Cytaty o wieku
strona 6

Andrzej Duda Fotografia

„Pan był partyjnym prezydentem przez pięć lat. Podpisywał pan wszystko, co PO chciała. Podwyższenie wieku emerytalnego, podatki, zabranie bezpłatnego kierunku.”

Andrzej Duda (1972) polski polityk, prezydent, prawnik

podczas debaty przedwyborczej z Bronisławem Komorowskim w dniu 21 maja 2015.
Źródło: Debata prezydencka 2015 w TVN. Duda kontra Komorowski http://wiadomosci.onet.pl/kraj/debata-prezydencka-2015-w-tvn-duda-kontra-komorowski/byhk9l, 21 maja 2015, onet.pl

Joanna Kluzik-Rostkowska Fotografia

„Środki antykoncepcyjne są czymś naturalnym w XXI wieku.”

Joanna Kluzik-Rostkowska (1963) polski polityk

Źródło: Kluzik-Rostkowska. Co postępowa dama zrobiłaby z PiS-em?, fronda.pl, 2 lipca 2010 http://www.fronda.pl/news/czytaj/kluzik_rostkowska_co_postepowa_dama_zrobilaby_z_pis_em

Mary Wortley Montagu Fotografia

„Powinien pan zobaczyć moje stopy.”

Mary Wortley Montagu (1689–1762)

odpowiedź na słowa: „Jakież ma pani brudne dłonie, milady!”
Źródło: Wojciech Kalwat, Plotki z brodą, „Mówią Wieki”, marzec 2011, nr 03/11 (614), s. 80.

Stanisław Wyspiański Fotografia

„Upadek Polski był konsekwencją zwycięstwa chrześcijańskiego porządku wartości moralnych nad prasłowiańskim światem wartości życia.”

Stanisław Wyspiański (1869–1907) polski dramatopisarz, poeta, malarz, grafik, architekt

Źródło: Waldemar Okoń, Wtajemniczenia. Studia z dziejów sztuki XIX i XX wieku, Wrocław 1996, s. 120.

„Archeologia: mówią wieki.”

Kolacja u Pascala

Ewa Klajman-Gomolińska Fotografia
William Hogarth Fotografia

„Moje wątki i moje postaci traktuję jak autor dramatyczny. Teatrem są moje obrazy, aktorami moje figury, które działaniem i gestami odgrywają nieme sceny.”

William Hogarth (1697–1764)

Źródło: Maria Rzepińska, Siedem wieków malarstwa europejskiego, wyd. II, popr., Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1986, s. 340.

Krzesimir Dębski Fotografia

„Pisanie wpadających w ucho piosenek jest naprawdę bardzo łatwe. W pewnym wieku już nie wypada już robić rzeczy pod publiczkę.”

Krzesimir Dębski (1953) kompozytor polski, skrzypek jazzowy

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Łódź, 24 stycznia 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/bzck.htm

Paweł VI Fotografia
Mátyás Rákosi Fotografia

„Moje działania związane był z taką chełpliwością i zarozumialstwem, iż nie było miejsca dla skromności komunistycznej.”

Mátyás Rákosi (1892–1971) węgierski polityk komunistyczny

na plenarnym posiedzeniu Węgierskiej Partii Pracujących w czerwcu 1953.
Źródło: Bogusław Wołoszański, Ten okrutny wiek, Wydawnictwo Colori, Warszawa 1995, ISBN 8390497204, s. 274.

Stanisław Wielgus Fotografia
Łukasz Pawlikowski Fotografia

„Sztuka nie pyta o wiek, tylko oczekuje wiele.”

Łukasz Pawlikowski (1997) polski wiolonczelista

Źródło: Mały wiolonczelista z Krakowa podbija świat http://warszawa.naszemiasto.pl/archiwum/1664386,maly-wiolonczelista-z-krakowa-podbija-swiat,id,t.html, warszawa.naszemiasto.pl, 2 kwietnia 2008

Andrzej Łapicki Fotografia
Hugo Kołłątaj Fotografia

„Słychanaż jest rzecz, aby na końcu ośmnastego wieku, w tym czasie, gdzie niewolnicze narody odważnie swe potargały kajdany, Polska jedna w przeciągu lat dwóch, (…) została się bez rządu, bez wolności, bez pewnej nadal egzystencyi?”

