Cytaty na temat nikt

„CSR to filozofia zarządzania przedsiębiorstwem przyjazna pracownikom, klientom, dostawcom, społeczności lokalnej i wszystkim, z którymi firma wchodzi w jakieś relacje. Oczywiście nikt nie zaprzeczy, że podstawowym zadaniem biznesu jest tworzenie zysku, ale trudno będzie wypracować zysk bez lojalnych pracowników. Pracownicy muszą być właściwie motywowani, ponieważ rynki pracy są coraz bardziej konkurencyjne i może się nagle okazać, że nikt nie będzie chciał pracować w firmie, w której nie obowiązują dobre zasady motywacji pracowników.”

„Przede wszystkim osobista wolność ludzi staje się początkiem suwerenności narodu. Człowiek może korzystać ze swoich praw, również obywatelskich, jeżeli posiada wolność osobistą, tę będącą w sercu. Tej wolności umiejscowionej w sercach ludzi nie da się ukształtować konstytucją, decyzją sądu czy ustawą. Niezależne myślenie i autonomiczne kształtowanie własnego życia oparte o dobrze wybrane wartości to świadome tworzenie warunków do wyznaczania drogi do wolności. Niepodległości nikt z zewnątrz nam Polakom nie przyniósł w darze, nikt jej nie gwarantował, nie wprowadził w życie w formie aktów prawnych i nie nadał dekretem. To córki i synowie polskiej ziemi poświęcali sprawie wolności swoje siły i talenty.”

„Chcemy mieć wpływ na rodzącą się kolejną nową wizję Europy. Musimy więc uczestniczyć w tworzeniu tejże wizji, aby współdecydować jaka będzie Europa. Najgorszym rozwiązaniem jest metoda pustych krzeseł. Jeżeli ją zastosujemy, to naszego stanowiska nikt nie uwzględni, bo nawet nikt się z nim nie zapozna.”

„Aforyzm to takie oczywiste stwierdzenie, na które nikt wcześniej nie wpadł.”

„Nikt mnie nie kocha do końca. Rozstania są bardzo bolesne. Cały jestem w bliznach.”

„Nikt nie umiera jako dziewica… Życie wydyma nas wszystkich.”

„W trakcie swojego życia nigdy nie przestawaj marzyć. Nikt nie może zabrać ci marzeń.”

„Myślałem o samobójstwie. Powstrzymywało mnie tylko to, że nikt, absolutnie nikt nie wzruszy się moją śmiercią, że w śmierci będę jeszcze bardziej samotny niż w życiu.”

„Stałe prawo tutaj tkwi, naszej ziemi, naszej krwi i nie odmieni tego nikt!”

„Chcę zostać w Manchesterze, ale nikt nie wie, co pokaże nam przyszłość.”

„Ludzie błagają bogów o zdrowie. Nikt jednak ze śmiertelników nie myśli, że zachowanie zdrowia leży w jego własnych rękach.”

„Nieprawda, że nikt nie czyta tego, co piszę. Ja to czytam!”

„Badania w dziedzinie medycyny dokonały tak olbrzymiego postępu, że dziś – praktycznie biorąc – nikt już nie jest zdrowy.”

„Odległość między życiem a śmiercią jest nieokreślona. Dlatego nikt nie wie, gdzie kończy się jedno, a zaczyna drugie.”

„Socjalizm religijny, socjalizm chrześcijański są pojęciami sprzecznymi w sobie: nikt nie może być jednocześnie dobrym katolikiem i prawdziwym socjalistą.”

„Granicy między przyjaźnią a miłością nikt i nic nie upilnuje.”

„Wiele jest zbędnych wydatków. Na przykład mur cmentarza. Nikt z stamtąd nie może wyjść, nikt z zewnątrz nie chce wejść.”

„Ludzie są ślepi i nieuświadomieni, ponieważ nikt im nie powiedział, jak ważne jest Słowo Boże.”

„Zwierzęta w ogrodzie patrzyły to na świnię, to na człowieka, potem znów na świnię i na człowieka, ale nikt już nie mógł się połapać, kto jest kim.”

