie wymagano. Tak naprawdę, nigdy się nie pogodziłem z faktem, że osiągnięcia na uczelni to coś wymagającego wysiłku. Dwa lata później zakończyłem swoją edukację z bardzo średnimi ocenami i dwoma na nowo odkrytymi i raczej naiwnymi ambicjami z lat młodzieńczych. Chciałem podróżować. I chciałem pisać.
Chęć oczywiście, sama w sobie nie gwarantuje sukcesu. Niestety moje raczej cieplarniane wychowanie nie nauczyło mnie tego. Nie nauczyły mnie tego również 3 lata w instytucji edukacyjnej, gdzie kobiety w średnim wieku codziennie sprzątają ci pokój i ścielą łóżko. Prawdę mówiąc byłem zepsuty. Przeniosłem się do Londynu, który wessał mnie niczym doktora Watsona na początku Studium w szkarłacie. W przeciwieństwie do Dr. Watsona nie zamierzałem jednak pozostać na długo – chciałem zaoszczędzić jedynie trochę pieniędzy, coś napisać i wybrać się w podróż dookoła świata płacąc za wszystko z zaliczek od hojnego wydawcy.
Jasne.
Londyn zweryfikował te marzenia. W domu, w Norfolk, a nawet w Cambridge, moje pragnienie zostania pisarzem odróżniały mnie od tłumu. W Londynie, fakt, że chcesz zostać pisarzem (artystą, reżyserem ) było czasem czymś dobijająco przeciętnym. Każdy w Londynie pisze powieść, planuje to zrobić, zna kogoś kto to robi, pracuje w wydawnictwie, albo co najgorsze z wszystkiego – już coś wydał.
Dzięki szczęśliwej sytuacji geopolitycznej będącej następstwem kliku wieków brytyjskiego imperializmu ustępującego pola szybko rozwijającej się strefie wpływów Stanów Zjednoczonych, ludzie na całym świecie chcą się uczyć angielskiego.
Z zupełnie zrozumiałych, choć pedagogicznie niepewnych powodów, ludzie wierzą, że jedyny sposób by nauczyć się angielskiego to lekcje z native speakerami. Dodaj do tego powszechną żyłkę handlową przedsiębiorców, odrobinę sprytnej reklamy i oto wynik – przemysł Nauki Języka Angielskiego (NJA). Niecały rok od momentu, gdy zdecydowałem, że chcę żyć i pracować za granicą znalazłem się w Istambule mając za sobą cztery tygodnie treningu w International House bez wartego uwagi doświadczenia i z większą pensją niż lokalny lekarz. Czyż gospodarka rynkowa nie jest wspaniała?
NJA była dla mnie dość przypadkową karierą (zapewne podobnie jak w przypadku 90% jej pracowników), lecz dziwnym trafem kontynuowałem ją 14 lat. Poczucie winy w stosunku do nieszczęsnych tureckich lekarzy sprawiło, że dobrze wyuczyłem się tego fachy. Czytałem literaturę, dołączyłem do zawodowych stowarzyszeń, zapisałem się na dalsze kursy. Z Istambułu jeździłem do Londynu, Z Londynu do Madrytu, z Madrytu do Glasgow. Z nieopierzonego ucznia stałem się dyrektorem studium, potem doświadczonym profesjonalistą w dziedzinie NJA i wreszcie trenerem nauczycieli. Moje wynagrodzenie rosło. Niewielkie szkółki otworzyły mi drogę do w miarę poważnych instytucji, które otworzyły mi drogę do profesjonalnych firm, które otworzyły mi drogę do posady na uniwersytecie. Rozdawałem foldery na konferencjach. Ale zaraz…
Czy nie chciałem zostać pisarzem? No tak. Podczas, kiedy utrzymywałem się z uczenia angielskiego, również pisałem w tym języku. czasem wściekle, czasem spokojnie i leniwie – zależnie od nastroju. Pisałem krótkie historie, pisałem artykuły. Pisałem scenariusz i poświęciłem półtora roku mojego cennego czasu próbując sprawić aby jakiś filmowiec potraktował go poważnie. Pisałem powieść. Zupełnie nic nie wydałem i nikt nie zrobił filmu.
Na plus mogę policzyć to, że pisałem to na co miałem ochotę.
W końcu napisałem Modyfikowany węgiel. Golancz go wydał, Hollywood kupiło, a ja zostawiłem swoją stałą pracę.
Osiem miesięcy. Tak po prostu.
Ciągle piszę. Musiałbym być martwy albo sparaliżowany, żeby przestać.”

