Cytaty na temat ogromny

Zbiór cytatów na temat ogromny, ludzie, mienie, nasi.

Cytaty na temat ogromny

Piotr Morta Fotografia

„W Polsce głód mieszkaniowy jest ogromny. Jesteśmy na dole statystyk europejskich, nie tylko jeśli chodzi o liczbę powstających lokali mieszkaniowych, ale także pod względem ich stanu technicznego czy wyposażenia w media. Remedium na tę sytuację ma być rządowy program Mieszkanie Plus.”

Piotr Morta (1959)

posiedzenie Komisji Trójstronnej.
Źródło: fzz.org.pl, 14 listopada 2016 http://fzz.org.pl/aktualnosci/posiedzeniu-zespolu-trojstronnego-do-spraw-budownictwa-i-gospodarki-komunalnej

Marek Żukow-Karczewski Fotografia
Marek Żukow-Karczewski Fotografia
Marek Żukow-Karczewski Fotografia
Neil Armstrong Fotografia

„Dla człowieka to jeden mały krok, dla ludzkości skok ogromny.”

Neil Armstrong (1930–2012) amerykański astronauta

That’s one small step for [a] man, one giant leap for mankind. (ang.)
misja Apollo 11, podczas zejścia na Księżyc, 20 lipca 1969.
Inne tłumaczenie: To jest mały krok dla człowieka, ale wielki skok dla ludzkości.
Źródło: Jostein Gaarder, Świat Zofii. Cudowna podróż w głąb historii filozofii, tłum. Iwona Zimnicka, Warszawa 1995, s. 500.

Tomasz z Akwinu Fotografia

„Widzimy więc, jak zbawienna jest rola wiary. Ale powie ktoś: Jest rzeczą niemądrą wierzyć w to czego się nie widzi.
Odpowiem tak: Nasz umysł jest niedoskonały. Gdyby człowiek mógł sam w pełni poznać wszystko, co podlega zmysłom i co nie podlega, byłoby oczywiście rzeczą głupią wierzyć w to, czego się nie widzi. Niestety nasze poznanie jest… niedoskonałe… Jeśli więc nasz umysł jest tak ograniczony, czy jest sensowną rzeczą poprzestać tylko na tym, co człowiek potrafi poznać własnymi siłami i nie dawać wiary Bogu?
Można odpowiedzieć jeszcze inaczej. Załóżmy, że jakiś uczony wypowiedział się na temat związany z jego wiedzą. Usłyszał to jakiś prostak i powiedział: To nie jest tak, jak on mówi, bo ja tego nie rozumiem. Czy nie będziemy mieli racji, nazywając takiego człowieka głupcem?
Po trzecie… Gdyby człowiek chciał wierzyć w tylko to, co sam pozna, życie na tym świecie byłoby nieznośne. Bo jak można żyć nie wierząc innym? Chociażby w to, że ten właśnie człowiek jest moim ojcem…
Bóg daje dowody, że to czego uczy wiara, jest prawdziwe… Chrystus potwierdził (cudami) nauczanie Apostołów i świętych.
Ale powiesz, że my teraz cudów nie oglądamy…
… przecież teraz ogromna masa ludzi wierzy w Chrystusa. I to nieraz ludzi mądrych, szlachetnych, mających wielkie znaczenie. A stało się to na skutek działalności apostolskiej prostych i ubogich kaznodziejów. Jeśli to się stało w sposób cudowny, masz odpowiedź na pytanie. Jeśli nie – to nawrócenie się świata bez cudu, jest chyba jeszcze większym cudem…
Wypływa stąd wniosek, że nie powinniśmy wątpić w sensowność wiary…”

Tomasz z Akwinu (1225–1274) filozof i teolog katolicki

Źródło: Wykład pacierza, oprac. Jacek Salij

Julian Tuwim Fotografia

„(…) kłaniaj się, córko, ludziom maleńkim,
Bo to są ludzie ogromni.”

