Cytaty na temat lektura (120 cytatów)

„Jest to rodzaj książki, którą obdarowuje się chrześniaków: rodzaj lektury, która bywa czytana na głos podczas dni skupienia. Jest to nawet, co zauważyłem z gorzkim uśmiechem, rodzaj lektury grawitującej w kierunku gościnnych pokoi sypialnych, by tam wieść niczym nie zakłócony żywot w towarzystwie takich pozycji jak Poradnik drogowca, John Inglesant czy Życie pszczół.”

Clive Staples Lewis książka Listy starego diabła do młodego

refleksja na temat sklasyfikowania książki przez czytelników.
Listy starego diabła do młodego
Źródło: przedmowa, wyd. 24

O życiu , O książkach , O pokoju , O uśmiechu

„Wiele osób pomaga nam przejść przez życie. Rodzina, przyjaciele, obcy, czasami przypadkowi ludzie. Ważne są też lektury, filmy i zasłyszane opowieści. Niemałą rolę w moim życiu odgrywają zwierzęta.”

Aleksandra Ziółkowska (1949) pisarka polska

Ulica Żółwiego Strumienia

O życiu , O ludziach , O rodzinie , O zwierzętach

„Bywa, że w konfesjonale penitenci skarżą się na to, iż są zaniedbywani seksualnie przez partnerów. (…) Nie istnieje żadne przykazanie usprawiedliwiające „anoreksję erotyczną”. Źródłem pożądania seksualnego jest świat wewnętrzny, jego siłą jest wyobraźnia, jego celem rozkosz. (…) Jako ksiądz mogę polecić lekturę Pieśni nad pieśniami. Pokazuje ona, jak twórczo wykorzystać zapach, liryczne słowa, taniec czy randki na „warsztatach we dwoje”. Na pożegnanie i na „zachętę” przytaczam słowa: „Jedzcież przyjaciele, pijcie, upajajcie się (miłością), najdrożsi!””

Jacek Prusak (1971) polski jezuita, dziennikarz

(Pnp 5,1). Reszta jest waszą sprawą i nie mieszajcie do tego Boga, tylko Mu zawierzcie.
Źródło: kobieta.gazeta.pl, 8 sierpnia 2007 http://kobieta.gazeta.pl/kobieta/1,107880,4373444.html

O kobietach , O Bogu , O świecie , O piciu

„Lektura wyłącznie współczesnych autorów wysusza mózg.”

Nicolás Gómez Dávila (1913–1994)

„Umieszczeniu Sienkiewicza w kanonie lektur sprzeciwiają się trockiści.”

Roman Giertych (1971) polski polityk narodowy

wypowiedź w związku z planami zmiany kanonu lektur szkolnych.
Źródło: gazeta.pl http://wiadomosci.gazeta.pl/Wiadomosci/1,80269,4196880.html, 2 czerwca 2007

„Chciałabym, by w czasie lektury moich opowieści o kotce Suzy każdemu czytającemu zrobiło się przyjemniej i weselej.”

Aleksandra Ziółkowska (1949) pisarka polska

Podróże z moją kotką

O czasie

„Milton, wielki głosiciel wolności, miał trzy żony i trzy córki, ale tak niskie pojęcie o kobietach, iż sądził, że ich przeznaczeniem jest słuchanie. I do tego stopnia, że nie pozwolił córek swych uczyć pisania. Sądzę, iż musiałaby to być bardzo zabawna lektura porównywać przemówienia takiego rycerza wolności z historią małej monarchii, na czele której stoi on sam.”

Georg Christoph Lichtenberg (1742–1799) pisarz niemiecki, aforysta

Milton, der große Freiheitsredner, hatte drei Weiber nach einander und drei Töchter, aber solche erniedrigende Begriffe vom weiblichen Gefchlechte daß er glaubte, sie wären bloß zum Gehorchen da. Dieses ging bei ihm so weit, daß er sogar seine eigenen Töchter nicht schreiben lernen ließ. Ich glaube, es müßte eine sehr unterhaltende Lectüre sein, die Reden eines solchen Freiheitsritters mit der Geschichte des kleinen monarchischen verglichen zu sehen, an dessen Spitze er selbst steht. (niem.)
Źródło: Vermischt schriften http://books.google.pl/books?id=UkomAAAAMAAJ, tom I, wyd. Verlag der Dieterichschen buchhandlung, Getynga 1853, s. 245–246.

O kobietach , O historii , O wolności , Córki

„(…) nikt Witkacego nie czyta i nie rozumie. Witkacego trzeba poznać. Nie rozumieją tego nauczyciele i ci, którzy układają program nauczania. Tylko do nich trzeba mieć pretensje.
Na przykład w Cambridge Witkacego poznają jako filozofa, a nie pisarza dramatów. Stawia się go obok Kanta, Nietzschego i Freuda. To, że nikt Witkacego nie zna i każdy ma uszy czerwone, bo przeczytał kilka stron z erotyką, to jest problem. Najpierw trzeba zreformować oświatę, a potem nauczycieli… (…) Nam wpychają te lektury, które rozumieją nauczyciele, tzw. lektury „bezpieczne.””

Cezary Pazura (1962) aktor polski

A później mają pretensje, że nie rozumiemy Witkacego. Oczywiście, najprościej jest słuchać disco polo.
Źródło: wywiad http://www.sewi.pl/wywiady/wywiad-cezary-pazura-relaz/

O problemach , O nauczycielach , O czytaniu

„Szkoda, że Cię tu nie ma. Zamieszkałem w punkcie,
z którego mam za darmo rozległe widoki:
gdziekolwiek stanąć na wystygłym gruncie
tej przypłaszczonej kropki, zawsze ponad głową
ta sama mroźna próżnia
milczy swą nałogową
odpowiedź. Klimat znośny, chociaż bywa różnie.
Powietrze lepsze pewnie niż gdzie indziej.
Są urozmaicenia: klucz żurawi, cienie
palm i wieżowców, grzmot, bufiasty obłok.
Ale dosyć już o mnie. Powiedz, co u Ciebie
słychać, co można widzieć,
gdy się jest Tobą.

Szkoda, że Cię tu nie ma. Zawarłem się w chwili
dumnej, że się rozrasta w nowotwór epoki;
choć jak ją nazwą, co będą mówili
o niej ci, co przewyższą nas o grubą warstwę
geologiczną stojąc
na naszym próchnie, łgarstwie,
niezniszczalnym plastiku, doskonaląc swoją
własną mieszankę śmiecia i rozpaczy
nie wiem. Jak zgniatacz złomu, sekunda ubija
kolejny stopień, rosnący pod stopą.
Ale dosyć już o mnie. Mów jak Tobie mija
czas-i czy czas coś znaczy,
gdy się jest Tobą.

Szkoda, że Cię tu nie ma. Zagłębiam się w ciele,
w którym zaszyfrowane są tajne wyroki
śmierci lub dożywocia-co niewiele
różni się jedno z drugim w grząskim gruncie rzeczy,
a jednak ta lektura
wciąga mnie, niedorzeczny
kryminał krwi i grozy, powieść rzeka, która
swój mętny finał poznać mi pozwoli
dopiero, gdy i tak nie będę w stanie unieść
zamkniętych ciepłą dłonią zimnych powiek.
Ale dosyć już o mnie. Mów jak Ty się czujesz
z moim bólem-jak boli
Ciebie Twój człowiek.”

Stanisław Barańczak (1946–2014) polski pisarz

Widokówka z tego świata i inne rymy z lat 1986–1988

O śmierci , O czasie , O zamieszkaniu

„Nie jestem szczególnie przywiązana do urody. Przemija, ją pierwszą przestaje się zauważać, obcując bliżej z człowiekiem. To media i kolorowe magazyny robią wielkie zamieszanie w tej sprawie. Wygląd jest tematem dyskutowanym, modnym, najważniejszym. Nawet pisma popularnonaukowe dbają o to, by na okładce znalazła się piękna twarz. Wszyscy wklepują w ciało najdroższe kosmetyki, a mało inwestują w umysł. Opowiadają o operacjach plastycznych, a nie o najnowszych lekturach – jakiego dokonali liftingu szarych komórek.”

Joanna Brodzik (1973) polska aktorka

Źródło: Jacek Cieślak, Joanna Brodzik. Aktorstwo trzeba traktować z dystansem http://web.archive.org/web/20051231222122/http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/aktorstwotr.htm, „Rzeczpospolita”, 6 marca 2004 r.

O wyglądzie

„W latach sześćdziesiątych stopniowo przekonaliśmy się z Merabem Kostawą, że kontynuowanie podziemnej nielegalnej działalności politycznej było w ówczesnej Gruzji praktycznie niemożliwe. (…) Poważnie zastanawialiśmy się nad odrodzeniem duchowości i wiary religijnej, (…) bez których nie wyobrażaliśmy sobie odrodzenia narodu i ponownego ożywienia ruchu niepodległościowego. (…) Zaczęliśmy intensywnie studiować teologi, historię religii, (…) zakładaliśmy koła lektury Pisma Świętego, chodziliśmy do cerkwi, próbowaliśmy zainteresować młodzież religią i mistyką, powielaliśmy literaturę religijną, tworzyliśmy biblioteki książek religijnych.”

Zwiad Gamsachurdia (1939–1993) polityk gruziński

Źródło: Lewan Berdzeniszwili, Zwiad Gamsachurdia w: Słownik dysydentów. Czołowe postacie ruchów opozycyjnych w krajach komunistycznych w latach 1956–1989, tom II, wyd. Fundacja Ośrodka Karta, Warszawa 2007, ISBN 9788388288845, s. 204–205.

O książkach , O młodzieży , O wierze , O religii

„Silnie zhierarchizowana struktura Opus Dei pod kierownictwem przewodniczącego generalnego (obecny, Alvaro del Portillo, miał decydujący wpływ na powstanie nowego kodeksu katolickiego z roku 1983), w połączeniu z ideologią kształtuje u swoich członków świadomość elitarną, której nieobce są cechy wojownicze. Społeczeństwo, a także Kościół, mają zostać poddane pracy misyjnej, a nawet zdobyte, aby wszędzie przeforsować ideologię Opus Dei. Członkowie tej organizacji muszą okazywać zwierzchnikom absolutne posłuszeństwo. Lektura książki założyciela Opus Dei demonstruje, że mamy tu do czynienia z ruchem fundamentalistycznym par excellence (…)! należałoby (…) przeczytać oryginalną wersję hiszpańską, ponieważ przekład niemiecki jest wygładzony.”

