Cytaty na temat noga (501 cytatów, strona 3)

„Matka mi opowiadała, że od wczesnego dzieciństwa ze starszym ode mnie o dwa lata i pięć miesięcy bratem Oleczkiem bijałem się na pięści i że pomimo że brat był ode mnie silniejszy, kończyło się na tym, że go pobijałem, a to dzięki rozmaitym fortelom w rodzaju podstawiania nogi, a w razie potrzeby gryzienia go w nos albo w ucho. Dzisiaj już nikogo nie gryzę, natomiast do fortelów uciekam się, w razie potrzeby, do dziś dnia.”

Ignacy Chrzanowski (1866–1940) polski historyk literatury

Pamiętnik
Źródło: Marzena Florkowska, Wnosił jasną smugę humoru…, op. cit., s. 32.

O matce , O dzieciństwie

„Długi język ma krótkie nogi.”

Krzysztof Mętrak (1945–1993) polski krytyk literacki i filmowy

„Czy nigdy nie będę szczęśliwy? Co mam zrobić, żeby być? – Chciał sobie przypomnieć, czy kiedyś już w życiu odczuwał prawdziwą radość. Stanęły mu przed oczami zapomniane fragmenty przeszłości: bardzo wczesny chłodny poranek, słońce wstaje zza gór, po błotnistej drodze skaczą małe szare ptaszki. Nie miał wtedy żadnego specjalnego powodu do radości, ale ją czuł.
Albo to: wieczór, koń o lśniącej sierści ociera swą piękną szyję o płot, słychać nawoływanie przepiórek, gdzieś, skądś kapie woda. Aż zaczął szybciej oddychać w podnieceniu, kiedy sobie to przypomniał.
I jeszcze: jedzie starym wozem drabiniastym ze swoją kuzynką. Była starsza od niego, nie pamięta, jak wyglądała. Koń spłoszył się i szarpnął, ona upadła na niego i podnosząc się oparła rękę na jego nodze. Ogarnęła go rozkosz, czuł ją w brzuchu, uderzyła mu do głowy, aż do mózgu, aż do bólu.
I to: jest o północy w wielkiej ciemnej katedrze, ostry barbarzyński zapach żywicy kręci mu w nosie. Trzyma w ręku małą świeczkę przewiązaną białą jedwabną kokardą. Senny szmer odprawianej przed wielkim ołtarzem mszy nadpływa z oddali i usypia go słodko.
Mięśnie Juana rozluźniły się. Zasypiał na słomie w opuszczonej stodole. Nieśmiałe myszy wyczuły, że śpi, wyszły spod słomy, zaczęły się bawić i krzątać, i deszcz poszeptywał cicho na dachu”

John Steinbeck książka Zagubiony autobus

Autobus do San Juan

O wodzie , O słońcu , O przeszłości , Koń

„W czasie pisania siedzę. Na podłodze. Po turecku. (…) Oparta o tapczan, na którym wyleguje się pies. Nie mam biurka, bo jak siedzę tak, że mi nogi dyndają, to nic mi do głowy nie przychodzi. Mam taki niski stoliczek, na nim komputer… A kiedyś maszyna do pisania. Piszę jednym palcem, „metodą dzięcioła”, zawsze jest wielka radość, kiedy znajdę tę właściwą literę.”

Maria Czubaszek (1939–2016) polska pisarka, satyryk, autorka tekstów piosenek, scenarzystka, felietonistka, dziennikarka

O czasie , Radość

„Jutro
nie wiym cy zejdym sie jesce
z łońskim jelyniem,
cy gałąska jesce pod nogom sie ugnie.”

Jerzy Maria Kiersztyn (1942)

Źródło: Kiele dále

„Strażnik: A co jeżeli pojawi się tu Green Goblin?
Songbird: Jeżeli będzie jechał na różowym słoniu, przepuść go. W innym wypadku postrzel go w nogi i kopnij kilka razy.”

Warren Ellis (1968) Angielski pisarz, scenarzysta komiksowy i telewizyjny.

Thunderbolts

„Są, są tacy mężczyźni, dla których żona, ta na co dzień i od ołtarza, nie powinna za nic odznaczać się urodziwością. W pożyciu domowym o zbyt długie nogi byliby się potykali!”

Michał Choromański (1904–1972) pisarz polski

Miłosny atlas anatomiczny (1972)
Źródło: s. 187

O mężczyznach

„Ja ci powiem, jaka jest różnica [pomiędzy filmem polskim a amerykańskim]. Mamy film wojenny, naprawdeśmy się namocowali, zebraliśmy te milion dwieście tysięcy euro, mamy czołgi z kartonu, trzech żołnierzy w mundurach, robimy film wojenny. W Polsce to wygląda tak, że siedzi dwóch gości w okopie i mówi (udaje, że zaciąga się papierosem i szlocha): „Dosyć mam tej wojny. Jak ona mnie upokarza. Noga mnie boli, bo szrapnel mnie tu wleciał. Masz moją fajkę, popal”. „No, ja już żony nie widziałem trzy lata, o Jezu”. A film amerykański jest taki: siedzi tych dwóch samych gości w okopie i mówią tak: „A pamiętasz, jak byliśmy na coca-coli tam w Kentucky?” „No, ha, ha, ha, ale były jajca!” Tylko że tam w tle zapierdala dwadzieścia helikopterów, napierdala napalm, wszyscy strzelają. I to jest groza wojny, a nie to, że my to będziemy mówić (ponownie udaje, że pali papierosa): „No, czuję się wyobcowany przez Niemców”.”

Jacek Braciak (1968) polski aktor

O wojnie

„Codziennie, oczywiście oprócz sobót i niedziel, w domu państwa Piechów, rano, punkt siódma, rozlegało się rozdzierające wycie krowy. Mućka darła się jak do dojenia, a najgorsza w rykach budzika była niewiadomego pochodzenia pretensja. To właśnie ona stawiała Alunię na nogi i kazała zamknąć rogaciźnie gębę. Następną w kolejności czynnością było zbudzenie małżonka, który dla odmiany nie reagował na wycie syren strażackich, ani tym bardziej na wycie bydła. Reagował jedynie na dziabanie w żebra. Więc Alunia najpierw budziła się sama, a potem dziabała. Aż do skutku.”

Marta Obuch (1975)

Odrobina fałszerstwa

O domu

„Kolejna rzeźba: dziewczynka z warszawskiego getta. Z transportu wysiadła z ostatnim bochenkiem chleba, który przyciskała do piersi, jakby w obawie, że ktoś go zabierze. Jej ciało okrywały szmaty, na głowie miała kolorową chustkę. Miała duże, sarnie oczy, a na wychudzonych i czerwonych od mrozu nogach równie czerwone buty na wysokich obcasach. W tych czerwonych butach została sama na peronie. Patrzyła na odjeżdżające wagony.”

Samuel Willenberg (1923–2016)

O butach

„Przed chwilą złożono mi życzenia szczęśliwego Nowego Roku w lokalnej telewizji, zrobił to jakiś zidiociały prezenter. Nie lubię, jak mi obcy składa życzenia. Skąd ten kretyn może wiedzieć, do kogo się zwraca? A może mówi do faceta, który właśnie zakneblował i powiesił za nogi pod sufitem swoją pięcioletnią córeczkę, a teraz kroi ją w kawałki? Wszystkiego najlepszego.”

Charles Bukowski (1920–1994) amerykański poeta i powieściopisarz

Kobiety

„Niezależnie od przygotowań, upał w Malezji zawsze mocno daje się we znaki. Z kokpitu wychodzę mokry jak spod prysznica. Na szczęście włożyłem sobie między nogi torebkę z suchym lodem, więc przynajmniej tam jest przyjemnie i zimno.”

Sebastian Vettel (1987) niemiecki kierowca Formuły 1

Źródło: pobandzie.pl http://www.pobandzie.pl/Pobandzie/1,86193,6464767,Sebastian_Vettel_dba_tylko_o_to__co_ma_miedzy_nogami.html

O szczęściu

„Hagi ucieka tam z nogami.”

Dariusz Szpakowski (1951) polski dziennikarz sportowy

Źródło: Creme de la creme czyli najlepsze cytaty komentatorów sportowych, sport.pl, 9 czerwca 2006 http://www.sport.pl/Mundial2006/1,73035,3407476.html?as=4&startsz=x

O sporcie

„(…) każdy z nas miał z tego niezłą frajdę. Rozumiesz, a to jakaś odcięta noga, obryzgana krwią ściana, piła nad szyją czy dziura w głowie…”

Paweł Tomaszewski (1983) aktor polski

o pracy na planie filmu Pora mroku.
Źródło: wywiad, 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=43420

O piciu

„Wychwalamy cnotę, lecz nienawidzimy jej, lecz uciekamy przed nią, lecz ona marznie, a na tym świecie trzeba mieć ciepło w nogi.”