Julian Tuwim (1894–1953) polski poeta

Wiosny i jesienie. Wiersze dawne i nowe
Źródło: Do córki w Zakopanem, s. 202

Michał Bakunin Fotografia
King ov Hell Fotografia
Janusz Korwin-Mikke Fotografia
Piotr Kaczkowski Fotografia
Adam Vetulani Fotografia
Kasia Kowalska Fotografia
Stanisław Michalkiewicz Fotografia

„Projekt nowelizacji ustawy o Instytucie Pamięci Narodowej przewidujący ujawnienie nazwisk wszystkich konfidentów UB i SB wzbudził ogromne zaniepokojenie w środowiskach autorytetów moralnych. Sytuacja ta przypomina „koalicję grubej kreski”, jaka utworzyła się natychmiast po tym, kiedy 28 maja 1992 roku Sejm z inicjatywy posła UPR Janusza Korwin-Mikke podjął uchwałę lustracyjną. Nakazywała ona ministrowi spraw wewnętrznych poinformowanie Sejmu, kto z posłów, senatorów, ministrów i wojewodów był w przeszłości tajnym współpracownikiem UB i SB. Minister Macierewicz przekazał Konwentowi Seniorów informacje, kto w archiwach MSW był odnotowany jako tajny współpracownik. W rezultacie rząd premiera Jana Olszewskiego został obalony 4 czerwca 1992 roku w okolicznościach przypominających zamach stanu, o czym przekonać mógł się każdy, kto obejrzał film Nocna zmiana. Rząd wprawdzie został obalony, ale uchwała nadal obowiązywała. Została więc zaskarżona do Trybunału Konstytucyjnego pod zarzutem niezgodności z konstytucją. Trybunał sprawę rozpatrzył i po zamknięciu przewodu sądowego zapowiedział ogłoszenie wyroku po dwóch godzinach. I rzeczywiście – po dwóch godzinach odczytany został wyrok oraz 30 stron maszynopisu jego uzasadnienia. Występujący w imieniu Sejmu Mec. Maciej Bednarkiewicz zauważył wtedy, że gdyby Trybunał odłożył ogłoszenie wyroku przynajmniej do następnego dnia, to wyglądałoby to trochę przyzwoicie. Widocznie jednak nie można było czekać.”

Stanisław Michalkiewicz (1947) polski pisarz i publicysta

Źródło: „Protector Traditorum”, Warszawa 2007, s. 71–72

Jan Żaryn Fotografia

„Około 100-tysięczną armię NSZ stworzyła elita polskiej inteligencji. Profesorowie, doktorzy, ludzie z wyższym wykształceniem humanistycznym, ekonomicznym, prawniczym. Ta elita chciała, by po wojnie Polska była silnym organizmem państwowym, sięgającym Odry i Nysy Łużyckiej na Zachodzie. To miała być Polska wielka, która w ramach projektu Międzymorza łączyłaby rejon Europy określany granicami Bałtyku, Adriatyku i Morza Czarnego. Wewnętrznie państwo miało być zarządzana przez ludzi światłych, którym nieobca jest wrażliwość cywilizacji chrześcijańskiej. A zatem Polska chrześcijańska w prawie i praktyce, posiadająca dobro w postaci państwa służącego narodowi i broniącego jego praw. Również w konfrontacji z potencjalnymi wrogami zewnętrznymi. Po wojnie znajdujący się na emigracji działacze Organizacji Polskiej stali się pierwszymi sojusznikami Amerykanów w strefie niemieckiej. W swoich publikacjach bardzo mocno liczyli na to, że Polska po odzyskaniu niepodległości wejdzie do struktur europejskiej wspólnoty, będzie się z nią integrować. Byli też zdecydowanymi zwolennikami członkostwa w NATO. Podsumowując, ludzie tworzący we wrześniu 1942 r. NSZ posiadali ogromną wiedzę co do potrzeb naszej polityki. Byli suwerenni, a projekty polityczne wypracowywali w Polsce, a nie w Moskwie, Berlinie, Brukseli czy Nowym Jorku. Jednocześnie byli to politycy na wskroś nowocześni. Nie patrzący tylko w przeszłość – choć z naszej tożsamości czerpali wszystko, co najważniejsze – ale również świetnie zorientowani w bieżącej rzeczywistości, do której dostosowywali swoje koncepcje.”

