Cytaty na temat pisanie (1125 cytatów, strona 11)

„W zeszłym roku pojechałam (…) na festiwal Encounters. Film [Hanoi-Warszawa] zobaczyła producentka Alison Sterling (…). Szukała reżysera (…) i mój styl bardzo jej się podobał. Opowiedziała mi o projekcie (…), Zaślepionej, którego temat bardzo mnie zaintrygował i od tego czasu zaczęłyśmy pracować razem. Autorką scenariusza jest Caroline Harrington. Jako reżyser miałam wpływ na kształt scenariusza, ale nie pisałam go. To trudna sytuacja, zwłaszcza że przywykłam pisać sama dla siebie. Jednak praca ze scenarzystą ma wiele plusów: przede wszystkim ma się dystans i można skupić się na czymś więcej poza sprawnym przeprowadzeniem intrygi.”

Katarzyna Klimkiewicz (1977)

Źródło: „Zaślepiona” Katarzyny Klimkiewicz w kinach, culture.pl, maj 2013 http://www.culture.pl/kalendarz-pelna-tresc/-/eo_event_asset_publisher/L6vx/content/zaslepiona-katarzyny-klimkiewicz-w-kinach

O czasie

„O moja Piwno! Od Augustianów! Od nieszporów! Psalmów: I Siedmiu Boleści. Chodziłem kiedyś do Augustianów na nieszpory. Był tłok. Kadzili. Były palmy. Śpiewali. Te nieszpory. Te żydowskie sprawy w kościele z gotyku, w XX wieku językiem Kochanowskiego. I kiedy dochodziło do: Ty jesteś kapłan do końca wieka wedle obrządku Melchizedeka… wzruszałem się najwięcej. Od tych słów usłyszałem, zapamiętałem pierwsze nieszpory. Dlatego to piszę. Bo to się zazębia o siebie. Wszystko. I moje strony, Leszno, Chłodna. I Muranów. Bo tam najwięcej tych moich kościołów. Potem Żydzi. I te psalmy. I ta kobieta pod filarami. Jerozolima dom nasz, dom Boży, chwała jego co dzień się mnoży… Potem było, że coś „pełna w spichrze”, że zaszczyca „… trwała stolica”. Jerozolima na Starym Mieście czy Muranowie. Potem w getcie. Był jeszcze jeden psalm: Jeżeli domu sam Pan nie zbuduje, daremno nad nim robotnik pracuje. Jeżeli miasta Pan nie strzeże z góry, próżno straż czujna opasuje mury. I to dalej… co pamiętam, tyle:… (coś) odpowiada, gdy do swych w bramie nieprzyjaciół gada.”

Miron Białoszewski (1922–1983) polski poeta

Pamiętnik z powstania warszawskiego

O kobietach , O domu , O śpiewie , O wieku

„Kirsanow wziął nas do kawiarni, mnie i Ważyka, i mówi: „No, opowiada się, że u nas nie ma wolności. To nie partia jest winna, to my sami, literaci. Dam wam przykład. Parę lat temu umarła mi żona. Bardzo ją kochałem. To była wielka miłość. I śmierć jej była dla mnie wielką tragedią. No i napisałem elegię na śmierć żony. Przeczytałem kilku przyjaciołom i mówię im, że chcę posłać do pisma. Oni na to: wariat jesteś. Coś ty zwariował? Naród buduje socjalizm, a ty będziesz elegie pisał? Opamiętaj się, to może bardzo groźnie dla ciebie się skończyć. Ale ja na to nie zważałem. Posłałem do redakcji i wydrukowali. I zaraz potem wszyscy zaczęli pisać elegie. Czy umarła żona, czy nie umarła żona…” (…) on chciał nas przekonać, jak szaloną wolność dają władze. (…) Oczywiście mnie i Ważyka wtedy dreszcz przeszedł na tę wolność…”

Aleksander Wat (1900–1967) polski poeta i prozaik

Mój wiek. Pamiętnik mówiony

O miłości , O śmierci , O wariatach , O wolności

„(…) odbiorca nie istnieje u mnie w procesie twórczym. Ja go nie mogę uwzględniać, ponieważ moje pisanie jest rozprawą z sobą samym. Ja chcę dowiedzieć się wyłącznie czegoś o sobie. A każde myślenie o tym, jak to będzie odebrane, unieruchomiłoby mnie zupełnie.”

Tymoteusz Karpowicz (1921–2005) polski poeta

Źródło: Świat niemożliwy (rozmowa Stanisława Beresia z Tymoteuszem Karpowiczem), „Polityka” nr 200, 27 sierpnia 2005.

O świecie , O myślach , O myśleniu

„Powieści zacząłem pisać wtedy, kiedy nie mogłem nic czytać. Chciałem poczytać coś dobrego, a więc usiadłem i napisałem.”

Andrzej Rodan (1945)

Autobiografia

O czytaniu

„Wchodziłem do Samoobrony w momencie, gdy nie mogła marzyć o władzy i była ostrzeliwana za wszystkich stron. Czułem wtedy, że to partia antyestablishmentowa i jak pisał Rafał Ziemkiewicz stawiająca słuszne pytania.”

Ryszard Czarnecki (1963) polityk polski

Źródło: „Dziennik”, 3 sierpnia 2007

Pytanie

„Jan Paweł II nie lęka się, że wraz z przystąpieniem do Unii Europejskiej, słowo „patriotyzm” przestanie być dla wielu Polaków tym pięknym pojęciem, które zostało wpisane w chlubną polską tradycję niepodległościową. Jak piszą autorzy, nie widzi na pewno miejsca dla nacjonalizmu i wyraźnie przestrzega przed jego zgubnymi i na ogół bolesnymi skutkami. Warto bowiem dokonać rozróżnienia, że patriotyzm jest postawą i uczuciem, podczas gdy nacjonalizm nierzadko posiada ostry wymiar światopoglądowy.”

Jarosław Hebel (1974) dziennikarz polski

Piórem o książkach. Zbiór recenzji z miesięcznika „Dziś” M.F. Rakowskiego

O emocjach

„Zawód scenarzysty wymaga ogromnego wysiłku. Nie ogranicza się on tylko do siedzenia w domu przed laptopem czy maszyną do pisania. Musisz spotykać się z ludźmi, rozmawiać z nimi. To męczące i czasochłonne.”

Rafael Yglesias (1954)

Źródło: Scenarzysta Polańskiego: Romanowi się nie odmawia, stopklatka.pl, 17 lipca 2011 http://stopklatka.pl/news/scenarzysta-polanskiego-romanowi-sie-nie-odmawia-149867

O domu , O wysiłku

„W 1980 roku poprosił mnie o pomoc, a ja mu nie odmówiłem. Byliśmy blisko siebie. Jak bracia. Wałęsa często mówił, że jesteśmy bliźniakami. Żartował nawet, że jak w wolnej Polsce źle się będzie działo, to on znów schowa się pod sutannę księdza. Potem stanęli między nami Geremek, Mazowiecki i inni. Źle się stało. Nasze drogi rozeszły się. Nie mam jednak do niego żalu. Miał prawo do wyboru własnej drogi i współpracowników. Chciał zmienić ludzi, to ich zmienił. Koniec pieśni. Czy Wałęsa był „Bolkiem”? Nie wiem. Trudno mi powiedzieć. Żadnych twardych dokumentów nie widziałem. A książka? W książkach różne rzeczy piszą. Czy ktoś chciał Wałęsę opluć? Aż tak bym tego nie nazwał. Pan Lechu popełnił błąd. Zamiast się szarpać, już dawno temu powinien powiedzieć, jak było naprawdę. Jeśli zbłądził i na chwilę dał się złamać – powinien przeprosić. Miał ogromne poparcie, winy odkupił, ludzie by mu wybaczyli. Zabrakło trochę mądrości. Za Wałęsą wiele takich niedomówień się ciągnie. Tak jak ten skok przez płot. Ja w stoczni byłem od samego początku. I żadnego skoku nie widziałem. Weszliśmy przez bramę. Kiedyś częściej do mnie zaglądał i dzwonił. Ostatnio się nie odzywał. Widzieliśmy się na jego imieninach. Arcybiskup Głódź poprosił, abym zaprowadził go na przyjęcie. To poszliśmy. Bardzo szanuję panią Wałęsową. Z nią przynajmniej nie muszę się politycznie spierać. Bo z panem Lechem w wielu sprawach się nie zgadzam.”

Henryk Jankowski (1936–2010) polski ksiądz katolicki, biznesmen

Źródło: Henryk Jankowski: Wałęsa? Lubię Danutę, Lecha mniej, se. pl, 20 sierpnia 2008 http://www.se.pl/wydarzenia/kraj/waesa-lubie-danute-lecha-mniej_68842.html

O ludziach , O książkach , O błędach , O pomocy

„Przed laty pisałem o tym, jak to kieleckie środowiska twórcze domagają się krytyka. Przewidziałem los takiego krytyka. Miał on mianowicie zostać wywieziony przez twórców na furze gnoju za miasto. Środowiska twórcze chcą rzecznika krytycznego, nie krytyka. Krytykowi twórca może plunąć w oczy, bo krytyk jeśli chce być uczciwy wobec siebie i czytelnika, to jest cham ordynarny i bydlę.”

Andrzej Lenartowski (1949)

Źródło: „Plunę mu w oczy”, „Słowo Ludu” 1988, nr 66, s. 6.

O losie , O ludziach , O lecie

„Potrzeba pisania rodzi się z wewnętrznej potrzeby uporządkowania chaosu, nadania mu znaczenia.”

Arthur Miller (1915–2005) dramaturg amerykański

Źródło: Robin U. Russin, William Missouri Downis, Jak napisać scenariusz filmowy, Wydawnictwo Wojciech Marzec, Warszawa 2008, tłum. Ewa Spirydowicz, s. 39.

„Poszedłem do UCLA na przyspieszony kurs an[g]ielskiego, zacząłem pisać. I stał się cud, bo rok później byłem członkiem związku amerykańskich aktorów filmowych SAG. W teatrze Odyssey wystawiłem własną sztukę AUM albo torturowanie aktorów, wystąpiłem w telewizyjnym show How to Survive in Hollywood?.”

Marek Probosz (1959) aktor polski

Źródło: Barbara Hollender, Żyje się tylko raz, „Rzeczpospolita” nr 151 (8967), dodatek „TV Magazyn”, 1 lipca 2011

„Zawsze uwielbiałam pisać. Rozważałam nawet studiowanie pisania, ale nigdy mi ono nie wystarczało. Lubię słowa, ale wiem, że mogą być czymś bardzo niebezpiecznym. Zawsze towarzyszą mi w pracy. Czasami podejmuję decyzję, żeby wpuścić je i pozwolić zobaczyć je innym. Ich materialna obecność w obrazie czy rysunku jest czymś bardzo istotnym. Nie oznacza to jednak, że one cokolwiek wyjaśniają, a z pewnością – nie objaśniają moich prac. Można to porównać do gry między słowem i obrazem w komiksie. Dwa niezależne sposoby komunikacji, które spotykają się, niekiedy zderzają.”

