Cytaty na temat nie żyje

strona 7

„Jeżeli zatem chcecie aby wasi chłopcy osiągnęli szczęście w życiu, musicie wdrożyć im zasadę – czynienia dobrze bliźnim, a ponadto nauczyć podziwiania piękna w przyrodzie.”

„Dziś żyjemy w wolnym kraju rządzonym demokratycznie.
Chociaż państwo istnieje tylko teoretycznie.
Nasz Pan Premier zwiał, tu zostawił słupa.
Rządu plan to chuj, dupa i kamieni kupa.”

„Wiem tylko jedno: człowiek powinien robić, co uważa za swój obowiązek(…) Jednej tylko rzeczy jestem pewien: żaden człowiek nie ma prawa wtrącać się do cudzego życia. Każdy musi układać je sobie sam. Pomagać komuś, owszem, ale nie mówić mu, jak powinien postępować.”

„Niektórzy homoseksualiści uważają, że to co oni robią jest ich prywatnym życiem. Lecz życie seksualne nie jest już prywatną sprawą, ponieważ dotyczy przeżycia narodu. To jest różnica między zawładnięciem świata a samozniszczeniem. Naród z dużą ilością dzieci może zawładnąć światem. Naród czysty rasowo z niewielką ilością dzieci stoi już jedną nogą w grobie, za pięćdziesiąt lub sto lat nie będzie już istniał. Dlatego też wszyscy musimy zrozumieć, że nie możemy tej chorobie pozwolić rozwijać się w Niemczech i musimy ją zwalczać… To jest bardzo ważne, abyśmy ich wytępili, nie z zemsty, ale z konieczności życiowej.”

„Największą chorobą naszych czasów nie jest trąd czy gruźlica, lecz raczej doświadczenie tego, że się jest nie chcianym, porzuconym, zdradzonym przez wszystkich. Największym złem jest brak miłości i miłosierdzia, okrutna obojętność wobec bliźniego, który wyrzucony został przez margines życia w skutek wyzysku, nędzy, choroby.”

„Człowiek nie ma władzy nawet nad własnym życiem.”

„Każdy w życiu ma swój Rubikon, ale nie każdy zostaje Cezarem.”

„Pogodzenie się ze śmiercią kogoś nam drogiego u jednych trwa dłużej, inni do końca nie potrafią się z tym uporać, nawet jeśli chcą, ale wtedy jest im bardzo ciężko. Tak naprawdę nie da się żyć do końca normalnie, ale trzeba żyć.”

„Tylko ci, którzy poszli na morze dla zdobycia środków do życia wiedzą, jakim zaufaniem mogą darzyć służbę ratowniczą… Jest to uczucie pewności jakie daje istnienie ratowniczych stacji z ich zawsze gotową załogą.”

„Zagrożenie człowieka nie pochodzi od niebezpiecznego, być może, dla życia działania maszyn i aparatury technicznej. Właściwe zagrożenie już dotknęło człowieka w jego istocie. Panowanie zestawu grozi tym, że człowiekowi mogłoby zostać odmówione wkroczenie w bardziej źródłowe odkrywanie, a w ten sposób także doświadczanie przekazu bardziej początkowej prawdy.”

„Szczęście jest jak lekkomyślna dziewczyna, która ci w oczy popatrzy, da całusa i leci dalej; nieszczęście jest jak poważna kobieta, która spokojnie siada przy twoim łóżku i – żyje.”

„A może chodzi o to, że żyję samotnie? Ludzie mający towarzystwo przywykli widzieć się w lustrze takimi, jakimi widzą ich przyjaciele. Nie mam przyjaciół: czy dlatego moja skóra jest taka naga? Można by powiedzieć – tak, można by powiedzieć, że to natura bez ludzi.”

„Najbardziej niesamowita sztuka wychodzi od ludzi, którzy żyją tak, jakby nie miało być jutra.”

„I zawsze będziemy tacy – westchnął (…) – Zawsze będziemy umieli umierać i nie będziemy potrafili żyć.”