Denis Diderot książka Kuzynek mistrza Rameau

Kuzynek mistrza Rameau

„Ziemia wciąż traci grunt pod nogami.”

Urszula Zybura (1952)

„W spółdzielni owej wszystko kuleje,
Bo mają zdrowe nogi złodzieje.”

Karol Dusza (1930)

Źródło: Owa spółdzielnia, Fraszki, „Życie Literackie” nr 17, 22 kwietnia 1956, s. 11 http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=14807

O życiu

„Człowiek stoi na nogach, odrywa się od ziemi, porusza i zmierza dokąd chce”

Fernando Arrabal (1932) hiszpański pisarz

Jądro szaleństwa – księga lęku
Źródło: 5

„Próżno wszelako wspinać się na szczudła – i na szczudłach trzeba nam chodzić własnymi nogami; na najwyższym tronie świata i tak siedzimy jeno na własnym zadku.”

Michel de Montaigne książka Próby

Próby (1580)

„Istniał aerozol – kryptobellina – o radykalnym działaniu wojennym; kto go łyknął, sam biegł za postronkiem i wiązał się jak baran. Na szczęście okazało się podczas testów, że na kryptobellinę nie ma antidotum, filtry też nie pomagały, więc wiązali się bez wyjątku wszyscy i nikt z tego nic nie miał. Po manewrach taktycznych 2004 roku czerwoni i niebiescy jednako zalegli pokotem pobojowisko – co do nogi, w sznurach.”

Stanisław Lem książka Kongres futurologiczny

notka z dziennika, który Tichy zaczął prowadzić po swoim odmrożeniu.
Utwory, Kongres futurologiczny

O szczęściu

„Człowiek bez telewizora i bez radia jest jak człowiek bez nogi, bez oczu, bez ojczyzny i bez przyszłości. Niczego nie wie, niczego nie czuje, niczego nie rozumie, za niczym nie nadąża.”

Roman Kurkiewicz (1962) polski dziennikarz i publicysta

Źródło: przekroj.pl http://www.przekroj.pl/publicystyka_kurkiewicz_artykul,2150.html

O przyszłości , O ojczyźnie

„Na pierwsze próby Merlina, którego teraz gramy w Narodowym, przychodziłem o kulach. Bałem się, czy uda mi się doprowadzić nogę do takiego stanu, by grać. A to ruchliwa sztuka. Trzeba biegać, skakać. Gram z nogą w stabilizatorze. Daję z siebie tyle, ile mogę. Podjąłem się roli, więc to oczywiste. To kwestia honoru.”

Maciej Kozłowski (1957–2010) polski aktor

Źródło: „Viva!” nr 8, 13 kwietnia 2004

O sztuce

„Olbrzymi wpływ na moje malarstwo mają dzieła Fra Angelico (freski w zakonie St. Marco we Florencji) podbudowane lekturą książek filozofa i krytyka sztuki Georgesa Didi-Hubermana. Trzy czerwone plamki malowane przez Fra Angelico na zielonym tle, są u niego kwiatkami w biblijnym ogrodzie, identyczne plamki kładzione na nogi Chrystusa stają się jego stygmatami.(…) W malarstwie moim poruszam m. in. zagadnienia amorfizmu i dynamiki symptomów, znaku i fenomenu, figuratywności i figury, nie tylko jako analogii, ale jako oczywistości homologicznej, translokacji miejsca, ekranu rzeczywistości itd.”

Adam Adach (1962)

w 1999 roku.
Źródło: Ewa Gorządek, Adam Adach, culture.pl, listopad 2008 http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_adach_adam

O książkach , O rzeczywostości , O malarstwie , Chrystus

„Dzięki Bogu Pan Bóg uderzył mnie po nogach, a nie po głowie.”

Jerzy Waldorff (1910–1999) polski pisarz, publicysta, krytyk muzyczny

O Bogu

„Rebeka, zawsze Rebeka! Dokądkolwiek bym poszła, gdziekolwiek bym usiadła, nawet w moich myślach i moich snach, spotykałam Rebekę. Znałam teraz jej figurę, długie, smukłe nogi, małe, wąskie stopy. Ramiona szersze od moich, zwinne, zgrabne ręce. Ręce, które potrafiły sterować, potrafiły utrzymać konia. Ręce, które układały bukiety, wykonywały modele okrętów i napisały „Maxowi od Rebeki” na tytułowej stronie książki. Znałam także jej drobną, owalną twarz, jasną cerę, ciemne włosy. Znałam zapach jej perfum, domyślałam się, jak brzmiał jej śmiech, jaki miała uśmiech. Rozpoznałabym jej głos wśród tysiąca innych głosów. Rebeka, zawsze Rebeka! Nigdy się od niej nie uwolnię.”

Daphne du Maurier książka Rebeka

Rebeka

O książkach , O uśmiechu , O śmiechu , O snach

„Powiedziała coś po francusku
I swoją królewską nogą kopnęła
spaniela, który wpatrywał się w nią
z egzoftalmicznym uwielbieniem.”

Norman MacCaig (1910–1996)

Źródło: Królowa Szkotów, tłum. Andrzej Szuba

„Bohaterka „Pieśni nad pieśniami” prawdopodobnie nie była okularnicą o iksowatych nogach, ale to nie znaczy, że piewcy takich okularnic bluźnią Bogu. Uważam też, że opiewanie piękna kobiety nie unieważnia jej doktoratu. Ale ja w zasadzie nigdy nie mam na myśli modelek, kobiet absolutnie pięknych. Ich piękno jest trochę nieludzkie, a nieludzkość bywa niebezpieczna.”

Jerzy Pilch (1952) polski pisarz, publicysta, scenarzysta

Źródło: rozmowa Doroty Wodeckiej-Lasoty, Jerzy Pilch udławiony z miłości, wysokieobcasy.pl, 8 kwietnia 2011 http://www.wysokieobcasy.pl/wysokie-obcasy/2029020,96856,9398464.html

O kobietach , O Bogu , Cytaty o pięknie , O myślach

„Otoczę pana taką rutyną, tak szczegółową, żeby pan nie miał wyboru. Żeby pan był jak ten robotnik przy taśmie, za którego taśma decyduje, co on ma w danej chwili robić. Poza tym na przykład nie pozwolę panu wychodzić na papierosa, każę się wpisywać do książki wejść i wyjść. Te reguły nie będą miały istotnego sensu, ich jedynym zadaniem będzie wsadzenie pana w ramy, z których nie ma wyjścia. I jak już pan będzie spętany, ręce i nogi w kajdanach, może pan robić tylko dozwolone ruchy, to ja muszę swoje ręce rozwiązać.”

Zygmunt Bauman (1925–2017) polski socjolog, filozof, eseista

o współczesnym sposobie panowania nad ludźmi.
Źródło: rozmowa Tomasza Kwaśniewskiego, Ignoranci i impotenci, „Duży Format”, 18 listopada 2010

O książkach , Sens

„… powinna być lewa noga i prawa noga. A ja będę pośrodku.”

Lech Wałęsa (1943) polski polityk i działacz związkowy, przywódca Solidarności, laureat Pokojowej Nagrody Nobla, były prezydent Pol…

o roli prezydenta w polskim parlamencie.
Źródło: Aleksander Kiklewicz, Tęcza nad potokiem, Oficyna Wydawnicza Leksem, Łask 2010, s. 171.

„Katolicyzm, jak każda doktryna, to nasza kula u nogi. Dla mnie też byłby kulą, gdybym się jej nie pozbył. Byłem u komunii i bierzmowania – jestem Juliusz Jan Jerzy. Potem zrozumiałem, że nie potrzeba mi nikogo między mną a, że tak powiem, Absolutem. Bo to tak, jakbym potrzebował kogoś, kto mnie wpuszcza na plażę, żebym się wykąpał w morzu. Kler pełni taką rolę, mówi: nasza plaża, nasze morze. I twierdzi, że nie ma zbawienia poza Kościołem – a to mi się nie podoba. Obserwuję, jak zachowują się duchowni w kościołach za granicą. Oni się tam cieszą, że ktoś z nimi rozmawia, a u nas przychodzi się jako petent zawsze. To jest dół bez dna.”