Marlene Dumas (1953)

Źródło: Katarzyna Bojarska, Jak wyglądam, kiedy na mnie patrzysz http://www.dwutygodnik.com/artykul/4045/, Dwutygodnik.com nr 94/2012.

O komunikacji , O decyzjach , Obraz

„Ludzie nie bez powodu mówią KomoRUSKI zamiast – rowski. Podpisuję się obiema rękami pod tą skrótową recenzją zachowania obecnego prezydenta. Dosadne, ludowe, bardzo celne – on jest komoruski. Wasal zamiast suwerena. Był Bolek, potem pijak, teraz jest matołek, który pisać nie umie, opowiada głupstwa i nie potrafi się zachować w towarzystwie. Jakoś nie mamy szczęścia. Można nie umieć pisać – wielu naszych królów nie potrafiło – ale wtedy trzeba sobie dobrać współpracowników, którzy będą pisać za nas. Komorowski nawet tego nie potrafi – życzenia „Do siego roku” wywiesili z błędem i nikt w Pałacu się nie zorientował. Kompromitacja. Dlatego trzeba protestować pod tym Pałacem.”

Wojciech Cejrowski (1964) polski dziennikarz i podróżnik

Źródło: Czas radykałów, naszdziennik.pl, 14 kwietnia 2012 http://naszdziennik.pl/index.php?dat=20120414&typ=my&id=my07.txt

O ludziach , O zachowaniu , O błędach , O czasie

„(…) piszę przede wszystkim dla czytelnika, z zamiarem zrobienia mu przyjemności, zabawienia go, złomotania lub zniszczenia. Aby pisać, muszę mieć drugiego człowieka.”

Tadeusz Konwicki (1926–2015) polski prozaik, scenarzysta, reżyser

Wypowiedzi w wywiadach rzekach
Źródło: Pół wieku czyśćca, rozm. Stanisław Bereś, wyd. Przedświt, 1986

O przyjemności , O wieku

„Jestem częścią świata ludu Kesh, a on jest częściowo mną. Dlatego bardzo żal było mi kończyć pisanie tego dzieła i rozstawać się z tym światem, będącym w pewnym sensie moim domem.”

Ursula K. Le Guin (1929–2018) amerykańska pisarka

Źródło: Michał Hernes, Le Guin: Wracać wciąż do domu, esensja.pl, 3 listopada 2013 http://esensja.stopklatka.pl/ksiazka/wywiady/tekst.html?id=17347Ursula

O ludziach , O świecie , O domu , Sens

„Nigdy nie lubiłem pisania satyrki na co dzień. Okazjonalnego wyśmiewania się na przykład z kolejek, braku masła w sklepach czy z podwyżek. Może jestem zarozumiały, ale w zasadzie nie uważam się za satyryka. Raczej za pisarza satyrycznego. Dlatego wszystkie moje teksty, które pisałem od lat sześćdziesiątych są nadal aktualne. Czy to źle, czy dobrze?”

Andrzej Warchał (1943–2008)

Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_warchal_andrzej

„Każde zdarzenie, o którym piszę, miało miejsce. Każda osoba, o której piszę, istniała naprawdę. Każda moja miłość była prawdziwa. To jest moje życie.”

Katarzyna Grochola (1957) pisarka polska

Zielone drzwi

O miłości , O życiu

„Jeśli poeta ma jakiekolwiek zobowiązania wobec społeczeństwa, jest to zobowiązanie, aby pisać dobrze. Będąc w mniejszości, poeta nie ma innego wyboru.”

Josif Brodski (1940–1996) rosyjski poeta i eseista

„To, co piszą krytycy, jest takie bezosobowe i formalne; jak można tak pisać o czymś, co tętni życiem, co z życia czerpie, co kreuje silne międzyludzkie więzi i cementuje społeczności. Jak można tak beznamiętnie pisać o emocjach, które wywołuje sztuka? Moim zdaniem ważne jest aby nie stracić połączenia na linii żołądka z sercem; żeby myśleć nie tylko głową, ale dopuszczać też do głosu emocje.”

Thomas Grube (1971)

Źródło: wywiad, 2006 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=31812

O sztuce , O myślach , O myśleniu , Serce

„Kiedy nagrywaliśmy „Reise, Reise” nie spieszyliśmy się i mogliśmy doświadczać otwarcia się na wiele możliwości jeśli chodzi o dźwięk i rytm, których nie odkryliśmy wcześniej. Kiedyś zamykaliśmy się sami, pracowaliśmy według schematu pod presją sukcesu, nie chcieliśmy utracić kontroli. Od czwartego albumu nie mamy nic przeciwko temu. Chcieliśmy grać tylko trochę i bardzo nam się to spodobało, była lepsza atmosfera w trakcie pisania i nagrywania piosenek.”

Till Lindemann (1963) niemiecki muzyk rockowy, wokalista zespołu Rammstein

Wywiady
Źródło: feuerrader.pl, październik 2005 http://www.feuerrader.pl/band/press/show/46

O sukcesie

„To jest pewne, że jemu (papieżowi) Kościół się w rękach nie rozlezie. Z całą pewnością. A, że będzie mu trudno… ja sądzę, że w Niemczech będzie mu najtrudniej. Ja pisałem do Niemców, czy wy pokażecie tyle miłości do swojego papieża, jak my do swojego? Na to niektórzy Niemcy powiedzieli, że to Niemiec, ale Bawarczyk. To dla Kościoła będzie wiele znaczyć, ale dla Niemiec nie. To ciekawe, że po tylu latach papieżami nie – Włochami zostali najpierw Polak, później Niemiec. (…) Papież Benedykt XV domagał się niepodległości Polski, pisał listy w tej sprawie, pomagał Polakom, opiekował się między innymi polskimi uchodźcami. To wskazuje, że (u obecnego papieża) również nie będzie niechęci do Polaków. Jednak na pewno uprzywilejowana pozycja Polaków w Rzymie się skończy. To zrozumiałe. Papież Jan Paweł II dał nam 26 lat byśmy się nauczyli wiary. Teraz trzeba będzie się uczyć na nowo religii. Dopiero okaże się, co nam dał Jan Paweł II. Czy rzeczywiście związał nas bliżej z wiarą, Kościołem, Bogiem, czy też uczynił z nas snobów, którzy zrobili sobie idola z papieża. To będzie dla nas wszystkich wielki sprawdzian.”

Leon Knabit (1929) polski duchowny katolicki, benedyktyn, katecheta

po wybraniu papieża Benedykta XVI.
Źródło: Sylwia Miszczak, O. Leon dla WP: czeka nas wielki sprawdzian wiary i religijności http://wiadomosci.wp.pl/kat,10812,title,O-Leon-dla-WP-czeka-nas-wielki-sprawdzian-wiary-i-religijnosci,wid,7035664,wiadomosc.html, wp.pl, 21 kwietnia 2005.

O Bogu , O wierze , O religii , O czekaniu

„Na początku miałam w sobie jakiś wstyd, siadając do pisania tekstów. Wychodziłam z muzyki. Tekst nigdy nie był dla mnie naturalny. Teraz to się zmienia.”

Mary Komasa (1985) polska wokalistka, kompozytorka, autorka tekstów i instrumentalistka

Źródło: Monika Jagiełło, Mary Komasa: dla muzyki trzeba się czasem poobijać, muzyka.onet.pl, 31 marca 2015 http://muzyka.onet.pl/wywiady/mary-komasa-dla-muzyki-trzeba-sie-czasem-poobijac/fxwfv9

O muzyce , O czasie

„Jako poliglota często łapię się na tym, że piszę eseje w brytyjskim angielskim, ale fikcję tworzę w amerykańskim.”

Keith Botsford (1928–2018)

Źródło: Iga Gierblińska, Edyta Hetmanowska, Tożsamość ukryta między językami świata Rozmowa z Keithem Botsfordem, dwutygodnik.com http://www.dwutygodnik.com/artykul/386-tozsamosc-ukryta-miedzy-jezykami-swiata.html

„Wszelkie pisanie, nawet takie nieprzemyślane notatki, ma swoją formę, której człowiek się uczy.”

Virginia Woolf (1882–1941) angielska pisarka

Chwile wolności. Dziennik 1915–1945 (2007)

„W pisaniu chodzi o to, by uwieść czytelnika. Dobra gadka to część techniki uwodzenia. gdyby tak nie było, czemu tyle par zaczynających wieczór od kolacji, kończy go w łóżku?”

Stephen King książka Jak pisać. Pamiętnik rzemieślnika

Jak pisać. Pamiętnik rzemieślnika

„Przypomina to historię pewnego pana nazwiskiem Abel, który pojechał do Ameryki. Tam nazywano go Ebel. Zaczął się więc pisać Ebel. Wtedy mówiono mu: Ibel. Pisał się więc Ibel. Wtedy zaczęto go nazywać Ajbel. Więc na wizytówce zjawisł się Ajbel, co Amerykanie wymawiali Edżbel. Na wizytówce ukazał się Edżbel… Słowem, po paru miesiącach p. Abel wyjechał z Ameryki jako Mr. Kopstruczumcziwadze.”

Julian Tuwim (1894–1953) polski poeta

Pegaz dęba, czyli panopticum poetyckie
Źródło: s. 187

O historii

„Jestem świadomy tego co się teraz dzieje w świecie, więc piszę o tym, co jest aktualne. Patrzę w przyszłość, przewidując dokąd zmierza ludzkość, na podstawie tego co wiem o historii i czego nauczyłem się z Biblii. Nie można zaprzeczyć, że świat jest w stanie bardzo szybkiego upadku. W niebie są dziury [ozonowe], a rośliny, drzewa, ryby i zwierzęta umierają. Nawet gleba umiera. Zegar tyka i musimy coś zrobić. Ludzkość jest wsysana w wir śmierci. Wiem, że rzeczy zostaną poprawione prędzej czy później. Każdy ma dobre intencje, ale liczą się uczynki. Zacznij najpierw od siebie. Jeśli chcesz zrobić coś dobrego dla ludzkości, daj dobry przykład.”

Dave Mustaine (1961) gitarzysta amerykański (Metallica, Megadeth)

w 1993.

O śmierci , O świecie , O historii , O rybach

„Chciałbym, by czytelnicy mówili o tym, o czym piszę. O moim „Wściekłym psie”. Co w nich porusza, jakie emocje budzi, jakie lęki? Może chce im się rzygać po tym, co przeczytali, może płakać? A to, czy na śniadanie pijam soczek pomarańczowy, czy czarną kawę naprawdę nikogo nie powinno obchodzić.”