„Nasz naród do życia potrzebuje nieszczęścia. Dopiero, kiedy pojawia się to nieszczęście – nieudane powstanie warszawskie czy inna klęska, jesteśmy kimś. Krzywda nas wywyższa ponad inne narody. Polska kultura jest kulturą nekrofilską.”

„Trzeba jednak dokonać wyboru: żyć czy opowiadać.”

„Jakże próżnym jest zasiadać do pisania, jeśli nie wstało się, by żyć.”

„Fajnie jest żyć w stabilizacji, ale miłość jest jak rekin. A gdy rekin nie płynie, to umiera. W związku musi się coś dziać.”

„Miłość, marzenia, uczucia i myśli,
jeszcze raz uwierz w siebie i uwolnij ten instynkt.
By żyć, by być i istnieć dla szczęścia,
teraz ty i my czyli ludzie po przejściach.”

„Chciałem powiedzieć - wyjaśnił z goryczą Ipslore - że na tym świecie jest chyba coś, dla czego warto żyć.
KOTY, stwierdził w końcu, KOTY SĄ MIŁE.”

„To piękna rzecz przepierdolić kawał życia. Tę jedną, jedyną rzecz, którą się dostało. Na to trzeba mieć gest. Nie można być ściubolem, co to liczy każdą godzinę, że to trzeba tak, a to trzeba tak. Życie to w końcu strata jest.”

„„w Kalifornii nie trzeba mieć domu, bo nigdy nie jest zimno” mówi Slim i śmieje się radośnie. „Rany w życiu nie widziałaś takich ślicznych słonecznych dni, że przez większość roku nawet nie potrzeba płaszcza ani węgla do ogrzewania domu ani zimowych butów ani nic. I nigdy nie umiera się z gorąca w lecie tam na północy we frisco i Oakland i okolicach. Mówię ci, to jest miejsce do życia. I nie da się już pojechać dalej w Ameryce, zostaje tylko woda i Rosja”.
„A co jest złego w Nowym Jorku?” warczy matka Sheili.
„Och, nic!” Slim pokazuje na okno, „Ocean Atlantycki przynosi diabelne wiatry w zimie i jakiś szatański syn przenosi te wiatry na ulice, tak że człowiek może zamarznąć na progu. Bóg zawiesił słonce nad wyspą Manhattan, ale diabeł nie wpuści go w twoje okno, chyba że kupisz sobie mieszkanie w domu wysokim na mile, ale wtedy nawet nie można wyjść odetchnąć powietrzem, bo można spaść tę milę na dół, o ile w ogóle cię stać na takie mieszkanie. Można pracować, ale wtedy w ogóle nie ma się czasu, bo osiem godzin pracy to dwanaście bo trzeba doliczyć te wszystkie metra, autobusy, windy, tunele, promy, schody i znowu windy i jeszcze czekanie, bo to wielkie i beznadziejne miasto. Ale nie, w Nowym Jorku nie ma nic złego.”

„Jestem tym, który umrze, gdy nadejdzie czas, aby umrzeć, więc pozwól mi żyć moim życiem tak, jak chcę.”

„O nieszczęśliwa dolo naszego żywota! W jakim niebezpieczeństwie tutaj żyjemy i z jaką trudnością poznajemy prawdę! To, co jest najjaśniejsze i najprawdziwsze, wydaje się nam ciemne i niepewne. Uciekamy też od tego, czego najwięcej powinniśmy szukać. Idziemy za tym, co jest dla nas zrozumiałe i jasne, choć jest to dla nas najgorsze i na każdym kroku szkodliwe. W jak wielkim niebezpieczeństwie i niepewności żyje człowiek! Jego bowiem wzrok, który powinien by prowadzić do Boga, pierwszy uwodzi go i oszukuje. Jeśli więc chcemy być pewni drogi, musimy zamknąć oczy i wejść w ciemności. Wtedy dusza będzie bezpieczna od nieprzyjaciół, którymi są jej domownicy, czyli jej zmysły i władze!”