Hubertus Mynarek (1929)

Co zresztą dotyczy również innych kościelnych dokumentów podstawowych
Zakaz myślenia. Fundamentalizm w chrześcijaństwie i islamie
Źródło: s. 7

O książkach

„Właśnie o to chodzi wszystkim medytującym artystom – starają się nudzić tak strasznie, żeby natchnienie samo musiało przyjść choćby jako mechanizm obronny przed utratą zmysłów. Kiedyś znajomy pisarz wyjaśnił jej, że najlepszym lekarstwem na niemoc twórczą jest lektura książki telefonicznej. Zacznij się dostatecznie mocno nudzić, a muza poczuje się zobowiązana udrożnić nawet najbardziej zatkane arterie.”

Harlan Coben książka Tylko jedno spojrzenie

Tylko jedno spojrzenie (2004)
Źródło: rozdział 1

O książkach

„Winniśmy się żywić myślą wielkich teologów minionych czasów, dziełami św. Augustyna, św. Anzelma, św. Tomasza, św. Franciszka Salezego i kardynała Newmana. Uzbrójmy nasze dusze przed trucizną czytając anatemy Soboru Trydenckiego i I Soboru Watykańskiego. Czytajmy „Credo współczesnego chrześcijanina” naszego Ojca Świętego, Pawła VI. Wyostrzmy swoje wyczucie nadprzyrodzonego etosu przez lekturę żywotów świętych zachowajmy żywy kontakt ze świętymi, prosząc ich o wstawiennictwo. Ponadto musimy wszelkimi siłami walczyć z herezją, która dziś głosi się codziennie bez obawy przed potępieniem, anatemą i ekskomuniką. Nie dajmy się odwieść od świętej walki frazesom o jedności katolików.”

Dietrich von Hildebrand (1889–1977)

Spustoszona winnica
Źródło: s. 284, 285

O zachowaniu , O duszy , O myślach , O sile

„Między drzewami, na wznoszącym się brzegu Wannsee, odszukałem samotny grób Heinricha von Kleista. Tam, gdzie niemiecki pisarz wraz z Henriettą Vogel popełnił samobójstwo. A właściwie tam, gdzie zabił Henriettę, a potem siebie. Upamiętniający owe wydarzenia kamień przyciąga gości Literarisches Colloquium. Pielgrzymują więc do niego pisarze uznani, znani i nieznani. Poszedłem zatem i ja, chociaż von Kleist, jako autor, nigdy nie zaznaczył się szczególnie wyraźnie w moich poszukiwaniach. Postrzegałem go raczej jak literackiego bohatera. Stworzony był bowiem jakby ku przestrodze dla kuszonych pychą i wiarą w nieprzeciętność. Histeryczny, egzaltowany, pretensjonalny. Irytujący. Nawet gdy postanowił się zabić, zadbał jeszcze o odpowiednią scenografię i o towarzystwo. No, bo to przecież on nakłonił Henriettę Vogel do samobójstwa, a nie ona jego. I nie była to śmierć dwojga kochanków, pragnących ostatecznie przypieczętować swoją miłość. Była to śmierć chorej na raka kobiety, towarzysząca śmierci pisarza, który utracił wiarę w sens życia po lekturze dzieł Kanta. Kant uświadomił bowiem Kleistowi, że za życia nie można zgromadzić wartości, dających się przenieść w zaświaty. Ta nad-interpretacja, czy raczej błędna interpretacja filozofii Kanta, stała się więc powodem śmierci Kleista.”

Krzysztof Niewrzęda (1964) polski prozaik, poeta i eseista

Czas przeprowadzki
Źródło: s. 9

O miłości , O śmierci , O kobietach , O wierze

„Żeby dzisiaj wystąpić z jakimś nawet nie systemem, ale z cyklem myśli coherent, trzeba popełnić nieuczciwość. Milcząco odrzucić kontrargumenty, które inteligencja i pamięć, i lektura podsuwa. Trzeba dokonać wyboru, opartego na nieuczciwości intelektualnej. Dzisiaj uczciwy intelektualnie – w istotnym sensie słowa uczciwość – może być tylko prostaczek, chyba że ma się zdolności samookłamywania siebie. Zdolności samookłamywania, jak pokazały dzieje stalinizmu wśród intelektualistów, zachodnich szczególnie, są monstrualnie duże.”

Aleksander Wat (1900–1967) polski poeta i prozaik

Mój wiek. Pamiętnik mówiony

O inteligencji , O myślach , O myśleniu , Sens

„Po lekturze książki Snydera nasuwa mi się myśl, że jedną z przyczyn Holokaustu, głodu na Ukrainie, ludobójstwa ludności polskiej, litewskiej, łotewskiej, estońskiej, białoruskiej, ukraińskiej i innych nacji, był brak znaczącej siły politycznej w Europie Środkowej i Wschodniej, która zapewniałaby bezpieczeństwo w tym rejonie. Zabrakło jakiejś formy Rzeczypospolitej.”

Arkady Rzegocki (1971) polski politolog

o książce Timothy'ego Snydera, Skrwawione ziemie.
Źródło: Brakujący fundament III RP, „Rzeczpospolita” nr z 9 stycznia 2013 r., s. A 10.

O głodzie , O książkach , O myślach , O sile

„Szef kontrwywiadu wojskowego płk Nosek, chcąc się podlizać ministrowi Klichowi, wymyślił tę bajkę i wpisał ją do Wikipedii. Mój jedyny związek z Tyrmandem, to trzykrotna lektura Złego. Ale było to chytrze wymyślone, bo Tyrmanda w Polsce lubią wszyscy… Gdybym nie pracował ponad dziesięć lat na Zachodzie, nie udałoby mi się przechytrzyć „betonu” w naszym wojsku i stworzyć GROM-u. Siedząc w podobnych strukturach w Polsce, miałbym wyprany mózg jak niektórzy przedstawiciele wojskowego betonu, którzy nie wiedzą, co to jest kreatywność i są gotowi potwierdzić najgłupsze kłamstwo.”

Sławomir Petelicki (1946–2012) generał polski

o akcji „Tyrmand” w której rzekomo miał uczestniczyć gen. Petelicki inwigilując słynnego pisarza.

O kłamstwie , O grach

„Astronomią zainteresowałem się już w szkole podstawowej. Mój ojciec miał spory zbiór książek popularno-naukowych, w tym prace Jeansa, wybitnego angielskiego astronoma. Ich lektura tak mnie urzekła, że w trzeciej – czwartej klasie postanowiłem, że zostanę astronomem. Jednego tylko się bałem. W książkach były zdjęcia Drogi Mlecznej z tysiącami gwiazd. Wydawało mi się, że każdy astronom musi znać wszystkie te gwiazdy. Na szczęście okazało się, że są w katalogu.”

Bohdan Paczyński (1940–2007) astronom polski

Źródło: Jan Nowak, Szukam łatwych problemów, Biuletyn Komitetu Badań Naukowych „Sprawy Nauki”, 11/2003, cyt. za: astronomia.pl http://www.astronomia.pl/wywiady/index.php?id=426

O szczęściu , O książkach , O nauce

„Ze zdziwieniem słucham dyskusji na temat, czy geje i lesbijki powinni wychowywać dzieci. A chcą je mieć? Poważnie? To przepraszam, bo zawsze myślałam, że Bóg obdarzył człowieka homoseksualizmem po to, żeby człowiek mógł się naturalnie poświęcić studiom, lekturom, podróżom i tworzeniu rzeczy pięknych.”

Izabela Filipiak (1961) polska pisarka, eseistka, felietonistka

Źródło: J. Brach-Czaina, Przesilenie nowoczesności. Teoretyczny i literacki obraz relacji ludzkich, „Teksty Drugie”, nr 4/2005.

O Bogu , O dzieciach , O myślach , O relacjach

„Mnie ta książka ukształtowała. Nie ma jednak walorów literackich, nawet Kamiński mówił, że go to nie interesuje, że ważna jest wymowa dydaktyczna. Nawet moja córka, choć wiedziała, że to książka dla mnie ważna, po lekturze powiedziała mi: „Tato, to smutne i nudne”. To może oznaczać, że żyjemy w normalnym kraju, w którym nikt już nie musi poświęcać życia dla ojczyzny.”

Andrzej Janowski (1935)

o książce Kamienie na szaniec.

O książkach , O córce , O ojczyźnie

„Lektura powieści Marii Rodziewiczówny „Między ustami a brzegiem pucharu” powinna być lekturą obowiązkową. Pokazuje ona bowiem coś, czego inne narody po prostu nie mogą pojąć, a mianowicie, że nieważne są brudne wioski, nieważne to, że inni mają fortuny, skoro nie znają zapachu zacieru wódczanego, nieważne, że babcia zrzędliwa, panna odęta, a Jasio przaśny bęcwał, skoro promienieje z nich siła moralna. Jak? Którędy? Skąd? - Nie wiadomo. „Amen – wymówił Jan z Wentzlem, pochylając głowę. A Jadzi zdawało się, że tego słowa nie mówił tylko mąż i brat, ale że powtarzał za nimi cały chór z grobów rozrzuconych po całym świecie”. Tym wesołym zdaniem kończy się powieść Marii Rodziewiczówny. A teraz przyznajmy się: przecież musieliśmy chyba czytać ją wszyscy, bo inaczej skąd bylibyśmy tacy, jak jesteśmy?”

Krzysztof Teodor Toeplitz (1933–2010) polski dziennikarz

Źródło: Siła moralna, „Polityka”, grudzień 1984.

O sile , O czytaniu , O babci

„Nie być bokserem, być poetą,
mieć wyrok skazujący na ciężkie norwidy,
z braku muskulatury demonstrować światu
przyszłą lekturę szkolną – w najszczęśliwszym razie”

Wisława Szymborska (1923–2012) polska poetka, noblistka

Tom Sól (1962)
Źródło: Wieczór autorski

O świecie

„Robię to, co chyba wszyscy chcieliby robić, a nie mogą, bo muszą pracować i zarabiać pieniądze. Ja mam ten komfort, że pieniądze nie stanowią dla mnie problemu, a moja praca to właśnie wydawanie płyty raz na trzy lata. Siedzę więc w domu, długo śpię, gram w gry komputerowe, nadrabiam zaległości w lekturze i trochę filozofuję. Myślę, że filozofowanie to dobre zajęcie dla starszego pana.”

