Cytaty na temat stolica (152 cytatów)

„Robiąc Katyń, czyli zastrzeliwując w roku 1940 kilkanaście tysięcy polskich jeńców-oficerów, Stalin nie przewidział, że miejsce ich pochówku zajmą potem Niemcy, rozkopią groby, narobią krzyku, a wujkowi Joe wstydu przed aliantami. Przez to w roku 1944 drugi Katyń, chociaż pilnie Stalinowi teraz potrzebny, był już nie do własnoręcznego wykonania. Na Polaków zawsze można jednak liczyć. Wywołując powstanie sami sprowokowali zabicie w swojej stolicy około 20 tysięcy wojskowo przeszkolonych młodych polskich inteligentów o orientacji prolondyńskiej. Na dokładkę uśmiercono 200 tysięcy ich rodziców, krewnych i znajomych. Wszystko bez jednego radzieckiego strzału, naprawdę rękoma Niemców – nie trzeba już było im tego wmawiać. Pełna higiena polityczna. Odeszli jak kamienie przez Boga rzucone na szaniec. W tym czasie w ogóle Bóg bardzo Stalinowi pomagał, lubił go widocznie (…). Londyn sprowokował śmierć lub rozproszenie warszawian i zburzenie miasta w naiwnej nadziei, że uda się z niego wypędzić Niemców tylko po to, żeby w opanowanej przez AK stolicy utworzyć komitet powitalny armii radzieckiej o innym politycznie składzie, niż życzył sobie tego Stalin (…). W powstaniu warszawskim zabito kilkanaście razy więcej ludzi niż w Katyniu. Mniej więcej tyle, ile zginęło polskich żołnierzy na wszystkich frontach II wojny światowej i we wszystkich jej bitwach razem wziętych: we wrześniu 1939, pod Lenino i Monte Cassino, koło Narwiku i w Afryce Północnej, nad Londynem i na Atlantyku, w walkach o Wał Pomorski i nad Odrą.”

Jerzy Urban (1933) polski dziennikarz

Źródło: tygodnik „Nie” nr 31/2004

O śmierci , O Bogu , O wojnie , O ludziach

„Mówię do Was z pola walki we Francji. Walcząc tu u boku naszych sojuszników brytyjskich, amerykańskich, kanadyjskich z tym samym, co i Wy, wrogiem – sercem i myślami jesteśmy zawsze z Wami. (…) Dzielą nas jeszcze tysiące kilometrów, ale ciosy, które tu padają, są ciosami zadawanymi tym samym Niemcom, którzy dziś niszczą i palą stolicę Polski. Pomoc dla Was idzie od Zachodu. Jesteśmy dumni, że dane nam jest brać udział w tej błyskawicznej ofensywie armii sojuszniczych. Lecz jednocześnie przepełnieni jesteśmy najgłębszym niepokojem o Wasze losy. Największym bowiem szczęściem każdego polskiego żołnierza byłoby walczyć w Polsce, w Warszawie. Polska Dywizja Pancerna we Francji składa hołd żołnierzom i ludności cywilnej Stolicy. Ślubujemy, że poniesione przez Was ofiary pomścimy stokrotnie.”

Stanisław Maczek (1892–1994) generał polski

do walczących w powstaniu warszawskim, 1 września 1944.
Źródło: Andrzej Kunert, Rzeczpospolita Walcząca. Powstanie Warszawskie 1944, Wyd. Sejmowe, Warszawa 1994, s. 233-234

O losie , O szczęściu , O pomocy , O walce

„Bóg jest jeden i Chrystus jeden i jeden Kościół i stolica jedna na Piotrze głosem Pańskim postawiona. Poza jednym ołtarzem nikt nie może ustawić innego ołtarza, ani też po jednym kapłaństwie ustanawiać innego kapłaństwa. Ktokolwiek, gdzie indziej zbierał ten rozprasza.”

Cyprian z Kartaginy (200–258) Biskup męczennik chrześcijański

Źródło: List 40, 5.

O Bogu , Chrystus

„Wiedz, że interesy Stolicy Apostolskiej, a także twojej korony czynią obowiązkiem eksterminację Husytów. Pamiętaj, że ci bezbożni ludzie ośmielają się głosić zasadę równości; twierdzą, że wszyscy chrześcijanie są braćmi, i że Bóg nie dał ludziom uprzywilejowanym prawa władania narodami; utrzymują, że Chrystus przyszedł na świat aby znieść niewolnictwo; wzywają ludzi do wolności, to znaczy do unicestwienia królów i kapłanów.(…) Teraz, kiedy jeszcze jest czas, zwróć swoje siły przeciwko Czechom, pal, zabijaj i czyń wszędzie pustynię, gdyż nic nie jest bardziej miłe Bogu, ani bardziej pożyteczne dla sprawy królów, niż eksterminacja Husytów.”

Marcin V (1369–1431) papież

fragment listu papieża Marcina V z 1429 do Władysława Jagiełły, w którym nakłania go do wzięcia udziału w krucjacie antyhusyckiej.
Źródło: The Papacy and the Civil Power (Nowy York, 1876), s. 253, cyt. wg David Hunt, Woman Rides the Beast, s. 2; cyt. za: Literatura Chrześcijańska: Jan Hus http://www.literatura.hg.pl/hus.htm

O Bogu , O ludziach , O świecie , O literaturze

„Dla zrozumienia dziejów powstania 18 stycznia 183031 roku, dla wyjaśnienia genezy jego klęski i powodów zmarnowania tak olbrzymich szans i możliwości, konieczne jest podkreślenie faktu zasadniczego: wszyscy, a przynajmniej prawie wszyscy, późniejsi członkowie władz narodowych w czasie powstania listopadowego (z wyjątkiem chyba tylko Joachima Lelewela), kierownicy polityki wewnętrznej i zagranicznej powstania, wszyscy generałowie i większość wyższych oficerów armii polskiej w roku 1831–ludzie, których takim zaufaniem obdarzyli organizatorzy spisku – w noc 29 listopada 1830 roku byli przerażeni i wstrząśnięci wybuchem walki, byli gotowi do najbardziej drastycznych posunięć, by ruch ten natychmiast i w zarodku stłumić, byli zdecydowani na podjęcie zaciętych walk ulicznych z patriotycznym tłumem pospólstwa, ze „zbuntowanymi” oddziałami wojskowymi, na kartaczowanie i szarże kawaleryjskie przeciwko ludności cywilnej, na artyleryjskie bombardowanie Warszawy – byle tylko o świcie 30 listopada przywrócić w stolicy sytuację z rana dnia 29 listopada.”

Joachim Lelewel (1786–1861) polski historyk i działacz polityczny

Źródło: Jerzy Łojek, Szanse powstania listopadowego. Rozważania historyczne. Instytut Wydawniczy Pax, wyd. 3, Warszawa 1986, ISBN 8321107761, s. 9.

O ludziach , O zaufaniu , O zrozumieniu , O czasie

„Z jednej strony jest to przygoda, ponieważ kraje i kontynenty są tak różnorodne… Pod tym względem można mówić o pewnej przygodzie, bo człowiek wchodzi w dany kraj, daną kulturę, poznaje ją, spotyka się z ludźmi, z pewną problematyką, z historią danego kraju i jego mieszkańców. Z drugiej strony mamy konkretną pracę do wykonania i jest to służba. Ojciec Święty chce mieć swojego przedstawiciela w danym kraju, który będzie uosabiał jego troskę o tenże Kościół. Musi mieć kogoś – pewną grupę osób – nuncjusza, jego współpracowników – którzy będą skracać odległość fizyczną, jaka dzieli Kościół w Paragwaju, Turcji, czy w Stanach Zjednoczonych, od Ojca Świętego, od Kurii Rzymskiej. Taka jest najprostsza teologia posługi nuncjusza i dyplomatów Stolicy Świętej.”

Marek Solczyński (1961)

Źródło: wywiad dla Radia Watykańskiego http://www.srm.gniezno.opoka.org.pl/pl/varia/2012/styczen/radio_watykanskie_abp_marek_solczynski_o_posludze_nuncjusza_w_gruzji.html, za: srm.gniezno.opoka.org.pl

O historii , O odległości

„Za podjęciem akcji mającej na celu opanowanie Warszawy przed wkroczeniem do niej wojsk rosyjskich przemawiały względy natury wojskowej, politycznej i ideologicznej. Przygotowania niemieckie wskazywały, że Niemcy będą bronić Warszawy, że walki toczyć się będą na terenie stolicy o umocnione obiekty. W związku z tym miasto narażone będzie na poważne straty i zniszczenia. Jeżeli jednocześnie z uderzeniem rosyjskim od zewnątrz podjęta zostanie walka wewnątrz miasta, umożliwi to przyśpieszenie jej końca i uchroni stolicę od nadmiernych strat i zniszczeń.”

Tadeusz Komorowski (1895–1966) polski generał, dowódca AK, polityk emigracyjny

Źródło: Powstanie Warszawskie, Warszawa 2004, Oficyna Wydawnicza „Rytm”, s. 15.

O naturze , O stracie , O walce

„Piszę to wszystko w stolicy zburzonej na skutek sadystycznego bestialstwa niemieckiego okupanta. Każdy z moich znajomych ma mi do opowiedzenia jakąś makabrę o sobie samym i o swoich bliskich. Jestem wciąż otoczony wspomnieniami o cierpieniach.
I może to właśnie powoduje we mnie takie obrzydzenie do wszystkich tych, których lubią cierpienia zadawać lub się z nich cieszyć, w jakiejkolwiek formie. Dumny jestem z tego, że urodziłem się w religii, której założyciel głosił przede wszystkim litość i współczucie dla cudzego cierpienia.”

Stanisław Mackiewicz (1896–1966) premier Rządu Rzeczypospolitej Polskiej na Wychodźstwie

Londyniszcze
Źródło: s. 36

O religii , O cierpieniu

„Wywoływało w nas odruch buntu zarówno to, że [Jorge] Ubico przekazał bazy na lotnisku La Aurora i w porcie San Jose żołnierzom północnoamerykańskim, jak i to, że w sobotnie wieczory wylewali się oni na ulice w stolicy jak chmara wygłodniałych samców, gwałcąc nasze maniery i obyczaje swoim zachowaniem pijanych i wyuzdanych supermenów. Z niechęcią przyglądaliśmy się, niczym „kolaborantkom” i zdrajczyniom swojej rasy, krwi i ludu, tak zwanym gringueras, półkurwom, które uważały za zaszczyt przechadzanie się pod rękę z blondynami w mundurach koloru khaki, żującymi gumę. Z zapałem włączaliśmy się do wszelkiego mordobicia jakiegoś pijanego i impertynenckiego Jankesa, na przykład w knajpie El Ciro’s. To wszystko nie było ideologią antyimperialistyczną. Było instynktowną reakcją, streszczającą się w jednym, mało doktrynalnym haśle: Gringos wielkie skurwysyny.”

Manuel Galich (1913–1984)

Źródło: Zbigniew Marcin Kowalewski, Guerilla latyno-amerykańska, Zakład Narodowy im. Ossolińskich – Wydawnictwo, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk 1978, s. 55–56.

O ludziach , O zachowaniu

„Kolejarze podnieśli mnie więc do góry i próbowali przepchnąć przez drzwi. Wózek się zaklinował… Wisiałem w powietrzu czerwony ze wstydu i nerwów. Pociąg nie ruszał. Pasażerowie nerwowo biegali dookoła i pytali, co się dzieje. Każdy przecież jedzie do stolicy na umówione spotkanie, musi coś załatwić, nie może się spóźnić. (…) Zastanawiam się, ile osób na wózkach znalazło się w takiej sytuacji jak ja. Ile musiały znieść upokorzenia, bo kupiły bilet i chciały gdzieś dotrzeć. Ja dojechałem, bo jestem posłem. Gdybym nie miał mandatu, pewnie zostałbym na peronie i czekał na pociąg z szerszymi drzwiami.”