„Stałem ze zdumieniem w oku, sny śniąc, jakich nikt z śmiertelnych nie śmiał śnić.”

„Nikt nie rozumie świata, w którym żyje, ale jedni są w tym lepsi od innych.”

„Wspomnienie jest jedynym rajem, z którego nikt nas nie może wypędzić.”

„Nikt nie pożąda tego, co mogą mieć wszyscy, kusi to, co zakazane.”

„Nikt nie wydaje się bardziej obcy niż ktoś, kogo się kiedyś kochało.”

„Różnica pomiędzy seksem i śmiercią polega na tym, że kiedy będziesz umierał, nikt nie będzie się śmiać z ciebie, że robisz to sam.”

„Piekielne pomysły działają na zmysły
a dusza gdzieś skryta
nikt o nią nie pyta (…).”

„Polityka jest najłatwiejszym i najtrudniejszym zawodem. Jej łatwiznom sprosta niemal każdy; jej trudnościom – nikt prawie.”

„Nikt nie jest panem ludzi naprawdę twórczych, należy ich zostawić samych sobie.”

„Wszystko zostało już powiedziane, ponieważ jednak nikt nie słucha, trzeba wciąż zaczynać od nowa.”

„Nikt nie może sprawić byś poczuł się gorszy bez twojego przyzwolenia.”

„Gdyby nas nawet setkami tysięcy topiono, wbijano na pale, obdzierano ze skóry, pieczono na wolnym ogniu – w całej sympatycznej Europie nikt palcem nie ruszy, nikt nie otrząśnie popiołu z cygara.”

„Niech nikt nie żąda czegokolwiek od organizacji, jeśli sam nie przyczynia się do jej istnienia.”

„Właśnie to, z czym człowiek się nie zgadza i czego nikt nie chce słuchać, trzeba tym częściej powtarzać.”

„Myślę, że dlatego, że moim dziełem granitowym nikt sobie dupy nie podetrze.”

„Jestem sam, przepełnia mnie straszliwa pustka, tęsknota i lęk. Cały pokój wypełniają moje myśli. Nic poza mną i moimi myślami, moim lękami. Mógłbym wyobrazić sobie najbardziej niestworzone historie, mógłbym tańczyć, pluć, stroić miny, przeklinać, zawodzić – nikt by się o tym nie dowiedział, nikt nie usłyszałby tego. Myśl o takiej absolutnej prywatności mogłaby mnie doprowadzić do szaleństwa. To tak jak udany poród, wszystkie więzy odcięte. Jesteś odseparowany, nagi, samotny. Błogosławieństwo połączone z agonią. Masz mnóstwo czasu. Każda sekunda przytłacza cię jak góra. Toniesz w niej. Pustynie, morza, jeziora, oceany. Zegar wybija godziny jak rzeźnicki topór. Nicość. Świat. Ja i nie ja. Oomaharumooma. Wszystko musi mieć nazwę. Wszystkiego trzeba się nauczyć, doświadczyć, wszystko trzeba sprawdzić. Faites comme chez vous, chéri.”

„Wszyscy jesteśmy uszkodzeni na swój sposób. Nikt nie jest doskonały. Myślę, że wszyscy jesteśmy trochę popsuci. Każdy z nas.”

„Nie sądzę, żeby ktokolwiek był koniecznie gotowy na śmierć. Możesz mieć tylko nadzieję, że kiedy się zbliży, poczujesz się, że powiedziałes to, co chciałeś powiedzieć. Nikt nie ma ochoty wychodzić w połowie zdania.”

„Bądź odważny. A jeżeli nie jesteś, udawaj, że jesteś. Nikt nie zauważy różnicy.”

