Cytaty na temat pisanie (1125 cytatów, strona 10)

„Wymyślanie historii, fabuły bywa męczące, ale ten proces odbywa się w głowie. Samo pisanie to czysta przyjemność. I rytuał – idę do ulubionego sklepu, kupuję paczkę czystego papieru i nie mogę się doczekać, żeby zacząć go zapełniać.”

Woody Allen (1935) amerykański scenarzysta, reżyser, producent i aktor pochodzenia żydowskiego

Źródło: Paweł T. Felis, Woody Allen: Rzeczywistość jest nie do zniesienia http://wyborcza.pl/1,75475,9227906,Woody_Allen__Rzeczywistosc_jest_nie_do_zniesienia.html?utm_source=RSS_aol&utm_medium=RSS&utm_campaign=6481029, „Gazeta Wyborcza”, 10 marca 2011

O przyjemności , O historii , O rzeczywostości

„Rymuję zajebiście dobrze. I wcale nie jest tak, jak ludzie mówią, że się kogoś boję. Nie boję się nikogo. Nie ma w rapie kogoś, kogo bym się obawiał. Jeśli chodzi o pisanie rymów.”

Coolio (1963)

Źródło: mhh.pl http://www.mhh.pl/muzyka/wywiady/coolio-wywiad

O ludziach , O muzyce

„Dla mnie dziennik jest raczej chwilowym od czasu do czasu notowaniem dla siebie przeżyć i myśli. Nigdy dla kogoś, dla czytelnika, nie pokazuje go nawet Hani czy Jurkowi Lisowskiemu, czy Wiesiowi – i jeżeli nawet będzie kiedyś drukowany, to nigdy o tym nie myślę, nie piszę go do druku – jedynie i wyłącznie dla siebie.”

Jarosław Iwaszkiewicz (1894–1980) polski poeta i pisarz

Cytaty z utworów biograficznych, Dzienniki 1911–1955

O myślach , O czasie , O myśleniu

„Dla kogo więc to piszę? Myślę, że przede wszystkim dla siebie, czuję się już trochę zmęczona własną pamięcią, a czasem wydaje mi się, iż coś zasługuje jednak na przechowanie w piśmie. Nie jestem ogniwem znamienitego rodu. Ta historia będzie zapewne krótka i wiadomo, iż na mnie się skończy. Dziwna historia, epizod bez przyszłości.”

Marta Wyka (1938)

Wątki biograficzne

O historii , O myślach , O czasie , O przyszłości

„Kocham wszystkie kolejne etapy produkcji filmu, począwszy od znalezienia historii, przez wszystkie fazy pisania scenariusza, aż do wyboru obiektywów, a później pracy na planie z aktorami. Ale najbardziej kocham montaż. Staram się osiągnąć perfekcję w każdej z tych faz. Kiedy już dokonamy wyboru, nie wolno nam odpuszczać, musimy iść maksymalnie daleko, mieć pewność, że wycisnęliśmy wszystko, co się dało i z formy, i z treści projektu. Sprawdzianem naszej perfekcji będzie odbiór widowni.”

Bogdan George Apetri (1976)

Źródło: Tadeusz Sobolewski, Rozmowa z reżyserem filmu „Peryferie” http://wyborcza.pl/1,75475,9311413,Rozmowa_z_rezyserem_filmu__Peryferie_.html?utm_source=RSS_aol&utm_medium=RSS&utm_campaign=6481029, „Gazeta Wyborcza”, 23 marca 2011.

O historii , O perfekcji , Kochać się

„Gdybym, jak to piszą w Internecie, był pułkownikiem, dostawałbym przyzwoitą emeryturę. A tak nie jest.”

Janusz Bryczkowski (1948) polski przedsiębiorca i działacz polityczny

Źródło: Trafiła Kosa na Leppera. polityka.pl, 27 maja 2006 http://archiwum.polityka.pl/art/trafila-kosa-na-leppera,372753.html

„Sądzą państwo zapewne, że powieściopisarze pracują zawsze według ściśle ustalonego planu, więc przyszłość zapowiedziana przez rozdział pierwszy musi być nieuchronnie teraźniejszością w rozdziale trzynastym. Powieściopisarze piszą jednak dla niezliczonych i najrozmaitszych powodów: dla pieniędzy, dla sławy, dla recenzentów, dla rodziców, dla przyjaciół, dla ukochanych, z próżności, z pychy, z ciekawości – podobnie jak dobrzy stolarze lubią robić meble, jak pijacy lubią pić, jak sędziowie lubią sądzić, jak Sycylijczycy lubią wygarniać z dubeltówki w plecy wroga. Mógłbym ułożyć całą księgę tego rodzaju powodów i pobudek, a wszystkie byłyby autentyczne, choć oczywiście nie dla każdego pisarza. Tylko jeden powód wszyscy mamy wspólny: pragniemy tworzyć światy równie rzeczywiste jak ten, który jest (albo był), lecz zarazem od niego odmienne. Dlatego nie możemy planować. Wiemy, że świat nie jest maszyną, lecz organizmem. Wiemy również, że świat stworzony rzetelnie musi być niezależny od swego twórcy – zaplanowany świat (taki, w którym widać wyraźnie, że go zaplanowano) to świat martwy. Gdy nasze postacie i wydarzenia przestają nas słuchać, wtedy dopiero zaczynają żyć prawdziwym życiem.”

John Fowles książka Kochanica Francuza

Kochanica Francuza
Źródło: s. 114, 115

O świecie , O piciu , O rodzicach , O przyszłości

„Miałem świadomość, że struktury władzy i manipulacji z okresu PRL będą jeszcze długo aktywne. Natomiast zaskoczyło mnie, że bardzo wielu ludzi z tych środowisk tak szybko odrzuciło idee socjalistyczne jak zużyte szmaty i przekształciło się w drapieżnych kapitalistów. Z perspektywy lat oceniam wspomniane moje książki jako trafne i aktualne. Już w 1992 r. pisałem o zagrożeniach związanych z integracją z Unią Europejską. Unię postrzegałem jak wielki, stary okręt zanurzający się powoli w odmęty i ostrzegałem przed cumowaniem do niego. Niestety, przewidywania się sprawdzają i widać, że również UE odrzuca jak zużyte szmaty całą swoją ideologię o godności człowieka, demokracji, tolerancji religijnej, solidarności, wolnej konkurencji i rynku. Przekształca się w totalitarne superpaństwo ateistyczno-kosmopolityczne, przed czym ostrzegaliśmy. Ulegając Unii, nasz kraj również szybko się pogrąża. Prawie połowa przemysłu została zniszczona, podobnie polskie ekologiczne rolnictwo rodzinne. Dominujące obce media skutecznie niszczą najcenniejszy narodowy kapitał społeczny. Wystarczy przypomnieć, że udział rozpadających się małżeństw zwiększył się trzykrotnie, liczba rodzących się dzieci zmalała o 30 proc., znaczna część młodzieży wyjeżdża szukać pracy i szczęścia za granicą. Odżywają żydowskie i niemieckie roszczenia oraz wrogość do Polski. Dlatego konieczna jest największa aktywność wszystkich sił duchowych, aby ratować naszą młodzież przed liberalizmem i materializmem.”

Włodzimierz Bojarski (1930) polski polityk, naukowiec specjalizujący się w energetyce

Źródło: Harcerstwo otwierało skrzydła do lotu, naszdziennik.pl, 8 lutego 2008 http://www.naszdziennik.pl/index.php?typ=my&dat=20080209&id=my11.txt

O wrogości , O małżeństwie , O dzieciach , O ludziach

„Pisanie jest dziedziną sztuki, tak jak malarstwo czy (dajmy na to) magia, i poza czysto technicznymi, warsztatowymi sprawami, które są wspólne dla wszystkich. Każdy sam sobie szuka drogi. I bardzo dobrze, bo to jest właśnie coś, co w pisaniu jest najlepsze: całkowita wolność, pełnia władzy nad światami, kreowanymi przez własny umysł.”

