Cytaty na temat opowieść (262 cytatów)

„Gdy tysiąc ludzi przez miesiąc wierzy w jakąś zmyśloną opowieść, jest to fake news. Gdy miliard ludzi wierzy w nią przez tysiąc lat, jest to religia – i ten, kto nazywa ją fake newsem, ma tego nie robić, żeby nie ranić uczuć wierzących.”

Yuval Noah Harari (1976) izraelski historyk i profesor

21 lekcji na XXI wiek
Źródło: s. 301.

O ludziach , O emocjach , O religii

„Nie chcę opowiadać, że nie miałem normalnego domu,
bo ta opowieść miała by chyba z dziesięć tomów.”

Sokół (raper) (1977) polski raper

Źródło: Wojna o pokój na albumie 2010 grupy Pokój z Widokiem na Wojnę

O wojnie , O pokoju , O domu

„Życie jest jedynie przelotnym cieniem;
żałosnym aktorem, co przez godzinę puszy
się i miota na scenie, po czym znika;
opowieścią idioty, pełną wrzasku i wściekłości,
a nie znaczącą nic.”

William Shakespeare Makbet

Macbeth

O idiotach , O życiu

„Wiele osób pomaga nam przejść przez życie. Rodzina, przyjaciele, obcy, czasami przypadkowi ludzie. Ważne są też lektury, filmy i zasłyszane opowieści. Niemałą rolę w moim życiu odgrywają zwierzęta.”

Aleksandra Ziółkowska (1949) pisarka polska

Ulica Żółwiego Strumienia

O życiu , O ludziach , O rodzinie , O zwierzętach

„Najpierw jednak skończcie… i nawet po skończeniu nie tracie głowy i dajcie sobie czas na zastanowienie, póki wasza opowieść wciąż przypomina pole pokryte świeżym śniegiem, pozbawione czyichkolwiek śladów, prócz waszych własnych.”

Stephen King książka Jak pisać. Pamiętnik rzemieślnika

Jak pisać. Pamiętnik rzemieślnika

O czasie

„Moją ulubioną zwrotką słów piosenki As Time Goes By jest ostatnia – mówiąca, że od wieków powtarza się to samo – walka o sławę, marzenia o miłości. „It is the same old story, a fight for love and glory…”. Historie o miłości, o sławnych ludziach, zawsze znajdują chętnych słuchaczy…
„The world will always welcome lovers…” Świat zawsze chce poznać kolejną opowieść o miłości. Jak napisałam we wprowadzeniu, niezależnie od upływającego czasu, nieważne, ile mamy lat, wszyscy lubimy opowieści o miłości i sławie.”

Aleksandra Ziółkowska (1949) pisarka polska

Ingrid Bergman prywatnie
Źródło: s. 225

O świecie , O marzeniach , O historii , O czasie

„Losy koni, tak jak ludzi, zasługują na opowieść.”

Aleksandra Ziółkowska (1949) pisarka polska

Dwór w Kraśnicy i Hubalowy Demon
Źródło: Dwór w Kraśnicy i Hubalowy Demon, Wyd. PIW, Warszawa 2009

O losie , O ludziach , Koń

„Pierwszy raz przeczytałem książkę Christophera Isherwooda Samotny mężczyzna we wczesnych latach 80. Poruszyła mnie jej szczerość i prostota. To opowieść o jednym dniu z życia pogrążonego w depresji profesora, który nie widzi dla siebie przyszłości. Myśląc, że ogląda świat po raz ostatni, po raz pierwszy od wielu lat zaczyna dostrzegać i doceniać jego piękno.”

Tom Ford (1961) amerykański projektant mody, reżyser

o powieści Samotny mężczyzna Christophera Isherwooda, na podstawie której Ford nakręcił film o tym samym tytule.
Źródło: „InStyle” nr 4/2010

O świecie , Cytaty o pięknie , O myślach , O przyszłości

„Chciałabym, by w czasie lektury moich opowieści o kotce Suzy każdemu czytającemu zrobiło się przyjemniej i weselej.”

Aleksandra Ziółkowska (1949) pisarka polska

Podróże z moją kotką

O czasie

„Bliskie są mi opowieści o życiu, sagi rodzinne. Lubię opowiedzieć o życiu ludzi, którzy umieli je przeżyć godnie, mimo trudności, mimo klęsk, wojen, wielu nieszczęść. Takich właśnie ludzi wybieram, są moimi i moich książek bohaterami. Wchodzą do szczególnego panteonu. Czytelnicy też ich kochają, co obserwuję z radością.”

Aleksandra Ziółkowska (1949) pisarka polska

Źródło: Julita Karkowska, [ „Nowy Dziennik”, dodatek literacki „Przegląd Polski”, Nowy Jork, 16 lipca 2010 http://www.dziennik.com/przeglad-polski/artykul/nie-tylko-o-wankowiczu

O nieszczęściu , O ludziach , O książkach , Kochać się

„Mianowany przed kilkoma miesiącami dyrektor gimnazjum, Rosjanin Mielnikow, z niesłychaną surowością wymagał od swych wychowanków ślepego posłuszeństwa i przywiązania do carskiej Rosji. Niezwykła ta opowieść rozpoczyna się bowiem w roku tysiąc dziewięćset drugim, gdy znaczna część Polski znajdowała się pod zaborem rosyjskim. Znienawidzony przez uczniów nowy dyrektor wykazywał szczególną gorliwość w dziele rusyfikacji polskiej młodzieży. Mało mu było tego, że wszystkie lekcje prowadzono wówczas w języku rosyjskim. Mielnikow, a pod jego wpływem i niektórzy nauczyciele pilnie przestrzegali, aby uczniowie w szkole w ogóle nie rozmawiali po polsku. Dyrektor wiele czasu poświęcał również badaniu stosunków panujących w rodzinach wychowanków. Na każdym kroku węszył nieprzychylność Rosji, co w szkole znajdowało odbicie w ujemnej ocenie postępów w nauce.”

Alfred Szklarski książka Tomek w krainie kangurów

Tomek w krainie kangurów
Źródło: rozdział 1

O młodzieży , O nauce , O nauczycielach , O czasie

„Czyli radość życia daje niedająca się niczym zahamować młodość i beztroska dwudziestu kilku lat?… a później do nas wszystkich (brzmi to jak stara i niemodna płyta) należy dbanie o teraźniejszość, by następnym pokoleniom lepiej się żyło. Zostajemy na straży przeszłości i staramy się ją uporządkować, tak jak to właśnie robię, snując swoją opowieść o „Kai od Radosława”, dzielnej, dumnej dziewczynie, którą kształtował „szeroki świat”. Tak jak jej siostra, która mając trzy lata, zaginęła w górach Ałtaju w Dżungarii, powiedziała potem Kirgizowi, że poszła zobaczyć „szeroki świat”.”

Aleksandra Ziółkowska (1949) pisarka polska

Kaja od Radosława, czyli Historia Hubalowego Krzyża

O świecie , O siostrze , O przeszłości , Radość

„Gdybym miał zrobić film o życiu zelówki, skończyłbym opowieścią o mnie.”

Federico Fellini (1920–1993) włoski reżyser filmowy

„Nigdy nie powinniście chcieć się zranić. Powinniście kochać siebie. Czasem musicie w sobie umrzeć, aby narodzić się na nowo z własnych popiołów, zacząć w siebie wierzyć i siebie kochać, stać się nowym człowiekiem. Myślę, że o tym w dużej mierze będzie nowa płyta. Będzie to jakby opowieść o umieraniu i powracaniu do świata żywych, aby stać się dokładnie takim, jakim chce się stać. My wszyscy stajemy się tacy, jakimi chcemy się stać.”

Gerard Way (1977)

Gerard mówiąc najprawdopodobniej o the black parade.

O myślach , O czasie , O myśleniu , Kochać się

„(…) w przypadku Clinta trema bardzo szybko przechodzi. To naprawdę uprzejmy, bezpośredni człowiek. Można z nim usiąść, napić się piwa i pogadać. Na planie raczył nas opowieściami z własnego pobytu w wojsku.”

Ryan Phillippe (1974) aktor amerykański

o Clincie Eastwoodzie.
Źródło: Yola Czaderska-Hayek, Nie gram w filmach, których sam nie chciałbym obejrzeć. Ryan Phillippe specjalnie dla Stopklatki, stopklatka.pl, 23 lutego 2007 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=36313

„Opowieści o UFO zostały wymyślone głównie w celu zaspokojenia potrzeb religijnych. W czasach gdy rozwój nauki utrudnia bezkrytyczną akceptację starych religii, zaproponowano alternatywę dla hipotezy Boga. Hipoteza ta przystrojona jest w naukowy żargon, niezwykłe możliwości istot z obcych planet są 'wyjaśnione' przez pozornie naukową terminologię, bogowie i demony dawnych czasów zstąpiły z nieba, by nawiedzać nas, by przedstawiać nam prorocze wizje i kusić obrazami bardziej obiecującej przyszłości. Rodzi się tajemnicza religia epoki kosmicznych podróży.”