„Teoretycznie osiągnięto równość doskonałą, w praktyce również bardzo się do niej zbliżono. Można by rzec, iż miało się przedsmak socjalizmu, przez co rozumiem, że większość umysłów była owładnięta ideami socjalistycznymi. Wiele postaw życiowych, charakterystycznych dla rozwiniętych społeczeństw, takich jak snobizm, pogoń za pieniędzmi, lęk przed przełożonymi, przestało tutaj w naturalny sposób istnieć. Zatarły się zwykłe podziały klasowe i to w stopniu prawie niewyobrażalnym dla zdeprawowanej przez pieniądz Anglii; byli tylko chłopi i byliśmy my, i nikt nie był niczyim panem.”

„Rzekła lilia do motyla:
– Nikt nie patrzy, niech pan zapyla!”

„Ateistą jestem z powodów moralnych. Uważam, że twórcę rozpoznajemy poprzez jego dzieło. W moim odczuciu świat jest skonstruowany tak fatalnie, że wolę wierzyć, iż nikt go nie stworzył!”

„Nikt, kto kocha, nie może być nazwany nieszczęśliwym. Nawet nieszczęśliwa miłość ma swoją tęczę.”

„Jest to, panie, dziewica uboga i brzydka jak nieszczęście, ale niewątpliwie dziewica i niewątpliwie moja wybranka: taki już mam gest, że wybieram to, czego nikt inny nie chce.”

„Kultywowałam także przyjaźń z profesorem Adamem Mauersbergerem, czarującym, samotnym erudytą. (…) Przeprowadził się do maleńkiego mieszkania (…), gdzie go odwiedzałam. To było gospodarstwo samotnego mężczyzny – wzdłuż ścian wisiały różnokolorowe wełniane nitki latami gromadzące cudowne kompozycje kurzu, a stoły i szafki zapełniały ozdobne, czterostronne tarki do jarzyn, które zastępowały świeczniki, takie jedyne w swoim rodzaju małe kandelabry. Latem na parapecie w otwartym oknie stała miska pełna landrynek dla os i pszczół. (…)
Adam dawał mi dziwne prezenty, owiane poezją, tajemnicze.(…) Ofiarował mi także obraz Stażewskiego.
– Weź – namawiał”

„Słowa przecież rosną dopiero w człowieku razem z nim. Wytapiają się jak z rudy z jego trosk, udręk, łez. Nikt nie otrzymuje ich w darze tylko dlatego, że się urodził, gdzie, kiedy. Ceną słów jest nasz los.”

„(…) na co dzień naprawdę trudno mi odczuć, jaki jestem sławny, ponieważ na planie filmowym nikt nie traktuje mnie jak wielką gwiazdę. Wstaję o piątej rano, kręcę zdjęcia, a potem wracam do domu i padam na łóżko. I tak w kółko. Dlatego nie bardzo potrafię rozmawiać na temat własnej popularności. Jedynym dowodem sławy, z jakim miałem bezpośredni kontakt, są naprawdę piękne łazienki hotelowe. Człowiek, który podróżuje tyle, co ja, zawsze dostaje najlepszy apartament!”

„Dziwna rzecz – ilekroć na przyjęciach dyplomatycznych pokazuje się jakaś bardzo wydekoltowana ambasadorowa – nikt nie podziwia jej wdzięków. Wszyscy patrzą na mnie!”

„Przepraszam…
– Nikt tak naprawdę nie przeprasza, kolego. Tak tylko mówią. Nigdy nie mają tego na myśli. Ale ja wysłucham każdego. A więc dlaczego uważasz, że powinieneś za coś przepraszać?
– Nie, pan mnie źle zrozumiał. Mam na myśli…
– Nikt też nigdy nie mówi tego, co naprawdę myśli. To ważna życiowa lekcja. Byłoby dobrze, gdyby więcej ludzi się tego nauczyło.”

