Cytaty o życiu

strona 2

„Życie to jedna wielka wymiana nieekwiwalentna.”

„Nie zmogą nas te cierpienia, tylko przetopią i zahartują. Wielkich potrzeba ofiar naszych, aby okupić szczęście i pokojowe życie tych, co po nas będą.”

„Nasze życie można też ująć jako niepotrzebny epizod zakłócający błogi spokój nicości.”

„Czy naprawdę pytasz jaki powód skłaniał Pitagorasa do niejedzenia mięsa? Zastanawiam się raczej przez jaki przypadek oraz w jakim stanie świadomości musiał być pierwszy człowiek, który swoimi ustami posmakował rozlanej krwi i wbił swoje zęby w mięso nieżywego stworzenia, zastawił stoły martwymi, cuchnącymi ciałami i miał czelność nazwać jedzeniem i pożywieniem części, które jeszcze chwilę wcześniej krzyczały i płakały, poruszały się i żyły. Jak oczy mogły znieść widok rzezi, gdy podrzynane były gardła i zdzierana skóra, a kończyny odrywano od kończyn. Jak jego nos wytrzymać mógł ten zapach? Jak to się stało, że nieczystości nie odebrały mu smaku, gdy ten miał kontakt z ranami, wysysając ich soki oraz serum ze śmiertelnych ran? I z pewnością nie są to lwy czy wilki, które zjadamy w odruchu samoobrony – wręcz przeciwnie – ignorujemy to i zarzynamy niewinne, oswojone istoty, które nie posiadają żądeł ani kłów, którymi mogłyby nas zranić. Z powodu kawałka mięsa pozbawiamy ich słońca, światła, całej życiowej ewolucji, do której mają prawo poprzez narodziny oraz życie.”

„Życie można zrozumieć, patrząc nań tylko wstecz. Żyć jednak trzeba naprzód.”

„Ludzie boją się śmierci bardziej nawet niż bólu. To dziwne, że się jej boją. Życie boli dużo bardziej niż śmierć. W momencie śmierci, ból się kończy. Więc, koniec to chyba twój przyjaciel.”

„Sekta ma dwie twarze. Za powierzchownością dobrego wujka kryje się groźny przestępca. Działanie sekty polega na niszczeniu dotychczasowych więzi emocjonalnych werbowanej osoby. Obiecuje się lepsze życie. Naprawdę chodzi o oderwanie od rodziny, środowiska pracy, przyjaciół i całkowite podporządkowanie.”

„Możesz zacząć życie nowe. Jeszcze raz przyjrzyj się sprawom tak, jak zwykłeś to czynić. Na tym bowiem polega odrodzenie życia.”

„Życie jest zbyt krótkie, by było małe.”

„Pracę można traktować jako rodzaj modlitwy. Jeśli jestem blisko Chrystusa, jeśli nad Chrystusa nie przedkładam niczego, to całe moje życie powoli zmieni się w świecę spalającą się dla Boga, która nie tylko wydaje ciepło, blask i siłę, ale również przekształci rzeczywistość. Trzeba używać światła, którym jest kontakt człowieka z Bogiem. Praca bez Boga to całkowite zatracenie się, pracoholizm, wyzysk człowieka przez człowieka, niszczenie drugiego. Szczytem tego były obozy pracy w systemach totalitarnych. Przeciwieństwem powinna być humanizacja pracy, o której mówił ksiądz Tischner w swoich kazaniach solidarnościowych. Z kolei modlitwa bez pracy może być czczą dewocją. Modlitwa i praca muszą więc ściśle się łączyć, musi być między nimi równowaga.”

„Przez całe życie matka była dla mnie wszystkim. Czuję się tak, jakbym stracił nie tylko matkę, ale i najbliższego przyjaciela, kolegę, kogoś, z kim mogłem rozmawiać o wszystkim. Gdy miałem kłopoty, mogłem przyjść do niej w środku, a ona wstawała i starała się mi pomóc.”