„Gdy jedno ego napotyka drugie (lub gdy zbiera się większe ich grono), zaczynają się dramaty. Ale nawet jeśli żyjesz samotnie, i tak stwarzasz swój własny dramat. – Ilekroć użalasz się nad sobą, dramatyzujesz. – Kiedy ogarnia cię poczucie winy albo niepokój, również jest to dramat. – Kiedy godzisz się na to, żeby teraźniejszość znikła za zasłoną przeszłości lub przyszłości, tworzysz czas psychologiczny – czyli materiał, z którego dramat powstaje.”

„Kobiety bardziej niż my kochają życie dla samego życia. Kobiety genialne zdarzają się rzadko. Więc skoro, pociągnięci jakimś umiłowaniem mistycznym, chcemy żyć życiem niepospolitym, jeżeli oddajemy swe myśli jakiemuś dziełu, które oddala nas od ludzi, które nas pochłania, musimy walczyć kobietami.”

„Historie życia nie są tematem do dyskusji. Powinno się ich wysłuchać i zrewanżować się tym samym.”

„W sztabie obrony Lwowa – w tym samym budynku na Pl. Bernardyńskim – coś się zmieniło! Nie mury i nie szyby w oknach, wciąż całe mimo nalotów i bombardowania artyleryjskiego. I nie ludzie, wciąż ci sami. Więc co? W powietrzu jakieś bezmierne przygnębienie. Nie ciekawi meldunku o bitwie trzydniowej o wzgórza nad Lwowem, zakończonej przed godziną pełnym sukcesem. Coś się stało, co przekracza zwyczajne triumfy lub niepowodzenia codziennego życia żołnierskiego na wojnie. Gen. Langner z pułkownikiem Rakowskim, szefem sztabu gen. Sosnkowskiego, który pozostał we Lwowie, proszą mnie do gabinetu dowódcy. (…) W nocy z 16 na 17 września Sowiety przekroczyły granicę polską. Zamiar niewiadomy.”

„Dawniej gnębiła mnie czasami myśl na temat życia, że przefrymarczyłam swe najgorętsze życzenia na niezliczone małe pragnienia. Że życia nie ułożyłam sobie tak, jak chciałam, chociaż żyłam tak, jak chciałam.”

„Obchodząc rocznicę pierwszego powstania, uprzytomnijmy sobie pierwszą przysięgę złożoną wówczas Polsce, która nas obowiązuje na wszystkie dni życia. Podziękujmy Bogu, że pozostawił nas przy życiu i pozwolił cieszyć się wolnością. Wznieśmy modły za poległych i złóżmy ślubowanie, że sił naszych nie pozwolimy marnować przez jednostki wykorzystujące ideę dla celów osobistych, dla zysku.”

„Kiedy życie okazuje się twarde dla kogoś z nas, ów wydziedziczony musi okazać się dobrym dla życia. To jedyny sposób na zażegnanie nieszczęścia.”

„Marek Aureliusz odnosił się do chrześcijan z prawdziwą pogardą. Uważał, że ich stosunek do śmierci i fanatyczne, radykalne spojrzenia na męczeństwo oraz gotowość oddania życia za wiarę płynie nie z filozoficznej świadomości, że każda rzecz osiąga swój kres zgodnie z prawami natury, z dostojnej wiedzy o konieczności oddzielenia duszy od ciała, ale z bezmyślnego uporu, głupoty i przybierania sztucznej, tragicznej pozy. I to go właśnie doprowadzało do wściekłości, furii.”

„Oto prawdziwa radość z życia: bycie wykorzystanym do celu, który sam uważasz za szczytny; bycie doszczętnie zużytym, zanim oddadzą cię na złom; bycie żywiołem natury zamiast miałkim, gorączkowym, samolubnym kłębkiem cierpień i żalów, narzekającym na to, że świat nie zajmuje się sprawianiem ci szczęścia.”

„Kultura to (…) budowanie wartości, dla których warto żyć.”