Richard Morgan (1965)

Źródło: informacja biograficzna z obwoluty Modyfikowanego węgla

O języku słowackim , O życiu , O kobietach , O ludziach

„Agnieszka powiedziała mi kiedyś, że w obu nas jest taka „nerwica życia”. Niby wydaje się, że jest normalnie, spokojnie, ale to tylko pozory. To dziwne, ale właśnie sobie uświadamiam, że po naszej przyjaźni nie pozostało prawie żadnego śladu. A jednak Agnieszka była w moim życiu właściwie stale obecna. Często wysyłała kartki, dzwoniła z lotniska. Bardzo przeżywała chwilę, gdy urodziły mi się bliźniaczki. Kiedy leżałam w szpitalu, dzwoniła do mnie codziennie, opowiadała o swoich doświadczeniach macierzyńskich z Agatą.”

Ewa Błaszczyk (1955) polska aktorka

Źródło: „Rzeczpospolita”, 28 kwietnia 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/nerwicaz.htm

O przyjaźni

„Dragi będą miały duży wpływ na moją pracę do końca życia, bez względu czy biorę czy nie. Są stałe konsekwencje ćpania. Nie ważne czy biorę czy nie, wciąż będę płacił za poprzednie użycia.”

Layne Staley (1967–2002) amerykański muzyk rockowy, wokalista

Źródło: Layne Staley, „Unchained”, 29 kwietnia 1995 http://aic.gsg2007.de/Artikel/Pandemonium%2095.html

„Jakiż jednak jest odstęp między naszym początkiem i końcem, tamtym w obłędzie żądzy i zachwycie rozkoszy, tym w zniszczeniu wszystkich organów i zapachu zgnilizny zwłok. Jeśli idzie o dobrobyt i radowanie się życiem, droga prowadzi też między obydwoma stale w dół: słodko marzące dzieciństwo, radosna młodość, utrudzone życie męskie, kaleka, często żałosna starość, męki ostatniej choroby i wreszcie agonia. Czy nie wygląda to, jakby istnienie było pomyłką, której skutki ujawniają się stopniowo coraz bardziej?”

Arthur Schopenhauer (1788–1860) filozof niemiecki

Źródło: Uzupełnienia do nauki o nicości istnienia

O życiu , O starości , O chorobach , O nauce

„Pamięć to pamiętnik, który stale nosimy ze sobą.”

Oscar Wilde (1854–1900) angielski poeta, prozaik i dramatopisarz

„Nie od rzeczy będzie wzmianka, że z czasem Wyjątki od Reguł rozrosły się Jeszcze bardziej i stały się Regułami, Reguły zaś – Wyjątkami. Ponieważ jednak Wyjątki od Reguł w ogóle wykazują tendencje do szybszego rozmnażania się. niż Reguły, po stu latach Wyjątki, które były niegdyś Regułami, znowu zajęły swoje miejsce, a Reguły ponownie przekształciły się w Wyjątki. Mamy podstawy przypuszczać, że tego rodzaju wymiana następowała kilkakrotnie, ostatecznie więc nikt już nie wiedział na pewno, który kodeks zawiera Reguły, a który – Wyjątki od Reguł.”