Jaga Rydzewska

Źródło: Gabriel Wiktor Kamiński, Zupełnie nie przypominam romantycznej, zagadkowej heroiny, osłoniętej gęstą woalką, 22 października 2010 http://www.przystan-literacka.pl/index.php?show=1313

O wolności , O malarstwie

„Połowa tego, co piszemy jest szkodliwa, druga połowa jest niepotrzebna.”

Tristan Bernard (1866–1947)

„Jako dramaturg jestem trochę takim obserwatorem analitycznym, proponuję pewne rozwiązania lub kierunki, ale czasem (…) nie mogę wyrzucić jakiegoś tekstu, bądź czegoś dodać, bo mamy gotową partyturę i to jest nie do ruszenia. (…) Natomiast w teatrze dramaturg może powiedzieć, że brakuje jakiejś sceny i ją wymyślić lub wrzucić Balzaca, dysponuje innymi narzędziami. To specyficzny zawód.
Przyjmując ofertę pracy w roli dramaturga, nigdy nie myślę, że to zajęcie wyżej cenione bądź bardziej potrzebne teatrowi współczesnemu. To absurdalne myślenie. Po prostu, podchodzę do tego jak do kolejnego zadania teatralnego. Opowiadamy jakąś historię, przez teatr lub operę, i muszę uruchomić wszystko, co wiem i potrafię, swoje doświadczenia z pisania dramatów również. Bo kiedy jestem dramatopisarzem i czytam Gogola, to czytam go inaczej niż krytyk literacki. Być może jako pisarz zauważam inne rzeczy, włączam intuicję. Istotne natomiast, że zawsze patrzę na tekst jak kolega po piórze. Dlatego wartościowanie tych dwóch profesji, dramatopisarza i dramaturga, nigdy nie przyszłoby mi do głowy. Pytanie, czy urobek danego roku wszystkich dramatopisarzy jest oceniany przez krytyków jako rok urodzaju czy jako rok klęski.”

Małgorzata Sikorska-Miszczuk (1964)

Źródło: Agata Dąbek, Wszystko, co wiem i potrafię http://www.dwutygodnik.com/artykul/4675-wszystko-co-wiem-i-potrafie.html, Dwutygodnik.com nr 113/2013.

O historii , O myślach , O czasie , O czytaniu

„Bohaterowie książek dla chłopców podążają błyskotliwymi ścieżkami romantycznej przygody, ale takich bohaterek literackich nie ma… Oczywiście, dziewczęta czytały tak zwane książki dla chłopców, od kiedy tylko zaczęto je pisać. Ale zastanówmy się, co to oznacza. Zamiast zamykać książkę z rozognionymi oczami i radosną myślą „i mnie może się to przydarzyć pewnego dnia!”, dziewczyna odwracająca ostatnią stronicę może tylko westchnąć żałośnie: „Ojej, nigdy mi się to nie przydarzy – ponieważ nie jestem chłopcem!””

Amelia Earhart (1897–1937) amerykańska pilotka, dziennikarka i poetka

Źródło: Deborah G. Felder, 100 kobiet, które miały największy wpływ na dzieje ludzkości, wyd. Świat Książki, Warszawa 1998, ISBN 8371296665, s. 229, tłum. Maciej Świerkocki.

O kobietach , O książkach , O świecie , O myślach

„Historię pojęć piszą zwycięzcy. Jeden zabity człowiek to akt terrorystyczny, tysiąc zabitych ludzi to militarna interwencja.”

Ulrike Meinhof (1934–1976) terrorystka niemiecka

wygłoszone podczas procesu
Źródło: krytykapolityczna.pl, 7 marca 2009 http://www.krytykapolityczna.pl/Teksty-poza-KP/Sierakowski-Terror-w-Republice-Swiecidelek/menu-id-129.html

O ludziach , O historii

„W teatrze muzyka jest tylko jednym z elementów. Czasami bardziej, a czasami mniej istotnym. Kiedy natomiast piszę jakiś utwór autonomiczny, to wiem, że przez dwadzieścia minut muszę zająć słuchacza samym dźwiękiem, bez świateł i kostiumów. Ta muzyka jest dużo bardziej złożona. I dlatego czasem nad paroma taktami siedzi się tygodniami, miesiącami. W teatrze muzyka nie jest tak intensywna, nawet nie może być. Utwory autonomiczne na scenie się nie sprawdzają, bo są za gęste. Aktor czuje wtedy, że ma konkurencję.”

Paweł Mykietyn (1971) polski kompozytor i klarnecista

Źródło: „Teatr” 9/08, 23 października 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/kmtnk.htm

O muzyce , O świetle , O czasie

„Zauważyłem, że mam za mało czasu w życiu przed sobą, żeby pisać gazetę. Bo gazeta następnego dnia jest już nieaktualna. I wyrzuca się ją albo robi z niej jeszcze gorszy użytek. Ja już wiem, że warto siły spożytkować na coś, co będzie miało sens nie tylko dzisiaj i jutro, ale może jeszcze za rok czy dwa. Człowiek dojrzały powinien pisać o rzeczach uniwersalnych.”

Krzysztof Jaroszyński (1953)

o zaprzestaniu satyryki politycznej.
Źródło: Ryszarda Wojciechowska, Nie sprzedaję gumy do majtek na metry, „Polska Dziennik Bałtycki” nr 33, 8 lutego 2013 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/155816.html

O sile , O czasie , Sens

„Czy można pisać
o miłości
słysząc krzyki
zamordowanych i pohańbionych
czy można pisać
o śmierci
patrząc na twarzyczki
dzieci”

Tadeusz Różewicz (1921–2014) polski poeta, dramaturg, prozaik

Źródło: Świadek

O śmierci , O dzieciach

„Nie byłem dysydentem, ale ciągle trzeba było uciekać przed idiotyzmem tamtych czasów. Gdy chciałem dostać paszport, a nie miałem pieczątek, bo nigdzie nie pracowałem, wmówiłem takiemu gościowi, że jestem poetą. I że nie należę do Związku Literatów, bo jestem na razie młodym poetą. „Gdzie pan pracuje?” – pytał. „W domu. Piszę wiersze”. „Ale musi pan mieć poświadczenie” – naciskał. „Mama mogłaby wystawić” – odpowiadałem. „Ale ona nie ma pieczątek” – konstatował tamten. „No nie ma””

Wojciech Mann (1948) polski dziennikarz muzyczny

odpowiadałem. I straszno, i śmiesznie było.
Źródło: „Gala” http://www.gala.pl/gwiazdy/wywiady/zobacz/viewpointer/1/artykul/wojciech-mann-manifest-na-60-ke.html

O domu

„Koń by też pisał wiersze,
gdyby mu dać sto złotych,
też miałby aspiracje,
ambicje i tęsknoty.”

Konstanty Ildefons Gałczyński (1905–1953) polski poeta

Kronika olsztyńska (1950)
Źródło: Evviva la poesia

Koń

„Pisanie mnóstwa książek i artykułów nie jest dowodem mądrości czy energii, lecz tylko przyzwyczajeniem do siedzącego trybu życia.”

Herbert George Wells (1866–1946) powieściopisarz angielski

O książkach

„Reporter nie podróżuje i nie pisze po to, by reperować świat. Może tylko próbować, starać się pisać tak, by poruszać, tyle może.”

Wojciech Tochman (1969) polski dziennikarz

Córeńka

O świecie , O podróżowaniu

„Meduzy to osobisty film. Zresztą całą moją twórczość można określić w ten sposób. Kiedy gram albo piszę, nie potrafię i nie chcę uciec od własnych wspomnień i przeżyć. Tylko o tym umiem opowiadać. (…) Moje życie stanowi kanwę, podstawę do konstruowania fikcyjnych historii, z których wszystkie posiadają motywy dobrze mi znane z autopsji.”

Shira Geffen (1971)

Źródło: Błażej Hrapkowicz, Reżyseria to męski zawód. Laureatka Cannes w Stopklatce, Stopklatka.pl, 25 kwietnia 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=45286

O życiu , O historii

„Jestem wychowany w kraju gdzie każdy bluzga, praktycznie od dziecka. Używam w utworach przekleństw w celu podkreślenia istoty pewnych wypowiedzi i ich tonu. Moim zdaniem bluzgam i tak mniej, niż połowa polskiej sceny rapowej, biorąc pod uwagę fakt, że piszę i mówię bezpośrednio o społeczeństwie a nie o bzdurach w jakiś pokręcony sposób.”