Hugo Kołłątaj (1750–1812) polski polityk, publicysta oświeceniowy, pisarz polityczny, katolicki prezbiter, kanonik

O potrzebie reformy państwa (1790)
Źródło: O potrzebie reformy państwa Kołłątaj anonimowo

Czesław Niemen Fotografia
Donald Trump Fotografia

„Jeśli musisz używać viagry, to znaczy, że to nie ta kobieta.”

Donald Trump (1946) prezydent Stanów Zjednoczonych

gdy w wieku 58 lat żenił się z młodszą o 24 lata Melanią Knauss.

Eugeniusz Knapik Fotografia
Fryderyk Engels Fotografia

„Państwo powstało z potrzeby utrzymania w karbach przeciwieństw klasowych, a jednocześnie samo powstało wśród konfliktów tych klas, to z reguły jest ono państwem klasy najsilniejszej, ekonomicznie panującej, która przy jego pomocy staje się również klasą panującą politycznie i w ten sposób zdobywa nowe środki do ciemiężenia i wyzyskiwania klas uciskanych. Tak więc państwo starożytne było przede wszystkim państwem właścicieli niewolników do ciemiężenia niewolników, podobnie jak państwo feudalne było organem szlachty do ciemiężenia pańszczyźnianych i poddanych chłopów, a nowożytne państwo przedstawicielskie jest narzędziem wyzysku pracy najemnej przez kapitał. Bywają jednak w drodze wyjątku okresy, w których walczące ze sobą klasy są tak bliskie równowagi, że władza państwowa, jako pozorna pośredniczka, chwilowo uzyskuje pewną samodzielność w stosunku do nich. Tak było z monarchią absolutną XVII i XVIII wieku, utrzymującą równowagę między szlachtą a mieszczaństwem; tak było z bonapartyzmem Pierwszego, a zwłaszcza Drugiego Cesarstwa we Francji, który wykorzystywał proletariat przeciwko burżuazji, a burżuazję przeciwko proletariatowi. Najnowszym wydaniem tego rodzaju równowagi, w której panujący i poddani wyglądają jednakowo komicznie, jest nowe niemieckie państwo narodu bismarkowskiego: kapitaliści i robotnicy są tu utrzymywani w równowadze i równomiernie oszukiwani na rzecz podupadłych junkrów pruskich. Ponadto w większości znanych z historii państw prawa przyznawane obywatelom stopniuje się według majątku, przez co stwierdza się wyraźnie, że państwo jest organizacją klasy posiadającej dla obrony przed nieposiadającą. Tak było już w ateńskich i rzymskich klasach majątkowych. Tak było w średniowiecznym państwie feudalnym, gdzie wpływ polityczny był uzależniony od wielkości posiadanego gruntu. Tak ma się rzecz w cenzusach wyborczych nowożytnych państw przedstawicielskich. To polityczne uznanie różnic majątkowych bynajmniej nie jest jednak rzeczą istotną. Przeciwnie - oznacza ono niski stopień rozwoju państwowego. Najwyższa forma państwa, republika demokratyczna, która w naszych nowożytnych stosunkach społecznych staje się coraz bardziej nieuniknioną koniecznością oraz formą państwa, w której jedynie rozegrać się może ostateczna, decydująca walka pomiędzy proletariatem a burżuazją - republika demokratyczna nie zna oficjalnie różnic własnościowych. Bogactwo sprawuje w niej władzę pośrednio, ale za to tym pewniej. Z jednej strony, wprost w postaci korupcji urzędników, czego przykładem klasycznym jest Ameryka, z drugiej zaś - w postaci sojuszu między rządem a giełdą. Jest on tym łatwiej urzeczywistniany, im bardziej rosną długi państwowe i im bardziej towarzystwa akcyjne koncentrują w swych rękach nie tylko transport, lecz i samą produkcję, znajdując znów swój punkt oparcia w giełdzie. Uderzający pod tym względem przykład oprócz Ameryki stanowi najnowsza Republika Francuska, a poczciwa Szwajcaria odznaczyła się również na tym polu. Ze jednak dla tego braterskiego sojuszu rządu z giełdą niekoniecznie potrzebna jest republika demokratyczna, tego dowodzi oprócz Anglii nowe państwo niemieckie, gdzie nie wiadomo kogo wyżej wyniosło głosowanie powszechne - Bismarcka czy Bleichrodera. I wreszcie klasa posiadająca panuje bezpośrednio przy pomocy powszechnego prawa głosowania. Dopóki klasa uciskana, a więc w naszym wypadku proletariat, jeszcze nie dojrzała do wyzwolenia się własnymi siłami, będzie ona w większości swej uznawała istniejący ustrój społeczny za jedynie możliwy i pod względem politycznym będzie się wlokła w ogonie klasy kapitalistów, będzie jej skrajnie lewym skrzydłem (…).”

