Cytaty na temat przestrzeń (474 cytatów, strona 3)

„Radio Maryja pełni rolę ewangelizacyjną, a więc wchodzi w przestrzeń publiczną, jakkolwiek ona się nazywa – czy to będzie kultura, życie gospodarcze, polityka, czy przede wszystkim rodzina. W życie człowieka wprowadza „Tego, który jest” – Boga. Ukazuje wartości, jakimi są normy moralne, etyczne, przykazania. W ten sposób wprowadza światło, które pomaga oceniać rzeczywistość i dostrzegać prawdę lub jej brak, kłamstwo, manipulację.”

Stanisław Napierała (1936) polski duchowny katolicki, biskup

Źródło: Z Radiem Maryja muszą się liczyć inne media, naszdziennik. pl, 7 grudnia 2009 http://www.naszdziennik.pl/index.php?typ=po&dat=20091207&id=po13.txt

O życiu , O Bogu , O kłamstwie , O rodzinie

„Nie wiem to przestrzeń inkubacji, czyli wykluwania się nowych pomysłów. (…) Inkubacja nie oznacza bierności tylko hodowanie twórczych rozwiązań.”

Maciej Bennewicz (1961)

Kry-Zysk. Zmień kryzys w zysk (2013)

„W przestrzeni postradzieckiej zawsze prowadziliśmy maksymalnie konserwatywną politykę. To legitymizm w stylu Metternicha. Jedynym wyjątkiem była od początku Gruzja. To zaczęło się od Gamsachurdii – prezydent nie był rozpatrywany jako postać, dla której nie ma alternatywy. W pozostałych przypadkach działała zasada: gramy na prezydenta i jego następcę, którego on zaproponuje.”

Gleb Pawłowski (1951)

Źródło: rozmowa Tatiany Żurżenko i Iwana Krastewa, Anatomia bezalternatywności, przeł. Róża Maj, „Krytyka Polityczna”, Nr 27–28/2011.

„Nie muszę ciągle chodzić w góry. Jak mam ochotę, to idę, jak nie mam, nie idę. Na tym wolność polega, że robię, co chcę. Nie jestem pod pręgierzem. Nie muszę rano wstać, iść do pracy i siedzieć przed komputerem 12 godzin. Mam, co chciałem, gram, robię to, co kocham, i jest mi to bardzo na rękę. Bo tak naprawdę nie lubię siedzieć długo w jednym miejscu. Jak jestem za długo na Podhalu, to zaczynam czuć znużenie, bo tam się nic nie dzieje. Czas płynie wolniej i w pewnym momencie człowieka dopada nuda. Warszawa z kolei wysysa z człowieka energię, jesteś w wiecznym pośpiechu, stresie, nie możesz złapać oddechu, nie ma tu przestrzeni. Jestem w idealnej sytuacji z tym moim muzykowaniem, bo często wyjeżdżam i zmieniam miejsca. Muzyka daje mi wolność.”

Sebastian Karpiel-Bułecka (1976) wokalista polski (Zakopower)

Źródło: Wywiad, 2009 http://uroda.onet.pl/plotki/wywiady/sebastian-karpiel-bulecka,2,4973719,artykul.html

O muzyce , O wolności , O czasie , Kochać się

„Tu jestem
zamieszkuję własne życie
jak ślimak swoją przestrzeń
każda moja sekunda
przylega do mnie jak skóra”

Anna Frajlich (1942) poetka polska

Źródło: Tu jestem

O życiu

„Fotografia potrafi bezwzględnie określić fizyczność czasu, przestrzeni i następujących po sobie faktów.”

Wojciech Wieteska (1964)

Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/baza-fotografia-pelna-tresc/-/eo_event_asset_publisher/eAN5/content/wojciech-wieteska

O czasie

„To kwestia zdecydowania, czy chcesz, aby Twoje piękne i inteligentne Białe potomstwo przetrwało i zasiedliło tą planetę, czy raczej wołałbyś je widzieć wtopione w masę błotnych ras. W tym drugim przypadku całe piękno, kultura i cywilizacja zanikną. Im bardziej pomagamy błotnym rasom rozprzestrzeniać się i mnożyć, tym bardziej ograbiamy nasze przyszłe pokolenia z żywności, przestrzeni życiowej i egzystencji na Ziemi. Co więcej, jest to dokładnie to, czego doświadczamy obecnie ze strony błotnych ras.”

Ben Klassen (1918–1993)

Biblia Białego Człowieka

Cytaty o pięknie

„Obrazy nie są prawdziwymi obrazami. Niczego nie przedstawiają. Są puste tak samo jak ściany wokół nich, ponieważ powstają bez intencji, aby wyrażać cokolwiek poza tym, czym są. Odwołują się do modelu malarstwa, który traktuje obraz jako 'pusty ekran', egzystują tak samo 'w' jak 'wobec' sąsiadującej z nimi przestrzeni. Są przeznaczone do oglądania równocześnie z innymi, podobnymi do nich i łącznie z przestrzenią wokół nich. Są równo-ważne: każdy wobec pozostałych i wszystkie wobec tego, co je otacza.”

Mikołaj Smoczyński (1955–2009) polski malarz, rysownik i performer

o swoich pracach.
Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_smoczynski_mikolaj

O malarstwie , Obraz

„Teatr w momentach swojej słabości poddawał się żywemu organizmowi człowieka, jego prawom, a więc automatycznie i konsekwentnie godził się na formę imitowania życia, przedstawiania i odtwarzania. Kiedy natomiast teatr był na tyle silny i niezależny, że mógł sobie pozwolić, ba! wyzwolić się spod nacisku życia i człowieka, wytwarzał sztuczne odpowiedniki życia, które okazywały się bardziej żywe, bo łatwo poddawały się abstrakcji, przestrzeni i czasu i zdolne były do osiągnięcia absolutnej jedności, np. balet Oskara Schlemmera.”

Tadeusz Kantor (1915–1990) polski reżyser, malarz, scenograf, grafik

Źródło: Krzysztof Miklaszewski, Rozmowa o Umarłej Klasie z Tadeuszem Kantorem (1978), „Kraków” nr 2/3, 2 marca 2010 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/90612.html

O czasie

„Mit „niewidzialnej ręki” rynku, drogi Adamowi Smithowi (…), w myśl którego, dążąc do realizacji własnych interesów, jednostki przyczyniają się do lepszego funkcjonowania systemu, jest obroną społecznej użyteczności egoizmu i samoregulacji, która straciła na przestrzeni lat wszelkie znaczenie. Samoregulacja stała się niedorzeczna wraz ze wzrostem kapitalizmu finansowego.”

Paul Jorion (1946)

Źródło: rozmowa Jean-Gabriela Fredeta, „Le Nouvel Observateur”, tłum. „Forum”, 26 kwietnia 2011.

O myślach , O egoiźmie , O myśleniu

„Nie interesuje mnie poczucie bezpieczeństwa w jednej formie, w jednym, sprawdzonym typie ról. Interesuje mnie dotykanie różnych przestrzeni. Już kilka razy wyrywałam się z grożących mi szufladek. Zaczynałam rolami ekscentrycznych dziewczynek z warkoczykami. Później były kobiety neurotyczne, rozchwiane emocjonalne. Następnie tzw.: matki z dziećmi. Parę lat temu w podobnym czasie dostałam dwie propozycje: nastolatki i kobiety dwa razy starszej ode mnie. Cieszę się, że reżyserzy tak różnie mnie obsadzają. Myślę, że w moich transformacjach pomaga mi też uniwersalna powierzchowność, dzięki której mogę być i kasjerką w hipermarkecie i pankówą i damą.”

Gabriela Muskała (1969) polska aktorka

Źródło: „Dziennik – Kultura”, 27 lipca 2007

O kobietach , O dzieciach , O matce , O myślach

„Nasz umysł pozwala nadać jakimś książkom status nieśmiertelności. Ale tymczasowej. Ta nieśmiertelność znika, kiedy znikają konkretne umysły, które ją stwarzają. Nasza śmierć kończy nieśmiertelność tych książek. Jesteśmy przerażającymi istotami. W środku, w umyśle jesteśmy nieśmiertelni, możemy trwać, przenosić się w czasie i przestrzeni, jak nam się podoba. (…) to jest przerażające, żeby istoty, które mogą tak swobodnie przenosić się w czasach i przestrzeniach, bo nie ma tylko jednego czasu i tylko jednej przestrzeni, ot tak znikały.”

Dariusz Suska (1968)

Źródło: Agnieszka Sowińska, Czytelnia:Wszystkie wiersze o śmierci http://www.dwutygodnik.com/artykul/3859/, Dwutygodnik.com nr 89/2012.

O śmierci , O książkach , O czasie

„To jest właściwie połączenie wszystkich gatunków istniejących, które kiedykolwiek w przestrzeni świata się znalazły. Tak naprawdę nie myśleliśmy o łączeniu gatunków, a bardziej korzystaliśmy z tego co w nas, czyli gdzieś z tego odbicia dźwięków, które są dookoła. I oczywiście mocno opieraliśmy się na bazie muzyki tradycyjnej, słowiańskiej.”

Joanna Słowińska (1971)

Pytanie na śniadanie, TVP2, odpowiedź na pytanie: „Połączeniem jakich gatunków muzycznych jest płyta Możesz być”?

