Cytaty na temat postać (365 cytatów, strona 3)

„Typowy Anglik, którego grywam, to postać mityczna. Facet w Londynie, który ma melonik i parasol, na pewno idzie na bal maskowy.”

Colin Firth (1960) angielski aktor

Źródło: Maria Wielechowska, Colin Firth. Liczy się ryzyko!, „To i Owo” nr 12, 19 marca 2013, s. 4.

O facetach

„W dymie nad Birkenau
Rysuje się postać Chrystusa
Mojżesz Majmonides nie wie
Co powiedzieć”

Ewa Klajman-Gomolińska (1966)

W samym miąższu pomarańczy
Źródło: Marzyciel getta

Chrystus

„Dym ten wszakże nie przybierał już teraz dawnych rozlicznych kształtów, tylko zawsze zamienił się w mglistą postać jej drogiego chłopca. Zrywała się wtedy ze stołka i wyciągała drżące, wyschłe ręce. Ale mglistą postać wiatr unosił i rozwiewał ją gdzieś w błękitach…”

Maria Konopnicka książka Dym

Źródło: Dym, wyd. Gebethner i Wolff, Warszawa 1909, s. 15.

„Stanisław Miedza-Tomaszewski. Był plastykiem, grafikiem, mężem mojej siostry Ireny. Stasiek już nie żyje. Muszę przyznać, że bardzo go lubiłam. Kiedy ożenił się z moją siostrą, rodzina powiększyła się o bardzo ważną dla nas postać. Nie zawsze zdarza się to szczęście, że powiększając się, rodzina się wzbogaca o kogoś prawdziwie bliskiego.”

Jadwiga Kaczyńska (1927–2013) polska filolog

o plastyku Stanisławie Miedza-Tomaszewskim.

O szczęściu , O rodzinie , O siostrze

„(…) Krzysztof Lang obsadził mnie w roli młodego wykolejeńca, przestępcy, psychopaty i narkomana. Do dziś jestem mu bardzo wdzięczny za to, że zaryzykował i obsadził w tej roli kogoś, kto wcale na oprycha nie wygląda. Dzięki temu moja postać stała się przewrotna, niejednoznaczna. Nad tym filmem pracowało się prawie tak, jak nad Teatrem Telewizji: bardzo mała obsada, właściwie pięcioosobowa grupa, akcja filmu, która toczy się jednego dnia: od popołudnia do świtu. Dwa tygodnie przed rozpoczęciem zdjęć zaczęliśmy próby, poprawialiśmy dialogi, razem wybieraliśmy kostiumy. Mieliśmy czas, żeby się wzajemnie zaprzyjaźnić, a także na to, by nasze postaci zaczęły żyć. To było bardzo ciekawe doświadczenie.”

Kacper Kuszewski (1976) aktor polski

o roli w filmie Strefa ciszy.
Źródło: Żeby było ciekawie, musi być trudno! - III część wywiadu z Kacprem Kuszewskim http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/1420/Zeby-bylo-ciekawie-musi-byc-trudno-III-czesc-wywiadu-z-Kacprem-Kuszewskim.html

O czasie

„Nigdy nie próbuję grać kogoś bliskiego sobie, natomiast każdą postać staram się bronić. Nawet jeżeli jest to łobuz, to staram się w nim znaleźć jakieś pozytywy, kogoś ciepłego, na kim można byłoby oprzeć choć przez chwilę miło wzrok, a nie tylko potworów.”

Szymon Bobrowski (1972) polski aktor

Źródło: Irmina Dąbrowska, Szymon Bobrowski: nigdy nie próbuję grać kogoś bliskiego sobie, natomiast każdą postać staram się bronić, film.onet.pl, 29 kwietnia 2010 http://film.onet.pl/wiadomosci/szymon-bobrowski-nigdy-nie-probuje-grac-kogos-bliskiego-sobie-natomiast-kazda-postac/36p05

„Mam całe mnóstwo wątpliwości co do tego, w jaki sposób gram. Natomiast nie ma specjalnego znaczenia, czy gra się bohatera negatywnego czy pozytywnego. Niezależnie od rodzaju postaci, którą ma się pokazać na ekranie, ma miejsce podobny proces; człowiek (aktor), tak czy siak, próbuje zrozumieć jego racje. Jak je zrozumie, jest w stanie wejść w każdą postać. Za każdym razem chodzi o to samo; żeby dokonać wysiłku zrozumienia swojej postaci.”

Adam Ferency (1951) aktor polski

Źródło: Agnieszka Duda, Brat Kleofas kocha kino. Adam Ferency specjalnie dla Stopklatki, stopklatka.pl, 5 maja 2006 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=31246

O grach , O zrozumieniu , O wysiłku

„Od 1989 r. rozwija się na Śląsku prawdziwy kult Korfantego, idealnie wpisany w mit odwiecznej śląskiej krzywdy. Z tego mitu wyrosła legenda jedynego wielkiego polityka rodzimego chowu, który wbrew przekleństwu pochodzenia sięgnął po najwyższe zaszczyty w państwie niemieckim i w państwie polskim – by w końcu zostać zdeptanym, pognębionym i unicestwionym. Legenda zrodzona ze śląskich kompleksów, ale i z wielowymiarowej, trudnej do okiełznania osobowości Wojciecha Korfantego: wizjonera i trybuna, a zarazem wielkiego samotnika, który nie potrafił zjednywać sobie przyjaciół. Uroczego i szarmanckiego lwa salonowego, a jednocześnie aroganckiego, apodyktycznego dyktatora. Bojownika o prawa najuboższych, który zarazem pławi się w zbytkach. Ujmującego dyplomaty najwyższej próby, łatwo przybierającego postać małostkowego choleryka. Wreszcie wielkiego, żarliwego Polaka, dramatycznie rozczarowanego polską rzeczywistością.”

Michał Smolorz (1955–2013) polski dziennikarz, publicysta, reżyser i producent

Źródło: Nieświęty śląski święty, polityka.pl, 4 listopada 2009 http://www.polityka.pl/historia/298903,1,nieswiety-slaski-swiety.read#ixzz1K2d0K9aC

O historii , O rzeczywostości , O osobowości

„Zdarza się, że ludzie zwracają się do mnie imionami postaci, które gram lub grałem. Czasem jestem zdumiony, że widzowie z łatwością utożsamiają postać z aktorem, który ją gra. Dla mnie jest to dość dziwne. Przydarzyła mi się kiedyś taka sytuacja, że starsze małżeństwo zwracało się do mnie na przemian dwoma imionami. Pan mówił do mnie imieniem z M jak Miłość, a pani imieniem z innego serialu i absolutnie im to nie przeszkadzało. Było to sympatyczne spotkanie, ale dosyć zastanawiające.”

Michał Lesień (1974) polski aktor

Źródło: „Nie jest różowo” - wywiad z Michałem Lesieniem, 27 sierpnia 2009 http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/5451/Nie-jest-rozowo-wywiad-z-Michalem-Lesieniem.html

O miłości , O małżeństwie , O ludziach , O grach

„Witruwiusz, starożytny architekt, któremu Rzymianie powierzali wielkie budowle, mówi: ktokolwiek chce budować, powinien zyskać wiedzę o doskonałości człowieka, gdyż w niej znajduje się ukryta tajemnica proporcji. I dlatego zanim powiem o budynkach, chcę opowiedzieć, jaki powinien być dobrze ukształtowany człowiek, potem postać kobiety, dziecko i koń. W taki sposób możesz wymierzyć każdą rzecz.”

Albrecht Dürer (1471–1528) niemiecki malarz i grafik

Źródło: Traktat o proporcjach (1528), tłum. Jan Białostocki

O kobietach , O dzieciach , O tajemnicy , Koń

„Patrząc na mój górski dorobek, nie ma co owijać w bawełnę i trzeba przyznać, że śmierć w górach nie powoduje u mnie dużego zaskoczenia, to po prostu się zdarza. Ludzie w górach zawsze ginęli, giną i ginąć będą i ten moment zawsze jest trudny. Pojawia się refleksja, że ta postać, ten zawodnik odchodzi na zawsze, góry go zabrały.
Jak czytałem notkę donoszącą o śmierci Marciniaka, to miałem jednak tę nutkę, odrobinę satysfakcji, że te dwadzieścia lat, o które przedłużył sobie życie po tej przygodzie na przełęczy Lho La, czy też przedłużyliśmy mu wspólnie – miało wartość, to było coś, dwadzieścia lat… I raczej myślałem o tym, co się udało przez te dwadzieścia lat, a nie o tym, że coś się teraz skończyło i że mamy do czynienia z jakąś wielką tragedią.”

Artur Hajzer (1962–2013) polski alpinista i himalaista

zapytany o śmierć Andrzeja Marciniaka, któremu 20 lat wcześniej ocalił życie w słynnej akcji ratunkowej pod Mount Everestem
Źródło: Jakub Karp, Góra to zadanie - wywiad z Arturem Hajzerem, cz. 1 http://forumextremum.pl/wywiady/gora-to-zadanie-wywiad-artur-hajzer-cz1.html, forumextremum.pl, 10 czerwca 2013

O życiu , O śmierci , O ludziach , O górach

„(…) zawsze oddzielam siebie samego od postaci, którą gram. Boję się zaszufladkowania, ometkowania. Gdy dostaję scenariusz, w którym „moja” postać jest podobna do bohatera, jakiego grałem niedawno – odmawiam. Powtarzanie się to żadna przyjemność.”

