Cytaty na temat czuć (707 cytatów, strona 7)

„Nie czułam się specjalnie rozrywaną aktorką. Zbyt dużo studiowałam w życiu skończyłam kilka fakultetów, żeby ciągle się dobijać o propozycje, możliwości, realizację moich pomysłów.”

Małgorzata Potocka (aktorka) (1953) polska aktorka, reżyserka, producentka filmowa

Źródło: Wychowałam się wśród taśm, „Tele Tydzień”, nr 08, 20 lutego 2006 http://www.plebania.pl/wywiady/potocka.html

„Czułem się przytłoczony tym wszystkim, co na nas spadło. W moim domu był pokój przeznaczony na pralnię, więc siedziałem tam z popielniczką, do której miałem zaufanie, bo miałem wrażenie, że to jedyne miejsce, gdzie świat nie może mnie dopaść.”

Eddie Vedder (1964) amerykański muzyk rockowy, wokalista

wypowiedź na temat zainteresowania jego osobą po wzroście popularności Pearl Jam.

O świecie , O pokoju , O domu , O zaufaniu

„Nie myślałem, że praca z nim będzie tak spokojna, łatwa, spotkałem kogoś, kto jest szczery, skoncentrowany i całkowicie dostępny. Zdumiało mnie to, co mówił zaraz po ujęciach – motywował nas, udzielał nam delikatnych, ale poważnych wskazówek, tak jakby wiedział, jak się czuliśmy zanim kręciliśmy coś ponownie. To jest ogromnie wrażliwy moment, jak bokser, który zasiada w narożniku pod koniec rundy, zanim gong znów go nie wywoła na ring. Wielu reżyserów rozmawia z aktorami tak, jakby byli pewni, że przykuwają w tym momencie całą ich uwagę. Przy nim czujesz, że aktorstwo go inspiruje.”

François Cluzet (1955) aktor francuski

o Cédriku Klapischu.
Źródło: François Cluzet o filmie „Niebo nad Paryżem”, SPI, 12 sierpnia 2008 http://www.kinomaniak.pl/katalog/wywiad/62,1

O myślach , O myśleniu

„Kolejny dziwny wieczór. Wpadają do mnie ludzie, gadają, a ja nimi nasiąkam: przyszli rabini, rewolucjoniści z giwerami, agenci FBI, kurwy, poetki, młodzi wierszokleci z Uniwersytetu Stanowego, profesor z Loyoli jadący do Michigan, prof. z Uniwersytetu Kal w Berkeley, kolejny, który mieszka w Riverside, 3 czy 4 młodzików na gigancie, typowych obiboków z głowami pełnymi cytatów z Bukowskiego… i przez jakiś czas myślałem, że ta banda wejdzie mi z nogami do serca i zbezcześci mój cenny spokój, ale mam wielkie wielkie szczęście, bo każdy coś mi przyniósł i zostawił w prezencie i już nie muszę czuć się jak Jeffers w swojej kamiennej wieży, i mam też szczęście jeszcze dlatego, że sława, którą się cieszę, jest w dużej części cicha i dyskretna i raczej nie mam szans zostać drugim Henrym Millerem, z wielbicielami biwakującymi przed moim domem, bogowie okazali się dla mnie łaskawi, pozwalają mi nadal istnieć i cieszyć się dobrym zdrowiem, a nawet robić zapiski, obserwować, czuć dobro dobrych ludzi i czuć tę cudowność pełznącą po ręce jak zwariowana mysz. I choć jutro jest niewiadomą, to takie życie, podarowane mi w wieku 48 lat, to sama słodycz.”

Charles Bukowski (1920–1994) amerykański poeta i powieściopisarz

Historie o zwykłym szaleństwie

O życiu , O Bogu , O szczęściu , O ludziach

„John Fitzgerald Kennedy: Nie możemy czuć się bezpieczni na naszej półkuli, dopóki Związek Radziecki nie wyniesie się [mowa była o Kubie] w ślad za Jerzym III, hiszpańskimi konkwistadorami, Maksymilianem i Walkerem.
Harry Truman: Walker był czymś w rodzaju rewolucyjnego intelektualisty w latach 1850., gdy na całej półkuli zachodniej istniał duży ferment.”

William Walker (1824–1860)

rozmowa między oboma politykami podczas konferencji w San José w Kostaryce w 1963.
Źródło: Jan Drohojowski, Ameryka Łacińska z bliska, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, Warszawa 1968, s. 115.

„Jeżeli potrzebuje aż miliona akrów, żeby czuć się bogaty, to chyba dlatego, że czuje się wewnętrznie strasznie ubogi. A jeżeli jest ubogi duchowo, to nawet milion akrów nie da mu poczucia bogactwa. I może właśnie dlatego jest zawiedziony, że cokolwiek by zrobił, nie jest w stanie poczuć się bogatszym.”

John Steinbeck książka Grona gniewu

Grona gniewu

O bogactwie

„Tak zwane życie studentów filmówki było niesmaczne. Im bardziej skacowany aktor przychodził na próbę, tym czuł się bogatszy wewnętrznie. Bo wczoraj poderwał trzy panny i jest dzisiaj naładowany energią. Aktor nie powinien grać swojego życia.”

Grażyna Kania (1971)

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 28 maja 2002 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/niam.htm

O życiu

„W dniu 3 Maja święcimy tradycyjną rocznicę Wielkiej Konstytucji. W wolnym świecie będziemy mogli w tym dniu gromadzić się w kościołach i salach zebrań. Rodacy w Kraju obchodzić będą to święto tylko w swoich sercach. Dzień ten czcimy jako symbol osiągnięć narodu, który chce żyć i który jest gotów na ołtarzu tego nadrzędnego celu złożyć potrzebną ofiarę. 171 lat temu, w obliczu nieukrywanych zamiarów Rosji zawładnięcia Polską i dwuznacznego zachowania się obu innych naszych sąsiadów, przodkowie nasi porzucili ułudę rzekomej złotej wolności na rzecz państwa o silnej władzy opartej o demokratyczną wolę narodu. Czerwona Moskwa poszła śladem swej poprzedniczki, carskiej Rosji. Celem jej pozostaje niedopuszczenie do istnienia Polski prawdziwie wolnej i niepodległej. Odpowiedzią naszą, godną tradycji Majowej, jest wola przetrwania w niezłomnym oporze. Konstytucja Majowa była przepojona troską o podniesienie kultury i oświaty. Na obczyźnie przypomina nam to obowiązek wspierania szkolnictwa polskiego. Nieśmy pomoc jak najhojniejszą i jak najbardziej powszechną organizacjom, które z wysiłkiem i poświęceniem uczą dzieci nasze mówić i czuć po polsku. Przebywając w wolnym świecie stoimy na straży nigdy nie wygasłych praw Rzeczypospolitej. Prosimy Boga o przyśpieszenie dnia wolności i niepodległości dla Polski i gotowi jesteśmy poświęcić wszystkie nasze siły temu najwyższemu celowi.”

Tadeusz Komorowski (1895–1966) polski generał, dowódca AK, polityk emigracyjny

odezwa na święto 3 Maja 1962 r., gen. Tadeusz Bór-Komorowski, gen. Władysław Anders, Edward Bernard Raczyński, Londyn, 3 maja 1962.
Źródło: Tadeusz Bór-Komorowski w relacjach i dokumentach, opracował Andrzej Kunert, Oficyna Wydawnicza RYTM, Warszawa 2000, s. 631.

O Bogu , O dzieciach , O zachowaniu , O wysiłku

„Po ukończeniu szkoły byłem zdecydowany poświęcić się teatrowi i brać udział tylko w ambitnych przedsięwzięciach. W pewnym momencie zorientowałem się, jak bardzo zmienił się rynek, i że słowo sukces nabrało zupełnie innego znaczenia. Zauważyłem to, ale długo się z tym nie zgadzałem. Nie chciałem zaakceptować tego, że za sukces uważa się zdjęcie na okładce magazynu albo udział w telenoweli. Ważniejsze było dla mnie, i wciąż jest, uznanie widza spotkanego gdzieś przypadkiem. Jednak po jakimś czasie uświadomiłem sobie, że jeśli nie będę odnosił sukcesów komercyjnych, ominie mnie wiele szans. Źle się czułem, kiedy odmawiano mi jakiejś roli, tłumacząc: „Pana nikt nie zna, potrzebujemy znanej twarzy.””

Piotr Adamczyk (1972) polski aktor

Źródło: „Życie”, 10 września 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/teatrjak.htm

O życiu , O czasie , O sukcesie , O zdjęciach

„Czuł się zielonofaliście, lepkowodniście, grudowato, ośliźle, tonąco, bezdenno-dennie.”

Arundhati Roy (1961)

Bóg rzeczy małych (1997)

„Czułam wielką miłość mojej mamy, może dlatego szybko stałam się dziewczynką świadomą własnej wartości.”

Oceana Mahlmann (1982)

Źródło: „Party” nr 10 (68), 17 maja 2010

O miłości

„Ten zawód jest wymagający. Dotyka wrażliwości, czasem nadwrażliwości. Dlatego aktorzy wymyślili bankiety po premierze. Czyli jedno wielkie chlaństwo. Żeby nie czuć tej pustki, jaka powstaje po urodzeniu roli. W dodatku ta praca jest taka intensywna. Koniec pracy nad rolą jest jak kastracja. Alkohol powoduje wtedy stan euforii. W ogóle ten zawód to jest jakieś sadomaso.”

Tomira Kowalik (1947) polska aktorka

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 7 lutego 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/teatrje2.htm

O alkoholu , O czasie

„Dla mnie pisanie tekstów jest bardzo ważne. Nie chcę wyjść na scenę i śpiewać teksty innych autorów. Chcę czuć, że to ja je napisałam, że to właśnie, a nie co innego, chciałam przekazać.”

Avril Lavigne (1984) muzyk rockowy, wokalistka

O śpiewie

„Aniołkiem nie byłam i trochę dałam w kość rodzicom. Byłam królową trzepaka i trzymałam sztamę z chłopakami. Grałam z nimi w kapsle i w kosza, kradłam jabłka i czereśnie. I wcale się tego nie wstydzę. Takie to były czasy, że wszystkiego brakowało. Nie pochodzę z bogatej rodziny i w naszym domu nigdy się nie przelewało, ale miałam bardzo szczęśliwe dzieciństwo. Czułam miłość rodziców i miałam poczucie bezpieczeństwa. To samo chcę przekazać Michelle, bo dobre warunki materialne, które wspólnie z Roberto zapewniamy córeczce, to nie wszystko.”

