Cytaty na temat pobyt (85 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Zmiana miejsca pobytu nie zmienia obyczajów. Jeśli niedoskonały nie opuści sam siebie, wcale nie będzie lepszy gdzie indziej, niż jest tutaj.”

Ignacy Loyola (1491–1556) założyciel jezuitów, święty Kościoła Katolickiego

Sentencje wybrane św. Ignacego

O zmianach

„Czasem mam jakieś przebłyski scen z dzieciństwa. Moje najwcześniejsze wspomnienia pochodzą chyba z pobytu w Disney World, kiedy miałem z pięć lat. Wszystko było takie wielkie i ekscytujące. Byłem zachwycony.”

Harry Styles (1994) brytyjski piosenkarz, autor tekstów i aktor

Źródło: Siła marzeń. Życie w One Direction, tłum. Dariusz Rossowski, Wydawnictwo JK, Łódź 2013, ISBN 978-83-7229-322-0, s. 11.

O dzieciństwie , O czasie

„XX wiek, w którym spędziłem większość życia, jest dla mnie wiekiem absurdu, wiekiem pobytu kilku wariatów, kurdupli, którzy wywalili kawał świata w powietrze.”

Marek Kondrat (1950) aktor polski

O wariatach , O wieku

„Jestem katalońskim chłopem, zespolonym z duszą mojego kraju. Nigdy się nie zdarzyło, żebym po miesięcznym tutaj pobycie nie odzyskał tellurycznej siły, która pozwala mi trwać jak skała i jak ona opierać się wszystkim burzom i wszystkim pokusom…”

Salvador Dalí (1904–1989) malarz hiszpański

Pozostałe
Źródło: Jak się zostaje Dalím, Paryż 1973, cyt. za: Georg A. Weth, Kuchnia katalońska Salvadora Dalí, Muza, Warszawa 2001.

O duszy , O sile

„(…) w przypadku Clinta trema bardzo szybko przechodzi. To naprawdę uprzejmy, bezpośredni człowiek. Można z nim usiąść, napić się piwa i pogadać. Na planie raczył nas opowieściami z własnego pobytu w wojsku.”

Ryan Phillippe (1974) aktor amerykański

o Clincie Eastwoodzie.
Źródło: Yola Czaderska-Hayek, Nie gram w filmach, których sam nie chciałbym obejrzeć. Ryan Phillippe specjalnie dla Stopklatki, stopklatka.pl, 23 lutego 2007 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=36313

„Błaszczak w roli silnego człowieka stara się, jak może. Wymusza na niechętnej policji coraz twardsze interwencje wobec ludzi protestujących przeciw władzy PiS. Zniechęca ją zaś do działań wobec kiboli czy narodowców, których partia Kaczyńskiego chce uczynić swymi sojusznikami. Zastrasza uczestników protestów pod Sejmem i pod Wawelem poprzez publikowanie ich portretów – wraz z wezwaniem do stawienia się lub wskazania policji miejsca ich pobytu. Wypowiada się przeciw imigrantom, jeśli wcześniej tak samo wypowie się prezes. I milczy w sprawach trudnych, dopóki prezes nie przedstawi swego stanowiska. (…) Błaszczak jest człowiekiem bez właściwości, bez charakteru, wydaje się, że nawet jego energia życiowa jest w całości pożyczona od Kaczyńskiego.”

Cezary Michalski (1963) polski eseista i prozaik

Źródło: Straszak Mariusz Błaszczak http://www.newsweek.pl/polska/mariusz-blaszczak,artykuly,403999,1.html?src=HP_Section_1, newsweek.pl, 22 stycznia 2017.

O ludziach , O charakterze

„Czy prezydent Lech Kaczyński nadużywa alkoholu? Czy prawdą jest, że jego pobyty w szpitalach mają związek z terapią antyalkoholową? Czy ucieczki do Juraty i czerwone wino to nie środki terapeutyczne, stosowane przezeń w reakcji na problemy w relacjach rodzinnych z bratem i matką?”

Janusz Palikot (1964) polski polityk

o rzekomym alkoholizmie Lecha Kaczyńskiego.
Źródło: wp.pl za blogiem posła http://wiadomosci.wp.pl/kat,1515,page,2,title,Burdel-wieprze-i-Belzebub-swiat-oczami-pewnego-posla,wid,10665708,wiadomosc.html, 15 grudnia 2008

O matce , O relacjach , O winie

„Mój ojciec Leon przed wojną był restauratorem, gdy wrócił po wojnie z robót w Niemczech, chciał kontynuować tę działalność. Pozwolono mu potem nawet na wydzierżawienie restauracji. Ale jego prywatna inicjatywa była tolerowana tylko przez pół roku. Lokal upaństwowiono, a rodzina musiała szukać innych źródeł dochodu. I tak trafiliśmy do Leszna, gdzie mieszkał brat mojej mamy Heleny, Władysław Pietek. To też zresztą była bardzo ciekawa postać. W czasie wojny musiał się ukrywać przed Niemcami, którzy zabrali jego majątek. Wyznaczono nawet 40 tys. marek nagrody za wskazanie miejsca jego pobytu. Po wojnie próbował wrócić do dawnych zajęć, produkował pędzle, szczotki. Był człowiekiem zaradnym, przedsiębiorczym, ale jak się okazuje, nie na tamte czasy. Komuniści postanowili zlikwidować prywatną inicjatywę i ofiarą tej akcji padł także wuj.”

Elżbieta Barys (1947) polski polityk

Źródło: Przekonuję ludzi do słusznych pomysłów, naszdziennik.pl, 29 września 2007 http://www.naszdziennik.pl/index.php?typ=my&dat=20070929&id=my12.txt

O wojnie , O ludziach , O rodzinie , O czasie

„Nasz pobyt w Polsce pomógł mi właściwie docenić prawdziwy socjalizm, jego humanistyczny charakter, czyli humanizm. Socjalizm demokratyczny wydawał mi się jeszcze pewniejszą drogą, ale w końcu wyszedłem z nie – tego doktrynerskiego systemu, który sprawiał, że marzyło się o raju na ziemi – nastawiony sceptycznie. Zrozumiałem, że aby walka była udana, trzeba ją toczyć, licząc się z duchowymi aspiracjami ludzi. Człowiek jest istotą cielesną, ale również duchową.”

Alpha Oumar Konaré (1946) malijski polityk

Un Africain du Mali (2004)
Źródło: Afryka w Warszawie. Dzieje afrykańskiej diaspory nad Wisłą pod redakcją Pawła Średzińskiego i Mamadou Dioufa, Fundacja Afryka Inaczej, Warszawa 2010, ISBN 9788362179015, s. 185.

O ludziach , O charakterze , O walce

„Jednak kiedy w 1945 roku rząd polski krajowy znacjonalizował złoto Banku Polskiego, to Anglicy uznali ten dekret, ale pod warunkiem… że z tego złota potrącą sobie wszystkie wydatki, które ponieśli w związku z pobytem Raczkiewicza i jego rządu w Londynie.”

Stanisław Mackiewicz (1896–1966) premier Rządu Rzeczypospolitej Polskiej na Wychodźstwie

Londyniszcze
Źródło: s. 55

„Przechodzimy więc do lata 1905 roku: matka jest z trojgiem dzieci w petersburskim majątku; ojca zatrzymują w stolicy sprawy polityczne. Podczas jednego ze swoich krótkich pobytów u nas, w Wyrze, zauważył, że obaj z bratem czytamy i piszemy po angielsku, nie znamy jednak rosyjskiego alfabetu (pamiętam, że nie potrafiłem przeczytać po rosyjsku niczego prócz takich słów jak kakao). Postanowiono zatem, że wiejski nauczyciel będzie przychodził co dzień, żeby dawać nam lekcje i prowadzić na spacery.”

Vladimir Nabokov (1899–1977) pisarz rosyjski

Tamte brzegi

O dzieciach , O matce , O nauczycielach , O czytaniu

„Świat, w którym rodzimy się w klinice i umieramy w szpitalu, w którym mnożą się, w wydaniu ekskluzywnym lub nieludzkim, punkty tranzytowe i tymczasowe miejsca pobytu (sieci hoteli i squaty, kluby wakacyjne, obozy uchodźców, slumsy skazane na zniszczenie lub powolny rozkład), w którym rozwija się zwarta sieć środków transportu, także stanowiących przestrzenie zamieszkane, gdzie bywalec wielkich supermarketów, użytkownik automatów i kart kredytowych odnawia – poprzez „nieme” handlowe gesty – świat, którego przeznaczeniem jest samotna indywidualność, w drodze, w tymczasowości i efemeryczności, stanowi dla antropologa i innych badaczy pewien nowy przedmiot. (…)”

Marc Augé (1935)

Nie-miejsca
Źródło: Bülent Diken, Od obozów dla uchodźców do osiedli grodzonych Biopolityka i koniec miasta, s. 131 http://www.praktykateoretyczna.pl/PT_nr2-3_2011_Biopolityka/09.diken.pdf.

O świecie

„Dzień po upadku muru na granicy Luksemburga pojawiło się mnóstwo trabantów, a luksemburscy urzędnicy celni dzwonili do mnie pytając, co powinni zrobić z tymi samochodami, których pasażerowie bez wiz pragnęli zobaczyć Radio Luxemburg. Pozwoliłem na wjazd, pojechali zobaczyć rozgłośnię a potem musieli wracać, bo nie mieli zgody na pobyt.”

