Cytaty na temat okno (321 cytatów, strona 2)

„Dywan w Gabinecie Owalnym jest lepki od spermy prezydentów. Wyglądają przez okno i myślą sobie „Mam was wszystkich” a potem walą sobie jak wstrętne małpy w czasie rui. Po to żyją. Nikt kto tego chce nie zasługuje na zaufanie. Czemu nie potraficie tego zrozumieć?!”

Warren Ellis Transmetropolitan

Postać: Spider Jerusalem
Transmetropolitan

O zaufaniu , O myślach , O czasie , O myśleniu

„Nawet niebo płacze zaglądając przez okno do mojego pokoju.”

Janusz Leon Wiśniewski (1954) polski naukowiec i pisarz

Los powtórzony

O pokoju , O płaczu

„W czterech ścianach siedzę
Wpatrzony w monitor
W okno słońce świeci
Nowy wirus w sieci
Ach na dworze jest tak pięknie
Ludzie chodzą uśmiechnięci
Przyszła już najwyższa pora
Porzucić światło monitora”

Jarosław Jaros (1978)

Źródło: Piosenka turystyczna ku przestrodze

O ludziach , O świetle , O słońcu , Pora roku

„Znów więc ten Chopin, od którego uciekałem pod koniec lat osiemdziesiątych, który wypełnił całą dekadę swoją muzyką. Począwszy od strajków w Gdańsku i Szczecinie, od zakładania Solidarności – był wciąż w tle. Patriotyczny podmuch muzyczny. Wykorzystywali go organizatorzy mszy za ojczyznę i opozycyjnych wieczornic, twórcy anty-reżimowych filmów i władza – na wszystkich poziomach przekazu. Muzyka Chopina współbrzmiała z powtarzanym w kółko wystąpieniem towarzysza generała, ogłaszającego wprowadzenie stanu wojennego. Była wręcz jedyną muzyką, jaką można było usłyszeć w radiu w pierwszych dniach tego stanu. A potem rozbrzmiewała na rozpoczęcie i na zakończenie programów telewizyjnych i radiowych, przed przemówieniami i po przemówieniach. Rozbrzmiewała – jeśli nic innego nie można było zaproponować – jako wypełniacz lub jako ważny punkt programu. Słychać ją było, gdy na budynkach pojawiły się hasła: „Wrona skona” i „Zima wasza, wiosna nasza”, gdy czołgi jeździły po ulicach i żołnierze grzali dłonie przy koksownikach, gdy opozycjoniści ośmieszali esbeków i gdy esbecy zabijali opozycjonistów, gdy milicjanci pałowali krnąbrne społeczeństwo i gdy społeczeństwo rzucało w nich kamieniami lub zapalało świece w oknach. Preludia, mazurki, walce nadawał Głos Ameryki, Radio Wolna Europa i następcy Macieja Szczepańskiego. Wszyscy przymilali się do Chopina, wszyscy go puszczali i wszyscy słuchali – stojąc w kolejkach za papierosami i wołowiną z kością, w czasie przesłuchań i akademii, idąc ze strachu na wybory i czytając wydane w podziemiu wiersze Miłosza, ciesząc się, gdy Lechowi Wałęsie przyznano Pokojową Nagrodę Nobla i gdy zniesiono kartki na masło, oglądając w telewizji parodię procesu Piotrowskiego i jego kolegów, i chowając księdza Popiełuszkę. Słuchaliśmy tej naszej muzyki z coraz większym znudzeniem, z coraz większą dezaprobatą.”

Krzysztof Niewrzęda (1964) polski prozaik, poeta i eseista

Źródło: Koncert wyszehradzki – Pogranicza Nr 4/2002

O strachu , O muzyce , O wiośnie , O zimie

„Powiesz mi, dlaczego właściwie zaniemówiłeś?
Paweł odwrócił wzrok.
– Nie miałem nic do powiedzenia.
– Przez całe osiemnaście lat?! Nic, kompletnie nic?!
Milczał, patrząc w okno…”

Katarzyna Michalak (1969) polska pisarka

Lato w Jagódce

„Chyba tak, chociaż jak mam dłuższą przerwę, to snuję się po domu jak zwierzę i wyglądam przez okno, bo las wzywa.”

Robert Górski (1971) polski twórca kabaretowy

odpowiedź na pytanie, czy potrafiłby żyć bez estrady.
Jak zostałem premierem (2012)

O domu , O zwierzętach

„Z wielką legendą pod tytułem Adam Hanuszkiewicz spotkałam się pierwszy raz dużo wcześniej. Miałam 20 lat, byłam w szkole teatralnej w Łodzi i Basia Fijewska zaproponowała mnie na zastępstwo do Teatru Narodowego. Weszłam onieśmielona do jego gabinetu i powiedziałam: „Nazywam się Magdalena Cwen”. On stał na tle okna. To taki stary dyrektorski sposób – delikwent wchodzi w światło, a on w cieniu. Popatrzył na mnie i powiedział: „A cóż to za nazwisko, Cwen? U mnie będzie się pani nazywała Cwenówna”. I tak już zostało. To może wydać się śmieszne, ale dla mnie to też jest element pewnej całości. Kolejne żony: Zośka Rysiówna – Ryś, Zośka Kucówna – Kuc, Magda Cwenówna – Cwen. Wszystko jednosylabowe nazwiska. Na dodatek wszystkie jesteśmy z maja. To nie jest przypadek, wszystko było zaprogramowane. Śmieję się, że Magda Umer – a był okres ogromnej sympatii między nimi – nie miała szans, bo jej nazwisko jest dwusylabowe.”

Magdalena Cwenówna (1954)

Źródło: Iwona Kłopocka, Adam miał zawsze motyle skrzydła, „Nowa Trybuna Opolska” nr 110, 12 maja 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/139105.html

O świetle

„W czwartek (18 września 2008) o godzinie 11 Rezerwa Federalna zauważyła dramatyczny spadek bilansu rynków pieniężnych w USA; w ciągu godziny albo dwóch wycofano 550 mld dolarów. Departament Skarbu otworzył swe okno dyskontowe i wpompował 105 mld do systemu, szybko jednak stwierdził, że nie jest w stanie zahamować tej fali. Mieliśmy do czynienia z cyfrową paniką bankową, stąd też zdecydowano o zakończeniu operacji i zamknięciu kont pieniężnych oraz o ogłoszeniu gwarancji do 250 tys. dolarów na konto, żeby uniknąć tzw. runu.
Gdyby tego nie zrobiono, zgodnie z szacunkami przed godziną 14 tego popołudnia z systemu pieniężnego USA wyprowadzono by 5,5 biliona dol., co doprowadziłoby do załamania całej gospodarki USA, a w przeciągu 24 godzin do załamania gospodarki światowej. Oznaczałoby to koniec naszego systemu gospodarczego, ale także tego systemu politycznego, jaki znamy.”

Paul E. Kanjorski (1937)

relacjonując ciąg zdarzeń przedstawiony mu na spotkaniu z sekretarzem skarbu Henrym Paulsonem i przewodniczącym FED Benem Bernanke.
Źródło: Cable-Satellite Public Affairs Network (transkrypcja), cyt. za: VIDEO: Hours Split World From Economic Collapse, dalje.com, 12 lutego 2009 http://dalje.com/en-world/video--hours-split-world-from-economic-collapse/233385

„Wszyscy żyjemy w palącym się domu. Bez straży pożarnej. Bez możliwości wyjścia. Tylko z oknem na górze, z którego możemy spoglądać, jak pali się dom, wraz z nami, zamkniętymi w nim.”