Jan Żaryn (1958) polski historyk

Źródło: Specjalnie dla nas: Jan Żaryn o NSZ, niezalezna.pl, 20 września 2012 http://niezalezna.pl/33060-specjalnie-dla-nas-jan-zaryn-o-nsz

Angus Young Fotografia
Grażyna Brodzińska Fotografia
John Milton Fotografia
Bill Gates Fotografia
Voltaire Fotografia

„Ogromnie lubię kobiety, zwłaszcza kiedy są ładne i chętne.”

Voltaire (1694–1778) francuski pisarz epoki Oświecenia, filozof, dramaturg i historyk
Monika Mrozowska Fotografia
Włodzimierz Szaranowicz Fotografia
Richard Feynman Fotografia
Andrzej Lepper Fotografia
Stanisław Maczek Fotografia

„Wrażenie ogromnie przygnębiające. Ale (…) nie potrzebowałem robić ankiety. Oczywiście będziemy bili się dalej.”

Stanisław Maczek (1892–1994) generał polski

o nastrojach w 1 Dywizji Pancernej po Konferencji jałtańskiej.
Źródło: Generał Maczek. Odyseja bez happy endu http://facet.onet.pl/general-maczek-odyseja-bez-happy-endu/9x7xk, onet.pl

Barbara Piwnik Fotografia
Graham Masterton Fotografia

„Dla mnie jest to ogromna łamigłówka teatralna, aby staropolski tekst był zrozumiały.”

Źródło: „Gazeta w Białymstoku”, 6 czerwca 2001 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/kbabicki2.htm

Andrius Kubilius Fotografia

„To ogromna tragedia Polski, ale też Litwy i całej społeczności międzynarodowej. Prezydent Lech Kaczyński w naszej pamięci pozostanie jako jeden z najwybitniejszych polskich polityków, wielki i szczery przyjaciel Litwy, który w znacznym stopniu przyczynił się do rozwoju strategicznego partnerstwa Litwy i Polski. Pogrążamy się w smutku z narodem polskim.”

o katastrofie polskiego samolotu prezydenckiego.
Źródło: Litwa solidaryzuje się z Polską w bólu i ogłasza żałobę narodową, wprost.pl, 10 kwietnia 2010 http://www.wprost.pl/ar/191919/Litwa-solidaryzuje-sie-z-Polska-w-bolu-i-oglasza-zalobe-narodowa/

Hermann Göring Fotografia
Anna Piwkowska Fotografia
Augusto De Luca Fotografia
Ewa Tomaszewska Fotografia
Joanna Żółkowska Fotografia

„Ogromnie łatwo krzywdzi się człowieka.”

Johannes Bobrowski (1917–1965) niemiecki poeta, prozaik i eseista

Młyn Lewina

Beata Ścibakówna Fotografia

„(…) mam ogromną tremę. Stanę na teatralnej scenie przed mieszkańcami mojego miasta, profesorami ze szkoły, przyjaciółmi, rodziną. To będzie dla mnie bardzo ważne przedstawienie. Nie wiem, co ważniejsze – honorowy patronat nad festiwalem, który zaproponowano mi i mężowi, czy ten spektakl.”

Beata Ścibakówna (1968) polska aktorka

o udziale w spektaklu w rodzinnym Zamościu.
Źródło: Małgorzata Mazur, Debiutantka, „Tygodnik Zamojski” nr 26, 30 czerwca 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/120253.html

Killion Munyama Fotografia
Antoni Dydycz Fotografia
Olga Bończyk Fotografia
Albert Dupontel Fotografia
Volker Schlöndorff Fotografia
Włodzimierz Sadalski Fotografia

„Była ogromna dyscyplina jeżeli chodzi o punktualność, zaangażowanie. Nie było żadnej pobłażliwości w stosunku do zaangażowania i błędów na treningu, ale na tym trudnym treningu były też chwile pełne humoru i śmiechu.”

Włodzimierz Sadalski (1949) siatkarz polski, mistrz olimpijski

o ówczesnej drużynie narodowej, której trenerem był Hubert Jerzy Wagner.
Źródło: 15 pytań do... http://www.plusliga.pl/news/id/4516/15_pyta%C5%84_EXTRA_do_Wlodzimierza_Sadalskiego

Amartya Sen Fotografia
Marieta Żukowska Fotografia

„To zadziwiające, bo dostałam ich [nagród] już 11 i śmieję się, że wyczerpałam limit do końca życia. Jednak prawda jest taka, że mam w teatrze ogromne szczęście do ludzi.”

