Cytaty na temat postać (365 cytatów, strona 2)

„To nie ty ukradłeś pieniądze z budżetu, nie ty zrobiłeś film propagandowy, nie ty klękałeś przed prezydentem; to była tylko postać, którą odgrywasz. Bo tak naprawdę jesteś dobrym człowiekiem.”

Peter Pomerantsev (1977)

Jądro dziwności
Źródło: s. 245.

O pieniądzach

„Spoza licznych wymagań i zaleceń szkoły wyłania się postać ucznia wymarzonego, takiego, jakiego szkoła chciałaby mieć i jakiego lubiłaby uczyć. Jest to portret przeciętnego średniaka albo, jak kto woli, średniego przeciętniaka, sobkowatego oportunisty, ulizanego potakiewicza nie tyle grzecznego, bo grzeczność jest pewną szlachetnością ducha, ile wyrachowanego, włazidupka i amoralnego cwaniaka.”

Andrzej Samson (1947–2009) polski psycholog i psychoterapeuta

20 tysięcy godzin w budzie

O szkole

„Czymże jest postać, jeśli nie czynnikiem determinującym zdarzenie? I czymże jest zdarzenie, jeśli nie ilustracją postaci?”

Henry James (1843–1916) pisarz amerykański

Źródło: Sztuka fikcji

O sztuce

„Znam sporo mężczyzn, których bardzo wiele łączy z Bridget Jones. Myślę, że jest to postać na tyle uniwersalna, że każdy może się z nią identyfikować bez względu na płeć. Każdy może się czuć niedopasowany do otoczenia, gorszy od innych, skazany na porażkę, przekonany o własnej śmieszności… Bridget jest uosobieniem tych wszystkich obaw i stąd właśnie, jak mi się wydaje, wzięła się popularność zarówno książki, jak i filmu. Wielu widzów i czytelników dostrzega w bohaterce samych siebie. Dostrzegają też, że mimo wszystkich defektów, jakie sobie wmawia, Bridget to tak naprawdę cudowna, pełna uroku dziewczyna. Stąd płynie optymistyczny wniosek, że może i z nimi nie jest wcale tak źle. Jeżeli ktoś ma kompleksy na punkcie swojej nadwagi, czuje się samotny, obawia się, że nigdy nie odnajdzie swojej „drugiej połówki”… to jest szansa, że po obejrzeniu Dziennika Bridget Jones poczuje się choćby odrobinę mniej samotny, odrobinę mniej nieszczęśliwy. Ta swego rodzaju terapeutyczna moc opowieści wydaje mi się bardzo ważna. Bridget Jones to już niemalże współczesny mit.”

Colin Firth (1960) angielski aktor

Źródło: Yola Czaderska-Hayek, Mężczyźni jak Bridget Jones. Colin Firth specjalnie dla Stopklatki, stopklatka.pl, 12 listopada 2004 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=22828

O mężczyznach , O książkach , O myślach , O szansie

„Socjaliści odrzucają wszelką dyktaturę, także dyktaturę proletariatu, która w praktyce przybiera postać dyktatury partii komunistycznej, w dalszym etapie – dyktatury Komitetu Centralnego tej partii, a nawet Pierwszego Sekretarza tej partii, jak to było w okresie rządów Stalina w Związku Sowieckim. Socjaliści odrzucają również ustrój „radziecki”, z którego pozostała tylko nazwa, osłaniająca rządy biurokracji i „aparatczyków” sprawującej władzę monopartii. Socjaliści stoją na stanowisku demokracji politycznej, z równymi prawami dla wszystkich stronnictw politycznych i dla wszystkich obywateli, także dla przeciwników socjalizmu.”

Adam Ciołkosz (1902–1978) polski działacz socjalistyczny, instruktor harcerski

Źródło: Socjalizm – ale jaki?, „Orzeł Biały”, Nr 140, kwiecień 1976 http://lewicowo.pl/socjalizm-%E2%80%93-ale-jaki/.

O demokracji

„Po miesiącu grania rewii ambasador niemiecki zaprotestował w naszym MSZ przeciwko ośmieszaniu postaci Hitlera. Po obejrzeniu numeru [Ten wąsik] przez specjalną komisję (…) dyrekcja otrzymała nakaz skreślenia Hitlera. Zapanowała konsternacja, gdyż jedną z największych atrakcji programu była właśnie ta postać. Próbowałem ratować sytuację i zgoliłem Hitlerowi wąsiki, nic nie pomogło. Obserwatorzy z ambasady niemieckiej pilnowali na widowni respektowania nakazu. Musiałem się przecharakteryzować na Goebbelsa. Tego puścili.”

Ludwik Sempoliński (1899–1981) polski aktor

Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/es_ludwik_sempolinski

„Ten zawód stawia nas w bardzo dziwnej sytuacji. Z jednej strony oczywistym jest, że na scenę wychodzę ja, Matylda, z drugiej strony postać, z którą przychodzi mi się zmierzyć w teatrze czy w filmie, często zachowuje się zupełnie inaczej niż ja prywatnie, bohaterka doświadcza rzeczy, których czasami na szczęście, a czasami niestety, prywatnie nigdy nie przeżyłam. Bywa, że staje się to przywilejem danym w tym zawodzie, dzięki któremu mogę sobie pozwolić na więcej, ale zdarza się również, że trzeba przejść przez mniej przyjemne sytuacje i towarzyszące im emocje. Moja praca jest częścią mojego życia. Każda z postaci w procesie przygotowań z pewnością staje mi się na tyle bliska, że w jakimś stopniu zostaje we mnie. I tak jak w życiu prywatnym przyjmuję złe i dobre zdarzenia oraz emocje jako coś naturalnego, tak samo traktuję to, co przydarza mi się dzięki aktorstwu. Pozwalam, żeby to, co mnie spotyka, w odpowiednim tempie przeze mnie przepływało. Wierzę, że zostaje we mnie tyle, ile powinno. Nie martwi mnie to, ile już zapomniałam, i nie męczy mnie to, co pamiętam.”

Matylda Podfilipska (1980)

o aktorstwie.
Źródło: „artPapier”, 5 grudnia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/zbzpr.htm

O szczęściu

„Postać Konrada [w Studium o słuchu] od razu niesamowicie mnie wzruszyła. Co dziwne – w konfrontacji z tą dosyć mroczną postacią były to uczucia wyłącznie ciepłe. Dokonana przez niego zbrodnia była oczywista i dostrzegałem jej straszliwość. Mimo to, uznałem, że ten człowiek – posiadając taki a nie inny umysł – nie miał wyjścia – po prostu musiało do tego dojść, chociaż brzmi to okropnie.”

Andrzej Hudziak (1955–2014) aktor polski

Źródło: „Gazeta Krakowska”, 7 stycznia 1993

O emocjach

„(…) wybrałam taki zawód, w którym czasem trzeba biegać w lateksowej mini po ekranie lub wcielać się w mało sympatyczną postać.”

Andżelika Piechowiak (1980) polska aktorka

Źródło: Miska ładnych truskawek i jeden zgniły owoc - wywiad z Andżeliką Piechowiak, 10 kwietnia 2009 http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/5178/Miska-ladnych-truskawek-i-jeden-zgnily-owoc-wywiad-z-Andzelika-Piechowiak.html

O czasie

„Człowiek nawet najbardziej aktywny, jeżeli nigdy nie „zbliżył się” do drugiego człowieka, ma uczucie obracania się w świecie nierzeczywistym. Stara baśń: zaklętemu w zwierzę lub w ducha może ludzką postać przywrócić tylko miłość innego człowieka.”

Dag Hammarskjöld (1905–1961) szwedzki polityk, dyplomata, ekonomista i prawnik

O miłości , O emocjach , O zwierzętach

„(…) dla mnie postać Jewdochy to jedna z najważniejszych ról, jakie udało mi się zagrać w teatrze.”

Ewa Konstancja Bułhak (1971) polska aktorka i wokalistka

Źródło: Ulepiona przez anioły http://www.teatry.art.pl/!Rozmowy/upan.htm

O aniołach

„Robert Korcz był człowiekiem, którego denerwowała rzeczywistość, często więc przeciwko niej występował, protestował. W PRL-u odmówił odbycia służby wojskowej, za co trafił zresztą do więzienia. Nie chciał zostać wciśnięty w społeczną szufladę. Walczył o swoją niezależność. I nie zrezygnował z tego, gdy w Polsce upadł komunizm. Nie zachłysnął się tą tak zwaną wolnością. Nadal buntował się przeciwko bezwzględności systemu i nadal urządzał akcje protestacyjne. Ale zabrnął w ślepą uliczkę. Jego ostatnią akcją było zajęcie polskiego konsulatu, w Hamburgu. Na znak protestu przeciwko społecznej niesprawiedliwości, chciał podpalić budynek, wysadzając się przy tym w powietrze. Wcześniej wypuścił oczywiście wszystkich, którzy się tam znajdowali. Niemiecka policja nawet z nim zbyt długo nie pertraktowała. A jak zaczęli strzelać do niego to tak, żeby go zabić. Właśnie wtedy po raz pierwszy usłyszałem o Korczu. Później poznałem pracowników hamburskiego konsulatu, którzy byli świadkami tamtych wydarzeń. No i zacząłem szukać czegoś więcej. Dowiedziałem się, że był gorzowianinem i że całe jego życie prowadziło go do coraz większego buntu. To była postać tragiczna. Ktoś taki, jak dawni bohaterowie romantyczni. Właśnie dlatego poświęciłem mu wiersz, w którym znalazły się cytaty z „Dziadów” Mickiewicza.”

