Cytaty na temat Ściana (151 cytatów)

„I tak oto niepostrzeżenie z solidnego fundamentu tradycji wypada kolejna cegiełka. Ile ich jeszcze zostało? Ile będzie w stanie utrzymać ściany nośne potężnego gmachu, w którym mieszkamy?”

Marek Żukow-Karczewski (1961) polski historyk, publicysta i działacz społeczny

Źródło: Zapomniane oblicze Świętego Mikołaja, Ekologia.pl, 2011. http://ekologia.pl/srodowisko/specjalne/zapomniane-oblicze-swietego-mikołaja,16358.html

„Opuszczone, stawały się w mniemaniu okolicznej ludności siedliskiem duchów, upiorów, nawet Złego. A później odchodziły cicho, stopniowo, tracąc skrzydła, dachy, ściany… Aż na wzniesieniach pozostawały tylko upiorne szkielety, rysujące się na tle nieba. Potem słychać było jedynie szum wiatru…”

Marek Żukow-Karczewski (1961) polski historyk, publicysta i działacz społeczny

Źródło: Wiatraki – arcydzieła drewnianej architektury przemysłowej, Ekologia.pl, 2012. http://ekologia.pl/srodowisko/specjalne/wiatraki-arcydziela-drewnianej-architektury-przemyslowej,16547.html

„Przed laty najgorsza była małpa. Tak nazwałem mieszkającego w pobliżu jednokomórkowca, który „uszczęśliwiał” mnie dyskotekowym łomotem o każdej porze. Najchętniej z rana. Stwierdziłem, że tylko małpy zdolne są zaczynać dzień od pseudomuzyki, która przenosi się przez ściany pod postacią równomiernego „łup łup łup”. Totalny brak wrażliwości, subtelności i poczucia estetyki. Małpa na szczęście chyba się wyprowadziła, albo zdechła na guza mózgu od słuchania tego gówna. W każdym razie od kilku lat dudnienia nie słychać.”

Tomasz Beksiński (1958–1999) polski dziennikarz muzyczny, prezenter radiowy, tłumacz

Opowieści z Krypty
Źródło: felieton Młotek człowiekowi sąsiadem, „Tylko Rock” nr 7 (95), lipiec 1999.

O szczęściu , O lecie , Pora roku

„Milczenie pod Zamarłą
(…)
Pewne jest tylko bicie źródła
Wiatru, skały, śniegu
Pewnie jest tylko bicie zegarów
Pod południową ścianą
Pamiętam te chwile, kiedy nie potrafiłem
Milczeć w dolinie pustej w słowa
Nie pamiętam, że nie słyszałem wtedy
Milczenia Zamarłej”

Marek Konecki (1949)

Wiersze tatrzańskie

„Dążenie do światowej kariery i uznania wykraczającego poza własne ściany jest czymś absolutnie naturalnym pod warunkiem, że nie przybiera cech chorobowych niszczących dorobek wielu pokoleń. A polskich prowincjuszy zapewniam, że taki Fredro na przykład nie jest ani odrobinę gorszym dramaturgiem od Moliere’a, mimo że znalazł miejsce w historii jedynie naszego kraju.”

Jan Englert (1943) aktor polski

Źródło: „Rzeczpospolita”, 15 czerwca 2001

O historii

„Pszczoły były wielkim umiłowaniem stryja Leona, kochał je i lubił miód. Ule były przeważnie typu Dadanta, najłatwiejsze w obsłudze. Były one kwadratowe, z podnoszonym dachem, którędy w okresie zbiorów miodu wsuwało się specjalne nadstawki. Nadstawka taka starczała ledwie na kilka dni, szybko bowiem napełniała się miodem i należało zakładać nową. Sad pełen był olbrzymich, szerokich lip, obsiewano go też specjalnie miododajnymi trawami. W okolicy rosły białe koniczyny, dużo łubinów, w lasach wrzos. Miodobranie zaczynało się w czerwcu, po zakończeniu kwitnienia sadów i łąk. Im wcześniejszy był miód, tym lepszy. Stryj rozsyłał go i sprzedawał po całej Polsce, dużo zabierali krewni. W domu, w glinianych dzbankach miód stał cały rok. Przede wszystkim jednak specjalnie pakowany w żelazne pudełka był sprzedawany klientom z różnych miast. Miód jesienny na pierniki kupował Toruń, wiosenny i lipcowy brał Wedel. Były miody wczesne, łąkowe, rzadziutkie, złotego koloru – te nigdy się nie scukrowały. Miód z akacji, aby się scukrzyć, musiał stać bardzo długo, i wtedy robił się podobny do drobnej, białej kaszki. Inne, późniejsze, to były miody lipcowe z lip i wrześniowe, z gryki i wrzosu. Lipcowy uchodził za najlepszy, natomiast z gryki i wrześniowy były gorsze. Kiedy miód twardniał, to na przykład gryczany ciemniał, lipcowy bielał. Wszystkie oczywiście różniły się smakiem. W okresie miodobrania, kiedy pracy było wiele, stryj wynajmował chłopców do pomocy. W specjalnym domku, zimą zastępującym stebnik, miód się wirowało. Tam przenosiło się ramki, odcinało się ciepłym nożem zasklepioną woszczynę i stawiało do centryfugi (wirówki), gdzie po wpływem kręcenia korbą miód wypryskiwał na ściany beczki i ściekał. Z dołu, kurkiem, zlewało się go do podstawionych garnków, na które nakładało się sita, aby nie wpadły odłamki woszczyny. W garnku mieściło się około szesnastu litrów miodu. Przez kilka dni garnek stał odkryty, aby miód odparował, dopiero potem zakładało się woskowy papier i zawiązywało wokół. Stryj miał biblioteczkę z książkami o pszczołach. Lubił pszczoły, a one jego. Kiedy któraś wleciała do domu, brał ją delikatnie w ręce i wynosił, nigdy go nie użądliła. Pracował gołymi rękoma, nie w rękawiczkach, mówił, że pszczoły nie lubią tego. Czasami wieczorem kładł się w sadzie i słuchał jak pracują, czy są zadowolone ze zbiorów. Mówił na przykład, że pszczoła umarła, nie zdechła; jeżeli ktoś opowiadał, że pszczoła ugryzła, odpowiadał zaczepnie: – Czy widział ktoś, aby pszczoła miała zęby do gryzienia?”

Aleksandra Ziółkowska (1949) pisarka polska

Lepszy dzien nie przyszedł już
Źródło: Z miejsca na miejsce, [w: Lepszy dzień nie przyszedł już], Warszawa, Iskry 2012, str 208–209

O książkach , O domu , O trawie , O pszczołach

„Utrwaliła mi się mocno w pamięci taka scena z umywalni, do której po kolacji poszedłem umyć nogi.
Pod jednym sitkiem jeden Niemiec wykańcza drugiego, który stoi nago pod lodowatą wodą i wrzeszcząc chce uciec; ten drugi, też wrzeszcząc, wpędza go z powrotem tłumacząc mu to odpowiednio grubym kołkiem. Z jednej strony umywalni Hiszpan myje nogi i śpiewa głośno jakąś arię. Z drugiej strony Polak myje się i głośno modli. A pod ścianą, w skrzyni zwanej trumną, leży nagi człowiek, który jeszcze żyje, lecz pewnie już nieprzytomny – tak jak ryba łapie od czasu do czasu powietrze. Na brzuchu umierającego siedzi inny, który spokojnie zjada swój kolacyjny chleb, krojąc go na maleńkie kawałeczki. Myślałem, że może to jaki kolega, który chce być przy jego śmierci, więc pytam:
– To twój kolega?
– Nie, tylko na bloku taki bałagan, że tu przynajmniej spokojnie zjem kolację.”

Stanisław Grzesiuk książka Pięć lat kacetu

Pięć lat kacetu, O życiu w obozie koncentracyjnym

O śmierci , O myślach , O rybach , O wodzie

„Wstaję o 7 po południu i widzę tylko cztery ściany. Poza publicznością na sali nie widuję nikogo. Zaraz po występie omawiam z zespołem zauważone błędy i koryguję je. Moja najlepsza publiczność to ludzie z małych miasteczek. Nigdy nie czułem się dobrze w towarzystwie facetów z wielkich miast.”

Elvis Presley (1935–1977) piosenkarz amerykański

o ciężkiej pracy nad koncertami.
Źródło: Leszek C. Strzeszewski, Elvis, op. cit., s. 124.