Carl Sagan książka Świat nawiedzany przez demony

Świat nawiedzany przez demony

O Bogu , O religii , O nauce , O przyszłości

„Próbuję utrzymać żywą pamięć o nim [Mohammadzie Rezie Pahlawim] poprzez obrazy i zdjęcia oraz naturalnie poprzez opowieści.”

Farah Pahlawi (1938)

Źródło: Erich Schaake, Kobiety dyktatorów, op. cit., s. 117.

O kobietach , Obraz

„Słuchając opowieści, których finał znasz,
to jaką szansę miłość ma, utrzymaj jednak wiarę i zachowaj twarz,
tyle mamy w sobie zła, ile widzą inni.”

Artur Gadowski (1967) polski wokalista i gitarzysta rockowy (IRA)

Źródło: utwór Szczęśliwego Nowego Yorku, płyta Artur Gadowski, 1998

O miłości , O wierze , O zachowaniu

„Dano ci życie, które jest tylko opowieścią. Ale to już twoja sprawa, jak ty ją opowiesz i czy umrzesz pełen dni.”

Marek Hłasko książka Sowa, córka piekarza

Sowa, córka piekarza

O życiu

„Mój następny kryminał będzie się rozgrywał całkowicie w Krakowie. Kraków jest wymarzonym miastem dla mrocznej opowieści – pogrążone w ciemności i mgle bulwary wiślane, ponure zaułki, przydymione knajpki, jesienny klimat. A to wszystko skontrastowane z rozświetlonym, głośnym, pełnym ludzi Rynkiem.”

Gaja Grzegorzewska (1980)

Źródło: Wywiad, 10/2006 http://www.karnet.krakow.pl/aktualnosci/wywiady/23/zniwiarz.html

O ludziach

„Może Bogdan i ja jesteśmy platońskimi połówkami i musieliśmy się spotkać? Znasz tę opowieść? Druga część nas, pasująca idealnie. Ale mam nadzieje, że tak nie jest.
– Dlaczego? – zdziwiła się Małgorzata.
– Bo gdybym była jego platońską połówką, to już nigdy nie mógłby zaznać w pełni szczęścia. Może tylko przypominam taką połówkę, może spotka za parę lat kogoś, kto będzie do niego pasował jeszcze lepiej niż ja… Chciałabym by tak było.”

Hanna Kowalewska (1960)

rozmowa Anny i Małgorzaty.
Letnia Akademia Uczuć: Anna i wodorosty

„Czerń i biel na ekranie są dla mnie absolutną szlachetnością. Podkreślają bohaterkę, wprowadzają pewną nostalgię i pomagają samej opowieści.”

Dorota Kędzierzawska (1957) polska reżyserka filmowa

Źródło: Wywiad, 2007 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=41041

Nostalgia

„Chciałbym zrobić film, który opowiadałby o polskiej rzeczywistości, ale rzeczywistości pozbawionej bagażu poprzedniego ustroju. Przy tym założeniu młodzież wydaje się jedynym możliwym bohaterem takiego filmu. Młodzież nie jest zainteresowana przeszłością – ich interesuje to, co dzieje się obecnie. Młodzież chce się bawić i tak nie jest tylko w Ameryce, ale na całym świecie. Byłaby to uniwersalna opowieść o pierwszej miłości, inicjacji seksualnej, rozstaniach i powrotach.”

Janusz Kamiński (1959) polski operator filmowy i reżyser działający w USA

Źródło: wywiad, 2002 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=9657

O młodzieży , O rzeczywostości , O przeszłości

„Utrwalił się taki niedobry stereotyp regionu – biedy, bezrobocia, braku perspektyw. Miejsca gdzie nic bohaterom nie może się udać, oni zawsze muszą przegrywać. I Śląsk zaczął się właśnie tak, a nie inaczej kojarzyć. Jak ten stereotyp jest silny, przekonałem się teraz, kiedy zacząłem pokazywać film. Po seansie w Gdyni jeden z uznanych krytyków wręcz zarzucił mi, że „mój” Śląsk jest nieprawdziwy. Paradoks polega z kolei na tym, że wszystko, co pokazuję na ekranie i co ma związek z regionem, w którym osadzona jest akcja opowieści, jest w stu procentach prawdziwe. Nawet fakir i sobowtór Elvisa Presleya.”

Maciej Pieprzyca (1964) polski scenarzysta i reżyser filmowy

o filmie Drzazgi i obrazie Śląska w nim przedstawionym.
Źródło: wywiad http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=52471

„Myślę, że każdy spotkał się z sytuacją, w której ktoś przeprowadza głośną rozmowę, w okolicznościach, miejscu, gdzie nie wypada rozmawiać przez telefon. Obserwując ludzi wielokrotnie widziałem, że czując się niepewnie, niezręcznie – sięgają po telefon. I tak powstała opowieść o moim bohaterze.”

Maciej Wilewski (1969)

o kabarecie Abonent czasowo dostępny.
Źródło: Adam Czapla, Znany aktor z serialu Plebania Maciej Wilewski w hiszpańskim Musicalu Enamorada, muzyka.pl, 26 listopada 2012 http://www.muzyka.pl/wywiady/pokaz/214/znany_aktor_z_serialu_plebania_maciej_wilewski_w_hiszpanskim_musicalu_enamorada_.html

O ludziach , O muzyce , O myślach , O myśleniu

„Nie wiem już dziś, co mówił i jak mówił, ale z każdej jego opowieści biło głębokie i niczym nie zmącone przekonanie, że świat jest PIĘKNY, ludzie DOBRZY, a życie CIEKAWE”

Roma Ligocka (1938) polska malarka i pisarka

Róża. Obrazy i słowa

O życiu , O ludziach , O świecie

„Chcę, abyście czytając moją opowieść, pamiętali o jednej rzeczy. Że pomimo całego bólu – przeszłego, obecnego oraz tego, który jeszcze nadejdzie – postąpiłabym dokładnie tak samo. Oraz o tym, że czasu, który spędziłam z tym mężczyzną, nie oddałabym za nic – z wyjątkiem tego, za co, ostatecznie, go oddałam.”

Richard Paul Evans (1962)

Obiecaj mi

O czasie , O czytaniu

„Wójcik takie ma zainteresowania, żeby opowiadać ludziom historie sensacyjne. Ale to nie są moim zdaniem czysto rozrywkowe opowieści. Zawsze jest tam jakieś miejsce na poważniejsze ziarenko.”

Janusz Gajos (1939) polski aktor

o Wojciechu Wójciku.
Źródło: Bartek Michalak, Rozmowa z Januszem Gajosem, stopklatka.pl, 31 stycznia 2002 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=6975

O historii

„Pamiętam dokładnie wszystkie jego opowieści, z których część mogłaby stworzyć fabułę cudownej książki. Jego chropowate dłonie, którymi zawsze poklepywał mnie po ramieniu na przywitanie, zwykle pociły się w trakcie snucia setek historii. Nie wiem ile w nich było prawdy, a ile pięknej wyobraźni Pana Mirona, ale to nie jest ważne. Ważniejsze było poczciwe, lwowskie el, które stary bukinista wplatał w słowa milicja, solidarność, PRL, Gomułka. Uwielbiałem słuchać jego lwowskiego el.”

Kajetan Gendek (1990)

Źródło: Antykwariat

O książkach , O historii

„Opowieść była jak ciemność, która eksploduje, ciemność, która zapada po wybuchu, a jej piękno było jak poświata tlących się węgielków dających tylko tyle światła, ile trzeba, aby się zorientować, jak nieprzeniknione ciemności panują wokoło.”

Anne Rice książka Wampir Lestat

Wampir Lestat

Cytaty o pięknie

„Drogi czytelniku, muszę cię prosić na samym początku, abyś przeczytał tę opowieść tak szybko, jak tylko potrafisz. Chociaż i tak nie ręczę, czy doczytasz rzecz do końca, choćbyś nie wiem jak się śpieszył.
Nie zalecam jednak czytania po łebkach. Nie umiem opowiadać inaczej jak dokładnie, po kolei, obawiam się więc, że przerzucając tylko niedbale stronice nie uchwycisz tego najważniejszego, co mam do przekazania na samym końcu. Ach, jakżebym chciał, abyś już znał zakończenie tej historii. Życzę ci, i sam również pragnę tego gorąco, aby ta próba zakończyła się pomyślnie…
Słucham? Żebym, w takim razie, od razu powiedział, co mam do powiedzenia? Kiedy mówię przecież, taki już mam charakter – a naraziło mnie to na niemałe kłopoty w moim dziennikarskim fachu, że nie potrafię inaczej opowiadać, jak systematycznie, fakt po fakcie.”