Fryderyk Engels (1820–1895) niemiecki filozof i rewolucjonista

Pochodzenie rodziny, własności prywatnej i państwa (1884)

Jan Miodek Fotografia
Edward Abramowski Fotografia

„Z cudownego snu, jaki objawił się ludziom w Nazarecie, pozostała tylko nazwa, imię; religia musiała zmienić się zupełnie, wytworzył się chrześcijanizm nowy, nie mający nic wspólnego z tym, jaki głosił Jezus, jaki żył jeszcze w pierwszych wiekach, w chrześcijańskich komunach, jaki chował się po katakumbach i dawał to niesłychane bohaterstwo i tę pogardę śmierci, które zdumiewały świat starożytny.”

Edward Abramowski (1868–1918) polski filozof i działacz polityczny

Źródło: Rzeczpospolita przyjaciół: wybór pism społecznych i politycznych, red. Damian Kalbarczyk, wyd. Pax, 1986, s. 353 http://books.google.pl/books?id=CDRJAAAAIAAJ&q=%22w+pierwszych+wiekach+w+chrze%C5%9Bcija%C5%84skich+komunach,+jaki+chowa%C5%82+si%C4%99+po+katakumbach+i+dawa%C5%82+to+nies%C5%82ychane+bohaterstwo+i+t%C4%99+pogard%C4%99+%C5%9Bmierci.%22&dq=%22w+pierwszych+wiekach+w+chrze%C5%9Bcija%C5%84skich+komunach,+jaki+chowa%C5%82+si%C4%99+po+katakumbach+i+dawa%C5%82+to+nies%C5%82ychane+bohaterstwo+i+t%C4%99+pogard%C4%99+%C5%9Bmierci.%22&hl=pl&ei=5FBdTf-RMpKJhQfB49zECA&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=1&ved=0CCwQ6AEwAA

Till Lindemann Fotografia
Michael Buchberger Fotografia
Jonathan Swift Fotografia
Bohdan Paczyński Fotografia
Jan II Doskonały Fotografia

„Czemu przegapiłem taką wspaniałą okazję?!”

Jan II Doskonały (1455–1495) król Portugalii

podczas wizyty na jego dworze Krzysztofa Kolumba, który odniósł sukces jako odkrywca Ameryki, a niegdyś bezskutecznie prosił Jana II Doskonałego o wsparcie dla swej podróży
Źródło: Melania Sobańska-Bondaruk, Stanisław Bogusław Lenard (oprac.), Wiek XVI-XVIII w źródłach. Wybór tekstów źródłowych z propozycjami metodycznymi dla nauczycieli historii i studentów, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1997, s. 56.

Czesław Miłosz Fotografia
Andrzej Szeptycki Fotografia
Rivaldo Fotografia
Hermann Göring Fotografia

„W sprawie obozów koncentracyjnych moja osobista odpowiedzialność kończy się w pierwszych miesiącach 1934 r.”

Hermann Göring (1893–1946) niemiecki wojskowy i polityk nazistowski

na procesie w Norymberdze.
Źródło: Bogusław Wołoszański, Ten okrutny wiek, op. cit., s. 245.

Bogdan Kalus Fotografia

„Kiedy człowiek dobiega do pewnego wieku, staje się bardziej umiarkowany i ostrożny.”

Bogdan Kalus (1965) polski aktor

Źródło: Artur Krasicki, Bogdan Kalus: Wszystko ma swój czas, teletydzien.pl, 22 sierpnia 2012 http://www.teletydzien.pl/gwiazdy/news-bogdan-kalus-wszystko-ma-swoj-czas,nId,630173

Czesław Miłosz Fotografia
Judy Garland Fotografia

„Urodziłam się w Metro-Goldwyn-Mayer w wieku dwunastu lat.”

Judy Garland (1922–1969) aktorka amerykańska

I was born at the age of twelve on a Metro-Goldwyn-Mayer lot. (ang.)
Źródło: „The Observer”, 18 lutego 1951

Waldemar Łysiak Fotografia
Olaf Lubaszenko Fotografia
Théophile Gautier Fotografia

„Wielka idea, którą mógł zrealizować dopiero nasz wiek z jego cudownymi środkami komunikacji.”