Miuosh (1986)

Źródło: W Gliwicach nawet rap jest grzeczny – wywiad z Miuoshem, info-poster.eu, 3 lipca 2012 http://info-poster.eu/w-gliwicach-nawet-rap-jest-grzeczny-wywiad-z-miuoshem/

O dzieciach

„One [piosenki] przychodziły do mnie znienacka. Siadałem i pisałem. Ot i wszystko. Na początku niestety nie zdawałem sobie sprawy, że będę musiał je śpiewać”

Jan Kaczmarek (artysta kabaretowy) (1945–2007) polski artysta kabaretowy, autor piosenek, felietonista

Źródło: Wspominamy..., „Polska Gazeta Wrocławska”, 1 listopada 2008 http://krakow.naszemiasto.pl/archiwum/1821308,wspominamy,id,t.html?akcja=przejdz_nastepny

O śpiewie

„Armia to drużyna. Żyje, śpi, je i walczy jak drużyna. Te bzdury o indywidualnych bohaterskich czynach to tylko końskie gówno. Bękarty, które piszą je do Saturday Evening Post wiedzą o prawdziwej walce, pod ogniem przeciwnika, mniej niż o pieprzeniu.”

George Patton (1885–1945) amerykański generał

An Army is a team. It lives, sleeps, eats, and fights as a team. This individual heroic stuff is pure horseshit. The bilious bastards who write that kind of stuff for the "Saturday Evening Post" don’t know any more about real fighting under fire than they know about fucking! (ang.)
Źródło: Steve Israel, Charge!: history’s greatest military speeches http://books.google.pl/books?id=ziDDH-BEcVMC&printsec=frontcover&source=gbs_ge_summary_r&cad=0#v=onepage&q&f=false, Naval Institute Press, 2007, s. 201.

O walce

„Środki masowego przekazu niestety nie pomagają nam (…), albowiem gazety, kiedy tylko będą mogły, oczywiście będą o nas pisać pod takimi tytułami jak „Schizma”, „Ekskomunika”. Ale jesteśmy przekonani, że te wszystkie oskarżania nas, te wiszące nad nami kary to wszystko nic, to coś całkiem nieważnego! (…) za kilka lat – kiedy, tego nie wiem, tylko najukochańszy Bóg zna liczbę lat, które muszą upłynąć do dnia, kiedy Tradycja w Rzymie z powrotem uzyska swoje prawa – zostaniemy objęci ramionami przez autorytety rzymskie, które będą nam dziękować za to, że zachowaliśmy prawdziwą wiarę w seminariach, w rodzinach, we wspólnotach, w naszych krajach, w klasztorach, w domach zakonnych ku większej chwale Boga i ku zbawieniu dusz.”

Marcel Lefebvre (1905–1991) francuski biskup katolicki, twórca schizmy

Źródło: s. 236

O Bogu , O wierze , O karze , O zachowaniu

„Przed każdym pisaniem podnosić myśl i serce do PANA BOGA o pokorę i prostotę.”

Bogdan Jański (1807–1840) Sługa Boży, polski ekonomista, założyciel Zgromadzenia Zmartwychwstania Pańskiego

Źródło: Dziennik 1830—1839 http://www.parafiakazimierz.waw.pl/doc/dziennik_janskiego.pdf, Rzym 2001, s. 695.

O Bogu , O myślach , O myśleniu , Serce

„Chciałbym kogoś zabić. Ale to musi być ktoś ważny, aby pisały o tym gazety.”

Luigi Lucheni (1873–1910) anarchista włoski

przed zamachem do jednego z przyjaciół.
Źródło: Grzegorz Jaszuński, Ostatni monarchowie, wyd. Czytelnik, Warszawa 1975, s. 161.

„Wiek 28 i pół, dobre zdrowie kochający sport na świeżym powietrzu szczególnie wspinaczkę i polowania na grubą zwierzynę. Adept Większy w A∴A∴, ale zmęczony mistyką i rozczarowany magiją. Racjonalista, buddysta, agnostyk o antyklerykalnych i moralnych poglądach, torys i jakobita. Szachista, pierwszorzędny amator, potrafiący rozgrywać trzy partie naraz z zawiązanymi oczyma. Uzależniony od czytania i pisania. (…)
Moralność: seksualnie silny i namiętny. Męski w kontaktach z kobietami, wolny od jakichkolwiek podobnych impulsów względem tej samej płci. Pasja do kobiet bezinteresowna, główna motywacja: sprawiać rozkosz. Stąd wielkie pragnienie zrozumienia kobiecej natury, utożsamianie się z ich uczuciami i stosowanie wszelkich środków. Obdarzony wyobraźnią, subtelny nienasycony: cała sprawa to zaledwie próba zaspokojenia pragnienia duszy. To pragnienie największej uwagi, nigdy niezakłócone przez jakiekolwiek inne względy.
Wstrzemięźliwość w alkoholu. Nigdy nie byłem pijany. Jedynym alkoholem, który piję, jest lekkie wino.
Ogólna moralność: arystokrata.
Poczucie sprawiedliwości tak czułe, zrównoważone i nieodparte, że niemal stające się obsesją.
Chojny, dopóki nie pojawia się podejrzenie, iż ktoś próbuje mnie okraść. Liczący każdy grosz, lecz z łatwością wydający fortunę. Rozrzutnik, lekkomyślny, lecz nieuprawiający hazardu, gdyż zawsze ceniłem sobie zwycięstwo w grach wymagających umiejętności, schlebiających mej próżności.
Miły, delikatny, czuły, egoistyczny, zarozumiały, nierozważny, uczący się na błędach.
Niepotrafiący żywić urazy nawet po doświadczeniu największej zniewagi i krzywdy. Lubiący zadawać ból dla własnej przyjemności. Z łatwością atakujący obcą osobę, a następnie pastwiący się nad nią latami, nie odczuwając do niej żadnej animozji. Lubiący dzieci zwierzęta, które niemal zawsze odwzajemniają miłość. Uznający aborcję za haniebne morderstwo, odczuwający silny wstręt do społecznej postawy, która do niej zachęca.
Nienawidzący i pogardzający matką, jak i jej rodziną. Kochający i darzący szacunkiem ojca i jego krewnych.”

Aleister Crowley (1875–1947) okultysta angielski

Crowley o sobie w okresie spisywania Księgi Prawa.
Ekwinokcjum bogów
Źródło: s. 144–145

O miłości , O kobietach , O bólu , O dzieciach

„„Faktycznie, przeżyłem moje życie jak kretyn”, pisał, „ale teraz rozumiem, że nie dano mi alternatywy, i że, skoro nie dostanę przecież drugiej szansy, wszelkie uskarżania się i żal okazują się płaskie. Myśl ta jednak wcale nie godzi mnie samego z sobą ani z życiem: żałuję krzywd, jakie wyrządziłem i dalej wyrządzam, i denerwuje mnie niemoc moja i wszystkich pozostałych wobec cierpienia niewinnych. Rzeczywistość źle znosi retusze; wciąż widzimy, że popełnia się zbrodnie tak straszne, że mrożą krew w żyłach.””

Eduardo Mendoza (1943) pisarz hiszpański

Wyspa Niesłychana

O życiu , O myślach , O rzeczywostości , O cierpieniu

„(…) zaczęło się, jak miałam 13 lat, od zapisywania cytatów i wrażeń. Najpierw różnica między cytatem a wrażeniem była niewielka, z czasem to się zmieniało, a faktycznie zaczęłam pisać mając 15–16 lat.”

Agnieszka Mirahina (1985)

Źródło: Mam oko na zmarłych. Z Agnieszką Mirahiną rozmawia Grzegorz Czekański http://www.biuroliterackie.pl/przystan/czytaj.php?site=240&co=txt_1672

O wrażeniach , O czasie , O czytaniu , O zmarłych

„Ubecka wizja człowieka jest dosyć zawężona. Jakby kierował się wyłącznie niskimi pobudkami. Nie rozumieli, dlaczego ktoś nagle staje przeciwko ustrojowi. Wydawało im się, że to zły wpływ rodziny, demoralizacja środowiska. Nie przychodziło im do głowy, że można mieć inne zdanie czy stawać w obronie jakichś wartości. Szukając w nas najgorszych stron, często mijali się z logiką: raz np. pisali, że nadużywam alkoholu, a kiedy indziej, że nie piję.”