Fele Martínez (1975)

Źródło: Wywiad, 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=50079

O przyjemności

„Przybieram postać jedzącej mrówki. Przybieram postać jedzącej muchy. Mogę przyjąć dowolną formę i w tej formie się pożywiać.”

Shirdi Sai Baba (1836–1918)

Źródło: S.P. Ruhela, Sai Baba z Shirdi. Mistrz uniwersalny, Bydgoszcz 2004, s. 73.

„Staram się przybliżyć postać publiczności, pokazując jej dobre i złe cechy. Nie czynię tego po to, by zadośćuczynić aktorskiej teorii, która mówi, że należy bronić swego bohatera, ale dlatego, że na pełnię człowieka składają się jego dobre i złe strony.”

Kazimierz Kaczor (1941) aktor polski

Źródło: „Scena” 1986, nr 7

„Ten buńczuczny zabijaka pełen animuszu, ten niewyczerpany w konceptach chwat i niezbyt tęgi na umyśle siłacz jakaż to pyszna, typowa postać ludowa! W jego fortelach i opałach życiowych uwidacznia się rubaszny humor hebrajskich pasterzy i typowe dla Wschodu zamiłowanie do awanturniczych opowieści baśniowych. Samson to jakby Zagłoba plemion hebrajskich.”

Zenon Kosidowski (1898–1978) polski pisarz, esseista, poeta

o Samsonie.
Opowieści biblijne (1963)
Źródło: s. 243

„W czasie sumy przed duszą przesunęła się znowu słodka, przecudna postać Matki Niepokalanej, ale w innej koronie, niż Ją widziałam z rana. Zdziwiona wpatrywałam się w tę koronę i odczytałam „Polonia” – litery ułożone były z jasnych, jak gwiazdy drogich kamieni. Maryja z majestatem królewskim błogosławiła Polskę na cztery strony, nazywając ją miłym Jej Sercu królestwem.”

Leonia Nastał (1903–1940) polska zakonnica

Źródło: Uwierzyłam miłości. Dziennik duchowy i wybór listów, Wydawnictwo WAM, Kraków 2010, s. 283.

O duszy , O matce , O czasie , Serce

„Mój pogląd na rolę przedsiębiorcy (w przeciwieństwie do kapitalisty) jest co prawda oparty na rozważaniach teoretycznych, ale postać mojego ojca odegrała na pewno rolę w jego powstaniu. Zastąpienie takiego człowieka przez urzędnika wydawało mi się zawsze absurdem. Dzieje najnowsze wykazały, że miałem rację. Motorem życia gospodarczego nie jest ani robotnik, ani kapitalista, a tym mniej urzędnik, ale przedsiębiorca.”

Józef Maria Bocheński (1902–1995) polski duchowny katolicki, dominikanin, filozof

Wspomnienia
Źródło: s. 13, 14

O prawdzie

„Cieszę się, że potrafiłem wykreować postać Ryszarda Lubicza, która budzi tyle emocji i daje mi popularność. Choć z drugiej strony dla aktora taka rola może być przekleństwem, bo wszyscy myślą, że prywatnie jestem taki sam. A przecież to tylko stworzona przeze mnie postać.”

Piotr Cyrwus (1961) aktor polski

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Szczecin, 10 sierpnia 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/nsja.htm

O myślach , O myśleniu

„Wojna wybuchła i Niemcy wkroczyli do Warszawy. Gdybym nie wyszedł z miasta wraz z moimi kolegami na rozkaz pułkownika Umiastowskiego, zapłaciłbym życie za moją śmiałość. Po zdobyciu Warszawy hitlerowcy byli w moim mieszkaniu, wypytując się, gdzie jestem i kiedy wracam. To samo zresztą było w Wilnie, gdzie się znalazłem wraz z innymi uciekinierami i gdzie przez cały czas okupacji mnie poszukiwano. Ostatnio zatem rolą, którą grałem w Warszawie w roku 1939 była postać Hitlera, fotosom którego w moim wykonaniu przyglądali się Niemcy po zdobyciu Warszawy, stojąc na ulicy przed poprzestrzelanymi gablotami teatrzyku „Ali Baba.””

Ludwik Sempoliński (1899–1981) polski aktor

Źródło: Wielcy artyści małych scen, wyd. Czytelnik, Warszawa 1968.

O życiu , O wojnie , O poszukiwaniu , O czasie

„(…) nienawiść do siebie jest jedyną nienawiścią na świecie i bardzo rzadko przyjmuje właściwą postać – często się stroi w cudze piórka.”

Keith Ablow (1961) amerykański psychiatra i pisarz

Psychopata

O nienawiści

„To, że ta postać jest właśnie taka, stanowiło największe wyzwanie tej roli. Dodawało jej pikanterii, ale też i smaczku. Z jednej strony było to wyzwanie, a z drugiej ogromna przyjemność otrzymać w ogóle taką propozycję. Oczywiście, gdybyś zapytał, czy obawiałem się grać geja, to do razu mówię, że nie. Jestem aktorem i wcielanie się w inne osoby jest w tym najciekawsze i najprzyjemniejsze. Naprawdę nie ma znaczenia, czy to gej, śmieciarz, czy ktokolwiek inny. Są to wyzwania aktorskie, a roli w żadnym wypadku nie utożsamiam z samym sobą. To tylko moja praca. Jeśli chodzi natomiast o moją seksualność, jestem do niej przekonany stuprocentowo.”

Bartosz Obuchowicz (1982) polski aktor

o roli homoseksualisty.
Źródło: wywiad, 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=49686

O przyjemności

„Przez kilka lat po studiach ilustrowałam teksty innych. Kiedyś na jakiejś imprezie zdradziłam znajomemu pisarzowi własny pomysł na książkę. Powiedział: „To jest świetne. Trzeba to wydać”. Umówiliśmy się, że on napisze tekst, a ja wykonam ilustracje. Ale nie mógł wczuć się główną rolę – postać dziewczynki, która ma siedmiu małych tatusiów. Powiedział, że to jest mój pomysł i że ja muszę go opisać. Tak powstała moja pierwsza autorska książka. To było w 1990 roku. Została dobrze przyjęta, została sprzedana do ośmiu krajów, więc poszłam za ciosem i stworzyłam kolejną.”

Pija Lindenbaum (1955)

Źródło: Agata Hołubowska, Tak naprawdę cały czas piszę o tym samym dziecku, tylko nadaję mu różne imiona – rozmowa z Piją Lindenbaum, qlturka. pl, 19 czerwca 2013 http://www.qlturka.pl/czytelnia,literatura,tak_naprawde_caly_czas_pisze_o_tym_samym_dziecku_tylko_nadaje_mu_rozne_imiona__rozmowa_z_pija_lindenbaum,19862.html

O dzieciach , O książkach , O literaturze , O piciu

„Stephen McLean, twórca filmu Dookoła świata na 80 sposobów, (…) napisał nawet do mnie list: „Jestem homoseksualistą i kompletnie nie rozumiem kobiet. Wiem, że napisałem twoją postać bardzo banalnie. A ty uratowałaś film, bo jesteś Polką i niesiesz w sobie inne doświadczenie. Nawet moje znajome Australijki mówią: Kurczę, jakbym ja powiedziała to zdanie, to zabrzmiałoby inaczej.””

Gosia Dobrowolska (1958) aktorka pochodzenia polskiego działająca w Australii

Źródło: „Rzeczpospolita”, 28 lipca 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/cnga.htm

O kobietach

„Kiedy czytam, to się denerwuję, że nie piszę. Gdy piszę, to myślę, że trzeba by coś przeczytać. Cały czas uczę się języków. Jestem jak postać na indyjskich rysunkach, która ma 10 rąk. czytam kilka książek naraz. Czytam wiersze, bo potrzebuję innego spojrzenia na świat. Poezja jest mi niezbędna do życia jak tlen.”

Joanna Szczepkowska (1953) aktorka polska

Inne wypowiedzi
Źródło: „Existence” nr 3, jesień 2009.

O książkach , O świecie , O myślach , O czasie

„Jeśli już ułomne prawo danego kraju dopuszcza podobną postać represji, niechajże egzekucja dochodzi do skutku pod narkozą, jak każda nieuchronna operacja chirurgiczna, dla oszczędzenia zbędnych cierpień.”

Tadeusz Kotarbiński (1886–1981) polski filozof

Medytacje o życiu godziwym
Źródło: s. 87

O cierpieniu

„Ja nie dzielę ról na pierwszoplanowe i drugoplanowe. Nie ma też żadnej różnicy w graniu. Każdą rolę trzeba zagrać dobrze, wczuć się w nią, stworzyć żywą postać, dokładnie wiedzieć czemu i komu ona służy w spektaklu czy w filmie. Nie można jej bagatelizować. Z czego bowiem składają się naprawdę znakomite przedstawienia? Z tego, że znakomici aktorzy grają główne role i równie znakomici aktorzy grają role epizodyczne. To przecież dwór robi króla. Główne role bez zaplecza w postaci znakomitych drugich planów nie zaistnieją w pełni.”