Wojciech Tochman (1969) polski dziennikarz

Z wywiadów
Źródło: Wściekły, Exklusiv

O kawie , O płaczu

„Trzeba pisać. Żeby zarobić na chleb. I na podróż do Patagonii. Albo na Alaskę. (…) O czym pisać? O wszystkim. O poezji zatem więc. Bo wszystko jest poezją, każdy jest poetą. (…) Wszystko jest poezją, a najmniej poezją jest napisany wiersz; każdy jest poetą, a najmniej poetą jest piszący wiersze.”

Edward Stachura (1937–1979) polski poeta, prozaik, pieśniarz i tłumacz

Wszystko jest poezja. Opowieść-rzeka (1975)

„Hej moja śrybelna droga
Pisanie orawskich miłości
Jest uśmiechem Pana Boga.”

Jan Fudala (1951–2008)

Źródło: ks. Władysławowi Pilarczykowi, s. 189

O Bogu , O uśmiechu

„Chwałą jednych jest, że piszą dobrze, a innych, że się do tego nie zabierają.”

Jean de La Bruyère (1645–1696) pisarz francuski

„Kochanowski pisał: „Widział kto poetę trzeźwego? Nie wymyśli taki nic mądrego”. Pozwoliłbym sobie polemizować. W każdym razie ja kładąc się spać, myślę sobie o skeczu, zapisuję sobie jakieś pomysły i dopiero potem przepisuję do komputera.”

Robert Górski (1971) polski twórca kabaretowy

Źródło: dziennik. pl http://wiadomosci.dziennik.pl/opinie/artykuly/135246,nigdy-nie-morduje-pajakow.html

O myślach , O myśleniu

„[Niewola, nędza, głód i zimno, wyzysk i ciemnota] nie pochodzą z woli Boga, ale są dziełem złych ludzi. Bóg bowiem stworzył ludzi, a zatem i was, abyście wolni używali wszystkich darów boskich, nie żyli w niedostatku i nędzy, nie cierpieli głodu i zimna, pracowali jedynie dla siebie, dla starców, kaleków, umieli czytać i pisać.”

Piotr Ściegienny (1801–1890) ksiądz katolicki, polski działacz niepodległościowy

Źródło: Złota książeczka (1842), cyt. za: Lidia Ciołkosz, Adam Ciołkosz, Zarys dziejów socjalizmu polskiego, tom I, Londyn 1966 http://lewicowo.pl/ksiadz-piotr-sciegienny/

O głodzie , O Bogu , O ludziach , O cierpieniu

„To trochę surrealistyczne, ale wpadam w panikę, gdy przez kilka tygodni o mnie nie piszą.”

Lily Allen (1985) brytyjska piosenkarka pop i aktorka

Źródło: Lily Allen uzależniona od rozgłosu, muzyka.onet.pl http://muzyka.onet.pl/plotki/lily-allen-uzalezniona-od-rozglosu,1,4606593,wiadomosc.html

O muzyce , O uzależnieniu

„O „krowach” trzeba jednak pisać osobno, poświęcić im trochę miejsca. Najpierw pięć, sześć wizgów, a w chwilę później świst czegoś wielkiego jak smok. Woń spalenizny, tuman, zniszczenie. Ludzie wybiegali nago, odarci z odzieży, czarni jak Murzyni. Zabici samym podmuchem, o spalonych ciałach, w których często nie było nawet oczu. Jeśli były, to wytrzeszczone, białe, przeraźliwe. Bełkot spalonych na miazgę ust, twarze rozwarte w krzyku, którego się nie słyszy, pełne ogłuszenie. Po „krowach” zjawiały się sztukasy. Po trzy, nisko. Niewiele trzeba było czekać na grzechot czołgów.”

Teresa Sułowska-Bojarska (1923–2013) polska poetka i prozaik

Źródło: Codzienność. Sierpień-wrzesień 1944, op. cit., s. 95.

O ludziach , O czekaniu , O odzieży

„Czy pisanie może cokolwiek zmienić? Tak. Głęboko w to wierzę. Bez tej wiary nie umiałbym, nie mógłbym pisać. (…) To właśnie pisanie – demaskujące i oskarżycielskie, a często zwyczajnie informujące – miało ważny udział w likwidacji gułagów i obozów koncentracyjnych, obalaniu wielu zbrodniczych reżimów (…). I właśnie dlatego, że słowo pisane mogło zawsze wiele zmienić, było przez wieki postrachem każdej autorytarnej władzy, która zwalczała je wszelkimi sposobami. (…) Nie możemy sobie wyobrazić podręcznika historii powszechnej, w którym nie byłoby rozdziału o tym, jak słowo pisane w formie kursujących ulotek, tajnych pisemek, podziemnej prasy i nieregularnych wydawnictw wpływało na wynik toczących się walk społecznych i politycznych.”

Ryszard Kapuściński (1932–2007) polski reportażysta, dziennikarz, pisarz i publicysta

Z mediów
Źródło: Siła słowa http://kapuscinski.info/kapuscinski-o-sile-slowa.html, „Gazeta Wyborcza”, 24 stycznia 2007.

O wierze , O historii , O sile , O wieku

„Macierewicz zawinił, bo wojskowej bezpiece, która przeniesiona została do III RP w stanie niemal niezmienionym, zarzucił, że dopuszczała się bezprawnych działań wobec świata mediów, polityki i gospodarki, oraz dostrzegał w nich „ślady zewnętrznych inspiracji”, m. in. „z bloku wschodniego”. Nie wiem, czy panie sędzie czytały publikacje Leona Chajna, twórcy powojennego wymiaru sprawiedliwości, który piętnował sędziów „usiłujących kompromitować młody aparat bezpieczeństwa”. Byłby on z nich wczoraj dumny – dobra osobiste bezpieki obroniły świetnie. Pisano wiele razy, że WSI to jedyna służba, która została przeniesiona z PRL-u do III RP niezmieniona. To nieprawda – podobnie stało się z sądami. Cóż, nazwiska tych pań w przyszłym „Raporcie o likwidacji postkomunistycznego wymiaru sprawiedliwości” będą zapewne pojawiały się często.”

Piotr Lisiewicz (1972) polski publicysta, happener, aktywista Akcji Alternatywnej "Naszość"

o sędziach, które skazały Antoniego Macierewicza za zniesławienie gen. Marka Dukaczewskiego.

O sprawiedliwości , O czytaniu

„Kiedy piszesz, musisz zebrać w jeden strumień wszystkie swobodne prądy serca.”

Amy Tan (1952) pisarka amerykańska

Córka nastawiacza kości

Serce

„Sztuka pisania jest sztuką skreślania.”

Julian Przyboś (1901–1970) poeta i eseista polski

O sztuce

„W pisaniu korzystam z pamięci dziecka. Niczego z góry nie zakładam, więc mój świat jest wciąż pełen magii i wszystko może się w nim zdarzyć.”

Amy Tan (1952) pisarka amerykańska

Źródło: „Zwierciadło”, 2007, nr 3/1925

O dzieciach , O świecie

„Sądzę, że moja praca aktorska była pożyteczna, najprawdopodobniej nauczyła mnie dyscypliny potrzebnej do pisania. Pisarz musi siadać za stołem i robić swoje, a to zajęcie podobne do zawodu aktora, który co wieczór wychodzi, żeby grać na scenie.”

Vivienne Plumb (1955)

Źródło: Wywiad http://fraza.univ.rzeszow.pl/numer/nr57-portrety_3.php

„(…) podział ról ustalił się naturalnie. Od początku było tak, że ja reżyserowałem, jeżeli coś miało scenariusz, to też ja go pisałem. Jarek Sokołowski, który jest od początku grupy, zawsze był głównym bohaterem, Krzysiek Hryszko montował te filmy, więc podział wyniknął naturalnie, sam z siebie i nie było między nami żadnych zgrzytów. Informacje o tym jak to się robi, czerpaliśmy z kina i raczkującej wtedy telewizji satelitarnej. Niesamowicie dużo czasu spędzałem w kinie, potrafiłem kilkanaście razy obejrzeć film, który był aktualnie na afiszu w zielonogórskich kinach. Masę czasu spędzaliśmy również przed telewizorami i właśnie to sprawiło, że postanowiliśmy bawić się ruchomymi obrazkami.”

Grzegorz Lipiec (1974)

Źródło: Wywiad, 22 lipca 2000 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=1369

O czasie

„(…) chcę pisać, pisać, ręce na gwałt chcą pióra, a tymczasem nie mogę. Trochę mi przeszkadza tymczasowość mej posady, trochę zaś to, co ode mnie nie zależy – to znaczy ferment wewnętrzny.”

Józef Czechowicz (1903–1939) polski poeta

5 czerwca 1923.
Listy
Źródło: list do Wacława Gralewskiego, cyt. za: Waldemar Michalski, Wołyńskie wiersze Józefa Czechowicza, „Akcent” 2003, nr 4.

„Kłamałam, bo mówił, że powinnam kłamać… A teraz, po tych wszystkich błędach, jakie dla niego popełniłam… Tom chce się ze mną rozwieść… by poślubić tę, która do niego pisała i przyjeżdżała na widzenia od ponad dwóch lat”

Nora Roberts (1950)