„Panie i Panowie, Polska żyje – widziałam ją wolną, zmartwychwstałą! Ale (…) musi robić nadludzkie wysiłki, by oswobodzić się z więzów, które tak długo pozbawiały ją wolności; musi dać się poznać, gdyż o niej prawie zapomniano lub zna się ją tylko z opowiadań tych, którzy ją szkalowali.”

„Głównym składnikiem szczęścia, ale nie jedynym, jest radość życia.”

„Jeśli nasz Pan i Bóg dał temu biednemu światu tak szlachetne dary jak muzyka, to co dopiero stanie się w życiu wiecznym, gdy wszystko będzie najdoskonalsze i najweselsze?”

„Wspomnienia można opowiadać setki razy. To przecież najlepsze, co się ma z życia. I jeszcze piękniejsze, jak się nimi dzielisz.”

„Przystąpiłem tu po raz pierwszy do Komunii. Źle, właściwie bez porządnego przygotowania, prawie nie rozumiejąc, o co chodzi. Ale Jezus Sakramentalny nie przyszedł do mojego serca na próżno. Odczułem natychmiast błogosławione efekty w moim życiu duchowym. Nic nie mogło mnie już w żaden sposób od Niego oderwać, choć z bólem stwierdzam, że nikt w domu nie prowadził mnie ścieżkami Boga.”

„Jeśli zdasz się całkowicie na Boga i w każdej chwili życia będziesz mówił Mu: Ty się tym zajmij, ja nie mogę nic, to On nie tylko wszystkim się zamie, ale i pozwoli ci doświadczyć największego cudu, jakim jest Jego realna Obecność jako osoby żywej.”

„Nigdy w życiu nie przepracowałem dnia, to wszystko było zabawą.”

„Wszystkie przeciwności, które miałem w życiu, wszystkie moje problemy i przeszkody, wzmocniły mnie…”

„Lubię nonsens, budzi komórki mózgowe. Fantazja jest niezbędnym składnikiem życia.”

„W swoim życiu zdałam sobie sprawę, że kiedy wszystko szło bardzo dobrze, rzeczywiście był to czas spodziewania się kłopotów.”

„Dracula to żywy dowód, że w trumnie można żyć jak hrabia.”

„Jako obywatele musimy przeciwstawiać się czynieniu zła, ponieważ stawką jest świat, w którym wszyscy żyjemy -
złoczyńca, jego ofiara i postronny obserwator.”

„Chmury przypływają do mojego życia z innych dni już nie po to, by zrzucić deszcz lub zwiastować burzę, ale by nadać kolor mojemu zachodzącemu niebu.”

„Każdy zawsze mówił, że istnieją duchy i potwory i to prawda, żyją w nas, i czasem wygrywają.”

„Nie módl się o łatwe życie, módl się o siłę potrzebną do przetrwania trudnego życia.”

„Kto jest szczęśliwszym człowiekiem - ten, który stawił czoła burzy życia i przetrwał, czy ten, który pozostał bezpiecznie na brzegu i tylko egzystował?”

„No wiesz, jednego dnia widzisz go na ulicy, jak macha do swoich znajomych – a potem, następnego już leży u nas na stole. To trudne. Ale i zabawne. Ma się inne podejście do życia, kiedy człowiek tak blisko się styka ze zmarłymi.
– Czy kiedyś, no wiesz…? – Tucker próbuje wyartykułować jedną ze swych mrocznych myśli.
– Czy kiedyś… hmm…?
– Co? – Bobby jest cierpliwy. – No wiesz. Czy kiedyś figlowałeś z jakimś ciałem?
– Nie!
– Myślałeś o tym kiedyś?
– Tucker, błagam – wtrącam.”

„Niczego nie żałuję. Ani nieudanych małżeństw, ani przegranych meczów, ani innych rozczarowań, których trochę w życiu miałem. Może tylko trochę szkoda, że w dzieciństwie karmiony byłem smalczykiem i boczusiem.”

„Uważam, że taka jest nasza natura, by być i kobietą, i mężczyzną jednocześnie. By być i aktywnym, i pasywnym. Sądzę, że każdy mężczyzna powinien zostać chociaż raz w życiu spenetrowany, po to, by zrozumieć, jak to jest. Wysunęłam swoją własną teorię, że to pomogłoby załagodzić agresję, jaka panuje na tym świecie.”

