Cytaty na temat dziwne
strona 4

Susie Lau Fotografia
Sophia Loren Fotografia

„Ilekroć czytam, że jestem ikoną, śmieję się. Ja ikoną? To wydaje mi się takie dziwne. Jak ja mogę być kimś takim? Ja widzę się jako matka, z rodziną, z moimi wnukami. Najważniejsza jest rodzina.”

Sophia Loren (1934) włoska aktorka filmowa

Źródło: Zakazany związek, który potępiał Watykan i inne sekrety z życia Sophii Loren, Wirtualna Polska, 5 lutego 2013 http://ksiazki.wp.pl/gid,15310875,page,14,tytul,Zakazany-zwiazek-ktory-potepial-Watykan-i-inne-sekrety-z-zycia-Sophii-Loren,galeria.html

Faustyna Kowalska Fotografia
José Carlos Somoza Fotografia
Peter Stormare Fotografia
Ludwig von Mises Fotografia

„Nic dziwnego, że każdy, kto miał coś nowego do zaoferowania ludzkości, nie miał niczego dobrego do powiedzenia o państwie czy o jego prawach.”

Ludwig von Mises (1881–1973) ekonomista austriacki

No wonder that all who have had something new to offer humanity have had nothing good to say of the state or its laws. (ang.)

Feliks Perl Fotografia
Camilla Läckberg Fotografia
Bisz Fotografia
Karol Irzykowski Fotografia
Harry S. Truman Fotografia

„Zabiliśmy 318 tysięcy Japończyków. Pan Truman świętuje. „Truman” znaczy prawdziwy człowiek. Cóż za dziwne nazwisko. Chrystusa nazywamy prawdziwym Bogiem i prawdziwym człowiekiem. Truman jest prawdziwym człowiekiem swoich czasów, dlatego świętuje.”

Harry S. Truman (1884–1972) prezydent USA

Autorka: Dorothy Day
o zrzuceniu dwóch bomb jądrowych na Hiroszimę i Nagasaki.
Źródło: Oliver Stone’s Untold History of the United States (2012), tłum. Edyta Czerwonka, odcinek 3

Jonathan Littell Fotografia
Teodor Jeske-Choiński Fotografia
Katarzyna Nowicka Fotografia
Stéphane Hessel Fotografia
Mickey Rourke Fotografia
Ryszard Czarnecki Fotografia
Chuck Jones Fotografia

„Kiedy słyszysz dziwny wybuch śmiechu publiczności na filmie, który reżyserowałeś, zaczynasz rozumieć grę słów.”

Chuck Jones (1912–2002)

Once you have heard a strange audience burst into laughter at a film you directed, you realize what the word joy is all about. (ang.)

Hermann Broch Fotografia
Krzysztof Kowalewski Fotografia
Justyna Steczkowska Fotografia
Chrétien de Troyes Fotografia
Camilla Läckberg Fotografia
Ludomir Sawicki Fotografia
Haruki Murakami Fotografia
Leo Beenhakker Fotografia

„To bardzo dziwne, bo ja mam inne informacje.”

Leo Beenhakker (1942) holenderski trener piłkarski

o braku zgody prezesa PZPN na podjęcie pracy w Feyenoordzie Rotterdam.
Źródło: dziennik.pl http://www.dziennik.pl/sport/pilkanozna/article316609/Reprezentacja_czyli_czeski_film.html, 11 lutego 2009