Małgorzata Glinka-Mogentale (1978) siatkarka polska

o dzieciństwie.
Źródło: „Przegląd Sportowy”, 2013 http://siatkowka.przegladsportowy.pl/Siatkowka-Malgorzata-Glinka-Mogentale-zagra-w-Chemiku-Police,artykul,179675,4,1064.html

O miłości , O domu , O rodzicach , O dzieciństwie

„Niech nikt nie pyszni się bogactwem sułtanatu!
Dążąc do swego celu za pomocą sprawiedliwości, będziesz się czuł lepiej! (…)
Pozornie wydaje się spokojem, cierpieniem jednak sułtanat.
Nie ufaj bogactwu świata, to nie zostaniesz oszukany…
Bądź ostrożny, Ilhami, ponieważ sułtanat nie jest wieczny.”

Selim III (1761–1808)

fragment tzw. gazela, wiersza sułtana Selima III (tłum. Melaike Huseyin).
Źródło: Osmanowie (tom 2. serii Dynastie Świata), Biblioteka Gazety Wyborczej, 2011, ISBN 9788326802881, s. 4.

O sprawiedliwości , O cierpieniu , O pomocy , O bogactwie

„Można nabawić się tam klaustrofobii! Wyobraź sobie, że w hotelu, w którym mieszkaliśmy, recepcja mieści się na pięćdziesiątym piętrze! Poważnie: wjeżdżasz pięćdziesiąt pięter w górę, żeby odebrać klucz do pokoju. Rozumiesz, co można poczuć, patrząc w dół? Nie dość, że człowiek ma jeszcze w pamięci 11 września, to na dodatek wiadomo, że w Japonii niemal bez przerwy zdarzają się trzęsienia ziemi. Fajnie, prawda? W hotelu bez przerwy oddychasz klimatyzowanym powietrzem, siedzisz w ciasnych pomieszczeniach, a szlafroki są co najmniej o trzy numery za małe. Czułem się jak zamknięty w szufladzie.”

Bill Murray (1950) aktor amerykański

o japońskich hotelach.
Źródło: wywiad, 2004 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=18304

O prawdzie , O pokoju , O górach

„Najgorsze jest nieustanne sięganie do kompletnie nienaturalnego kanonu zachowań. Nigdy w życiu nie widziałam, by ktokolwiek po seksie wstawał z lóżka zawinięty w prześcieradło. To jakaś hipokryzja! Dlaczego mam czuć wstyd? Bo jestem naga? Jak rano idę do łazienki, to nie zawracam sobie głowy wkładaniem szlafroka. Nie ubieram się po to, żeby umyć zęby. Nie zasłaniam się, gdy siadam na sedesie.”

Sharon Stone (1958) aktorka amerykańska

Źródło: wp.pl http://wiadomosci.wp.pl/kat,38214,title,Piecdziesiatka-Sharon-Stone,wid,9776529,wiadomosc_prasa.html?ticaid=1a751

O seksie , O zachowaniu

„Mój pradziadek występował w Gdańsku w 1880 roku, mam w archiwum zdjęcia z tych występów. Mój dziadek też się tu produkował. Także mój ojciec! W 1943 roku, jako więzień, w niemieckim cyrku. Jako młodzieniec został skierowany do niemieckiej fabryki broni. Stamtąd wyciągnął go pewien dobry Niemiec, wielbiciel cyrku, dając mu stosowne papiery. I zamiast produkować bomby, ojciec mój rozśmieszał niemieckie kobiety, bo one stanowiły przeważającą część widowni.(…) Ojciec czuł się głupio. Był często obiektem napaści niemieckich panien i wdów: taki młody, taki prężny, jego miejsce jest na froncie, a nie w cyrku! Przepraszam, mówił wtedy, po pierwsze jestem tu nie z własnej woli, jestem więźniem, cudzoziemcem, a po drugie co: staruszkowie mają fruwać na trapezach? Niemniej, wspominał tamte czasy podle.”

Leo Bassi (1952) włoski komik i aktor

Źródło: „Dziennik Bałtycki”, 13 lipca 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/gwiazdyf.htm

O kobietach

„Był miejscem, w którym czułem się naprawdę świetnie, może właśnie przez pewien powiew wolności. Nagle masz wokół siebie mnóstwo podobnych osób i nikt cię nie legitymuje, nie zwraca uwagi na to, jaki jesteś. Do tego możesz posłuchać muzyki, którą kochasz, a nawet poznać ludzi, którzy ją grają. Tam wtedy nawet nie było pod sceną barierek. Muzycy grali, a potem stawali się częścią publiczności. Nie było żadnych podziałów.”

Leszek Gnoiński (1966) polski dziennikarz muzyczny

o festiwalu w Jarocinie.
Źródło: Paweł Piotrowicz, Leszek Gnoiński: po co ta wolność, ksiazki.onet.pl, 2 grudnia 2016 http://ksiazki.onet.pl/leszek-gnoinski-po-co-ta-wolnosc-wywiad/0pkc1s

O ludziach , O wolności , Kochać się

„Pojawił się na pierwszych próbach, dał kilka wskazówek. Ot, choćby powiedział mi, że „taki nerwowy, to ja nie jestem”. Poza tym raczej dał wolną rękę, choć czuliśmy jego mentalne wsparcie.”

Arkadiusz Brykalski (1970)

o Lechu Wałęsie.

O wsparciu

„Wstawaj, stawaj, stawaj w obronie swoich praw!
Wstawaj, stawaj, nie poddawaj się!

Większość ludzi myśli
że Wielki Bóg przyjdzie z nieba
Zabierze wszystko
i sprawi ze każdy będzie czuł się świetnie.
Lecz gdybyś wiedział ile warte jest życie
Szukałbyś swojego na ziemi”

Bob Marley (1945–1981) jamajski muzyk reggae

Get up, stand up: stand up for your rights!
Get up, stand up: don't give up the fight!

Most people think,
Great God will come from the skies,
Take away everything
And make everybody feel high.
But if you know what life is worth,
You will look for yours on earth (ang.)
Źródło: Get Up, Stand Up; album Ambition (1981).

O życiu , O Bogu , O ludziach , O myślach

„(…) życie miało płynąć gładko, bez wysiłku. Wśród WTS-ów. Wszyscy Tacy Sami. Wśród WTS-ów można czuć się bezpiecznie. Pewnie.”

Erica Spindler (1957)

W milczeniu

O życiu , O wysiłku

„Czułam się tak, że gdybym miała wtedy w pobliżu coś ostrego to mogłabym się posunąć do samookaleczenia.”

Katarzyna Skowrońska-Dolata (1983) siatkarka polska

o kontuzji.
Źródło: wywiad, 2010 http://aves.lksdwernicki.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=158:katarzyna-skowroska-dla-avesu&catid=3:newsflash&Itemid=75

„Wchodziłem do Samoobrony w momencie, gdy nie mogła marzyć o władzy i była ostrzeliwana za wszystkich stron. Czułem wtedy, że to partia antyestablishmentowa i jak pisał Rafał Ziemkiewicz stawiająca słuszne pytania.”

Ryszard Czarnecki (1963) polityk polski

Źródło: „Dziennik”, 3 sierpnia 2007

Pytanie

„Zawsze bawiło narratora, że można czuć to, czego nie ma, znacznie wyraźniej i dosadniej niż to, co jest, w którymkolwiek z gramatycznych czasów jakiegokolwiek języka. Narrator, z pewnym trudem, powstrzymuje się przed konstatacją, iż to, co naznaczono nieobecnością, rysuje się wyraźniej od tego, co poddało się trwaniu.”

Ignacy Karpowicz (1976) polski pisarz i tłumacz

Spam

„W klubie czułam się kimś wartościowym, ale wracając do szkoły, wciąż miałam wrażenie, że jestem nie taka, jak powinnam. Chciałam być chuda jak Kate Moss, a trener kazał mi jeść steki.”

Victoria Pendleton (1980)

Źródło: Zuzanna O’Brien, Gdy…, op. cit., s. 96.

O wrażeniach

„Gertruda chwiała się przede mną. Balansowała na wysokich szpilkach. Zrobiła krok do przodu i poczułem nagle, że jakieś fragmenty jej ciała mnie dotykają. Nie byłem w stanie wykrzesać z siebie żadnej reakcji. Dzielił nas dystans nie do przekroczenia. Miałem wrażenie, jakby ta kobieta próbowała rozmawiać z kimś nieobecnym, z kimś, kogo już od dawna nie ma wśród żywych. Jej wzrok zdawał się przenikać przeze mnie jak przez powietrze. Nie potrafiłem nawiązać z nią kontaktu. Ale nie czułem z tego powodu wstydu; raczej zażenowanie i bezradność.”

Charles Bukowski książka Faktotum

Faktotum

O kobietach , O wrażeniach

„Akceptacja samego siebie – szczególnie nowego samego siebie jest niezwykle trudnym i długim procesem. Zaakceptowanie i realizowanie tradycyjnego modelu rodziny też nie jest łatwe, też może powodować poczucie zagubienia i samotności. Są również ludzie, którzy potrzebują czuć się wolni, żeby funkcjonować – nawet za cenę jeszcze większej samotności.”

Joachim Trier (1974) norweski reżyser i scenarzysta filmowy

Źródło: Anna Bielak, Mówi reżyser „Oslo, 31 sierpnia”, portalfilmowy.pl, 9 stycznia 2012 http://www.portalfilmowy.pl/wydarzenia,5,4448,4,1,Mowi-rezyser-Oslo-31-sierpnia.html

O ludziach , O samotności

„Gdy ktoś mówi mi, że Kościół w Polsce jest prześladowany, odpowiadam, że bredzi. Możemy mówić, że Kościół czułby się bardziej komfortowo, gdyby władze zrobiły to czy nie robiły tamtego. Ale to z prześladowaniem nie ma nic wspólnego.”