Edmund Wnuk-Lipiński (1944–2015) polski socjolog

Wyprawa ratunkowa

O czasie

„Żyjemy w cudownej baśni, pomyślałem. Większość jednak uważa, że świat jest „normalny”. A mimo to ludzie stale polują na to, co „nienormalne”, na przykład anioły albo Marsjan. Dzieje się tak dlatego, że po prostu nie postrzegają świata jako zagadki. Ja zaś uważałem, że świat jest jak niezwykły sen. Szukałem jakiegoś rozsądnego wyjaśnienia, jak to się wszystko ze sobą łączy.”

Jostein Gaarder (1952) pisarz norweski

Przepowiednia dżokera

O ludziach , O świecie , O aniołach , O snach

„Są ludzie pozbawieni poczucia czasu. Chcą zrywać kwiaty, które się jeszcze nie stały kwiatami: i wtedy okazuje się, że nie ma kwiatów.”

Antoine de Saint-Exupéry (1900–1944) francuski pisarz i poeta, lotnik

O ludziach , O czasie , O Kwiatach

„Nauka idzie naprzód na dwóch nogach, którymi są teoria i doświadczenie (…) Czasami jedna noga robi najpierw krok do przodu, a czasami druga, ale stały postęp dokonuje się tylko przy użyciu obu – przez teoretyzowanie poddawane następnie sprawdzeniu bądź przez znajdowanie nowych zależności przy eksperymentowaniu, czego następstwem jest ruch teoretycznej nogi do przodu, i tak na przemian, bez końca.”

Robert Millikan (1868–1953) fizyk amerykański, noblista

słowa z wykładu noblowskiego w 1924.
Źródło: Mirosław Galikowski, Romuald Hassa, Marek Kaczmarzyk, Aleksandra Mrzigod, Janusz Mrzigod, Marek Więckowski, Przyroda 1. Materiały merytoryczne przeznaczone do nauki przyrody w liceum ogólnokształcącym i technikum, Nowa Era, Warszawa 2012, ISBN 9788326713040, s. 11.

O nauce

„Nieraz Żydzi pozostawali w płonących domach tak długo, aż wreszcie (…) woleli wyskakiwać z pięter (…) Z połamanymi kośćmi usiłowali się oni potem jeszcze czołgać przez ulicę do bloków, które bądź wcale, bądź tylko częściowo stały w płomieniach.”

Jürgen Stroop (1895–1952) generał SS, zbrodniarz wojenny

Żydowska dzielnica mieszkaniowa w Warszawie już nie istnieje! (1943)
Źródło: str. 38-39 http://arch.ipn.gov.pl/ftp/Stroop/index.html#/41

O domu

„Zacznę od sformułowania, które niestety przebiło się do potocznego języka, a mianowicie umowy śmieciowe. Pan zresztą zaznaczył – tak zwane umowy śmieciowe. Ktoś nienawistnie nazwał umowy elastyczne – śmieciowymi. Ale dość z propagandą, potrzebne jest całościowe rozwiązanie, które sprawiłoby, że ograniczy się te rozwiązania, które sprawiają, że pracodawcy wolą zawierać umowy elastyczne. Trzeba zmniejszyć stopień ochrony pracowników zatrudnianych na umowy stałe – obniżyć opodatkowanie kosztów pracy. Nade wszystko należy ograniczać obciążenia, które uniemożliwiają pracodawcom zatrudnianie większej liczby pracowników. Wszystko inne to półśrodki.”

Leszek Balcerowicz (1947) polski polityk i ekonomista

Źródło: money.pl, 25 marca 2013 http://www.money.pl/gospodarka/wiadomosci/artykul/balcerowicz;dla;money;pl;ozywienie;gospodarcze;nie;dajmy;sie;oszukiwac,107,0,1273963.html

„Żyj każdego dnia tak, jakby twoje włosy stały w płomieniu.”

Jonathan Carroll (1949) pisarz amerykański

Na pastwę aniołów

„Żyję w udręce, gdyż stale towarzyszy mi myśl o osobie, którą kiedyś zdradziłem, potem pielęgnowałem, a na koniec straciłem. Przychodzę do ciebie, ponieważ wierzę, że potrafisz przywołać ducha tej osoby, żebym mógł z nim porozmawiać. Przychodzę do ciebie, ponieważ wierzę, że potrafię ocenić, czy ten duch odnalazł spokój.”