Slavoj Žižek Fotografia
Helen Fielding Fotografia
Hanna Mikuć Fotografia

„(…) dzieciństwo w teatrze jest bardzo przyjemne. Widzi się wiele ciekawych rzeczy… Do tej pory pamiętam taki moment, gdy po przedstawieniu stałam za kulisami i mogłam na chwilę wejść na scenę. I nagle zrobiło mi się tak jakoś dziwnie… Poczułam, że jestem w naprawdę szczególnym miejscu. Miałam wtedy zaledwie kilka lat, więc to musiało być naprawdę silne uczucie, skoro pamiętam je do dzisiaj! Ale, niestety: gdy w końcu sama zostałam aktorką, to się już nie powtórzyło. Na scenie zawsze towarzyszył mi stres czy skupienie, ale już bez takiego „dreszczu”… Zresztą, na początku, wcale nie chciałam być aktorką. Marzyłam, żeby pracować z dzikimi zwierzętami. Najpierw myślałam o ogrodzie zoologicznym, ale później, gdy pojawił się serial „Elza z afrykańskiego buszu”, moje aspiracje wzrosły. Praca na łonie natury, na sawannie… To dopiero wyzwanie! A potem ktoś mi uprzytomnił, że jak już skończę zoologię, to prawdopodobnie będę uczyć w szkole. No i jakoś mi przeszło… Później był okres, gdy bardzo lubiłam malować. Ale przełomowy moment nastąpił, gdy miałam anginę i nie chodziłam przez to do szkoły. Z nudów zaczęłam sobie nagrywać na magnetofon wiersze. I tak mnie to wciągnęło, że rok później zdawałam do szkoły teatralnej!”

Hanna Mikuć (1955) aktorka polska

Źródło: Hanna Mikuć – Zostałam aktorką przez... anginę http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/821/Hanna-Mikuc-Zostalam-aktorka-przez-angine.html

Ira Sachs Fotografia
Wioletta Grzegorzewska Fotografia
Alan Alexander Milne Fotografia

„Dziwny jest niedźwiedzi ród,
Że tak bardzo lubi miód.”

Isn't it funny
How a bear likes honey? (ang.)
Kubuś Puchatek (1926)

Jerzy Buzek Fotografia
Kate Morton Fotografia
Krzysztof Teodor Toeplitz Fotografia
Agnieszka Warchulska Fotografia

„Generalnie żyjemy w jakieś dziwnej cywilizacji, która coś ciągle udaje i wmawia ludziom różne rzeczy. Manipuluje nimi, chociażby takim znamiennym hasłem: „Bądź sobą, wybierz…” Bądź sobą, ale wybierz to, co my ci każemy. Jedno przeczy drugiemu.”

Agnieszka Warchulska (1972) polska aktorka

Źródło: Artur Cichmiński, Nie cel, tylko sama droga. Rozmowa z Agnieszką Warchulską, odtwórczynią głównej roli w „Teraz ja”, 6 lipca 2006 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=32329

Jacek Kuroń Fotografia

„Nie przeczę, władza to ciężki kawałek chleba. Tak się jednak dziwnie składa, że zawsze jest dużo więcej chętnych do władzy niż stanowisk do obsadzenia. Przeważają recydywiści – sam już dwa razy byłem ministrem, choć nikt mnie nie zmuszał.”

Jacek Kuroń (1934–2004) polski historyk, pisarz, polityk, działacz społeczny i polityczny

Źródło: Nie poświęcaj się, durniu, „Gazeta Wyborcza”, 16 czerwca 1994

Georg Christoph Lichtenberg Fotografia

„Czyż nie jest dziwne, że ludzie tak chętnie walczą o religię, a tak niechętnie żyją zgodnie z jej przepisami.”

Georg Christoph Lichtenberg (1742–1799) pisarz niemiecki, aforysta

Ist es nicht sonderbar, daß die Menschen so gern für die Religion fechten und so ungern nach ihren Vorschriften leben?. (niem.)
Źródło: Vermischte Schriften http://books.google.pl/books?id=CrQUAAAAQAAJ, tom II, wyd. C. Kaulfuss u. C. Armbruster, Wiedeń 1817, s. 135.

Mariusz Wlazły Fotografia
Grzegorz Miecugow Fotografia

„Mnie interesują dziwne rzeczy. Jestem bardzo zainteresowany wszechświatem. Mam fioła na punkcie genetyki. Teorie dotyczące kosmosu wciąż nie dają mi spokoju!”