Wojciech Lemański (1960) polski ksiądz

Źródło: rozmowa Katarzyny Wiśniewskiej, Nie boję się niczego poza grzechem, „Gazeta Wyborcza”, 31 marca-1 kwietnia 2012

„Wtedy na naszą arenę wchodzi amerykańska fantastyka bojowa. Zawsze czuć w niej ducha imperium – Amerykanie nie podejrzewają, że mogłaby istnieć choć jedna dobra planeta bez dobrego amerykańskiego wpływu. Gdy pojawiają się problemy, wezwij kosmicznych marines!”

Kir Bułyczow (1934–2003) rosyjski historyk i pisarz science fiction

Jak zostać pisarzem fantastą

„Nigdy nie krzyczały, ponieważ nie spodziewały się niczego złego. Były takie niewinne. Moje małe przyjaciółki lubiły towarzystwo. Często kładłem po kilka ciał obok siebie. Ale po chwili czułem się znudzony, one się nie ruszały. Więc szukałem kolejnych dziewcząt.”

Pedro López (1948)

z wywiadu udzielonego w styczniu 1999.
Źródło: Michał Filipczak, López Pedro http://killer.radom.net/~sermord/New/zbrodnia.php-dzial=mordercy&dane=LopezPedro.htm, zbrodnia.of.pl

„Czułem odrobinę szaleństwa w perwersyjnych aktach seksualnych. Nie mogłem kontrolować mojego zachowania, ponieważ już od dzieciństwa nie mogłem realizować się jako mężczyzna, jako pełnowartościowy mężczyzna.”

Andriej Czikatiło (1936–1994) ukraiński seryjny morderca

Źródło: Michał Filipczak, Czikatiło Andriej http://killer.radom.net/~sermord/New/zbrodnia.php-dzial=mordercy&dane=CzikatiloAndrej.htm, www.zbrodnia.of.pl

O zachowaniu , O dzieciństwie , O szaleństwie

„Bardzo współczesny. Do tego stopnia, że w spektaklu użyliśmy sondy. Na ekranie pojawiają się nakręcone wśród ludzi odpowiedzi na pytania, kim jest Kordian. Odpowiedzi udzielają różni ludzie, ale pytania zostały postawione również osobom publicznym, które pojawiają się w naszym życiu społecznym, a kojarzą się z romantyzmem, albo z walką, również polityczną, którą aktualnie toczą, czy takim, którzy są ikonami współczesnych bohaterów i pseudobohaterów. Na przykład Michał Wiśniewski pojawiający się w sondzie, który dla wielu młodych ludzi jest jednym z idoli, a który mówi, że czuł się kiedyś Kordianem, ale rzeczywistość sprowadziła go do poziomu.”

Maciej Sobociński (1975)

o przygotowanym spektaklu Mit: Kordian na podstawie dramatu Juliusza Słowackiego.
Źródło: „Dziennik Teatralny”, 29 stycznia 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/starams.htm

O ludziach , O rzeczywostości , O walce , Pytanie

„Udział w programie [Taniec z gwiazdami] potraktowałam jako terapię, która pozwoli mi dojść do siebie po tym, co mnie ostatnio spotkało. (…) Mocno przeżyłam rozwód (…). Jeszcze gorzej się czułam, kiedy rzucono pod moim adresem niesłuszne oskarżenia. Mój świat się wtedy zawalił. Jednak mimo ogromnego poczucia krzywdy, rozczarowania i smutku, w głębi duszy wierzyłam w prawdę i sprawiedliwość. Kiedy oczyszczono mnie z zarzutów, czułam, że wracam do świata żywych.”

Weronika Marczuk (1971) polska aktorka i producentka filmowa

Źródło: Joanna Knap, Weronika Marczuk. Zaczynam nowe życie, „Kobieta i Życie” nr 1, styczeń 2012, s. 10.

O życiu , O kobietach , O świecie , O sprawiedliwości

„Uwielbiam Nowy Jork za jego niesamowitą energię, magię. Bardzo dobrze się tam czułam. Szkoła była fantastyczna. Uczyli nas, że nie chodzi o to, żeby zagrać perfekcyjnie, ale żeby w rolę włożyć coś swojego. Ale tak się złożyło, że za późno złożyłam papiery na następny semestr. I wróciłam do Warszawy, żeby skończyć studia. Pomyślałam wtedy, że tak widać miało być.”

Maria Niklińska (1983) aktorka polska

Źródło: Życie to wielka przygoda, „Gala” http://www.gala.pl/gwiazdy/wywiady/zobacz/viewpointer/1/artykul/maria-niklinska-zycie-to-wielka-przygoda.html

O życiu , O szkole , O studiach

„Czasem się zastanawiał, co jest gorsze: czy to, że ten, kogo kochasz, z kim innym jest inna osobą, czy tez że właśnie jest taki, jakim go znasz. A może jedno i drugie było jednakowo złe? Ponieważ tak czy owak z czego cię… okradano – z tego, co ci się należało, i z tego, co ci się należeć powinno? Czuł się jak człowiek dotknięty chorobą – on także się budzi i dopiero po chwili uświadamia sobie, że jest chory.”

Bernhard Schlink (1944) niemiecki profesor nauk prawnych oraz powieściopisarz

Coraz dalej od miłości (2010)

O czasie , Kochać się

„Nigdy nie miałam poczucia, że ryzykuję życie.(…) Nigdy, nawet na ośmiotysięcznikach, nie czułam, że dotarłam do kresu, że więcej nie dałabym rady.”

Sylwia Bukowicka (1978)

Źródło: Na skraju, polityka.pl http://www.polityka.pl/kraj/wywiady/1537643,1,rozmowa-z-sylwia-bukowicka-himalaistka.read

O życiu

„Ministrowie pracy nie są lubiani. Ale czy czułam się nielubiana? To zależy, jaką płaszczyznę mojego życia rozpatrujemy. Ja miałam zawsze bardzo dobre relacje międzyludzkie.”

Anna Kalata (1964) polska działaczka polityczna

Źródło: Anna Kalata o swojej metamorfozie i ... polityce, naszemiasto.pl, 29 stycznia 2011 http://slask.naszemiasto.pl/artykul/756662,anna-kalata-o-swojej-metamorfozie-i-polityce,id,t.html

O relacjach

„Chciałabym, żeby było fajnie. Przede wszystkim chcę się dobrze czuć w tym, co robię. Być w zgodzie z samą sobą. Trzeba się wyluzować, mieć duży dystans do samego siebie i do tego, co się dzieje wokół. W przeciwnym razie można popaść w ostre kompleksy. Ważne, aby robić swoje, i myśleć nad tym, co się robi. Ciągle też sprowadzać się do punktu wyjścia. Nieustannie się resetować i od nowa nabywać kolejne doświadczenia.”

Julia Pietrucha (1989) polska aktorka, modelka i piosenkarka

Źródło: Wywiad, 2009 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=59299

O myślach , O myśleniu

„Film jest podzielony na dwa światy: laboratorium i stodołę, która jest domem Dren. Dwa przeciwstawne otoczenia. Laboratorium jest zimne i sterylne, takie, jakie wyobrażamy sobie, że jest laboratorium. Stodoła jest ciepła i organiczna. Czułem, że to odzwierciedla istotę filmu: oni stworzyli coś, co, jak sądzili, będą potrafili kontrolować, jak uważają wszyscy naukowcy, ale, naturalnie, życie okazało się bardziej skomplikowane. I egzystencja Dren wywiera wpływ nie tylko na świat, ale także na ich życie. Tak więc film towarzyszy Dren w jej ewolucji, od ograniczonego świata laboratorium do otwartego, porowatego świata stodoły. A potem ostatecznie na zewnątrz, do naturalnego świata.”

Vincenzo Natali (1969) kanadyjski reżyser

o filmie Istota.
Źródło: Wywiad, 2010 http://film.onet.pl/0,0,1615621,4,596,artykul.html

O życiu , O świecie , O domu

„Pan prezydent Lech Kaczyński nie jest człowiekiem, który nadmiernie szafuje gratulacjami z okazji zwycięstwa w wyborach, więc Rosja nie powinna się czuć dyskryminowana.”

Radosław Sikorski (1963) polski polityk, dziennikarz

komentarz do niewysłania gratulacji Dmitrijowi Miedwiediewowi.
Źródło: gazeta.pl http://wiadomosci.gazeta.pl/Wiadomosci/1,80269,4987921.html

„Gdy jesteś bezpieczny we własnym domu, marzysz o przygodzie, gdy przeżywasz przygody, marzysz, by czuć się bezpiecznie w domu.”

Thornton Wilder (1897–1975)

O domu

„Była piękna. Czuł się tak, jakby przez całe życie mówiono mu, że niebo jest niebieskie, a teraz pierwszy raz podniósł wzrok i zobaczył to na własne oczy. Czemu nie patrzył na nie codziennie?”

Cecelia Ahern (1981) irlandzka pisarka

Podarunek (2008)

O życiu

„Rommel czuł pole bitwy jak nikt inny.”

Erwin Rommel (1891–1944) niemiecki generał

generał H. Norman Schwarzkopf o Rommlu
O Erwinie Rommlu

„Rano czułem się jak niepokonany młody człowiek, po południu wiedziałem, że jestem starcem.”

Joseph Heller (1923–1999) pisarz amerykański

Bóg wie

„Zjechałam w miękką, mroczną nicość, która zdawała się nie mieć końca. Ale nie zrobiłam sobie krzywdy, ani też nie czułam strachu. Po prostu spadałam tak, i spadałam.”

Jana Frey (1969)

Odlot na samo dno

O strachu

„Wiele razy w życiu czułem się bezradny. Jest to chyba najbardziej dotkliwy ból, jaki można odczuwać, mający swe źródło we frustracji i skumulowanej wściekłości. Zadraśnięcie mieczem na ręce walczącego żołnierza nie da się porównać do cierpienia, jakie więzień czuje pod uderzeniem bicza. Nawet jeśli bicz nie trafia w ciało bezradnego więźnia, z pewnością wrzyna się głęboko w jego duszę. Wszyscy jesteśmy w tym czy innym momencie naszego życia więźniami, względem siebie lub względem wymagań tych, którzy nas otaczają. Jest to brzemię, którego wszyscy doświadczają, którym wszyscy pogardzają i przed którym niewielu nauczyło się uciekać.”

R.A. Salvatore (1959) amerykański pisarz science-fiction i fantasy

Postać: Drizzt Do'Urden
przemyślenia Drizzta.
Legenda Drizzta

O bólu , O duszy , O cierpieniu

„Czuliśmy się naprawdę szczęśliwi tylko wtedy, kiedy byliśmy sami w naszych pokojach, kiedy siedziałam mu na kolanach, a on był kochającym i czułym mężem.”