O ludziach

„Słowa same poprowadzą. Słowa wszystko na wierzch wywleką. Słowa i z najgłębszej głębi wydrą, co gdzieś boli i skowycze. Słowa krwi upuszczą i od razu lżej się robi (…). Bo słowa to wielka łaska. Cóż ma człowiek tak naprawdę więcej prócz słów dane? I tak nas wszystkich czeka kiedyś wieczne milczenie, to się jeszcze namilczymy. Może przyjdzie nam ściany z bólu drapać za najmniejszym słowem. I każdego słowa niewypowiedzianego na tym świecie do siebie będziemy jak grzechów żałować (…). A ileż takich słów niewypowiedzianych zostaje w każdym człowieku i umiera razem z nim i gnije z nim, i ani mu potem w cierpieniu nie służy ani w pamięci. To po co jeszcze sami sobie zadajemy milczenie?”

Wiesław Myśliwski książka Kamień na kamieniu

Kamień na kamieniu (1984)

O cierpieniu , O czekaniu

„Wczoraj, w niedzielę, przez cały dzień ludność wyłapywała Żydów i odprowadzali ich do aresztu przy magistracie (…). I w dalszym ciągu tropiono wszędzie Żydów. Widziałem, jak w pobliżu szpitala, w zabudowaniach znanych powroźników Dymów, wynaleziono i wyprowadzono pięćdziesięciu Żydów. Liczyliśmy, gdy pędzono ich do aresztu. Tłum gawiedzi stał i przyglądał się. Niektórzy „z amatorstwa” pomagali: rozbijali dachy i ściany, szukając Żydów, a potem bili ich pałkami (…). Ludność z otwieranych żydowskich domów rozchwytuje wszystko, co jest pod ręką, ludzie bezwstydnie dźwigają całe toboły z nędznym żydowskim dobytkiem lub towarem z małych żydowskich sklepików.”

Zygmunt Klukowski (1885–1959) polski regionalista i bibliofil, lekarz

zapis z 26 października 1942 r.
Dziennik z lat okupacji Zamojszczyzny 1939–1944
Źródło: str. 292.

O ludziach

„Obecnie istnieją mocne podstawy dla rozwoju nowej dziedziny farmakologii – farmakologii śródbłonka, która, choć koncentruje się na leczeniu śródbłonka naczyniowego i ściany naczyń krwionośnych, to jednak posiada zastosowanie terapeutyczne w wielu chorobach, między innymi w miażdżycy, cukrzycy i ich powikłaniach naczyniowych (takich jak zawał serca), niewydolności serca, mikroangiopatiach chorób neurodegeneracyjnych, przerzutowości nowotworowej czy chorobach zapalnych wątroby.”

Stefan Chłopicki (1965)

Źródło: Anna Wojnar, Innowacyjna farmakoterapia na UJ, „Alma Mater” nr 144, luty 2012, s. 5.

O chorobach , Serce

„(…) szpital [obozowy w Auschwitz] świadomie na każdym kroku starał się łamać plany SS, a zadawane ciosy łagodził, stępiał i umniejszał w skutkach. (…) Istniały pozytywne powiązania szpitala z kuchnią obozową, warsztatami, więźniami z oddziału politycznego, oddziałem zatrudnienia, a nawet blokiem 11. – blokiem śmierci. Powiązania te sięgały dalej – na Brzezinkę, z obozem męskim, kobiecym, cygańskim, Buna i na podobozy. (…) Precyzja tych machinacji (…) musiała być wielka, bo wykrycie przez SS jakichkolwiek jej śladów skończyłoby się bunkrem i ścianą śmierci.(…) Nie odbyło się to naturalnie bez wsyp i śmiertelnych wypadków.”

Stanisław Kłodziński (1918–1990)

Wkład polskiej służby zdrowia w ratowanie życia więźniów w obozie koncentracyjnym Oświęcim (1961)
Źródło: „Przegląd Lekarski – Oświęcim”, nr 1a, 1961, s. 56.

O śmierci

„Gdzieś w chmurach żyją pająki,
Co snują pajęczynę deszczu (…)
Słyszysz! To szelest nóg pajęczych,
Ściany i dach oplatających.”

Maksim Bahdanowicz (1891–1917) białoruski poeta, krytyk literacki, historyk

Дзесь у хмарах жывуць павукі,
Што снуюць павучыну дажджа (…)
Чуеш! Во шорах ног павукоў,
Аплятаючых сьцены і дах. (białorus.)
Źródło: wiersz Gdzieś w chmurach żyją pająki… http://wiersze.wikia.com/index.php?title=Gdzieś_w_chmurach_żyją_pająki...&useskin=monobook, 1911

„Na plaży leżało pod czterdziestometrową ścianą lodowego klifu leżało całe stado słoni morskich – samiec i sześć samic zabitych lodową lawiną. W ich wnętrznościach żerowały jak sępy petrele olbrzymie. Były tak obżarte ścierwem, że nie potrafiły wystartować do lotu; kołysząc się jak kaczki, wlokącymi się po ziemi skrzydłami, uciekały niezgrabnie do morza. Jeden z nich, całkiem biały ze starości, upaprany był od dzioba po szyję czerwoną juchą.”

Krzysztof Birkenmajer (1929–2019) polski geolog

Źródło: Lodospady szmaragdowe, Wydawnictwo Literackie, Kraków-Wrocław 1987, ISBN 8308013805, s. 135.

„Klatka piersiowa starej kamienicy rytmicznie rzęziła, chybocząc skrzelami okiennic. Matowe światło spływało z nabrzmiałego pęcherza żarówki na oślizgłe żebra poręczy i spierzchnięte ściany. W cuchnącym oddechu szeleściły płatki łuszczącej się farby. Drżały mięśnie schodów. Raz za razem mlaskał lepki nabłonek krwistej podłogi. Zza pękniętych drzwi dochodził skwar i śmiechy. Stargane grzmiały bebechy. W ich wnętrzu pisarze się bawili. Gadali, palili i wódkę pili.”

Krzysztof Niewrzęda (1964) polski prozaik, poeta i eseista

Second life
Źródło: s. 37

O piciu , O śmiechu , O świetle

„Na szczęście dla głowy Mocka stróż kamienicy nie spał i zdążył na czas otworzyć drzwi, Mock uściskał go wylewnie i nie spiesząc się, rozpoczął mozolną wędrówkę po schodach, wpadając na Scyllę poręczy i Charybdę ściany, straszony przez Cerbera, który z wyciem i szczekaniem rzucał się w przedsionkach Hadesu za jakimiś zamkniętymi drzwiami. Mock, niepowstrzymany nawet syrenim śpiewem służącej, która usiłowała zdjąć z niego płaszcz i kapelusz, ani dziką radością psa Argosa, dotarł do Itaki swej sypialni, gdzie czekała na niego wierna Penelopa w muślinowym szlafroczku i pantoflach na obcasach.”

Marek Krajewski (1966) pisarz polski

Źródło: Wrocław, niedziela 27 listopada 1927, północ, Koniec świata w Breslau, wydanie IV wydawnictwo WAB

O szczęściu , O czasie , O czekaniu , O zdjęciach

„Myślę, że ich [bohaterów filmu Fałszerze] problemy są jak najbardziej uniwersalne. To mnie właśnie najbardziej zafascynowało. Czy można grać w ping ponga w obozie koncentracyjnym, gdy za ścianą torturuje się ludzi na śmierć? Teraz niektórych prześladuje wątpliwość, czy powinno się jeździć na luksusowe wakacje do kraju, którego mieszkańcy umierają z głodu? Czy w ogóle można cieszyć się bogactwem i bezpieczeństwem, gdy na świecie jest tyle cierpienia?”

Stefan Ruzowitzky (1961)

Źródło: Stefan Ruzowitzky o filmie „Fałszerze”, „Monolith Plus”, 22 sierpnia 2007 http://www.kinomaniak.pl/katalog/wywiad/25,1

O śmierci , O głodzie , O ludziach , O myślach

„Nie było między nami nienawiści, czy otwartej niezgody, ale to, co powstało, było jeszcze gorsze – ściana milczenia.”