Jacques Santer (1937) polityk luksemburski

Źródło: europarl.europa.eu, 27 października 2009 http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?language=PL&type=IM-PRESS&reference=20091023STO63113

„(…) zajęty jestem komponowaniem dekoracji kościoła Franciszkanów, którą zajmuję się na własną rękę i dla własnej tylko satysfakcji, ale kto wie, może jeszcze co z tego będzie. (…) dwie główne kompozycje do Franciszkanów wymienię, a te są: ogród zupełnej szczęśliwości, gdzie jest tak lubo, tak miło, tak spokojnie, jak nigdy na ziemi być nie może i nie było…, las zwątpienia, walki, trudów, przeciwieństw, przeszkód, gdzie pobyt jest straszny, przerażający.”

Stanisław Wyspiański (1869–1907) polski dramatopisarz, poeta, malarz, grafik, architekt

Cytaty z korespondencji
Źródło: list do Rydla z 16 listopada 1894, cyt. za: Bogusław Krasnowolski, Stanisław Wyspiański a zabytki Krakowa, „Alma Mater” nr specjalny, 2007, s. 26.

O walce

„Kronika miejscowa i zagraniczna.
Kraków 14 sierpnia.
Pan Schmidt-Ciążyński, złożył dziś w obecności Prezydenta miasta, do przechowania w kasach miejskich swój zbiór kamei, przeznaczony dla Muzeum Narodowego. P. Schmidtowi Ciążyńskiemu towarzyszył przy akcie oddania kamei do przechowania p. hr. Cieszkowski. Pomimo długiego pobytu za granicą, p. Schmidt-Ciążyński mówi dobrze po polsku. Szeroki ogół polskiej publiczności pozna go bliżej przy okazyi otwarcia Muzeum, a zbiory jego, złożone w Muzeum, zachowają na zawsze wśród nas jego pamięć i imię.”

Konstanty Schmidt-Ciążyński (1818–1889) polski kolekcjoner dzieł sztuki

O Konstantym Schmidcie-Ciążyńskim
Źródło: „Czas” nr 184, 15 sierpnia 1883, s. 2, Małopolska Biblioteka Cyfrowa http://mbc.malopolska.pl/publication/20747

O zachowaniu , O czasie

„Czy prezydent Lech Kaczyński nadużywa alkoholu? Czy prawdą jest, że jego pobyty w szpitalach mają związek z terapią antyalkoholową? Czy ucieczki do Juraty i czerwone wino to nie środki terapeutyczne, stosowane przezeń w reakcji na problemy w relacjach rodzinnych z bratem i matką?”

Lech Kaczyński (1949–2010) polski polityk, prezydent Polski

Janusz Palikot
o rzekomym alkoholizmie Lecha Kaczyńskiego.
Źródło: wp.pl za blogiem posła http://wiadomosci.wp.pl/kat,1515,page,2,title,Burdel-wieprze-i-Belzebub-swiat-oczami-pewnego-posla,wid,10665708,wiadomosc.html, 15 grudnia 2008

O matce , O relacjach , O winie

„Przez 4 lata pobytu na Kubie obserwowałem zarówno stan zniewalania, jak również stan zniewolenia tego narodu. Obserwowałem też próby wyzwolenia się, podejmowane przez tenże naród. Teraz mogę to już jasno powiedzieć, moja obserwacja nie była obserwacją bierną. Zresztą nie tylko ja obserwowałem – mnie obserwowano równie dokładnie. Mieszkaliśmy między Piątą Aleją a Czterdziestą Szóstą. Na Czterdziestej Szóstej był apartament zajmowany przez ministra edukacji, gdzie był stały posterunek obserwacyjny służby bezpieczeństwa, który kontrolował ruch gości do i z rezydencji. Czuliśmy się dobrze zabezpieczeni zatem.”

Tomasz Turowski (1948)

o pobycie na Kubie w randzie ambasadora.
Źródło: Tomasz Turowski, były Ambasador RP na Kubie, 2006 http://www.solidarnizkuba.pl/turowski.

„Rozmawiałem ze Stalinem w czasie swego ostatniego pobytu w Moskwie. Tow. Stalin powiedział wtedy, że jak wynika z doświadczeń i jak uczą klasycy marksizmu-leninizmu, nie istnieje jedna tylko droga, wiodąca przez Sowiety i dyktaturę proletariatu, lecz w określonych układach może istnieć także inna droga (…) i to właśnie teraz – po klęsce Niemiec hitlerowskich, po drugiej wojnie światowej, która z jednej strony kosztowała tyle ofiar, a z drugiej strony zdemaskowała w tak wielu krajach klasę rządzącą – wzrosła świadomość szerokich mas ludowych. Przy takich historycznych okazjach objawia się wiele możliwości i dróg dla ruchu socjalistycznego. Dla przykładu przytoczył [Stalin] Jugosławię, Bułgarię, Polskę, a zwłaszcza nasz kraj, że tu właśnie możliwa jest szczególna droga do socjalizmu, która niekoniecznie musi prowadzić przez system radziecki i dyktaturę proletariatu, a może wieść innymi drogami (…).”

Klement Gottwald (1896–1953) prezydent Czechosłowacji

przytaczając na posiedzeniu KC KPCz rozmowę z Józefem Stalinem z 1945 (opublikowano ją dopiero w 1964).
Źródło: Jaroslav Opat, O novou demokracii 1945–1948, Praga 1966, s. 226–227., cyt. za: Henryk Zdanowski, Czechosłowacja w: Europejskie kraje demokracji ludowej 1944–1948, op. cit., s. 156–157.

O wojnie , O demokracji , O czasie

„Bardzo ważne, aby czarne skrzynki z zestrzelonego boeing pozostały na terytorium Ukrainy. Na to powinny być teraz rzucone wszystkie siły. Nie może być mowy o jakimkolwiek przekazaniu ich Rosji. Niby z jakiego powodu?! Samolot malezyjskich linii lotniczych wyleciał z Holandii i spadł na terytorium Ukrainy. Co tu ma do rzeczy Rosja?! Dochodzenie w sprawie katastrofyy powinna prowadzić albo strona ukraińska, albo kraj - właściciel samolotu. W związku z tym mam proste do bólu pytanie: Czy my, k…wa, kontrolujemy granicę czy nie? Czy oczekujemy powiadomienia Służby Migracyjnej Federacji Rosyjskiej o zatrzymaniu czarnych skrzynek w centrum Moskwy w związku z ich nielegalnym pobytem na terytorium Rosji?”

Mustafa Najem (1981)

na temat zestrzelenia malezyjskiego B777 w lipcu 2014 r.
Źródło: Putin, bądź przeklęty na wieki!, "Angora", nr 30 (1258), 27 lipca 2014, s. 71.

O sile , O wieku , Pytanie

„W Polsce czułem się bardzo dobrze. Z pobytem w tym kraju zachowam wspaniałe wspomnienia. Atmosfera w zespole była świetna. Czułem się jak w jednej wielkiej rodzinie.”

Paweł Abramow (1979) rosyjski siatkarz

o zespole Jastrzębskiego Węgla.
Źródło: onet.pl http://sport.onet.pl/siatkowka/abramow-w-polsce-czulem-sie-bardzo-dobrze,1,3235413,wiadomosc.html

O rodzinie , O zachowaniu , O sporcie

„Planujemy następne cztery lata pobytu w Iraku.”

Peter Schoomaker (1946)

Źródło: „Polityka”, 2006

„Być może w czasie pobytów na pustyniach północnej Afryki skrystalizowało się moje upodobanie (…) do malowania pejzaży abstrakcyjnych, w których nie widać nic poza bezkształtną, nie mającą kresu przestrzenią, usianą kamiennymi okruchami.”

Jean Dubuffet (1901–1985) francuski malarz i rzeźbiarz

o geograficznych inspiracjach cyklu Ziemie i tereny (1952).
związane z cyklami obrazów

O miłości , O czasie

„Chociaż nie biorę udział w takich polowaniach, to gdyby odbyło się ono podczas mojego pobytu, mówiono by to samo i śmiano by się tak samo, jak w przypadku tego polowania w Missisipi, kiedy to związano niedźwiedzia. Oczywiście nie chciałem mieć z tym nic wspólnego, ale nie powstrzymało to prasy przed naigrywaniem się z sytuacji.”

Theodore Roosevelt (1858–1919) prezydent USA

Źródło: Listy (ang. The Letters…), cz. 4, s. 1140.

„Mój ty poczciwcze – odezwał się znienacka Wuch – i cóż mi zaszkodzi pobyt na dnie morskim? Rozumujesz kategoriami istoty nietrwałej, stąd twoje omyłki. Przecież, zrozum to, albo morze wyschnie kiedyś, albo pierwej całe dno jego wydźwignie się jako góra i stanie się lądem. Czy to nastąpi za sto tysięcy lat, czy za miliony – nie ma dla mnie znaczenia. Nie tylko jestem niezniszczalny, ale i nieskończenie cierpliwy, jak winieneś był zauważyć, choćby po spokoju, z jakim znosiłem objawy twojego zaślepienia.”

Stanisław Lem książka Bajki robotów

odpowiedź Wucha na deklarację Automateusza chęci wrzucenia go do morza.
Utwory, Bajki robotów
Źródło: Przyjaciel Automateusza

O górach , O morzu

„Góry są przede wszystkim miejscem szczególnym, gdyż jako środowisko stanowią zagęszczenie wszelkich przyrodniczych zjawisk i form. Są niejako koncentracją prawdy o przyrodzie, albo wręcz jej kwintesencją. (…) Góry są zatem miejscem, gdzie przyrodę tej planety doświadczamy najzupełniej. Dlatego sam pobyt w górach może stać się wielkim odkryciem.”

Wojciech Kurtyka (1947)

„To jak pobyt w Europie, tylko każdy mówi tu po angielsku.”