Aleksandra Romanowa (1798–1860) (1798–1860)

Źródło: Grzegorz Jasiński, Mikołaj I w: Romanowowie (tom 3. z serii Dynastie Europy), Biblioteka Gazety Wyborczej, ISBN 9788326800832, 2010, s. 43.

O pokoju

„(…) wiedząc zbyt mało, by się bać, będąc zbyt młodym, by czuć podziw…”

Neil Gaiman książka Gwiezdny pył

narrator o Tristranie Thornie sprzed wyprawy do Krainy Czarów.
Gwiezdny pył

„Zawsze czułem szacunek dla Krakowa. Uważam go bardziej za stolicę Polski niż Warszawę. Moim zdaniem, powinno przenieść się stolicę do Krakowa.”

Lech Wałęsa (1943) polski polityk i działacz związkowy, przywódca Solidarności, laureat Pokojowej Nagrody Nobla, były prezydent Pol…

Źródło: „Wprost”, 28 sierpnia 2005

„Nie mam własnej tajemnicy piękna. Wydaje mi się, że każda z nas powinna się czuć dobrze, mieć pewność siebie i być taka jak zawsze.”

Martina Stoessel (1997) argentyńska aktorka

O pewności siebie

„Czuć w głębi siebie wszelki brud, rozpustę i wrzenie instynktów ludzkich, a jednak trwać ponad tym, nie zanurzając się – tak jak kroczy się po wyschniętym trzęsawisku, pozwalając unosić się dzięki jakiejś swoistej lekkości”

Guy de Larigaudie (1908–1940)

„On [Janusz Józefowicz] miał żonę, więc dla ludzi byłam „tą złą”. A ja myślałam wtedy, że przecież to mężczyzna decyduje, czy w jego życiu jest miejsce na drugą kobietę. Nie miałam wyrzutów sumienia, nie zastanawiałam się, co czuje żona Janusza – byłam na to za młoda i za bardzo zakochana. Uważam, że nikt nikomu nie może dać gwarancji, że będzie z nim do śmierci. Czułam, że Janusz to miłość mojego życia, więc przejmowałam się tylko tym, czy myśli o mnie poważnie. Nie chciałam być wiecznie „tą drugą.””

Natasza Urbańska (1977) aktorka, tancerka i piosenkarka polska

I starałam się udowodnić, że dostaję role w Buffo, bo jestem dobra, a nie przez protekcję.
Źródło: Agnieszka Sztyler, Wyśpiewałam to sobie, „Twój Styl” nr 12, grudzień 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/128793.html

O miłości , O śmierci , O kobietach , O ludziach

„Jeśli nadejdzie dzień, gdy wejdziesz do sali rozpraw, spojrzysz na ławę przysięgłych i nie będziesz czuł strachu, będzie to znak, że czas zakończyć karierę.”

John Grisham książka Rogue Lawyer

Rogue Lawyer

O czasie , O strachu

„Na wspomnienie o Traklu Amalfitano, prowadząc swój wykład niemal automatycznie, pomyślał o aptece nieopodal jego mieszkania w Barcelonie, do której zwykle chodził, kiedy potrzebował lekarstwa dla Rosy. Pracował w niej farmacueta wyglądający na nastolatka, nadzwyczaj chudy i w wielkich okularach, który nocami, kiedy apteka pełniła dyżur, zawsze czytał książkę. Pewnej nocy Amalfitano zapytał go, czuł bowiem, że powinien coś powiedzieć, podczas gdy farmaceuta szukał leków na półkach, jakie książki lubi i jaką książkę czyta w tej chwili. Farmaceuta odpowiedział mu, nawet się nie odwracając, że podobały mu się książki typu "Przemiana", "Bartleby", "Proste serce", "Opowieść wigilijna". A potem powiedział, że czyta teraz "Śniadanie u Tiffany'ego", Capotego. Pomijając "Proste serce" i "Opowieść wigilijną", które, jak powszechnie wiadomo, są opowiadaniami, a nie książkami, intrygujące było owo upodobanie młodego farmaceuty - który być może w swoim poprzednim życiu był Traklem, a być może w tym życiu miał napisać wiersze smutniejsze jeszcze niż te, które wyszły spod pióra jego dalekiego austriackiego kolegi - przedkładającego, ponad wszelką wątpliwość, dzieła mniejsze nad dzieła większe. Wybierał "Przemianę" zamiast "Procesu", wybierał "Bartleby'ego" zamiast "Moby Dicka", wybierał "Proste serce" zamiast "Bouvarda i Pecucheta", "Opowieść wigilijną" zamiast "Opowieści o dwóch miastach" albo "Klubu Pickwicka". Jakiż to smutny paradoks, pomyślał Amalfitano. Już nawet oświeceni farmaceuci nie mają odwagi siegnąć po wielkie dzieła, niedoskonałe, gwałtowne, te, które otwierają drogę w nieznane. Wybierają doskonałe wprawki wielkich mistrzów. Albo, by powiedzieć innymi słowy to samo: chcą widzieć wielkich mistrzów podczas szermierczych sesji treningowych, ale nie obchodzą ich prawdziwe batalie, gdzie wielcy mistrzowie walczą z czymś, z tym czymś, co przeraża nas wszystkich, czymś, co nas paraliżuje i bierze za rogi, i jest krew, i śmiertelne rany, i smród.”

Roberto Bolaño (1953–2003) chilijski pisarz

O nocy , Serce , O wspomnieniach , O książkach

„Czułem się zupełnie tak samo, jakby nagle wyrzucono mnie nocą do morza z pokładu płynącego statku. (…) Nie wiem, czy zostałem popchnięty, czy sam spadłem, ale w każdym razie statek płynął dalej, a ja w ciemnej, zimnej wodzie patrzyłem, jak oddalają się światła pokładu. Nikt – ani pasażerowie, ani załoga – nie wiedzieli, że wpadłem do morza. Nie miałem się czego uchwycić. Nadal czuję w sobie ten strach. Obawę, że moje istnienie zostanie nieoczekiwanie zaprzeczone, że choć nic złego nie zrobiłem, zostanę wyrzucony nocą do morza. Prawdopodobnie dlatego nie potrafię już tworzyć z ludźmi głębszych związków. Zawsze teraz zachowuję w stosunku do innych pewien dystans.”

Haruki Murakami (1949) pisarz japoński

色彩を持たない多崎つくると、彼の巡礼の年

O strachu

„Bo czasami ma się takie uczucie, kiedy widzi się, jak ktoś się zakochuje - może zwłaszcza w przypadku kogoś smutnego, trudnego lub z jakiegoś innego powodu niedopasowanego do świata. Uczucie ulgi, prawdziwej, jakbyś mogła pozbyć się ciężaru, który niosłaś, nie zdając sobie z tego sprawy. Tak się właśnie czułam, patrząc na ślub Isabel i Martina. "No, przynajmniej ta sprawa z głowy". Dwoje ludzi, którzy mogli się nie odnaleźć. Wydawało się, że to coś cennego i delikatnego.”

Julie Powell (1973)

Julie and Julia: 365 Days, 524 Recipes, 1 Tiny Apartment Kitchen: How One Girl Risked Her Marriage, Her Job, and Her Sanity to Master the Art of Living

O ludziach , O ślubie , O emocjach

„Bardzo źle czułbym się w świecie bez książek, ale rzeczywistości w książkach nie ma, bo się w nich w całości nie mieści.”

Marguerite Yourcenar książka Pamiętniki Hadriana

Memoirs of Hadrian

O rzeczywostości , O książkach

„Krzyknąłem, że nie jestem ani pisarz, ani członek czegokolwiek, ani metafizyk, czy eseista, że jestem ja, wolny, swobodny, żyjący… Ach, tak, odrzekli, jesteś więc egzystencjalistą.

Ale nagość moja, transoceaniczna, stamtąd, z pampy, nagość, która była mi potrzebna do miłości mojej z Argentyną (wbrew memu wiekowi!) nie pozwalał mi nie być z nimi obnażającym. Wytworzyła się nieprzyzwoitość. Z jakimż zażenowaniem te tuzy przyjmowały mój wzrok namiętnie naiwny, dobierający się do nich poprzez ubranie… śmiertelna dyskrecja, dyskretna melancholia, zgaszenie taktowne, odpowiadały mojemu żądaniu stamtąd, z peryferii świata, z ojczyzny Indian. Ubrani od stóp do głowy, opatuleni, choć maj przecież, z twarzami wystylizowanymi przez fryzjerów… a każdy miał w kieszonce mały posążek, zupełnie nagi, by mu się przypatrywać okiem znawcy. Panuje skromność i rozwaga. Nikt nie narzuca się nikomu. Każdy robi swoje. Produkują i funkcjonują. Kultura i cywilizacja. Uwięzieni w stroju, ledwie się mogą ruszać, podobni do owadów posmarowanych czymś lepkim. Kiedy zacząłem zdejmować spodnie powstał popłoch, dawaj drała drzwiami i oknami. Pozostałem sam. Nikogo nie było w restauracji, nawet kucharze uciekli… dopierom wtedy się spostrzegł, że co to, na Boga, co robię, co ze mną… i skrzywiony stałem z nogawką jedną na nodze, drugą w ręku.

Wtem Kot wchodzi z ulicy i widząc mnie tak stojącego pyta ze zdumieniem: - Co ty, zwariowałeś? Mnie wstyd i chłodno, odpowiadam, że tak trochę zacząłem się obnażać, a wszystko uciekło. Mówi: - Oszalałeś, tobie się w głowie pomieszało, gdzie by tu kto się twojej nagości przestraszył, przecie na całym świecie nie znajdziesz takiego zdzierania szat, jak tutaj… czekaj, na królików trafiłeś, ale ja ci sproszę lwów takich, że choćbyś goły na stole tańczył, ani mrugną! Stanął tedy zakład między nami, zakład szlachecki i polski (bo ja z Kotem nie po argentyńsku a po polsku się czułem, bo tę babkę wspólną mieliśmy), i nie dzisiejszy, chyba tak z końca zeszłego stulecia. No, dobra! Sprosił kogo trzeba, intelekty najbrutalniej obnażające, ja nic, aż kiedy już do wetów przyszło, zaczynam portki zdejmować. Zwiali, grzecznie przeprosiwszy, że niby czas na nich! Więc Leonor Fini i Kot do mnie mówią: - Jakże to, nie może być żeby oni się przestraszyli, przecie intelekty wyspecjalizowane w tym mają! Mnie ciężko bardzo i źle na duszy, smutek mnie zżera, mało brakowało a byłbym się gorzko rozpłakał, ale mówię: - Cała rzecz w tym, że oni, uważacie, nawet rozbieraniem się ubierają i nagość to u nich tylko jedna para pantalonów więcej. Ale jak ja tak zwyczajni portki spuściłem, to ich zemgliło, a głównie dlatego, żem nie robił tego wedle Prousta, ani a la Jean Jacques Rousseau, ani wedle Montaigne'a czy w sensie egzystencjalnej psychoanalizy, tylko ot tak sobie, byle zdjąć.”