Krystyna Feldman (1916–2007) aktorka polska

Źródło: wywiad, 2005 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=24467

„Na pierwszego zastępcę Jesienbajew wybrał sobie deputowanego Mażylisu, młodego i niezbyt doświadczonego Igora Bogatyriewa – postać bardzo wygodną i do „narodowej polityki”, i do podpisywania wszelkich papierków, które mogłyby zaszkodzić naczelnikowi-akimowi (skończyło się to wszystko „samobójstwem” Bogatyriewa, który wszedł w dysonans z oczekiwaniami Jesienbajewa).”

Igor Bogatyriow kazachski polityk

O Igorze Bogatyriewie

O samobójstwie

„Rewolucja, jak Szatan, przybiera postać anioła światła i sprawiedliwości: prawi wiele o oświacie i prawie, aczkolwiek nienawidzi wszelkiej gruntownej wiedzy, dobre - złem, złe - dobrem nazywa. Jej zwolennicy są opętani przez jakąś straszną nienawiść do Boga, którego potęga jest najbardziej dobroczynna, którego zaś prawo jest najłagodniejsze; opanowani są oni nie mniejszą zajadłością względem sług i przyjaciół [Boga]. Słowem, duch czasu, dziecię Szatana, przedstawia nam w zwycięskim pochodzie i jako pomnik swej mądrości świat ruin i gruzów; tworzenie zaś i utrzymywanie nigdy nie będzie jego udziałem. Nic nie jest trwałe, wszystko się nie udaje i wciąż musi być na nowo rozpoczynane: konstytucje, prawa itd. Wszystko to ulega ciągłej zmianie i każda późniejsza próba daje zazwyczaj jeszcze gorsze wyniki od poczynań wcześniejszych.”

Karl Ludwig von Haller (1768–1854)

Szatan i rewolucja (1834)
Źródło: Tomasz Małkowski, Jacek Rześniowiecki, Historia III. Podręcznik do klasy III gimnazjum, Gdańskie Wydawnictwo Oświatowe, Gdańsk, 2012, ISBN 978-83-7420-253-4, s. 111.

O Bogu , O nienawiści , O świecie , O sprawiedliwości

„Dziewczyny, patrzcie – wyrwało mi się bezwiednie. Z mgieł zakrywających ścianę wyłaniała się potężna postać kobiety w długiej sukni, w kapeluszu z chmur. Uniesioną ręką zdawała się nam grozić. Gniewna Bogini Nanga…”

Anna Czerwińska (1949) polska alpinistka

Źródło: Nanga Parbat góra o złej sławie, Wydawnictwo Sport i Turystyka, Warszawa 1989, ISBN 832172728X, s.105.

O kobietach , O dziewczynach , O górach , O sporcie

„To chyba pierwszy taki przypadek, gdzie już po zakończeniu zdjęć, musiałem tę postać w sobie jeszcze przez kilka dni odchorować.”

Krzysztof Kiersznowski (1950) aktor polski

o filmie Cześć, Tereska!
Źródło: Stopklatka, 2006 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=34287

„Wcale nie jesteś Rudym Kościotrópem Jesteś Leprza i Grupsza nawet ot Robin chuda” – przeczytała mama koślawy napis pod rysunkiem, świadczącym o jak najlepszych intencjach twórcy. Rysunek przedstawiał opasłą babę z ogromnymi piersiami i nogami jak dwa salcesony, która to postać miała dziko pomarańczowe włosy, znacząco i starannie zamazane kredką koloru czarnego.”

Małgorzata Musierowicz Jeżycjada

list Lisieckich do Idy.
Jeżycjada, Ida sierpniowa

„Od lat, niezmiennie, to samo nazwisko: Janusz Gajos. Pewnego razu, oglądając jego grę, zdałam sobie sprawę, jak wiele warstw potrafi nałożyć na swoją postać i – równocześnie – jak bardzo potrafi się w niej sam obnażyć. Nie miałam wątpliwości, że swojego bohatera obdarzył najgorszymi prywatnymi cechami samego siebie, byłam skłonna go – jako człowieka – znielubić, ba! Znienawidzić. Ten stan trwał u mnie dwa, trzy lata. Kiedy przy następnej okazji obejrzałam jego kolejny występ, zrozumiałam, że mam do czynienia z kimś równie przekonującym, „prawdziwym” lecz krańcowo innym. Wszystko okazało się kolejną warstwą, pod którą daleko jeszcze było do prawdziwego Janusza Gajosa…”

Jadwiga Gryn (1984) aktorka polska

Źródło: Czas ochrony prywatności – wywiad z Jadwigą Gryn http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/1630/Czas-ochrony-prywatnosci-wywiad-z-Jadwiga-Gryn.html

O czasie

„Jest taka zasada w teatrze, że łatwiej jest grać osobie starszej postać dużą młodszą, czy wręcz postać dziecka niż odwrotnie, kiedy to młody aktor ma zagrać starszą osobę.”

Barbara Lubos-Święs (1971) polska aktorka

Źródło: „Dziennik Teatralny”, 16 maja 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/zczp.htm

O dzieciach

„Umysłem Rosji nie zrozumiesz,
I zwykłą miarą jej nie zmierzysz:
Postać szczególną ona ma –
W Ruś można tylko wierzyć.”

Fiodor Tiutczew (1803–1873) poeta i dyplomata rosyjski

Умом Россию не понять,
Аршином общим не измерить:
У ней особенная стать –
В Россию можно только верить. (ros.)

„W ramach powieści historycznych można wyróżnić takie, które skupiają się na wydarzeniach i postaciach historycznych oraz takie, w których – w ramach historycznych wydarzeń – zawierają się wątki fikcyjne. Katedra w Barcelonie należy do tego ostatniego gatunku.”

Ildefonso Falcones (1959)

Źródło: „Tom Kultury” nr 12, 2007

„Kiedy zaoferowano mi rolę Kolesia w Big Lebowskim, zacząłem się naprawdę martwić, czy to nie będzie zły przykład dla moich córek. Ten facet był antybohaterem, palącym trawę olewusem i poważnie łamałem sobie nad tym głowę. Zawsze chciałem wybierać role do woli, podłego faceta albo dobrego gościa – pełen zakres ludzkich doświadczeń. Ale ta rola naprawdę sprawiała mi problemy. Więc zebrałem się z rodziną i opowiedziałem o moim problemie. Po długiej przerwie moja średniaczka powiedziała „Tato, jesteś aktorem. Wiemy, że wszystko co robisz, to udawanie. Wiemy, że kiedy całujesz jakąś panią na ekranie, to wciąż kochasz mamę. Wiemy, że jesteś aktorem.” Więc miałem ich pozwolenie, ich błogosławieństwo, żeby zagrać taką postać, jak koleś. To wspaniałe, że to zrozumiały. I liczę na widzów, że też rozumieją, że to co robię w prywatnym życiu i to, co robię na ekranie to nie ten sam przykład postępowania, jaki im daję. Mam nadzieję, że kiedy ludzie oglądają film to wiedzą, że oglądają film.”

Jeff Bridges (1949) amerykański aktor

O ludziach , O rodzinie , O facetach , O trawie

„Poprzez film chcę się czegoś dowiedzieć. Nie tylko powiedzieć o czymś, co ja dobrze wiem. W związku z tym nie zakładam tezy, a aktorowi mówię: słuchaj, nie wiem, co znaczy twoja postać. Wiem wszystko o niej. O każdym jej kroku. Powiem ci, że wchodzisz do łazienki – co czujesz, jak widzisz przez kogoś niezakręconą tubkę od pasty? Czujesz furię – tyle ci mogę powiedzieć. Ale nie powiem ci, czy on jest w ogóle śmieszny, godny współczucia, czy zły – tego dowiemy się wspólnie od widza.”