Lech Janerka (1953) polski muzyk rockowy, basista

Źródło: Wojtek Wysocki, Lech Janerka: „Izolacja agnostyka”, nuta.pl http://www.nuta.pl/wywiady/d/2/108/

O pieniądzach , O domu , O myślach , O myśleniu

„Lektura listów Grzegorza Wielkiego budzi bardzo głęboki szacunek dla mądrości, sprawiedliwości, łagodności, tolerancji, energii tego papieża.”

Adolf Harnack (1851–1930)

O sprawiedliwości

„Nie podoba mi się pęd za kasą i trzaskanie lektur na prawo i lewo. Także to, że polskie kino próbuje dorównać amerykańskiemu w robieniu jakichś superprodukcji, które i tak nigdy nie będą tak dobre jak amerykańskie. Wydaje mi się, że to jest bez sensu. Natomiast zawsze mi się podobało to, że w jakiś sposób polskie kino odzwierciedlało naszą rzeczywistość. Jakiekolwiek by te filmy były one pokazują jak tu jest i czuję się z tym związany.”

Rafał Maćkowiak (1975) aktor polski

Źródło: Wywiad, 2000 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=683

O rzeczywostości , Sens

„Nigdy nie kopiuj niczego z kobiecych czasopism, moja droga, a już szczególnie fryzur i pozycji seksualnych. Ludziom, którzy publikują te czasopisma, chodzi tylko o to, żebyś po lekturze źle się czuła, niemodna i brzydka. Taką mają pracę. Pomyśl, czy kiedykolwiek kupiłabyś czasopismo dla kobiet, gdybyś czuła się doskonale i była przekonana, że nie potrzebujesz zawartych w nim rad? Oczywiście, że nie.”

Graham Masterton (1946) brytyjski pisarz

Zła przepowiednia

O kobietach

„Jestem ojcem, ale nie pogłębiam ojcostwa czytaniem lektur.”

Tomasz Karolak (1971) aktor polski

Źródło: Rozmowy w garderobie, „Existence” nr 3, jesień 2009.

O czytaniu

„W Koranie słowo „Bóg” (pisane z dużej litery) nie występuje. Występuje słowo „Allah”. W polskim tłumaczeniu Koranu wszędzie jest słowo „Bóg”, ale w tłumaczeniu angielskim jest w tych miejscach „Allah”. O bogach czy bóstwach mówi się w odniesieniu do tych bytów, których wyznawczy islamu nie uznają za Allaha. Mamy tu do czynienia z pewną manipulacją. Gdy chrześcijanin czyta Koran i wynika mu z tej lektury, że wciąż jest mowa o Bogu inaczej go odbiera niż gdyby tego słowa tam nie odnajdywał, a uzyskiwał informacje wyłącznie o Allahu.”

Stanisław Krajski (1956)

Masoneria, islam, uchodźcy – czy czeka nas wielka apokalipsa?
Źródło: op. cit., s. 43.

O Bogu , O czytaniu

„Drodzy bracia kapłani, nie obawiajcie się poświęcać wiele czasu na lekturę Pisma, na medytację i modlitwę brewiarzową! Niemal niepostrzeżenie Słowo czytane i rozważane w Kościele oddziałuje na was i was przemienia. Jeżeli stanie się ono „towarzyszem” waszego życia, jako objawienie Bożej Mądrości będzie waszym „doradcą w dobrem”, waszą „pociechą w troskach i w smutku.””

Benedykt XVI (1927) papież

Źródło: homilia z nieszporów w Notre-Dame w Paryżu, w2.vatican.va, 12 września 2008 http://w2.vatican.va/content/benedict-xvi/pl/homilies/2008/documents/hf_ben-xvi_hom_20080912_parigi-vespri.html

O czasie , O czytaniu

„Najbliżej Blecherowi do surrealizmu. Nie wiadomo do końca, czy kryzysy przychodziły z zewnątrz, to znaczy z ciała, co przy autobiograficznej lekturze książki jednak się narzuca, czy to raczej ciało padało ofiarą eksperymentów duchowych bohatera, sądującego swoją podświadomość metodycznie i bezwzględnie. Chyba był do takich praktyk szczególnie predestynowany, nie musiał się uciekać do flagowych metod surrealistów, jak na przykład zapis automatyczny, który miał gwarantować ominięcie punktów kontrolnych rozsądku i prawdopodobieństwa, a na planie literackim wydostanie się z kolein konwencjonalnej narracji. Blecher opowiada o dziwnej przygodzie bycia człowiekiem może nie ze spokojem, ale z jakąś mroczną, przejmującą logiką, unikając literackich sztuczek, niepotrzebnych ekstrawagancji i nie szafując cudownością.”

Max Blecher (1909–1938)

Cytaty o pisarzu
Źródło: Dariusz Sośnicki, Trochę dziwny chłopak, dwutygodnik.com, nr 108/2013 http://www.dwutygodnik.com/artykul/4534/

O książkach

„Najchętniej czytam w oczach kobiet. Nie ma bardziej pasjonującej lektury.”

Maurice Chevalier (1888–1972) francuski piosenkarz i aktor

O kobietach , O czytaniu

„Moim kolegom generałom, szczególnie tym ostatnio mianowanym i awansowanym, oprócz instrukcji i regulaminów rekomenduję lekturę konstytucji i ustaw, aby poznać, czym jest polityczno-strategiczna dyrektywa obronna, czym są plany reagowania obronnego czy program pozamilitarnych przygotowań obronnych.”

Mirosław Różański (1962)

Źródło: Mocne słowa odchodzącego generała Różańskiego. „Kolegom rekomenduję lekturę konstytucji” https://www.wprost.pl/kraj/10042044/Mocne-slowa-odchodzacego-generala-Rozanskiego-Kolegom-rekomenduje-lekture-konstytucji.html, wprost.pl, 8 lutego 2017.

„To nie jest lekki, żartobliwy utwór o miłości, ale o tym, że patriarchat ma się dobrze i nic nie zmieni tej sytuacji. To historia o bezwzględnym dążeniu do przejęcia władzy i pieniędzy. Viola i Sebastian, uosobienie miłosnej niewinności, to wraz z Kapitanem trio, które przybywa do miasta, by przejąć je w swoje władanie. Ich droga wiedzie przez dwory najbogatszych i najbardziej wpływowych osób: księcia Orsina i Olivii, bogatej dziedziczki. Viola, Sebastian i Kapitan to królowie samozwańczy i skuteczni. Ale takie rozumienie sztuki Szekspira odkryła przede mną dopiero jej lektura w oryginale, stąd potrzeba ponownego jej tłumaczenia, które zrobiłyśmy wspólnie z dramaturżką, Jagodą Hernik-Spalińską.”

Katarzyna Raduszyńska (1977)

o sztuce Wieczór Trzech Króli Szekspira.
Źródło: Łukasz Kaczyński, Szekspir a sprawa kobiet, „Polska Dziennik Łódzki” nr 105, 7 maja 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/138698.html?josso_assertion_id=0092264B10887558

O kobietach , O historii

„Jedną z radości jest szansa przeżywania różnych rzeczy na nowo, np. lektur z dzieciństwa. Fenomenalne książeczki filozofujące dla dzieci czytam Kubusiowi, ale też i sobie. Nie cierpię za to prac ręcznych. Do wycinanek, wylepianek, ciastoliny nie potrafię się przemóc nawet dla syna. Mnie pozostaje sport i czytanie.”

Agata Passent (1973) polska felietonistka i dziennikarka.

Źródło: Wywiad, 2009 http://www.gala.pl/gwiazdy/wywiady/zobacz/viewpointer/2/artykul/agata-passent-osobowosc-wieloraka.html

O dzieciach , O sporcie , O cierpieniu , O szansie

„Między wierszami tej książki tkwiła opowieść niemająca nic wspólnego z Małym księciem! (…) Słowa pod słowami, opowieść pod opowieścią. Techniki zaawansowanej lektury…”

José Antonio Cotrina (1972)

Między wierszami

O książkach

„Zanim zostałam pisarką byłam zagorzałą czytelniczką. Zawsze marzyłam o tym, by opowiadać historie w stylu tych, które wzruszały mnie podczas lektury. To właśnie było głównym bodźcem. Inspiracje, styl, wymowa kształtowały się stopniowo.”

Maite Carranza (1958)

Źródło: Wywiad z Maite Carranzą, hiszpańską pisarką, autorką bestsellerowej trylogii Wojna czarownic, valkiria.net, 20 stycznia 2010 http://valkiria.net/index.php?type=review&area=42&p=articles&id=15421

O wojnie , O historii

„Film można odczytać na miliony sposobów. Każdy na swój. Nie należy sobie odbierać możliwości interpretacji lekturami różnych opracowań.”

Jan Jakub Kolski (1956) polski pisarz i reżyser

Źródło: Wywiad, 2003 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=16694

„Zwykle decyzję o tym, czy zagram daną postać, podejmuję na etapie czytania scenariusza. Jeśli podczas lektury przeżyję pewnego rodzaju olśnienie, jeśli nagle w jakimś przebłysku uda mi się ogarnąć skomplikowaną psychikę filmowego bohatera, to wtedy wiem, że to rola dla mnie.”

Al Pacino (1940) aktor amerykański

Źródło: Stopklatka.pl http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=28557, wywiad, 18 listopada 2005

O decyzjach , O czytaniu

„Debata o kanonie lektur szkolnych nabrałaby rumieńców dopiero wtedy, gdyby w centrum stolicy ułożyć porządny stos podejrzanych tomów i gdyby minister sam przyłożył zapałkę do zwilżonego benzyną grzbietu Ferdydurke.”

Adam Zagajewski (1945) poeta polski, eseista, prozaik, tłumacz

o reformie ministra edukacji Romana Giertycha.
Cytaty z felietonów
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 9 lipca 2007

„Nie ma cierpienia, którego by nie złagodził kwadrans lektury”

François Mauriac (1885–1970) pisarz francuski, noblista

O cierpieniu

„Cała Margot! (…) Dystans, chłód i niedowiarstwo. Ulubione hobby: mieć wątpliwości. Ulubiona lektura: Kubuś Fatalista. Ulubiony kolor: tęcza. Ulubiony nastrój: lekki niepokój.”