Sakyō Komatsu (1931–2011)

początek opowiadania.
Papier czy włosy

O historii , O charakterze , O czytaniu

„Słyszałem kiedyś opowieść o kobiecie, która trafiła do nieba. Stanęła przed świętym Piotrem, ten spojrzał na nią i powiedział: „Jeżeli chcesz wejść do nieba, musisz uzbierać cztery tysiące punktów. Co dobrego w swym życiu zrobiłaś?”. Kobieta zastanowiła się przez chwilę, po czym powiedziała: „Chodziłam co niedziela na mszę świętą”. „Dobrze – powiedział święty Piotr – za to masz jeden punkt”. „Codziennie odmawiałam różaniec”. „Za to pół punktu”. „Czytałam prasę katolicką”. „Pół punktu”. W ten sposób uzbierała dwadzieścia pięć punktów. Święty Piotr rzekł więc do niej: „To za mało, by wejść do nieba”. Kobieta przeraziła się i zawołała: „Jezu miłosierny, ratuj!””

Leon Knabit (1929) polski duchowny katolicki, benedyktyn, katecheta

Święty Piotr na to: „Za to cztery tysiące punktów”.
Źródło: O mszy świętej, Wydawnictwo Znak, Kraków 2007, s. 93.

O kobietach , O czytaniu

„Jeśli zimową nocą podróżny, poza osadą Malbork, wychylając się nad brzegiem urwiska, nie lękając się wichury ani zawrotu głowy, patrząc w dół, gdzie zagęszczają się cienie, w sieci zbiegających się linii, w sieci przecinających się linii, na dywan z liści w poświacie księżyca, wokół pustego grobu… – jakaż historia tam w tle czekana zakończenie? – pyta ciekawy dalszego ciągu opowieści. (…) – Tak, powieść która tak się zaczyna (…) mógłbym przysiąc, że już ją czytałem…Pan ma tylko początek i chciałby pan znaleźć dalszy ciąg, nieprawda? Kłopot w tym, że kiedyś wszystkie opowieści zaczynały się tak samo. Ktoś przechodził pustą drogą i dostrzegł coś, co przykuwało jego uwagę, co zdawało się skrywać jakąś tajemnicę lub zawierać przestrogę. Wówczas on pytał o wyjaśnienie i opowiadano mu długą historię…”

Italo Calvino książka Jeśli zimową nocą podróżny

Jeśli zimową nocą podróżny (1979)

O tajemnicy , O historii , O czekaniu , O czytaniu

„Z pomysłem zrobienia filmu o Katyniu wystąpił osiem lat temu Lew Rywin. (…) Bardzo szybko zdaliśmy sobie sprawę z tego, że największym problemem przy realizacji tej produkcji będzie nie kwestia pieniędzy czy obsady aktorskiej, ale właśnie scenariusza. Taka opowieść musiała się składać z ogromnej ilości szczegółów, a scenarzysta zajmujący się tym tematem powinien posiadać ogromną wiedzę o tragedii, która rozegrała się wiosną 1940 roku. Niestety, na horyzoncie nie pojawił się nikt, kto potrafiłby napisać taki scenariusz. Rywin rozpisał nawet taki wewnętrzny konkurs, to znaczy zaproponował kilku wybranym scenarzystom przedstawienie pomysłu na taki film. Konkurs ten nie przyniósł jakiś rewelacyjnych efektów, a najciekawszym z nich był pomysł zaprezentowany przez Jerzego Janickiego i Andrzeja Mularczyka. Pomysł ten jednak został odrzucony, ponieważ jego wizja miała za bardzo reportażowo-telewizyjny charakter. Wtedy zaproponowałem, żeby scenariusz napisał Cezary Harasimowicz. Czarek zaproponował opowieść bazującą po części na losach swojego dziadka, który był polskim oficerem i tylko cudem nie trafił do obozu. Jego scenariusz przedstawia tragizm kampanii wrześniowej oraz odmalowuje portret głównego bohatera zanim dostał się do Katynia. Najistotniejsza część scenariusza rozgrywa się w obozie w Kozielsku, gdzie przesłuchujący więźniów enkawudzista prowadzi brutalną grę o duszę polskiego oficera, próbując go zwerbować do sowieckiego wywiadu. Stawką tej rozgrywki jest życie Polaka. (…) Scenariusz Czarka został poddany kilku przeróbkom i wreszcie w 1998 Rywin zdecydował, że robimy ten film. Natychmiast rozpoczęliśmy przygotowania. Byliśmy w Rosji, zwiedzaliśmy monastyr w Kozielsku, byliśmy również w Katyniu, żeby zobaczyć, jak wygląda dzisiaj ów złowieszczy las. Spotykaliśmy się również z ludźmi, którzy pamiętają tamte czasy. W czasie tej dokumentacji był z nami również scenograf Jacek Osadowski, który przygotował wstępne projekty dekoracji.(…) Zaczęliśmy angażować aktorów, była już w większości skompletowana ekipa realizacyjna, był harmonogram zdjęć. Według niego zdjęcia miały rozpocząć się we wrześniu 1999 roku. Prowadziliśmy również rozmowy z kaskaderami. Nagle któregoś dnia, to było na wiosnę ubiegłego roku, Rywin zaprosił mnie i Frykowskiego do swojego gabinetu i oświadczył, że nie będziemy robić tego filmu, ponieważ Andrzej Wajda zamierza robić film o Katyniu. Co więcej, Wajda uważa, iż tylko on powinien zrobić taki film, a jeśli tak jest w rzeczywistości, to nie będziemy w stanie zdobyć pieniędzy na tę produkcję, ponieważ sprzeciw Wajdy podparty jego wielkim autorytetem sprawi, że stanie się to bardzo trudne.”

Robert Gliński (1952) polski reżyser

Źródło: Wywiad, 2000 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=1069

O życiu , O losie , O duszy , O wiośnie

„Otóż sądzę, że podstawą humanistyki jest opowieść. Nie wystarczy coś zobaczyć, przeżyć lub nawet pojąć. Trzeba to jeszcze umieć opowiedzieć.”

Maria Janion (1926) polska uczona, historyk literatury

Niesamowita Słowiańszczyzna
Źródło: s. 9

„Partia szachów jest zwykle opowieścią o 1001 omyłkach.”

Ksawery Tartakower (1887–1956) szachista Polski i Francji

„Sądzę, że nieustanny atak telewizyjnych migawek, przesyconych wysokoenergetyczną akcją oraz błyskotliwe gry komputerowe uczyniły więcej złego literaturze niż sposób, w jaki my podajemy opowieści czytelnikom. Współczesny odbiorca zdaje się mieć bardzo ograniczoną pojemność zainteresowania i staje się niecierpliwy przy długich passusach opisowych.”

Celia Friedman (1957)

Źródło: „Nie wierzę w niekończącą się wojnę pomiędzy dobrem a złem” – wywiad z Celią S. Friedman , gildia.pl, 14 lipca 2013 http://www.literatura.gildia.pl/wywiady/wywiad-z-celia-s-friedman

O literaturze

„Niejednego Makbeta możemy odnaleźć dziś wśród naszych polityków. Makbet to opowieść o człowieku, który wyrwany ze swojego ustatkowanego, spokojnego życia, zaczyna wspinać się po szczeblach kariery.”

Maciej Wojdyła (1972)

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Warszawa, 13 stycznia 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/makbetw.htm

„Jest to opowieść o spotkaniu dwóch samotnych, chudych, dość starych białych ludzi na szybko umierającej planecie.
Jeden z nich to autor powieści fantastyczno-naukowych nazwiskiem Kilgore Trout. Był wówczas nikim i sądził, że życie ma już za sobą. Mylił się. W wyniku tego spotkania stał się jednym z najbardziej uwielbianych i szanowanych ludzi na świecie.
Człowiek, którego spotkał, to sprzedawca samochodów Pontiaków nazwiskiem Dwayne Hoover. Dwayne Hoover był w przededniu utraty zmysłów.”

Kurt Vonnegut książka Śniadanie mistrzów

Śniadanie mistrzów

O życiu , O ludziach

„Żal, bo przecież w dwóch ostatnich mundialach byliśmy! Żal, bo po tych mundialach awansowaliśmy po fascynujących spotkaniach, za kadencji Jerzego Engela czy Pawła Janasa. To, że rozczarowaliśmy w finale (szansa na czwartą bramkę), … to już zupełnie fragment innej opowieści. Coś jest dziwnego i trzeba to zmienić. Leo Beenhakker… nie było mu po drodze z Polskim Związkiem Piłki Nożnej, kiedy obwiniał o wszystko działaczy na czele z Antonim Piechniczkiem. To było dość uwłaczające, kiedy trenerowi, który dwukrotnie zagrał z Polską w finałach mistrzostw Świata, zarzucał brak kompetencji.”

Dariusz Szpakowski (1951) polski dziennikarz sportowy

Słowenia-Polska 3–0, 9 września 2009

O szansie

„Opowieści to rzecz niepojęta – raz puszczone w ruch, nie dadzą się zatrzymać.”

John Irving książka Ostatnia noc w Twisted River

Ostatnia noc w Twisted River (2009)

„Kiedyś zarzucano Jezusowi, że się nie uśmiechał. Moim zdaniem, wiele Jego zachowań i opowieści jest pełnych humoru. Na przykład taka opowieść o celniku, który wlazł na drzewo. Chciał zobaczyć Pana Jezusa, nie mógł się przecisnąć. Był bogaty, mógł dać łapówkę, toby go przepuścili. Ale on, jak nieśmiały zakochany, wdrapał się na drzewo i z daleka na Niego patrzył. Ten wyższy urzędnik, który wpakował się na gałąź, to jest przecież swoisty dowcip, uśmiech Pana Jezusa. Może nie znamy Jezusa zaśmiewającego się, ale pogodnego – na pewno.”