Marcin Kęszycki (1953)

Źródło: „Rzeczpospolita”, 10 stycznia 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/ttod.htm

O piciu

„Kiedyś, na początku swych poczynań z pisaniem, starałem się używać jak największej ilości liter. A także znaków przestankowych. Nieco później – gdy pisanie takie stawało się coraz mniej intrygujące – zacząłem używać jak najmniejszej ilości liter i znaków interpunkcyjnych. Jednak po pewnym czasie pisanie z użyciem minimalizowanej ilości liter przestało mnie ekscytować. Wobec tego zacząłem zwiększać ilości używanych do pisania liter oraz znaków przestankowych. Ale po pewnym czasie znów zacząłem odczuwać dyskomfort takiego pisania. Zacząłem więc jednocześnie używać dużej i małej ilości liter i oczywiście, znaków interpunkcyjnych.”

Krzysztof Soliński (1950–2006)

Źródło: Jeżeli, cyt. za: Marek Czuba, Pięć lat bez Krzysia... http://www.fajki.bydgoszcz.pl/index.php/ludzie-fajki/23-piec-lat-bez-krzysia

O ludziach , O piekle , O czasie

„Piszę językiem niedzisiejszej poezji i niedzisiejszej krytyki literackiej. Lubię wiersze serdecznie niemodne i szczęśliwie spóźnione. Tęsknię za humorem, który uczy pokory, pozwala śmiać się z samego siebie, ratuje od patosu, tak bliskiego dawnym wierszom religijnym, pozwala spojrzeć z uśmiechem nawet na dramat.”

Jan Twardowski (1915–2006) poeta polski, duchowny katolicki

O uśmiechu

„Największym echem odbił się numer, którym parodiowaliśmy Psy. Użyliśmy w nim oczywiście steku wulgaryzmów. To nie zostało dobrze przyjęte przez opinię publiczną. Pisano, że to hucpa, że takiego chamstwa w Opolu jeszcze nikt nie widział. Tymczasem ten numer stał się kultowy. Powstawały z niego miksy, sample, często słychać go było przy ogniskach.”

Dariusz Starczewski (1965)

o Grupie Rafała Kmity.

O życiu , O psie

„Pisałem do momentu, aż uświadomiłem sobie, że nie mam pojęcia, o czym piszę, wtedy zacząłem czytać i poszukiwać informacji na temat tego, czego nie wiedziałem. Powtarzałem ten proces raz za razem. Dla mnie część mojego umysłu odpowiedzialna za tworzenie i część, która odpowiada za badanie faktów, są całkowicie odmienne i zawsze konkurują ze sobą.”

Philipp Meyer (1974)

o książce Syn.
Źródło: Milena Buszkiewicz, Robiłem wszystko, by zapomnieć o istnieniu Cormaca McCarthy’ego – wywiad z Philippem Meyerem http://booklips.pl/wywiady/robilem-wszystko-by-zapomniec-o-istnieniu-cormaca-mccarthyego-wywiad-z-philippem-meyerem/, booklips.pl, 14 grudnia 2016.

O poszukiwaniu , O czytaniu

„We wspomnieniach swych Witte pisał, że w roku 1905 „olbrzymia większość Rosji jak gdyby postradała zmysły”. Rewolucja wydaje się konserwatyście obłędem tylko dlatego, że doprowadza „normalne” szaleństwo przeciwieństw społecznych do najwyższego napięcia.”

Lew Trocki (1879–1940) rosyjski rewolucjonista

Moje życie (1929)
Źródło: s. 197

O szaleństwie

„Ogromnie cenię sobie utwory Jacka Vance’a. To wspaniały i unikalny stylista. Nikt nie potrafi pisać tak jak on. Tworzy wspaniałe światy i postaci. Nie ukrywam, że właśnie z tego powodu złożyłem mu hołd. „Umierająca Ziemia” jest cudownym zbiorem opowiadań. Z pisarzy historycznych bliscy są mi Thomas B. Costain i Francuz Maurice Druon, autor cyklu „Królowie przeklęci”. Ubóstwiam też prozę Bernarda Cornwella, który jest najlepszym żyjącym literatem piszącym o wojnie. Nikt tak jak on nie opisuje scen batalistycznych lub po prostu wojennych. I to niezależnie od faktu, czy rozgrywają się one na lądzie, czy w wodzie, w czasach arturiańskich bądź napoleońskich.”

George R.R. Martin (1948) amerykański pisarz fantasy i science fiction

Źródło: Od „Strefy Mroku” do „Gry o tron”, z Georgem R. R. Martinem rozmawia Michał Hernes http://www.fantastyka.pl/media/pdf_bonus_2012.pdf, bonusowy dodatek do „Nowej Fantastyki”, 2012 rok.

O wojnie

„(…) zawsze radzę młodym autorom, aby kończyli swoje historie. Jednym z błędów, który popełniałem jako nastolatek, była niezliczona ilość niedokończonych opowieści – ciągle przychodziły mi do głowy nowe pomysły i zbyt szybko niezadowolony traciłem zadowolenie z tego, co już zdążyłem napisać. Ale najważniejszym warunkiem jest samodyscyplina – umiejętność pracy również wtedy, kiedy mamy gorszy dzień. Kto nie potrafi zmusić się do pisania bez względu na okoliczności, nigdy nie będzie profesjonalnym autorem.”

Kai Meyer (1969) niemiecki pisarz, dziennikarz i scenarzysta

Źródło: Kai Meyer opowiada o niezwykłym Sankt Petersburgu, bromba.pl http://www.bromba.pl/rozmowa/rozmowaKM.html

O historii

„Teraz rozumiem, że w naszej pracy – wszystko jedno, czy grasz na scenie, czy piszemy – najważniejsze to nie słowa, nie blask, nie to, o czym marzyłam, tylko po prostu wytrzymałość w cierpieniu. Trzeba dźwigać swój krzyż i wierzyć. Ja wierzę o swoim powołaniu, nie boję się życia.”

Gustaw Herling-Grudziński (1919–2000) polski pisarz

Biała noc miłości

O cierpieniu , O wytrzymałości

„Myślę, że uprawianie zawodu artystycznego każdego rodzaju, niezależnie czy ludzie grają na skrzypcach, piszą, malują – to wszystko jest jakimś zaworem bezpieczeństwa. Ludzie wrażliwi, których jest masa pośród nas, często nie wytrzymują pewnych napięć i wtedy przychodzi im z pomocą możliwość wypowiedzenia tego w formie nieagresywnej, a właśnie artystycznej.”

Janusz Gajos (1939) polski aktor

Źródło: Janusz Gajos: stereotypy prowadzą nas na manowce, PAP, 15 kwietnia http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/115413.html

O ludziach , O myślach , O pomocy , O myśleniu

„(…) nasze mówienie i pisanie nie służy na szczęście tylko prostej komunikacji, ma wiele różnych ważnych funkcji – powinno precyzyjnie opisywać rzeczywistość, powinno wyrażać relacje między ludźmi, powinno nam też dawać coś w rodzaju satysfakcji. Sprowadzenie mówienia i pisania do takiej tylko służebnej funkcji przekazywania informacji bardzo zubożyłoby nasze życie. W wyścigu szczurów do wartości promowanych na rynku takich jak szybkość i efektywność poświęciliśmy już tak wiele wzbogacających zwyczajów i rytuałów, że coraz mniej mamy z życia radości i satysfakcji. Nie chciałbym, aby wśród pięknych rzeczy, z których zrezygnujemy, były także subtelności językowe.”