Krzysztof Niewrzęda (1964) polski prozaik, poeta i eseista

Źródło: Platon był jak Rudolf Hess – rozmowa Wojtka Filipowiaka – „Oddech” Nr1/2003

O życiu , O rzeczywostości , O wolności

„Nie umiem pisać ani malować czy śpiewać. Granie jest moim sposobem na komunikację z ludźmi, z widzami. Kiedy ktoś mówi, że widział mnie na scenie i mnie rozumie, rozumie postać, jaką grałem i odczuwa podobne emocje – niczego więcej nie mogę chcieć.”

Richard Jenkins (1947) aktor amerykański

Źródło: Wywiad, 2011 http://www.stopklatka.pl/wydarzenia/wydarzenie.asp?wi=76102

O komunikacji , O śpiewie

„Najtrudniejsze dla aktora do zagrania, do zaistnienia jest zagranie outsidera, bo takie postacie są z natury rzeczy bierne. Żeby to uwiarygodnić, żeby to miało sens, trzeba poruszyć w sobie bardzo głębokie, bardzo osobiste rejony. Aby ta postać nie była papierowa trzeba zbudować wewnętrzny świat. Bierność polega jednak na jakiejś aktywności, ale wewnętrznej i ta wewnętrzna aktywność, to skonstruowanie, odnalezienie w sobie postaci (…) najtrudniejsze, ale bardzo interesujące.”

Krzysztof Zawadzki (1970) polski aktor

Źródło: Wywiad, 2006 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=32177

O świecie , O naturze , Sens

„Uwielbiam portretować kobiety, a przy okazji tego filmu chciałam również zgłębić temat macierzyństwa, ale w zupełnie inny sposób, niż miało to miejsce w moim wcześniejszym obrazie Zauważ morze. Tam dwa aspekty instynktu macierzyńskiego zilustrowane zostały przez dwie różne kobiety: dobrą matkę i złą matkę. W Rickym te dwa aspekty łączy w sobie postać Katie, a w miarę rozwoju wydarzeń widz staje się świadkiem złożonej ewolucji jej macierzyńskich impulsów.”

François Ozon (1967) pisarz i reżyser francuski

o filmie Ricky.

O kobietach , O matce , O macierzyństwie , O morzu

„W aktorstwie filmowym najważniejsze są cechy wizualne: dlatego staram się charakteryzować postać od tej strony. Szukam pewnych drobnych, codziennych gestów, umożliwiających wydobycie indywidualnych rysów danej postaci, a dopiero potem – psychologicznego uzasadnienia.”

Wiesław Gołas (1930) polski aktor

Źródło: „Film” nr 20, 1962

„Cybulski jest dla mnie niezwykle ważny jako postać. Filmy, w których grał, jako całość, są dla mnie wybitne. Był to też wspaniały czas polskiego kina, a on się w to idealnie wpasowywał. Jeśli jednak mam być zupełnie szczera to, nie jest to typ aktorstwa, którym się najbardziej zachwycam.”

Maja Ostaszewska (1972) aktorka polska

Źródło: wywiad, 2005 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=28327

O czasie

„Zwykle decyzję o tym, czy zagram daną postać, podejmuję na etapie czytania scenariusza. Jeśli podczas lektury przeżyję pewnego rodzaju olśnienie, jeśli nagle w jakimś przebłysku uda mi się ogarnąć skomplikowaną psychikę filmowego bohatera, to wtedy wiem, że to rola dla mnie.”

Al Pacino (1940) aktor amerykański

Źródło: Stopklatka.pl http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=28557, wywiad, 18 listopada 2005

O decyzjach , O czytaniu

„Ikona i legenda polskiego kina. Postać kultowa. Jak James Dean czy Marilyn Monroe. Dlatego nominacja do nagrody jego imienia jest zaszczytem szczególnym. Role które zagrał zwyczajnie „wymłóciły”. Potem nikt już o nikim w polskiej kinematografii tak nie mówił.(…) Żył w specyficznym czasie. Dziś niewielu ludzi może sobie pozwolić na to, by być, jak Zbyszek Cybulski.”

Magdalena Boczarska (1978) polska aktorka

o Zbigniewie Cybulskim.

O ludziach , O czasie

„(…) wielka literatura zobowiązuje aktora, pobudza go intelektualnie, zmusza do uczciwości, a tym samym jest on w stanie – nawet jeśli nie dotknąć sedna – to przynajmniej rozwinąć postać i wiele doświadczyć, a to buduje pewien bagaż aktorski.”

Krzysztof Zawadzki (1970) polski aktor

Źródło: Wywiad, 2006 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=32177

O literaturze

„Polska [po 1989] miała powrócić do ciągłości przedwojennej, przerwanej przez wojenne zawieruchy, a wszystko, co pozostało po systemie PRL-u, zwłaszcza w sferze światopoglądowej, miało zostać usunięte jako skamielina czy też właśnie – prawo zaborców. Nie zwrócono jednak uwagi na to, że ten powrót przybiera raczej postać błędnego koła, które obraca wniwecz starania przedwojennej inteligencji, również przerwane przez wojnę, Zagładę i komunizm. Gdyby ta ciągłość została zachowana, być może kształt polskiego życia publicznego bardziej by dzisiaj przypominał kraje Europy Zachodniej, a mniej ubogą i antysemicką Polskę lat trzydziestych.”

Kazimiera Szczuka (1966) polska historyczka literatury

Milczenie owieczek

O zachowaniu , O inteligencji

„Role Olgi i Marii Grekow były dla mnie ogromnym wyzwaniem, bo wymagały szerokiego spojrzenia na kondycję człowieka, musiały wyjść poza aspekty ludzkie zawarte w samych postaciach. Dlatego myślenie o tych bohaterkach, poszukiwanie motywów ich postępowanie to był czas wyjątkowy, tak jak wyjątkowy był cały projekt, który zakładał pokazanie autora Wiśniowego sadu w formie tryptyku. Stąd też bardzo ważne było w tym przypadku właściwe rozłożenie sił, żeby praca intelektualno-emocjonalna nad poszczególnymi rolami była w zgodzie z własną energią, którą musimy umiejętnie rozkładać na poszczególne etapy pracy. Bardzo lubię grać Trzy siostry i Płatonowa, bo moje bohaterki są skrajnie różne. Choć z Olgą, jako najstarszą z sióstr, od początku walczyłam. Nie czułam się jeszcze na tyle dorosła, odpowiedzialna i dojrzała. Dlatego poszukiwanie tych elementów charakteru w sobie, a tym samym jakby przełamywanie samej siebie, było niezwykle intrygujące.”

Marta Ścisłowicz (1984) polska aktorka

Źródło: „artpapier”, 7 kwietnia 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/20333

O poszukiwaniu , O myślach , O charakterze , O siostrze

„Niedawno jeden z polskich reżyserów zaproponował mi dużą rolę w sztuce teatralnej, mówiąc, „że nie widzi w Polsce aktora, który mógłby udźwignąć to zadanie”. Bardzo mi pochlebił. Wziąłem się do pracy: przez dwa miesiące budowałem postać. Kiedy przedstawiłem reżyserowi propozycję, on uprzejmie powiedział: „ładnie”, a teraz zastanowimy się nad pauzami oraz akcentami. Zaczął ustawiać moją rolę, nawet nie zdanie po zadaniu, ale słowo po słowie. Zszokowany podziękowałem za dalszą współpracę. A ponieważ ów twórca nie widział w Polsce aktora, który mógłby udźwignąć to zadanie, rolę zagrał sam. Dodam, że nie jest on zawodowym aktorem.”

Jerzy Nowak (aktor) (1923–2013) aktor polski

Źródło: „Tygodnik Powszechny” 24/07, 12 czerwca 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/nptc.htm

O współpracy

„Podobnie jak książę Machiavellego, w naszym obrazie renesansu kluczową postacią stał się dworzanin Castiglionego. Il Cortegiano przedstawia go jako człowieka „wszechstronnego” – równie biegłego w wojnie, co w literaturze, potrafiącego śpiewać, tańczyć, malować, pisać wiersze i zalecać się (…) do kobiet (…). Ta idealna postać zdaje się wcieleniem renesansowego ruchu odnowy.”

Peter Burke (1937)

Źródło: Dworzanin (1988), tłum. Anna Osmólska-Mętrak

O kobietach , O wojnie , O literaturze , O śpiewie

„Jestem wierząca, chociaż nie chodzę co tydzień do kościoła. Zawsze za to słucham mszy. Uwielbiam homilie papieża Franciszka. Marzę, żeby go spotkać. To wielka postać i wielki papież, kontynuator nauk świętego Jana Pawła II. Jego bunt wobec konwenansów i skostniałych reguł bardzo mnie porusza.”

Mireille Mathieu (1946) francuska piosenkarka

Źródło: Joanna Orzechowska, Słowik z Awinionu (wywiad z Mireille Mathieu), „Twój Styl” nr 9 (314), wrzesień 2016, s. 112.

O nauce

„Szczerze mówiąc, już nawet nie pamiętam, że grałem taką postać.”

Andrzej Nejman (1974) aktor polski

o roli Waldka Złotopolskiego.
Źródło: Ewa Lankiewicz, Teatr to teraz moje życie, e-teatr.pl, 12 kwietnia 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/137315.html

O życiu

„I postać twoją widzieć lękam się i żądam.”