O myślach , O myśleniu

„Ograniczając Telewizji Trwam dostęp do emisji programu poprzez cyfrowy multipleks, naruszono kanon wolności i praw gwarantowanych nam Konstytucją, paktami praw człowieka i ustawą o radiofonii i telewizji. Po doświadczeniach, jakie stały się naszym udziałem na przestrzeni historii najnowszej, dyskryminacja katolików w drodze uzurpacji i ograniczania im dostępu do wzajemnego komunikowania się, modlitwy i wspólnotowego współdziałania - nie przejdzie!”

Piotr Andrzejewski (1942) polski działacz polityczny i adwokat

Źródło: Ruch egzekucji naszych praw, naszdziennik.pl, 5 maja 2012 http://naszdziennik.pl/index.php?dat=20120505&typ=my&id=my07.txt

O ustawie , O historii , O wolności

„Błękitny piasek pod błękitną kopułą, która nie była niebem ani pomieszczeniem, lecz zamkniętą przestrzenią. Wyczuwał, że ta przestrzeń jest zamknięta i skończona, chociaż nie widział jej granic.”

Fredric Brown (1906–1972)

Turniej

„Doświadczenie zła jest najbardziej dotkliwe, najbardziej przejmujące i być może, choć nie twierdziłbym tego z taką stanowczością, to właśnie przez nie najpewniej odkrywa się przestrzeń sacrum, bez której trudno żyć.”

Leszek Kołakowski (1927–2009) polski filozof

Źródło: Czas ciekawy, czas niespokojny. Z Leszkiem Kołakowskim rozmawia Zbigniew Mentzel, wyd. Znak, 2007, s. 229.

O czasie

„Teraz łatwo jest pisarzom, politykom i różnym ludziom z zacisza wygodnych gabinetów rzucać oskarżenia, że Polacy byli obojętni, że za mało pomagali, mordowali. Nie chcą przyjąć do wiadomości, jak wyglądała wojenna rzeczywistość, ani tego, że wojna wyzwala skrajne emocje i skrajne reakcje w ludziach różnych nacji. Nastąpiła wtedy sublimacja dobra i sublimacja zła. Dobro w ludziach zostało spotęgowane do bohaterstwa, a zło do rozmiarów zbrodniczych. Między tymi skrajnościami była przestrzeń, którą chętnie zagospodarowywały strach i (lub) lojalizm.”

Barbara Stanisławczyk (1962)

Źródło: Stanisławczyk: Żydzi czasem denuncjowali Polaków u których się ukrywali. Czy nam to osądzać?, Polskatimes.pl, 18 marca 2011 http://www.polskatimes.pl/artykul/381587,stanislawczyk-zydzi-czasem-denuncjowali-polakow-u-ktorych-sie-ukrywali-czy-nam-to-osadzac,id,t.html

O wojnie , O strachu , O rzeczywostości , O złu

„Demokrację trzeba – tak jak wolność – umiejscawiać w czasie i przestrzeni.”

Lech Wałęsa (1943) polski polityk i działacz związkowy, przywódca Solidarności, laureat Pokojowej Nagrody Nobla, były prezydent Pol…

Źródło: „Kaddafi nie żyje” Powstańcy schwytali dyktatora. [relacja minuta po minucie http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/1,114881,10505145,Powstancy_dopadli_dyktatora__Kaddafi_schwytany__RELACJA.html, gazeta.pl, 20 października 2011]

O demokracji , O wolności , O relacjach , O czasie

„Wszystko, co wypływa z umysłu, posiada naturę jego właściciela. Czyż woda i fale są czymś odmiennym? Ich natura – podobnie jak natura przestrzeni – jest jedna i ta sama.”

Saraha

Źródło: buddyzmwprost.com.pl http://www.buddyzmwprost.com.pl/index.php?id=48

O naturze , O wodzie

„Podstawowe dla naszego postrzegania świata pojęcia załamują się po przekroczeniu progu Plancka, a gdy nie ma czasu i przestrzeni, nie można mówić o geometrii, a więc i o żadnym punkcie.”

Michał Heller (1936) polski filozof, teolog, fizyk kosmolog

Wywiad Dowód na istnienie Boga

O czasie

„Tu się – myślałeś – Austria kończyła, Galicja, a tam, dalej – Rosja zaczynała, to było niewiarygodne, że Rosja sięgała tak daleko w głąb starej, dobrej Środkowej Europy, w te pagórki, w tę sielskość porządną. Tu – myślałeś – stali rosyjscy pogranicznicy, i za cholerę sobie ich nie mogłeś wyobrazić, choć dobrze wiedziałeś, jak musieli wyglądać (…). Pilnowali przestrzeni, która ciągnęła się stąd, spod Krakowa, po Pacyfik, po głęboką Azję, czyli – w środkowoeuropejskiej skali – po koniec wszechświata, bo patrząc z Wiednia, Krakowa, Pragi, Budapesztu, jeśli coś niezmiennie trwa sobie w najlepsze po Pacyfik, to w zasadzie po prostu nie ma końca. Jest nieskończone i niepojęte.”

Ziemowit Szczerek (1978) polski pisarz i publicysta

Siódemka (2014)
Źródło: s. 42.

O myślach , O myśleniu

„Teraz nie śmierć
to jakiś głos
odległym blaskiem
w tę rozjaśnioną noc
i między przestrzeń a morze”

Gunnar Björling (1887–1960)

Źródło: ***, tłum. Piotr Bukowski

O śmierci , O morzu , O nocy , Odległy

„Natura współpowstającej świadomości jest doskonale czysta od czasu bez początku;
Przestrzeń mądrości, nigdy nie odchodząca ani nie powracająca, obecna jest u podstawy.”

Ogjen Trinlej Dordże (1985) dominicki poeta

Źródło: Słodka rosa spełniającego życzenia drzewa nieśmiertelności Modlitwa o długie życie tego, który jest ucieleśnieniem Czenrezika http://www.hfhrpol.waw.pl/Tybet/raport.php?raport_id=104

O życiu , O naturze , O czasie

„Nie interesuje mnie ani sugestia przestrzeni, ani jej iluzja, lecz konstrukcja „spotęgowanej” przestrzeni – bardziej znaczącej, większej i głębszej niż to wynika z rzeczywistych wymiarów sceny. Fascynuje mnie rozległa, pusta niedookreślona i tajemnicza przestrzeń, w której nawet tworzywo trudne jest do scharakteryzowania.”

Zofia de Ines-Lewczuk (1948)

Źródło: Zofia de Ines. Idole perwersji, Centrum Scenografii Polskiej Muzeum Śląskiego

„Przejść przez świat i przestrzeń
które stworzył Nikt i nie dla ciebie
nawet jeżeli twe imię i doświadczenie mają jakąś wartość
nawet jeżeli litery Boga nie płoną razem z korą brzozową
nikt ich nigdy nie będzie czytał
obudzony rano odkrywasz
że twoje ślady są już pokryte przez opadłe liście
i że znów zapomniałeś
przed chwilą ujrzany sen”

Jaan Kaplinski (1941)

Źródło: 2, tłum. z ros. Anatol Roitman

O Bogu , O świecie , O snach , O czytaniu

„Tak to działa: geografia porządkuje przestrzeń, ale robi zamieszanie w głowie i człowiek chciałby zostać rybą, zamiast stać w mentalnym rozkroku między południem, północą, wschodem i zachodem.”

Andrzej Stasiuk książka Jadąc do Babadag

Jadąc do Babadag

O rybach

„Dźwięk od zawsze fascynował mnie jako najbardziej zmysłowy i niepoddający się kontroli element. Każda, nawet najlepiej zorganizowana instytucja topnieje pod niematerialnością dźwięku. Jeśli zamkniesz oczy i będziesz jedynie słuchać działań wykonywanych w przestrzeni, nawet najbardziej monumentalna architektura stanie się w twoim odczuciu niesamowicie zmysłowa.”

Zorka Wollny (1980)

Źródło: Anka Herbut, Długo i z bliska http://www.dwutygodnik.com/artykul/4334/, Dwutygodnik.com nr 102/2013.

„Mieszkam w bloku wybudowanym w czasach Gierka, chociaż w przerażająco szybkim tempie zmienia się pejzaż mojego osiedla. W jego okolicy powstają coraz nowsze i coraz bardziej okazałe budowle. Dzisiaj można by sobie zadawać pytanie, jak w tamtych czasach można było żyć bez trzech aptek w pobliżu, stacji benzynowej czy najlepszej na świecie piekarni? To jednak prawda, że ludzie potrafili żyć bez telefonów komórkowych i Internetu. Może dzięki temu więcej czytali, a na pewno częściej przebywali we własnym towarzystwie, a nie na "czatach" czy innych wirtualnych komunikatorach. Jeżeli się zakochiwali, to w prawdziwym człowieku, nigdy zaś w literkach piszącego w wirtualnej przestrzeni czy w minkach przesyłanych pismem obrazkowym. Pili też ze sobą - zawsze i wszędzie, i na potęgę… aby Polska nie zginęła! Nikt wtedy nie myślał, że kiedyś będzie można pić samotnie przed monitorem komputera, prowadząc rozmowę z "Niunią", "Barbie", "Nikitą", "Jamesem" lub z jakimś innym gościem, który ukrywa się pod jeszcze głupszym i bardziej beznadziejnym nickiem. W tamtych czasach nikt tego jeszcze nie wiedział… chociaż… co bardziej wrażliwi mogli przeczuwać, że ewolucja człowieka na polu kultury zmierza w kierunku bagna i zupełnej degrengolady.”