Marek Koterski (1942) polski reżyser i scenarzysta

Źródło: stopklatka.pl http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=10882

„Ujrzałam, że blask wokół Najświętszej Panny stawał się coraz większy, tak że zapalona przez Józefa lampa była już zupełnie niewidoczna. Maryja klęczała na swoim posłaniu w szerokiej rozłożonej wokół niej szacie z twarzą zwróconą na wschód. O godzinie dwunastej w nocy w trakcie modlitwy ogarnął Ją wielki zachwyt. Widziałam, jak wzniosła się nad ziemią, tak że mogłam dostrzec ziemię pod nią. Ręce skrzyżowała na piersi. Blask wokół Niej wzmagał się, a wszystko, nawet rzeczy nieożywione, były w radosnym ruchu; sufit, ściany i podłogi jaskini wydawały się w tym świetle jakby żywe. Teraz nie widziałam już sklepienia, nad Maryją otworzyła się świetlista droga sięgająca z coraz większym blaskiem aż do nieba. Na tej drodze widać było jakiś niezwykły ruch świateł, które zbliżały się i przenikały, przyjmując postać chórów niebieskich. Najświętsza Panna uniesiona w zachwycie, spoglądając na ziemię, uwielbiała teraz swojego Boga, którego Matką się stała, a który jako Jej nowo narodzone, bezbronne Dzieciątko, leżał przed nią na ziemi. Ujrzałam naszego Zbawiciela jako malutkie dziecko, którego światło przyćmiewało cały otaczający blask, leżące na posłaniu przed kolanami Najświętszej Panny. Miałam wrażenie, że jest On bardzo mały i na moich oczach staje się większy. To wszystko było jednak tylko ruchem światła, którego nie jestem w stanie opisać. Najświętsza Panna jeszcze przez chwilę trwała w tym modlitewnym zachwycie; widziałam, że przykryła Dzieciątko pieluszką, lecz jeszcze Go nie dotykała i nie podnosiła. Po dłuższej chwili ujrzałam, że Dzieciątko Jezus się poruszyło i usłyszałam Jego płacz, wówczas Maryja jakby się ocknęła. Podniosła Dzieciątko, owinęła Je w chustę i zbliżyła do piersi. Usiadła i otuliła siebie i Dziecko welonem; myślę, że Maryja karmiła Zbawiciela. W tej chwili ujrzałam też dookoła Niej aniołów w ludzkiej postaci, którzy upadli na twarze wielbiąc Dzieciątko.”

Anna Katarzyna Emmerich (1774–1824)

Źródło: Życie Maryi, bł. Anna Katharina Emmerich, Wydawnictwo M, Kraków 2008, s. 150–151.

O życiu , O Bogu , O dzieciach , O aniołach

„Poza tym, że jest to postać legendarna, którą, mówiąc nieelegancko, „przerabia” się na różnych przedmiotach teoretycznych w szkole aktorskiej, to nie przypominam sobie abyśmy mieli postać Zbyszka Cybulskiego podawaną jako przykład jakiegoś konkretnego wzoru do naśladowania. Natomiast faktycznie: legenda Cybulskiego funkcjonuje, jak najbardziej. Jest to ktoś, kto postrzegany jest jako osoba posiadająca kiedyś niezwykłą charyzmę i osobowość. Ktoś zupełnie niepowtarzalny. Myślę, że on wciąż jest w świadomości młodych ludzi, chociaż bardziej jako wyraz osobistej fascynacji.”

Marcin Brzozowski (1978)

o Zbigniewie Cybulskim.
Źródło: Wywiad, 2007 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=42287

O ludziach , O myślach , O osobowości , O myśleniu

„Na pewno dla własnego poczucia bezpieczeństwa muszę dużo wiedzieć o roli. Nazywać pewne rzeczy razem z reżyserem. Tak lubię. Czuję się wtedy komfortowo wchodząc na plan. Ja potrzebuję grzebać. Oczywiście nie każdy materiał tego wymaga. Rzeczy stricte komediowe, farsowe nie mają psychologii. Wówczas działanie jest odwrotne. Wydaje mi się, że nie powinnam za dużo o tych postaciach wiedzieć. Wtedy działam bardziej pod wpływem właśnie intuicji.”

Małgorzata Buczkowska (1976) aktorka polska

Źródło: Wywiad http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=60329

„Nie tylko jego twarz, ale cała postać wyrażała tak wielki smutek, że nie odważyłam się go pocieszać nawet najmniejszym gestem. Było jasne, że chce pozostać sam na sam ze swą żałobą. Wydawało mi się, że zmalał: czapka niemal zakrywała mu twarz, oczy tonęły w powstrzymywanych z wysiłkiem łzach. Gdy nasze grono postąpiło naprzód wraz z tłumem żałobników, poszedł za nami bez oporu, tak jakby wdzięczny był, że prowadzimy go do zmarłej towarzyszki.”

Andżelika Bałabanowa (1878–1965)

opisując reakcję Włodzimierza Lenina na śmierć Inessy Armand.
Źródło: Nigel Cawthorne, Życie erotyczne wielkich dyktatorów, tłum. Zofia Domaniewska, wyd. Puls, ISBN 1859170676, s. 51.

O życiu , O śmierci , O smutku , O wysiłku

„Wcielając się w jakąś postać, za każdym razem robię to tak, jakbym to robił po raz pierwszy.”

Marek Tynda (1974)

Źródło: „Gazeta Wyborcza, Bydgoszcz”, 27 października 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/pasjonujam.htm

„Kiedy przyszedłem do SMF po 7 latach pracy w bielskim studio, byłem nastawiony bardzo tradycyjnie. Ale otoczenie moich nowych kolegów, którzy rekrutowali się z warszawskiej ASP, spowodowało zmianę. (…) Zrezygnowałem z konturu, kreski konturowej, tak że postać była określona tylko plamą – prosto z pędzla na celuloid.”

Witold Giersz (1927)

Źródło: „Film” nr 6, 1982

„Grałam wiele dużych ról, ale ta jest najtrudniejszą, jaką mogłam sobie wyobrazić. To dla aktorki żyć albo nie żyć. Potworna i zarazem fascynująca postać.”

Irena Burawska (1922–2007) polska aktorka

o roli Matki Courage.
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Łódź, 11 września 2004 http://lodz.wyborcza.pl/lodz/1,35135,2281456.html

O matce

„Na pewno jest to legenda, w ogóle postać, o której istnieniu myślę, że każdy aktor dobrze wie. (…) był to aktor wykształcony dramatycznie, a przy tym aktor wszechstronny. Przy tym nie stronił niemal od żadnych propozycji. Przynajmniej na początku swojej kariery. Sam też był bardzo twórczy i samodzielny, jeśli chodzi o swoje artystyczne wypowiedzi. Cybulski bardzo długo pozostawał również aktorem drugiego planu.(…) Z całą pewnością to wybitny aktor, który był obecny na wielu płaszczyznach pracy zawodowej. Doczekał się wreszcie roli o takim ładunku, że później trudno mu ją było powtórzyć w kolejnych realizacjach. Dzięki niej stał się zresztą aktorem pierwszoplanowym.”

Urszula Grabowska (1976) polska aktorka

o Zbigniewie Cybulskim.
Źródło: Chyba najgorzej nie wybierałam. Rozmowa z Urszulą Grabowską, Stopklatka, 25 października 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=70606

O myślach , O myśleniu

„Często bardzo tak bywa, że w jakiejkolwiek porze czasu, ale szczególniej więcej spokojnej, pojawia się postać maleńkiej Dzieciny. Ale niezwykłej piękności i miłości, a mądrość tej Dzieciny to wcale nie jest ludzka, ani też nie jest do wyrażenia. Są przeróżne upominki i pieszczoty, i modlitwa wspólna nieznającymi wyrażeniami i przeróżnie uczy mnie Pan Jezus, i o przyszłości mówi. A wszystko to pociąga mnie niesłychanie, ażeby co pilno przyjść tam, gdzie On mieszka. Niekiedy godzinami trwa ten stan, jestem ustawicznie tym obcowaniem zajęta. Ale zwykle jestem najspokojniejsza, gdy się na cierpienie zgadzam. Często też jest mowa o trwogach i niepewnościach, jakie w duszy mojej się rodzą. Pyta często Pan Jezus, jakby nic nie wiedział, co dusza moja wtenczas robi. I mówił dalej, że o ile Mu zaufam, to On mi zginąć nie pozwoli. Mówił też, żebym zawsze wobec kapłanów była pokorną i uprzejmą, cichą, łagodną, lecz bez niepokoju, jak dobry Ojciec mię pouczał i tak przygotował. Ale znów postać zmienia. I tak powstaje, jako wyraz dobroci Ojca, a postawa jakby jakiego dojrzałego męża. Przemawia i daje odczuć, z jaką ufnością ma każdy prawo zbliżyć się do Niego, choćby się najgorzej czuł. Doświadczalnie dał uczuć Swoją ojcowską dobroć dla dusz, krwią swoją odkupionych. I zalecał, żeby każdemu o tym mówić.”

Aniela Salawa (1881–1922) Polka, błogosławiona Kościoła katolickiego

Dziennik, 13 września 1918.
Źródło: o. Joachim Roman Bar, o. Albert Wojtczak, Polscy święci. Służebnica Boża Aniela Salawa, t. 1, ATK, Warszawa 1983, s. 292–293.

O mądrości , O emocjach , O duszy , O zaufaniu

„(…) tworząc teksty mam przed oczami człowieka, do którego piszę, ale nie jest to konkretna postać, ale raczej taki wirtualny odpowiednik mnie samego. Ktoś z otwartym umysłem, kto będzie chciał zrozumieć, co piszę i poddać się zabawie.”