Marieta Żukowska (1982) aktorka polska

Źródło: Scena jest dla mnie skakaniem na bungee... – wywiad z Marietą Żukowską http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/2005/Scena-jest-dla-mnie-skakaniem-na-bungee-wywiad-z-Marieta-Zukowska.html

Mieczysław Mokrzycki Fotografia

„Jan Paweł II był już od dłuższego czasu wyczerpany tak, że ludzie mogli się spokojnie przygotować na jego śmierć. W czwartek 31 marca 2005 r. przeżył wstrząs septyczny, zatrucie całego organizmu. Po tym dla wszystkich było jasne, że nie ma nadziei na jego wyzdrowienie. Lekarze zapewniali, że można otoczyć papieża opieką lekarską również w jego domu. Dlatego zrezygnowaliśmy z ponownego umieszczenia Ojca Świętego w szpitalu. Ostatnie godziny życia powinien spędzić u siebie. Kilka godzin przed śmiercią Jan Paweł II był obecny z nami duchem, spokojny i odprężony. Można było dostrzec, że wyruszył na spotkanie z Panem dzięki swojej ogromnej, wewnętrznej wolności (…) Papież do końca zachował pełną świadomość, słuchał mszy, czytań i medytacji. Wiele osób go odwiedziło: kardynałowie, biskupi i przyjaciele, którzy chcieli go zobaczyć raz jeszcze i prosić o jego błogosławieństwo. To było także jego życzenie. Był całkiem spokojny i świadomy swego stanu zdrowia, odpowiadał za pomocą gestów. Wszyscy, którzy go odwiedzili, byli poruszeni jego duchową obecnością. W sobotę po południu (2 kwietnia 2005 r.) stopniowo zaczął tracić świadomość. Uczestniczył jeszcze w wieczornej mszy przed Niedzielą Miłosierdzia Bożego, po której zasnął spokojnie. Klęczeliśmy wokół papieża leżącego w półmroku. Towarzyszyliśmy mu naszą obecnością i modlitwą aż do „progu nadziei”, który wtedy przekraczał.”

Mieczysław Mokrzycki (1961) polski arcybiskup

Źródło: Jego śmierć poruszyła niebo i ziemię – Mieczysław Mokrzycki, były papieski sekretarz, o spuściźnie Jana Pawła II, portal.polscott.com, 1 maja 2011 http://www.portal.polscott.com/2011/05/01/jego-smierc-poruszyla-niebo-i-ziemie-%e2%80%93-mieczyslaw-mokrzycki-byly-papieski-sekretarz-o-spusciznie-jana-pawla-ii/

Włodzimierz Szaranowicz Fotografia

„To podglądanie oczu „Masce” Janne Ahonenowi ma ogromne znaczenie.”

Włodzimierz Szaranowicz (1949) polski dziennikarz sportowy

patrząc wnikliwie w twarz Ahonena, pokazywaną przez realizatora.
Skoki narciarskie, Innsbruck 2005

Matylda Damięcka Fotografia

„Pamiętam, że wygrywanie zdjęć próbnych sprawiało mi ogromną przyjemność i dawało dużą satysfakcję. Granie bardzo mi się podobało, gdy byłam nastolatką.”

Źródło: Dorastały na oczach milionów widzów, teletydzien.pl, 2 lipca 2012 http://www.teletydzien.pl/gwiazdy/news-dorastaly-na-oczach-milionow-widzow,nId,616530