Witold Gombrowicz (1904–1969) pisarz polski

Dziennik 1961-1966

O kotach , O ojczyźnie , Sens , O Bogu

„Wszedł ojciec.
- Złapali ich. Całą trójkę – powiedział do inspektora i spojrzał na mnie z odrazą.
Inspektor natychmiast wstał i wyszli razem. Wpatrywałem się w zamknięte drzwi. Ból samonagany przenikną mnie tak, że cały się zatrząsałem. Słyszałem własne jęki i łzy spływały mi po policzkach. Usiłowałem je powstrzymać, ale nie mogłem. Zapomniałem o bolących plecach. Udręka wieści, którą przyniósł ojciec, była o wiele bardziej bolesna. Czułem taki ucisk w piersiach, że się dusiłem.”

John Wyndham książka The Chrysalids

The Chrysalids

O łzach , O udręce , O bólu

„Czy w ogóle można być obywatelem Rosji w podobny sposób, jak się jest obywatelem Polski, Francji, Węgier, czy nawet Europy? Czy można czuć odpowiedzialność albo w ogóle związek z tym, co wyrabia twój kraj - kraj o długości dziewięciu tysięcy kilometrów?”

Andrzej Stasiuk (1960) pisarz polski

Wschód

„Czułem się jak wypchany czymś gorszym niż trociny.”

Andrzej Stasiuk (1960) pisarz polski

Przez rzekę

„Czułem jego łzy i smarki. A może to były pocałunki.”

Andrzej Stasiuk (1960) pisarz polski

Przez rzekę

O łzach

„Przytłumione stukanie dobiegające z zewnątrz przerywało ciszę, jakby coś chciało się dostać do środka, coś szarego, ponurego i bezkształtnego, coś smutniejszego niż smutek - odległe anonimowe wspomnienie, niekończąca się fala, która nadpływała i pragnęła odzyskać i pogrzebać to, co poprzednio przyniosła i porzuciła na wyspie - trochę człowiek, a trochę światło i myślenie.

-Dobra noc na picie.

-Tak… i zła, żeby być samemu.

Ravic myślał przez chwilę.

- Do tego wszyscy musieliśmy się przyzwyczaić - powiedział w końcu. - To, co nas kiedyś trzymało razem, zostało zniszczone. Rozsypaliśmy się niczym szklane paciorki z zerwanego sznura. Nic nie jest już trwałe. - Ponownie napełnił kieliszek. - Jako chłopiec przespałem kiedyś noc na łące. Było lato, niebo zupełnie bezchmurne. Zanim zasnąłem, widziałem Oriona, który stał ponad lasami na horyzoncie. Potem, w środku nocy, obudziłem się - i Orion stał nagle w górze nade mną. Nigdy nie zapomnę tego widoku. Wcześniej uczyłem się, że Ziemia jest planetą i się obraca, ale uczyłem się tego tak jak wielu rzeczy, o których czyta się tylko w książkach, i nigdy się nad tym nie zastanawiałem. Wtedy po raz pierwszy poczułem, że naprawdę tak jest. Czułem, jak lecę bezszelestnie przez niesamowitą przestrzeń. Odczuwałem to bardzo mocno, wydawało mi się niemal, że muszę się trzymać, żeby nie wyrzuciła mnie siła odśrodkowa. Było tak pewnie dlatego, że obudzony z głębokiego snu, opuszczony przez pamięć i przyzwyczajenie, patrzyłem przez chwilę w ogromne przesunięte niebo. Ziemia przestała nagle być dla mnie trwałą podstawą - i od tamtej pory już nigdy się nią nie stała.”

Erich Maria Remarque książka Łuk triumfalny (powieść)

Arch of Triumph: A Novel of a Man Without a Country

O nocy , O myślach , O myśleniu , O piciu

„- Wiesz, Tsukuru – głos Eri wydobywał się spomiędzy jej palców. - Mam do ciebie prośbę.
- Jaką?
- Czy mógłbyś mnie przytulić?
Tsukuru pomógł jej wstać i objął ją. Dwie duże piersi przylgnęły do niego jak jakiś dowód. Na plecach czuł ciepło jej dłoni. Miękki, mokry policzek dotknął jej szyi.
- Myślę, że już nigdy nie będę mogła wrócić do Japonii – wyszeptała. Jej ciepły, wilgotny oddech musnął jego ucho. - Bo wszystko by mi przypominało Yuzu. I nasze…
Tsukuru nic nie powiedział, tylko mocniej ją objął.
Stali tak objęci, prawdopodobnie widoczni przez otwarte okno. Ktoś mógł tamtędy przechodzić. Edvard z dziećmi mógł w każdej chwili wrócić. Ale takie rzeczy nie miały znaczenia. Niech ludzie sobie myślą, co chcą. Musieli się tu teraz obejmować ze wszystkich sił. Musieli się zbliżyć i razem odegnać długi cień złego ducha. Prawdopodobnie Tsukuru po to tu przyjechał.
Bardzo długo – ile to mogło trwać? - stali tak blisko siebie. Biała firanka nadal nieregularnie kołysała się na wietrze, policzki Eri nadal były mokre, a Alfred Brendel nadal grał utwory z "Roku drugiego. Włochy: Sonet Petrarki nr 47" i "Sonet Petrarki nr 104". Tsukuru dokładnie je wszystkie pamiętał. Mógłby je zanucić z pamięci. Po raz pierwszy zdał sobie sprawę, jak głęboko wsłuchiwał się w nie sercem.
Nic więcej nie mówili. Słowa nie miały mocy. Jak tancerze, którzy przestali się poruszać, stali tylko cicho objęci, poddając się nurtowi czasu. Był to czas, w którym mieszały się przeszłość, teraźniejszość i prawdopodobnie także trochę przyszłości. Między ich ciałami nie było luk, jej ciepły oddech w regularnych odstępach owiewał jej szyję. Tsukuru zamknął oczy i poddając się brzmieniu muzyki, wsłuchiwał się w odgłos bicia serca Eri, który nakładał się na stukot małej łódki uderzającej o pomost.”

Haruki Murakami (1949) pisarz japoński

色彩を持たない多崎つくると、彼の巡礼の年

O myślach , O myśleniu , Serce , O dzieciach

„A ty zabijałeś ludzi"?.-"Raz musiałem dobijać. Ale zazwyczaj zajmowałem się wywiadem, pisałem raporty".-"A co czułeś, jak strzelałeś do tych ludzi?". Odpowiedziałem bez wachania: "To samo, co czułem, patrząc, jak inni strzelają. Gdy istnieje taka konieczność, staje się nieważne, kto to robi. Poza tym uważam, że patrząć, ponoszę taką samą odpowiedzialność jak ci, co strzelają".”

Jonathan Littell książka Łaskawe

The Kindly Ones

O ludziach

„Ręce w górę! W górę! (…) Coście za jedni? Ty mów! – odezwał się najwyższy z uzbrojonych podchodząc do prodziekana Aniłłowicza.
(…)
– Jedziemy do Wrocławia… jesteśmy uczonymi, uniwersytet… Polska… – dobiegały Wielenieckiego pojedyncze słowa. (…) Wszyscy stali nieruchomo. Pod dużą wierzbą przy rowie dwóch leśnych obszukiwało szofera.
– No… – rzekł dowódca, widać nie bardzo wiedząc, co robić z tym fantem – no…
Nagle wzrok jego padł na milicjanta, który coraz bardziej bladł od upływu krwi.
– Żbik, co z tym szczeniakiem?
– Melduję posłusznie, komunista, panie kapitanie. Znalazłem! – triumfująco, choć spokojnie wypalił Żbik, ów brodacz w spadochroniarskim hełmie, który postrzelił milicjanta. Podniósł w górę zakrwawioną książeczkę. Do tej pory podtrzymywał chłopca, jakby tego nie czując. Teraz puścił go. Tamten ukląkł od razu i zastygł niezdarnie na czworakach. Ze spęczniałej bluzy mundurowej kapała krew.
Żbik potrząsnął w powietrzu książeczką. Żaden z profesorów nie spojrzał w tę stronę; była cisza. Dowódca założył kciuki za pas. Marszcząc czoło wciągnął ze świstem powietrze.
– A wy co, polscy profesorowie? – ryknął nagle głosem wysilonym do zdarcia. – Co robicie?! Rozkazów bolszewików słuchacie?! Chleb moskiewski zapachniał?! Żydokomunę zaprowadzić?! Co?! Co?! Co?! – krzyczał coraz przenikliwiej, jakby upajając się własnym głosem. (…) – Bolszewika wam dali, żeby bronił?! A przed kim?! Przed kim, ja się was pytam, panowie moi?! Przed nami, przed armią polską, przed siłami zbrojnymi niepodległej rzeczypospolitej…
Urwał, krótką chwilę wytrzymał w strasznej ciszy i rzucił:
– Komuniści, wystąp! (…) Są peperowcy? Żydzi? No?!
Grupa profesorów zwarła się jeszcze bardziej, tak że Wieleniecki został zupełnie sam na jej narożu. Chwila, a wystąpiłby przed szereg. Czuł, jak pali mu pierś legitymacja partyjna i jak powoli łomocą pulsy w głowie. Dwaj leśni przeciągali przez rów milicjanta, który leciał im z rąk. Po raz ostatni zobaczył Wieleniecki twarz chłopca.
(…)
Profesorowie kupą rzucili się do autobusu. (…) Starter stęknął, szyby zadrżały i autobus ruszył od razu z drugiego biegu. Gdy mijali zakręt, od łąki rozległ się jeden głośny strzał.”