Théophile Gautier (1811–1872) francuski pisarz

o pierwszej międzynarodowej ekspozycji sztuki w czasie wystawy przemysłowo-handlowej w Paryżu.
Źródło: „Monitor”, 19 maja 1855, cyt. za: Zdzisław Kępiński, Impresjonizm, op. cit., s. 28.

Franciszek Starowieyski Fotografia
Donguralesko Fotografia
Murray Bookchin Fotografia
Edward Linde-Lubaszenko Fotografia
Jean Jaurès Fotografia

„Gdybym natężenie kampanii oszczerstw i pomówień wobec mnie uznał za probierz własnej wartości, to pod jej wpływem popadłbym w grzech pychy.”

Jean Jaurès (1859–1914) polityk francuski, myśliciel polityczny

Źródło: Tony Judt, Brzemię odpowiedzialności. Blum, Camus, Aron i francuski wiek dwudziesty, tłum. Michał Filipczuk, Wyd. Krytyki Politycznej, Warszawa 2013, s. 102.

Triboulet Fotografia

„Głupi jesteście! Przed tym, jak tam wejść, trzeba znać drogę, którędy wyjść!”

Triboulet (1479–1536)

gdy król Franciszek I dyskutował z doradcami o wyborze drogi, którą należy maszerować w trakcie wyprawy włoskiej.
Źródło: Melania Sobańska-Bondaruk, Stanisław Bogusław Lenard (oprac.), Wiek XVI-XVIII w źródłach. Wybór tekstów źródłowych z propozycjami metodycznymi dla nauczycieli historii i studentów, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1997, ISBN 8301124385, s. 258.

François Hollande Fotografia
Małgorzata Teodorska Fotografia

„To był najcięższy okres w moim życiu. Musiałam bardzo szybko wydorośleć, uświadomić sobie, że nie żyję już tylko dla siebie, ale przede wszystkim dla mojej córki Wiki.”

Małgorzata Teodorska (1981) polska aktorka i modelka

o urodzeniu dziecka w wieku 17 lat.
Źródło: Nareszcie szczęśliwa, „Tele Tydzień”, nr 44, 29 października 2007 http://www.plebania.pl/wywiady/teodorska.html

Mariusz Siudek Fotografia
Marcel Lefebvre Fotografia
Henryk Samsonowicz Fotografia
Douglas Adams Fotografia

„'Herbatniki'
Wydarzyło się to faktycznej osobie, a jestem nią ja. Chciałem złapać pociąg. Było to w kwietniu 1976 roku, w Cambridge w Wielkiej Brytanii. Zostało jeszcze trochę czasu do odjazdu pociągu. Poszedłem po gazetę, by porozwiązywać krzyżówkę, po kawę i paczkę herbatników. Usiadłem przy stoliku. Opiszę wam scenerię – jest niezwykle ważne, abyście bardzo wyraźnie ją ujrzeli. A więc tu mamy stolik, tu gazetę, filiżankę z kawą, herbatniki. Naprzeciwko mnie siedzi mężczyzna, całkiem przeciętny gość w biznesowym garniturze, z teczką. Nic nie wskazywało na to, aby miał zrobić cokolwiek dziwnego. A jednak zrobił: nagle pochylił się do przodu, wziął do ręki herbatniki, rozerwał opakowanie, wyjął jednego i zjadł.
Muszę powiedzieć, że z takiego typu rzeczami my Brytyjczycy bardzo źle sobie radzimy. W naszej historii, naszym wychowaniu, naszej edukacji nie ma nic, co uczyłoby nas, jak zachować się w stosunku do kogoś, kto w biały dzień kradnie nam herbatniki. Wiadomo, co by się stało, gdyby rzecz miała miejsce na dworcu South Central w Los Angeles. Natychmiast rozpoczęłaby się strzelanina, zjawiłyby się helikoptery, CNN, rozumiecie… w końcu zrobiłem to, co zrobiłby każdy czerwonokrwisty Brytyjczyk: zignorowałem wydarzenie. Gapiłem się w gazetę, wziąłem łyk kawy, próbowałem zrozumieć artykuł, w tekst którego się wpatrywałem, nie byłem jednak w stanie nic pojąć, z wyjątkiem powtarzania w myśli: „Co mam robić?”.
W końcu uznałem: „Trudno, muszę coś zrobić”. Próbując z całych sił nie zauważać, że w tajemniczy sposób paczka została otwarta, wyjąłem herbatnik. Pomyślałem sobie: „To go uspokoi”. Nie uspokoiło, bowiem po chwili powtórzył to, co przedtem. Wziął następny herbatnik. Ponieważ za pierwszym razem nic nie powiedziałem, za drugim jakby trudniej było podnieść temat: „Przepraszam bardzo, trudno tego nie zauważyć, ale…”. Nic by to nie dało.
Zjedliśmy całą paczkę. Było w niej co prawda tylko osiem herbatników, ale sprawa zdawała się trwać wieczność. On brał herbatnik, ja brałem herbatnik, on brał herbatnik. Kiedy skończył, wstał i odszedł. Wymieniliśmy pełne znaczenia spojrzenia, po czym poszedł sobie, ja zaś głęboko odetchnąłem i opadłem ciężko na oparcie krzesła.
Wkrótce podstawiono pociąg, dopiłem kawę, wstałem i podniosłem gazetę, pod którą leżały moje herbatniki. Tym, co szczególnie lubię w tej opowieści, jest wrażenie, że gdzieś po Anglii przez ostatnie ćwierć wieku krąży całkowicie przeciętny facet, który ma do opowiedzenia identyczną historię – tyle tylko, że brakuje jej puenty.”