„Człowiek wywiera sobą takie małe wrażenie na świecie. Rodzi się człowiek i próbuje wywrzeć wrażenie; sam nie wie dlaczego, ale wciąż i wciąż próbuje. Rodzi się jednak w tym samym czasie co mnóstwo innych ludzi, jest z nimi zespolony, więc te wszystkie jego próby są takie, jakby poruszał rękami i nogami przy pomocy sznurków jednocześnie przywiązanych do rąk i nóg innych zupełnie tak, jakby pięć czy sześć osób próbowało jednocześnie utkać kilim na tym samym warsztacie i każda chciała utkać jakiś własny deseń, to pewnie nie ma znaczenia (…) bo w przeciwnym razie to przecież te siły wyższe, które taki warsztat ustawiają, na pewno by urządziły te sprawy jakoś lepiej. A jednak to powinno mieć znaczenie, bo człowiek wciąż i wciąż próbuje albo nawet musi próbować wciąż i wciąż, aż nagle, ni stąd, ni zowąd jest już po wszystkim i z tego całego próbowanie zostaje tylko jakaś kamienna płyta z wydrapanym napisem, o ile w ogóle znajdzie się ktoś, kto pamięta, żeby się zająć wydrapaniem napisu, i zabiera się do tego, i ma na to czas. I na te płytę deszcz pada, słońce świeci i po jakimś czasie już nikt nie pamięta ani tego imienia, ani niczego, co ten wyryty napis usiłuje wyrazić, więc to wszystko nie znaczy już nic.”

„Moje dzieci zaczynają zauważać, że jestem nieco inny niż reszta ojców. „Dlaczego nie masz normalnej pracy, jak każdy inny?” zapytały mnie pewnego dnia. Opowiedziałem im tę historię: W lesie były dwa drzewa: powyginane i proste. Każdego dnia, proste drzewo mówiło do powyginanego: „Spójrz na mnie… jestem taki wysoki, prosty i przystojny. A spójrz na siebie… jesteś cały powyginany i przekrzywiony na bok. Nikt nie chce na ciebie patrzeć.” I tak sobie rosły razem w tym lesie, aż pewnego dnia, przyszli drwale. Zobaczyli powyginane drzewo i to proste. „Wytnijmy proste drzewa a resztę zostawmy” – powiedzieli. Więc drwale zamienili proste drzewa na deski, wykałaczki i papier. Powyginane drzewo, jednak, ciągle tam jest, rośnie w siłę i staje się coraz bardziej dziwne z każdym dniem.”

„Nikt nie jest tak cenny żeby zyskać moją nienawiść.”

„Najtrudniej być porządnym człowiekiem, gdy nikt nie widzi. (kwiecień 1994).”

„Pamiętaj – że dana ci pamięć:
Nie kłam sobie – a nikt ci nie skłamie.”

„Nikt nie śledzi tak bacznie postępowania innych ludzi jak ten, komu nic do tego.”

„A jeśli kiedy taki czy jakikolwiek inny człowiek przypadkiem znajdzie swą drugą połowę, wtedy nagle dziwny na nich czar jakiś pada, dziwnie jedno drugiemu zaczyna być miłe, bliskie, kochane, tak że nawet na krótki czas nie chcą się rozdzielać od siebie, i niektórzy życie całe pędzą tak przy sobie, a nie umieliby nawet powiedzieć, czego jedno chce od drugiego. Bo chyba nikt nie przypuści, żeby to tylko rozkosze wspólne sprawiały, że im tak dziwnie dobrze być, za wszystko w świecie, razem. Nie. Ich obojga dusze, widocznie, czegoś innego pragną, czego nie umieją w słowa ubrać, i dusza swe pragnienia przeczuwa tylko i odgaduje. I nie wiedzieliby, co odpowiedzieć mają, gdyby tak nad ich łożem Hefajstos z narzędziami stanął i zapytał: „Czego wy chcecie od siebie, ludzie?” Nie wiedzieliby, czego. Więc gdyby znowu pytał: „Prawda, że chcecie tak się złączyć w jedno, możliwie najściślej, żebyście się ani w dzień, ani w nocy nie rozłączali? Jeżeli tego chcecie, ja was spoję i zlutuję w jedno, tak że dwojgiem będąc, jedną się staniecie istotą (…). Miłość jest na imię temu popędowi i dążeniu do uzupełnienia siebie, do całości.”