Juliusz Machulski (1955) polski reżyser filmowy

Źródło: rozmowa Donaty Subbotko, Więcej humoru w narodzie, poproszę, „Gazeta Wyborcza”, 22–23 września 2012

O morzu

„matka przyszła zapłakana podałem jej rękę
ojciec przyszedł podałem mu drugą rękę
potem teściowa przyszła i wzięła nogę
do kolana potem jeszcze ciotka która wzięła
drugą nogę pod wieczór chórem zaczęli mówić
– mało nam ze siebie dajesz synku
Bóg cię skarzę kalectwem rozważ to dobrze”

Tadeusz Chabrowski (1934–2016) poeta polski

Źródło: Rodzina

O Bogu , O rodzinie , O matce

„To totalne świństwo i chamstwo z najniższej półki. Taka sytuacja, jak na zdjęciu nie miała miejsca. Dziwnym trafem jest ono całe ciemne, a miejsce między nogami jasne. Miałam po prostu na sobie cielistą bieliznę. Gdybym lubiła pokazywać się bez majtek, już dawno bym się rozebrała do pisma dla panów.”

Justyna Steczkowska (1972) polska piosenkarka

Wypowiedzi w wywiadach

„Chcecie się dowiedzieć czegoś o głosowaniu. Jestem tu, by opowiedzieć wam o głosowaniu. Wyobraźcie sobie, że jesteście uwięzieni w nocnym klubie pełnym grzeszników, kurw, dziwaków i nienazywalnych rzeczy, które gwałcą pitbulle dla zabawy. I nie możecie wyjść, póki wszyscy nie zagłosujecie na to, co chcecie dzisiaj robić. Wy chcecie wyciągnąć nogi i oglądać „Republican Party Reservation”. Oni chcą uprawiać seks z normalnymi ludźmi przy użyciu noży, spluw i całkiem nowych organów seksualnych, z których istnienia nie zdawaliście sobie sprawy. Więc wy głosujecie na telewizje a cała reszta, jak okiem sięgnąć, głosuje, by zgwałcić was scyzorykami. Na tym polega głosowanie.”

Warren Ellis Transmetropolitan

Transmetropolitan

O seksie

„Znam wiele kobiet, które natura obdarzyła doskonałymi nogami. Takie ma chociażby Cameron Diaz. Ale nie ja. Ja muszę nad swoimi ostro pracować.”

Rihanna (1988) barbadoska piosenkarka

Wywiad, „Joy”, nr 9(42)/2009

O kobietach , O naturze

„Nigdy nie pozwalajcie ludziom upaść, przeciwnie, sprawiajcie by wzrastali. Buddyzm naucza o współczuciu, a nie o litości. Pomaga ludziom, czyniąc ich silnymi i pozwalając im stanąć na własnych nogach.”

Ole Nydahl (1941) duński mistrz buddyzmu

„Wyleczył się Rzeszutko z miłości do Gienki. Później – wyjechał do Jaworzna. Spotkał Maryśkę. (…) Silna była dziewczyna, dobrze zbudowana, długie nogi (…). Pierś wysoka, twarz ciemna, prawie cygańska, okraszona wypukłym jak jabłkiem rumieńcem. Ale dumna. Nie dotknij jej! Koledzy nazywali ją „kaktus””

Jerzy Bober (1920–1990)

że to niby kole, jak się zanadto przybliżysz.
Źródło: Zanim prąd popłynie

„Zdaję sobie sprawę, że zostanę zaraz pouczony że rozwój ten nie miał żadnego związku z działaniami rządów Marcinkiewicza i Kaczyńskiego, choć ci sami ludzie jednym tchem są gotowi zaświadczyć, że przez obecny kryzys przeszliśmy suchą nogą tylko dzięki światłym rządom Donalda Tuska.”

Zbigniew Kuźmiuk (1956) polski polityk

Źródło: blog Zbigniewa Kuźmiuka, 23 czerwca 2010 http://kuzmiuk.blog.onet.pl/Wszystkie-rece-na-poklad,2,ID408813739,n

O ludziach

„No i co się tak patrzysz? Nie widziałeś człowieka bez rąk? Taki się urodziłem, kurna jego mać – ręce zakończone tuż za łokciami, szczęście, że chociaż te łokcie są. A żebyś ty brachu widział, jak ja jeździłem na rowerze! Z góry od kościoła zjeżdżałem bez trzymanki, ze sto metrów prawie. No, kiedy mały byłem. Przyjezdne to mnie pokazywały palcami. A co to ja, cudak? Czy to cyrk jaki? A jak w nogę grałem! Masę miałem, to nikt mnie nie mógł ruszyć. Dwie, trzy kiwki i bania! Biegi i skoki też mi dobrze szły. Ale w siatę, w kosza, w pingla – to ja nigdy. W bilarda za to umiem grać i już niejednego frajera opitolilem i stawiać mi musiał. Postawiłbyś i ty kielonka, i piwo. Już się nie bój, potrafię wypić i bez rąk. W domu to mam łyżkę i widelec z rzemykami, które wkładam na te moje popieprzone ręce, i nawet nóż, ale trudno żebym z czymś takim chodził do baru, nie?”

Ryszard Lenc (1955)

Źródło: Łyżka, widelec, nóż, „Sekrety ŻAR-u” 2005, nr 3

O szczęściu , O domu , O piwie

„Ja bez ręki jak bez nogi.”

Jerzy Kryszak (1950) aktor polski

Parodia Andrzeja Leppera
Źródło: Kraj się śmieje

„Zagrałem w serialu W labiryncie, myślałem, że złapałem Pana Boga za nogi, a potem czekałem 10 lat, by cokolwiek zagrać.”

Piotr Skarga (aktor) (1948) aktor polski

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Poznań, 23 listopada 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wfilmien.htm

O Bogu , O myślach , O czekaniu , O myśleniu

„Nieustannie przypominają nam jezuickie powiedzonko: gdzie drwa rąbią, tam wióry lecą. Dobrze, że sami szczęśliwym zrządzeniem losu nie stali się owymi drwami i wiórami, przypadkiem uniknąwszy rozstrzelania wraz z tysiącami, tysiącami zbyt zapalonych entuzjastów, którzy przystępując na początku rewolucji do budowania nowego społeczeństwa, swoim zapałem i uczciwością narazili się carskim ambicjom żądnego władzy wodza. Dobrze, że sami nie przebywali w stalinowskich obozach, na wyspach i w tundrze za drutem kolczastym, nie chodzili z wrzodami i jątrzącymi się ranami, z odmrożonymi rękami i nogami, nie umierali na szkorbut, nie tracili rozumu, i nie popełniali samobójstw, gdy znaleźli się wśród setek tysięcy byłych żołnierzy w ojczystych obozach, po niewoli w obozach koncentracyjnych wroga…”

Czingiz Ajtmatow (1928–2008) kirgiski pisarz

Źródło: Czy podważane są zasady?…, cyt. za: Fenomen Stalina, wyd. Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1988, ISBN 8320334381, tłum. Maria Kotowska

O losie , O samobójstwie

„Użycie określenia „człowiek” w stosunku do owego osobnika można uznać za nieścisłość. To, co stało na skraju szosy machając rękami, przypominało wprawdzie człowieka, lecz bynajmniej nim nie było. Bo czy można nazwać człowiekiem istotę posiadającą tylko jedną, i w dodatku drewnianą nogę, zamiast rąk dwa suche patyki, a zamiast nosa kawałek sękatej gałęzi? Ów dziwaczny stwór ubrany był w poszarpaną i pozbawioną guzików kapotę, na głowie zaś – o ile to można nazwać głową – miał stary, usiany dziurami kapelusz o nieokreślonym kolorze.”

Stanisław Pagaczewski (1916–1984) polski prozaik i poeta

Gospoda Pod Upiorkiem

„Nawet najpiękniejsze nogi gdzieś się kończą.”

Julian Tuwim (1894–1953) polski poeta

Wiersze i aforyzmy, Jarmark rymów
Źródło: s. 534

„Głowę można mieć i w gwiazdach, byleby czuć stale piasek pod nogami.”

Stefan Pacek (1938)

„Tylko dzięki zaiste niepojętej, a tak wielkiej i niezbadanej litości boskiej, ludzie w tym kraju nie na czworakach chodzą, a na dwóch nogach, udając człowieka.”