Jan Twardowski (1915–2006) poeta polski, duchowny katolicki

O uśmiechu , O zachowaniu , O drzewach

„Jedną ze zdobyczy wolności jest to, że jesteśmy po prostu czystsi i bardziej higieniczni. Nie mówimy o tym głośno, ale przecież ogromny wzrost zużycia mydła, szamponów i płynów to nie tylko efekt reklam. Proszę wybaczyć, ale te opowieści o Polakach brudasach były, niestety, w dużym stopniu prawdziwe. Zapachy z pociągów czy autobusów – kto przeżył, ten nie zapomniał.”

Jerzy Eisler (1952) historyk polski

Źródło: Robert Mazurek, Świat miał wranglery, my – dżinsy (wywiad z Jerzym Eislerem), „Rzeczpospolita” nr 189, 14–16 sierpnia 2015, cyt. za: „Angora” nr 35 (1315), 30 sierpnia 2015, s. 22.

O świecie , O wolności

„Nie wiem jak to co robimy jest odbierane, ale czujemy, że zaczęliśmy pisać jakąś opowieść. Na razie jest wstęp w postaci debiutanckiej płyty i pierwszy „gęsty” rozdział. Właściwie to czekamy na następne części. Raczej nie zaczynamy pracy nad piosenką myśląc, czy będzie lepsza, czy gorsza, ale czy będzie komuś coś dawała. Czy pojedynczy słuchający ją człowiek znajdzie tam coś dla siebie.”

Robert Friedrich (1968) polski gitarzysta, pseud. Litza (Acid Drinkers, Arka Noego)

o płycie Robaki.
Źródło: Luxtorpeda: jesteśmy poszukiwaczami prawdy, onet.pl, 20 lutego 2013 http://muzyka.onet.pl/publikacje/luxtorpeda-jestesmy-poszukiwaczami-prawdy,2,5425794,wiadomosc.html

O muzyce , O myślach , O czekaniu , O myśleniu

„Lud darzył go sympatią, z uciechą gawędził o jego eskapadach miłosnych i z uczuciem satysfakcji rozpływał się nad tym, jak zalazł za skórę nienawistnym Filistynom. W Samsonie znalazło także wyraz wątłe uświadomienie polityczne Izraelitów w epoce sędziów, w epoce anarchii i plemiennych partykularyzmów. Nie jest on przecież wodzem, który podobnie jak inni sędziowie organizuje opór przeciwko ciemięzcom. Jego utarczki z Filistynami mają charakter samotnej partyzantki zagorzalca, który chce się pomścić za doznane lub urojone zniewagi. Pobudką jego czynów jest nie tyle patriotyzm, co chęć załatwienia osobistych porachunków. I dopiero pod koniec opowieści postać jego ulega wyraźnej sublimacji, staje się postacią bohaterską i prawdziwie tragiczną. W tym głęboko przejmującym finale tkwi jakby zapowiedź nadchodzących nowych czasów, kiedy skłócone plemiona izraelskie, pod grozą rosnącego niebezpieczeństwa filistyńskiego, zaczną wreszcie rozumieć konieczność jednoczenia się do wspólnej walki o wolność.”

Zenon Kosidowski (1898–1978) polski pisarz, esseista, poeta

o Samsonie.
Opowieści biblijne (1963)
Źródło: s. 244

O ludziach , O emocjach , O charakterze , O wolności

„To piękna opowieść o matczynej miłości i poświęceniu, ale nie – nie chciałem się skupiać wyłącznie na niej. Czułem natomiast pokusę opowiedzenia dwóch różnych historii, powiązanych mistycznie, choć oddzielonych latami. Chciałem nakręcić film napędzany emocjami bohaterów, trochę magiczny, wprowadzający widzów w konfuzję tak, by cały czas nie byli pewni, co oglądają – realistyczny dramat, czy opowieść fantastyczną.”

Jean-Marc Vallée (1963)

o filmie Café de Flore.
Źródło: Anna Kilian, Nie da się oszpecić Vanessy Paradis, portalfilmowy.pl, 15 października 2012 http://www.portalfilmowy.pl/wydarzenia,5,11425,4,1,Nie-da-sie-oszpecic-Vanessy-Paradis.html

O historii , O czasie

„Często zaskakują nas ludzie, których poznajemy bliżej. Chopin także mnie zaskoczył. Jawił mi się jako natchniony, schorowany artysta, jakiego znałem z portretu. Wiedziałem o tym, że bywał trudny, że gdy wpadał w furię stawały mu włosy na głowie, ale to są stereotypy. Cieszę się, że ten film, ten scenariusz – daje możliwość ich złamania. Bo kiedy dowiedziałem się o Chopinie, że np. potrafił się upić winem i grać łokciami na fortepianie, to zaczął mi się jawić jako zwykły człowiek. Z mnóstwem wad: nieznośny, dziecinny, histeryczny, elegancki i dowcipny dandys, ale i perfekcyjny pracoholik. Film podgląda go w codziennych sytuacjach. To nie jest biografia wielkiego kompozytora, to jest opowieść o miłości, w którą ten kompozytor został uwikłany.”

Piotr Adamczyk (1972) polski aktor

Źródło: Wywiad, 2002 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=7501

O ludziach

„Był to pierwszy niemiecki żołnierz, jakiego zobaczyłem w stalowym hełmie i od razu wydał mi się jakby mieszkańcem obcego, bardziej surowego świata. Siedząc obok niego w rowie wypytywałem go natarczywie o sytuację na pozycji i usłyszałem monotonną opowieść o wielodniowym przesiadywaniu w lejach granatnich bez łączności i dróg obiegowych, o nieustannych natarciach, o polach zwłok i obłędnym pragnieniu, o konaniu rannych i wielu innych sprawach. Nieruchoma, obramowana stalowym hełmem twarz i monotonny głos, któremu towarzyszył huk frontu, wywarły na nas upiorne wrażenie. Kilka dni odcisnęło na tym posłańcu, który towarzyszyć miał nam do królestwa płomieni, piętno, jakie zdawało się go odróżniać od nas w niewypowiedzialny sposób. „Kto padnie, ten zostaje. Nic nie można poradzić. Nikt nie wie, czy powróci żywy. Każdego dnia nacierają, ale front trwa. Każdy wie, że chodzi o życie albo śmierć.””

Ernst Jünger (1895–1998) pisarz niemiecki

Nic nie pozostało w tym głosie, jak tylko wielka obojętność; wypalił go ogień. Z takimi ludźmi można walczyć.
W stalowych burzach
Źródło: s. 84

O życiu , O śmierci , O wrażeniach , O obojętności

„(…) coraz bardziej nuży mnie teatr hołdujący „czwartej ścianie”, oferujący iluzję rzeczywistości, psychologicznej głębi, spójnych opowieści rysowanych gęstą kreską, w dużej rozdzielczości. Wielość postaci w jednym aktorze daje sugestywny efekt.”

Mariusz Grzegorzek (1962) polski reżyser teatralny i filmowy

Źródło: Leszek Karczewski, „Gazeta Wyborcza”, Łódź, 20 kwietnia 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/forma.htm

O rzeczywostości

„Esej Jana Błońskiego z 1987 roku o biednych Polakach patrzących na płonące warszawskie getto i zastanawiających się, czy aby Hitler wykona swoją robotę porządnie, żeby móc rzucić się na to pożydowskie mienie, był dla mojego pokolenia jakoś tam fundamentalny. Zwłaszcza dyskusja, a właściwie furia, którą wywołał po prawej i po lewej stronie. Chociaż pamiętam, że myślałem wtedy w kategoriach: no dobra, jacy okropni byli szmalcownicy, którzy bardziej kojarzyli mi się z cwaniakami z bazaru Różyckiego niż z zacnymi obywatelami z Żoliborza. Za głowę złapałem się, kiedy przeczytałem teksty Grossa i Bikont, obejrzałem parę filmów. Uświadomiłem sobie, że to nie jacyś „oni” pozbyli się „ich”, żeby zagarnąć „jakieś coś czyjeś”, tylko że „myśmy wszystko zapomnieli.””

Tadeusz Słobodzianek (1955) polski dramaturg, reżyser, krytyk teatralny

I z tego wzięła się próba własnej opowieści o Polsce i o pamięci.
Źródło: „Przekrój”, 24 grudnia 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/26199

O myślach , O czytaniu , O myśleniu

„Odbiorca, którego sobie wyobrażam, to potwór o tysiącu głów. Są pośród tych głów intelektualiści, ludzie, którzy mają taki sami background jak ja. Czytelnicy, którzy właśnie potrafią dostrzec pod tą pozorną naiwnością moich opowieści prawdziwą literacką pracę, to właśnie filozofowie. Na pewno więc piszę dla nich. Ale wśród głów potwora są też głowy należące do ludzi prostych, niewykształconych. Ponieważ można być inteligentnym, nie będąc wykształconym.”