„Matki, które wysłałyście synów z dalekich krajów, obetrzyjcie łzy. Po tym jak stracili życie na naszej ziemi, stali się także naszymi synami.”

„Idąc do pierwszej bitwy będziecie żądali rachunku za całe 5 lat tej wojny – za Warszawę, za Kutno, za Westerplatte i za setki i tysiące bezbronnych ofiar, które zginęły z ręki zaborcy. Zażądamy rachunku za każde polskie życie, które zabrali nam Niemcy.”

„Życie to takie czary-mary. Rzadziej czary, częściej mary.”

„Gdzie jesteśmy? – myślał doktor usypiając. – Dokąd uniósł nas czas, życie? Czyż nie najstraszniejsze, najbardziej bolesne – żyć nie będąc pewnym, że się żyje? Czyż mam prawo żyć nie mogąc odpowiedzieć na pytanie: czego pragnę? Czego szukam? Ludzie, którzy tu przyjechali razem ze mną przed dziesięciu laty, czytali książki, uczyli się, dyskutowali, dziś – stali się gromadą tępych zwierząt. Co niszczy ich serca, dusze, umysły? Życie? Życie jest tam gdzie jesteśmy my – to słuszne! Lecz gdzie jesteśmy?”

„Osobiście jestem przekonany, że miłość romantyczna jest źródłem najbardziej intensywnej radości, jaką życie może dać.”

„Dlatego więc piszę niniejszą petycję,
By sumą kar wszystkich – mnie tylko karano,
Bo choćby mi przyszło postradać me życie –
Tak wolę – niż żyć, a mieć w sercu ranę.”

„Uroczyście ogłaszamy, że życie ludzkie powinno być przekazywane poprzez rodzinę założoną przez małżeństwo, jedno i nierozerwalne, podniesione dla chrześcijan do godności sakramentu. Przekazywanie życia ludzkiego jest powierzone przez naturę aktowi osobowemu i świadomemu i jako takie jest poddane najmądrzejszym prawom Bożym, prawom nienaruszalnym i niezmiennym, które wszyscy powinni przyjąć i zachowywać. Nie można więc używać środków ani iść metodami, które mogą być dozwolone w przekazywaniu życia roślin i zwierząt. Niech więc wszyscy uważają życie ludzkie za święte, a to dlatego, że od samego początku wymaga działania Boga Stwórcy. Ten więc, kto odstępuje od tych Bożych praw, nie tylko uwłacza Jego Majestatowi i okrywa hańbą siebie samego i rodzaj ludzki, lecz także podważa u samych podstaw siłę społeczności, do której należy.”

„Pamiętam, że mój ojciec, który działał w Solidarności, przez cały czas mówił o zemście. Miał ku temu powody. Mojego dziadka zabili esbecy, a ojciec został w czasie stanu wojennego internowany. Powtarzał mi przez cały czas, że trzeba walczyć z komunistami o wolną Polskę. Ja pojmowałam zemstę nieco inaczej niż mój ojciec. Uważałam, że najlepiej zemszczę się wtedy, kiedy ułożę sobie dobrze życie. Mój sukces będzie najlepszą zemstą.”

„Jesteśmy zespołem, który uratuje twoje życie.”

„Posiadanie przyjaciela czyni nasze życie naprawdę szczęśliwym.”

„Miłość – to światło, to niebo, to życie!”

„Życie jest zbyt krótkie, by przez cały czas udawać postać, którą się gra. Potrzebna jest przerwa na nabranie odpowiedniego dystansu. Niektórzy nawet podczas przerw nie wychodzą z roli – ja oczywiście nie zamierzam tego krytykować, bo każdy pracuje tak, jak mu pasuje najlepiej. Moje metoda jest jednak inna: kiedy pracuję, to pracuję. A kiedy nie pracuję, to nie pracuję. Kiedy mamy przerwy między kolejnymi ujęciami, nie pracuję, chyba że akurat pracuję między ujęciami.”