Grzegorz Miecugow (1955–2017) dziennikarz polski

Źródło: wywiad, „Gala”, 8/10 http://www.gala.pl/gwiazdy/wywiady/zobacz/artykul/grzegorz-miecugow-nie-pojde-do-raju.html

Michał Lesień Fotografia
Teofil Lenartowicz Fotografia

„Dziwne to miasto ta włoska WeronaI ta fantazja ludu równowzoraO pięknej Julii brzmi tu każda strofaJakby to było nie dawniej jak wczora”

Teofil Lenartowicz (1822–1893) polski etnograf, rzeźbiarz, konspirator i poeta romantyczny

Źródło: Werona

Charles Bukowski Fotografia
Stanisław Wyspiański Fotografia
Andrzej Dąbrowski Fotografia

„W Polsce zrobiło się jakoś dziwnie, że nie docenia się wartości artystów, którzy tworzyli tę muzykę przed laty a są zdolni dalej występować. Straciła na ważności jakość teksów i melodii a tylko czasami trafiają się rodzynki…”

Andrzej Dąbrowski (1938) polski piosenkarz, perkusista, kompozytor, dziennikarz, fotografik, kierowca rajdowy

Źródło: wywiad z Andrzejem Dąbrowskim http://www.andrzejdabrowski.com/Wywiady_prasowe/Wywiad.pdf

Szymon Wydra Fotografia

„Masa ludzi wokół mnie dziwnie dziwi się.”

Szymon Wydra (1976) polski wokalista rockowy

Źródło: utwór Jak ja jej to powiem grupy Szymon Wydra & Carpe Diem

Tede Fotografia
Bolesław Prus Fotografia

„Dziwna bowiem jest natura ludzka: im mniej sami mamy skłonności do męczeństwa, tym natarczywiej żądamy go od innych.”

Bolesław Prus książka Lalka

Lalka
Źródło: tom II, rozdział 1 „Pamiętnik starego subiekta”

Napoleon Bonaparte Fotografia
Sokół (raper) Fotografia

„Dziwne jest to, że się zmieniają ludzie wokół
Sami wariują. Mówią, że zwariował Sokół.”

Sokół (raper) (1977) polski raper

Źródło: Najstarsia vlasnost grupy Kontrafakt

Jan Tomasz Gross Fotografia

„Gdyby nie to, że istotnie dziwnie wyglądasz, powiedziałbym, że nic się nie zmieniłaś – odparł z lekkim rozbawieniem.”

Joanna Chmielewska (1932–2013) polska pisarka powieści sensacyjnych

Całe zdanie nieboszczyka

Adolf Dygasiński Fotografia

„Dziwne jest prawo naszego życia! Jestestwem swojem wrosnąć w kawałek ziemi; na lada marnym odłamie skały, wśród mchów, kamieni i piasków ugrzęznąć myślą i uczuciem, żyć i odradzać się, umierać!…
Czemże jest życie? Czerpaniem sił z ziemi i z nieba. A czem jest śmierć? Ona jest zwrotem, oddaniem wszystkiego, cośmy ze świata czerpali. Wiecznie w to jedno koło wpleceni, wiecznie spełniamy ten obowiązek my, wszyscy potomkowie przyrody. Smutni, czy szczęśliwi, ulegamy tylko prawu konieczności. Nad nami zawsze jedna tarcza jasnego słońca i niezliczone gwiazd miliony. Sąż one iskrami życia?
I po co życie wśród tych olbrzymów światła, ruchu? Aby czuć i myśleć? Aby przecierpieć wszystkie boleści, przebłądzić otchłań ciemności, poznać jedną prawdę, wyssać niekiedy kropelkę szczęścia? To dla człowieka za dużo, dla ciebie przyrodo – za mało.
Dlaczego w człowieku iskrzy się brylant życia, piękny w szczęściu, a może piękniejszy jeszcze w cierpieniu? Potężne siły wszechświata potrzebują tej marnej czaszki i bijącego serca, ażeby ziemi przelać dzielną moc swoją. A tak, zwikłani milionami węzłów z życiem całego świata, wpatrzeni w ciemne błękitu tonie i łańcuchem pracy przykuci do ziemi, spełniamy maleńką cząstkę dzieł niezmierzonej przyrody. Może być dumnym, kto wszechświat uczuwa w sobie! I uważa człowiek przyrodę za wielką, jeżeli sam jest wielki; on ją czcić musi, jeżeli czci – sam jest godny.
Ale człowiek na ziemi jest jeszcze dzieckiem, które nie dorosło swego przeznaczenia, nie dorosło uczuciem i myślą. On drży niespokojnie w puszczy, wśród wspaniałych kolumn, nakrytych zielonem sklepieniem, pod którem tak swobodnie gołębie gruchają i szczygły wyśpiewują pieśń godową. On w zamyśleniu lękliwie stąpa po kobiercu miękkich trawników, gdzie się do niego uśmiechają kwiaty sasanek, pierwiosnków i konwalij.”