Piotr Rogucki (1978) wokalista polski (Coma)

Źródło: Piotr Rogucki z zespołu Coma: wywiad, students.pl, 13 listopada 2008 http://www.students.pl/kultura/details/13145/Piotr-Rogucki-z-zespolu-Coma-wywiad

„Prawdę powiedziawszy, do tej pory nie mogę się otrząsnąć po tym filmie. (…) Z jednej strony postać Hanny Schmitz wydawała się fascynująca, z drugiej zaś przerażała mnie głębia emocjonalna tej kobiety. Każdego dnia zadawałam sobie pytanie: czy ja na pewno potrafię ją zagrać? Czy ja na pewno umiem wcielić się w tę Niemkę? Hanna nie miała ze mną nic wspólnego, stanowiła moje całkowite przeciwieństwo. Z reguły aktor pożycza granej przez siebie postaci odrobinę własnych odczuć. W tym przypadku taka ewentualność w ogóle nie wchodziła w grę. Musiałam stać się osobą, która była mi kompletnie obca. Wiele razy traciłam wiarę w siebie, myślałam, że nie dam rady. Na szczęście jakoś się udało. Wysiłek się opłacił.”

Kate Winslet (1975) aktorka angielska

o pracy nad filmem Lektor.
Źródło: wywiad http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=53164

O kobietach , O szczęściu , O wierze , O myślach

„Ja sam uważam się za najpotężniejszą postać świata.”

Idi Amin (1925–2003) dyktator Ugandy

Źródło: „Ostatni król Szkocji” – studium dyktatury, afryka.org, 5 lutego 2007 http://afryka.org/afryka/-ostatni-krol-szkocji----studium-dyktatury,news/

„(…) gdy dostałam rolę [w M jak miłość], planowałam na stałe osiedlić się za granicą. Wyjechałam z kraju, bo byłam zakochana we Francuzie: razem zamieszkaliśmy, dzieci chodziły we Francji do szkoły, ja znalazłam tam pracę… Ale zostałam zdradzona i wróciłam do Polski. I nagle postać Badeckiej stała mi się bardzo bliska: spotkała nas w życiu dokładnie taka sama sytuacja… Trochę tak, jakby Ilonka Łepkowska, pisząc scenariusz, spojrzała na mnie i prześwietliła całe moje życie.”

Dorota Sadowska (1965)

Źródło: Małgorzata Karnaszewska, Dorota Sadowska – Łepkowska prześwietliła moje życie http://archiwum.mjakmilosc.tvp.pl/76603/dorota-sadowska-lepkowska-przeswietlila-moje-zycie.html

O miłości , O życiu , O dzieciach , O zamieszkaniu

„Wszystkie dzieła Eisensteina – i teoretyczne rozprawy, i filmy – świadczą o tym, że był twórcą nietuzinkowym. Moim zdaniem kino przyniosło światu dwie rzeczy: specyficzne spojrzenie – choć przecież i wcześniej taki potencjał miało malarstwo – oraz montaż. Wszystkie inne zmiany, które wniosło kino, są nieistotne. Na dobrą sprawę Martin Scorsese robi takie same filmy jak D. W. Griffith.(…) Jednym słowem – jedyną nową rzeczą był i pozostaje Eisensteinowski montaż, który osiągnął dojrzałą postać w 1925 roku.”

Peter Greenaway (1942) brytyjski reżyser filmowy

Źródło: rozmowa Natalii Szarapowej, Umarł film, niech żyje film, Seans. ru, tłum. „Forum”, 17 września 2012.

O świecie , O malarstwie

„Antybohater to zwykle charyzmatyczna postać, która obok pozytywnych cech ma też mroczną stronę.”

Glenn Close (1947) aktorka amerykańska

Źródło: „To i Owo” nr 37, 8 września 2009, s. 5.

„Nasz chłop, pomimo swej niskiej kultury jest zdolniejszy, pojętniejszy od chłopa niemieckiego lub francuskiego, to niekoniecznie stąd wnioskować należy, ze tamte narody uformowały się z gorszego materiału rasowego, ale że jedynie żyjąc w cywilizacji przez dłuższy czas i w intensywniejszych jej postaciach, zdołały już część najlepszego materiału z ludu wyciągnąć i w znacznej mierze zniszczyć.”

Roman Dmowski (1864–1939) polski polityk

Źródło: Myśli nowoczesnego Polaka, 1903

O ludziach , O myślach , O czasie , O myśleniu

„Nie mogę zabierać głosu w tej sprawie. To była bardzo złożona postać. Niech zajmują się nią naukowcy. Ja stronię od wypowiedzi, która byłaby zaangażowana politycznie.”

Tadeusz Fiszbach (1935) polski działacz polityczny i społeczny

o Wojciechu Jaruzelskim.
Źródło: Krzysztof Różycki, Człowiek o wielu twarzach, „Angora” nr 23, 8 czerwca 2014, s. 15.

„Tragikomiczność i epizodyczność – oto warunki niezbędne do tego, by postać geja w polskim kinie pojawić się mogła.”

Wojciech Kuczok (1972) pisarz polski

Źródło: „Zwierciadło” nr 7/1941, lipiec 2008

„Nie panuję bez reszty nad tworami swojej imaginacji, podobnie jak państwo nie panują (…) nad swoimi dziećmi, współpracownikami, przyjaciółmi czy nawet nad sobą. To absurd? Postać jest albo „rzeczywista”, albo „wyimaginowana”? Jeżeli tak myślicie, moi obłudni czytelnicy, mogę opowiedzieć tylko uśmiechem. Toć nawet własna przeszłość nie wydaje się państwu zupełnie rzeczywista – przystrajacie ją państwo, złocicie lub czernicie, cenzorujecie ją, majstrujecie przy niej… słowem, beletryzujecie ją i odkładacie na półkę – swoją książkę, swoją uromantycznioną autobiografię. Wszyscy wciąż uciekamy od realnej rzeczywistości. Jest to podstawowa definicja gatunku homo sapiens.”

John Fowles książka Kochanica Francuza

Kochanica Francuza
Źródło: s. 116

O dzieciach , O uśmiechu , O myślach , O rzeczywostości

„W klasycznym filmie moja postać byłaby mężczyzną, ale w filmie Gilroya zajmująca wysokie stanowisko bohaterka jest jednak kobietą. I płeć zwraca na nią uwagę w korporacyjnej strukturze, w której najlepiej jest się nie wyróżniać. Musi być bezbłędna, pokonać szklany sufit i udowodnić, że zasługuje na duże pieniądze, które jej płacą. Przerażające.”

Tilda Swinton (1960) aktorka brytyjska

o roli Karen, prawniczki wielkiej korporacji w filmie Michael Clayton.
Źródło: Krzysztof Kwiatkowski, Dwuznaczna Tilda, „Gazeta Wyborcza” dodatek „Wysokie Obcasy”, 23 listopada 2007 http://www.gazetawyborcza.pl/1,76842,4700263.html

O kobietach , O pieniądzach

„Po raz pierwszy malarz pokusił się tutaj o przekroczenie tradycyjnych konwencji. Jakby uwolnił z ram portretu postać, zwróconą gestem i spojrzeniem poza pole widzenia; nie skamieniałą (…), ale ruchliwą (…); nie wpisaną (…) w płaszczyznę obrazu (…), ale cofniętą w głąb mrocznej przestrzeni, z której promień światła wydobywa tylko te kształty i kolory, które zwrócone są ku niemu.”

Marek Rostworowski (1921–1996) polski historyk sztuki, działacz państwowy

o obrazie Dama z gronostajem Leonarda da Vinci.
Źródło: Gry o damę (1994)

Obraz

„Praca z nią to wiele godzin spędzonych na „wchodzeniu” w postać i w siebie, na „przegadywaniu” scen. Takie wnikliwe przygotowanie daje poczucie bezpieczeństwa.”

Karolina Gruszka (1980) aktorka polska

Źródło: „Życie Warszawy”, 1 października 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/dojrzecd.htm

O życiu

„Nie było to dla mnie aż takie istotne, czy do końca życia będę kojarzona z tą właśnie rolą. Co więcej – jestem dumna z tego, że mogłam zagrać w tak wspaniałą postać. Nie bałam się ale byłam świadoma ryzyka, na jakie się wystawiam i miałam rację. (…) Spodziewałam się tego już podczas zdjęć, chodzi głównie o liczne kontrowersje jakie wzbudził ten film na całym świecie.”

Maia Morgenstern (1962)

o roli w filmie Pasja.
Źródło: Tomasz Piętowski, 14. Lato Filmów. Rozmawiamy z matką Jezusa, Stopklatka.pl, 11 lipca 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=47150

O matce , O pasji , O lecie

„Lady Makbet to rola, postać-legenda. Jednak dość szybko się z tego mitu lady Makbet wyzwoliłam. Spojrzałam na nią jak na prostą kobietę. To, co mnie szczególnie boli, dotyka w tym tekście, to problem uzależnienia kobiety od mężczyzny, która chce go zagarnąć tylko dla siebie. A z tego jej egoizmu rodzi się zło, to jej krzyk rozpaczy.”

Kamilla Baar-Kochańska (1979) polska aktorka

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Warszawa, 13 stycznia 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/makbetw.htm

O kobietach , O problemach , O złu , O uzależnieniu

„(…) rola tego typu sprawia, że postać staje się ważniejsza niż aktor. Wolverine należy już do mitologii popkultury, podobnie jak na przykład Han Solo z Gwiezdnych wojen albo Brudny Harry i Mad Max. To outsider skłócony z całym światem, i chyba właśnie za to fani go tak uwielbiają.”