„Żyje się po to, żeby
zwyciężyć. Śmierć budzi
się do życia.(…)”

„Niech pan zada Netscape'owi na przykład hasło „szczęście” w paru podstawowych językach – do końca życia nie przeczyta pan tego, co panu wyrzuci. Czy zbliży się pan do szczęścia?”

„Ból fizyczny i teoretyczna rozmowa są moimi jedynymi przyjemnościami – wtedy nie myślę o rzeczywistości mego życia…”

„Czasami bezdomni to podupadli inteligenci, którzy nie wytrzymali presji życia.”

„Człowiek jest o tyle wolny w wewnętrznym życiu swej osobowości, o ile potrafi przewidzieć własne działanie i o ile ma podstawy do oceny własnego postępowania.”

„Urodzony i żyjący w poddaństwie, potomek całych pokoleń niewolników – człowiek, gdy zaczął myśleć, wierzył że poddaństwo jest niezbędnym warunkiem życia: swoboda wydawała mu się niemożliwa.”

„Na razie nie mam powodów do narzekania, nie muszę niczego zmieniać. Wszystko – odpukać w niemalowane – układa się dobrze, ale dopuszczam do siebie myśl, że aktorstwo nie jest dla mnie zawodem do końca życia. Coraz bardziej interesują mnie rzeczy, które dzieją się na granicy aktorstwa z innymi dziedzinami sztuki. Chcę spróbować czegoś nowego, doświadczać nieznanych mi relacji, otworzyć w sobie przestrzenie, rozwijać się.”

„Od paru lat spadały na nas wyzwiska – na tych wszystkich, którzy nie chcieli przyłączyć się do chóru wylewających pomyje na głowę Prezydenta, przystąpić do walki z kaczyzmem, dołączyć się do zbożnego czynu dożynania watah. Tak jakby nie było o wiele łatwiej płynąć z głównym nurtem, pisać do „GW” i odcinać kupony od poglądów wytartych w powszechnym obrocie. Nie, wcale się nie skarżę. Te obelgi były zaszczytem. Dzisiaj wiem, że są największym zaszczytem, jaki mnie spotkał w życiu.”

„Niech żyje Chile, psiakrew!”

„Gdy odchodziłam z rządu, dorosły właśnie moje dzieci, a mój brat mógł poświęcić więcej czasu rodzicom. Właśnie wtedy pojawiły się wolność i możliwość wykreowania swojego życia od początku. I wyjechałam służbowo do Indii.”

„Był to najlepszy papieros, jakiego w życiu pokosztował. Wypalił go powoli, czując się przytulnie i bezpiecznie w tej uliczce. Potem uśmiechnął się. Zabawna rzecz, jak różne drobiazgi, na przykład papieros, wydają się doskonałe i cudowne, kiedy z człowiekiem jest źle, i wtedy sobie mówi, że jeżeli w ogóle z tego wyjdzie, poświęci więcej czasu na cieszenie się drobiazgami. A potem, kiedy znów mu się wszystko układa, prawie wcale ich nie dostrzega.”

„Teraz żyję w trzech światach: snów, doświadczeń z mojego nowego życia i wywoływanych przez nie wspomnień z tamtych czasów.”

„Prokuratura nie bierze też pod uwagę faktu, że Andrzej Lepper nie zostawił żadnego listu. Jednocześnie nie mówi się też o tym, że Andrzej Lepper miał motywację do życia, nie tylko w działalności politycznej, w której miał wiele planów. Miał też syna chorego. I co, ojciec kochający syna odbiera sobie życie i godzi się z tym, że syn bez jego pomocy będzie funkcjonował, czy umrze? To jest nielogiczne i nieludzkie.”