Douglas Adams (1952–2001) brytyjski pisarz

z przemowy do pracowników Embedded Systems, 2001

Józef Dietl Fotografia
Stanisław Mackiewicz Fotografia

„Chcę pokazać realnych ludzi, którzy żyli przed wiekami, kochali, walczyli, czuli ból. Nie interesuje mnie fantasy!”

Michael Hirst (1952)

o scenariuszu serialu Wikingowie.
Źródło: Maria Wielechowska, Wikingowie żyją!, „To i Owo” nr 44, 29 października 2013, s. 8.

Gilbert Keith Chesterton Fotografia
Joachim von Ribbentrop Fotografia

„To, co zamierzaliśmy uczynić, to zabezpieczenie najbardziej elementarnych warunków naszej egzystencji, dokładnie tak samo jak zabezpieczała swoje interesy Anglia.”

Joachim von Ribbentrop (1893–1946) polityk III Rzeszy

na procesie w Norymberdze.
Źródło: Bogusław Wołoszański, Ten okrutny wiek, op. cit., s. 244.

Petro Poroszenko Fotografia
Albert Camus Fotografia

„Egzystencjalizm. Kiedy krytykują samych siebie, można mieć pewność, że czynią to w celu zmiażdżenia innych. Sędziowie pokutnicy.”

Albert Camus (1913–1960) francuski pisarz, noblista

Źródło: Tony Judt, Brzemię odpowiedzialności. Blum, Camus, Aron i francuski wiek dwudziesty, tłum. Michał Filipczuk, Wyd. Krytyki Politycznej, Warszawa 2013, s. 137.

Piotr Fuglewicz Fotografia
Albert Camus Fotografia

„Ci, którzy tak lekceważąco mówią o bezużyteczności publicznej edukacji, jednocześnie sami najbardziej z niej skorzystali.”

Albert Camus (1913–1960) francuski pisarz, noblista

Źródło: Tony Judt, Brzemię odpowiedzialności. Blum, Camus, Aron i francuski wiek dwudziesty, tłum. Michał Filipczuk, Wyd. Krytyki Politycznej, Warszawa 2013, s. 133.

Leopoldo Lugones Fotografia
Charles Taze Russell Fotografia
Demis Hassabis Fotografia

„Chcę ją rozwinąć tak, by rozwiązała wszystkie nasze problemy, jak głód, choroby, bezdomność czy globalne ocieplenie. To będzie program Apollo XXI wieku.”

o sztucznej inteligencji.
Źródło: Artur Włodarski, Sztuczna inteligencja. Bóg już istnieje http://wyborcza.pl/magazyn/7,124059,20870967,sztuczna-inteligencja-bog-juz-istnieje.html#BoxGWImg, wyborcza.pl, 22 października 2016.

Jan Stanisław Bystroń Fotografia
Uwe Boll Fotografia
Selim Chazbijewicz Fotografia

„Brak jednego ośrodka kierowniczego w grupie religijnej sprzyja wzrostowi ekstremalnych kierunków i sekt. Takim ośrodkiem kierowniczym w islamie kiedyś był kalifat. Ekstremizm islamski pojawił się w wieku XX, z chwilą upadku kalifatu jako instytucji.”