„Sceptycyzm jest może najrozumniejszym stanowiskiem, ale, wyzwalając nas od błędu, zabija on życie. Dojrzałość umysłu polega, być może, na tym, ażeby dobrowolnie brać udział w przymusowej grze życia, zachowując pozory kogoś, co grę tę traktuje poważnie. Taka dobrowolna rezygnacja, uzupełniona przez lekki uśmiech ironii, zachowuje nam przynajmniej pozory swobody.(…) Kto wpadł już w potrzask życia, powinien los swój znosić pogodnie; opór nie prowadzi do niczego, co najwyżej – do szaleństwa, jeżeli już odmawiamy sobie samobójstwa. Rezygnacja pełna pokory – czyli stanowisko religii – lub też pogodne rozczarowanie z pewną domieszką ironii – oto jedyne dwa wyjścia.”

„Jeśli chodzi o moją pracę, naraziłem dla niej życie, a rozum mój załamał się.”

„Bo nic tak nie cieszy, jak świadomość, że wywarło się wpływ na czyjeś życie, choćby miało ono oznaczać pasmo sennych koszmarów i majątek wydany na wizyty u psychoanalityka.”

„Życie nie na szczytach czego-bądź jest nonsensem. Największy sens ma życie na szczycie nonsensu.”

„Składać z siebie ofiarę… To niełatwa sprawa! To znaczy wyrzekać się mojego „ja”, broni na siebie życie nieustannego poświęcania się dla innych; brać na siebie z uśmiechem na ustach krzyże codzienne; wyrabiać w sobie z miłości ku Jezusowi miłość krzyża.”

„Ukochanie i odczucie idei bardziej ją wcieli w życie niż najokrutniejsze regulaminy.”

„Życie to ciężka i smutna sprawa.”

„Narody tracąc pamięć, tracą życie.”

„Życie wymaga ciągłej pracy i nakładu energii. Nie jest to praca skierowana na zewnątrz, lecz przede wszystkim praca nad sobą, nad obrazem samego siebie, nad charakterem, uczuciami i emocjami.”

„Stalin! Przestań wysyłać do mnie grupy terrorystyczne, bo w przeciwnym razie ja wyślę jednego człowieka i następnego już nie będę musiał. Tito.”

„Zawsze uważałem za nadużywanie wpajanie bezbronnemu, podatnemu na wpływy dziecku przekonań, które nawet jeśli są słuszne, będą dla niego torturą przez całe życie.”

„Nie chcę tajemnic ani stanów duszy, ani rzeczy niewymawialnych, nie jestem dziewicą ani księdzem, żeby się bawić w życie wewnętrzne.”

„Życie jest jak woda, która wysycha na słońcu – płynie szybko, a słońcem jest rozkosz, która życie wysusza.”

„Świat, w którym gówno jest zanegowane i wszyscy się zachowują jakby nie istniało to estetyczny ideał, który nazywa się kiczem. (…)
Kicz jest estetycznym ideałem wszystkich polityków, wszystkich politycznych partii i ruchów. W społeczeństwie, w którym istnieją obok siebie różne kierunki polityczne i ich wpływy się wzajemnie znoszą albo ograniczają, możemy jeszcze jako tako uciec przed inkwizycją kiczu. Jednostka może uchronić swą osobowość, a artysta stworzyć nieoczekiwane dzieła. Ale tam, gdzie pełną władzę ma jeden jedyny ruch polityczny, znajdujemy się natychmiast w krainie kiczu totalnego. (…)
Oznacza to, że wszystko, co narusza kicz, jest eliminowane z życia: każdy przejaw indywidualizmu (dlatego, że każda odrębność jest plunięciem w twarz uśmiechającemu się braterstwu), każda wątpliwość (dlatego, że kto zaczyna wątpić w drobiazgi, musi skończyć na zwątpieniu w życie jako takie), ironia (dlatego, że w krainie kiczu wszystko należy traktować ze śmiertelną powagą)(…)
W krainie totalnego kiczu odpowiedzi są z góry znane i wykluczają jakiekolwiek pytania. Wynika z tego, że rzeczywistym przeciwnikiem totalnego kiczu jest człowiek, który pyta. Pytanie jest jak nóż, który rozcina płótno namalowanej dekoracji, abyśmy mogli zajrzeć, co się za nią kryje.”