Adolf Dygasiński (1839–1902) polski pisarz, publicysta i pedagog

W puszczy
Źródło: rozdz. II, s. 81, 82

Filip Bobek Fotografia
Avril Lavigne Fotografia
Conan O'Brien Fotografia

„Według ostatnich badań tylko 64% mężczyzn myje ręce po skorzystaniu z publicznej toalety. Badanie zostało przeprowadzone przez agencję „Dziwni Faceci, Którzy Patrzą, Jak Sikasz.””

Conan O'Brien (1963) komik amerykański

Źródło: Conan O’Brien – gadki wybrane X http://www.joemonster.org/art/5185/Conan_O_Brien_gadki_wybrane_X

Tomas Venclova Fotografia

„Wilno często jest określane jako ekscentryczne, dziwne, magiczne, mitotwórcze miasto, sprzyjające tworzeniu poezji.”

Tomas Venclova (1937) litewski poeta

Źródło: wywiad Olgi Andriejewej, „Russkij Rieportior”, tłum. „Forum”, 9 sierpnia 2010.

Józef Birkenmajer Fotografia

„Jakże dziwna jest myśli siła czarodziejska!”

Józef Birkenmajer (1897–1939) polski slawista, historyk literatury, poeta, tłumacz

Źródło: Podzamcze w: Wycieczka, wyd. Dom Książki Polskiej, Warszawa 1932, s. 51.

Józef Piłsudski Fotografia
Mariusz Treliński Fotografia
Tavi Gevinson Fotografia

„Oto ja, mały głuptas, przebierający się w swojej sypialni w dziwne marynarki i śmieszne kapelusze.”

Tavi Gevinson (1996)

Źródło: Zuzanna O'Brien, Koniec dyktatury, „Twój Styl”, nr 12 (257), grudzień 2011, s. 148.

Warren Ellis Fotografia
Viktor Orbán Fotografia

„My Węgrzy jesteśmy w takiej dziwnej sytuacji, że wszędzie graniczymy z samymi sobą.”

Viktor Orbán (1963) węgierski polityk

Źródło: krytykapolityczna.pl, 3 stycznia 2011 http://www.krytykapolityczna.pl/CezaryMichalski/Sprawsobiezegar/menuid-291.html

Jim Carrey Fotografia

„Powiedziałem sobie, że zrobię wszystko, aby stracić dziewictwo przed szesnastymi urodzinami. To był mój najważniejszy cel w życiu. No i umówiłem się na randkę. Przyszedłem w poliestrowym garniturze, z wielkim bukietem kwiatów. A dziewczyna wita mnie w dżinsach! Przez całą noc czułem się jak idiota. Kto wie, może rzeczywiście jestem dziwakiem? (…) Wyszczerzyłem zęby i zniosłem to jakoś. Poszliśmy chyba na spacer (…) Zawsze na randkach przydarzały mi się dziwne rzeczy. Któregoś wieczoru dziewczyna zaprosiła mnie do siebie, no i po drodze strasznie zachciało mi się, hm, do łazienki. No, ale na dworze raczej trudno o łazienkę. Postanowiłem więc wejść pod most i tam zrobić co trzeba. No i w trakcie wszystkiego pojawił się jakiś facet. „Co ty tu robisz?” – zaczął pytać. Kiedy zorientował się, co jest grane, zaczął się ze mnie strasznie nabijać. Skląłem go wtedy naprawdę potwornie, używając najmocniejszych słów, jakie tylko znałem. No i dobrze, facet sobie poszedł, a ja ruszyłem w dalszą drogę. Gdy wreszcie dotarłem na miejsce, dziewczyna otwiera drzwi, patrzę – a za nią stoi ten gość z mostu. Okazało się, że to jej brat. Takie historie zdarzają mi się bez przerwy.”