„Jak zaczynałem, to ludzie mówili o sprawach, o gospodarce, o ludziach, o ich problemach, byli ci, którzy zostali, wyszli z życia, wiedzieli, co to jest ciężka praca, co to jest rachunek ekonomiczny, że parlament nie jest głównym miejscem ich życia, więc to trzeba zmienić. Nie może być tak, że celem człowieka jest bycie posłem. Głównym celem człowieka w życiu jest coś zrobić, coś wnieść i w tym poselstwie nie trwać wiecznie.”

„Lecz jak z tym żyć, gdy tożsamość jednostki – w przestrzeniach międzyludzkich nie znajduje potwierdzenia i rozpada się na żywioły zwaśnione (polskie i antypolskie, ukraińskie i antyukraińskie, rosyjskie i antyrosyjskie itd.)?”

„Zdrowy noworodek nie ma świadomości biograficznej, ale wiadomo, że niebawem będzie ją miał. Więc ma takie same prawa jak każdy inny człowiek. Ale jest pytanie, co z noworodkami, o których wiadomo, że na skutek wady czy choroby nigdy nie będą miały świadomości biograficznej, że nie przeżyłyby, gdyby nie fantastyczny rozwój medycyny, i że potęga medycyny skaże je oraz ich najbliższych na życie w nieusuwalnym cierpieniu. (…) Pytam, czy moralne jest sztuczne utrzymywanie takich dzieci przy życiu. Po jednej stronie mamy cierpienie tego dziecka i jego rodziny oraz gigantyczne nakłady, które mogłyby uratować lub poprawić jakość życia wielu ludzi, a po drugiej stronie jest tabu bezcennej wartości każdego ludzkiego życia.”

„Jako kobieta uważam, że ma sens, bym martwiła się o to, czy moje prawnuki będą mogły tu żyć i czy tubylcze społeczności przetrwają. Uważam też, że główny nurt ruchu kobiecego powinien bardziej dbać o środowisko. To sprawa kobiet. Weźmy przykład raka piersi. Kobiety powinny się buntować. Tymczasem ta choroba jest całkowicie personalizowana, a ignoruje się wszystkie te toksyczne odpady i zniszczenie środowiska, które ją powodują. Ruch kobiecy ma wewnętrzne możliwości, ale z upływem lat koncentruje się na coraz węższych zagadnieniach. Marnuje swoje siły.”

„Żyjemy w epoce radykalnego outsourcingu.”

„U podstaw dzisiejszego podziału zawodów leży milcząco przyjęte założenie, że praca może być traktowana jako produkcyjna tylko wtedy, gdy jej istotą jest przekształcanie użyteczne przedmiotów martwych bądź zwierząt. Oparte o siłę wykorzystywanie człowieka przez człowieka nie jest uważane dzisiaj za pracę produkcyjną, w przeciwieństwie do wszelkich wysiłków skierowanych na podtrzymanie ludzkiego życia przez wykorzystanie pozaludzkiego środowiska. Ekonomiści wierni tradycji klasycznej uważają „opanowywanie natury przez człowieka” za cechę charakterystyczną działalności produkcyjnej. To „produkcyjne” panowanie nad naturą oznacza panowanie człowieka nad zwierzętami i nad żywiołami. Linia podziału przebiega między człowiekiem a zwierzęciem.”

„Nie umiemy przewidywać najistotniejszego. Każdy z nas zaznał w życiu największych radości wtedy, kiedy nic ich nie zapowiadało.”

„Bo czyż nie jest także konsekwencją teorii ewolucji, że uczestniczymy w czymś wielkim, że każda najdrobniejsza forma życia ma znaczenie w wielkiej całości? To my jesteśmy żyjącą planetą, Zosiu! To my jesteśmy wielką łodzią, żeglującą przez wszechświat wokół płonącego słońca. Ale każdy z nas jest także łódką, która żegluje przez życie z ładunkiem genów. Jeśli przewieziemy ten ładunek do następnego portu, to znaczy, że nie żyliśmy na próżno.”

„Jeśli tylko pozbędziemy się lęku i na chwilę otworzymy na to, co nam życie przynosi, a między innymi przynosi nam także śmierć, to gwarantuję, że nawet jeżeli to będzie bardzo, bardzo bolesne doświadczenie, to równocześnie da nam wiarę i poczucie, że wszystko ma sens, bardzo głęboki sens. To bardzo ważne, żeby tego doświadczyć. Bez sensu nie da się żyć.”

