Cytaty na temat wyzwolić

Zbiór cytatów na temat wyzwolić, nasi, nie żyje, ludzie.

Cytaty na temat wyzwolić

Waldemar Łysiak Fotografia
Kazimierz Łyszczyński Fotografia
Albert Einstein Fotografia

„Dzisiejszemu światu jest potrzebna nie tyle energia termojądrowa, ile raczej energia zamknięta w ludzkim sercu, którą trzeba wyzwolić.”

Albert Einstein (1879–1955) fizyk niemiecki, noblista

Źródło: „Dialog”, tom 53, RSW „Prasa”, 2008, s. 12.

Allan Kardec Fotografia
Isadora Duncan Fotografia
Aldous Huxley Fotografia
Michał Bakunin Fotografia
Sokół (raper) Fotografia

„Miłość – tylko ona nas wyzwoli.
Bo lepiej jest nie walczyć gdy walka jest o nic.”

Sokół (raper) (1977) polski raper

Źródło: Mógłbym ci opowiedzieć na albumie Prosto Mixtape 600V

Charbel Makhlouf Fotografia
Alfons Maria Liguori Fotografia

„Kłamstwo bowiem jest zawsze grzechem, chociażby powiedzianem było tylko żartem, albo też aby pomóc drugiemu, a nikomu nie zaszkodzić. Nawet wtedy jest zakazanym, gdy kto kłamstwem, mógł się od śmierci wyzwolić.”

Alfons Maria Liguori (1696–1787) włoski duchowny katolicki, założyciel zakonu redemptorystów, święty idoktor Kościoła katolickiego

Źródło: Katechizm św. Alfonsa Liguoriego, Miejsce Piastowe 1931, s. 109.

Józef Stalin Fotografia

„Przemawiacie tak, jak gdybyście byli szefem wielkiego mocarstwa, a jesteście przywódcą słabej partii i słabego kraju, który my wyzwoliliśmy. Oni strzelali do naszych ludzi i my ich za to pociągniemy do odpowiedzialności.”

Józef Stalin (1879–1953) przywódca ZSRR

do Władysława Gomułki, który skarżył się, że aresztowanie przywódców Państwa Podziemnego pogwałciło suwerenność Polski. Cytat pochodzi z notatki sporządzonej przez Andrzeja Werblana z rozmowy z Gomułką w 1981.
Źródło: „Polityka” nr 10, 6 marca 2010, s. 78

Sokrates Fotografia
Frei Betto Fotografia
Judah Benjamin Fotografia

„Powszechnie wiadomo, że generał Lee, który tak mocno nawołuje do tego, aby ufać ludziom, jest zdecydowanym zwolennikiem wykorzystania czarnych do obrony, a jeśli okaże się to niezbędne do tego celu, gotów jest posunąć się do ich wyzwolenia.”

Judah Benjamin (1811–1884)

list z 1864 do redakcji jednej z gazet.
Źródło: Howard Zinn, Ludowa historia Stanów Zjednoczonych. Od roku 1492 do dziś, tłum. Andrzej Wojtasik, Wyd. Krytyki Politycznej, Warszawa 2016, s. 258.

Julian Przyboś Fotografia
Jerzy Stuhr Fotografia
Tomasz Sakiewicz Fotografia
Joanna d'Arc Fotografia
Stanisław Brzozowski Fotografia
Ludwik Mierosławski Fotografia
Andrzej Kijowski Fotografia
Leszek Kołakowski Fotografia

„Wychowanie, całkowicie wyzwolone z autorytetu, tradycji i dogmatu, kończy się nihilizmem.”

Leszek Kołakowski (1927–2009) polski filozof

Źródło: Cywilizacja na ławie oskarżonych, Res Publica, 1990, s. 172.

Feliks Dzierżyński Fotografia
Sayyid Qutb Fotografia
Shirana Shahbazi Fotografia

„Sposób odczytywania obrazu to skomplikowana sprawa i to właśnie jest wyzwoleniem dla fotografii.”

Źródło: Lupez Núñez-Fernández, Shirana Shahbazi, w: 501 wielkich artystów pod red. Stephena Farthinga, wyd. MWK, Warszawa 2009, ISBN 9788361065326, tłum. Dominika Zielińska, Ryszard Jacoby, s. 628.

Leonardo Boff Fotografia
Światosław Szewczuk Fotografia

„Jako zwierzchnik Kościoła greckokatolickiego pragnę (…) przeprosić braci Polaków za zbrodnie popełnione w 1943 r. (…) Jesteśmy świadomi, że tylko prawda może nas wyzwolić; prawda, która niczego nie upiększa i nie pomija, która niczego nie przemilcza, ale prowadzi do przebaczenia i darowania win.”