Jim Carrey (1962) aktor kanadyjski

Źródło: Yola Czaderska-Hayek, Chciałbym wyskoczyć z ekranu. Rozmowa z Jimem Carreyem, stopklatka. pl, 12 kwietnia 2002 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=8217, tłum. Krzysztof Lipka-Chudzik

„Desperacja popycha ludzi do wielu dziwnych czynów.”

Danielle Steel (1947) pisarka amerykańska

Nadzieja

Lucy Maud Montgomery Fotografia
Slavoj Žižek Fotografia
Viggo Mortensen Fotografia
Peter Greenaway Fotografia
Tomasz Kołodziejczak Fotografia
Simone de Beauvoir Fotografia
Olivia Wilde Fotografia
Andrzej Stasiuk Fotografia
Janina Broniewska Fotografia
Richard Morgan Fotografia

„Tak czy owak wszystko dobrze się skończyło. Zmieniłem kierunek studiów na historię z ukierunkowaniem polityczno-filozoficznym i poznałem kilku nowych przyjaciół. Od tego czasu, życie na uczelni było wszystkim czego pragnąłem począwszy od niewielkiej ilości czasu jaki ode mnie wymagano. Tak naprawdę, nigdy się nie pogodziłem z faktem, że osiągnięcia na uczelni to coś wymagającego wysiłku. Dwa lata później zakończyłem swoją edukację z bardzo średnimi ocenami i dwoma na nowo odkrytymi i raczej naiwnymi ambicjami z lat młodzieńczych. Chciałem podróżować. I chciałem pisać.
Chęć oczywiście, sama w sobie nie gwarantuje sukcesu. Niestety moje raczej cieplarniane wychowanie nie nauczyło mnie tego. Nie nauczyły mnie tego również 3 lata w instytucji edukacyjnej, gdzie kobiety w średnim wieku codziennie sprzątają ci pokój i ścielą łóżko. Prawdę mówiąc byłem zepsuty. Przeniosłem się do Londynu, który wessał mnie niczym doktora Watsona na początku Studium w szkarłacie. W przeciwieństwie do Dr. Watsona nie zamierzałem jednak pozostać na długo – chciałem zaoszczędzić jedynie trochę pieniędzy, coś napisać i wybrać się w podróż dookoła świata płacąc za wszystko z zaliczek od hojnego wydawcy.
Jasne.
Londyn zweryfikował te marzenia. W domu, w Norfolk, a nawet w Cambridge, moje pragnienie zostania pisarzem odróżniały mnie od tłumu. W Londynie, fakt, że chcesz zostać pisarzem (artystą, reżyserem ) było czasem czymś dobijająco przeciętnym. Każdy w Londynie pisze powieść, planuje to zrobić, zna kogoś kto to robi, pracuje w wydawnictwie, albo co najgorsze z wszystkiego – już coś wydał.
Dzięki szczęśliwej sytuacji geopolitycznej będącej następstwem kliku wieków brytyjskiego imperializmu ustępującego pola szybko rozwijającej się strefie wpływów Stanów Zjednoczonych, ludzie na całym świecie chcą się uczyć angielskiego.
Z zupełnie zrozumiałych, choć pedagogicznie niepewnych powodów, ludzie wierzą, że jedyny sposób by nauczyć się angielskiego to lekcje z native speakerami. Dodaj do tego powszechną żyłkę handlową przedsiębiorców, odrobinę sprytnej reklamy i oto wynik – przemysł Nauki Języka Angielskiego (NJA). Niecały rok od momentu, gdy zdecydowałem, że chcę żyć i pracować za granicą znalazłem się w Istambule mając za sobą cztery tygodnie treningu w International House bez wartego uwagi doświadczenia i z większą pensją niż lokalny lekarz. Czyż gospodarka rynkowa nie jest wspaniała?
NJA była dla mnie dość przypadkową karierą (zapewne podobnie jak w przypadku 90% jej pracowników), lecz dziwnym trafem kontynuowałem ją 14 lat. Poczucie winy w stosunku do nieszczęsnych tureckich lekarzy sprawiło, że dobrze wyuczyłem się tego fachy. Czytałem literaturę, dołączyłem do zawodowych stowarzyszeń, zapisałem się na dalsze kursy. Z Istambułu jeździłem do Londynu, Z Londynu do Madrytu, z Madrytu do Glasgow. Z nieopierzonego ucznia stałem się dyrektorem studium, potem doświadczonym profesjonalistą w dziedzinie NJA i wreszcie trenerem nauczycieli. Moje wynagrodzenie rosło. Niewielkie szkółki otworzyły mi drogę do w miarę poważnych instytucji, które otworzyły mi drogę do profesjonalnych firm, które otworzyły mi drogę do posady na uniwersytecie. Rozdawałem foldery na konferencjach. Ale zaraz…
Czy nie chciałem zostać pisarzem? No tak. Podczas, kiedy utrzymywałem się z uczenia angielskiego, również pisałem w tym języku. czasem wściekle, czasem spokojnie i leniwie – zależnie od nastroju. Pisałem krótkie historie, pisałem artykuły. Pisałem scenariusz i poświęciłem półtora roku mojego cennego czasu próbując sprawić aby jakiś filmowiec potraktował go poważnie. Pisałem powieść. Zupełnie nic nie wydałem i nikt nie zrobił filmu.
Na plus mogę policzyć to, że pisałem to na co miałem ochotę.
W końcu napisałem Modyfikowany węgiel. Golancz go wydał, Hollywood kupiło, a ja zostawiłem swoją stałą pracę.
Osiem miesięcy. Tak po prostu.
Ciągle piszę. Musiałbym być martwy albo sparaliżowany, żeby przestać.”