Éric-Emmanuel Schmitt (1960) pisarz francuski

Źródło: Katarzyna Surmiak-Domańska Eric-Emmanuel Schmitt: Codziennie w pracowni uprawiam miłość http://wyborcza.pl/1,75475,9357034,Eric_Emmanuel_Schmitt__Codziennie_w_pracowni_uprawiam.html, „Gazeta Wyborcza”, 1 kwietnia 2011

O miłości , O ludziach

„Opowieść o Wandzie Półtawskiej mogła stać się hymnem o wartości polskiej religijności, sile kobiecego serca i walki o sprawy ważne. Mogła być także fascynującą historią duchowej przyjaźni między kapłanem, biskupem, w końcu papieżem a kobietą. I takie elementy w serialu reporterskim Aleksandry Klich opublikowanym w „Gazecie Wyborczej” są. Ale niestety kładzie się na nich cień – próba „wypreparowania”, by nie rzec wykastrowania, z myśli Jana Pawła II tego wszystkiego, co się redaktorom „GW” w papieżu nie podoba. Posłużono się metodą kozła ofiarnego, na którego barki zrzucić można wszystko, co złe, który ma odpowiadać za papieską sympatię do Radia Maryja, nauczanie o antykoncepcji czy niechęć do niektórych ze współczesnych nurtów liberalizmu. W gazetowym serialu kozłem ofiarnym stała się Wanda Półtawska.”

Tomasz Terlikowski (1974) polski dziennikarz i publicysta

Źródło: Kozioł ofiarny „Gazety Wyborczej”, rp.pl, 1 lipca 2009 http://archiwum.rp.pl/artykul/875647_Koziol_ofiarny_%E2%80%9EGazety_Wyborczej%E2%80%9D.html

O kobietach , O przyjaźni , O historii , O myślach

„To opowieść, bardzo uniwersalna, o prawdziwie nieszczęśliwej miłości. Jestem pewien, że widzowie odnajdą w niej silne odniesienia do swojego życia. Ludzie zawsze są ofiarami okoliczności, ofiarami przeznaczenia. Współcześni ludzie swobodnie mogą odnaleźć na ekranie swoje przeżycia i problemy, na pewno właśnie teraz ktoś gdzieś zmaga się z czymś takim.”

Kevin Reynolds (1952) reżyser amerykański

o Tristanie i Izoldzie.
Źródło: Wywiad, 2006 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=31881

O ludziach

„To sezon ogórkowy. Opowieści dziwnej treści. Literatura fantastyczna.”

Mariusz Błaszczak (1969) polski polityk

o plotkach na temat ustąpienia Jarosława Kaczyńskiego z funkcji prezesa PiS.
Źródło: Tok FM http://www.tokfm.pl/Tokfm/1,103087,8301214,Blaszczak__Kluzik_Rostkowska_dostala_propozycje_wiceprezesury.html, 27 sierpnia 2010

O literaturze

„Somalijczycy, mężczyźni i kobiety, starzy i młodzi. Składam wam w darze tych kilka słów, jako spuściznę, spadek, o piśmiennictwie, literaturze i języku Somalijczyków. Nie mam wątpliwości, że jest to wspaniała podstawa waszej kultury, o którą musicie się troszczyć ze wszystkich stron, zewsząd, gdziekolwiek będziecie. Zarówno, gdy będzie to literatura w pojęciu ogólnym, jak i poezja, prawdziwe opowieści czy fikcja, teatr czy krytyka. Jesteście wspaniałym narodem i utalentowanymi ludźmi. Jestem tego pewien.”

Bogumił Andrzejewski (1922–1994) polski językoznawca i poeta

ostatnie słowa skierowane do Somalijczyków krótko przed śmiercią w 1994 roku.

O śmierci , O kobietach , O mężczyznach , O literaturze

„Zawsze lubiłem filmy, które dzieją się w konkretnym miejscu i czasie, a nie wszędzie i nigdzie zarazem. Opowieści o współczesności są zbyt łatwe i powierzchowne, lepiej jest nabrać dystansu czasowego, nie mówić pochopnie. Bardzo często jest tak, że przeszłość rzutuje na naszą teraźniejszość. Przeszłość bywa zapominana i warto o niej przypominać.”

Waldemar Krzystek (1953) polski reżyser, scenarzysta filmowy

Źródło: Wywiad, 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=50823

O czasie , O przeszłości , O zapominaniu

„Łzy i rojenia,
Kwiaty, marzenia
Daruję ci.

Tkliwość nieśmiałą,
Opowieść łzawą
I uczuć wir.”

Siergiej Jesienin (1895–1925) poeta rosyjski

Мечты и слезы,
Цветы и грезы
Тебе дарю.

От тихой ласки
И нежной сказки
Я весь горю. (ros.)
Źródło: wiersz Młodość http://wiersze.wikia.com/index.php?title=Młodość&useskin=monobook

O marzeniach , O emocjach , O Kwiatach , O łzach

„Znam sporo mężczyzn, których bardzo wiele łączy z Bridget Jones. Myślę, że jest to postać na tyle uniwersalna, że każdy może się z nią identyfikować bez względu na płeć. Każdy może się czuć niedopasowany do otoczenia, gorszy od innych, skazany na porażkę, przekonany o własnej śmieszności… Bridget jest uosobieniem tych wszystkich obaw i stąd właśnie, jak mi się wydaje, wzięła się popularność zarówno książki, jak i filmu. Wielu widzów i czytelników dostrzega w bohaterce samych siebie. Dostrzegają też, że mimo wszystkich defektów, jakie sobie wmawia, Bridget to tak naprawdę cudowna, pełna uroku dziewczyna. Stąd płynie optymistyczny wniosek, że może i z nimi nie jest wcale tak źle. Jeżeli ktoś ma kompleksy na punkcie swojej nadwagi, czuje się samotny, obawia się, że nigdy nie odnajdzie swojej „drugiej połówki”… to jest szansa, że po obejrzeniu Dziennika Bridget Jones poczuje się choćby odrobinę mniej samotny, odrobinę mniej nieszczęśliwy. Ta swego rodzaju terapeutyczna moc opowieści wydaje mi się bardzo ważna. Bridget Jones to już niemalże współczesny mit.”

Colin Firth (1960) angielski aktor

Źródło: Yola Czaderska-Hayek, Mężczyźni jak Bridget Jones. Colin Firth specjalnie dla Stopklatki, stopklatka.pl, 12 listopada 2004 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=22828

O mężczyznach , O książkach , O myślach , O szansie

„Takich tekstów [jak Opowieść o zwyczajnym szaleństwie] brakuje w naszych filmach i sztukach. Wypełniają lukę w dramaturgii. To opowieść o nas wszystkich, o tym że często gubimy się w tym świecie, w którym wolno już wszystko. Zelenka nie sięga do skrajności czy brutalności. W każdym szczególe jest taki zwyczajny, w dodatku ze świetnym poczuciem humoru.”

Małgorzata Bogajewska (1975)

Źródło: „Gazeta Wyborcza – Zielona Góra”, 3 marca 2003

O górach , O szaleństwie

„Snucie opowieści jest sztuką, samo pisanie rzemiosłem.”

Nora Roberts (1950)

Źródło: Letnie rozkosze

„Najkrócej mówiąc, dwóch kobietach, które spotykają się w więzieniu, obie są oskarżone o morderstwo. Zatrudniają adwokata, któremu udaje się wybronić je od stryczka. Początkowo nastawione są do siebie negatywnie, z czasem jednak zaprzyjaźniają się i po wyjściu z więzienia rozpoczynają wspólne występy estradowe. Okazuje się, że piętno byłych morderczyń jest znakomitą reklamą, w efekcie dziewczyny robią zawrotną karierę. W sumie Chicago to opowieść o zbrodni, namiętnościach i show-biznesie, w dodatku osadzona w jakże barwnej epoce jazzu i prohibicji.”

Marta Bizoń (1971) polska aktorka

odpowiedź na pytanie, o czym jest musical Chicago.
Źródło: „Dziennik Polski”, 15 marca 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/rewiaz.htm

O kobietach , O dziewczynach , O czasie

„Historia Sinobrodego była moją wieloletnią obsesją. Kiedy byłam małą dziewczynką, bałam się tej baśni. Moja starsza siostra płakała ze strachu, kiedy czytałam ją głośno, byłam młodsza i mniejsza, ale dużo bardziej odważna! Dopiero kiedy zaczęłam dorastać, zdałam sobie sprawę, że to opowieść, poprzez którą uczy się dziewczynkę kochania mężczyzny, który ją potem zabija. Baśń o Sinobrodym jest zresztą oparta na prawdziwej historii. Wierzy się, że wiele dzieci zostało porwanych i zamordowanych przez Gillesa de Rais, stronnika Joanny D’Arc.”