Tennessee Williams (1911–1983) dramaturg amerykański

We all live in a house of fire. No fire department to call. No way out. Just the upstairs window to look out of while the fire burns the house down… with us trapped, locked in it. (ang.)

O domu

„(…) Pamiętam mojego najmłodszego brata. Krzyczał cięgiem, nieraz cały dzień i pół nocy, aż kiedyś ojciec nasz w desperacji, nie mogąc już tego znieść, wyrwał go matce i wyrzucił przez okno. – Zaśmiał się cicho na to wspomnienie. – Krzywdy wydrzyjmordzie nie uczynił, bo okno w naszej chałupie jest nad ziemią, a pod nim gęste łopiany rosną. Tyla z tego było, że matka ojcu gliniany dzban z miejsca na łbie rozbiła w złości, a gówniarz jak wrzeszczał, tak wrzeszczał – i za oknem, i jakem go przyniósł z powrotem.”

Rafał Dębski (1969) polski pisarz fantasy

Wilkozacy. Wilcze prawo (2010)

O matce , O wspomnieniach

„Stefano oparł się o okno, chłodząc czoło o szybę. Jego nauczyciel mawiał: „Zło nigdy nie znajdzie spokoju. Może zatriumfować, ale spokoju nigdy nie odnajdzie.””

Lisa Jane Smith książka Przebudzenie

Przebudzenie

O nauczycielach , O złu

„Mówi się – double talk,
Śni się – double dreams,
Żyje się – double life,
Ale skacze się z okna tylko raz.”

Kazimierz Wierzyński (1894–1969) polski poeta, prozaik, eseista

Źródło: Moralitet o czystej grze z tomu Czarny polonez, 1968

O grach

„Istnieje wyraźne niebezpieczeństwo, że okno, które otworzyło się dla rozszerzenia (UE), właśnie się zamyka.”

Günter Verheugen (1944) polityk niemiecki

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 14 czerwca 2002

„(…) no więc poszło od tego, jak Rafe Haley zaczął przez okno szopy podglądać Małego Sama. A potem chodził i opowiadał, że Mały Sam ma trzy głowy czy coś w tym rodzaju. Nie można wierzyć w ani jedno słowo z tego, co opowiadały chłopaki Haleyów. Trzy głowy! Przecież to wbrew naturze, no nie? Każdy wie, że Mały Sam ma tylko dwie głowy i nigdy nie miał więcej.”

Henry Kuttner (1915–1958) amerykański pisarz science-fiction

Źródło: Profesor opuszcza scenę

O naturze , Chłopak

„Wszystkie komiksy są trochę jak pamiętnik. Kiedy je przeglądam, przypomina mi się, w jakim bylem momencie życia, kiedy je rysowałem, i co widziałem za oknem.”

Jacek Frąś (1977)

Źródło: „Zwierciadło”, 6/1964, czerwiec 2010

„Pędzona w nagonce zwierzyna daje z siebie znacznie większy wysiłek aniżeli my zdobywając łańcuch gór Birmańskich. A przecież tylko człowiek nadać może sens swemu wysiłkowi. Trzynastoletni chłopiec, który wstaje o kwadrans wcześniej, by pogimnastykować się przy otwartym oknie, zdobywa się na wysiłek, którego wartość jest większa aniżeli wysiłek szarżujących bawołów.”

Guy de Larigaudie (1908–1940)

O wysiłku , Sens

„Kiedy przestajemy się czuć jak ryba w wodzie, a zaczynamy jak ryba w garnku z klejem, to trzeba coś zmienić – nawet uciec przez okno.”

Edyta Górniak (1972) polska piosenkarka

Źródło: Jak oni śpiewają, 17 listopada 2009

O rybach , O śpiewie

„Wiosna warszawska jest wiosną pokrzywdzoną. Morze atramentu wylano dla uświadomienia ludzkości uroków wiosny paryskiej czy wiedeńskiej. Powstała cała literatura muzyczna narzucająca światu nastroje tych wiosen. Ludzie na najróżniejszych równoleżnikach i południkach nauczyli się zachwycać paryską i wiedeńską wiosną, marzyć o nich, tęsknić do nich. Jest to ogromna mistyfikacja, oparta o reklamową potęgę sztuki: poeci, malarze i muzycy Wiednia i Paryża potrafili po prostu tak reklamować i spopularyzować swe wiosny, że uczynili z nich ideał dla reszty świata. Czas najwyższy zdemaskować tę grę! Warszawska wiosna na pewno w niczym nie ustępuje paryskiej czy wiedeńskiej. Gdzież jest bowiem na świecie miasto, w którym pierwsze promienie słońca tak przekornie poczynają sobie z topniejącym śniegiem, takie w nim zapalają tęczowe blaski i tak rycersko zmuszają go do ustąpienia? Gdzież jest na świecie miasto, w którym pierwsze wiosenne ciepło tak leniwie i radośnie przykleja zimową odzież do pleców i tak powołująco zmusza do jej zrzucenia? Gdzież jest na świecie miasto, w którym pachnący świeży wiatr od rzeki tyle w sobie niesie dziwnej melancholii, uciskającej duszę w pełne złota poranki, widoczne w prostokątach wiosennych, błękitnych okien? Gdzież jest na świecie miasto, w którym rozedrgane zmierzchy uliczne przepojone są tak trudną i nigdy nie wyjaśnioną tęsknotą za niewiadomym, za nigdy nie zniszczonym, za czymś, o czym nic nie wiemy, czego bardzo pragniemy i czego nigdy nie dostaniemy ani nie osiągniemy w naszym pojedynczym, własnym życiu. Chyba nie ma na świecie takiego miasta, tak właśnie jak niepowtarzalne nigdzie indziej są warszawskie wiosenne zapachy, nastroje, uczucia i myśli. I dlatego nie mówcie nam o wiosnach paryskich czy wiedeńskich! Nam, którzy wiemy, czym jest, czym być potrafi warszawska wiosna.”

Leopold Tyrmand książka Zły

Zły

O ludziach , O świecie , O emocjach , O duszy

„Gdy bieda staje przed drzwiami, miłość wyskakuje przez okno.”

Marcus Clarke (1846–1881)

O miłości

„Doprawdy? – zapytałem drwiąco, pełen hamowanego oburzenia. – W takim razie może mi wytłumaczysz, dlaczego dostałem bzika właśnie na punkcie Agnieszki? Dlaczego śniła mi się co noc, dlaczego dostawałem febry od samego patrzenia na nią? Dlaczego nie wyobrażałem sobie większego szczęścia niż iść przed siebie trzymając ją za rękę? Może mi wytłumaczysz, dlaczego po dniu spędzonym razem w szkole chciało mi się w najgorszy mróz stać godzinami pod oknem Agnieszki, aby zobaczyć jej cień na tle firanek?”

Aleksander Minkowski (1933–2016) polski prozaik, reportażysta, scenarzysta filmowy

Ząb Napoleona

O nocy

„To nie jest resort, w którym można filozoficznie patrzeć na przebieg zdarzeń za oknem gabinetu. W tym gabinecie każdego dnia podejmuje się dziesiątki decyzji, bo jeden dzień zwłoki powoduje od razu trudności.”