Anne Rice książka Merrick (powieść)

Merrick

O myślach , O myśleniu

„Zawsze uśmiechnięty – mówią o nim dziennikarze. Ale to po prostu pogodny wyraz twarzy. Na stałe.”

Andrzej Niemczyk (1944–2016) polski siatkarz, trener siatkarskiej reprezentacji Polski kobiet

o trenerze Chinek.

„Chłopstwo cierpi barbarzyński wyzysk, zmuszano je nawet do zjadania własnych ekskrementów, rugowano je z gospodarstw, rabowano mu ziemię, toteż w rezultacie istnieje na wsi wielki odsetek robotników rolnych, którzy przez część roku, w okresie zbiorów, mają pracę, a przez pozostały okres nie znajdują zatrudnienia. Włóczą się więc, nie mając stałego punktu oparcia i żyją z tego, co inni mogą im ofiarować. Chłopstwo, stanowiące 70 procent ludności, jest w naszym kraju warstwą najbardziej wyzyskiwaną (…) jest to główna siła, która zapewni zwycięstwo w naszej wojnie rewolucyjnej i że ze wsi rozwinie się walka, w której toku okrążone i możliwe będzie zdobycie władzy.”

Casimiro Sotelo

Źródło: Zbigniew Marcin Kowalewski, Guerilla latyno-amerykańska, Zakład Narodowy im. Ossolińskich – Wydawnictwo, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk 1978, s. 56–57.

O wojnie , O sile , O cierpieniu , O zwycięstwie

„Zielone ropnie czy różowiutkie ciała wszystko nam jedno. Dotykamy jednych i drugich, ponieważ jedne i drugie istnieją, ponieważ łajdak w równym stopniu zasługuje, by wziąć go pod lupę, co najdoskonalszy z ludzi, ponieważ w naszych miastach roi się od upadłych dziewczyn, które posiadają tam takie samo prawo obywatelstwa, jak dziewczyny uczciwe. Społeczeństwo ma dwa oblicza: obydwa oblicza ukazujemy, posługujemy się wszystkimi barwami palety, zarówno czernią, jak błękitem, podziwiamy bez różnicy Riberę i Watteau, ponieważ obaj mają styl, ponieważ obaj czerpali z życia (…) Biorąc jako przedmiot studium mężczyznę i kobietę, chcemy, by działali w środowisku zaobserwowanym i oddanym skrupulatnie do najdrobniejszych szczegółów, chcemy ukazać, jeśli to możliwe, mechanizm ich cnót i występków, poddać sekcji miłość, obojętność czy nienawiść, będące wynikiem przejściowego lub stałego kontaktu tych dwóch istot. Jesteśmy smutnymi lub wesołymi demonstratorami zwierząt!”

Joris-Karl Huysmans (1848–1907) pisarz francuski

Źródło: Jerzy Adamski, Historia literatury francuskiej. Zarys, Wrocław 1989, s. 146, tłum. T. Kowzan.

O miłości , O kobietach , O nienawiści , O ludziach

„Akumulacji kapitału nie tylko nie można przedstawić, gdy zakłada się wyłączne i absolutne panowanie kapitalistycznego sposobu produkcji, lecz co więcej, bez środowiska niekapitalistycznego jest ona w ogóle nie do pomyślenia.(…) Zrozumienie specyfiki kapitalizmu leży w dialektycznej sprzeczności polegającej na tym, że akumulacji kapitału potrzebne jest do jej ruchu otoczenie niekapitalistycznych formacji społecznych i że tylko w stałej wymianie materii z nimi postępuje ona naprzód i trwać może tylko tak długo, jak długo znajduje to środowisko.”

Róża Luksemburg (1871–1919) niemiecka polityk

Źródło: Akumulacja kapitału. Przyczynek do ekonomicznego wyjaśnienia imperializmu, PWN, Warszawa 1963, s. 462–463.