Hugh Jackman (1968) aktor australijski

Źródło: wywiad, 2003 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=14160

O świecie

„Jestem kameleonem wcielającym się w każdą postać.”

Robert Ludlum (1927–2001) pisarz amerykański

Tożsamość Bourne’a

„Obsadzenie Johna Travolty [w filmie Pozdrowienia z Paryża] było pomysłem Luka Bessona. Studiując jego karierę zauważamy, że z każdą rolą zmienia się nie do poznania, inaczej się ubiera, ścina włosy, bawi się swoim wizerunkiem. Wax to przerysowana postać agenta, który często strzela bez chwili zastanowienia. Travolta prezentuje styl gry typowy dla Actor’s Studio, eksperymentuje na planie i jego postać powoli ewoluuje. Jonathan Rhys-Meyers pracuje zupełnie inaczej, zna wszystkie kwestie na pamięć, przyjeżdża na plan skrupulatnie przygotowany. Właściwie idealnie pasują do swoich postaci.”

Pierre Morel (1964)

Źródło: Reżyser Pierre Morel o filmie „Pozdrowienia z Paryża”, „Monolith”, 16 lutego 2010 http://www.kinomaniak.pl/katalog/wywiad/110,1

„Gdy teraz znów podnosi łeb niewiadomszczyzna i zalać i zatruć usiłuje życie polskie, musi się organizować zdrowa opinia publiczna. Stanąć winna wzniosła postać wielkiego Demokraty, Męża Stanu, Uczonego i Pierwszego Prezydenta Męczennika, jako żywy pomnik, wskazujący, że w imię Polskiej Racji Stanu, w imię najszlachetniejszych tradycji Mickiewiczów, Worcellów, poprzez Waryńskich, do Limanowskich i Daszyńskich, aby Rzeczpospolita Polska mogła być silna, wielka i ciesząca się uznaniem Demokracji Świata – musi zerwać z niewiadomszczyzną, a zdecydowanie wkroczyć na szlak pełnego równouprawnienia obywateli z nakazem: równe obowiązki i równe prawa dla wszystkich!”

Zygmunt Piotrowski (1891–1940)

Źródło: Walka z niewiadomszczyzną http://lewicowo.pl/walka-z-niewiadomszczyzna/, „Nasza Trybuna – żydowski dwutygodnik socjalistyczny” nr 1 (5), Warszawa, 9 stycznia 1938, cyt. za: lewicowo.pl

O życiu , O demokracji , O zerwaniu , O walce

„Przyjąłem tę rolę, ponieważ mam tylko trzy dni zdjęciowe, a że jestem leniwy, więc rola bardzo mi pasowała… Po prostu od czasu do czasu z przyjemnością grywam jakąś postać w serialu telewizyjnym.”

Jan Kobuszewski (1934–2019) polski aktor filmowy i teatralny

o roli w serialu U fryzjera.
Źródło: „Dziennik Łódzki”, 21 lutego 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/jestemg.htm

O przyjemności , O czasie

„W komediach trzeba grać niezwykle serio, śmieszne mają być tylko sytuacje, w których znajdzie się odtwarzana postać. Role komediowe należą do wdzięczniejszych zadań aktorskich – gdy zamierzenie się powiedzie, łatwiej nawiązać kontakt z publicznością. Wolę komedie także jako widz.”

Elżbieta Czyżewska (1938–2010) polska aktorka

Źródło: „Film” nr 13, 1987

„Chodziłem po reżyserach, żebrałem i nic. No, prawie nic. Dali mi zagrać Pana Samochodzika, czyli kolejną pozytywną postać typu Wujek Dobra Rada. Nie o taka rolę mi chodziło. Zagrać szmatę. Słabego faceta, który się ześwinił. Pijaka, złodzieja, cwaniaczka. Albo agenta obcego wywiadu, którego na końcu łapią. Marzyłem o taki postaciach, ale gdzie tam. Wciąż tłumaczono mi, że urodziłem się Klossem i że widzowie niechętnie by mnie widzieli w innych wcieleniach i tak całe lata. Jest jeszcze jedna rzecz: niech pan spojrzy na moją gębę, od Klossa przez 40 lat niewiele się zmieniła.”

Stanisław Mikulski (1929–2014) polski aktor filmowy i teatralny

Źródło: Nadal jestem Klossem http://film.onet.pl/wiadomosci/stanislaw-mikulski-nadal-jestem-klossem,1,4063260,wiadomosc.html

„(…) dla mnie sam fakt zagrania w takim czy innym tytule to jest rzecz drugorzędna. Najważniejsza jest sama praca i to, z kim się pracuje, kogo na swej zawodowej drodze się spotyka, od kogo się uczy. W filmie postać aktora tworzy reżyser, montaż. W teatrze jesteśmy odpowiedzialni wyłącznie za siebie. I dlatego tak ważne jest dla mnie, kogo w teatrze spotykam i jak mi się pracuje z kolegami. Do swego teatru przychodzę z chęcią. Z niektórymi kolegami pracuję już ponad 20 lat, a nadal spotykamy się także po pracy, np. jeździmy razem na ryby. To jest rodzina.”

Andrzej Grabarczyk (1953) aktor polski

Źródło: Danuta Lubina-Cipińska, Wincenty i Andrzej Grabarczykowie. Ode mnie wziął miłość do teatru, „Śląsk” 7/04 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/odemnie.htm

O miłości , O rodzinie , O rybach

„To jest postać, która mnie boli, uwiera. Żaden inny bohater ze swoim kostiumem i charakteryzacją tak do mnie nie przenika, jak ten.”

Marek Kondrat (1950) aktor polski

o Adamie Miauczyńskim.
Źródło: Wywiad, 2006 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=31017

„Ta postać reprezentuje niezwykle aktualny charyzmat, mogący zafascynować zwłaszcza młodego człowieka. Współczesne bowiem trendy kulturowe usiłują często ograniczyć młodego człowieka do roli wiecznego chłopca, dziewczyny, w której nigdy nie staje się dorosłym i nie bierze odpowiedzialności za swoje życie. Bogdan Jański przekroczył swoją młodość, będąc młodym wiekiem, stał się niezwykle dojrzałym człowiekiem, chrześcijaninem.”

Piotr Libera (1951) polski duchowny katolicki, biskup

Źródło: homilia w katedrze płockiej podczas mszy kończącej diecezjalny etap procesu beatyfikacyjnego Bogdana Jańskiego, 19 kwietnia 2008

O życiu , O dziewczynach , O wieku

„Życie istot prześladowanych nigdy nie jest przyjemne, nawet wtedy, jeśli prześladowanie przybrało postać obmyślanego systematu o formach łagodnych; cóż dopiero jeśli się jest brutalnie osaczonym na wszystkie strony.”

Adolf Dygasiński (1839–1902) polski pisarz, publicysta i pedagog

W puszczy
Źródło: rozdz. IX, s. 123

O życiu

„Serial ma swój specyficzny rytm, tempo oraz swoją publiczność. Dlatego scenarzyści czuwają nad tym, żeby nie poszło to w jakieś wątki sensacyjno-kryminalne, choć nie ukrywam, bardzo bym chciał. Grając tę postać, bardzo się wyciszyłem. Z natury jestem cholerykiem, a to nie sprzyja kontaktom z ludźmi. Muszę mieć to na względzie, bo oprócz tego, że jestem aktorem, prowadzę własny teatr.”

Wojciech Dąbrowski (1959) aktor polski

o pracy w serialu Plebania.
Źródło: Rodzina jest ze mnie dumna, „Tele Tydzień”, nr 38, 15 września 2008 http://www.plebania.pl/wywiady/dabrowski.html

O rodzinie , O naturze

„Najwybitniejszym przedstawicielem kiczu w polsko-niemieckim pojednaniu był z pewnością Andrzej Szczypiorski, który uprawiał dziwną politykę, działając jakoby na rzecz pojednania. Te jego wywiady i nieustannie publikowane artykuły, na przykład na temat bohaterstwa Stauffenberga – z niedopowiedzeniem tego, kim naprawdę Stauffenberg był i co chciał osiągnąć – były nie do zniesienia. Bo jedną rzeczą jest to, że Stauffenberg działał w ugrupowaniu, które próbowało odsunąć Hitlera od władzy, a nawet fizycznie go unicestwić… Ale nie można zapominać, że w najbardziej liberalnych planach współpracownicy Stauffenberga proponowali Polsce jedynie autonomię, ze szkolnictwem zaledwie na poziomie zawodowym. Nie wydaje mi się więc, że taką postać powinno się kreować na europejskiego bohatera. A Szczypiorski robił to z bardzo dużym zaangażowaniem. Wywiady, jakich udzielał w niemieckiej oraz polskiej telewizji i prasie, wskazywały na całkowity brak równowagi w tym temacie. A właśnie w braku równowagi ten kicz się objawia.”