Hanna Kowalewska (1960)

Letnia Akademia Uczuć: Anna i wodorosty
Źródło: s. 19

O kolorach , O nastroju

„Czytam cokolwiek, ostatnio z braku jakiejkolwiek lektury pod ręką, była to etykieta proszku do prania.”

Michał Szulim (1979)

Źródło: „Teraz Rock” nr 4/2008 http://www.terazrock.pl/archiwum/numer/4,2008.html

O czytaniu

„Jeżeli nie wyrzuci się z lektur obowiązkowych Sienkiewicza i Prusa, wyrośnie nowe pokolenie misjonarek. Misjonarka jest przekonana, że siłą woli i zbożnym przykładem zmieni łajdaka w porządnego faceta. Nawróci go, poślubi (jeśli jeszcze tego nie uczyniła), ucywilizuje i będzie jak w książkach.”

Manuela Gretkowska (1964) pisarka polska

Silikon (2000)

O książkach , O sile

„Byli w sobie zakochani. Bez przerwy wymieniali małe prezenty: ciekawe widoki za oknem, zabawne albo pouczające fragmenty lektury, przypadkowe wspomnienia.”

Kurt Vonnegut książka Kocia kołyska

Kocia kołyska

„Dziennikarz: Czy klasyka literatury amerykańskiej ma jakiś wpływ na twoje teksty?
Sufjan Stevens: Hmm, tylko tyle, że to lektura obowiązkowa w liceum i na uczelni. Każdy czyta Thoreau i jego Walden, Emersona i transcendentalistów i tak dalej. Ale to wydaje się być archaiczną filozofią. Nie wiem, jak bardzo wpłynęła na mnie, na pewno mam respekt dla świata przyrody, który jest ogromny i myślę, że w mojej muzyce w dużej ilości to zakomunikowałem – niemal strach na cuda natury. Ale jednocześnie jestem bardzo społecznie aktywny i bardzo miejski i wolę żyć we wspólnocie i społeczeństwie. Wiem, że to trochę napięcie z transcendentalistami, jednak Whitman był przyrodnikiem i romantykiem, ale był również bardzo miejski i mieszkał na Brooklynie czując przynależność do miasta. Jest to w Ameryce dość powszechny rodzaj napięcia, miejski przeciw wiejski walka przez cały czas, czy to w polityce czy estetyce lub w sposobie życia i to coraz bardziej staje się wyraźne, ludzie wracają do miast za wszystkimi jego odnowami, a przedmieścia uważane są za te dziwne, problematyczne, czyścowa rzecz, która jest teraz zupełnie nie modna.”

Sufjan Stevens (1975)

Źródło: Bunyip Voodoo, 16 listopada 2009 http://bunyipvoodoo.blogspot.com/2009/11/law-of-abstraction-sufjan-stevens-urban.html

O ludziach , O strachu , O literaturze , O myślach

„Celem literatury nie powinna być sama literatura. Są autorzy, którzy szukają poklasku, chcą być admirowani. Tworzą na zasadzie: „Zobaczcie, jak ja świetnie piszę”. Narcyzm pisarza to jest coś zupełnie mi obcego, tego nie uznaję. Moja literatura ma na celu oddawać się innym, pomagać ludziom żyć. To coś więcej niż rozrywka, zwykłe opisywanie doświadczeń czy nawet chwytanie złożoności świata i natury ludzkiej. Dla mnie literatura powinna spełniać funkcję filozoficzną. Być narzędziem rozwoju osobistego. Takie same wymagania stawiam literaturze jako czytelnik. Oczekuję, że lektura mnie wzbogaci, zmieni moje spojrzenie na świat, pozwoli mi przekroczyć pewne granice we mnie samym.”

Éric-Emmanuel Schmitt (1960) pisarz francuski

Źródło: Katarzyna Surmiak-Domańska Eric-Emmanuel Schmitt: Codziennie w pracowni uprawiam miłość http://wyborcza.pl/1,75475,9357034,Eric_Emmanuel_Schmitt__Codziennie_w_pracowni_uprawiam.html, „Gazeta Wyborcza”, 1 kwietnia 2011

O miłości , O świecie , O literaturze , O naturze

„Rozmawiałam z mężem, Jackiem Pawlakiem, który też wtedy już był aktorem, i on mi wprost powiedział: „Słuchaj, to jest lektura, za 10–20 lat to zawsze będzie Nad Niemnem i jeśli to dobrze zagrasz, to nie ma się czego obawiać. Bierz.””

Iwona Katarzyna Pawlak (1963) polska aktorka filmowa i teatralna

o decyzji dotyczącej zagrania w ekranizacji powieści Nad Niemnem.
Źródło: Iwona Katarzyna Pawlak: co się dziś dzieje z gwiazdą „Nad Niemnem”?, film.onet.pl, 25 czerwca 2013 http://film.onet.pl/wiadomosci/publikacje/wywiady/iwona-katarzyna-pawlak-co-sie-dzis-dzieje-z-gwiazd,1,5548903,wiadomosc.html

O decyzjach

„Wszystkim polecamy lekturę tzw. Zasady Szajnfelda, która wejdzie niedługo do kanonu europejskiej filozofii. Te, panie Szejnfeld, a Newton to niby pies? Na pewno wolałby oberwać kijem niż jabłkiem centralnie w czaszkę!”

Piotr Lisiewicz (1972) polski publicysta, happener, aktywista Akcji Alternatywnej "Naszość"

ironiczny komentarz do twórczości publicystycznej Adama Szejnfelda.
Źródło: „Gazeta Polska” nr 7, 14 lutego 2007

„Repertuar dobieram intuicyjnie. Zazwyczaj po pierwszej lekturze wiem, że chcę pracować nad danym tekstem. Później zaczynam dialogować sam z sobą: dlaczego i w jaki sposób. Najbardziej interesuje mnie rodzaj gry, jaki prowadzimy wobec siebie i innych.”

Mariusz Grzegorzek (1962) polski reżyser teatralny i filmowy

Źródło: Leszek Karczewski, „Gazeta Wyborcza Łódź”, 21 kwietnia 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/mjpk.htm

„Dowodem na takie życiowe credo wielu jest wielomilionowa publiczność różnego rodzaju sitcomów, telewizyjnych show i seriali, lektury brukowców oraz temu podobnych rozrywek. Rzuca się więc łatwo w oczy brak dążeń, aspiracji, czy elementarnej chęci spełniania indywidualnych marzeń. Ludzie ci znajdują substytut własnego szczęścia w postaci ekranowej papki i sukcesów podobnych sobie przedstawicieli tzw. przeciętnego zjadacza chleba. Jeżeli dodamy do tego modną w cywilizacji Zachodu postawę, że najważniejsze to być i mieć, „vox populi”, jego stosunkiem roszczeniowym (to i to mi się należy), zawiść, brak życzliwości, obraz naszego świata nie napawa optymizmem.”

Przemysław Mieszko Rudź (1976)

Źródło: Damian Koczkodon, Przemysław Rudź – Jestem wielkim piewcą wolności człowieka, 28 sierpnia 2011 http://elmuzyka.blogspot.com/2011/08/przemysaw-rudz-jestem-wielkim-piewca.html

O ludziach , O optymiźmie , O wolności , O sukcesie

„Im mniej czuję się na siłach, żeby zagrać daną postać, im częściej w czasie lektury scenariusza myślę: „Nie, nie, to nie dla mnie”, tym lepszą kreację udaje mi się stworzyć.”

Edward Norton (1969) aktor amerykański

O myślach , O sile , O czasie , O myśleniu

„Myślę, że cieszyła się wieloma rzeczami w życiu – jej uczucia, lektury, sposób widzenia ludzi, własne umiejętności dostarczały jej wiele radości, choć tkanka cielesna i mózg nie były na tyle twarde, żeby stawić opór wewnętrznemu wulkanowi.”

Virginia Woolf (1882–1941) angielska pisarka

Postać: Marjorie Strachey

O ludziach , O emocjach , O myślach , O myśleniu

„Posłuchaj, co jest rzeczą niezbędną: przede wszystkim – uznać, że jest Bóg. A następnie okazać dobrą wolę i wyciągnąć z życia, które zostało nam dane jego najpiękniejszą część: miłość bliźnich. Oto prawdziwa wiara, tj. coś, o czym nie myśli się tylko w niedzielę, lecz czym przepojona być musi każda godzina i wszystkie czynności dnia codziennego. Abyś mógł w ten sposób praktykować religię polecam ci dwie rzeczy: Najpierw – czytaj Biblię i Ewangelię. Dodam, że to cudowne książki, obarczone objawieniem Boskim są równocześnie porywającą lekturą, interesującymi książkami moralności, poezji i historii. A potem czytaj inną książkę wspaniałą: przyrodę, którą stworzył Bóg.”

Robert Baden-Powell (1857–1941) brytyjski wojskowy, pisarz, twórca skautingu

Skauting i Bóg

O miłości , O Bogu , O książkach , O wierze

„Z sercem przepełnionym troską i niepokojem na myśl o cierpieniach, zniewagach i prześladowaniach, jakich doznają moi bliscy: rodzina i przyjaciele, czułem jak rwie się jedna z owych trzech niewidzialnych nici, które wiążą chrześcijanina z Chrystusem – Nadzieja. Wszystko jawiło się czarne przed mymi zmęczonymi oczyma. Związałem jednak ponownie tą zerwaną nić, walcząc dzień po dniu. Jak? Czytając cztery Ewangelie. Kiedy skończyłem lekturę, poczułem, że znów posiadam nienaruszone trzy nici: Wiarę, Nadzieję i Miłość.”