Adam Mickiewicz (1798–1855) polski poeta

Źródło: Do… (Na Alpach w Splügen) w: Poezye, t. I, Kraków 1899, s. 217.

„Zawsze uważałam, że w kinie trzeba przede wszystkim być. W odróżnieniu od teatru, w którym przede wszystkim trzeba grać. Jeśli na ekranie stworzysz postać, która daje szansę na wielorakie interpretacje, to znaczy, że to co zagrałeś jest dobre.(…) Sztuka wymaga namiętności. Wszystko, co jest poprawne i w tzw. rygorach, to przeciętność.”

Grażyna Szapołowska (1953) polska aktorka

Źródło: „Film” 1988, nr 36

O sztuce

„Nie mam jednego, stałego autorytetu, jeśli chodzi o postacie z kręgu kultury. Ostatnio obejrzałam film Woody'ego Allena Vicky Cristina Barcelona. Postać, w którą wcieliła się Penélope Cruz, była niesamowita. Na dzień dzisiejszy to właśnie ona jest moim autorytetem w dziedzinie aktorstwa.”

Monika Mrozowska (1980) polska aktorka

„Imperializm rozumu neoliberalnego znajduje swe spełnienie intelektualne w dwóch nowych przykładowych postaciach wytwórcy kultury. Najpierw ekspert, który przygotowywuje, w cieniu kulis ministerstw lub przedsiębiorstw, tudzież w sekrecie think tanks, dokumenty o wysokiej zawartości terminów technicznych, pogrążone, na tyle, na ile to jest możliwe, w języku ekonomii i matematyki. Następnie doradca księcia do spraw komunikacji, który, opuściwszy świat uniwersytetów, proponuje swe usługi sferze dominującej, a jego zadaniem jest nadanie formy akademickiej projektom politycznym nowej arystokracji Państwa i przedsiębiorstwa.”

Pierre Bourdieu (1930–2002) francuski socjolog

Źródło: La nouvelle vulgate planétaire http://www.monde-diplomatique.fr/2000/05/BOURDIEU/13727, Le Monde Diplomatique, maj 2000, s. 7 (wraz z Loïciem Wacquant)

O świecie , O komunikacji , O matematyce

„Sztuką nie jest grać kogoś. Sztuką jest wcielić się w postać w taki sposób, aby aktor stał się bohaterem, a bohater aktorem. Brzmi groźnie, ale w rzeczywistości wystarczy dobrze poznać bohatera, spróbować przeżyć jego przygody i zastanowić się, jak ja bym się zachował i co bym powiedział, gdybym był na jego miejscu.”

Piotr Deszkiewicz (1986)

Źródło: Justyna Borowiecka, Nie bać się naturalności! Wywiad z producentem filmowym Piotrem Deszkiewiczem http://www.wiadomosci24.pl/artykul/nie_bac_sie_naturalnosci_wywiad_z_producentem_filmowym_230626.html, Wiadomości24.pl, 18 kwietnia 2012

O zachowaniu , O rzeczywostości

„Miałem kilka fajnych ról. Byłem aktorem do wszystkiego i do ról dramatycznych i komediowych. Chciałbym jeszcze u schyłku dnia zagrać niemą rolę. Chciałbym zagrać Wiarusa w Warszawiance. Piękna postać, piękna… Wchodzi, podaje szarfy, list i wychodzi.”

Ryszard Zaorski (1928–2019)

Źródło: Urszula Makselon, Wiarus do wynajęcia, „Śląsk” nr 9, 3 października 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/124814.html

„Ludzie w czasach Fredry myśleli chyba podobnie jak my, byli tylko uwikłani w inne sytuacje. Chciałam, żeby ta postać była jakoś współczesna. Myślę, że głęboka wiedza o epoce byłaby konieczna w dramacie, kiedy trzeba oddać jakieś bardzo zawikłane emocje. A tu chodzi o to, żeby intencje były przejrzyste. Grając Klarę, cały czas pamiętałam, że to jest komedia, ale byłam pewna, że właśnie tym bardziej trzeba do postaci podejść poważnie, ze śmiertelną powagą.”

Agata Buzek (1976) polska aktorka i modelka, córka Jerzego

o roli w Zemście.
Źródło: wywiad Magdy Sucheckiej, „Kino” nr 7–8/2002

O ludziach , O myślach , O zemście , O wiedzę

„Każda postać prezentuje jakąś cechę, która we mnie tkwi.”

Chuck Jones (1912–2002)

Each character represented a trait that resides in me. (ang.)

„Skąd więc pochodzi zagadkowy charakter produktu pracy z chwilą gdy przybiera formę towaru? Oczywiście z tej formy właśnie. Jednakowość różnych prac ludzkich otrzymuje rzeczową postać jednakowej wartości przedmiotowej produktów pracy; mierzenie wydatkowania ludzkiej siły roboczej czasem jego trwania przybiera postać wielkości wartości produktów pracy; wreszcie stosunki wzajemne wytwórców stwierdzające owe społeczne znamiona ich prac przybierają formę społecznego stosunku między produktami pracy.”

Karol Marks książka Kapitał

Kapitał (1867)
Źródło: tom I, rozdz. I, 4

O charakterze , O sile , O czasie

„Ta postać bardzo mnie zainteresowała, bo dostrzegłam w niej szansę pokazania bardziej zdecydowanego charakteru.”

Karolina Gruszka (1980) aktorka polska

o roli Niki w serialu Sfora.

O charakterze

„Mogę się śmiać do łez przy „Czarnej Żmii” albo przy „Świętym Graalu”. Mam na półce całą kolekcję DVD, długo ją kompletowałem. A co do wyglądu… Rowan Atkinson też jest podobno bardzo poważny – poza ekranem oczywiście. Ja tak nie umiem się zmieniać, na aktora się nie nadaję, absolutnie. Musi być piekielnie trudno przekonać widzów do jakiejś postaci, zwłaszcza gdy aktor jest zupełnie odmiennym typem charakterologicznym niż grana przez niego postać.”

Marcin Możdżonek (1985) siatkarz polski

Źródło: reprezentacja. net http://www.reprezentacja.net/siatkowka/seniorzy/aktualnosci/28112_mozdzonek_nie_ma_dobrych_polskich_komedii

O wyglądzie

„Czas to bezwzględny rylec. Zmienia postać ziemi, więc zasnuwa i wszelkie bóle w duszy człowieka.”

Helena Mniszkówna książka Trędowata

Trędowata

O duszy , O czasie

„Raúl – fenomenalna postać. To jest facet, który postawił na człowieka z prowincji, na Łukasza Kadziewicza i odnieśliśmy wielki sukces, który jest już za nami. Fajny gość, miał swoje zasady, a ja lubię ludzi z zasadami. Ja wykręciłem naprawdę parę śmiesznych rzeczy przy nim, jedna, czy dwie, wypłynęły do prasy… i zostałem zawieszony, ale potrafiliśmy ciężko trenować, ale i potrafiliśmy się też świetnie bawić w swoim towarzystwie. Super gość. Ja bym sobie życzył, żeby kolejny wybór selekcjonera nie byłby gorszy.”

Łukasz Kadziewicz (1980) siatkarz polski

o Raúlu Lozano.
Źródło: Kulisy Sportu (zapis wywiadu w serwisie YouTube). http://www.youtube.com/watch?v=kDEQ9E5YIx4&feature=mh_lolz&list=PL67A2999A04310D4B

O ludziach , O facetach , O sporcie , O sukcesie

„To nie jest młynek do kawy, chociaż ma też taką szufladkę, to jest lira korbowa… instrument zrobiony na wzór instrumentu z muzeum etnograficznego krakowskiego… Dawniej nie trzeba było w ogóle nic innego, tylko lira i dziad. A ja mam lirę i dziada i jeszcze akordeonistę…
(…)
Przygoda moja z Zygmuntem Koniecznym i z jego muzyką, a raczej powinnam powiedzieć odwrotnie z muzyką Zygmunta Koniecznego moja przygoda – to był wielki stres… My się znamy od 2000 roku prawda, więc to będzie dziewiąty rok, minie. I to jest ciągły przełom – ponieważ co roku albo co pół roku – albo znajduję jakiś utwór Zygmunta, który przekracza moje możliwości wykonawcze albo on pisze dla mnie taki utwór, który przekracza moje możliwości wykonawcze. Wobec czego jestem w ciągłej gotowości i dyspozycji…
(…)
Jeśli ktoś z państwa słyszał jak śpiewałam przed rokiem 2000 to wie, a jeśli ktoś z państwa nie słyszał to powiem – śpiewałam głośno. To można było na pewno powiedzieć, że śpiewam głośno zawsze i w każdych warunkach. Z mikrofonem, bez mikrofonu – głośno. A Zygmunt Konieczny nauczył śpiewać mnie cicho.
(…)
Drodzy państwo Marcin Wyrostek to jest postać niezwykła – Marcin. Niezwykły jest to człowiek, niezwykły instrumentalista, niezwykły muzyk… Ponieważ ja uwielbiam śpiewać piosenki Zygmunta Koniecznego, o ile można nazwać te utwory piosenkami ale trudno jest mi znaleźć oprócz Kondzia (Konrad Mastyło), kogoś kto z chęcią i łatwością akompaniuje, ponieważ nauczenie się tego akompaniamentu jest zazwyczaj niezwykle trudne. Marcin jest jedynym znanym mi akompaniatorem, który nie tylko, że się nauczy ale jeszcze zmusza mnie, żebym te trudniejsze śpiewała
(…)
Drodzy państwo pora na skandal. Już jesteśmy po koncercie Zygmuncie. Skandal będzie polegał na tym, że zaśpiewam z nut. Ponieważ tej piosenki uczę się trzy lata… Ja mam takie trzy podziały piosenek Zygmunta – to są tak: trzymiesięczne, półroczne i wieloletnie. Tej się uczę trzy lata i jej ani razu nie odważyłam się zaśpiewać…”