Catherine Breillat (1948) francuska pisarka, scenarzystka, reżyserka i aktorka

Źródło: wywiad, 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=69002

O dzieciach , O strachu , O historii , O siostrze

„Pisarz jest wampirem. Umiem słuchać, inspiruję się opowieściami ludzi, których spotkałem, historiami zasłyszanymi, które zakonotowałem w pamięci jako warte wykorzystania, i wysysam z tych historyjek krew, czyli samo życie. Picie krwi przez wampiry jest tym, czym picie alkoholu przez ludzi. Tym samym jest dla pisarza umiejętność obserwacji i słuchania ludzi.”

Andrzej Rodan (1945)

Autobiografia

O życiu , O ludziach , O piciu

„(…) każdy, choćby najbardziej fascynujący przestępca, musi natrafić na swojego przeciwnika, który go pokona i rzuci na kolana. Taka jest natura opowieści o policjantach i złodziejach i to właśnie tak bardzo w nich fascynuje widzów. Pojedynek dobra i zła, czyli temat uniwersalny, ponadczasowy i wiecznie atrakcyjny. Zwłaszcza w Ameryce, która teoretycznie ma być ojczyzną wolności i demokracji, a tymczasem zorganizowana przestępczość zakorzeniona jest głęboko w tym kraju…”

Russell Crowe (1964) aktor australijski

Źródło: wywiad, 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=43094

O demokracji , O naturze , O wolności , O ojczyźnie

„Prawda historii łączy się tu z legendą, a losy bohaterów opromienia światło mitu, dając wizję poruszającą i wieloznaczną. Ta pozornie historyczna opowieść dotyka rzeczy współczesnych dużo bardziej niż niejedna opowieść współczesna.”

Stefan Chwin (1949) polski pisarz

o utworze Panna Ferbelin.
Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/baza-literatura-pelna-tresc/-/eo_event_asset_publisher/eAN5/content/stefan-chwin-panna-ferbelin

O losie , O prawdzie , O historii , O literaturze

„Między wierszami tej książki tkwiła opowieść niemająca nic wspólnego z Małym księciem! (…) Słowa pod słowami, opowieść pod opowieścią. Techniki zaawansowanej lektury…”

José Antonio Cotrina (1972)

Między wierszami

O książkach

„Współczesne miasta, na podobieństwo misternej mozaiki, składają się z nieskończonych ilości wzorów, kolorów i faktur. Tworzą je wielowiekowe warstwy historii zbiorowych i jednostkowych opowieści…”

Konrad Pustoła (1976–2015)

Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_pustola_konrad

O historii

„Powinniśmy badać historię animacji nie tylko dlatego, by poznać te zasady, ale także po to, by wziąć je sobie do serca. Wydaje mi się, że w całej tej gorączce zachwycającego rozwoju technologii tworzenia filmów, tym ważniejsze jest, by przypomnieć sobie, dlaczego je tworzymy. Prawdę mówiąc, historia jest właśnie niekończącą się opowieścią "dlaczego". Dlaczego ulegamy impulsowi opowiadania, szukania emocjonalnego kontaktu z ludźmi czy też pozostawienia po sobie dziedzictwa? Może czynimy to, ulegając odwiecznemu kaprysowi wyczarowywania czegoś z niczego… animowania.”

Jeffrey Katzenberg (1950)

Źródło: Przedmowa właściciela studia (rok 2004) w: Sztuka animacji. Od ołówka do piksela historia filmu animowanego pod red. Jerry'ego Becka, Wydawnictwo Arkady, Warszawa 2006, ISBN 83-213-4433-X, ISBN 83-213-4433-X, s. 8

O sztuce , O historii , O studiach , Serce

„Nie chciałem powiedzieć, że nie wierzę w Boga i w opowieść o Jezusie Chrystusie. Wierzę, że Chrystus był bożyszczem tłumu, kimś w rodzaju gwiazdy rocka, swoistym rewolucjonistą. Bóg jest dla mnie czymś, co sam tworzę – nowy utwór to jest mój Bóg. Chciałem się przyjrzeć, jak ludzie postrzegają Boga.”

Marilyn Manson (1969) kontrowersyjny muzyk amerykański

Źródło: „Wprost”, 19 listopad 2000

O Bogu , O ludziach , Chrystus

„Sobibór. Miejsce, którego nie ma. Przestrzeń, której zarys odtwarzać można ledwie ze śladów. Tu wiele tysiącom ludzi przyszło ostatni raz patrzeć na świat – nie wiadomo, ile dokładnie było tych tysięcy. To Miejsce Pamięci ustanowione tam, gdzie zostały tylko prochy. A zarazem obszar pamięci tworzony ze strzępów wspomnień małej grupy wybrańców, którzy ocaleli. Przedstawiamy opowieść o niemieckim obozie zagłady na wschodnich krańcach Lubelszczyzny, gdzie wielkie cmentarzysko porósł ogromny, „fikcyjny” las. Tym zasadzonym lasem, jak maską, Niemcy zasłonili powierzchnię katowni.”

Zbigniew Gluza (1955) polski redaktor i animator życia społecznego

Źródło: Przedmowa (styczeń 2010) w: Sobibór z serii Żydzi polscy, Ośrodek Karta Dom Spotkań z Historią, Warszawa 2010, ISBN 9788361283218, s. 5.

O ludziach , O świecie , O domu , O historii

„Ja wymyślam opowieści, bo kiedy tutejszy świat mi się nie podoba, przenoszę się do mojego i bardzo mi tam dobrze.”

Milena Agus (1959)

Póki rekin śpi

O świecie

„W książce przytaczam tylko wstrząsającą opowieść, jak „ojciec” śpiewaka S. zakatował dwie żydowskie dziewczynki, jak potem ze swoją bandą zgwałcił i zamordował Żydówkę ukrywającą się w lesie. Ale była też historia taka, jedna z wielu, o których nie napisałem: młoda, piękna Żydówka ucieka z dwójką małych dzieci z transportu pod Białobrzegami. Znali ją, wszyscy to podkreślali. Idzie do lasu, a za nią chłopaki z kijami, w jej wieku. Żydówka mogła mieć dwadzieścia trzy lata, jedno dziecko cztery, drugie trzy. No i dwudziestu chłopaków zatłukło ich kijami, dla samej przyjemności, nikt z tego nic nie miał.”

Andrzej Bieńkowski (1946) polski malarz

Źródło: Nikt mi nie przybył, rozmowa Małgorzaty Borczak i Ewy Sławińskiej-Dahlig, „Nowe Książki” 2008, nr 3, s. 9; cyt. za: Jan Tomasz Gross, Złote żniwa. Rzecz o tym, co się działo na obrzeżach Zagłady Żydów, współpraca I. Grudzińska-Gross, wyd. Znak, Kraków 2011, s. 105.

O dzieciach , O przyjemności , O książkach , O historii

„Istotą tej książki jest opowieść człowieka, który ucieka przed służbą wojskową i w Ameryce Południowej poszukuje różnego rodzaju „wrażeń.””

Roman Giertych (1971) polski polityk narodowy

wypowiedź w związku z planami usunięcia Trans-Atlantyku Witolda Gombrowicza z kanonu lektur szkolnych.
Źródło: Rzeczpospolita Online http://www.rzeczpospolita.pl/news.rol?newsId=3963, gazeta.pl http://wiadomosci.gazeta.pl/Wiadomosci/1,80269,4196880.html, 2 czerwca 2007

O książkach , O poszukiwaniu , O wrażeniach

„Każdy z nas obraca rzeczywistość w opowieść. Trawi, żeby przerobić ją na książkę. To, czego doświadczamy, od razu staje się scenariuszem. Mitologia Nas.”

Chuck Palahniuk (1962)

Opętani (2005)

O rzeczywostości

„To film (…) o miłości, przyjaźni, wolności, buncie i muzyce. O ucieczce, o marzeniach, o tym, że życie jest nieprzewidywalne i zaskakujące. To kameralna i ponadczasowa opowieść, która pokazuje to, co w ludziach najciekawsze.”

Mateusz Banasiuk (1985) polski aktor

o filmie Wszystko, co kocham.
Źródło: Mateusz Banasiuk o filmie „Wszystko, co kocham”, „ITI Cinema”, 22 grudnia 2009 http://www.kinomaniak.pl/katalog/wywiad/105,1

O życiu , O przyjaźni , O wolności

„Każda z tych opowieści ma jakiś autentyczny punkt wyjścia.”

Anna Kazejak-Dawid (1979)

o filmie Oda do radości.
Źródło: Wywiad, 2006 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=30974

„Król Edyp należy do typowych greckich opowieści; przepowiedziane zostaje jakieś przykre zdarzenie, zaś ci, których ono dotyczy, starają się je oddalić, a gdy już wydaje im się, że są bezpieczni, przepowiednia w naturalny, acz zaskakujący sposób spełnia się. (…)”

H. D. F. Kitto (1897–1982)

Źródło: Król Edyp w: Tragedia grecka. Studium literackie, tłum. Janusz Margasiński, cyt. za: Krzysztof Mrowcewicz, Przeszłość to dziś 1, część 1., Wydawnictwo Stentor, Warszawa 2013, ISBN 9788361245834, s. 48.