„Życie jest jedynie przelotnym cieniem;
żałosnym aktorem, co przez godzinę puszy
się i miota na scenie, po czym znika;
opowieścią idioty, pełną wrzasku i wściekłości,
a nie znaczącą nic.”

„Polacy mimo męstwa naród płochy, wytrwałości nie ma, zabawę woli niż pracę, życie sobie niewiele ceni. Dać je w chwili zapału, poświęcić majątek – to u nich łatwo. Fantazji dużo, ale gdy się na słowa wyczerpią, do czynu ochoty i sił brak. Sekretu nie zachowa; mówić dużo lubi, czynić mało.”

„Życie skomli ludzkością. (Andrzej Coryell)”

„Nawet płatkom życie nie mija jak z płatka. (Andrzej Coryell)”

„Człowiek zły, gdy go spotka zawód, mści się całe życie na innych; człowiek dobry, przez pamięć własnego bólu, bywa dla innych delikatny.”

„Zakochać się w samym sobie to początek romansu, który trwa całe życie.”

„Człowiek mógłby żyć samotnie przez całe życie. Ale chociaż sam mógłby wykopać swój własny grób, musi mieć kogoś, kto go pochowa.”

„Umieć pytać znaczy: umieć czekać, nawet życie całe.”

„Cała psychologia współczesna pokazuje, że naszymi działaniami na poziomie emocji kieruje podświadomość. Są to wzorce ugruntowane na etapie naszego dzieciństwa, które później promieniują na całe życie.”

„Wiele osób pomaga nam przejść przez życie. Rodzina, przyjaciele, obcy, czasami przypadkowi ludzie. Ważne są też lektury, filmy i zasłyszane opowieści. Niemałą rolę w moim życiu odgrywają zwierzęta.”

„Życie jest jak rana – którą zapełnić można tylko rozkoszą.”

„Życie jest wysiłkiem godnym lepszej sprawy.”

„Ci, którzy z rozumem i z dzielnością nie mają nic wspólnego, a czas spędzają na ucztach i tym podobnych przyjemnościach, i to jest całe ich doświadczenie, ci, zdaje się, zjeżdżają tylko na dół, a stamtąd z powrotem do połowy drogi i na tej przestrzeni plączą się całe życie, a nie mijają tej granicy nigdy i nigdy się nie wznoszą do tego i nie patrzą na to, co jest naprawdę wysoko, i nigdy się istotnie nie napełniają tym co istnieje; więc pewnej a czystej rozkoszy nie kosztują, tylko tak jak bydło patrzą zawsze w dół i schylają się ku ziemi i ku stołom, pasą się tam i parzą, a że każdy z nich chce mieć tego więcej niż inni, więc kopie jeden drugiego i bodzie żelaznymi rogami i kopytami, i zabijają się nawzajem, bo nie napełnili tym, co istnieje, ani tego, co w nich samych jest, ani tego, co w nich jest szczelne.”

„Mundur […] powinniśmy wyżej cenić aniżeli złoto i brylanty bogacza, ponieważ żołnierz oddaje za Ojczyznę, to co najcenniejsze czyli swoją krew i swoje życie.”

„Bardzo się cieszyłem, kiedy Chruszczow oświadczył, że Związek Sowiecki w ciągu 25 lat dogoni i przegoni USA. Jest tylko jeden drobiazg. Rozziew między Ameryką a Unią Europejską powiększa się z każdym miesiącem. Chruszczow miał tę przewagę, że dał sobie 25 lat i zdążył umrzeć. Ponadto co roku dowiadywał się z „Prawdy”, że Związek Sowiecki już dogania USA. Umierał szczęśliwy.”