„Ciągle czekamy na nic. Czekamy dzień i noc. Nikt nie wie co będzie jutro.”

„Nikt nie ma prawa handlować honorem i godnością Polski.”

„Jesteśmy stare cymbały, na których czas i okoliczności swoje tryliki nieszczęsne powygrywały. (…) nie umiemy tonów nowych wydawać pod kiepskimi rękami i dusimy w sobie to wszystko, czego dla braku lutnisty już z nas nikt nie wydobędzie. Ja już ledwo dyszę (…) a ty łysiejesz zapewne i zostaniesz jeszcze nad moim kamieniem jak te wierzby nasze, pamiętasz?”

„Żadnej prawdy nikt nie może zmienić – może tylko szukać jej, znaleźć ją i uznać, by do niej życie dostosować.”

„Mówiłaś: nigdy nigdy nikt i nic
Rozdzielić w życiu nas nie zdoła
Mówiłem: zawsze zawsze będę żyć
Potężnie zawsze żyć bo kocham
Skończyło się
Miało wiecznie trwać
Skończyło się

Już nie ma cię
Ach jak szkoda nas
Już nie ma mnie”

„Ten jest najszczęśliwszy z ludzi, komu zapału do ksiąg nikt nie ostudzi.”

„Pewnego razu weszło do nas na próbę trzech marines w pełnym umundurowaniu i bez słowa usiadło w pierwszym rzędzie.
Spytałem ich, jak się mają i czy nie chcą się przyłączyć. Zapytałem ich, czy znają jakieś piosenki i jeden z nich powiedział, że taaa, znają „House of the Rising Sun” i „Everybody Must Get Stoned”. „To byczo – powiedziałem. – Zaśpiewalibyście z nami dziś wieczorem? Bardzo byśmy chcieli, żeby zaśpiewali z nami marines”. Powiedzieli, że taaa, zaśpiewają.
Kiedy wrócili, wprowadziłem ich na scenę, choć pewnie nie wolno im było na nią wchodzić w mundurach. Zaśpiewali „Everybody Must Get Stoned”. Mieli już nieźle w czubie, więc powiedziałem: „Chłopcy, może pokażecie publiczności, jak zarabiacie na życie?”
Wręczyłem im dużą lalkę i dodałem: „Wyobraźcie sobie, że to jakiś żółty szczeniak”. My zagraliśmy, a tymczasem oni zabrali się do maltretowania lalki. Porozrywali ją na strzępy. To było naprawdę straszne. Kiedy już skończyli, podziękowałem im i przy spokojnym akompaniamencie pokazałem widzom zmaltretowane fragmenty. Nikt się nie śmiał.”

„Jeden z mniej wytrawnych, choć dość znaczących „sanatorów” wypowiedział się w rozmowie: „my czekamy, aż wy się rozbijecie, na wewnątrz pokłócicie, a wtedy was wykończymy”. Jest to jedno z sanatorskich złudzeń, bo zlikwidować obozu narodowego nikt nie zdoła: nie jest on wyrazem, ani jakiejś doktryny, ani jakichś partykularnych interesów; wyrasta on z istoty narodu, jest organizacją narodowego ducha i gdy naród żyje, on zginąć nie może. Może on tylko nie stanąć na wysokości swych zadań, gdy zgłupieje i gdy go zaprzątać będą wewnętrzne rozterki.”

„Nikt nie ponosi kary [odpowiedzialności] za swoje myśli.”

„Tylko u mnie! Tylko za grosze!
Za bezcen! Brać i wybierać proszą:
Miasta i wioski. Fabryki, huty,
Wszystko za trochę oddam waluty
Za ciężką pracę mych robotników
Razem trzydziestu żądam srebrników
Inna postać Szopki – Amerykanin – śpiewała:
Dolarów rzeka płynie
I rośnie, rośnie Wehrmacht mój
Z gadziny na gadzinę.
Moi ludzie w więzieniach szukają,
Zaglądają w okienka, wołają,
Bo ci z SA i ci z SS
To skarb nasz największy jest. (…)
HITLEROWIEC: Lecz się jednak dogadać trzeba w sprawie granic.
EMIGRANT: Po co się dogadywać? Nikt nie będzie łez lał,
Gdy Szczecin nazwiesz Stettin, a Wrocław znów Breslau.
Zaraz, zaraz… Pan bodaj przeżył okupację
Jako okupant w Łodzi, to jest w Litzmannstacie?
HITLEROWIEC: Tak jest. I pięknych wspomnień tkwią w mym sercu drzazgi.
EMIGRANT: Więc Łódź wasza! Nie mówmy o tym, to drobiazgi!”