Źródło: Kościoły z Polski i Ukrainy przepraszają za zbrodnię wołyńską. „Tylko prawda może nas wyzwolić” http://www.tvn24.pl/wiadomosci-z-kraju,3/koscioly-z-polski-i-ukrainy-przepraszaja-za-zbrodnie-wolynska-tylko-prawda-moze-nas-wyzwolic,336129.html, tvn24.pl, 28 czerwca 2013.

Konstantyn VII Porfirogeneta Fotografia

„W Rzeczypospolitej naszej kwitły sztuki wyzwolone, nauki, rozmaite piękne i chwalebne umiejętności, [lecz] uległy one, nie wiem doprawdy, w jaki sposób, zaniedbaniu i poszły w zapomnienie. Cóż uczynił ten niezwykły mędrzec? (…) tych, którzy szykowali się do działalności publicznej, kazał kształcić w zasadach retoryki, a tych, którzy skłaniali się ku kontemplacji, polecał uczyć podstaw filozofii i wdrażać ich do badania natury (…). Wiele [też] troski wykazywał cesarz o studiującą młodzież, poświęcając jej dużo uwagi, dopuszczając do swego stołu, czyniąc z niej swoich domowników, obdarowując ją pieniędzmi, zachęcając [do pracy] życzliwymi słowy. Nie trzeba też było wiele czasu, aby dzięki jego rozumnemu postępowaniu wykształciła się cała gromada ludzi biegłych w nauce i sztukach. Z ich to liczby wybierał władca tych, których zaszczycał godnością sędziów, wysokich urzędników, biskupów, a wszelkie gałęzie nauki i wiedzy znów zakwitły w państwie Rzymian, wzbogacając je, ozdabiając mądrością.”

Konstantyn VII Porfirogeneta (905–959) bizantyński cesarz, uczony, mecenas

O Konstantynie VII Porfirogenecie
Źródło: anonimowa kontynuacja kroniki Teofanesa z lat 813–961, cyt. za: M.H. Serejski (oprac.), Upadek Cesarstwa Rzymskiego i początki feudalizmu na Zachodzie i w Bizancjum. Materiały źródłowe do historii powszechnej epoki feudalnej

Stefan Meller Fotografia
Alasdair MacIntyre Fotografia

„Powstrzymaj się przed zabijaniem, przemocą, chciwością, zazdrością, przywiązaniem i złym charakterem. Uroń łzy litości i współczucia; pokaż światu drogę do wyzwolenia.”

Dharma Sangha (1990)

Kazanie z 19 października 2007
Źródło: dharmasangha.info http://www.dharmasangha.info/index.php/teachings/252-teachings-given-on-october-19-2007

Michał Witkowski Fotografia

„Jest kobietą wyzwoloną, to znaczy bardzo pijaną i silnie umalowaną.”

Michał Witkowski (1975) pisarz polski

Fototapeta (2006)

Mustafa Muhammad Abd al-Dżalil Fotografia

„Musimy się zmierzyć z typowo libijską mentalnością, zgodnie z którą każde plemię, każdy region, każde miasto powinny dostać swoją część w nowym rządzie. Tymczasem nie wyzwoliliśmy jeszcze całego terytorium i Kaddafi wciąż jest w stanie nam zaszkodzić.”

Źródło: Libia. Plemienna rywalizacja o władzę opóźnia powstanie rządu, gazeta.pl, 26 września 2011 http://wyborcza.pl/1,91446,10356195,Libia__Plemienna_rywalizacja_o_wladze_opoznia_powstanie.html

Gerhard Ludwig Müller Fotografia
Charbel Makhlouf Fotografia
Éric-Emmanuel Schmitt Fotografia
Stanisław Jerzy Lec Fotografia

„Gdy padła granica,
padły więzień bramy
W ten dzień wyzwolenia,
Siedemnasty września.
Patrz – wolna ziemia jednej
Szóstej świata
dymi kominami,
szumi falą zbóż.”

Stanisław Jerzy Lec (1909–1966) poeta polski, aforysta

w „Wierszu noworocznym” z 1940 o 17 września 1939.
Źródło: Socrealizm dla dorosłych i dla dzieci, naszdziennik.pl, 28 maja 2010 http://www.naszdziennik.pl/index.php?dat=20100528&typ=ip&id=ip12.txt

Guillaume Musso Fotografia
Julius Nyerere Fotografia

„Należę do tego pokolenia, które urodziło się przed wojną. W 1939 roku jedynym moim marzeniem było pójść do szkoły. Przez całą okupację nie mogłem do niej uczęszczać. Zakończenie wojny było dla mnie faktycznym wyzwoleniem, bo mogłem pójść wreszcie do szkoły.”

