Cytaty o wspomnieniach (113 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Lecz czy wspomnienie minionej niedoli, nie jest radością chwili obecnej?”

Edgar Allan Poe (1809–1849) poeta i nowelista amerykański

Radość

„Żaden ból nie jest dla mnie tak wielki jak wspomnienie szczęśliwych czasów w biedzie.”

Dante Alighieri (1265–1321) średniowieczny poeta włoski

O bólu

„Wspomnienie jest jedynym rajem, z którego nikt nas nie może wypędzić.”

Jean-Paul Sartre (1905–1980) powieściopisarz, dramaturg, eseista i filozof francuski, noblista

„Przyjąłem dziś Pana Jezusa! Błogosławiony dzień, którego wspomnienie napełnia błogością i wielką za nim tęsknotą.”

Michał Sopoćko (1888–1975) polski duchowny katolicki, teolog

o swojej Pierwszej Komunii Świętej.
Źródło: Droga świętości Ks. Michała Sopoćki http://www.opoka.org.pl/biblioteka/T/TH/THW/sopocko1.html, opoka.org.pl

„Nie mówmy więc, że ofiara Mszy świętej jest tylko ucztą pamięci, ucztą wspomnień, odbywaną tylko na wspomnienie tego, co Nasz Pan uczynił podczas Ostatniej Wieczerzy. Bo to jest bluźnierstwem, potwarzą rzucaną na naukę katolicką, potwarzą rzucaną na to, co uczynił i ustanowił Nasz Pan Jezus Chrystus. To przyczynia się do upadku kapłaństwa. Kapłan nie jest w żadnym razie tylko osobą prowadzącą ucztę pamięci. On jest nie tylko tym, który podczas uczty przewodniczy zgromadzeniu. Kapłan jest tym, który składa ofiarę. Kapłan jest tym, który sprawia, że Boży Baranek ofiarny zstępuje na ołtarz, że naprawdę jest obecny na ołtarzu.”

Marcel Lefebvre (1905–1991) francuski biskup katolicki, twórca schizmy

Źródło: s. 44

O nauce , Chrystus

„Miłość jest symbolem wieczności, zaciera ona wszelkie pojęcie czasu, wygasza wspomnienie początku i tłumi lęk przed końcem.”

Anne-Louise Germaine Necker (1766–1817)

O miłości , O czasie

„Wspomnienie dni radosnych milszym nieraz bywa
I prawdziwszym, niż szczęście na ziemi.”

Alfred de Musset (1810–1857) poeta i pisarz francuski

Un souvenir heureux est peut-être sur terre
Plus vrai que le bonheur.
Źródło: Wspomnienie http://cyfrowa.chbp.chelm.pl/dlibra/docmetadata?id=1629 w: Poezye, Warszawa 1890, s. 150, tłum. Bolesław Londyński.

O szczęściu

„Nie czekać na pochwały, na uznania, przyjdą same i we właściwym czasie.”

Janina Woynarowska (1923–1979) polska pielęgniarka

o istocie pracy.
Źródło: Życie pojęła poważnie. Wspomnienie o pielęgniarce Janinie Woynarowskiej. http://www.moipip.org.pl/media/doc/ad_vocem_75.pdf

O życiu , O czasie , O czekaniu

„moje marzenia
są wielkie
jestem więc najbogatszym
człowiekiem na świecie”

Józef Baran (1947) polski poeta, dziennikarz

Źródło: Wspomnienie

O marzeniach

„Trzynaście razy wychodziłyśmy z różnych zasypanych i rozbitych domów i zawsze cało. Wszędzie ginęli ludzie, a my pozostawałyśmy nietknięte. Przeżywałyśmy ciągłe zdumienie, dlaczego Matka Boża nas osłania? I stale odpowiedź była ta sama – dla Sprawy Bożej, dla naszego powołania i dla Ojca. I utrwalałyśmy sobie w pamięci: życie nasze ma być lepsze i świętsze od najbardziej bohaterskiej, młodzieńczej śmierci w powstaniu. Gdy miałyśmy jakieś polecenie, by pójść ratować ginących ludzi, przynieść pociechę chorym na Mokotowskiej, czy w schronach, gdy trzeba było iść w jakieś niebezpieczne miejsce, pamiętałyśmy, że: „Idziemy na Jasną Górę do Matki Bożej. Byłyśmy skazane na śmierć 6 sierpnia, a jednak Ona nas obroniła. 8 września, w dniu święta Jej Narodzenia, świadomie ofiarowałyśmy swoje życie za Ojca. Bomba padła jako znak, że byłyśmy tak jak wszyscy w powstaniu absolutnie narażone na śmierć, a jednak Matka Najświętsza nas uratowała. Idziemy bowiem na Jasną Górę!” To było tak krzepiące, że najcięższe misje mogłyśmy podejmować i biec w najbardziej niebezpieczne miejsca bez lęku, w tym poczuciu, że idziemy do Niej. Nieraz opanowywał nas ogromny strach, ale wtedy wystarczyło powiedzieć sobie wspólnie lub w swojej duszy: „Idziemy na Jasną Górę!””

Maria Okońska (1920–2013)

I natychmiast wracała odwaga.
Źródło: Maria Okońska, Wspomnienie z powstania warszawskiego, op. cit., s. 122–123.

O życiu , O śmierci , O ludziach , O strachu

„Bo sen przecie nigdy nie jest przeżywany bezpośrednio aktualnie w chwili swego śnienia się – istnieje tylko i jedynie jako wspomnienie.”

Stanisław Ignacy Witkiewicz książka Nienasycenie

Nienasycenie

O snach

„Rodzice kupili mi zabawkowy fortepianik, gdy miałam dwa czy trzy lata. Bardzo mnie wkręcił, potrafiłam w sposób rozpoznawalny grać melodie i to był początek. Drugie ważne wspomnienie na ten temat to gramofon, który stał w naszym tzw. kominkowym pokoju. Zamykałam się tam i godzinami słuchałam płyt. Począwszy od bajek grajek poprzez Czerwone Gitary, po Mazowsze (to było w domu). Nie było dla mnie lepszej rozrywki…”

Dorota Osińska (1978)

Źródło: Monika Cukiernik, Dorota Osińska. „Życie mnie inspiruje”, 25 kwietnia 2013 http://www.artysci24.pl/index.php/wywiady-muzyka/908-dorota-osinska-zycie-mnie-inspiruje

O życiu , O pokoju , O muzyce , O domu

„Wierny ojczyźnie mojej do ostatniego momentu, walczyłem za jej wolność pod nieśmiertelnym Kościuszką. Upadła ona przed przemocą i nie pozostaje nam, jak pocieszające wspomnienie, żeśmy krew przelewali za ziemie przodków naszych, żeśmy widzieli nasze chorągwie zwycięskie pod Dubienką, Racławicami, Warszawą i Wilnem. Polacy, nadzieja powstaje! Francja zwycięża, ona się bije za sprawę narodów, starajmy się osłabić jej nieprzyjaciół. Francja pozwala nam schronienia, czekając lepszych losów dla kraju naszego, idźmy pod jej chorągwie, te są znakiem honoru i zwycięstwa. Legiony polskie formują się we Włoszech, na tej ziemi, niegdyś świątyni wolności. Już oficerowie i żołnierze, towarzysze trudów naszych i męstwa są ze mną, już się bataliony formują. Przybywajcie, koledzy, rzucajcie broń, którą wam nosić przymuszono, bijmy się za sprawę wspólną wszystkich narodów, za wolność pod walecznym Bonaparte, zwycięzcą Włoch! Triumfy Rzeczypospolitej Francuskiej są naszą jedyną nadzieją, za jej pomocą i jej aliantów może zobaczymy jeszcze domy nasze, któreśmy z rozrzewnieniem porzucili.”

Jan Henryk Dąbrowski (1755–1818) polski generał

odezwa legionowa z 20 stycznia 1797.
Źródło: J. Willaume (oprac.), Legiony Dąbrowskiego. Europa w dobie wojen napoleońskich. Teksty źródłowe do nauki historii w szkole, nr 26, Warszawa 1960

O losie , O nadziei , O historii , O wolności

„Pracowałam w czasach, gdy działali tacy giganci teatru, jak Axer, Dejmek, Grotowski, Grzegorzewski, Hanuszkiewicz, Jarocki, Kantor, Swinarski, Szajna, Wajda i inni. Z kilkoma z nich współpracowałam. Oni to spowodowali, że teatr polski wyszedł z prowincjonalnego grajdołka i osiągnął poziom światowy. Siłą teatru były wtedy różnorodność i niezwykłe osobowości jego twórców. Dziś jest inaczej. Teatr stracił swoją rangę społeczną. Przestał być ważnym miejscem na pogłębioną analizę rzeczywistości; problemów, które nękają społeczeństwo”

Ewa Starowieyska (1930–2012)

Źródło: Teresa Sołtysiak, Wspomnienie: Ewa Starowieyska (1930–2012), „Gazeta Wyborcza – Stołeczna” nr 118, 22 maja 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/140197.html

O rzeczywostości , O sile , O osobowości

„Student otwiera drzwi profesora Rawickiego. Widzi, że nie ma profesora i mówi: „Znów nie ma tego s…a”. Wtedy zza szafy dobiega głos profesora: „Pan chyba zapomniał, że na uczelni używa się terminów naukowych, a nie rodowych”.”