Erich Segal (1937–2010)

Doktorzy

„Dom to nie cztery ściany
szczelny dach
i zamknięte drzwi
Dom to otwarte okna
otwarte ramiona
i otwarte nieszczelne serca
Taki dom jest stale
w budowie”

Irena Conti Di Mauro (1931–2009) dziennikarka, poetka polsko-włoska

O domu , Serce

„Żyłam zafascynowana Wieśkiem [Dymnym]. Robiliśmy wszystko razem. Razem stawialiśmy ściany, zbijaliśmy meble, szyliśmy moje stroje, cieszyliśmy się drobiazgami. Jak w transie – nie spaliśmy całymi nocami, ja czytałam mu na głos książki, on uczył mnie rysować. Kochaliśmy się i nic więcej nie miało znaczenia.”

Anna Dymna (1951) polska aktorka

Źródło: Aleksandra Szarłat, Pokochać potwora, „Sztandar Młodych” nr 187, 24–26 września 1993

O książkach , O czytaniu , O nocy , Kochać się

„Etyka i prawo są w dziejach cywilizacji sprzężone ściśle, bo powinny tworzyć jedną całość, zgodną w motywach i w przejawach. Niezgodność ich stanowi zawsze klęskę publiczną. Nie ma poczucia tożsamości zrzeszeniowej bez jedności etycznej; harmider etyk podważa ściany budowli społecznych i państwowych. Poczucie zrzeszeniowe wymaga również jednakowych pojęć o prawie; stanowi to zresztą prostą konsekwencję jedności etycznej. Może wszakże zachodzić wypadek, że w pewnym zrzeszeniu obowiązują różne prawa, a nie wszystkie zgodne z właściwymi temu zrzeszeniu pojęciami o prawie, narzucone mu przemocą. Nie ma cięższego nieszczęścia, jak gdy wróg znosi prawo krajowe, a narzuca obce; nie ma nic gorszego, jak nie móc rządzić się „prawem własnym.””

Feliks Koneczny (1862–1949) historyk polski, historiozof

Ale też nie ma większej nikczemności i zbrodni, jak pozbawiać ludność prawa rodzimego.
Prawo a etyka
Źródło: Państwo i Prawo, Wydawnictwo WAM, Kraków 1997, s. 36.

„Jakże, to się właśnie liczy – zwykłe codzienne sprzęty, rodzina, dla której trzeba gotować, cztery ściany domu, kilka ulubionych przedmiotów. Tysiące szarych ludzi, krzątających się wokół własnych spraw, uprawiających ziemię, robiących garnki, wychowujących dzieci, śmiejących się i płaczących, wstających rano i kładących się spać wieczorem. To oni się liczą, a nie przewrotni aniołowie, którzy chcą zbudować nowy świat, nie bacząc na cudzą krzywdę.”

Agatha Christie książka Spotkanie w Bagdadzie

Spotkanie w Bagdadzie (1951)

O dzieciach , O ludziach , O świecie , O rodzinie

„Mnie ten Gorzów zjadł. Benzyna dusi, powietrze złe. Dobre ludzi dali mieszkanie, ale wziąć słowika w klatkę zamknąć, to on wszystko traci. Choć pięknie śpiewa, to jemu jest smutno. I te ściany takie ciężkie nade mną. A ja cygańska córka, las mi zdrowie daje. Jechałam taborem, to czułam się jak królowa Bona. Do mnie należeli perły rannej rosy. Moje były gwiazdy złote. Dziś co we włosy wplotę? W majowym słońcu jagody zbirałam, czarne jak łzy cygańskie. Na gałązkach się huśtałam. Żyłam wodnym szumem i jego srebrzystym dźwiękiem. Śpiewać nauczył mnie wiatr, ruczaje płakać. A jak lipy kwitły, to aż mnie zatykało, tak miód było czuć. W górach też cudnie. Jechalimy potokiem, pienił się, skakł, chodził po kamieniach, w deszczu groźniał, rozlewał się, wszystkich nas potopić chciał. Cyganka zejszła z wozu na drogę i tańczyła. Czemu? Bo jej radość była. Kawałek chleba suchego ugryzła, wody się napiła i była szczęśliwa. Z gołymi ręcami jechał człowiek po świecie. Czasem tylko coś pomieniał, parę groszy wziął. Wywróżył. I szedł dalej za tym chlebem żebraczym. Po pięćdziesiąt wozów jeździło u nas. Polskę znam od końca do końca. To wszystko nie można wydrężyć ze serca. Ale kto to zrozumi? Może tylko ci, co lubią przyrodę, świat, stare dawne życie przepamiętują w sobie.”

Papusza (1908–1987)

Źródło: Angelika Kuźniak, Papusza, op. cit., s. 21, 24.

O życiu , O ludziach , O zdrowiu , O świecie

„Pękłem, kiedy usłyszałem zza ściany wycie torturowanego studenta, którego sam dostarczyłem urugwajskiej bezpiece. Pomyślałem: „kogo ja wspieram?””

Philip Agee (1935–2008) amerykański szpieg

Źródło: Artur Domosławski, Gorączka latynoamerykańska, wyd. Świat Książki, Warszawa 2010, s. 233.

O książkach , O świecie

„Dla kogoś takiego jak ja to w sumie bez różnicy, gdzie spędzi noc. Domu i tak nie mam – bo dom to nie cztery ściany, w którym stoi twoje łózko, dom to coś znacznie więcej.”

Tatiana Polakowa (1959)

Postać: Olga Riazancewa
Wszystko w czekoladzie

O domu , O nocy

„Kapitan Andropolous leży na koi i chrapie aż się ściany trzęsą. Usiłowałem go dobudzić, ale równie dobrze mógłbym potrząsać workiem kartofli.”

Alistair MacLean książka San Andreas (powieść)

San Andreas (1984)

„Spotkałam się ze ścianą i osiem lat temu podjęłam decyzję o założeniu własnego biznesu.”

Dorota Deląg (1972) polska aktorka i prezenterka telewizyjna.

Źródło: Dorota Deląg aktorką tylko bywa http://nocoty.pl/title,Dorota-Delag-aktorka-tylko-bywa,wid,10097275,wiadomosc.html?ticaid=68140

O biznesie , O decyzjach

„Ambicją było pokonanie ściany. Styl przejścia stał się obsesją.”

Alex MacIntyre (1954–1982)

Źródło: Cytaty o górach, alpinistyczne, wspinaczkowe, drytooling.com.pl, 9 stycznia 2013 http://drytooling.com.pl/serwis/art/artykuly/2136-cytaty-o-gorach-alpinizmie-himalaizmie-wspinaczce-wspinaczach?showall=&start=1

„Smutek to ściana między dwoma ogrodami.”

William P. Young (1955) amerykański pisarz

Chata (2008)

O smutku

„(…) forma jest naczyniem, którego ściany oddziaływają c h e m i c z n i e na płyn w nim zawarty, zmieniając całkowicie n a t u r ę tego płynu. Inaczej: forma wsiąka w treść i staje się treścią.”

Tadeusz Peiper (1891–1969) polski poeta, krytyk literacki, teoretyk poezji

Forma także jest treścią.
Nowe usta (1925)
Źródło: s. 345 (podkreślenia Peipera)

„Tomasz Swędrowski: Bartman w ataku… To jest ściana.
Wojciech Drzyzga: To już jest nawet mur.”

Wojciech Drzyzga (1958) siatkarz polski, trener

Źródło: finał PlusLigi 2012-2013, ZAKSA Kędzierzyn-Asseco Resovia Rzeszów, mecz V, ipla.tv http://www.ipla.tv/Zaksa-kedzierzyn-kozle-asseco-resovia-rzeszow/vod-5683038

„Miłość to ucieczka do kraju, w którym jest tylko dwoje obywateli. Z zewnątrz wygląda to jak śmierć. Ludzie mogą do woli walić pięściami w ściany, ale nie mają szans, by znaleźć drzwi. Nikt nie jest w stanie odgadnąć, jak wygląda ukryty za wysokimi murami ogród.”

Janet Fitch (1955)

Pomaluj to na czarno

O miłości , O śmierci , O ludziach

„Znowu czuję się jak przegrany śmieć, bo
wszystko się wali, prócz tej ściany przede mną.”

Zeus (1983)

Źródło: utwór Hipotermia

„Młodość jest jak te butelki, które rozwalaliśmy o ściany. Nie można ich skleić z powrotem, ale jest jeszcze szansa dla każdego z nas, marnych ciuli, że przyjdzie ktoś, kto ułoży z nich witraże.”

Piotr Czerwiński (1972)

O szansie

„Spuśćcie zasłonę mroku między mną i ścianą,
We krwi mej śpiewają jeszcze ptaki niewidoczne
I jakby ręka zwolna przebiega nad klawisze
Klawiatura nieba poddaje jeszcze objawienia.”