Mieczysław Wilczek (1932–2014) polski przedsiębiorca, polityk, b. minister

Źródło: Janusz Korwin-Mikke, Wilczek: Przed biurem politycznym powoływałem się na Friedmana a Jaruzelski dłońmi zatykał uszy http://nczas.com/wiadomosci/polska/wilczek-przed-biurem-politycznym-powolywalem-sie-na-friedmana-a-jaruzelski-dlonmi-zatykal-uszy/, nczas.com, 13 marca 2012

Leon Battista Alberti Fotografia

„Czyż mąż powinien pogodzić się z rozwiązłością swej żony, czy też aby się od niej wyzwolić, powinien sam się oddać rozwiązłości?”

Leon Battista Alberti (1404–1472) włoski malarz, poeta, filozof, kartograf, muzyk i architekt

Źródło: Uxoria, cyt. za: Mikołaj Kozakiewicz, O miłości prawie wszystko, LSW, Warszawa 1982, s. 16.

Edward Abramowski Fotografia

„Wspólna własność, czyli negacja dzisiejszego ustroju, zlanie jednostki ze społeczeństwem w całej sferze życia zewnętrznego, będąca ekonomicznym celem socjalizmu, jest zarazem rewolucyjnym środkiem do zupełnego wyzwolenia człowieka.”

Edward Abramowski (1868–1918) polski filozof i działacz polityczny

Źródło: Zagadnienia historyczne i djalektyka przewrotowa w: Edward Abramowski, Pisma, tom II http://dir.icm.edu.pl/pl/Pisma/Tom_2/93, Warszawa 1924.

Kazimierz Zakrzewski Fotografia
Wafa Sultan Fotografia
Dalajlama XIV Fotografia

„Obym otrzymał pełne mocy błogosławieństwo,
Tak, bym doskonalił w sobie ten niewymuszony, altruistyczny umysł oświecenia,
Mający jako swój rdzeń współczucie, promieniujące we wszelkich kierunkach,
I przeniknięte pragnieniem wyzwolenia wszystkich czujących istot.”

Dalajlama XIV (1935) Dalajlama, duchowy i polityczny przywódca Tybetu

Modlitwa do siedemnastu wielkich panditów
Źródło: Jego Świątobliwość XIV Dalajlama: „Modlitwa do siedemnastu wielkich panditów”, benchen.org.pl http://www.benchen.org.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=207:jego-witobliwo-xiv-dalajlama-modlitwa-do-siedemnastu-wielkich-panditow&catid=104:pieni-i-modlitwy&Itemid=186&lang=pl

Winston Churchill Fotografia
Beda Czcigodny Fotografia
Leonardo Boff Fotografia
Winnie Madikizela-Mandela Fotografia

„Nie mamy karabinów. Mamy tylko kamienie, pudełka zapałek i benzynę. Razem, ręka w rękę, przy pomocy zapałek i naszyjników wyzwolimy ten kraj.”

Źródło: Płonące naszyjniki Winnie Mandeli, onet.pl http://wiadomosci.onet.pl/kiosk/swiat/plonace-naszyjniki-winnie-mandeli,1,4254632,wiadomosc.html

Kwame Nkrumah Fotografia

„Niepodległość Ghany jest frazesem dopóki nie jest powiązana ze sprawą całkowitego wyzwolenia kontynentu afrykańskiego.”

Kwame Nkrumah (1909–1972) polityk ghański

w 1957.
Źródło: Ryszard Kapuściński, Wojna futbolowa, Warszawa 2007, s. 27.

Krzysztof Niewrzęda Fotografia

„Po wyzwoleniu Libii pomyślałem, że moja rezygnacja będzie sygnałem dla wszystkich rebeliantów, iż wojna się skończyła i czas powrócić do normalnego życia. Chcę aktywnie włączyć się w budowanie nowego państwa.”

Źródło: Beata Oleksy, Libia. Dawny rewolucjonista walczy o miejsce w Konstytuancie, wyborcza.pl, 29 czerwca 2012 http://wyborcza.pl/1,91446,12036446,Libia__Dawny_rewolucjonista_walczy_o_miejsce_w_Konstytuancie.html