Józef Piłsudski (1867–1935) polski działacz niepodległościowy i polityk, premier, Naczelnik Państwa, twórca tzw. rządów sanacyjnych

Źródło: Naczelny wódz w teorii i praktyce, odczyt z 21 marca 1926

O ludziach

„Języki mają być jak okna, ale czasem stają się jak kula u nogi lub gorset. Kiedy rozbieżność między abstrakcyjnością języka a dotkliwością świata namacalnego staje się zbyt duża, przychodzi moment, gdy nie ma sensu już tego dłużej ciągnąć. Trzeba iść na własne – pisanie to szukanie swojego własnego języka w obliczu narzucającego się wspólnego.”

Kamila Pawluś (1979) poetka i tłumaczka polska

Źródło: Maciej Woźniak, Kandydka idzie do miasta http://www.artpapier.com/index.php?page=artykul&wydanie=168&artykul=3577, ArtPapier nr 1 (217), 1 stycznia 2013

O czasie , Sens

„Najwięcej radości daje mi kreowanie czegoś nowego. Stworzenie od początku do końca, według własnej koncepcji czegoś, co ma „ręce i nogi.””

Monika Kuczyniecka (1982)

Źródło: Julia Popławska, INF 2009 – Offowe Odkrycie Roku. Niesamowita plastelina, stopklatka.pl, 12 lutego 2010 http://stopklatka.pl/-/6653406,inf-2009-offowe-odkrycie-roku-niesamowita-plastelina

„Niemiec, jak chciał sobie na nas powrzeszczeć, to mówił: „Stąd się wychodzi tylko przez komin. Nie ma innego wyjścia”. Żyło się nadzieją, że to nieprawda, że my stąd wyjdziemy na nogach. Nie przez komin.”

Bogdan Bartnikowski (1932)

o obozie koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau.

„Siła ważna jest w życiu. Dają ci ją porażki. Ale tylko te porażki, po których potrafiłeś stanąć na nogi. Już czytałem o sobie, że jestem najlepszym piłkarzem świata. A następnego dnia w innej gazecie, że jestem za stary, żeby mnie brać do drużyny. Znam swoje miejsce. Wiem, że jestem tu, żeby wygrać. I że jestem tu dla tych ludzi, co siedzą na trybunach.”

Bogdan Wenta (1961) polski piłkarz ręczny

Źródło: malemen.pl http://www.malemen.pl/mmextra/8

O ludziach , O sile , O czytaniu

„Być przyjacielem to chyba jedna z najpiękniejszych ról, jaką życie nam przynosi. Być przyjacielem to oczywiście odpowiedzialność, ale i chęć dzielenia rzeczywistości z drugim człowiekiem, z którym ani nie jest się spokrewnionym, ani nie jest się związanym stosunkiem damsko-męsko-intymnym. Dlatego jest to chyba jedna z najwspanialszych relacji, jaką można mieć. Przyjaciel, przyjaciółka to osoby, które towarzyszą nam podczas rzeczy wesołych, podczas zdarzeń, które są fajne, ale zwłaszcza podczas momentów, kiedy wszystko wywraca się do góry nogami i nie jest tak, jak byśmy chcieli żeby było.”

Joanna Brodzik (1973) polska aktorka

Źródło: Wywiad, 2004 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=18574

O życiu , O rzeczywostości , O relacjach

„Szuka swoją nogą szczęścia miedzy nogami Kostarykańczyków.”

Dariusz Szpakowski (1951) polski dziennikarz sportowy

podczas meczu Polska – Kostaryka.
Komentarze z mistrzostw świata w piłce nożnej Niemcy 2006

„Przeważająca część narodu polskiego była od dawna nastawiona antybolszewicko. Z jednej strony bowiem dostatecznie poznała reżim bolszewicki, z drugiej zaś wśród Polaków od zawsze panowała nienawiść do wszystkiego co rosyjskie. Szerokie kręgi ludności polskiej były jednak gotowe przejść do porządku dziennego nad tymi animozjami i zaakceptować ze względów taktycznych sojusz z bolszewizmem. Liczono bowiem, że w ten sposób można będzie pozbyć się władzy niemieckiej. Również ta koncepcja okazała się teraz całkowicie fałszywa, jest bowiem faktem, że Stalin nie tylko nie przyszedł z pomocą, ale praktycznie stał z bronią u nogi, również w ostatnich dniach powstania, gdy powstańcy AK podjęli jeszcze raz rozpaczliwy atak. Polacy przekonali się niezbicie, że gra na rosyjską kartę może im w efekcie przynieść jedynie niepowodzenie, a nie oczekiwane odbudowanie ich dawnego państwa.”

Ludwig Fischer (1905–1947) niemiecki zbrodniarz hitlerowski

ocena skutków powstania warszawskiego w sprawozdaniu z listopada 1944.
Źródło: M. Sobańska-Bondaruk, S.B. Lenard (oprac.), Wiek XX w źródłach, Warszawa 1998, s. 279.

O nienawiści , O grach , O wieku , O pomocy

„W moich wędrówkach w początkach drugiej wojny światowej zdarzyło mi się, co prawda na bardzo krótko, być w Związku Sowieckim. Czekałem na pociąg na stacji jednego z wielkich miast Ukrainy. Był to olbrzymi gmach. (…) Marmurowe schody pełne były śpiących nędzarzy; ich nagie nogi wyglądały z łachmanów, chociaż była to zima. Z góry nad nami głośniki ryczały propagandowe hasła. Przechodząc zatrzymałem się, nagle czymś tknięty. Pod ścianą umieściła się rodzina chłopów: mąż, żona i dwoje dzieci. Siedzieli na koszykach i tobołach. (…) Mówili ze sobą przyciszonymi głosami po polsku. Patrzyłem na nich długo i nagle poczułem, że łzy płyną mi po policzkach. I to, że właśnie na nich zwróciłem uwagę w tłumie, i moje gwałtowne wzruszenie były spowodowane ich zupełną innością. Była to ludzka rodzina, jak wyspa w tłumie, któremu czegoś brakowało do zwyczajnego, małego człowieczeństwa. Gest ręki nalewającej herbatę, uważne, delikatne podanie kubka dziecku (…) ich odosobnienie, ich prywatność w tłumie – oto co mną wstrząsnęło.”

Czesław Miłosz książka Zniewolony umysł

Zniewolony umysł

O wojnie , O dzieciach , O prawdzie , O rodzinie

„Brak zaufania, znużenie, złe wybory, miraże flirtów, uwodzicielskie głosy kretynów, długie nogi idiotek, niesprawiedliwość losu – wszystko to zabija miłość. W tej nierównej walce szanse na zwycięstwo są słabe i są bardziej wyjątkiem niż regułą.”

Guillaume Musso (1974)

Kim byłbym bez ciebie?

O miłości , O losie , O zaufaniu , O zwycięstwie

„Podałem komuś piłkę i nagle patrzę, a ten szczupaczek wyskakuje w górę, zaprzeczając prawom grawitacji. Zamurowało mnie, bo skakał, jakby miał sprężyny w nogach. Już wiedziałem, że nie można zmarnować tego talentu.”

Ireneusz Mazur (1957) polski trener siatkówki

o Mariuszu Wlazłym.
Źródło: Siatkówka w obiektywie http://www.s-w-o.pl/index.php/ireneusz-mazur-patrze-a-ten-szczupaczek-wyskakuje-w-gore-zaprzeczajac-prawom-grawitacji/

O górach

„Wciąż żywemu odrąbano uszy, odcięto nos, wyłupiono oczy i rzucono je na ziemię. Oderwano mu genitalia, potem amputowano ramiona i nogi. Wszystko to, gdy jeszcze żył. Jego szczątki wrzucono do worka i zatopiono w rzece.”

Justin Marie Bomboko (1928–2014)

o Pierre'rze Mulelem
Źródło: Jean-Pierre Langellier, Mobutu, ucieczka "Wielkiego Lamparta" w: Ostatnie dni dyktatorów, wyd. Znak Horyzont, Kraków 2014, tłum. Anna Maria Nowak, s. 224.

„Bo tamże Andromeda blisko nieszczęśliwa,
Której światłość w pozny czas nocny, niewątpliwa,
Taką ma świetną głowę, tak znaczne ramiona
I nogi, sama jasnym płaszczem ogarniona.”

Aratos z Soloj (-315–-240 p. n. e.)

Źródło: Andromeda, ze zbioru Jana Kochanowskiego Dzieła polskie: wydanie kompletne, opracowane przez Jana Lorentowicza]]

O czasie

„Tylko świat przechodzony nogami jest coś wart.”