The Obsession

„Co się tyczy [paryskich] bulwarów, to w ogóle nie można po nich chodzić. Wszyscy zasuwają z burdelu do kliniki, a z kliniki z powrotem do burdelu. A dokoła jest tyle trypra, że ledwie można złapać dech. Kiedyś wypiłem trochę i poszedłem Polami Elizejskimi - a dokoła było tyle trypra, że ledwie powłóczyłem nogami. Zobaczyłem dwoje znajomych: on i ona, oboje jedzą kasztany, bardzo starzy oboje. Gdzieś ich już widziałem? W gazetach? Nie pamiętam, ale poznałem: Louis Aragon i Elsa Triolet. "Ciekawe - błysnęła mi myśl - skąd idą: z kliniki do burdelu czy z burdelu do kliniki?" I sam sobie przerwałem: "Wstydziłbyś się. Jesteś w Paryżu, a nie w Chrapuszowie. Zadaj im lepiej pytania o sprawy społeczne, o najbardziej palące sprawy."
Doganiam Louisa Aragona i zaczynam mówić, otwierając przed nim serce. Mówię, że jestem zdesperowany, ale nie mam najmniejszych wątpliwości, że umieram od nadmiaru węwnętrznych sprzeczności, i dużo różnych takich. A on spogląda na mnie, salutuje mi jak stary weteran, bierze swą Elsę pod rękę i idzie dalej. Ja znów ich doganiam i zwracam się tym razem już nie do Louisa, lecz do Triolet. Mówię, że umieram na brak wrażeń, że gdy przestaję rozpaczać, ogarniają mnie wątpliwości, gdy tymczasem w chwilach rozpaczy w nic nie wątpiłem… A ona tymczasem, jak stara kurwa, poklepała mnie po policzku, wzięła pod rączkę swojego Aragona i poszła dalej.
Potem, rzecz jasna, dowiedziałem się z prasy, że to wcale nie byli oni, tylko Jean-Paul Sartre i Simone de Baeuvoir, ale jaka to teraz dla mnie różnica! Poszedłem do Notre-Dame i wynająłem tam mansardę. Mansarda, facjatka, oficyna, antresola, strych - ciągle to wszystko mylę i nie widzę różnicy. Krótko mówiąc, wynająłem miejsce, w którym można leżeć, pisać i palić fajkę. Wypaliłem dwanaście fajek i odesłałem do "Revue de Paris" mój esej pod francuskim tytułem "Szyk i blask - immer elegant". Esej na temat miłości.
A wiecie przecież, jak trudno jest we Francji pisać o miłości. Dlatego że wszystko, co dotyczy miłości, zostało już we Francji dawno napisane. Tam wiedzą o miłości wszystko, a u nas nic. Spróbujcie u nas komuś ze średnim wykształceniem pokazać twardy szankier i zapytać: "Jaki to szankier, twardy czy miękki!" - na pewno strzeli: "Jasne, że miękki." A jak zobaczy miękki, to już zupełnie straci orientację. A tam - nie. Tam mogą nie wiedzieć, ile kosztuje dziurawcówka, ale jeśli już szankier jest miękki, to będzie takim dla każdego i nikt go nie nazwie twardym…
Krótko mówiąc, "Revue de Paris" zwróciło mi esej pod pretekstem, że został napisany po rosyjsku, a francuski był tylko tytuł. Wypaliłem więc na antresoli jeszcze trzynaście fajek i stworzyłem nowy esej, również poświęcony miłości. Tym razem cały tekst od początku do końca był napisany po francusku, a rosyjski był jedynie tytuł: "Skurwysyństwo jako najwyższe i ostatnie stadium kurestwa." I posłałem tekst do "Revue de Paris".
[Znów mi go zwrócili. ] Styl, powiedzieli, znakomity, natomiast główna myśl - fałszywa. Być może, powiedzieli, da się to zastosować do warunków rosyjskich, ale nie francuskich. Skurwysyństwo, powiedzieli, wcale nie jest u nas stadium najwyższym i bynajmniej nie ostatnim. U was, Rosjan, powiedzieli, kurestwo, które osiągnie granice skurwysyństwa, zostanie przymusowo zlikwidowane i zastąpione przez programowy onanizm. Natomiast u nas, Francuzów, nie jest wprawdzie w przyszłości wykluczone organiczne zrastanie się pewnych elementów rosyjskiego onanizmu, potraktowanego bardziej swobodnie - z naszą ojczystą sodomią, będącą efektem transformacji skurwysyństwa za pośrednictwem kazirodztwa; jednakże owo zrastanie się nastąpi na gruncie naszego tradycyjnego kurestwa, mając charakter absolutnie permanentny.”

Wieniedikt Jerofiejew książka Moskwa-Pietuszki

Moscow to the End of the Line

O myślach , O myśleniu , O wrażeniach , O charakterze

„Problem dewastacji środowiska przyciągał uwagę greckich władców
już na początku VI w. p. n. e. Prawodawca Solon proponował wprowadzenie zakazu uprawiania ziemi na stromych stokach, aby zapobiec erozji; Pizystrat wprowadził premię dla rolników, którzy sadzili drzewa oliwne, wyrównując w ten sposób straty spowodowane wyrębem lasów i nadmiernym wypasem. Dwieście lat później Platon pisał o spustoszeniu, jakiego dokonano na ziemiach Attyki: l jak można to wnosić z [wyglądu] małych wysp, nasza pozostała ziemia przedstawiała się w porównaniu z dawną jak kości chorego człowieka: po odpłynięciu z niej tego, to było tłuste i mięknienie pozostało teraz w tej okolicy nic więcej jak tylko
szkielet. (…) Góry bowiem, gdzie dzisiaj tylko pszczoły znajdują
pożywienie, jeszcze do niedawna dawały drzewa. (…) ziemia dawała niezmiernie dużo paszy dla trzód. Woda, zsyłana co rok przez Zeusa, nie płynęła
na próżno (…). Wszędzie płynęły obfite fale źródeł i rzek. Co do
istniejących dawniej źródeł, to jeszcze do dzisiaj zachowane poświęcone im
świątynie są świadectwem, że to, co powiedzieliśmy na ten temat, jest
prawdziwe'.”

Norman Davies (1939) brytyjski historyk

Europe

O problemach , O wodzie , O wyglądzie , O stracie

„A po co miałbym pisać do Pana Boga?
- Może poczułbyś się mniej samotny?
- Mniej samotny z kimś, kto nie istnieje?
- Spraw, żeby istniał. Pochyliła się w moją stronę. - Za każdym razem, kiedy w niego uwierzysz, będzie trochę bardziej
istniał. Jeśli się uprzesz, zacznie istnieć na dobre. I wtedy ci pomoże.”

Éric-Emmanuel Schmitt książka Oskar i pani Róża

Oscar et la dame rose
Wariant: A po co miałbym pisać do Pana Boga?
- Może poczułbyś się mniej samotny?
- Mniej samotny z kimś, kto nie istnieje?
- Spraw, żeby istniał. - Pochyliła się w moją stronę. - Za każdym razem, kiedy w niego uwierzysz, będzie trochę bardziej istniał. Jeśli się uprzesz, zacznie istnieć na dobre. I wtedy ci pomoże.

O Bogu

„Dziewicza strona, biała. Pierwsza skalana i odrzucona. Wszystkie te marzenia, obietnice: czekanie, aż będę mogła znowu pisać, a potem bolesny, sfuszerowany gwałt na pierwszej kartce.”

Sylvia Plath (1932–1963) amerykańska poetka, pisarka i eseistka

The Journals of Sylvia Plath

O marzeniach , O czekaniu

„Szepczę "żegnaj", lecz komu to przekazać, nie wiem,
Bo przecież nie rozmawiam z martwą marą czy cieniem.
On gdyby chciał przytaknąć, choćby głowę skłonić,
W odpowiedzi nie poda nawet pustej dłoni.

Ale w tym się już nowy zawiera element,
bo przewagę nie głos ma, ale usta nieme,
jak u ryby miarowo otwierane dla
wydobycia w wydechu bezdźwięcznego "la".

Akwarium, jak wiadomo, jest takim zaciszem,
gdzie się nigdy piosenek i płaczu nie słyszy,
gdzie ręka zawieszona i znieruchomiała
zmienia własności - wkrótce płetwą by się stała.

A więc do ciebie - która umiałaś pokonać
te mokre, wyciągnięte ku tobie ramiona
nereid z wód rodzimych - ja unosząc brew
piszę o tym, co może w żyłach zmrozić krew,

że kondensat cierpienia i bólu przekroczył
powierzchnię mózgu. Nie da się pamięci z oczu
wykłuć. Za zamkniętymi ustami się piętrzy
to cierpienie i krzyczy w rozpaczy do wnętrza.”

Josif Brodski (1940–1996) rosyjski poeta i eseista

O rybach , O cierpieniu

„Stało się z nim to, co zawsze dzieje się z ludźmi, którzy zwracają się do wiedzy nie po to, żeby odgrywać w niej rolę: pisać, dyskutować, uczyć innych, lecz zwracają się do wiedzy z bezpośrednimi, prostymi życiowymi pytaniami; nauka odpowiadała mu na tysiące różnych bardzo trudnych i zawiłych pytań, tylko nie na te pytania, na które szukał odpowiedzi.”

Lew Tołstoj książka Zmartwychwstanie

Resurrection

O wiedzę , Pytanie , O nauce

„Potrzeba, jedna z najbardziej natrętnych, podczas pisania dość pornograficznej miejscami Pornografii: przepuścić świat przez młodość; przetłumaczyć na język młodości, czyli na język atrakcji… Zmiękczyć go młodością… Zaprawić go młodością - aby dał się zgwałcić…”

Witold Gombrowicz (1904–1969) pisarz polski

Dziennik 1957-1961

O świecie

„Prawda ma swoje strony uderzające, które się chwyta, gdy się ma talent.
- Tak, gdy się ma talent. Ale gdy ktoś nie ma?
- Gdy nie ma, nie powinien pisać.”

Denis Diderot (1713–1784) francuski pisarz, filozof

O prawdzie

„A ty zabijałeś ludzi"?.-"Raz musiałem dobijać. Ale zazwyczaj zajmowałem się wywiadem, pisałem raporty".-"A co czułeś, jak strzelałeś do tych ludzi?". Odpowiedziałem bez wachania: "To samo, co czułem, patrząc, jak inni strzelają. Gdy istnieje taka konieczność, staje się nieważne, kto to robi. Poza tym uważam, że patrząć, ponoszę taką samą odpowiedzialność jak ci, co strzelają".”

Jonathan Littell książka Łaskawe

The Kindly Ones

O ludziach

„Ludzie, którzy piszą historię, zbyt dużo uwagi poświęcają tzw. głośnym momentom, a za mało badają okresy ciszy. Jest to brak intuicji tak niezawodnej u każdej matki, kiedy usłyszy, że w pokoju jej dziecka raptem zrobiło się cicho. Matka wie, że ta cisza oznacza coś niedobrego. Że jest to cisza, za którą coś się kryje. Biegnie interweniować, ponieważ czuje, że zło wisi w powietrzu. Tę samą funkcję spełnia cisza w historii i w polityce. Cisza jest sygnałem nieszczęścia i często – przestępstwa. Jest takim samym narzędziem politycznym jak szczęk oręża czy przemówienie na wiecu. Cisza jest potrzebna tyranom i okupantom, którzy dbają, aby ich dziełu towarzyszyło milczenie.”

Ryszard Kapuściński książka Chrystus z karabinem na ramieniu

Chrystus z karabinem na ramieniu

O ludziach , O dzieciach , O złu , O matce

„Obserwuję życie swego ludu i bardzo chciałbym opisać je, używając języka świętego, a więc hebrajskiego. Ale zdecydowana większość go nie rozumie i mówi po żydowsku. I jaką korzyść ma autor ze wszystkich swoich myśli i wysiłków pisania, jeżeli nie jest czytany ani pożyteczny dla swojego ludu? Właśnie to pytanie, dla kogo ja piszę, niepokoiło mnie bardzo i nie dawało mi spokoju. [uzasadniając w roku 1889 swoją decyzję przejścia z języka hebrajskiego na jidysz. ]”

Szalom Jaakow Abramowicz (1835–1917) twórca literatury jidysz i hebrajskiej

Źródło: Włodzimierz Herman, Mój dybuk. W poszukiwaniu tożsamości: drogi, bezdroża, dygresje, Wydawnictwo Naukowe Scholar, Warszawa 2017, ISBN 978-83-7383-850-5, s. 163–164.