Selim Chazbijewicz (1955) polski politolog, pisarz, publicysta i nauczyciel akademicki

Źródło: portal „Fronda” http://www.youtube.com/watch?v=1s_YB1Tgurs&feature=player_embedded#

Georg Christoph Lichtenberg Fotografia
Michał Łapaj Fotografia

„Odkąd pamiętam moja Mama lubiła śpiewać. To taka pasja, która tkwiła w niej od zawsze. Z zespołem często pojawiała się na jakichś imprezach, bankietach itp. i mimo, że nie zrobiła jakiejś kariery estradowej, już w młodym wieku zaszczepiła we mnie zamiłowanie do muzyki (…).”

Źródło: Maurycy Nowakowski, Wywiad z Michałem Łapajem, klawiszowcem zespołu Riverside, mlwz.ceti.pl, 15 czerwca 2010 http://www.mlwz.ceti.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=5043&Itemid=81

Antanas Smetona Fotografia
Nora Roberts Fotografia
Dorota Stalińska Fotografia

„Bardotka ma już pół wieku, swoisty wdzięk ma glista (…).”

Andrzej Waligórski (1926–1992) polski artysta kabaretowy, poeta

Cytaty z tomu wierszy Błędny rycerz (wyd. 1999)

Adam Ferency Fotografia

„Wygląda jak dzieciak, ale kiedy zaczyna mówić, zamienia się w dojrzałego, głębokiego człowieka. Ujął mnie od razu. Po 15 minutach rozmowy byliśmy zakolegowani, a nawet zaprzyjaźnieni. Wiek nic nie utrudniał.”

Adam Ferency (1951) aktor polski

o Janie Komasie.
Źródło: Magdalena Rigamonti, „Golgota” to teatr TV, ale z kinowym rozmachem, „Polska Gazeta Opolska”, 3 listopada 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/gttaz.htm

Bartosz Arłukowicz Fotografia
Feliks Koneczny Fotografia

„Żadnej świadomości narodowej nie było we wschodniej Słowiańszczyźnie aż pod koniec XVI wieku, tylko poczucie odrębności wyznaniowej.”

Feliks Koneczny (1862–1949) historyk polski, historiozof

Uwaga: Oryginalne wydanie z 1921 roku; Poznań-Warszawa
Kwestia rusińska i ukraińska
Źródło: Polskie Logos a Ethos 1921, t. II, Wyd. Księgarnia św. Wojciecha, str. 110

Leszek Miller Fotografia
Stephen King Fotografia

„Rozkosze miłości są ulotne, a jej zasadzki i udręki odsłania nam złowrogi starzec – Czas.”

Erwin Panofsky (1892–1968)

objaśniając znaczenie obrazu Alegoria czasu i miłości Bronzina.
Źródło: Maria Rzepińska, Siedem wieków malarstwa europejskiego, wyd. II, popr., Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1986, s. 113.

Lucyna Winnicka Fotografia
Amenhotep II Fotografia
Brian Eno Fotografia

„Wokół artystów sztuk pięknych tworzy się całą tę mistyczną otoczkę, która jest problematyczna, jeśli zestawi się ją z głównym komunikatem sztuki XXI wieku, że sztuką może być wszystko.”

Brian Eno (1948) brytyjski muzyk rockowy

Źródło: Bartek Chaciński, Złamana pieczęć http://www.dwutygodnik.com/artykul/4501/, Dwutygodnik.com nr 107/2013.

Xavier Dolan Fotografia

„Robię filmy dla wszystkich, ale wiem, że są one szczególnie ważne dla ludzi w moim wieku. Bo oni czekają na sztukę, która odbije ich rzeczywistość.”

Xavier Dolan (1989) kanadyjski aktor, reżyser i scenarzysta

Źródło: Krzysztof Kwiatkowski, Dojrzałość hipstera, „Wprost” nr 23, 2–8 czerwca 2014, s. 92.