Jerzy Bralczyk (1947) polski językoznawca

Źródło: Prof. Bralczyk: znaki diakrytyczne są nam potrzebne do szczęścia, kultura.onet.pl, 18 lutego 2013 http://kultura.onet.pl/ksiazki/rozmowy/prof-bralczyk-znaki-diakrytyczne-sa-nam-potrzebne-,1,5423574,artykul.html

O życiu , O szczęściu , O komunikacji , O rzeczywostości

„Wcale nie trzeba zostawać aktorką, żeby być blisko filmów i uczyć się, jak to wszystko funkcjonuje. Można też być nieopłacanym stażystą. Bycie blisko jest jednak nieodzowne dla każdego, kto sam chce kręcić filmy i pisać scenariusze.”

Rie Rasmussen (1976) modelka i aktorka duńska

Źródło: Monika Marach, Jestem nowym talentem. Rozmowa z Rie Rasmussen, gwiazdą najnowszego filmu Luca Bessona, Stopklatka.pl, 15 marca 2006 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=30381

„Każdy może tworzyć historię, ale tylko naprawdę wielki człowiek może ją pisać.”

Oscar Wilde (1854–1900) angielski poeta, prozaik i dramatopisarz

Anybody can make history. Only a great man can write it. (ang.)
The Critic as Artist (1891)
Źródło: Wilde-online.info http://www.wilde-online.info/the-critic-as-artist.html

O historii

„Uprzywilejowana pozycja tylko jednego z Kościołów prowadzi do patologii. Sami o tym pisaliście, choćby o gruntach preferencyjnie przyznawanych Kościołowi rzymskokatolickiemu, które potem sprzedawano za grube miliony. Inne Kościoły, gminy żydowskie mogą tylko marzyć o takich przywilejach.”

Grzegorz Napieralski (1974) polityk polski

„Nie lubię oglądać filmowej kuchni. Świadomość planu odbiera mi przyjemność z oglądania filmu. Dlatego staram się nie pojawiać na planach filmów, do których piszę muzykę.”

Bruno Coulais (1954)

Źródło: Wywiad, 2003 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=13814

O przyjemności

„Myślę, że Kaczyńskiemu marzy się taka mapa sceny politycznej: my kontra oni, a w roli onych – rozemocjonowana wielkomiejska inteligencja, pomstująca na lud, który nie dorósł do jej wymagań. To dla niego bardzo korzystny podział. Ręce mi opadły, kiedy przeczytałem kilka dni temu na waszych łamach tekst Wojciecha Kuczoka. Znany pisarz obrzuca głosujących na PiS biedaków epitetami, bo „dali się kupić” zasiłkiem na dzieci. Nie zadaje sobie pytania, jak złą macochą musiała być Polska, skoro obietnica kilkuset złotych pomocy tak wielu przekonuje. To sarkanie z uprzywilejowanej pozycji na lud jest niemoralne, ale – co pewnie ważniejsze – jest też po prostu politycznie nieskuteczne. Jeśli tak miałyby wyglądać szańce obrony demokracji, to ja się na taką obronę nie piszę.”

Adrian Zandberg (1979) polski historyk i polityk lewicowy

Źródło: Maciej Stasiński, Polska. Macocha, nie matka. Rozmowa z Adrianem Zandbergiem http://wyborcza.pl/magazyn/1,149724,19297101,polska-macocha-nie-matka-rozmowa-z-adrianem-zandbergiem.html, wyborcza.pl, 5 grudnia 2015.

O dzieciach , O ludziach , O demokracji , O inteligencji

„Kiedy piszę, kieruję się własnym poczuciem smaku. Staram się dbać nie tylko o treść, ale i o formę. Co nie oznacza, że to, o czym piszę, uważam za przyjemne, gustowne i smaczne. Świat składa się z piękna, ale częściej z brzydoty, z cierpienia i smrodu rozkładu. Jak o tym pisać, by nie zbliżać się do granicy dobrego smaku? Myślę, że kiedy ekshumowany masowy grób cuchnie, to trzeba ten odór śmierci opisać. Bo czują go bohaterki mojej opowieści, które stoją nad tą dziurą w ziemi i czekają na rozpoznanie swych pomordowanych mężów i synów. Można oczywiście tego potem nie czytać. Bo jest niesmaczne. Nikogo nie zmuszam.”

Wojciech Tochman (1969) polski dziennikarz

Z wywiadów
Źródło: WORKSHOP

O śmierci , O świecie , O myślach , O cierpieniu

„Myślę, że ksiądz, który próbuje pisać wiersze, poszukuje języka, w którym mógłby wyrazić swe religijne przeżycia. Nie wystarcza mu język homilii, rozprawy teologicznej, morałów.”

Jan Twardowski (1915–2006) poeta polski, duchowny katolicki

O poszukiwaniu , O myślach , O myśleniu

„Lenin dużo mówił i pisał, nawet bardzo dużo. Cytatami z Lenina można podeprzeć wszystko, czego dusza zapragnie.”

Wiktor Suworow (1947) pisarz rosyjski

Tatiana – tajna broń

O duszy

„Strach tego miasta rozdziera mi serce. Muszę o nim pisać.”

Oser (1966)

Źródło: Strach w Lhasie, 23 sierpnia 2008; cyt. za: hfhrpol.waw.pl http://www.hfhrpol.waw.pl/Tybet/raport.php?raport_id=777

O strachu , Serce

„Widzowie starają się dotrzeć do sedna i zrozumieć film przez pryzmat własnych doświadczeń. A przeciętna recenzja tak naprawdę jest streszczeniem filmu, do tego dość precyzyjnym. Odbiera więc widzowi całą przyjemność niespodzianki i tajemnicy, jaką z sobą niesie oglądanie filmów. W recenzjach pojawiają się też oczywiście oceny, ale dość rzadko mamy w nich do czynienia z prawdziwą analizą. Czasem film jako całość może być nieudany, ale może być w nim coś fantastycznego, pięknego, ważnego – epizod, aktor, muzyka – coś, co warto dostrzec. (…) Mam wrażenie, że krytycy piszą bez cienia pokory i uwagi wobec tego, co widzą. We wszystkich opiniach widzów czuję konkretnego, żywego człowieka, za recenzją widzę natomiast znawcę kina, który wie wszystko, ale trudno jest znaleźć w tym, co mówi i pisze, rys osobisty.”

Dorota Kędzierzawska (1957) polska reżyserka filmowa

Źródło: Anna Bielak, Żeby nie narzekać http://www.dwutygodnik.com/artykul/4292/, Dwutygodnik.com nr 101/2013.

O przyjemności , O muzyce , O wrażeniach , O czasie

„Najbardziej skrajne zalecenia obezwładniają się, znoszą się wzajemnie, zmieniając się natychmiast w tzw. kulturę. Techniczny aparat produkujący mowę, mówioną, pisaną i obrazkową, przechwytuje i przyswaja na swój użytek każdy bunt, również bunt przeciwko niemu. (…) Człowiek jako przedmiot ekonomii zachowuje się tak a nie inaczej nie dlatego, że w głowie jego powstają filozoficzne uogólnienia, ale dlatego że musi zaspokoić swoje potrzeby, natomiast zaspokoić je może, tylko podporządkowując się prawom niezależnym od jego woli. (…) Środki masowego przekazu, tj. język, są napędem ekonomii, wytwarzając ciągle nowe potrzeby przy pomocy reklamy.”

Czesław Miłosz książka Widzenia nad Zatoką San Francisco

o kapitalizmie amerykańskim.
Źródło: Widzenia nad Zatoką San Francisco, Instytut Literacki, Paryż 1969.

O pomocy

„Krytyk może powiedzieć, że jemu się coś nie podoba, ale powinien też zachęcić ludzi do tego, żeby poszli na wystawę, posłuchali płyty, zobaczyli film czy obejrzeli pokaz mody i sami wyrobili sobie opinię. Nie chodzi o to, żeby generalizować i pisać, że coś jest po prostu złe i nie warto temu poświęcić czasu.”

Christopher Lambert (1957) amerykański aktor i producent filmowy

Źródło: Mistrz i Małgorzata http://kobieta.interia.pl/tylko-u-nas/wywiady/news/mistrz-i-malgorzata,1178387,1682

O kobietach , O ludziach , O czasie

„Dobrze wychowane towarzystwo uważa czytanie podczas posiłku za nieeleganckie, ale jeśli chcecie odnieść sukces w pisaniu, istnieje tylko jedna rzecz, którą winniście przejmować się mniej niż brakiem elegancji, a jest nią opinia dobrze wychowanego towarzystwa.”