Kazimierz Wierzyński (1894–1969) polski poeta, prozaik, eseista

O świecie

„Nie chciałem chodzić na msze do ich kaplicy, ale była tak paskudna, że przeorowi powiedziałem: „Jak Bóg może w takim paskudztwie zamieszkać?”. On: „Bóg jest wszędzie”. A ja: „Tu może małym palcem dotknął, a w kościele Mariackim obiema rękami, nogami i wszystkim”. Najchętniej na mszę wybierałem kościół św. Anny, ze względów towarzyskich, bo tam chodziło ziemiaństwo krakowskie, a w Mariackim był cudowny nastrój.”

Franciszek Starowieyski (1930–2009) polski malarz, grafik i scenograf

O Bogu , O nastroju , O zamieszkaniu

„Czy ma się cztery nogi czy dwie, pływa się czy lata – każdy powinien mieć swoją godność.”

Winona LaDuke (1959) amerykańska działaczka praw Indian i ochrony środowiska

„Nocami pisałem Trójkąt, a Rumak nawalał bity,
pisałem o nogach, a on samplował te karabiny.”

Taco Hemingway (1990) polski raper, znany też jako FV, albo Fifi

Marmur
Źródło: utwór Żywot

O nocy

„To rodzina ma przede wszystkim wpływ, jakim jest się człowiekiem, w jaki sposób podchodzi się do codzienności. W mniejszym zakresie region, tradycja, czy obyczaje. Oczywiście młodej osoby nie da się przygotować raz na zawsze, do zmierzenia się z życiem, które pisze przecież własne, często zaskakujące scenariusze. Ale na pewno daje podstawę, by mieć mocne nogi, by w razie upadku odczuć go jak najmniej dotkliwie i boleśnie.”

Piotr Polk (1962) polski aktor

Źródło: Artur Krasicki, Bez lenistwa!, „Tele Tydzień”, 8 grudnia 2014, nr 50

O rodzinie

„Jakie to trudne. Zupełnie jakbyś traciła grunt pod nogami. Znajoma droga, znajome słowa, zapachy i smaki, które sprawiały, że czułaś się bezpiecznie… i postanowienie, by położyć temu wszystkiemu kres. I to poczucie, że w przeciwnym razie będziesz tkwić w miejscu i nic się nie wydarzy, że będziesz tylko udawać, że żyjesz. Ale czy miłość, która tak się kończy, rzeczywiście nią była?”

Federico Moccia (1963)

Wybacz, ale będę ci mówiła skarbie

O miłości

„No mam coś takiego, że jak zdejmuję nogę z gazu, to mi cichnie radio. Kiedy wciskam hamulec, to mi się bagażnik otwiera i wysuwa się antena. Satelitarna. Nie pożałowałem–2 m średnicy wsadziłem. Przy silnym wietrze (…) daję to do góry, mam żagiel, jadę za darmo!”

Paweł Dłużewski (1953) polski artysta kabaretowy i przedsiębiorca

Polonez

„Tenis to gra psychologiczna. Wygrywa ten, kto jest silniejszy psychicznie. Tenis uczy, jak wyznaczać sobie cele i wyrabia cierpliwość w dążeniu do nich. Uczy, jak się nie poddawać, jak stanąć na nogi mimo chwilowej porażki. To potrzebne na korcie, ale też poza nim.”

Jelena Diemientjewa (1981) rosyjska tenisistka

Źródło: Zwierciadło, nr 5/1927, maj 2007

O grach , O cierpliwości

„Polak nie czyściłby butów Niemcowi, nawet gdyby miał za to ponieść śmierć. Francuz zrobiłby to chyba dopiero pod grozą rewolweru. A i Niemiec, gdyby – przeciwnie – miał czyścić buty Anglikowi, uznałby to za poniżenie honoru narodowego. Ale Anglik może to robić bez żadnej ujmy dla siebie i calego imperium, nie rażąc nawet nikogo. Jest to tak mocno ugruntowana wyższość, że aż umyka potocznej świadomości i odbiera znaczenie próbom życia. Wszystkim dokoła następuje się raz po raz na wrażliwe odciski honoru narodowego, że podskakują, klną i pienią się. Ale noga honoru angielskiego jest wolna od odcisków, nikt jej nie może urazić. Jest to arystokratyczna wyższość pełnego osiągnięcia nad brakiem pewności siebie dorobkiewicza. Stary arystokrata może pozwolić sobie na wszystko, porusza się w kręgu dobrego wychowania przekazanym jego świadomości przez szereg pokoleń, poza krąg ten nie może się wydobyć, choćby nawet pragnął, bo każdy postępek przemienia się w jego ręku w czarodziejski sposób na czyn dobrego wychowania. Ale niech identyczny postępek spróbuje popełnić przeciętny dorobkiewicz, zmrozi wszystkich chamstwem, zostanie wyproszony za drzwi.”

Stanisław Dygat książka Jezioro Bodeńskie

Jezioro Bodeńskie
Źródło: wyd. KiW 1987, s. 34–35.

O pewności siebie , O śmierci , O butach

„Mieliśmy wodę, banany, batoniki energetyczne. Tłum płynął, rodziny z dziećmi na rękach, młodzi mężczyźni, w tym jeden bez nogi, starsze kobiety, zmęczone twarze. To, co mieliśmy, skończyło się w kilka minut. A później podszedł do mnie mężczyzna z prośbą o buty, skóra schodziła mu z nóg. Nie mieliśmy już butów. Poczucie bezradności, niemoc, ta myśl, że wszystkim, a nawet większości nie pomogliśmy, wpędza w rozpacz. Nie wiem, na ile podanie komuś butelki z wodą ma sens, ale może właśnie chodzi o tę krótką chwilę, w której jestem spragniony, a ktoś podaje mi butelkę z wodą. Może chodzi o gesty.”

Robert Rient (1980) polski dziennikarz, reportażysta, pisarz

Źródło: Michał Bojanowski, Stać nas na gesty http://chidusz.com/robert-rient-stac-nas-na-gesty/, „Chidusz”, 30 grudnia 2015.

O kobietach , O mężczyznach , O dzieciach , O butach

„Zamiast stawać się arbitrem sytuacji na Ukrainie, Polska ośmieszyła się. Polska wspierająca banderowców, Polska, która nie mając żadnych narzędzi politycznych, ekonomicznych, dyplomatycznych, najpierw wygraża Putinowi, a gdy ten tupnie nogą, błaga i skomle o jedną, czy dwie kompanie NATO, brygady NATO. To jest kompromitujące. To kompromituje nasz naród i to w przestrzeni międzynarodowej. I niestety trzeba powiedzieć, że polska elita polityczna jest tutaj zgodna. Niestety trzeba powiedzieć, że nie tylko pan premier Tusk skompromitował Polskę. Pan premier Kaczyński stając obok banderowców, krzycząc „Sława Ukrainie”, dokonał rzeczy podłej i haniebnej, trzeba o tym wspominać.”

Robert Winnicki (1985) Polski polityk, działacz społeczny, poseł na Sejm RP VIII i IX kadencji

Źródło: Nagranie z II Ogólnopolskiego Kongresu Ruchu Narodowego, dnia 3 maja 2014, Robert Winnicki od 03:23:00 http://new.livestream.com/premiummediapl/events/2941018/videos/49831115

„Poezja zaczyna teraz chodzić na całkiem nowych nogach, a krytyka literacka powinna zrozumieć i opisać reguły funkcjonowania nowoczesnej liryki. Inaczej poezja będzie zmuszona do życia w podziemiu, w katakumbach, jak pierwsi chrześcijanie. Będzie musiała ukryć się w rapie, w rocku, w performansie, i we wszystkich innych sztukach, które, rzecz jasna, przyjmą ją, bo poezja jest stworzona, by żyć wspólnie z nimi.”

Lello Voce (1957)

Źródło: Justyna Hanna Orzeł, Poezja w katakubmach http://www.dwutygodnik.com/artykul/3397-poezja-w-katakumbach.html, Dwutygodnik.com nr 80/2012.

„Psy kulawe,
Stroją drogi,
Diabeł dziewkom
Plącze nogi.
Ptaki drzewom,
Kwiaty czernią
Po marzeniach,
Trupy biegną.
Taki pejzaż,
Taki pejzaż.”