„Trzynaście razy wychodziłyśmy z różnych zasypanych i rozbitych domów i zawsze cało. Wszędzie ginęli ludzie, a my pozostawałyśmy nietknięte. Przeżywałyśmy ciągłe zdumienie, dlaczego Matka Boża nas osłania? I stale odpowiedź była ta sama – dla Sprawy Bożej, dla naszego powołania i dla Ojca. I utrwalałyśmy sobie w pamięci: życie nasze ma być lepsze i świętsze od najbardziej bohaterskiej, młodzieńczej śmierci w powstaniu. Gdy miałyśmy jakieś polecenie, by pójść ratować ginących ludzi, przynieść pociechę chorym na Mokotowskiej, czy w schronach, gdy trzeba było iść w jakieś niebezpieczne miejsce, pamiętałyśmy, że: „Idziemy na Jasną Górę do Matki Bożej. Byłyśmy skazane na śmierć 6 sierpnia, a jednak Ona nas obroniła. 8 września, w dniu święta Jej Narodzenia, świadomie ofiarowałyśmy swoje życie za Ojca. Bomba padła jako znak, że byłyśmy tak jak wszyscy w powstaniu absolutnie narażone na śmierć, a jednak Matka Najświętsza nas uratowała. Idziemy bowiem na Jasną Górę!” To było tak krzepiące, że najcięższe misje mogłyśmy podejmować i biec w najbardziej niebezpieczne miejsca bez lęku, w tym poczuciu, że idziemy do Niej. Nieraz opanowywał nas ogromny strach, ale wtedy wystarczyło powiedzieć sobie wspólnie lub w swojej duszy: „Idziemy na Jasną Górę!””

Maria Okońska (1920–2013)

I natychmiast wracała odwaga.
Źródło: Maria Okońska, Wspomnienie z powstania warszawskiego, op. cit., s. 122–123.

Michał Olszański Fotografia
Lucyna Winnicka Fotografia
Pere Riba Fotografia
Adrien Brody Fotografia
Abraham Lincoln Fotografia

„Lat temu osiemdziesiąt i siedem ojcowie nasi na tym kontynencie dali początek narodowi, poczętemu z wolności i w przekonaniu, że wszyscy ludzie rodzą się równymi. Toczymy wielką wojnę domową, która jest dla nas czasem próby, której celem jest odpowiedź na pytanie, czy naród w takim duchu poczęty ma szanse na przetrwanie. Przyszło nam spotkać się na wielkim polu bitewnym tej wojny. Przybyliśmy tu, aby poświęcić część tego pola na miejsce ostatniego spoczynku ludzi, którzy oddali tu życie za życie naszego narodu w poczuciu wolności. I oni, i my znaleźliśmy się tu w słusznej sprawie, ale to naszą powinnością jest oddanie czci jej obrońcom. Jednak nie nam przypada splendor poświęcenia, dokonania konsekracji, potwierdzenia sacrum tej ziemi. To dzielni ludzie, żywi i polegli, którzy tu walczyli, uświęcili ja bardziej, niż może to uczynić nasza nędzna władza dawania i odbierania. Świat puści mimo uszu wypowiadane tu słowa i szybko pogrąży je w niepamięci, lecz nigdy nie zapomni czynu tych, którzy tu przelewali krew. Do nas, którym było dane przeżyć, należy święty obowiązek oddania swych sił ogromnemu, lecz jeszcze niedokończonemu dziełu, za które oni oddali swoje życie. To nam, ożywionym duchem poległych bohaterów, przypadło zadanie poświadczenia, że ich śmierć nie był daremna. I to my, z Boga pomocą, doczekamy odrodzenia idei wolności w tym kraju i to my sprawimy, że rządy ludu, przez lud i dla ludu nie znikną wraz z nami z powierzchni ziemi.”

Abraham Lincoln (1809–1865) prezydent USA

Four score and seven years ago our fathers brought forth on this continent, a new nation, conceived in Liberty, and dedicated to the proposition that all men are created equal. Now we are engaged in a great civil war, testing whether that nation or any nation so conceived and so dedicated, can long endure. We are met on a great battle – field of that war. We have come to dedicate a portion of that field, as a final resting place for those who here gave their lives that that nation might live. It is altogether fitting and proper that we should do this. But, in a larger sense, we can not dedicate, we can not consecrate, we can not hallow, this ground. The brave men, living and dead, who struggled here, have consecrated it, far above our poor power to add or detract. The world will little note, nor long remember what we say here, but it can never forget what they did here. It is for us the living, rather, to be dedicated here to the unfinished work which they who fought here have thus far so nobly advanced. It is rather for us to be here dedicated to the great task remaining before us – that from these honored dead we take increased devotion to that cause for which they gave the last full measure of devotion – that we here highly resolve that these dead shall not have died in vain – that this nation, under God, shall have a new birth of freedom – and that government of the people, by the people, for the people, shall not perish from the earth. (ang.)
Adres gettysburski – przemówienie podczas uroczystości na cmentarzu poległych po Gettysburgiem żołnierzy Unii, 19 listopada 1863.