Jarosław Hebel (1974) dziennikarz polski

Żal

O ludziach , O prawdzie , O myślach , O piciu

„Jest taka kwestia w filmie [Niebo nad Saharą]: „pustynia pomaga zapomnieć”. Tak właśnie było ze mną, kiedy przez wiele dni chodziliśmy z Karimem po wydmach, rozbijaliśmy obozowisko, jeździliśmy na wielbłądach. Nie mieliśmy telefonów komórkowych ani komputerów. Nigdy praktycznie nie miałem okazji do tego stopnia się odciąć. Cała ta przestrzeń, ta cisza szybko zmusiły mnie do refleksji nad sobą. Wyzerowania się. Ta diametralna i korzystna zmiana pozwoliła mi również na zbliżenie się do mojego bohatera.”

Guillaume Canet (1973) francuski aktor, reżyser, scenarzysta i producent filmowy

Źródło: Guillaume Canet o filmie „Niebo nad Saharą”, „Kino Świat”, 8 lipca 2011 http://www.kinomaniak.pl/katalog/wywiad/128,1

O świecie , O ciszy , O zmianach

„(…) uważam, że cechuje nas zbyt duża arogancja. Myślimy, że skoro żyjemy w dwudziestym pierwszym wieku, to wiemy bardzo dużo, ale to nieprawda. Im więcej naukowcy odkrywają, tym bardziej powinniśmy czuć się niepewni. Wszechświat to w końcu ogromna przestrzeń, a my jesteśmy zaledwie jego malutkim skrawkiem. W tej sytuacji wcale mnie nie zdziwi, jeśli są gdzieś tam siły, które totalnie nas przerastają.”

Frank Spotnitz (1960)

Źródło: Michał Hernes, Jak trafiłem „Z archiwum X” do Ridleya Scotta, stopklatka.pl, 26 lutego 2013 http://stopklatka.pl/wywiady-pelna-tresc/-/asset_publisher/PFY27nB67QFU/content/43669133,jak-trafilem-z-archiwum-x-do-ridleya-scotta?_101_INSTANCE_PFY27nB67QFU_redirect=http%3A%2F%2Fstopklatka.pl%2Fwywiady-pelna-tresc%2F-%2Fasset_publisher%2FPFY27nB67QFU%2Fcontent%2F43669133%2Cjak-trafilem-z-archiwum-x-do-ridleya-scotta&_101_INSTANCE_PFY27nB67QFU_cur=0&page=2

O myślach , O sile , O wszechświecie , O wieku

„A ten Mark (…) pojawił się nie wiadomo skąd, spojrzał w niebo i powiedział, żebym popatrzył w gwiazdy. Popatrzyłem w górę i miałem wrażenie, że znajdujemy się pod kopułą podobną do szklanej kuli śnieżnej, a Mark powiedział, że te cudowne gwiazdy to są dziury w czarnej szklanej kopule i kiedy idziesz do nieba, szkło pęka i tam jest gwiezdna biała przestrzeń, która jest bielsza niż cokolwiek, ale nie razi oczu.”

Stephen Chbosky (1970)

Charlie

O górach , O wrażeniach

„oliwkowe góry jak błagalne dłonie
zastygłe w modlitwie
krok za krokiem
z westchnieniem
słowa ulatują w przestrzeń
słońca i mgły”

Janusz Pasterski (1964)

Źródło: Agion oros

„To, co się dzieje w mediach, nie jest promocją tańca. Media wykorzystują taniec dla potrzeb dramaturgii konkursu. Dają widzom towar z małą ilością słów, mnóstwem muzyki, hałasu, światła. Ktoś na ekranie robi małpiarskie rzeczy, żeby wygrać konkurs. I to cofa nas na drodze, którą pokonaliśmy w latach 90., kiedy taniec stawał się sztuką sceniczną, przestrzenią teatru.”

Leszek Bzdyl (1964) polski choreograf, tancerz i reżyser teatralny

Źródło: „Głos Wielkopolski”, 29 października 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/tbbij.htm

O tańcu

„Śladami resztek komunizmu w Polsce są stare, zgrane melodie, które doskonale znamy z czasów totalitarnych. Pierwsza sprawa to walka z symbolami religijnymi w przestrzeni publicznej, a przede wszystkim z krzyżem. Sierp i młot zawsze widział wroga w krzyżu. Od tego bolszewicy zaczęli. Sponiewierali krzyż, ażeby ośmielić ludzi do sponiewierania wartości chrześcijańskich. Ale to działo się przecież wtedy, gdy było nam najgorzej za reżimu komunistycznego. Dziś też krzyż przeszkadza w wielu miejscach. Za słaba była reakcja Kościoła na historię z krzyżem, która działa się przed Pałacem Prezydenckim w Warszawie. To był moment, w którym jawne się stało, że idee nowej komuny idą do ataku. Oni tutaj absolutnie się odkryli. Wtedy trzeba było to dostrzec i powiedzieć: „Panowie, komuna jeszcze raz? Temu mówimy stanowcze «nie».””

Stanisław Nagy (1921–2013) polski teolog, kardynał

To był ten moment, w którym jawne się stało, że idee nowej komuny idą, nabierają rozpędu. Teraz krzyż nie pasuje już w Sejmie, a niedługo może w szkole czy w sali szpitalnej.
Źródło: Nowa komuna nabiera rozpędu, naszdziennik.pl, 24 marca 2012 http://naszdziennik.pl/index.php?dat=20120324&typ=wi&id=wi03.txt

O ludziach , O historii , O walce

„Ponieważ oboje [z mężem] mamy dominujące osobowości, zawsze staraliśmy się utrzymać równowagę między czasem spędzanym wspólnie i osobno. Dawaliśmy sobie nawzajem dużo swobody, pozwalaliśmy, by druga strona miała przestrzeń na realizację własnych zainteresowań i marzeń. Dzięki temu żadne z nas nie czuło się w związku tłumione. Uniknęliśmy wielu kłótni i nie zdążyliśmy się sobą znudzić. Od początku naszej znajomości obdarzaliśmy się zaufaniem. Często na przykład zdarzało mi się zostawiać Wiktora samego na imprezach, mimo że koleżanki radziły, by tego nie robić. Oczywiście, zdaję sobie sprawę, że w życiu są różne pokusy, ale to nie oznacza, że mamy się nawzajem stale pilnować.”

Maria Winiarska (1951) aktorka polska

Źródło: Dorota Niedźwiecka, Taniec przeciwieństw, „Magazyn Familia”, 23 września 2099 http://www.magazynfamilia.pl/artykuly/Taniec_przeciwienstw,1848,91.html

O zaufaniu , O czasie , O tańcu , O osobowości

„Chociaż promień widzenia jest tak rozległy (odległość Pikula od Alp Rodniańskich wynosi 240 km.) widok z Popadii ma jedną cechę charakterystyczną; nie widać stąd ani kawałka równiny, ani jednej osady ludzkiej; wzrok gubi się w morzu wierzchołków, połonin, głazów, kosodrzewiny i czarnych górskich stoków, porosłych odwiecznym borem. Śmiało rzecz można, że (nie licząc Tatr, posiadających odrębny charakter) widok z Popadii nie ma sobie równego w Karpatach, na całej ich przestrzeni od Preszburga po Orszowę.”

Mieczysław Orłowicz (1881–1959) geograf polski, krajoznawca

Źródło: Ilustrowany przewodnik po Galicyi, 1919

O charakterze , O odległości

„Badając człowieka, badam właściwie siebie (…). – Moje formy to kolejne skóry, które z siebie zdejmuję, znacząc etapy mojej drogi. Za każdym razem należą do mnie tak bardzo, i ja należę do nich, że nie możemy bez siebie istnieć. Czuwam nad ich egzystencją. Miękkie, zawierają w sobie nieskończoną ilość kształtów możliwych, z których tylko jeden jest przeze mnie wybrany jako właściwa forma znacząca. W salach wystawowych stwarzam im przestrzenie, w których rozpościerają swoje promieniowanie energii mojej im nadanej. Istnieją razem ze mną, zależne ode mnie, ja zależna od nich.(…) Beze mnie, jak porzucone części ciała oddzielone od korpusu – nie mają sensu.”

Magdalena Abakanowicz (1930–2017) polska rzeźbiarka

Źródło: culture. pl http://www.culture.pl/baza-sztuki-pelna-tresc/-/eo_event_asset_publisher/eAN5/content/magdalena-abakanowicz

Sens

„Jeśli istnieje Bóg, to jest on nie tylko mistrzem w zostawianiu śladów po sobie. Jest przede wszystkim arcymistrzem w ukrywaniu się. A świat nie puszcza pary z ust, o, nie. W przestrzeni niebieskiej wciąż trzyma się język za zębami. Niewiele się plotkuje wśród gwiazd. Ale wciąż nikt nie zapomniał o Wielkim Wybuchu. Od tamtej pory nieprzerwanie panuje milczenie i wszystko, co istnieje, oddala się od siebie. Wciąż można natknąć się na jakiś księżyc albo na kometę. Nie oczekujcie jedynie na życzliwe okrzyki. W niebie nie drukują wizytówek.”