„Jeet Kune Do uczy nas nie oglądać się wstecz, gdy raz cel zostanie określony. Ono traktuje życie i śmierć bezstronnie.”

„Dobrze żyje z klerem,
źle ze Sztaudyngerem.”

„Bóg dając nam życie obdarzył nas jednocześnie wolnością.”

„Dylemat św. Mateusza kogo wybrać – dobrą sytuację materialną czy Jezusa – stał się codziennością życia. Dziś to pytanie może brzmieć: „Co wybrać: przyjemne życie z cudzą żoną czy przykazanie «nie cudzołóż»? Dobre miejsce na liście wyborczej w nowym ugrupowaniu czy jedność w dążeniu do naprawy Polski? Handel w niedzielę czy obecność na mszy św.?””

„Aby miłość trwała przez całe życie, trzeba ją pielęgnować starannie jak ogród.”

„Czymże jest życie, jeśli nie umykającym cieniem snu?”

„Ja wiedziałem, co sercem gryźć mam,
jakim ciosom nadstawić pierś,
nie rachunkiem, nie sylogizmem
budowałem życie i wiersz.

Ale troska jak rdza przeżarła
mojej pieśni serdeczną moc,
tylko krzyk ściśniętego gardła
głucho ciemną przeszywa noc.

Lecz w tym krzyku zostanę młodym.
Jeśli grom – niechaj trafia mnie!
Temu światu ja się nie poddam,
temu światu ja krzyknę: nie!”

„Miłość jest życiem w całej swej pełni, jak puchar pełen wina. Żyjemy na tym świecie dotąd, dopóki kochamy… Życie zdobywa swe bogactwa – dzięki poparciu świata, swą wartość – dzięki poparciu miłości.”

„Matka Najświętsza nie żyła sobą. Dlatego życie NMP, to promień boski, to działanie łaski Bożej w pełni. Tam stworzenie nie przeszkadzało Stwórcy. Działanie Boga w Niej się przebija, Ona jak monstrancja, w której zawsze obecny Najświętszy Sakrament. Żyje w niej Bóg przez Swe działanie. Dlatego Ona wszystko może… Gdybyśmy umiały wpatrzeć się w życie Maryi tak istotnie zjednoczone z Bogiem!”

„Bądź zachłanny, znajdź siłę, wygraj życie.”

„Wszystko jest poezją, ale pieniądz nie jest poezją. Ale też pieniądz jest niczym, sam z siebie immanentnie nie istnieje, został wymyślony, jest niczym, choć w tym świecie do tego doszło, że pieniądz jest wszystkim, wszystko można kupić, najgenialniejsze dzieła sztuki, ludzi nawet można kupić, oczywiście tych sprzedajnych, ale poezji się nie kupi.”

„Życie stało się lepsze, towarzysze, życie stało się weselsze. A gdy życie jest wesołe, to i praca idzie dobrze.”

„Pamiętajcie, nowa Polska nie może być Polską bez dzieci Bożych! Polską niepłodnych lub mordujących nowe życie matek! Polską pijaków! Polską ludzi niewiary, bez miłości Bożej! Nie może być ojczyzną ludzi bez wzajemnej czci jedni dla drugich, bez ducha ofiary i służby, bez umiejętności dzielenia się owocami pracy z tymi, którzy sami nie są w stanie zapracować na życie i utrzymanie.”

„Niewielu zdaje sobie sprawę z tego, że ich życie, istota ich charakteru, zdolności ich i zuchwalstwa wypływają tylko z wiary w bezpieczeństwo otoczenia. Odwaga, spokój, zaufanie; uczucia i zasady; wszystkie wielkie i wszystkie błahe myśli należą nie do jednostki, tylko do tłumu; do tłumu, który wierzy ślepo w niewzruszoną siłę swych instytucji i swej moralności, w potęgę swej policji i swej opinii. Ale zetknięcie z nagą, nieokiełznaną dziczą, z pierwotną naturą i pierwotnym człowiekiem, wzbudza w sercu nagły i głęboki niepokój.”