Stephen King książka Jak pisać. Pamiętnik rzemieślnika

Jak pisać. Pamiętnik rzemieślnika

O czytaniu , O sukcesie

„Tytuł książki nie był zły. Pochodził z jakiegoś wiersza. Z jakiego wiersza? Joe potrząsnął głową. Był przekonany, że zna ten wiersz, ale wszystko dzisiaj zawodziło: łatwość pisania, kompozycja, nawet pamięć. Pozostał tylko ten fragment. Gdzie przykazań brak dziesięciu…”

Maciej Słomczyński książka Gdzie przykazań brak dziesięciu

Gdzie przykazań brak dziesięciu (1968)

O książkach

„Albo się pisze piosenki albo nie. A jeśli się je pisze, tak jak ja, to wydaje mi się, że naturalne jest pragnienie wydawania płyt. Tak więc gdy opuściłem Pink Floyd miałem do wyboru dwie, nie, trzy, drogi: po pierwsze, nie robić tego więcej, co jest wariactwem, ponieważ pisałem piosenki… i chociaż podejrzewam, że mógłbym je pisać dla innych ludzi, to jednak lubię wydawać płyty – tak więc mogłem to robić jako Roger Waters albo zebrać grupę ludzi i powiedzieć hej, dlaczego nie założymy jakiegoś zespołu? Ale ze względu na poprzednie doświadczenia moja opinia na temat zespołów stała się odrobinę cyniczna, tak więc myślę, że nie była to opcja, którą bym kiedykolwiek rozważał.”

Roger Waters (1943) muzyk rockowy, basista i wokalista

Filozofia, Muzyka
Źródło: Gold, 1992

O ludziach , O myślach , O myśleniu

„Pisanie – obojętnie z której strony się na nie patrzy – nie jest zdrowym zajęciem.”

Haruki Murakami książka O czym mówię, kiedy mówię o bieganiu

O czym mówię, kiedy mówię o bieganiu (2007)

„Kiedy się rozpędzę, rzecz zdaje się pisać sama, jakby wtedy wychodziła na jaw prawda, jedynie niedokładnie dostrzegana we wstępnym szkicu.”

John Ronald Reuel Tolkien (1892–1973) angielski filolog-germanista, filozof chrześcijański, pisarz

Listy
Źródło: list nr 91

O prawdzie

„Wydaje się, iż podstawową przyczyną licznych schorzeń królewskich, obok nadmiernie urozmaiconego życia płciowego, było przede wszystkim obżarstwo i pijaństwo. Kronikarze pisali o upojeniu alkoholowym Jana Olbrachta, Zygmunta III Wazy, Władysława IV, Augusta II Mocnego. Poważnym czynnikiem chorobotwórczym był także mało ruchliwy tryb życia, który poza małymi wyjątkami charakteryzował prawie wszystkich monarchów.
Rzecz ciekawa, iż ani jeden z królów i książąt panujących w Polsce nie umarł na dżumę, która zebrała w Europie olbrzymie żniwo. (…) Nie odnotowano także wśród polskich monarchów przypadków trądu, na który chorowali przecież królowie Portugalii, Szkocji, Francji i Anglii.”

Jerzy Jankowski (1887–1941)

Monarsze sekrety

„Kiedy piszemy muzykę, pierwszą rzeczą, o której myślimy, to, że jest to terapia dla nas. Później myślimy, jak możemy użyć tego uczucia, żeby dotknęło tak wielu ludzi, jak to możliwe.”

Stephen Garrigan

When we write music, the first thing we think of is, it’s therapy for us. Then we think of how we can use that feeling to touch as many people as possible. (ang.)
Źródło: Kodaline.com http://www.kodaline.com/biography

O ludziach , O emocjach , O myślach , O myśleniu

„Krótkie pisanie bierze się z lenistwa czytelników.”

Jacek Wejroch (1929)

„Breivik pisał o „marksizmie kulturowym”. Nie bardzo wiadomo, co to znaczy, ale w prawicowym kodzie politycznym pojęcia „lewica”, „socjalizm” czy „marksizm” jako epitety nie mają nic wspólnego z marksizmem czy socjalizmem. Używa się ich na określenie liberalno-demokratycznych porządków we współczesnych zachodnich społeczeństwach.”

Rafał Pankowski (1976)

Źródło: Niebezpiecznie szeroki margines http://www.polityka.pl/kraj/rozmowyzakowskiego/1518292,1,z-rafalem-pankowskim-o-prawicowych-radykalach.read, polityka. pl, 7 sierpnia 2011.

„Komponuję bardzo szybko, a zaledwie ciutkę dłużej piszę teksty.”

Lech Janerka (1953) polski muzyk rockowy, basista

Źródło: Wojtek Wysocki, Lech Janerka: „Izolacja agnostyka”, nuta.pl http://www.nuta.pl/wywiady/d/2/108/

„Czas nareszcie przestać pisać o sztuce […] Życie nasze jest już poezją.”

Maurycy Mochnacki (1803–1834) generał, polski działacz polityczny, publicysta

Źródło: O literaturze polskiej w wieku XIX. Przedmowa, 1830

O życiu , O literaturze , O czasie , O wieku

„Niechęć do Wschodu jest obecna w pracach dotyczących historii Kościoła niemal powszechnie. Wynika to z kilku powodów. Po pierwsze, historycy katoliccy, którzy piszą o Kościołach wschodnich późnej starożytności, nie mogą powstrzymać irytacji biorącej się z tego, że nie chciały się one poddać papieskiemu kierownictwu. Na domiar złego, w oczach tych ludzi Kościoły wschodnie IV-VI w. są bezpośrednimi przodkami prawosławia, którego apologeci katolicyzmu na gruncie nauki historycznej nie mają powodów ani lubić, ani szanować (o wiele spokojniej i z większym respektem te same osoby piszą o wszelkich odłamach protestanckich). Na szczęście wiele się w czasach ostatniego ćwierćwiecza zmieniło, odkąd Kościół przyjął ekumenizm za swoją maksymę.”

Ewa Wipszycka (1933)

Źródło: Kościół w świecie późnego antyku, Wyd. Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2014, s. 51.

O szczęściu , O ludziach , O historii , O nauce

„Aż trudno uwierzyć, że w XXI wieku nadal w większości scenariuszy kobiety to jakieś kompulsywne, nieprzewidywalne mimozy, niepotrafiące się wysłowić. Problem polega chyba na tym, że od zarania kina scenariusze piszą frustraci w kryzysie wieku średniego. Aktorka z ambicjami musi naprawdę odsiewać mnóstwo śmieciowych propozycji i walczyć potem na planie z reżyserami. Albo wypracować jakąś strategię.”

Emily Blunt (1983) angielska aktorka

Źródło: Joanna Derkaczew, Emily Blunt: Piszcie nas jak facetów http://wyborcza.pl/1,75475,11559024,Emily_Blunt__Piszcie_nas_jak_facetow.html, Gazeta Wyborcza.pl, 18 kwietnia 2012

O kobietach , O problemach , O wieku

„Pisanie książek to czysta schizofrenia. Pisarz zaczyna żyć życiem swoich bohaterów i żyje w stanie permanentnego rozszczepienia jaźni, emocji, swojego ja.”

Barbara Rosiek (1959) pisarka i poetka polska

O książkach

„Piszę dla własnej rozrywki. To rodzaj ucieczki od rzeczywistości, czyli, jak sądzę, rzecz często spotykana u osób, które przelewają fikcję na papier. Nie wiem, czy można to nazwać potrzebą – ja to po prostu dosyć lubię. Nie potrafię myśleć o czytelniku jako takim, to dla mnie zbyt abstrakcyjne. Ludzie są przecież bardzo różni. I co jednemu się spodoba, dla innego będzie niestrawne. Nie ma sensu kierować się cudzymi gustami.”