Krzysztof Kwiatkowski (polityk) (1971) samorządowiec polski

Źródło: Dobrze oceniany minister odchodzi, tvn24.pl, 17 listopada 2011 http://www.tvn24.pl/-1,1724672,0,1,kwiatkowski-to-nie-resort--gdzie-mozna-filozofowac,wiadomosc.html

O decyzjach

„Drzewa wznoszą się za oknem ku górze niczym pełne tęsknoty wołanie niemej ziemi.”

Rabindranath Tagore (1861–1941) poeta i prozaik indyjski

„A nasze pałace wyglądają tak bez zbędnego minimum bez niezbędnych kolumn stiuków pilastrów właściwie bez okien dokładnie mówiąc bez ścian sufitów nawet najmniejszych i froterowanej posadzki ogromny jednak jak wolność przestrzeni majestatycznych jak majaki nocne i dzienne ale wieczorem między papierowymi horyzontami jak śliwka w kompost wpadliśmy i to na dłużej niż zakładał nienapisany nigdy przez nikogo scenariusz wypełniony ten nasz pałac muchami szafirowymi i świecącymi w słońcu odwłokami…”

Stefan Szczygłowski (1952)

Źródło: „Zaharapka” czyli ściema hip-hopowa (2007)

O wolności

„Toteż na krótko przed zjawieniem się kapitana Exnera Rambousek dojrzał już do tego, że rozważał alternatywę: czy wyskoczyć przez zamknięte okno, czy przespać się w rozchwierutanym fotelu.”

Václav Erben (1930–2003) czeski pisarz

Śmierć utalentowanego szewca

„Za oknami świt czerwony,
Jeszcze sennych szelest drzew,
Słońce wraca z drugiej strony,
Ptak zbudzony zaczął śpiew.”

Jan Lechoń (1899–1956) poeta polski

Źródło: Preludium

O ptakach , O słońcu

„Mijaj zdrów otwarte okna.”

John Irving książka Hotel New Hampshire

You have to keep passing the open windows. (ang.)
Hotel New Hampshire (1981)

„Okna są bramą dla kochanków.”

Ibn Saud (1875–1953) twórca i od 1932 król Arabii Saudyjskiej

harem Ibn Sauda znajdował się w pozbawionym okien podziemiu.
Źródło: Nigel Cawthorne, Życie erotyczne wielkich dyktatorów, tłum. Zofia Domaniewska, wyd. Puls, ISBN 1859170676, s. 210.

O życiu , O kochankach

„Po zakończeniu semestru zawsze urządzaliśmy wielki jubel. Było bardzo wesoło, hulanka i swawola. I tam zdarzyło się, że się pierwszy i ostatni raz upiłem się. Dostaliśmy świadectwa, trzeba było to oblać. Jak się kończyło, Crux zawsze była ciut niespokojna. Po kryjomu poszliśmy do chłopskiej gospody, śpiewaliśmy pieśni zbójeckie i pili. Szczegółów nie pamiętam, potem to sobie odtworzyłem. Następnego dnia obudziła mnie mleczarka, która mnie znalazła na drodze ze Steyr na Karsten. Byłem w opłakanym stanie. Przychodzę do mojej Crux. Na litość Boską, panie Adolfie, jak pan wygląda! Kąpię się, ona mi robi czarną kawę, potem pyta: a jak tam świadectwo? Zaglądam do torby – nie ma! Chryste Panie! I co ja teraz pokażę matce? Mówię sobie, powiem, że pokazywałem w pociągu, przeciąg zdmuchnął za okno i przepadło! A Crux naciska. Co jest? – Ktoś mi rąbnął! – Mówi się trudno, musi pan zaraz pójść do szkoły, może dadzą duplikat. Ma pan jeszcze w ogóle pieniądze? – Ani grosza… Dała mi pięć guldenów. Idę do szkoły, dyrektor każe mi poczekać. W międzyczasie, okazało się, do szkoły dotarły cztery kawałki tego świadectwa. Po pijanemu, w nieświadomości pomyliłem je z papierem toaletowym. To był koszmar. Co usłyszałem od rektora, nie nadaje się do powtórzenia. Okropność. Przysiągłem na wszystkie świętości na resztę życia rzucić alkohol. Dostałem ten duplikat. Jak ja się krępowałem! Przyszedłem do Crux, a ona: i co powiedział?”

Adolf Hitler (1889–1945) kanclerz Rzeszy, twórca i dyktator III Rzeszy niemieckiej

Co powiedział, tego kobiecie nie powiem. Ale jedno pani mogę powiedzieć: koniec z alkoholem! To była lekcja, która nie pozwoliła mi nigdy więcej wypić. Pojechałem do domu z lekkim sercem, może nie takim całkiem lekkim, bo widywałem w życiu lepsze świadectwa.
Cytaty przypisywane, Rozmowy przy stole
Źródło: s. 189

O kobietach , O pieniądzach , O alkoholu , O domu

„Gdzie te barany, co twierdzą, że mówię o tym samym?
Chuje, miód macie w uszach jak te w dupie banany.
(…) Mówią, że jestem brzydki, a żonie się podobam.
(…)
Ej 50 Cent, jesteś gangster? Daj ognia
póki cię nie zawoła z okna siostra na obiad.
(…) Nigdy nie powiem ci, że jestem najlepszy,
wolę to udowadniać z każdym wersem na pętli.”

O.S.T.R. (1980) raper polski

Album O.c.b.
Źródło: Zobacz co mówią

O siostrze

„Umysł twój to mój gabinet.
Wchodzę tam drzwiami, oknami i kominem.”

Rahim (1978) muzyk polski, raper

Podaj dalej
Źródło: utwór Ten cały sentyment

„Wtedy Matka Przełożona w obecności wszystkich zebranych, ogarniętych wielkim wzruszeniem, wydobyła sztandar biało-czerwony, pięknie haftowany, ukryty do tej chwili w poszewce poduszki. Poprzedniego dnia w jakimś momencie wezwała nas do swego pokoiku. Patrzyłyśmy z podziwem, z jakim oddaniem ta staruszka haftowała polski sztandar. Dotykałyśmy delikatnie biało-czerwonego materiału, chowanego od tylu lat właśnie na tę chwilę, kiedy będzie mogła go zawiesić na domu. Uśmiechała się do nas, nie przerywając roboty. Już jutro – mówiła – na naszym domu zawiśnie sztandar. I tak się stało. Stanęliśmy na baczność. Powoli sztandar zawisnął na domu. Początkowo nieśmiało, tu i ówdzie, a potem w coraz to nowych domach ukazywały się biało-czerwone znaki wolności. Sztandary spływały z okien, balkonów i bram… Był to bardzo nierozważny krok, bo dom tak ozdobiony nieustannie był ostrzeliwany, jeśli nie przez czołgi, to przez ukrytych „gołębiarzy”, którzy sprytnie z różnych kryjówek strzelali na ulice, podwórka i w okna.”

Maria Okońska (1920–2013)

Źródło: Maria Okońska, Wspomnienie z powstania warszawskiego, op. cit., s. 27.

O domu , O matce , O wolności , O wspomnieniach

„Znamy się tylko z widzenia,
a jednak lubimy się trochę,
przez ulicę szeroką jak rzeka
zaglądamy sobie do okien.”

Marek Głogowski (1947)

piosenka „Znamy się tylko z widzenia” z repertuaru zespołu Trubadurzy.