Corneliu Zelea Codreanu (1899–1938)

Dzienniki więzienne

O miłości , O rodzinie , O wierze , O nadziei

„Czytanie bywa pisaniem, a pisanie czytaniem. Jeśli się nad tym głębiej zastanowić, bardzo możliwe, że lektura w ogóle warunkuje wszelki akt pisarski. W każdym razie takie podwójne czytanie – czytanie, któremu jednocześnie towarzyszy pisanie o czytaniu – wyzwala we mnie dodatkową energię twórczą. Słowo, z którym obcuję, ulega wzmocnieniu i zwielokrotnieniu, przez co ja sam się zmieniam. Staram się zresztą podchodzić do tego rzemiosła w sposób możliwie pełny, angażując nie tylko swoją wiedzę i intuicję, ale także swoje życie. Tego rodzaju lekturę Karol Maliszewski nazwał kiedyś „krytyką towarzyszącą”. Dla mnie to jest chyba nawet coś więcej, coś, co określiłbym mianem „krytyki uczestniczącej”. W obcowaniu z poezją najważniejsza wydaje mi się bowiem możliwość wejścia między słowa i zamieszkania w nich choćby na chwilę. To jak podróż do obcego miasta. Możesz zerknąć na nie przelotem z okna autobusu, ale możesz też się zatrzymać, porozmawiać z mieszkańcami, zajrzeć w podwórze.”

Marcin Orliński (1980)

Źródło: Kuba Przybyłowski, Tajemny związek, „Lampa” nr 4(85), 2011.

O życiu , O czytaniu , O zamieszkaniu

„Encyklopedii nie czyta się od początku do końca. Jej lektura opiera się na wyborze. Jednak jeżeli ktoś szuka konkretnego terminu czy nazwiska, to ważne jest, żeby lektura hasła zachęciła go do sięgnięcia po jakieś inne, pokrewne.”

Tadeusz Lubelski (1949) polski historyk i teoretyk filmu

Źródło: Patryk Tomiczek, Nie znoszę nudy. Wywiad z prof. Tadeuszem Lubelskim, stopklatka.pl, 20 października 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=70405

O czytaniu

„Widzieliśmy z dna Epoki Pieców, jak proponowane przez nich uwznioślenie państwa, przyobleczenie go powłoką mistyczną, nadanie mu poprzez osobę wodza rangi niemal sakralnej, czyni je potężniejszym jeszcze narzędziem ich zbrodni. Czytaliśmy z szyderstwem teksty filozofów, witających ową sakralizację państwa jako upragniony znak zmierzchu epoki sceptycznej, kres liberalizmu, wyraz dobrowolnej abdykacji jednostki, której czas nowożytny włożył na głowę zbyt ciężką dla niej koronę wolności. Jeśli kiedykolwiek nieufność do idealizmu mogła nam wejść pod dziesiątą skórę, to właśnie wtedy, podczas lektury idealistów, naciągających niebo zasad na piekło tych rządów i upatrujących istotę epoki w chwale zasad, a nie w nędzy praktyk. Myśmy żyli, i to żyli długo, na dnie tej nędzy jakby na dnie morza, mając nad sobą wielki słup ciśnienia, rozkruszający metodycznie wszelkie tamy, jakie ostatnie wieki zbudowały przeciwko absolutnej dowolności władzy.”

Jan Strzelecki (1919–1988) socjolog polski, eseista, działacz społeczny

Źródło: Próby świadectwa, w: Ślady tożsamości, Warszawa 1989; cyt. za: kulturologia.uw.edu.pl http://www.kulturologia.uw.edu.pl/page.php?page=tekst&haslo=strzelecki

O piekle , O wolności , O czasie , O czytaniu

„(…) wiedziałem, że muszę zrobić z siebie kulturystę, ponieważ widz zna z lektury tę wspaniałą postać i marzy o tym, żeby prezentowała się jak najlepiej. Musiałem zadbać o wspaniale muskuły, dobrze jeździć konno, nauczyć się fechtunku.”

Daniel Olbrychski (1945) polski aktor

o przygotowaniach do roli Kmicica.
Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_olbrychski_daniel

„Mistrz i Małgorzata stał się dla mnie najważniejszą i ogromnie bliską lekturą, odkąd, jeszcze w czasie studiów, miałem okazję przeczytać drukowany w odcinkach w radzieckim czasopiśmie „Moskwa” oryginał utworu. Książka jest nie tylko uczciwa, ale i magiczna. Przeszedłem moskiewskim szlakiem przygód bohaterów powieści i śladami jej autora. Miałem okazję rozmawiać z Lubow Biełozierską-Bułhakową, drugą żoną pisarza. Byłem na grobie Bułhakowa, na cmentarzu Nowodiewiczym, gdzie został pochowany niedaleko Czechowa i Stanisławskiego. Na zamalowanych graffiti ścianach klatki schodowej przy ulicy Sadowej można dziś przeczytać inskrypcję: „Woland, wróć!””

Andrzej Maria Marczewski (1947) polski reżyser, dramaturg i scenarzysta

Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/baza-teatr-pelna-tresc/-/eo_event_asset_publisher/eAN5/content/andrzej-maria-marczewski

O książkach , O czasie

„Olbrzymi wpływ na moje malarstwo mają dzieła Fra Angelico (freski w zakonie St. Marco we Florencji) podbudowane lekturą książek filozofa i krytyka sztuki Georgesa Didi-Hubermana. Trzy czerwone plamki malowane przez Fra Angelico na zielonym tle, są u niego kwiatkami w biblijnym ogrodzie, identyczne plamki kładzione na nogi Chrystusa stają się jego stygmatami.(…) W malarstwie moim poruszam m. in. zagadnienia amorfizmu i dynamiki symptomów, znaku i fenomenu, figuratywności i figury, nie tylko jako analogii, ale jako oczywistości homologicznej, translokacji miejsca, ekranu rzeczywistości itd.”

Adam Adach (1962)

w 1999 roku.
Źródło: Ewa Gorządek, Adam Adach, culture.pl, listopad 2008 http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_adach_adam

O książkach , O rzeczywostości , O malarstwie , Chrystus

„Myślę, że będzie bardzo przypominał tego z okresu PRL, a szkoła stanie się miejscem, w którym będzie wtłaczana niefunkcjonalna wiedza, służąca bardzo schematycznemu pojmowaniu rzeczywistości. W tej chwili mamy do czynienia z zapaścią czytelnictwa, zarówno na poziomie dorosłych, jak i dzieci i młodzieży – choć w drugim przypadku nie jest tak źle, jakby się wydawało. I temu trzeba zaradzić, ale przy tak dobranych lekturach obawiam się tego, że uczeń nie zdobędzie w szkole tego, co najważniejsze, czyli umiejętności rozumienia i interpretowania świata.”

Sławomir Jacek Żurek (1967) Filolog i historyk

odpowiedź na pytanie „Jaki pana zdaniem będzie uczeń po ukończeniu szkoły, która teraz ma powstać?”.
Źródło: „Szkoła ma wykształcić elektorat PiS”. Profesor z KUL-u mocno uderza w reformę edukacji http://www.tokfm.pl/Tokfm/7,103454,21351262,szkola-ma-wyksztalcic-elektorat-pis-profesor-z-kul-u-mocno.html, tokfm.pl, 9 lutego 2017.

O dzieciach , O młodzieży , O szkole , O myślach

„Geometria służy mi jak gramatyka, w języku ekspresji obrazu. Szkielet strukturalny, kompozycja i cięcie geometryczne dają klucz do lektury obrazu; inaczej byłoby jak dadaistów, którzy wkładali słowa do woreczka, a później wyciągali je pojedynczo, aby ułożyć wiersz.”

Augusto De Luca (1955)

Źródło: Flavio Squarcio, wywiad, „L'Italo Europeo”, 4 grudnia 2009 http://www.italoeuropeo.it/interviste/1829-intervista-graffiti-hunter-augusto-de-luca-si-racconta

Obraz

„Przełomem była lektura „Historii chłopów polskich” Aleksandra Świętochowskiego. (…) Zrozumiałem, że żyliśmy w wielkopańskiej iluzji, w megalomańskim uniesieniu, pawie pióra w dupie, a tu nastąpiło brutalne ściągnięcie na ziemię. Okazało się, że w Polsce istnieje od wieków wpojony pokoleniowo system niewolnictwa, który opierał się na pracy ponad siły i na wyzysku. Chłopi byli wykluczeni ze wspólnoty narodowej. Sposób w jaki traktowano ich przez czterysta lat skutecznie wybił im z głowy polską świadomość narodową. To przecież dlatego w XIX wieku upadały powstania, chłopstwo nie brało w nich udziału, nie utożsamiało się z interesami panów.”

Maciej Szajkowski (1975)

Źródło: rozmowa Romana Pawłowskiego, Jak cham z chamem, wyborcza.pl, 11–12 sierpnia 2012 http://wyborcza.pl/1,76842,12291009,Jak_cham_z_chamem.html#ixzz23FGre51D

O historii , O sile , O wieku

„Rozmowa w Katedrze” dowodzi, że nawet jeśli literatura opowiada o tak egzotycznych sprawach jak sojusz zamordystycznego prawicowego reżimu z Kościołem katolickim w dalekim Peru, to lektura nawet w leżącej na drugim końcu świata Polsce może być pasjonująca. Bo Peru może być wszędzie.”

Krzysztof Varga (1968) polski pisarz

Źródło: Skurwione Peru, czyli polityka z brukowca, „Duży Format” http://wyborcza.pl/duzyformat/7,127290,21181539,skurwione-peru-czyli-polityka-z-brukowca-varga.html, wyborcza.pl, 2 stycznia 2017.

O literaturze

„Zazwyczaj, gdy dostaję do przeczytania scenariusz, patrzę nań jako na dwie oddzielne historie: mniejszą i większą. Objaśnię ci to na przykładzie. W filmie Ja, robot większa historia polega na tym, że roboty buntują się i próbują opanować świat. Tyle mniej więcej możesz dowiedzieć się ze zwiastunów. Na tym tle rozgrywa się mniejsza historia – opowieść o facecie, który cierpi na powypadkową traumę i próbuje poskładać swoje życie z powrotem do kupy. Tak naprawdę to właśnie te mniejsze historie decydują o wartości danego filmu, tym jednak, co przyciąga widzów do kin, są historie większe. I przyznaję się bez bicia, że podczas lektury scenariuszy patrzę przede wszystkim na ten większy plan i zastanawiam się: czy ja bym się wybrał na taki film? Roboty chcą przejąć władzę nad światem. Tajna organizacja rządowa kontroluje napływ kosmitów na planetę Ziemia i ich kontakty z ludźmi… Większa historia decyduje o tym, czy dany projekt jest skazany na sukces, czy na porażkę. Ale cała sztuka w tym, aby oba plany opowieści tworzyły zwartą, przekonującą całość. Taki właśnie, zwarty i przekonujący wydał mi się scenariusz Robota… O, przypomniałem sobie: Matrix to idealny przykład mniejszej i większej historii. Większa polega na tym, że żyjemy w świecie wykreowanym przez komputer, a mniejsza – że jakiś facet próbuje ten świat zmienić.”