Marek Plura (1970) polski polityk

Źródło: Niepełnosprawny poseł zaklinowany w pociągu, wyborcza.pl, 3 lipca 2008 http://wyborcza.pl/1,76842,5420156,Niepelnosprawny_posel_zaklinowany_w_pociagu.html#ixzz15B2G4PtZ

O czekaniu

„Głównym znakiem bliskiego upadku chrześcijaństwa jest ta okoliczność, że ludy najbliżej stolicy chrześcijaństwa żyjące, najbardziej cnót chrześcijańskich są pozbawione. Gorszące przykłady Kurii rzymskiej stały się powodem, że lud włoski wyzuł się wszelkich pobożniejszych zasad i wszelkie prawie postradał uczucia religijne. Kościół i duchowieństwo najwięcej zawiniło, że my, Włosi, staliśmy się niedowiarkami i rozpustnikami.”

Niccolò Machiavelli (1469–1527) włoski pisarz, historyk i dyplomata

Niccolo napisał słynnego Księcia, którego postać tytułowa zainspirowana była osobą Cesare Borgii, syna papieża Aleksandra VI, brata Lucrezii, wł. polityka, kardynała, księcia Romanii.
Źródło: J.H. Merle d’Aubigne Historia Reformacji XVI w, tom 1, s. 146.

O ludziach , O emocjach , O historii

„Sytuację pogorszyła katastrofa przełomu XVI i XVII wieku: odtrącenie polskiego prawosławia, potop – największa katastrofa cywilizacyjna Polski, przeniesienie stolicy do Warszawy. O kraju przestała decydować wykształcona szlachta małopolska czy wielkopolska, a zaczęła mazowiecka – potwornie biedna, ciemna, taka, która nie umiała pisać i czytać, żyła w horyzoncie jednego powiatu. Nie zbudowano warstwy średniej, a władzę przejęła oligarchia.”

Zbigniew Mikołejko (1951) polski filozof religii

Źródło: wywiad Aleksandry Klich Wszyscy jesteśmy skazańcami, „Gazeta Wyborcza”, 27 stycznia 2010.

O czytaniu , O wieku

„Powstanie Warszawskie zorganizowane, podjęte i prowadzone przez generałów i pułkowników, było – jak mało która bitwa – dziełem dwudziestolatków, ich sprawą, ich czynem, ich wielką życiową przygodą. Przyjęli je oni za własne i nasycili sobą, nadając mu ten kształt i tę atmosferę, którą znamy z tysięcznych przekazów: z pamiętników i wspomnień, piosenek i wierszy, z całej powstańczej literatury. Zawdzięczało im powstanie nie tylko atmosferę. Zawdzięczało także swoje uporczywe trwanie, aż do ostatecznego wyczerpania się możliwości walki, pomimo braku broni, zaopatrzenia i żywności. Oni spowodowali, że ta często do rzezi podobna walka zachowała się w pamięci społecznej nie tylko jako koszmar, ale także jako wielki i piękny zryw młodzieży, wspartej przez przytłaczającą większość ludności stolicy. Bo także jest prawdą, i to prawdą nie do podważenia, że wszędzie tam, gdzie powstanie nabrało charakteru walki nie pozbawionej szans powodzenia, gdzie trwało nieco dłużej i nie zaczynało się od rzezi, jak na Ochocie i Woli, zaakceptowane zostało przez ogół warszawiaków. I dlatego dzień 1 sierpnia gromadzi dziś na cmentarzu wojskowym w Warszawie, tak jak gromadził przez tyle lat, tłumy nie tylko byłych żołnierzy powstania, ale także ogromne rzesze tych, którzy przeżyli je nie na barykadzie i nie z bronią w ręku. Obok tych, którzy stracili wtedy swoich najbliższych, przychodzą tu co rok tacy, którzy nie mają nikogo ze swoich na tym cmentarzu. Powstanie bowiem było sprawą nie jakiejś garstki szaleńców, którzy wydali miasto na łup pożarów i pod kule żołdaków, lecz było i jest sprawą ludu Warszawy, który podobnie jak ci chłopcy i te dziewczęta w opaskach, przyjął je za swoje własne.”

Tomasz Strzembosz (1930–2004) polski historyk

Refleksje o Polsce i Podziemiu 1939–1945
Źródło: s. 119–120

O ludziach , O młodzieży , O zachowaniu , O literaturze

„Wszystkich aktorów ciągnęło zawsze do centrum, do stolicy kraju. Tam było dla nich najwięcej możliwości pracy. Jak choćby telewizja. Gdy wyjeżdżałem z Łodzi, to też była tu telewizja, ale nie na tyle rozwinięta, co w Warszawie. Dlatego wszyscy wyjeżdżali do stolicy. Liczyli, że będą tam mieli większe szanse na angaż.”

Emil Karewicz (1923) aktor polski

Źródło: Anna Gronczewska, W Łodzi brałem ślub!, „Polska Dziennik Łódzki” nr 151/2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/120344.html

O ślubie

„W Szczecinie miejsce abstrakcyjnego internacjonalizmu, lansowanego w poprzedniej epoce, w sposób całkowicie naturalny zajął autentyczny kontakt z sąsiadem. Z pewnością zadecydowało o tym położenie miasta, lecz częściowo także jego charakter. Bo jako miasto portowe, stolica Pomorza Zachodniego zawsze dawała swoim mieszkańcom poczucie kontaktu ze światem. (…) Co prawda, tamto poczucie kontaktu ze światem było dosyć złudne, ale i tak nie wynikało z większej niż gdzie indziej, ilości zachodnich towarów. Wynikało przede wszystkim z możliwości kontaktowania się z tymi, którzy przedostawali się za żelazną kurtynę. W co drugiej szczecińskiej rodzinie był przecież jakiś rybak lub marynarz. Poza tym, w szczecińskich knajpach i dyskotekach często siedziało się przy jednym stole z Duńczykami, Niemcami bądź Szwedami. Nie owocowało to, co prawda, kontaktami z dziedziny kultury wysokiej, ale z pewnością wzmagało potrzebę życia w normalnym europejskim kraju. I nie ma chyba przesady w stwierdzeniu, iż to właśnie uczyniło ze Szczecina jedno z najbardziej zbuntowanych miast wobec komunistycznego reżimu.”

Krzysztof Niewrzęda (1964) polski prozaik, poeta i eseista

Źródło: W centrum czy na peryferiach kontynentu? Miasto w poszukiwaniu własnej tożsamości – „Szczecin. Odrodzenie miasta” (Deutsches Kulturforum östliches Europa, 2017)

O prawdzie , O świecie , O rodzinie , O poszukiwaniu

„W wielu krajach świata, jedyny dowód, że państwo istnieje, to obecność w jego stolicy obcych ambasad.”

Ryszard Kapuściński (1932–2007) polski reportażysta, dziennikarz, pisarz i publicysta

Polityka i społeczeństwo

„W stolicy poczuła się dobrze. Małe, dwupokojowe mieszkanie dzieliła z ciotką Melanią i jej matką. Ta święta kobieta nawet nie zauważyła, że do jej pokoju dostawiono jeszcze jedno łóżko. Chwilami demencyjna, acz niezwykle czysta i radosna babcia Zarębowa, traktowała Paulinę jak swoją ulubioną, dawno zaginioną kotkę.
– Czy pozwolisz się pogłaskać? – spytała, gdy Melania przedstawiła jej dziewczynę. – Masz piękne włosy!
– Ależ tak, mamo.
Paulina pozwoliła się pogłaskać po niezwykle bujnych, rudych jak marchewka włosach. Nie sprawiło jej to żadnej przykrości. Dłoń babci Zarębowej była lekka i przezroczysta niczym skrzydło motyla.”

Krystyna Boglar (1931–2019) polska poetka i prozaiczka

Perły damy pik

O kobietach , O pokoju , O matce , O babci

„Dla zrozumienia dziejów powstania 1830 i 1831 roku, dla wyjaśnienia genezy jego klęski i powodów zmarnowania tak olbrzymich szans i możliwości, konieczne jest podkreślenie faktu zasadniczego: wszyscy, a przynajmniej prawie wszyscy, późniejsi członkowie władz narodowych w czasie powstania listopadowego (z wyjątkiem chyba tylko Joachima Lelewela), kierownicy polityki wewnętrznej i zagranicznej powstania, wszyscy generałowie i większość wyższych oficerów armii polskiej w roku 1831 – ludzie, których takim zaufaniem obdarzyli organizatorzy spisku – w noc 29 listopada 1830 roku byli przerażeni i wstrząśnięci wybuchem walki, byli gotowi do najbardziej drastycznych posunięć, by ruch ten natychmiast i w zarodku stłumić, byli zdecydowani na podjęcie zaciętych walk ulicznych z patriotycznym tłumem pospólstwa, ze „zbuntowanymi” oddziałami wojskowymi, na kartaczowanie i szarże kawaleryjskie przeciwko ludności cywilnej, na artyleryjskie bombardowanie Warszawy – byle tylko o świcie 30 listopada przywrócić w stolicy sytuację z rana dnia 29 listopada.”

Jerzy Łojek (1932–1986) polski historyk i pisarz

Źródło: Jerzy Łojek, Szanse powstania listopadowego. Rozważania historyczne. Instytut Wydawniczy Pax, wyd. 3, Warszawa 1986, ISBN 8321107761, s. 9.

O ludziach , O zaufaniu , O zrozumieniu , O czasie

„Przechodzimy więc do lata 1905 roku: matka jest z trojgiem dzieci w petersburskim majątku; ojca zatrzymują w stolicy sprawy polityczne. Podczas jednego ze swoich krótkich pobytów u nas, w Wyrze, zauważył, że obaj z bratem czytamy i piszemy po angielsku, nie znamy jednak rosyjskiego alfabetu (pamiętam, że nie potrafiłem przeczytać po rosyjsku niczego prócz takich słów jak kakao). Postanowiono zatem, że wiejski nauczyciel będzie przychodził co dzień, żeby dawać nam lekcje i prowadzić na spacery.”

Vladimir Nabokov (1899–1977) pisarz rosyjski

Tamte brzegi

O dzieciach , O matce , O nauczycielach , O czytaniu

„Młodzi aktorzy wybierają różne drogi. Jedni stawiają na seriale i filmy. Siedzą w Warszawie, biegają po castingach. Inni szukają pracy na scenie, niekoniecznie w stolicy. Ja nie wyobrażam sobie siebie jako aktorki bez pracy na scenie. Dla mnie to jedyna droga rozwoju. A co do seriali dają możliwość zarobienia większych pieniędzy ale często spłycają warsztat. I do tego – wieczny pośpiech.”

Monika Buchowiec (1982) aktorka polska

Źródło: „Dziennik Zachodni”, 12 września 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/rjwsg.htm

„Kiedyś były dobre orkiestry radiowe a młodzi muzycy pracowali w nich na etatach. Artyści estradowi mogli nagrywać sami ale mogli również korzystać z owych orkiestr. W Poznaniu był radiowy zespół prowadzony przez Chojana, w Katowicach przez Jurka Miliana, a w stolicy big bandy Czernego, Trzaskowskiego, Kurylewicza. Była orkiestra pod dyrekcją Rachonia i w tej chwili śmiech mnie bierze bo ja miałem je wszystkie do swojej dyspozycji. To do mnie dzwoniono z Polskiego Radia z redakcji muzycznej od Rachonia, panie Andrzeju mamy trzy piosenki do wyboru, może pan by coś nagrał. To było sześćdziesiąt osób do dyspozycji! A teraz usiłowałem coś zrobić, usłyszałem no tak, możemy nagrać, ale musi pan znaleźć sponsora.”

Andrzej Dąbrowski (1938) polski piosenkarz, perkusista, kompozytor, dziennikarz, fotografik, kierowca rajdowy

Źródło: wywiad z Andrzejem Dąbrowskim http://www.andrzejdabrowski.com/Wywiady_prasowe/Wywiad.pdf

O śmiechu

„Stalin co prawda spodziewał się upadku Warszawy (w 1939 r.) w krótkim czasie, ale podejmując własną decyzję wiedział, że jeszcze nie została ona przez Niemców zdobyta. Uznał jednak, że już dalej zwlekać nie może. Wystarczającym argumentem dla opinii publicznej miało być nie przebywanie w stolicy rządu polskiego, traktowane jako oznaka upadku państwa. Specjalnie to podkreślam, gdyż w 1944 r. po zwycięskim powstaniu, właśnie ujawnienie przebywania w stolicy przedstawicieli rządu miało świadczyć o trwaniu państwa polskiego.”