Andrzej Szmidt (1933–2006)

także tekst piosenki z repertuaru Ewy Demarczyk.
Źródło: Taki pejzaż http://teksty.org/Ewa_Demarczyk,Taki_pejza%C5%BC

O psie , O ptakach , O Kwiatach

„Oczywiście, jeśliby barbarzyński wróg spróbował niszczyć Naród Polski metodami tępienia Żydów – wówczas losy zostaną rzucone i rozkazy do walki w obronie narodu zostaną wydane. Ale chwilę tę określi nie panikarska plotka, lecz miarodajny rozkaz Komendanta Sił Zbrojnych w Kraju. A na dziś obowiązywać nas wszystkich powinien rozkaz Naczelnego Wodza, wielokrotnie powtarzany przez Pełnomocnika Rządu oraz przez wszystkie odpowiedzialne czynniki polskie: czekać z bronią u nogi! Nie pozwolić się prowokować…”

Stefan Rowecki (1895–1944) generał polski

Źródło: Z bronią u nogi, „Biuletyn Informacyjny”, 11 lutego 1943, cyt. za: Jan Rzepecki, Wspomnienia i przyczynki historyczne, wyd. Czytelnik, Warszawa 1983, s. 228.

O losie , O czekaniu , O walce

„Najlepiej bawić się w towarzystwie swoich przyjaciół. Oni podniosą cię, gdy upadniesz, podstawią nogę, by wywołać twój uśmiech.”

Phil Bosmans (1922–2012)

O uśmiechu

„Mania prześladowcza, Ludzie, rzucając bliźniemu kłody pod nogi, dodają: to nie kłody, to tylko twoja bujna wyobraźnia.”

Karol Irzykowski (1873–1944) polski prozaik, dramaturg i krytyk literacki

Aforyzmy
Źródło: s. 57

O ludziach

„Nie wiem, dlaczego tak się dzieje, lecz widok śpiącego człowieka, kiedy sam już jestem na nogach, działa mi na nerwy. Oburzenie ogarnia mnie, gdy widzę, jak bezcenne godziny życia ludzkiego – chwile na wagę złota, które nigdy nie wrócą – marnują się w czasie snu godnego bydlęcia.”

Jerome K. Jerome (1859–1927) pisarz angielski

Trzech panów w łódce nie licząc psa

O czasie

„I żywy stąd nie wyjdzie nikt. W marynarkach na wagę,
z nogami opalonymi w skarpetkę, z nieszczelną buzią,
a jednak nocą świecimy jak próchno, odblask
na granatowym tornistrze.”

Agnieszka Wolny-Hamkało (1979)

Źródło: ŚŚ (by by love), „Dekada Literacka” 2004, nr 4 (206)

„To były kiedyś małe dziewczynki,
grały w klasy
na zbyt cienkich nogach.
Niesforne kosmyki
zaglądały w ufne oczy
aż cichutko przerosły skakankę.
I… wbiegły w życie
z ogromną wiarą
piękne dziewczęta,
i szły… uparte
nie wiedząc nawet
że góry przenoszą.”

Hanna Domańska (1961)

Źródło: Staruszki, „Sekrety ŻAR-u” 2007, nr 1 http://www.pzn-mazowsze.org.pl/kultura/klub_zar/sekret16/sek_16.html#poezja

O życiu , O wierze

„(…) gdybyśmy mieszkali na Zachodzie, a nie w tym dzikim kraju, nie tylko nie potrzebowałbym ukrywać się w cieniu, lecz, przeciwnie, cieszyłbym się powszechnym szacunkiem jako rzutki, obrotny handlowiec. Ale u nas, w tym grajdole? Przecież w piekle żaden diabeł nie potrzebuje pilnować polskiego kotła. Jeśli któryś z Polaków trochę się wychyli, inni go za nogi wciągają z powrotem.”

Jerzy Edigey (1912–1983)

Strzały na rozstajnych drogach

„Zjazdów, sejmów, legacjej, dworskie depcąc progi.
Wszakże nigdy, stateczny, nie uniosłem nogi
Biedząc się z swą Fortuną, która mnie bogatym
Koniecznie mieć nie chciała.(…)
A po wonnym Parnasie czasem się przechodząc
Wielem pisał poemat, które w przyszłym lecie
Świadczyć będą, żem nie żył próżno tu na świecie.”

Samuel Twardowski

Źródło: Nagrobek P. Samuela Twardowskiego..., 1661.

O czasie

„Do tej pory zakładam sobie nogę na kark, robię pompki na jednej ręce. Kondycja jest (…).”

Henryk Gołębiewski (1956) polski aktor filmowy

Źródło: „Dziennik Zachodni”, 11 lutego 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/jeszczen.htm

„Wiek dojrzały – aby nie mówić podeszły – ma wiele znanych przypadłości. Ma jednakże niewątpliwą zaletę, że nagromadzone doświadczenie pozwala patrzeć z pewnego dystansu, unikać ahistorycznych ocen, myśleć na zasadzie „czarne – białe” i w rezultacie uznać to co prawdziwe, obiektywne, a odsiać fałsz, mętlik, płytkie emocjonalne reakcje. Oczywiście przeszłości nie wolno sztucznie upiększać. Taka kosmetyka ma „krótkie nogi.””

Wojciech Jaruzelski (1923–2014) generał, działacz PZPR, prezydent PRL i RP

Ale i nie przemilczać, a zwłaszcza nie przekreślać, nie znieważać tego, co jest autentycznym dorobkiem.
na XII Plenum KC PZPR, 28 lipca 1989.

O myślach , O wieku , O przeszłości , O myśleniu

„Przy realizacji tego materiału niestety nie brałem udziału ze względu na chorobę, jednak emocje tego wyczynu i atmosferę tego koncertu znam doskonale z opowiadań uczestników. 3 tysiące wariatów śpiewających zespołowi „sto lat” i hymn narodowy, wystarczy by po włączeniu krążka odnaleźć się w Hali Wisły i oddać się w całości opętańczym rytmom i riffom wywracającyh flaki do góry nogami!.”

Leszek Rakowski (1972)

o albumie The Darkest Age – Live'93 (1993)

O wariatach

„Ujrzeli wtem, jak na mulicyjedzie dziewica, co w prawicyDzierżyła bicz, a swoje włosyPozaplatane miała w kosyCzarne i niepomiernie krzywe:A jeśli słowa to prawdziwe,I jeśli można wierzyć księdze,Nic szpetniejszego nad tę jędzęNie było w piekle wiekuiście:Żelaza nie znaleźlibyścieRównie czarnego, jak jej dłonieI szyja: ale to nie koniecObrzydliwości owej damy: Jej oczy były to dwie jamy,Całkiem jakoby ślepia szczura:Nosa miała małpy lub kocura,A wargi osła lub buhaja, Jej zęby, niby żółtko jajaRdzaworude, w gębie kłapią:I brodę miała całkiem capią; Śród piersi garb się jej wyorał,Kręgosłup miała jak pastorałI krzywe lędźwie i ramiona,Jakoby w tańcu wykręcona;Na grzbiecie wyrósł jej garb brzydki, Nogi jak dwie wierzbowe witkiJakoby je skręcił taniec chyży. Zaraz do króla się przybliżyDziewica jadąc na mulicy;Dotąd podobnej jej dziewicyNa dworze króla nie widziano.”

Chrétien de Troyes średniowieczny poeta francuski

Źródło: Perceval z Walii czyli opowieść o Graalu, tłum. J. Kowalski.

O tańcu

„To najszybszy na świecie sport z tych, w których człowiek rozpędza się na własnych nogach. Szybkość zawsze mnie pasjonowała.”

Katarzyna Bachleda-Curuś (1980) polska łyżwiarka szybka, olimpijka

o łyżwiarstwie szybkim.
Źródło: sport.onet.pl http://sport.onet.pl/zimowe/lyzwiarstwo/kwa-dziewczyny-macie-braz-nasze-zloto-jest-przy-ty,1,3190440,wiadomosc.html

O dziewczynach , O sporcie

„Wcale nie jesteś Rudym Kościotrópem Jesteś Leprza i Grupsza nawet ot Robin chuda” – przeczytała mama koślawy napis pod rysunkiem, świadczącym o jak najlepszych intencjach twórcy. Rysunek przedstawiał opasłą babę z ogromnymi piersiami i nogami jak dwa salcesony, która to postać miała dziko pomarańczowe włosy, znacząco i starannie zamazane kredką koloru czarnego.”