Jaga Rydzewska

Źródło: Gabriel Wiktor Kamiński, Zupełnie nie przypominam romantycznej, zagadkowej heroiny, osłoniętej gęstą woalką, 22 października 2010 http://www.przystan-literacka.pl/index.php?show=1313

O ludziach , O myślach , O rzeczywostości , O myśleniu

„Nasza twórczość może i uległa drobnym zmianom, ale to nasze osobowości i przyjaźń przede wszystkim przeszły metamorfozę. Przez mniej więcej rok mieliśmy czas wyłącznie dla siebie. Oczywiście pisaliśmy w tym czasie muzykę, ale uznaliśmy za niezmiernie ważne, aby poznać samych siebie w zaciszu domowym. Ten okres niesamowicie nas do siebie zbliżył, co sprawiło, że w pewnym sensie staliśmy się zupełnie nowym zespołem. To świetny moment, aby być członkiem Paramore.”

Jeremy Davis (1985)

Źródło: „W pewnym sensie staliśmy się zupełnie nowym zespołem” (rozmowa z Paramore), wp.pl, 14 lutego 2013 http://muzyka.wp.pl/interviewId,670673,title,W-pewnym-sensie-stalismy-sie-zupelnie-nowym-zespolem-rozmowa-z-Paramore,wywiad.html

O przyjaźni , O muzyce , O czasie , O osobowości

„(…) kiedy piszę scenariusz, jest to dla mnie rzecz święta; kiedy zaś kręcę film, chrzanię scenariusz.”

Quentin Tarantino (1963) amerykański reżyser i scenarzysta filmowy

Źródło: Wywiad, 2003 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=16676

„Właściwie człowiek powinien być zawsze jak biała kartka papieru, na której jest miejsce na wszystko. A tak naprawdę, to ludzie bardzo szybko stają się zeszytem kratkowanym, liniowanym albo w ogóle książką buchalteryjną. Piszą siebie tylko w jeden sposób, bo to „lepiej” wygląda. Często wydaje mi się, że tak zwany rozsądek jest najbardziej zakłamanym kątem duszy człowieka. Siedlisko bakcyli najzgubniejszego zakłamania. Bardzo często.”

Andrzej Bobkowski (1913–1961) polski pisarz i przedsiębiorca emigracyjny

27 sierpnia 1940.
Szkice piórkiem

O ludziach , O duszy

„Był problem, to przecież ikona – jak umieścić Michaela Jacksona w świecie Simpsonów? Rozwiązaniem, do którego się przyznaję, przynajmniej jako autor pomysłu, bo nie pisałem scenariusza – było napisanie dla niego roli stukilowego białego faceta, któremu wydaje się, że jest Michaelem Jacksonem. Trzymaliśmy kciuki, żeby zaśmiał się podczas czytania scenariusza – i tak się stało.”

Matt Groening (1954) amerykański twórca filmów animowanych

opowiadając o udziale Michaela Jacksona w sezonie trzecim Simpsonów.
Źródło: Bartek Koziczyński, 333 popkultowe rzeczy… lata 90., wyd. Vesper, Poznań 2011, ISBN 978-83-7731-064-9, s. 466.

O problemach , O czytaniu

„Pułkownik stał z założonymi rękoma, a czwórka kongresmenów przy eleganckim szklanym stole pracowicie wgryzała się w gąszcz rubryczek. Przez dłuższą chwilę słychać było tylko skrzypienie stalówek. Ten dźwięk, charakterystyczny dla piór, których cena bywa porównywalna z ceną średniej wielkości sondy kosmicznej, ten upał… Kongresmena Josepha Adlera z Teksasu przeszył nagły dreszcz. Na kręgosłupie załaskotał strumyczek potu, pióro paliło mdlejące palce. Znowu wróciło przeklęte wspomnienie ze szkoły w Austin: klasówki, testy, wieczny upał, wieczne kłopoty z nauką, bicie linijką po rękach przez dyrektora i w końcu te przeklęte koty. Adler skurczył się w sobie, ścisnął w dłoniach skronie i starał się przypomnieć, co w takich przypadkach radził mu psychoanalityk, ale w jego senatorskiej głowie chlupotała tylko pustka. Ocknął się, gdy ujrzał, jak rubryka w jego formularzu sama pokrywa się pismem. Wytrzeszczył oczy tylko po to, by przeczytać: „Jaki silny i gibki, jaka śliczna pupa, jakie cudne, dzikie oczy”. Nie, nie przerażało go, że wypisuje takie obrzydliwości jak pierwszy lepszy gej. Przerażało go raczej to, że obrzydliwości wypisywał dłonią ozdobioną długimi ciemnozielonymi paznokciami. Poczuł nagły ból w okolicy serca.
– Joseph, nie śpij, skończ wreszcie wypełnianie tej cholernej ankiety – zahuczał mu nad prawym uchem znajomy bas Nata Corvusa.
Senator Adler drgnął i natychmiast zastygł ze wstydu. Prawy łokieć senator z ramienia Partii Demokratycznej, Rebeki Vogel z Arkansas, wpijał mu się w mostek, a jej zdobna zielonymi paznokciami dłoń wypisywała właśnie w rubryce „Odznaczenia wojenne” słowa: „cudny purpurowy języczek.””

Włodzimierz Kalicki (1955)

Najwyraźniej sąsiadka nie uznawała pisania linijka po linijce. Zjechała piórem ze swojego formularza, chwilę poskrobała po szklanym blacie i dalej pisała już po ankiecie kongresmena Adlera.
Kot typu Stealth

O bólu , O nauce , O wspomnieniach , Serce

„Rozum ma tendencję do odwadniania naszych przeżyć. Dlatego usiłuję w swoim pisaniu oddać pełne emocji przeżycia i interpretacje w dynamicznych związkach, jakie zachodzą na tej samej niemal płaszczyźnie co życie. Ale po to, by je zrozumieć, musimy czytać powieść jak wiersz, poddać się jej rytmowi, obrazom, oddziaływaniu na umysły.”

Anaïs Nin (1903–1977) pisarka francuska

z notatek nt. własnego pisarstwa.

O życiu , O czytaniu , Obraz

„Nieprawdziwe, kłamliwe i oszczercze jest sformułowanie, że z przyzwolenia władz i policji bito ludzi pod krzyżem. To jest z taką dobrą wolą napisana ta deklaracja, jak Bismarck pisał do Napoleona III, dążąc do wywołania wojny prusko-francuskiej.”

Tomasz Nałęcz (1949) polski polityk, historyk

o deklaracji łódzkiej.
Źródło: wp.pl http://wiadomosci.wp.pl/gid,12796884,title,Apeluje-by-Jaroslaw-Kaczynski-poddal-sie-badaniom,gpage,7,img,12796913,galeria.html, dostęp 30 października 2010

O wojnie , O ludziach

„(…) zawsze najtrudniej patrzy się na świat właśnie z punktu widzenia dziecka. Przyjmując ten punkt, nie możesz pisać jedynie o tym, co się wydarzyło. Naprawdę trzeba przyjąć dziecięcą perspektywę. Chodzi o sposób, w jaki przeżywa ono smutek i pustkę, a przede wszystkim o to, na ile rozumie, bądź nie, o co wokół chodzi i co ludzie wyprawiają.”

George R.R. Martin (1948) amerykański pisarz fantasy i science fiction

Źródło: Od „Strefy Mroku” do „Gry o tron”, z Georgem R.R. Martinem rozmawia Michał Hernes http://www.fantastyka.pl/media/pdf_bonus_2012.pdf, bonusowy dodatek do „Nowej Fantastyki”, 2012 rok.

O dzieciach , O ludziach , O świecie , O smutku

„W dzisiejszym zabieganym świecie krótka forma lepiej się sprawdza. Pisanie dla radia to tworzenie obszaru wyobraźni słowem, które nie dopowiada, lecz sugeruje, inspiruje i pobudza. Doświadczenie wyniesione z dramaturgii radiowej starałem się wykorzystać w pełnospektaklowych sztukach dla teatru. Niektóre z moich komedii trafiają również na sceny studenckie i offowe, co mnie bardzo cieszy.”