O przeszłości

„W dziewiętnastowiecznej prozie bardzo była lubiana końcowa formuła zwana epilogiem. Było w niej miejsce na wszystko, nie tylko na to, co pisarz zaniedbał zrobić, aby jego powieść była utworem doskonałym. Epilog pozwalał (tak jak prolog używany był czasem, aby połączyć opowieść z tym, co było przedtem, i ułatwiał jej zrośnięcie się z przeszłością) – otóż epilog pozwalał wybiec poza współczesność i umieścić rzecz tam, gdzie być powinna: między tym, co było, a tym, co będzie. Dzisiaj ta formuła wydaje się być przez pisarzy zapomniana, a może i pogardzana jako niegodne naszego rzemiosła ułatwienie.”

Kornel Filipowicz (1913–1990) pisarz polski

Źródło: Opowiadanie z epilogiem w: Cienie, Wyd. Literackie, Kraków 2007, s. 202–203.

O czasie , O przeszłości

„Ta opowieść się nigdy nie kończy. Ludzie walczyli ze sobą, walczą i dalej będą walczyć. Jeżeli zwyciężysz, musisz walczyć w obronie tego, co zdobyłeś. Jeżeli przegrałeś, musisz walczyć, by przeżyć i odzyskać to, co straciłeś. A… dlaczego?”

L.E. Modesitt, Jr. (1943)

Dlatego, że nigdy nie jest dość.
Źródło: Upadek aniołów (1996)

O ludziach , O aniołach

„(…) to są moje zaklęcia. Każda moja opowieść to odczynianie.”

Mihajlo Pantić (1957)

TV

„Sny to tylko bezładne eksplozje wspomnień, które mózg później interpretuje po to, aby stworzyć przypadkowe powiązania, co z kolei jest źródłem powstawania opowieści z niczego.”

Orson Scott Card książka Pamięć Ziemi

Pamięć Ziemi
Źródło: s. 56.

„(…) horror w ogóle jest dosyć pojemnym gatunkiem. Obecnie dominuje typ gore, czyli ociekające krwią produkcje amerykańskie, w których chodzi głównie o to, w jaki sposób kogoś zabić. Nie twierdzę, że jest to zły gatunek, pewnie tam też mógłbym mieć coś do powiedzenia. Natomiast sam horror, poprzez powieść gotycką, przez opowieści niesamowite, jest w miarę obszernym gatunkiem i nie musi być w nim tylko to, co w tej chwili jest oglądane przez młodzież.”

Grzegorz Lewandowski (1969) Polski reżyser i scenarzysta

Źródło: Wywiad, 2007 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=41338

O młodzieży

„Obejrzenie (…) filmu na dużym ekranie wnosi coś jeszcze, aniżeli jego odbiór w formacie telewizyjnym. Duży ekran powoduje jednak, że jesteśmy bardziej w środku całej tej opowieści.”

Andrzej Barański (1941) polski reżyser

Źródło: Wywiad, 2007 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=37504

„Dom wczasowy – idealne miejsce do wygłaszania opowieści naszych mrożących krew w żyłach przygodach górskich, które właśnie planujemy.”

Marek Konecki (1949)

Słowniczek terminów górskich

O domu

„W teatrze nawet cisza na widowni jest formą wyrażania opinii. Czuję, kiedy publiczność jest zniecierpliwiona, bo nie wierzy w sceniczną opowieść.”

Janusz Gajos (1939) polski aktor

Źródło: „Rzeczpospolita”, 11 września 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/niepewnosct.htm

O ciszy

„Chciałem znaleźć w historii Frankensteina coś dla siebie, nie było moją intencją interpretowanie powieści Shelley zgodnie z jej oryginalną wymową. Takie adaptacje robią wszyscy wokół. Mnie jako filmowca to nie interesowało. Zastanawiałem się, czy mogę wykorzystać ten koncept do opowieści o stwórcy i jego dziele, zbrodni i karze. Pozmieniałem więc sporo w stosunku do książki. Klasyczny zwrot akcji co prawda pozostał, ale już zakończenie jest u mnie zupełnie inne.”

Kornel Mundruczó (1975)

Źródło: Piotr Pluciński, Jak sprawić, by ludzie latali. Wywiad z Kornelem Mundruczó, Stopklatka.pl, 1 sierpnia 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=68086

O ludziach , O prawdzie , O książkach , O karze

„Między wierszami, mówił profesor Muller; musisz czytać między wierszami. Nie chodzi o wydrukowany tekst, który biegnie od lewej do prawej, podając czarno na białym swoją opowieść, tylko o to, co jest pomiędzy, biało na czarnym; musisz czytać spacje i pozwolić, by umysł, czasem tak oporny, zapełnił je słowami, znaczeniami i uczuciami. I właśnie w tej chwili między linijkami tekstu zaczęły się pojawiać inne słowa – słowa, które nie zatrzymywały się na papierze, lecz skądkolwiek przybywały, przenikały wprost do jego skołowanej głowy, jak gdyby książka opowiadała mu zupełnie inną historię.”

José Antonio Cotrina (1972)

Między wierszami

O książkach , O emocjach , O historii , O czasie

„I tak jak gabinet w niczym nie przypominał gabinetu, człowiek za stołem w niczym nie przypominał wykładowcy uczelnianego: zmierzwiona szopa czarnych włosów, łobuzerski błysk w zielonym oku zwieńczonym krzaczastą, skrzywioną nieco ironicznie brwią i skórzana łatka w miejscu, w którym powinno się znajdować drugie oko. Widoczna część ubioru (surdut z szarego jedwabiu z czarnymi lamówkami) tylko wzmagała zdumienie Aleksandra. Nie, ten człowiek absolutnie nie wyglądał na wykładowcę: jego miejsce było w jakiejś portowej tawernie sprzed dwóch stuleci, z fajką z jasnego drewna w zębach. Stałby obok butelki rumu i zabawiał publiczność krwawymi opowieściami o piratach…”

José Antonio Cotrina (1972)

Między wierszami

„Dziejów miasta Torunianie wygrzebuj z ksiąg starych,bo wystarczy się przejść ulicami,a odczytasz z łatwością,żywą miasta opowieść,tutaj przeszłość wrzeźbiła się w kamień.”

Tadeusz Śliwiak (1928–1994) poeta polski

Źródło: Ballada o gospodzie „Pod modrym fartuszkiem”

O przeszłości

„'Herbatniki'
Wydarzyło się to faktycznej osobie, a jestem nią ja. Chciałem złapać pociąg. Było to w kwietniu 1976 roku, w Cambridge w Wielkiej Brytanii. Zostało jeszcze trochę czasu do odjazdu pociągu. Poszedłem po gazetę, by porozwiązywać krzyżówkę, po kawę i paczkę herbatników. Usiadłem przy stoliku. Opiszę wam scenerię – jest niezwykle ważne, abyście bardzo wyraźnie ją ujrzeli. A więc tu mamy stolik, tu gazetę, filiżankę z kawą, herbatniki. Naprzeciwko mnie siedzi mężczyzna, całkiem przeciętny gość w biznesowym garniturze, z teczką. Nic nie wskazywało na to, aby miał zrobić cokolwiek dziwnego. A jednak zrobił: nagle pochylił się do przodu, wziął do ręki herbatniki, rozerwał opakowanie, wyjął jednego i zjadł.
Muszę powiedzieć, że z takiego typu rzeczami my Brytyjczycy bardzo źle sobie radzimy. W naszej historii, naszym wychowaniu, naszej edukacji nie ma nic, co uczyłoby nas, jak zachować się w stosunku do kogoś, kto w biały dzień kradnie nam herbatniki. Wiadomo, co by się stało, gdyby rzecz miała miejsce na dworcu South Central w Los Angeles. Natychmiast rozpoczęłaby się strzelanina, zjawiłyby się helikoptery, CNN, rozumiecie… w końcu zrobiłem to, co zrobiłby każdy czerwonokrwisty Brytyjczyk: zignorowałem wydarzenie. Gapiłem się w gazetę, wziąłem łyk kawy, próbowałem zrozumieć artykuł, w tekst którego się wpatrywałem, nie byłem jednak w stanie nic pojąć, z wyjątkiem powtarzania w myśli: „Co mam robić?”.
W końcu uznałem: „Trudno, muszę coś zrobić”. Próbując z całych sił nie zauważać, że w tajemniczy sposób paczka została otwarta, wyjąłem herbatnik. Pomyślałem sobie: „To go uspokoi”. Nie uspokoiło, bowiem po chwili powtórzył to, co przedtem. Wziął następny herbatnik. Ponieważ za pierwszym razem nic nie powiedziałem, za drugim jakby trudniej było podnieść temat: „Przepraszam bardzo, trudno tego nie zauważyć, ale…”. Nic by to nie dało.
Zjedliśmy całą paczkę. Było w niej co prawda tylko osiem herbatników, ale sprawa zdawała się trwać wieczność. On brał herbatnik, ja brałem herbatnik, on brał herbatnik. Kiedy skończył, wstał i odszedł. Wymieniliśmy pełne znaczenia spojrzenia, po czym poszedł sobie, ja zaś głęboko odetchnąłem i opadłem ciężko na oparcie krzesła.
Wkrótce podstawiono pociąg, dopiłem kawę, wstałem i podniosłem gazetę, pod którą leżały moje herbatniki. Tym, co szczególnie lubię w tej opowieści, jest wrażenie, że gdzieś po Anglii przez ostatnie ćwierć wieku krąży całkowicie przeciętny facet, który ma do opowiedzenia identyczną historię – tyle tylko, że brakuje jej puenty.”