Małgorzata Musierowicz Jeżycjada

list Lisieckich do Idy.
Jeżycjada, Ida sierpniowa

„Piłem, nie wychodząc nawet z łóżka, przez jakieś trzy czy cztery dni. Nie mogłem się przemóc, by wziąć do ręki gazetę z ofertami. Sama myśl o tym, że znowu znajdę się naprzeciw jakiegoś siedzącego za biurkiem faceta i będę mu musiał opowiadać, jak mi zależy na pracy, jakie mam nadzwyczajne kwalifikacje, była dla mnie nie do zniesienia. Powiem szczerze: byłem przerażony życiem, tym wszystkim, co człowiek zmuszony jest robić, tylko po to, by mieć na jakąś strawę, kąt i odzienie. Dlatego właśnie nie wstawałem z łóżka i piłem. Kiedy pijesz, to świat nadal gdzieś tam sobie istnieje, ale przynajmniej na chwilę zdejmuje ci nogę z gardła.”

Charles Bukowski książka Faktotum

Faktotum

O świecie , O myślach , O piciu , O myśleniu

„Zawsze czułem się pewnie z piłką u nogi.”

Cristiano Ronaldo (1985) piłkarz portugalski

„Cętkowany kot otarł się o nogi swej pani. Podszedł do leżącego na ziemi Kazziza, stanął tuż przed twarzą chłopaka. Z tej perspektywy kocur wydawał się wielki niczym lampart. Jednak różowa plamka na nosie nadawała mu sympatyczny, niegroźny wygląd. Patrzył na Kazziza przyjaźnie i sprawiał wrażenie zadowolonego. Wreszcie nie był niższy od najlepszego przyjaciela swej pani, wreszcie mógł dotknąć jego twarzy wąsami i sprawdzić łapą to dziwne futro porastające jego głowę.”

Tomasz Kołodziejczak (1967) polski pisarz fantastyki naukowej

Źródło: Dotyk pamięci

O kotach , O wrażeniach , O wyglądzie , Chłopak

„Co z tego ma ja, że podróżuje
z boku na bok i na wznak
przez pognieciony krajobraz,
plącze się między nogami
stołu i krzesła?”

Roman Kaźmierski (1954)

Źródło: Opis bez przedmiotu

O podróżowaniu

„Świat kultury kręci się pod nogami wędrowców – i gdzie nie spojrzeć, ich wzajemne tarcie daje czysty zysk energii. Na tym właśnie zasadza się dzieło Yael Bartany, która założyła fikcyjny „Ruch odrodzenia żydowskiego w Polsce”, nawołujący do powrotu do Polski narodu żydowskiego. Jeśli początkowo dziwił fakt, że to właśnie Polska, cierpiąca z powodu swego wizerunku kraju nacjonalistycznego i katolicko-konserwatywnego, nominowała artystkę izraelską – to efekt zapiera dech w piersiach.”

Yael Bartana (1970)

O Yael Bartanie

O świecie

„Do cza-czy tak niewiele trza, tylko nogi dwie
I tylko biodra dwa, by tańczyć do białego dnia…
Dwie nogi pani ma i biodra chyba dwa?
Więc tańczmy – niby co, cza-cza? nie! Cza-cza-cza!”

Andrzej Rosiewicz (1944) piosenkarz polski

Źródło: Czy czuje pani cza-czę?

„Obserwuję ją – odpowiedział. – Staram się rozgryźć, o czym myśli i co czuje. Sama mi tego nie zdradzi, więc muszę się jej uważnie przyglądać. Czy się do mnie przybliża? Czy patrzy mi w oczy, a potem odwraca wzrok? Czy zagryza wargi i bawi się włosami, jak w tej chwili Nora? – Klasa wybuchnęła śmiechem. Opuściłam ręce na kolana.
– Jest odważna – stwierdził Patch i znów trącił mnie nogą.”

Becca Fitzpatrick książka Szeptem

Szeptem (2009)

O myślach , O śmiechu , O myśleniu

„Pół godziny po północy. Stał na szczycie południowo-zachodniej wieży Oakland Bay Bridge, na wysokości jakichś pięćdziesięciu pięter nad stalowoszarą zatoką i zastanawiał się: na nogi, czy na głowę? Miał na sobie czarny garnitur. Wahał się przez chwilę, bo pożałował garnituru. Lubił dotyk jedwabiu na skórze. No trudno…”

Christopher Moore (1957)

Krwiopijcy

„Jeśli noga tego człowieka stanie ponownie na tej ziemi, któryś z nas – on albo ja – będzie musiał stąd odejść, ponieważ nie dopuszczę do tego, by moi synowie znosili udręki, jakich zaznałem ja.”

Alejandro Agustín Lanusse (1918–1996)

słowa z 1968 o Juanie Perónie.
Wariant: Jeśli noga tego człowieka stanie ponownie na tej ziemi, któryś z nas – on albo ja – będzie musiał stąd odejść, ponieważ nie dopuszczę do tego, by moi synowie znosili udręki, jakich zaznałem ja. [słowa z 1968 o Juanie Perónie. ]
Źródło: Paul Johnson, Historia świata (od roku 1917), wyd. Polonia Book Fund, 1989, ISBN 0902352806, s. 666.

O historii , O odejściu , O udręce

„Jeśli grasz w piłkę, to problem masz w nogach.”

Antoni Regulski

Kolacja u Pascala

O problemach

„Niezależny intelektualista to czujne oko sprawiedliwości. Jeśli tak nie jest, to znaczy, że wymyślił on siebie sam i że jego niezależność wynika z zaprogramowanej kapitulacji przed złem. Interesują go wszystkie religie, odkrycia, idee, wszystkie przejawy humanizmu. Nawet jednak szybując w najwyższych przestworzach ducha nogami stoi on mocno na ziemi. Niezależny intelektualista jest istotą z ducha i ciała – elementów tak ściśle powiązanych i zarazem tak bezkresnych, jak niebo i ziemia.”

Dimityr Korudżijew (1941)

Niezależny intelektualista

O religii , O sprawiedliwości

„Jestem dość nietypowym chirurgiem. Zdawałem równocześnie egzaminy do Akademii Medycznej i Szkoły Teatralnej w Warszawie. Był rok 1951, a Szkołą Teatralną władał wtedy prof. Aleksander Zelwerowicz, wielki Zelwerowicz. Zgłosiłem się tam na wstępną rozmowę kwalifikacyjną. Wszedłem do małego budynku szkoły i natrafiłem na niecodzienną scenę. Na schodach szkolnych stał Mieczysław Gajda – młodziutki wówczas aktor o wybitnych zdolnościach i cudownych warunkach. Stał na półpiętrze i patrząc w dół, wygłaszał wielki monolog z pierwszej sceny trzeciego aktu „Hamleta.””

Ryszard Długołęcki (1933)

Ten monolog został tak powiedziany, że nogi wrosły mi w ziemię. Pomyślałem sobie: „Gdzie ja trafiłem? Czego tu szukam?”.
Źródło: Karolina Kowalska, „Być albo nie być” chirurga Ryszarda Długołęckiego, bydgoszcz.gazeta.pl, 2 kwietnia 2013 http://bydgoszcz.gazeta.pl/bydgoszcz/1,48722,13668031,_Byc_albo_nie_byc__chirurga_Ryszarda_Dlugoleckiego.html#opinions

„No proszę, cała jesteś w swetrach. A to co, swetry nożne?
– To ocieplacze na nogi.
– Masz na sobie co najmniej cztery różne typy swetrów.
– To jest szalik.
– Wyglądasz, jakby cię ktoś obwiązał swetrami.
– Dobrze, już dotarło.”

Rainbow Rowell książka Fangirl

Postacie: Levi i Cath
Fangirl
Źródło: rozdział 20

„Nauka idzie naprzód na dwóch nogach, którymi są teoria i doświadczenie (…) Czasami jedna noga robi najpierw krok do przodu, a czasami druga, ale stały postęp dokonuje się tylko przy użyciu obu – przez teoretyzowanie poddawane następnie sprawdzeniu bądź przez znajdowanie nowych zależności przy eksperymentowaniu, czego następstwem jest ruch teoretycznej nogi do przodu, i tak na przemian, bez końca.”

Robert Millikan (1868–1953) fizyk amerykański, noblista

słowa z wykładu noblowskiego w 1924.
Źródło: Mirosław Galikowski, Romuald Hassa, Marek Kaczmarzyk, Aleksandra Mrzigod, Janusz Mrzigod, Marek Więckowski, Przyroda 1. Materiały merytoryczne przeznaczone do nauki przyrody w liceum ogólnokształcącym i technikum, Nowa Era, Warszawa 2012, ISBN 9788326713040, s. 11.