Jerzy Kryszak Fotografia
Kate Winslet Fotografia

„Dla mnie jako aktorki to ogromna odpowiedzialność zagrać kogoś, kto żył naprawdę, zwłaszcza w przypadku tak niezwykłej osoby jak Iris.”

Kate Winslet (1975) aktorka angielska

Źródło: wywiad, 2002 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=8651

Georg Brandes Fotografia
Filippo Tommaso Marinetti Fotografia

„Ogromne, pogardliwe, zaciśnięte arogancko i agresywnie wobec wszystkiego, co powolne, pedantyczne, przewrażliwione i płaczliwe.”

Filippo Tommaso Marinetti (1876–1944) pisarz włoski

o ustach Benito Mussoliniego.
Źródło: Diane Ducret, Kobiety dyktatorów, Wydawnictwo Znak, Kraków, 2012, ISBN 978-83-240-1884-0, s. 32, tłum. Maria Rostworowska.

Bernardo Rezende Fotografia
Katarzyna Nosowska Fotografia
Aleksander Wat Fotografia
Guy de Larigaudie Fotografia
Carey Mulligan Fotografia

„Zdajemy sobie sprawę, że bierzemy udział w wyścigu o to, kto pierwszy wypuści na rynek swoją technologię. Mamy ogromną motywację, by pracować, ile sił.”

Olga Malinkiewicz (1982) Polska fizyk

Źródło: Słoneczna rewolucja http://www.polska.pl/biznes-i-nauka/osiagniecia-w-nauce/sloneczna-rewolucja/, www.polska.pl, 11 maja 2015

Małgorzata Musierowicz Fotografia

„Wymyślam wszystko – z wyjątkiem małych realiów, które służą uwiarygodnieniu narracji. I mam z tego wymyślania ogromną przyjemność, a czytelnicy najwyraźniej – także!”

Małgorzata Musierowicz (1945) pisarka polska

Małomówny i rodzina (1975), Ciotka Zgryzotka (2018)
Źródło: Małgorzata Musierowicz: - Nudzi mnie powielanie rzeczywistości, wiadomosci24.pl, 2 lutego 2005 http://www.wiadomosci24.pl/artykul/malgorzata_musierowicz_nudzi_mnie_powielanie_rzeczywistosci_87944-2--1-a.html

Ryszard Kapuściński Fotografia
Wiktoria Hanowerska Fotografia

„Wrażenie jest bardzo korzystne. Spokojny i szczery sposób bycia cesarza ma wiele uroku, a cesarzowa jest bardzo sympatyczna, pełna wdzięku i prostoty, przy tym bardzo delikatna… Lud przyjął ich z ogromnym entuzjazmem.”

Wiktoria Hanowerska (1819–1901) królowa Wielkiej Brytanii

o Napoleonie III Bonaparte i jego żonie Eugenii
Źródło: Jean des Cars, Kobiety, które zawładnęły Europą. Najpotężniejsze królowe, op. cit., s. 172.

Sylwia Gruchała Fotografia
Franz Kafka Fotografia
Arthur Rimbaud Fotografia

„Zawartość Trzech Koszy, czyli spisanych nauk Buddhy jest ogromna. Nie sposób poznać wszystkiego. Będąc mądrymi, możecie zrozumieć nauki przekazywane wam z wielkim współczuciem przez mnichów. Przyłóżcie się porządnie do tego.”

Webu Sayadaw (1896–1977)

Źródło: Podstawowa praktyka Część I Wykłady na temat Dhammy, sasana.wikidot.com http://sasana.wikidot.com/podstawowa-praktyka-cz-1

Leszek Balcerowicz Fotografia
Mirosława Dubrawska Fotografia
Leopold Tyrmand Fotografia
George R.R. Martin Fotografia

„Pierwszą ważną książką, którą przeczytałem, było „Wkładaj kombinezon i w drogę” Roberta Heinleina. Miałem wtedy jedenaście lat i ogromnie na mnie wpłynęła. Dzięki niej zapałałem miłością do fantastyki naukowej i przez wiele lat Heinlein był dla mnie najważniejszym pisarzem. Arcydzieła Tolkiena odkryłem i pokochałem w czasach licealnych.”