Jostein Gaarder (1952) pisarz norweski

Maja, Manifest

O Bogu , O świecie

„Kiedy po raz pierwszy pojechałem do Nowego Jorku w 1987 roku, byłem po jedenastoletnim pobycie w Paryżu. Wychowałem się w kulturze francuskiej. Ostatecznym kształtem była dla mnie lektura Prousta. Z czegoś co można nazwać cząstką czaso-przestrzenną najbliższy był mi czas, jako pojęcie, które mnie bardzo zajmowało. Uważam, że Europa w ogóle związana jest bardzo z ideą czasu. Natomiast gdy znalazłem się w Nowym Jorku to pierwsze co zwróciło moją uwagę, to była doskonale rozwinięta przestrzeń. W tym momencie uzupełniło się we mnie to, co interesuje mnie najbardziej czyli czaso-przestrzeń. Oczywiście nie jestem np. fizykiem i w związku z tym odpowiedzi szukam dla siebie w fotografii. Myślę, że już wówczas, w '87 roku, chciałem przejechać przez ten zaskakująco realny kraj. Realny o tyle, że każdy przedmiot ma tam w zasadzie jedno znaczenie. Jest przedmiotem – funkcją utylitarną i koniec. Ta dosyć szczególna kultura materialna Stanów sprawia, że wszystko wydaje się być tam bardzo świeże, namacalne. I z tego powodu jest dla mnie interesujące fotograficznie.”

Wojciech Wieteska (1964)

Źródło: wywiad Adama Mazura, cyt. za: culture.pl http://www.culture.pl/baza-fotografia-pelna-tresc/-/eo_event_asset_publisher/eAN5/content/wojciech-wieteska

O myślach , O czasie , O myśleniu

„(…) w sztuce Gelmana bohaterowie są przyklejeni do ławeczki, na której rozmawiają. Taki obrazek w filmie byłby nie do zniesienia. W związku z tym szukałem patentu na to, żeby same postaci były ograniczone jakąś przestrzenią, ale żeby sama przestrzeń się poruszała. W sposób naturalny przyszedł mi do głowy pomysł na statek.”

Maciej Żak (1962) reżyser polski

o filmie Ławeczka.
Źródło: wywiad, 2004 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=21532

„Dobrze jest żyć w krainach nieoczywistych, ponieważ ich granice zawierają w sobie więcej przestrzeni, niż wskazuje geografia. To są otchłanie nieznanego, to jest nieskończona dal domysłów, uciekający horyzont wyobrażeń i fatamorgana słodkich przesądów, którym nigdy nie sprosta rzeczywistość.”

Andrzej Stasiuk książka Jadąc do Babadag

Jadąc do Babadag

O rzeczywostości

„Przestrzeń metropolii nie tworzy ani uczucia grozy, które dawały aleje miast barokowych, ani (…) uczucia spokoju, wywoływanego przez średniowieczne miasta (jak np. Norymberga). Kreuje ona uczucie braku znaczenia.”

Murray Bookchin (1921–2006)

Granice burżuazyjnego miasta
Źródło: str. 2

O emocjach

„Utarło się, że animacja operuje umownymi postaciami, że to są takie Bolki i Lolki, płaskie ludziki bez cienia, bez przestrzeni. A jak ktoś zaczyna, jak ja, stosować cienie (u mnie każde 'narysowane' światło podbudowane było prawdziwym światłem, każdy cień – prawdziwym cieniem), wtedy mówi się, że to naśladowanie filmu aktorskiego.(…) Animacja w powszechnej opinii, to albo płaska 'dobranocka', albo ezoteryczna 'awangarda'. Tymczasem animacja nie naśladuje 'prawdziwego kina.”

Piotr Dumała (1956)

Ona sama jest prawdziwym kinem.
Źródło: wywiad Tadeusza Sobolewskiego, „Kino”, 6/1992

O świetle

„Heavy metal jest bardzo konserwatywny. Jest jak mała zamknięta przestrzeń, z której nikt nie próbuje wyjrzeć, aby dostrzec inny aspekt sprawy. Na tym małym obszarze jest bardzo bezpiecznie. Przyjmuje się odpowiednią pozę, produkuje takie same piosenki w tempie 4/4 i jest już O. K. Jest to bardzo wygodne, więc trudno się dziwić, że mało kto próbuje wyrwać się ze stada. Dla nas robienie czegoś innego stanowi rodzaj wyzwania i jest czymś znacznie ciekawszym.”

Lars Ulrich (1963) muzyk rockowy, perkusista, członek zespołu Metallica

„Jestem architektem zieleni, wnoszę piękno w cudze ogrody, wyczarowuję „pokoje” pod gołym niebem, czasami małe i pachnące, czasami dzikie i nieujarzmione, ale zawsze pełne szumu wody, szeptu strumienia, szmeru fontanny. Uwielbiam wnosić życie w martwe przestrzenie za sprawą trawy, krzewów, kwiatów, drzew. Drzewa kocham najbardziej. Czasami się zastanawiam, jak wyglądałoby nasze życie bez nich?”

Elizabeth Adler (1951)

Źródło: Dom na wybrzeżu, tłum. Ewa Spirydowicz

O życiu , O pokoju , Cytaty o pięknie , O domu

„Podstawowymi elementami w pracy operatora są elementy czasu, przestrzeni i element – nazwałbym go – materialny, istniejący w przestrzeni. Dla mnie najważniejsze są właśnie obserwacje zmian materii w czasie. Istotne jest, jak te zmiany przebiegają, jak zmienia się człowiek, jego charakter czy postawa wobec najrozmaitszych spraw. Nie obchodzi mnie, co aktor myśli – muszę zobaczyć materialność tego, co on demonstruje, żeby oddać zmiany, które zachodzą w określonym czasie w określonej przestrzeni.”

Jerzy Wójcik (1930–2019) polski operator filmowy, reżyser, autor scenariuszy filmowych i teatralnych

Źródło: rozmowa ze Stanisławem Janickim, „Film” 37/1961

O myślach , O charakterze , O czasie , O myśleniu

„Jest we mnie coś, co nie do końca odpowiada ogólnie przyjętym normom, zasadzie „w zdrowym ciele zdrowy duch”. Pociągają mnie nie te rzeczy, co trzeba: lubię pić, jestem leniwy, nie mam boga, polityki, idei ani zasad. Jestem mocno osadzony w nicości, w swego rodzaju niebycie, i akceptuję to w pełni. Nie czyni to ze mnie osoby zbyt interesującej. Nie chcę być interesujący, to zbyt trudne. Pragnę jedynie miękkiej, mglistej przestrzeni, w której mogę żyć, i jeszcze żeby zostawiono mnie w spokoju. Z drugiej strony, kiedy się upijam, krzyczę, wariuję, tracę panowanie nad sobą. Jeden rodzaj zachowania nie pasuje do drugiego. Mniejsza z tym.”

Charles Bukowski (1920–1994) amerykański poeta i powieściopisarz

Kobiety

O Bogu , O zachowaniu , O piciu

„(…) przywilejem tłumaczenia jest możliwość ponawiania go na przestrzeni stuleci, aby tworzyć książki wedle aktualnej mody.”

Charles Sorel (1600–1674)

Źródło: Bibliothéque française, Paryż 1664, s. 216, cyt. za: „Przekładaniec”, numer 22–23, Wydawnictwo UJ, 2010, s. 37.

O książkach

„Czas opowieści krąży niejako w pewnej przestrzeni; wydłuża się, opóźnia, zatrzymuje się lub też przyspiesza, nabierając zawrotnego pędu. Opowieść w ę d r u j e w czasie powieściowym, jakby po jakimś obszarze, przybliża się i oddala, biegnie do przodu wielkimi skokami albo posuwa się drobnymi kroczkami, pozostawia białe plamy całych okresów chronologicznych (wykreślając je), potem zaś cofa się, by odzyskać ten utracony czas, przeskakuje z przeszłości w przyszłość i z powrotem ze swobodą niedostępną nam, istotą z krwi i kości, w realnym życiu.”

Mario Vargas Llosa (1936) pisarz peruwiański

Listy do młodego pisarza

O czasie , O przeszłości , O przyszłości

„Wielu Polaków wciąż nie jest w stanie zaakceptować w przestrzeni publicznej mniejszościowych interpretacji historii. Na straży interpretacji dominującej stoją zresztą instytucje: Instytut Pamięci Narodowej, Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, których polityka w tym zakresie jest konsekwentna. Podtrzymują wizję historii, w których polskie zbrodnie są minimalizowane.”

Lech Nijakowski (1977)

Źródło: rozmowa Jakuba Majmurka, Zrzućmy całe zło na komunistów, krytykapolityczna.pl, 6 marca 2012 http://www.krytykapolityczna.pl/Wywiady/NijakowskiZrzucmycalezlonakomunistow/menuid-1.html

O historii , O złu

„Jedynym wyzwaniem było to, żeby dać jak najwięcej przestrzeni aktorom, bo sukces lub porażka tego filmu zależeć będzie głównie od ich gry. W przypadku takich scenariuszy liczy się wiarygodność bohaterów, a nie jakość czy efektowność zdjęć. Rola operatora polega na tym, żeby być cały czas w najwyższej gotowości podczas kolejnych powtórek. Kiedy w końcu aktor zagra tak, jak trzeba, nie może być błędu po stronie operatora.”