Lech Falandysz (1942–2003) polski prawnik

Źródło: Znał życie i używał go. Wspomnienie o Lechu Falandyszu, edukacjaprawnicza. pl, marzec 2004 http://www.edukacjaprawnicza.pl/index.php?mod=m_artykuly&cid=2&id=303

O życiu

„Coś w tym jest, że im dalej jesteśmy od swojego dzieciństwa, tym staje się ono nam bliższe… Przy końcu życia powracamy do jego początków. Dawne obrazy są coraz bardziej wyraźne, podczas gdy pamięć wczorajszego dnia zaciera się niczym stuletnie wspomnienie. Może to tak ma być – powrót do punktu wyjścia.”

Monika Jaruzelska (1963) polska dziennikarka, stylistka, projektantka mody

Rodzina
Źródło: s. 51

O dzieciństwie , Obraz

„To był bardzo dobry i interesujący etap w mojej karierze. Wspominam go szczególnie miło z powodu zawodników, bo z większością z nich łączyły mnie bardzo dobre relacje, z powodu osób, które poznałem, i tego jak pracowałem. A musiałem naprawdę ciężko pracować, żeby wywalczyć rzeczy, które dotąd nie były normą w polskiej siatkówce. Jedyne złe wspomnienie jest związane z Arkiem Gołasiem. Ze szczególnym smutkiem wspominam 16 września, dzień jego śmierci.”

Raúl Lozano (1956) argentyński trener siatkówki

o pracy z reprezentacją Polski.
Źródło: Wracam do Polski ze względu na dobre wspomnienia http://www.sportowefakty.pl/siatkowka/2011/03/14/raul-lozano-wracam-do-polski-ze-wzgledu-na-dobre-wspomnienia/

O śmierci , O relacjach

„Moja mała gloria pękła od podstaw blada,
dość już ofiar, chcę się poddać, w dłoniach biała flaga,
chcę, byś wiedziała, jak to na mnie działa,
dla ciebie całe wspomnienie wydziaram dla nas ciarkami na ciele.”

Buka (1988)

Wspaniały widok na nic interesującego
Źródło: utwór Orchidee

„4 października i my wyszłyśmy z Warszawy. Na Placu Narutowicza widziałyśmy powstańców idących do niewoli. Hitler ogłosił, że będą traktowani jako wojskowi, według konwencji międzynarodowej, a nie jak zamierzał – jako bandyci. Pójdą więc do obozów wojskowych. Gdy przechodziłyśmy, chłopcy nas otoczyli. Podeszłyśmy do szeregów, wyciągnęłyśmy resztki medalików i rozdałyśmy komu się dało. Nie wiedziałyśmy czy można, tylu było dokoła Niemców, ale oni przybiegali i wszystko co miałyśmy rozdzieliłyśmy między nich. Ciągle rozdawałyśmy Matkę Bożą Jasnogórską i tak zostało do dzisiejszego dnia. To było nasze zadanie i nasz plan: Weźmiemy Jej Oblicze i pójdziemy do powstania. Temu byłyśmy wierne do końca.”

Maria Okońska (1920–2013)

Źródło: Maria Okońska Wspomnienie z powstania warszawskiego, Wydawnictwo im. Stefana Kardynała Wyszyńskiego „Soli Deo”, Warszawa 2004, ISBN 83-88202-25-1, s. 129

O matce

„Walka o prawo trwa dalej, ponieważ nie jest ono dane raz na zawsze, a granice jego wykładni wyznaczają zasady państwa prawnego.”

Lech Falandysz (1942–2003) polski prawnik

Źródło: Znał życie i używał go. Wspomnienie o Lechu Falandyszu, edukacjaprawnicza.pl, marzec 2004 http://www.edukacjaprawnicza.pl/index.php?mod=m_artykuly&cid=2&id=303

O życiu , O walce

„Siedziałem na szarej podłodze, blisko drzwi i płakałem. Drzwi były uchylone, na progu stała matka i pocieszała mnie, że zaraz wróci. W ręku trzymałem skórkę chleba i przez łzy patrzyłem na drzwi, które nieubłaganie zamknęły się za matką. Nieraz zadaję sobie pytanie, czy to jest naprawdę moje pierwsze wspomnienie i pierwszy przebłysk świadomości, czy też widziałem takie dziecko płaczące za oddalającą się matką i ten widok przywłaszczyłem sobie.”

Paweł Hulka-Laskowski książka Mój Żyrardów

Mój Żyrardów

O dzieciach , O matce , O płaczu , O łzach

„Wiele głosów mówi o jednym: Wyrzuć z życia Chrystusowe brzemię. Dzięki temu będziesz bardziej spokojny, szczęśliwszy, beztroski. Będzie ci lżej iść przez życie, bo nie będzie ciężaru. Tego typu propozycje są kłamstwem, ponieważ w miejsce jarzma Chrystusa w życie ludzkie wciskają się inne ciężary: grzech bez przebaczenia, niebezpieczne przywiązania, nałogi, złe skłonności, a w konsekwencji wyzucie z człowieczeństwa i utrata sensu życia.”

Piotr Libera (1951) polski duchowny katolicki, biskup

Źródło: homilia w Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Płocku podczas mszy we wspomnienie św. Faustyny, 5 października 2007

O życiu , O kłamstwie , O przebaczeniu , Sens

„Dorastając, nie mogłam pozwolić sobie na kupowanie wszystkich ubrań, jakie chciałam. Do dziś to wspomnienie trochę mnie męczy.”

Madonna (1958) amerykańska piosenkarka

Źródło: „InStyle”, nr 10/2010

„Wie pan, jakie jest moje pierwsze wspomnienie związane z ojcem? To widzenie w Berezie Kartuskiej – polskim obozie koncentracyjnym dla Ukraińców.”

Jurij Szuchewycz (1933) ukraiński działacz polityczny

Źródło: Igor T. Miecik, Jurij Szuchewycz: Wołyń ludobójstwem? Ile wam Kreml zapłacił? http://wyborcza.pl/magazyn/1,124059,20605197,jurij-szuchewycz-wolyn-ludobojstwem-ile-wam-kreml-zaplacil.html, wyborcza.pl, 27 sierpnia 2016.

„Teraz miałyśmy już wszystko co potrzeba, aby przystąpić do druku Mobilizacji. Wydrukowano nam 10 000 egzemplarzy. Cały tekst zmieścił się na jednej stronie długiego arkusza papieru i w tej postaci został rozplakatowany po mieście. W ciągu 15 sierpnia harcerze z „Szarych Szeregów” rozmieścili naszą Mobilizację – w stołówkach, w ruinach domów, na różnych ścianach i murach, a także w schronach. Część tekstów dostałyśmy do ręki. Rozdawałyśmy je ludziom i zawieszałyśmy w schronach (np. Jadwiga Jełowicka czytała tekst Mobilizacji na ścianie domu Braci Jabłkowskich przy ulicy Brackiej).”

Maria Okońska (1920–2013)

o druku Nowej mobilizacji walczącej Warszawy, Warszawa, 15 sierpnia 1944.

O domu , O czytaniu

„Niczego za bardzo nie chcieć, do wszystkiego zachować dystans. Nawet do spraw ważnych. Wtedy z każdego zwycięstwa można cieszyć się podwójnie, a porażką martwić się o połowę mniej.”

Lech Falandysz (1942–2003) polski prawnik

Źródło: Znał życie i używał go. Wspomnienie o Lechu Falandyszu, edukacjaprawnicza.pl, marzec 2004 http://www.edukacjaprawnicza.pl/index.php?mod=m_artykuly&cid=2&id=303

O życiu , O zachowaniu

„Do istot, które kochałem bardziej niż bardzo zaliczam „Dar Przemyśla” (…) Żyję z połową duszy, ta druga połowa leży na wraku lub we wraku „Daru Przemyśla” na kubańskiej plaży, gdzie (…) został on bezmyślnie, nonszalancko, jak własność państwowa, rozbity na progu rafowym 80 metrów od suchego lądu, przy doskonałym wietrze ENE 4°B i idealnej widzialności. Wygląda to tak, przy innym spojrzeniu na sprawę, jakby ten jacht nie mógł żyć beze mnie, jakby połowa mojej duszy zadomowiona w nim zrewoltowała się, brzydziła się dotykiem steru jachtu tych rąk, które wydarły go moim. Często wydaje mi się, że ten jacht popełnił samobójstwo (…) przy wraku została połowa mojej duszy, a ta druga, zdumiona nieszczęściem tamtej, nie może się pozbierać do dzisiaj. Nikt nie postawił pomnika czy choćby kamienia przy wraku, czas zdrapał nazwę z burty, nikt tutaj nie uronił jednej łzy, bo dla wszystkich w Przemyskim OZŻ jacht był przedmiotem, a nie istotą, jak dla mnie; ten jacht rodził się na moich oczach, z moich marzeń i nadziei, i nim został zwodowany był już otoczony moim gorącym uczuciem. Niech te słowa będą hołdem dla jachtu w każdą rocznicę jego zagłady, już nieważne czy w wyniku samobójstwa, czy morderstwa. Niech te słowa zastąpią mu kamień przygrobowy z opisem jego czynów. Wspomnienie o „Darze Przemyśla” zakończę marszem żałobnym z III Symfonii „Eroica” Beethovena i westchnieniem: Okręcie mój kochany, rozumiem to, że nie mogłeś żyć beze mnie, ale nie rozumiem tego, jak ja mogę bez ciebie żyć.”