George R.R. Martin (1948) amerykański pisarz fantasy i science fiction

Źródło: Od „Strefy Mroku” do „Gry o tron”, z Georgem R.R. Martinem rozmawia Michał Hernes http://www.fantastyka.pl/media/pdf_bonus_2012.pdf, bonusowy dodatek do „Nowej Fantastyki”, 2012 rok.

Tomasz Strzembosz Fotografia

„Powstanie Warszawskie zorganizowane, podjęte i prowadzone przez generałów i pułkowników, było – jak mało która bitwa – dziełem dwudziestolatków, ich sprawą, ich czynem, ich wielką życiową przygodą. Przyjęli je oni za własne i nasycili sobą, nadając mu ten kształt i tę atmosferę, którą znamy z tysięcznych przekazów: z pamiętników i wspomnień, piosenek i wierszy, z całej powstańczej literatury. Zawdzięczało im powstanie nie tylko atmosferę. Zawdzięczało także swoje uporczywe trwanie, aż do ostatecznego wyczerpania się możliwości walki, pomimo braku broni, zaopatrzenia i żywności. Oni spowodowali, że ta często do rzezi podobna walka zachowała się w pamięci społecznej nie tylko jako koszmar, ale także jako wielki i piękny zryw młodzieży, wspartej przez przytłaczającą większość ludności stolicy. Bo także jest prawdą, i to prawdą nie do podważenia, że wszędzie tam, gdzie powstanie nabrało charakteru walki nie pozbawionej szans powodzenia, gdzie trwało nieco dłużej i nie zaczynało się od rzezi, jak na Ochocie i Woli, zaakceptowane zostało przez ogół warszawiaków. I dlatego dzień 1 sierpnia gromadzi dziś na cmentarzu wojskowym w Warszawie, tak jak gromadził przez tyle lat, tłumy nie tylko byłych żołnierzy powstania, ale także ogromne rzesze tych, którzy przeżyli je nie na barykadzie i nie z bronią w ręku. Obok tych, którzy stracili wtedy swoich najbliższych, przychodzą tu co rok tacy, którzy nie mają nikogo ze swoich na tym cmentarzu. Powstanie bowiem było sprawą nie jakiejś garstki szaleńców, którzy wydali miasto na łup pożarów i pod kule żołdaków, lecz było i jest sprawą ludu Warszawy, który podobnie jak ci chłopcy i te dziewczęta w opaskach, przyjął je za swoje własne.”

Tomasz Strzembosz (1930–2004) polski historyk

Refleksje o Polsce i Podziemiu 1939–1945
Źródło: s. 119–120

Emmanuelle Seigner Fotografia

„Uwielbiam Polskę. Poznałam ten kraj w czasach, gdy niczego tam nie było. Ogromne wrażenie robi na mnie to, jak szybko się zmienił.”

Emmanuelle Seigner (1966) aktorka francuska

w wywiadzie udzielonym francuskiej prasie.
Źródło: „Forum”, 8 lutego 2010

Curzio Malaparte Fotografia
Jan Łopuszański Fotografia

„Jest w tej chwili wśród Polaków ogromna liczba ludzi pobitych, zgorszonych, przeżywających słusznie poczucie niesprawiedliwości. Co do wyborów, najistotniejszym faktem jest swoisty wymiar narodowej sprawiedliwości wobec AWSP i UW.”

Jan Łopuszański (1955) polski polityk, poseł na Sejm

Źródło: Czat z Janem Łopuszańskim: nie chcemy zastąpienia Moskwy przez Brukselę, wp.pl, 28 września 2001 http://wiadomosci.wp.pl/kat,1342,title,Czat-z-Janem-Lopuszanskim-nie-chcemy-zastapienia-Moskwy-przez-Bruksele,wid,204065,wiadomosc.html

Janusz A. Zajdel Fotografia
Stanisław Wyspiański Fotografia

„Teatr mój widzę ogromny.”