Roger Deakins (1949) brytyjski operator filmowy

o filmie Wątpliwość.
Źródło: Wywiad http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=50897

O błędach , O czasie , O sukcesie

„(…) na wyniosłej górze stała zorza polarna i w przeogromną przestrzeń świata powiewała kolorowymi wstążkami.
Jedna z nich wypadła jej z ręki na zimną taflę wody. Wtedy mgła posunęła się cichutko ku niej, podniosła ją delikatnie i wróciwszy przewiązała rogi jeleni.”

Antonina Zachara-Wnękowa (1894–1984)

Baśnie spod Gorców
Źródło: Baśń o jodełce

„(…) teatr, który naśladuje to, co w telewizji i na ulicy jest dla mnie antyteatrem. Jestem przekonany, że teatr powinien pomagać zrozumieć rzeczywistość przetwarzając ją i kreując, a nie kopiując. Tu pozostanę wierny sobie. Co oczywiście nie znaczy, że inni mogą myśleć inaczej. Teatr jest bardzo pojemny i poszukuje nowych przestrzeni. Dla kogoś może to być nawet przestrzeń internetu. Dzięki Bogu, bo widz może sobie wybrać. Albo przyjdzie do nas na Tango Piazzolla, albo wybierze się na blogi do Starego.”

Krzysztof Orzechowski (1947) polski aktor i reżyser

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Kraków, 5 września 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wtsro.htm

O Bogu , O poszukiwaniu , O myślach , O rzeczywostości

„Widz nie może niczego oczekiwać, jestem najszczęśliwszy, kiedy odbiorca jest zaskoczony niespodzianką, teatrem. Przygotowany, nie zauważa niuansów, podąża za wyrobionymi tezami. Nie dokonuje się forma magicznego spotkania. Czekam na tych, których zaskoczy niespodzianka. Widz nie przychodzi do teatru, tylko na spotkanie z artystami w przestrzeni teatru. Przychodzi nie po to, aby skonsumować, ale by tworzyć dzieło artystyczne.”

Leszek Bzdyl (1964) polski choreograf, tancerz i reżyser teatralny

O czekaniu

„Cisza, przyjacielu, rozdziela bardziej niż przestrzeń (…) cisza, przyjacielu, nie przynosi słów, cisza zabija nawet myśli.”

Halina Poświatowska (1935–1967) poetka polska

Opowieść dla przyjaciela

O myślach , O ciszy , O myśleniu

„Zamiast stawać się arbitrem sytuacji na Ukrainie, Polska ośmieszyła się. Polska wspierająca banderowców, Polska, która nie mając żadnych narzędzi politycznych, ekonomicznych, dyplomatycznych, najpierw wygraża Putinowi, a gdy ten tupnie nogą, błaga i skomle o jedną, czy dwie kompanie NATO, brygady NATO. To jest kompromitujące. To kompromituje nasz naród i to w przestrzeni międzynarodowej. I niestety trzeba powiedzieć, że polska elita polityczna jest tutaj zgodna. Niestety trzeba powiedzieć, że nie tylko pan premier Tusk skompromitował Polskę. Pan premier Kaczyński stając obok banderowców, krzycząc „Sława Ukrainie”, dokonał rzeczy podłej i haniebnej, trzeba o tym wspominać.”

Robert Winnicki (1985) Polski polityk, działacz społeczny, poseł na Sejm RP VIII i IX kadencji

Źródło: Nagranie z II Ogólnopolskiego Kongresu Ruchu Narodowego, dnia 3 maja 2014, Robert Winnicki od 03:23:00 http://new.livestream.com/premiummediapl/events/2941018/videos/49831115

„Wybierać zwątpienie jako filozofię życia to tak, jak wybierać bezruch jako sposób przemieszczania się w przestrzeni.”

Yann Martel książka Życie Pi

Życie Pi
Źródło: rozdział 7

„Kiedy zakładaliśmy ten teatr był właśnie taki czas, że artysta zaczął pogardzać widzem. Równocześnie deklarując pięknie, że bez widza nie ma teatru. Ale to się nie przekładało na rzeczywistość. Uznaliśmy z przyjaciółmi, że chcemy stworzyć taką przestrzeń, w której widz dobrze by się czuł.”

Andrzej Dziuk (1954)

Źródło: „Gazeta Wyborcza – Trójmiasto”, 8 listopada 2002

O rzeczywostości , O czasie

„Nasze języki otwierają przestrzeń
pamięci. Klucze słów przelatują
nad rzeką zapomnienia, po której
płynie cień Dostojewskiego.”

Leszek Szaruga (1946) polski poeta, prozaik, tłumacz

Źródło: Zdarzenie na Römerstrasse, „Dekada Literacka” 1991, nr 32

„Nasze stosunki od lat układają się świetnie, na każdym poziomie współpracy panuje bardzo dobra atmosfera. Mamy też wiele podobnych problemów, ponieważ cały region należy do Unii Europejskiej i NATO. Istnieją przy tym kwestie, które jeszcze bardziej mogą zbliżyć nasze kraje. Jedną z nich jest zabezpieczenie przestrzeni powietrznej nad republikami nadbałtyckimi. Dla Tallina to istotna sprawa. Obecnie inwestujemy 2 procent naszego PKB w bezpieczeństwo, podczas gdy Litwini i Łotysze poniżej procenta. Wiem, że Warszawa chciałaby, żeby w przyszłości lotnisko-baza dla jednostek natowskich została przeniesiona z Litwy do wyremontowanej Ämari w Estonii. To natomiast nie podoba się Litwinom. Ważne jest, żeby nie tworzyć dodatkowych napięć i rozwiązywać wszelkie nieporozumienia pomiędzy Polską a Litwą. Współpracujemy oczywiście w ramach Unii Europejskiej i NATO. W tych organizacjach łączy nas nie tylko doskonałe zrozumienie, ale również świetne relacje koleżeńskie. Podobnie postrzegamy zagadnienia związane z bezpieczeństwem i szczególnie w tej dziedzinie nasza współpraca jest bliska. Rozumiemy także stosunki panujące we wschodniej części Europy, a zwłaszcza relacje z Rosją. Niestety, dobry klimat relacji nie znajduje odzwierciedlenia w wielkości wymiany gospodarczej czy inwestycjach. W naszej komisji szczególną wagę przywiązujemy do intensyfikacji stosunków gospodarczych z innymi państwami. Bardzo dobre wyniki osiągamy w krajach ościennych – w Finlandii, Szwecji, Łotwie i Litwie. Wydaje mi się, że powinniśmy poświęcić wam więcej uwagi. Polska sprzedaje sporo swojej produkcji – zwłaszcza żywności – w Estonii, ale liczby nie odzwierciedlają potencjału naszej współpracy.”

Marko Mihkelson (1969)

o stosunkach estońsko-polskich.
Źródło: Kazimierz Popławski, W oczekiwaniu na zmiany (cz. II), new.org.pl, 30 czerwca 2012 http://www.new.org.pl/924,post.html

O zrozumieniu , O relacjach , O przyszłości , O współpracy

„Walka z Kościołem ma tylko pozór nowości, w rzeczywistości jest już od dawna obecna w przestrzeni publicznej. Ludzie sprawujący władzę i część środowisk medialnych doszli do wniosku, że nadszedł sprzyjający czas na otwartą konfrontację. Na podjęcie tej decyzji i rozpoczęcie medialnej ofensywy wpłynął ściśle określony splot wydarzeń.”

Waldemar Chrostowski (1951)

Źródło: Trwa ostra walka państwa z Kościołem http://www.pch24.pl/trwa-ostra-walka-panstwa-z-kosciolem,1239,i.html, pch24.pl, 29 marca 2012

O ludziach , O rzeczywostości , O decyzjach , O czasie

„Obawiam się, że część biskupów wciąż nie rozumie, czym jest państwo demokratyczne i czym jest pluralizm światopoglądowy, który jego władze muszą szanować. Że przestrzeń życia społecznego nie musi i nie powinna być regulowana przez państwo, że ludzką wolność trzeba respektować. Do tego dochodzi częste zaangażowanie polityczne księży i biskupów, a przede wszystkim brak jednolitego głosu Episkopatu wobec niepokojących zjawisk w bieżącej polityce – mam przede wszystkim na myśli niereagowanie na akty agresji i nienawiści. To wprawdzie nie ma bezpośredniego związku z „przyjaznym rozdziałem Kościoła i państwa”, ale i o tym należałoby porozmawiać: jaką rolę Kościół może i powinien odgrywać w przestrzeni publicznej? Nie chodzi o to, żeby angażował się po którejkolwiek ze stron konfliktu, ale żeby zajmował jasne stanowisko w obliczu rzeczy niedopuszczalnych.”

Tadeusz Mazowiecki (1927–2013) polski polityk, premier RP

Źródło: tygodnik.onet.pl http://tygodnik.onet.pl/kraj/zbyt-glosne-milczenie/mbnsm, 3 lutego 2013

O myślach , O wolności , O myśleniu

„Ludzie teatru mają ogląd teatralnej mapy Polski. Wiedzą, gdzie się dzieje coś ciekawego. Nie musiałem czekać do pierwszego marca, aby ułożyć sobie w głowie kształt festiwalu. Wiedziałem, które przedstawienia nadają się na kaliską scenę. Moje myślenie przestrzenią obu scen wpisało się w pewną ideę, którą chciałem zaproponować publiczności.”