„Nikt nie powie, że był zawsze szczęśliwy, a cóż dopiero mówić, że kiedyś będzie.”

„Zwycięzców nikt nie będzie sądził.”

„Postanowiłam kochać siebie. Dobrze się traktować. I myśleć tylko o sobie. Nikt inny za mnie tego nie zrobi.”

„Robię to, czego by nie robił nikt, gdyby robił to, co ja robię.”

„Każdy pragnie żyć długo, ale nikt nie chciałby starości.”

„Jeżeli chodzi o mnie, egzystuję i bardzo mi z tym dobrze. Ubóstwiam mój przybrany kraj, czuję się tu świetnie i wróciłbym do Kraaaaaju chyba tylko wtedy, gdybym upadł na głowę. (…) nikt mnie nie nabierze, bo w tym systemie, nawet popaździernikowo-socjalistycznym, niczego nigdy się nie zbuduje.”

„Czy można mieć miłość? Gdyby miało to być możliwe, wówczas miłość powinna być substancją, rzeczą, którą można mieć, posiadać, którą można owładnąć. Prawda jest jednak taka, że nie istnieje rzecz zwana „miłością”. „Miłość” ogólnie rozumiana jest abstrakcją, rodzajem bogini, z którą kłopot polega na tym, że nikt jej jeszcze nigdy nie widział. W rzeczywistości istnieje tylko akt kochania. Miłość jest twórczą aktywnością. Zakłada troskę, wiedzę, reagowanie, afirmację i radość – nakierowane na osobę, drzewo, obraz, ideę. Kochać oznacza powoływać do życia, powiększać jej lub jego życiową aktywność. Jest to proces samoodnawiający się i samonapędzający.”

„Jestem powołany, aby czynić to lub być tym, do czego nikt inny nie jest powołany, mam swe miejsce w Bożych planach na bożej ziemi, którego nikt inny nie ma. Czy jestem ubogi, bogaty, pogardzany lub też szanowany – Bóg zna i woła mnie po imieniu.”

„Gdzie jesteś, Mały Książę, gdzie?
Odszedłeś z mej książeczki kart.
W świecie, gdzie nikt nie kocha róż,
Na zawsze ktoś pozostał sam.”

„Zaprawdę, nikt nie jest mędrcem, kto nie zna ciemności.”

„Społeczeństwo zdaje się mówić do kobiet: Uczcie się, jeśli możecie; umiejcie jeśli potraficie i myślcie o tym, żebyście same sobie wystarczyły, bo w razie potrzeby nikt na was z opieką i wsparciem nie czeka.”

„A ci Amerykanie… oni nie są wcale tacy źli. Oni napadną, a potem przeproszą. A mnie za te 40 lat to nikt, kurwa, nie przeprosi.”

„Nikt nie rozumie teorii kwantowej.”

„Postępowca nikt nie potrafi uzdrowić. Nawet powtarzająca się panika, w jaką wprawia go postęp.”

„Żal nic tu nie pomoże,
Łzy twoje i mój płacz.
Nikt nie uciszy morza,
Nie zatrzyma biegu fal.”

„Nie smućcie się, że nikt was nie zna. Troszczcie się o to, byście byli godni tego, by was znano.”

„Dla kamerdynera nikt nie jest bohaterem… nie dlatego by ten nie był bohaterem, lecz dlatego, iż tamten jest kamerdynerem.”

„Bo tak naprawdę w górach nikt nikomu nie pomoże.”