Henryk Jaskuła (1923) żeglarz polski

Pożegnanie jachtu „Dar Przemyśla” wygłoszone w polonijnym Yacht Clubie im. Josepha Korzeniowskiego w Chicago
Źródło: Przemyślanin – Przemyski Niezależny Serwis Historyczno-Informacyjny

O nieszczęściu , O emocjach , O duszy , O samobójstwie

„Ideą tej wystawy – wyjaśniał artysta – jest wprowadzenie nas w atmosferę, która może przywołać wspomnienie sennych koszmarów z dzieciństwa: budzenie się w nocy, sikanie do łóżka, jawa po przebudzeniu dalej będąca snem. Wprowadzenie nas do świata, w którym przedmioty, które znamy, przepoczwarzają się w miarę przyglądania się im. Budzą nas z jednej rzeczywistości, a wciągają w inną.”

Olaf Brzeski (1975)

o wystawie Tylko dla zwierząt z 2004.
Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_brzeski_olaf

O rzeczywostości , O snach , O zwierzętach , O dzieciństwie

„Kolibry a wspomnienie – mniej różna różnica,
Kolibry, jest Sonetem w poezjach natury,
Nieco wziął z barwy tęczy, nieco z ranej chmury,
Z łąk kwiecistych, z motyla, z morza gdy rozświeca”

Władysław Tarnowski (1836–1878) polski hrabia, pianista, kompozytor, poeta, dramaturg, tłumacz

Źródło: Achmet o Kolibrym.Sonet

O naturze

„Ojciec Krąpiec cieszył się opinią profesora, który najtrudniejsze kwestie filozoficzne potrafił wyjaśnić przy pomocy prostych ilustracji. Nie było więc większego kłopotu ani z bytem, ani z jego istotą czy też z istnieniem, nie mówiąc o przypadłościach. Krowa machająca ogonem w zrozumieniu wielu rzeczy była w stanie dopomóc. Zawsze wszakże pod warunkiem, że korzystał z takich skojarzeń sam profesor Krąpiec. Jego także posługa rektorska, mimo że trwała trzynaście lat, wbrew różnym przesądom, stała się wielkim darem dla uczelni, Kościoła i Polski. A rektor KUL robił wrażenie na nas wszystkich swoistego giganta organizacyjnego. Mówią o tym prace podjęte i dokonane. Taką pochwałę głoszą projekty i cała wizja przyszłości uczelni, wciąż skazywanej na zanik. Nawet przejście na emeryturę nie osłabiło siły woli, nie pomniejszyło mocy ducha. Świadczą o tym często pojawiające się publikacje. Kierunek filozoficzny, który Ojciec Albert reprezentował, na trwałe wpisał się w dzieje współczesnej myśli, przynajmniej w ludzkich umysłach.”

Antoni Dydycz (1938) polski duchowny katolicki, biskup

Źródło: O Ojcu Albercie Mieczysławie Krąpcu zwyczajne wspomnienie, naszdziennik.pl, 16 maja 2008 http://www.naszdziennik.pl/index.php?dat=20080516&typ=po&id=po31.txt

O myślach , O zrozumieniu , O wrażeniach , O sile

„Jej narzeczony był ogromnym mężczyzną – taki miś olbrzymiego wzrostu, barczysty i potężny, ale odnoszący się do niej z ogromną subtelnością. Tę delikatną dziewczynę gorąco pokochał. Kiedyś stali oboje razem. Zaczęło się bombardowanie. Ona się wyrwała, zaczęła uciekać i została trafiona – na jego oczach. Jakiś podmuch zdarł z niej całe ubranie. W szpitalu na Mokotowskiej w kostnicy, wśród kilkunastu trupów, zobaczyłyśmy jej ciało. Leżała tylko w białej koszulce, całej we krwi. To było wzruszające i wstrząsające. Jej narzeczony chciał koniecznie zrobić dla niej trumnę. Trumien już od dawna nie było, większość wydobytych spod gruzów zwłok po prostu zakopywano w ziemi. Ale on zdobył jakieś deski, zbił proste pudło i gdzieś za ulicą Wiejską mieliśmy ją pochować. Trzeba było iść dość daleko, przejść przez cały Plac Trzech Krzyży, w okolicy Instytutu Głuchoniemych. (Wtedy to zobaczyłam zniszczoną moją szkołę Królowej Jadwigi). Narzeczony Wandzi sam wykopał grób, złożył ją do „trumny”, szlochał jak dziecko, a jego łzy padały na ciało Wandzi. Ponieważ co chwilę był nalot, chcieliśmy jak najszybciej zakończyć ten pogrzeb. Tymczasem on ukląkł, złożył całe dłonie jak przy pacierzu i modlił się serdecznie. Wandzia leżała słodko uśmiechnięta, spokojna, uroczo dziecinna, drobniutka w tej swojej koszulce, prawie naga, calutka we krwi. Była jak polski sztandar: biała koszulka i czerwona krew… Nie było księdza, więc my prowadziłyśmy modlitwy – jej narzeczony modlitwę. Potem nakrył swą skrzynkę jakąś deską, rzuciliśmy troszkę ziemi, on sam grób zakopał, usypał kopczyk i postawił krzyż, który wystrugał z odpowiadał. Gdy skończyłyśmy się modlić, on jeszcze zaczął „Pod Twoją obronę” i gdy łkającym głosem mówił, wszyscy płakaliśmy i tak łkając kończyliśmy patyków. Było coś wstrząsającego w żałobie tego olbrzymiego mężczyzny. A myśmy stały, jak zawsze zdumione, że jeszcze żyjemy. Inni odchodzą, a my zostajemy, nawet żadna z nas nie jest ranna.”

Maria Okońska (1920–2013)

Źródło: Maria Okońska Wspomnienie z Powstania Warszawskiego, op. cit., s. 124–125.

O dzieciach , O płaczu , O łzach

„Starałem się zawsze przemycać tyle prawdy, ile było to tylko możliwe, a czasami jeszcze więcej.”

Jerzy Janicki (1928–2007) polski pisarz, dziennikarz i scenarzysta

o swoich scenariuszach filmowych.
Źródło: Fanatyk Lwowa. Wspomnienie o Jerzym Janickim, „Gazeta Polska”, 25 kwietnia 2007 http://www.granice.pl/publicystyka,fanatyk-lwowa--wspomnienie-o-jerzym-janickim-,198

„To jest bardzo ważne – codziennie budzimy się, stwarzamy wspomnienie o nas. Musimy stworzyć je jak najlepiej możemy, nawet jeżeli robimy to tylko dla jednego dnia. Znajdź twoje cele i zrób jeden krok do przodu. Twoje szczęście i kontrola zakładają odpowiedzialność. To wymaga pracy i musisz ją wykonać samemu. Nie czekaj, aż ktoś zrobi to za ciebie. Nie użalaj się nad sobą. Nauczyłem się tego o sobie. Kiedyś pomyślałem, że jestem pod łapą lwa, gdy jednak zdecydowałem się wziąć na siebie odpowiedzialność, stałem się dużo bardziej samodzielny.”

Eddie Vedder (1964) amerykański muzyk rockowy, wokalista

O szczęściu , O czekaniu

„Rano rozpoczął się drugi dzień powstania. W ciągu dnia słyszymy kroki, ktoś pośpiesznie przebiega przez podwórze, ktoś przekopuje przejście między piwnicami. Ciśniemy się do okien. Pierwsi powstańcy! Zwykłe, codzienne ubrania i tylko biało-czerwone opaski na rękawach. (…) Spieszą na pomoc oddziałowi, który zdobywa szkołę naprzeciwko kościoła świętego Andrzeja. Porywa nas entuzjazm. Więc to prawda, że nasi są na ulicach, że Niemcy wyrzuceni z wielu domów, że Śródmieście prawie całe wolne?! Wciskamy chłopcom do kieszeni kostki cukru i papierosy. Ciężka walka trwa, potem jeszcze przez kilka dni bardzo trudny szturm rozgrywający się blisko nas. Bez przerwy jednopiętrowy dom Zmartwychwstanek wstrząsa się i chwieje. Tymczasem pojawiają się bombowce niemieckie i intensywnie pomagają swoim. Po południu znowu krzyk na ulicy, wzywający do budowania barykady. Dziewczęta z internatu wyrywają się do pracy. Podobnie siostry. W pierwszym porywie zapału my także idziemy z innymi.”

Maria Okońska (1920–2013)

Źródło: Maria Okońska, Wspomnienie z powstania warszawskiego, op. cit., s. 23.

O prawdzie , O domu , O siostrze , O pomocy

„Chciałabym się do państwa zwrócić z wielką prośbą, z apelem, aby żadne wspomnienie, żadna pamiątka nie uległa zatraceniu. Od rodzin, które odziedziczyły pamiątki, zależy, czy ta młodzież będzie miała na czym budować prawdziwe wyobrażenie o tym, jak wówczas wyglądała sytuacja.”

Ewa Tomaszewska (1947) polityk polska

do rodzin powstańców warszawskich.
Źródło: Pierwsza strona, naszdziennik.pl, 31 lipca 2007 http://www.naszdziennik.pl/index.php?typ=po&dat=20070731&id=po22.txt

O młodzieży

„Leżę już któryś tam dzień w szpitalu. Czas płynie szybko, dzień za dniem mija, wydaje mi się, że jadę przyspieszonym pociągiem w nieznaną przestrzeń. Mijam znajome stacje – to chwile dawnych przeżyć, prześnionych snów, które określa każdy zdrowy człowiek słowem wspomnienie! Dlaczego zdrowy człowiek – raczej rozsądny, który mówi: wspomnienia, jakby stawiał kropkę nad „i”, i koniec na tem! (…) Tylko ja nudziarz, tetryk 30-letni, cofam się do dni ostatnich walk.”