„To nie do wiary, z jak przymkniętymi oczyma, przytępionymi uszami i senną myślą idziemy przez życie.”

„Życie jest statkiem płynącym w podróż, z której nie ma powrotu.”

„Moje życie okazało się zbyt krótkie, żeby zawładnąć całym światem. Pozostawiam to wam.”

„A jeśli kiedy taki czy jakikolwiek inny człowiek przypadkiem znajdzie swą drugą połowę, wtedy nagle dziwny na nich czar jakiś pada, dziwnie jedno drugiemu zaczyna być miłe, bliskie, kochane, tak że nawet na krótki czas nie chcą się rozdzielać od siebie, i niektórzy życie całe pędzą tak przy sobie, a nie umieliby nawet powiedzieć, czego jedno chce od drugiego. Bo chyba nikt nie przypuści, żeby to tylko rozkosze wspólne sprawiały, że im tak dziwnie dobrze być, za wszystko w świecie, razem. Nie. Ich obojga dusze, widocznie, czegoś innego pragną, czego nie umieją w słowa ubrać, i dusza swe pragnienia przeczuwa tylko i odgaduje. I nie wiedzieliby, co odpowiedzieć mają, gdyby tak nad ich łożem Hefajstos z narzędziami stanął i zapytał: „Czego wy chcecie od siebie, ludzie?” Nie wiedzieliby, czego. Więc gdyby znowu pytał: „Prawda, że chcecie tak się złączyć w jedno, możliwie najściślej, żebyście się ani w dzień, ani w nocy nie rozłączali? Jeżeli tego chcecie, ja was spoję i zlutuję w jedno, tak że dwojgiem będąc, jedną się staniecie istotą (…). Miłość jest na imię temu popędowi i dążeniu do uzupełnienia siebie, do całości.”

„… pamięta tyle obrazów, tyle poznała „nowych prawd”, o sytuacji, o człowieku, o sobie. Rosjanie mówili, że życie ludzkie jest nic nie warte, jednego człowieka mniej, nie ma różnicy. Mówili: – Niczewo, padachniosz. Nic się nie przejmuj, zdechniesz. Nie martw się, i tak koniec przewidziany. Nie widziano nic złego w tym, żeby donieść na drugiego, nawet bliskiego człowieka, na brata czy ojca – za kawałek chleba. Myślało się tylko o jedzeniu. Aby przeżyć do jutra, traciło się czasami człowieczeństwo. Głód tłumaczył wszelkie zachowania. Jedzenie było najważniejsze. Jak nie miało się co jeść, to zaczynało się chorować i umierało.”

„Życie to raj, do którego klucze są w naszych rękach.”

„Życie często podaje rękę klęczącym czy leżącym, ale tylko po to, żeby się na tyle wyprostowali, by mogło znowu kopnąć ich porządnie w dupę.”

„Za dużo widzę, więc wybieram życie dla rodziny.
Oddam im całe lata, dni, miesiące i godziny.”

„Kiedy weszłam do swej separatki, pogrążyłam się w modlitwie dziękczynnej za wszystko, co mi Pan zsyłał przez życie całe, poddając się zupełnie Jego najświętszej woli. Głębia radości i pokoju zalała mi duszę. Czułam głęboki spokój, że gdyby śmierć w tej chwili nastąpiła, nie powiedziałabym jej – poczekaj, bo mam jeszcze sprawy do załatwienia. Nie, ale z radością powitałabym ją, bo jestem gotowa na spotkanie się z Panem nie tylko dziś, ale od chwili, w której całkowicie zaufałam miłosierdziu Bożemu, zdając się zupełnie na Jego najświętszą wolę, pełną miłosierdzia i litości. Wiem, czym jestem sama z siebie…”

„Całe życie żyliśmy jakby na walizkach. Tysiące przejść, niepewności, załamań. Ciągła prowizorka, tymczasowość, byle do jutra. A kiedyś zacznie się prawdziwe życie. No i masz. Przychodzi starość i gdzie to prawdziwe życie?”