Rihanna (1988) barbadoska piosenkarka

Źródło: Zabawne gafy gwiazd http://www.papilot.pl/zwiazki-i-seks/6801/Zabawne-gafy-gwiazd.html

O seksie

„Do Szanownego Pana Adolfa Hitlera, Führera i Kanclerza Rzeszy Niemieckiej! Rozpoczynając nasz pontyfikat, pragniemy zapewnić Pana, iż nadal z oddaniem będziemy służyć duchowemu dobru narodu niemieckiego, którego przywództwo Panu powierzono (…) W ciągu naszego długoletniego pobytu w Niemczech staraliśmy się z całych sił ustanowić harmonijne stosunki pomiędzy Kościołem a państwem. Teraz, gdy nasze duszpasterskie obowiązki zwiększyły nasze możliwości, o ileż żarliwiej modlić się będziemy w tej intencji. Niechaj pomyślność narodu niemieckiego i jego postęp we wszystkich dziedzinach ziści się z Bożą pomocą!”

Pius XII (1876–1958) papież

w liście z 1939.
Źródło: John Cornwell, Papież Hitlera: Sekretna historia Piusa XII, tłum. Andrzej Grabowski, Warszawa 2006, s. 93.

O historii , O pomocy

„Pedagogiem, któremu zawdzięczam wszystko począwszy od wiedzy podstawowej poprzez wiarę w to, że poezja może być użyteczna, a skończywszy na opiece praktycznej w pierwszych latach pobytu na scenie w teatrze katowickim, był – Władysław Woźnik. W moim pojęciu największy ze wszystkich znawca sztuki teatru, jakich spotkałem w życiu.(…) Okres katowicki 1949–1956–wspomina dalej – to była podstawowa szkoła aktorska w konfrontacji z widzem najlepszym i najbogatszym, bo graliśmy dla robotników i młodej inteligencji (tej najbujniejszej, która rozkwitła po wojnie), mieliśmy straszliwy objazd – około 150 tysięcy kilometrów autobusem, w tym 40 miejscowości Śląska, które odwiedzaliśmy stale.”

Gustaw Holoubek (1923–2008) polski aktor teatralny i filmowy, reżyser

Źródło: M. Czanerle, Gustaw Holoubek. Notatki o aktorze myślącym, WAiF, Warszawa 1972

O wojnie , O szkole , O wierze , O inteligencji

„Główne (…) korzyści niezaprzeczone pobytu wiejskiego, są: Obfitość i Zdrowie.”

Karolina Nakwaska (1798–1875)

Dwór wiejski

O zdrowiu

„Stały pobyt w tym samym miejscu zawsze będę uważał za nieszczęście.”

Arthur Rimbaud (1854–1891) francuski poeta

Listy

O nieszczęściu

„Ja tak spontanicznie rzucałem się na ten swój tapczan i po nocach pisałem. Pisałem z jakiejś potrzeby. Czułem, że powinienem ślad swojej egzystencji, swojego pobytu tutaj zostawić. Nie wiem dla kogo. Może dla nikogo.”

Tadeusz Konwicki (1926–2015) polski prozaik, scenarzysta, reżyser

Źródło: Co ja tu robię? Tadeusz Konwicki, reż. Janusz Anderman, 2009.

O nocy

„Podczas pobytu w Stanach Zjednoczonych zastanawiałem się nad tym, jak to się dzieje, że do mediów trafiają niemal wyłącznie dziennikarze głosujący na partię demokratyczną. Jest oczywiste, że taki mają pogląd na świat i taki światu przekazują. Jak się to dzieje, że nie trafiają tam ludzie o innych poglądach, bo równowagi jaka jest w społeczeństwie – mniej więcej równo podzielonym na demokratów i republikanów – w mediach nie ma.”

Marek Gancarczyk (1983) piłkarz polski

Źródło: wypowiedź w chorzowskim Zespole Szkół Stowarzyszenia Rodzin Katolickich z 28 marca 2011

O ludziach , O świecie

„Otóż, co najbardziej uderza, wiążę i coraz mocniej dominuje w człowieku, to niesamowite poczucie swojskości. Największa tęsknota na odległość jest niczym w stosunku do tęsknoty powstającej, gdy się znowu opuszcza kraj po krótkim pobycie. Życie nabiera sensu, gdy się wychodzi z samolotu i gdy spotyka się ludzi, z którymi mówi się zarówno o rzeczach dobrych, jak i złych. Widzi się wówczas całą czczość, nierealność, o ile nie wprost cynizm czy też melodramatyczną rzewność rozmów emigracyjnych. Może być w kraju jak najgorzej, może to ktoś nazwać długą i ciemną nocą, która zapada (tak jak to zawsze pisano w historii polskiej o okresach popowstaniowych), niemniej ta noc ciemna posiada więcej światła, czaru niż najpiękniejsze światła życia w Anglii czy Ameryce. Wszystko złe w kraju jest czymś, z czym można i trzeba walczyć, choćby nawet za to groziły największe represje. Wszystko zło, z którym walczą emigranci, wydaje się nie tylko walką z krajem, ale również walką z tymi, którzy w kraju nadstawiają swego karku w imię wspólnych celów.”

Władysław Malinowski (1909–1975) polski dziennikarz i polityk socjalistyczny

8 grudnia 1946, w liście do Adama Ciołkosza, napisanym po powrocie do kraju.
Źródło: Andrzej Friszke, Adam Ciołkosz. Portret polskiego socjalisty, wyd. Krytyki Politycznej, Warszawa 2011.

O życiu , O ludziach , O historii , O złu

„Ramfis, pełniący najwyższe funkcje w armii dominikańskiej, przybył do Stanów, by studiować w szkole sztabu generalnego. Spędzał jednak swój czas głównie w Hollywood, otoczony atmosferą nieustannych skandali, lub na pokładzie swego jachtu z osiemdziesięcioosobową załogą i własną orkiestrą jazzową. Do głośniejszych romansów Ramfisa należała zażyła znajomość ze znaną aktorką Kim Novak i Zsa Zsa Gabor, która otrzymała od niego specjalnie zamówiony model mercedesa oraz futro szynszylowe wartości osiemnastu tysięcy dolarów. Tak hojne podarunki dla licznych przyjaciółek nie należały do wyjątków i ogółem, w czasie swego pobytu w Stanach, młody Rafael Trujillo stracił ponad milion dolarów. Komisja egzaminacyjna wyższej szkoły sztabu generalnego nie wydała Ramfisowi dyplomu ukończenia akademii. Rozgniewany tym dyktator mianował go generałem-pułkownikiem, a więc pierwszym marszałkiem armii, po którym to stopni następny jest tytuł generalissimusa. Ramfis dziedziczy po ojcu majątek obliczany na miliard dolarów.”

Ramfis Trujillo (1929–1969)

O czasie

„Podejrzewam jednak, że wszyscy marzymy o innym życiu, wszyscy chcielibyśmy przeżyć tysiąc żyć podczas naszego pobytu na ziemi.”

Dennis Lehane (1965)

Ciemności, weź mnie za rękę

„Po roku czy półtora pobytu w polityce mam poczucie, że tam w gruncie rzeczy nikogo nic nie interesuje poza technologią władzy. To znaczy tam nie ma żadnej poważnej rozmowy o sprawach publicznych. Jestem w parlamencie przez półtora roku i nie widziałem w swoim otoczeniu politycznym ani jednej dyskusji ideowej, prawdziwie światopoglądowej. Byłem raz świadkiem dyskusji w sprawie Leppera. Ktoś mówi: „On jest świetnym ministrem rolnictwa”, a na to ktoś inny odpowiada: „Zaraz, zaraz, ale my nie dyskutujemy o tym, czy on dobrze ściąga podatki, tylko czy jego wizja wsi stwarza szansę na to, by wieś się zmodernizowała”. Na to pada odpowiedź: „A kogo to obchodzi, my musimy zdobyć jutro wyborców.””

Paweł Śpiewak (1951) polski socjolog i historyk idei

Takie spłycenie polityki w naszej wersji liberalnej demokracji jest absolutnie destrukcyjne.
Źródło: krytykapolityczna.pl, 14 stycznia 2007 http://www.krytykapolityczna.pl/content/view/1465/129/

O demokracji

„Pytają mnie często, dlaczego, mimo tak długiego pobytu w Ameryce, piszę nadal w jidysz, który staje się powoli martwym językiem… Lubię pisać historie o duchach i dybukach. A co nadaje się lepiej do snucia takich opowieści niż martwy język?”

Isaac Bashevis Singer (1902–1991) pisarz amerykański, noblista

Źródło: Singer podczas wręczania nagrody Nobla

O historii

„Dla każdego powrót do kraju, po tak długim okresie pobytu poza jego granicami, rodzi wiele pytań, odgrzewa uczucia i zachowania, które zmieniają się w zależności od miejsca zamieszkania. Wydaje mi się, że znalazłem się w stanie nieważkości, bo nagle zacząłem czuć się mniej amerykański, ale też nie do końca rozumiem nową rzeczywistość, która powstała w Polsce. Czuję się, jakbym nie należał ani tu, ani tam.”