„Pistolet nie zrobił większego wrażenia na wielkoludzie stojącym przy oknie.
– Adamie, daj mi to, zanim sobie odstrzelisz palec albo jeszcze coś cenniejszego.”

Jeff Abbott (1963) amerykański pisarz

Zderzenie (2008)

O wrażeniach

„Lubię malarstwo dla jego fabuły
która ujawnia się w farbie,
choć przyznać muszę że najlepszym obrazem
który widziałam w tym roku
był widok na Florencję
K okien galerii Uffizi —
spokój, dojrzałość
piękno bez krzyku
emanuje z umiarem
sennie?”

Joanna Bielobradek (1943)

Źródło: Europa, Europa

Cytaty o pięknie , O malarstwie , Obraz

„Wychowałem się na farmie… Wtedy w Anglii nie było wilków, ale żyły lisy i borsuki. Wymykałem się nocą do lasu, by oglądać ich harce. Wracałem do łóżka, otwierałem okno i słuchałem odgłosów lasu.”

Shaun Ellis (1977)

Źródło: rozmowa Piotra Zawadzkiego, „Gazeta Telewizyjna”, 23 kwietnia 2010

O wilkach

„Prawda Woolf nie leży przede wszystkim w języku i tu natrafiamy na właściwy rausz jej powieści – jej pisarskie odkrycie. Jest nim strategia samego opisu; ta literatura jest gęsta, ale rozkojarzona, pełno w niej lśniących ciągów: lamp i obić, luster i okien, nieważkich obrusów i krawędzi oglądanych jakby przez denka barwionych butelek. Wszystko to wypływa na chwilę na powierzchnię migotliwego, przytłumionego tła – zjawia się niespodziewanie, jest nienaturalnie wyraźne, drażni percepcję i przepada, by dać pole kolejnym asocjacjom.”

Paweł Soszyński (1979) polski literaturoznawca, krytyk teatralny i pisarz

Źródło: Kultura na rauszu: Virginia Woolf w Bloomsbury http://www.dwutygodnik.com/artykul/2668-kultura-na-rauszu-virginia-woolf-w-bloomsbury.html, Dwutygodnik.com nr 66, październik 2011.

O prawdzie , O literaturze

„Pada śnieg na me okno,
właśnie dziś pada śnieg…
Jestem już słoną kroplą,
która drży u mych rzęs.”

Renata Danel (1959) polska piosenkarka i kompozytorka

Źródło: Pada śnieg na me okno

„Gdzie ja jestem? W Bieszczadach?! Co to ponoć wilki podchodziły tam pod same okna chałupy? Co to ponoć kraina bez Boga i milicji, za to pełna kryjących się przed prawem i alimentami opryszków? Ziemia krztusząca się jeszcze dymem pogorzelisk i parująca krwią po bieszczadzkiej wojnie braci, co tylko tym się różnili miedzy sobą, że jedni raz, a drudzy trzykrotnie żegnali się przy pacierzu? W krainie, co to nawet ponoć nazwę swą wiedzie od BIESów – złych i Czadów nieco łagodniejszych, ale też wszak jednak diabłów, bo jakby tak na mapę zerknąć, to w samej rzeczy – gdzie diabeł dobranoc powiedział… Jakie tam „ponoć”?!”

Jerzy Janicki (1928–2007) polski pisarz, dziennikarz i scenarzysta

Źródło: Opowieści bieszczadzkie, bieszczadzkie – Jerzy Janicki, zakapiorskiebieszczady.pl http://www.zakapiorskiebieszczady.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=145:opowieci-bieszczadzkie-jerzy-janicki&catid=40:koniecznie-zobacz&Itemid=92Opowieści

O Bogu , O wojnie

„W czterech ścianach mego bólu
nie ma okien ani drzwi.
Słyszę tylko: tam i nazad
chodzi strażnik za murami.”

Aleksander Wat (1900–1967) polski poeta i prozaik

Źródło: Krystyna Pietrych, Aleksandra Okopień-Sławińska, O wierszach śródziemnomorskich Aleksandra Wata, IBL, 1999, s. 93.

„Bohaterowie literatury gejowsko-lesbijskiej wciąż chowają się w szalecie, tylko że jest to szalet coraz większy, lepiej wyposażony i bardziej liberalny. Można w nim spotkać koleżanki i kolegów o rozmaitej orientacji seksualnej. Zabawić się. Przechodnie zaglądają przez okna, wciąż zdziwieni, ale coraz rzadziej rzucają kamieniami.”

Kinga Dunin (1954) polska publicystka, socjolog kultury, krytyk literacki

O literaturze

„Po 25 latach tym pierdołom trzeba skopać d… i wypieprzyć przez okno z budynku Sejmu.”

Marian Kowalski (1964) polski polityk

na jednym z wieców.
Źródło: Kamila Baranowska, Arnold po polsku, „Do Rzeczy” nr 5/104, 26 stycznia-1 lutego 2015, s. 31.

„Czterdziestoletni żołnierzyk, pan na tych ciemnościach
z odłupaną główką, która go tak boli,
że stara się brać leki, do okien mieć blisko.”

Dariusz Suska (1968)

Źródło: Piwnica

„W oknach gospody zgasły światła
w ciemności szukam drogi do domu
Na cmentarzu rechoczą żaby”

Ivan Wernisch (1942) czeski poeta i redaktor

Źródło: Zgasły światła, tłum. Zbigniew Machej

O domu

„A po nocy przychodzi dzień,
A po burzy spokój,
Nagle ptaki budzą mnie,
Tłukąc się do okien.”

Adam Sikorski (1948)

Źródło: Jest taki samotny dom, piosenka z repertuaru Budki Suflera

O domu , O ptakach

„Czytanie bywa pisaniem, a pisanie czytaniem. Jeśli się nad tym głębiej zastanowić, bardzo możliwe, że lektura w ogóle warunkuje wszelki akt pisarski. W każdym razie takie podwójne czytanie – czytanie, któremu jednocześnie towarzyszy pisanie o czytaniu – wyzwala we mnie dodatkową energię twórczą. Słowo, z którym obcuję, ulega wzmocnieniu i zwielokrotnieniu, przez co ja sam się zmieniam. Staram się zresztą podchodzić do tego rzemiosła w sposób możliwie pełny, angażując nie tylko swoją wiedzę i intuicję, ale także swoje życie. Tego rodzaju lekturę Karol Maliszewski nazwał kiedyś „krytyką towarzyszącą”. Dla mnie to jest chyba nawet coś więcej, coś, co określiłbym mianem „krytyki uczestniczącej”. W obcowaniu z poezją najważniejsza wydaje mi się bowiem możliwość wejścia między słowa i zamieszkania w nich choćby na chwilę. To jak podróż do obcego miasta. Możesz zerknąć na nie przelotem z okna autobusu, ale możesz też się zatrzymać, porozmawiać z mieszkańcami, zajrzeć w podwórze.”

Marcin Orliński (1980)

Źródło: Kuba Przybyłowski, Tajemny związek, „Lampa” nr 4(85), 2011.