„Dają mi poczucie zakorzenienia w tym całym szaleńczym życiu, które prowadzę.”

„Ja już długo żyję na tym świecie. Inaczej, często bardziej świadomie patrzę na ludzi, na to, co się dzieje. Na ten napływ straszliwego dziennikarstwa, jakie prezentuje na przykład pani Monika Olejnik. Ona zwyczajnie napada na ludzi o innych poglądach. Dlaczego mam tego nie mówić, skoro to wszystko prawda?”

„Kiedy umrę, przestań czekać i poczuj się wolna. Uwolnij się ode mnie – schowaj mnie głęboko w sercu i zacznij żyć. Kochaj świat i siebie, płyń przez życie, jakby nie stawiało Ci żadnego oporu, jakby świat był Twoim naturalnym żywiołem. Przy mnie żyłaś jak w zawieszeniu.”

„Patrząc na niektóre przedstawienia czy czytając pisemka kobiece, można odnieść wrażenie, że wszystkie związki muszą się rozpaść, nie ma w życiu żadnej nadziei. A to nieprawda! Prowadząc teatr, wyraźnie wyczuwam na widowni potrzebę pozytywnego myślenia.”

„Nie da się żyć jedynie dla przyjemności, tak samo jak nie da się żyć tylko za karę.”

„Kochać, szmochać!… Wychodzi się za mąż i gotowe. Miłość – przychodzi, gdy się jest we dwoje.
– Nie, nie w moim przypadku. Nie mogłabym spędzić życia pod jednym dachem z kimś, do kogo odczuwałabym niechęć.”

„Myślę, że każdy ma jakąś indywidualną drogę do tego zawodu. Uważam, że naturalną rzeczą jest zaczynanie od fotografii, a potem sens ma szkoła filmowa, bo jest to czas na eksperymenty, na które później w życiu zawodowym nie możemy sobie z taką swobodą pozwalać. Jest to czas na błędy.”

„Zdanie to jest dla mnie swego rodzaju wyznaniem-kluczem. Jeśli jesteśmy samotni, to jesteśmy przeklęci, ponieważ nie zasługujemy na najwyższe dobro, jakie nas wszystkich czeka, czyli na miłość. Moi bohaterowie są ludźmi wydrążonymi, odciętymi od tego co jest powietrzem, oddechem i motorem wszelkiego działania. W filmie sugeruję, że moi bohaterowie są winni swojej samotności. Żyją jak w transie, w zagadkowym stanie duszy, w którym wszystko jest dozwolone, ich życie jest niekończącą się imprezą. My sami odpowiadamy za swoje czyny, myśmy sami ten stan wybrali. Czerwienię się mówiąc takie banały. Wszyscy wiemy, że jesteśmy jakimiś tam połówkami, które są po to, żeby istnieć razem. Jeśli zatem na własne życzenie odcinamy się od miłości, to jest to stan patologiczny i właśnie o tej chorobie zrobiłem film.”

„W garnku trzeba dobrze zamieszać, tak jak w życiu.”

„Zrodzeni w tropikach, obdarzeni zmysłową wrażliwością na piękno świata, nie dawali się łatwo sprowadzić do roli przykutych do maszyn koni pociągowych, którymi stali się robotnicy z północnej Europy. (…) skłonni byli podjąć pracę, gdy jej rezultaty sprawiały im przyjemność, a odmawiali jej – lub starali się jej odmawiać – jeśli jej duchowe efekty nie były w ich oczach odpowiednie; stąd łatwo było oskarżać ich o lenistwo i traktować jak niewolników, podczas gdy w rzeczywistości wnosili do nowoczesnej pracy fizycznej odnowiony szacunek do życia.”