Stanisław Lem (1921–2006) polski pisarz, futurysta

Powrót

O górach , O miłości , O sile , O ciszy

„W tym sensie przypisywane mi słowa o „wyssaniu przez Polaków antysemityzmu z mlekiem matki” odbiegają całkowicie od mojego poglądu na tę sprawę. Jeśli tymi słowami poczuli się dotknięci antysemici w Polsce, nie zamierzam ich przepraszać, ale jeśli Polak wolny od wszelkich uczuć ksenofobii, czuł się moimi słowami obrażony, bardzo mi jest z tego powodu przykro, gdyż nie zamierzałem rzucać oskarżenia pod adresem całego narodu, bo sam jestem synem narodu, który z powodu takich oskarżeń wiele w swojej historii wycierpiał. Moje słowa nie miały także w żadnym wypadku charakteru oskarżenia całego narodu polskiego, bo tak nie uważam i nie miałem takiego zamiaru.”

Icchak Szamir (1915–2012) polityk izraelski

Źródło: Aleksander Klugman, Icchak Szamir tłumaczył w „Rz”: Nie oskarżałem całego narodu https://www.rp.pl/Historia/190229877-Icchak-Szamir-tlumaczyl-w-Rz-Nie-oskarzalem-calego-narodu.html, rp.pl, 21 lutego 2019.

O matce , O charakterze , Sens , O emocjach

„Jesteście śmieszni, nieaktualni. Czuć od was naftaliną. Nauczcie się wreszcie żyć w społeczeństwie równych kobiet i mężczyzn.”

Ewa Kopacz (1956) polska polityk

Źródło: dziennik.pl https://wiadomosci.dziennik.pl/polityka/artykuly/590036,kopacz-naftalina-perfumy-polityka-po-pis-kobiety-mowa-nienawisci-jezyk.html, 27 stycznia 2019 r.

O kobietach

To tłumaczenie czeka na recenzję. Czy to jest poprawne?

„Podjąłem łatwą drogę i do pewnego stopnia żałuję tego. Mimo to sposób, w jaki to zrobiliśmy, był uczciwy. Graliśmy i śpiewaliśmy tak, jak my to czuliśmy, i jest wiele do powiedzenia na ten temat.”

Johnny Cash (1932–2003) amerykański muzyk country

O śpiewie

„Każda okładka jest próbą zaprezentowania muzyki Pink Floyd. Każda. Być może potem, znacznie później, ktoś odbierze ją jako dzieło sztuki. Po cichu liczę na to, ale przecież nie mnie decydować. Wszystkie okładki rodziły się z rozmów, słów, które wypowiadali, z tekstów utworów, z muzyki do tych tekstów, z pomysłów muzyków, ich sposobu patrzenia na rzeczy i reakcji na wydarzenia. I dopiero potem z tego, co ja myślałem i czułem, co rozumiałem, że ich muzyka oznacza.”

Storm Thorgerson (1944–2013)

z wywiadu dla Radiowej Trójki – 19 marca 2003.
Źródło: Piotr Kaczkowski, 42 rozmowy, Prószyński i S-ka, Warszawa 2004, ISBN 83-7337-709-3, s. 346–347.

O muzyce , O myślach , O myśleniu

„Stałem na listwie pod okapem. Świeciło słońce. Czułem jego gorący dotyk. Nagle na niebie pojawiło się drugie słońce. Upał stawał się nie do zniesienia. To dzwoniłaś ty. Pociągnąłem łyk zimnej herbaty z termosu.”

Marek Konecki (1949)

Lodowy rycerz i inne górskie osobliwości

O herbacie , O słońcu

„Dla lekarza to ogromna satysfakcja, kiedy uda mu się odwrócić niekorzystny bieg zdarzeń – przedłużyć życie, a nawet je uratować. I jeszcze stworzyć warunki, by to mogło się udać. Klinika powinna oddziaływać z każdej strony: portier ma być przyzwoicie ubrany, pielęgniarki miłe i oddane, a wśród personelu musi być psycholog, dietetyczka i rehabilitant. Mają być drugie śniadania, a wszystko po to, by chory czuł się omalże jak w domu.”

Aleksander Skotnicki (1948) polski hematolog

Źródło: Wizytówka życia https://www.tygodnikpowszechny.pl/wizytowka-zycia-160893, z Aleksandrem Skotnickim rozmawia Katarzyna Kubisiowska, Tygodnik Powszechny, 28 października 2019.

O życiu , O domu

„Nie podobało mi się bycie sławnym. To było coś zupełnie niespodziewanego. Może to trochę dziecinne z mojej strony, ale chciałem znów traktować to wszystko jako hobby. Obwiniałem ciągłe koncertowanie za wyciąganie mnie z mojej strefy komfortu i odciąganie od ludzi, których kochałem. Przez nieustające granie na żywo nie mogłem się skoncentrować na pisaniu muzyki i ulepszaniu moich umiejętności muzycznych, co było dla mnie bardzo ważne. Koncertowanie zmuszało mnie do występowania przed tłumami ludzi, przez co czułem się dziwnie i nieswojo. Chciałem odejść. To oczywiście był błąd. Byłem zbyt młody, niedojrzały i wpatrzony w siebie, by zrozumieć, jakie to wszystko było niesamowite. Powinienem był wtedy uzbroić się w cierpliwość i starać się nieco spowolnić tempo rozwoju wydarzeń. Poznać środowisko i oswoić się ze wszystkimi dziwnymi sytuacjami, które w końcu przestałyby mnie zaskakiwać. Dlatego też wróciłem rok czy dwa później. Dopiero wtedy zaczynałem lepiej rozumieć pewne rzeczy i dostosowywać się do sytuacji. Dorastałem bardzo szybko, ale niestety, narobiłem wiele syfu. Można powiedzieć, że przez następne 40 lat starałem się naprawić błędy młodości i w pewien sposób je zrekompensować.”

Gary Numan (1958)

Źródło: Dominik Dwornicki, Ludzie tacy jak ja muszą ciągle coś udowadniać https://kvlt.pl/wywiady/gary-numan-ludzie-tacy-jak-ja-musza-ciagle-cos-udowadniac/, tłum. Marcel Szczepanik, kvlt.pl, 9 lutego 2019

O odejściu , Kochać się , O ludziach , O błędach

„Uznanie własnej winy jest według nauczania Jezusa podstawowym warunkiem metanoi (przemiany duchowej), warunkiem życia w Bogu i, siłą rzeczy, warunkiem zbawienia. Dodajmy: zdolność do poczucia winy jest warunkiem bycia człowiekiem. Ta zdolność czyni nas istotami ludzkimi, mówi Księga Rodzaju, i słusznie. Słusznie dlatego, że nie mamy żadnej znajomości dobra i zła, jeśli nie odczuwamy ich w sobie; tak więc doświadczać zła jako stanu własnej duszy to czuć się winnym. Jeśli nie umiemy czuć się winni, nie jesteśmy zdolni do odróżnienia dobra i zła.”

Leszek Kołakowski (1927–2009) polski filozof

s. 26
Jezus ośmieszony. Esej apologetyczny i sceptyczny.

O sile , O Bogu , O duszy

„Muzyka jest tym wszystkim, czym jest sztuka. Sprawia, że jesteś szczęśliwy, smutny albo zły. Wywołuje twoją reakcję. Myślę, że to nie muzycy są największymi wielbicielami muzyki. Zaprzątnięci ciężką pracą, dosłownie rzemiosłem tworzenia, mogą nie czuć jej tak, jak niektórzy odbiorcy. A to przecież oni są prawdziwymi wielbicielami. Ich definicja na pewno będzie się różnić od naszej, twórców. Dla artystów muzyka to oczywiście miłość, ale również zawód, praca na chleb. Ileż to razy zdarzało się, że nie chciałem wyjść na scenę. Przecież mogę być zły, niezadowolony albo po prostu zmęczony. Myślę o wszystkim, tylko nie o koncercie. Ale wychodzę na scenę, bo to mój zawód. Miłość odbiorcy nie podlega takim uwarunkowaniom. Ktoś przychodzi na koncert, bo chce, kupuje bilet z miłości.”

David Clayton-Thomas (1941)

z wywiadu dla Radiowej Trójki – Münster, 22 lutego 1997.
Źródło: Piotr Kaczkowski, Przy mikrofonie, Prószyński i S-ka, Warszawa 1999, ISBN 83-7052-806-6, s. 138.

O myślach , O myśleniu , O miłości , O sztuce

„Czułem się jak śmieć, wyglądałem jak śmierć, moja duża umarła. Nienawidziłem siebie, a nagrywałem płyty, nie mając świadomości tego, co robię, traciłem przyjaciół, odsuwała się ode mnie rodzina. I gdy po tyli namowach po szesnastu latach uzależnienia po raz pierwszy poczułem, że może się udać, wykrztusiłem wreszcie słowa: I need help, natychmiast poczułem, że mój akumulator przestawił się na ładowanie. Powoli lekarze zdjęli mnie z tej spirali. Odwyk nie jest łatwy, ale nagroda jest największa. Czujesz, że życie staje się piękniejsze, niż było kiedykolwiek przedtem.”

Elton John (1947) brytyjski muzyk rockowy

z wywiadu dla Radiowej Trójki – Londyn, 24 czerwca 1997.
Źródło: Piotr Kaczkowski, Przy mikrofonie, Prószyński i S-ka, Warszawa 1999, ISBN 83-7052-806-6, s. 52.

O życiu , O śmierci , O rodzinie , O zdjęciach

„Czytałem w ich smutnych oczach poczucie bliskiego końca. Nie troszczymy się o ich przyszłość, a oni szybko tracą swą indywidualność, zanikają w niszczycielskim starciu z zaborcami. Należąc do narodu, który także cierpi, czułem ich zgnębienie.”

Bronisław Piłsudski (1866–1918) polski etnograf i rewolucjonista

z prelekcji na temat Ajnów, wygłoszonej w Paryżu w Towarzystwie Antropologicznym w 1909 r.
Źródło: Jerzy Chociłowski, Bronisława Piłsudskiego pojedynek z losem, Iskry, Warszawa 2018, ISBN 978-83-244-0512-1, s. 153.