Jan Żaryn Fotografia
Donald Tusk Fotografia

„Polskość jako zadany temat… Wydawałoby się: tylko usiąść i pisać. A tu pustka, tylko gdzieś w oddali przetaczają się husarie i ułani, powstańcy i marszałkowie, majaczą. (…) Jak wyzwolić się z tych stereotypów, które towarzyszą nam niemal od urodzenia, wzmacniane literaturą, historią, powszechnymi resentymentami? Co pozostanie z polskości, gdy odejmiemy od niej cały ten wzniosło – ponuro – śmieszny teatr niespełnionych marzeń i nieuzasadnionych rojeń? 'Polskość to nienormalność' – takie skojarzenie narzuca mi się z bolesną uporczywością, kiedy tylko dotykam tego niechcianego tematu. Polskość wywołuje u mnie niezmiennie odruch buntu: historia, geografia, pech dziejowy i Bóg wie co jeszcze wrzuciły na moje barki brzemię, którego nie mam specjalnej ochoty dźwigać, a zrzucić nie potrafię (nie chcę mimo wszystko?), wypaliły znamię i każą je z dumą obnosić. Więc staję się nienormalny, wypełniony do granic polskością, i tam, gdzie inni mówią człowiek, ja mówię Polak; gdzie inni mówią kultura, cywilizacja i pieniądz, ja krzyczę Bóg, Honor i Ojczyzna (wszystko koniecznie dużą literą); kiedy inni budują, kochają się i umierają, my walczymy, powstajemy i giniemy. I tylko w krótkich chwilach przerwy rozważamy nasz narodowy etos odrobinę krytyczniej, czytamy Brzozowskiego i Gombrowicza, stajemy się normalniejsi.”

Donald Tusk (1957) polski polityk

Źródło: Polak rozłamany, „Znak”, listopad-grudzień 1987 http://www.miesiecznik.znak.com.pl/archiwumcyfrowe/80s/1987/390-391.pdf, s. 191.

Fryderyk Engels Fotografia

„Państwo powstało z potrzeby utrzymania w karbach przeciwieństw klasowych, a jednocześnie samo powstało wśród konfliktów tych klas, to z reguły jest ono państwem klasy najsilniejszej, ekonomicznie panującej, która przy jego pomocy staje się również klasą panującą politycznie i w ten sposób zdobywa nowe środki do ciemiężenia i wyzyskiwania klas uciskanych. Tak więc państwo starożytne było przede wszystkim państwem właścicieli niewolników do ciemiężenia niewolników, podobnie jak państwo feudalne było organem szlachty do ciemiężenia pańszczyźnianych i poddanych chłopów, a nowożytne państwo przedstawicielskie jest narzędziem wyzysku pracy najemnej przez kapitał. Bywają jednak w drodze wyjątku okresy, w których walczące ze sobą klasy są tak bliskie równowagi, że władza państwowa, jako pozorna pośredniczka, chwilowo uzyskuje pewną samodzielność w stosunku do nich. Tak było z monarchią absolutną XVII i XVIII wieku, utrzymującą równowagę między szlachtą a mieszczaństwem; tak było z bonapartyzmem Pierwszego, a zwłaszcza Drugiego Cesarstwa we Francji, który wykorzystywał proletariat przeciwko burżuazji, a burżuazję przeciwko proletariatowi. Najnowszym wydaniem tego rodzaju równowagi, w której panujący i poddani wyglądają jednakowo komicznie, jest nowe niemieckie państwo narodu bismarkowskiego: kapitaliści i robotnicy są tu utrzymywani w równowadze i równomiernie oszukiwani na rzecz podupadłych junkrów pruskich. Ponadto w większości znanych z historii państw prawa przyznawane obywatelom stopniuje się według majątku, przez co stwierdza się wyraźnie, że państwo jest organizacją klasy posiadającej dla obrony przed nieposiadającą. Tak było już w ateńskich i rzymskich klasach majątkowych. Tak było w średniowiecznym państwie feudalnym, gdzie wpływ polityczny był uzależniony od wielkości posiadanego gruntu. Tak ma się rzecz w cenzusach wyborczych nowożytnych państw przedstawicielskich. To polityczne uznanie różnic majątkowych bynajmniej nie jest jednak rzeczą istotną. Przeciwnie - oznacza ono niski stopień rozwoju państwowego. Najwyższa forma państwa, republika demokratyczna, która w naszych nowożytnych stosunkach społecznych staje się coraz bardziej nieuniknioną koniecznością oraz formą państwa, w której jedynie rozegrać się może ostateczna, decydująca walka pomiędzy proletariatem a burżuazją - republika demokratyczna nie zna oficjalnie różnic własnościowych. Bogactwo sprawuje w niej władzę pośrednio, ale za to tym pewniej. Z jednej strony, wprost w postaci korupcji urzędników, czego przykładem klasycznym jest Ameryka, z drugiej zaś - w postaci sojuszu między rządem a giełdą. Jest on tym łatwiej urzeczywistniany, im bardziej rosną długi państwowe i im bardziej towarzystwa akcyjne koncentrują w swych rękach nie tylko transport, lecz i samą produkcję, znajdując znów swój punkt oparcia w giełdzie. Uderzający pod tym względem przykład oprócz Ameryki stanowi najnowsza Republika Francuska, a poczciwa Szwajcaria odznaczyła się również na tym polu. Ze jednak dla tego braterskiego sojuszu rządu z giełdą niekoniecznie potrzebna jest republika demokratyczna, tego dowodzi oprócz Anglii nowe państwo niemieckie, gdzie nie wiadomo kogo wyżej wyniosło głosowanie powszechne - Bismarcka czy Bleichrodera. I wreszcie klasa posiadająca panuje bezpośrednio przy pomocy powszechnego prawa głosowania. Dopóki klasa uciskana, a więc w naszym wypadku proletariat, jeszcze nie dojrzała do wyzwolenia się własnymi siłami, będzie ona w większości swej uznawała istniejący ustrój społeczny za jedynie możliwy i pod względem politycznym będzie się wlokła w ogonie klasy kapitalistów, będzie jej skrajnie lewym skrzydłem (…).”