Tomasz Szarota (1940) polski historyk i publicysta

o ujawnieniu przebywania w stolicy przedstawicieli rządu polskiego w 1944 r. mającego świadczyć o trwaniu państwa polskiego.
Źródło: Powstanie warszawskie z perspektywy półwiecza, Marian Marek Drozdowski (red.), wyd. Instytut Historii PAN, Warszawa 1995, s. 12

O prawdzie , O historii , O decyzjach , O czasie

„O rzeczach zaś bez naruszenia wiary i obyczajów, gdy o nich nie zapadło orzeczenie Stolicy Apostolskiej, można dyskutować i wolno oczywiście każdemu mieć swoje zdanie i tego zdania bronić. Jednakże w tych dyskusjach należy wystrzegać się wszelkiej niepowściągliwości w słowach, która często może obrażać miłość; niech każdy swobodnie broni swego zdania, lecz niech czyni to z umiarkowaniem; niech nie myśli, że godzi się tych, którzy mają inne zapatrywanie z powodu tej jednej tylko przyczyny, podejrzewać o złą wiarę lub obyczaje. Siła i natura wiary katolickiej ma tę właściwość, że nie można jej ani nic dodać, ani ująć: albo się ją wyznaje całą, albo się ją w całości odrzuca.”

Benedykt XV (1854–1922) papież

Encyklika Ad bestissimi Apostolorum

O miłości , O wierze , O myślach , O naturze

„Ojciec Święty Pius XII mówił cudowne rzeczy o Warszawie, pogrążonej w walce powstańczej o honor i wolność. Nazwał ją: „Miastem opromienionym aureolą wytwornej kultury, miastem dziś przemienionym dla swych własnych synów w ognistą kaźń. Ale nie tylko (…). Nazwał ją „tyglem, w którym oczyszcza się i uszlachetnia złoto najwyższej próby” (15 XI 1944) (…). Niedawne to chwile, gdy przez Archikatedrę biegł front walki. Nacierała nienawiść najeźdźcy, broniła świętych ołtarzy miłość i wiara powstańców warszawskich. Tu na posadzce, którą omywamy dziś wodą poświęconą, płynęły potoki krwi najlepszych synów Stolicy. Tu ułożono z ich ciał istny stos ofiarny, który miał zaświadczyć wobec całej ludzkości, że Polacy giną pro aris et focis (za ołtarze i ogniska domowe) w samym „sercu Stolicy”, w Archikatedrze Świętego Jana. Czy to wylanie krwi ofiarnej nie jest najwierniejszym wyrazem przedziwnej jedności spraw ludzkich i Bożych w Ojczyźnie naszej? Gdy posnęli snem śmierci najlepsi synowie Narodu na sercu Oblubienicy miasta, najeźdźcza nienawiść usypała im kopiec grobowy z kolumn, sklepień i ścian i Katedry, wysadzonej w powietrze przez niemieckie Vernichtungskommando w nadziei, że już się nie porwą do broni. Ale trotyl, który zniszczył 90% murów świątyni, nie zdołał zabić ducha synów Narodu. Kopiec grobowy stał się kolebką zmartwychwstania. Miłość ofiarna dźwignęła mury, a wiara budzi nadzieję na nowe, lepsze życie. Ci, którzy tu padli, pouczyli nas, jak trzeba żyć i umierać w obronie największych świętości Narodu. Padając w obronie Katedry pouczyli nas, że nie wystarczy żyć z wiary: trzeba umieć dać życie za wiarę; nie wystarczy składać Bogu ofiarę z Ciała i Krwi Jego Syna: trzeba oddać własne ciało i krew Ojcu śmierci i życia. Oto „tygiel warszawski”, w którym odmieniło się życie nasze tak bardzo, iż Stolica budziła w całym świecie uczucie podziwu, „które każe nisko pochylić czoła przed męstwem bojowników i ofiar”. „Te ofiary - mówił Pius XII - i ci bojownicy wykazali światu, do jakich to wyżyn wznieść się potrafi bohaterstwo zrodzone i podtrzymywane przez owo tak szlachetne poczucie honoru człowieka i przez silne przekonanie wiary chrześcijańskiej”. (15 XI 1944).”

Stefan Wyszyński (1901–1981) polski duchowny katolicki, prymas

fragment listu z okazji konsekracji Archikatedry św. Jana Chrzciciela w Warszawie, w dniu Zesłania Ducha św. 1960 r.

O miłości , O życiu , O śmierci , O Bogu

„Ciągle jeszcze piszę z Niemiec, oczekując na upragniony wyjazd, który wciąż odwleka się i odkłada. Podnosi nas na duchu poczucie spełnienia obowiązku względem Ojczyzny, której krew, rany i zgliszcza zostały stokrotnie pomszczone. Za spalone i zburzone mury Warszawy widziałem gruzy setek wsi i miast niemieckich na czele z Berlinem. Stolica Niemiec leży w gruzach i trzeba długich lat mozolnej pracy, żeby doprowadzić to miasto do przedwojennego stanu. Zwiedzałem Reichstag, muzeum niemieckie, kancelarię Rzeszy, wchodziłem na kolumnę zwycięstwa nad Francją i ujrzałem jak straszliwie spustoszone jest miasto, skąd przez tyle lat kierowana była olbrzymia machina wojenna, która zdruzgotała nasz kraj i wiele innych.”

Wojciech Jaruzelski (1923–2014) generał, działacz PZPR, prezydent PRL i RP

z listu, który Wojciech Jaruzelski wysłał do rodziny jako dowódca plutonu zwiadu Ludowego Wojska Polskiego, 6 czerwca 1945.
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 13 grudnia 2008.

O ojczyźnie

„Jeśli chcecie gdzieś przenosić, to w Bieszczady,
Bo to idealne miejsce dla stolicy.”

Artur Andrus (1971) polski dziennikarz i poeta

Źródło: Jeśli chcecie gdzieś przenosić, to w Bieszczady

„Cudu nad Wisłą, czyli zwycięstwa w walnej bitwie pod Warszawą nie należy wyłącznie przypisywać pojedynczym dowódcom, poszczególnym Armiom lub oddziałom, czy też poświęceniu się jednostek – wiadomo, że zwycięstwo jest łatwe gdy wojsko i dowódcy są dobrzy, jednak jest ono bardzo wątpliwe gdy żołnierz jest wyczerpany i zwątpiony, nieufny i zdemoralizowany. Wówczas najświetniejsze plany, najmądrzejsze i najostrzejsze rozkazy nie pomogą nic, jeśli nie przyjdą z pomocą duchowe i moralne czynniki, przekuwające u żołnierza psychologię odwrotu na psychologię zwycięstwa, na pobudzenie do największego wysiłku i do szlachetnej ofiarności krwi za drogą Ojczyznę. Do Cudu nad Wisłą przyczynił się zbiorowy wysiłek całego Narodu, a bezpośrednio ludność stolicy, duchowieństwo, patriotyczne organizacje wojskowe i cywilne, które ofiarując swoje siły i wiedzę w chwili najbardziej przełomowej przetworzyły zmęczenie w rześkość, zwątpienie w zapał, cofanie w natarcie, odwrót w zwycięstwo – i przez to dopomogły w obronie Warszawy.”

Franciszek Latinik (1864–1949) polski wojskowy, generał

Bój o Warszawę. Rola wojskowego gubernatora i 1-ej armii w bitwie pod Warszawą w 1920 r.

O wysiłku , O sile , O zwycięstwie , O pomocy

„Próba anarchizacji życia publicznego poprzez organizowanie manifestacji w stolicy musi znaleźć swoją kontrę. Musi być odpowiedź na te działania, które mają charakter destabilizujący i naruszający spokój społeczny.”

Roman Giertych (1971) polski polityk narodowy

odpowiedź na zapowiedź manifestacji PO w Warszawie dnia 7 października 2006.
Źródło: „Gazeta Wyborcza”

O charakterze

„Zjazd odbywał się z dużą pompą pod przewodnictwem – komisarycznego zresztą – prezydenta Warszawy, późniejszego sławnego obrońcy stolicy, Stefana Starzyńskiego. Gdy przewodniczący komisji, wiceprzewodniczący Warszawy, udzielił mi głos wymawiając moje nazwisko, powstał nieprawdopodobny wrzask obecnych na sali endeków i sanatorów. Zaskoczona stałam przez chwilę milcząc, a potem bardzo głośno krzyknęłam:
– Zdaje się, że panowie przestraszyli się samego mojego nazwiska! Ku mojemu zdziwieniu, zapadła całkowita cisza (teraz oni zostali zaskoczeni), korzystając więc z niej zgłosiłam i uzasadniłam wniosek w sprawie rozbudowy baraków dla bezdomnych.”

Lidia Ciołkosz (1902–2002) polska działaczka socjalistyczna, publicystka

o Zjeździe Miast Polskich w 1935 r., w którym autorka uczestniczyła jako przedstawicielka Tarnowa.
Źródło: Spojrzenie wstecz. Rozmowy przeprowadził Andrzej Friszke, Paryż 1995.

O ciszy

„My, Rosjanie, jesteśmy narodem-wyzwolicielem (…). Wyzwalaliśmy cudze stolice i odchodziliśmy nie chcąc nic w zamian.”

Giennadij Ziuganow (1944) polityk rosyjski

„Mam nadzieję. że stosowne dekrety już są w kurii przemyskiej przygotowywane. Ale jeśli tak nie jest – to trzeba powiedzieć jasno: metropolita przemyski bierze na siebie odpowiedzialność za kolejne ofiary tylawskiego proboszcza, staje się współwinnym tego, że – skrzywdzone dzieci, oczernieni bohaterowie tej miejscowości – dostali jasny sygnał: wasze dobro, wasz rozwój, wasza normalność nie są ważne; liczy się tylko dobre imię, wygoda i spokój duchownego i jego przełożonych. Takie myślenie jest zdradą Ewangelii. Biskup, dla którego dobro zbrodniarza w sutannie jest istotniejsze niż dobro dzieci – bierze na siebie grzech „zgorszenia maluczkich”, a przecież lepiej byłoby mu przywiązać sobie kamień młyński do szyi. Mam nadzieję, że to co napisałem jest przedwczesne. Wciąż liczę na to, że arcybiskup Michalik zachowa twarz i dotrzyma słowa danego przed rokiem, że z załatwieniem sprawy, czeka na wyrok. Jeśli jednak nie – to mam nadzieję, że zainterweniuje Stolica Apostolska i złoży z urzędu człowieka, który, w takiej sytuacji, nie powinien być metropolitą…”

Tomasz Terlikowski (1974) polski dziennikarz i publicysta

Źródło: Skandal tolerowania zła, ekumenizm.pl, 1 lipca 2004 http://www.ekumenizm.pl/content/article/20040629112259556.htm

O dzieciach , O zdradzie , O myślach , O czekaniu

„Nie ma się co obrażać, że ktoś gra w serialach. Każdy młody człowiek chce się dostać do teatru, bo wie, że jest to kwestia warsztatu aktorskiego. Ale dostaje się tylko garstka. Pozostali mają do wyboru: wyjechać na zapadłą prowincję albo zostać w stolicy i walczyć o pracę. Nie wyznaczajmy drogi innym. Niech każdy idzie swoją obraną ścieżką.”

Marian Opania (1943) aktor polski

Źródło: Rozmowa z Marianem Opanią, wisla.naszemiasto.pl, 5 maja 2005 http://wisla.naszemiasto.pl/archiwum/900900,rozmowa-z-marianem-opania,id,t.html

O grach

„Serce pęka mi z bólu ilekroć wspominam ów styczniowy poranek 1979 roku. Nad Teheranem zawisła niepokojąca cisza. Zupełnie jakby stolica, od miesięcy tonąca w ogniu i krwi, nagle wstrzymała dech. Czułam się trochę tak, jakby kazano nam szybciutko opuścić płonący dom.”