„Nikt nie może być jednostronnym specjalistą, nie będąc przy tym idiotą, w całym tego słowa znaczeniu.”

„Dziś, w epoce gotowych i tanich ubrań, nikt już prawie nie donasza redingote’ów swego dziadka, natomiast w dziedzinie ideowej redingote’y i krynoliny zajmują jeszcze bardzo dużo miejsca. Inwentarz ideowy przechodzi z pokolenia na pokolenie, mimo to, że od poduszek i kołder babuni zalatuje stęchlizną. Nawet ludzie, zmuszeni do zmiany istoty swych poglądów, wtłaczają je najczęściej w stare formy. W technice naszej wytwórczości zaszedł przewrót znacznie potężniejszy, niż w technice naszego myślenia, które woli raczej cerować i nicować, niż budować na nowo.”

„Bełkot z twych ust, że się starasz jak nikt
Korowody twych kłamstw nie przesłonią mych prawd
Jeśli taką miłość chcesz dać mi to… samotnie spędzę noc”

„Nie chcemy takiego społeczeństwa, w którym państwo odpowiada za wszystko, a nikt nie odpowiada za państwo.”

„Paryż jest to wszystko, co chcesz – możesz się bawić, nudzić, śmiać, płakać, wszystko robić, co Ci się podoba i nikt na Cię nie spojrzy, bo tutaj tysiące toż samo czyniących co Ty i każdy swoją drogą…”

„Uśmiecham się. W uśmiechu
Jest cała prawda smutku.
Ale nikt, nikt nie widzi,
Jak płaczę pocichutku.”

„Istnieją wyłącznie wpływy zewnętrzne, żadne inne. Jeżeli ktoś jawi się jako człowiek działający z pobudek wewnętrznych, świadczy to jedynie o tym, że nie stymulują go aktualne, lecz wcześniejsze czynniki zewnętrzne.(…) W nauce i tak nikt nie wierzy w absolutną wolność wewnętrzną.”

„Istnieją choć nie mają na to pozwolenia. Są znienawidzone i prześladowane.
Żyją w syfie, w cichej rozpaczy. A jednak mają siłę by zmusić całe cywilizacje by upadły przed nimi na kolana.
Jeżeli jesteś brudny, niewiele znaczysz i nikt Cię nie kocha, to szczur jest dla Ciebie idealnym wzorcem osobowym.”

„Słowo to słowo. A nikt wrzodów duszy
Nie przeciął w głąb jej, sięgając przez uszy.”

„W filozofii rzecz polega na tym, by zacząć od czegoś tak prostego, że wydaje się niewarte wypowiedzenia, a skończyć na czymś tak paradoksalnym, że nikt w to nie uwierzy.”

„Od samego początku ludzie posługiwali się Bogiem, żeby usprawiedliwić to, co usprawiedliwione być nie może. Nikt nie zna ścieżek Najwyższego: mówią ludzie.”

„Kim jestem, ty wiesz
Ty znasz słońca blask
Ja zmieniam się wciąż
Dzisiaj nikt, jutro ktoś
Raz po raz.”

„Szczęście przez całe życie! Nikt by tego nie mógł znieść, to byłoby piekło na ziemi.”

„Najbardziej przeraża codzienność, przed którą nikt nie może się ukryć.”

„Jestem swój. Dla ciebie jest ta muzyka.
Odpierdol się od mojego życia.
Jestem swój, nie twój. Żyję tu dla siebie.
Nikt w prywatne życie mi się nie wjebie.
Jestem swój. Weź się do tego przyzwyczaj.
Odpierdol się od mojego życia.
Jestem swój. I chuj tutaj jest do odkrycia.
Odpierdol się od mojego życia.”

„Nikt z nas nie siedzi przecież w drugim człowieku, skąd więc możemy wiedzieć, co mu chodzi po głowie, przypisujemy po prostu innym własne myśli i później mówimy, Blimunda myślała, Baltazar pomyślał, a to wyłącznie nasze osobiste wrażenia.”