Mirosław Iringh (1914–1985)

notatki ze szpitala, 1944

O snach , O czasie

„Kiedy zaczęliśmy rozmawiać o pracy nad Pożegnaniem jesieni, jeszcze na długo przed skonstruowaniem adaptacji, chcieliśmy zupełnie odwrócić sytuację z powieści. Witkacowska rewolucja miała być w naszym spektaklu zderzeniem starych i młodych, wigoru i rozpadu, energii i zmęczenia. W tym pierwotnym pomyśle chcieliśmy obsadzić role Atanazego, Prepudrecha, Heli i Zosi aktorami starymi, osiemdziesięciolatkami, pokazać historię z Pożegnania jesieni jako wspomnienie ich dawnego życia, rozpaczliwą próbę ponownego przeżycia młodości. Rewolucjonistami mieli być ludzie młodzi, atrakcyjni, sprawni, silni, bezwzględni. Potem jednak z tego pomysłu zrezygnowaliśmy, ale temat zderzenia starości i młodości, rozpaczliwego szukania doświadczeń i rozpaczy wynikającej z braku możliwości dalszego doświadczania jest dla tego spektaklu tematem kluczowym. Bo czy jest w naszym życiu jakaś ważniejsza rewolucja niż rewolucja starości?”

Piotr Sieklucki (1980)

Źródło: Tatiana Drzycimska, Rewolucja starości, 1 kwietnia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/114481.html

O ludziach , O historii , O pożegnaniu , Jesień

„Są rzeczy, które przetrwają biedę tego świata oraz rzeczy, które są wieczne, jak moje wspomnienie o Tobie, którego nikt nie może mi zabrać…”

Fidel Castro (1926–2016) przywódca kubański

do Natalii Fernández, swojej kochanki
Źródło: Erich Schaake, Kobiety dyktatorów, tłum. Roman Niedballa, wyd. Videograf II, Katowice 2004, s. 145.

O kobietach , O kochankach

„Jezusa słodkie wspomnienie daje sercu pocieszenie, lecz nad miód i wszystko słodsza Jego obecność najdroższa.”

Róża Kolumba Białecka (1838–1887) założycielka zakonu Dominikanek w Polsce

Hymn adoracji Róży Kolumby Białeckiej.
Źródło: o. Joachim Roman Bar OFMConv., s. Maria Serafina Steinig OP - Polscy święci. Służebnica Boża Kolumba Róża Białecka. t. 5. ATK. Warszawa. 1985, s. 91-92.

Serce

„Dziś nowo-mowa to już wspomnienie,
To sztuczny język jak esperanto,
Bo tylko skat i jazzowe brzmienie
Zastąpią nudne marszowe canto.”

Roman Kołakowski (1957–2019) polski kompozytor, poeta, piosenkarz, reżyser

Źródło: „Skat”

„Ojciec nigdy nie poddawał się emocjom w życiu publicznym. Lubił przytaczać wspomnienie pewnego przedwojennego krytyka teatralnego, który był na premierze jakiejś romantycznej sztuki. Tak nim wstrząsnęła, że do rana nieprzytomny z zachwytu chodził po Warszawie. A kiedy wrócił do domu, napisał recenzję dyskwalifikującą ten spektakl. Wzruszenie minęło, zorientował się, że nie był dobry. Ojciec potrafił się wzruszać, ale potem, jak mówił, jest czas na zapalenie papierosa, żeby wszystko przemyśleć, zracjonalizować i dopiero wtedy wydać swój osąd.”

Piotr Dejmek (1953–2010) polski aktor i producent filmowy

Źródło: „Rzeczpospolita”, 4 lutego 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/dnitpb.htm

O domu , O czasie

„(…) śmierć jest wielką tajemnicą. Nikt, ani papież, ani święci, ani jacyś super kardynałowie nie są w stanie powiedzieć komuś wierzącemu, jak to jest. Dlatego pokazywanie aktu śmierci w sztuce jest wykładnią tajemnicy. Możemy pokazać go tylko symbolicznie. Jeśli pokażemy kawa na ławę – faceta, który leży zeszyty po sekcji zwłok, to nie jest to śmierć, to są po prostu zwłoki, a my niczego nie odkrywamy.(…) Śmierć mnie tak de facto nie interesuje, ja się wolę skupić na tym, co potrafię przeżyć, a to są wspomnienia. Wspomnienia po ludziach, wspomnienie tego, co zostało po rodzicach, po ojcu, matce.”

Marcin Koszałka (1970) polski operator filmowy

Źródło: Marta Sobolska, Śmierć jest tajemnicą, obiektywni.pl, 30 listopada 2009 http://www.obiektywni.pl/czytelnia/artykul-688-0.php

O śmierci , O tajemnicy , O kawie , O matce

„Dla mojego pokolenia maj ’68 to przede wszystkim wspomnienie szczęścia. Nie chcieliśmy już tego starego świata, tego starego kraju, tego starego człowieka. De Gaulle, Francja, kapitalizm – to wszystko wydawało nam się pochodzić z innej epoki, było przestarzałe, martwe.”

André Comte-Sponville (1952)

Źródło: Joanna Orzechowska, Syte pokolenie buntu 1968 r. Dzieci przejadły swoją rewolucję, polityka.pl, 12 lutego 2012 http://www.polityka.pl/swiat/analizy/1523779,1,syte-pokolenie-buntu-1968-r.read

O dzieciach

„Było to w czasach, gdy chrzciliśmy wieloryby. Polecenie kapelana brzmiało jasno i wyraźnie: „Każdy wieloryb, który będzie się wzdrygał przyjąć chrzest, musi zostać natychmiast zabity!”. Kapelan wiedział co mówi, jako że potrafił płynnie czytać i pisać. Tych sztuczek nauczył się jakoby jeszcze w dzieciństwie.”

Dariusz Muszer (1959) polski prozaik, poeta, publicysta, eseista, krytyk literacki, dramaturg i tłumacz

Źródło: Wspomnienie wielorybnika

O czytaniu , O dzieciństwie

„(…) Pamiętam mojego najmłodszego brata. Krzyczał cięgiem, nieraz cały dzień i pół nocy, aż kiedyś ojciec nasz w desperacji, nie mogąc już tego znieść, wyrwał go matce i wyrzucił przez okno. – Zaśmiał się cicho na to wspomnienie. – Krzywdy wydrzyjmordzie nie uczynił, bo okno w naszej chałupie jest nad ziemią, a pod nim gęste łopiany rosną. Tyla z tego było, że matka ojcu gliniany dzban z miejsca na łbie rozbiła w złości, a gówniarz jak wrzeszczał, tak wrzeszczał – i za oknem, i jakem go przyniósł z powrotem.”

Rafał Dębski (1969) polski pisarz fantasy

Wilkozacy. Wilcze prawo (2010)

O matce

„incognito odchodzi
pod pachą niesie
małą trumienkę
futerał swojego ciała
zostawia list
zastawny
w recepcji hotelu
którego nikt nie odbiera
zostawia ślad
postrzępioną gazetę
z nekrologiem na ostatniej
stronie”

Jarosław Trześniewski-Kwiecień (1961) polski poeta i prawnik

Źródło: incognito wspomnienie pośmiertne

„Dzięki oglądaniu obrazów w młodości zapisuje się głęboko w świeżym jeszcze umyśle wspomnienie, idea tuzina doskonałych dzieł.”

Jean-Baptiste Dubos książka Réflexions critiques sur la poésie et sur la peinture

Źródło: Réflexions critiques sur la poésie et sur la peinture, Drezno 1760, t. 2, s. 389, cyt. za: Stanisław Pazura, De gustibus. Rozważania nad dziejami pojęcia smaku estetycznego, Warszawa 1981, s. 108, 109.

Obraz

„Ojczyzna i Naród były najdrogocenniejszymi skarbami jego wzniosłego serca i ducha. Czciliśmy i kochaliśmy Go za tę Jego prawość i czystość uczuć i charakteru, podziwialiśmy Jego genjalność i cnoty prawdziwego bohatera, a składając cześć i hołd Jego wiecznej pamięci, jesteśmy przekonani, że nietylko Naród, ale i historja Rozwadowskiego zasług nigdy nie zapomni.”

Franciszek Latinik (1864–1949) polski wojskowy, generał

o Tadeuszu Rozwadowskim
Źródło: Franciszek Latinik: Wspomnienie o Tadeuszu Rozwadowskim. Kraków, 15 marca 1929

O emocjach , O charakterze , O ojczyźnie , Serce

„W rocznicę Cudu nad Wisłą (15 sierpnia) i w przeddzień święta Królowej z Jasnej Góry (26 sierpnia) – Warszawa – wierne macierzyńskie serce Polski krwią i męką rodzące wolność Ojczyzny, wzywa swych synów i cały naród do nowej mobilizacji, do walki o wewnętrzne przemienienie narodu w duchu Bożej i braterskiej miłości, do szturmu już nie tylko o wolną, ale i świętą Polskę.”

Maria Okońska (1920–2013)

fragment „Nowej mobilizacji walczącej Warszawy” autorstwa Marii Okońskiej, Warszawa, 15 sierpnia 1944.
Źródło: Maria Okońska, Wspomnienie z powstania warszawskiego, op. cit., s. 43.

O wolności , O walce , O ojczyźnie , Serce

„A na niebie gwiazdy gasną. Znikają cicho, bez słowa pożegnania, jak z naszego życia odchodzą ludzie, których wspomnienie przeszywa słodkim bólem nasze czerstwe dusze.”