O ludziach , O decyzjach , O myślach , O wysiłku

„Zygmunt miał napisać muzykę, Ewa śpiewać, a Piotr łudził się, że to przedsięwzięcie ich pogodzi, bo już od jakiegoś czasu trwał konflikt między nimi. Ale nic z tego nie wynikło. Jak mógł ich pogodzić Marco Polo albo my, skoro nie pogodził ich Wyspiański i Wajda. Muzykę do Nocy listopadowej pisał przecież Zygmunt dla Ewy. Rola Pallas Ateny, którą miała śpiewać, była wymyślona inscenizacyjnie „pod nią”, statycznie, monumentalnie, w trosce o to, by nie krępował jej brak scenicznego doświadczenia. Ale Ewa w ostatniej chwili się wycofała. Bała się chyba zrobić krok naprzód w rozwoju, spróbować czegoś nowego. Myślę, że to był główny powód jej rozstania z Zygmuntem.”

Andrzej Maj (1950–2005) polski reżyser

o konflikcie Zygmunta Koniecznego i Ewy Demarczyk.
Źródło: Piwnica pod Baranami czyli Koncert ambitnych samouków. Warszawa: Tenten, 1994, s. 260–261.

O myślach , O myśleniu , O śpiewie , O czasie

„Trudno nazwać to, co robiłem w Piwnicy. Byłem najpierw asystentem Piotra, sekretarzem, sprzątaczką, chłopcem na posyłki, szoferem, potem awansowałem na współpracownika, pisałem razem z nim scenariusze, reżyserowałem.”

Andrzej Maj (1950–2005) polski reżyser

o swojej roli w Piwnicy pod Baranami.
Źródło: Piwnica pod Baranami czyli Koncert ambitnych samouków. Warszawa: Tenten, 1994, s. 260–261.

„O NSZ warto i należy dyskutować. Wartościowa jest jednak tylko poważna dyskusja, debata ludzi mających wiedzę – historyków i badaczy tematu znających archiwa. Niestety coraz częściej do głosu przepychają się publicyści, piszący pod z góry przyjętą tezę, podpierający się selektywnie dobraną literaturą i piszący półprawdy. A każda półprawda – jak pisał Horacy Safrin – jest to całe kłamstwo.”

Wojciech Muszyński (1972) polski historyk

o Narodowych Siłach Zbrojnych.
Źródło: Dzielenie polskiej krwi – czyli o lukrowaniu czarnej legendy NSZ https://medianarodowe.com/dr-wojciech-jerzy-muszynski-dzielenie-polskiej-krwi-czyli-o-lukrowaniu-czarnej-legendy-nsz/,, medianarodowe.com, 2 października 2017.

O ludziach , O literaturze , O kłamstwie

„Jeśli mówisz, że jesteś muzykiem, powinieneś coś wiedzieć o historii. To przecież twój zawód. Nie mogę znieść, gdy muzycy nie wiedzą nic o tym, co zdarzyło się w fachu, do którego wchodzą. Musisz znać tradycje. Na tym polega pisanie piosenek, muzykowanie. Jak to sobie wyobrażasz? Chcesz wyjść na scenę i grać rock and rolla, nie wiedząc, kto robił to przed tobą i kto robił to lepiej? Słyszałeś o malarzu, który nie wie, kim był van Gogh?”

Jack White (1975) wokalista i gitarzysta amerykański (The White Stripes)

z wywiadu dla Radiowej Trójki – 4 sierpnia 2003.
Źródło: Piotr Kaczkowski, 42 rozmowy, Prószyński i S-ka, Warszawa 2004, ISBN 83-7337-709-3, s. 258.

O historii

„Andrzejku! Wymodlony, wymarzony i kochany mój synku. Piszę do Ciebie po raz pierwszy i ostatni. W tych dniach bowiem mam być zamordowany. Chciałem być Tobie ojcem i przyjacielem. Bawić się z Tobą i służyć radą i doświadczeniem w kształtowaniu twego umysłu i charakteru. (…) celami Twego życia to: a) służba dobru, prawdzie i sprawiedliwości oraz walka ze złem. b) dążenie do rozwiązywania bieżących problemów-na zasadzie idei Chrystusowej (…) c) służba ojczyźnie i narodowi polskiemu (…). Pamiętaj, że o wartości człowieka stanowi w pierwszym rzędzie jego charakter. Musisz go szkolić drogą różnych wyrzeczeń. Silna wola, pracowitość, odwaga, inicjatywa, prawdomówność, godność osobista, narodowa i ludzka – oto elementy, na które zwrócić musisz specjalną uwagę. Bez silnego charakteru nie osiągniesz żadnego celu. W połowie drogi połamią Cię przeciwności. Nie wolno Tobie marnować czasu na głupstwa…”

Łukasz Ciepliński (1913–1951) wojskowy polski, oficer AK

do syna Andrzeja, list przesłany potajemnie z więzienia UB.
Wariant: Andrzejku! Wymodlony, wymarzony i kochany mój synku. Piszę do Ciebie po raz pierwszy i ostatni. W tych dniach bowiem mam być zamordowany. Chciałem być Tobie ojcem i przyjacielem. Bawić się z Tobą i służyć radą i doświadczeniem w kształtowaniu twego umysłu i charakteru. (…) celami Twego życia to: a) służba dobru, prawdzie i sprawiedliwości oraz walka ze złem. b) dążenie do rozwiązywania bieżących problemów - na zasadzie idei Chrystusowej (…) c) służba ojczyźnie i narodowi polskiemu (…). Pamiętaj, że o wartości człowieka stanowi w pierwszym rzędzie jego charakter. Musisz go szkolić drogą różnych wyrzeczeń. Silna wola, pracowitość, odwaga, inicjatywa, prawdomówność, godność osobista, narodowa i ludzka - oto elementy, na które zwrócić musisz specjalną uwagę. Bez silnego charakteru nie osiągniesz żadnego celu. W połowie drogi połamią Cię przeciwności. Nie wolno Tobie marnować czasu na głupstwa...
Źródło: „Nie mogłem inaczej żyć” – testament ppłk. Łukasza Cieplińskiego, „Pługa”. http://www.klubgp.tychy.pl/nasza-historia/nie-moglem-inaczej-zyc-testament-pplk-lukasza-cieplinskiego-pluga, tychy.pl
Źródło: „Nie mogłem inaczej żyć” - testament ppłk. Łukasza Cieplińskiego, „Pługa”. http://www.klubgp.tychy.pl/nasza-historia/nie-moglem-inaczej-zyc-testament-pplk-lukasza-cieplinskiego-pluga, tychy.pl

O ojczyźnie , O charakterze , Kochać się , O woli

„Z pisaniem utworów nie wiążą się żadne ciekawe historie. Kiedy mamy nagrać płytę, po prostu siadamy razem i tworzymy najlepszą muzykę, na jaką nas stać. Nie mamy magicznej recepty, nie mamy momentów objawienia. Przynosimy kilka pomysłów, kilka riffów gitarowych nagranych na taśmie, wybieramy te najciekawsze i tworzymy z nich możliwie najlepsze piosenki. (…) To żmudny i bardzo pracochłonny proces, nie ma w nim żadnej, nie ma w nim żadnej magii. Nigdy mi się nie zdarza, żebym jadąc samochodem, nagle doznał olśnienia: widzę wyłaniające się zza wzgórza światło, które każe nazwać nowy album …And Justice for All. Przygotowywanie materiału do albumu traktujemy trochę jak pracę w biurze: od jutra przez cały tydzień będziemy się spotykać o drugiej i pisać. Nie ma w tym nic szczególnego.”

Lars Ulrich (1963) muzyk rockowy, perkusista, członek zespołu Metallica

z wywiadu dla Radiowej Trójki – 15 maja 1999.
Źródło: Piotr Kaczkowski, 42 rozmowy, Prószyński i S-ka, Warszawa 2004, ISBN 83-7337-709-3, s. 198.

O świetle , O historii

„Piszę, gdy jestem w nastroju, który sprawia, że zaczynam o czymś śpiewać. Wiele tekstów najpierw wypowiadam, potem dopiero spisuję, a nie odwrotnie. I gdy w moich ustach brzmią autentycznie, zachowuję. Nie wycofuję się, nawet jeśli czuję, że są kontrowersyjne albo mogą przysporzyć mi kłopotów.”

Iggy Pop (1947) amerykański muzyk rockowy

z wywiadu z 6 sierpnia 1999 w Londynie
Źródło: Piotr Kaczkowski, 42 rozmowy, Prószyński i S-ka, Warszawa 2004, ISBN 83-7337-709-3, s. 170.

O śpiewie

„Całe moje życie to taki koncept-album. Ale przecież jestem również zwykłym człowiekiem – wychodzę na spacer z psem, kupuję owoce i warzywa. Przychodzi jednak chwila, kiedy trzeba pomyśleć o czymś bardziej uduchowionym, możesz słuchać muzyki w samochodzie i to nie musi być Britney Spears czy Eminem. Wszystko zależy od ciebie. Piszę teksty i wydaje mi się, że są coś warte, chociażby pięciu sekund zastanowienia. Oczywiście, gdyby ktoś chciał, może w nich drążyć dowolnie głęboko. Jeśli jednak moje piosenki są ci potrzebne tylko do nucenia przy zmywaniu naczyń, proszę bardzo, one też się do tego nadają.”

Michael Stipe (1960) amerykański muzyk rockowy (R.E.M.)

z wywiadu dla Radiowej Trójki – Warszawa, 6 marca 2001.
Źródło: Piotr Kaczkowski, 42 rozmowy, Prószyński i S-ka, Warszawa 2004, ISBN 83-7337-709-3, s. 116.

O życiu

„Zajmował się układami zbiorowymi, a ja pisałem o tym w swojej pracy doktorskiej. Objął patronat nad rozprawą, pomógł mi doprowadzić ją do końca. Bardzo mi pomógł. Moim zdaniem prof. Kaczyński był jednym z najwybitniejszych teoretyków prawa pracy. Później znów zajął się polityką, dlatego mój doktorat był jedynym, który został wypromowany przez przyszłego prezydenta.”

Jakub Stelina (1969)

o Lechu Kaczyńskim.
Źródło: Lech Kaczyński był moim promotorem - Stelina o tym jak został prawnikiem https://www.rp.pl/artykul/1118693-Lech-Kaczynski-byl-moim-promotorem---Stelina-o-tym-jak-zostal-prawnikiem.html, rp.pl, 8 czerwca 2014.

„W pisaniu przeszkadza ogólne przymulenie, stan, gdy nic nie wychodzi, nic się nie dzieje, trudno wtedy się skupić. Bardzo pomagało mi natomiast czytanie poezji, to tak jakby ładowanie akumulatora, jeśli chodzi o język.”