O zrozumieniu

„Obóz, jak się zorientowałem. Obejmował teren około półtora kilometra kwadratowego płaskiego terenu. Otoczony był solidnym ogrodzeniem z drutu kolczastego, rozpiętego kilkoma rzędami pomiędzy drewnianymi słupami. Ogrodzenie miało ponad dwa i pół metra wysokości. Po zewnętrznej stronie przechadzały się patrole w odstępach około pięćdziesięciometrowych. Po stronie wewnętrznej strażnicy z bronią stali co jakieś piętnaście metrów. Za drutami stało kilkanaście baraków. Przestrzeń pomiędzy nimi wypełniał gęsty, falujący tłum. Więźniowie tłoczyli się, przekrzykiwali. Z kolei strażnicy starali się utrzymywać ich we względnym porządku…
… Po lewej stronie od bramy, o jakieś sto metrów za ogrodzeniem, był tor kolejowy, a właściwie rodzaj rampy. Prowadził od niej do ogrodzenia chodnik zbity z desek. Na torowisku stał pociąg złożony z około trzydziestu wagonów towarowych. Były brudne i zakurzone…
… Mijaliśmy akurat jakiegoś starca. Siedział na ziemi nagi i rytmicznie kiwał się do przodu i tyłu. Jego oczy błyszczały i nieustannie mrugał powiekami. Nikt nie zwracał na niego uwagi. Obok leżało dziecko w łachmanach. Miało drgawki. Z przerażeniem spoglądało dookoła.
Tłum pulsował jakimś obłędnym rytmem. Wrzeszczeli, machali rękami, kłócili się i przeklinali. Zapewne wiedzieli, że niedługo odjadą w nieznane, a strach, głód i pragnienie potęgowały poczucie niepewności i zwierzęcego zagrożenia. Ludzie ci zostali wcześniej ograbieni z całego skromnego dobytku, jaki im pozwolono zabrać w tę podróż. Było to pięć kilogramów bagażu. Były to zwykle jakieś najpotrzebniejsze w drodze przedmioty. Poduszka, jakieś okrycie, trochę jedzenia, butelka z wodą. Czasem kosztowności czy pieniądze. Docierała tu przeważnie ludność gett, która nie miała już nic…
Pobyt w obozie nie trwał długo. Zazwyczaj nie dłużej niż cztery dni. Potem pakowano ich w wagony na śmierć. Przez czas pobytu w obozie prawie nie otrzymywali jedzenia. Zdani byli na własne zapasy.
Baraki obozowe mogły pomieścić mniej więcej połowę więźniów. Drugie tyle pozostawało na dworze. Powietrze wypełniał odór ludzkich odchodów, potu, brudu i zgnilizny…
… Oficer SS, odpowiadający zapewne za załadunek, stanął przed tłumem Żydów. Nogi rozstawił szeroko.
– Ruhe! Ruhe! Spokój! – wrzasnął. – Wszyscy Żydzi mają wejść do wagonów. Pojedziecie tam, gdzie jest dla was praca. Ma być porządek. Nie wolno się pchać ani opóźniać załadunku. Kto będzie wywoływał panikę albo stawiał opór, zostanie zastrzelony.
Przerwał i wbił wzrok w masę ludzką przed sobą. Spokojnie zaczął otwierać kaburę pistoletu. Wyjął broń. Pierwsze szeregi Żydów zaczęły się cofać. Niemiec zaśmiał się i oddał trzy strzały w tłum. W grobowej ciszy rozległ się przeszywający krzyk. Spokojnie schował pistolet.