Peter J. Lucas (1962) aktor amerykański pochodzenia polskiego

Źródło: Wywiad, 2007 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=39462

O zachowaniu , O emocjach , O rzeczywostości , O zamieszkaniu

„Nazwa Pankow została nadana średniowiecznej miejscowości, która rozrosła się wokół stojącego tu do dzisiaj gotyckiego kościoła, wybudowanego przed 1230 rokiem. Kościół ten okazał się jednak dla mnie nie tylko atrakcją historyczną. Przekonałem się o tym podczas pobytu Józefa Skrzeka, którego gościłem u siebie po jego berlińskim występie. Było to z pewnością tworzącym się na bieżąco dalszym ciągiem mojej berlińskiej mitologii. No bo założyciel SBB, którego płyty kupowałem swego czasu właśnie w Berlinie, siedział obok mnie, w moim berlińskim mieszkaniu i spinał swoją obecnością całą tę historię w przypowieść. A po długiej nocnej rozmowie, przy późnym śniadaniu zapytał: – Czy jest tu w pobliżu jakiś dzwon? Najpierw nie bardzo wiedziałem, o co mu właściwie chodzi. Dzwon? – pomyślałem. Okazało się jednak, że miał na myśli kościół. – Kościół jest, ale ewangelicki – powiedziałem. – Ja przecież nie jestem szowinistą – zaśmiał się. – A dzisiaj niedziela, dlatego chciałbym zajrzeć pod jakiś dzwon. Poszliśmy więc do tego kościoła – małego, ascetycznego, surowego wręcz i tak innego od katolickich. W środku było jedynie kilka osób, pastorem zaś okazała się kobieta, która wygłaszała właśnie kazanie. To co mówiła odbijało się echem od ścian i sklepienia, i trudno było zrozumieć jej berliński zaśpiew. Ale po pewnym czasie zaczęły docierać do mnie poszczególne słowa, które starałem się poskładać w zdania. Tym bardziej gdy usłyszałem: „Johann Sebastian Bach” wypowiedziane bezpośrednio obok słowa: „Gott”. Po chwili rozumiałem już, że pastor mówiła o kontaktowaniu się z Bogiem poprzez muzykę. Skrzek spojrzał na mnie, ja na niego i pomyślałem, że chyba nie wypada nazywać tego przypadkiem.”

Krzysztof Niewrzęda (1964) polski prozaik, poeta i eseista

Czas przeprowadzki
Źródło: s. 54

O kobietach , O Bogu , O historii , O myślach

„Był to na pewno dla wszystkich szok, chociaż było do przewidzenia, że jakiś przełom nastąpi. W moim przypadku przeżyły to najbardziej żona i małe dzieci, które nie rozumiały tej sytuacji. Pamiętam poczucie bezradności i fakt jawnego bezprawia, bo nikt z nas nie czuł się przestępcą lub działającym na szkodę państwa. Oczywiście widzieliśmy Polskę w innym układzie i obowiązujący inny ład. Nam, tu przynajmniej na dołach, nie chodziło o stołki czy o przejęcie władzy, myśmy tylko kwestionowali sposób sprawowania władzy. Arogancja władzy była tak duża, że nie sposób było to już tolerować. Zanim przewieziono mnie do więzienia w Załężu przetrzymywany byłem w więzieniu w Tarnowie z grupą działaczy Solidarności rolniczej. Wspomnę Staszka Wiśniowskiego, Surowieckiego, Jurka Stracha i wielu innych. Próbowano nas złamać i zmusić do współpracy trzymając nas całą noc na mrozie. To jednak stwarzało jeszcze większy nasz opór. Sam pobyt w Załężu to trudne dni i nie jestem jeszcze gotowy na rozległe wspomnienia, to zbyt dla mnie bolesne.”

Władysław Żabiński (1942) polski polityk i poseł

o internowaniu w stanie wojennym.
Źródło: Noworoczne spotkanie osób internowanych – niedziela – 18 stycznia, tarnow.net.pl http://www.tarnow.net.pl/serwis/prasa/index.php?czytaj=7736

O dzieciach , O strachu , O czytaniu , O współpracy

„Gdybym pisał do Pani w pierwszej chwili gniewu, moje pióro przepaliłoby papier na wylot… Mimo rozpaczy i bezsilnej złości pohamuję się jednak i potrafię z zimną krwią oświadczyć, że w moich oczach jest pani najbardziej niegodnym stworzeniem i że mój pobyt w tym kraju otworzył mi oczy na Pani odrażający tryb życia.”

Aleksander de Beauharnais (1760–1794) polityk francuski

z listu do Józefiny pisanego na Martynice.
Źródło: Sigrid Maria Grössing, Kobiety za kulisami historii, Dom Wydawniczy Bellona, Warszawa 2002, ISBN 8311095914, tłum. Barbara i Daniel Lulińscy, s. 47.

O kobietach , O domu , O historii

„Góry można przeżywać na bardzo różne sposoby. Szczęśliwy będzie sześciolatek, którego rodzice wprowadzili na Śnieżkę, ale szczęście znajdzie też w górach wybitny himalaista, a nawet człowiek, który jest w nich bez przerwy. Każdy pobyt w górach jest czymś nowym. Jest świętem.”

Leszek Cichy (1951) Polski alpinista i geodeta

Źródło: Leszek Cichy: Jestem spełniony. Fragment wywiadu z kwietniowego wydania magazynu „n.p.m.”, goryksiazek.pl http://goryksiazek.pl/2013/03/leszek-cichy-wywiad-n-p-m

O szczęściu , O rodzicach

„(…) jestem trenerem, który potrzebuje bez ustanku się uczyć. Dlatego np. płacę z własnej kieszeni za podróż i pobyt w Brazylii, by wrócić jako lepszy fachowiec.”

Andrea Anastasi (1960) włoski siatkarz, trener siatkówki

Źródło: Rafał Stec, Siatkówka. Andrea Anastasi: Dam radę, sport.pl, 3 lutego 2011 http://www.sport.pl/sport/1,65025,9052213,Siatkowka__Andrea_Anastasi__Dam_rade.html

O sporcie

„Jeśli jest ktoś, komu doskwiera pobyt we Francji, niech się nie martwi, że musi opuścić kraj, który mu nie odpowiada.”

Nicolas Sarkozy (1955) polityk francuski

O Niemczech i Alzacji
Źródło: Lewica.pl, 22 kwietnia 2006

„Podczas pobytu w Kalkucie otrzymywałem od niego listy, w których, otwarcie, prosił mnie, bym nie mówił mu o jodze, czy też o „magicznych siłach”, lecz relacjonował wyłącznie precyzyjne fakty, których osobiście byłem świadkiem. Również w Indiach otrzymałem od niego kilka publikacji, z których pamiętam jednakże tylko pismo Krur.””

Julius Evola (1898–1974) włoski filozof

o korespondencji z Evolą
O Juliusie Evoli
Źródło: Journal III, 1970-78, Chicago: University of Chicago Press, 1989, s. 161

O sile

„Kiedy po raz pierwszy pojechałem do Nowego Jorku w 1987 roku, byłem po jedenastoletnim pobycie w Paryżu. Wychowałem się w kulturze francuskiej. Ostatecznym kształtem była dla mnie lektura Prousta. Z czegoś co można nazwać cząstką czaso-przestrzenną najbliższy był mi czas, jako pojęcie, które mnie bardzo zajmowało. Uważam, że Europa w ogóle związana jest bardzo z ideą czasu. Natomiast gdy znalazłem się w Nowym Jorku to pierwsze co zwróciło moją uwagę, to była doskonale rozwinięta przestrzeń. W tym momencie uzupełniło się we mnie to, co interesuje mnie najbardziej czyli czaso-przestrzeń. Oczywiście nie jestem np. fizykiem i w związku z tym odpowiedzi szukam dla siebie w fotografii. Myślę, że już wówczas, w '87 roku, chciałem przejechać przez ten zaskakująco realny kraj. Realny o tyle, że każdy przedmiot ma tam w zasadzie jedno znaczenie. Jest przedmiotem – funkcją utylitarną i koniec. Ta dosyć szczególna kultura materialna Stanów sprawia, że wszystko wydaje się być tam bardzo świeże, namacalne. I z tego powodu jest dla mnie interesujące fotograficznie.”

Wojciech Wieteska (1964)

Źródło: wywiad Adama Mazura, cyt. za: culture.pl http://www.culture.pl/baza-fotografia-pelna-tresc/-/eo_event_asset_publisher/eAN5/content/wojciech-wieteska

O myślach , O czasie , O myśleniu

„Należał do wierzących. Przeszło mu szybko, jak zupa się wylała, ale w owym czasie był ideowym żydowskim komunistą. Był od zawsze lewicowcem (…) otarł się o anarchistów, a w końcu trafił do Związku Młodzieży Komunistycznej. Miał dziewiętnaście lat, właśnie zdał na medycynę, kiedy zaczęła się wojna. Uciekł do Rosji. Wstąpił do Armii, najpierw Czerwonej, a potem do Berlinga. Pobyt w Rosji oceniał pozytywnie. Tak przynajmniej mówiła matka, bo on raczej nie opowiadał mi o sobie. Nie mówił o swoim pochodzeniu, nie wspominał rodziny. Oprócz jego siostry wszyscy zginęli podczas wojny. Dowiedziałam się o tym dopiero od mamy.”

Agnieszka Holland (1948) polska reżyserka i scenarzystka

o swoim ojcu.
Źródło: rozmowa Marii Kornatowskiej, wysokieobcasy.pl, 5 sierpnia 2002 http://www.wysokieobcasy.pl/wysokie-obcasy/1,96856,961254.html?as=2

O wojnie , O młodzieży , O matce , O siostrze

„Pierwszy kontakt z publicznością odbywa się na przedstawieniu dyplomowym. Ten egzamin przed publicznością niczym się nie różni od pierwszych zawodowych doświadczeń. Wiedziałem, co chcę robić w życiu. Całe moje dążenia były skierowane w stronę Teatru Współczesnego, dokąd ponad 20 latach na różnych scenach i po pobycie w USA udało mi się dotrzeć.”