Wiktor Suworow (1947) pisarz rosyjski

Akwarium

O ludziach , O duszy , O pożegnaniu

„Mówić to znaczy zasiewać – nie należy nigdy mówić nic takiego, czego nie chciałbyś zerwać.”

Zygmunt Pawlaczyk (1928–1987) pilot polski

Źródło: Wspomnienie o Kapitanie Zygmuncie Pawlaczyku, „Gazeta Stołeczna”, 24 września 1998.

O zerwaniu

„Nigdy nie wiadomo, z jakiej racji przypomina nam się akurat to, a nie co innego. Pojawia się nagle, ot tak, nie pytając o pozwolenie. I nigdy nie wiesz, kiedy da ci spokój. Jedyne czego możesz być pewnym, to że, niestety, nawiedzi cię ponownie. Ale zazwyczaj to kwestia kilku sekund. I już wiem jak sobie z tym radzić. Wystarczy nie poddawać się temu zbytnio. Jak tylko pojawi się wspomnienie, należy niezwłocznie zostawić je samemu sobie, oddalić się natychmiast, bez żalu, nie idąc na żadne ustępstwo, pozwolić by pozostało nieostre, nie dać mu się wciągną. Tak, by uniknąć bólu.”

Federico Moccia (1963)

Tylko ciebie chcę

„Tutaj, w Kazachstanie, kapłan jest „w cenie”, jest szanowany. W czasach prześladowań ludzie mówili: „Wytrzymamy wszystko, jeżeli będzie z nami ksiądz”. Nie ma antyklerykalizmu. Dotyczy to nie tylko katolicyzmu, ale wszystkich religii. Bardzo wiele wniosła wizyta Jana Pawła II. Na spotkanie z Papieżem Janem Pawłem II przyszło 40 tys. ludzi. Było to związane z wielką pracą kapłanów. Spotkanie było odpowiedzią na łaskę Bożą i na wspomnienie męczenników, którzy tutaj złożyli w ofierze swoje kapłaństwo.”

Tomasz Peta (1951)

Źródło: Krystyna Czuba, Kapłani w Kazachstanie http://www.niedziela.pl/artykul/89499/nd/Kaplani-w-Kazachstanie, niedziela. pl, 2009

O ludziach , O religii

„Wtedy Matka Przełożona w obecności wszystkich zebranych, ogarniętych wielkim wzruszeniem, wydobyła sztandar biało-czerwony, pięknie haftowany, ukryty do tej chwili w poszewce poduszki. Poprzedniego dnia w jakimś momencie wezwała nas do swego pokoiku. Patrzyłyśmy z podziwem, z jakim oddaniem ta staruszka haftowała polski sztandar. Dotykałyśmy delikatnie biało-czerwonego materiału, chowanego od tylu lat właśnie na tę chwilę, kiedy będzie mogła go zawiesić na domu. Uśmiechała się do nas, nie przerywając roboty. Już jutro – mówiła – na naszym domu zawiśnie sztandar. I tak się stało. Stanęliśmy na baczność. Powoli sztandar zawisnął na domu. Początkowo nieśmiało, tu i ówdzie, a potem w coraz to nowych domach ukazywały się biało-czerwone znaki wolności. Sztandary spływały z okien, balkonów i bram… Był to bardzo nierozważny krok, bo dom tak ozdobiony nieustannie był ostrzeliwany, jeśli nie przez czołgi, to przez ukrytych „gołębiarzy”, którzy sprytnie z różnych kryjówek strzelali na ulice, podwórka i w okna.”

Maria Okońska (1920–2013)

Źródło: Maria Okońska, Wspomnienie z powstania warszawskiego, op. cit., s. 27.

O domu , O matce , O wolności

„Byłyśmy już bardzo zmęczone – nie miałyśmy już na nic siły. Nieraz czułam, że powinnam prowadzić modlitwę i coś działać, ale sił brakło. Siedziałam skulona w kącie piwnicy pół żywa. Przecież ani jednej nocy nie pospałyśmy normalnie. Ciągłe bombardowania – w dzień samoloty, w nocy pociski; nie było ani chwili ciszy i spoczynku. To, co przeżywałyśmy po północnej stronie Alej, wydawało się rajem. Widać było, że to jest już wykańczanie Warszawy. Ponieważ Niemcy wezwali ludność do wyjścia, każdy kto nie wyszedł był skazany na śmierć. Zgodnie z zapowiedzią bombardowanie było bez pardonu, nie liczyli się z niczym.”

Maria Okońska (1920–2013)

Źródło: Maria Okońska Wspomnienie z powstania warszawskiego, op. cit., s. 126–127.

O śmierci , O sile

„Mimozami jesień się zaczyna
Złotawa krucha i miła
To ty jesteś ta dziewczyna
Która do mnie na ulicę wychodziła.”

Czesław Niemen (1939–2004) polski piosenkarz, kompozytor i autor tekstów piosenek

Z utworów
Źródło: Wspomnienie, słowa Julian Tuwim

Jesień

„Drżeliśmy więc przed maturą. Gdy przydzielono nam ławki, przede mną znalazł się chłopak z mojej klasy, jeden z tych gorzej traktowanych przez matematycę, Tomek. Gdy się zorientował, że siedzę za nim, odetchnął z ulgą. „Zdałem maturę”, powiedział, i szeroki uśmiech rozjaśnił mu twarz. Dobrze mi to zrobiło, że ktoś tak we mnie wierzył. Musiałam stanąć na wysokości zadania. Na końcu okazało się zresztą, że także i ja zdałam maturę dzięki Tomkowi.(…) Pomału posuwałam się do przodu – do rozwiązania były trzy zadania. Zaczęłam pierwsze, rozwiązałam kawałek i utknęłam, rozwiązałam część drugiego i utknęłam, rozwiązałam fragment trzeciego i utknęłam, nie mogłam się zdecydować, które jest najłatwiejsze, które rozwiązywać dalej. Nie umiałam podjąć decyzji! Tomek nerwowo kręcił i wiercił się na krześle, co jakiś czas odwracał się do mnie i syczał: „Dawaj!”. Aż w końcu wkurzył się na całego i napisał mi karteczkę: „Co ty wyprawiasz, wszystko zaczynasz, niczego nie kończysz, zrób w końcu jedno zadanie do końca, bo inaczej nie zdam matury!”. Bezcenna pomoc psychologiczna.(…) Kiedy tylko rozpoczynam zbyt wiele rzeczy naraz, nie kończąc żadnej z nich, kiedy nie wiem, co robić, co wybrać, i zaczynam w panice chaotycznie rozwiązywać wszystkie problemy własne oraz świata na raz, wprowadzając coraz większy bałagan, przypominam sobie egzamin dojrzałości. I mądrość Tomkowej podpowiedzi.”

Brigitta Helbig-Mischewski (1963) polska literaturoznawczyni i pisarka mieszkająca w Niemczech

Źródło: Podpowiedź - wspomnienie maturalne. w: Refleksje 1 (2014), s. 21.

O mądrości , O uśmiechu , O decyzjach , O czasie

„W epoce pierwszych wieców i memoriałów w Warszawie w 1904 r. samo wspomnienie o prawach kobiet jeszcze wywoływało tłumiony śmiech, a w najlepszym wypadku dobroduszne napominanie «jak można obniżać powagę narad w tej dziejowej chwili – wzniecaniem takiej kwestii!»”

Paulina Kuczalska-Reinschmit (1859–1921) polska działaczka społeczna i dziennikarka

o prawach kobiet w kontekście niepodległości Polski.
Wyborcze prawa kobiet

O kobietach , O śmiechu

„Żałuję ludzi, którzy nie znają miodowego miesiąca kolekcjonera z świeżo nabytym bibelotem. Pieścisz go oczyma i dłonią, jak gdyby był ciałem, co chwila powracasz do niego, myślisz o nim stale, niezależnie od tego, dokąd pójdziesz, co robisz. Wszędzie towarzyszy ci jego drogie wspomnienie, na ulicy, u znajomych; a kiedy wracasz do siebie, biegniesz, aby wpatrywać się weń z czułością kochanka, zanim jeszcze zdjąłeś rękawiczki i kapelusz.”

Guy de Maupassant (1850–1893)

Źródło: Włosy (tłum. I. Wieczorkiewicz)

O ludziach , O kochankach , O myślach , O zdjęciach

„Jeszcze dzisiaj widzę tego dwudziestoletniego chłopca, którym wtedy byłem. Nie zapomniałem jego osłupienia, kiedy nagle wyłaniał się przed nim z głębi tej skromnej kaplicy świat, inny świat – o blasku nie do zniesienia, o szalonej spoistości, którego światło objawiało i jednocześnie zakrywało obecność Boga, o którym jeszcze przed chwilą przysięgałbym, że istnieje tylko w ludzkiej wyobraźni. Jednocześnie spływała na niego fala słodyczy zmieszanej z radością o mocy, która może skruszyć serce, i której wspomnienie nigdy nie zaniknie, nawet w najgorszych chwilach życia, niejednokrotnie przenikniętych lękiem i nieszczęściem. Odtąd nie stawia sobie innego zadania, jak tylko świadczyć o tej słodyczy i o tej rozdzierającej czystości Boga, który mu pokazał owego dnia przez kontrast z jakiego błota został ulepiony.”

André Frossard (1915–1995) filozof francuski

o swoim nawróceniu.
Źródło: Bóg i ludzkie pytania, cyt. za: ks. Piotr Tomasik, Słowo blisko ciebie. Podręcznik do nauki religii dla klas I gimnazjum, Wydawnictwo Diecezji Warszawsko-Praskiej, Warszawa 2009, ISBN 9788361540007.