Farah Pahlawi (1938)

na miesiąc przed obaleniem męża przez ludową rewolucję islamską
Źródło: Jean des Cars, Reza II, ostatni szach w: Ostatnie dni dyktatorów, op. cit., s. 135.

O domu , O ciszy , Serce

„Warszawa będzie broniona do ostatniego tchu. Jeśli padnie, świadczyć to będzie, iż po ostatnim żołnierzu polskim przejechał czołg niemiecki. Obywatele stolicy winni od tej chwili poświęcić całą swą energię, by ułatwić zadanie walczącemu wojsku (…). Nikt nie powinien ruszać się z miejsca, gdzie go obrona stolicy zastanie. Opuszczenie Warszawy w takiej chwili będzie uważane za tchórzostwo.”

Wacław Lipiński (historyk) (1896–1949)

fragment przemowy radiowej Lipińskiego z 7 września 1939.

„Mimo wielkiego żalu i smutku moich rodziców, osiadłam w stolicy. Kiedyś bałam się Warszawy, teraz jest mi tutaj dobrze. Mam przyjaciół, z którymi mogę gdzieś wyjść i na których zawsze mogę liczyć, więc nie jestem tu sama.”

Ewelina Kopic (1981)

Źródło: Wywiad, 30 stycznia 2010 http://www.se.pl/rozrywka/plotki/u-mnie-gwiazdy-zdejmuja-maski_88000.html

O rodzicach

„Czy Europa zdoła się przeciwstawić inwazji islamu? To będzie zależało od tego, czy zdoła się zmobilizować jedyna siła do tego zdolna – święty Kościół powszechny. Jeżeli przeciwko budowie w Warszawie meczetu musi występować jakiś Wolniewicz, a nie arcybiskup stolicy, niedobrze to wróży.”

Bogusław Wolniewicz (1927–2017) filozof polski

O sile

„Kiedyś to się bardzo liczyło, że ktoś jest ze stolicy. Warszawa miała swój klimat, swoją kulturę, a nawet swoich złodziei, którzy mieli swój charakter. Nie kradli na własnych dzielnicach, byli szarmanccy i uprzejmi. W tej chwili, to się zamazało. Kilkadziesiąt lat temu była Warszawa z Pragi, ze Śródmieścia, z Mokotowa. Teraz to wszystko się pomieszało. Chyba nie ma już prawdziwych warszawiaków.”

Katarzyna Łaniewska (1933) polska aktorka

Źródło: „Kieleckie Słowo Ludu”, 24 listopada 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/modnaba.htm

O ludziach , O charakterze

„Wbrew potocznej opinii, przypisującej decyzję podjęcia walki w Warszawie jedynie dowódcy AK i jego sztabowi, podjęło ją gremium znacznie szersze i o kompetencjach nie tylko wojskowych. Przede wszystkim zgodę na powstanie w Warszawie wyraził premier rządu polskiego Stanisław Mikołajczyk, przekazując ostateczną decyzję w ręce delegata rządu na kraj, Jana Stanisława Jankowskiego. O decyzji tej powiadomieni byli i poparli ją bądź nie zgłosili zasadniczych zastrzeżeń: przewodniczący Rady Jedności Narodowej Kazimierz Pużak, członkowie Komisji Głównej RJN, reprezentujący najważniejsze stronnictwa, oraz członkowie Krajowej Rady Ministrów, najbliżsi współpracownicy delegata, który miał wówczas tytuł wicepremiera. Była to decyzja generalna: że w Warszawie będzie powstanie, że dojdzie do próby opanowania stolicy Polski. Ostateczna decyzja pozostawała jednak rzeczywiście w dużym stopniu w rękach generała Tadeusza Komorowskiego: on bowiem stawiał wniosek co do terminu powstania, chociaż o samym wybuchu zdecydować miał wspólnie z delegatem rządu i przewodniczącym RJN. Ostateczne postanowienie podjęli pod wieczór 31 lipca 1944 r. delegat rządu i dowódca AK, gdyż na ściągnięcie Pużaka zbrakło już czasu. Ale była to tylko sprawa terminu – decyzja zasadnicza zapadła kilka dni wcześniej. Nad sprawą powstania w Warszawie zastanawiały się więc najbardziej kompetentne czynniki polskiego państwa podziemnego. Jest to fakt o znaczeniu podstawowym, na który w literaturze przedmiotu nie zwraca się dostatecznej uwagi.”

Tomasz Strzembosz (1930–2004) polski historyk

Refleksje o Polsce i Podziemiu 1939–1945
Źródło: s. 113–114

O literaturze , O decyzjach , O czasie , O walce

„Stolica Apostolska nie zawsze nadaje rozgłos swoim działaniom, ale w każdym gorącym punkcie świata dyskretnie działa, starając się pomagać w rozwiązywaniu trudności i przypominając fundamentalną zasadę godności człowieka i jego praw, nawet jeśli nie zawsze działania te są upowszechniane.”

Tarcisio Bertone (1934) włoski duchowny katolicki, kardynał

Źródło: Kuba i watykańskie wyzwania, gosc.pl, 22 marca 2012 http://gosc.pl/doc/1112924.Kuba-i-watykanskie-wyzwania

„Debata o kanonie lektur szkolnych nabrałaby rumieńców dopiero wtedy, gdyby w centrum stolicy ułożyć porządny stos podejrzanych tomów i gdyby minister sam przyłożył zapałkę do zwilżonego benzyną grzbietu Ferdydurke.”

Adam Zagajewski (1945) poeta polski, eseista, prozaik, tłumacz

o reformie ministra edukacji Romana Giertycha.
Cytaty z felietonów
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 9 lipca 2007

„Garnizon i ludność stolicy wypełniły powinność żołnierską ponad granice ludzkiej wytrzymałości i męstwa. Pozostanie [walka Warszawy] ona na zawsze powodem niepospolitych sił moralnych Narodu Polskiego i jego nieugiętej woli niepodległego istnienia.”

Stanisław Mikołajczyk (1901–1966) polski polityk, premier RP na uchodźstwie

wypowiedziane tuż po kapitulacji Warszawy po powstaniu.

O walce

„Określenie „powstanie” oznaczało powstanie powszechne, bo tak było w planach, które sztab Naczelnego Wodza znał i akceptował. Aby nie powodować nieporozumień używano w dowództwie AK określenia „walka o Warszawę”, gdyż była ona podejmowana w ramach operacji „Burza”. Gdy jednak ludność stolicy wzięła masowy udział w walce i nazywała ją powstaniem, dowództwo AK przyjęło dla niej nazwę „Powstanie Warszawskie” i pod tą nazwą ta walka weszła do historii.”

Tadeusz Pełczyński (1892–1985) Oficer dyplomowany Wojska Polskiego

Źródło: Tadeusz Pełczyński, przedmowa [w:] Armia Krajowa w dokumentach 1939–1945, op. cit., s. XXXIII – XXXIV (33–34).

O historii , O walce

„Przede wszystkim chodzi o to, co Niemcy wyprawiali w Wielkopolsce już w 1939 r., o czym wciąż mało się mówi. Tymczasem już na początku wojny Niemcy brutalnie wypędzali Polaków z Wielkopolski i mordowali inteligencję. Gdy jeszcze pełniłem funkcję posła, zostałem poproszony o zainicjowanie akcji przypominania tej historii, której świadków przecież wciąż ubywa. Takie były początki. Potem założyliśmy stowarzyszenie Wspólnota Ofiar Niemieckich Wypędzeń, które ma dokumentować tę tragedię. Niemcy, wysiedlając Polaków, dawali polskim rodzinom 15 minut na opuszczenie domów. Podczas tych akcji, dokonywanych zimą, zmarło wiele dzieci. Ludność wysiedlono na tereny ówczesnej Generalnej Gubernii, a więc na tereny południowo-wschodniej obecnej Polski. Gdy przed kilkoma laty w Warszawie wystąpiono z pomysłem policzenia wojennych strat stolicy, zaproponowałem, by zrobić to samo w Poznaniu.”

Zbigniew Jacyna-Onyszkiewicz (1944) polski fizyk i polityk

Źródło: Przekraczamy granice fizyki, naszdziennik.pl, 15 marca 2008 http://www.naszdziennik.pl/index.php?typ=my&dat=20080315&id=my21.txt

O wojnie , O dzieciach , O historii , O inteligencji

„Niechaj żaden nowinkarz nie ośmieli się pisać przeciwko używaniu łaciny w świętych obrzędach (…); niech w swoim zadufaniu nie pozwalają sobie na nadwerężanie w tym względzie Stolicy Apostolskiej.”

Jan XXIII (1881–1963) papież

Źródło: konstytucja apostolska Veterum sapientia.

„Ponadto wybuch walki w Warszawie zadawał kłam propagandzie radzieckiej twierdzącej, że Armia Krajowa nie jest czynnikiem walki z hitleryzmem. Stwierdzenia o bezczynności AK miały zresztą nie tylko propagandowe znaczenie – używano ich również niejednokrotnie w korespondencji dyplomatycznej i w rozmowach. Atut zajęcia Warszawy nie odegrał jednak przypisywanej mu roli. Stalin w ogóle zaprzeczył (3 sierpnia) faktowi wybuchu walki w Warszawie, a przebieg powstania oraz zatrzymanie ofensywy radzieckiej na wschód od Pragi zmuszały do przedłożenia mu prośby o pomoc. Część jednak tego zasadniczego zamierzenia udało się osiągnąć. Opanowano poważną część stolicy, zainstalowano w niej na okres 63 dni najwyższe władze polityczne i wojskowe. Powiadomiono o tym opinię światową.”

Tomasz Strzembosz (1930–2004) polski historyk

Refleksje o Polsce i Podziemiu 1939–1945
Źródło: s. 115–116

O pomocy , O walce

„Teraz dopiero rozumiem w pełni myśl Ojca świętego, myśl przez pierwszego Prymasa Stolicy urzeczywistnioną: Gniezno z Warszawą mają być zespolone w jednych dłoniach (…) W woli głosu Rzymu rozumiem znaczenie i wymowę dziejową zaślubin wznoszącej się z gruzów Stolicy z odwiecznie żyjącą w pokoju chrześcijańskim stolicą duchową – Gnieznem.”

Stefan Wyszyński (1901–1981) polski duchowny katolicki, prymas

przemówienie ingresowe, Warszawa, 6 lutego 1949, cyt. za: S. Wyszyński, Jedna jest Polska, Warszawa 1989, s.5. Fragment o unii personalnej archidiecezji: gnieźnieńskiej i warszawskiej.

O pokoju , O myślach , O myśleniu

„Wciąż tli się duch wyjaśnienia tej tragedii, tli się duch upamiętnienia tej tragedii pomnikiem, co uczyniliśmy w Gdańsku w Bazylice Mariackiej, a czego brak w stolicy.”

Sławoj Leszek Głódź (1945) polski duchowny katolicki, arcybiskup, generał

o tragedii smoleńskiej.
Źródło: stefczyk.info, 8 kwietnia 2012 http://www.stefczyk.info/wiadomosci/polska/nie-wolno-lekcewazyc-kosciola

„(…) z Łodzią to specyficzny przypadek. Do Warszawy mamy tylko 120 km, to bardzo blisko. Na początku jeździ się tam, nawet codziennie, tylko do pracy. Potem raz w tygodniu i wraca na weekend, a po roku, dwóch latach już się tam zostaje. Teraz problem polega na tym, że ci, którzy mogliby coś tutaj stworzyć, ciekawego zrobić, to nagle odnajdują się w stolicy, rozparcelowani po różnych korporacjach. Robią kariery, odnajdują się w życiu i to jest OK. Szkoda tylko, że miasto Łódź nie stworzyło im takiej możliwości. To, że ja tu mieszkam, robię tu filmy i jakoś udaje mi się funkcjonować, jest tak naprawdę dosyć samobójcze. Powinienem mieszkać i pracować w Warszawie. Nie oszukujmy się, pieniądze na film są w Warszawie. Ale Łódź jest pod tym względem wyjątkiem. Ma ona swoją filmową przeszłość, kiedy do lat 80. kręciło się tu naprawdę dużo. Była tu baza, która została do dziś. Jest tu kilka firm produkujących filmy. Z wiodącym Opus Film, dzięki któremu z Łodzi nie zniknęła jeszcze definitywnie produkcja filmowa. Dzięki tej firmie jakoś to wszystko funkcjonuje.”