Will Smith (1968) amerykański aktor filmowy

Źródło: wywiad, 2004 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=21770

O życiu , O świecie , O sztuce , O facetach

„Kiedy po raz pierwszy pojechałem do Nowego Jorku w 1987 roku, byłem po jedenastoletnim pobycie w Paryżu. Wychowałem się w kulturze francuskiej. Ostatecznym kształtem była dla mnie lektura Prousta. Z czegoś co można nazwać cząstką czaso-przestrzenną najbliższy był mi czas, jako pojęcie, które mnie bardzo zajmowało. Uważam, że Europa w ogóle związana jest bardzo z ideą czasu. Natomiast gdy znalazłem się w Nowym Jorku to pierwsze co zwróciło moją uwagę, to była doskonale rozwinięta przestrzeń. W tym momencie uzupełniło się we mnie to, co interesuje mnie najbardziej czyli czaso-przestrzeń. Oczywiście nie jestem np. fizykiem i w związku z tym odpowiedzi szukam dla siebie w fotografii. Myślę, że już wówczas, w '87 roku, chciałem przejechać przez ten zaskakująco realny kraj. Realny o tyle, że każdy przedmiot ma tam w zasadzie jedno znaczenie. Jest przedmiotem – funkcją utylitarną i koniec. Ta dosyć szczególna kultura materialna Stanów sprawia, że wszystko wydaje się być tam bardzo świeże, namacalne. I z tego powodu jest dla mnie interesujące fotograficznie.”

Wojciech Wieteska (1964)

Źródło: wywiad Adama Mazura, cyt. za: culture.pl http://www.culture.pl/baza-fotografia-pelna-tresc/-/eo_event_asset_publisher/eAN5/content/wojciech-wieteska

O myślach , O czasie , O myśleniu

„Informację o castingu dostałam, gdy mieszkałam jeszcze w Krakowie. (…) byłam wtedy w trakcie sesji i kompletnie nie miałam głowy, by jeździć do Warszawy. Nie wiedziałam, o jaki film chodzi, kto go reżyseruje, więc od razu odmówiłam. Dopiero gdy zadzwoniono do mnie po raz czwarty, zdecydowałam się. Jacek [Borcuch] na początku nie był przekonany do mojej osoby, pamiętał mnie jako trzynastoletnią dziewczynkę z Weisera i jakoś nie mógł wyobrazić sobie mnie w roli Basi. Trafiłam jednak na drugi casting, po którym Jacek zadzwonił do mnie osobiście z informacją, że chciałby ze mną pracować. Bardzo się ucieszyłam, bo już po próbach czułam, że to może być coś naprawdę ciekawego. Po lekturze scenariusza byłam ostatecznie przekonana.”

Olga Frycz (1986) polska aktorka

o roli w filmie Wszystko, co kocham.
Źródło: Olga Frycz o filmie „Wszystko, co kocham”, „ITI Cinema”, 22 grudnia 2009 http://www.kinomaniak.pl/katalog/wywiad/107,1

„Wychowywałam się na takich książkach, do jakich miałam dostęp. W latach 40., we wczesnych latach 50. brakowało literatury dla dzieci, więc czytałam książki dla dorosłych. U moich wujostwa były przedwojenne wydania „Flirtu z Melpomeną”, były „Obrachunki fredrowskie”, „Brązownicy” i inne książki Boya-Żeleńskiego, więc jako dwunasto- czy trzynastolatka czytałam recenzje teatralne Boya trochę jak zbiory anegdot z życia. Z kolei z „Kronik tygodniowych” Słonimskiego wydanych w 1956 roku uczyłam się o dwudziestoleciu. Boy i Słonimski – czołowi autorzy „Wiadomości Literackich””

Małgorzata Szpakowska (1940)

to były moje niemal najwcześniejsze lektury.
Źródło: Zofia Zaleska, Niepiękne dwudziestolecie http://www.dwutygodnik.com/artykul/4019/, Dwutygodnik.com nr 93/2012.

O dzieciach , O książkach , O literaturze , O czytaniu

„Bo nie dlatego debatuje się nad tym, aby odwołać rząd natychmiast, zaraz, zanim jeszcze rozpocznie się następny dzień, żeby już go nie było – nie dlatego, że był zły, bo nie dawał sobie rady z gospodarką, nie dlatego, że miał złą linię polityczną, nie dlatego, że nie miał polityki informacyjnej – o czym bardzo dużo mówiono, w czym może i źdźbło prawdy jest. I nie dla stu innych powodów, które tutaj można by było i pewnie byłyby przytaczane, gdyby dyskusja toczyła się w normalnym trybie i w normalny sposób. Tylko dla zupełnie innej przyczyny, przyczyny leżącej w istocie poza rządem.
Dzisiaj, tutaj, na tej sali, dotarł do mnie dokument, który został doręczony klubom poselskim i udostępniony posłom i senatorom. Dotarł do mnie równocześnie, a raczej o godzinę później niż do was. Z przyczyn, jak zwykle u nas pewnych niedowładów technicznych. Przeczytałem go po zakończeniu rannej sesji. Tak, to jest lektura porażająca. Teraz wiem, dlaczego temu wszystkiemu, co się tutaj dzieje nie mam prawa się dziwić – ponieważ ta lektura była porażająca, jak sądzę, nie tylko dla mnie.
Jest Polska, była Polska przez czterdzieści parę lat – bo to jednak była Polska – własnością pewnej grupy. Własnością z dzierżawy, może nawet raczej przez kogoś nadanej. Po tym myśmy w imię racji, własnych racji politycznych, zgodzili się na pewien stan przejściowy. Na kompromis, na to, że ta Polska jeszcze przez jakiś czas będzie i nasza i nie całkiem nasza.
I zdawało się, że ten czas się skończył. Skończył się wtedy, powinien się skończyć, kiedy uzyskaliśmy władzę pochodzącą z demokratycznego, prawdziwie demokratycznego, wyboru. A dzisiaj widzę, że nie wszystko się skończyło, że jednak wiele jeszcze trwa i że to – czyja będzie Polska – to się dopiero musi rozstrzygnąć. To się będzie rozstrzygało także w jakiejś mierze, w jakiejś cząstce dziś – tutaj, na tej sali.
Ja chciałbym stąd wyjść tylko z jednym osiągnięciem. I jak do tej chwili mam przekonanie, że z nim wychodzę. Chciałbym mianowicie, wtedy kiedy ten gmach opuszczę, kiedy skończy się dla mnie ten – nie ukrywam – strasznie dolegliwy czas, kiedy po ulicach mojego miasta mogę się poruszać tylko samochodem albo w towarzystwie torującej mi drogę i chroniącej mnie od kontaktu z ludźmi eskorty, że wtedy kiedy się to wreszcie skończy – będę mógł wyjść na ulice tego miasta, wyjść i popatrzeć ludziom w oczy.
I tego wam – Panie Posłanki i Panowie Posłowie życzę po tym głosowaniu.”

Jan Olszewski (1930–2019) polski polityk prawicowy, premier III Rzeczypospolitej

Źródło: Wystąpienie premiera podczas nocnej debaty sejmu 4/5 czerwca 1992 r. przed głosowaniem nad natychmiastowym odwołaniem rządu, na dzień przed planowanym głosowaniem o odwołanie.

O czasie

„(…) komuś, kto niepewnie uchyla drzwi Biblioteki, udzieliłbym takiej oto rady. Czytaj to, co chcesz czytać, ale nie omijaj klasyków. Książki klasyków to bagaż, z którym warto wędrować po Bibliotece. Oczywiście – raz po raz na postojach rozpakowując nasze torby podróżne. Bo przy pierwszej lekturze bardzo niewiele dowiemy się o Homerze, Szekspirze, Goethem, Dostojewskim. Możemy zresztą ich odrzucić, wolno nam powiedzieć, że literaccy giganci nie są naszymi przyjaciółmi, ale w żadnym wypadku nie wolno ich zlekceważyć. Bo to oni, autorzy arcydzieł, kształtują od wieków nasz smak, uczą nas, czego mamy prawo wymagać od naprawdę wielkiej literatury.”

Jan Tomkowski (1954) polski historyk literatury

Źródło: Zamieszkać w Bibliotece.

O książkach , O literaturze , O czytaniu , O wieku

„W tej książce jest wszystko. Na pierwszy rzut oka wydaje się powieścią przygodową. Ale to tylko powierzchnia. Istnieje wiele poziomów ewentualnej lektury, warto powracać do pewnych wątków.”

David Lynch (1946) amerykański reżyser i scenarzysta filmowy

o powieści Diuna, którą sfilmował w 1984 roku.

„Żadna lektura i inteligentne rozumowanie nie zastąpi bezpośredniego doświadczenia.”

John Fowles (1926–2005) pisarz angielski

Hebanowa wieża

„Powiedzmy zresztą bez ogródek: twoje prawdziwe dzieła to lektura wyłącznie dla ludzi bardzo inteligentnych. Innym są niepotrzebne! jeśli abstrahować od mody na twoje nazwisko, powodującej, że wiele osób kupuje wszystko i stawia na półce, połowy z tego w ogóle nie czytając i przerywając po pierwszych 10 stronach.”

Robert Stiller (1928–2016) polski tłumacz i pisarz

Lemie! po co umarłeś?

O ludziach , O czytaniu

„Dorosłe czytanie dziecięcych lektur jest przyjemne również dlatego, że widzimy podszewkę, czyli to, jak każda książka jest zrobiona. Odczytujemy aluzje literackie i ukryte emocje.”

Justyna Sobolewska (1972) polska dziennikarka i krytyczka literacka

Źródło: Dzieci ma się po to, żeby mieć z kim czytać, [w:] „Ryms” nr 17, s. 15, zima 2011/2012, cyt. za: Dzieci ma się po to, żeby mieć z kim czytać, ryms.pl, 16 kwietnia 2012 http://ryms.pl/artykul_szczegoly/108/dzieci-ma-sie-po-to-zeby-miec-z-kim-czytac.html

O dzieciach , O książkach , O zimie , O czytaniu

„Gdy wyjechałam, byłam właśnie po skończonej lekturze Diuny i bardzo mi się spodobała. Dałam książkę Dino. Cała rodzina, zwłaszcza mój brat, oszalała na jej punkcie.”