O Bogu , O nieszczęściu , O świecie , O religii

„Już od dawna myślałem o składzie instrumentalnym, który pozwoli swobodniej rozwinąć myśl improwizacyjną, a tym samym wziąć na warsztat utwory trudniejsze i ciekawsze.”

Krzysztof Klenczon (1942–1981) kompozytor, wokalista i gitarzysta

o stworzeniu zespołu Trzy Korony.
Źródło: Ryszard Wolański, Krzysztof Klenczon. Wspomnienie i piosenki, Wydawnictwo Lester, Warszawa 1996, s. 17.

O myślach , O myśleniu

„Nigdy nie chciało jej się wierzyć, że można to zobaczyć, ale oto właśnie na jej oczach pękało ludzkie serce. Widok ten przypominał wyburzanie wieżowca, który zapadał się w siebie, piętro po piętrze, aż nie pozostało nic, tylko wspomnienie zawisłe w powietrzu.”

Jodi Picoult (1966)

Świadectwo prawdy (2000)

Serce

„Wtedy ja usiadłam do fortepianu. Chwila namysłu, a potem mocnym dźwiękiem popłynęła melodia najpierw Jeszcze Polska nie zginęła, a potem – Oto dziś dzień krwi i chwały. Wszyscy stają na baczność, coś drży w całym ciele. Z wielkim wzruszeniem pełną piersią śpiewamy Warszawiankę – zakazane od pięciu lat słowa, nucone wiele razy przy szczelnie zamkniętych drzwiach i oknach: „Kto przeżyje wolnym będzie, kto umiera, wolnym już”. Trudno powstrzymać płacz. Łzy spadają mi na klawisze. Oto pierwszy oddech wolności, pierwsze spotkanie z tym, o czym człowiek marzył, o co się modlił i o co walczył. Wolność Woli. Wolność śpiewa w duszy, wolność drży w klawiszach fortepianu, w odgłosach salw karabinowych, w naszej młodości, która zespolona w oczekiwaniu na nieprzyjacielski czołg, chce zgnieść zło, podłość i fałsz. Dom pełen chłopców, żołnierzy AK, którzy przed chwilą butelkami benzyny pokonali czołg. Wychodzimy na ulicę – pełni entuzjazmu i szczęścia wołamy – Warszawa wolna! I nagle zrywa się pieśń inna, potężny, poważny hymn – modlitwa: „Przed Twe ołtarze zanosim błaganie, Ojczyznę wolną racz nam wrócić, Panie!” Stoimy wyprostowani, na baczność, a śpiew nasz biegnie na ulicę, oczekującą w ciszy na nowy szturm. Wiele jeszcze razy w ciągu powstania śpiewało się tę pieśń, ale nigdy już z takim entuzjazmem, mocą, szczęściem i łzami, jak wówczas w trzecim dniu powstania, w trzecim dniu walki na Woli, między zdobywaniem jednego czołgu po drugim.”

Maria Okońska (1920–2013)

Źródło: Maria Okońska, Wspomnienie z powstania warszawskiego, op. cit., s. 26–27.

O szczęściu , O domu , O duszy , O wolności

„Wspomnienie pieniędzy dodało mi siły, którą zawsze traciłem, kiedy zobaczyłem coś pięknego, zwłaszcza piękną kobietę…”

Bohumil Hrabal (1914–1997) czeski pisarz

Obsługiwałem angielskiego króla
Źródło: s. 34

O kobietach , O sile

„Kiedy mój wujek stracił żonę, zapytał mamę, jak czyści się piekarnik. Ku jego zdziwieniu, piekarnik okazał się „samoczyszczący”. To wspomnienie stało się moim punktem wyjścia. Chciałam uchwycić uczucie utraty kogoś bliskiego, które przejawia się w najbardziej trywialnych elementach codzienności.”

Norah McGettigan (1976)

o swoim filmie Sanctuary.

O emocjach

„A przecież ja sam o wielu rzeczach w mym życiu wolałbym nie wiedzieć oraz nie pamiętać, gdyż niosą za sobą tylko wspomnienie gorzkiego bólu. Być może jednak właśnie ta niechciana pamięć jest krzyżem dźwiganym na chwałę Pana, gdyż pamiętam, jak mój przyjaciel, dramaturg, mistrz Ritter, zapisał: „co nas nie zabija, to nas uszlachetnia”. Szkoda tylko, że niezgodnie z wymową jego słów, w głębi mego serca, zawsze czułem się bardziej martwy niż szlachetny. Lecz cóż, nawet okręt o połamanych masztach musi płynąć dalej, choćby kurs wiódł go ku zgubie…”

Jacek Piekara (1965) polski pisarz

Miecz aniołów
Źródło: s. 355 i 356, wyd. I

Serce

„Gdzie jesteś, Mały Książę, gdzie?
Odszedłeś z mej książeczki kart.
Czy po pustyni błądzisz znów,
Rozmawiasz z echem pośród skał?
Czy tam, gdzie świeci złoty wóz
Oglądasz Ziemię w swoich snach,
Gdzie pozostała z tamtych dni
Niby wspomnienie bajka ta.
W maleńkiej róży kochał się
Książę na jednej z wielu gwiazd.
Nie widział przedtem innych róż,
Kiedy w daleki poszedł świat.”

Katarzyna Sobczyk (1945–2010) piosenkarka polska

Źródło: Mały Książę.

O świecie , O odejściu , O bajkach , O snach

„Pisarz nigdy nie zapomni dnia, w którym po raz pierwszy przyjmuje pieniądze lub pochlebstwo w zamian za powieść. Nigdy nie zapomina tego momentu, kiedy po raz pierwszy słodka trucizna próżności zaczyna krążyć mu w żyłach, wierząc, że jeśli zdoła ukryć swój brak talentu, sen o pisarstwie zapewni mu dach nad głową, ciepłą strawę pod wieczór i ziści jego największe marzenie: ujrzy swoje nazwisko wydrukowane na nędznym skrawku papieru, który zapewne go przeżyje. Pisarz skazany jest na wieczne wspomnienie tej chwili, bo właśnie wtedy został zgubiony na zawsze, a za jego duszę już wyznaczono cenę.”

Carlos Ruiz Zafón (1964)

Postać: David Martin
Cykl Cmentarz zapomnianych książek, Gra anioła (2008)
Źródło: akt pierwszy – Miasto przeklętych

O pieniądzach , O duszy , O snach , O zapominaniu

„Zaglądamy do mszału, aby się przekonać, co liturgia przygotowała na dzień dzisiejszy. Jest jeszcze 1 sierpnia, dzień świętego Piotra w okowach. Piotr skuty dwoma łańcuchami, strzeżony przez poczwórną straż, leży w ciemnościach: „A oto Anioł Pański podle stanął, a jasność ich oświeciła w mieszkaniu, a uderzywszy w bok Piotrowy obudził go mówiąc: Wstań rychło. I opadły łańcuchy z rąk jego”. A tak się stało, bo „modlitwa bez ustanku działa się od Kościoła do Boga za nim” (Dz. Ap. 12). Nasuwa się wyraźna analogia. Więc jednak, aby opadły łańcuchy, konieczny jest współudział modlitwy. To nas utwierdza w pełnieniu naszej służby.”

Maria Okońska (1920–2013)

Źródło: Maria Okońska, Wspomnienie z powstania warszawskiego, op. cit., s. 22–23.

O Bogu , O aniołach

„Tam spotkałyśmy znajomego kleryka, brata mojej koleżanki Teresy Materskiej (obecnie biskupa seniora Edwarda Materskiego, byłego ordynariusza diecezji sandomierskiej). Rozmawiałyśmy z nim o klęsce 26 sierpnia. Przeżył bardzo „Nową mobilizację walczącej Warszawy”. Wiedział, że to było nasze dzieło. Pytał: „Jak to zrobiłyście, żeście się nie załamały. Przecież obiecywałyście Warszawie cud, a jest klęska?” Tłumaczyłyśmy mu, że cud polega na tym, że Warszawa poszła na Apel do nieba, na święto Matki Bożej. Warszawa wprawdzie – po ludzku biorąc – ginie w strasznej burzy, zanurza się w otchłań, ale w łodzi śpi Pan Jezus. Musimy zaufać. Do dzisiejszego dnia Ksiądz Biskup jest naszym przyjacielem. Powiedział kiedyś: „Ja nie dam na nie nic powiedzieć. Widziałem je w Powstaniu Warszawskim i widziałem jak wierzyły!””

Maria Okońska (1920–2013)

Tak nim wstrząsnęło to, że nie załamałyśmy się 26 sierpnia. Uważał to za dowód wielkiej wiary – bo rzeczywiście, można się było załamać.
Źródło: Maria Okońska Wspomnienie z powstania warszawskiego, op. cit., s. 121.

O wierze , O zaufaniu , O matce

„Jeśli nie wiesz, jak się zachować – zachowaj się przyzwoicie.”

Lech Falandysz (1942–2003) polski prawnik

Źródło: Znał życie i używał go. Wspomnienie o Lechu Falandyszu, edukacjaprawnicza.pl, marzec 2004 http://www.edukacjaprawnicza.pl/index.php?mod=m_artykuly&cid=2&id=303

O życiu , O zachowaniu

„Jeśli nie ma w śnień kwiatach, jestże w przebudzeniach,
Choć przelotne wspomnienie, choć cień myśli o mnie?”