Piotr Szczepański (filmowiec) (1975)

Źródło: Artur Cichmiński, Potrzebuję miejsca, z którego mogę czerpać inspirację. Nasza rozmowa z Piotrem Szczepańskim, stopklatka.pl, 13 kwietnia 2007 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=37257

O pieniądzach , O problemach , O przeszłości , O oszukiwaniu

„Rozum śpi i budzą się demony. Demon jak demon: ma czarny łeb, czerwone rogi, na imię mu RAŚ i straszy w Polsce, choć nie powinien. Bo jeśli coś diablęciu można zarzucić, to raczej lekko wyliniałą sierść i starej daty poglądy. (…) RAŚ nie jest groźny, lecz anachroniczny. Żąda pozostawienia wypracowanych na Śląsku pieniędzy. Czyli otwiera rachunek, który źle się dla Ślązaków skończy, bo zaraz ktoś zacznie wyciągać kasę dla dotowanego górnictwa, a kto inny policzy, ile Ślązacy dołożyli do odbudowy zrujnowanej stolicy. I potem zejdzie na rozliczenia Habsburgów ze śląskimi Piastami i będzie z tego ino chaja”

Kamil Durczok (1968) polski dziennikarz

tylko awantura
Źródło: Lęk przed RAŚ bierze się z nieznajomości Śląska, polskatimes.pl 10 grudnia 2010 http://www.polskatimes.pl/opinie/343643,lek-przed-ras-bierze-sie-z-nieznajomosci-slaska,id,t.html

„W lipcu 1944 wziąłem udział w paru rozmowach, na których był obecny delegat Jankowski i wojskowi oraz cywilni przywódcy podziemia. Uczestnicy ich, przy tej czy innej okazji, wypowiadali się na temat aktualnej sytuacji. Wyłaniała się z tego zupełnie jasno koncepcja powstania. Brali oni w rachubę, po pierwsze, konieczność wystąpienia zbrojnego w Warszawie jako jeden z elementów „Burzy”. To, co się stało w Wilnie, Lwowie, Lublinie i Kowlu, należało powtórzyć w Warszawie. Po drugie, nie było do pomyślenia, by czterdziestotysięczna AK w Warszawie mogła wytrzymać bez końca i bez użycia broni widok cofających się, rozbitych Niemców. Po trzecie, duma i godność narodowa wymagały, by stolica była wyzwolona własnymi, polskimi rękoma, i to było poza wszelką dyskusją. Po czwarte, co powiedziałby świat zachodni, gdyby Rosjanie zdobyli Warszawę tylko własnym wysiłkiem? Wtedy Stalin bez trudu przekonałby aliantów, że AK, rząd podziemny i całe w ogóle polskie podziemie – to fikcja, gdyż co to za armia i rząd, które, znajdując się w stolicy, nie wzięły udziału w walce o jej wyzwolenie? Jedyne tłumaczenie tego to chyba że nie istnieją wcale. Po piąte – Niemcy sami od dawna rozpuszczali wiadomości, że na rozkaz Hitlera Warszawa tak czy inaczej będzie zniszczona.”

Stefan Korboński (1901–1989) polski polityk ruchu ludowego, działacz Polskiego Państwa Podziemnego

Źródło: W imieniu Rzeczypospolitej…, op. cit., s. 343–344.

O świecie , O wysiłku , O walce

„W Ministerstwie Rolnictwa mówi się, że prezes KRUS Roman Kwaśnicki zamiast zajmować się reformą instytucji, podróżuje po świecie. Właśnie poleciał w kolejną już podróż do Seulu, stolicy Korei Południowej.”

Roman Kwaśnicki (1956)

Źródło: TVN24, 30 czerwca 2008

O podróżowaniu

„Hitler zaakceptował plan Pabsta, który zakładał całkowite zniszczenie stolicy, by na jej miejscu stworzyć nowe, niemieckie miasto. Egzekucje publiczne nie mogły tego dokonać, więc sięgnięto po metody masowego ludobójstwa.”

Ryszard Bender (1932–2016) polski polityk i historyk

o powstaniu obozu KL Warschau.
Źródło: Niemcy nie przebierali w środkach, naszdziennik.pl, 16 maja 2008 http://www.naszdziennik.pl/index.php?typ=po&dat=20090516&id=po31.txt

„Jest oczywiście jasne, że nie ma słów, które by mogły wyrazić nasz najwyższy podziw i dumę z powodu bohaterstwa naszej Armii Krajowej i ludności stolicy. Jesteśmy z nimi każdym tętnem naszej krwi. Przeżywamy głęboko tę tragedię i naszą bezsilność w tej chwili, by im pomóc. Wszystkie nasze boje od Monte Cassino przez Ankonę do Linii Gotów wydają się nam małe wobec walki w stolicy.”

Władysław Anders (1892–1970) polski generał

w liście do podpułkownika Mariana Dorotycz-Malewicza „Hańczy”, linia Gotów, 31 sierpnia 1944.

O walce

„Dźwigając na swoich barkach cały ten rozwój i wzrost gospodarczy, lud roboczy przemyka się po stolicy pomiędzy wyrastającymi jak grzyby po deszczu lśniącymi wieżowcami banków, firm ubezpieczeniowych i eleganckich hoteli.”

Piotr Ikonowicz (1956) polski polityk

Źródło: Polska ! Nie wchodzić – teren prywatny!, super-nowa.pl, 28 maja 2011 http://www.super-nowa.pl/druk.php?i=20911Uwaga

O ludziach

„Pozostała Ukraina. Bliska zagranica. Zamieszkuje ją nieco ponad 8 milionów Rosjan. Bałagan. Korupcja. Państwo, o którym decyduje się na głównym placu stolicy, w Moskwie i w Brukseli.”

Jacek Matecki (1963)

Źródło: Rosyjska wojna o białego człowieka. Putin wie, że można kupić wszystko, z wyjątkiem obywatela, wpolityce.pl, 19 września 2014 http://wpolityce.pl/swiat/215897-rosyjska-wojna-o-bialego-czlowieka-putin-wie-ze-mozna-kupic-wszystko-z-wyjatkiem-obywatela

O wojnie

„Jedna z trwałych tez sowieckich, powtarzanych też uporczywie przez komunistów polskich, głosi, że Powstanie Warszawskie było politycznie skierowane przeciwko Związkowi Sowieckiemu. Trudno o większe kłamstwo, którego jedynym argumentem jest usilne operowaniem gołosłownym oskarżeniem, jakiego w żaden sposób jego głosiciele nie są zdolni poprzeć konkretnymi dowodami. W założeniu swoim Powstanie miało wyzwolić Warszawę i dopomóc wojskom sowieckim w walce z Niemcami. Chcieliśmy tylko skorzystać z należnego prawa i moralnego obowiązku czynnego udziału w wyzwoleniu stolicy. Armia Krajowa była zdecydowana współdziałać z wojskami Rokossowskiego w dalszych ich bojach, toczonych już po zajęciu Warszawy. Tak przecież działo się od samego początku wykonywania operacji „Burza”. Władze Polski Podziemnej, mogące już wystąpić w wolnej Warszawie, były przygotowane do traktowania Armii Czerwonej jako sojusznika, któremu ujawniona administracja podziemna będzie okazywać potrzebne udogodnienia, niezbędne ze strony ludności cywilnej dla przeprowadzenia dalszych walk. Ułożenie stosunków z legalnymi władzami polskimi po wejściu do Warszawy zależało tylko od woli i postępowania Rosjan. Geneza tego zarzutu ma osłaniać wyraźną złą wolę Stalina wobec Polski. Pozornie tylko głosił, że nie chce narzucać Polsce ani sowieckiego ustroju, ani swych dyrektyw. Gdyby deklaracje takie były rzetelne, to powinien był powitać jako fakt pozytywny ujawnienie się władz Polski Podziemnej w Warszawie. W rzeczywistości odnosił się do takiej możliwości wrogo, gdyż niweczyłaby jego prawdziwe zamiary przerzucenia PKWN-u z Lublina do Warszawy i uznania go już wtedy jako rządu, zaprzyjaźnionego z Moskwą.”

Tadeusz Żenczykowski (1907–1997) polski prawnik, działacz polityczny i publicysta

Źródło: Tadeusz Żenczykowski, Samotny bój Warszawy, Wydawnictwo Editions Spotkania, Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Lublin–Paryż 1990, s. 134.

O kłamstwie , O rzeczywostości , O walce

„Nie ma nic niepojętego. Myśl jest równie przejrzysta jak kryształ. Gdy staje się oparciem dla jakiejś religii, ta może ją zamącić na kilka minut, by rzec o następstwach trwających dłużej. By rzec o następstwach trwających krócej, może to być morderstwo ośmiu osób u bram jakiejś stolicy, które zamąci ją – to pewne – aż do unicestwienia zła. Myśli spieszno odzyskać klarowność.”

Comte de Lautréamont książka Pieśni Maldorora

Pieśni Maldorora

O religii , O myślach , O myśleniu

„Sekty heretyckie jedna drugą prześladuje, a wszystkie prawdy nie mają, a na religję, która sama prawdę ma, zgodnie biją; i w tem się tylko zgadzają, prawdę zgubić a fałsz i niezgodę szczepić. Jako gdy złodzieje co ukradną, a dzieląc się poswarzą, i jeden na drugiego o sprawiedliwość woła - chcąc ich ktoś pogodzić, zawoła na nich, aby szli do wójta a każdy tem swej sprawiedliwości dochodził - pewnie się wnet wszyscy zezwolą na to, chociaż niezgodni między sobą, aby nie chodzili mówiąc: Wszystkich nas da powiesić. Święta rzymska Piotra ś. stolica jest jako wójt i sędzia na heretyków i wszystkich sekciarzy, którzy się o to między sobą swarzą, co z Kościoła rzymskiego wykradli. A gdy im ktoś do zgody ukazuje, a do sędziego, gdzie jest stolica prawdy i sprawiedliwości, im radzi, wszyscy się wzdrygają i boją, i na to się zgodzą, iż sędzia zły, nie ma sprawiedliwości i prawdy, a u samych zbiegów i cudze wykradających, sprawiedliwość i prawda została.”

Piotr Skarga (kaznodzieja) (1536–1612) polski teolog, pisarz i kaznodzieja

Żywoty Świętych
Źródło: Obrok duchowny do męczeństwa ś. Eugenjusza, biskupa kartagińskiego i wieli innych, umęczonych w Afryce

O prawdzie , O sprawiedliwości

„Tak, Kraków to był nadal trup stolicy, tak samo jak w XIX wieku, gdy przerażał podróżników, którzy do niego przyjeżdżali. Ale wtedy wyglądał jak prawdziwy, porządny upiór zbieranina ruin pięknych niegdyś pałaców i kamienic, pomiędzy którymi snuły się poobdzierane zombie mieszkańców. (…)

A teraz to nadal jest trup, zmumifikowany trup stolicy, tylko że wyszminkowany, ubrany w karnawałowy kostium i elektrowstrząsami zmuszony do pląsania. W środku tego wszystkiego stał Wawel, wawelska katedra, która wyglądała w tym wszystkim jak zaginiona świątynia z Indiany Jonesa, gdzie – jak w winzipowym pliku – leżała zgromadzona cała polska historia. Można tam sobie spacerować między kryptami Kazimierza Wielkiego, Łokietka i Jagiełły i patrzeć z niedowierzaniem, jak te mityczne postaci nabierają realnego wymiaru, jakie musiały być małe, zwykłe, kruche i niedoskonałe. I to wszystko, truchła królewskie, artefakty, całe te narodowe czary-mary, Wawelu wzniosły mur, orły, sztandary, krzyże, kości mamuta wiszące nad bramą katedry, zebrane w jednym miejscu składniki Polski, zutaten, ingredients, które zmieszane razem powinny dać jakiś, jakikolwiek, kurwa, efekt, leżą sobie bezsilnie w pliku wawelskim, wawel. rar, polska. zip, i służą jedynie do kurzenia się i zaczepiania na chwilę znudzonych spojrzeń wycieczek szkolnych i ukrywających ziewanie panów Hubertów i pań Halin, którzy z nudów wybrali się do królewskiego miasta Krakowa w wolny weekend, bo ileż można patrzeć w telewizor, ileż można grilla zjeść, a dookoła nich wszystkich trwa jedna wielka impreza byłego polskiego chłopstwa, które – po wykonanym zgrabnie i niepostrzeżenie wyrzuceniu z kraju szlachty, twórców tego nieszczęsnego narodu, bo na dobrą sprawę nie do końca wiadomo, co się z tą szlachtą stało, cała impreza jakoś się, po prostu, rozpełzła, tysiąc lat historii, ot tak, rozeszło się po domach – samo przebrało się w polskie piórka, samo wskoczyło w pańsko-polskie kontusze i wycinało po trupie swojej dawnej stolicy takie hołubce, o jakich nikomu wcześniej się nie śniło, zredukowawszy ją do roli oberży.”