Raffaella De Laurentiis (1954)

Dino to ojciec Raffaelii.

O rodzinie

„Monika Olejnik: – Jak nazywali się bohaterowie Naszej szkapy?
Roman Giertych: – Pani redaktor chce mnie przepytać odnośnie Sienkiewicza?
Monika Olejnik: – Nasza szkapa? Sienkiewicz? Pan minister się pomylił, to Konopnicka.
Roman Giertych:”

Roman Giertych (1971) polski polityk narodowy

Ale tego nie ma w kanonie lektur.
Roman Giertych w tym okresie był ministrem edukacji narodowej.
Źródło: Kropka nad i, 12 lipca 2007

„Nie jestem czytelnikiem wyrafinowanym. Jednym z moich ulubieńców jest Dan Brown.(…) Kiedy wziąłem „Kod da Vinci” na wakacje, dozowałem sobie lekturę po kilka stron, żeby nie skończyć jej jednego dnia.”

Marek Niedźwiecki (1954) polski dziennikarz muzyczny

Źródło: Radość Niedźwieckiego, rp.pl, 23 kwietnia 2010 http://www.rp.pl/artykul/466020.html

O wakacjach

„Mam wrażenie, że główną lekturą prezesa Kaczyńskiego jest ostatnio "Mein Kampf". Bo powołuje się na Adolfa Hitlera, przywołuje hitlerowców i tak często używa tych skojarzeń. Wydaje mi się, że ma blisko siebie tę złą lekturę.”

Andrzej Halicki (1961) polski przedsiębiorca, działacz polityczny

Źródło: wyborcza. pl http://wyborcza.pl/1,75248,11717676,Posel_Halicki__PO___Kaczynski_chyba_czyta__Mein_Kampf_.html z 14 maja 2012 r.

O wrażeniach

„W fikcji jest coś rewolucyjnego: niesie ona w sobie pragnienia, apetyt na coś, czego nie ma w świecie rzeczywistym. Gdy kończy się lekturę i przestaje obcować z wielką książką, staje się wrażliwym na wszelkie niedoskonałości i przejawy przeciętności w realnym świecie.”

Mario Vargas Llosa (1936) pisarz peruwiański

Źródło: wywiad Gillesa Anquetila i François Armaneta, „Le Nouvel Observateur”, tłum. „Forum”, 11 października 2010.

„Nie chwaląc się, muszę przyznać, że naprawdę dołożyliśmy wszelkich starań, by uniknąć przecieków. Zupełnie, jakby nie chodziło o film, a o jakieś tajne przedsięwzięcie na miarę Projektu Manhattan! Nie robiliśmy na przykład kopii scenariusza dla członków ekipy. Ani scenograf, ani autor zdjęć nie dostali tekstu! Oczywiście, jeśli ktoś potrzebował, mógł udać się do czytelni, gdzie znajdował się zamknięty w sejfie egzemplarz scenariusza. Można było robić notatki, ale po skończonej lekturze tekst z powrotem lądował w sejfie i w ogóle nie opuszczał pokoju. Żaden agent, żaden aktor nie dostał skryptu przed rozpoczęciem zdjęć. Oczywiście odtwórcy głównych ról mogli zapoznać się z tekstem, ale wtedy scenariusz przywoził im do domu specjalny kurier, który czekał przed wejściem. Potem zabierał skrypt i odwoził go na miejsce. Dzięki temu udało się nam zadbać o bezpieczeństwo. Tak naprawdę jednak naszymi największymi sojusznikami w walce o utrzymanie tajemnicy okazali się fani „Indiany Jonesa”. Widzowie po prostu nie chcieli wiedzieć zbyt wcześnie, co się wydarzy w filmie. Chcieli pójść do kina i pozwolić się zaskoczyć. W pewnym momencie doszło do przykrego incydentu, gdy pewna osoba ukradła z planu blisko 4000 zdjęć, które zdradziłyby całą fabułę. Złodziej zaoferował je pewnej stronie internetowej – nie będę wymieniał jej nazwy – która z reguły nie ma oporów przed ujawnianiem tego rodzaju sekretów. Okazało się jednak, że ci ludzie uwielbiają Indianę Jonesa i nie chcieli psuć innym fanom zabawy. Zadzwonili więc do działu prawnego Paramount Pictures, w porozumieniu z FBI przygotowali prowokację i w ten sposób doprowadzili do aresztowania złodzieja. W tej chwili, gdy rozmawiamy, człowiek ten siedzi już w więzieniu. George Lucas nie bierze jeńców. Mnie czasem stać na wielkoduszność, George jednak jest w takich sprawach bezwzględny.”

Steven Spielberg (1946) amerykański reżyser, scenarzysta i producent filmowy

Źródło: wywiad, 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=45855

O ludziach , O pokoju , O domu , O czasie

„(…) Tom to cwana bestia – potrafi wyczuć materiał na świetną rolę już po wstępnej lekturze!”

Ben Stiller (1965) aktor, reżyser i scenarzysta amerykański

Źródło: Wywiad, 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=49066

„Jestem z tych, którzy widocznie potrzebują Kościoła na co dzień, nie umieją żyć samą wiarą. Sześć lat byłem w gimnazjum katolickim, byłem ministrantem, działałem w sodalicji mariańskiej, z mlekiem matki wyssałem katolicyzm. Nawet w kościele parafialnym mieliśmy swoją ławę – mój dziadek był jednym z fundatorów tego kościoła. Szanuję historyczną rolę Kościoła, jego wpływ na moralność, ale widocznie nie było to we mnie zakotwiczone intelektualnie. Emocjonalnie tak, bo jeszcze z frontu pisałem listy do matki i siostry, opatrzone: „Opatrzność nade mną czuwa”, „wczoraj byłem u spowiedzi”, lepiej się dzięki temu czułem. Ale brakowało mi Kościoła na co dzień, kiedy słucha się kapłana, podlega pewnym normom – spowiedź, komunia itd. Wreszcie wpływ środowiska, lektur itd. Dla mnie przełomowe były studia w Wyższej Szkole Piechoty (wtedy nie było jeszcze Akademii Sztabu Generalnego). Byłem oficerem frontowym, to był rok 1947. Tam w znacznej części wykładowcami byli oficerowie przedwojenni – w tym przedmiotów politycznych. Byli też wykładowcy radzieccy, ale w mniejszości. W tej uczelni nauczano nas demokracji ludowej, polskiej drogi do socjalizmu. Nie był to jeszcze etap, kiedy zatriumfował stalinizm. W programie nauczania mieściły się wartości etyczno-światopoglądowe, okazywano szacunek do Kościoła. Jednak oczywiście była walka: Kościół – państwo, Kościół – partia, była rywalizacja o rząd dusz. Jak człowiek się znalazł systemowo, ustrojowo po tej stronie, to siłą faktu się w to wpisywał.”

Wojciech Jaruzelski (1923–2014) generał, działacz PZPR, prezydent PRL i RP

Źródło: „Ja też nosiłem mieczyk Chrobrego – rozmowa z gen. Jaruzelskim”, Bibula.com, 3 lutego 2009 http://www.bibula.com/?p=6205

O wierze , O demokracji , O duszy , O matce

„Jeśli uczniowie mylą zabory z okupacją, to znak tego, że może inaczej trzeba uczyć historii. Jeśli uczniowie nie czytają lektur, to może należy wybierać inne. Literaturę piękną w szkole zabija się tępym nożem.”

Krzysztof Konarzewski (1948)

Źródło: gazeta.pl, 31 października 2011 http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/1,114871,10565641,Konarzewski_w_TOK_FM__Literature_piekna_w_szkole_zabija.html

O historii , O literaturze , O czytaniu

„Po kolejnej porcji lektury Pańskiego wspaniałego tygodnika „NIE” z przerażeniem stwierdziłem, że głupota leaderów polskiej prawicy jest wieczna i nie podlega modyfikacji od 75 lat. Nawet tytuły gazecin, jakie są wydawane dla zwolenników tej opcji widzenia Świata, są podobne jak te przedwojenne, np. „Nasz Dziennik” teraz i „Mały Dziennik” przed wojną. (…) Czy też może ślepe naśladownictwo przodków-prawicowców, tych co to bili konia na widok kobyły Pana Marszałka Piłsudskiego i uczyli wnuki głupawych piosenek ku czci tego wielkiego demokraty-zamachowca majowego. W związku z powyższymi wątpliwościami uprzejmie pragnę zachęcić „NIE” do podjęcia inicjatywy zorganizowania „Wszech-Polskiej” konferencji naukowej na temat „Przyczyny Nieśmiertelności Głupoty Polskiej Prawicy”. Sądzę, że rządy AWS, prasa prawicowa i radyjo M dostarczą nam wielu wspaniałych przykładów kontynuacji dzieła przodków-prawicowców w kształtowaniu kolejnego odcinka Wolnej Polski.”

Jacek Rońda (1948) polski informatyk

Źródło: Archiwum Tygodnika NIE http://a1.nie.com.pl/art14514.htm, nr 21/1998.

O wojnie , O głupocie , Koń

„Lubię stwarzać świat na scenie i dlatego tak chętnie sięgam po powieści. Adaptując je, mogę wykreować świat, jaki wyobraziłam sobie podczas lektury. Zawsze najpierw wyobrażam sobie przestrzeń, w której rozgrywa się akcja powieści, potem słyszę dźwięki, wyobrażam sobie pewne sytuacje sceniczne, a na końcu uświadamiam sobie, że przecież potrzebne są postaci, ludzie z krwi i kości. I wtedy zaczynają się schody…”

Emilia Sadowska (1971)

Źródło: „Głos Wielkopolski”, 8 września 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/23892

O ludziach , O świecie , O czytaniu

„Przeczytałem ostatnio ponad 50 nowych sztuk. Po tej lekturze można zapytać, czy istnieją jeszcze hierarchie wartości. Wszystko jest rozchwiane, niejednoznaczne. Berło dzierży dzisiaj dumnie antybohater. Przyzwyczailiśmy się też do stereotypowych podziałów odbiorców teatru – na młodych, starych, inteligentów, robotników. A w życiu spotykamy inteligentnych robotników bez pracy i kompletnych idiotów w elitach władzy. Bohaterem może być hiphopowy król podwórka lub młody człowiek niepewny swych preferencji erotycznych, ale są też niedobitki, które wskażą Kordiana.”