Tanasije Mladenović (1913–2003)

Źródło: Miłość wiecznie spragniona, „Życie Literackie” nr 15, 14 kwietnia 1957, s. 7 http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=14858, tłum. z serbochorwackiego Zygmunt Stoberski

O miłości , O życiu , O ptakach , O śpiewie

„Przekraczając kolejną granicę stref pomyślałem sobie, że ludzi dzielą nie mury i zasieki, bo te w końcu okazują się do pokonania, lecz marazm i strach, a ich siewcy chcą osiągnąć taki stan, by linia nakreślona kredą na asfalcie odgradzała pewniej niż ściany z betonu.”

Ryszard Głowacki (1937)

Źródło: Algorytm pustki (1988)

O ludziach , O strachu

„Moje obrazy ześlizgnęły się w pewnym momencie z płótna na ściany. Nastąpiło to w tym momencie, kiedy ramy obrazu stały się po prostu za ciasne, lub też gdy żaden z obrazów, jaki miałem w danej chwili nie odpowiadał wymogom wnętrza ze względu na skalę, kolor czy światło.”

Jarosław Fliciński (1965)

Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_flicinski_jaroslaw

O kolorach , O świetle , Obraz

„Jest w kraju Redarów pewien gród o trójkątnym kształcie i trzech bramach doń wiodących, zwany Radogoszcz, który otacza zewsząd wielka puszcza, ręką tubylców nie tknięta i jak świętość czczona. Dwie bramy tego grodu stoją otworem dla wszystkich wchodzących, trzecia od strony wschodniej jest najmniejsza i wychodzi na ścieżkę, która prowadzi do położonego obok i strasznie wyglądającego jeziora. W grodzie znajduje się tylko jedna świątynia, zbudowana misternie z drzewa i spoczywająca na fundamencie z rogów dzikich zwierząt. Jej ściany zewnętrzne zdobią różne wizerunki bogów i bogiń – jak można zauważyć, patrząc z bliska – w przedziwny rzeźbione sposób, wewnątrz zaś stoją bogowie zrobieni ludzką ręką w straszliwych hełmach i pancerzach, każdy z wyrytym u spodu imieniem. Pierwszy spośród nich nazywa się Swarożyc i szczególnej doznaje czci u wszystkich pogan.”

Thietmar z Merseburga (975–1018)

Kronika Thietmara

O Bogu , O zwierzętach

„To nie oni wędrowali
to granice
przenosiły się na zachód i na wschód
tak jak w walcu
kiedy tańczą wszystkie ściany
i desenie na parkiecie układane”

Anna Frajlich (1942) poetka polska

Źródło: Z pogranicza

„W kawiarence na rogu
każdej nocy jest koncert.
Zatrzymajcie się w progu,
Eurydyki tańczące.
Zanim świt pierwszy promień
rzuci smugą na ściany,
niech was tulą w ramionach
Orfeusze pijani.”

Anna German (1936–1982) piosenkarka polska

Autorzy: Ewa Rzemieniecka, Aleksander Wojciechowski, Tańczące Eurydyki

„W areszcie – pani mecenas podniosła wreszcie wzrok – dopuściłeś się pobicia dwóch współwięźniów. Powinnam chyba znać powód?
– Primo, odrzuciłem ich seksualne awanse, nie chcieli zrozumieć, że nie znaczy nie. Secundo, lubię bić ludzi. Tertio, to fałsz. Oni sami się pokaleczyli. O ściany. By mnie oczernić.”

Andrzej Sapkowski książka Sezon burz

Sezon burz

O ludziach

„Każda praca jest małą prywatną ścianą płaczu.”

Andrzej Szewczyk (1950–2001) polski malarz i rzeźbiarz

o Pomniku listu Franza Kafki do Felicji Bauer https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Andrzej_Szewczyk.jpg.
Źródło: Andrzej Szewczyk, Oblicza śmierci we współczesnej sztuce polskiej, BWA Katowice, 2001

O śmierci

„(…) Jeżeli świat nie jest rozsypaną przed nami łamigłówką, tylko zupą, w której pływają bez ładu i składu kawałki, od czasu do czasu zlepiające się przez przypadek w jakąś całość? Jeżeli wszystko, co istnieje, jest fragmentaryczne, nie donoszone, poronne, zdarzenia mają koniec bez początku albo tylko środek, sam przód albo tył, a my wciąż segregujemy, wyławiamy i rekonstruujemy, aż zaczynamy widzieć całe miłości, całe zdrady i klęski, chociaż naprawdę jesteśmy cząstkowi, byle jacy. Nasze twarze, nasze losy urabia statystyka, jesteśmy wypadkową ruchów brownowskich, ludzie to nie dokończone szkice, przypadkowo zarysowane projekty. Perfekcja, pełnia, doskonałość – to rzadki Wyjątek, zdarzający się tylko dlatego, że wszystkiego jest tak niesłychanie, niewyobrażalnie wiele! Olbrzymiość świata, nieprzeliczalna jego mnogość jest automatycznym regulatorem codziennej zwyczajności, dzięki niej uzupełniają się pozornie luki i wyrwy, myśl dla własnego zbawienia odnajduje i scala odległe fragmenty. Religia, filozofia są klejem, wciąż składamy i zbieramy rozpełzające się w statystykę ochłapy, żeby je złożyć w sens, jak w dzwon naszej chwały, żeby odezwały się jednym, jedynym głosem! Tymczasem jest tylko zupa. Matematyczny ład świata to nasza modlitwa do piramidy chaosu. Na wszystkie strony wystają kawałki życia poza znaczenia, które ustaliliśmy jako jedyne, a my nie chcemy, nie chcemy tego widzieć! Tymczasem istnieje tylko statystyka. Człowiek rozumny to człowiek statystyczny. Czy dziecko będzie piękne czy brzydkie? Czy muzyka da mu rozkosz? Czy dostanie raka? O tym wszystkim decyduje gra w kości. Statystyka stoi u naszego poczęcia, ona wylosowuje zlepki genów, z których tworzą się nasze ciała, ona wylosowuje naszą śmierć. O spotkaniu kobiety, którą pokocham, o mojej długowieczności, o wszystkim decyduje normalny rozkład statystyczny, więc może także o tym, czy będę nieśmiertelny? Może ona staje się czyimś udziałem na ślepo, przez przypadek, od czasu do czasu, tak samo jak uroda lub kalectwo? A skoro nie istnieją jednoznaczne przebiegi, skoro rozpacz, piękno, radość i brzydota są dziełem statystyki, statystyką jest podszyte nasze poznanie, istnieje tylko ślepa gra, wiekuiste układanie się przypadkowych wzorów. Nieskończona liczba Rzeczy szydzi z naszego umiłowania Ładu. Szukajcie – a znajdziecie; zawsze w końcu znajdziecie, jeżeli będziecie tylko dość żarliwie szukali, statystyka bowiem niczego nie wyklucza, czyni wszystko możliwym, jedynie mniej lub więcej prawdopodobnymi. Historia zaś jest ziszczaniem się brownowskich ruchów, statystycznym tańcem cząstek, które nie przestają marzyć o innym doczesnym świecie…
– Może i Bóg istnieje tylko czasami? – rzucił niegłośno Inspektor. Pochylił się do przodu i z niewidzialną twarzą słuchał tego, co Gregory z takim trudem wyrzucał z siebie, nie śmiejąc nań spojrzeć.
– Może – obojętnie odparł Gregory. – A przerwy w jego istnieniu są bardzo długie, wie pan?
Wstał, podszedł do ściany i wpatrzył się niewidzącymi oczami w jakąś fotografię.
– Może i my…”

Stanisław Lem książka Śledztwo

zaczął i zawahał się – ... i my jesteśmy tylko czasami, to znaczy: raz mniej, niekiedy prawie znikamy, rozpływamy się, a potem nagłym skurczem, nagłym wysiłkiem, scalając na chwilę rozpadające się rojowisko pamięci... na dzień stajemy się...
finalna rozmowa Inspektora z Gregorym.
Utwory, Śledztwo

O rozpaczy , O myśleniu , Radość , O śmierci

„W ogrodach chłopców widziałam zioła, krzewy i drzewka. Widziałam, że bracia Józefa często potajemnie deptali coś i wyrywali w ogródku Józefa. Przysparzali mu wielu zmartwień. Widziałam go często pod filarami ganku na dziedzińcu, jak klęczał zwrócony do ściany i modlił się z rozpostartymi ramionami, i jak jego bracia skradali się, szturchając go potajemnie w plecy. Pewnego razu ukazał mi się na klęczkach, a jeden z braci popchnął go stopą w plecy, a ponieważ on zdawał się tego nie zauważyć, powtórzył uderzenie tak mocno, że biedny Józef upadł na twardą kamienną posadzkę. Po tym poznałam, że był pogrążony w medytacji. Kiedy doszedł do siebie, nie rozgniewał się ani nie zemścił, lecz poszukał ukrytego zakątka, gdzie kontynuował swoją modlitwę.”