Joanna Słowińska (1971)

„Już ja z tobą nie zostanę” słowa Wojciech Młynarski
Źródło: Fragment wypowiedzi Joanny Słowińskiej w czasie koncertu piosenek Zygmunta Koniecznego w Galerii Chromego w Krakowie, 11 stycznia 2009

O prawdzie , O śpiewie , O czasie , Pora roku

„Postanowiłem zrobić film Oszołom o nieżyjącym Michale Faltzmanie – odkrywcy afery FOZZ. Wydawało mi się, że to dobry moment, bo telewizją rządziła prawica. Faltzman, dociekliwy księgowy zdemaskował wielką aferę prania pieniędzy przeznaczonych na oddłużenie polskiego długu. Afera była tak oczywista i namacalna, że wzbudziła moją niechęć do narracyjnej tautologii. Opowiedziałem więc tę historię jako wstęp do realizacji filmu fabularnego. Aktor Jerzy Światłoń przygotowując się do tej roli rozmawia z wieloma ludźmi, którzy znali Faltzmana. I tu zaciera się właściwie granica między fabułą i dokumentem. Dodatkowo aktor gra w teatrze postać Konrada z Wyzwolenia Wyspiańskiego. Kwestie ze „sceny z maskami” zupełnie niewiarygodnie pasowały do opowieści o Faltzmanie. Padały jak memento. Ten film został przyjęty już znacznie gorzej. Ukazała się m. in. wzmianka w „Polityce”, że utrudniam działalność polityczną Balcerowiczowi, który właśnie miał zostać szefem Unii Wolności.”

Jerzy Zalewski (1960) reżyser i scenarzysta polski

Źródło: Prywatna wojna – rozmowa z Jerzym Zalewskim, poloniainfo.se, 23 lutego 2001 http://www.poloniainfo.se/artykul.php?id=363

O wojnie , O domu , O historii , O grach

„Witkacy to artysta, który był ze mną od dzieciństwa. Idol. Nie pamiętam, kiedy pierwszy raz o nim usłyszałem. Nie znałem jeszcze jego sztuk, ale już ta tajemnicza postać wynurzała się przede mną. Myślałem: „Będę taki jak on”. Kiedy dowiedziałem się, że Witkacy napisał pierwszą sztukę, mając siedem lat, szybko zabrałem się do pisania. Ale, niestety, swój pierwszy dramat stworzyłem, mając dziesięć lat. Byłem w tyle.”

Łukasz Kos (1970)

Źródło: „Rzeczpospolita”, 2 listopada 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/ksrk.htm

O myślach , O dzieciństwie , O myśleniu

„Codziennie otwierają się nowe możliwości interpretacji. W każdym spektaklu można poprowadzić swoją postać w sposób zaskakujący dla partnerów i dla siebie samego, wprowadzić nowy, interesujący element. A to wymaga elastyczności i szczególnego skupienia.”

Mariusz Bonaszewski (1964) polski aktor

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Wrocław http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/utrzymacu.htm

„Milczenie autorów, którzy zlekceważyli nie tylko takie rzekome cuda, jak rozdarcie zasłony czy zaćmienie Słońca, lecz nawet samą postać Jezusa, uprzytamnia nam pewne psychologiczne zjawisko: rozdźwięk między rzeczywistością historii a rojeniami żyjących w odosobnieniu pierwszych gmin chrześcijańskich, pozostających w kręgu swoich wierzeń, między obojętnym otoczeniem grecko-rzymskiego społeczeństwa a garstką wtajemniczonych sióstr i braci w Chrystusie, upojonych pięknem swoich nieziemskich zachwyceń i tęsknot.”

Zenon Kosidowski (1898–1978) polski pisarz, esseista, poeta

Źródło: ks. Piotr Pierzchała, s. Otylia Olga Pierożek, Jarosław Jarszak, Być świadkiem Zmartwychwstałego w Kościele. Podręcznik do nauczania religii w klasach I liceum i technikum, Wydawnictwo Katechetyczne, Warszawa 2012, ISBN 9788393531547, s. 145.

O religii , Cytaty o pięknie , O historii , O rzeczywostości

„Znaliśmy się bardzo pobieżnie, raptem spotkaliśmy się może kilka razy. Mogę jednak powiedzieć, że była to bardzo aktywna postać na scenie politycznej, bliska ruchowi narodowemu.”

Ryszard Bender (1932–2016) polski polityk i historyk

o Andrzeju Ostoji-Owsianym.
Źródło: Andrzej Ostoja-Owsiany nie żyje, naszdziennik.pl, 11 kwietnia 2008 http://www.naszdziennik.pl/index.php?dat=20080411&typ=po&id=po21.txt

„Zawsze scenariusz określa granice, w których można penetrować taką postać. W czasie prób okazuje się, jaki jest ten okręg, w którym się zamykamy w rozważaniach o postaci. I tak się spieramy, spieramy, aż wreszcie już wiadomo, że tak trzeba będzie podchodzić do kobiety w tym konkretnym projekcie artystycznym. To jest właśnie najciekawsza strona prób, bo nagle się okazuje, że to, co się mówi, zupełnie nie pasuje i wtedy się ustala coś nowego. To przecież stwarzanie czegoś z niczego, ta cała rzeczywistość teatralna czy filmowa. Nagle wiemy, w jakim klimacie i stylu układa się opowieść, i wtedy już wiadomo, jak grać.”

Ewa Dałkowska (1947)

Źródło: „Polska Dziennik Łódzki”, 7 października 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/nzsco.htm

O kobietach , O rzeczywostości , O czasie

„Dla aktora to świetna zabawa, a zarazem ciekawe przeżycie, wcielić się w postać, która stanowi jego kompletne przeciwieństwo.”

Patrick Dempsey (1962) aktor amerykański

Źródło: Yola Czaderska-Hayek, Ten serial dał mi naprawdę wiele. Patrick Dempsey rozmawia z Yolą specjalnie dla Stopklatki, stopklatka.pl, 25 lipca 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=47543

„Jako dziecko potwornie się jąkałem. Kiedy po raz pierwszy wszedłem na scenę w szkolnym przedstawieniu, nagle przestałem się jąkać. To było niesamowite! Za każdym razem, kiedy wchodziłem na scenę, kłopoty z mówieniem znikały bez śladu. No a poza tym odkryłem, że aktorstwo to niezła zabawa. Naprawdę. Choć w moich ustach być może zabrzmi to dziwnie, uważam, że aktorstwo jest formą artystycznej ekspresji. Gdybym umiał rzeźbić, to zająłbym się rzeźbą. Gdybym umiał śpiewać, to byłbym piosenkarzem. Gdybym pisał wiersze, to zostałbym poetą. A tak uprawiam jedyną dziedzinę sztuki, jaka mi została. Każdy film stanowi dla mnie naukę. Próbuję grać za każdym razem trochę inaczej, dzięki czemu wciąż nie straciłem zainteresowania tym zajęciem. To wciąż fascynujące – wziąć strony z tekstem i próbować z nich stworzyć żywą postać. Jak dotąd nigdy mnie to nie znudziło.”

Bruce Willis (1955) aktor amerykański

Źródło: Wywiad http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=10109

O dzieciach , O nauce , O śpiewie

„Więc powiedz Boże czy ze mną chcesz rozmawiaćCzy cieszysz się gdy widzisz moją postać
Dopóki taka Twoja wola, taka moja dola
Jaki bym nie był, to z Tobą chcę pozostać”

Kazimierz Staszewski (1963) polski muzyk rockowy

Kult
Źródło: utwór Psalm 151

O Bogu , O woli

„(…) [Witruwiusz] stwierdza, iż ludzkie ciało jest modelem wszelkich proporcji, ponieważ postać z wyciągniętymi rękami i nogami wpisuje się w „doskonałe” figury geometryczne: kwadrat i koło.”

Kenneth Clark (1903–1983) angielski pisarz, historyk sztuki

Akt. Studium idealnej formy (1956)

„Ossendowski dla czytelnika łotewskiego będzie odkryciem jako oryginalna postać, pisarz-awanturnik, śmiały człowiek, badacz geografii i etnografii egzotycznych krajów, umiejący swych powieściom nadać charakter przygodowy. Być może w krajach, które opisuje autor, zaszły duże przemiany, ale z drugiej strony Łotysze nieczęsto jako turyści jeżdżą do Mongolii i na czarny kontynent. No i oczywiście antykomunistyczne przekonania autora są bardzo bliskie i zrozumiałe dla narodu, który doznał wielkiego cierpienia od bolszewików.”

Ryszard Łabanowski (1940)

o pisarzu Ferdynandzie Ossendowskim.
Źródło: Tomasz Otocki, Łabanowski: Ossendowskiego przybliżyć Łotwie, pl.delfi.lt, 14 lipca 2013 http://pl.delfi.lt/kultura/kultura/labanowski-ossendowskiego-przyblizyc-lotwie.d?id=61852221

O charakterze , O cierpieniu

„Jeżeli występuje osoba, która straciła najbliższych w tej katastrofie, to wiele rzeczy, które mówi mogę zrozumieć. Ale jeśli się rwie, żeby być politykiem i być pierwsza na liście, to zmienia postać rzeczy.”