Fryderyk Engels (1820–1895) niemiecki filozof i rewolucjonista

Pochodzenie rodziny, własności prywatnej i państwa (1884)

„Nazwałem organizację „Tygrysami Wyzwolenia”, ponieważ symbol tygrysa ma głębokie korzenie w politycznej historii Tamilów, ucieleśnia on przebudzenie narodu tamilskiego. Poza tym tygrys symbolizuje walkę partyzancką.”

Velupillai Prabhakaran (1954–2009)

Źródło: Joanna Łupińska, V. Prabhakaran. Sylwetka założyciela i przywódcy Tamilskich Tygrysów, psz.pl, 17 kwietnia 2009 http://www.psz.pl/tekst-19327/V-Prabhakaran-Sylwetka-zalozyciela-i-przywodcy-Tamilskich-Tygrysow/Str-2

Olga Tokarczuk Fotografia
Tadeusz Borowski Fotografia

„Wyzwolili nas od Niemców, ci tędzy dobroduszni chłopcy. Ale któż nas wyzwoli od tych tęgich dobrodusznych chłopców.”

Tadeusz Borowski (1922–1951) polski poeta, prozaik i publicysta

Źródło: Kamienny świat. Opowiadanie w dwudziestu obrazach, wyd. Czytelnik, Warszawa 1999.

Maria Peszek Fotografia
Andrzej Kunert Fotografia
Stefan Korboński Fotografia

„W lipcu 1944 wziąłem udział w paru rozmowach, na których był obecny delegat Jankowski i wojskowi oraz cywilni przywódcy podziemia. Uczestnicy ich, przy tej czy innej okazji, wypowiadali się na temat aktualnej sytuacji. Wyłaniała się z tego zupełnie jasno koncepcja powstania. Brali oni w rachubę, po pierwsze, konieczność wystąpienia zbrojnego w Warszawie jako jeden z elementów „Burzy”. To, co się stało w Wilnie, Lwowie, Lublinie i Kowlu, należało powtórzyć w Warszawie. Po drugie, nie było do pomyślenia, by czterdziestotysięczna AK w Warszawie mogła wytrzymać bez końca i bez użycia broni widok cofających się, rozbitych Niemców. Po trzecie, duma i godność narodowa wymagały, by stolica była wyzwolona własnymi, polskimi rękoma, i to było poza wszelką dyskusją. Po czwarte, co powiedziałby świat zachodni, gdyby Rosjanie zdobyli Warszawę tylko własnym wysiłkiem? Wtedy Stalin bez trudu przekonałby aliantów, że AK, rząd podziemny i całe w ogóle polskie podziemie – to fikcja, gdyż co to za armia i rząd, które, znajdując się w stolicy, nie wzięły udziału w walce o jej wyzwolenie? Jedyne tłumaczenie tego to chyba że nie istnieją wcale. Po piąte – Niemcy sami od dawna rozpuszczali wiadomości, że na rozkaz Hitlera Warszawa tak czy inaczej będzie zniszczona.”

Stefan Korboński (1901–1989) polski polityk ruchu ludowego, działacz Polskiego Państwa Podziemnego

Źródło: W imieniu Rzeczypospolitej…, op. cit., s. 343–344.

Wojciech Roszkowski (historyk) Fotografia
Franz Stangl Fotografia
Joanna Senyszyn Fotografia

„Politycy, przestańcie się wozić na trumnach i dosiądźcie prawdy. Nawet, jeśli to wyzwoli z prezydentury.”