O czytaniu , O cierpieniu , O przyszłości

„Polacy są mocni, gdy mają żołądki przyklejone do pleców, obawiają się, czują zagrożenie. W sporcie generalnie, a w piłce szczególnie, nie umiemy dobrze odgrywać roli faworytów, potentatów. Takie geny, nie dorośliśmy do tego. Widać to było na mundialu i nie tylko. Dla naszego własnego dobra powinniśmy czuć się słabsi przed każdym meczem. Włosi w ostatnich 12 spotkaniach wygrali tylko z Albanią, Izraelem i Arabią Saudyjską. Niewątpliwie przeżywają regres. Ale w Lidze Mistrzów wystawią cztery drużyny. Ich piłkarze nie są aż tak słabi, tylko w reprezentacji standardowi dają najwyżej 50 proc. tego, co pokazują w klubach. Nie zapędzajmy się.”

Zbigniew Boniek (1956) polski piłkarz, trener i działacz sportowy

o polskich piłkarzach.
Źródło: wyborcza.pl http://wyborcza.pl/7,154903,23912312,pilkarze-musza-sie-bac.html, 12 września 2018

O sporcie , O piłce nożnej

„Życia swojego nie spędziłem ani na piecu, ani na wygodach. Nie miałem nadzwyczajnego powodu przywiązania się do wiejskich śmieci, prowadząc przez dziesiątki lat tułaczy, niemal cygański żywot. Rozbratu z rodziną, trwającego nieraz tygodnie i miesiące, nie uważałem za nieszczęście ani za ofiarę. Nie odczuwałem przykrej różnicy pomiędzy wagonem kolejowym a moim mieszkaniem. Nierzadko zmuszała mnie do tego twarda konieczność, ale częściej robiłem to z własnej woli. Wszędzie mi było prawie jednako i wszędzie czułem się dobrze.”

Wincenty Witos (1874–1945) polski działacz ruchu ludowego, premier II Rzeczypospolitej

Moje wspomnienia
Źródło: s. 28.

O piekle , O nieszczęściu , O rodzinie

„Bardzo bym chciał, panie premierze, żeby czuł się pan tu, między nami, człowiekiem nie tylko akceptowanym, ale podziwianym. Jesteśmy wdzięczni za wszystko, co pan robi i robił dla Polski, razem ze swoim bratem profesorem Lechem Kaczyńskim. Pańskie sukcesy są naszymi sukcesami.”

Wiesław Mering (1945)

do Jarosława Kaczyńskiego.
Źródło: Kowal o słowach biskupa Meringa do Kaczyńskiego: wielu wiernych się tym gorszy https://www.tvn24.pl/wiadomosci-z-kraju,3/kowal-o-slowach-biskupa-meringa-do-jaroslawa-kaczynskiego,930828.html, tvn24.pl, 26 kwietnia 2019.

O sukcesie

„Jak w takim eutanazyjnym świecie odnajduje się literatura? Literatura, przy której trzeba myśleć, a skomputeryzowanie codzienności niestety wypiera myślenie, zaś łatwość i dostępność klawiatury oraz drukarki powoduje, że jak do niedawna każdy czuł się lekarzem (wystarczy znaleźć się w jakiejkolwiek przychodni, by ze zdumieniem stwierdzić, że w kolejce do lekarza czekają nie pacjenci a grupa ekspertów), teraz czuje się i pisarzem. Indolencja twórcza boleśnie odsłania brak oczytania, ale przy tak nadwyrężonym kręgosłupie moralnym niespecjalnie jest to przyjmowane czy też brane pod uwagę. Pragnienie ujrzenia swego nazwiska na okładce książki staje się przez twórców, zbiorowej narodowej makulatury, pragnieniem ponad.”

Ewa Klajman-Gomolińska (1966)

Nędznicy. Podróż międzyplanetarna. Dygresje eseistyczne
Źródło: Literatura w eutanazyjnym świecie

O literaturze , O myślach , O myśleniu , O książkach

„Jak idę przez mój park Krakowski i przechodzę obok grupy młodych ludzi, od których czuć piwem, to obchodzę ich szerokim łukiem. Ale jak czuję trawę, to śmiało wchodzę w środek i czasem zagaduję. Owszem, nadużywanie marihuany powoduje kłopoty z pamięcią, koncentracją, ale to stan krótkotrwały. Nie mówię o skrajnych przypadkach, ale ich jest mało. Mniej niż po alkoholu. Człowiek powinien czasem oderwać się od rzeczywistości, żeby jakoś sobie z nią radzić.”

Jerzy Vetulani (1936–2017) profesor nauk przyrodniczych, psychofarmakolog, neurobiolog, biochemik

Źródło: „Mama powiedziała mi: Obyś był dobry i szczęśliwy”. Co prof. Jerzy Vetulani mówił o swoim życiu, pasjach i nauce? http://wyborcza.pl/magazyn/7,124059,21608877,mama-powiedziala-mi-obys-byl-dobry-i-szczesliwy-co-prof.html, wyborcza.pl, 7 kwietnia 2017.

O ludziach , O rzeczywostości , O czasie , O trawie

„Okres pobytu na Bliskim Wschodzie został wyzyskany jak najbardziej wydajnie dla szkolenia i zorganizowania Korpusu, który powstał z ludzi wydobytych z kaźni rosyjskich w stanie opłakanym. Wyszliśmy zwycięsko w walce z malarią. Ciężkie warunki klimatyczne nie odbiły się zbyt ujemnie na kondycji fizycznej żołnierza. Wojsko było odkarmione, dość dobrze wyszkolone, dyscyplina stała na wysokim poziomie, ponadto żołnierz pragnął walki. Czuł instynktownie, że oczy Polaków na świecie, a przede wszystkim w męczonym Kraju są na niego zwrócone.”

Władysław Anders (1892–1970) polski generał

przed inwazją Armii Polskiej na Wschodzie wraz z zachodnimi sojusznikami na Półwysep Apeniński.
Źródło: Generał Władysław Anders, 1892–1970 http://ww2.senat.pl/k6/agenda/anders/biogram.pdf, senat.pl

O ludziach , O walce

„My, którzy znaliśmy Irenę i zachowujemy w zakątku serca wdzięczność dla niej za to, że była, jaką była, powinniśmy dalej czuć się dłużnikami jej i takich jak ona osób świeckich i duchownych, kobiet i mężczyzn, wiernych w latach próby przykazaniu miłości bliźniego, wiernych wskazaniom Kazania na Górze.”

Władysław Bartoszewski (1922–2015) polski polityk, działacz społeczny, historyk

o Irenie Adamowicz, Sprawiedliwej wśród Narodów Świata.
Źródło: Irena Adamowicz – osobowość niezwykła [w:] Larissa Cain, Irena Adamowicz. Sprawiedliwa wśród Narodów Świata, op. cit., s. 9.

O wdzięczności , O kobietach , Serce

„Znowu drugi. Całe życie ciągle drugi. Nawet jak gdzieś pierwszy byłem, czułem się jak drugi, kurwa. W życiu wiecznym także drugi?”

Paul Keres (1916–1975) estoński szachista

Źródło: Władysław Litmanowicz, Nowe dykteryjki i ciekawostki szachowe, Sport i Turystyka, 1983, s. 2137

O życiu

„Uczęszczając na lekcje języka polskiego czuliśmy się wyjątkowo, panował nastrój odświętny. Wielu uczniów przed wejściem do pracowni języka polskiego przyczesywało grzebieniem włosy, aby wyglądać na godnego uczestniczenia w tych zajęciach.”

Jarosław Zieliński (1960) polski nauczyciel i polityk

o szacunku dla lekcji języka polskiego.
Źródło: Jarosław Zieliński: poezja Leśmiana jest dla mnie wielowymiarowym przeżyciem http://www.polskieradio.pl/7/6078/Artykul/1825203,Jaroslaw-Zielinski-poezja-Lesmiana-jest-dla-mnie-wielowymiarowym-przezyciem, polskieradio.pl, 20 sierpnia 2017.

O nastroju

„W liberalnej publicystyce czuć wyraźnie gorycz i poczucie krzywdy. Polska gospodarka nie powinna rosnąć, a rośnie. Program 500+ powinien był zatopić budżet – a nie zatapia. Kapitał powinien uciekać przed autorytarnym PiS – a nie ucieka. Liberałowie przyglądają się swojej przegranej z osłupieniem i niedowierzaniem.”

Adam Leszczyński (1975) polski dziennikarz i publicysta

Źródło: Jak liberałowie przegrali Polskę http://krytykapolityczna.pl/kraj/adam-leszczynski-jak-liberalowie-przegrali-polske/#comment-11883, krytykapolityczna.pl, 26 października 2017.

„Przypominam sobie klapsy, które spadły na moją pupę, kiedy byłem niesforny. Uważam, że były one pomocne w moim wychowaniu. I nigdy nie przeżywałem z tego powodu jakiejś traumy, o której rozprawiają dziś różni psycholodzy. Nie przeżywałem, bo zawsze, nawet dostając klapsa, czułem się kochany przez rodziców.”

Dariusz Kowalczyk (1963)

Źródło: Zakaz bicia dzieci to totalitaryzm? Kościół broni klapsów https://natemat.pl/2667,zakaz-bicia-dzieci-to-totalitaryzm-kosciol-broni-klapsow, natemat.pl, 27 lutego 2012.

Kochać się , O rodzicach

„Goszczenie kogoś, kto jest u siebie politycznym trupem, nie może być splendorem. Donald Trump we własnym kraju jest traktowany jak parias niegodny pozycji prezydenta. Jego wizytę w Polsce porównałbym do wizyty, którą odbył jako prezydent do Arabii Saudyjskiej. Pojechał tam ogrzać się w cieple podziwu i adoracji, których odmówił mu świat demokratyczny. Czuł się doskonale wśród ludzi nieposiadających demokratycznego mandatu.”

Wojciech Sadurski (1950) polski politolog

o wizycie Donalda Trumpa w Polsce
Źródło: Dyktatura ignorancji http://www.newsweek.pl/plus/polska/wojciech-sadurski-o-dyktaturze-kaczynskiego-i-trumpa-wywiad,artykuly,412283,1,z.html, newsweek.pl, 27/2017

O ludziach , O świecie , O pewności siebie

„Czułem głód, bo szukałem. Nie szukałem dlatego, że czułem głód.”