Stanisław Żelichowski (1944) polski leśnik i polityk

o Marcie Kaczyńskiej.
Źródło: gazeta.pl http://wiadomosci.gazeta.pl/Wiadomosci/1,80271,9136254,Klotnia_politykow_o_Kaczynska___Niech_pan_sie_nie.html, 20 lutego 2011

„Budując postać, opieram się na własnej wyobraźni, doświadczeniu i wiedzy, ale najbardziej ufam intuicji.”

Rutger Hauer (1944–2019) aktor holenderski

Źródło: Roman Rogowiecki, Rutger Hauer. Urodziłem się, by grać w filmach, „To i Owo” nr 13, 29 marca 2011, s. 4.

O wiedzę

„(…) lubię to wrażenie całości, które jest tak ważne na scenie. Bo obcując z dziełem telewizyjnym czy kinowym, ogląda się poszczególne kadry, w teatrze zaś cały czas uczestniczy się w pełnym, niezmiennym obrazie i dlatego obraz ten musi być cały zagospodarowany. Bardzo ważne jest więc, żeby nie robić kostiumu dla konkretnego, poszczególnego aktora, ale żeby brać pod uwagę wszystkie postaci spektaklu i relacje między nimi. W teatrze bowiem kostium nie tylko określa postać, ale sytuuje ją w specyficzny sposób w całej inscenizacji…”

Irena Biegańska (1939–2005)

Źródło: „Gazeta Targowa” 2001, nr 3

O wrażeniach , O relacjach , O czasie , Obraz

„Przede wszystkim, mówiąc serio, najważniejsze jest zdrowie. W tym [aktorskim] fachu trzeba mieć końskie zdrowie i umieć o nie dbać. Mało kto zdaje sobie sprawę, jak potwornie wyczerpująca jest ta praca. Dwanaście, czternaście godzin dziennie i tak przez trzydzieści, czterdzieści dni w warunkach przypominających hutę, platformę wiertniczą albo łódź podwodną, z producentami, którym najłatwiej robi się oszczędności na wygodzie ekipy. Czterdzieści stopni w cieniu, ja w futrze i w peruce, garderoba bez klimatyzacji, kilo podkładu, pudru i szminki na twarzy. Lunch time zbyt krótki, żeby się rozebrać i rozcharakteryzować. Żyć się odechciewa, a co dopiero pracować. Albo temperatura w wytwórni w okolicach zera, a ja mam grać roznegliżowana. Ile tak można? A przecież czasem kręci się pięć, sześć filmów rocznie i w każdym trzeba stworzyć odmienną, oryginalną postać. Trzeba się umieć zregenerować po czymś takim. Niech pan popyta moje koleżanki, ile czasu dochodzą do siebie po miesiącu zdjęć. Można mieć talent, sex-appeal, osobowość, i co tam jeszcze trzeba i odpaść z powodu słabej kondycji, przeziębień, złej diety.”

Grażyna Szapołowska (1953) polska aktorka

Źródło: rozmowa ze Staszkiem Radeckim, „Playboy”, nr 12/1994.

O zdrowiu , O czasie , O osobowości

„Nigdy nie patrzę na graną postać pod kątem tego, czy chciałbym z nią iść na piwo.”

Edward Norton (1969) aktor amerykański

O piwie

„Im mniej czuję się na siłach, żeby zagrać daną postać, im częściej w czasie lektury scenariusza myślę: „Nie, nie, to nie dla mnie”, tym lepszą kreację udaje mi się stworzyć.”

Edward Norton (1969) aktor amerykański

O myślach , O sile , O czasie , O myśleniu

„A przecież wszelka religia jest tylko fantastycznym odzwierciedleniem w głowach ludzkich tych zewnętrznych sił, które rządzą codziennym bytem ludzi, odzwierciedleniem, w którym siły ziemskie przybierają postać sił nadziemskich. W początkach dziejów przedmiotami tego odzwierciedlenia są zrazu siły przyrody, przybierające w dalszym rozwoju procesu ich personifikacji u różnych ludów najrozmaitsze, najróżnorodniejsze postacie. Mitologia porównawcza prześledziła ten pierwszy proces (…). Rychło jednak obok sił przyrody zaczynają też działać siły społeczne, które przeciwstawiają się ludziom jako siły tak samo im obce i na początku tak samo niewytłumaczalne, panujące nad nimi z tą samą na pozór koniecznością naturalną, co same siły przyrody. I fantastyczne postacie, w których początkowo odzwierciedlały się tylko tajemnicze siły przyrody, nabierają atrybutów społecznych, stają się reprezentantami sił dziejowycha. Na jeszcze wyższym szczeblu rozwoju wszystkie naturalne i społeczne cechy wielu bóstw zostają przeniesione na jednego wszechmocnego boga, który z kolei jest tylko refleksem abstrakcyjnego człowieka. Tak powstał monoteizm, który był, historycznie biorąc, ostatnim wytworem późnogreckiej filozofii ludowej i znalazł swoje gotowe ucieleśnienie w żydowskim, czysto narodowym bogu Jahwe. W tej wygodnej, poręcznej, łatwo przystosowalnej postaci religia może istnieć dalej jako bezpośrednia, to znaczy emocjonalna, forma ustosunkowania się ludzi do panujących nad nimi obcych sił przyrody i sił społecznych, dopóki ludzie pozostają pod panowaniem takich sił. Otóż widzieliśmy niejednokrotnie, że w dzisiejszym, burżuazyjnym społeczeństwie panują nad ludźmi jak obca jakaś siła przez nich samych stworzone stosunki ekonomiczne, przez nich samych wytworzone środki produkcji. Istnieje więc nadal faktyczne podłoże dla refleksu o charakterze religijnym, a wraz z nim i sam refleks religijny. I chociaż ekonomia burżuazyjna otwiera drogę do pewnego zrozumienia związku przyczynowego, z którego wyrasta to obce panowanie, fakt ten nie zmienia postaci rzeczy. Ekonomia burżuazyjna nie może ani zapobiec kryzysom w ogóle, ani uchronić poszczególnych kapitalistów przed stratami, niewypłacalnymi długami i bankructwem, a poszczególnych robotników przed bezrobociem i nędzą. Wciąż jeszcze mówimy: Człowiek myśli, Pan Bóg (to znaczy obce panowanie kapitalistycznego sposobu produkcji) kryśli. Samo zrozumienie - nawet szersze i głębsze niż to, które daje burżuazyjna ekonomia - nie wystarcza do poddania sił społecznych władzy społeczeństwa. Do tego potrzebny jest przede wszystkim czyn społeczny. Kiedy ten czyn zostanie dokonany, kiedy społeczeństwo przez objęcie w posiadanie wszystkich środków produkcji i ich planowe zastosowanie wyzwoli siebie i wszystkich swoich członków z niewoli, w jakiej trzymają ich obecnie te środki produkcji przez nich samych wytworzone, ale przeciwstawiające się im jako przemożna obca siła, z chwilą więc, gdy człowiek już nie tylko będzie "myślił", ale i "kryślił", dopiero wtedy zniknie ostatnia obca siła, która się jeszcze dziś odzwierciedla w religii, a tym samym zniknie też religijne odzwierciedlenie, jako że wówczas nie będzie już nic do odzwierciedlania. Natomiast pan Dühring nie może czekać, aż religia umrze taką śmiercią naturalną. Postępuje bardziej fundamentalnie. Przebismarczył Bismarcka, dekretuje obostrzone ustawy majowe 160 nie tylko przeciw katolicyzmowi, ale przeciwko wszelkiej religii w ogóle; szczuje swoich żandarmów przyszłości przeciw religii, pomagając jej zdobyć palmę męczeństwa i przedłużając jej żywot. Gdzie tylko spojrzeć - specyficznie pruski socjalizm.”

Fryderyk Engels (1820–1895) niemiecki filozof i rewolucjonista

Anty-Dühring (1878)

O śmierci , O Bogu , O ludziach , O religii

„Ja już się przyzwyczaiłam do grania złych charakterów i nawet je lubię. W serialach komediowych fajnie gra się role wzbudzające sympatię, które są śmieszne i zwariowane. W obyczajowych z kolei postaci te bardziej wredne mocniej skupiają uwagę widza. Jeśli w ładnej miseczce truskawek nagle pojawi się jeden zgniły owoc, który wprowadza ferment, to trzeba go zauważyć. Rzadko zdarza się też, aby zła postać od początku do końca była wredna, sączyła jad i wbijała wszystkim noże w plecy. Zawsze towarzyszy jej pewne przełamanie. I spod niemiłej powierzchowności widać chwilami inną, lepszą twarz.”

Andżelika Piechowiak (1980) polska aktorka

Źródło: Miska ładnych truskawek i jeden zgniły owoc - wywiad z Andżeliką Piechowiak, 10 kwietnia 2009 http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/5178/Miska-ladnych-truskawek-i-jeden-zgnily-owoc-wywiad-z-Andzelika-Piechowiak.html

O grach , O charakterze

„Dla mnie każda scena jest ważna. Tworzę postać z punktu widzenia całości, więc nie pozwalam sobie na „odpuszczanie” poszczególnych scen. Cieszę się, kiedy mam możliwość obejrzenia całego filmu, kiedy przygotowuję się do nagrania. To bardzo pomaga i przyśpiesza pracę, choć nie zawsze jest możliwe ze względu na ochronę praw autora.”