Jan Englert (1943) aktor polski

Źródło: „Rzeczpospolita”, 27 września 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/dlaczegok.htm

„Kim byłem dziesięć lat temu? Myślę, że dość zakompleksionym człowiekiem. Sportowcem. Chodziłem też do klasy o profilu matematyczno-fizycznym, więc kierowałem się logiką. Czytałem szkolne lektury i nie miałem powodzenia u dziewczyn. Byłem brzydki – miałem fryzurę na grzybka, diastemę między jedynkami i pełno piegów…”

Tomasz Schuchardt (1986)

Źródło: Anna Bielak, Patrz mi w oczy, nie w telefon – mówi filmowy Fokus, stopklatka.pl, 21 września 2012 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=90899

O myślach , O czytaniu , O myśleniu

„Kiedy otwieram świeżą prasę, szukam
zazwyczaj najpierw małego nawiasu
z datą ustawy, artykułem, punktem
numerem Dziennika Ustaw, pozycją:
najbardziej ciekaw jestem właśnie zawsze
wszystkich tych jasno wyróżnionych
tekstów przez specjalistów od martwej lektury
w łatwo zapalnym materiale biegłych
znawców Talmudu, bystrych jasnowidzów
żmudnych korników, ostrożnych magistrów
pirotechników węszących zawczasu.”

Florian Śmieja (1925–2019)

Źródło: Zapalny materiał

„Czym był więc człowiek dla średniowiecznej antropologii chrześcijańskiej? Istotą stworzoną przez Boga. Natura, historia i przyszłe losy człowieka dają się poznać przede wszystkim przez lekturę Księgi Rodzaju (…).”

Jacques Le Goff (1924–2014)

Źródło: Człowiek średniowiecza, 1987, tłum. Maria Radożycka-Paoletti

O Bogu , O losie , O historii , O naturze

„W tym to czasie trafiły mi do rąk po raz pierwszy broszurki socjalistyczne polskie – Młota „Kto z czego żyje” i Liebknechta „W obronie prawdy”. Podobały mi się one znacznie więcej i trafiły bardziej do przekonania niż czytane dotychczas odpowiednie wydawnictwa „Narodnej Woli”. Zatem postanowiłem bliżej się zapoznać z samym socjalizmem i przeczytałem po rosyjsku pierwszy tom Kapitału Marksa. Nie powiem, by ta lektura sprawiła na mnie wrażenie. Chociaż wpływ rosyjski był niewielki, zdołał jednak zrobić pewne anarchistyczne spustoszenia w mej głowie. Abstrakcyjna logika Marksa oraz panowanie towaru nad człowiekiem nie pasowało do mego mózgu. W każdym razie lektura ta pogłębiła znacznie moje poglądy na społeczeństwo i bezwiednie zacząłem ulegać wpływowi logicznie zbudowanej koncepcji Marksa.”

Józef Piłsudski (1867–1935) polski działacz niepodległościowy i polityk, premier, Naczelnik Państwa, twórca tzw. rządów sanacyjnych

Źródło: Jak stałem się socjalistą http://lewicowo.pl/jak-stalem-sie-socjalista/

O wrażeniach , O czasie , O czytaniu

„Moje życie, albo cudze. Najpewniej jakieś wymyślone. Ulepione z lektur, niespełnień, starych filmów, niedokończonych wojen, zasłyszanych legend, niewyśnionych snów. Moje życie. Kotlet z białka i kosmicznego pyłu.”

Tadeusz Konwicki (1926–2015) polski prozaik, scenarzysta, reżyser

Mała apokalipsa

O życiu , O snach

„Biblia jest przede wszystkim trudna. Wyłuskanie z opisywanych tam zdarzeń przesłania moralnego wymaga bardzo szerokiej i szczególnej wiedzy. Są to niejednokrotnie zdarzenia gorszące w odczuciu zwykłych śmiertelników (…). Żeby zorientować się, jak trudno czyta się Biblię – tak z przyczyn filologiczno-historycznych, jak i biorąc pod uwagę aspekty moralne – wystarczy otworzyć którąkolwiek z jej ksiąg. Sam Eklezjastes (Koh, I, 8) podkreśla, jak mozolne jest dobieranie słów: „Mówienie jest wysiłkiem: nie zdoła człowiek wyrazić wszystkiego słowami”. A w swoim II Liście Apostoł Piotr podkreśla trudności, jakich nastręcza lektura niektórych pism św. Pawła i w ogóle całej Biblii, której sens łatwo jest wypaczyć: „Są w nich trudne do zrozumienia pewne sprawy, które ludzie niedouczeni i mało utwierdzeni opacznie tłumaczą, tak samo, jak i inne Pisma, na własną zgubę (III, 16).””

Romano Amerio (1905–1997)

Iota Unum. Analiza zmian w Kościele katolickim w XX wieku
Źródło: s. 738, 739

O ludziach , O zrozumieniu , O wiedzę , O wysiłku

„Marek Hłasko (1934–1969) już za swojego życia był dość szczelnie okryty wielką legendą, do czego na pewno przyczynił się prowadzony przez niego styl życia. Nie można zaprzeczyć, że był obdarzony wielkim literackim talentem. Okrzyknięto go „polskim Jamesem Deanem” i sam pozował na twardego faceta, takiego „buntownika bez powodu”. Można by nawet odnieść wrażenie, że z wielkim uporem próbował upodobnić się do bohaterów swoich powieści i opowiadań. Leżąc ze złamaną nogą w gipsie, przeczytałem kolejny raz ponownie wydaną powieść Marka Hłaski Następny do raju (Agora S. A., Warszawa 2011). Uważam Marka za mojego „brata duchowego” i zawsze z wielką przyjemnością zagłębiam się w lekturę jego tekstów, chociaż od tej jego powieści wolę Pierwszy krok w chmurach, Pętlę, Sowę, córkę piekarza czy Pięknych dwudziestoletnich.”

Jarosław Hebel (1974) dziennikarz polski

Źródło: „Nowa Gazeta Literacka” nr 4, Warszawa, maj-czerwiec 2012, ISSN 20802811.

O przyjemności , O wrażeniach

„Spędzanie wieczorów na cichej lekturze zawsze stanowiło dla mnie źródło niebywałej przyjemności, lecz od czasu naszej separacji myśl o nieruchomym, samotnym trwaniu w towarzystwie jedynie strony tekstu oraz mych własnych wydobywających się na powierzchnię świadomości wzruszeń była mi nieznośna.”

Jeffrey Ford (1955)

Waga słów

O przyjemności , O myślach , O czasie , O myśleniu

„Nam tu i bez wojny trudno przeżyć
Nie siedzieć nie stać
Ruszać się szybciej
Szukać lepszej pracy

Z ubezpieczeniem
Z emeryturą
Z prawem do urlopu
W razie czego

Lektury tylko obowiązkowe
Zakaz pisania po polsku

Post internetowy”

Jerzy Gizella (1949)

Źródło: Idy marcowe

O wojnie

„Byłam w podstawówce, w siódmej klasie. Czytałam Zbrodnię i karę Dostojewskiego. Sama w domu, w środku nocy… Właśnie czytałam scenę, gdy Raskolnikow idzie po schodach, by zamordować lichwiarkę, gdy nagle do nocnej lampki wpadła ćma i zaczęła się tam niesamowicie szamotać. Na ścianie zobaczyłam gigantyczny, straszny cień… Po czym ćma wyskoczyła poparzona i wleciała mi prosto w twarz. Nigdy tego nie zapomnę! Ja wiem, że to może wydawać się śmieszne, ale naprawdę się przeraziłam! I zostało mi to do dzisiaj. Niektórzy boją się pająków, węży… A ja panicznie boję się ciem. Gdy jakaś wpadnie do pokoju, od razu się ewakuuję. Wniosek jest jeden: czytajcie, dzieci, lektury, tylko nie po nocach!”

Bożena Stachura (1974) polska aktorka

Źródło: Od Paczkowa do Grabiny – wywiad z Bożeną Stachurą, cz. I http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/1056/Od-Paczkowa-do-Grabiny-wywiad-z-Bozena-Stachura-cz-I.html

O dzieciach , O pokoju , O karze , O domu

„Ograniczenie lektury uważam za czyn bardziej ascetyczny niż ograniczenie ilości potraw.”

Tomáš Halík (1948)

Źródło: Noc spowiednika. Paradoksy małej wiary w epoce postoptymistycznej

O wierze , O nocy

„Pamiętajmy, że kiedyś miało miejsce wesele w Kanie Galilejskiej. Przy dokładnej lekturze tego wydarzenia odkryjemy, że to właśnie Jezus Chrystus zawierał wtedy małżeństwo. Gdyby nie był żonaty, jego intymność wobec Marii Magdaleny, Marty i drugiej Marii (…) musiała być, mówiąc jak najłagodniej, wysoce nie na miejscu.”

Orson Pratt (1811–1881)

Źródło: Artur Wójtowicz, Bóg mormonów, Kraków 2003, s. 81–82.

O Bogu , O małżeństwie , Chrystus

„W każdych badaniach czytelnictwa ludzie kłamią, ponieważ książki są wciąż uznawane za symbol prestiżu. Znacznie ciekawsze mogłyby być wyniki badań, z których dowiedzielibyśmy się, jakie książki stoją na półkach (…) na półki trafiają więc liczne podręczniki i poradniki (…) dużo osób ma z pewnością książki religijne (…) na listach bestsellerów pojawiają się (…) Katarzyna Grochola, Paulo Coelho (…) to (…) są książki, które dla współczesnego czytelnika są quasi-poradnikami psychologicznymi. Polaków boli życie, a te lektury pozwalają się od codzienności oderwać, mimo że są banalne i grafomańskie.”

Tomasz Szlendak (1974)

Źródło: Anita Karwowska, Czytamy grafomańskie powieści i poradniki, „Metro”, 26 września 2008.

O życiu , O ludziach , O książkach , O czytaniu