Źródło: informacja biograficzna z obwoluty Modyfikowanego węgla

Ewa Błaszczyk Fotografia
Sławomir Mrożek Fotografia
James Patterson Fotografia

„Lęk budzi dziwną radość i uniesienie.”

Postać Pan Potter
Wielki zły wilk

Raúl González Fotografia

„Tamtego dnia mama ugotowała na pierwsze danie zupę. Tata był tak zdenerwowany, że prawie zemdlał ze strachu. Kiedy brał do ręki łyżkę, drżała mu ręka i zupa wylewała się poza talerz. Nie trafiał nawet łyżką do buzi. Nie mógł powstrzymać śmiechu. To była dziwna sytuacja, ale ja byłem spokojny. Tylko ja.”

Raúl González (1977) hiszpański piłkarz

wspomnienia Raúla, gdy został powołany do pierwszego składu Realu Madryt w 1994.
Źródło: Wszystkiego najlepszego, Kapitanie, realmadrid.pl, 27 czerwca 2011 http://www.realmadrid.pl/index.php?co=aktualnosci&id=34916

Adolf Dygasiński Fotografia
Maria Karłowska Fotografia

„Zapisz sobie w sercu Jego obyczaje i uczynki: jak pokornym był między ludźmi, jak dobrotliwym między uczniami. Jak nie gardził grzesznikami, ale dla żałujących za swe nieprawości jak dziwnie był pobłażliwy. Jak łagodny był w słowach, jak skory do modlitwy, jak lubił usługiwać drugim, co sam wyznaje, mówiąc: „Jam jest w pośrodku was jako ten, który służy.””

Maria Karłowska (1865–1935) polska zakonnica, założycielka Zgromadzenia Sióstr Pasterek, błogosławiona katolicka

Źródło: Waldemar Rozynkowski, s. Glaudiosa Dobrska, Duch Pasterek/bł. Maria Karłowska, Wydawnictwo Bernardinum, Pelpin 2010, Pisma t. III, 7 s. 42.