Piotr Garlicki (1945) aktor polski

Źródło: Karolina Owsiannikow, Drogą przez Indie, „Express Bydgoski” nr 253, 29-30 października 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/126410.html

„Ta nagonka na mnie zupełnie nie była adekwatna do winy, jaką popełniłem. Faktem jest, że. Dwa razy napisałem na temat Teatru Dramatycznego, w którym pracowałem, bardzo pozytywne rzeczy o dyrektorze Holoubku i kolegach, o których kazano mi napisać. Panowie byli bardzo zdziwieni, bo spodziewali się czegoś zupełnie innego. Potem sprawa ucichła na długo, (…) byłem daleki od spraw środowiskowych i politycznych, miałem małą wiedzę o plotkach. Nie interesowało mnie to. Tak było i tak mnie zresztą w teatrze postrzegano. W 1975 r. wyjechałem z teatrem do USA ze sztuką Zemsta. Po przyjeździe kazano mi coś napisać o pobycie w USA, ale to też było dla panów z SB chyba mało interesujące, bo więcej już się ze mną nie kontaktowali. Myślałem, że to koniec, że dali mi spokój.”

Maciej Damięcki (1944) aktor polski

Źródło: Krzysztof Lubczyński, MIPN mnie zlinczował, e-teatr. pl, 20 kwietnia 2007 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/38070,druk.html

O myślach , O zemście , O myśleniu

„Podczas pobytu w Kalkucie otrzymywałem od niego listy, w których, otwarcie, prosił mnie, bym nie mówił mu o jodze, czy też o „magicznych siłach”, lecz relacjonował wyłącznie precyzyjne fakty, których osobiście byłem świadkiem. Również w Indiach otrzymałem od niego kilka publikacji, z których pamiętam jednakże tylko pismo Krur.””

Mircea Eliade (1907–1986) rumuński religioznawca

o korespondencji z Juliusem Evolą.
Źródło: Journal III (1970–78), University of Chicago Press, Chicago 1989, s. 161.

O sile

„Podczas naszych pobytów w Ameryce były różne propozycje. Nawet trasa koncertowa ze Stingiem po amerykańskich college’ach. Ale musiałam być dyspozycyjna. W każdej chwili spakować się i lecieć do USA. W czasach komuny paszport zdobywało się z trudem. Trzeba było dokonać wyboru. Zostać na stałe w Stanach, albo wrócić do Polski i czekać na lepsze czasy. (…) Nie umiałam zostawić Polski. (…) Nie mam poczucia, że zmarnowałam szansę.”

Beata Kozidrak (1960) polska piosenkarka muzyki rozrywkowej

Źródło: „Twój Styl” nr 10 (255), październik 2011

O czekaniu

„Chodziłem do szkoły rosyjskiej. Na granicy posługiwałem się wyłącznie tą mową. W więzieniu istnieje specjalna gwara. Otrzymywałem jedno z popularnych pism literackich. Uważnie podpatrywałem budowę zdań. Po latach pobytu na Świętym Krzyżu dostałem podręcznik gramatyki. To był mój przewodnik. Zabrałem się do pisania. Szło. Palił się we mnie olbrzymi pożar tamtego życia. Wyzyskiwałem każdą chwilę, zapisując grube bruliony.”

Sergiusz Piasecki (1901–1964) polski pisarz, oficer wywiadu

w wywiadzie udzielonym w 1937 r. po opuszczeniu więzienia na Świętym Krzyżu, o tym jak nauczył się polskiego i zaczął pisać.
Źródło: Ewa Tomaszewicz, Żywot człowieka uzbrojonego, „Ale Historia”, w: „Gazeta Wyborcza”, 30 stycznia 2012.

O historii

„Zostaję tu [w Lublinie] na kilka tygodni, bo mi bardzo dobrze i cicho we Włodzimierzu. Czas nie ograniczony żadnymi określonymi zajęciami jest tak miły, tak serdecznie drogi. Jem, kiedy chcę, wstaję, kiedy chcę, i tak samo kładę się spać. Wszystko to jest bardzo boskie (…) Że nie ma bielizny, że kolacja bywa skąpa – głupstwo. Ale jest pogoda tak błękitna, tak wieczna! (…) Trochę się nudzę, bo oprócz wieczornych marzeń i popołudniowych wędrówek nie ma tu nic, co by mnie zajmowało. Przez cały czas pobytu w Marianówce napisałem ze dwadzieścia stron prozy bez sensu i trzy czy cztery wiersze deliryczne.”

Józef Czechowicz (1903–1939) polski poeta

o planach na wakacje; 5 czerwca 1923.
Listy
Źródło: list do Wacława Gralewskiego, cyt. za: Waldemar Michalski, Wołyńskie wiersze Józefa Czechowicza, „Akcent” 2003, nr 4.

O czasie , O wakacjach , O pogodzie , Sens

„Obóz, jak się zorientowałem. Obejmował teren około półtora kilometra kwadratowego płaskiego terenu. Otoczony był solidnym ogrodzeniem z drutu kolczastego, rozpiętego kilkoma rzędami pomiędzy drewnianymi słupami. Ogrodzenie miało ponad dwa i pół metra wysokości. Po zewnętrznej stronie przechadzały się patrole w odstępach około pięćdziesięciometrowych. Po stronie wewnętrznej strażnicy z bronią stali co jakieś piętnaście metrów. Za drutami stało kilkanaście baraków. Przestrzeń pomiędzy nimi wypełniał gęsty, falujący tłum. Więźniowie tłoczyli się, przekrzykiwali. Z kolei strażnicy starali się utrzymywać ich we względnym porządku…
… Po lewej stronie od bramy, o jakieś sto metrów za ogrodzeniem, był tor kolejowy, a właściwie rodzaj rampy. Prowadził od niej do ogrodzenia chodnik zbity z desek. Na torowisku stał pociąg złożony z około trzydziestu wagonów towarowych. Były brudne i zakurzone…
… Mijaliśmy akurat jakiegoś starca. Siedział na ziemi nagi i rytmicznie kiwał się do przodu i tyłu. Jego oczy błyszczały i nieustannie mrugał powiekami. Nikt nie zwracał na niego uwagi. Obok leżało dziecko w łachmanach. Miało drgawki. Z przerażeniem spoglądało dookoła.
Tłum pulsował jakimś obłędnym rytmem. Wrzeszczeli, machali rękami, kłócili się i przeklinali. Zapewne wiedzieli, że niedługo odjadą w nieznane, a strach, głód i pragnienie potęgowały poczucie niepewności i zwierzęcego zagrożenia. Ludzie ci zostali wcześniej ograbieni z całego skromnego dobytku, jaki im pozwolono zabrać w tę podróż. Było to pięć kilogramów bagażu. Były to zwykle jakieś najpotrzebniejsze w drodze przedmioty. Poduszka, jakieś okrycie, trochę jedzenia, butelka z wodą. Czasem kosztowności czy pieniądze. Docierała tu przeważnie ludność gett, która nie miała już nic…
Pobyt w obozie nie trwał długo. Zazwyczaj nie dłużej niż cztery dni. Potem pakowano ich w wagony na śmierć. Przez czas pobytu w obozie prawie nie otrzymywali jedzenia. Zdani byli na własne zapasy.
Baraki obozowe mogły pomieścić mniej więcej połowę więźniów. Drugie tyle pozostawało na dworze. Powietrze wypełniał odór ludzkich odchodów, potu, brudu i zgnilizny…
… Oficer SS, odpowiadający zapewne za załadunek, stanął przed tłumem Żydów. Nogi rozstawił szeroko.
– Ruhe! Ruhe! Spokój! – wrzasnął. – Wszyscy Żydzi mają wejść do wagonów. Pojedziecie tam, gdzie jest dla was praca. Ma być porządek. Nie wolno się pchać ani opóźniać załadunku. Kto będzie wywoływał panikę albo stawiał opór, zostanie zastrzelony.
Przerwał i wbił wzrok w masę ludzką przed sobą. Spokojnie zaczął otwierać kaburę pistoletu. Wyjął broń. Pierwsze szeregi Żydów zaczęły się cofać. Niemiec zaśmiał się i oddał trzy strzały w tłum. W grobowej ciszy rozległ się przeszywający krzyk. Spokojnie schował pistolet.
– A teraz do wagonów! Raus! – wrzasnął.
Tłum zamarł. Z tyłu rozległy się strzały. Ludzie ławą ruszyli do przodu, krzycząc przeraźliwie. Zbliżali się do drewnianego pomostu. Ludzki strumień był jednak zbyt szeroki, aby się w nim pomieścić. Esesmani otworzyli ogień. Pędzący zaczęli padać. Rozległ się głuchy tupot nóg po deskach rampy. Teraz zaczęli strzelać strażnicy stojący przy wagonach. Tłum przyhamował.
– Ordnung! Ordnung! – wrzeszczał esesman.
Pierwsi Żydzi wpadli do wagonu. Niemcy przy drzwiach odliczali ich. Po liczbie „sto czterdzieści” esesman zawył „Halt!” i dwukrotnie strzelił. Przystanęli. Pociąg powoli szarpnął i nowy wagon wtoczył się na wysokość pomostu. Zaczęli go wypełniać nowi więźniowie.
Wedle wojskowych regulaminów wagon towarowy przeznaczony był na osiem koni lub czterdziestu żołnierzy w transporcie. Upychając ludzi na siłę i bez jakiegokolwiek bagażu, można było pomieścić w wagonie sto osób. Niemcy wydali rozkaz pakowania po stu trzydziestu, ale jeszcze dopychali dodatkową dziesiątkę. Gdy drzwi nie dały się zamknąć, tłukli na oślep kolbami, strzelali do środka wagonu, wrzeszczeli na nieszczęsnych Żydów. Ci, aby zrobić miejsce dla nowych, wspinali się na ramiona i głowy już znajdujących się wewnątrz. Z głębi wagonu dochodził jakiś potępieńczy ryk i wycie.
Gdy upchnięto już sto czterdzieści osób, strażnicy przystąpili do zamykania drzwi. Były ciężkie, wykonane z drewna obitego żelazem. Miażdżyły wystające na zewnątrz kończyny wśród wrzasków bólu. Po zasunięciu drzwi zabezpieczano je żelazną sztabą i ryglowano.
Przed załadunkiem na podłogę wagonów sypano warstwę niegaszonego wapna. Oficjalnie był to zabieg higieniczny. Chodziło o nie rozprzestrzenianie się chorób zakaźnych. W praktyce wapno gwałtownie absorbowało wilgoć z powietrza. Spadała zawartość tlenu i ludzie zaczynali się dusić. Równocześnie wapno w kontakcie z ludzkimi odchodami wydzielało trujące substancje, między innymi chlor. Ten zaś dusił stłoczonych więźniów. Niemcy osiągali podwójny cel. Choroby zakaźne istotnie się nie rozprzestrzeniały, a wagon można było łatwiej po transporcie wymyć. Po drugie, transportu tego nie przeżywało wielu „podróżnych”. A o to przecież chodziło.
Czasami od polskich kolejarzy docierały informacje, że takie wagony z Żydami stały na bocznicach po kilka dni. Po otwarciu znajdowano w nich same trupy…
… Na obozowym placu pozostali zabici i konający. Strażnicy przechadzali się wolnym krokiem i dobijali ich strzałami w głowę. Wkrótce zapanowała cisza…”