O życiu , O czytaniu , O zamieszkaniu

„Od 17 lat jestem bezrobotny. Poświęciłem życie odkłamywaniu historii Polski, ktoś napisał nawet, że ja walczę swoimi filmami o amnestię dla naszej historii. Dlaczego więc, do cholery, mam dziś tak strasznie pod górę? Najgorsze, że zlikwidowali mi Profil. Dostałem tylko lakoniczne pisemko, nawet nie mieli odwagi zaprosić mnie na rozmowę. Ja rozumiem zasady kapitalizmu, rozumiem, że teraz samemu trzeba zarobić, znaleźć sponsorów, a nie czekać na dotację. Tylko że nikt mi nie dał szansy. Profil zlikwidowano nagle i bezprawnie. Napisałem w tej sprawie dziesiątki skarg i listów. Pisałem do premierów, do Sejmu, do Senatu. Do Jana Marii Jackowskiego, który był wtedy szefem sejmowej komisji kultury. Po tygodniach oczekiwania zaproponował mi, że się wstawi u ministra kultury Waldemara Dąbrowskiego, żeby mnie przyjął na audiencję. Ale nic z tego. Ja wchodzę drzwiami, a Dąbrowski ucieka oknem. Pisałem do premiera Buzka - to odpisał, że to leży w kompetencji resortu kultury. I tak w koło Macieju. Nie zarabiałem i wpadłem w kłopoty finansowe. W pewnym momencie przestałem płacić składki na Stowarzyszenie Filmowców, bo nawet 10 złotych było dla mnie ważne. No to mnie skreślili, chociaż pisałem, że jestem w trudnej sytuacji.”

Bohdan Poręba (1934–2014) reżyser polski

Źródło: Poręba chce zmartwychwstać, wyborcza.pl, 4 marca 2008 http://wyborcza.pl/1,76842,4981478.html?as=7&startsz=x

O życiu , O historii , O górach , O czekaniu

„Im dalej posuwam się w bawieniu ludzi, tym bardziej jestem zamknięta i osamotniona z wyboru. Szczęśliwa, gdy się wszystkie drzwi zamykają i tylko ptaki ćwierkają za oknem.”

Hanka Bielicka (1915–2006) polska artystka kabaretowa

Wywiad dla „Wysokich obcasów”, 18 marca 2006

O ludziach , O ptakach

„Wyjątkowość Wysockiego rozpoznawało się natychmiast, z miejsca i na zawsze poddając się jego sile i urokowi.(…) Wołodia nigdy nie żałował czasu ani głosu. Po prostu brał gitarę i zaczynał śpiewać. Był nieprawdopodobnie spontaniczny i tak samo spontanicznie był odbierany. Nie tylko w kameralnym gronie przyjaciół i znajomych. Zdarzało się zarówno w wielkich miastach, jak na głębokiej prowincji, że ludzie, widząc Wysockiego na ulicy, otwierali okna i puszczali jego pieśni z nastawionych na cały regulator magnetofonów. I pomyśleć, że Wołodia do śpiewania przywiązywał znacznie mniejszą wagę niż do teatru. W aktorstwie właśnie lokował swe główne ambicje, choć w obu dziedzinach był absolutnie niepowtarzalny.”

Jerzy Hoffman (1932) polski reżyser filmowy

Źródło: „Życie Warszawy”, 23 lipca 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wolodiam.htm

O życiu , O ludziach , O sile , O śpiewie

„Osiemdziesiąt sześć lat temu generał Józef Haller dokonał Zaślubin Polski z Morzem, a równo osiemdziesiąt lat temu polskie okno na świat – kaszubska wieś Gdynia otrzymała prawa miejskie. Tak ważne dla całego naszego państwa wydarzenia działy się na Kaszubach i też dzięki Kaszubom. Dzięki ich trwaniu przy polskości Polska oparła się o Morze Bałtyckie.
Kaszubi wnet straszną cenę zapłacili za wierność Polsce. Piaśnica, Szpęgawsk, Stutthof i inne obozy koncentracyjne pochłonęły tysiące ofiar, w tym prawie całą inteligencję kaszubską. Młodzi chłopcy zmuszeni byli służyć w Wehrmachcie. Alternatywą dla nich był partyzancki „Gryf Pomorski”, bunkier, gdzie na wielu z nich czekała śmierć, na ich rodziny – Stutthof, Potulice albo ciężkie roboty, zaś ich dziewczyny, siostry i matki pod koniec wojny zsyłane były na Sybir.”

Kazimierz Kleina (1958) polski działacz samorządowy i polityczny

fragment wystąpienia sejmowego wygłoszonego po kaszubsku.
Źródło: sprawozdanie stenograficzne z posiedzenia Sejmu V kadencji (10. posiedzenie, 1. dzień, 15 lutego 2006) http://orka2.sejm.gov.pl/Debata5.nsf/851e81387c160e4fc125745f00379393/71a2edb6e3e72b62c125746500374e74?OpenDocument

O śmierci , O wojnie , O świecie , O dziewczynach

„Przy oknie, wyciągając swą żylastą szyję,
Cały dzień długą nitką zmięty towar szyje.”

Mieczysław Braun (1902–1941)

Źródło: Krawiec

„W dzisiejszej dobie, gdyby ktoś wypadł przez okno, zadzwoniłby do adwokata, zanim zdążyłby dolecieć na dół.”

Eoin Colfer (1965)

Cykl Artemis Fowl
Źródło: Artemis Fowl. Kod wieczności

„Raz byłem u niej z kotkiem na ręce
Siedziała w oknie w białej sukience
I paluszkami drażniła kotka:
Pieszczotka!”

Michał Bałucki (1837–1901) polski powieściopisarz i komediopisarz

Nie w porę

„Czasami lubię zapisywać sny wierszami,
najczęściej nierymowanymi, bo jak można zrymować
ładunek elektryczny twojego nagiego ciała, które leży obok i
tę niespodziewaną ulewę, te zapocone okna?”

Andrij Lubka (1987)

Źródło: James Bond, tłum. Aneta Kamińska

„Główne Miasto, Stare Miasto, Korzenne Miasto, Stare Przedmieście, Młode Miasto, Nowe Miasto i Dolne Miasto, budowane łącznie ponad siedemset lat, spłonęły w trzy dni. Nie był to pierwszy pożar Gdańska. Pomorzanie, Brandenburczycy, Krzyżacy, Polacy, Szwedzi i znów Szwedzi, Francuzi, Prusacy i Rosjanie, także Sasi już przedtem, tworząc historię, co parę dziesiątków lat uznawali, że trzeba to miasto spalić – a teraz Rosjanie, Polacy, Niemcy i Anglicy wspólnie wypalali po raz setny cegły gotyckich budowli, nie uzyskując w ten sposób sucharów. Płonęła Straganiarska, Długa, Szeroka, Tkacka i Wełniarska, płonęła Ogarna, Tobiasza, Podwale Staromiejskie, Podwale Przedmiejskie, płonęły Wały i Długie Pobrzeże. Żuraw był z drzewa i płonął szczególnie pięknie. Na ulicy Spodniarzy ogień kazał sobie wziąć miarę na wiele par uderzająco jaskrawych spodni. Kościół Najświętszej Marii Panny płonął od środka i przez ostrołukowe okna ukazywał uroczyste oświetlenie. Pozostałe, nie ewakuowane jeszcze dzwony Świętej Katarzyny, Świętego Jana, Świętej Brygidy, Barbary, Elżbiety, Piotra i Pawła, Świętej Trójcy i Bożego Ciała stapiały się w dzwonnicach i skapywały bez szmeru. W Wielkim Młynie mielono czerwoną pszenicę. Na Rzeźnickiej pachniało przypaloną niedzielną pieczenią. W Teatrze Miejskim dawano prapremierę „Snów podpalacza” dwuznacznej jednoaktówki. Na ratuszu Głównego Miasta postanowiono podwyższyć po pożarze, z ważnością wstecz, pensje strażaków. Ulica Świętego Ducha płonęła w imię Świętego Ducha, Radośnie płonął klasztor franciszkanów w imię Świętego Franciszka, który przecież kochał i opiewał ogień. Ulica Mariacka płonęła równocześnie w imię Ojca i Syna. Że spłonął Targ Drzewny, Targ Węglowy, Targ Sienny, to samo przez się zrozumiałe. Na Chlebnickiej chlebki już nie wyszły z pieca. Na Stągiewnej kipiało w stągwiach. Tylko budynek Zachodniopruskiego Towarzystwa Ubezpieczeń od Ognia z czysto symbolicznych względów nie chciał spłonąć.”