Izabella Bukowska (1973)

o pracy w dubbingu.
Źródło: Michał Culek, Izabella Bukowska-Chądzyńska (Kot w butach), dubbing.pl, grudzień 2011 http://dubbing.pl/wywiady/bukowska-chadzynska-izabella-kot-w-butach/

O butach , O kotach

„Jakiego modelowego czytelnika pragnąłem, kiedy pisałem? Z pewnością chodziło mi o wspólnika, godzącego się na grę, którą podjąłem. (…) Ale jednocześnie pragnąłem ze wszystkich sił, by zarysowała się postać czytelnika, który po przebrnięciu przez trudy inicjacji padnie moim łupem, czy też łupem tekstu, i uzna, że chce tego tylko, co tekst mu ofiaruje.”

Umberto Eco książka Imię róży

Imię róży, Dopiski na marginesie „Imienia róży”

„Największy minus mojej bardzo fajnej pracy polega na tym, że nie mam okazji oglądać tych filmów jako widz. Poza tym żeby napisać przyzwoite dialogi, muszę się tak trochę „zakochać” w postaciach, więc nie jestem obiektywny.”

Jan Jakub Wecsile (1975)

Źródło: Wywiad, marzec 2010 http://www.dubbing.pl/wywiady/wecsilekuba_alicja/

„Od dawna uświadamiam sobie, że pytanie „być albo nie być” towarzyszy właściwie całemu naszemu życiu. Czasem nawet podświadomie stawiamy je niemal każdego dnia. Jesteśmy z nim podczas życiowych wyborów, decyzji, od których zależeć ma nasza przyszłość. To nie dotyczy przecież tylko aktorów. Trzykrotnie miałem okazję występować w tym dramacie. Za każdym razem nieco inaczej patrzyłem na świat i teatr. W 1957 roku, kiedy grałem tytułową postać, byłem 13 lat po scenicznym debiucie. Całymi haustami chciałem wówczas chłonąć teatr. Z drugiej strony, wychowanie, które wyniosłem z domu, nie pozwalało mi na coś takiego, jak siła przebicia czy dążenie do celu bez żadnych skrupułów.”

Igor Przegrodzki (1926–2009) aktor polski

Źródło: „Rzeczpospolita”, 20 marca 2004 https://web.archive.org/web/20120308022208/http://www.teatry.art.pl/!Rozmowy/uwerturas.htm

O świecie , O domu , O decyzjach , O sile

„Aktor to ekstrawertyk, który potrafi tę cechę swego charakteru ująć w formę artystyczną. Aktorem nie może być ktoś, kto zamyka w sobie troski i bóle, kto nie ma ochoty dzielić się nimi z ludźmi. Ten zawód to czytanie roli poprzez siebie. Staram się być wierny autorowi, ale budując postać, korzystam przede wszystkim z własnych doświadczeń. Aktorstwo to dla mnie rodzaj kalectwa, ponieważ poza graniem niczego innego nie umiem robić.”

Krzysztof Globisz (1957) aktor polski

„Gazeta Wyborcza”, 9 sierpnia 2002

O charakterze , O czytaniu

„Benedykt, jeden z najmniej popularnych papieży ostatnich czasów, postanowił odejść, ponieważ jego wizja władzy watykańskiej – mocno scentralizowanej i autorytarnej – nie spotkała się z dostatecznym poparciem nie tylko kościoła powszechnego, ale nawet jego najbliższego otoczenia, czyli rzymskiej kurii. To nie przypadek, że na kilka dni przed ogłoszeniem abdykacji ważna postać kurii, kardynał Paglia, wystąpił z orędziem na rzecz związków partnerskich, popierającym nowe ustawy w Wielkiej Brytanii i Francji, a tym samym wprost wymierzonym przeciw konsekwentnie antygejowskiej polityce samego Benedykta.”

Benedykt XVI (1927) papież

Autorka: Agata Bielik-Robson, Ojciec odchodzi, krytykapolityczna.pl, 24 lutego 2013 http://www.krytykapolityczna.pl/felietony/20130224/ojciec-odchodzi

O odejściu

„Kiedy pracuję nad dużą rolą, następuje pewne sprzężenie zwrotne. Ja obdarzam daną postać cechami żywego człowieka i nawet jeśli jest ona wymyślona to jednak przetworzona i przekazywana przeze mnie. Często więc nosi ślady moich cech. Natomiast ta wymyślona postać zaczyna funkcjonować również w moim umyśle, a zatem jej sztucznie skonstruowany obraz może się nakładać na moją osobowość, moje reakcje, mój sposób bycia.”

Dorota Stalińska (1953) aktorka polska

Źródło: „Ekran” nr 10, 1990

O osobowości , Obraz

„Nazajutrz nocnym powozem wybiegłem do Birmingamu [Birmingham]. I patrzę, i widzę z daleka tysiące ogniów, co jak gdyby wulkany spod ziemi biją żywym płomieniem, rzucają dymem, przy każdym takim wulkanie niby mogiły wyrzuconej lawy, a cała tam ziemia w popiół obrócona, i ani tam trawa zazielenieje, ani woda zabłyszczy, czasem mignie czarna postać ludzka i zniknie; nie słychać tam głosu stworzenia ani głosu szumiącego drzewa, ani głosu szemrzącej wody, a tylko jakieś podziemne wycie: zdaje się, że to kraina piekieł. A to po prostu tysiące kopalni, przy których tysiące machin parowych dobywa węgiel i żelazo, z którego po całej Anglii i zaraz w Birmingamie wyrabiają wszelką broń, nożyczki, igły i brzytwy.”

Aleksander Jełowicki (1804–1877) polski pisarz i działacz religijny

Moje wspomnienia (1893)
Źródło: Tomasz Małkowski, Jacek Rześniowiecki, Historia III. Podręcznik do klasy III gimnazjum, Gdańskie Wydawnictwo Oświatowe, Gdańsk, 2012, ISBN 978-83-7420-253-4, s. 122.

O historii , O trawie , O wodzie , O czasie

„My raczej niezaczepiani przechodzimy po ulicach i tylko naprawdę zagorzali fani nas rozpoznają. To się przekłada w prosty sposób na to, że nie jesteśmy medialni i nie zaprasza się nas do tego typu programów, bo równie dobrze mogliby wziąć kogoś z ulicy. Dla przeciętnego telewidza byłaby to taka sama postać, a w mediach można wmówić, że nikt jest tak naprawdę kimś.”

Maciej Balcar (1971) polski muzyk i aktor

Źródło: Jerzy Ślusarski, „Nie jesteśmy medialni” – wywiad z Maciejem Balcarem, dlastudenta.pl, 4 grudnia 2012 http://muzyka.dlastudenta.pl/artykul/Nie_jestesmy_medialni_wywiad_z_Maciejem_Balcarem,88682.html

O muzyce

„Postać Jaya jest wzorowana na Jasonie w wieku lat 14. W filmach wyraża się nieco lepiej niż on w tym wieku. Cichy Bob nie ma żadnego związku ze mną. Potrzebowałem gościa, żeby stał koła Jaya i nie mówił zbyt wiele, ponieważ Jason miał dużo gadać.”

Kevin Smith (1970) reżyser, scenarzysta i aktor amerykański

o bohaterach filmu Clerks - Sprzedawcy.

O wieku

„Jak do tej pory udawało się mi grać role o bardzo dużej rozpiętości. Dubbingowałem postaci w kilkudziesięciu animowanych filmach dla dzieci, grałem w spektaklach muzycznych, takich jak choćby Nędznicy, Upiór w Operze, Koty, Romeo i Julia, Miss Saigon, występowałem w serialach telewizyjnych. Na tym tle Korczak okazuje się jednak być bardzo trudną rolą. I nie chodzi już nawet o wokal, co o rys charakterologiczny bohatera. To musi być prawdziwa postać, musi wzruszać widzów swym wnętrzem. Jestem dużo młodszy od swego bohatera, muszę znaleźć w sobie jego spokój i opanowanie i wyciągnąć to na zewnątrz. Dobrze, że fizycznie pasuję do postaci. Ale praca nad tą rolą będzie trudna. Widz musi otrzymywać wrażenie, że grana przez mnie postać jest pełna spokoju. Spokój osiągany jest także m. in. przez frazę. A utrzymanie tego będzie akurat trudne, bo ta muzyka jest specyficzna. Mam nadzieję jednak, że wszystko się uda.”

Tomasz Steciuk (1971) Polski aktor

o roli Janusza Korczaka.
Źródło: Monika Żmijewska, Jestem podobny do Korczaka. Zagram najlepiej, jak potrafię, „Gazeta Wyborcza Białystok”, 12 maja 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/139049.html

O dzieciach , O muzyce , O wrażeniach

„Aktor musi każdą postać jakoś „przetrawić” pod kątem emocji, ale broń boże nie brać scenariusza do siebie! Bo wtedy można skończyć w wariatkowie. Wystarczy kilkanaście ról, z których każda mówiłaby o chorobie, zdradzie albo o śmierci… To zbyt bolesne.”

Joanna Jeżewska (1965) aktorka polska

Źródło: Joanna Jeżewska – Czasami współczuję mężczyznom http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/813/Joanna-Jezewska-Czasami-wspolczuje-mezczyznom.html

O śmierci , O Bogu , O zdradzie , O chorobach

„Nie uczona twa postać, nie wymyślne słowa,
Ani lice ni oko nad inne nie błyska,
A każdy rad cię ujrzeć (…)”

Adam Mickiewicz (1798–1855) polski poeta

Źródło: Nieuczona twa postać… w: Sonety Adama Mickiewicza, Moskwa 1826, s. 3.