– A teraz do wagonów! Raus! – wrzasnął.
Tłum zamarł. Z tyłu rozległy się strzały. Ludzie ławą ruszyli do przodu, krzycząc przeraźliwie. Zbliżali się do drewnianego pomostu. Ludzki strumień był jednak zbyt szeroki, aby się w nim pomieścić. Esesmani otworzyli ogień. Pędzący zaczęli padać. Rozległ się głuchy tupot nóg po deskach rampy. Teraz zaczęli strzelać strażnicy stojący przy wagonach. Tłum przyhamował.
– Ordnung! Ordnung! – wrzeszczał esesman.
Pierwsi Żydzi wpadli do wagonu. Niemcy przy drzwiach odliczali ich. Po liczbie „sto czterdzieści” esesman zawył „Halt!” i dwukrotnie strzelił. Przystanęli. Pociąg powoli szarpnął i nowy wagon wtoczył się na wysokość pomostu. Zaczęli go wypełniać nowi więźniowie.
Wedle wojskowych regulaminów wagon towarowy przeznaczony był na osiem koni lub czterdziestu żołnierzy w transporcie. Upychając ludzi na siłę i bez jakiegokolwiek bagażu, można było pomieścić w wagonie sto osób. Niemcy wydali rozkaz pakowania po stu trzydziestu, ale jeszcze dopychali dodatkową dziesiątkę. Gdy drzwi nie dały się zamknąć, tłukli na oślep kolbami, strzelali do środka wagonu, wrzeszczeli na nieszczęsnych Żydów. Ci, aby zrobić miejsce dla nowych, wspinali się na ramiona i głowy już znajdujących się wewnątrz. Z głębi wagonu dochodził jakiś potępieńczy ryk i wycie.
Gdy upchnięto już sto czterdzieści osób, strażnicy przystąpili do zamykania drzwi. Były ciężkie, wykonane z drewna obitego żelazem. Miażdżyły wystające na zewnątrz kończyny wśród wrzasków bólu. Po zasunięciu drzwi zabezpieczano je żelazną sztabą i ryglowano.
Przed załadunkiem na podłogę wagonów sypano warstwę niegaszonego wapna. Oficjalnie był to zabieg higieniczny. Chodziło o nie rozprzestrzenianie się chorób zakaźnych. W praktyce wapno gwałtownie absorbowało wilgoć z powietrza. Spadała zawartość tlenu i ludzie zaczynali się dusić. Równocześnie wapno w kontakcie z ludzkimi odchodami wydzielało trujące substancje, między innymi chlor. Ten zaś dusił stłoczonych więźniów. Niemcy osiągali podwójny cel. Choroby zakaźne istotnie się nie rozprzestrzeniały, a wagon można było łatwiej po transporcie wymyć. Po drugie, transportu tego nie przeżywało wielu „podróżnych”. A o to przecież chodziło.
Czasami od polskich kolejarzy docierały informacje, że takie wagony z Żydami stały na bocznicach po kilka dni. Po otwarciu znajdowano w nich same trupy…
… Na obozowym placu pozostali zabici i konający. Strażnicy przechadzali się wolnym krokiem i dobijali ich strzałami w głowę. Wkrótce zapanowała cisza…”