Henryk Bardijewski (1932)

Źródło: „Rzeczpospolita”, 2 października 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wwtc.htm

„Przed chwilą o tym śniłem
Że na jakimś dworcu wszystko zostawiłem
Niewiadomy niepokój obudził mnie
Dlatego teraz siedzę i piszę
Ale żadne słowa tego nie opiszą
Co poczuć może człowiek ciemną jesienną nocą”

Kazimierz Staszewski (1963) polski muzyk rockowy

Kult
Źródło: utwór Lewe lewe loff z płyty Muj wydafca

„Po co pisać piosenkę, jeśli nikt nie umie zagrać melodii ani zrozumieć słów?”

Christopher Moore (1957)

Krwiopijcy

„Postmodernistycznym nieporozumieniem jest wiara, że można najpierw pisać, a dopiero potem żyć. Wielu młodych jednak pragnie zostać pisarzami przede wszystkim dlatego, że mają ochotę żyć jak pisarze. To stawianie wszystkiego na głowie. Przede wszystkim się żyje, a dopiero potem można ewentualnie ocenić, czy ma się coś do przekazania, a decyduje o tym samo życie. Zapis jest owocem życia, nie zaś życie owocem zapisu.”

Jostein Gaarder (1952) pisarz norweski

Córka dyrektora cyrku

O życiu , O wierze

„Myśmy mieli około 30 lat i potwornie marnowaliśmy czas, młodość. Siedzieliśmy na murku pod Bristolem i Marek Piwowski powiedział – może byśmy coś napisali? I zaczęliśmy dla kawału pisać. Pierwszą sceną, jaką napisaliśmy była „zgaduj zgadula”, a potem poszło.”

Jerzy Karaszkiewicz (1936–2004) polski aktor

o tym, jak powstawał scenariusz film Rejs.
Źródło: Wywiad w Polskim Radiu PR 1, 1 lutego 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/pogromcal.htm

O czasie

„Zawsze byłam uziemiona i nie było nic do roboty. Musiałam więc sama siebie zabawiać. Wiele czasu spędzałam na pisaniu.”

Avril Lavigne (1984) muzyk rockowy, wokalistka

o życiu w Napanee.

O czasie

„Historia opisywana przez nie – indiańskich autorów jest często pełna błędów. Potrzebujemy całej grupy ludzi tworzących literaturę faktu. Łatwiej jest pisać o swoich emocjach, niż o faktach. Już przed laty Indianie zaczęli pisać poezję – „Jestem Indianinem w Gallup i jest mi smutno…” Znamy to od dawna i nadszedł czas, by Indianie zaczęli pisać o technice i naukach społecznych.”

Vine Deloria, Jr. (1933–2005) teolog i prawnik amerykański, działacz na rzecz praw Indian

O ludziach , O historii , O literaturze , O nauce

„Jest on rasistą i faszystą; mordercą i bluźniercą… Nie istnieją dla niego żadne moralne ani polityczne standardy. Tworzy własne „standardy”, ustanawia własne „zasady” i zmienia je, kiedy mu przeszkadzają… Jeżeli weźmiemy pod uwagę jeszcze jeden aspekt: analfabetyzm prezydenta nowoczesnego kraju, to problem nabiera nieprawdopodobnych rozmiarów. Dla przykładu Amin nie jest w stanie spędzić całego dnia w biurze. Nie umie się skoncentrować na żadnym poważnym problemie nawet w godzinach rannych. Nie czyta. Nie umie pisać… Jego przeraźliwy brak wiedzy sprawia, że nienawidzi edukacji, ludzi wykształconych, instytucji naukowych. Chełpi się tym, że jeżeli on może dobrze rządzić krajem, to oznacza to, że nie są potrzebni ludzie z wyższym wykształceniem.”

Edward Rugumayo (1934)

o Idim Aminie.
Źródło: Joseph Kamau, Andrew Cameron, Lust to Kill: The rise and Fall of Idi Amin, cyt. za: Shelley Klein, tłum. Jolanta Sawicka, Najgroźniejsi dyktatorzy w historii, wyd. Muza, Warszawa 2008, ISBN 9788374953238, s. 179.

O ludziach , O wykształceniz , O historii , O wiedzę

„I po co to komu było, myślałeś. Trzeba było się nie modlić o tę wojnę powszechną o wolność narodów. Trzeba było zlać sprawę. Byłyby najwyżej trzy Polski, a wszyscy Polacy chodziliby opromienieni ciepłem cierpienia narodu bez kraju. Kompozytorzy by komponowali, pisarze by pisali. Terroryści by za nią ginęli, za Polskę, za piękną Polonię, w pociągach Deutsche Bahnu, w rosyjskich marszrutkach, w austriackich cukierniach, a świat by ich miał coraz bardziej dosyć. (…) Jaka piękna by była Polska, gdyby istniała – tak by pisali. Historycy polscy by dowodzili, że musiałby to być najcudowniejszy kraj pod słońcem (…). Inni tworzyliby historie alternatywne i wyobrażali sobie Polskę jako raj na ziemi. Niemiecki porządek, słowiańska dusza. Niemiecki kraft, słowiański spontan. Tak by pięknie było. I po cholerę było toto rodzić w takich bólach i tyle razy, żeby tego trupa skazanego przez historię na śmierć co rusz reanimować? Ten projekt toksyczny i beznadziejny, który nigdy nie może się udać, ale który, kurwa, angażuje w siebie za każdym razem na śmierć i życie miliony wolontariuszy, którzy wywlekają dla niego do ostatka swoje bebechy i gówno z tego mają?”

Ziemowit Szczerek (1978) polski pisarz i publicysta

Siódemka (2014)
Źródło: s. 244.

O życiu , O śmierci , O świecie , O duszy

„To nieprawda, że pisanie jest przyjemnością,
wsłuchiwania się w ciepłotą melodii wiatru.
Że wystarczy słuchać ludzi, chodzić brzegiem
morza, być wyrozumiałym dla pijaka.”

Igor Kantorowski (1956) polski poeta i publicysta

Źródło: Rodowód

O ludziach , O przyjemności

„A jeden to się chwalił, że se sam doktorat napisał. Aaa… gówno mnie to obchodzi! Jedni piszą, innym dają, takie jest zbójeckie prawo.”

Bohdan Smoleń (1947–2016) polski artysta kabaretowy

Teksty kabaretowe, Szeptanka

„Proces rozwoju społecznego stanowi niepodzielną całość. Z wielkiego jego strumienia systematyzująca ręka badacza wyodrębnia w sposób sztuczny fakty ekonomiczne. Samo określenie jakiegoś faktu jako faktu ekonomicznego oznacza już jego abstrakcję, pierwszą z wielu narzuconych przez warunki techniczne naszemu myśleniu dążącemu do odtworzenia rzeczywistości. Żaden fakt nie jest nigdy bez reszty, wyłącznie, czy „czysto” ekonomiczny; ma zawsze także i inne aspekty, często ważniejsze. Mimo to mówimy o faktach ekonomicznych również i w nauce, podobnie jak w zwykłym życiu, i z tym samym uzasadnieniem. Z takim samym uzasadnieniem można pisać historię literatury, chociaż literatura każdego narodu jest nierozerwalnie związana ze wszystkimi innymi elementami jego życia.”

Joseph Schumpeter (1883–1950) ekonomista amerykański pochodzenia austriackiego

Źródło: Teoria rozwoju gospodarczego, PWN, Warszawa 1960, s.1.

O historii , O literaturze , O myślach , O rzeczywostości

„To już nie błąd, to już zaleta,
Bo pan poeta! Pan poeta!
Bo pan artysta! Bo artyście
Wolno tym kurrrkiem być na dachu!

Nie mógł, Słonimski, rzeczywiście,
Lepszego sobie dobrać fachu
(…)
Do Leszka piszesz, były śmieszku.
Znasz kawał ten o Leszku?
Leż ku.</blockquote”

Marian Hemar (1901–1972) poeta polski, satyryk

wiersz był odpowiedzią na apele Słonimskiego o powrót do PRL emigracyjnych poetów, m.in. Lechonia.
Źródło: Wg Bohdan Urbankowski, Czerwona msza, wydawnictwo Alfa, wyd. 1, s. 279.
Źródło: Do poety reżimu

O błędach