Jan Karski (1914–2000) prawnik, dyplomata, wykładowca akademicki, polski kurier czasów II wojny światowej

Karski dostał się w przebraniu strażnika do obozu tranzytowego dla Żydów w Izbicy, który był „ostatnim etapem” przez obozem zagłady w Bełżcu.
Tajne państwo: opowieść o polskim Podziemiu

Koń , O miłości , O śmierci , O pieniądzach

„Kiedyś moją idolką, ale nurkowania w sprzęcie, była Ela Matuszewska. Teraz nie mam idoli. Spotykam wiele osób, które cenię i podziwiam za oddanie i poświęcenie nurkowaniu, osiągających ekstremalne wyniki. Ale to jest fascynacja sportem i zaangażowaniem, a nie wielbienie osoby. Teraz w trakcie pobytu w Egipcie poznałam Natalię Molchanovą. I okazała się bardzo fajną babką!”

Agata Bogusz (1985)

Źródło: Wywiad z Agatą Bogusz – rekordzistką w Dynamice, freediving-warszawa.pl, 7 czerwca 2010 http://freediving-warszawa.pl/wywiad-z-agata-bogusz-rekordzistka-w-dyn/

O sporcie

„Mija pięć lat mego pobytu w szpitalu Nie chodzę
nie piszę świat się zamknął
leczą mnie pastylkami i litrami wody
nie trwożę się nie ma we mnie
skargi Słońce ozłaca żyto boje się że są tam
ukryte inne bogi”

Roman Śliwonik (1930–2012) polski pisarz i poeta

Źródło: Notatki z choroby

O życiu , O Bogu , O świecie , O chorobach

„Gwiazda musiała w międzyczasie funkcjonować mało sprawnie. Od chwili, gdy magowie zobaczyli ją na Wschodzie, świeci im wprawdzie aż do Jerozolimy, potem jednak dopiero po wizycie u Heroda, świecąc przed nimi aż do miejsca pobytu poszukiwanego dziecięcia w Betlejem. Gdyby gwiazda świeciła bezustannie, albo zaczęła świecić odrobinę wcześniej, albo gdyby świeciła omijając Jerozolimę, wówczas fatalna w skutkach wizyta u Heroda byłaby zbędna, a nowemu królowi Żydów nie zagroziłoby śmiertelne niebezpieczeństwo spowodowane chwilowym brakiem świecenia gwiazdy. Za dzieci betlejemskie zamordowane przez Heroda, w każdym razie według ujęcia Mateusza, winę tym sposobem ponosi niebiańska gwiazda, która okazała się gwiazdą – zwiastunem śmierci.”

Uta Ranke-Heinemann (1927)

Źródło: Nie i amen

O śmierci , O dzieciach , O gwiazdach

„Życzymy miłego pobytu w Polsce i zapewniamy, że Polska i Polacy nie jeden raz Was zaskoczą/ zadziwią, tak jak sami siebie zaskakujemy… nieustannie. Życzymy miłego pobytu w Polsce i zapewniamy, że Polska i Polacy będą Was zadziwiać, tak jak sami siebie zadziwiamy… nieustannie.”

Waldemar Pawlak (1959) polski polityk ludowy, premier RP

podczas powitania goszczących w Polsce przedstawicieli Europejskiej Partii Ludowej.
Źródło: http://www.pawlak.pl/pn/modules.php?op=modload&name=News&file=article&sid=688&mode=thread&order=0&thold=0

„Zbiegły dni wesołego w Aranchwes pobytu.”

Friedrich Schiller Don Carlos

Die schönen Tage in Aranjuez sind nun zu Ende. (niem.)
Don Carlos (1787)
Źródło: 1, 1, tłum. Adam Mickiewicz

„Każdy robi tu swoje, żeby zepsuć mi pobyt w Osowej Sieni. Ta stara jędza na górze i ten Jacek ze swoim bredzeniem o wrogach i ten głupi płacz.”

Leonie Ossowski (1925–2019)

Jeder tut hier das Seine, um mir den Aufenthalt in Osowa Sień zu vermiesen. Diese alte Krähe da oben und dieser Jacek mit seinem Gequatsche von Feinden und dieser dämliche Jammer.
Weichselkirschen

O płaczu

„Może kiedyś, gdy człowiek upora się z problemem śmierci, sztuka stanie się właśnie taka, może zresztą czasami taka bywała, na przykład u Fra Angelica, blisko raju, z pełnym przekonaniem, że pobyt na ziemi to tylko przejściowe i mgliste przygotowanie do życia wiecznego w pobliżu Pana Jezusa. Jestem teraz z tobą, codziennie, do końca świata.”

Michel Houellebecq książka Mapa i terytorium

Mapa i terytorium

O śmierci , O sztuce

„Pamiętam, kiedy byłem dzieckiem i wykazywałem zainteresowanie sztuką i muzyką, a mój ojciec posadził mnie: „Cała sztuka pochodzi z ciemnej strony.” – powiedział. „Ciemna strona nie jest zła ani szkodliwa, ale to gdzie się znajduje i jeśli wybierzesz twórcze życie, to wybierzesz pobyt w ciemnościach”. Nie wiem gdzie on to się dowiedział. Być może był upojony czy coś, ale doprawdy to pozostanie we mnie.”

Sufjan Stevens (1975)

Źródło: „New York Times”, 14 października 2010 http://www.nytimes.com/2010/10/17/arts/music/17sufjan.html?pagewanted=1&_r=2

O życiu , O dzieciach , O sztuce

„Zamykanie placówek w tzw. państwach mniej priorytetowych uważam za pomysł niefortunny choćby dlatego, że nie są one uważane za mało ważne np. przez USA, RFN, Francję, W. Brytanię, Rosję czy ChRL, które nie likwidują swoich placówek, a wręcz rozszerzają ich sieć. Ambasady nie służą jedynie do obsługi obywateli polskich przebywających w danym kraju, choć nie jest to bez znaczenia. Realizują politykę zagraniczną państwa wobec kraju pobytu, rozwijają z nim przyjazne stosunki polityczne, gospodarcze, kulturalne i naukowo-techniczne. W przypadku państw najmniej rozwiniętych pomagają we właściwym rozdysponowaniu i najlepszym wykorzystaniu wszelkiej pomocy w tym rozwojowej, do której jesteśmy zobligowani jako członek Unii Europejskiej.”

Kazimierz Duchnowski (1936)

Źródło: Wywiad z ostatnim ambasadorem RP w Kambodży – K. Duchowskim, polska-azja.pl, 18 grudnia 2010 http://www.polska-azja.pl/2010/12/18/wywiad-z-ostatnim-ambasdorem-rp-w-kambodzy-k-duchowskim/

O pomocy

„W czasie mego pobytu w Butyrkach od początku lipca 1945 r. (dnia nie zapamiętałem) do połowy listopada tegoż roku nie byłem wzywany na śledztwo ani razu. Pewnego dnia wezwano mnie do jakiejś pracowni, gdzie starszy mężczyzna w białym fartuchu spytał mnie o zdrowie i nic więcej. Któregoś dnia strażnik podoficer zapytał mnie dyskretnie, za co osadzono mnie w areszcie, a gdy mu odpowiedziałem, że za walkę o niepodległość Polski, zrobił zdziwioną minę i uśmiechnął się życzliwie. W lipcu lub w początkach sierpnia 45 r. weszła do celi kobieta około trzydziestu lat w białym fartuchu z dziewczyną jako tłumaczką, która miała w ustach dziwną brzydką protezę. Zapytała po rosyjsku, jak mi się powodzi. Tłumaczka przetłumaczyła pytanie na język polski, a ja odpowiedziałem: „jak w sowieckim raju.””

Antoni Pajdak (1894–1988) polityk polski

Dziewczyna przetłumaczyła odpowiedź, kobieta po dłuższej chwili zaczęła się śmiać serdecznie, bo widocznie słowo raj już dawno zapomniała.
fragment wspomnień z pobytu w moskiewskim więzieniu spisany w 1986 r.
Źródło: Marian Romaniuk, Antoni Mikołaj Pajdak (1894-1988), lewicowo.pl, 17 września 2010 http://lewicowo.pl/varia/viewpub/tid/2/pid/304

O kobietach , O zdrowiu , O czasie , O walce

„Krzysztof Żmudzin: Co światowej sławy uczony może znaleźć w Radomiu?
Giorgio Agamben: To miasto z historią, miasto wielu wybitnych ludzi. Szczególnie bliscy mojemu sercu są Jan Kochanowski i, ze współczesnych twórców, mało znany w Polsce Władysław Zambrzycki. Radom jest miejscem do którego często wracam myślami, tutaj nawet czas odczuwa się inaczej niż w Wenecji. Pisałem o tym w jednej z moich ostatnich prac [Czas, który zostaje. Komentarz do Listu do Rzymian, Warszawa 2009 - przyp. KŻ].
Krzysztof Żmudzin: Czy cieszy się Pan z perspektywy otrzymania tytułu honorowego obywatela naszego miasta?
Giorgio Agamben: Jestem zaszczycony. Będąc ostatnio w Polsce spotkałem się ze studentami, którzy namawiali mnie do dłuższego pobytu w tym pięknym kraju. Mam nadzieję, że dzięki staraniom władz Radomia będę miał okazję bywać tutaj częściej.”