Kazimierz Orłoś (1935) polski pisarz, scenarzysta filmowy i telewizyjny

Źródło: Kazimierz Orłoś: czytanie dla pisarza bywa niebezpieczne https://www.polskieradio.pl/7/173/Artykul/905589,Kazimierz-Orlos-czytanie-dla-pisarza-bywa-niebezpieczne, polskieradio.pl, 7 sierpnia 2013.

O czytaniu , O języku słowackim

„Od początku byłem pod wpływem wielkich pisarzy rosyjskich: Tołstoja, Bunina, Czechowa, Szałamowa, Sołżenicyna. Jest czasem potrzeba czytania też prozy dla ładowania akumulatorów, ale to też trochę niebezpieczne. Nie mogłem czytać w okresach pisania pewnych autorów, takich stylistów jak Odojewski czy Faulkner, którzy mają bardzo specyficzny język.”

Kazimierz Orłoś (1935) polski pisarz, scenarzysta filmowy i telewizyjny

Źródło: Kazimierz Orłoś: czytanie dla pisarza bywa niebezpieczne https://www.polskieradio.pl/7/173/Artykul/905589,Kazimierz-Orlos-czytanie-dla-pisarza-bywa-niebezpieczne, polskieradio.pl, 7 sierpnia 2013.

O czasie , O czytaniu , O języku słowackim

„W czasie śledztwa leżałem skatowany w kałuży własnej krwi. Mój stan psychiczny był w tych warunkach taki, że nie mogłem sobie zdawać sprawy z tego, co pisał oficer śledczy.”

Łukasz Ciepliński (1913–1951) wojskowy polski, oficer AK

o przesłuchaniach, które przeszedł w więzieniach UB.
Źródło: Tadeusz Płużański: Dlaczego czcimy Niezłomnych 1 marca? Zamordowani, niezidentyfikowani https://www.tysol.pl/a29854--Tylko-u-nas-Tadeusz-Pluzanski-Dlaczego-czcimy-Niezlomnych-1-marca-Zamordowani-niezidentyfikowani, tysol.pl, 1 marca 2019.

O czasie

„Pisało się wesoło, ale myśl, że moja matka będzie to czytać, bardzo mnie niepokoiła.”

Camilla Läckberg (1974) szwedzka pisarka

O scenach erotycznych w swojej książce.
Własne wypowiedzi
Źródło: "Keine Freunde zu haben regt die Fantasie an" (wywiad), w: ,Crime, Ausgabe 26. Wyd. Gruner + Jahr, ISSN 2364-7930

O matce , O myślach , O czytaniu , O myśleniu

„Nie lubię rozmawiać o moich tekstach. Każdy rozumie je w inny sposób. Gdybym powiedział ci: rzuć kamyk swego losu, rzuć go w morską głębinę, jakby to był twój los – to przecież odebrałbyś te słowa inaczej niż ktoś inny lub ja, gdy je pisałem. Myślę o moich tekstach tak, jak się myśli o elektryczności. Nie można jej zobaczyć, dopóki nie stanie się światłem. A to słuchacz zapala światło. Wtedy słowa piosenki stają się jego własnością.”

Greg Lake (1947–2016) brytyjski muzyk rockowy, basista

z wywiadu dla Radiowej Trójki – 10 czerwca 1997.
Źródło: Piotr Kaczkowski, Przy mikrofonie, Prószyński i S-ka, Warszawa 1999, ISBN 83-7052-806-6, s. 269.

O losie , O myślach , O myśleniu , O świetle

„Nie podobało mi się bycie sławnym. To było coś zupełnie niespodziewanego. Może to trochę dziecinne z mojej strony, ale chciałem znów traktować to wszystko jako hobby. Obwiniałem ciągłe koncertowanie za wyciąganie mnie z mojej strefy komfortu i odciąganie od ludzi, których kochałem. Przez nieustające granie na żywo nie mogłem się skoncentrować na pisaniu muzyki i ulepszaniu moich umiejętności muzycznych, co było dla mnie bardzo ważne. Koncertowanie zmuszało mnie do występowania przed tłumami ludzi, przez co czułem się dziwnie i nieswojo. Chciałem odejść. To oczywiście był błąd. Byłem zbyt młody, niedojrzały i wpatrzony w siebie, by zrozumieć, jakie to wszystko było niesamowite. Powinienem był wtedy uzbroić się w cierpliwość i starać się nieco spowolnić tempo rozwoju wydarzeń. Poznać środowisko i oswoić się ze wszystkimi dziwnymi sytuacjami, które w końcu przestałyby mnie zaskakiwać. Dlatego też wróciłem rok czy dwa później. Dopiero wtedy zaczynałem lepiej rozumieć pewne rzeczy i dostosowywać się do sytuacji. Dorastałem bardzo szybko, ale niestety, narobiłem wiele syfu. Można powiedzieć, że przez następne 40 lat starałem się naprawić błędy młodości i w pewien sposób je zrekompensować.”

Gary Numan (1958)

Źródło: Dominik Dwornicki, Ludzie tacy jak ja muszą ciągle coś udowadniać https://kvlt.pl/wywiady/gary-numan-ludzie-tacy-jak-ja-musza-ciagle-cos-udowadniac/, tłum. Marcel Szczepanik, kvlt.pl, 9 lutego 2019

O odejściu , Kochać się , O ludziach , O błędach

„Moją stałą motywacją jest chęć tworzenia: chcę pisać muzykę – dobrą muzykę i dzięki niej dotrzeć do ludzi. Nic innego się liczy, nie interesują mnie ani nagrody, ani pochwały. Praca twórcza jest dla mnie najważniejsza…”

Peter Buck (1956)

z wywiadu dla Radiowej Trójki – Wiedeń, 6 listopada 1998.
Źródło: Piotr Kaczkowski, Przy mikrofonie, Prószyński i S-ka, Warszawa 1999, ISBN 83-7052-806-6, s. 246.

O ludziach , O motywacji

„Staram się nie powtarzać. Wiem, to najtrudniejsze zadanie. Szczególnie dla kogoś, kto jest na scenie muzycznej już od ponad 25 lat. Trzeba szukać sposobu spojrzenia na świat inaczej, z innego punktu widzenia. Czasami to przynosi rezultaty w postaci nowych piosenek, czasami nie. Na tym polega twoja praca, na pogłębianiu tematów, poszerzaniu pola widzenia. Na pisaniu wciągających opowiadań i wkładaniu ich w historię prawdziwych narratorów, by odbiorca słuchał i myślał: tak, to prawda, takie jest życie.”

Bruce Springsteen (1949) amerykański muzyk rockowy

z wywiadu dla Radiowej Trójki – Nowy Jork, 10 kwietnia 1997.
Źródło: Piotr Kaczkowski, Przy mikrofonie, Prószyński i S-ka, Warszawa 1999, ISBN 83-7052-806-6, s. 165.

O myślach , O myśleniu , O życiu , O prawdzie

„Są dwie rzeczy, które powinni robić młodzi muzycy, a raczej których powinni się wystrzegać. Po pierwsze nie wolno im tworzyć zgodnie z aktualną modą ani oczekiwaniami wytwórni płytowych i mediów. Ja nigdy nie pisałem muzyki Porcupine Tree dla nikogo poza mną samym. Jeśli starasz się tworzyć taką muzykę, która według ciebie zadowoli innych ludzi i zdobędziesz popularność, na pewno poniesiesz porażkę. Najlepszy sposób na odniesienie sukcesu to zebrać wszystkie wpływy i z nich zbudować coś niepowtarzalnego, co po jakimś czasie stanie się odrębnym, niezależnym stylem. To wymaga dużo cięższej pracy i trwa o wiele dłużej, ale przynosi największą satysfakcję. Druga rzecz to nie przestawać słuchać muzyki, ulegać jej wpływom, uczyć się. Spotykam wielu muzyków, którzy gdy tylko rozpoczną karierę, wydadzą album i pojadą w trasę koncertową, przestają słuchać muzyki i cieszyć się nią. To jest dla nich zgubne, ponieważ w ten sposób brzmienie się zestala, zatrzymują się w miejscu i nie szukają dalej. Ja jako profesjonalista nigdy nie przestałem być miłośnikiem muzyki.”

Steven Wilson (1967) brytyjski muzyk rockowy (Porcupine Tree)

z wywiadu dla Radiowej Trójki – Bydgoszcz, 15 marca 1999.
Źródło: Piotr Kaczkowski, Przy mikrofonie, Prószyński i S-ka, Warszawa 1999, ISBN 83-7052-806-6, s. 123.

O ludziach , O czasie , O sukcesie

„Doktor Goldszmit troszczył się nie tylko o małych pacjentów, ale także o zapas leków w szpitalnej aptece, kontrolował kuchnię, dbał o dezynfekcję, czystość i porządek, udzielał konsultacji w ambulatorium. Prowadził notatki z obserwacji chorych, pisał sprawozdania, opracowywał dane, dyżurował w bibliotece szpitalnej, porządkował katalog księgozbioru, polecał dzieciom książki, czytał im głośno, opowiadał bajki.”

Janusz Korczak (1878–1942) polski pisarz, lekarz

Autorka: Joanna Olczak-Ronikier, Korczak. Próba biografii

O dzieciach , O książkach , O czytaniu

„Już Adam Smith, twórca ekonomii klasycznej, na którego liberałowie chętnie się powołują, pisał, że podatki powinny być progresywne, a bogaci powinni płacić więcej. Polscy liberałowie tego jednak nie doczytali.(…) W Polsce podatki są tak naprawdę degresywne. To znaczy, że bogatsi płacą relatywnie mniej niż mniej zarabiający. A przecież to nie jest tak, że jak ktoś ma milion złotych, a stawka podatku wyniesie 75 proc., to będzie płacić 750 tys. zł! 75 proc. płaciłby jedynie od nadwyżki powyżej konkretnej kwoty. Stawka ta jednak powinna być progresywna i progów powinno być więcej. Nie tylko wspomniany milion złotych..”

Elżbieta Mączyńska-Ziemacka (1944)

Źródło: Prof. Mączyńska: Bogaci płacą dziś mniej niż biedni https://www.se.pl/wiadomosci/polityka/prof-maczynska-bogaci-paca-dzis-mniej-niz-biedni-aa-T7uR-yJua-wJQ1.html, se.pl, 16 maja 2018.

„Kiedy ludzie zaczynają redagować swoją językową produkcję (dosłownie w przypadku pisania, czy przenośnie w przypadku, gdy po cichu wypróbowują zdania w głowie, zanim wymówią je głośno), spełniają ostateczne wymagania Darwina wobec udomowienia: kontrolowanie reprodukcji członków gatunku - przynajmniej tych, których posiadają.”