Ziemowit Szczerek (1978) polski pisarz i publicysta

Siódemka (2014)
Źródło: s. 21.

O domu , O historii , O wieku

„Jest drugie dno tej historii. Zakończmy tę martyrologię. To walka o bardzo drogą nieruchomość w centrum stolicy.”

Julia Pitera (1953) polska działaczka polityczna i samorządowa

o protestach kupców z KDT.
Źródło: tvn24.pl http://www.tvn24.pl/-1,1610918,0,1,pitera-znalazla-drugie-dno-protestu-kupcow,wiadomosc.html, 21 lipca 2009

O historii , O walce

„Ptasich drapieżników jest w stolicy coraz więcej. Na początku zimy zlatują się tu krogulce i młode jastrzębie przepłoszone z rewiru swoich rodziców. Polują na sikorki, dzwońce i inne małe ptaszki. Na większe, np. na kaczki zaczajają się natomiast bieliki – aż sześć można teraz zobaczyć przy kolektorze młocińskim.”

Andrzej Kruszewicz (1959) polski ornitolog, lekarz weterynarii, autor książek

Źródło: gazeta.pl http://www.gazeta.pl

O rodzicach , O zimie

„Myślę, że można powiedzieć, że brakuje celów strategicznych. Jest szukanie głosów wyborców, darmowy transport, programy socjalne, z których niewiele wynika. A brakuje strategii rozwoju Rygi. Nasza stolica ma wyjątkowe zalety w regionie Morza Bałtyckiego i tego się nie wykorzystuje. Teraz są problemy w budżetem i dojdzie do tego, że sprzedawane będą tereny miejskie i własność samorządowa. A kolejnym błędem jest dzielenie Łotyszy na pół, na dwie społeczności. Na dwa języki. Z tego będą rodzić się konflikty społeczne. A czuję, że takie myślenie dominuje w koalicji rządzącej Rygą. Zamiast myśleć o integracji, zapewnić więcej łotewskiego w przedszkolach czy szkołach, które podlegają samorządowi, dzieli się ludzi na dwie społeczności. Każda korupcja działa przeciwko rozwojowi miasta. Weźmy np. Wolny Port Ryski. Były kontrole państwowe, ale nic się nie zmieniło. Rząd nie może wymienić osób, które zarządzają portem. Widzimy wiele dziwnych rzeczy w Rydze. Wielkie spółki tj. np. „Rīgas satiksme”. Nie są dobrze zarządzane, były krytykowane przez kontrolę państwową, ale funkcjonują dalej pod tym samym kierownictwem. Ale wracając do tego, kto od kogo żąda 20% – tutaj niestety musimy mieć policję, klub Vienotīby w radzie miejskiej nie może tego załatwić. Mówiąc o polityce Uszakowa, to Ryga ma swe biuro w Moskwie, a nie ma w Brukseli. To taka niby drobna sprawa. To kwestia geopolitycznej orientacji. Geograficznie Ryga jest jednym z największych miast na wybrzeżu Morza Bałtyckiego. Bycie miastem nordyckim oznacza otwartość, dynamiczność, atrakcyjność dla młodzieży, wykorzystywanie zalet położenia, które mamy. Danie szansy młodym wykształconym osobom. Jesteśmy mentalnie bliżej Skandynawii, Polski czy Niemiec. To jest fantastyczne i powinniśmy z tego korzystać.”

Sarmīte Ēlerte (1957)

o sytuacji w Rydze pod rządami partii Niła Uszakowa

O ludziach , O młodzieży , O błędach , O myślach

„My nawet nie zdobyliśmy się na to, by po 1989 r. wysadzić w powietrze Pałac Kultury i Nauki. Nie powinniśmy tolerować w stolicy budowli, która była świadomie zaplanowana jako symbol sowieckiego panowania nad Polską.”

Janusz Kurtyka (1960–2010) historyk polski, działacz państwowy

Źródło: Wywiad z Januszem Kurtyką, prezesem IPN, polskatimes.pl, 1 kwietnia 2009 http://www.polskatimes.pl/artykul/100410,wywiad-z-januszem-kurtyka-prezesem-ipn,id,t.html?cookie=1

O nauce

„Mein Führer! Moment jest niesympatyczny. Z punktu widzenia historycznego jest jednak błogosławieństwem, że ci Polacy to robią. W ciągu pięciu-sześciu tygodni pokonamy ich. Ale wtedy Warszawa – stolica, głowa, inteligencja tego niegdyś szesnasto-, siedemnastomilionowego narodu Polaków, będzie starta. Tego narodu, który od siedmiuset lat blokuje nam Wschód i od pierwszej bitwy pod Tannenbergiem (Grunwaldem) ciągle nam staje na drodze. Wtedy polski problem dla naszych dzieci i dla wszystkich, którzy po nas przyjdą, a nawet już dla nas – nie będzie dłużej żadnym wielkim problemem historycznym.”

Heinrich Himmler (1900–1945) niemiecki przywódca, nazista

wypowiedziane do Adolfa Hitlera, Berlin, 2 sierpnia 1944.
Źródło: Norman Davies, Powstanie '44. Kraków 2004.

O dzieciach , O inteligencji , O problemach

„W świetle ówczesnej znajomości realiów można było raczej przypuszczać, że Rosjanie, skorzystawszy z powstania dla opanowania Warszawy, zechcą potem w taki czy inny sposób obezwładnić ujawniające się władze państwa podziemnego. Tak, jak czynili to we Lwowie, Wilnie i Lublinie. Dlatego też myślano o tym, by w stolicy wyzwolonej przez powstańców jak najszybciej ujawnić Krajową Radę Ministrów i Radę Jedności Narodowej i by podjęły one normalne urzędowanie zanim wojsko radzieckie wkroczy do miasta. Chodziło bowiem o to, aby fakt ten przedostał się do opinii publicznej i aby to, co przewidywano, uczynione zostało na oczach świata.”

Tomasz Strzembosz (1930–2004) polski historyk

Refleksje o Polsce i Podziemiu 1939–1945
Źródło: s. 122

O myślach , O myśleniu

„Zawsze zazdrościłem w pozytywnym sensie kolegom z Witebszczyzny, Mohylewszczyzny i innych obwodów, które znajdują się dalej od centrum. 50 procent ludności naszego sielsowietu pracuje w Mińsku i Zasławiu, widzą, jak wyglądają te miasta – szczególnie stolica. I nam, miejscowej władzy, stawiają analogiczne żądania: na temat stanu dróg, oświetlenia ulicznego, obsługi handlowej i socjalnej, no i w ogóle poziomu kultury życia. A my staramy się odpowiadać – inaczej skargom nie byłoby końca.”

Alaksandr Miakinnik (1968) białoruski polityk

я заўсёды па-добраму зайздросцiў калегам з Вiцебшчыны, Магiлёўшчыны i iншых абласцей, якiя знаходзяцца далей ад цэнтра. 50 працэнтаў насельнiцтва нашага сельсавета працуе ў Мiнску i Заслаўi, бачаць, як выглядаюць гэтыя гарады – асаблiва сталiца. І нам, мясцовай уладзе, выстаўляюць аналагiчныя патрабаваннi: наконт стану дарог, вулiчнага асвятлення, гандлёвага i бытавога абслугоўвання, ды i ўвогуле ўзроўню культуры жыцця. А мы стараемся адпавядаць – iнакш адбою ад скаргаў не будзе. (biał.)
o pracy na stanowisku przewodniczącego sielsowietu Pietryszki.
Źródło: Natalla Karpienka, Adpawiadać haradskomu uzrouniu prymuszaje życcio prystalicznyja sielsawiety http://www.zvyazda.minsk.by/ru/pril/article.php?id=17577, „Zwiazda”, 27 sierpnia 2008

Sens

„Gdym patrzył z prymasowskiego tronu gnieźnieńskiej stolicy, w pełni zrozumiałem powagę dostojeństwa wieków naszych dziejów. Gdym przyglądał się pomnikom prymasów Polski, klęcząc przed prochami św. Wojciecha, oddając cześć sercu pierwszego prymasa Warszawy, tam, Drogie Dzieci, zrozumiałem jak wspaniały w swej przeszłości jest nasz Naród. Nie jest on Narodem od wczoraj, choć jest dziwnie młodym ludem. Jak Chrystus – Ojciec przyszłego wieku, tak i Naród, gdy z Chrystusem, Ojcem przyszłych wieków – żyje. Dostojeństwo dziejów czuje się w Gnieźnie.”

Stefan Wyszyński (1901–1981) polski duchowny katolicki, prymas

Źródło: przemówienie ingresowe, Warszawa, 6 lutego 1949, w: Jedna jest Polska. Wybór z przemówień i kazań, Warszawa 1989, s. 5.

O dzieciach , O ludziach , O wieku , O przeszłości

„(…) jedność Kościoła nie oznacza poddania stolicy rzymskiej. Potrydencka teologia głosiła, że Kościół rzymski jest jedyną „matką i nauczycielką” (mater et magistra). Pogląd ten jest niezgodny z podstawową intuicją eklezjologii Kościołów siostrzanych.”

Wacław Hryniewicz (1936) polski teolog katolicki, duchowny

Źródło: Przeszłość zostawić Bogu. Unia i unityzm w perspektywie ekumenicznej, Opole 1995, s. 45.

O Bogu , O matce , O przeszłości

„Polska nie dlatego powstała, żeby w niej stara nędza, jak za czasu najeźdźców, nadaremnie krwawe łzy lała. Polska nie dlatego powstała, żeby dygnitarz cywilny lub wojskowy, pędząc w automobilu, obryzgiwał dziadów i żebraków, wtulonych w każde załamanie muru stolicy państwa. Polska nie dlatego powstała, żeby w jej granicach miała swe rozpostarcie burżuazyjna fabryka paskarstw, szwindlów i oszustw. Polska odrodziła się z krwi i pracy męczenników po to, żeby na miejscu, gdzie stała ciemnica niewoli, rozpostarło się najjaśniejsze pracowisko postępu.”

Stefan Żeromski (1864–1925) powieściopisarz polski

Snobizm i postęp
Źródło: rozdz. IV, s. 39, 40 http://www.biblioteka.vilo.bialystok.pl/lektury/Dwudziestolecie_miedzywojenne/Stefan_Zeromski_Snobizm_i_postep.pdf

O czasie , O łzach

„Pamiętam, że basen olimpijski był pomalowany na czerwono, a na trasie wyścigu kolarskiego, mimo że liczył on 100 kilometrów, stał szpaler widzów. To wszystko dzieło propagandy.(…) Ulice miasta były wyludnione, a wszyscy niewygodni dla władzy – zostali usunięci ze stolicy.”