Giorgio Agamben (1942) włoski filozof

Źródło: „Panorama Radomska”, 23 kwietnia 2012, s. 2.

O ludziach , O historii , O czasie , Serce

„Uważamy za wielki zaszczyt gościć wśród nas Waszą dostojną osobę. Znamy Wasze głębokie zaangażowanie w sprawę pokoju na świecie, wyostrzoną wrażliwość na niesprawiedliwość, która wciąż jeszcze szaleje w różnych krajach, troskę w obliczu ogromu nędzy, która wciąż jest udziałem narodów Trzeciego Świata (…). Cele Waszej Świątobliwości są zbieżne z naszymi: szczęście człowieka, czyli jego harmonijny rozwój. Dlatego jesteśmy przekonani, że pobyt Waszej Świątobliwości na ziemi kongijskiej pozwoli na nawiązanie konstruktywnego dialogu między Stolicą Świętą i naszym krajem w celu skonsolidowania i umocnienia harmonijnie i szczęśliwie istniejących więzów między naszymi dwoma krajami, by w ten sposób kontynuować wspólne tworzenie warunków dla lepszego świata.”

Denis Sassou-Nguesso (1943) polityk kongijski, wojskowy

Źródło: Jan Paweł II w Afryce, Instytut Wydawniczy Pax, Warszawa 1985, s. 114.

O szczęściu , O pokoju

„Z okazji Dnia Polonii 2. Maja, pragnę na Pana ręce przekazać wyrazy najwyższego uznania za niestrudzoną działalność na rzecz naszych Rodaków rozsianych po świecie, zwłaszcza w Ameryce Łacińskiej. Jak jest to ważna i potrzebna działalność mogłem się przekonać podczas kilkunastu lat pobytu w krajach Ameryki Łacińskiej, gdzie żyje kilka milionów Polaków i osób polskiego pochodzenia.”

Zdzisław Jan Ryn (1938)

w liście do Jana Kobylańskiego.
Źródło: Prof. Zdzislaw Jan Ryn: Moja przygoda i przyjaźń z Polonią w Ameryce Łacińskiej rozpoczęła się w 1973/74 roku, polishclub.org, 3 maja 2011 http://www.polishclub.org/2011/05/03/prof-zdzislaw-jan-ryn-moja-przygoda-i-przyjazn-z-polonia-w-ameryce-lacinskiej-rozpoczela-sie-w-197374-roku/

O przyjaźni

„Nie identyfikowałem się z rządem komunistycznym, byli to nasi wrogowie. Miałem stałe prawo pobytu we Włoszech, miałem dowód włoski, do wyjazdu poza Europę użyłem paszportu Czerwonego Krzyża Szwajcarii jako więzień polityczny i więzień obozów koncentracyjnych.”

Jan Kobylański (1923–2019) polski przedsiębiorca

odpowiadajac na pytanie, czemu po II wojnie światowej nie używał polskich dokumentów.
Źródło: Zeznania Jana Kobylańskiego, usopal.com, 13 listopada 2010 http://www.usopal.pl/usopal/319-zeznania-pana-prezesa-jana-kobylaskiego,

O wojnie

„Facebook to najbardziej szczegółowa baza danych o ludziach, ich kontaktach towarzyskich i rodzinnych, nazwiskach, adresach, miejscu aktualnego pobytu, sposobie komunikowania się. Wszystko to znajduje się w USA i dostępne jest amerykańskim organizacjom wywiadowczym. Każdy powinien zrozumieć, że za każdym razem, gdy dodaje przyjaciół do swego profilu na Facebooku, staje się darmowym pracownikiem służb wywiadowczych USA.”

Julian Assange (1971) australijski aktywista, dziennikarz, wydawca

Źródło: Assange: Facebook machiną darmowego szpiegowania, gazeta.pl, 3 maja 2011 http://wiadomosci.gazeta.pl/Wiadomosci/1,80269,9532969,Assange__Facebook_machina_darmowego_szpiegowania.html

„(…) przy ograniczonej bowiem liczbie godzin niesposób jest wszystkie księgi natchnione przejść tą ścisłą metodą egzegetyczną, a jednak one wszystkie zawierają słowo Boże i wszystkie muszą być znane. To też zaraz od pierwszych dni pobytu w seminarjum trzeba czytaniu Pisma św. poświęcić codzień chwilkę czasu i zwyczaj ten zachować aż do śmierci.”

Jacek Woroniecki (1878–1949) teolog polski, dominikanin

Królewskie kapłaństwo
Źródło: s. 81

O śmierci , O Bogu , O zachowaniu , O czasie

„Ja nie patrzę na alkoholika, ponieważ on mnie nie dotyczy, ja nim nie jestem. Ale patrzę na własny los, który niczym się nie różni, gdyż ma tę samą potrzebę miłości. Miłości jak nauka chrystusowa, która mówi oprzyj się na tym, a wygrasz ten swój pobyt na ziemi tak boleśnie dla nas określony. Gdyby nie ten fakt, życie nie miałoby sensu. Jak mówi Seneka, Jak można bać się śmierci, skoro od chwili kiedy pojawiamy się na świecie do niej zmierzamy.”

Marek Kondrat (1950) aktor polski

Filozofowi łatwo to powiedzieć, ale my się musimy z tym użerać przez osiemdziesiąt lat.
o filmie Wszyscy jesteśmy Chrystusami.
Źródło: Wywiad, 2006 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=31017

O życiu , O śmierci , O losie , O nauce

„Kiedyś pojechałem na tydzień do Paryża tylko po to, by zwiedzić Luwr. Tydzień mi w zupełności wystarczył, ale nikt ze znajomych nie potrafił zrozumieć jak to możliwe, że po tygodniowym pobycie w Paryżu nie widziałem wieży Eiffla. Wieża duża – zdołam jeszcze dojrzeć jako emeryt, nawet bez szkieł.”

Wojciech Cejrowski książka Podróżnik WC

Utwory, Podróżnik WC

„Większą skłonność do hulaszczego życia, którą da się zaobserwować wśród drukarzy niż u przeciętnych robotników, należy więc przypisać, przynajmniej w pewnej mierze, częstszym zmianom miejsca pobytu i co za tym idzie, bardziej przypadkowym i przemijającym kontaktom z ludźmi. Jednakże istotną przyczyną tych skłonności do hulanki jest, ostatecznie, to samo pragnienie zamanifestowania swojej wyższości i dobrobytu, która skłania francuskiego chłopa do oszczędności i pracowitości, a amerykańskiego milionera do fundowania szkół, szpitali i muzeów. Gdyby nakaz konsumpcji na pokaz nie był poważnie ograniczony przez inne, przeciwstawne cechy ludzkiej natury, ludzie żyjący w takich warunkach, w jakich żyją współczesne miejskie klasy pracujące i rzemieślnicy, w ogóle nie byliby w stanie oszczędzać, bez względu na wysokość swoich zarobków.”

Thorstein Veblen (1857–1929) ekonomista i socjolog amerykański

Teoria klasy próżniaczej (1899)

O ludziach , O naturze

„Samogwałt w stanie małżeńskim jest wcale rozpowszechniony zwłaszcza u mężatek. U mężatek są liczne i niejako słuszne powody do upodobania sobie w samogwałcie. Po krótce tu wymienię niektóre, a także omówię. Na wstępie najłatwiejszy dla usprawiedliwiania jest ten powód, że mężatka jeszcze z czasów panieńskich i dawniejszych przywykła do popełniania samogwałtu i z niem się zżyła. Naówczas drażnienie miejscowe przy stosunku jest dla jej uczuciowości płciowej tak jak prawie nic i niczym skutecznym i do szczytowania ich nie doprowadza. W ogóle z jakichkolwiek powodów: osłabienie siły wzwodliwej u męża, jego zbyt rychłe szczytowanie, za małe rozmiary zwisaka, nie daje stosunek kobiecie zadowolenia zupełnego. Wtedy ona się ima samogwałtu takiego lub owakiego rodzaju. Inną znów okolicznością jest przypadkowy napad napięcia płciowego u kobiety, wtedy właśnie, gdy mąż jest w domu nieobecnym lub twardo śpi po pracy lub jest chory czy też nie ma miejsca swobodnego do stosunku lub tym podobne. Tym snadniej popełnia samogwałt mężatka wtedy, gdy jest w tzw. „okresowej rozłące z mężem”, jest to także podczas pobytu w kąpielach. Inne znowu mężatki mają tak nierozsądnych mężów, że ci nie tylko nie dbają o danie kobiecie zadowolenia płciowego, ale nawet za złe by wzięli, gdyby wykazała u siebie jakąkolwiek potrzebność płciową.”

Stanisław Kurkiewicz (1867–1921) polski lekarz, internista i seksuolog

Źródło: Samieństwo (Onania). Określenie – istota – znaczenie – skutki – i.t.p. wiadomości dla osób dojrzałych, Kraków 1917.