Robert Rient (1980) polski dziennikarz, reportażysta, pisarz

Przebłysk. Dookoła świata, dookoła siebie

O głodzie

„To jest tak mocny znak protestu, że właściwie nie można przejść wobec niego obojętnie. Do mnie szybko dotarło, że on nie był fanatykiem ani szaleńcem. To nie było spowodowane przyczynami psychiatrycznymi, to był człowiek bardzo serio myślący. (…) Samospalenie to krzyk straszliwy. A ilu ludzi nie posuwa się aż do tego? Jak bardzo mogą się czuć skopani, zrąbani tym, co robi ten, kto ma władzę?”

Adam Boniecki (1934) polski duchowny katolicki, publicysta

o samospaleniu Piotra Szczęsnego w Warszawie 19 października 2017
Źródło: Ksiądz Boniecki: Samospalenie to krzyk straszliwy http://wyborcza.pl/osiemdziewiec/7,159012,22600793,ksiadz-boniecki-samospalenie-to-krzyk-straszliwy-a-ilu.html, wyborcza.pl, 3 listopada 2017

Myślący , O ludziach

„Do ostatniej chwili nie wierzyłam w możliwość wybuchu wojny, wydało mi się to nieprawdopodobne i dalekie. Byłam na tyle naiwna, że chciałam wojny jako pewnej odmiany, po części z lenistwa i z ciekawości, jakże szybko zmieniłam zdanie. (…) Zaczęło się na pozór niewinnie, trochę strzałów, warkot samolotu i nic, ale od zachodu szła ku nam nawała niemiecka bezwzględna i nieubłagana - jak sama śmierć. Na wsi nie czuć było podniecenia, wszyscy myśleli, że to tylko próbne naloty, dopiero w mieście zetknęliśmy się oko w oko z groźną rzeczywistością. Słowo wojna usłyszałam po raz pierwszy z ust spikera czytającego tekst orędzia prezydenta Mościckiego. W domu wciągnęłam się od razu w atmosferę wojenną, trzeba było na gwałt zaklejać okna paskami i uszczelniać, szyć tampony, przygotowywać roztwór sody oczyszczonej. Wszystko to potem okazało się nonsensowne i bezcelowe.”

Anna Maria Hinel (1924–1943)

Źródło: Muzeum Auschwitz otrzymało pamiętnik więźniarki Anny Hinel (fragmenty) http://www.dziennikzachodni.pl/artykul/786257,muzeum-auschwitz-otrzymalo-pamietnik-wiezniarki-anny-hinel-fragmenty,2,id,t,sa.html, dziennikzachodni.pl, 19 marca 2013

O myślach , O myśleniu , O rzeczywostości , O śmierci

„Nie umiem określić w jakim nastroju żyliśmy my, więźniowie skazańcy i cośmy odczuwali słysząc te straszliwe skargi duszonych co dzień ludzi i wołania dzieci. Trzy razy dnia widzieliśmy tysiące ludzi, bliskich utraty zmysłów. I my byliśmy bliscy obłędu. Posuwaliśmy dzień za dniem, sami nie wiedząc jak. Nie mieliśmy ani chwili złudzenia. Umieraliśmy co dzień po trochu, wraz z całymi transportami ludzi, którzy przez krótką chwilę przeżywali jeszcze mękę złudzenia. Apatyczni i zrezygnowani, nie czuliśmy nawet głodu ani zimna. Każdy czekał na swoją kolej, wiedział, że musi zginąć i musi nieludzko się męczyć. Tylko kiedy słyszałem jak dzieci wołały: Mamusiu! ja przecież byłem grzeczny! Ciemno! Ciemno!”

Rudolf Reder (1881–1968) polski przedsiębiorca

szarpało się w nas serce na strzępy. A później znowu przestawaliśmy czuć.
Bełżec
Źródło: s. 66.

O głodzie , O dzieciach , O ludziach , O czekaniu

„Gdy pierwsza czwórka dochodziła do miejsca, gdzie leżały trupy, strzelali Niemcy i Ukraińcy w kark od tyłu. Zabici padali, podchodziła następna czwórka, by tak samo zginąć. (…) Podeszłam więc w ostatniej czwórce razem z trojgiem dzieci do miejsca egzekucji, trzymając prawą ręką dwie rączki młodszych dzieci, lewą – rączkę starszego synka. Dzieci szły, płacząc i modląc się. Starszy, widząc zabitych, wołał, że i nas zabiją. W pewnym momencie Ukrainiec stojący za nami strzelił najstarszemu synkowi w tył głowy, następne strzały ugodziły młodsze dzieci i mnie. Przewróciłam się na prawy bok. Strzał oddany do mnie nie był śmiertelny. Kula trafiła w kark z lewej strony i przeszła przez dolną część czaszki, wychodząc przez prawy policzek. Dostałam krwotoku ciążowego. Wraz z kulą wyplułam kilka zębów. Czułam odrętwienie lewej części głowy i ciała. Byłam jednak przytomna i leżąc wśród trupów, widziałam prawie wszystko, co się działo dokoła. Obserwowałam dalsze egzekucje. Wprowadzono nową partię mężczyzn, których trupy padały i na mnie. (…) Wprowadzono dalszą partię kobiet i dzieci – i tak grupa za grupą rozstrzeliwano aż do późnego wieczoru.”

Wanda Lurie (1911–1989)

gdy ocalała z rzezi Woli w Warszawie, 20 sierpnia 1944 już w obozie przejściowym w Pruszkowie urodziła syna Mścisława.
Źródło: Krzysztof Jóźwiak, Rzeź Woli. Rozstrzelane miasto http://www.rp.pl/Rzecz-o-historii/304209878-Rzez-Woli-Rozstrzelane-miasto.html, 23 kwietnia 2017.

O kobietach , O dzieciach

„Śmierć latała ze mną podczas wojny przycupnięta na siedzeniu mojego spitfire’a, towarzyszyła mi też, gdy rozwścieczone fale były w zmowie z wiatrem i czyhały na chwilę słabości kruchej żaglówki. Śmiertelne zagrożenie przynosiły mi polowania na dzikie zwierzęta i wizyty wśród wrogich i pierwotnych plemion indiańskich. Śmierć kryła się w kulach rabusiów, w zatrutych strzałach, w pełnych jadu zębach węży. W dziewiczej selwie, na drogach i bezdrożach, w wodzie i w górach miałem szansę walczyć ze śmiercią. Na kulę mogłem odpowiedzieć kulą, a furię Przyrody mogłem pokonać mięśniami, zręcznością i pomysłowością. Tutaj, w selwie żelaza i betonu, czułem się bezradny, nie znałem dostatecznie świata kłamstw.”

Tony Halik (1921–1998) polski podróżnik

Źródło: Moja wielka przygoda (1988)

O śmierci , O wojnie , O zwierzętach

„Brat mój czuł się Polakiem, do końca życia mówił polskim językiem bez obcego akcentu. Wobec Francuzów zawsze przedstawiał się jako Polak, obywatel francuski.”

Tadeusz Wacław Korzybski (1906–2002) polski biochemik

Źródło: odczyt w mławskiej Stacji Naukowej.

O języku słowackim

„Panie Marszałku! Pani Premier! Wysoka Izbo! Chciałem serdecznie podziękować za tę dzisiejszą debatę. Serdecznie dziękuję pani premier za obronę i za te słowa. Muszę powiedzieć, że jako mężczyzna czułem się trochę tak nieswojo. Raczej uważam, że to mężczyźni powinni bronić kobiet, a nie kobiety mężczyzn, ale pani premier dziękuję za to bardzo. Żona będzie dumna ze mnie i z pani.”

Jan Szyszko (1944–2019) polski polityk, pracownik naukowy

na posiedzeniu Sejmu w dniu 23 marca br., podczas którego rozpatrywano wniosek o wyrażenia wotum nieufności wobec Jana Szyszki.
Źródło: sprawozdanie z posiedzenia Sejmu, sejm.gov.pl, 23 marca 2017 http://orka2.sejm.gov.pl/StenoInter8.nsf/0/4E1412BBDD76C840C12580EC007F55F1/%24File/38_b_ksiazka.pdf

O kobietach , O mężczyznach

„Myślę, że jesteśmy takim narodem jak inne, mającym własny charakter, podobnie jak Anglicy, Niemcy czy Francuzi. Wszyscy jesteśmy ludźmi, mamy wady i zalety. Musimy się różnić, bo tak to zostało wymyślone. Ale mamy mnóstwo części wspólnych i zawsze możemy się dogadać. Powinniśmy szukać tego dogadania się. Wiem, że mówię trochę jak natchniony kaznodzieja, ale w to wierzę. Ciągnie mnie do ludzi, chcę się dobrze z nimi czuć. Na tym mi zależy. Jestem Polakiem, nie zmienię tego i zmieniać nie chcę. Dobrze mi u siebie i mam nadzieję że nasze niesnaski, łagodnie mówiąc, są przejściowe. Wierzę, że nawet jakby miało się zdarzyć coś jeszcze trudniejszego, to prawem sinusoidy wszystko to przejdzie i nastanie potem przyjemny czas.”

Hubert Dobaczewski (1974) polski muzyk i wokalista

Źródło: Paweł Piotrowicz, Spięty z Lao Che: do Boga podchodzę z ironią http://muzyka.onet.pl/rock/spiety-z-lao-che-do-boga-podchodze-z-ironia-wywiad/d9wmv5, muzyk.onet.pl, 17 lutego 2018.

O myślach , O myśleniu , O charakterze , O ludziach

„Ja w ogóle temat Boga traktuję z ironią. Boga się personifikuje poprzez religię, starając się dopasować go do siebie i mówiąc, że ta religia jest dobra, a inna zła. Nie powinno się w ten sposób o tym mówić. Każdy powinien czuć Boga na własny sposób, a nie zabiegać o niego w sposób religijny czy próbując coś ugrać. Nie tędy droga, przynajmniej nie moja.”

Hubert Dobaczewski (1974) polski muzyk i wokalista

Źródło: Paweł Piotrowicz, Spięty z Lao Che: do Boga podchodzę z ironią http://muzyka.onet.pl/rock/spiety-z-lao-che-do-boga-podchodze-z-ironia-wywiad/d9wmv5, muzyk.onet.pl, 17 lutego 2018.

O pewności siebie , O Bogu , O religii

Cytaty na temat czuć strona 7

Cytaty na temat czuć
strona 7