Tomasz August Olizarowski (1811–1879)

Źródło: Przebudzenie się

O myślach , O myśleniu

„Przyznaję się, że kiedy byłem po raz pierwszy w Jerozolimie w roku 1969 i szedłem za krzyżem w sam Wielki Piątek w małej grupie pielgrzymiej śladem Via Dolorosa, wśród hałaśliwych, obojętnych muzułmańskich Palestyńczyków, myślałem pocieszając w duchu Pana Jezusa, że tam, w bliskiej memu sercu Kalwarii, o tej porze, nieprzeliczone rzesze idą za Nim w pochodzie zapłakane i rozmodlone dróżkami Jego Męki.”

Stanisław Nowak (1935) polski duchowny katolicki, arcybiskup

Źródło: Moja pielgrzymka do Kalwarii Zebrzydowskiej na 400-lecie jej istnienia, „Pielgrzym Kalwaryjski”, 16/2003, za: kalwaria.eu http://www.kalwaria.eu/wspomnienie-abpa-stanislawa-nowaka.html

O myślach , O myśleniu , Serce , Pora roku

„Dzisiaj nie poszedłbym tam bez raków, a samo wspomnienie przejmuje mnie dreszczem. Ale młodzi alpiniści często potrzebują w pierwszych latach wielkiego Anioła Stróża.”

Kurt Diemberger (1932)

Źródło: Cytaty o górach, alpinistyczne, wspinaczkowe, drytooling.com.pl, 9 stycznia 2013 http://drytooling.com.pl/serwis/art/artykuly/2136-cytaty-o-gorach-alpinizmie-himalaizmie-wspinaczce-wspinaczach?showall=&start=4

O aniołach

„Przy współpracy ważne jest, aby ten drugi nie odczuł mojej wyższości.”

Janina Woynarowska (1923–1979) polska pielęgniarka

Źródło: Życie pojęła poważnie. Wspomnienie o pielęgniarce Janinie Woynarowskiej. http://www.moipip.org.pl/media/doc/ad_vocem_75.pdf

O życiu , O współpracy

„Czasami zmarnowane przedpołudnia dłużej zostają w pamięci niż inne… Wszystkie przedpołudnia tych wakacji zleją ci się w jedno miłe wspomnienie, tylko to przedpołudnie zachowa swoją indywidualność.”

Krystyna Siesicka (1928–2015) polska prozaik, autorka utworów dla młodzieży

Zapałka na zakręcie

O wakacjach

„Muzyka i poezja kryją w sobie tajemnice. Tylko niewielu je zna, a jeszcze mniej jest takich, którzy je rozumieją. Zawarta w nich moc często wnika w słuchacza, subtelna jak wspomnienie zapachu we wciągniętym w płuca powietrzu, słabsza niż szept, a mimo to potrafi go przeobrazić, obdarować instynktowną ekstazą, dzięki której kłopoty znikają, a wszelkiego rodzaju wspaniałość staje się możliwa, a nawet łatwa do osiągnięcia.”

Steven Erikson książka Myto ogarów

Myto ogarów (2008)

O tajemnicy , O muzyce

„W serca wszystkich wstąpiła nagle otucha, zapach ten bowiem przyniósł jak gdyby wspomnienie błyszczących od rosy wiosennych poranków pod bezchmurnym niebem, w krainie która sama jest wiosną, przelotnym wspomnieniem piękniejszego świata.”

John Ronald Reuel Tolkien Władca Pierścieni

królewskie ziele.
Władca Pierścieni

O wiośnie , Serce

„Odczuwanie wstydu jest zawsze związane z obecnością spojrzenia innego, ryzykiem bycia ocenionym. Nawet jeśli doświadczam wstydu w samotności, to na wspomnienie lub wyobrażenie siebie w oczach innych. Wstyd jest więc reakcją na ryzyko bycia wyłączonym ze wspólnoty. Mogę się bać, że spotka mnie coś złego ze strony władzy, wstydzić się mogę odrzucenia totalnego – to oznacza śmierć symboliczną, czyli społeczną.”

Sławomir Sierakowski (1979) socjolog i publicysta polski

Źródło: Siła bezwstydnych, krytykapolityczna.pl, 25 maja 2013 http://www.krytykapolityczna.pl/artykuly/opinie/20130525/sierakowski-sila-bezwstydnych

O śmierci , O samotności , O sile

„Do dziś uśmiecham się na wspomnienie tego, jak mój ojciec przywiózł z podróży do Indii pierwszy w wiosce gramofon na korbkę i płytę z nagraniem… śmiechu. Jesienią i zimą do naszego domu przychodzili sąsiedzi z dziećmi i razem jej słuchaliśmy. Po chwili wszyscy zaczynali się śmiać. Mój wuj do dziś przechowuję tę niezwykłą płytę.”

Dorji Wangmo (1955)

Źródło: Anna Jasińska, Królowa na krańcach świata http://www.styl.pl/magazyn/w-swiecie-kobiet/news-krolowa-na-krancach-swiata,nId,350777 (wywiad z Dorji Wangmo), „Twój Styl” nr 8 (253), sierpień 2011, s. 110–111.

O kobietach , O dzieciach , O domu , O śmiechu

„Od chwili, kiedy [z Czerwonych Gitar] odszedł Kossela, rzeczywiście zostały [w zespole] dwie indywidualności, ale nam to zupełnie nie przeszkadzało. Nigdy. To ludzie z zewnątrz chcieli rozbić zespół, dla własnych interesów. No i ubili interes, ale na krótko. Udało im się namówić Krzysztofa, żeby stworzył własną grupę. Twierdzili, że beze mnie będzie mógł się lepiej rozwijać. A przecież wszystko było w porządku. On był taki, ja byłem inny, nie przeszkadzaliśmy sobie. Uzupełnialiśmy się. Wszystko robiliśmy razem. (…) Piosenki komponowaliśmy pół na pół. (…) Niestety, Krzysztof uwierzył w to, że powinien zrobić własną grupę. No i jak uwierzył, musiał powtarzać te głupoty, że to będzie nowy styl (…). Zespół stworzył nowy, ale grali jak Czerwone Gitary.”

Seweryn Krajewski (1947) polski kompozytor

Źródło: Ryszard Wolański, Krzysztof Klenczon. Wspomnienie i piosenki, Wydawnictwo Lester, Warszawa 1996, s. 16, 17.

O ludziach , O głupocie , O odejściu

„Moje najwcześniejsze wspomnienie to czucie się innym. Moi rodzice powiedzieli mi, że nie jestem jak reszta dzieci.”

Billy Corgan (1967)

My earliest memory is of feeling different. My parents told me that I wasn’t like other children. (ang.)
Źródło: Jim Stapleton, Smashing Pumpkins, Carlton Books Ltd., 1996.

O dzieciach , O rodzicach

„Poleć wichrem, mój refrenie, tam, gdzie jutro i wspomnienie i mój Szczecin.
Pozdrów chmury nad Zalewem, przyjaciółkę statku, mewę, i mój Szczecin..”

Tadeusz Klimowski (1911–1981) Oficer dyplomowany Wojska Polskiego

Źródło: Adres

„Mam wszystko czego mogę chcieć,
i nawet dyplom mam na ścianie,
i kilka listów, dużo zdjęć,
i uschłą różę, i wspomnienie (…),
kilka koszulek, parę gaci,
co miesiąc firma pensje płaci.
Życie me piękne jest i miłe,
aż nie dostanę kopa w tyłek.”

Mariusz Parlicki (1974)

Źródło: Życiorys własny

O życiu

„Lenistwo bywa najlepszym doradcą.”

Lech Falandysz (1942–2003) polski prawnik

Źródło: Znał życie i używał go. Wspomnienie o Lechu Falandyszu, edukacjaprawnicza.pl, marzec 2004 http://www.edukacjaprawnicza.pl/index.php?mod=m_artykuly&cid=2&id=303

O życiu

„Niejedno arcydzieło, np. Lalka B. Prusa, za wcześnie przeczytane, musi znudzić i pozostanie o nim na zawsze wspomnienie jako o czymś nudnym i nie zechce się go przeczytać w późniejszym wieku, wtedy kiedy by mogło dać dużo do myślenia.”

Jacek Woroniecki (1878–1949) teolog polski, dominikanin

W szkole wychowania
Źródło: Zdolność wychowawcza szkoły publicznej i jej granice, s. 75

O myślach , O wieku , O myśleniu

„Myślisz, że wspomnienie rozbite na tysiące kawałków przestaje być wspomnieniem? A może ma się wtedy zamiast jednego tysiąc wspomnień? Jeśli tak, to myślisz, że teraz każde z tego tysiąca będzie bolało z osobna?”

Janusz Leon Wiśniewski (1954) polski naukowiec i pisarz

10 × miłość – Test

O myślach , O myśleniu

„W ten sposób zaczął się jeden z najbardziej dramatycznych dni, jakie przeżyłem – dzień, który wrył się głęboko w pamięć, stając się symbolem karności i dyscypliny silniejszej niż śmierć, bo płynącej z głębokiego zaufania dowódcy do żołnierza i odwrotnie, zaufania, które zrodzić mogła głęboka przyjaźń i wspomnienie przeżytych niebezpieczeństw […] Stan nerwowego napięcia osiąga kulminacyjny punkt, gdy po obrzuceniu piwnic granatami Niemcy zaczynają pruć w okna krótkimi seriami lkm-u. Drzwi piwnic są niewystarczającą ochroną i trzeba mieć wiele hartu, by znieść ogień pocisków uderzających metr nad głowami wtulonych w ziemię chłopców […]”

Ryszard Białous (1914–1992)

Jerzy Białous „Walka w pożodze”

O śmierci , O przyjaźni , O zaufaniu

„Zawsze w pracy angażuję się na 110 procent swoich możliwości.”