Stanisław Wyspiański (1869–1907) polski dramatopisarz, poeta, malarz, grafik, architekt

Źródło: Ja ciągle widzę ich twarze (1904), wiersz wysłany jako list do Adama Chmiela

Krzysztof Globisz Fotografia
Stanisław Srokowski Fotografia

„Profesor doktor Adam Schaff
Miał pewnej nocy okropny Schlaff:
Ogromna śniła mu się kanapa.
Na tej kanapie widział Carnapa,
który pierdolił leżąc na wznak
Bzdurne poglądy Schaffa na znak.”

Janusz Szpotański (1929–2001) satyryk i poeta polski, działacz opozycji w PRL

Źródło: Fraszka o Schaffie (po wydaniu książki Schaffa „Wstęp do semiologii”, ok. 1963–65)

Peter Baltes Fotografia
Robert Gliński Fotografia

„Z pomysłem zrobienia filmu o Katyniu wystąpił osiem lat temu Lew Rywin. (…) Bardzo szybko zdaliśmy sobie sprawę z tego, że największym problemem przy realizacji tej produkcji będzie nie kwestia pieniędzy czy obsady aktorskiej, ale właśnie scenariusza. Taka opowieść musiała się składać z ogromnej ilości szczegółów, a scenarzysta zajmujący się tym tematem powinien posiadać ogromną wiedzę o tragedii, która rozegrała się wiosną 1940 roku. Niestety, na horyzoncie nie pojawił się nikt, kto potrafiłby napisać taki scenariusz. Rywin rozpisał nawet taki wewnętrzny konkurs, to znaczy zaproponował kilku wybranym scenarzystom przedstawienie pomysłu na taki film. Konkurs ten nie przyniósł jakiś rewelacyjnych efektów, a najciekawszym z nich był pomysł zaprezentowany przez Jerzego Janickiego i Andrzeja Mularczyka. Pomysł ten jednak został odrzucony, ponieważ jego wizja miała za bardzo reportażowo-telewizyjny charakter. Wtedy zaproponowałem, żeby scenariusz napisał Cezary Harasimowicz. Czarek zaproponował opowieść bazującą po części na losach swojego dziadka, który był polskim oficerem i tylko cudem nie trafił do obozu. Jego scenariusz przedstawia tragizm kampanii wrześniowej oraz odmalowuje portret głównego bohatera zanim dostał się do Katynia. Najistotniejsza część scenariusza rozgrywa się w obozie w Kozielsku, gdzie przesłuchujący więźniów enkawudzista prowadzi brutalną grę o duszę polskiego oficera, próbując go zwerbować do sowieckiego wywiadu. Stawką tej rozgrywki jest życie Polaka. (…) Scenariusz Czarka został poddany kilku przeróbkom i wreszcie w 1998 Rywin zdecydował, że robimy ten film. Natychmiast rozpoczęliśmy przygotowania. Byliśmy w Rosji, zwiedzaliśmy monastyr w Kozielsku, byliśmy również w Katyniu, żeby zobaczyć, jak wygląda dzisiaj ów złowieszczy las. Spotykaliśmy się również z ludźmi, którzy pamiętają tamte czasy. W czasie tej dokumentacji był z nami również scenograf Jacek Osadowski, który przygotował wstępne projekty dekoracji.(…) Zaczęliśmy angażować aktorów, była już w większości skompletowana ekipa realizacyjna, był harmonogram zdjęć. Według niego zdjęcia miały rozpocząć się we wrześniu 1999 roku. Prowadziliśmy również rozmowy z kaskaderami. Nagle któregoś dnia, to było na wiosnę ubiegłego roku, Rywin zaprosił mnie i Frykowskiego do swojego gabinetu i oświadczył, że nie będziemy robić tego filmu, ponieważ Andrzej Wajda zamierza robić film o Katyniu. Co więcej, Wajda uważa, iż tylko on powinien zrobić taki film, a jeśli tak jest w rzeczywistości, to nie będziemy w stanie zdobyć pieniędzy na tę produkcję, ponieważ sprzeciw Wajdy podparty jego wielkim autorytetem sprawi, że stanie się to bardzo trudne.”

Robert Gliński (1952) polski reżyser

Źródło: Wywiad, 2000 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=1069

Sufjan Stevens Fotografia