Igor Michalski (1957) polski aktor

Źródło: „Głos Wielkopolski”, 8 maja 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/mmme.htm

O ludziach , O myślach , O czekaniu , O myśleniu

„Unia Europejska – eksperyment socjalistyczny, który przynajmniej od lat 90. nakierowany jest na stworzenie wspólnej przestrzeni politycznej, gospodarczej i – co najgorsze – ideowej z Rosją. Jest tak, jak pisze Władimir Bukowski: w perspektywie ma powstać neosocjalistyczne mocarstwo rozciągające się między Lizboną a Władywostokiem. Unia w takim kształcie byłaby tak naprawdę realizacją planów Włodzimierza Lenina. Inne są tylko metody: kuszą, obiecując mannę z nieba.”

Antoni Macierewicz (1948) polityk polski, historyk

Źródło: Alfabet Antoniego Macierewicza, „Nowe Państwo” nr 12/2011

„(…) hen daleko
wirują
głodne gwiazdy
o otwartych ustach
samopożerające się w przestrzeni
na w pół stworzonej
i tylko u nas
mleko i miód płynie
byśmy je mogli
spĳać
do woli
na zielonych zboczach”

Joanna Jurewicz (1962)

Źródło: ***, „Kwartalnik Artystyczny” nr 3, 2011, s. 151.

„Moralność pani Dulskiej jest współczesna – sztuka, która powstała prawie sto lat temu, właściwie się nie zestarzała. Dramat Zapolskiej poddaliśmy próbie skonstruowania żywej przestrzeni pomiędzy bohaterami utworu. Myślę, że Zapolska napisała świetny dramat rodzinny. To jest tekst, który nadaje się do mówienia dla aktora. W nim znajduje ujście aktorska ekspresja. Ten utwór żyje.”

Anna Augustynowicz (1959)

Źródło: „Gazeta Łódzka”, 24 stycznia 2002 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/aaugustynowicz1.htm

O sztuce , O myślach , O morzu , O myśleniu

„Kraków to specyficzne miasto, brakowało mi tam przestrzeni. Te wąskie uliczki… Nie wieje tam nasz orzeźwiający wiatr, chyba że ciepły halny; tym halnym uzasadnia się złe samopoczucie. Z radością wróciłam po studiach do Szczecina, zwłaszcza że otrzymałam niezwykle interesującą propozycję zawodową (…).”

Olga Adamska (1973)

Źródło: Ewelina Kolanowska, „Kurier Szczeciński” nr 81, 25 kwietnia 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/138379.html

Radość

„Zgodnie z sugestią Wyspiańskiego, „patrząc poprzez obraz” podkrakowskiej chaty, widzimy naszą rzeczywistość. Siebie w przestrzeni, która sięga czasów przedchrześcijańskich, rzutuje w przyszłość, lecz pokazuje „dziś.””

Anna Augustynowicz (1959)

Wesele to pułapka zastawiona na nas.
Źródło: „Rzeczpospolita”, 21 września 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/rzaa.htm

O rzeczywostości , O przyszłości , Obraz

„Dla mnie najważniejszym etapem jest praca z grupą osób w architekturze. Praca na obecności. Skupienie i moment, kiedy człowiek staje się instrumentem reagującym na impulsy, odnajdującym dźwięki łączące niewidoczne na pierwszy rzut oka relacje obecne w rzeczywistości. Pisał o tym Acconci. Jeśli ma powstać obraz, który komponujemy dla widza, nie będzie to widok akcji, ale widok powstały poprzez akcję. Ten widok akcji właśnie uważam za słabość niektórych, zbyt teatralnie widowiskowych performansów. Zostawiają zbyt mało przestrzeni wyobraźni.”

Zorka Wollny (1980)

Źródło: Anka Herbut, Długo i z bliska http://www.dwutygodnik.com/artykul/4334/, Dwutygodnik.com nr 102/2013.

O rzeczywostości , O relacjach , Obraz

„Mam głębokie przekonanie, że wystawy scenografii nie mają sensu. Dekoracje i kostiumy funkcjonują w konkretnym przedstawieniu, w określonej przestrzeni i czasie. I tylko tam jest ich miejsce.”

Barbara Hanicka (1952)

Źródło: „Gazeta Wyborcza” 30–31 stycznia 1999

O czasie , Sens

„Potrzeba takiego życia zbiorowego, które, otaczając każdą istotę ludzką ciepłem, pozostawi wokół niej wolną przestrzeń i ciszę. Współczesne życie jest tego przeciwieństwem.”

Simone Weil (1909–1943) francuska filozof i myślicielka

O życiu

„Nie wiedziałem, że są jacyś właściciele kosmosu.
– Więc jest pan po prostu niedoinformowany – skwitował z pełnym wyższości uśmieszkiem. – Stany Zjednoczone określiły, że do nich należy kosmos między koordynatami 2XA a D2B, poza niewielkim i mało znaczącym fragmentem przyznanym Meksykowi. Rosja ma przestrzeń między koordynatami #DB i LO2 (…) Są jeszcze sektory belgijski, chiński, cejloński, nigeryjski…
– A gdzie jest wolny kosmos? – przerwałem mu.
– Nie ma takiego.
– Wcale? To jak daleko sięgają granice?
– Do nieskończoności.(…)
Nigdy nie przyszła mi do głowy myśl, że każdy skrawek bezkresnego kosmosu ma już swego właściciela.”

Robert Sheckley (1928–2005) amerykański pisarz science fiction

Źródło: Obywatel Galaktyki

O myślach , O myśleniu

„Co decyduje o wyborze wspomnień? Życie przypomina siedzenie w kinie. Pstryk! I oto ja: dziecko pałaszujące ptysie (…). Pstryk! Minęły dwa lata i siedzę na kolanach u babci (…). To jedynie chwilki – a między nimi długie puste przestrzenie miesięcy czy nawet lat. Gdzie się wtedy było? Przywodzi to na myśl jedno z pytań Peer Gynta: Gdzie byłem, ja, prawdziwy, cały?”

Agatha Christie (1890–1976) pisarka angielska

Autobiografia (1977)

O życiu , O dzieciach , O myślach , O myśleniu

„Absolutna przestrzeń w swojej własnej istocie, bez związku z czymkolwiek zewnętrznym, pozostaje zawsze podobna i nieporuszona.”

Isaac Newton (1643–1727) angielski naukowiec, odkrywca m.in. prawa powszechnego ciążenia

klasyczne pojęcie przestrzeni.
Philosophiae naturalis. Principia mathematica (1687)

„Młodym potrzeba jest przestrzeń, starym czas.”

Paul Morand (1888–1976)

O czasie

„Kościół monopolizując naukę i wychowanie, tworząc organizacje zakonne i rycerskie sprawił, iż idea religijna zaczęła być utożsamiana z celami politycznymi, czego przykładem są wyprawy krzyżowe w celu nawracania pogan, których to jednak prawdziwym celem były kolejne podboje nowych ziem dla łupów wojennych i zwiększenia „przestrzeni życiowej.””

Edward Abramowski (1868–1918) polski filozof i działacz polityczny

O nauce

„Ludzie zajmujący się twórczo wyobraźnią odkrywają innym przestrzenie, w których tamci się odnajdują.”

Marek Kondrat (1950) aktor polski

Źródło: „Duży Format”

O ludziach

„14 marca w przestrzeni miejskiej Lhasy wybuchł gwałtowny incydent o charakterze kryminalnym, w tym walki, rozboje, grabieże i podpalenia. Zorganizowała to klika Dalaj, która z premedytacją doprowadziła do tego poprzez skrupulatnie przemyślany plan i zmowę z siłami separatystów w kraju i zagranicą.”

Qiangba Puncog (1947) polityk chiński pochodzenia tybetańskiego

na temat zamieszek w Lhasie i innych miastach Tybetu.
Źródło: rp.pl, 17 marca 2008 http://www.rp.pl/artykul/107902.html

O charakterze , O sile , O walce

„Nie było to pozbawione uczucia, nie przypominało padliny parzącej się padliną. Gardziłem rozwiązłością tego rodzaju, seksem typowym dla Los Angeles, Hollywood, Bel Air, Malibu, Laguna Beach. Obcy podczas pierwszego spotkania, obcy przy rozstaniu – sala gimnastyczna pełna bezimiennych ciał onanizujących się nawzajem. Ludzie pozbawieni zasad moralnych często uważają się za bardziej wyzwolonych, ale przeważnie nie potrafią nic odczuwać lub są niezdolni do miłości. Dlatego uciekają w rozwiązłość. Trupy spółkujące z trupami. W ich grach nie ma ani elementu ryzyka, ani poczucia humoru. To wielka orgia zwłok. Moralność stwarza ograniczenia, ale ma oparcie w doświadczeniu ludzi na przestrzeni wieków. Niektóre jej zasady czynią z ludzi niewolników spędzających życie w fabrykach i kościołach, lojalnych poddanych państwa. Inne są całkiem rozsądne. To tak jak ogród, w którym rosną trujące i jadalne owoce. Trzeba wiedzieć, które można zerwać i zjeść, a które lepiej zostawić w spokoju.”

Charles Bukowski (1920–1994) amerykański poeta i powieściopisarz

Kobiety

O życiu , O losie , O ludziach , O seksie

„Każde miasto jest, między innymi, projekcją marzeń społecznych w przestrzeni.”