Günter Grass książka Blaszany bębenek

Blaszany bębenek

O historii , O piekle , O snach , Kochać się

„To był jedyny okres w moim życiu, kiedy miałam ochotę skończyć ze swoim życiem. Wyskoczyć przez okno i spokojnie spocząć na bruku ulicy Moliera.”

Magdalena Środa (1957) polska filozof, etyk, działaczka państwowa

o wyczerpujących zajęciach w szkole baletowej.
Źródło: Źródło: Aleksandra Pawlicka, Ta straszna Środa?, op. cit., s. 35.

„Ręka Boga we wszechświecie
jest ręką matki we wnętrzu zarżniętego kura
w wieczór przed szabatem.
Co widzi Bóg za oknem
kiedy jego ręce zanurzone w świecie.
Co widzi matka.”

Jehuda Amichaj (1924–2000)

Źródło: Ręka Boga we wszechświecie, tłum. Tomasz Korzeniowski

O Bogu , O matce

„Mnie pojebało? – odwróciłem się twarzą do Larry’ego. – Mnie? W kraju gdzie ostrygi i orzechy laskowe są uważane za równie niebezpieczne co pociski? Gdzie nie możesz przespać się z kobietą bez odbycia trzech randek, ale możesz strzelać z nazistowskiego karabinu maszynowego? Gdzie nie możesz powiedzieć koleżance komplementu z pracy, by nie wylecieć za molestowanie seksualne, ale gdzie wszystkie kelnerki muszą pokazywać cycki? Gdzie wszyscy rezerwują sobie miejsce przy oknie, a potem nie chcą wyglądać przez to okno? Ty mówisz, że mnie pojebało?”

Stephen Clarke (1958)

Merde! chodzi po ludziach (2007)

O kobietach

„Tak, zakonnice złożyły nie tylko uroczyste ślubowanie czystości, lecz mają też jeszcze mocne kraty przed swoimi oknami.
– Ach, poradzilibyśmy sobie ze ślubowaniem, gdyby tylko nie było krat.”

Georg Christoph Lichtenberg (1742–1799) pisarz niemiecki, aforysta

Źródło: Aforyzmy Lichtenberg, tłum. Marian Dobrosielski, s. 44

„Ponoć jeden z kibiców w Katowicach, podczas meczu z Iranem, wyrzucił telewizor przez okno. (…) A przed wyrzuceniem telewizora, jeszcze, przede wszystkim, proszę sprawdzić czy tam nie stoi nasz samochód pod oknem.”

Jacek Laskowski (1967)

podczas komentowania meczu siatkówki Polska-Rosja na igrzyskach olimpijskich, 13 sierpnia 2016.
Wpadki komentatorskie
Źródło: sport.tvp.pl http://sport.tvp.pl/rio/26546241/siatkowka-m-polska-rosja-mecz

O samochodach , O sporcie

„Papierowe łódeczki wylądowały w koszu. Tim otworzył szufladę i wrzucił do niej noże, widelce i serwetki. Ja złapałem karton mleka i wsunąłem go do stojącego na półce wazonu. W ten sposób została tylko taca. Tim podał ją mnie. Rozejrzałem się w poszukiwaniu miejsca, gdzie można by ją schować. Nie znalazłem, więc postawiłem ją na krześle i usiadłem na niej.
– Proszę wejść! – zawołał Tim.
Nachylił się nad biurkiem i skrobał coś na czystej kartce papieru. Robiłoby to lepsze wrażenie, gdyby używał właściwego końca pióra.
Drzwi się otworzyły.
Nasz gość miał ze sobą pistolet – i to właśnie pistolet zobaczyłem najpierw. Mały, z krótką lufą, metalicznie szary. Gość też był mały, niewiele wyższy ode mnie, i taki blady, jakby dopiero co wyszedł z jednego z tych starych, czarno-białych filmów. Miał kwadratowy podbródek, krótko przycięte włosy i małe oczka, które zdawały się chować za grubymi szkłami okularów. Albo on był bardzo krótkowzroczny, albo jego okulista. A może po prostu czuł się za tymi kuloodpornymi szkłami bezpieczniej.
Zamknął za sobą drzwi. Na zewnątrz najwyraźniej padało, bo duże krople wody przywarły mu do czoła i skapywały z brzegu płaszcza. A może po prostu się pocił.
– Pan jest Tim Diament? – zapytał.
– Tak, to ja – przyznał Tim.
Mężczyzna wszedł dalej do środka i wtedy zobaczył mnie. Przez chwilę lufa mierzyła w moim kierunku. Ręce automatycznie zatrzepotały mi gdzieś ponad głową.
– A ty? – zapytał ostro.
– Nick Diament – odpowiedziałem.”

Anthony Horowitz (1955)

Jego brat. Przesunął wzrok niżej.
– Czemu siedzisz na tacy?
– Bo czuję się jak filiżanka herbaty.
To była pierwsza rzecz, jaka przyszła mi do głowy, lecz najwyraźniej jemu to wystarczyło, bo chwilę później, gdy podszedł do okna, już o mnie zapomniał.
Źródło: Szpieg mimo woli

O poszukiwaniu , O wrażeniach , O herbacie

„Oczy są oknami dusz.”

Guillaume Salluste du Bartas (1544–1590)

1578

O duszy

„kiedyś wszystko stanie się wymowne. w naszym języku
pojawi się ręka, bez papilarnych linii. lecz teraz pomyśl
jak nadążyć i jak odrzucić balast oczu, co otwierają okna.”

Waldemar Jocher (1970)

Źródło: egzemplarze niedoszłych znaczeń z tomu Reszta tamtego ciała (2009)

„Naraz z pierwszego auta buchnął strzał. Tłum zatrzepotał jak stado spłoszonych kaczek, odpowiedział wrogim okrzykiem i zamilkł, zbiegając z bulgotem w kurnik koszar. Natychmiast wszystkie okna zapełniły się rozgdakanymi głowami ludzkimi”

Tadeusz Borowski (1922–1951) polski poeta, prozaik i publicysta

Bitwa pod Grunwaldem

„Jedyny program Biełsatu, który kiedykolwiek finansowany był przez Komisję Europejską i miał promować Unię Europejską – „Okno na Europę” – po roku ukazywania wstrzymano, a jego realizację przekazano propagandzistom z Białoruskiej Telewizji Państwowej. Jak widać, w Europie wciąż silna jest mentalność, w myśl której pracować ze społeczeństwem jest może i dobrze, ale znacznie lepiej – z władzą.”