Joanna Senyszyn (1949) polska działaczka polityczna, ekonomistka

Źródło: blog Joanny Senyszyn, 12 maja 2010

Aleksander Kamiński Fotografia
Tadeusz Żenczykowski Fotografia

„Jedna z trwałych tez sowieckich, powtarzanych też uporczywie przez komunistów polskich, głosi, że Powstanie Warszawskie było politycznie skierowane przeciwko Związkowi Sowieckiemu. Trudno o większe kłamstwo, którego jedynym argumentem jest usilne operowaniem gołosłownym oskarżeniem, jakiego w żaden sposób jego głosiciele nie są zdolni poprzeć konkretnymi dowodami. W założeniu swoim Powstanie miało wyzwolić Warszawę i dopomóc wojskom sowieckim w walce z Niemcami. Chcieliśmy tylko skorzystać z należnego prawa i moralnego obowiązku czynnego udziału w wyzwoleniu stolicy. Armia Krajowa była zdecydowana współdziałać z wojskami Rokossowskiego w dalszych ich bojach, toczonych już po zajęciu Warszawy. Tak przecież działo się od samego początku wykonywania operacji „Burza”. Władze Polski Podziemnej, mogące już wystąpić w wolnej Warszawie, były przygotowane do traktowania Armii Czerwonej jako sojusznika, któremu ujawniona administracja podziemna będzie okazywać potrzebne udogodnienia, niezbędne ze strony ludności cywilnej dla przeprowadzenia dalszych walk. Ułożenie stosunków z legalnymi władzami polskimi po wejściu do Warszawy zależało tylko od woli i postępowania Rosjan. Geneza tego zarzutu ma osłaniać wyraźną złą wolę Stalina wobec Polski. Pozornie tylko głosił, że nie chce narzucać Polsce ani sowieckiego ustroju, ani swych dyrektyw. Gdyby deklaracje takie były rzetelne, to powinien był powitać jako fakt pozytywny ujawnienie się władz Polski Podziemnej w Warszawie. W rzeczywistości odnosił się do takiej możliwości wrogo, gdyż niweczyłaby jego prawdziwe zamiary przerzucenia PKWN-u z Lublina do Warszawy i uznania go już wtedy jako rządu, zaprzyjaźnionego z Moskwą.”

Tadeusz Żenczykowski (1907–1997) polski prawnik, działacz polityczny i publicysta

Źródło: Tadeusz Żenczykowski, Samotny bój Warszawy, Wydawnictwo Editions Spotkania, Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Lublin–Paryż 1990, s. 134.

W.E.B. Du Bois Fotografia
Fryderyk Engels Fotografia

„A przecież wszelka religia jest tylko fantastycznym odzwierciedleniem w głowach ludzkich tych zewnętrznych sił, które rządzą codziennym bytem ludzi, odzwierciedleniem, w którym siły ziemskie przybierają postać sił nadziemskich. W początkach dziejów przedmiotami tego odzwierciedlenia są zrazu siły przyrody, przybierające w dalszym rozwoju procesu ich personifikacji u różnych ludów najrozmaitsze, najróżnorodniejsze postacie. Mitologia porównawcza prześledziła ten pierwszy proces (…). Rychło jednak obok sił przyrody zaczynają też działać siły społeczne, które przeciwstawiają się ludziom jako siły tak samo im obce i na początku tak samo niewytłumaczalne, panujące nad nimi z tą samą na pozór koniecznością naturalną, co same siły przyrody. I fantastyczne postacie, w których początkowo odzwierciedlały się tylko tajemnicze siły przyrody, nabierają atrybutów społecznych, stają się reprezentantami sił dziejowycha. Na jeszcze wyższym szczeblu rozwoju wszystkie naturalne i społeczne cechy wielu bóstw zostają przeniesione na jednego wszechmocnego boga, który z kolei jest tylko refleksem abstrakcyjnego człowieka. Tak powstał monoteizm, który był, historycznie biorąc, ostatnim wytworem późnogreckiej filozofii ludowej i znalazł swoje gotowe ucieleśnienie w żydowskim, czysto narodowym bogu Jahwe. W tej wygodnej, poręcznej, łatwo przystosowalnej postaci religia może istnieć dalej jako bezpośrednia, to znaczy emocjonalna, forma ustosunkowania się ludzi do panujących nad nimi obcych sił przyrody i sił społecznych, dopóki ludzie pozostają pod panowaniem takich sił. Otóż widzieliśmy niejednokrotnie, że w dzisiejszym, burżuazyjnym społeczeństwie panują nad ludźmi jak obca jakaś siła przez nich samych stworzone stosunki ekonomiczne, przez nich samych wytworzone środki produkcji. Istnieje więc nadal faktyczne podłoże dla refleksu o charakterze religijnym, a wraz z nim i sam refleks religijny. I chociaż ekonomia burżuazyjna otwiera drogę do pewnego zrozumienia związku przyczynowego, z którego wyrasta to obce panowanie, fakt ten nie zmienia postaci rzeczy. Ekonomia burżuazyjna nie może ani zapobiec kryzysom w ogóle, ani uchronić poszczególnych kapitalistów przed stratami, niewypłacalnymi długami i bankructwem, a poszczególnych robotników przed bezrobociem i nędzą. Wciąż jeszcze mówimy: Człowiek myśli, Pan Bóg (to znaczy obce panowanie kapitalistycznego sposobu produkcji) kryśli. Samo zrozumienie - nawet szersze i głębsze niż to, które daje burżuazyjna ekonomia - nie wystarcza do poddania sił społecznych władzy społeczeństwa. Do tego potrzebny jest przede wszystkim czyn społeczny. Kiedy ten czyn zostanie dokonany, kiedy społeczeństwo przez objęcie w posiadanie wszystkich środków produkcji i ich planowe zastosowanie wyzwoli siebie i wszystkich swoich członków z niewoli, w jakiej trzymają ich obecnie te środki produkcji przez nich samych wytworzone, ale przeciwstawiające się im jako przemożna obca siła, z chwilą więc, gdy człowiek już nie tylko będzie "myślił", ale i "kryślił", dopiero wtedy zniknie ostatnia obca siła, która się jeszcze dziś odzwierciedla w religii, a tym samym zniknie też religijne odzwierciedlenie, jako że wówczas nie będzie już nic do odzwierciedlania. Natomiast pan Dühring nie może czekać, aż religia umrze taką śmiercią naturalną. Postępuje bardziej fundamentalnie. Przebismarczył Bismarcka, dekretuje obostrzone ustawy majowe 160 nie tylko przeciw katolicyzmowi, ale przeciwko wszelkiej religii w ogóle; szczuje swoich żandarmów przyszłości przeciw religii, pomagając jej zdobyć palmę męczeństwa i przedłużając jej żywot. Gdzie tylko spojrzeć - specyficznie pruski socjalizm.”