Jacek Wszoła (1956) lekkoatleta polski, mistrz olimpijski

o olimpiadzie w Moskwie.
Źródło: 30 lat po olimpiadzie w Moskwie, 20.07.2010 http://www.polskieradio.pl/jedynka/sygnalydnia/?id=22133

„Wydaje się dzisiaj rzeczą oczywistą, że Konstanty w noc listopadową nie dysponował już szansą stłumienia ruchu. Walka uliczna musiałaby się skończyć, bez względu na polskie straty, rozgromieniem rosyjskiego garnizonu. I niezależnie od tego, w czym dopatrywać się będziemy źródeł wahania wielkiego księcia, przyznać trzeba, że z punktu widzenia rosyjskich cesarskich interesów państwowych postąpił słusznie, rezygnując z walki i wycofując się ze stolicy na czele garnizonu rosyjskiego. Postąpił nie tylko słusznie: doświadczenie następnych dziesięciu miesięcy jasno wykazało, że posunięcie, pozornie małoduszne, było – właśnie z punktu widzenia cesarskiej racji stanu – po prostu genialne, było decydującym ciosem zadanym powstaniu.”

Jerzy Łojek (1932–1986) polski historyk i pisarz

Szanse powstania listopadowego
Źródło: s. 15–16

O stracie , O walce , O nocy

„W wyzwolonej przez samych Polaków stolicy kraju – Warszawie przywódcy Polski Walczącej i Polski Podziemnej zamierzali przyjąć Armię Czerwoną, tak jak przyjmuje się gości we własnym domu. Wówczas, w 1944 r., to się nie udało. Funkcję gospodarza goszczącego w Polsce nie tylko Rosjan, ale także przedstawicieli wielu innych narodów, nawet dawnych wrogów, podczas obchodów 50. rocznicy Powstania Warszawskiego pełnił Prezydent Najjaśniejszej Rzeczypospolitej – państwa, które dzięki „Solidarności” wybiło się na niepodległość.”

Tomasz Szarota (1940) polski historyk i publicysta

Źródło: Powstanie warszawskie z perspektywy półwiecza, Marian Marek Drozdowski (red.), wyd. Instytut Historii PAN, Warszawa 1995, s. 18

O domu , O historii

„Nie ma śladu żadnego zainteresowania losem Żydów ze strony biskupów (…). Nie ma (…) nawet mowy o sytuacji konwertytów, która była przedmiotem troski hierarchów katolickich innych krajów okupowanych, wzywających Watykan, aby interweniowano w ich sprawie. Najważniejszym, a właściwie jedynym kościelnym źródłem informacji z Polski o tragicznej sytuacji Żydów są listy wysyłane do Stolicy Apostolskiej przez metropolitę Kościoła greckokatolickiego Andrzeja Szeptyckiego. On też w odróżnieniu od biskupów Kościoła rzymskokatolickiego, wydał polecenie, aby ukrywano Żydów w klasztorach greckokatolickich i w budynkach kościelnych.”

Jan Tomasz Gross książka Złote żniwa

Złote żniwa
Źródło: s. 186.

O losie

„Wszyscy oglądaliśmy ten przepiękny marsz w Warszawie. To już drugi marsz w stolicy w obronie Telewizji Trwam, a właściwie w obronie demokracji. Poczynania decydentów w Polsce są antydemokratyczne, niszczące demokrację i niszczące wolność słowa.”

Tadeusz Rydzyk (1945) polski duchowny katolicki, publicysta

Źródło: Dziękujemy za świadectwo, naszdziennik.pl, 27 kwietnia 2012 http://www.naszdziennik.pl/index.php?dat=20120427&typ=my&id=my09.txt

O demokracji , O wolności

„W Szczecinie jeszcze w latach 80. minionego stulecia wyczuwało się atmosferę życia na walizkach. Powszechne były przecież opowieści lokatorów przedwojennych kamienic o odwiedzających ich Niemcach, którzy doglądali swoich dawnych własności i zostawiali pieniądze na remonty i inwestycje. Mimo przywiązania do Polski, szczecinianie byli więc właściwie zdziwieni, że ich miasto wciąż jeszcze w Polsce pozostaje. Tym bardziej że władza centralna raz za razem kompromitowała się, podejmując decyzje dotyczące stolicy Pomorza Zachodniego.”

Krzysztof Niewrzęda (1964) polski prozaik, poeta i eseista

Źródło: W centrum czy na peryferiach kontynentu? Miasto w poszukiwaniu własnej tożsamości – „Szczecin. Odrodzenie miasta” (Deutsches Kulturforum östliches Europa, 2017)

O pieniądzach , O poszukiwaniu , O decyzjach

„Pomimo zapewnień reformatorów rządu Jerzego Buzka reforma administracji wbrew tym zapewnieniom obniżyła znaczenie takich miast, jak Częstochowa. Oto z dnia na dzień Częstochowa ze stolicy województwa stała się jednym z wielu miast województwa śląskiego bez możliwości decydowania o własnym regionie. Ale na szczęście pracowite społeczeństwo i światli działacze ziemi częstochowskiej, mając szansę budowy różnych instytucji działających dla dobra publicznego, taką szansę wykorzystywali. Do takich chlubnych przykładów stworzenia czegoś trwałego, bez względu na reformatorskie zawieruchy, należy Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Częstochowie.”

Andrzej Grzesik (1967) polityk polski

fragment wystąpienia w Sejmie, 30 czerwca 2004

O szczęściu , O szkole

„Pamiętam (…), jak kiedyś tuż przed rozpoczęciem, gdy byłem już gotowy do wyjścia na scenę, przyszedł organizator widowni i powiedział: „Dzisiaj nie gramy, nie ma publiczności”. To było straszne! Byłem również z tym przedstawieniem na Festiwalu Teatrów Jednego Aktora w Toruniu. Całe jury było z Warszawy i bardzo się dziwiło, że ktoś z „prowincji” ośmielił się grać to, co w stolicy gra sam Mistrz Łomnicki – nawiasem mówiąc – mój ulubiony aktor. Na toruńskim festiwalu panowała moda na teatr ubogi i nasze przedstawienie w tej konwencji się nie zmieściło.”

Zdzisław Kuźniar (1931) polski aktor

Źródło: Małgorzata Matuszewska, Brakowało mi czasu na sen, „Polska Gazeta Wrocławska” nr 240, 14 października 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/125452.html?josso_assertion_id=F0CD92D47E085959

O grach , O modzie , O snach , O czasie

„Powitał go nieopisany wybuch radości. Burgiba przybył drogą morską. W porcie Gulette oczekiwała go flotylla statków rybackich, witało go wycie syren. Opatrzność chyba sprawiła, że na kilka kilometrów od stolicy zepsuł się jego samochód i wjechał do miasta na białym koniu w ogromnym kapeluszu przybranym czarnymi piórami noszonymi przez plemię Zlass. Idealny wprost wizerunek Najwyższego Bojownika. Natychmiast po przyjeździe powitał beja Tunisu, co było niezwykle dyplomatycznym posunięciem. W tej sytuacji bej musiał odpowiedzieć mu tym samym i zapewnić mu godne przyjęcie. To nie przeszkodziło Burgibie odsunąć go od władzy dwa lata później. W każdym razie układ dotyczący autonomii wewnętrznej został podpisany, tak jak było ustalone 3 lipca 1955 roku.”

Bernard Tricot (1920–2000)

wspominając nieoficjalny i triumfalny powrót Habiba Burgiby do Tunisu 1 lipca 1955.
Źródło: Pierre Accoce, Pierre Rentchnick, Chorzy, którzy nami rządzą, tłum. Marta Kubiak, Wydawnictwo Test, Lublin 1992, s. 23.

O samochodach , Koń

„25 lat temu nocą z 12 na 13 grudnia wprowadzono w Polsce stan wojenny. Na ulice wjechały czołgi, gwałcono wolność narodu, upokarzano, bito i zabijano niewinnych Polaków. Uczynili to ludzie władzy, przekonani, że lepiej od narodu wiedzą, co jest narodowi potrzebne. Ich zdaniem ważniejsze od woli narodu było utrzymanie sojuszu, a raczej poddaństwa obcej stolicy. W istocie chodziło o to, by utrzymać władzę i płynące z niej korzyści. Obcy, którzy niegodziwcom udzielali poparcia, realizowali własne imperialne ambicje kosztem zniewolonego narodu.”

Witold Tomczak (1957) polityk polski

Źródło: wystąpienie w Parlamencie Europejskim, 11 grudnia 2006 http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//TEXT+CRE+20061211+ITEM-013+DOC+XML+V0//PL&language=PL&query=INTERV&detail=1-059

O ludziach , O wolności

„Towarzysze! Obywatele! Ludu pracujący stolicy!”

Władysław Gomułka (1905–1982) polski polityk komunistyczny, I sekretarz KC PZPR

Źródło: przemówienie na placu Defilad, październik 1956

O ludziach

„W Gwinei Równikowej jestem przy okazji meczów i turniejów. W stolicy kraju Malabo mam zresztą swój apartament. W porównaniu z Nigerią, to bardzo spokojne miejsce. Naprawdę dobrze się tam czuję i cieszę się, że mogę grać dla tego kraju.”

Chinasa Okoro Gloria (1987)

Źródło: Michał Zichlarz, Trzymajmy kciuki za nasze dziewczyny!, afryka.org, 26 października 2012 http://afryka.org/afryka/afryka.org/afryka/trzymajmy-kciuki-za-nasze-dziewczyny-,news/

O dziewczynach

„Kraków to bez wątpienia stolica polskiej historii. Nagrody, które tu są dawane, należą do najcenniejszych.”

Krzysztof Mikulski (1960) polski historyk

Źródło: Dla historyków z Czech, „Alma Mater”, nr 100, luty 2008, s. 115.

O historii

„Nasze miasto może się rozwijać tak samo lub szybciej niż inne stolice.”

Hanna Gronkiewicz-Waltz (1952) polska ekonomistka, prezes NBP

po zaprzysiężeniu na prezydenta Warszawy, 2 grudnia 2006.
Źródło: gazeta.pl

„Wydałem rozkaz wszczęcia jawnej walki w Warszawie dnia pierwszego sierpnia 1944, w chwili gdy armia czerwona znajdowała się u samych wrót naszej stolicy i kiedy wszystkie względy wojskowe zdawały się wskazywać, że chwila dojrzała do otwarcia bitwy na tym odcinku. Wydałem te rozkazy ufając, że bitwa rozpoczęta wewnątrz miasta przez nasze siły zostanie niezwłocznie poparta przez wojska sowieckie, przez wznowioną ofensywę, przez bombardowanie niemieckich obiektów wojskowych, przez rzucanie nam materiałów wojennych. Nie zamierzam ani oskarżać, ani odpierać zarzutów. Muszę jednak podkreślić, że kosztem niesłychanych poświęceń uczyniliśmy wszystko, co leżało w ludzkiej mocy, by w naszym Kraju wziąć udział w wysiłku wojennym Sojuszników i aby przyspieszyć nasze wyzwolenie. Było również naszym życzeniem wykazanie naszej dobrej woli oraz uczynienie możliwym porozumienia dzięki wspólnej walce przeciwko wspólnemu wrogowi. Jest straszną tragedią naszego Narodu, że cel ten nie został osiągnięty i że w godzinie zwycięstwa nad Niemcami Polska nie odzyskała ani niezależności, ani wolności. Dla mnie szczególnie smutną i tragiczną jest świadomość, że tysiące mych byłych żołnierzy obecnie wypełniają sowieckie więzienia i obozy koncentracyjne. Pragnę również podkreślić, że autorytet moralny Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych oraz ich przywódców i głębokie zaufanie, jakim cały Naród Polski ich obdarzał, były dla nas źródłem natchnienia i otuchy, z którego czerpaliśmy konieczną siłę do prowadzenia naszej walki.”

Tadeusz Komorowski (1895–1966) polski generał, dowódca AK, polityk emigracyjny

Źródło: Tadeusz Bór-Komorowski w relacjach i dokumentach, opracował Andrzej Kunert, Oficyna Wydawnicza RYTM, Warszawa 2000, s. 411.

O zaufaniu , O wysiłku , O wolności , O sile

„Terroryści, którzy napadli na teatr na moskiewskiej Dubrowce, przyjechali do stolicy z prawdziwymi paszportami, które zamówili i kupili w biurze paszportowym w Samarze. Do Biesłanu po zęby uzbrojona banda przyjechała eskortowana przez milicyjny radiowóz. Nasza propaganda chwali Putina, że zbudował „twardy pion władzy”, sprawnie działający państwowy aparat. A to tylko parawan, za którym funkcjonariusze tego aparatu zbudowali sobie „karmuszki” (dodatkowe źródła dochodów). Nie ma u nas żadnego „pionu władzy”, jest zamęt. W głowach przede wszystkim.”