„Życie jest po to, żeby żyć. Trzeba podtrzymywać w sobie ciekawość. Najgorszą rzeczą jest rezygnacja. Nie wolno nigdy, z żadnego powodu, odwracać się do życia plecami.”

„Przez całe moje życie nie wierzyłem w większość rzeczy, które wyczytywałem w podręcznikach od historii, i w to, czego uczyli mnie w szkole. Teraz do mnie dotarło, że nie mam prawa, by osądzać kogoś na podstawie tego, co o nim czytałem. Nie mam prawa do osądzania czegokolwiek. Oto lekcja, którą otrzymałem.”

„Bez względu na obecną tendencję wiodącą ku silnym władcom, totalitarnym państwom, lewicowym dyktaturom, moje przekonania pozostały niezachwiane. Wierzę w jednostkę i w zdolność wolnych jednostek do wspólnego wysiłku. Pod tym względem moje życie i moja praca były sukcesem.”

„Na tle złodziei to ja jestem dobrodziejem.
Na tle płaczących jestem tym, co się śmieje.
Dla lamusów mogę być zła wcieleniem.
Co jeszcze mi wyczytasz z twarzy nie wiem.”

„Być rodzicem znaczy wiele, zmienia resztę twojego życia.”

„Życie to szereg następujących po sobie lekcji, w których trzeba uczestniczyć, by się czegoś nauczyć.”

„Jak jedni sądzą, że cała doskonałość chrześcijańska zawiera się w modlitwie, i nie rozumieją, że modlitwa, która na życie nie wpływa, nie przeistacza go, nie sprawia, że coraz bardziej przenika się ono duchem przykazań Bożych, żadnej wartości mieć nie może; tak drudzy, przeciwnie, mają skłonność upatrywać istotę doskonałości w dobrym życiu chrześcijańskim, lekceważąc rolę modlitwy i nie zdając sobie sprawy z tego, że ona jest właśnie źródłem i regulatorem życia moralnego.”

„Żadnej prawdy nikt nie może zmienić – może tylko szukać jej, znaleźć ją i uznać, by do niej życie dostosować.”

„W tańcu łatwo się wywrócić albo zgubić tempo.
Życie jak break dance, nie flamenco.”

„Życie jest jak trąbka w orkiestrze jazzowej. Jeśli nic w nią nie tchniesz, nic z niej nie wyjdzie.”

„Przeszłość i przyszłość tak samo nie podlegają wykupowi, a jedyną chwilą przynoszącą konsekwencje jest teraźniejszość, chwila, w której odbywa się życie i dokonywane są wybory.”

„Nie wystarczy pokochać, trzeba jeszcze umieć tę miłość przenieść przez całe życie.”

„Narody tracąc pamięć, tracą życie.”

„Nie kochasz mnie (…). Nie masz pojęcia, czym naprawdę jest miłość. Dopóki nie pokochasz własnego życia, nie zdołasz pokochać nikogo, ani niczego. Miłość bierze się z szacunku do własnego życia. Jeśli kochasz siebie, własne życie, to pokochasz też kogoś, kto uczyni to życie jeszcze cenniejszym, podzieli je z tobą i sprawi, że stanie się przyjemniejsze. Jeśli zaś nienawidzisz siebie i wierzysz, że twoje życie jest złe, to możesz jedynie nienawidzić, doświadczyć jedynie pozoru miłości, tęsknić za czymś dobrym, ale nie masz innej podstawy dla owego uczucia, jak tylko nienawiść. Plamisz samo pojęcie miłości, (…), swoim występnym pragnieniem tego uczucia. Potrzebujesz mnie tylko po to, by usprawiedliwić swoją nienawiść. Chcesz towarzyszki w nienawiści do siebie. Żeby prawdziwie kogoś pokochać, (…), musisz się upajać istnieniem tej osoby, bo za jej sprawą życie staje się jeszcze cudowniejsze. Skoro uważasz, że życie to zepsucie, to nigdy nie zaznasz takiego związku, nigdy się nie dowiesz, czym naprawdę jest miłość.”