Anna Katarzyna Emmerich (1774–1824)

Źródło: Życie Maryi, bł. Anna Katharina Emmerich, Wydawnictwo M, Kraków 2008, s. 94.

O życiu

„Mówi chmura córce chmurce
napatrz że się napatrz,
bo to tam przeciwko nam
wznoszą wielki drapacz.
Wznoszą w górę Dom Kultury,
wielkie, ostre ściany.
A my chmury, biedne chmury
będziemy drapane.”

Józef Prutkowski (1915–1981) polski pisarz i aktor

Źródło: Mówi chmura córce chmurce

O domu , O górach

„Nie jestem bezkompromisowym typem, który choćby miał jeść tynk ze ściany, nie przyjmie jakiejś roli, bo ma wizję wyłącznie działań artystycznych. Granice kompromisu ustawiam jednak tak, żeby mieć poczucie, że nie robię czegoś wbrew sobie. Jestem świadomy, że dla wielu ludzi na zawsze pozostanę Markiem Mostowiakiem. Dotarło to do mnie ostatnio, jak patrzyłem na jakichś amerykańskich aktorów serialowych i pomyślałem, że w ogóle nic o nich nie wiem, są postaciami z ekranu i takimi dla mnie pozostaną. Wiem, że kiedyś serial się skończy i mogę nie mieć innych propozycji.”

Kacper Kuszewski (1976) aktor polski

Źródło: Wciąż szukam swojego miejsca http://www.boutique.com.pl/tekst_archiwum.php?id=1470

O ludziach

„Jesteśmy zamknięci w akwarium; rozbijanie swoich nosów o jego ściany to mowa ludzka.”

Karol Irzykowski (1873–1944) polski prozaik, dramaturg i krytyk literacki

Źródło: Aforystyka dwudziestolecia, op. cit., s. 46.

„Interesuje mnie głównie człowiek, jego otoczenie i jego egzystencja. (…) Ważny dla mnie jest temat. Poprzez temat przybliżam się do pierwowzoru. Wybieram motywy poruszające (…). To nagła choroba, wypadek, (okazjonalne) zdarzenia (np. ścięcie drzewa, szermierka, roboty budowlane), (z drugiej strony) codzienność, bieda. To tematy trudne, które domagają się bezpardonowego działania, wyrazistej formy, gwałtownego koloru, kadru, zbliżeń.(…) Poszukuję własnej perspektywy współczesnego człowieka. Interesuje mnie przybliżenie się do prawdy, do ściany, poza którą nie ma nic.”

Grzegorz Wnęk (1974)

Źródło: katalog wystawy, cyt. za: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_wnek_grzegorz

O chorobach , O poszukiwaniu

„Miłość pojawia się, gdy mur runął i dwie energie spotkały się w jedności, złączyły. Miłość pojawia się, gdy ściany między dwojgiem ludzi runęły i ich istoty spotkały się, połączyły i stały jednym. Gdy do tego doświadczenia dochodzi między dwojgiem ludzi, nazywamy je miłością. Gdy do tego samego doświadczenia dochodzi między jednostką a całością, nazywam je boskością.”

Osho (Bhagwan Shree Rajneesh) (1931–1990)

Seks się liczy część I – od seksu do nadświadomości

O miłości , O ludziach

„Jak to możliwe, że eurodeputowanym udało się wprowadzić ujednolicone banany, a nadal pozwalają, aby w każdym państwie członkowskim istniał inny, za każdym razem ekscytujący sposób wydobywania elektryczności ze ściany.”

Jeremy Clarkson (1960) angielski dziennikarz motoryzacyjny

„Wszyscy byliśmy ogłuszeni nudą. Było rzeczą niemożliwą uciec przed nią, przed jej nieustannym dudnieniem i migotaniem. Niczemu już się nie dziwię. Może ściana była także tylko ostatnią rozpaczliwą próbą jakiegoś umęczonego człowieka, który musiał wybuchnąć albo popaść w obłąkanie.”

Marlen Haushofer (1920–1970)

Ściana

„Hol Delano Hotel wyglądał jak zaprojektowana w napadzie niepoczytalności scenografia do Alicji w Krainie Czarów. Wszystko było za duże, za małe, w złym kolorze bądź w niewłaściwym miejscu. Przed recepcją wisiała lampa z długim na trzy metry abażurem. Obok ściany pokrytej miniaturowymi lampkami i wyłożonego beżowym suknem stołu do bilardu z bilami w kolorze écru lekka bryza poruszała muślinowymi zasłonami, co najmniej dwudziestometrowymi.”

Helen Fielding (1958) angielska pisarka

Źródło: Rozbuchana wyobraźnia Olivii Joules, tłum. Katarzyna Petecka-Jurek

„To była Wielkanoc i wtedy wsadzono Żydów, żydowskich piekarzy. Siedzieliśmy z tymi piekarzami. To była duża cela. Wywołał nas i powiada nam na korytarzu: „panowie, pan pułkownik Wieniawa-Długoszowski przysłał dla panów trochę prowiantów”. Te prowianty to były dwie olbrzymie torby od Hirszfelda. Dwa litry wódki z białą główką, kawiory itd. „No, ale gdzie ja panów z tym posadzę”. I wpuścił nas do celi, gdzie przykuty do ściany siedział słynny wtedy bandyta, który zabił jakąś rodzinę. „Ja panom dam ten prowiant, ale pod warunkiem, że z nim się nie podzielicie. Jemu nie wolno: kryminalista, bandyta.””

Aleksander Wat (1900–1967) polski poeta i prozaik

Więc odmówiliśmy, poskrobał się w głowę i jakoś znalazł dla nas pustą celę.
wspominając odsiadkę w sanacyjnym więzieniu.
Mój wiek. Pamiętnik mówiony

O rodzinie

„W zen uczymy, że są trzy rodzaje oświecenia. (…) To jest moktak. Jednak, jeśli powiesz teraz, że to jest moktak, jesteś przywiązany do nazwy i formy. A jeśli powiesz, że to nie jest moktak, jesteś przywiązany do pustki. (…) Jeśli odpowiesz poprzez uderzenie w podłogę albo okrzyk „Khaaatz!”, czy też uderzysz mnie – jest to pierwsze oświecenie. Wszystko staje się jednym. (…) Następnie jest pierwotne oświecenie. Czy to jest moktak, czy nie? Tym razem odpowiadasz: „ściana jest biała, moktak jest brązowy”. (…) Wszystko jest jak to. To jest pierwotne oświecenie. (…) Następnie jest ostateczne oświecenie. To jest bardzo ważne. Czym jest ostateczne oświecenie?
Soen Sa uderzył w moktak: – Tylko to. Tylko jeden punkt. Prawda jest właśnie taka, jak to.”

Seung Sahn (1927–2004)

Strzepując popiół na Buddę

O prawdzie

„Kultura narodowa, jej wartości i symbole, mimo iż Polska współczesna trwa już siedemdziesiąt pięć lat, nie zaistniała jeszcze w rozwiniętej postaci. Nadal jej brak wyraźnego wpływu na świadomość społeczną, wpływu proporcjonalnego do potrzeb. Szamocze się, odbija od ściany do ściany, raz rozsiadła się w salonie, by po gwałtownym zwrocie powrócić do izby… społeczeństwo złożone z takich ludzi może egzystować – jedni sejmikują, drudzy pracują. Zniknął szlachcic i znika chłop polski, ale pewne formy zachowania się przetrwały, nadal spotyka się szlachecką fanfaronadę i kmiecą pilność.”

Władysław Loranc (1930) dziennikarz polski, działacz PZPR

Źródło: Kraj bez elit, Biblioteka Forum Myśli Wolnej, Kraków 2012.

O ludziach , O zachowaniu , O myślach , O myśleniu

„(…) na końcu zawsze jest
tamta ściana, przez którą nie przejdziesz, albo
przejdziesz za późno, ponieważ śmierć i przenikanie
zbiegają się ze sobą, dlaczego więc nie
milczeć, nie otulić się
w chusty jak Beduini, którzy zawsze
są w drodze i wcale się tym
nie przechwalają?”