„Czuję się wspaniale, spełniona i szczęśliwa. Nie tylko mam przy sobie mężczyznę mojego życia, ale mam już takich 2 mężczyzn. To mnie uskrzydla. Widzę, że znaczę coś w czyimś życiu. Staram się być z moim dzieckiem w każdej ważnej chwili – pierwszy krok, pierwszy ząb, pierwsze słowo, łzy i to jest ważne. Widzę, że jestem ważna dla mojego męża.”

„Nie da się kochać całą duszą bez uszczuplania i nawet utraty tego, co się kocha, ponieważ treścią życia jest znikanie.”

„Żyć (…) to znaczy walczyć.”

„Nauczyliśmy się wspaniale ginąć, ale nigdy nie umieliśmy rozumnie żyć.”

„Myślisz, że ludzie powinni odczuwać taką gorycz i samotność, jakie ja odczuwałem podczas moich ostatnich śmiertelnych lat? Nie wydaje mi się. Jak wszystkie stworzenia, także człowiek został stworzony po to, by żyć pełnią życia. Cała reszta to duchowa i fizyczna katastrofa. O tym jednym jestem przekonany.”

„Plan mam taki: zarobić wystarczającą ilość kasy, stać się niezależną i wyprodukować samodzielnie film. Ambitny. To może być komedia. Ale taka jak Pociąg życia, gdzie ostatnia klatka zwala z nóg i śmiech miesza się ze łzami. Szukam scenariusza, dobrze zapłacę!”

„etyka nawołuje do czegoś wyższego: do miłości, do męstwa, do braterstwa, do poszanowania samego siebie, do życia zgodnego z ideałem”

„Jak długo żyje Bóg, tak długo żyje wszystko.”

„Wzniosły zaiste jest to pogląd, że Stwórca natchnął życiem kilka form lub jedną tylko, i że gdy planeta nasza, podlegająca ścisłym prawom ciążenia, dokonywała swych obrotów, z tak prostego początku zdołał się rozwinąć i wciąż rozwija nieskończony szereg form najpiękniejszych i najbardziej godnych podziwu.”

„Wiedza o tym, jak się uczyć, jest najważniejszą umiejętnością w życiu.”

„Nie spodziewam się niczego wielkiego. Nie będzie płomiennej przemowy, nie wpadniemy sobie w ramiona, nie nastąpi długi, namiętny pocałunek w tłumie wiwatujących ludzi. Ale może, jeśli mnie zobaczy to przypomni sobie, że między nami zaczęło się coś prostego i prawdziwego. Może coś sprawi, że ziemia pod nami lekko drgnie. Na tym etapie życia nie szukam happy endu. Szukam szczęśliwego początku.”

„Z naszych obserwacji wynika, że Natura brzydzi się mieszaniem gatunków. Nigdzie w królestwie Natury nie znajdziemy różnych gatunków, które się ze sobą krzyżują i mieszają geny. Nie tylko widzimy, że różne gatunki – na przykład ptaków – nie krzyżują się ze sobą, ale także ich podgatunki tego nie robią mimo, że czasami żyją w tym samym lesie, w tym samym środowisku.”

„Dziecko widzi więcej. Widzi świat w całym swoim pięknie. Ono czuje, że Bóg stworzył dobry świat. Ja już to zatracam. Ale mam pamięć i wracam do wspomnień z dzieciństwa. Nie jest to sentymentalizm w stylu, że „kiedyś to było lepiej…”. Nie! Dziecko żyje w rajskiej krainie. A potem musi uczestniczyć w kulturze, bo każą mu dorośli. Tak, to jest chyba jakaś kara! No a potem ta szkoła!”

„Ja traktuje swoja dróżkę którą idę dosyć swobodnie i jeżeli pojawia się na niej fajne rozwidlenie to czasami skręcam, żeby sprawdzić co jest za rogiem. Więc nie mam poczucia determinacji, żeby do końca życia, do 90. roku żyć tylko w sferze filmu. Co się wydarzy tego nie wiem. Kto wie może za 5 lat będę siedziała na Bali i pisała książki dla dzieci albo będę znanym wytwórcą podkładek pod jakieś maszyny, które jeszcze nie istnieją. Nie wiem, zobaczymy.”