„Rok między śmiercią [mistrza] a narodzinami [jego nowego wcielenia] nie jest do niczego potrzebny. Urzeczywistniona osoba może przejawiać się jednocześnie w wielu postaciach. Nie musi czekać na przejście świadomości z poprzedniego ciała. W buddyzmie możliwe są narodziny wcześniejsze.”

X Panczenlama (1938–1989)

w ostatniej mowie.
Źródło: Wystąpienie na forum Stałego Komitetu TRA OZPL, hfhrpol.waw.pl http://www.hfhrpol.waw.pl/Tybet/raport.php?raport_id=146

O śmierci , O narodzinach , O czekaniu

„(…) wiedziałem, że muszę zrobić z siebie kulturystę, ponieważ widz zna z lektury tę wspaniałą postać i marzy o tym, żeby prezentowała się jak najlepiej. Musiałem zadbać o wspaniale muskuły, dobrze jeździć konno, nauczyć się fechtunku.”

Daniel Olbrychski (1945) polski aktor

o przygotowaniach do roli Kmicica.
Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_olbrychski_daniel

„Przed prezesem Kaczyńskim jeszcze cała dekada udziału w polskiej polityce i jestem pewien, że nie będzie wyłącznie politykiem opozycyjnym. To zbyt wybitna postać, nazbyt wyrazista i zdecydowana, by dać się zmarginalizować.”

Artur Górski (polityk) (1970–2016) polski politolog, polityk

o Jarosławie Kaczyńskim.
Źródło: pardon.pl http://www.pardon.pl/artykul/9111/jeszcze_10_lat_sukcesow_przed_jaroslawem, 15 lipca 2009

„Dla aktora zawsze jest rzeczą interesującą pracować nad scenariuszem stworzonym na podstawie dzieła literackiego, bo może wówczas zaczerpnąć z książkowego pierwowzoru odpowiednie elementy, aby podbudować swoją postać.”

Max von Sydow (1929) aktor szwedzki

Źródło: rozmowa Pascala Merigeau, Wolność gwiazdora, „Le Nouvel Observateur”, tłum. „Forum”, nr 14/15, 2 kwietnia 2012.

O wolności

„Podobnie jak książę Machiavellego, w naszym obrazie renesansu kluczową postacią stał się dworzanin Castiglionego. Il Cortegiano przedstawia go jako człowieka „wszechstronnego” – równie biegłego w wojnie, co w literaturze, potrafiącego śpiewać, tańczyć, malować, pisać wiersze i zalecać się (…) do kobiet (…). Ta idealna postać zdaje się wcieleniem renesansowego ruchu odnowy.”

Baldassare Castiglione (1478–1529) pisarz włoski, dyplomata

o traktacie Castiglionego Il Cortegiano.

O kobietach , O wojnie , O literaturze , O śpiewie

„Nauczono mnie, że jednak rola to nie ja prywatnie, tylko postać. Moda wystarczająco upodabnia wszystkich do siebie. Sztuka powinna istnieć poza modą.”

Barbara Krafftówna (1928)

Źródło: „Gazeta Wyborcza Stołeczna”, 2 grudnia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/dpnat.htm

O sztuce , O modzie

„Mam scenariusz, ale bez dialogów. Każda scena jest przedyskutowywana z aktorami, którzy kreują swoje postacie stosownie do sytuacji. Ten rodzaj pracy zazwyczaj się sprawdza (…). Nie mieliśmy wiele czasu na przygotowania. Przed rozpoczęciem zdjęć spotkałem Juliette tylko trzy razy. Za pierwszym razem nie była gotowa, by zaproponować mi jakikolwiek dialog. Za drugim razem nie było lepiej. Ale na trzecim spotkaniu pojawiła się jako Suzanne; otworzyła się na nią, znała jej kolor włosów, wiedziała jak mówi, wszystko… Od aktorów tak profesjonalnych jak Juliette Binoche można dostać ten rodzaj wsparcia, który współtworzy postać… To wspaniała, charyzmatyczna aktorka.”

Hsiao-hsien Hou (1947)

Źródło: Hsiao-hsien Hou o filmie „Podróż czerwonego balonika”, Gutek Film, 5 lutego 2008 http://www.kinomaniak.pl/katalog/wywiad/41,1

O kolorach , O wsparciu , O czasie

„Młody człowieku, dopuściłeś się naruszenia regulaminu – zwrócił się do mnie generał – choć twoje pobudki były szlachetne…(…)
– Poza tym wstąpiłeś w bezpośredni kontakt z supertajnymi informacjami – dodał. – I cóż ja mam z tobą zrobić?
Przeszedł mnie lodowaty dreszcz. Czekałem na wyrok… Generał milczał, jego zwalista postać groźnie górowała nade mną.
– Nie pozostaje mi nic innego, jak tylko cię awansować… – mruknął nagle.”

Alek Popow (1966)

Mimo wszystko dobry z ciebie chłopak.
Droga do Syrakuz. Opowiadania niesamowite, Raport złożony (Raport gotowy)

O czekaniu , Chłopak

„W przestrzeni postradzieckiej zawsze prowadziliśmy maksymalnie konserwatywną politykę. To legitymizm w stylu Metternicha. Jedynym wyjątkiem była od początku Gruzja. To zaczęło się od Gamsachurdii – prezydent nie był rozpatrywany jako postać, dla której nie ma alternatywy. W pozostałych przypadkach działała zasada: gramy na prezydenta i jego następcę, którego on zaproponuje.”

Gleb Pawłowski (1951)

Źródło: rozmowa Tatiany Żurżenko i Iwana Krastewa, Anatomia bezalternatywności, przeł. Róża Maj, „Krytyka Polityczna”, Nr 27–28/2011.

„Gdy dostałam propozycję roli w M jak miłość, biłam się z myślami. (…) na podjęcie decyzji miałam pół dnia, nie było czasu, by się zastanowić. Mimo że wcześniej, gdy otrzymywałam propozycje z takich seriali, odmawiałam, nie żałuję, że się zgodziłam. Jestem na początku drogi zawodowej, półtora roku temu skończyłam szkołę i wolałam skupić się na teatrze. Boję się telenoweli, bo rozleniwiają. Przyjemnie jest mieć pieniądze, świetne warunki do pracy i przebywać na planie, gdzie jest niezwykle sympatycznie. Postanowiłam spróbować, zawsze mogę zrezygnować. Ze współpracy może wycofać się też producent. Jeśli wpadnie kiedyś na pomysł, by uśmiercić moją postać, chciałabym, żeby odeszła spektakularnie.”

Agnieszka Więdłocha (1986) polska aktorka

Źródło: Kuba Zajkowski, Kolekcjonuję kontuzje – rozmowa z Agnieszką Więdłochą, 30 maja 2011 http://mjakmilosc.vod.tvp.pl/24028980/kolekcjonuje-kontuzje-rozmowa-z-agnieszka-wiedlocha

O miłości , O pieniądzach , O odejściu , O decyzjach

„Czas istniał tylko tam, na górze, w świetle. Na dole był wrogiem, uzmysławiał, że życie nadal się toczy, a może już minęło. ** Postać: Siv Lantin”

Camilla Läckberg (1974) szwedzka pisarka

zamordowana w 1979
Kaznodzieja

O życiu , O czasie

„Jest coś magicznego w tych postaciach, w ich stosunku do życia, do świata, do innych ludzi.”

Małgorzata Zajączkowska (1956) polska aktorka

Źródło: „Rzeczpospolita”, 25 listopada 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/miloscart.htm

O ludziach

„Kiedy przez tak długi okres gra się jakąś postać, to raczej ona nabiera cech aktora, a nie na odwrót. Serial ma to do siebie, że opowiada zwykle o rzeczach prozaicznych. Rzadko mówi się tam o tak wielkich namiętnościach jakie mają miejsce w sztukach Szekspira czy w prozie Dostojewskiego. Dlatego to serialowe wejście w postać nie jest aż tak silne i tak rzutujące na psychikę aktora, jak to się może czasami zdarzyć przy pracy nad skomplikowaną rolą w teatrze czy filmie.”

Dominika Ostałowska (1971) aktorka polska

Źródło: Wywiad, 2004 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=18942

O grach

„Głównym kłopotem jest to, że dziś posłowie Samoobrony czytają w gazetach to, o czym szeptano w klubie od dawna. O niejasnych, dziwnych postaciach na zapleczu, o niejasnych mechanizmach podejmowania decyzji. O tym, że zamiast promować inteligentnych, promowano miernoty. O kontrowersyjnych sposobach wydawania pieniędzy na kampanie wyborcze.”

Ryszard Czarnecki (1963) polityk polski

Źródło: „Dziennik”, 3 sierpnia 2007

O decyzjach , O czytaniu

„Ta postać ma swoje podłoże cyniczne, bo polityk tego rodzaju musi być cynikiem. Ale stara się jakoś wypłynąć tak, żeby Polacy go polubili. Nie powiem – kochali – ale żeby go nie powiesili jak dojdzie co do czego.”

Stefan Kisielewski (1911–1991) polski publicysta, działacz polityczny, kompozytor

o Józefie Cyrankiewiczu.
Źródło: Sławomir Koper, Kobiety władzy PRL, Warszawa 2012, s. 286.