Sławomir Skrzypek (1963–2010) ekonomista polski

Źródło: Przerwana kadencja. Wspomnienie o Sławomirze Skrzypku, prezesie NBP w latach 2007–2010, nbp.pl http://www.nbp.pl/home.aspx?f=/aktualnosci/wiadomosci_2011/rocznica10kwietnia.html

„Ciężar obowiązku czujemy w stosunku proporcjonalnym do braku miłości.”

Janina Woynarowska (1923–1979) polska pielęgniarka

o zawodzie pielęgniarki.
Źródło: Życie pojęła poważnie. Wspomnienie o pielęgniarce Janinie Woynarowskiej. http://www.moipip.org.pl/media/doc/ad_vocem_75.pdf

O życiu

„Pod jego masywem mogłyby się ukryć całe Tatry.”

Andrzej Zawada (1928–2000) wspinacz polski

o Kunyang Chhish.
Źródło: Monika Rogozińska, Wspomnienie Andrzeja Zawady, „Rzeczpospolita”, publikacja w: przeglad.ladek.pl http://przeglad.ladek.pl/wspomnienie-andrzeja-zawady/

„To nie była zwykła wiara w Boga, ale coś z płomienia wiary. Płonęła Warszawa, płonęły ludzkie serca, zwłaszcza jeszcze w sierpniu, bo potem przyszły trudniejsze momenty i załamania. Okres między 15 a 26 sierpnia to był czas wielkiego podniesienia ducha, ogromnej modlitwy, jarzących się świec zapalanych na ołtarzykach Matki Bożej Jasnogórskiej i niezwykłej ufności. Mogę śmiało napisać, że i nasza ufność do Matki Bożej przechodziła wszelkie pojęcie. Żyłyśmy tą ufnością. Nasze postanowienie, które uczyniłyśmy na Chłodnej, że idziemy na Jasną Górę, było rzeczywistością. To nie było tylko hasło, które człowiek czasem sobie przypomina, ale to było nasze życie. Żyłyśmy Matką Bożą Jasnogórską. Byłyśmy tak Nią przejęte i zafascynowane, że nieustannie w duszy widziałyśmy Cudowny Obraz. Nieraz zdawało się nam, że chmury układają się w kształt postaci Matki Bożej. Tak było przed 26 sierpnia. Wszystkie zobaczyłyśmy na niebie zarys obrazu Matki Bożej Częstochowskiej w znanym kształcie koron i sukienek. Widziałyśmy to nie tylko my, ale i inni. Wtedy rozgrzała mnie nieugięta pewność, że nie zginiemy i tej pewności nie straciłyśmy do końca powstania, pomimo świadomie złożonej ofiary z życia. Miałyśmy pewność, że my ocalejemy i że Matka Boża znajdzie sposób, by uratować Warszawę.”

Maria Okońska (1920–2013)

Źródło: Maria Okońska Wspomnienie z powstania warszawskiego, op. cit., s. 63.

O życiu , O Bogu , O wierze , O duszy

„Mody się zmieniają – radio ma swoją aurę. Radio pozostawia słuchaczowi wyobraźnię. To jest sztuka niesłuchanie szlachetna i niesłychanie trudna, ale myślę, że radia tak naprawdę nic nie zastąpi, i to nie tylko w słuchaniu muzyki, ale literatury czy teatru. Słuchacz zostaje sam na sam ze swoją wyobraźnią i z głosem, i ta przestrzeń radiowa jest najbardziej fascynująca.”

Józef Opalski (1947) polski teatrolog, muzykolog, literaturoznawca, publicysta, reżyser teatralny

Źródło: Marzena Florkowska, RADIO MA SWOJĄ AURĘ – wspomnienie o Romanie Bobrowskiej, „Alma Mater” nr 120–121, grudzień-styczeń 2009/2010, s. 52.

O sztuce , O literaturze , O myślach , O myśleniu

„Wraca do mnie wspomnienie, gdy kanałami przedostałem się powtórnie do getta, by wyprowadzić oddziały ŻOB-owców i nikogo nie znalazłem. Wyobraziłem sobie, że jestem ostatnim Żydem w getcie. Jednak kilka godzin później stał się cud, otoczyła mnie grupa kolegów z walki. Dzisiaj cud się nie wydarzy. Jestem jednym z trojga żyjących powstańców. Nie ma już pośród nas naszego strażnika pamięci Marka Edelmana, który przez ponad 60 lat stał co roku na tym miejscu. Ludzie odchodzą. Taka jest kolej rzeczy, ale ważne, żeby pozostała pamięć.”

Symcha Ratajzer-Rotem (1924–2018) polski działacz ruchu oporu

fragment przemówienia wygłoszonego podczas uroczystości 70. rocznicy powstania w warszawskim getcie.
Źródło: Żydowski powstaniec Symcha Ratajzer-Rotem „Kazik” odznaczony przez prezydenta, newsweek.pl, 19 kwietnia 2013 http://historia.newsweek.pl/zydowski-powstaniec-symcha-ratajzer-rotem--kazik--odznaczony-przez-prezydenta,103616,1,1.html

O ludziach , O historii , O walce

„Możemy działać na zasadach demokratycznych, ale rację będę miał zawsze ja.”

Hubert Wagner (1941–2002) siatkarz polski, trener

Źródło: Nietuzinkowy demokrata http://www.sportowefakty.pl/siatkowka/2010/11/01/nietuzinkowy-demokrata-wspomnienie-huberta-jerzego-wagnera/

„[…] gdy ból mija, jego wspomnienie staje się często przyjemnością. Nie kochamy jakiegoś miejsca mniej tylko dlatego, że doznaliśmy tam bólu. Chyba że był to tylko ból i nic innego […].”

Jane Austen książka Perswazje

tłum. Ewa Partyga (wyd.: Prószyński i S-ka, Warszawa 2010, s. 147).
Perswazje (1817)

O bólu , O przyjemności , Kochać się

„Pod koniec października tu – nie gdziekolwiek! – owe
płonęły idy marcowe
w sercu zdeptanego narodu.”

Gáspár Nagy (1949–2007)

Źródło: Czyste płomienie przy końcu października. Oratoryjne wspomnienie bohaterów-męczenników 1956

Serce

„Wszyscy możecie czuć się już teraz wygrani, bo wyłoniono was podczas ciężkich, długich preeliminacji.(…) Jestem przekonany, że grając utwory Chopina spędzicie w Warszawie wspaniały czas. To zastanie w waszej wyobraźni jako wspaniałe wspomnienie.”

Andrzej Jasiński (1936) pianista polski

do uczestników XVI Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina.
Źródło: Konkurs chopinowski: Chińczyk zagra jako pierwszy, gazeta.pl, 30 września 2010 http://warszawa.gazeta.pl/warszawa/2029020,34889,8449370.html

O czasie

„Niech otrząśnie się kobieta z hypnozy wieków. Niech sprawdzi wszystkie wartości swojego życia. Niech nie gardzi miłością, lecz niech nie daje złota za liczmany. Niech ceni macierzyństwo, jako jeden z twórczych czynników życia, lecz niech nie skazuje się na rolę liścienia, usychającego na korzyść kiełka. Niech stoi na straży moralności, lecz niech nie czyni z niej ciasnej obroży dla siebie i sióstr swoich… Niech nie spycha kobiet w przedwczesny grób dziwną arytmetyką, od mężczyzn przejętą, podług której mężczyzna jest co najmniej piętnaście lat młodszy od kobiety-rówieśnicy. Niech nie potępia kobiet, których jedyną winą jest to, że nie są wolne od winy wszystkich mężczyzn. Niech zmierzchnie w nas małostkowa konkurencja płci – nie ścigajmy się w płaskim biegu próżności kobiecych! Niech zmierzchnie w nas wszystko nawiane, narzucone, tresowane, niskie, zależne, niewolnicze, spodlone! Nad tym zmierzchem kobiecości, skazanej na zagładę, pracować muszą usilnie kobiety, dążące do wyzwolenia.”

Ludwika Jahołkowska-Koszutska (1872–1928)

Fragment wystąpienia podczas jubileuszu Pauliny Kuczalskiej-Reinschmit, 7 maja 1911
Źródło: Sylwia Bujak-Boguska, Ludwika Jahołkowska-Koszutska. Wspomnienie, „Kobieta Współczesna”, nr 24, 16 czerwca 1929.

O kobietach , O wieku , O macierzyństwie

„Rzeczywiście, w Rosji jestem przyjmowana jak królowa – tamtejsza publiczność mnie uwielbia. Co do mężów stanu, oni też mają prawo słuchać piosenek o miłości, prawda? We Francji występowałam m. in. przed prezydentem Sarkozym i socjalistycznym prezydentem Mitterandem. Jednak najbliższe sercu jest wspomnienie występu dla prezydenta Pompidou, może dlatego, że jestem gaullistką.”

Mireille Mathieu (1946) francuska piosenkarka

Źródło: Joanna Orzechowska, Słowik z Awinionu (wywiad z Mireille Mathieu), „Twój Styl” nr 9 (314), wrzesień 2016, s. 113.

O prawdzie , Serce

Cytaty o wspomnieniach

Najlepsze cytaty o wspomnieniach

Cytaty o wspomnieniach