Władimir Putin (1952) rosyjski polityk

Źródło: Wacław Radziwinowicz, Ideolog imperium, „Gazeta Wyborcza”, 31 grudnia 2009.

„Myślę, że spełniając jak umiem najlepiej moją posługę na rzymskiej stolicy św. Piotra, również służę mojej ojczyźnie tak, jak umiem. To jest nasze prawo i to jest nasz obowiązek. Niech Bóg pozwoli każdemu z nas to prawo w pełni nosić w swej świadomości i z tego obowiązku się wywiązywać.”

Jan Paweł II (1920–2005) papież, święty Kościoła katolickiego

13
Źródło: przemówienie do Polonii, Lagos (Nigeria), 16 lutego 1982.

O Bogu , O myślach , O ojczyźnie , O myśleniu

„Powszechna jednak była w kraju instynktowna świadomość, że niepodległości nie przywrócą nam żadne układy między trzema mocarstwami, jeśli sam naród nie będzie o to walczył zarówno politycznie, jak i zbrojnie. To drugie zadanie jawnie już wykonywała Armia Krajowa w ramach operacji „Burza”. Nie do pomyślenia było w ówczesnych nastrojach kraju – a tym bardziej Warszawy – by stolica mogła być wyłączona z udziału w rozprawie z Niemcami. Od lat czekało na tę chwilę dosłownie całe miasto. Warszawiacy chcieli pierwsi uderzyć na wroga, zanim, jak można było tego się spodziewać, wejdzie do bitwy Armia Czerwona. Chodziło również o to, aby Rosjanie wkraczali do stolicy wyzwolonej w znacznym stopniu przez oddziały AK, do stolicy, w której pełnią już jawnie swe obowiązki prawowite władze Polski Podziemnej z Krajowa Radą Ministrów na czele.”

Tadeusz Żenczykowski (1907–1997) polski prawnik, działacz polityczny i publicysta

Źródło: Tadeusz Żenczykowski, Samotny bój Warszawy, Wydawnictwo Editions Spotkania, Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Lublin–Paryż 1990, s. 8.

O czekaniu

„Gwardia Narodowa paryska z wzruszeniem przyjęła adres współbraci broni warszawskich. Byłem w sposobności ocenienia wrażeń, które sprawił, i pomiędzy dowodami współczuciów codziennie dochodzących Komitet Polski miło mi uznawać duch podziwienia i wdzięcznego przywiązania ożywiającego gwardzistów narodowych, którym raczyłeś powinszować naszej rewolucji w stolicy. Przyjmij, generale, wraz z życzeniami mymi dla świętej sprawy waszej wylanie niewymownej mojej radości z powodu nieporównanych czynów waszych i szczególne zapewnienie przywiązania i poważania, które ci poślubił twój grenadier Gwardii Narodowej.”

Marie Joseph de La Fayette (1757–1834) francuski polityk i generał

z listu do generała Antoniego Ostrowskiego (1782–1845, powstańca listopadowego) po nadaniu La Fayette'owi przez Rząd Narodowy tytułu gwardzisty narodu polskiego z 21 kwietnia 1831 r.
Źródło: Antoni Ostrowski, Pamiętnik z czasów powstania listopadowego, wydali K. i W. Rostoccy, Warszawa 1961

O wrażeniach

„W rzeczy samej, nienawiść, jaką heretycy względem odpustów okazują, świadczy wyraźnie jak ich szatan nienawidzi, jak wielka jest ich moc i wartość przed Bogiem, jak one są miłe Panu Bogu. Wiara w odpusty tak ściśle jest związana z innemi dogmatów katolickich artykułami, z wiarą we władzę Stolicy świętej, z wiarą w czyściec, w zasługę dobrych uczynków, w świętych, w moc zadośćuczynienia, że słusznie wiarę w odpusty nazwać można pieczęcią prawowierności katolickiej. Nieszczęsna historia błędów i herezji, które zasmuciły Kościół, wyraźnie świadczy: że aby być świętym, trzeba koniecznie być prawdziwym katolikiem rzymskim, gdyż po za tem nie może być ani katolicyzmu, ani świętości.”

Frederick William Faber (1814–1863) angielski pisarz i teolog anglikański, a później katolicki

Źródło: Postęp duszy, Warszawa 1901, s. 257.

O Bogu , O nienawiści , O wierze , O duszy

„Stolica to forteca prowincjonalizmu.”

Ambrose Bierce (1842–1914) amerykański dziennikarz, satyryk i pisarz

„Zawsze mówię, że Białystok jest najważniejszym miastem w moim życiu. Gdybym mógł rozwijać się tam zawodowo, nie zastanawiałbym się ani chwili. Spakowałbym, co trzeba i już by mnie w stolicy nie było.”

Paweł Małaszyński (1976) polski aktor

Źródło: „Tele Tydzień”, nr 44, 2 listopada 2010

„Jest takich kilka czy kilkanaście nuncjatur, które pod względem jurysdykcji wychodzą poza granice tego kraju, na terenie którego jest zlokalizowana rezydencja nuncjusza. Tak jest choćby w przypadku trzech krajów bałtyckich: nuncjatura w Wilnie obsługuje nie tylko Litwę, ale także Łotwę i Estonię. W moim przypadku Stolica Apostolska ogłosiła nominacje do Gruzji i Armenii, ponieważ rządy tych krajów zakończyły procedurę wydawania zgody na moją akredytację.”

Marek Solczyński (1961)

Źródło: ks. Henryk Zieliński, Z misją na Kaukazie http://www.idziemy.com.pl/kosciol/z-misja-na-kaukazie/1/, idziemy.com.pl, 19 lutego 2012

„Kiedy już mowa o szpitalach warszawskich, to muszę wyrazić całkowitą satysfakcję, którą, wierzę, podziela każdy cudzoziemski lekarz w tej stolicy, co do nadzwyczajnego porządku i obfitości, z jaką są zaopatrzone w każdy przedmiot niezbędny do wykonywania sztuki lekarskiej.”

Paul Eve (1806–1877)

wpis z pamiętnika niedługo po przybyciu do Warszawy w 1831.
Źródło: Michał Różycki, Jankes w powstaniu listopadowym, „Focus Historia” nr 11 (91)/2014 (listopad), s. 62.

O historii

„Rżnij karabinem w bruk ulicy!
Twoja jest krew, a ich jest nafta!
I od stolicy do stolicy
Zawołaj broniąc swej krwawicy:
„Bujać – to my, panowie szlachta!””

Julian Tuwim (1894–1953) polski poeta

Wiersze i aforyzmy, Do prostego człowieka

„Leje psiakrew, ta jesień tutaj zawsze taka. Czasem później przychodzi, czasem wcześniej. Tym razem przyszła wcześniej, w zeszłym roku była później. Ale zawsze przychodzi taka sama, błoto, miasto źle oświetlone, łuna bije nad Warszawą. I co panu powiem? Złudna łuna, bo jak człowiek do stolicy przyjedzie, to też ciemno, to też głucho, to też smutno…”

Jarosław Iwaszkiewicz (1894–1980) polski poeta i pisarz

Cytaty z prozy, Wzlot

O czasie , Jesień

„Powstańcy w 1944 r. mogli liczyć tylko na własne siły. Spodziewany „sojusznik” sowiecki przyjął nad Wisłą postawę widza. Bierność przerywał tylko na rozbrajanie i aresztowania tych oddziałów AK, które samorzutnie przedzierały się z okręgów wschodnich, by wesprzeć kolegów walczących w stolicy. Rozkaz dowódcy AK z 14 sierpnia, wzywający okręgi pod okupacją niemiecką do skierowania dobrze uzbrojonych oddziałów z odsieczą dla Warszawy, nie mógł być wykonany. (…) Długi przemarsz kilku tysięcy ludzi bez ciężkiej broni musiał być szybko dostrzeżony przez Niemców i lada chwila stać się celem ataków lotnictwa, artylerii i czołgów. Sforsowanie umocnionej linii Pilicy i przebicie niemieckiego pierścienia, zamykającego dostęp do stolicy, byłoby wręcz niemożliwe, a nadto przyniosłoby ciężkie straty.”

Tadeusz Żenczykowski (1907–1997) polski prawnik, działacz polityczny i publicysta

Źródło: Tadeusz Żenczykowski, Samotny bój Warszawy, Wydawnictwo Editions Spotkania, Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Lublin–Paryż 1990, s. 135.

O ludziach , O sile , O stracie

„Po wojnie, gdy te przedmieścia Warszawy objęto planem intensywnej rozbudowy, a na Bródnie, Targówku czy Ochocie lub Czerniakowie zaczęły wyrastać całe kolonie „drapaczy chmur” zasiedlanych przez klasę robotniczą czy inteligencję pracującą, ludzie tego marginesu społecznego często nie przyjmując nowoczesnych mieszkań ofiarowanych im w zamian za burzone rudery, wycofali się aż na krańce stolicy. Przede wszystkim na linię kolejki mareckiej, osiedla od Ząbek po Wołomin, czy też miejscowości wokół kolei otwockiej.”

Jerzy Edigey (1912–1983)

Tajemnica starego kościółka

O wojnie , O ludziach , O inteligencji

„Wielu Estończyków widzi swoją stolicę jako miasto hanzeatyckie, ale w nowej, dynamicznej formie. Handlowy port, który przyciąga wysokiej klasy specjalistów IT, przedsiębiorców etc. Nie tylko z tego regionu, ale z całej Europy czy nawet Indii i Indonezji. Może trzeba nam nie 4, a np. 10 lat, żeby to osiągnąć. Na pewno Tallinn nie będzie nigdy tak kosmopolityczny jako Sztokholm czy Helsinki. Myślę, że nawet nie chciałby być. Jednym z powodów jest to, że nie ma bezpośrednich lotów z poza Europy do Tallinna. Jeśli chcesz się dostać do stolicy Estonii z Afryki czy Azji musisz się kilka razy przesiadać. Nie wyobrażam sobie Tallinna jako wielkiej metropolii z gigantycznymi mniejszościami, miasta multi-kulti. Raczej pozostanie średniej wielkości miastem, stolicą ambitnego kraju w Europie Północnej.”

Abdul Turay (1967)

o przyszłości estońskiej stolicy.
Źródło: Abdul Turay: z socjaldemokracją do Rady Tallinna, radiownet.pl, 22 września 2013 http://www.radiownet.pl/publikacje/abdul-turay-z-socjaldemokracja-do-rady-tallinna

O myślach , O przyszłości , O myśleniu

„Stolica daje mi w życiu napęd, zmusza do walki.”

Joanna Sydor-Klepacka (1975) polska aktorka

Źródło: Joanna Sydor – Każdemu trzeba dać drugą szansę http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/817/Joanna-Sydor-Kazdemu-trzeba-dac-druga-szanse.html

O walce

„Medialne obrazki przedstawiające uwielbianego Jana Pawła II, któremu hołd oddają wszyscy przywódcy świata, teologowie, liderzy innych wyznań i religii, niewiele mają wspólnego z rzeczywistością. Oczywiście na pogrzeb stawili się wszyscy, dyskretnie roniąc łzę, wielu chciało mieć także fotkę z papieżem, by uwiarygodniać nią swoje własne postępowanie. Inni, jak Aleksander Kwaśniewski, jeździli do Watykanu, by uzyskać legitymację wobec własnego społeczeństwa. I nie ma co ukrywać, że niekiedy im się to – dzięki pomocy wysokich urzędników Stolicy Apostolskiej – udawało aż z nadmiarem. Wszystko to jednak nie zmieniało smutnej rzeczywistości, że od pierwszego dnia pontyfikatu środowiska postępowe (zarówno sowieckie, jak i zachodnie) robiły wszystko, by zdyskredytować osobę i urząd papieski.”

Tomasz Terlikowski (1974) polski dziennikarz i publicysta

Źródło: Zniszczyć Papieża, „Gazeta Polska”, 4 maja 2011

O religii , O rzeczywostości , O pomocy