Daniel Dennett (1942) filozof amerykański

Od bakterii do Bacha
Źródło: s. 266

O ludziach

„Ze zdziwieniem dowiaduję się z RMF FM, że rzekomo przegrałem walkę o tekę w Komisji Europejskiej, bez sprawdzenia, czy w ogóle o nią zabiegałem, przy okazji podpowiadam, że nie obejmę też ponad dwudziestu innych tek w KE, bo mogę objąć tylko jedną, więc będzie o czym pisać.”

Krzysztof Szczerski (1973) polityk, politolog

Źródło: onet.pl https://wiadomosci.onet.pl/kraj/krzysztof-szczerski-odpowiada-na-doniesienia-medialne-o-tym-ze-nie-uzyska-jednego-ze/nw81t54, 1 sierpnia 2019

O walce

„Z 12 punktami jeszcze nikt nie awansował na mistrzostwa. Piłka nożna pisała różne scenariusze, pozytywne i negatywne. Mówienie, że mamy już awans, jest brakiem szacunku wobec rywali. Jak zaczniemy myśleć, że już awansowaliśmy, a potem tego nie zrobimy, to za chwilę zaczniecie o nas pisać, że byliśmy największymi frajerami.”

Jerzy Brzęczek (1971) polski piłkarz

o zwycięstwie w meczu z reprezentacją Izraela w piłce nożnej.
Źródło: eurosport.tvn24.pl https://eurosport.tvn24.pl/pilka-nozna,105/polska-izrael-4-0-jerzy-brzeczek-po-meczu,943693.html, 11 czerwca 2019

O piłce nożnej , O myślach , O myśleniu

„Z pisaniem jest tak, jak według większości pisarzy z pieprzeniem: w momencie gdy zaczynają myśleć, że całkiem dobrze im to wychodzi, zupełnie przestają to robić.”

Charles Bukowski (1920–1994) amerykański poeta i powieściopisarz

O Pisaniu

O myślach , O myśleniu

„Według mojego wyobrażenia pisarzem jest ktoś, kto pisze. Kto siedzi przy maszynie i zapisuje słowa. Wydawałoby się, że na tym polega istota rzeczy. Nie uczyć innych, jak pisać, nie przesiadywać na seminariach, nie czytać wierszy szalejącemu tłumowi. Czemu oni są tacy ekstrawertyczni? Gdybym chciał być aktorem, zabiegałbym o rolę w Hollywood. Z pięćdziesięciu pisarzy, których poznałem w różnych okolicznościach, tylko dwaj wydali mi się ludzcy w każdym calu. (…) Poza tym pisarze są ostatnimi osobami, z którymi miałbym ochotę się napić i których chciałbym słuchać. Dostrzegam więcej życia wewnętrznego u starych gazeciarzy, u dozorców, w chłopcu obsługującym klientów w całonocnym stoisku z meksykańskim żarciem. Mam wrażenie, że pisarstwo przyciąga najgorszych, nie najlepszych, mam wrażenie, że prasy drukarskie tego świata po prostu nieustannie drukują szmirę autorstwa nieudolnych ludzi, którą niekompetentni krytycy nazywają literaturą, poezją, prozą. To bezcelowe, może poza tym jednym przebłyskiem od czasu do czasu, który rzadko rozumie, wie jak.”

Charles Bukowski (1920–1994) amerykański poeta i powieściopisarz

O Pisaniu

O literaturze , O wrażeniach , O ludziach , O czasie

„Moim zdaniem wszystko poszło w diabły z wybuchem II wojny światowej. I nie tylko Sztuka. Nawet papierosy smakują inaczej. Tamale. Chili. Kawa. Wszystko jest zrobione z plastiku. Rzodkiew straciła ostry smak. Obierasz jajko i skorupka zawsze odchodzi razem z białkiem. Kotlety wieprzowe są różowe i tłuste. Ludzie kupują wyłącznie nowe samochody. To jest ich życie: cztery kółka. Żeby oszczędzać energię w miastach włącza się tylko co trzecią latarnię. Policjanci wlepiają mandaty jak szaleni. Pijakom wymierza się potworne grzywny, a pijakiem jest niemal każdy, kto się napił. Psy trzeba prowadzić na smyczy, psy trzeba szczepić. Żeby łapać księżycówki rękami, musisz mieć kartę wędkarską, a komiksy uważane są za szkodliwe dla dzieci. Mężczyźni, którzy nigdy nie znali się na boksie, oglądają walki bokserskie i gdy nie zgadzają się z jakąś decyzją, piszą oburzeni plugawe listy do gazet we wrzaskliwym proteście.”

Charles Bukowski (1920–1994) amerykański poeta i powieściopisarz

O Pisaniu

O kawie , O decyzjach , O życiu , O mężczyznach

„Zmiana funkcjonowania sądów, przez kilkanaście lat mojej służby, była jednocześnie zauważalna i niezauważalna. Taki sądowy paradoks. Do dyspozycji miałem wreszcie elektroniczne narzędzie wspomagające moją pracę. Miałem komputer i drukarkę. Nie brakowało papieru, a poczta z sądu wysyłana była regularnie. To zmiany zdecydowanie na plus. A poza tym? Akt nie szyto dratwą, bo zakładano plastikowe wąsy; hałas maszyn do pisania na salach rozpraw zastąpił szum komputerowych klawiatur. Nie zmieniło się jednak najważniejsze – sądy nadal działają powoli. Zbyt powoli jak na wymagania współczesnego szybkiego świata. Sądy są wciąż dalekie od cyfrowej rzeczywistości i wymagają fizycznej obecności obywateli, a papier jest nadal najważniejszy. Świadomość prawna obywateli jest nadal niska. (…) Mam wrażenie, że zaprzepaściliśmy trzy dekady wolności, zaniedbując przede wszystkim wymiar sprawiedliwości. Łańcuch jest tak silny, jak silne jest jego najsłabsze ogniwo. Zaniedbanie jednej z trzech władz to zaniedbanie całego państwa, jego jakości i podstawowych funkcji.”

Jarosław Gwizdak (1974) polski sędzia, działacz społeczny

Źródło: Sędzia: Odszedłem. Miałem dość https://www.tvn24.pl/magazyn-tvn24/sedzia-odszedlem-mialem-dosc,233,4007, tvn24.pl, wrzesień 2019

O wrażeniach , O rzeczywostości , O wolności , O zmianach

„No co, piszecie artykuł o Jacku Kurskim, no to teraz się nie dziw, TVP zajmie się twoją rodziną i dziećmi.”

Jacek Łęski (1965)

do Tomasza Lisa.
Źródło: TVP wysłała drona nad dom Tomasza Lisa? Dzień wcześniej telefon od gwiazdy telewizji: TVP zajmie się twoją rodziną i dziećmi http://www.tokfm.pl/Tokfm/7,103085,25159512,tvp-wyslala-drona-nad-dom-tomasza-lisa-dzien-wczesniej-telefon.html, tokfm.pl, 5 września 2019

O dzieciach , O rodzinie

„Co wieczór, gdy guru zasiadał do odprawiania nabożeństwa, łaził tamtędy kot należący do aśramu, rozpraszając wiernych. Dlatego guru polecił, by kota związywać podczas nabożeństwa. Długo po śmierci guru nadal związywano kota w czasie wieczornego nabożeństwa, a gdy kot w końcu umarł, sprowadzono do aśramu innego kota, aby móc go związywać w czasie wieczornego nabożeństwa. Wieki później uczniowie guru pisali wielce uczone traktaty o istotnej roli kota w należytym odprawianiu nabożeństwa.”

Anthony de Mello (1931–1987) psychoterapeuta pochodzenia indyjskiego, jezuita

Źródło: Śpiew ptaka

O kotach , O czasie , O śmierci , O wieku

„Od lat trzydziestu piszę stale, że bolszewicy zakłamują historię. Ale jakże zakłamał historię Polski w XVIII wieku romantyzm polski i przez ten romantyzm natchniona historiografia polska XIX i XX wieku. Odczuwam to tak wyraźnie właśnie dlatego, że książka niniejsza miała być życiorysem Stanisława Augusta. Romantyzm polski znakomicie ułatwił sobie zadanie. Z grubsza teza Polaka wychowanego na naszej historiografii wygląda, jak następuje: naród w czasach rozbiorów był wspaniały, bohaterski, kryształowy, cnotliwy; tylko król był obrzydliwy, tchórzliwy, przekupny, niemoralny.”

Stanisław Mackiewicz (1896–1966) premier Rządu Rzeczypospolitej Polskiej na Wychodźstwie

Stanisław August
Źródło: s. 346

O książkach , O wieku , O historii

„Przed chwilą pisałem, że czasami nie potrafimy zrozumieć człowieka XVIII wieku. Ale są jednak rzeczy, które zrozumieć powinniśmy łatwo. Przecież my, Polacy, nie znosimy właściwych ludzi na właściwych miejscach. My nie lubimy naczelników, szefów, wodzów inteligentnych. Nawet na prezesów naszych stowarzyszeń, stronnictw, organizacji z radością wybieramy ludzi niebojowych, to znaczy pozbawionych indywidualności. Kult poczciwego durnia jest jedynym powszechnie uznanym kultem w Polsce. Jeśli kiedyś przez omyłkę lub niedopatrzenie dopuścimy do tego nieszczęścia, aby rządził nami człowiek z głową, charakterem, z planem politycznym, to zaraz staniemy się my życie całkowicie zatruć albo go wysiudać.”

Stanisław Mackiewicz (1896–1966) premier Rządu Rzeczypospolitej Polskiej na Wychodźstwie

Stanisław August
Źródło: s. 84–85

O charakterze , O życiu , O ludziach , O wieku

„Literatura polska jest bogata: proza polska posiada trzech prawdziwie wielkich przedstawicieli: Jana Długosza, Jana Chryzostoma Paska i Henryka Sienkiewicza. Nie każdy naród ma taką reprezentację. Długosz pisał po łacinie tak, że zachwyt to budziło u najsławniejszego ówczesnego humanisty Eneasza Sylwiusza Piccolominiego, a Pasek i Sienkiewicz pisali stylem wykształconym na łacinie. (…) Tak jak Sienkiewicz rozumiał XVII wiek polski, tak rozumiał Rzym starożytny. Zresztą to się łączy między sobą: Polacy XVII wieku wychowani są w umiłowaniu Rzymu. Znowuż najważniejszy jest język. Sienkiewicz opanował literaturę czasów rzymskich i jego polszczyzna w Quo vadis jest właściwie łaciną wypowiedzianą polskimi słowami. Powieść ta pocieszała Polaków w smutnym dla nas wieku XIX majestatycznością Rzymu.”