„Życie jest doprawdy zabawne: jedno słowo wypowiedziane przed ołtarzem i już jesteś żonaty, jedno słówko wypowiedziane we śnie i już jesteś rozwiedziony.”

„Pewnego razu weszło do nas na próbę trzech marines w pełnym umundurowaniu i bez słowa usiadło w pierwszym rzędzie.
Spytałem ich, jak się mają i czy nie chcą się przyłączyć. Zapytałem ich, czy znają jakieś piosenki i jeden z nich powiedział, że taaa, znają „House of the Rising Sun” i „Everybody Must Get Stoned”. „To byczo – powiedziałem. – Zaśpiewalibyście z nami dziś wieczorem? Bardzo byśmy chcieli, żeby zaśpiewali z nami marines”. Powiedzieli, że taaa, zaśpiewają.
Kiedy wrócili, wprowadziłem ich na scenę, choć pewnie nie wolno im było na nią wchodzić w mundurach. Zaśpiewali „Everybody Must Get Stoned”. Mieli już nieźle w czubie, więc powiedziałem: „Chłopcy, może pokażecie publiczności, jak zarabiacie na życie?”
Wręczyłem im dużą lalkę i dodałem: „Wyobraźcie sobie, że to jakiś żółty szczeniak”. My zagraliśmy, a tymczasem oni zabrali się do maltretowania lalki. Porozrywali ją na strzępy. To było naprawdę straszne. Kiedy już skończyli, podziękowałem im i przy spokojnym akompaniamencie pokazałem widzom zmaltretowane fragmenty. Nikt się nie śmiał.”

„Nie chodzi o kasę. Nie chodzi o sławę. Po prostu potrzebuję rywalizacji. To ona pcha mnie przez życie…”

„Jak się ma wielkie pieniądze, trzeba zrobić z nimi coś pożytecznego. Tu nie chodzi tylko o wypisywanie czeków. W biednych krajach życie warte jest sto dolarów. Razem z fundacją chcemy to zmienić.”

„Bezlitosny uśmiech ust tych, które znał… Sojusznika! Który strzelał mu w tył głowy!
Dziesiątki lat męczona i nękana przez życie szła o przyszłość niespokojna
Kto głupi tak zaprzedał swą ojczyznę, kto skazał kraj na rządy komunizmu?
Tysiące dni lata niespłaconych ran, czerwone psy mordercy wielkich wspomnień,
Judaszy płacz, srebrniki za ojczyznę, fałszywe łzy za zbrodnie komunizmu!”

„Gdy pracuję przeżywam chwile lęku, ale gdy nie pracuję, doznaję tępego niezadowolenia i uwiera mnie własna świadomość. Życie poświęcone pracy nie jest radośniejsze od innego, ale przynajmniej człowiek nie zauważa przemijania czasu.”

„Trudno jest iść przez życie wieloma drogami jednocześnie.”

„Mówią np., że socjalistyczna medycyna działa źle albo że rząd nadmiernie ingerowałby w życie obywateli, co w Ameryce jest nośnym argumentem. Wielu ludzi wciąż nie dostrzega, że prywatne ubezpieczenia są droższe, mniej efektywne i gorzej chronią prawa pacjentów niż ubezpieczenia państwowe. Jeśli np. ktoś przyjmuje drogie leki, za które płaci ubezpieczenie państwowe, a ubezpieczyciel nie chce dalej finansować tej terapii, chory ma się do kogo odwołać. W systemie ubezpieczeń prywatnych natychmiast traci dostęp do drogich leków. Jeśli ma dość siły, żeby wytoczyć proces firmie ubezpieczeniowej, może nawet po roku wygrać. O ile wcześniej nie umrze.”

„Tylko myślący przeżywa swe życie, u bezmyślnego przechodzi ono obok.”