Volker Sielaff (1966)

Źródło: Rozmaite błagania, tłum. Marek Śnieciński‎

O śmierci

„Na skwerze kroczy mim, obmacując niewidzialne ściany. Smutny człowiek w niewidzialnym labiryncie.”

Siergiej Łukjanienko (1968) rosyjski pisarz

Źródło: Ostatni patrol

„Nie widzę siebie w roli osoby, która ma podpierać ściany i czekać w niepewności na to, co zrobi trener.”

Łukasz Żygadło (1979) siatkarz polski

o rezygnacji z kadry.
Źródło: sports.pl http://www.sports.pl/Siatkowka/Siatkowka-Lukasz-Zygadlo-mowi-nam-dlaczego-musial-odejsc-z-reprezentacji,artykul,80722,1,892.html

O czekaniu

„A gdy już znajdziesz przyjaciela
niech cię uczy swojego odejścia
a kiedy odejdzie i zamkniesz drzwi
drzwi jak wrota obronnego zamku
niech powróci
i niech ściana przed nim pęknie”

Anna Janko (1957) polska poetka, pisarka, felietonistka, krytyk literacki

O odejściu

„Struktura lub wygląd drogi są dla mnie bardzo istotne i często jest tak, że lód dodaje to „coś” do wyglądu ściany. Często skalna ściana nie ma takiego wyrazu. Gdy dodać do niej lód i śnieg, bogactwo jej rzeźby objawi się z całą mocą, a przy tym wygląda znacznie poważniej.”

Jeff Lowe (1950–2018)

Źródło: Cytaty o górach, alpinistyczne, wspinaczkowe, drytooling.com.pl, 9 stycznia 2013 http://drytooling.com.pl/serwis/art/artykuly/2136-cytaty-o-gorach-alpinizmie-himalaizmie-wspinaczce-wspinaczach?showall=&start=2

O wyglądzie , O bogactwie

„W Izraelu, niemalże na moich oczach, zastrzelono dziewczynę. Muzułmankę, która pod Ścianą Płaczu rzuciła się z nożem na modlącego się Żyda. Tam nikt się nie zastanawia: egzekucja następuje od razu. Drugi szok przeżyłam w Indiach. Znajomy, który nas tam gościł, wyjątkowo wolno jeździł – co nas zdziwiło, bo tam wszyscy pędzą jak wariaci. Zapytaliśmy więc, dlaczego? Okazało się, że kiedyś chłop, którego mijał jadąc szosą, rzucił mu pod koła dziecko. Po prostu: nie miał pieniędzy, żeby wyżywić kolejną gębę w rodzinie, więc się jej pozbył. I sprawa nawet nie trafiła do sądu! Zresztą w Indiach szokuje nawet sposób, w jaki ludzie podróżują. Do autobusu mieści się chyba setka ludzi: uwieszeni z boku, z tyłu, na dachu, z tobołkami i kurami…”

Anna Mucha (1980) aktorka polska

Źródło: Anna Mucha - Od karalucha do... Marleny Dietrich http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/826/Anna-Mucha-Od-karalucha-do-Marleny-Dietrich.html

O dzieciach , O ludziach , O rodzinie , O wariatach

„Wiesz, co by było, gdyby te ściany miały uszy? Popełniłyby samobójstwo.”

Kuba Wojewódzki (1963) polski dziennikarz muzyczny

Idol

O samobójstwie

„W muzyce jest coś takiego, co przenika przez ściany, mur, który budujemy, i kultury, w których żyjemy, także nasze mity, legendy, genetykę. Zdarza się, że przeszywa cię tak jak wiatr, burza, huragan, dosłownie zrywając dach z twojego uporządkowanego sposobu myślenia. Muzyka może kompletnie zmienić twój świat.”

Tori Amos (1963) amerykańska artystka rockowa, wokalistka i pianistka

Wywiady, „Tylko Rock”, wrzesień 2001

O świecie , O muzyce , O myślach , O myśleniu

„Myślę, że nie wszystko jest brudne na tym zafajdanym świecie i nie wszystko oprócz moczu jest gównem. Są jeszcze piękne sprawy i istnieją jeszcze prawdziwe przyjaźnie. Nawet prawdziwa sztuka istnieje, tylko że wszystko jest zafajdane i nie mamy przejrzystości obrazu. Czasami choćby za ścianą może żyć wielki człowiek, a my nie będziemy o tym wiedzieli i może nawet nie dowiemy się o tym, dopóki któregoś dnia ten człowiek nie umrze. Wtedy okaże się, że był wielki, bo w jego szufladzie znaleziono piękne wiersze. W naszym zafajdanym świecie bardzo często nie możemy dojrzeć kryształów, depczemy je nogami, tratujemy racicami perły jak świnie.”

Maciej Maleńczuk (1961) polski artysta rockowy, poeta

Źródło: Tomek Modzelewski, Maciej Maleńczuk: „Więzienie”, nuta.pl http://www.nuta.pl/wywiady/d/1/96/

O sztuce , O myślach , O myśleniu , Obraz

„Są i tacy, co zawsze gotowi mówić do ściany – byle miała uszy.”

Jacek Wejroch (1929)

„W domu nawet ściany leczą duszę.”

Jonathan Carroll (1949) pisarz amerykański

Cylinder Heidelberga

O domu , O duszy

„Kim jesteś w takim razie?
Przestała gładzić poduszkę, uniosła głowę i spojrzała na niego bez uśmiechu. Patrzyła przez chwilę. Zauważył, że dolne powieki drżą jej lekko. Później powiedziała szeptem:
– Jestem ze świata wirtualnego. Wszystko mogę. Przenikam przez ściany. Dotykam, nie dotykając. Widzisz, że tu leżę chociaż wcale mnie nie ma. Patrzył na nią i coraz dokładniej widział, że była.”

Krystyna Siesicka (1928–2015) polska prozaik, autorka utworów dla młodzieży

Źródło: Kapryśna piątkowa sobota

O uśmiechu

„W pewnym momencie poczuł dziwną lekkość i natychmiast zorientował się, co to oznacza. Był przecież pilotem. To było uczucie spadania… Boja tonęła. Tonęła z szybkością szybkobieżnej windy. Znieruchomiał z przestrachu. Pozornie nic się nie zmieniło. Wciąż świeciło łagodne światło, ale całym sobą czuł coraz szybsze opadanie. Trwało to długą chwilę. Nagle uczucie opadania znikło i ściana naprzeciw niego rozsunęła się, ukazując jasno oświetlony obszerny tunel. Tym razem nie wahał się. Nie miał nic do stracenia. Pewnym krokiem wszedł do tunelu i wyprostował się, bacznie lustrując otoczenie.”

Zbigniew Prostak (1930–2015) polski pisarz fantastyki naukowej

Boja

O emocjach , O świetle

„Lenin mawiał, że nadejdzie dzień, w którym złotem będzie się wykładać ściany publicznych szaletów.”

Nikita Chruszczow (1894–1971) przywódca ZSRR

Źródło: „Najwyższy czas!”, tom 17, wydania 19–35, Oficyna Liberałów, 2006, s. XLIV.

O czasie

„Przestałam się denerwować i na chłodno już kalkuluję, jak się obronić przed mackami wyrastającymi ze ściany i co zrobić z nogami walającymi się po całym pokoiku, tym bardziej, że od uderzenia jednej wypadło mi prawie oko. Kilka razy walczyłam z nimi, bo dusiły mnie szelmy obrzydliwe. Policja odpada, bo nie chcę się mieszać w tą całą sprawę – skończyłoby się to dla mnie jednoznacznie – obcięciem nóg tuż nad kostką, po czym zmarłabym na skutek ubytku krwi. Jestem więc zagrożona w pracy, w domu i na ulicy. Zdana jestem tylko na siebie, ale nie poddam się, niech wiedzą, że Polacy są dzielni, odważni i wytrwali. Marzą mi się gałki oczne szalejące po parkiecie.”