Agnieszka Romaszewska-Guzy (1962) polska dziennikarka

Źródło: Biełsat. Po co robimy tę telewizję?, „Newsweek”, 1 października 2011 http://polska.newsweek.pl/bielsat--po-co-robimy-te-telewizje,82532,2,1.html

O myślach , O myśleniu

„To są młodzi ludzie, to idzie młodość. „Pokolenie najmłodsze, pokolenie oczywiście kompletnie stracone, bo do cna znieprawione przez telewizję, narkotyki, internet oraz wilczy polski kapitalizm”. A więc mówi się o nas ze smutną miną i z taśmociągu szkoły średniej i studiów wychodzimy z etykietką „pokolenie stracone”, „generacja nic”, „generacja po nic”. Zestaw argumentów jest stały. Internet, komputer i telewizor – osobny świat płynący w kablach, zlepek schematów z kolorowego plastiku, rozświetlający okna wieżowca w zgodnym rytmie, na którym zostaliśmy wyhodowani.”

Dorota Masłowska (1983) polska pisarka i poetka

Przyszkoleni do jedzenia
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 5–6 października 2002

O ludziach , O świecie

„po mgle ścian
lodowej klamce
drzwi kamiennych
pełzając cieniem
przenikając szyby
nocnych okien
posuwa się
myśl”

Agata Linek (1986)

Źródło: Jesteś elfem?

O myślach , O myśleniu

„Otworzyłem okno, tak jest, i śpiewałem za głośno. Czułem wspólnotę ze wszystkimi ludźmi. Zdarza się czasami, że traci się rozum.”

Knut Hamsun (1859–1952) norweski pisarz, noblista

Wiktoria

O śpiewie

„Wypadłem przez okno. Z drugiego piętra. Próbowałem dostać się na dach, chwyciłem za rynnę, no i straciłem równowagę. Wylądowałem pomiędzy balustradą a starą pralką, którą ktoś zostawił przed domem. Wiesz, kiedy człowiek jest młody, nie myśli zbyt wiele o śmierci, nie odczuwa strachu. Ten wypadek dał mi nauczkę: pora zwolnić tempo i zacząć doceniać urodę życia. Wyobraź sobie – leżałem w szpitalu i nie mogłem się ruszać. Opiekowały się mną cztery pielęgniarki. Przez cały czas dręczył mnie potworny ból. Złamałem cztery kręgi, trzy żebra i nieomal uszkodziłem rdzeń kręgowy. Lekarze naprawdę myśleli, że z tego nie wyjdę. Cała moja godność gdzieś się ulotniła. Tkwiłem bezwładnie na łóżku, wszystko robili za mnie, było to naprawdę upokarzające. Kiedy zaś już odzyskałem siły, przekonałem się, ile przyjemności daje życie. Dopiero wtedy byłem w stanie docenić, jak wspaniale jest po prostu móc wyjść na spacer. Dzięki temu doświadczeniu zyskałem pewnego rodzaju dojrzałość, którą – jak mi się wydaje – mogłem później obdarzyć Legolasa. Naprawdę miałem szczęście. Miałem dużo, dużo szczęścia.”

Orlando Bloom (1977) angielski aktor

Źródło: Wywiad, 2003 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=12826

O życiu , O śmierci , O bólu , O szczęściu

„Śląski pejzaż, jego estetyczna forma – to wiem na pewno – był i jest dla mnie silną inspiracją. Atmosferę śląskich miast, klimat tutejszych ulic, zaułków i placów można wyłowić zwłaszcza w moich najbardziej drastycznych sztukach, w Helmuciku czy Entartete Kunst. Wiem, to jest pejzaż – obiektywnie biorąc – ponury i okrutny. Niedawno jechałem pociągiem do Opola i zastanawiałem się, dlaczego te widziane z okien wagonu obrazy umierającego świata są tak fascynujące. Dlaczego one mnie tak podniecają? Czy to czasem nie jest histeria artysty, którego percepcja jest, bo musi być, inna, dziwna? Przecież źródło tej fascynacji powinno się umieć nazwać. A jednak nie potrafię go precyzyjnie określić.”

Ingmar Villqist (1960)

Źródło: Krzysztof Karwat, „Tygodnik Powszechny” 29/04 http://www.teatry.art.pl/!Rozmowy/ziemiap.htm

O czasie , Obraz

„Wtedy ja usiadłam do fortepianu. Chwila namysłu, a potem mocnym dźwiękiem popłynęła melodia najpierw Jeszcze Polska nie zginęła, a potem – Oto dziś dzień krwi i chwały. Wszyscy stają na baczność, coś drży w całym ciele. Z wielkim wzruszeniem pełną piersią śpiewamy Warszawiankę – zakazane od pięciu lat słowa, nucone wiele razy przy szczelnie zamkniętych drzwiach i oknach: „Kto przeżyje wolnym będzie, kto umiera, wolnym już”. Trudno powstrzymać płacz. Łzy spadają mi na klawisze. Oto pierwszy oddech wolności, pierwsze spotkanie z tym, o czym człowiek marzył, o co się modlił i o co walczył. Wolność Woli. Wolność śpiewa w duszy, wolność drży w klawiszach fortepianu, w odgłosach salw karabinowych, w naszej młodości, która zespolona w oczekiwaniu na nieprzyjacielski czołg, chce zgnieść zło, podłość i fałsz. Dom pełen chłopców, żołnierzy AK, którzy przed chwilą butelkami benzyny pokonali czołg. Wychodzimy na ulicę – pełni entuzjazmu i szczęścia wołamy – Warszawa wolna! I nagle zrywa się pieśń inna, potężny, poważny hymn – modlitwa: „Przed Twe ołtarze zanosim błaganie, Ojczyznę wolną racz nam wrócić, Panie!” Stoimy wyprostowani, na baczność, a śpiew nasz biegnie na ulicę, oczekującą w ciszy na nowy szturm. Wiele jeszcze razy w ciągu powstania śpiewało się tę pieśń, ale nigdy już z takim entuzjazmem, mocą, szczęściem i łzami, jak wówczas w trzecim dniu powstania, w trzecim dniu walki na Woli, między zdobywaniem jednego czołgu po drugim.”

Maria Okońska (1920–2013)

Źródło: Maria Okońska, Wspomnienie z powstania warszawskiego, op. cit., s. 26–27.

O szczęściu , O domu , O duszy , O wolności

„Wiosna. U nas w celi jasno – dużo słońca. Ciepło. Na spacerze powietrze miękkie – pieści jak ręka ukochanej. Na kasztanach i krzakach bzu pączki nabrzmiały i już się rozwinęły w malutkie liście zielone, uśmiechające się do słońca. Trawa na podwórzu wyciągnęła się do słońca i cicha, wchłania powietrze i promienie wskrzeszające do życia. Cicho… Nie dla nas wiosna. My w więzieniu. W celi drzwi wciąż zamknięte; za nimi i za oknem żołnierze uzbrojeni ani na chwilę nie opuszczają swych posterunków – i jak przedtem co dwie godziny słychać, jak zmieniają się i szczęk karabinów, i ich słowa: „pod sdaczu sostoit post nr pierwyj…”, jak przedtem, żandarmi nam drzwi otwierają i na spacer prowadzą, jak przedtem, słychać brzęk kajdan i trzaskanie otwieranych i zamykanych drzwi. Za oknem od samego rana przechodzą oddziały wojska, cały dzień odzywają się ich śpiewy, czasami słychać muzykę wojskową. (…)””

Feliks Dzierżyński (1877–1926) polski i rosyjski działacz komunistyczny

Pamiętnik więźnia
Źródło: s. 76

O wiośnie , O trawie

„Piotr Wielki przerąbał okno od zachodu i wpuścił do stęchłej Rosji powiew świeżego powietrza, teraz my otworzymy do Europy okno od wschodu, a z niego wyrwie się niszczący huragan.”