Douglas Adams (1952–2001) brytyjski pisarz

z przemowy do pracowników Embedded Systems, 2001

O losie , O prawdzie , O facetach , O zachowaniu

„Jeśli szukacie opowieści ze szczęśliwym zakończeniem, poczytajcie sobie lepiej coś innego. Ta książka nie tylko nie kończy się szczęśliwie, ale nawet szczęśliwie się nie zaczyna, a w środku też nie układa się za wesoło.”

Daniel Handler książka Przykry początek

Przykry początek
Źródło: rozdział I, s. 7

O książkach

„Postanowiłem zrobić film Oszołom o nieżyjącym Michale Faltzmanie – odkrywcy afery FOZZ. Wydawało mi się, że to dobry moment, bo telewizją rządziła prawica. Faltzman, dociekliwy księgowy zdemaskował wielką aferę prania pieniędzy przeznaczonych na oddłużenie polskiego długu. Afera była tak oczywista i namacalna, że wzbudziła moją niechęć do narracyjnej tautologii. Opowiedziałem więc tę historię jako wstęp do realizacji filmu fabularnego. Aktor Jerzy Światłoń przygotowując się do tej roli rozmawia z wieloma ludźmi, którzy znali Faltzmana. I tu zaciera się właściwie granica między fabułą i dokumentem. Dodatkowo aktor gra w teatrze postać Konrada z Wyzwolenia Wyspiańskiego. Kwestie ze „sceny z maskami” zupełnie niewiarygodnie pasowały do opowieści o Faltzmanie. Padały jak memento. Ten film został przyjęty już znacznie gorzej. Ukazała się m. in. wzmianka w „Polityce”, że utrudniam działalność polityczną Balcerowiczowi, który właśnie miał zostać szefem Unii Wolności.”

Jerzy Zalewski (1960) reżyser i scenarzysta polski

Źródło: Prywatna wojna – rozmowa z Jerzym Zalewskim, poloniainfo.se, 23 lutego 2001 http://www.poloniainfo.se/artykul.php?id=363

O wojnie , O domu , O historii , O grach

„Najbardziej interesująca była dla mnie relacja Pawełka – dziecka, i Andrzeja – mężczyzny nie do końca dojrzałego w swoich emocjach. Jest alkoholikiem, ale mnie bardziej od zewnętrznych objawów jego choroby ciekawiło, skąd się wziął ten jego gigantyczny życiowy zakręt, z którego nie może się wydostać. Piękna opowieść o przyjaźni. Skrajne emocje, trochę śmiesznie, trochę smutno. Mnie ta historia wzruszyła. Czytając scenariusz, popłakałem się.”

Robert Więckiewicz (1967) aktor polski

o roli w filmie Wszystko będzie dobrze.
Źródło: „Gazeta Wyborcza – Wysokie Obcasy” 2007, nr 257

O przyjaźni , O dzieciach , O chorobach , O historii

„Bardzo długo nie chciałam mieć dzieci. Z różnych względów. Jako pięcioletnia dziewczynka podsłuchałam rozmowę mamy z ciotką Marylą, czyli żoną generała Józefa Urbanowicza, podczas wakacji na Krymie. Oświadczyłam im wtedy, że nigdy nie wyjdę za mąż i nigdy nie będę miała dzieci. Z pewnością na tak stanowcze podejście do tematu wpływ miała mam i jej opowieści o przeżytym horrorze porodu. Do tej pory na filmach nie mogę oglądać takich scen. Natychmiast pocą mi się ręce, robi mi się słabo i jestem przerażona. Bałam się także, że moje dziecko powieli los naszej rodziny – będzie obciążone historią.”

Monika Jaruzelska (1963) polska dziennikarka, stylistka, projektantka mody

Rodzina
Źródło: s. 69

O losie , O dzieciach , O historii , O wakacjach

„Tradycyjnie, Boże Narodzenie nie było ważnym świętem. Myślę, że większe święta to Wielkanoc, Zesłanie Ducha Świętego i Wielki Post. Myślę, że są bardziej dojrzałe z religijnego znaczenia, podczas gdy Boże Narodzenie po prostu jest – to znaczy jest to bardzo znaczące wydarzenie; wcielenie Boga – ale to był dopiero początek historii i prawdziwe opowieści Jezusa są o dwóch ostatnich latach jego życia, więc Boże Narodzenie zawsze wydawało mi się naprawdę przesadzone z religijnego punktu widzenia.”

Sufjan Stevens (1975)

Źródło: „Drowned In Sound”, 6 grudnia 2007 http://drownedinsound.com/in_depth/2664661

O Bogu , O historii , O myślach , O myśleniu

„Siedzimy zasłuchani i zauroczeni jak zawsze, gdyż dobre opowieści mają to do siebie, że ich magia nigdy nie blaknie.”

Libba Bray (1964)

Magiczny krąg, Studnia wieczności

„Nie miałbym nic przeciwko temu, by moja książka była tak postrzegana i czytana jak bestsellery Irvinga Stone'a. Zamęt jest mutacją, a może inaczej – jest przypadkowo finalnym kształtem wcześniejszych scenariuszy filmowych ułożonych w serial opowiadający o życiu Mickiewicza. Stąd wszelkie fantazje (zwłaszcza dialogowe), choć starałem się trzymać tam, gdzie trzeba, znanych i potwierdzonych faktów. Nie nazwałbym tej książki ani ściśle biografią, ani powieścią, przywiązałem się do określenia – opowieść. I niech tak będzie. Opowiadam swoją wersję historii, które się zdarzyły lub które mogły się wydarzyć. Całe życie Mickiewicza jest owiane gęstą mgławicą tajemnic i niedopowiedzeń; bardzo rzetelnie prowadzona od lat kronika jego życia i twórczości nadal jest nieukończona, a w częściach zrealizowanych ileż jest wariantów i niepewności…”

Piotr Załuski (1945)

Źródło: Michał Hernes, Poeci i żandarmi, czyli serial o Mickiewiczu, stopklatka.pl, 11 października 2011 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=81544

O życiu , O tajemnicy , O książkach , O fantazji

„Zawsze scenariusz określa granice, w których można penetrować taką postać. W czasie prób okazuje się, jaki jest ten okręg, w którym się zamykamy w rozważaniach o postaci. I tak się spieramy, spieramy, aż wreszcie już wiadomo, że tak trzeba będzie podchodzić do kobiety w tym konkretnym projekcie artystycznym. To jest właśnie najciekawsza strona prób, bo nagle się okazuje, że to, co się mówi, zupełnie nie pasuje i wtedy się ustala coś nowego. To przecież stwarzanie czegoś z niczego, ta cała rzeczywistość teatralna czy filmowa. Nagle wiemy, w jakim klimacie i stylu układa się opowieść, i wtedy już wiadomo, jak grać.”

Ewa Dałkowska (1947)

Źródło: „Polska Dziennik Łódzki”, 7 października 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/nzsco.htm

O kobietach , O rzeczywostości , O czasie

„Lewa półkula [mózgu] snuje swą opowieść po to, by przekonać siebie oraz ciebie, że ma nad wszystkim pełną kontrolę… Co takiego przystosowawczego jest w fakcie, że w lewej półkuli mamy coś, co sprowadza się do roli spin doktora? Interpretator naprawdę stara się, aby nasza narracja była logiczna. Aby tego dokonać, musimy się nauczyć okłamywać sami sobie.”

Michael Gazzaniga (1939)

Źródło: Byron Katie, Stephen Mitchell, Kochaj, co masz! Cztery pytania, które zmienią twoje życie, tłum. Anna Boniszewska, Warszawa 2010.

O życiu

„Dowcip dość głęboko sięga w istotę rzeczywistości.(…) A z tym poczuciem humoru to u mnie jest trochę tak, jak w opowieści Leszka Kołakowskiego o jego przyjacielu, który jako więzień Auschwitz był świadkiem wysyłania ludzi do gazu, a resztę życia spędził na opowiadaniu dowcipów. Mnie, uchowaj Boże, nie dotyczą takie doświadczenia, ale… Hegel kiedyś napisał, co lubię cytować, że zasada sprzeczności sięga głębiej w istotę bytu niż zasada tożsamości. A mówiąc językiem teatralnego slangu: i śmieszno i straszno. Jak w pożyciu z tygrysem. Rzeczywistość jest najbardziej fascynująca w swoich paradoksach, zderzeniach i dwuznacznościach.”

Maciej Wojtyszko (1946) polski reżyser i pisarz

Źródło: „Dziennik Polski” 2003, nr 262

O Bogu , O ludziach , O rzeczywostości