Krzysztof Niewrzęda (1964) polski prozaik, poeta i eseista

Źródło: Nie w rzędzie – rozmowa Izabeli Drozdowskiej-Broering – „eleWator” nr 6 (4/2013)

O zapominaniu

„Z przypadku byłem w kilku inscenizacjach asystentem reżysera. I aczkolwiek nigdy nie miałem reżyserskich ciągot, to przy tej okazji zyskałem także jako aktor. Przestałem patrzeć wyłącznie w kategoriach swojej roli na sztukę, nauczyłem się konstruować postać z myślą o całości, znajdować jej miejsce w całości inscenizacji.”

Kazimierz Kaczor (1941) aktor polski

Źródło: „Scena” 1986, nr 7

O myślach , O myśleniu

„Rola nie powstaje przecież z teorii, tylko z doświadczenia. Z wyobraźni, przeżyć, przemyśleń, z bycia takim, a nie innym człowiekiem. Gdy podczas prób w teatrze analizujemy jakąś postać, szukamy przykładów z życia, bo to pomaga sobie ją wyobrazić. Takich przykładów ze studiów znam setki. Psychologia rozwinęła moją wrażliwość na innych ludzi, ciekawość i otwartość na spotkania z nimi.”

Maciej Stuhr (1975) aktor polski

Źródło: „Zwierciadło” 2005, nr 1

O ludziach

„Nagle pokój napełnił się światłem. Usłyszałem turkot i huk. Tory przechodziły dokładnie na poziomie mojego okna. Był to nadziemny odcinek metra i pociąg właśnie się zatrzymał. Za oknem zobaczyłem rząd nowojorskich twarzy. Wpatrywałem się w nie, a one wpatrywały się we mnie. Pociąg postał chwilę, po czym odjechał. Wróciła ciemność. Ale po chwili pokój znowu zalała fala światła. I znowu zobaczyłem te twarze. Była to istna wizja piekła, która raz po raz się pojawiała. Każdy kolejny pociąg przywoził ładunek twarzy jeszcze obrzydliwszych, bardziej zdemenciałych i okrutnych niż poprzedni. Piłem wino.”

Charles Bukowski książka Faktotum

Faktotum

O pokoju , O piekle , O piciu , O winie

„Jednowymiarowy
wyraz twarzy przetwarza teorię, wylęga się
zeń dorodna postać, która wykradnie
wszystkie pomarańcze swojego czasu.
I co? Mamy spotkanie z robotami w
grobowcach?”

Szymon Szwarc (1986)

Źródło: Odwierty w profilu

O czasie

„(…) kiedy aktor gra postać rzeczywistą, doskonale znaną widzom, całkowita metamorfoza może okazać się niemożliwa. Istnieje wówczas inne rozwiązanie: wyobrazić sobie, co ta osoba musiała przeżywać w konkretnych sytuacjach, spróbować wymyślić się w jej psychikę. A potem odzwierciedlić to mimiką, gestami. Widzowie przestają wówczas zwracać uwagę na wygląd. Koncentrują się na emocjach bohaterki, przeżywają je wraz z nią.”

Meryl Streep (1949) aktorka amerykańska

Źródło: wywiad, 2009 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=59224

O grach , O wyglądzie

„[Taka postać] nie pozostawia widza obojętnym. Źli bohaterowie po prostu potrafią zaleźć za skórę… Kobiety, o dziwo, reagują na moją osobę z uśmiechem, nie ma z ich strony żadnej dezaprobaty czy oburzenia. Mężczyźni… nieco inaczej, ale rozumiem to i akceptuję.”

Jacek Mikołajczak (1960) polski aktor

Źródło: Atrakcyjny, bo zły! http://www.barwyszczescia.pl/3979/atrakcyjny-bo-zly.html

O kobietach , O mężczyznach , O uśmiechu

„Jesteśmy zaborczy wobec swojego żalu, niemal z niego dumni. chcemy wierzyć, że nasz żal jest wyjątkowy. Ale tak nie jest. To taki sam ból jak każdy inny. Ból jest jak rekin – od początku istnienia nie musiał ewoluować. Bo osiągnął doskonałą postać.”

Jonathan Tropper (1970)

Jak rozmawiać z wdowcem

O bólu

„To jest pierwszy i jedyny w swoim rodzaju aktor w czarnych okularach i skórze – taki nasz Brando. Bardzo charyzmatyczny facet na ekranie. Ze Zbyszkiem Cybulskim najbardziej kojarzy mi się dworzec we Wrocławiu. Jestem z Legnicy i Wrocław był swego rodzaju moim „oknem” na świat. Marzyłem o tym by zdać do szkoły teatralnej i jeździłem na różne festiwale teatru amatorskiego. Zawsze ta postać Zbyszka była dziwnie obecna przez tę płytę pamiątkową na tym dworcu.”

Tomasz Kot (1966) duchowny polski, jezuita

Źródło: Wywiad, 2006 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=34514

O świecie , O facetach

„(…) kilka razy, stojąc w kolejce, usłyszałam: „No, nieładnie tak podrywać żonatych mężczyzn!”. I od razu zaczyna się wtedy w sklepie dyskusja. Niektórzy nawet mnie bronią: „Ale przecież to nie ona uwiodła, to ten pan!”. I bardzo się z tego cieszę, bo to oznacza, że moja rola wzbudza emocje. Okazuje się, że ludzie całkowicie utożsamiają mnie z tą postacią. Kiedyś bałam się, że względu na mój wygląd delikatnej blondynki, zostanę zaszufladkowana do ról „słodkich kobieciątek”… Więc teraz jestem szczęśliwa, że gram postać negatywną.”

Dominika Figurska (1978) aktorka polska

Źródło: Dominika Figurska – Dla widzów jestem Ewą http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/812/Dominika-Figurska-Dla-widzow-jestem-Ewa.html

O ludziach , O wyglądzie

„Dziękujemy Panu Bogu za tę kryształową postać, za naszą wspaniałą rodaczkę. Modlimy się, aby Pan Bóg ozdobił ją chwałą ołtarzy, aby Kościół wskazał na nią jako na wielkiego świadka obecności Chrystusa w Kościele.”

Edward Nowak (1940)

o kandydatce na ołtarze, Służebnicy Bożej Annie Jenke.
Źródło: Henryk Grymuza, Wzór kryształowej postaci http://www.niedziela.pl/artykul/8151/nd/Wzor-krysztalowej-postaci, niedziela.pl, 2002

O Bogu , Chrystus

„Bardzo chciałabym zagrać Gruszę w Braciach Karamazow. Dlaczego? Bo ta postać ma 200 procent kobiecości! To kobieta, którą stać na wszystko: jest nieobliczalna, ma niesamowity temperament, wrażliwość, takie „emocjonalne rozwibrowanie”… Jak kocha to kocha – a jak nienawidzi to do końca!”

Małgorzata Kożuchowska (1971) aktorka polska

Źródło: Małgorzata Kożuchowska - 200% kobiecości http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/798/Malgorzata-Kozuchowska-200-kobiecosci.html

O kobietach , Kochać się

„Niekryty Krytyk to postać, która zaspokaja moją potrzebę pajacowania, zabawiania ludzi, dzielenia się swoimi poglądami w nieco bardziej odjechany sposób. Uważam, że wciąż żyjemy w dość smutnym kraju – wolimy marudzić, niż tworzyć. Mieszamy z błotem każdego, kto próbuje robić coś więcej, niż przychodzić na 9 do pracy, odbębniać swoje i od 18 oglądać telewizję albo siedzieć przed komputerem. Mam nadzieję, że postać, którą stworzyłem, przyczyni się choć trochę do zmiany tej mentalności.”

Maciej Frączyk (1984)

Źródło: Niekryty Krytyk: Przed kręceniem odcinka jadę po dawkę Pavulonu http://radomnews.pl/index.php?id=newsmore&nr=1230 (wywiad z Maciejem Frączykiem), radomsnews.pl, 10 stycznia 2011

O ludziach

„Szczerze mówiąc uwielbiam to, jak postać została ukazana w latach 70. Nie jestem za tym aby przemyślać kim był. Myślę, że pierwsze wydanie, to oryginalne… było genialne i tak naprawdę Marvel próbował wykorzystać okres ekspansji filmu afroamerykańskiego, aby stworzyć komiks o czarnoskórym superbohaterze. Uważam, że świetnie im się to udało dlatego uważam, że powinno się wziąć numer 1. komiksu, napisać na jej podstawie scenariusz i tyle. Epoka The Luke Cage: Hero for Hire, jest idealną epoką.”

Quentin Tarantino (1963) amerykański reżyser i scenarzysta filmowy

Źródło: Quentin Tarantino nie jest szczęśliwy ze zmian dokonanych w serialu Luke Cage http://moviesroom.pl/z-ostatniej-chwili/seriale/7555-quentin-tarantino-nie-jest-szczesliwy-ze-zmian-dokonanych-w-serialu-luke-cage, moviesroom.pl, 1 października 2016.

O myślach , O myśleniu

„John Malkovich – postać, którą lubię oglądać i która wywołuje we mnie pozytywną energię.”