Bronisław Baczko (1924–2016) polski filozof i historyk myśli społecznej

Wyobrażenia społeczne. Szkice o nadziei i pamięci zbiorowej

„Idąc w górę przez przestrzeń, nabrzmiałym swym Teraz
O, istota każdej zjawiskowej chwili,
Idąc od niepojętego początku
Do niepojętego końca –
w Czasie”

Stephen Spender (1909–1995)

Źródło: Czas w naszym czasie, „Życie Literackie” nr 34, 25 sierpnia 1957, s. 5 http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=14877

O życiu , O górach , O czasie

„Gdy grabież staje się sposobem życia dla grupy ludzi, na przestrzeni czasu stworzą oni dla siebie system prawny, który usprawiedliwi ich działania i kodeks moralny, który będzie go gloryfikował”

Frédéric Bastiat (1801–1850) francuski ekonomista

O ludziach , O czasie

„Prosty ścieg wron zaklina bohemę zmierzchu. Zawody
między promieniami a elektryfikacją przestrzeni zurbanizowanej
kończą się nieekonomicznie.”

Piotr Zawadzki (1960) aktor polski

Źródło: Proszę

„Każdy ma swoją pieśń (…) Ładna dziewczyna jest jak sentymentalna melodia, a dzielny zdobywca przestrzeni kosmicznej jak ekscytujące solo na trąbce. Mądrzy starcy z Rady Międzyplanetarnej kojarzą się z bogactwem tonów wydobywanych z instrumentów dętych. Są geniusze, których życie jest zawiłym, nieustannie upiększanym kontrapunktem, są też wyrzutki społeczności planet, których egzystencja wydaje się jedynie zawodzeniem oboju na tle nieubłaganego rytmu wybijanego na mosiężnych bębnach.”

Robert Sheckley (1928–2005) amerykański pisarz science fiction

Źródło: Człowiek minimum (lub Zwiadowca minimum)

O życiu , O bogactwie

„Musisz żyć w swojej własnej przestrzeni. Nie możesz narzucać swego życia innym, wtedy bowiem nie byłaby to już wyłącznie twoja przestrzeń.”

Nick Hornby (1957) angielski powieściopisarz i eseista

Był sobie chłopiec

„Wielu najlepiej dzisiaj znanych producentów, zarzuciwszy produkowanie i reklamowanie swoich towarów na rzecz kupowania już gotowych, które jedynie opatrują swoją marką, niestrudzenie poszukuje nowych, twórczych metod budowania owej marki i wzmacniania jej wizerunku. Do wytwarzania towarów potrzebne są świdry, piece, młotki i tak dalej, ale kreowanie rynkowego wizerunku marki wymaga zupełnie innego zestawu narzędzi i materiałów. Tu trzeba niekończącego się rozszerzania asortymentu na coraz to nowe dziedziny, wiecznego odnawiania metaforyki i przede wszystkim coraz to nowych przestrzeni do zaszczepiania markowej tożsamości.”

Naomi Klein książka No Logo

No Logo

O poszukiwaniu , O piekle

„Miłość to przestrzeń i czas udostępnione dla serca”

Marcel Proust (1871–1922) pisarz francuski

O miłości , O czasie , Serce

„Wital Silicki był tym człowiekiem, z jakim było przyjemnie się sprzeczać. Zawsze umiał usłyszeć argumenty rozmówcy i bardzo dokładnie sformułować własne argumenty. To jakości prawie stracone z białoruskiej przestrzeni publicznej. (…) Pokłócić się – jest z kim, a posprzeczać – nie ma…”

Wital Silicki (1972–2011) białoruski politolog

„Ja chętnie rezygnuję z samej formy plastycznej, z ilustracji – na rzecz adekwatności z tekstem, szukam formy przestrzeni, formy teatru organicznie związanej z danym zadaniem. Stąd – upodobanie do uproszczenia obrazu.”

Zofia Wierchowicz (1924–1978)

Źródło: katalog do wystawy Wizja teatru Zofii Wierchowicz, Centrum Scenografii Polskiej Muzeum Śląskiego

Obraz

„Fotografowanie jest zdecydowanie aktywniejszym sposobem do poznawania świata niż patrzenie. Pozostawia znacznie głębsze ślady w nas samych, w naszej świadomości i przestrzeni duchowej, budząc jednocześnie niepokój i rodząc pytanie: czy to, co chcę utrwalić na zdjęciach ma jakiś sens, poza mną samym?”

Mirosław Araszewski (1941)

Źródło: Wywiad, 2008 http://www.fotal.pl/miroslaw-araszewskifotografia

Sens , Pytanie

„Wśród eterycznych przestrzeni bez końca,
Wirowym biegiem puszczone planety,
W ochocze koła otaczają słońca.
W pęd posuwiste szaleją komety.”

Jadwiga Łuszczewska (1834–1908)

Źródło: Taniec, Wybór poezji. Xsięga pierwsza., Warszawa, 3 czerwca 1897

O tańcu

„Obóz, jak się zorientowałem. Obejmował teren około półtora kilometra kwadratowego płaskiego terenu. Otoczony był solidnym ogrodzeniem z drutu kolczastego, rozpiętego kilkoma rzędami pomiędzy drewnianymi słupami. Ogrodzenie miało ponad dwa i pół metra wysokości. Po zewnętrznej stronie przechadzały się patrole w odstępach około pięćdziesięciometrowych. Po stronie wewnętrznej strażnicy z bronią stali co jakieś piętnaście metrów. Za drutami stało kilkanaście baraków. Przestrzeń pomiędzy nimi wypełniał gęsty, falujący tłum. Więźniowie tłoczyli się, przekrzykiwali. Z kolei strażnicy starali się utrzymywać ich we względnym porządku…
… Po lewej stronie od bramy, o jakieś sto metrów za ogrodzeniem, był tor kolejowy, a właściwie rodzaj rampy. Prowadził od niej do ogrodzenia chodnik zbity z desek. Na torowisku stał pociąg złożony z około trzydziestu wagonów towarowych. Były brudne i zakurzone…
… Mijaliśmy akurat jakiegoś starca. Siedział na ziemi nagi i rytmicznie kiwał się do przodu i tyłu. Jego oczy błyszczały i nieustannie mrugał powiekami. Nikt nie zwracał na niego uwagi. Obok leżało dziecko w łachmanach. Miało drgawki. Z przerażeniem spoglądało dookoła.
Tłum pulsował jakimś obłędnym rytmem. Wrzeszczeli, machali rękami, kłócili się i przeklinali. Zapewne wiedzieli, że niedługo odjadą w nieznane, a strach, głód i pragnienie potęgowały poczucie niepewności i zwierzęcego zagrożenia. Ludzie ci zostali wcześniej ograbieni z całego skromnego dobytku, jaki im pozwolono zabrać w tę podróż. Było to pięć kilogramów bagażu. Były to zwykle jakieś najpotrzebniejsze w drodze przedmioty. Poduszka, jakieś okrycie, trochę jedzenia, butelka z wodą. Czasem kosztowności czy pieniądze. Docierała tu przeważnie ludność gett, która nie miała już nic…
Pobyt w obozie nie trwał długo. Zazwyczaj nie dłużej niż cztery dni. Potem pakowano ich w wagony na śmierć. Przez czas pobytu w obozie prawie nie otrzymywali jedzenia. Zdani byli na własne zapasy.
Baraki obozowe mogły pomieścić mniej więcej połowę więźniów. Drugie tyle pozostawało na dworze. Powietrze wypełniał odór ludzkich odchodów, potu, brudu i zgnilizny…
… Oficer SS, odpowiadający zapewne za załadunek, stanął przed tłumem Żydów. Nogi rozstawił szeroko.
– Ruhe! Ruhe! Spokój! – wrzasnął. – Wszyscy Żydzi mają wejść do wagonów. Pojedziecie tam, gdzie jest dla was praca. Ma być porządek. Nie wolno się pchać ani opóźniać załadunku. Kto będzie wywoływał panikę albo stawiał opór, zostanie zastrzelony.
Przerwał i wbił wzrok w masę ludzką przed sobą. Spokojnie zaczął otwierać kaburę pistoletu. Wyjął broń. Pierwsze szeregi Żydów zaczęły się cofać. Niemiec zaśmiał się i oddał trzy strzały w tłum. W grobowej ciszy rozległ się przeszywający krzyk. Spokojnie schował pistolet.
– A teraz do wagonów! Raus! – wrzasnął.
Tłum zamarł. Z tyłu rozległy się strzały. Ludzie ławą ruszyli do przodu, krzycząc przeraźliwie. Zbliżali się do drewnianego pomostu. Ludzki strumień był jednak zbyt szeroki, aby się w nim pomieścić. Esesmani otworzyli ogień. Pędzący zaczęli padać. Rozległ się głuchy tupot nóg po deskach rampy. Teraz zaczęli strzelać strażnicy stojący przy wagonach. Tłum przyhamował.
– Ordnung! Ordnung! – wrzeszczał esesman.
Pierwsi Żydzi wpadli do wagonu. Niemcy przy drzwiach odliczali ich. Po liczbie „sto czterdzieści” esesman zawył „Halt!” i dwukrotnie strzelił. Przystanęli. Pociąg powoli szarpnął i nowy wagon wtoczył się na wysokość pomostu. Zaczęli go wypełniać nowi więźniowie.
Wedle wojskowych regulaminów wagon towarowy przeznaczony był na osiem koni lub czterdziestu żołnierzy w transporcie. Upychając ludzi na siłę i bez jakiegokolwiek bagażu, można było pomieścić w wagonie sto osób. Niemcy wydali rozkaz pakowania po stu trzydziestu, ale jeszcze dopychali dodatkową dziesiątkę. Gdy drzwi nie dały się zamknąć, tłukli na oślep kolbami, strzelali do środka wagonu, wrzeszczeli na nieszczęsnych Żydów. Ci, aby zrobić miejsce dla nowych, wspinali się na ramiona i głowy już znajdujących się wewnątrz. Z głębi wagonu dochodził jakiś potępieńczy ryk i wycie.
Gdy upchnięto już sto czterdzieści osób, strażnicy przystąpili do zamykania drzwi. Były ciężkie, wykonane z drewna obitego żelazem. Miażdżyły wystające na zewnątrz kończyny wśród wrzasków bólu. Po zasunięciu drzwi zabezpieczano je żelazną sztabą i ryglowano.
Przed załadunkiem na podłogę wagonów sypano warstwę niegaszonego wapna. Oficjalnie był to zabieg higieniczny. Chodziło o nie rozprzestrzenianie się chorób zakaźnych. W praktyce wapno gwałtownie absorbowało wilgoć z powietrza. Spadała zawartość tlenu i ludzie zaczynali się dusić. Równocześnie wapno w kontakcie z ludzkimi odchodami wydzielało trujące substancje, między innymi chlor. Ten zaś dusił stłoczonych więźniów. Niemcy osiągali podwójny cel. Choroby zakaźne istotnie się nie rozprzestrzeniały, a wagon można było łatwiej po transporcie wymyć. Po drugie, transportu tego nie przeżywało wielu „podróżnych”. A o to przecież chodziło.
Czasami od polskich kolejarzy docierały informacje, że takie wagony z Żydami stały na bocznicach po kilka dni. Po otwarciu znajdowano w nich same trupy…
… Na obozowym placu pozostali zabici i konający. Strażnicy przechadzali się wolnym krokiem i dobijali ich strzałami w głowę. Wkrótce zapanowała cisza…”