O nauce

„W Dzień Dziękczynienia 1981 roku Cicely i ja pobraliśmy się w domu Billa Cosby'ego w Massachusetts. Był tam Max Roach razem z Dizzy Gillespiem i kilkoma innymi ludźmi. Była to miła ceremonia, ale jeśli przyjrzeć się zdjęciom z tego wesela, widać, że byłem naprawdę chory. Miałem to szare spojrzenie żywego trupa. Cicely to widziała. Powiedziałem jej, że czuję się tak, że w każdej chwili mogę umrzeć. Tego lata strzelałem trochę towaru w nogę i to ją rozpieprzyło. Chodziłem do jednego doktora na fizykoterapię, a do drugiego doktora na zioła i akupunkturę. Wciąż paliłem trzy albo cztery paczki papierosów dziennie. Pewnego dnia dr Wilson zapytał mnie wręcz – czy chcę żyć. Odpowiedziałem – tak, chcę żyć.”

Miles Davis (1926–1991) amerykański trębacz jazzowy

Źródło: Ja, Miles (przy współpracy Quincy'ego Troupe'a), Wydaw. Łódzkie, Łódź 1993, tłum. Tomasz Tłuczkiewicz.

O domu , O zdjęciach , O współpracy

„Obóz, jak się zorientowałem. Obejmował teren około półtora kilometra kwadratowego płaskiego terenu. Otoczony był solidnym ogrodzeniem z drutu kolczastego, rozpiętego kilkoma rzędami pomiędzy drewnianymi słupami. Ogrodzenie miało ponad dwa i pół metra wysokości. Po zewnętrznej stronie przechadzały się patrole w odstępach około pięćdziesięciometrowych. Po stronie wewnętrznej strażnicy z bronią stali co jakieś piętnaście metrów. Za drutami stało kilkanaście baraków. Przestrzeń pomiędzy nimi wypełniał gęsty, falujący tłum. Więźniowie tłoczyli się, przekrzykiwali. Z kolei strażnicy starali się utrzymywać ich we względnym porządku…
… Po lewej stronie od bramy, o jakieś sto metrów za ogrodzeniem, był tor kolejowy, a właściwie rodzaj rampy. Prowadził od niej do ogrodzenia chodnik zbity z desek. Na torowisku stał pociąg złożony z około trzydziestu wagonów towarowych. Były brudne i zakurzone…
… Mijaliśmy akurat jakiegoś starca. Siedział na ziemi nagi i rytmicznie kiwał się do przodu i tyłu. Jego oczy błyszczały i nieustannie mrugał powiekami. Nikt nie zwracał na niego uwagi. Obok leżało dziecko w łachmanach. Miało drgawki. Z przerażeniem spoglądało dookoła.
Tłum pulsował jakimś obłędnym rytmem. Wrzeszczeli, machali rękami, kłócili się i przeklinali. Zapewne wiedzieli, że niedługo odjadą w nieznane, a strach, głód i pragnienie potęgowały poczucie niepewności i zwierzęcego zagrożenia. Ludzie ci zostali wcześniej ograbieni z całego skromnego dobytku, jaki im pozwolono zabrać w tę podróż. Było to pięć kilogramów bagażu. Były to zwykle jakieś najpotrzebniejsze w drodze przedmioty. Poduszka, jakieś okrycie, trochę jedzenia, butelka z wodą. Czasem kosztowności czy pieniądze. Docierała tu przeważnie ludność gett, która nie miała już nic…
Pobyt w obozie nie trwał długo. Zazwyczaj nie dłużej niż cztery dni. Potem pakowano ich w wagony na śmierć. Przez czas pobytu w obozie prawie nie otrzymywali jedzenia. Zdani byli na własne zapasy.
Baraki obozowe mogły pomieścić mniej więcej połowę więźniów. Drugie tyle pozostawało na dworze. Powietrze wypełniał odór ludzkich odchodów, potu, brudu i zgnilizny…
… Oficer SS, odpowiadający zapewne za załadunek, stanął przed tłumem Żydów. Nogi rozstawił szeroko.
– Ruhe! Ruhe! Spokój! – wrzasnął. – Wszyscy Żydzi mają wejść do wagonów. Pojedziecie tam, gdzie jest dla was praca. Ma być porządek. Nie wolno się pchać ani opóźniać załadunku. Kto będzie wywoływał panikę albo stawiał opór, zostanie zastrzelony.
Przerwał i wbił wzrok w masę ludzką przed sobą. Spokojnie zaczął otwierać kaburę pistoletu. Wyjął broń. Pierwsze szeregi Żydów zaczęły się cofać. Niemiec zaśmiał się i oddał trzy strzały w tłum. W grobowej ciszy rozległ się przeszywający krzyk. Spokojnie schował pistolet.
– A teraz do wagonów! Raus! – wrzasnął.
Tłum zamarł. Z tyłu rozległy się strzały. Ludzie ławą ruszyli do przodu, krzycząc przeraźliwie. Zbliżali się do drewnianego pomostu. Ludzki strumień był jednak zbyt szeroki, aby się w nim pomieścić. Esesmani otworzyli ogień. Pędzący zaczęli padać. Rozległ się głuchy tupot nóg po deskach rampy. Teraz zaczęli strzelać strażnicy stojący przy wagonach. Tłum przyhamował.
– Ordnung! Ordnung! – wrzeszczał esesman.
Pierwsi Żydzi wpadli do wagonu. Niemcy przy drzwiach odliczali ich. Po liczbie „sto czterdzieści” esesman zawył „Halt!” i dwukrotnie strzelił. Przystanęli. Pociąg powoli szarpnął i nowy wagon wtoczył się na wysokość pomostu. Zaczęli go wypełniać nowi więźniowie.
Wedle wojskowych regulaminów wagon towarowy przeznaczony był na osiem koni lub czterdziestu żołnierzy w transporcie. Upychając ludzi na siłę i bez jakiegokolwiek bagażu, można było pomieścić w wagonie sto osób. Niemcy wydali rozkaz pakowania po stu trzydziestu, ale jeszcze dopychali dodatkową dziesiątkę. Gdy drzwi nie dały się zamknąć, tłukli na oślep kolbami, strzelali do środka wagonu, wrzeszczeli na nieszczęsnych Żydów. Ci, aby zrobić miejsce dla nowych, wspinali się na ramiona i głowy już znajdujących się wewnątrz. Z głębi wagonu dochodził jakiś potępieńczy ryk i wycie.
Gdy upchnięto już sto czterdzieści osób, strażnicy przystąpili do zamykania drzwi. Były ciężkie, wykonane z drewna obitego żelazem. Miażdżyły wystające na zewnątrz kończyny wśród wrzasków bólu. Po zasunięciu drzwi zabezpieczano je żelazną sztabą i ryglowano.
Przed załadunkiem na podłogę wagonów sypano warstwę niegaszonego wapna. Oficjalnie był to zabieg higieniczny. Chodziło o nie rozprzestrzenianie się chorób zakaźnych. W praktyce wapno gwałtownie absorbowało wilgoć z powietrza. Spadała zawartość tlenu i ludzie zaczynali się dusić. Równocześnie wapno w kontakcie z ludzkimi odchodami wydzielało trujące substancje, między innymi chlor. Ten zaś dusił stłoczonych więźniów. Niemcy osiągali podwójny cel. Choroby zakaźne istotnie się nie rozprzestrzeniały, a wagon można było łatwiej po transporcie wymyć. Po drugie, transportu tego nie przeżywało wielu „podróżnych”. A o to przecież chodziło.
Czasami od polskich kolejarzy docierały informacje, że takie wagony z Żydami stały na bocznicach po kilka dni. Po otwarciu znajdowano w nich same trupy…
… Na obozowym placu pozostali zabici i konający. Strażnicy przechadzali się wolnym krokiem i dobijali ich strzałami w głowę. Wkrótce zapanowała cisza…”

Jan Karski (1914–2000) prawnik, dyplomata, wykładowca akademicki, polski kurier czasów II wojny światowej

Karski dostał się w przebraniu strażnika do obozu tranzytowego dla Żydów w Izbicy, który był „ostatnim etapem” przez obozem zagłady w Bełżcu.
Tajne państwo: opowieść o polskim Podziemiu

Koń , O miłości , O śmierci , O pieniądzach

Cytaty na temat noga strona 3

Cytaty na temat noga
strona 3