Ewa Klajman-Gomolińska (1966)

Rzeź komunistów

O domu

„każdy facet musi zdać sobie sprawę
że to wszystko może zniknąć w
jednej chwili:
kot, kobieta, praca,
przednia opona,
łóżko, ściany, pokój;
wszystkie rzeczy
najpotrzebniejsze do życia,
łącznie z miłością,
spoczywają na fundamentach z piasku (…)”

Charles Bukowski (1920–1994) amerykański poeta i powieściopisarz

Źródło: Charles Bukowski, pociągnij za sznurek, a poruszy się kukiełka, Płonąc w wodzie, tonąc w ogniu wyd. Noir sur Blanc, Warszawa 2004, tłum. Piotr Madej
newsweek.pl http://www.newsweek.pl/bukowski---o-wszystkim--co-moze-zniknac,45931,1,1.html

O kobietach , O pokoju , O facetach , O kotach

„Jessica Alba: Czy kobieta w zaawansowanej ciąży, jak ja teraz, może uprawiać seks bez obawy, że zaszkodzi dziecku?
Sue Johanson: Oczywiście! Ściana macicy jest gruba i elastyczna, dziecku nic się nie stanie. Członek twojego partnera może uderzać o szyjkę twojej macicy, ale ona co najwyżej zacznie się wtedy… uśmiechać”

Sue Johanson (1930)

rozmowa w programie telewizyjnym Jaya Leno.
Dialogi
Źródło: Zuzanna O’Brien, Mistrzynie… http://www.styl.pl/magazyn/w-swiecie-kobiet/news-mistrzynie-dobrych-rad,nId,635753,nPack,2, op. cit.

O kobietach , O dzieciach , O seksie

„Ja byłem w 1971 roku aresztowany, i to była nie rozmowa, a więzienie. Później w stanie wojennym też więzienie. Ja dostawałem od esbeków kuksańce różnego rodzaju, tak jak każdy wtedy. Wie Pan, trudno o tym mówić… dla ludzi to dziś historia z książki, z filmu.(…) Człowiek był bezradny! W 1970 czy 71 roku nie było nikogo, kto by pomógł, nie było opozycji, nie było prasy niezależnej, nie było więźniów politycznych, my wszyscy byliśmy traktowani jak więźniowie kryminalni, siedzieliśmy z kryminalistami. To było zderzenie ze ścianą! Podręczniki, jak się zachowywać w kontakcie z SB, powstały dopiero w 1976, 77 roku. Dopiero wtedy można było jakoś tam próbować zachowywać się zgodnie z tą instrukcją. W 1970 roku takich instrukcji nie było. W 1980 roku wiedzieliśmy już, że musi być przywództwo, jasne, klarowne, niekwestionowane; że nie wolno wyprowadzać ludzi na ulice, bo to grozi rozruchami, śmiercią, więc trzeba się zamknąć w zakładach pracy i siedzieć; i że trzeba mieć przygotowane żądania.”

Bogdan Lis (1952) polski polityk

Źródło: Bogdan Lis: Dokumenty z szafy Kiszczaka? To teksty ubeckie, to nie Wałęsa http://www.newsweek.pl/polska/bogdan-lis-myslalem-ze-macierewicz-to-agent-kgb,artykuly,381262,1.html, newsweek.pl, 6 marca 2016.

O śmierci , O ludziach , O książkach , O historii

„(…) każdy z nas miał z tego niezłą frajdę. Rozumiesz, a to jakaś odcięta noga, obryzgana krwią ściana, piła nad szyją czy dziura w głowie…”

Paweł Tomaszewski (1983) aktor polski

o pracy na planie filmu Pora mroku.
Źródło: wywiad, 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=43420

O piciu

„Próba przełożenia na konkrety podatkowych propozycji senatora Obamy to jak przybijanie galarety do ściany.”

John McCain (1936–2018) amerykański senator

debata prezydencka.

„I odpadłem od ściany. Widok krwawiących, doszczętnie ogołoconych ze skóry palców przypomniał mi skrwawione oko mojego tatrzańskiego przyjaciela Teddiego, który niegdyś, oślepiony krwią po niebezpiecznym odpadnięciu, mylnie sądząc, że stracił oko, wykrzyknął: „O Boże, straciłem oko!” – A po chwil z gniewem: „Ach, pieprzyć to, będę się wspinał z jednym okiem!””

Wojciech Kurtyka (1947)

w 1990.
Chiński maharadża

O Bogu

„Obrazy nie są prawdziwymi obrazami. Niczego nie przedstawiają. Są puste tak samo jak ściany wokół nich, ponieważ powstają bez intencji, aby wyrażać cokolwiek poza tym, czym są. Odwołują się do modelu malarstwa, który traktuje obraz jako 'pusty ekran', egzystują tak samo 'w' jak 'wobec' sąsiadującej z nimi przestrzeni. Są przeznaczone do oglądania równocześnie z innymi, podobnymi do nich i łącznie z przestrzenią wokół nich. Są równo-ważne: każdy wobec pozostałych i wszystkie wobec tego, co je otacza.”

Mikołaj Smoczyński (1955–2009) polski malarz, rysownik i performer

o swoich pracach.
Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_smoczynski_mikolaj

O malarstwie , Obraz

„Gdyby rzeźnie miały szklane ściany, każdy byłby wegetarianinem.”

Paul McCartney (1942) brytyjski muzyk rockowy, członek The Beatles

„Żar lał się z nieba. Zdawało się, że to nie tylko samo słońce tak grzeje, ale i ziemia, budynki i drzewa, że nawet zwierzęta wganiane do chlewów i stajni roznoszą tę duchotę, że nawet ludzie, że to z zielonej ściany parku bucha jak z pieca to duszne, nagrzane powietrze, które lepiło się do ciała, zatykało oddech, gryzło w oczy jak dym.”

Wiesław Myśliwski książka Pałac

Źródło: Pałac

O ludziach , O piekle , O słońcu , O zwierzętach

„Czuła, że powinna przestudiować program przed pójściem na koktajl, by zawczasu znaleźć sobie towarzysza i nie podpierać ściany samotnie, co nikomu nie przydawało popularności i czyniło kobietę łatwym celem polowania.”

Anita Shreve (1946–2018)

Ostatni raz (2001)

O kobietach

„W Wenecji woda jest wszędzie. Przynosi miastu śmierć, a równocześnie wszystko ożywia. Nawet ściany wyglądają jak żywy organizm. Woda jest tu takim samym żywiołem jak roślinność w Rio de Janeiro. Pamiętam w Rio opuszczony pałac, który liście dosłownie zżerały. Bo roślinność w Rio ma zęby. A w Wenecji zęby ma woda.”

Lech Majewski (reżyser) (1953) polski reżyser

Źródło: wywiad Jarosława Mikołajewskiego, „Gazeta Wyborcza”, 6 marca 2004

O śmierci , O wodzie

„Bo nie ma ziemi wybieranej,
Jest tylko ziemia przeznaczona,
Ze wszystkich bogactw – cztery ściany,
Z całego świata – tamta strona.”

Kazimierz Wierzyński (1894–1969) polski poeta, prozaik, eseista

Źródło: Ktokolwiek jesteś bez ojczyzny w: Wiersze wybrane, wyd. PIW 1979, s. 120.

O ojczyźnie , O bogactwie

„Nie szukaliśmy tego pola pracy. Sam Bóg wybrał narzędzie, którym drogę wskazywał… a chociaż burza zerwała nam dach i ściany, fundamenty z łaski Bożej pozostały, a nimi była silna wiara, że dążyłyśmy zawsze do spełnienia woli Bożej. Na tej wierze budujemy spokojnie, swobodnie i ufnie, że wierny jest Bóg, bo z pracą i z pokuszeniem uczyni także wyjście.”

Jadwiga Borzęcka (1863–1906) polska zakonnica, zmartwychwstanka

Refleksje Jadwigi Borzęckiej z 1899.
Źródło: Kłosy z Bożej Roli. Jadwiga Borzęcka Rocznik VI. Tomik 74. Maj nr 5. Warszawa. 1939. Wydawnictwo Salezjańskie, s. 37 (PDF) http://www.zmartwychwstanki.org.pl/files/Jadwiga_Klosy-z-Bozej-Roli.pdf

O Bogu , O wierze , O zerwaniu

„W moich wędrówkach w początkach drugiej wojny światowej zdarzyło mi się, co prawda na bardzo krótko, być w Związku Sowieckim. Czekałem na pociąg na stacji jednego z wielkich miast Ukrainy. Był to olbrzymi gmach. (…) Marmurowe schody pełne były śpiących nędzarzy; ich nagie nogi wyglądały z łachmanów, chociaż była to zima. Z góry nad nami głośniki ryczały propagandowe hasła. Przechodząc zatrzymałem się, nagle czymś tknięty. Pod ścianą umieściła się rodzina chłopów: mąż, żona i dwoje dzieci. Siedzieli na koszykach i tobołach. (…) Mówili ze sobą przyciszonymi głosami po polsku. Patrzyłem na nich długo i nagle poczułem, że łzy płyną mi po policzkach. I to, że właśnie na nich zwróciłem uwagę w tłumie, i moje gwałtowne wzruszenie były spowodowane ich zupełną innością. Była to ludzka rodzina, jak wyspa w tłumie, któremu czegoś brakowało do zwyczajnego, małego człowieczeństwa. Gest ręki nalewającej herbatę, uważne, delikatne podanie kubka dziecku (…) ich odosobnienie, ich prywatność w tłumie – oto co mną wstrząsnęło.”