Jan Karski (1914–2000) prawnik, dyplomata, wykładowca akademicki, polski kurier czasów II wojny światowej

Karski dostał się w przebraniu strażnika do obozu tranzytowego dla Żydów w Izbicy, który był „ostatnim etapem” przez obozem zagłady w Bełżcu.
Tajne państwo: opowieść o polskim Podziemiu

Koń , O miłości , O śmierci , O pieniądzach

„Pochłonąć zachody słońca i przestrzeń między drzewami i wodą, i stojące niebo niewiadomego koloru. Wszystko uważnie, ostrożnie zebrać, ażeby spróbować nagle jednym tchem zmienić na magiczny znak, słowo jakby, krótki krzyk ptaka.”

Piotr Potworowski (1898–1962)

o swoim malarstwie.
Źródło: Stanisław Krzysztof Stopczyk, Plastyka, rozdz. XIII, Najwybitniejsze zjawiska w sztuce polskiej okresu powojennego, wyd. VII, WSiP, Warszawa 1992, s. 56.

O ptakach , O wodzie , O malarstwie

„W moim dorobku mam kostiumy do ponad 150 sztuk teatralnych, operowych, filmowych. Przestrzeń na scenie jest rzeczywiście pusta i do zagospodarowania. Na scenie są zapadnie, jeżdżące podłogi. Dzisiaj nikt już nie wykonuje malowanych horyzontów. Bardziej przestrzeń buduje się kostiumem, rekwizytem, światłem. Błyszcząca podłoga, lustra, aluminium – to wszystko wiruje. Za czasów Kantora mówiono, że kolorowe światła są w złym guście. Dzisiaj precyzyjne, kolorowe światła i efekty „podbijają” spektakl. To wielka sztuka ustawienia efektów. Na tym tle kostium związany z aktorem musi przemawiać do widza. Moda w teatrze na kostium, oświetlenie ciągle zmienia się.”

Zofia de Ines-Lewczuk (1948)

Źródło: „Dziennik Bałtycki”, 6 października 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/zdii.htm

O sztuce , O modzie

„Cerro Torre jest symbolem perfekcji. Jego tysiącpięćsetmetrowe, strome i pozbawione rzeźby ściany wyrastają ponad patagońskie lodowce wprost ku niebu. Przez przestrzenie lądolodu wiatry miotają chmurami o zachodnią ścianę góry. Wkradają się one na szczyt, oblekając go z obu stron w niby-bawełnianą woalkę. Kiedy pogoda się poprawia, obiekt pożądania objawia się w swoim uderzającym pięknie, przystrojony tylko w delikatną warstwę lodu – niczym panna młoda, która wchodzi do kościoła w delikatnej białej sukni. I pod taką postacią wyobrażałem sobie Cerro Torre przez ponad trzy lata. Ale mimo jej piękna w „białej szacie”, jak każdy pan młody, marzyłem o momencie, kiedy ujrzę ją bez tego okrycia. Podczas tegorocznego wyjazdu do Patagonii wreszcie doczekałem się tej chwili.”

David Lama (1990–2019)

o Cerro Torre.
Źródło: Cerro Torre, drytooling.com.pl, 30 stycznia 2012 http://drytooling.com.pl/baza/gory/1773-cerro-torre

O pogodzie , O perfekcji

„Stare pytanie społeczeństwa przemysłowego – w istocie kamień węgielny klasycznej ekonomii politycznej – „czym jest wartość?” nie znajduje definitywnej odpowiedzi w globalnym społeczeństwie sieci. Wartością jest wszystko to, co jest przetwarzane w każdej z dominujących sieci w każdym momencie i w każdym skrawku przestrzeni zgodnie z hierarchią zaprogramowaną w sieci przez oddziałujących na sieć aktorów.”

Manuel Castells (1942) socjolog hiszpański

Źródło: Communication Power, Oxford 2009.

Pytanie

„W matematyce rozumienie graniczy z oswajaniem się. Z wielowymiarowymi przestrzeniami stosunkowo łatwo jest się oswoić. Ale to oczywiście w niczym nie zmienia odczucia, że matematyka „jest nie z tej ziemi.””

Michał Heller (1936) polski filozof, teolog, fizyk kosmolog

Wywiad Cząstka Pana Boga

O matematyce

„Internet stał się przestrzenią kapitalistycznej ekspansji i koncentracji, dokładnie w ten sam sposób, jak wcześniej było z innymi ważnymi innowacjami. Pytanie tylko, czy podczas tego procesu straci internet swą najważniejszą cechę: wolnościowy potencjał Sieci wynikał z tego, że była ona otwartą platformą dla innowacji. Jeśli choć niewielka część cyberprzestrzeni pozostanie otwarta, nie musi być źle. Jeśli nie, wrócimy do czasów (nie tak odległych, bo do lat 80.), kiedy nawet na podłączenie aparatu telefonicznego trzeba było mieć zgodę operatora”

Edwin Bendyk (1965) polski publicysta

tak było w większości krajów obsługiwanych przez monopole
Źródło: Antymatrix, 6 września 2010 http://bendyk.blog.polityka.pl/?p=805

O stracie , Pytanie , Odległy

„Dopiero właściwe zestawienie przedmiotów, powiązanie ich ze sobą i z przestrzenią, w którą zostały wstawione, czyni je aktywnymi, dla siebie wzajemnie koniecznymi i tworzy spójny układ o nowym i silnym znaczeniu. Wszystkie elementy tego układu są równoważne.”

Hanna Łuczak (1959) polska rzeźbiarka

Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_luczak_hanna

„Do Walencji przyjechałam z Barcelony, żeby pisać doktorat. W Barcelonie uczyłam się i pracowałam, i to tam po raz pierwszy zetknęłam się z nowoczesnymi laboratoriami i technologiami (np. tzw. „clean room”). Bardzo mi się to spodobało i postanowiłam zrobić z tego doktorat. Akurat w Walencji była grupa, która się podobnymi rzeczami zajmowała. Grupa dr. Henka Bolinka, chociaż była bardzo mała, generowała zaskakująco dużo publikacji. Tematy były bardzo współczesne, „życiowe” można powiedzieć, dużo w tej grupie było eksperymentowania i po pierwszej wizycie w ich laboratorium już byłam pewna, że zostaję. Henk to świetny szef, dał mi dużo swobody naukowej, po raz pierwszy w życiu poczułam, że mam decydujący wpływ na swoje badania i nagle w głowie otworzył się worek z pomysłami. Perowskity wpadły w moje ręce dzięki współpracy, jaką na przestrzeni lat miała nasza grupa z Politechniką Federalną w Lozannie (EPFL), gdzie powstały jedne z pierwszych na świecie ogniw bazujących na perowskicie.”

Olga Malinkiewicz (1982) Polska fizyk

Źródło: Olga Malinkiewicz - Polka, która może dokonać przełomu w energetyce http://biznes.onet.pl/wiadomosci/energetyka/olga-malinkiewicz-polka-ktora-moze-dokonac-przelomu-w-energetyce/e33mf, biznes.onet.pl, 7 maja 2014

O biznesie , O współpracy

Cytaty na temat przestrzeń strona 3

Cytaty na temat przestrzeń
strona 3