Fryderyk Engels (1820–1895) niemiecki filozof i rewolucjonista

Anty-Dühring (1878)

Nikos Kazandzakis Fotografia
Tadeusz Kościuszko Fotografia
Ernesto Guevara Fotografia
Elizabeth Cady Stanton Fotografia

„Jesteśmy, jako płeć, nieskończenie lepsze od mężczyzn, i jeśli jesteśmy wyzwolone i rozwinięte, zdrowe na ciele i umyśle, jak byłybyśmy w normalnych warunkach, nasze macierzyństwo byłoby naszą chlubą. Ta funkcja daje kobietom takich mądrości i mocy, jakich mężczyzna nie może posiąść.”

Elizabeth Cady Stanton (1815–1902)

We are, as a sex, infinitely superior to men, and if we were free and developed, healthy in body and mind, as we should be under natural conditions, our motherhood would be our glory. That function gives women such wisdom and power as no male can possess. (ang.)
Źródło: Elizabeth Cady Stanton, Harriot Stanton Blatch, Elizabeth Cady Stanton as revealed in her letters, diary and reminiscences, Harper & brothers, 1922, s. 270.

Edgar Degas Fotografia
Friedrich Nietzsche Fotografia
Edward Abramowski Fotografia
Wojciech Cejrowski Fotografia

„Mentalność postkolonialna pojawia się w byłych koloniach, a Polska najpierw była kolonią sowiecką, a teraz nadal jest kolonią – niemiecką, unijną, trochę rosyjską. Okrągły Stół nie był aktem wyzwolenia się spod obcego panowania, tylko przejęciem władzy przez trochę inną grupę, która dogadała się z tą poprzednią. Mamy teraz władzę wasali. W każdej kolonii są takie kawałki gospodarki, które trafiają w lokalne ręce, ale większość potencjału gospodarczego służy zawsze zagranicznej metropolii. Odbywa się drenaż zasobów i pieniądza. Suwerenność w sprawach gospodarczych jest ograniczona przez zagranicę (u nas przez Unię). Wielka Brytania, Szwecja, Czechy i Węgry nie zgodziły się oddawać pieniędzy na spłacanie greckich rachunków. Polska za to wykazała się mentalnością kolonialną – metropolia żąda, to Tusk wiernie wykonuje polecenia, okrada NBP z narodowych zasobów, aby je przekazać Grecji, a w praktyce nie Grecji, tylko francuskim i niemieckim bankierom, bo to oni trzymają greckie weksle. Tu nie chodzi o ratowanie Grecji. Tu chodzi o to, by w Paryżu i Berlinie nie zbankrutowały duże banki, które zarządzają funduszami emerytalnymi. A zatem Tusk dopłaca Niemcom i Francuzom do ich dobrobytu, a nie Grekom do biedy. Draństwo kolonialnego urzędasa zazwyczaj kończy się na jakiejś ciepłej posadzie w metropolii. Gdzie wylądował Buzek? Dokąd wybiera się Tusk? Gazety piszą, że szuka czegoś w Brukseli. Z kolei Radek mizdrzy się, by dostać stołek w NATO. Wiedzą, że tu, w zmarnowanej kolonii, nie ma dla nich przyszłości.”