Stanisław Mackiewicz (1896–1966) premier Rządu Rzeczypospolitej Polskiej na Wychodźstwie

Europa in flagranti

O literaturze , O języku słowackim , O wieku , O pewności siebie

„Miał Witos świetne pióro. Jego publicystyka – a pozostawił po sobie około tysiąca tekstów, nie licząc kilka tysięcy stron mających wspomnień czy mów sejmowych – nie ma w sobie nic z gawędy, którą tak chętnie posługiwał się Bojko, nie ma w niej też tego gwaru bojowego, tak charakterystycznego dla Stapińskiego, czy maksym łacińskich przywoływanych przez Rataja. Jego proza jest jakby oszczędna, ale i nasycona konkretem. Budował zdania proste. I prosto pisał o złożonych sprawach. Natchnieniem była mu z reguły doraźna potrzeba: aktualne wydarzenie, problem do rozstrzygnięcia, sprawa do załatwienia. I pisał też w miarę potrzeby. Realista – nawet w momentach przełomów i chwilach dramatycznych nie do serc się zwracał, lecz apelował do rozumu i woli. I nie oszczędzał czytelników. Nie schlebiał im, jak wielu to chętnie czyniło. Za to często i ostro napominał, a jeszcze częściej twardo pouczał.”

Wincenty Witos (1874–1945) polski działacz ruchu ludowego, premier II Rzeczypospolitej

Źródło: Andrzej Zakrzewski, Wójt z Wierzchosławic, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, Warszawa 1984, s. 8.

O problemach , Serce

„W trakcie spotkania z francuskimi czytelnikami, pewna starsza uśmiechnięta pani zapytała mnie, dlaczego moje pisanie jest takie pessimiste.”

Wojciech Tochman (1969) polski dziennikarz

Coś jej odpowiedziałem na okrągło, grzecznie. A najchętniej powiedziałbym jej wprost: „Piszę także po to, by choć na chwilę z pani twarzy zniknął ten uśmiech”.
Z wywiadów
Źródło: Zdziwienie i podziw, „Tygodnik Powszechny”, 11/2005

„Obecnie nie można wierzyć temu, co piszą gazety. Nawet prawda, gdy się do nich dostanie, wydaje się podejrzana.”

Thomas Jefferson (1743–1826) 3. prezydent Stanów Zjednoczonych

Źródło: Myślę, więc jestem…, oprac. Czesława i Joachim Glenskowie, op. cit., s. 176.

O prawdzie

„Dziś byłam w przepaściach piekła, wprowadzona przez Anioła. Jest to miejsce wielkiej kaźni, jakiż jest obszar jego strasznie wielki. Rodzaje mąk, które widziałam: pierwszą męką, która stanowi piekło, jest utrata Boga; drugie - ustawiczny wyrzut sumienia; trzecie - nigdy się już ten los nie zmieni; czwarta męka - jest ogień, który będzie przenikał duszę, ale nie zniszczy jej, jest to straszna męka, jest to ogień czysto duchowy, zapalony gniewem Bożym; piąta męka - jest ustawiczna ciemność, straszny zapach duszący, a chociaż jest ciemność; widzą się wzajemnie szatani i potępione dusze, i widzą wszystko zło innych i swoje; szósta męka jest ustawiczne, towarzystwo szatana; siódma męka - jest straszna rozpacz, nienawiść Boga, złorzeczenia, przekleństwa, bluźnierstwa. Są to męki, które wszyscy potępieni cierpią razem, ale to jest nie koniec mąk, są męki dla dusz poszczególne, które są męki zmysłów, każda dusza czym grzeszyła, tym jest dręczona w straszny, i nie do opisania sposób. Są straszne lochy, otchłanie kaźni, gdzie jedna męka odróżnia się od drugiej; umarłabym na ten widok tych strasznych mąk, gdyby mnie nie utrzymywała wszechmoc Boża. Niech grzesznik wie, jakim zmysłem grzeszy, takim dręczony będzie przez wieczność całą; piszę o tym z rozkazu Bożego, aby żadna dusza nie wymawiała się, że nie ma piekła, albo tym, że nikt tam nie był i nie wie jako tam jest.”

Faustyna Kowalska książka Dzienniczek

Dzienniczek (Dz 741).
Dzienniczek
Źródło: s. Faustyna Kowalska: Widziałam życie wieczne https://www.fronda.pl/a/s-faustyna-kowalska-widzialam-zycie-wieczne,72017.html, fronda.pl

O rozpaczy , O piekle , O cierpieniu , O Bogu

„Celem przepisów ortograficznych powinno być ułatwianie, a nie utrudnianie pisania milionom ludzi.”

Witold Mańczak (1924–2016) polski językoznawca

Problemy językoznawstwa ogólnego
Źródło: Praktyczne zastosowania lingwistyki, s. 235.

O ludziach

„Prawda jest taka, że siedząc w domu aż kipiałem z gniewu, że nie mogę w tym kierunku nic zrobić. Marzyłem o świecie, w którym są teatralne światła, słychać muzykę, chór oraz fortepian, ale musiałem wstawać skoro świt i iść kopać rowy. Wracałem nocą ubabrany po łokcie w błocie i łapałem coraz większego doła. W sumie nawet głośno nie narzekałem, ale wewnętrznie nie godziłem się z tym, że nie zajmuję się tym, co chcę robić, jednak musiałem jakoś utrzymać rodzinę. Przyszedł w końcu taki moment, że w życiu prywatnym wszystko zaczęło się sypać, co zauważyła moja siostra. Ona wiedziała, że piszę piosenki i coś tam tworzę, więc zgłosiła mnie do Must Be the Music.”

Kortez (1989) polski muzyk, wokalista i kompozytor

Źródło: Muzyka jest dla mnie formą oczyszczenia, dziennik.pl, 27 maja 2017 http://www.dziennik.com/publicystyka/artykul/muzyka-jest-dla-mnie-forma-oczyszczenia

O siostrze , O prawdzie , O rodzinie , O domu

„Stało się dla mnie jasne, że w walce, którą toczy proletariat o swoje wyzwolenie, orędziem może być także i książka. I kiedy życie nasuwało mi wiele spraw i zagadnień, kiedy widziałam krzywdę i zło – pisałam książkę, żeby zaprotestować, żeby pokazać ludziom, jak jest naprawdę, żeby pomóc tym, którzy walczą.”

Wanda Wasilewska (1905–1964) polska i radziecka pisarka i działaczka komunistyczna

Źródło: Wspomnienia, cyt. za: Helena Zatorska, Wanda Wasilewska, Warszawa 1976

O walce , O złu , O książkach , O życiu

„Mam okresy, w których nie mogę pisać – kiedy po prostu czuję się zacieśniony do własnego cierpienia czy do własnego bólu, czy własnej niezgody. Wtedy przestaję pisać. Ale kiedy znajduję jakąś ścieżkę do świata, to staram się iść tą ścieżką.”

Zbigniew Herbert (1924–1998) polski poeta

Źródło: Zbigniew Herbert, Głosy Herberta, opr. B. Toruńczyk, Fundacja Zeszytów Literackich, 2008, s. 184.

O cierpieniu

„Wikingowie to nie jest lud – dlatego nie piszemy tej nazwy dużą literą; wiking to zawód – kupiec, pirat, osadnik. Zazwyczaj byli to uczestnicy wypraw zamorskich organizowanych głównie przez Skandynawów, ale mieszkańcy innych ziem też się do nich przyłączali. Byli więc wikingowie słowiańscy, niemieccy i iryjscy.”

Przemysław Urbańczyk (1951) polski historyk, mediewista

Źródło: rozmowa Beaty Janowskiej, Polskie tropy wikingów, „Ale Historia” http://wyborcza.pl/alehistoria/7,121681,21379916,polskie-tropy-wikingow.html, wyborcza.pl, 20 lutego 2017.

O ludziach

„Problem polega na tym, że jedwabińską zbrodnię łatwo potraktować jako aberrację, fakt odizolowany, niepowtarzalny. To się zdarzyło gdzieś tam daleko, u nas byłoby to niemożliwe. A to, o czym teraz piszemy i o czym pisze Gross, pokazuje, że Jedwabne to nie był incydent. Mordowanie Żydów miało miejsce wszędzie, jak Polska długa i szeroka.”

Jan Grabowski (1962) polski historyk, zajmujący się Holocaustem i profesor

Źródło: wyborcza.pl, 9 stycznia 2011 http://wyborcza.pl/1,111789,8918167,Jak_Polska_dluga_i_szeroka.html

O problemach

„Lech Kaczyński chciał zobaczyć, jak wygląda sytuacja na froncie. Wyszliśmy z samochodu, a wtedy zaczęli do nas strzelać. Widzieliśmy jak fruwają pociski. Było po zmroku, ale było je widać. Moi ochroniarze byli wyszkoleni, żeby zapewnić mi bezpieczeństwo. Kiedy rozległy się strzały, rzucili się na mnie i powalili mnie na ziemię. Zacząłem krzyczeć i spojrzałem w górę, a Lech Kaczyński stał wyprostowany. Wszyscy naokoło leżeli, a kule latały bardzo blisko. On trzymał głowę wysoko, a nawet lekko się uśmiechał. Niektórzy dziennikarze zauważyli to i pisali potem, że Lech Kaczyński stał jak bohater. Jestem pewny, że był bohaterem. Nie bał się wrogów i z otwartą przyłbicą czekał na swój los, na swoją śmierć.”

Micheil Saakaszwili (1967) gruziński polityk, prezydent Gruzji

Źródło: „Katastrofa smoleńska była zemstą Putina na Lechu Kaczyńskim” https://www.tvp.info/33484585/katastrofa-smolenska-byla-zemsta-putina-na-lechu-kaczynskim, tvp.info, 4 sierpnia 2017.

O górach , O śmierci , O losie , O czekaniu

„Pan prof. Morawski był człowiekiem dość emocjonalnym. Rozumiem to, bo sama mam podobne usposobienie. Uważam, że został zaszczuty. To ofiara środowisk uniwersyteckich. Był bardzo uczciwym człowiekiem i wiem, że bardzo tym wszystkim się przejmował. Szczuto go wszędzie, także na wyjazdach, gdy pojechał do Wielkiej Brytanii. Zakłamywano prawdę i żądano jego dymisji, to są wszystko szczucia środowisk PO, oni odpowiadają za śmierć profesora Morawskiego, wybitnego specjalisty. On powinien żyć i pisać książki, to nie był człowiek jeszcze stary.”

Krystyna Pawłowicz (1952) polska polityczka, prawniczka

wypowiedź po śmierci Lecha Morawskiego.
Źródło: Prof. Pawłowicz nt. śp. prof. Morawskiego: „Uważam, że został zaszczuty. To ofiara środowisk uniwersyteckich” http://wpolityce.pl/spoleczenstwo/348441-trzy-pytania-do-prof-pawlowicz-nt-sp-prof-morawskiego-uwazam-ze-zostal-zaszczuty-to-ofiara-srodowisk-uniwersyteckich, wpolityce.pl, 12 lipca 2017

O książkach , O śmierci

Cytaty na temat pisanie strona 11

Cytaty na temat pisanie
strona 11