„Nie jest dobrze być bardzo kochanym w tak młodym wieku, tak wcześnie. To rodzi złe przyzwyczajenie. Wydaje się, że tak już być musi. Wydaje się, że to gdzieś powinno istnieć, że można to odnaleźć. Liczy się na to. Wpatruje się, ma nadzieję, czeka. Miłość macierzyńska to obietnica, którą życie nam daje u progu i której nie dotrzymuje nigdy. I z tym niedosytem pozostać trzeba do końca życia. Ilekroć kobieta bierze nas w ramiona i przyciska do serca, są to tylko kondolencje. Zawsze powracamy na grób matki, by wyć nad nim jak opuszczony pies. Już nigdy, już nigdy, już nigdy. Wspaniałe ramiona otaczają szyję, najsłodsze wargi szepcą o miłości, ale już się wie. Kiedy znów przychodzi pragnienie, można się miotać na wszystkie strony – nie ma już studzien, są tylko miraże. O pierwszym przebłysku świtu przeprowadziło się gruntowne studia nad miłością i dokumentację nosi się ze sobą. Wszędzie dokąd pójdziemy, nosimy w sobie truciznę porównań i czas mija na oczekiwaniu tego, co już kiedyś otrzymaliśmy. Nie twierdzę, że należałoby zabraniać matkom zbytniej miłości do dzieci. Mówię tylko, że lepiej jest, kiedy matki mają jeszcze kogoś do kochania. Gdyby moja matka miała kochanka, nie umierałbym przez całe życie z pragnienia przy każdym źródle. Na moje nieszczęście znam się na prawdziwych diamentach.”

Romain Gary (1914–1980) francuski pisarz i dyplomata

Obietnica poranka

Ogden Nash Fotografia
Atal Bihari Vajpayee Fotografia

„Jesteśmy dwoma najludniejszymi państwami świata i mamy dwie najszybciej rozwijające się gospodarki świata. Wasza rozwija się szybciej niż nasza.”

Atal Bihari Vajpayee (1924–2018) indyjski polityk, premier

podczas wizyty w Pekinie w 2003.
Źródło: Robyn Meredith, Chiny i Indie – supermocarstwa XXI wieku, Warszawa 2009, str. 93

Wojciech Popiela Fotografia
Marcin Luter Fotografia

„Również i wynaturzenie może przybrać formę doskonałą.”

Marcin Luter (1483–1546) teolog i reformator religijny

o papiestwie.
Źródło: Leopold von Ranke, Dzieje papiestwa w XVI-XIX wieku, Warszawa 1974.

„Od dziecka uwielbiałem występować. Było nas pięciu braci, ja najmłodszy. Cała piątka zdradzała absolutny talent aktorski. Wszyscy śpiewali, przebierali się, układaliśmy rozmaite spektakle. Potem trójka z nas zajęła się sztuką – najstarszy brat został pianistą, średni zrobił wielką karierę w Ameryce jako reżyser filmowy i teatralny, ale też jako pedagog. Wielkie hollywoodzkie gwiazdy u niego się kształciły. Miał na imię Tadeusz. Brał udział w Powstaniu Warszawskim, potem trafił do obozu pracy, a później do Londynu, gdzie skończył Królewską Akademię Dramatyczną. Jego uczniami byli m. in. Martin Sheen, Sigourney Weaver, Mercedes Ruehl. Ja zacząłem studiować śpiew na Akademii Muzycznej w Sopocie. Chciałem zostać śpiewakiem operowym, zresztą debiutowałem w operze razem z Marią Fołtyn. Ona śpiewała partię Halki, ja Janusza. Reżyserował gościnnie Iwo Gall. Zwrócił na mnie uwagę i powiedział: „Posłuchaj mojej rady, zrób studia aktorskie. Teatr będziesz miał do końca życia, a śpiew, nawet najpiękniejszy, skończy się w pewnym momencie, w pełni rozkwitu. Będziesz miał 50 lat i koniec – emerytura i zdarte gardło”. Z początku więc łączyłem te dwa kierunki – grałem, śpiewałem, a także reżyserowałem. Na Akademii Muzycznej we Wrocławiu przez ćwierć wieku wykładałem aktorstwo. Zawsze wychodziłem z założenia, że im większa rozpiętość w artystycznych pasjach, tym bardziej człowiek się rozwija. I zaczyna rozumieć, o co chodzi.”

Źródło: Gdy palacz miał wpływ na repertuar Teatru Polskiego, „Gazeta Wyborcza - Wrocław”, nr 4 online, 7 stycznia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/108755.html#

Raymond Aron Fotografia

„Nie bądźcie zapóźnieni o pół wieku. Pogódźcie się z faktem, że Stary Kontynent szuka dla siebie przyszłości poza nacjonalizmami.”

Raymond Aron (1905–1983) francuski filozof, socjolog, teoretyk polityki i publicysta polityczny

zwracając się w latach 60. do Brytyjczyków.
Źródło: Tony Judt, Brzemię odpowiedzialności…, op. cit., s. 213.