Czesław Miłosz książka Zniewolony umysł

Zniewolony umysł

O wojnie , O dzieciach , O prawdzie , O rodzinie

„Inna sprawa, że ci „naziści” to jednak jakieś głupki. Przecież już Caryca Leonida w słynnym poemacie Janusza Szpotańskiego uczyła, jak nawijać: „Wot Gitler, kakoj to durak. On się przechwalał zbrodnią swoją. A mudriec, to by sdiełał tak: Nu czto, że gdzieś koncłagry stoją? Nu czto, że dymią krematoria? Taż w nich przetapia się historia! Niewoli topią się okowy! Powstaje sprawiedliwszy świat! Rodzi się typ człowieka nowy!”. Toteż odnowiona lewizna opanowała tę nową sztukę nawijania do perfekcji, dzięki czemu pan doktor Edelman śmiało może dziś nawoływać do chwytania za noże, bo jużci – rżnąć w słusznej sprawie wolno jak najbardziej i nikt nie ośmieliłby się postawić mu zarzutu „podżegania” czy choćby „siania nienawiści”, nawet gdyby nie był słynnym i zatwierdzonym bohaterem. Nawet rząd „silnego człowieka polskiej prawicy”, czyli pana premiera Marcinkiewicza, przestraszył się naporu oskarżeń zainspirowanych i obstalowanych u zagranicznych współpracowników przez przypieraną do ściany tubylczą razwiedkę i na gwałt postarał się o alibi, zamykając do lochu przedstawicieli „nazistowskiego podziemia.””

Stanisław Michalkiewicz (1947) polski pisarz i publicysta

Osobiście powinienem się z tego małodusznie cieszyć, bo gdyby nie ci „naziści”, to kto wie – może niezawisły sąd dostałby rozkaz wpakowania do lochu mnie?
Źródło: „Najwyższy Czas!”, wydanie 28–29 (843–844), 15 lipca 2006

O świecie , O historii , O czasie , O perfekcji

„Wszystkim nam w pewnej chwili nasze istnienie objawiło się jako coś osobliwego, cennego i nieprzekazywalnego. Prawie zawsze objawienie to zdarza się w wieku młodzieńczym, odkrycie nas samych przejawia się jako poczucie, że jesteśmy samotni; pomiędzy światem a nami otwiera się niedotykalna, przezroczysta ściana: ściana naszej świadomości. To prawda, że ledwie się rodzimy, czujemy się samotni; ale dzieci i dorośli mogą wykroczyć poza swą samotność i zapomnieć o sobie dzięki zabawie czy pracy. Natomiast młodzieniec, oscylujący między dzieciństwem a młodością, przystaje na chwilę zdumiony przed nieskończonym bogactwem świata. Jest oszołomiony istnieniem. A po zdziwieniu następuje refleksja: pochylony nad rzeką swojej świadomości zapytuje się, czy ta twarz wykwitająca powoli z głębi, zniekształcona przez wodę, należy do niego. Osobliwość istnienia – która u dziecka jest tylko wrażeniem – zmienia się w problem i pytanie, w zapytującą świadomość.”

Octavio Paz (1914–1998) meksykański poeta, dziennikarz, krytyk i eseista, noblista

Źródło: Labirynt samotności, tłum. Jan Zych

O dzieciach , O prawdzie , O świecie , O wrażeniach

„Nowe wałbrzyskie osiedle wyrosło na wzgórzu porośniętym brzozami pogiętymi od wiatrów. Zimą na jego szczycie zwalały się ściany śniegu, które zalegały do maja, pokryte czarną skorupą jak spaloną skórą. W pozostałych porach roku przywiewało tu wszystkie śmieci z okolicy; przy wiosennych wichurach przylatywały nawet gazety z Wrocławia i Legnicy. Targane wichurą latały papiery, strzępy szmat, zardzewiałe rury, martwe ptaki i psie kupy. Nieraz dolecą nawet opakowania od niemieckich czekolad zza zachodniej granicy, z napisami Milka, rysunkami uśmiechniętej krowy i wciąż wyczuwalnym zapachem kakao. Dzieci z Piaskowej Góry będą je zbierać, wygładzać paznokciami sreberka i wąchać tak długo, aż słodki zapach zniknie.”

Joanna Bator książka Piaskowa Góra

Piaskowa Góra (2009)
Źródło: s. 30.

O dzieciach , O ptakach , O zimie

„Biały kolor mleka wapiennego gdzieniegdzie poobłaził już ze ścian chałupy, prześwitywała tam żółta glina, którą kiedyś obrzucił plecione z chrustu i gałęzi ściany. Była to ta sama glina co na podwórku, na którym od dawna nie było już ani jednej kozy i z którego kolejne jesienie zmyły zielonkawą barwę nawozu. Wyżej ta sama żółtawa glina przecinała pastwisko strzępiastym wąwozem, który przecisnąwszy się pod siatką otaczającą rezerwat znikał w buczynie, by czekać na deszcz, zawsze zaskakujący w tej suchej okolicy.”

Bojan Biołczew (1942)

Garnczek fasoli

O kolorach , O czekaniu , Jesień

„Wtedy wszystko było fragmentaryczne. Jakby z rzeczy uciekło znaczenie i zostawiło je pokawałkowane. Nie powiązane ze sobą. Odblask igły Ammu. Kolor wstążki. Krzyżykowy ścieg haftowanej kołdry. Drzwi powoli ustępujące. Odrębne rzeczy, które nie posiadały żadnego znaczenia. Jakby inteligencja, która odszyfrowuje ukryte struktury życia – która łączy odbicia z obrazami, odblaski ze światłem, ściegi z materiałem, igły z nitką, ściany z pokojami, miłość ze strachem z gniewem z winą – nagle zanikła.”

Arundhati Roy (1961)

Bóg rzeczy małych (1997)

O miłości , O strachu , O pokoju , O kolorach

„Syn mój rośnie
piąstki ma
orzeszki małe
Kiedy żona płacze
płacze mój syn
i mówi że jestem be
Kiedy krzyczę
mówi że jestem be
Całuje matkę
do mnie zaledwie się zbliży
cierpię
Tak cierpi gałąź winogrona
gdy brak w pobliżu tyczki albo ściany”

Bohdan Drozdowski (1931–2013) polski prozaik, publicysta, tłumacz, autor sztuk scenicznych

Źródło: Syn mnie omija z daleka

O matce , O cierpieniu , O płaczu

„Po chwili to niepewne lśnienie znikło i zobaczył tylko dwie zakapturzone głowy, spoglądające ze szczytu ściany. Rozległ się śmiech.
Potem obie zakapturzone głowy zniknęły z widoku i pozostał jedynie skraj dachu, niebo, gwiazdy i gładka ściana.”

Fritz Leiber (1910–1992) amerykański pisarz

zakończenie.
Targ Niezwykłości

O miłości , O śmiechu

„Tomasz Swędrowski: Bartman w ataku… To jest ściana.
Wojciech Drzyzga: To już jest nawet mur.”

Tomasz Swędrowski (1960) polski siatkarz i komentator sportowy

Źródło: finał PlusLigi 2012-2013, ZAKSA Kędzierzyn-Asseco Resovia Rzeszów, mecz V, ipla.tv http://www.ipla.tv/Zaksa-kedzierzyn-kozle-asseco-resovia-rzeszow/vod-5683038

„Realizuję swoje marzenie o samotnym przejściu trudnej technicznie ściany na ośmiotysięczniku w Himalajach.”

Jean-Christophe Lafaille (1965–2006) himalaista francuski

o swej ostatniej wyprawie, podczas której zaginął.
Źródło: Piotr Drożdż, Wstępniak, „Góry”, nr 2 (141), luty 2006 http://www.goryonline.com/gory_Luty_2006,24,212,0,0,Fnr,nr.html