O kobietach , Kochać się

„Do większości swoich filmów Bergman sam pisze scenariusz i tworząc każdą postać myśli już, który z aktorów lub która z aktorek ją zagra.”

Harriet Andersson (1932) szwedzka aktorka

Źródło: wywiad, 2004 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=23184

O myślach , O myśleniu

„Od kiedy moc diabła została zmiażdżona przez pokorę i mękę Jezusa Chrystusa – mówi kardynał Hugues – dusza uzbrojona rozważaniem tajemnic życia naszego Pana stała się praktycznie nie do pokonania, a jeżeli Szatan stara się dokuczyć takiej duszy, to z pewnością zostanie sromotnie pokonany. Induite vos armatarum Dei, «obleczcie się w zbroję Bożą, abyście się mogli ostać wobec zasadzek diabelskich» (Ef 6,11)”. Uzbrój się zatem w broń Boga, Różaniec Święty, a zmiażdżysz głowę diabła i nie ulegniesz żadnym jego pokusom. Dlatego nawet sama materialna postać różańca jest tak straszna dla diabła, że święci wykorzystywali ją, aby go spętać i wygnać z ciał tych, którzy byli spętani. Takie zdarzenia nieraz zostały opisane.”

Ludwik Maria Grignion de Montfort (1673–1716) francuski ksiądz, święty katolicki

Źródło: Tajemnica Różańca Świętego, Wydawnictwo M, Kraków 2010.

O Bogu , O tajemnicy , O duszy , Chrystus

„Staram się jak najwięcej dowiedzieć o autorze sztuki. W przypadku Wujaszka Wani czytałam np. listy Antoniego Czechowa. Próbuję wypełnić sobą postać daną mi przez autora. Piszę sobie jej życiorys. To może naiwne, ale dzięki temu zżywam się z postacią. Mam jeszcze mało doświadczeń zawodowych. Często wiem, jak coś powinno wyglądać, ale nie wiem, jak to od razu wykonać. W postaciach przeze mnie granych jest emocja. Nie wiem do końca, skąd się ona bierze? Staram się zrobić wszystko, co jest w mojej mocy, próbuję dotknąć głębi duszy postaci.”

Anna Sarna (1977)

Źródło: „Gazeta Łódzka”, 13 czerwca 2001 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/asarna.htm

O duszy , O czytaniu

„(…) aktor bez wiedzy, w jakim kierunku ma się rozwijać jego postać, jest często bezradny.”

Janusz Płoński (1947)

Źródło: Wywiad, 2007 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=37769

O wiedzę

„Subiektywność jest dla mnie bardzo ważna. Robiąc filmy zazwyczaj próbuję wczuć się w świat widziany poprzez postać bohatera. Wrażenie subiektywności w filmie możesz wywołać jedynie poprzez związanie widza z bohaterem i jego postrzeganiem świata.”

Tom Tykwer (1965) reżyser niemiecki

Źródło: Wywiad, 2007 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=35523

O świecie , O wrażeniach

„Niższość gatunkową czy wręcz tandetność artykułów konsumpcyjnych, związanych z ich „pospolitością” czyli mówiąc inaczej niskim kosztem produkcji, wiele osób potraktowało bardzo serio. Zastrzeżenie wysuwane w odniesieniu do produktów wykonanych maszynowo przybiera często postać zastrzeżenia wobec pospolitości tych artykułów. To, co jest pospolite, jest dostępne wielu ludziom. Konsumowanie tych dóbr nie jest więc niczym uszlachetniającym ani eleganckim, ponieważ nie służy celom zawistnych porównań z innymi nabywcami. Stąd też konsumowanie, czy nawet sam widok tych artykułów, jest nieodłącznie związany z odpychającym obrazem życia „nie na poziomie” i dlatego zetknięcie się z takimi przedmiotami pozostawia wyraźne poczucie lichoty i przeciętności, tak niesmaczne i przykre dla osoby wrażliwej.”

Thorstein Veblen (1857–1929) ekonomista i socjolog amerykański

Teoria klasy próżniaczej (1899)

Obraz

„O wczesnych latach Maryny Mniszchówny wiemy bardzo niewiele, bo nie zachowały się żadne źródła dotyczące jej wychowania. Nikt chyba nie przewidywał, że będzie to tak ważna postać, Z pewnością szykowano ją do roli dobrej szlachcianki: wojowniczej, dzielnej niewiasty, zaradnej żony. Były to cechy konieczne na Kresach.”

Maryna Mniszchówna (1588–1614)

Autorka: Jolanta Choińska-Mika
O Marynie Mniszchównie
Źródło: Polka na rosyjskim tronie http://www.polskieradio.pl/8/405/Artykul/380014,Polka-na-rosyjskim-tronie, polskieradio.pl, 6 czerwca 2011.

O zachowaniu

„W każdej kulturze jest postać po trosze łajdaka i kanalii, ale nigdy w takim wymiarze, jak we Włoszech. A teraz wybraliście króla cwaniaków, takiego jak Toto.”

Roman Polański (1933) polski reżyser i aktor

o Silvio Berlusconim
Źródło: tnv24.pl http://www.tvn24.pl/0,1573063,0,1,polanski-berlusconi-pozdrawia-jak-hitler,wiadomosc.html, 14 listopada 2008

„Rosjanie już nie prowokują nas do powstań, teraz my sami się do nich prowokujemy. Nasi polityczni padlinożercy pożywili się na Muzeum Postania Warszawskiego, dziś żywią się na Smoleńsku. Muzeum Powstania Warszawskiego, zamiast być muzeum antywojennym, muzeum budowania politycznej mądrości (jak taki błąd można było popełnić, jak go uniknąć w przyszłości), stało się – decyzją Lecha Kaczyńskiego, decyzją jego młodych podwykonawców, Dariusza Gawina, Jana Ołdakowskiego – muzeum sławiącym potęgę polskiego oręża (a przy ewidentnym braku oręża, potęgę opasek biało-czerwonych, efekciarskich oficerek z długimi cholewami i modnych ułańskich bryczesów). To tak, jakby Hiroszimę uczynić znakiem potęgi japońskiego oręża.”

Cezary Michalski (1963) polski eseista i prozaik

Źródło: krytykapolityczna.pl, 2 czerwca 2010 http://www.krytykapolityczna.pl/content/view/8157/291/

O błędach , O decyzjach , O przyszłości

„Wierzycie w Boga, ale gdyby On sam przyjął ludzką postać, stanął przed wami na placu w środku miasta i zaczął czynić cuda, zatłuklibyście Go, zanim zdążyłby westchnąć. Za kłamstwa, za oszustwo, za szarlataństwo i ze zwykłego, prymitywnego strachu przed tym, co nie mieści się w szufladach oznaczonych napisami „święty spokój”, „komfort”, „wygoda” i „codzienność.””

Jakub Małecki (1982)

W odbiciu (2011)

O Bogu , O kłamstwie , O strachu , O oszustwie

„Wiem na pewno, że aktorowi nie wolno oceniać granej postaci. Postać czegoś pragnie, coś robi, by to otrzymać. Trudno opisywać relację z nią jako lubienie czy nielubienie. Używanie takich słów jest w tym kontekście podchwytliwe. Bohaterem się po prostu staje.”

Alan Rickman (1946–2016) aktor brytyjski

Źródło: Anna Tatarska, Alan Rickman: nasza ostatnia rozmowa z aktorem, onet.pl, 14 stycznia 2016 http://film.onet.pl/artykuly-i-wywiady/alan-rickman-nasza-ostatnia-rozmowa-z-aktorem/pbyhqd

O relacjach

„(…) tak naprawdę trudno jest grać dobrą postać. Zdecydowanie łatwiej jest zagrać zakapiora, postać złą – bo jest charakterystyczna, ma większy wachlarz możliwości zachowań. I chyba widzowie chętniej oglądają wyraziste postaci, niż te dobre. Dlatego przyznam, że czasem chciałem zagrać niepokornego Pawła.”

Marcin Mroczek (1982) aktor polski

o roli w serialu M jak miłość.
Źródło: „Czasem chciałem zagrać Pawła” – wywiad z Marcinem Mroczkiem, mjakmilosc.tvp.pl, 12 listopada 2010 http://archiwum.mjakmilosc.tvp.pl/76802/czasem-chcialem-zagrac-pawla-wywiad-z-marcinem-mroczkiem.html

O miłości , O zachowaniu , O czasie

„Dla mnie postać Cybulskiego jest pewnym symbolem. To jest coś takiego dla nas Polaków, jak James Dean dla Amerykanów, jakiś wyznacznik epoki. To co powiedział Cybulski, o „braniu odpowiedzialności za własne województwo” to jest coś, co potwierdza w pewnym sensie to, co ja myślę, robię, by być bardziej współtwórcą pewnego rodzaju wypowiedzi niż wykonawcą jakiegoś pomysłu na zasadzie ja zrobię kreację aktorską i to jest dla mnie najważniejsze. Postać Cybulskiego, która zawsze jawiła mi się jako symbol, teraz nabrała większej wartości. Bo to, co Cybulski mówił, jest ponadczasowe i potwierdza się w tym, co ludzie teraz myślą na temat swojego zawodu, przynajmniej ci, z którymi ja się utożsamiam i których szanuję.”

Rafał Maćkowiak (1975) aktor polski

Źródło: Wywiad, 2005 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=28421

O ludziach , O myślach , O myśleniu , Sens

Cytaty na temat postać strona 2

Cytaty na temat postać
strona 2