Jan Karski (1914–2000) prawnik, dyplomata, wykładowca akademicki, polski kurier czasów II wojny światowej

Karski dostał się w przebraniu strażnika do obozu tranzytowego dla Żydów w Izbicy, który był „ostatnim etapem” przez obozem zagłady w Bełżcu.
Tajne państwo: opowieść o polskim Podziemiu

Koń , O miłości , O śmierci , O pieniądzach

„Stan obuwia świadczy o zamożności lub biedzie właściciela więcej niż jego ubranie. Tylko bardzo zamożny człowiek ma nowe buty, stale nowe buty. Średnio zamożny człowiek będzie w ubraniu dobrze zaprasowanym i nawet dobrej jakości, ale buty będzie miał starawe…”

Michał Choromański książka Schodami w górę, schodami w dół

Schodami w górę, schodami w dół (1965)
Źródło: s. 225

O butach

„Literatura to ruch. I nawet jeśli wydrukowany tekst może się wydawać względnie niezmiennym punktem odniesienia, to tak naprawdę stanowi on raczej stałą matrycę zmian, której zewnętrzną oznaką jest choćby otwartość na różne interpretacje.”

Marcin Orliński (1980)

Źródło: Jakub Przybyłowski, Tajemny związek, „Lampa” nr 4(85), 2011.

O literaturze

„Ja kocham swoją pracę i kocham scenę. Tam spełniam się życiowo i artystycznie. Z uwagi, że przez całą moją karierę nie byłem związany na stałe z jedną sceną mam możliwość ciągłego doskonalenia swojego warsztatu i poznawania nowych smaków tego pięknego zawodu.”

Jerzy Jeszke (1958) polski aktor musicalowy

Źródło: Jerzy Jeszke przed prapremierą „Sweeneya Todda”: Robię swoje, 18 maja 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/139366.html

Kochać się

„Skwar i udręka leżały na owym aralsko-kaspijskim stepie; nawet krowy, które wyszły się paść, stały zdesperowane wpośród tak przygnębiającego działania przyrody, a nieświadome rojenia lęgły się w ich głowach. Główno, momentalnie przekształcający zewnętrzne fakty we własne wewnętrzne odczucia, pomyślał, że świat należy zmieniać jak najszybciej, bo już i stworzenia zaczynają wariować.”

Andriej Płatonow (1899–1951) pisarz rosyjski

Juwenilne morze

O świecie , O udręce

„Pragnienie jego stałej obecności, nieustanne myślenie o nim, gdy go nie było, niepokój i nerwowość, gdy miała go za chwilę zobaczyć, tęsknota, gdy jeszcze był przy niej, ale wiedziała, że za kilka minut go nie będzie (…)”

Janusz Leon Wiśniewski (1954) polski naukowiec i pisarz

Opowieści wigilijne – Narodziny

O myślach , O myśleniu

„Jesteśmy, każde z nas, w aktualnym punkcie naszego życia z powodu niezliczonych okoliczności i każde z nas ma obowiązek (jeśli nie lubimy punktu, w którym jesteśmy) poruszać się po drodze życia, aby znajdować lepszą ścieżkę, jeśli aktualna nam nie pasuje, albo by kroczyć nią z radością, jeśli to rzeczywiście nasza życiowa droga. Gdyby zmieniać nawet tylko złe rzeczy, które stały się wcześniej, całkowicie zmieniłoby się to, kim jesteśmy teraz i uważam, że nie da się przewidzieć, czy byłoby to dobre czy nie.”

R.A. Salvatore (1959) amerykański pisarz science-fiction i fantasy

Postać: Drizzt Do'Urden
przemyślenia Drizzta.
Legenda Drizzta

Radość

„Często z bratem przesiadywaliśmy na próbach (…) teatru (…). Dość szybko okazało się, że – nie wiadomo kiedy – nauczyliśmy się na pamięć wszystkich granych tam tekstów. Najlepiej zapamiętałam Trojanki. Potrafiliśmy też zagrać niemal całe Wyzwolenie Witkacego. Swoją pierwszą profesjonalną rolę na scenie zagrałam w wieku około 4 lat. To była Gridianna z Kieszonkowych przygód, bajki autorstwa Bułata Okudżawy. Przebrana w marynarskie ubranko mówiłam tylko jedno zdanie, ale pamiętam, jaka byłam przejęta. Odgrywane przez nas, wówczas pięcio – i trzyletnie dzieci, scenki ze spektakli stały się ulubionym elementem wszelkich domowych imprez. Granice były dla mnie bardzo płynne: teatr był zabawą, zabawa była teatrem.”

Ida Bocian (1976)

Źródło: Magdalena Hajdysz, Ida Bocian: Teatr w genach, „Gazeta Wyborcza - Trójmiasto” nr 197, 25 sierpnia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/122584.html?josso_assertion_id=FE2507BAA8A143AC

O dzieciach , O wieku

„Myślę, że wampiry stały się symbolem naszych czasów.”

Kamil Śmiałkowski (1971)

Źródło: Katalog „Empik, gwiazdka 2010”.

O myślach , O myśleniu

Cytaty na temat stały strona 4

Cytaty na temat stały
strona 4