O kobietach , O domu , O sile

„Podczas pobytu na dworze carycy Katarzyny II wielki szwajcarski matematyk Leonhard Euler wdał się w dyskusję na temat istnienia Boga. Aby pokonać przeciwników, poprosił o tablicę, na której napisał: (x + y)^2 = x^2 + 2xy + y^2, a więc Bóg istnieje! Nie mogąc zakwestionować adekwatności wywodu, którego nie rozumieli, i nie chcąc okazać swojej niewiedzy, oponenci przyjęli ten argument za rozstrzygający.”

Stanislav Andreski (1919–2007)

Social Sciences as Sorcery

O Bogu , O matematyce

„Arcybiskup metropolita Bolesław Twardowski (…) i biskup Eugeniusz Baziak byli zmuszeni kilkakrotnie zmieniać przygodne miejsca swego pobytu, cierpiąc liczne udręki i uciążliwości codziennego bytowania oraz różne niedogodności swej dalszej, nieprzerwanej mimo tego pracy kościelno-organizacyjnej i duszpasterskiej. Towarzyszyła też temu organizowana przez Kościół lwowski akcja charytatywnej pomocy zarówno dla dziesiątków tysięcy wywiezionych zbrodniczo w głąb Związku Sowieckiego Polaków, jak i dla biednej, głodującej ludności miejscowej.”

Witold Szolginia (1923–1996) polski architekt, autor książek o Lwowie

o biskupie Eugeniuszu Baziaku w Tamtym Lwowie.
Wariant: Arcybiskup metropolita Bolesław Twardowski (…) i biskup Eugeniusz Baziak byli zmuszeni kilkakrotnie zmieniać przygodne miejsca swego pobytu, cierpiąc liczne udręki i uciążliwości codziennego bytowania oraz różne niedogodności swej dalszej, nieprzerwanej mimo tego pracy kościelno-organizacyjnej i duszpasterskiej. Towarzyszyła też temu organizowana przez Kościół lwowski akcja charytatywnej pomocy zarówno dla dziesiątków tysięcy wywiezionych zbrodniczo w głąb Związku Sowieckiego Polaków, jak i dla biednej, głodującej ludności miejscowej. [o biskupie Eugeniuszu Baziaku w Tamtym Lwowie. ]
Źródło: Wielcy zapomniani. Ks. abp metropolita Eugeniusz Baziak – arcypasterz wygnaniec http://www.lwow.com.pl/naszdziennik/baziak.html, lwow.com.pl

O pomocy , O udręce

„Praktycznie w ogóle nie słucham muzyki. Nad swoją muzyką pracuję bardzo dużo i jestem całkowicie nią pochłonięty. Jest to niesamowicie ważna część mojego życia. Od tego w pełni zależna jest moja rodzina. Tak naprawdę, gdy nie zajmuje się muzyką, nie mam ochoty mieć z nią do czynienia. Nie słucham radia, bardzo rzadko puszczę sobie coś w domu czy samochodzie. Czasem pójdę na jakiś koncert i to tyle. Kocham tworzyć muzykę, ale moje życie tak naprawdę nie obraca się wokół niej. Nie mam pojęcia co jest teraz modne w radiu, kto jest popularny, a kto nie. Szczerze mówiąc, nie obchodzi mnie to. Niemal ciągle jestem w trasie, a jeśli dodasz sobie do tego presję pracy w studiu i nieustanny pobyt poza domem, zrozumiesz, że chciałbym zrobić sobie przerwę od muzyki i wszystkiego, co jest z nią związane, gdy nie pracuję.”

Gary Numan (1958)

Źródło: Dominik Dwornicki, Ludzie tacy jak ja muszą ciągle coś udowadniać https://kvlt.pl/wywiady/gary-numan-ludzie-tacy-jak-ja-musza-ciagle-cos-udowadniac/, tłum. Marcel Szczepanik, kvlt.pl, 9 lutego 2019

O życiu , Kochać się , O czasie , O rodzinie

„Przyczyny wściekłości lewicy, która nienawidzi J. E. Włodzimierza Putina jest następująca: jakiś miesiąc po moim pobycie, żona p. Aksjonowa, zażądała usunięcia z Krymu wszystkich pomników Włodzimierza Lenina (…) natomiast jest seria znaczków wydanych przez pocztę belgijską, gdzie towarzysz Lenin jest najwybitniejszą postacią XX-wieku.”

Janusz Korwin-Mikke (1942) polski polityk

Źródło: Korwin-Mikke wprost o Rosji!, „Najwyższy Czas!”, 5 maja 2019

O wieku

„Widocznie nie potraficie zabezpieczyć mojego pobytu.”

Władysław Gomułka (1905–1982) polski polityk komunistyczny, I sekretarz KC PZPR

do Franciszka Szlachcica, komendanta wojewódzkiego MO w Katowicach, który informował Gomułkę o próbie zamachu na niego.
Źródło: onet.pl https://facet.onet.pl/warto-wiedziec/zasadzka-na-gomulke-kto-chcial-zabic-wielkiego-choc-krotkotrwalego-idola-narodu/n8se2l8, 18 kwietnia 2019

„Pod koniec pobytu w Paryżu doszedłem do wniosku, że na podstawie zdobytej wiedzy faktograficznej o stosunkach międzynarodowych jestem w stanie uogólniać zjawiska i procesy międzynarodowe oraz szukać w nich pewnych prawidłowości. Korzystając z pobytu za granicą skompletowałem sporą bibliotekę książek na interesujące mnie tematy.”

Józef Kukułka (1929–2004) historyk i politolog polski

Źródło: Andrzej Kępiński, Zbigniew Kilar, Kto jest kim w Polsce – inaczej, Warszawa 1985, s. 328.

O wiedzę , O książkach

„Po powrocie do Teheranu musiałem się zająć najgorliwiej szpitalami i obozami dla ludności cywilnej. Największym nieszczęściem był często beznadziejny stan zdrowia przybywających. Nieraz już po przybyciu do Teheranu ludzie umierali wskutek wycieńczenia i długotrwałego głodu podczas dwuletniego pobytu w Rosji sowieckiej. W ciągu kilku tygodni las, przeszło tysiąca krzyży, pokrył cmentarz polski w Teheranie. Zmarł także mój adiutant i serdeczny przyjaciel sprzed wojny porucznik Zygmunt Kostakiewicz, któremu cudem udało się wydostać z łagrów sowieckich.”

Władysław Anders (1892–1970) polski generał

o pomocy dla żołnierzy Armii Polskiej i cywilów po ewakuacji z ZSRR.
Źródło: Generał Władysław Anders, 1892–1970 http://ww2.senat.pl/k6/agenda/anders/biogram.pdf, senat.pl

O głodzie , O wojnie , O nieszczęściu , O ludziach

„Okres pobytu na Bliskim Wschodzie został wyzyskany jak najbardziej wydajnie dla szkolenia i zorganizowania Korpusu, który powstał z ludzi wydobytych z kaźni rosyjskich w stanie opłakanym. Wyszliśmy zwycięsko w walce z malarią. Ciężkie warunki klimatyczne nie odbiły się zbyt ujemnie na kondycji fizycznej żołnierza. Wojsko było odkarmione, dość dobrze wyszkolone, dyscyplina stała na wysokim poziomie, ponadto żołnierz pragnął walki. Czuł instynktownie, że oczy Polaków na świecie, a przede wszystkim w męczonym Kraju są na niego zwrócone.”

Władysław Anders (1892–1970) polski generał

przed inwazją Armii Polskiej na Wschodzie wraz z zachodnimi sojusznikami na Półwysep Apeniński.
Źródło: Generał Władysław Anders, 1892–1970 http://ww2.senat.pl/k6/agenda/anders/biogram.pdf, senat.pl

O ludziach , O walce

„O Violetcie Villas można nieskończenie. Podejrzewam przecież, że czytelnik wyrobił już sobie własne zdanie o tej tygrysicy. Albo ją kocha, albo go ona śmieszy. Nie pragnę odmieniać tych sądów. Nie pragnę nawet ujawniać, do której grupy sam się zaliczam. Natomiast historyczna ścisłość wymaga, iżby opisać dwukrotny pobyt artystki w zespole Syreny. Znaczył on wiele dla tego teatru, acz nie bałbym się stwierdzenia, że i samej artystce też dopomógł.”

Witold Filler (1931–2009) pisarz polski, dziennikarz, aktor

Teatr Syrena. Gwiazdy, premiery, kulisy (1991)
Źródło: s. 88.

Kochać się

„Pobyt Wałęsy w Arłamowie był odosobnieniem przypominającym wczasy, a nie więzienie.”

Janusz Śniadek (1955) polski polityk

Źródło: www.rp.pl, 24 sierpnia 2017 http://www.rp.pl/Polityka/308239895-Janusz-Sniadek-KOD-chce-zniewazyc-swiete-miejsce.html&cid=44&template=restricted

„Syn Berii w książce poświęconej ojcu napisał, że szef NKWD bardzo interesował się Andersem. I że darzył go olbrzymim szacunkiem za to, że zarówno podczas pobytu w więzieniu, jak i po wypuszczeniu zachowywał się - w przeciwieństwie do wielu innych polskich oficerów - z wielką godnością. To dużo mówi. Powtarzam, Andersowi składano propozycję otwartego i legalnego przejścia na stronę sowiecką i służenia w Armii Czerwonej. Bolszewicy bardzo wysoko go oceniali, wiedzieli, jak świetnie spisywał się w armii carskiej podczas I wojny światowej. Propozycję Anders odrzucił. Dlaczego więc miałby przyjąć propozycję pracy agenturalnej? On się zresztą na takiego tajnego agenta nie nadawał. Był kawalerzystą, postacią zbyt dużego formatu, aby odgrywać taką rolę.”

Zbigniew Siemaszko (1923)

Źródło: Piotr Zychowicz, Anders na Łubiance (rozmowa ze Zbigniewem Siemaszką), "Uważam Rze Historia", 1/2013

O wojnie