Włodzimierz Lenin (1870–1924) organizator i przywódca Rewolucji Październikowej

Inne cytaty
Źródło: Ferdynand Antoni Ossendowski, Lenin, Alfa, 1930, s. 95.

„Siedzę przy oknie zasnutym mgłą mijającego życia.”

Nicholas Sparks (1965)

Pamiętnik (1997)

„Umarła żona. A od sadu
Przez okna wczesny wieczór szedł.
Dźwięk moich słów, mój lekki wiersz
Kadzidłem przepływały nad nią.”

Michał Choromański (1904–1972) pisarz polski

Źródło: Gdy moja żona gasła cicho, 27 kwietnia 1926

„Sztuka polska, przebogata w wątki narodowe, jest dziwnie uboga w zakresie treści psychologicznych, egzystencjalnych czy filozoficznych, często nawet estetycznych. Większość jej dylematów rozgrywa się na poziomie Rodziewiczówny, co nikomu nie przeszkadza, na co najnowszych dowodów dostarcza film wg Orzeszkowej „Nad Niemnem”, na który publiczność waliła drzwiami i oknami do tego stopnia, że postanowiono natychmiast zekranizować inną arcybrednię wspomnianej Rodziewiczówny „Między ustami, a brzegiem pucharu”. Na zdrowie! Tę kulawość i niepełność sztuki polskiej odczuwali dwaj, może trzej pisarze okresu międzywojennego – Witkacy, Gombrowicz, Schulz. Niezmiernie pouczająca jednak pod tym względem jest historia Gombrowicza: oto pisarz, który cały wyrósł na drwinie z narodowo-patriotycznej monomanii, czego dowodem są dwie najlepsze jego książki „Ferdydurke” i „Transatlantyk”, pod koniec życia, na emigracji, sam zaczął przeistaczać się w coś w rodzaju wieszcza, co wyczytać można w jego „Dziennikach.””

Krzysztof Teodor Toeplitz (1933–2010) polski dziennikarz

Reszty dokonała legenda i dzisiaj powiedzieć coś złego o Gombrowiczu znaczy tyle prawie, co porwać się na Mickiewicza lub Słowackiego.
Źródło: Artysta-patriota, „Polityka”, 1987.

O zdrowiu , O książkach , O sztuce , O historii

„Teraz w tych wysokich budynkach niezbyt rozgarnięte duszyczki unoszą się w luksusowej samotności, oglądając w telewizji jak w oknach odległy świat pocałunków i uścisków.”

Anne Rice (1941) pisarka amerykańska

Królowa potępionych

O świecie , O pocałunku , O samotności , Odległy

„Sztuka może być zarówno sposobem poszukiwania iluminacji, jak i oddziaływania społecznego. Sztuka świetnie przygotowuje do publicznej aktywności, bo trzeba w niej publicznie bronić bardzo dziwnych obiektów i bardzo dziwnych działań. Sztuka jest aktywną formą języka. Społeczeństwo to aktywny wagonik pełen ludzi i ich wzajemnych relacji. Artysta jest tym, który próbuje uchylić okno, często tracąc przy tym paluchy czy zęby.”

Jacek Adamas (1955)

Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_adamas_jacek

O ludziach , O sztuce , O poszukiwaniu , O relacjach

„Czasem pojawiał się w naszych snach, skurczony, opleciony językami ognia, aby po chwili ulecieć pod postacią chmury przez okno, tworząc na tle nieba kształt nieregularnego pióropusza.”

Gabriel Leon Kamiński (1957)

Źródło: Powrót pana Swena, czyli historia kołem się toczy

O historii , O snach , O czasie

„Każdy wędrowiec, choć wybrał swój los i nie zamieniłby do na inny, ma taką chwilę, kiedy przechodząc przez wieś o zmierzchu i widząc przez okno izbę, gdzie rodzina zasiada do stołu w kręgu lampy, odczuwa strach przed przyszłością żal za przeszłością i niepewność, czy wybrał właściwie. Wtedy chciałby rzucić w szybę kamieniem. Na pozór po to, by zniszczyć obraz, który uważa za głupi i niedorzeczny. A naprawdę po to, żeby dodać sobie odwagi. Nie wie, że jednocześnie ktoś obserwuje go z głębi domu. Ktoś, kto widząc włóczęgę, zazdrości mu wędrówki, bo sam siedzi przez całe życie w tej samej izbie, ciepłej i przytulnej, ale za to w bezruchu i nudzie. I ten ktoś ma ochotę wyjść przed dom i rzucić w wędrowca kamieniem. Pozornie z oburzenia na niemoralne, bo bezpłodne życie włóczęgi, a naprawdę z zawiści i zemsty za swoją nudę. Dwa mijające się w locie kamienie – więc po co nimi rzucać? Lepiej niech każdy schowa swój kamień do swojej kieszeni. Po co wymieniać jeden kamień na inny? Dwa takie same kamienie.”

Sławomir Mrożek (1930–2013) polski dramatopisarz, prozaik i rysownik

Varia. Życie i inne okoliczności

O życiu , O losie , O strachu , O rodzinie

„Wziąłem się z poznańskiego blokowiska, z osiedla Chrobrego. Muzyka, której słuchałem, dobrze pasowała do widoku z mojego okna.”

Wojciech Bąkowski (1979) polski grafik

Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_bakowski_wojciech

O muzyce

„Cisza – niekiedy tylko pająk siatką wzruszy,
Lub przed oknem topolę wietrzyk pomuskuje;
Och! jak lekko oddychać, słodko marzyć duszy –
Tu mi gwar, tu mi uśmiech myśli nie krępuje.”

Cyprian Kamil Norwid (1821–1883) polski poeta, dramatopisarz, prozaik, artysta plastyk

Źródło: Samotność

O uśmiechu , O duszy , O myślach , O samotności

„Nie przeraża ich dźwięk kluczy
Ani szara w oknach stal
Tylko kraty w ludzkiej duszy
Rodzą bunt a czasem – żal”

Ryszard Franciszek Makowski (1948)

Źródło: Za murami poprawczaka, Warszawa 2009

O duszy , O czasie

„Języki mają być jak okna, ale czasem stają się jak kula u nogi lub gorset. Kiedy rozbieżność między abstrakcyjnością języka a dotkliwością świata namacalnego staje się zbyt duża, przychodzi moment, gdy nie ma sensu już tego dłużej ciągnąć. Trzeba iść na własne – pisanie to szukanie swojego własnego języka w obliczu narzucającego się wspólnego.”

Kamila Pawluś (1979) poetka i tłumaczka polska

Źródło: Maciej Woźniak, Kandydka idzie do miasta http://www.artpapier.com/index.php?page=artykul&wydanie=168&artykul=3577, ArtPapier nr 1 (217), 1 stycznia 2013

O czasie , Sens