Wojciech Cejrowski (1964) polski dziennikarz i podróżnik

Źródło: Czas radykałów, naszdziennik.pl, 14 kwietnia 2012 http://naszdziennik.pl/index.php?dat=20120414&typ=my&id=my07.txt

„Sojusz polsko-radziecki rodził się w okresie Wielkiej Rewolucji Październikowej i na frontach wojny domowej w Rosji, kształtował się i umacniał na polach bitew II wojny światowej oraz w całej naszej działalności powojennej.
W walce ze śmiertelnym wrogiem i w klasowych zmaganiach powstawały i hartowały się więzi przyjaźni między narodami Polski i Związku Radzieckiego, braterstwo broni między Armią Radziecką i Wojskiem Polskim. Na wieki scementowała je wspólnie przelana krew za wielką sprawę ocalenia narodowego i społecznego wyzwolenia, za socjalizm (…). Związek Radziecki niejednokrotnie dawał wyraz temu, że jest żywotnie zainteresowany w istnieniu silnej, socjalistycznej, niepodległej Polski, w jej partnerskiej i sojuszniczej tożsamości. Polska wielokrotnie dawała wyraz temu, że zainteresowana jest w pomyślności i potędze ZSRR, z którym sojusz stanowi rękojmię zewnętrznego bezpieczeństwa naszego państwa, stwarza sprzyjające warunki naszego wszechstronnego rozwoju, umacniania obronności oraz wzrostu pozycji na arenie międzynarodowej. Sojusz polsko-radziecki, dobrze służąc naszym narodom, przyczynia się do umacniania jedności i siły wspólnoty państw socjalistycznych oraz pokoju w Europie.
Dla Polski więc socjalizm i niepodległość stały się nierozdzielne. Ta głęboka prawda zawarta jest w stwierdzeniu, że socjalizmu będziemy bronić tak, jak bronimy niepodległości Polski.”

Jan Śliwiński (1921–2009) polski wojskowy, polityk, działacz partyjny

Źródło: Na trwałym fundamencie /w/ tygodnik Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej „Przyjaźń”, nr 45, listopad 1983, str. 3

Colin Firth Fotografia
Czesław Miłosz Fotografia

„Jeżeli nie rozerwiesz swoich pęt za życia, jaka nadzieja wyzwolenia w śmierci?”

Czesław Miłosz (1911–2004) polski poeta, prozaik, eseista, tłumacz i krytyk literacki, noblista

Wiersze wszystkie
Źródło: Przyjacielu, na Niego czekaj

Zulfikar Ali Bhutto Fotografia
Pat Cox Fotografia

„Proszę, nie wysyłajcie nam 54 zrzędzących polskich wujków, proszę wnieść głos tej Polski, która przyczyniła się do wyzwolenia kontynentu.”

Pat Cox (1952) polityk irlandzki

podczas debaty, przed wyborami do Parlamentu Europejskiego w Polsce.

Tomasz Strzembosz Fotografia
Budda Siakjamuni Fotografia
Maciej Rataj Fotografia

„Po południu sejm z wnioskiem Wyzwolenia o rozwiązanie sejmu. Odłożyć nie można, bo przesilenie tajemnicą. Obradowanie zaś dziwaczne, niesamowite: rząd „rozwiązany”, sejm radzi nad „rozwiązaniem się.””

Maciej Rataj (1884–1940) polski polityk, działacz chłopski

Tylko rozwiązać państwo i będzie spokój!
Notatka z 13 listopada 1925 po podaniu się do dymisji premiera Władysława Grabskiego.
Źródło: Pamiętniki

Marian Pankowski Fotografia

„Wszystkie żyjące istoty, które spotykamy,
w przeszłych żywotach były nam czułą matką i troskliwym ojcem.
Obym więc rozwijał działania wielkiego bodhisattwy
i sprawił, że istoty te zaczną podążać ścieżką do wyzwolenia i oświecenia.”

VIII Dalajlama (1758–1806)

Źródło: Glenn H. Mullin, Czternastu dalajlamów. Spadkobiercy oświeconej mądrości, tłum. z angielskiego Olena Waśkiewicz, 2008, str. 381