Piotr Sobolczyk Fotografia

„Na placu zabaw bawiły się trzyletnie, więc już dojrzałe nad wiek, dzieci. W piaskownicy chłopcy budowali zamki dla zbuntowanych żołnierzy, którzy co chwilę umierali na wojnie, by odrodzić się znowu, bo czas jest długi do zapełniania zabawą. W krzakach bawiły się dziewczynki, chowały się i zazdrośnie podglądały chłopców, marząc jednocześnie o wspólnej zabawie. „Nienawidzimy naszych matek!!!” ryczeli chłopcy, przelewając krew. „Nienawidzimy naszych ojców…” szeptały dziewczynki, maskując to jednocześnie śpiewem: „la, la, la…”. „Nienawidzimy naszych nieistniejących ojców!” wołali też osieroceni chłopcy, a zbratane dziewczynki mamrotały „matki to złodziejki… Pachną kwiateczki…”. Chłopcy oczywiście doskonale znali od początku grę dziewczynek. Wywołali je więc i zrobili zebranie na środku placu. Naprzeciw siebie stanęły dwie grupy przyszłości. „Mamy wspólny cel! Musimy zabić naszych rodziców!” – mówili chłopcy. Dziewczynki kiwały głowami, że tak, mówiąc jednocześnie „Ach, nie! To brutalne!”. „Zabijemy ich, a potem wydłubiemy mózg i zajrzymy do środka” – powiedzieli chłopcy. „Ach, wy brutale, wybryki natury: czyż nie wiecie, że człowiek rodzi się po to, by rodzić? Musimy ich zabić, ojej, po to, by same urodzić dzieci, a wy musicie zostać kobietami!” – mówiły dziewczynki, w wężu zjadającym własny ogon widząc tylko pierścionek. I ten młody świat nowego porządku, wszechdobra i porozumienia ruszył na ostateczną, a z góry przesądzoną, konfrontację ze światem zła. Gdy wszyscy rodzice już zginęli, drogie dzieci osiwiały ze zmęczenia. Chłopcy ocipieli, dziewczynki zaś wydaliły setki dzieci. I koło szczęścia powoli przechylało się wraz z nimi.”

Źródło: Opowieści obrzydliwe

Leopold Tyrmand Fotografia

„O, targowiska warszawskie! Czyż jest coś bardziej poetyckiego w wielkim mieście niż targowisko? Czyż współczesna, wielkomiejska metropolia zdolna jest zdobyć się na inny objaw plastycznego liryzmu poza kolorową paletą hali targowej? Czy może się cokolwiek równać w sile uczuciowej ekspresji z obraźliwymi rozmowami i zjadliwym targowaniem się przy rytualnym obrzędzie zakupów nabiału i owoców, warzyw i mięsa, ryb i kasz, pieczywa i kartofli? Trzeba być człowiekiem oschłym i zimnym, by nie dać się unieść wzruszeniu na widok gigantycznych połaci surowej wołowiny, by nie zatopić się w smutku wobec czarno-srebrzystych złóż ryb, wobec rozwartych z wysiłku, różowawych pyszczków świeżych karpi, by nie wydać okrzyku zachwytu stanąwszy oko w oko z brunatnymi kopcami włoszczyzny, by nie zatrzymać się w nostalgicznej zadumie przed nieskalaną, śnieżną bielą ciągnących się hen w dal szeregów twarogu! Jedynie człowiek płytki nie ulega tajemniczej poetyczności ciasnych i ciemnych straganów z bielizną, obuwiem i odzieżą, budki z pończochami, czapkami i nićmi, kramów z norymberszczyzną, pasmanterią i konfekcją, stoisk z częściami rowerowymi, zardzewiałym żelastwem, zamkami, kłódkami, rurami do piecyków i odpadkami ślusarskimi. Jedynie człowiek tępy i brutalny nie przystanie w pełnym szacunku podziwie przed grubymi, opatulonymi w zwały odzienia, starymi jak drzewa i głazy przekupkami warszawskimi, przysiadłymi od wieków za kolorowymi szańcami świeżego, smakowitego towaru; i tylko człowiek głupi nie wsłucha się w ich kłótliwy dialog, nabrzmiały surową, zgrzytliwą i prastarą mądrością, wiecznie nową dzięki swej roziskrzonej humorem przyziemności.”

Leopold Tyrmand książka Zły

Zły

Kazimierz Morawski Fotografia
Adam Bujak Fotografia