Ireneusz Mazur (1957) polski trener siatkówki

Źródło: To, co lubię http://www.volleylife.pl/component/content/article/48-wywiady/6203-to-co-lubie-ireneusz-mazur.html

„Uważam gen. Wojciecha Jaruzelskiego za postać tragiczną, także ze względu na okoliczności historyczne, w których funkcjonował. Zawsze mógł wybierać tylko mniejsze zło. W swoich analizach końca komunizmu stawiałam hipotezę o możliwości takiego manewru wojskowego ze strony Rosji sowieckiej, tzn. obrony przez atak, gdzie chciano wprowadzić oddziały pod granicę zachodnią i użyć ich potem przez zaskoczenie. Myślę, że wprowadzenie stanu wojennego zablokowało ten manewr.”

Wojciech Jaruzelski (1923–2014) generał, działacz PZPR, prezydent PRL i RP

Autorka: Jadwiga Staniszkis
Źródło: Prof. Jadwiga Staniszkis o gen. Wojciechu Jaruzelskim: to postać tragiczna, wp.pl, 25 maja 2014 http://wiadomosci.wp.pl/kat,59154,lbid,7503,title,Prof-Jadwiga-Staniszkis-o-gen-Wojciechu-Jaruzelskim-to-postac-tragiczna,wid,16630164,wiadomosc.html?ticaid=112cec

O myślach , O złu , O myśleniu

„Bałam się. Nie tylko spotkania z gwiazdami, ale w ogóle tego, jak wypadnie serial. Pamiętam też, jak dwa dni przed początkiem zdjęć „sfuksowała” mnie p. Teresa Lipowska. Nagle zaczęła do mnie mówić serialowym tekstem – a ja pamiętałam zaledwie kilka zdań. No i wtedy usłyszałam: „Mam nadzieję, że nauczysz się tekstu, bo ja pracuję tylko z takimi, którzy się roli uczą!”. Strasznie się przestraszyłam! Tym bardziej, że wcześniej widziałam ją w Tacie, gdzie grała negatywną postać… Ale potem okazało się, że to cudowna, ciepła kobieta. Matkuje mi i pomaga od pierwszego dnia na planie. Zresztą z p. Pyrkoszem też dobrze się rozumiemy. To niesamowity człowiek. Dowcipny, energiczny, prawdziwy wodzirej – z nim nie można się nudzić!”

Joanna Koroniewska (1978) polska aktorka

o początkach pracy w serialu M jak miłość.

O miłości , O kobietach

„Do jakiego stopnia postać Hitlera była sensacją, może posłużyć fakt, że część widowni zapełniali Żydzi w chałatach, niewiele rozumiejący po polsku, dla których magnesem była właśnie postać Hitlera.”

Ludwik Sempoliński (1899–1981) polski aktor

o występie, w którym parodiował Adolfa Hitlera.
Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/es_ludwik_sempolinski

„O Polkach z kolei ciągle się mówi, że to najpiękniejsze kobiety na świecie. Każdy Niemiec chciałby mieć żonę z Polski. Nie tylko z powodu urody. Kolejny stereotyp: świetnie gotujemy, sprzątamy, cerujemy, świetne z nas kury domowe. A stereotypy najbardziej wychodzą w kostiumach.(…) jak trzeba zagrać Polkę, to okazuje się, że ta postać ubiera się w szare, brzydkie, niemodne ciuchy.”

Anna Antonowicz (1981)

o stereotypie Polki w Niemczech.
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 13 listopada 2006 http://www.dziennikteatralny.pl/artykuly/greenaway-wybral-mnie-osobiscie.html

O kobietach , O gotowaniu

„Zagrałbym w Szpiegu każdą postać. Zagrałbym cokolwiek, bo bardzo chciałem być jego częścią.”

Colin Firth (1960) angielski aktor

Źródło: Rachel Clark, Colin Firth. Czuję wielki głód grania, oprac. Magdalena Poulian, „To i Owo” nr 47, 22 listopada 2011, s. 4.

O głodzie

„Grając jakąś postać, nie chcę wszystkiego rozumieć. Nie chcę epatować swoim wnętrzem, pokazywać, jaki jestem bogaty duchowo. Aktor przecież, wzorem postaci szekspirowskich, powinien być bezradny wobec świata, wobec uczuć. Potrafię się dziwić, że partner coś do mnie powiedział, choć przecież teoretycznie wiem, jakie zdanie padnie. Aktor, który traci dar dziwienia się, jest skończony. W życiu nie wiemy, co się stanie za chwilę, a aktor musi tę niewiedzę jeszcze udowodnić.”

Jan Frycz (1954) aktor polski

Źródło: „Polityka” 49/04 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/niechceg.htm

O emocjach

„Wydaje mi się, że zabawniejszą rolę ma Edyta Jungowska. Moja postać była wdzięczna i pełna uroku na początku. Teraz stała się zasadniczo pretensjonalna i tego w niej nie lubię. (…) Chciałabym jej przywrócić pewną lekkość i wyposażyć w większe poczucie humoru.”

Jolanta Fraszyńska (1968) polska aktorka

o roli Moniki w serialu Na dobre i na złe, 2000.

„Każde nowe wcielenie się w tę samą postać jest odkrywaniem nowych emocjonalnych i wyrazowych obszarów. Nie bez znaczenia jest też fakt, że przez te lata dojrzałam, jako kobieta i matka, co pozwala mi jeszcze głębiej zrozumieć podwójne nieszczęście Halki-matki i Halki-kochanki.”

Ewa Biegas (1977)

Źródło: Agnieszka Malatyńska-Stankiewicz, To będzie postać autentyczna i niekoturnowa, „Dziennik Polski” nr 289, 13 grudnia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/129134.html

O kobietach , O nieszczęściu , O matce , O kochankach

„Miałam na początku takie szczęście lub nieszczęście, że w większości filmów byłam obsadzana w rolach księżniczek. No i jak to księżniczki – są to zazwyczaj cukierkowe postacie, których zadaniem jest oczarować widza swoją urodą i delikatnością. Zatem rola o niewielkim zakresie warsztatu aktorskiego. Ale po 2–3 latach grania w dubbingu zaczęto mi dawać postacie charakterystyczne. Jedna z takich moich ulubionych postaci to Helga z serialu Hej, Arnold! emitowanym przez Canal Plus. Grałam tam kilkunastoletnią dziewczynkę o bardzo chrapliwym głosie, bardzo krzykliwą, taką małą złośnicę. Przyznam się, że jest to jedna z takich postaci, która dała mi pole do aktorskiego popisu. Helga to bardzo barwna postać o różnych odcieniach: raz wścieka się i piekli, a innym razem jest słodka jak miód, raz nienawidzi i robi przykrość każdej napotkanej osobie a raz jest aniołem zakochanym w swym koledze z klasy. Taka rola to naprawdę sama przyjemność i satysfakcja.”

Olga Bończyk (1968) polska aktorka i wokalistka

Źródło: Wywiad, wrzesień 2005 http://www.dubbing.pl/wywiady/bonczykolga/

O nieszczęściu , O szczęściu , O przyjemności , O aniołach

„(…) z historycznych postaci darzę olbrzymią sympatią (…) Marię Walewską. Niesamowita, nieszablonowa postać.”

Francis Ford Coppola (1939) reżyser, scenarzysta, kompozytor, producent filmowy i aktor amerykański

Źródło: Yola Czaderska-Hayek, Francis Ford Coppola specjalnie dla Stopklatki!, stopklatka.pl, 11 lipca 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=47140

„Teatr przynosi więcej satysfakcji, ponieważ co wieczór wcielasz się w kompletną postać. To jest jak wystawna kolacja co wieczór. W filmie jest inaczej, bo pracujesz nie po kolei i przez wiele miesięcy. Tak, że trudno ogarnąć całą złożoność bohatera. A i tak po zmontowaniu, może się okazać, że film jest niedobry. Jednak minusem teatru jest to, że trzeba grać codziennie.”

Justin Theroux (1971) aktor amerykański

Źródło: Wywiad, 2006 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=34852

„Samson jest na pewno postacią legendarną. Przypomina on w niektórych szczegółach sumeryjskiego bohatera Gilgamesza i greckiego Heraklesa. Niektórzy uczeni podejrzewają nawet, że pierwotnie był on jakimś mitologicznym bóstwem w kulcie słońca, który w Kanaanie miał wielu wyznawców. Jego imię wywodzi się etymologicznie z hebrajskiego „szemesz” i babilońskiego „szamszu”, co oznacza słońce. Wiadomo ponadto, że w Bet-szemesz, w niedalekiej odległości od wsi rodzinnej Samsona, znajdowała się świątynia poświęcona bogu słońca. Nie jest więc wykluczone, że postać Samsona miała za prawzór jakiegoś bożka popularnego wśród Kananejczyków. Nie znaczy to jednak, że nie jest on tworem wyobraźni.”

Zenon Kosidowski (1898–1978) polski pisarz, esseista, poeta

Opowieści biblijne (1963)
Źródło: s. 243

O Bogu , O odległości , O słońcu

Cytaty na temat postać strona 3

Cytaty na temat postać
strona 3